#iammyfairytale

[iammyfairytale]

Και τι δεν θα έδινα.

Και τι δεν θα έδινα, να είχα τα μάτια σου απέναντι από τα δικά μου

Να έχω την γεύση των χειλιών σου ακόμη να κρέμεται από τα δικά μου

Να νιώθω το άγγιγμά σου επάνω στο σώμα μου

Και τι δεν θα έδινα, να μύριζα το άρωμά σου

Να σε άκουγα να μιλάς.

Να μιλάς για τα πράγματα που αγαπάς. Αυτά που πιστεύεις. Με αυτά που παθιάζεσαι. Θα ήθελα να είμαι ένα απο αυτά. Να σε ακούω κι ας μιλάς για τις δυνατότητες του τηλεφώνου σου. Να περιγράφεις την κουζίνα στον χώρο που εργάζεσαι. Να σε βλέπω να γελάς. Αχ τι όμορφο, εσύ να γελάς. Να με κοιτάς και να γελάς. Να σε έχω κάνει εγώ να γελάς. Γιατί εγώ είμαι το μέρος που νιώθεις ασφαλής. Εγώ που σε κοιτώ και χαμογελώ. Γιατί εσύ είσαι το μέρος που νιώθω ασφαλής.

Οπουδήποτε στον κόσμο.

Εγώ κι εσύ.

Δεν ξέρω ποιός είσαι. Ελπίζω να μάθω. Γιατί να είσαι σίγουρος, ανυπομονώ να σε μάθω.

[iammyfairytale]

Letting go slowly.

[iammyfairytale]

Καλό παιδί.

Υπάρχουν τα καλά παιδιά. Μικρά,μεγάλα. Αναφερόμαστε έτσι συνήθως σε μικρά κορίτσια και αγόρια,αλλά και μεγάλα αγόρια -τους άντρες. “Εντάξει μωρέ μπορεί να χωρίσατε αλλα είναι καλό παιδί” “Ναι με απάτησε αλλά ζήτησε συγγνώμη,είναι καλό παιδί” “Μια φόρα με χτύπησε,είναι καλό παιδί” “Όλοι καλά παιδιά είναι, οι καλοί είναι στην φυλακή”.

Ποιά είναι η αλήθεια σε αυτό; Συνήθως το λέμε μετά τον χωρισμό -φιλικό,ερωτικό,επαγγελματικό. Οι άντρες είναι συνήθως καλά παιδιά. Και συνήθως αυτοί που δεν χαλάνε την εικόνα του “καλού παιδιού”, είναι και αυτοί που δεν έχουν σύντροφο,καλή δουλειά,προσωπική ζωή,κοινωνική ζωή. Είναι αυτοί που προσπαθούν κάθε μέρα να αποδείξουν στους άλλους πόσο καλά παιδιά είναι ώστε να μην στεναχωρήσουν κανέναν. Αλλά η αλήθεια είναι οτι οι περισσότεροι το κάνουν γιατί θέλουν να το αποδείξουν στον εαυτό τους.

Οι γυναίκες; Είναι καλά παιδιά; Είναι πάντα “καλή κοπέλα”. Δεν έμειναν “παιδιά”. “Παιδιά” μένουν όταν δεν είναι σεξουαλικά ποθητές,άρα δεν είναι γυναίκες - αλλά ασεξουαλικά όντα.

Για αλλού το ξεκίνησα και τελικά αλλού κατέληξα - πάλι στο σεξιστικό ζήτημα. Ξεκίνησα να γράφω αυτό το κείμενο για να μιλήσω για το ίσως, προσωπικό μου παράπονο ως γυναίκα - ότι τελικά επειδή ακριβώς είμαι ένας καλός άνθρωπος και βοηθάω ακόμα και αυτούς που μπορεί να με έχουν πληγώσει στην ζωή μου, ότι πραγματικά θα είμαι απλά ένα “καλό παιδί”; Και αλήθεια είναι απο τα πιο όμορφα πράγματα που μπορεί κάποιος να σε χαρακτηρίσει, αλλά ποιός θα δει ότι είμαι μια καλή γυναίκα, μια καλή σύντροφος, μια καλή στήριξη; Το μια καλή φίλη το έχω καλύψει- νομιζω!

