#gezever
Explore tagged Tumblr posts
Text
Tijd voor de finale van Wie is de Mol. Ofwel: 40 minuten gezever, ontknoping en dan matige reacties van het aanwezige publiek
#wie is de mol#widm#wie is de mol 2024#widm 2024#ik heb echt veel liever een ontknoping zonder publiek
13 notes
·
View notes
Text
Laat het pijpenstelen regenen als voor een zondvloed. Laat de hagelbollen neerkletteren als mini-meteoren, doe het bliksemen en donderen als in de hel. Maar sta niet toe dat het miezert op mijn laatste dag. Ik verdien een hamerslag als afscheid. Geen ruisend, suizelend, laf gezever.
3 notes
·
View notes
Text
Het probleem FOUad Tahidir ex Vooruit in Brussel blijft maar groeien na zijn oproepen tot geweld in een interview en zijn fake ontslag
Hij heeft besloten om ontslag te nemen zogenaamd omwille van de racistische en sexistische uitspraken van Conner die zich in een zatte alles-kan bui te goed deed aan allerlei gezever waarvan hij zelf wel zal geschrokken zijn. Het toont wel aan dat hij nog stevig wat werk heeft aan zijn morele waarden. (onze tip - vervang het centraal woord in je zin door Jood en vraag je af of het nog 'goed overkomt' en je geen wrange smaak in je mond geeft). Dat is echter totaal ongeloofwaardig want op basis van de tweet van Ans Persoons de sterke madam van Vooruit in Brussels of One.brussels (zonder de Joden dan maar electoraal is dat toch niet zo belangrijk en moraliteit is nu éénmaal niet altijd zo belangrijk als electoraal overleven) zouden ze hem zelfs nog NA het interview vol met oproepen tot geweld nog altijd de lijstduwersplaats geven. https://twitter.com/AnsPersoons/status/1731367806094971058 Hij wou echter meer en misschien kon hij niet meer krijgen omdat die video er nog was. En die video zal zoals de mediamanagers goed hebben ingeschat, niet meer verdwijnen want 'as we speak' zijn er tientallen copies die de ronde doen en weer volledig of in stukjes of in sampled zullen opdijken. Temeer daar hij in de video duidelijk goed gek lijkt, van het potje af. Hij heeft de video laten verwijderen. Wat in feite een schuldbekentenis is en dat hij zich er in feite voor schaamt want anders zou je de video niet laten verwijderen. Maar laat ons eens duidelijk zijn. Het is dus een interview op een online nieuwskanaal (nieuws dus en niet persoonlijk) waarin hij heel goed weet wat hij zegt en wat er met de video zal gebeuren en waar hij dat doet als publiek politiek persoon vanaf de eerste minuut. Er is dus niets persoonlijks aan die video en die video heeft dus heel wat Nieuwswaarde. De nieuwswaarde van die video is zelfs toegenomen omdat ONDANKS deze video Vooruit hem toch nog de lijstduwersplaats wou geven. En omdat zelfs na het rondsturen naar alle leden van het Parlement van de Brusselse Vlamingen en van het Brussels parlement van onze analyse van zijn video deze Persoon nog ALTIJD voorzitter is van dat parlement (noemt Raad maar is in feite een parlement). Je vraagt je dus af of de zogenaamde progressieve meerderheid in dat parlement (openvld, groen, vooruit) niet een aantal van haar democratische en humanistische waarden is vergeten in ruil voor de strijd voor het machtsbehoud. Maar het maakt nog iets duidelijker over de heer FOUad Tahadir. Het maakt duidelijk dat hij helemaal NIET beseft wat hij in feite in dat interview heeft gezegd en wat er zo schockerend aan is. Hij geeft een flauwe verontschuldiging die nergens op slaat, blijft gewoon zitten als voorzitter van het parlement van de Brusselse Vlamingen en blijft de partij en als kers op de taart loopt dan weg van de partij die hem niet heeft buitengezet maar hem nog een kans geeft als lijstduwer. Die man heeft totaal GEEN besef van wat hij in feite heeft gezegd en heeft woorden uitgespuwd waarvan hij niet beseft dat ze voor geradicaliseerde jongeren begrepen kunnen worden als een oproep tot geweld. Zo werd zijn video begrepen door de Joodse kringen en zij die bezorgd zijn om polarisatie en #antisemitisme en geweld. Dat hij nu wegloopt omwille van de uitspraken over de Roma door Conner Rousseau is in feite ook een verwijt naar Vooruit toe, namelijk dat zij volledig afstand van hem hadden moeten nemen na zijn oproepen tot geweld in de video. Trouwens Conner heeft ontslag genomen vanuit één van de machtigste functies in het land momenteel en FOUad vond zijn uitspraken daar absoluut niet belangrijk genoeg voor. Het gaat trouwens toch maar over Joden. Zelfs als het er 1400 zijn zet je er op 7 oktober nog geen tweet over. Wel op 10 oktober over je nieuwe fotoshoot. Het wordt tijd dat iedereen radicaal en duidelijk afstand neemt van geweld. Zeker hier. En zeker als je in een verantwoordelijke politieke, media of geloofsfunctie bent. Read the full article
0 notes
Text
Binnenste buiten in de volgorde van nadien gekweekte grijsaards in tinten van over tien nog steeds de twijfel nog steeds de scheur schreeuwend uit alle gaten kruipend in de sleur nee niet nu niet over een week oplossingen van problemen oplossingen van problemen en je weet waar ik het over heb oplossingen als in scheikunde labs oplossingen als in de krant en ik wil niets anders horen of lezen de hoop moet gloren aan de heldere hemel zo als ik dat wil want zus en zo en al dat andere gezever niet voor mij in de wieg gelegd ik wil het niet nee mokken en bozen ja zeggen tegen nee en de omgekeerde realiteit en nu en nu - kut en schijt -
1 note
·
View note
Video
youtube
Wybren van Haga (FVD) wast VVD-bitterbal Thierry Aartsen de oren: ‘Ú heeft geen last van coronabeleid!’
