#genderdysforie

[dreamyphilosopher]

Genderdysforie

Ik kijk in de spiegel die twee melkproducerende lichaamsdelen staren terug ze voelen buitenaards alsof ze niet tot dit lichaam behoren

En toch hangen ze er stevig aan vast prominent aanwezig ze voeden mijn genderdysforie

Trots om vrouw te zijn maar me toch niet honderd procent vrouw voelen een tegenstrijdigheid die enkel klopt in mijn eigenheid

Op het einde van de dag zijn we allemaal gewoon maar mensen toch?

[coachsteff]

Een getuigenis over dysforie

De afgelopen weken waren heftig... ik zou zeggen een negen op tien op de genderdysforie-schaal. 

In sociale omgang is — naast ‘Corona’ — ‘de transgenders’ één van de populaire gespreksonderwerpen, merk ik. Onlangs was ik bij vrienden en kwamen ‘de transgenders’ weer aan bod. De standpunten varieerden van empathisch tot "Het lijkt wel een rage!"...

Ik praat graag en makkelijk over allerlei onderwerpen (behalve sport 😅). Maar als het over transgender gerelateerde thema’s gaat, helemaal niet! Het komt voor mij gewoon véél te dichtbij en het enige waar ik op dat moment aan kan denken is: "Hoe kom ik hier zo rap mogelijk weg?" Ik klap dan mentaal en emotioneel helemaal dicht... terwijl mijn sociale dysforie door het dak gaat! 😖

Genderdysforie is de jongste tijd héél erg aanwezig bij mij… in die mate dat het mijn gedachten en gevoelens helemaal gaat overheersen. Ik kan me dan niet langer concentreren en dat gaat gepaard met een algemeen gevoel van neerslachtigheid. Geen leuke ervaring. 😰😰

Ik vertelde mijn psychologe wat ik doormaak en ik zei tegen haar: "Ik wil gewoon kunnen functioneren... sociaal... lichamelijk..." Terwijl ik het zei brak iets in mij en barstte ik in tranen uit… In horten en stoten beschreef ik haar hoe mijn 'dagelijks leven' er op dit moment uitziet. Gelukkig was ze heel empathisch en gaf ze me veel steun.

Dus heb ik de beslissing genomen dat ik er klaar mee ben. Ik wil gewoon terug kunnen functioneren... en niet de hele tijd met allerlei dysforie-triggers te maken hebben. Niet tijdens gesprekken. Niet tijdens het werk. Niet ‘s nachts…

Het kan me niet schelen wat mensen hun mening is over het 'transgender onderwerp'. Ik weet wat het is en hoe het voelt en ik weet intussen ook (een beetje) wat ik kan doen om daaraan te verhelpen. En aan mensen duidelijk maken dat dit nu deel uitmaakt van wie ik ben… ja, dat helpt!

Intussen vertelde ik mijn gezin, collega’s en vrienden wat er aan de hand is. Hun reacties waren over gans de lijn positief en ondersteunend. Ik ben hen daar werkelijk dankbaar voor! 🤗 Dat geeft met zo'n opluchting... 

Aan mensen vertellen wat er aan het gebeuren is, ja dat ga ik de komende dagen en weken dus nog meer doen. 😊

[jessehisworld]

Yeah, my gender is weird.

Problem?

#transgender #FtM #genderdysforie

[decosterbo-blog]

Activiteit 1 film; Girl - Lukas Dhont in Kinepolis Brussel

Lara is een vijftienjarig meisje, geboren in een jongenslichaam, die droomt om ballerina te worden.

Informeren (praktisch: wie, wat, waar, hoe)

‘Girl’ is het langspeelfilmdebuut van Gentenaar Lukas Dhont (27). 