Είναι η εικόνα και ο χαρακτηρισμός του “καλού παιδιού” τελικά αυτό που αποζητάμε όλοι σε διαφορετικούς τομείς της ζωής μας;

[iammyfairytale]

Spring has sprung.

[iammyfairytale]

[iammyfairytale]

Σάββατο βράδυ.

14/3/20 10:54μμ

Πανικός. Κορονοϊός. Κοροναίος. Κορόνα. Ιός. Πανδημία. Ίσως με αυτά που έχω γράψει μέχρι τώρα να νομίζεις ότι θα διαβάσεις πάλι τα ίδια. Then you’re in for a surprise.

Ίσως και 4 μήνες μετά από το τελευταίο μου post. Τα παγωτά,τα χάδια,τα φιλιά. Εκείνος και μετά εγώ. Χωρίς κάποιο ιδιαίτερο νόημα. Ή ίσως νόημα για τότε. Αύγουστο,Σεπτέμβρη,Οκτώβρη. Εγώ στα πατώματα με 4 (?) αποτυχημένες -ευτυχώς- προσπάθειες να τα ξαναβρούμε. Όλα για κάποιο λόγο γίνονται. Τι σκατά το έχω χτυπήσει στον ��μο μου τατουάζ? Αλήθεια έτσι είναι. Δεν ξέρω αν γενικά τα βλέπω όλα ρόδινα αλλά πάντα νιώθω ότι όλα γίνονται πρός όφελος μου. Στην αρχή ίσως να πονάει αλλά πάντα για κάποιο λόγο γίνεται. Είναι ένα ρητό που πιστεύω ίσως απο την ηλικία των 14-15 και πραγματικά είναι τρόπος σκέψης. Άν και μεσα σε αυτούς τους μήνες έχω αλλάξει τρόπο σκέψης.

Τρόπο ζωής. Αντιμετώπισης των πραγμάτων. Αντιδράσεις,συναισθήματα,σκέψεις,λόγια,πράξεις,

Πούρο στο χέρι. Βότκα πορτοκάλι. Πατατάκια που δεν θα αγγίξω πιθανότατα. Αναμμένα κεριά. Χατζηγιάννης στο playlist. Κι εσύ δεν είσαι εδώ. Αλλά δεν στεναχωριέμαι. Μου λείπεις. Ναι. Βασικά, όχι εσύ. Η αντρική φιγούρα. Όχι γιατί δεν μπορώ μόνη μου. Μπορώ. Πέρασα την χειρότερη εποχή της ζωής μου όταν έλειπες. Και είδα οτι μπορώ. Τα πάντα. Καλά όχι τα πάντα, απλά όλα αυτά που νόμιζα ότι δεν μπορούσα χωρίς εσένα. Και τελικά ξέρεις τι; Ενώ πίστευα οτι θα πεθάνω χωρίς εσένα, τελικά αναγεννήθηκα. Από τις σταχτες μου. Μόνη μου με εκαψα, και με ξαναέπλασα. Ξέρεις πως; Όχι όπως ήθελα ή όπως ήθελες. Αλλά όπως πραγματικά είμαι. Απλά έκανα update. Απο τα καλά. Απο αυτά που είναι ίδιο το εικονίδιο αλλά μόλις το επιλέγεις είναι διαφορετική η εφαρμογή. Μοιάζει με την προηγούμενη αλλά είναι βελτιωμένη. Εκεί είναι που επιλέγεις αν με θέλεις και αν θα καταφέρεις να με μάθεις έτσι καινούργια ή αν δεν αντέχεις όλα αυτά και θέλεις τα πεπατημένα. Ή με κρατάς ή κάνεις uninstall. Εγώ εκεί θα είμαι στο playstore. Ίδια. Θα κάνω update συνέχεια και δεν θα μπορούν να με “αντέξουν” όλα τα λογισμικά. Και τελικά εγώ επιλέγω.