Tijdens het debat over het gebrek aan steun voor ondernemers en anderen die zwaar getroffen worden door de draconische lockdown van het rampenkabinet Rutte III was er een keiharde confrontatie tussen Wybren van Haga (FVD) en Thierry Aartsen (VVD). De twee mannen waren extreem kritisch op elkaar. Het werd zelfs persoonlijk.
In de Tweede Kamer ging het hard tegen hard gisteren. De hossende VVD-carnavalsvierder Thierry Aartsen probeerde de lockdown te verdedigen tegenover FVD-Kamerlid Van Haga. Uiteindelijk kon Aartsen niet met een goed antwoord op de proppen komen op de vraag van Van Haga over dat ondernemers massaal failliet gaat en dat er meer steun voor ze moet komen. Het virus zou de lockdown geïmplementeerd hebben en dat was het dan wel.
De confrontatie begon doordat Van Haga helemaal klaar was met het gezever van Aartsen over dat hij “buikpijn” zou hebben vanwege de economische schade die veroorzaakt wordt door de lockdown. Ja, hij vindt het echt heel erg allemaal ‒ maar steunt het doorgeslagen wanbeleid natuurlijk wél gewoon. Van Haga vond dat hypocriet tot op het bot: “Kijk, de VVD is verantwoordelijk voor de lockdown en door de lockdown gaan er miljoenen ondernemers nu faillieten nu vind ik toch een beetje dat hier krokodillentranen gehuild worden en dat er een show wordt opgevoerd,” aldus Van Haga.
“We moeten eigenlijk terug naar het begin. De lockdown leidt ertoe dat al die ondernemers failliet gaan, dus waarom denkt u niet mee in oplossingen en gaat u aan de achterkant lopen roepen dat u huilende ondernemers aan de telefoon heeft en dat u ook buikpijn heeft? Maar waarom gaan we niet gewoon de kern van de zaken aanpakken, namelijk die lockdown?”
Natuurlijk heeft Van Haga gelijk. Och, och, och, wat lijdt Aartsen gigantisch onder het lijden die de lockdown veroorzaakt wordt. Ja, hij vindt het echt vreselijk. Maar ondertussen wil hij dat diezelfde lockdown gewoon doorgaat.
Vervolgens kwam Aartsen met een volstrekt belachelijk antwoord. Het sloeg echt helemaal nergens op. Want, zei Aartsen, het is het virus dat de lockdown heeft opgelegd aan het land, niet de VVD! Nee echt! Het virus is blijkbaar in staat dat soort beslissingen te nemen! “Het is niet de VVD die een lockdown wil,” aldus Aartsen: “Ik weet niet of je dat in ons voormalige verkiezingsprogramma hebt zien staan, het is het laatste wat we willen. Het is het virus die dit doet.”
Denkt deze Aartsen nu werkelijk dat Nederlanders ‒en zeker ondernemers ‒ zo achterlijk zijn dat we in deze redenering trappen? Dat we bij onszelf denken: “Ja, hij heeft gelijk! Dat virus maakt allemaal vervelende beslissingen! Gossiedorie, wat een machtig virus is het toch!”
