#geef nooit op

[polldermodel]

Gaat het goed met je op het moment dat je deze poll leest?

Ja, het gaat top!

Ja, het gaat wel oké op zich!

Mwah, maar het komt wel goed

Mwah, niet zo lekker nee

Nee, niet echt top nu

Nee, echt mega kut

Ik geef een knuffel aan ieder die er een wenst. Ook als het goed met je gaat. Ook als het kut met je gaat. Ook als je niet zo goed weet hoe het met je gaat. Je bent niet alleen, je bent onmisbaar en maakt de wereld zoveel mooier door gewoon jezelf te zijn en simpelweg te bestaan. Ik ken je niet maar ik houd van je. Je bent geliefd. Het is nog niet te laat, het is nooit te laat. Mijn hart is met jullie allemaal, wij zijn verbonden door ons mens-zijn. Ik houd je hand vast als je dat wil, voor zolang als jij dat wil. Ik beloof dat ik niet loslaat. Ik ben er voor je en samen maken we er wat moois van.

[zielsvlucht]

November

Mijn eigen huis. Een plek onder de zon. Het klinkt heel mooi. Het is heel mooi. Ik kan van veel geluk spreken. Maar momenteel spreek ik van angst. Ik ben nerveus. Ik lees door lange contracten, geschreven in een cryptische taal. Opzettelijk zo geschreven. Een complot tegen gewone mensen zoals wij. Ik hoop dat ik het allemaal correct begrepen heb. Er is geen tweede opinie. Er is niemand naast me die meeleest. Dit is niet ons huis. Er is geen ons. Het is voor mij. Voor mij alleen.

Toen ik me als kind dit scenario inbeelde, dacht ik niet dat het makkelijker zou zijn. Maar ik dacht wel dat ik niet alleen zou zijn. Ik dacht dat ik samen met iemand ons huis zou kopen, in plaats van dat ik alleen mijn huis zou kopen. Dat knaagt aan me. 's nachts denk ik aan weinig andere dingen. Enkel dit en de kou. Ik lig onder veel dekens en trek alle kussens naar me toe, maar het blijft koud. Het valt me te binnen dat het misschien de eenzaamheid zelf is, die de kou maakt.

Ik heb me laten vangen, door die blinde vlek. Ik probeer altijd vooruit te plannen. Maar om één of andere reden blijf ik toch plannen maken, waarin ik niet alleen ben. Hoewel ik dat in de praktijk wel ben, en altijd al was. Het is de grote fout in al mijn plannen. Een asterisk die ik had moeten zien staan in de contracten van mijn leven.

Soms denk ik dat ik al mijn plannen zou moeten laten vallen. En een nieuw plan maken; die eenzaamheid aanvechten, en op niets anders nog focussen. Maar er komt altijd wel iets tussen. Bovendien zijn mijn plannen voor de liefde gebrekkig. Ze zijn niet zo goed als mijn andere plannen. Ik ben er te radeloos voor en ik zet het uiteindelijk nooit op de eerste plaats. Zo star, zo koppig dat ik ben. Ik krijg er altijd een afkeer van en geef vroeg op.

Ik probeerde overlaatst iets te schrijven voor een online dating profiel. In theorie, want ik heb nog nooit zo'n app durven installeren. Ik ben het ook niet van plan. Nog niet. Ik probeer gewoon een deel van mezelf het zwijgen op te leggen. Dat deel van mezelf dat maar blijft klagen. Dat ik opzettelijk mezelf laat vereenzamen zonder reden. "Goed," zeg ik dan tegen mezelf. "Laten we dan eens even een bio schrijven als gedachtenexperiment. Eens zien hoe dat gaat."

Dan begin ik te typen en te typen. Al snel schrijf ik veel te veel. Paragrafen. Veel te open. Veel te kwetsbaar. Ik vertelde mijn broer er over. Hij zei: "Waar zijt ge mee bezig?! Het is maar een dating app bio. Maak er gewoon een mopje van. Iets origineel waarmee je jezelf toont. Dat kan je toch?"

Daar sta ik dan. Kijk daar! Een schrijver! Een échte schrijver! 118 duizend woorden is zijn huidige manuscript. Maar een bio voor een dating app? Onmogelijk. Wat elke aap kan schrijven, kan meneer de schrijver niet. Wat een nietsnut.

Ik kan het niet. En nog erger; ik wil het niet. Mijn ego is gekrenkt. Ik begin meteen te mokken. "Kort? Een mopje? Iets origineel?" Wat ik ook schrijf, het komt terecht in een zee van losers. En dan word ik beoordeeld door nog een zee van losers van het vrouwelijke variant. Hoe gaan zij weten dat mijn gevatte bio origineel is? En dat het niet ergens van een sociale media feed gerukt is zoals de rest dat doet op dating apps? En wat maakt het hen uit? Ze kijken naar mijn foto. En aan die foto kunnen ze niet zien dat ik me in een onophoudelijke existentiele crisis bevind. Ze kunnen niets zien. Ze zien niet wat er goed is aan mij, of wat er slecht is aan mij. Als ze met mij afspreken, dan willen ze afspreken met de man in die foto. Om dan teleurgesteld te zijn wanneer de mooie jongen, lelijke dingen begint te zeggen.