Επιλέγω εμένα.

Ερμίνα 2.0.

[iammyfairytale]

Είτε είσαι διάσημος, είτε όχι..

Είτε έχεις ιδιωτικό τζετ, είτε όχι..

Αν είναι να φύγεις, ο Θεός δεν κοιτάει υλικά αγαθά..

Βλέπει αν έχεις κάνει αυτό που ήρθες να κάνεις σε αυτή τη ζωή.

Υποθέτω ο Kobe, και η 13 χρονών κόρη του Gigi, ήρθαν έκαναν αυτό που έπρεπε και τώρα έφυγαν.

They came, they saw, they conquered.

[iammyfairytale]

[iammyfairytale]

English or Greek? Ιδού η απορία..

I think i’ll start with english,just to practice it.

Currently in my drawers,typing about me.

My name is Ermina and i really wish to turn this from my tumblr page , to my personal blog. Kinda. I haven’t written in a long time and i was reminded today by my bff to do so.

I’m 25 y-o, just moved in my apartment and i am living alone. I have a boyfriend of 2 yrs. He is 35, soon to be 36, too handsome and too bright. Oh and such a nice guy + a nice soul. I am a saleswoman at The Athlete’s Foot. I am working there for almost 3 yrs now. Satisfied by the salary and the content of the stores.

My dream job is becoming a make up artist. I have a low degree in this artistry, but i aspire to get bigger. I really want to go to Los Angeles where Priscilla Ono, Rihanna’s Makeup Artist and Global Makeup Artist for Fenty Beauty, hosts a 3-day course in makeup. This is my first achievable dream. To take this course. And of course to meet her. And let her teach me whatever magic runs through her fingers and touches her brushes.

But first i have to have some extra money so that i can do that kind of trip. It is 16 hrs i believe. Not so easy, to be honest. But so much worth it. Even though i have stop filling my piggy bank with money,cause nowadays, USA is dangerous from what we’ve been watching at the news.

I have an Instagram page under the name @makeup_by_ermy where i post my daily makeup or my clients. You can check it out if you want to.

I really think that this sums up my thoughts right now.

See you again.

ερμίνα.

[iammyfairytale]

Τι περιμένεις;

Τι περιμένεις; Τι περιμένουμε; Τι περιμένω εγώ; Γιατι κάθε φορά περιμένουμε κάτι; Από φίλους,συναδέλφους,ερωτικούς συντρόφους; Τι γίνεται αν δεν περιμένουμε; Κι όσο περιμένεις και δεν γίνεται ποτέ αυτό που θέλεις; Ανεβαίνει ο πήχης; Είναι πήχης; Είναι στάνταρ; Είναι φαντασία; Υπάρχει; Μήπως αυτό που φοβόμαστε τελικά είναι ότι εάν δεν περιμένουμε, τότε δεν θα μας νοιάζει αν θα έρθει κανείς να εκπληρώσει αυτό που θέλουμε;

Θα τα πάρω από την αρχή. Όχι από πολύ αρχή. Από την αρχή της ερμίνας 2.0, αν με ακολουθείς εδώ και κάνα χρόνο τότε ξέρεις. Τον Αύγουστο το 2017,στα μέσα του μήνα μπλέχτηκα σε μια σχέση. Τον Δημήτρη. Δεν είναι το θέμα αυτος. Όμως μαζί του βυθίστηκα στην κατάθλιψη, βαριά. Κι όταν χωρίσαμε έπεσα κι άλλο. Μέσα σε 2 μήνες σηκώθηκα. Έτσι όπως δεν έχω σηκωθεί ποτέ στην ζωή μου. Για  αυτό το 2.0. Γιατί έκανα αναβάθμιση. Όμως κάπως έτσι από τότε δεν πιστεύω στους άντρες. Μόνο στον μπαμπά μου,τον αδελφό μου και τον σκύλο μου.