Van Haga reageerde daar scherp op: “Dit is wel een leuke personificatie van het virus, weer. Het virus loert op ons, het virus doet van alles. Inmiddels weten we dat het virus helemaal niet zo schadelijk is en dat er allerlei oplossingen zijn: het beschermen van de kwetsbaren, het opschalen van de zorg. Dat heeft u allemaal niet gekozen, maar nu aan de achterkan hebben we allerlei maatregelen. En dan vind ik toch dat als de overheid, en misschien doet de VVD het niet alleen want het hele kabinet doet het, als de overheid ervoor zorgt dat er schade wordt toegebracht, bent u het dan in ieder geval met me eens dat er 100% van de schade moet worden vergoed?”
En toen begon het grote politieke spel van de VVD’er Aartsen pas echt. Want in plaats van antwoord te geven op de echte vraag maakt hij zich hoegenaamd opeens héél boos dat Van Haga durfde te beweren dat het virus niet half zo schadelijk is als we een jaar geleden vreesden. “Kom bij mij niet aanzetten dat dit virus niet gevaarlijk is,” bulderde de nepliberaal: “Kom er echt bij mij niet mee aanzetten! Zeg dat alsjeblieft tegen de weduwe en tegen de kinderen van Piet, de beste maat van mijn vader, die één dag na kerstmis is overleden, 54 jaar oud. Zeg dat alsjeblieft tegen de weduwe en tegen de kinderen van Jan, een goede maat van mij uit mijn carnavalsband, 51 jaar oud, meneer Van Haga! U mag hier van mij van alles komen verwijten, u mag van mij hier van alles komen doen over het steunpakket, maar laten we alsjeblieft ophouden over dat dit virus niet gevaarlijk is, dat het alleen maar een griepje is, dat het alleen de ouderen zijn. Dat dat soort taal alsjeblieft in een podcast met Lange Frans doen, maar kom daar bij mij niet mee aanzetten!”
Zo, dat was leuk gedraaid, natuurlijk. Geen antwoord op de vraag over het vergoede van de lockdownschade, veroorzaakt door het wanbeleid van de overheid, maar een quasi-emotioneel persoonlijk verhaal over het coronavirus zelf, gevolgd door een persoonlijke aanval op Van Haga. Overigens is het gebruik van dat soort persoonlijke verhalen, inclusief het gebruik van namen, een beproefde tactiek uit Amerika om politieke debatten te winnen zonder het daadwerkelijk over de inhoud te hebben. Maar dat geheel terzijde.
Helaas voor Aartsen was Van Haga bepaald niet op zijn mondje gevallen. Hij had zijn weerwoord klaar. “Ik hoop dat de heer Aartsen dan ook zegt tegen al die mensen die last hebben van de nevenschade van de maatregelen die uw partij oplegt. Alle mensen die niet behandeld worden en kanker hebben, alle mensen die geen bypass kunnen krijgen, alle mensen die een niertransplantatie niet krijgen. Daar moet u dat ook tegen zeggen. En al die mensen, en die nevenschade is uitgerekend. Maar niet door uw partij want u bent geen ondernemer, ú heeft er geen last van. U gaat gewoon door met bitterballen eten. U gaat straks hier in het ledenrestaurant gewoon weer à la carte eten. U heeft er geen enkel effect van dus ik vind dat u een toontje lager moet zingen en mij niet moet gaan lastigvallen over Lange Frans. Ú bent verantwoordelijk voor die noodmaatregelen en ik vind het krokodillentranen huilen dat u zich nu opwerpt van de ondernemer, want u doet dat niet.”
Daarop antwoordde Aartsen dat Van Haga volgens hem “het zand” in de ogen van ondernemers strooit. Hoe hij dat doet was niet helemaal duidelijk, want het klopt natuurlijk gewoon wat hij zei. Afijn, Aartsen ging verder, “ik vind dat kwalijk want dit zijn mensen die in een enorm kwetsbare positie zitten vanwege deze lockdown.” Ja, dat klopt Aartsen. En ze zitten in die positie door jou en jouw partij. “Dat doet niemand hier voor z’n lol, helemaal niemand,” bulderde Aartsen. “Dat doen we vanwege dat verschrikkelijke virus dat hartstikke dodelijk is, ook voor mensen onder de tachtig, zeg ik maar even tegen de heer Van Haga. Daarom doen we dat en we proberen die ondernemers er doorheen te trekken. Dat doen we hier keer op keer op keer op keer en dan mij gaan verwijten dat we niks voor die ondernemers doen, alsjeblieft ga dat ergens anders doen.”