Hoofdrolspeler Victor Polster werd in Cannes bekroond als beste acteur, Lukas Dhondt kreeg de Caméra d’Or voor het beste regiedebuut, Netflix kocht de film én hij is dit jaar de Belgische inzending voor de Oscar voor Beste niet-Engelstalige film.

regisseur: Lukas Dhont

acteurs: Victor Polster (Lara), Arieh Worthalter (vader), Oliver Bodart (broer Lara)

muziek: Valentin Hadjadj

genre: drama

speelduur: 100 minuten

releasedatum: 17/10/2018

originele taal: Nederlands, Frans

Surfen naar een recensie, demorgen.be

Beleven/ reflecteren/ verwerken/ neerschrijven

Het is een flinterdun scenario. Lara, een vijftienjarig meisje, droomt om een professionele ballerina te worden en wil zich een volwaardige vrouw voelen, met als enige obstakel haar tegenstribbelde lichaam.

Het verhaal geeft zowel de kleine als grote stappen weer van haar weg naar vrouwelijkheid, hiermee worden zowel haar ongeduld als haar fysieke en mentale strijd geuit. Met eenvoudige, stijlvolle beelden en repetitieve scenes wordt de spanning langzaamaan opgebouwd. Je voelt daadwerkelijk het innerlijk en het uiterlijk conflict van Lara tegen haar eigen lichaam opborrelen. De Franse componist Valentin Hadjadj versterkt deze strijd met zijn snijdende tonen.

De fascinatie van de camera voor Lara(’s lichaam) benadrukt de genderdysforie waarmee ze knokt, gereflecteerd in elke spiegel. Het essentieel naakt, pompende spieren, bloedende tenen en omhelzende armen verwijzen naar de grote lichamelijkheid van het verhaal.

Girl distantieert zich van andere LGTBQ+-films door de focus te weerleggen op de groeipijnen van een transtiener in innerlijk en uiterlijk conflict in plaats van het individu die vecht tegen de vooroordelen van de maatschappij. De kleine, veelzeggende momenten tonen Lara’s moeilijkheden ondanks de steun van haar directe omgeving en een intensieve psychologische begeleiding.

De film verandert niet enkel de blik op transgenderpersonen, het geeft aanzet tot denken over het maatschappelijk beeld van een penis of vagina. Is het geslachtdeel wel genderspecifiek? Ook onderwerpen zoals onzekerheid, lichamelijke ongemakken en een instabiel zelfbeeld zijn universele thema’s voor de huidige maatschappij.

De verbondenheid met Lara is enorm. De hele bioscoopzaal krimpt in elkaar bij het zien van de slotscène, het summum van het niet-aanvaarden van haar penis, en blijft verbouwereerd achter tot de eindaftiteling afgelopen is (best opmerkelijk). 

De vertolking van Lara door Victor Polster is subliem. ‘Girl’ afstraffen vanwege het casten van een cisacteur voor transgenderrollen is bijzonder misplaats. Het verhaal valt of staat immers bij de vertolking van het hoofdpersonage en de rol verlangt eenmaal een hoog eisenpakket van een transtiener, die vakkundig moet onderlegd zijn op acteerprestatie en klassiek ballet én bereid is zichzelf (letterlijk) bloot te geven in periode van transitie. Ook hier moeten we losbreken uit deze categorisatie.

Kortom, de film is een parel die vraagt om een diepe buiging. 

Beleefd op 30/10/2018 in Kinepolis Brussel met mama en twee oudere zussen.

[myragewillendworlds]

Ik zit nu op het Stenden, en volgens een van onze infoboekjes mogen we de woorden "genderdisforie" en "transexueel" niet gebruiken als we met transgender studenten praten, omdat die discriminerend zouden zijn, transexueel snap ik nog wel, maar disforie niet meer mogen noemen gaat mij te ver. Heb het boekje niet meegenomen (had geen tas op het moment) maar pak er waarschijnlijk morgen een mee en scan het thuis. Er staan ook meer "non-binaire" studenten in dan echte transgender mensen :///

Wow, dat is echt triest. Misschien daar eens een linkje sturen naar het Amsterdams ziekenhuis waar hun afdeling toch echt gewijd wordt aan genderdysforie. Gaan ze hen ook zeggen dat zij de patiënten waar ze al jaren mee werken discriminerend behandelen? Waar krijgen dit soort idioten hun informatie vandaan, Tumblr?