Teleurgesteld zijn wanneer ik afkaats op elke kleine uitspraak die ze maken, omdat ik elke opmerking zo onnodig moet overanalyseren als een maniak. Teleurgesteld zijn wanneer ze geen normaal gesprek met mij kunnen hebben. Teleurgesteld zijn wanneer ik niet ben wie ze verwachten. Of wanneer zij niet zijn wie ik verwacht. Ik wou dat ik mezelf kon uitdrukken in een mooie foto. Ik wou dat mensen aan mij konden zien wat voor iemand ik was. Maar dat gaat niet. Als we foto's konden trekken van de mensen die we binnenin waren, dan zag geen enkele mens er nog aantrekkelijk uit op tinder. Ik toch zeker niet.

Hoe komt het ook dat mensen zichzelf oppervlakkiger moeten maken om elkaar aan te trekken? Is het niet juist de verrassende diepgang die we in elkaar vinden, die ons doet fantaseren over elkaar? Als we verlangen naar elkaar, verlangen we dan niet naar de eindeloze gesprekken die nergens heen gaan?

Mijn broer heeft sowieso gelijk. Iedereen heeft gelijk, behalve ik. Ik ratel maar door. Al dat ik moet doen, is verdomme eens een knoop doorhakken. Stop met te doen alsof je een dating app gaat installeren, of alsof je gaat speed daten. En doe het nu toch gewoon. Maar ik werk me altijd al vast in de aanloop. Het is gewoon niet hoe ik het mij voorstelde. Ik wil - zoals elke domme tiener - dat iemand mij ontdekt zoals ik ben. En dan van me houdt zoals ik ben. Ik wil me niet moeten verstoppen in een trojaans paard van makkelijk te slikken nep-affectie. Mopjes en quotes die ik van instagram kopieer in de hoop dat de vrouwen deze nog niet op hun eigen feed gezien hebben, want meer moeite is liefde niet waard. Zodat mijn partner na een relatie van twee jaar kan beseffen dat ik niet de persoon ben die ze over me heen projecteerde. Veel gedoe voor niets. Dat wil ik niet.

Ik schrijf elke dag. Ik schrijf lelijke dingen. Dingen die niet ver zouden geraken op instagram. Soms gruwelijke dingen. Vaak banaal gezaag zoals dit. Maar het is ten minste echt. En dat is wat ik wil: Een echte, diepe connectie met een andere ziel. Ik wil niet iemands volgende dopamine hit zijn. Ik wil geen sociale media post zijn die voorbij scrollt in iemands leven. Ik hoef geen like. Je kan al je vuile likes thuishouden. Ik wil geen mooie jongen zijn in een lange lijst van mooie jongens op de GSM van een meisje. Een van vele smoelen waar ze even naar kijkt tussen de soep en de patatten en dan nooit meer aan denkt.

Is echte liefde dan niet makkelijk genoeg? Niet handig genoeg? Niet lui genoeg ? Moet ik besteld worden op bol punt com en aan huis geleverd worden, met zo min mogelijk zever? Moeten vrouwen mij zo min mogelijk leren kennen? Zo min mogelijk stappen tussen mijn gezicht zien op een schermpje en mij in hun bed leggen. Altijd makkelijk om een refund te krijgen. En moet ik dan blij zijn? Zelfs dankbaar zijn? Dat iemand me nog wilt?

Wat een zever. In zo'n wereld wilt niemand me echt. In zo'n wereld maken we elkaar wijs dat we verliefd zijn. Ik denk dan dat iemand mij wilt, omdat een app me een melding stuurde. Want ergens op aarde zag een vrouw mijn domme smoel voorbij scrollen in een waterval van domme smoelen en ze dacht "kon erger". Maar ze zou me nooit aanspreken als ze me ergens ontmoette in de onhandige chaos van het echte leven. Wilt ze me dan wel? Welke richting je ook swipet, het is evenveel commitment.

"Hij stuurt mij wel." Dat denkt ze vast. Gewoon omdat je swipet wilt niet zeggen dat je daarna tegen hem moet praten. Geen commitment nodig. Want dat is de taak van mannen en als een man dom genoeg is om niet te sturen, dan hebben de vrouwen toch al hun handen vol met de andere matches. Het is moeilijk om in die mentaliteit te kruipen, als man. Vrouwen krijgen honderden eikels die hen lastig vallen op eender welk digitaal platform dat de mens ooit heeft uitgevonden. Bij ons mannen, zijn dat allemaal bots. Bij hen niet. Een vrouw van mijn generatie krijgt waarschijnlijk al seksuele opmerkingen haar richting uitgeslingerd sinds ze 13 jaar was, op haar NeoPets account of wat dan ook. Zo iemand is niet op zoek naar nog meer aandacht. Als één van haar matches wijselijk beslist om haar niet lastig te vallen zonder reden dan is dat geen verlies. Het zal waarschijnlijk niet eens opvallen. En dat kan ik geen enkele vrouw kwalijk nemen. Zij worden het ook beu en ik zou niet in hun schoenen willen staan. Nee, ik word zot van er nog maar aan te denken.