Ah ja, dus Van Haga mag niet alleen niet zeggen dat het virus minder dodelijk is dan men eerst dacht, maar hij mag nu ook al niet zeggen in het debat dat de VVD ondernemers in de kou laat staan. Is er nog iets anders waarover de FVD’er zijn mond moet houden van de VVD? Andere censurerende regels? Zeg het maar hoor! Want een frank en vrij debat hebben in het parlement, dat is natuurlijk je reinste onzin. Nee, Kamerlid Aartsen van de VVD bepaalt wel even wat andere Kamerleden wel en niet mogen zeggen.
Helaas mocht Van Haga daar eigenlijk niet meer op reageren, want hij had zijn drie vragen gesteld. Na een beetje aandringen liet Kamervoorzitter Khadija Arib hem tóch kort aan het woord. Gelukkig maar, want Van Haga’s antwoord was buitengewoon scherp.
“We hebben het hier over een virus met een IFR van 0,23% met nevenschade die veel meer slachtoffers maakt dan het virus zelf en met ondernemers die allemaal over de kop gaan door dezemaatregelen,” aldus Van Haga: “Dan moet u niet gaan doen van ‘oh, oh, oh, dit virus loert op ons en dat allemaal zo erg.’ Nee, u moet gewoon 100% compenseren van de schade die u maakt.”
Ongelooflijk genoeg antwoordde Aartsen daarop: “Voorzitter, ik ben blij dat ik iets meer empathisch vermogen heb dan een baksteen.”
Nou, dan heb je het inderdaad over iets meer, want meekijkende ondernemers zagen daar bar weinig van bij VVD’er Thierry Aartsen. Want net als alle andere coalitiepartijen weigert de VVD honderd procent van de schade, veroorzaakt door kabinetsbeleid, te vergoeden. Die “empathie” van hem kan hij terug in zijn zak steken. Ondernemers kunnen alleen overleven met géld, zoals Wybren van Haga ook duidelijk uitlegt.
#wybren van haga#van haga#forum voor democratie#fvd#thierry aartsen#vvd#bitterballen#bitterbal#ondernemers#schade#corona#coronavirus#covid-19#sarscov2#personificatie#lockdown#a la carte#restaurant#jan#piet#coronadoden#nevenschade#ifr
1 note
·
View note
Text
6. Brood met kaas
april 2020
Mijn moeder heeft me net een kopje muntthee op mijn kamer gebracht. Ze heeft me al drie keer gevraagd om de vaatwasser uit te ruimen en ik heb al drie keer geantwoord dat ik dat zo ga doen. Volgens mij kookt mijn vader pasta vanavond. Ik ben weer terug in mijn tijd van het puber-zijn, wonend met twee ouders in één huis. Met het verschil dat we nu geen van allen naar school of werk gaan maar alle drie elke dag de hele dag thuis zijn. En zonder enig zicht op hoe lang nog.
In februari kwam ik naar Nederland vanwege het overlijden van mijn oma, maar toen ik weer terug wilde vliegen gooide China de grenzen op slot, dus daar kan ik voorlopig niet meer heen. Mijn studie Intercultural Communication aan de Shanghai Theatre Academy gaat online verder. Voor sommige vakken werkt dat beter dan andere. Het is best een uitdaging om de exacte vingertechniek van het waaierdraaien uit de traditionele Chinese dans onder de knie te krijgen als het scherm en dus ook de docent steeds vastloopt op het cruciale punt van het in de lucht werpen van de waaier. De Tai Chi docent die het steeds heeft over opgaan in je omgeving, verdwijnt opeens echt in zijn green screen achtergrond op Zoom. En door het tijdsverschil zit ik regelmatig om half 7 ’s ochtends al te luisteren naar intense aria’s tijdens de Chinese opera les. Bovendien geeft mijn moeder online Nederlandse les aan anderstalige kinderen in de kamer naast mij, dus dan zit ik net in een online discussie over oriëntalisme in het modernistische theater, hoor ik weer door de muur ‘EDWIN EET BROOD MET KAAS. NEE MET KAAS. KAAS. K-A-A-S. JA HEEL GOED AWAD!’