[jdreport]

Stemmen mag ze nog niet: Zweeds ziekenhuis amputeert borsten 14-jarig meisje met 'genderdysforie' en is daar trots op

Stemmen mag ze nog niet: Zweeds ziekenhuis amputeert borsten 14-jarig meisje met ‘genderdysforie’ en is daar trots op

Uit de evaluatie van het onderzoek toont dat het universitaire ziekenhuis van Karolinska, met de grootste genderontvangst in Zweden, de borsten van ten minste één veertienjarig meisje heeft weggewerkt.

Het ziekenhuis weigert te vertellen over hoeveel mensen het gaat. Maar nergens anders in het land worden jonge mensen geopereerd voor gendercorrectieve doeleinden.

Verschillende artsen op het…

[autismevriendelijknederland-blog]

Genderdysforie

Mensen met autisme vertonen een hoger dan verwacht niveau van genderdysforie, terwijl de prevalentie van autisme onder transseksuelen hoger is dan in de algemene populatie.

meer...

[leesdossier-philippine]

Zonder zorgen naar de WC

Naar het toilet gaan is de normaalste zaak van de wereld, maar voor transgenders ligt dat vaak anders. Transgenders voelen zich namelijk niet thuis in de uiterlijke geslachtskenmerken van hun geboorte, in medische termen spreekt men van genderdysforie. Doordat transgenders zich zo voelen is het naar het toilet gaan voor hen vaak erg moeilijk. Steeds stellen zij zich weer dezelfde vraag: moeten ze naar het toilet van hun geboortegeslacht? Of moeten ze naar het toilet van hun gevoelsgeslacht? Ik vind dat transgenders zich daar niet mee bezig moeten houden en daarom vind ik dat er gender neutrale toiletten moeten komen.

In de eerste plaats zorgt een gender neutrale toilet voor een betere acceptatie van transgenders. We leven nu in een tijd waar steeds meer wordt geaccepteerd, homo’s, lesbiennes en biseksuelen zijn allang niks nieuws meer. Maar het begrip ‘transgender’ is voor veel mensen nog iets onbekends. Er zijn al wel wetten opgesteld voor transgenders, zo is er op 1 januari 2014 een wet aangenomen die er voor zorgt dat transgenders hun geslacht gemakkelijker kunnen wijzigen dan voorheen. Toch zijn transgenders niet volledig opgenomen in de samenleving. Door middel van gender neutrale toiletten kan daar wel een hele grote stap in worden gezet. Gemiddeld gaat de mens zo’n 7 keer per dag naar het toilet, daarvan zijn zeker de helft van de toiletbezoeken niet thuis. Als er op veel plekken gender neutrale toiletten komen, wordt het vanzelf normaal dat er iemand van een ander geslacht door het toilet loopt. Voor transgenders geeft dat een veel prettiger gevoel, ze worden namelijk niet elke keer weer aangestaard. Ook wordt er door gender neutrale toiletten gezorgd dat transgenders niet elke keer weer aan het feit denken dat ze transgenders zijn, hierdoor kunnen zij zichzelf makkelijker accepteren. Zo zegt de voorzitter van COC Nederland, de belangenorganisaties voor homo-, biseksuelen en transgenders, in een interview van de NOS dat vooral de keuze voor een bepaald toilet het lastig maakt. "Ga ik het vrouwen- of herentoilet in? Door die keuze wordt je steeds met je eigen identiteit geconfronteerd. Veel jonge transgenders weten namelijk nog niet precies of ze zich man of vrouw voelen." Verder is een gender neutrale toilet ook beter voor de gezondheid van transgenders. Omdat transgenders vaak worden uitgescholden of bedreigd in het toilet, kiezen velen van