Ik verwijder het tekstje voor mijn nep dating app bio. Einde van dat gedachtenexperiment. Ik stop met de contracten te lezen en ik laat de notaris weten dat het wel in orde zal zijn. Ik koop een huis. Mijn eigen huis. Een plek onder de zon, maar ik weet ook; vaak een plek in de nacht. Een groot gebouw met lege kamers. Vol stille hoeken waarin niemand me kan zien huilen. Waar in de vroege avond de schaduwen heersen en ik na de werkdag alleen rondslof door de schemer. Als een vampier die leeft van microgolfmaaltijden. Ik weet niet wat ik moet doen wanneer ik ziek wordt. Ik weet niet wat ik moet doen wanneer ik me gevangen voel tussen de muren. Ik weet niet hoe ik ooit nog een andere ziel zal leren kennen, vanuit mijn nieuwe grot. Ik zal altijd de enigste vampier blijven, als ik niet durf om een andere vampier te verwelkomen in mijn huis.

Maar dan schrijf ik dit ding, en lees ik het. En eindelijk besef ik dan hoe weinig dankbaarheid er in mijn klaagzang zit. Ik heb een huis nu. Mijn eigen huis! (Een plek onder de zon!) Iets dat de meeste mensen van mijn leeftijd nog niet kunnen hebben. Het feit dat ik alleen ben, maakt het mirakel nog groter. En ik ben niet echt alleen. Terwijl ik zit weg te draaien in mijn gedachten over het eeuwenoude vraagstuk van hoe ik ooit aan een lief zal geraken, rolt mijn broer met zijn ogen. Alles dat ik tegen hem zeg vindt hij absurd, want hij gelooft in mij. Hij verzekert me dat het wel gaat lukken wanneer ik zit te piekeren over het geld. Hij volgt mijn pessimistische "Het is best dat ik nooit kinderen heb" op met een optimistische "Waarom niet? Zou ge peter willen zijn?". Mijn zus rijdt me naar waar ik moet zijn met haar wagen. Onderweg praten we over de schrijfkunst en lego. Mijn ouders zijn twee satelieten die ik niet van me los kan slaan. Ze hebben zo veel geld bijeengeschraapt om deze droom waar te maken, dat ik me er voor schaam. En dat met maar minimale manipulatie van mijn kant. Mijn vrienden geven me meubels, gratis en voor niets. We duwen stuntelig een kruiwagen met een zetel op door het dorp, en lachen tot we plat vallen (in de zetel). Tegen mijn pessimistische verwachtingen in gaat mijn baas akkoord met een vier vijfde contract. Mijn collega's luisteren respectvol naar mijn geratel, zolang het over software gaat. En tussen alle stress door, schrijf ik verder. De tweede versie van mijn boek is bijna af. Mijn test lezers zijn positief.

's nachts blijft het kou. Maar ik besef dat ik niet alleen ben. Nooit alleen ben. Nooit alleen was. De koude is niet de eenzaamheid. Het is gewoon november.

[zondermens]

Liefde doet pijn. Waarom?

Omdat ik wil liefhebben, altijd en overal. Omdat ik u wil knuffelen totdat ge kapot zijt, uw rug gebroken is. Omdat ik uw hart wil opeten zodat het alleen van mij zal zijn. Ik wil u niet delen. Ik wil dat ge van mij zijt zoals dat ik van u ben.

Waarom lijkt het alsof iedereen er zo licht over kan gaan? Alsof liefde iets ongevaarlijk is. Alsof het u niet kan terroriseren in de nacht; alsof het u niet kan breken totdat ge huilend op uw keukenvloer ligt, in foetushouding. Houden van is verliezen, elke dag opnieuw. Uw geliefde moeten afgeven, elke dag opnieuw.

Ik geef mijzelf in mijn totaliteit aan u. Ik wil u mijn hele wezen geven. Ik ben van u. Ik wil dat dat doordringt. Ik weet dat ik intens ben. Ik ben intens, ik ben vuur en passie en eerlijkheid tot het pijn doet. Ik ben doordringende blik. Ik ben eenzaamheid en verdriet. Ik ben onuitgesproken lelijke gevoelens die woorden niet beschrijven kunnen. Ik ben pijn en verleden en kut. Ik ben te veel van het slechte; hoe goed ge mij ook vind.

Ik ben altijd al te veel geweest. Ik ben schreeuwen, krijsen, machteloosheid. Ik heb geen macht over u. Geen controle. Gij zijt een mens. Gij zijt uw eigen wereld. Ik ben geen wereld. Ik ben van u. Ik hang wanhopig aan een draadje aan u vast. Een draadje dat kan breken, elk moment, onvoorzien, plots. Het is zo snel gebeurd en ik wil er alles aan doen om dat te voorkomen.

Niemand heeft lief zoals ik dat doe. Niemand klauwt en grijpt. Niemand verliest zichzelf in de ander. Mensen lijken zo zelfzeker op zichzelf, en kijken naar hun geliefde met tedere ogen, kunnen afgeven, kunnen laten zijn, kunnen lachen en lichtvoetig en geven zich niet volledig.

Ik wel. Ik wil zoveel. Ik wil u en zelfs dat is niet genoeg. Ik wil meer dan u. Ik wil de hele wereld voelen. Ik wil magie en God. Ik wil liefde overstijgen. En gij zijt maar een mens. Dat is mijn les. Ge zijt maar een mens. Ik mag niet zoveel van u laten afhangen. Ik mag mijzelf niet definiëren door u.