Soms overvalt de heimwee me. Ik mis het daar zijn, de aanwezigheid in een klas, met echte mensen. In onze Zoom lessen ben ik me voortdurend bewust van die opsplitsing van aanwezigheden. Ik ben aanwezig aan mijn tafel in mijn kamer in mijn ouders huis in Nederland. Een echte, fysieke aanwezigheid. Ik ben ook aanwezig in de online Zoom les. Voor mij zijn dit verschillende werelden. In Zoom kunnen mijn klasgenoten alleen mijn digitale aanwezigheid zien. Ze kunnen slechts enkele aspecten van mijn andere aanwezigheid zien, de muur achter me, misschien de stoel waarop ik zit. En andersom ook, ik ga fantaseren over hun fysieke aanwezigheid, hoe de kamer eruit ziet waar ze zitten, afgeleid van de poster op de muur of de kast in de hoek. Maar dichterbij dan dat kom ik niet. Ik vraag me af hoe deze twee aanwezigheden, realiteiten, werelden, ruimtes zich tot elkaar verhouden. Hoe beïnvloeden ze elkaar, met mijzelf als enige verbindende factor. In contact zijn terwijl je opgesplitst bent. Ik mis de fysieke ontmoeting. En het voelt raar om theater te studeren zonder dat fysieke. Het confronteert me met hoe lijfelijk theater eigenlijk is. Niet alleen de directe aanraking, maar het fysieke aanwezig zijn met elkaar, ergens, samen, acteurs en publiek en de spannende uitwisseling ertussen. Een zinderende echtheid.
portraits of my Zoom classmates
Ondanks al het onverwachte dat is gebeurd, ben ik toch alweer bijna 8 maanden aan het studeren. Ik dacht dat het misschien tijd werd om eens te reflecteren op hoe het gaat.
Ik begon deze studie in Shanghai na 4 jaar ArtEZ en 1 jaar in het werkveld, vooral als theaterdocent. Nu doe ik een academische masterstudie, en ondanks enkele praktische vakken ligt de nadruk op, ja hoe noem ik dat, academische, kritische, discussie onderzoeksvakken. Waarvoor ik artikelen moet lezen in wetenschappelijk Engels (wat een heel andere taal is dan het spreektaal Engels, kwam ik al snel achter) en we die vervolgens bespreken in de les. Een presentatie over een in de les behandeld onderwerp behoort vaak tot de opdrachten, net als een afsluitend kritisch essay. En ik dacht dus ‘leuk, schrijven!’, maar een kritisch essay schrijven betekent eigenlijk informatie uit andere bronnen quoten of parafraseren en in een vastgestelde volgorde onder elkaar zetten. En dan ook nog in het wetenschappelijk Engels. Vreselijk vond ik het de eerste keren. Ik verloor mezelf de hele tijd in te poëtische zinnen en filosofische alinea’s waar ik best tevreden over was, maar die volgens de docent weliswaar mooi geschreven, maar totaal overbodig waren en niets toevoegden aan het punt dat ik wilde maken. Dat punt (of ‘the argument’, zoals we dat moeten noemen) veranderde sowieso de hele tijd in mijn hoofd, gewend als ik ben aan de eeuwige nuance en alles bekijken vanuit verschillende perspectieven. Maar goed, ik ben dus gaan inzien dat ik het moet zien als een soort spel, waarbij je binnen zeer vastgestelde kaders gewoon punten moet afvinken. En af en toe een poëtisch zinnetje kan best.
Behalve dit wetenschappelijke schrijven had ik ook moeite met het onder woorden brengen van wat ik bedoelde in klassen discussies. Met klasgenoten of collega’s in Nederland bevond ik me in dezelfde context, we waren bekend met hetzelfde theateraanbod en dezelfde theatertermen. Er was ook over het algemeen gesproken een zelfde smaak of idee over wat goed en artistiek was. Maar in Shanghai was die gemeenschappelijke context totaal verdwenen. We zaten in een Chinese context, met een groep van over de hele wereld, met elk hun eigen achtergrond, cultureel en professioneel. Ik vond het opeens weer heel moeilijk om het over theater te hebben. Zonder gemeenschappelijke termen of inzichten werd ik gedwongen om weer terug te gaan naar de basis. Als er niks meer vastligt, wat betekent theater dan echt voor mij? Wat vind ik goed? En hoe praat ik daarover? Hoe geef ik eigenlijk woorden aan het soms zo woordeloze karakter van theater? Hoe geef ik woorden aan het gevoel dat het me geeft?
Als er woorden aan werden gegeven, vond ik het vaak plat, of theoretisch gezever, nooit rakend aan de essentie. En ik was in het begin vooral bezig met anderen, klasgenoten met hun soms indrukwekkende achtergronden en grote wetenschappelijke kennis. Ook de docenten hadden het steeds over universiteiten als Princeton, Oxford, Yale. Wat kwam ik hier in godsnaam doen? Maar ik kan me nog herinneren dat ik op een bankje op de campus zat en opeens het inzicht kwam: Maar ik heb dit al 4 jaar gestudeerd! Ik heb 4 jaar lang op ArtEZ geleerd over theater en gefocust op persoonlijke visie, op wie ik ben, wat ik doe, waar ik voor sta. Gek hoe je soms kan vergeten wat er allemaal in je zit. Vanaf toen kwam de vrijheid om niet alleen te delen vanuit mezelf, maar ook door klasgenoten geïnspireerd in plaats van geïmponeerd te worden.