hen er voor om dan maar niet naar het toilet te gaan. Zo zegt de voorzitter van COC Nederland in een interview van de NOS dat transgenders vaak opmerkingen van andere toiletgebruikers krijgen "Bijvoorbeeld dat ze de verkeerde wc zijn binnengestapt. Dat is echt heel erg vervelend. We kennen verhalen van jongeren die daarom maar niet meer naar de wc gaan en daar zelfs een blaasontsteking aan overhouden." Andere leerlingen proberen als ze naar school gaan zo min mogelijk te drinken, zo komen ze ver onder de dagelijkse hoeveelheid water wat erg ongezond is. Toch zijn er tegenstanders voor een gender neutrale toilet. In de Amerikaanse staat North Carolina hebben ze zelfs een wet aangenomen, waardoor transgenders alleen een toilet mogen gebruiken dat bedoeld is voor het geslacht bij de geboorte. In een redactioneel artikel uit de Volkskrant staat dat de bestuurders in North Carolina bang zijn dat kwaadwillende mannen zich voordoen als vrouwen, om zo de dames lastig te vallen. De voorzitter van het café van COC Eindhoven, een belangenvereniging voor homo’s, lesbiennes en biseksuelen, is het daar niet mee eens. “Ik denk niet dat dat gaat gebeuren. Een heteroman die zich als vrouw verkleedt om seksueel misbruik te plegen, is te ver gezocht.’’ Daarnaast stelt peter van de nieuwsredactie.fhj.nl dat uit Amerikaans onderzoek is gebleken dat in staten die een antidiscriminatiewet voor transgenders hebben, niet meer vrouwen aangerand worden in openbare toiletten of kleedkamers dan voorheen.

Een gender neutrale toilet zorgt voor een betere acceptatie van transgenders, omdat er niet meer raar wordt opgekeken als er iemand van het andere geslacht door het toilet heen loopt. Daarnaast is een gender neutrale toilet ook beter voor de gezondheid, omdat transgenders weer zonder angst naar het toilet kunnen en daardoor dus geen blaasontsteking oplopen. Ten slotte is het te ver gezocht om te denken dat er misbruik van een gender neutrale toilet gemaakt wordt, daarnaast is uit Amerikaans onderzoek gebleken dat staten met een antidiscriminatiewet voor transgenders hanteert niet meer, vrouwen in toiletten zijn aangerand dan voorheen. Al met al geven dit genoeg redenen om voor gender neutrale toiletten te zorgen. Dus:

Laat het parlement zorgen voor de wet, dan zorgen wij voor een gender neutrale toilet!

[coachsteff]

Wie ben ik?

“Wie ben ik?” Meestal is het een vraag die je jezelf als tiener stelt, tijdens je zoektocht naar je eigenste plekje in de wereld. Precies één jaar geleden confronteerde ik mezelf met die vraag: “Wie ben ik? Werkelijk?”

Dat was op een moment waarop ik nog maar eens een episode van genderdysforie mocht meemaken. En geloof me… da’s geen lachtertje. Genderdysforie is een overweldigend gevoel van incongruentie… over je eigen genderidentiteit en genderexpressie. Ik kan je vertellen dat je jezelf gelukkig mag prijzen als je niet weet wat dat betekent 😌.

Wie ben ik, dus? Goh, ik weet het eigenlijk nog altijd niet. En met mij zijn er zo nog duizenden anderen. Papa’s en mama’s, tienermeisjes en -jongens, oma’s en opa’s, jongvolwassen mannen en vrouwen alsook mensen die zich zelfs niet eens identificeren met de typische tweeledigheid die in onze maatschappij bestaat als het op geslacht aankomt.

Ik mag mijzelf daar ook toe rekenen, da’s mij al duidelijk geworden. Momenteel voel ik mij zowel man als vrouw, noch man, noch vrouw, en dat alles tegelijk. Genderfluïde heet dat dan, blijkbaar… Wel, dat ben ik ook. Vandaag. 

Het heeft wat tijd gevergd om dat voor mezelf klaar te hebben. En er zal nog heel wat water naar de zee vloeien terwijl nóg veel meer zaken duidelijk gaan worden.