Het doet pijn. Het doet zoveel pijn. De leegte in mijn zonnevlecht. Het zwarte gat dat alles naar binnen zuigt om het te reduceren tot niks. Ik maak alles kapot dat ik aanraak. Ik ben angst en verlies dat zich voortplant tot meer van hetzelfde. Een cyclus waar ik maar niet los van kom. Ik ben geketend aan mijn lot.

Ik wil mij gedragen als een Messias. Heilige gedachten, zonder ego, geen aardsheid. Ik wil mij wanen in de hemel. Het donker en het licht. Ik heb nooit echt van de kleur grijs gehouden.  

Ik geef woorden over. Mijn gedachten zijn als brandend zuur. Waar is mijn schoonheid? Mijn vleugels? Mijn acceptatie van de werkelijkheid zoals deze is? Waarom kan ik niet gewoon laten zijn?

Ik wil meer en meer en meer. Meer dan mogelijk is. Liefde is blij zijn met weinig. Liefde is eigenlijk helemaal niet wat ik dacht dat het zou zijn. Liefde is niet passie of hartstocht. Liefde is van de wereld, praktisch en kleine dingen. Liefde is eigenlijk heel erg gewoon. Rustig. Vredig. Content. Aangenaam. Niet veel meer dan dat.

Dit gaat mijn zwarte gat nooit kunnen vullen. Ik weet niet wat dan wel.  

[bl0ss0sm]

Tweede Kans (Deel 2)

Original comic artist: Tulipsempai -> English version! Vorige deel - Volgende deel

"HAH!"

"Mijn hoofd..." "Ik kan niet geloven dat dat kind mij heeft gepakt..."

"..Huh?" "Ik vraag me af waar hij nu heen is gegaan" "GAH! FUCK!"

"OH!" "Kijk wie er eindelijk eens voor koos om op te dagen nadat een kind het leuke deel deed" "HÈ CHOSEN??"

"Ben je gekomen om me af te maken?" "HAH!" "Je kan niet eens opstaan!" "Je was altijd al een zielige stick Cho-"

"-sen..." "Huh?" "Wat ben je aan het doen-"

"H-HUH!?????" "Maar dat is..." "DAT BEN IK!!???"

"DE HEL" "WAAROM-"

"WAAROM ZIJN ER TWEE VAN MIJ!!???" "...Dark..?"

"CHOSEN!!" "Is dit nog een van je krachten?" "fiks het onmiddellijk of anders-" "Hey..." "HEY!! DARK!"

"Geef en minste één reactie!" "Wat denk denk je dat ik aan het doen ben-" "...Wacht, hij kan niet-" "Dark!!" "DARK LORD!!!"

"Alsjeblieft..." "Doe me dit niet aan, Dark..." "Dit is te wreed, zelfs als het van jou komt" "Dark... alsjeblieft!" "Ga niet dood..."

"Ik... het spijt me zo..." "Ik had nooit de eerste klap moeten geven" "Ik was gewoon.... ik was gewoon zo boos op je..." "Nooit...snif..." "...Hey..." "Ik dacht nooit dat dingen zo ver zouden gaan..." "Cho... ik ben hier..." "Nooit ik-ik..."

"HET IS ALLEMAAL MIJN SCHULD!" *snif...* "Het spijt me zo Dark! Oh zo'n spijt..." "Alsjeblieft..." "Waarom kunnen dingen niet zo zijn als vroeger?" "Voor al je verovering gedoe" "Niet huilen..." *snif...*

"Je kan me echt niet horen..."

"Het spijt me zo Dark..." *snif...* "Maar alsjeblieft... alsjeblieft..." *snik* "Ga niet..."

[eastwindmlk]

Would you be the one to end James and Lily’s life on Halloween

OR!

Provide me with the title of your Mystery Microfic May fic?

👀

There’s only one answer

👀

vertel me wat je gaat doen? hun leven sparen

—geef nooit op

[fransopdefiets]

11-6 Viborg

Gisterenavond dacht ik nee, niet alweer pizza. Maar wat was het alternatief? Juist, kebab met patat en knoflooksaus. Ik had ook zelf kunnen koken, dat geef ik toe, maar het was koud, ik had nog geen boodschappen gedaan en ik geloofde het wel.

Ik ben altijd een keer wakker als de vogels beginnen, dat is hier rond vier uur. Dan draai ik me nog maar eens om, maar om kwart over zes riep de kebab, ik ben verteerd! Dat werd nog een sprintje op de fiets naar het verderop gelegen toiletgebouw. Op deze camping staan er drie toiletgebouwen naast de receptie en het trekkersveldje is daar zo’n 300 meter vandaan.

Terwijl ik onder dreigende grijze luchten zit te ontbijten met het brood dat ik 3 juni in Geeste kocht en maar niet wil beschimmelen, stuurt Mayke zonnige foto’s uit Cagliari met de subtiele verzuchting dat ze zomaar ineens jarig geworden is. O ja, dat is waar ook en ik zing een verjaardagslied voor haar.

Ik ben nauwelijks vertrokken of het eerste buitje valt, een heel licht miezerig buitje met een hoop wind. Dat zal de hele dag zo doorgaan, dus uiteindelijk hou ik mijn rainlegs maar gewoon aan.