Δεν είναι ότι μου έχουν φταίξει ΟΛΟΙ. Δεν γίνεται. Ίσως και να θεωρούμαι ρατσίστρια, σε σεξιστικό επίπεδο - κάτι που δεν μου αρέσει, και το δουλεύω αλήθεια. Αλλά πάντα βρίσκω κάτι που θα με εξοργίσει,στεναχωρήσει,κάνει να αναρωτηθώ, γενικότερα δύσκολα νιώθω βολικά σε συζητήσεις με ή για άντρες. Είναι εύκολα “μαλάκες”,”ηλίθιοι”,”δεν σέβονται”,”κοτες” κλπ.

Δεν γίνεται να φταίνε όλοι. Το θέμα όμως δεν είναι αυτό μόνο. Κυρίως είναι το γεγονός ότι νιώθω όλο και πιο δυναμική ,ανεξάρτητη και δεν δέχομαι μύγα στο σπαθί μου. Δεν αλλάζω,ηρεμώ,πάω πιο μαλακά,του δίνω χώρο να νιώσει άντρας για ΚΑΝΕΝΑΝ. Και χαίρομαι για αυτό. Άν έχει τα θετικά του, προφανώς έχει και τα αρνητικά του.

Θέλω να κάνω σεξ - στέλνω χύμα μήνυμα - τρώω άκυρο. Θέλω να συμμετέχω σε κουβέντα για τα δικαιώματα των ανθρώπων,ζώων,γυναικών - μιλάω χύμα - είμαι ξαφνικά αυτή που “δεν θέλεις να τα βάλεις μαζί της”. Δεν έχω σχέση - δεν δίνω το instagram μου σε κάποιον που το ζήτησε - “τι;έλα δώστο μου. Σε παρακαλώ. Γιατί;”

Είμαι τόσο δυναμική που ευνουχίζω τους άντρες; Είμαι γυναίκα που αντιμιλάει και τ��υς ενοχλώ γιατι θίγω τον ανδρισμό τους; Δεν μπορούν να με διαχειριστούν γιατί “μιλάω πολύ”;

Κι αν συνεχίσω εγώ να είμαι έτσι , και να μην κάνω πίσω για κάποιον ,για να νιώσει κάποιος πιο άντρας, (έχω κάνει τόσες φορές πίσω για κάποιον “άντρα”) δεν θα μου αρέσει κανείς ποτέ τόσο, ώστε να συνάψω μια ερωτική σχέση. Ή κανένας τους τελικά δεν είναι πραγματικά συνηδητοποιημένος και ευαισθητοποιημένος και δεν υποστηρίζει τις γυναίκες;

Χάθηκαν οι άντρες; Χάθηκαν οι άνθρωποι; Χάθηκε ο ρομαντισμός,η αγάπη, η υπομονή. Ή εγώ ζώ στην φούσκα μου με τους πρίγκιπες και τους Έινταν (Sex And The City season 3) και θα μείνω χωρίς σύντροφο; Μόνη μου δεν θα μείνω. Ευτυχώς έχω την καλύτερη οικογένεια -βιολογική αλλα και την επιλεγμένη μου. Γιατι δεν παίζει να κάνω πίσω.

ερμίνα 2.0

[iammyfairytale]

What if?

Maybe it's me. Maybe it's you. Maybe it's us. Maybe. Maybe it's just a maybe. No one can ever really know.

What if this is everything you got? Do you know if it's a dream? Can you feel? Do you know if we're in the matrix? Can you see?

I don't know what's real and what's not. I'm not in control of it. To be honest I can't control anything. Not my ideas. Not my thoughts. Not my feelings. Movements. Acts. Decisions. Health conditions. Mental health conditions. I can't control my eye movements. I can't control how I see myself.

Desire. Fear.

These are my only two options. These are the two things that control everything for me. I just live. I let it be. It is what it is. And that's the beauty of it. If I want to be a better person I'll try my best to be. If I want to change the color of my hair I'll try my best to be.