Ik ben verkenner. Op zoek naar mezelf. En ik deel graag hoe ik dat beleef, zodat je ook een beetje kan meereizen op deze wonderlijke tocht… 🤗

Steff — Hij/Zij/Hem/Haar/Hun (da’s allemaal goed) 👌🏻

[misscarlyenco]

Toen het thema voor de nieuwe 40days40outifts challenge bekend werd gemaakt, “New Beginnings”, wist ik: deze challenge is mij op het lijf geschreven.

Meisjesdingen versus jongensdingen

De meeste van jullie weten inmiddels dat ik lang geleden als Remco op de wereld ben gekomen en dat ik al heel snel in de gaten had dat ik ‘anders’ was dan mijn één jaar oudere broer en dan de jongetjes in mijn omgeving. Anders dan de jongetjes om mij heen vond ik meisjesdingen namelijk veel leuker dan jongensdingen. Ik keek met afgunst naar wat de meisjes mochten dragen (jurkjes, rokjes, maillots, staartjes in het haar met leuke roze strikjes), terwijl ik het moest doen met saaie broeken, truien, kort haar en korte nageltjes. De kledingkast van mijn moeder en vooral haar prachtige trouwjurk en pumps hadden een onweerstaanbare aantrekkingskracht op mij. Maar ook haar nagellak en make-up waren niet veilig voor mij. Helaas ben ik geboren in een tijd dat de scheiding tussen jongens en meisjes heel strikt was. Het was niet toegestaan om als jongen het domein van de meisjes te betreden. Omgekeerd werd overigens wel oogluikend toegestaan: meisjes die zich jongensachtig gedroegen en alleen broeken wilden dragen. Maar een jongen in een jurk of met gelakte nageltjes was in mijn tijd echt NOT DONE. Ik had al heel snel in de gaten dat ik mijn intrinsieke behoefte om mij als meisje te presenteren in het geniep moest doen. Simpelweg omdat mijn directe sociale omgeving mijn gedrag niet zou tolereren.

 Dubbelleven

En daarmee was mijn dubbelleven geboren. Vanaf dat moment nam ik iedere gelegenheid te baat als ik alleen thuis was om mijn nagels te lakken, mij op te maken en/of de kleding van mijn moeder te dragen. En zodra iemand thuis kwam, moest ik heel snel alles weer uittrekken, make-up verwijderen e.d. Mijn gehele kindertijd en puberteit heb ik dit geheim met mij meegedragen, omdat ik niet de moed had om mijn gevoelens met iemand te delen. Niet met mijn ouders, niet met mijn twee broers, niet met vrienden, niet met een leraar op school. Ofschoon het aan de buitenkant niet aan mij te zien was, was ik in mijn kinder- en puberjaren best eenzaam. Immers, ik voelde mij niet thuis bij de jongens en lichamelijk was ik overduidelijk geen meisje. Ik wist ook niet beter dan dat ik de enige was met deze ‘vreemde’ afwijking, waar ik mij ook best voor schaamde. Ik was inmiddels wel heel bedreven geworden in het verbergen van mijn andere ‘ik’, mijn ware ik. Niemand heeft ooit iets gemerkt.

NVSH

Gelukkig waren mijn ouders wel zo vooruitstrevend dat zij lid waren van wat toen de NVSH heette, de Nederlandse Vereniging voor Seksuele Hervorming. Tegenwoordig kennen wij dit als ‘Kenniscentrum Rutger’. In het ledenblad dat iedere maand op de deurmat plofte, las ik als puber voor het eerst over mannen die zich eigenlijk vrouw voelden. Er was zelfs een woord voor: transseksueel. Ik was dus niet de enige! Dat was in ieder geval winst!