Wat ik me niet meer herinner van de vorige keer, is die krankzinnige helling die je direct vanaf de camping moet beklimmen om op de route te komen. Met koude spieren en knieën is dat geen pretje. Maar als ik dan boven ben, is de beloning een 20 kilometer lang fietspad over een oude spoorlijn naar Silkeborg. Het is een hele lange gestage klim door de bossen en het is er doodstil. In Silkeborg drink ik koffie in een koffiebar waar je je bonen uit mag kiezen, doe mij maar de Italian roast, zeg ik, bij gebrek aan kennis op dit vlak.

Eerder schreef ik dat ik dit keer niet langs Kragelund zou komen, maar hoe ik daar nu op gekomen ben? Vanaf Silkeborg is het alweer een steile klim langs de provinciale weg daar naar toe. Onderweg koop ik nieuwe kaas (de oude uit Zaandijk was te erg beschimmeld), yoghurt, sinaasappels en pruimen. Geen bananen, hoewel veel afstandsfietsers daarbij zweren, vind ik ze onderweg nooit zo lekker. Natuurlijk bezoek ik het kerkje nog een keer, maar dit keer oefent er niemand op het orgel.

Er blijven maar buitjes overkomen met koude windvlagen, volgens mij is het niet meer dan een graad of tien. De wind blijft meer van opIj dan van achter, maar omdat ik veel door het bos fiets, meek ik er niet zoveel van. Maar dan gebeurt er toch een wonder, als ik in de buurt van Viborg kom, waaien de wolken langzaam uiteen en komt er steeds meer zon tevoorschijn.

Eerlijk gezegd, vond ik vandaag de zwaarste dag tot nu toe. Niet vanwege de afstand, maar vanwege de vele steile klimmen. Maar als ik het mij goed herinner, kom ik nu langzaamaan in vlakker gebied.

Afstand: 76,8 km

Tijd: 6 uur

Afstand tot de Noordkaap langs een rechte lijn: 1.813 km

[autimind]

Autismeweek dag 1, 30 maart

Het beeld van autisme en wat er niet aan klopt

Het beeld dat mensen hebben van ‘een autist’ lijkt vooral op Sheldon Cooper (The Big Bang Theory) en, als ze mijn leeftijd hebben, op Rain Man uit de gelijknamige film. Dit beeld klopt niet.

De echte man op wie Rain Man is gebaseerd heette Kim Peekl en had helemaal geen autisme maar FG-Syndroom. Hij werd 58 jaar. Daar doel ik niet op. Autisme is een spectrum-stoornis. Dat betekent dat we allemaal van elkaar verschillen, een stuk meer dan mensen zonder autisme. Het betekent dus niet dat ‘we allemaal een beetje autistisch zijn’.

Sheldon is vrij duidelijk ‘autistisch gecodeerd’ maar in de serie wordt het nooit duidelijk. Goed, binnen het spectrum komen wel dergelijke jongens voor. Natuurlijk. Vergeet echter de meiden niet. En al die vele anderen die er heel anders uit zien en zich heel anders gedragen. En niet geïnteresseerd zijn in natuurkunde of computers.

Wat is dan het juiste beeld? In de autisme-wereld wordt vaak gezegd dat ‘als je één autist hebt ontmoet dan heb je één autist ontmoet’. Toch zijn er wel algemene kenmerken aan te wijzen. Helaas is dat tot nu toe altijd gedaan door de psychiatrie en daar hebben we de gebruikelijke lijstjes met tekortkomingen aan te danken. Star, overgevoelig, geen wederkerigheid, dingen letterlijk nemen en ga zo maar door. Ik kan zonder probleem elk van die punten ‘omdenken’. Star..? Dat kan ook vasthoudend zijn.

Mensen binnen het autistisch spectrum willen nogal eens weinig oog hebben voor de hiërarchie die wel degelijk bestaat bij Nederlandse bedrijven. “Zou je mee willen gaan naar het spoedoverleg?” Als je dit aan een collega met autisme vraagt, heb je goed kans dat zij ‘nee’ zegt. Dit kun je een gebrek aan sociale vaardigheden noemen maar je had ook duidelijk kunnen zijn.

Mensen hebben de neiging om elkaar letterlijk te nemen als ze elkaar niet begrijpen, bijvoorbeeld als er een stevig cultuurverschil is. Wat dan over blijft is niks anders dan de woorden zelf.. en dan doe je het daarmee. Letterlijk nemen is geen autistisch kenmerk! Het ontstaat omdat mensen een verschillende manier hebben van naar de wereld kijken.

Autisme is in de praktijk vooral een andere manier van met informatie omgaan. Informatie vanuit de zintuigen maar ook gesproken of geschreven informatie en zelfs die uit de eigen gedachten en gevoelens. Dit kan zich op allerlei verschillende manieren uit.

Zonder uitzondering is het zo dat die manier van kijken niet fout is of gehandicapt. Natuurlijk levert het in de praktijk regelmatig ruis op. Dat is niet erg. We hebben allemaal stijlflexibel leren communiceren op het werk. (Anders ben je waarschijnlijk net begonnen. Het komt wel.) Laten we dat dan ook doen. Het is zomaar mogelijk dat een autistische manier van begrijpen beter is of handiger op een bepaald moment.