Ik ben het wel gaan waarderen, die wetenschappelijke benadering. Het dwingt je om heel nauwkeurig verschijnselen te analyseren en te duiden. Je leert om zuiver te kijken, en duidelijk te formuleren wat je wil zeggen. Je gedachten ordenen zeg maar. Ik ben blij met wat ik nu allemaal leer en zie het wel voor me in de toekomst, een combi tussen wetenschappelijk en artistiek. Maar wel ook maken, alsjeblieft. Want voor mij is niet alles te duiden. Ik wil soms gewoon even niet beargumenteren, bronnen quoten, wetenschappelijke onderzoeken lezen, ik wil vaak gewoon voelen en gevoeld worden. Voor mij gaat theater zo vaak om gevoel, energie, stroom, of weet ik hoe ik het moet noemen, het is woordeloos. Ik mis het, dat ‘vuur’, die plek waar het gebeurt. Er middenin staan, en dan niet weten wat er gaat gebeuren, en dan heel onzeker zijn maar ook heel erg blij.
Als ik nu terugkijk naar de afgelopen maanden, dan zijn de gelukkigste herinneringen de momenten van ‘samen’ geweest. Met de klas naar de opening van een tentoonstelling in een galerie en elkaar nog niet zo goed kennen en een beetje dronken worden van de gratis wijntjes op de rooftopbar. Met een groepje naar een dragqueenshow en na afloop geen taxi kunnen vinden dus samen naar huis lopen, door een donker Shanghai, super verliefd op alles en iedereen. Een Thanksgivingfeest organiseren en een enorme kalkoen kopen en die samen helemaal opeten. Mensen samenbrengen, voor mij is dat wat betekenis geeft. Dat is waar ik heel erg gelukkig van wordt. Dat is voor mij ook het belangrijkste aspect van theater, die focus op het samenzijn, de uitwisseling tussen mensen. En wat er dan ontstaat, in proces en op de vloer. Hoe verbindend dat werkt, ongeacht in welke culturele context. Ik kijk er enorm naar uit om weer theater te maken.
Maar voor nu studeer ik 3 uur per dag Chinees, volg ik mijn online Zoom lessen, lees ik de wetenschappelijke artikelen, schrijf ik mijn kritische essays over de invloed van technologie op de fysieke theatervorm, over de invloed van westers realisme op de traditionele Chinese opera, over de plek van het persoonlijke verhaal in hedendaags Chinees theater, over bewustzijn van de westerse houding tegenover de ‘Ander’, en ben ik thuis met mijn ouders. Soms voelt het nog als puber-zijn, maar steeds vaker voelt het als drie volwassenen die samenleven en het eigenlijk heel goed hebben met elkaar. Oja, ik ben meer aan het schrijven opeens. Gewoon flarden, zonder doel. Vooral in het Engels, weet niet waarom. Het maakt me blij. En ook al heb ik inmiddels wel geleerd dat vooruit plannen geen enkele zin heeft, toch droom ik stiekem van nog een paar maanden Shanghai, misschien volgend schooljaar...
hometown mood
1 note
·
View note
Note
18, 26, 32, 49, 63, 67, 68, 93 en 99 Veel, I know! En geen idee welke Bram al heeft gevraagd
18. Met someone who changed you
Mmm, ja echt wel!
26. What did you do for your last Birthday
Op de dag zelf niet veel aangezien ik 8ste uur had die dag. Enkele dagen erna dan wel een familiefeestje gedaan! Was echt fijn :))
32. What are you listening to right now
Bram’s Limburgs gezever
49. Piercings
2 oorbelgaatjes in mijn linkeroor, 1 in mijn rechter
63. Waiting for
Bram die aanbelt
67. Lips or eyes
Al beantwoord x
68. Hugs or kisses
Knuffels in het algemeen, kussen met de juiste persoon
93. How would you label yourself?
Ik doe niet aan labels :))
99. Are you afraid of falling in love?
Neeeeee
Thanks Lien!
5 notes
·
View notes
Text
Perfectie
Eh?!