UvA

Toen ik als 20-jarige na het behalen van mijn VWO diploma sociale wetenschappen ging studeren aan de Universiteit van Amsterdam, zag ik voor het eerst in mijn leven transseksuelen en travestieten in levende lijfe. Mannen die al dan niet tijdelijk als vrouw door het leven gingen en zich daar prima bij leken te voelen. En ofschoon ik mij niet geheel herkende in transseksuelen, noch in travestieten, was het wel fijn om te weten dat er meer mensen waren met soortgelijke gevoelens als ik. Voor mijn gevoel bevond ik mij ergens tussen man en vrouw in, waarbij het vrouw-zijn sterker aan mij trok dan het man-zijn. Echter, het woord transgender bestond toen nog niet. Niet dat mijn studiejaren in Amsterdam het sein waren om uit de spreekwoordelijk kast te komen. Daarvoor waren de gevoelens van schaamte nog altijd te groot, mede gevoed door mijn jarenlange dubbelleven. Sterker, het zou nog 35 jaar duren voor ik eindelijk de stap heb genomen om mezelf te zijn. Dat had overigens niet alleen te maken met moed. Ik was op een gegeven moment wel zo ver dat ik die stap wilde zetten, maar ik was inmiddels getrouwd en er waren twee  kinderen in het spel.

  Huwelijkse staat

In goed overleg met mijn vrouw, die vanaf het begin van mijn gevoelens op de hoogte was, hebben we besloten om de kinderen hier niet mee te belasten. Om mijn dubbelleven als het ware te continueren om zo het beeld van Remco als ‘mannelijk’ rolmodel in stand te houden. Toen de kinderen mijns inziens groot genoeg waren om dit soort complexere zaken wel te begrijpen (15 resp. 20 jaar), ben ik geleidelijk aan meer van mijn ware ik laten zien. Daarbij werd echter duidelijk dat ik daarbij voor mijn vrouw een grens overschreed: zij was immers met een man getrouwd en niet met een vrouw. Mijn transitie naar vrouw heeft uiteindelijk geresulteerd in het gezamenlijk genomen besluit op zondag 1 november 2015 om uit elkaar te gaan. Ofschoon we nog wel van elkaar hielden en houden. Liefde alleen bleek echter niet langer in staat en/of sterk genoeg om deze kloof te dichten. Het blijft heel verdrietig dat uiteindelijk mezelf vinden én accepteren, gepaard gaat met het verliezen van mijn grote jeugdliefde. Dat na 35 jaar lief en leed te hebben gedeeld.

New beginnings

En dat is waar ik nu sta: op de drempel van een nieuw begin, een nieuwe start, waarbij ik mijn vrouwelijke kant alle ruimte ga geven om tot volle wasdom te komen. Inmiddels ben ik ook voor de wet een vrouw. Luisterend naar de naam Remke Charlotte Verdegem. Mijn paspoort en rijbewijs zijn aangepast. Ik kan nog steeds geëmotioneerd raken als ik een brief krijg gericht aan ‘mevrouw R.C. Verdegem’.  Ik heb medio februari 2017 het laatste gesprek met mijn psycholoog bij VUmc gehad. Maandag 6 maart jl. heb ik van VUmc de bevestiging gekregen dat de diagnose, zoals verwacht, luidt: ‘genderdysforie’. Dit betekent dat ik binnenkort mag starten met de hormoonbehandeling.

    Het is het waard

Ik krijg natuurlijk wel eens de vraag of het het allemaal waard is geweest, want ja, ik heb er wel de hoofdprijs voor betaald. Mijn antwoord: absoluut! Jezelf kunnen zijn (“show your true colours“, het thema van de vorige challenge), is onbetaalbaar en samen met je gezondheid het hoogste goed. Ik heb gevoelsmatig gedurende 55 jaar het leven van een ander geleid. Niet dat ik er, wanneer ik op die jaren terugkijk, spijt van heb. Ik heb dat besluit toentertijd naar eer en geweten genomen, vooral op basis van gevoel. Maar vanaf nu richt ik mij volledig op Remke. Om Trump eenmalig (doe ik hierna nooit weer, beloofd ;-) ) te parafraseren: “Remke first.” 2017 staat in het teken van New Beginnings: het afronden van de echtscheiding, het zoeken naar andere woonruimt, het inrichten ervan en het verder verkennen van Remke. Ik heb er enorm veel zin in: ontluikende vrouwelijkheid!