Ben ik autistisch of heb ik autisme? Ik krijg serieus op m’n vingers getikt door sommige mensen. De meningen hierover kunnen soms best scherp zijn. Ik geef trainingen en workshops aan sociale werkers en beleidsmakers en dan ga ik hier wat dieper op in. Voor nu zou ik zeggen: als je respectloos over mij spreekt dan heb ik niks aan de ‘juiste’ terminologie.

Heb je een collega die open is over autisme? Wil je belangstelling tonen? Vraag dan eens wat autisme betekent voor hem/haar/hen. Luister. Vraag door. Is er iets concreets waarmee jij je collega zou kunnen steunen?

Deze bijdrage schrijf ik in het kader van de Autismeweek 2024. Ik haal geld op voor het Autisme Fonds. Met een gift steun je het prachtige werk dat nog te doen is: informatie en advies geven, onderzoek doen, gespreksgroepen voor autistische mensen én hun naasten, werken aan een inclusieve maatschappij en heel wat meer.

Geloof jij dat insluiten beter is dan uitsluiten?

Geef wat je wil én kan missen.

[kemperj91]

Alsof wonderen bestaan

Als een gebroken hart Als een stugge veer zonder inkt Alle littekens weer open wanneer ik aan je denk Ik probeer me te bewijzen, maar zal het ooit genoeg zijn voor jou, mijn liefste Alles wat ik in me heb, geef ik voor jou en mij Dwars door de ironie heen En doe het onbedachte..

Ik doe mijn dingen op de manier dat ik kan Het verleden keert terug in flitsen dat nooit zal stoppen Ik heb een naam opgebouwd en ik heb ook een achtergrond met creatieve handelingen Handelingen die me hopelijk ooit op mooie plekken kan brengen Ik adem tot ik begin weg te vallen Tranen in de ogen tot de zweetdruppels op de grond vallen Een mond gedicht, maar met een hard kloppende hart Familie in mijn hart, maar toch bewandel ik mijn eigen pad Je loopt me voorbij, je loopt over me heen en voorheen maakte ik je blij Wat kan ons redden Ik heb last van vage herinneringen dat ooit een wat betekenen, maar thuis hoort in het verleden Ik probeer positief en sterk te blijven Een veer zonder inkt erop terwijl ik wil schrijven Ik heb alleen maar woorden dat hopelijk iets kan betekenen

Mijn geloof raakt op, mijn vertrouwen in het leven is verdwenen, mijn ogen zijn open,

jij en ik zijn, als Als een gebroken hart Als een stugge veer, zonder inkt Alle littekens weer open wanneer ik aan je denk Ik probeer me te bewijzen, maar zal het ooit genoeg zijn voor jou, mijn liefste Alles wat ik in me heb, geef ik voor jou en mij Dwars door de ironie heen En doe het onbedachte  

Een verhaal schrijven, Een verhaal vertellen, Een verschil maken,

Alsof wonderen bestaan..

De veer schrijft op een flyleaf  Je voelt aan als een dief dat mijn vrijheid steelt, mijn leven bepaalt, terwijl ik me nooit heb voorgesteld Een heel verleden en zijn oordelen, vogels die rondvliegen tot ze mijn ongeloof voelen   Je loopt me voorbij als ik je tegenkom en mij totaal niet herkent Geen muzieknoot dat nu telt Ik baal van mijn gebrek aan vrijheid. Geen rust en ik voel dat de dood op de loer is Het enige waar ik nu aan denk is suïcide Hoe overleef ik deze stad, hoe overleef ik dit leven als alles in vuur gaat

Mijn geloof raakt op, mijn vertrouwen in het leven is verdwenen, mijn ogen zijn open,

jij en ik zijn, als Als een gebroken hart Als een stugge veer Alle littekens weer open wanneer ik aan je denk Ik probeer me te bewijzen, maar zal het ooit genoeg zijn voor jou, mijn liefste Alles wat ik in me heb, geef ik voor jou en mij Dwars door de ironie heen En doe het onbedachte  

Een verhaal schrijven, Een verhaal vertellen, Een verschil maken,

Alsof wonderen bestaan..

'Ik heb mijn weg gevonden, dankzij jou heb ik het gevonden.' oohhh, oohh

Als een gebroken hart Als een stugge veer zonder inkt] Alle littekens weer open wanneer ik aan je denk Ik probeer me te bewijzen, maar zal het ooit genoeg zijn voor jou, mijn liefste Alles wat ik in me heb, geef ik voor jou en mij Dwars door de ironie heen En doe het onbedachte  

Een verhaal schrijven, Een verhaal vertellen, Een verschil maken,

Alsof wonderen bestaan..

[devosopmaandag]

Gevangen levens

Ik zag een documentaire* over het leven van fotografe Gisèle Freund (1908–2000). Veel meer nog dan de fotografe zelf kennen we de portretten die ze maakte van beroemde schrijvers. Die van James Joyce en van Virginia Woolf bijvoorbeeld behoren tot het collectieve culturele geheugen. De documentaire vertelt haar levensverhaal en het verhaal van haar werk. Filmmaker Teri Wehn-Damish zoekt na jaren Freund, met wie zij zeer bevriend was, weer op. Freund is door Alzheimer dan al niet meer bereikbaar. De scène van het afscheid is ontluisterend. Dat woord is afgeleid van het Franse 'lustre' (glans) en heeft dus niets te maken met 'luisteren', maar voor Teri viel niets meer te zeggen, voor Gisèle niets meer te luisteren. Van een stralend tot een verzonken wezen – het is in de kern de weg van een mensenleven.