What if I want to be an astronaut? What if I want to be a part of the change? What if I want to march? What if I want to start recycling? What if I want to just accept people the way they are? - the way they're meant to be. The way they want to be. This is the hardest part. I've accepted me. My life. My choices. My acts. My thoughts. My job. My face. My body. My soul. My beautiful soul. My light. The light I want to shed on everyone. So that they can have a glimpse of my heaven. A heaven I've been a part of since November '19. It's not long. It's close to a year now. It's the first time I've been happy. The first time I've accepted myself. The first time I loved myself. The first time I felt free. The first time I understood that life is so sweet. Maybe sometimes bittersweet. Still sweet. Maybe my life is easygoing, maybe I'm "lucky". Nevertheless, I'm here and I truly am living life to the fullest. Thank God.

[iammyfairytale]

Να που μπήκε κι ο Οκτώβρης.. δροσιά.. ξεραμένα φύλλα.. αεράκι..

Να που θα ξημερώσει η 4η εβδομάδα που το λήξαμε.. Τόσες μέρες έχουν περάσει και μου λείπεις πιο πολύ.

Έφυγα και τελικά έκανα αυτό που σου έλεγα ότι θα κάνω. “Να είμαι κάπου τελείως μόνη μου”

Αλλά τώρα κάπως κούτσα-κούτσα δεν είμαι τόσο μόνη.Φίλες, οικογένεια. Δεν με αφήνουν να μείνω μόνη.

Όλα μέσα στο σπίτι τα είχα φτιάξει για να μπείς κι εσύ. Κάπως κατέληξα όμως μόνη μου. Δεν το είχα φανταστεί έτσι. Δεν το είχα φανταστεί καθόλου βασικά. Απλά έφυγα. Και τώρα είμαι χωρίς εσένα.

Βρίσκω τον εαυτό μου όμως. Τι μου αρέσει και τι όχι. Δεν με φροντίζω 100% αλλά είμαι σε καλύτερη κατάσταση από ότι στην αρχή. Τρώω. Βγαίνω. Δεν κλείνομαι. Καθαρίζω το σπίτι μου. Κάθομαι στο μπαλκόνι. Σε όλα όμως φαντάζομαι και σένα. Να προσέχεις το φαγητό, να μου φτιάχνεις το τηλέφωνο, να κοιμάμαι και να είσαι στο σαλόνι γιατί δεν νυστάζεις νωρίς, να σε περιμένω με πιάτο φαί, να έρχομαι κι από το σπίτι σου-κι όχι να ρίχνω μαύρη πέτρα πίσω μου (στο κάτω-κάτω με ανέχτηκες 10 μήνες)- να μην νευριάζω όταν βγαίνεις μόνος σου, να μην πιστεύω οτι δεν με αγαπάς ενώ μου το δείχνεις ��μπρακτα, να μην γκρινιάζω αν μου πείς όχι, να καταλαβαίνω ότι έχεις κι εσύ ανάγκες, να φροντίζω κι εσένα αλλά κι εμένα - γιατί αν δεν με φροντίζω δεν είμαι καλά,άρα δεν περνάω καλά άρα ούτε εσύ- να είσαι εκεί.

Στα εύκολα και στα δύσκολα. Απλά ξανά από την αρχή. Με άλλες βάσεις. Με την ίδια αγάπη. Χριστέ μου πόση αγάπη. Δεν το έχω ξανανιώσει. Ούτε πιστεύω θα το ξανανιώσω.

Πόσο σ αγαπάω να ήξερες. Ελπίζω να μας βγεί σε καλό.

Καληνύχτα. Από αυτήν που έχουμε 1 μήνα να πούμε. Με φιλί στο στόμα. Και αγκαλιά σφιχτή. Με σένα να γκρινιάζεις ότι ζεσταίνεσαι και εμένα να γκρινιάζω γιατί κρυώνω.

ερμίνα

[iammyfairytale]

[iammyfairytale]

Yoohoooo

[iammyfairytale]

[iammyfairytale]