Als een echte bad boy
sigarettenrook uitblies
Terwijl je keek
met gespeelde, overdreven
verleidingsblik
Met aan elke vinger
minstens 10,
wat negativiteit
en een hoop gezever
En alles,
Alles waar ik ook ooit ingelopen ben
#perfectie#bad#boy#leven#liefde#negatief#woorden#gedicht#gedachten#sigarettenrook#vinger#zinnen#zin van leven
1 note
·
View note
Text
Roze sokken
Mijn staan is een zegen
Mijn val een vraag
Ga ik struikelen door liefde
Een keuze
Een knoop in mijn maag
Mijn ogen reiken verder dan morgen
Maar mijn stap is nog niet zeker
Laat het maar komen
Ik zwicht niet voor gezever
Ik ben de held
Op mijn eigen roze sokken
De ene licht
En de ander donker
Willekeurig gekozen
In tegenstelling tot het leven
Wat je niet kan met enkel schaduw
Maar wel in het licht
Dus neem ik een duik
Met mijn sokken aan
Met uitzicht op mijn bestemming
Maar weinig zicht
0 notes
Note
U-Ü-V-Y-Z ağzın burnun ge/ve/ze ghjkhgfdghjkkjhg burun nasıl gezeve oluyor lan dfagdfhadfhfhahj
U-Çekicisin¥₩ Herzaman ki halim :)Ü-Seksisin¥₩ 😪V-Tatlısın ¥₩ Baklava kadar değilY-Playlistin mütüşlü ¥₩ Bundan eminim zaten Z- Blogunda huzur buluyorum ¥₩ Tabi bulcan lan smslls jdjdjdjdVe son olarak o iğrenç esprilerini kendine sakla slk smslslsljd
1 note
·
View note
Text
Jaap van Dissel is een eikel. Zijn zemelige gezever houdt me wakker. 'Bijen, bescherm ons de komende tijd. Geef ons weerstand en vlijt. Hoedt ons voor nijd en baardige apen, die er voor zorgen, dat ik niet kan slapen..... Bevrijd ons van draken en lastige zaken. Van inhalige mensen met de klem in hun kaken. Ik zal een mooi bijenaltaartje maken. Voor jullie, lief volkje. Heremetijd!'
Jaap van Dissel is een eikel. Zijn zemelige gezever houdt me wakker. ‘Bijen, bescherm ons de komende tijd. Geef ons weerstand en vlijt. Hoedt ons voor nijd en baardige apen, die er voor zorgen, dat ik niet kan slapen….. Bevrijd ons van draken en lastige zaken. Van inhalige mensen met de klem in hun kaken. Ik zal een mooi bijenaltaartje maken. Voor jullie, lief volkje. Heremetijd!’
Ja, je moet ook niet net voor het slapen gaan naar Jaap van Dissel kijken. Groot kans, dat je de hele nacht wakker ligt. Het overkomt Heks afgelopen maandag. Per ongeluk krijg ik de man in beeld, als hij wordt geïnterviewd over wie er nu toch verantwoordelijk is voor de ellende in de verpleeghuizen het afgelopen voorjaar. Toen onze kwetsbare bejaarden bij bosjes vielen. Het dorre hout geveld…
View On WordPress
0 notes
Text
Şarkıların, şiirlerin, türkülerin, izlerin içinde; anlamların, sözlerin içinde ve bunların kafamızda - gönlümüzde yaratımları, benzer yerlerden gelen sorular sorunlar, sıkıntılar içinde...
Aynı rüyayı görüyormuşuz gibi değil ama rüyaların içinde bilerek yer alabilirmişiz gibi. Zaman dur dediğimizde duracak gibi değil ama zamanın dışında saatler, geceler, sabaha karışan sesler geçirebilirmişiz gibi o tanıdık koku ile...
(Bu kokudan söz etmek istiyorum. Her sabahında gecenin artık yatmadan önce ve bolca 'iyi ve huzurlu geceler' dileklerinden sonra pencereden başımı çıkarır bahçeyi koklardım. Sabahın taptaze kokusu içimde tarifi zor uyarımlar yaratır ve 'o iyi, o huzurlu gecelere' olan inancımı, umudumu arttır bana güç verirdi. Gecenin izinden şiirlere, türkülere, rüyalara karışırdı o nefes... Bunu günaşırı bir ritüel olarak değil, içimdeki umudu tazelemek ve beslemek için sürdürüyordum sanıyorum.)
Sonra karanlığa aydınlık bir fırça darbeleri vurulmaya başlar da başlar arka bahçemden. Aydınlığın tonu düştüğünde havaya ağaçları kuşlar doğurur bahçenin.
Katılırlar kokuya.
Bir hüzün gemisi geçmiştir geceden. Aydınlık, cıvıltılı sabahımda; orada o çoktan sabaha katılmış, uykusuz kalmıştır ve biraz kafası karışıktır, gözleri ise isyankar ve yorgundur...
Yorgun gözleriyle katılır kokuya.
Serüvenlerce rüyaları vardır için için, hem bıkkın hem de onlara sabırsızdır. Rüyalarıyla katılır kokuya.