In biografieën en documentaires over leven en werk van een persoon wordt eigenlijk gezegd: 'hier, ik geef u dit ene mensenleven, zo zag dat leven eruit'. Hoe zorgvuldig ook, hoezeer de biograaf recht doet aan dat ene leven, op een of andere manier is hij of zij ook de cipier van een voorbij leven. Connie Palmen vindt het prachtig hoe Philip Roth zijn twee biografieën naar zijn hand wist te zetten. “Als je een beetje pech hebt”, zegt Palmen, “wordt die geschreven door iemand die eigenlijk een hekel aan je heeft. Dat heet dan een judasbiografie”.

Mijn kast staat vol met biografieën die schrijvers over zichzelf schreven, in de onvolprezen Privé Domeinreeks van uitgeverij De Arbeiderspers. Dat kunnen memoires zijn, dagboeken, kronieken en brieven. Achtentachtig bezit ik er, eigenlijk 89, maar onlangs deed ik er eentje impulsief in de doos van boeken die weg kunnen. De ijdele mannelijkheid van de schrijver in zijn dagboek stond me ongelooflijk tegen. Maar misschien mag het terug, omwille van de verzameling. Het is niet ondenkbaar dat er ook judas-autobiografieën bestaan.

Hillary Mantel gebruikt haar leven, met name haar kinderjaren, voor verhalen. In het onlangs verschenen 'Goed leren praten' geeft ze zelfs aan welke van de zeven verhalen als autobiografisch bestempeld kan worden. Over dat gebruik van haar eigen leven schrijft ze zo meesterlijk: “Vanaf een verafgelegen, hoog gezichtspunt ziet mijn schrijvende ik neer op een lichaam dat is gereduceerd tot een geraamte dat erop wacht door volzinnen vlees te krijgen.” Dat is niet gevangenneming maar bevrijding van een levend wezen, dat hoe dan ook opgesloten raakt in wat voorbij is en nooit terug keert. Dat levend wezen is elk van ons.

* Gisèle Freund, portrait intime d'une photographe visionnaire, Teri Wehn-Damish, 2021, 53 minuten

[josephinesleesblog]

wat ga ik lezen?

Het volgend boek die ik ga lezen heet "Ik Geef Je De Zon".

Uitgeverij: Blossom Books

Dit boek zit al heel lang op mijn kast en ik had nooit echt tijd gehad om het te lezen, maar voor Nederlands moet ik een boek lezen van mijn keuze dus het is de perfecte gelegenheid om het te lezen:)

Dit boek werd ook aangeraden door mijn zus die het vorig jaar heeft gelezen. Ze vond het een super mooi verhaal en overtuigde me om het te lezen!

Ik weet niet echt wat ik verwacht van dit boek want de cover geeft mij niet zo veel informatie. Ik kan wel aannemen dat liefde een onderwerp word die veel gaat voorkomen door wat er op de cover staat maar meer weet ik niet.

"Ik Geef Je De Zon" is geschreven door Jandy Nelson, een Amerikaanse schrijfster. Het werd gepubliceerd in September 2014 en is haar tweede roman. Dit boek heeft 367 pagina's dus het is perfect want ik hou niet van boeken die te lang zijn en maar blijven doorgaan.

Het heeft de prijs gewonnen- Goodreads Choice Awards Best Young Adult Fiction, dus ik ben zeer benieuwd!

[mitsi-be]

Verdieping 3: Ann Veronica Janssens en de fountainhead.

Ann Veronica Janssens legt spiegels om wat er al is langs andere kanten te beschijnen. Van de (kerk)toren maakt ze een kunstwerk door langs een andere kant te tonen wat er al is. Maar kan je licht vangen zonder te vervormen? Kan je belichten en toch de fundamenten van dingen veranderen die er al zijn? De vorm die nooit juist zal zijn, of de zoektocht in woorden die het doel niet kunnen weerspiegelen, of in de weerspiegeling weer iets anders zijn. 

In de  ‘fountainhead’ bouwt m’n torens alsof het mogelijk is vormen te bouwen die niet geconstrueerd zijn met bouwstenen die er al zijn en reeds bestonden. Beeldverbragende kunst is zoals het eindeloos doorverwijzen van het deconstructivisme van Heidegger en Blanchot. En gaat het mij uiteindelijk over het ethische van de vorm of over het ontkennen van de ander/ de zoektocht/de mening. De vorm die nooit juist zal zijn, of de zoektocht naar woorden die het doel niet kunnen vertalen, of in de vertaling weer iets anders zijn. Kan enkel oneindig insinueren nieuwe dingen brengen (film) en conservatief verslaan? Of kan je zonder totale destructie nooit de fundamenten verliezen en laat je anders toch de fundamenten die alles vormen bestaan. Enkel contextualiseren of historisch plaatsen zal niet genoeg ontleden. En de geschiedenis van de toren wijst ons ook op de leegheid ervan. Een lege vorm die zijn betekenis oneindig kan veranderen in functie van machtige mannen. Architectuur is een vaste vorm die niet makkelijk in vervorming kan zijn, of in vraag kan worden gesteld. Geef me tafels op wielen en constructies die enkel door hun eeuwig veranderen bestaan. 