"Ik kan nog steeds geëmotioneerd raken als ik een brief krijg gericht aan 'mevrouw R.C. Verdegem'." ~ Remke Toen het thema voor de nieuwe 40days40outifts challenge bekend werd gemaakt, "New Beginnings", wist ik: deze challenge is mij op het lijf geschreven.

[goodgirlscompany]

Als je in het verkeerde lichaam bent geboren bof je maar

Als je in het verkeerde lichaam bent geboren bof je maar

“Als je in het verkeerde lichaam bent geboren bof je maar. Als jongen kan je je haar laten groeien en met de nodige operaties kunnen ze er lichaamsdelen afhalen of bijplakken, verzuchtte mijn dochter. Maar stel, stel dat ik ook in het verkeerde lichaam ben geboren. Nee niet omdat ik een jongetje moet zijn of zo. Maar omdat ik er diep van binnen weker weet dat ik bijvoorbeeld een andere huidskleur…

[myragewillendworlds]

transgendergroepgroningen(.)nl/transgenders/woordenlijst/: "GENDERDYSFORIE - Een verouderde medische term voor de ‘psychische aandoening’ waar psychiaters en psychologen van achten dat transgender personen aan lijden. Deze term vat de zelfbeleving van transgender persoon enkel als psychisch fenomeen en voldoet daardoor niet." WTF Ik ben zo fucking klaar met het proberen te vinden van een sociale hulpgroep rn, fml.

Grappig dan, dat de website van het ziekenhuis die deze ‘psychische aandoening’ daadwerkelijk behandelt de term wel nog steeds gebruikt.

Vreemd wel dat ze op de ene pagina 'transgender’ omschrijven als ��Hierbij wil men een genderbevestigende medische behandeling ondergaan middels hormonen en/of operaties.” en op een andere pagina ineens de bullshit “parapluterm” hanteren. Triest dat het hier ook gebeurt. Ik denk dat je meer succes hebt als je via transmedicalist groepen zoekt. Er ging een tijd geleden een link rond naar een Discord groep.

[michameinderts-blog]

Sybren is pas gescheiden en verhuist na twintig jaar Amerika terug naar Rotterdam. Afgezien van zijn oom kent niemand hem daar en weet niemand dat hij drie jaar geleden nog door het leven ging als vrouw. In zijn nieuwe land, zijn nieuwe lijf en in zijn nieuwe rol als single homoman probeert Sybren uit te vinden wat hij wil, en met wie. Terwijl heimwee en twijfel aan hem knagen, maakt hij langzaam nieuwe vrienden, maar Sybren ontdekt ook dat een nieuwe start maken lastiger is dan hij hoopte.

Aldus Sybren is een prachtige mix van de klassieke coming-of-age en het actuele thema genderdysforie.

[whiterose2k01]

[hersenkronkelsoep]

Meisje van Mars

Ik heb zojuist een boek uitgelezen en die wilde ik even met jullie delen ^^. Hoewel boeken altijd te weinig woorden hebben om het leven van iemand anders te beschrijven en ik zelf geen idee heb of het een representatief boek is, vond ik het een fijn geschreven boek. Het is heel open en het geeft naar mijn mening best wel een deel weer van genderdysforie en transseksualiteit. Je leest het verhaal van een zelfverzekerde vrouw en je slaat het boek met een brede glimlach dicht. Heb je dit boek ook gelezen en/of heb je er zelf ervaring mee? Ik ben benieuwd naar je mening :). Ik vraag me af in hoeverre dit boek weergeeft hoe het echt voor iemand is om te worden wie hij of zij werkelijk is.

[gerommel]

so my boyfriend has his first appointment at the vumc genderdysphoria team THIS FRIDAY and what it comes down to is that i'm probably way more nervous and excited than he is oh my god wish us luck okay