Derin izleri yaşanmışlıkların, üstümüzdeki ağırlığı geçmişin... Başlanır bir yolculuğa, yeni bir zenginliktir her şey paylaştıkça çoğalan, uykusuzlukla birikip katılırlar kokuya.
Birbirinden baskın ve bunaltıcı geçen zamanı dünyanın, mecburiyetleriyle ve adsız boşluklarıyla dolmak bilmeyen, katılırlar kokuya.
Geriye dönüp bakıldığında duran orada, bakışıdır pencerenin. Varlığı, her günün her anın kendiliğinden doğması ve çıkılan her yolculuğun keyfi katılır kokuya.
Taptaze bir umut kokar pencere.
...
'Gezeve Seru' dinlerken, sabahı karşılarken...
28.07.2020
0 notes
Note
Wappies die denken dat ze iets bereiken met dit gezever zijn nog dommer dan het achterkant van een varken.
Doe gewoon je MONDKAPJE OP.
🤗
Lmao laat ons maar "wappies" zijn, heb nog nooit zo'n muilkorf opgehad en dat houden we zo.
Jullie durven daar toch niets van te zeggen bij de winkels, alleen maar boos kijken. Ik ben tenminste vrij om eigen keuzes te maken. ;)
AJSHAKSHAJ WAAROM BEN JE OP MN BLOG GA WEG??😭😭😭
160 notes
·
View notes
Photo
#BadPoetryDay #entisfeest ✍️ // Bier vind je hier.🤗 Wijn is ook fijn.🥳 Gin is heel in.🔥 Melk is goed voor elk.👶 Met een glaasje rum waan je je op reis zonder toeristenvisum.🌴 Likeur heeft soms wel eens een bloemengeur.🌼 Vele glazen jenever geven als resultaat dit gezever.🤪 (bij AsterX Dranken) https://www.instagram.com/p/B1TGnDtCwwQ/?igshid=1ptx0vondcai3
0 notes
Text
DM Zapt. Het horloge van Ruben Van Gucht.
Een stukje voor DM Zapt, de dagelijkse tv-rubriek van De Morgen. Deze keer: waarom esthetisch verantwoorde onzin een maatschappelijke meerwaarde heeft.
Al weken zit ik te wachten tot de presentatrice van het zondagavondjournaal op Eén haar actualiteitswinkel sluit met de woorden: 'En dan is het nu de hoogste tijd voor Sportweekend. Ik geef het woord aan het horloge van Ruben Van Gucht.'
Foutje? Nee hoor: Sportweekend wordt tegenwoordig wel degelijk gepresenteerd door een horloge. Dat van Ruben Van Gucht, dus. Het is wit, heeft de grootte van een tablet en ziet eruit alsof je er het kernarsenaal van Noord-Korea mee kan activeren.
En wat je ook probeert: het is onmogelijk om er niét naar te kijken. Zodra Van Gucht achter zijn desk heeft plaatsgenomen, registreren mijn hersenen nog maar één ding. Dat. Onvoorstelbaar. Grote. Sporthorloge.
Het is met het horloge van Ruben Van Gucht zoals met de aardbeienvlek op het smetteloos witte hemd. Je ziet alleen de vlek. En niet de onbezoedelde staat van de rest van het textiel.
Het kan dus goed zijn dat Van Gucht zich in zijn voorbeschouwende analyses nog welbespraakter toont dan wijlen Jan Wauters. Maar ik hoor het niet, want ik hoor alleen zijn horloge. 'Hey! Ge gaat toch niet luisteren naar die gast zijn gezever, zeker? Moeskroen-Brugge of Mechelen-Oostende, 0-3 of 4-1, degradatieduel of playoffwedstrijd, who cares? Kijk liever naar mij. Ik ben wit! Ik ben groot! Ik glim!'
Elke zondagavond vraag ik me af: waarom? Waarom maakt de presentator van een audiovisueel magazine zichzelf onhoor- en onzichtbaar? Waarom wil hij niet dat we de uitslagen van het EK volleybal in Azerbeidzjan in ons opnemen en de stand van zaken in de Superprestige veldrijden meepikken?
Moet zijn sporthorloge ons meedelen dat hij behalve een journalist ook een marathonloper is? Wordt hij - zoals wel meer jong VRT-grut - van kop tot pols gesponsord en komt hij gewoon zijn contractuele verplichtingen na? Of is hij - zoals wel meer sportjournalisten - een datafreak die zelfs op het werk zijn hartslag trackt en bijhoudt hoeveel calorieën hij verbrandt?
We hebben er het raden naar. Maar wat we wel weten, is dat de kleermaker van de VRT elke zondagavond luidop voor zijn tv zit te vloeken. De mouwen van het kostuum van Van Gucht zijn echt véél te kort.
1 note
·
View note