Mevrouw Janssens bouwt weinig en belicht veel. Iets dat van haar ook een eeuwig naar achter leunende persoon maakt. Er is iemand die tegenover de machtige mannen moet staan en volgzaamheid is uiteraard heel makkelijk. Dan ben je niet egocentrisch en kan je je verwachten aan weinig kritiek. Word je een boos, tegendraads en woke meisje of ga ik voor een makkelijker pad waar ik me neerleg bij een voorafbepaalde macht. 

Voor totale verandering van voorgaande structuren zal het spiegelen echter weinig nieuws brengen, en veel dat zijn functie al lang verloren heeft toch nog laten bestaan. 

De contemplatie in een kerk kan ook zonder de paus bestaan. 

[geertjerrr]

Daar was ineens Licht. En het Licht scheen. De duisternis was er ook en wou al per direct dat Licht grijpen.. Het heeft gefaald noch begrepen dat Licht. Haat zal Licht nooit begrijpen. Het is stik jaloers, tot de dood. Het zal er eeuwig alles aan doen om dat Licht te grijpen. Het zal zich nooit lukken. 5025?? Daar was Pasen en elke bestaande kracht van de hel sloeg in paniek, atomen vluchtten alle kanten uit en alle hens aan dek, allemaal tezamen verenigd in krachten. Dood dood dood dood dood!!! Nog doder dan dood. Dit komt dagelijks op het Nieuws en zal voor altijd op het Nieuws komen. Tot er wie weet een speciale dag komt die vele gelovigen zo hard op hopen. Niet alleen gelovigen hopen op die dag. Elke mens op aarde gelooft elke dag op die dag, gelovig of niet. Ik schreef dat dat niet uitmaakt als je nu gelooft of niet. De hel heeft in al z'n krachten op Pasen, gefaald. Licht schijnt dagelijks door een oneindig en zelfs zo klein door alles in en door ons leven. Doe je gordel aan!! Duisternis zal altijd falen. Tot Hoop komt. Liefde zelf zich eens moeit. Tot Liefde het beu is, kotsbeu. en daar was weer mijn keuken geluidje..

daar nu "0" geluiden op Bull. Ik ben daar zeer blij mee. Als ik rijk ben ga ik naar het echte leven.

en ik ben mezelf !!

en niemand kwam me helpen gisteren op de brug, het was alleen God, mijn meid en ik en ik kreeg zin in een braadworst.

Ook deze schreeuwde mijn meid, ik ben zo mooi, zoo mooi. Nu nog niet zei ze!! Iedereen moet me zien zei m'n meid. Ach liefje en daar kon ik niet tegenop. Ik geef je wat je wil altijd, dat weet je. Ik ben er voor jou, ook altijd. Tot je alleen naar Het Beloofde Land gaat.

Ze las niet mee en kwam me telkens halen en eerst berichtje voor de AA maar vandaag kreeg ik geen berichtje.

Jullie atomen zei ik vluchtten alle mogelijke kanten uit, in zware zware paniek!!

Waar ben jij beste diaken? Je was er toch voor de mensen??

Waar ben jij beste priester? Je bent er toch voor de mensen??

Waar ben jij beste Paus? Jij wil toch vrede, niet??

Ik leer dit niet in jouw kerk beste Paus, ik zie God dagelijks rond mij en overal waar ik kom. Wie Hem niet overal ziet zal Hem nooit zien. De duisternis zelf leert me dat. Die duisternis die ik van jullie zie in het Nieuws en daarna met handen praised hoog in de lucht heilige sacramenten uitvoert. Hoe durf je beste Paus!! Schaam jezelf!! Ik, God en mijn meid zijn 1 miljoen keer tot oneindig veel meer Paus dan jij op je stoeltje.

Heb jij mijn gedichtje geschreven beste Paus??

Heb jij al die mensen al een zelf geschreven briefje gestuurd recht uit je hart?? Heb jeje al geëxcuseerd? Mijn volgen nog zei ik. Ik vergeet niet. God vergeet niks. Mijn hart is building daaraan.

Of was het mijn hart, mijn gedichtje??

En telkens neem ik het mee en zal het niet vergeten hoor!!

en ik ben mezelf !!

daarom ben Ik God en jullie kunnen me nooit verwoesten, nog begrijpen, noch grijpen.

Daarom ben ik de Allermooiste van de wereld.

Damp mij aanbidt en smeekt.

[defietssite]

Doe mee aan Double Dry January en geef januari een frisse start met fietsen en plezier! Amsterdam, 9 december 2024 – Begin 2025 met een knal en doe mee aan Double Dry January! Deze nieuwe uitdaging van Toertje maakt van januari een maand vol beweging, frisse lucht en gezelligheid. Geen saaie goede voornemens, maar een frisse start vol energie. Stap op de fiets en ontdek hoe leuk januari kan zijn! Double Dry January: Een frisse blik op januari Waarom minder doen als je méér kunt doen? Bij Double Dry January draait het om elke dag fietsen. Of je nu een blokje om gaat, naar je werk fietst of een tochtje maakt met vrienden, alles telt mee. Samen maken we van januari een feestelijke maand op twee wielen. Met Toertje wordt het leuk én eenvoudig. De app biedt een complete fietsrouteplanner en houdt je prestaties bij. Iedere minuut op de fiets draagt bij aan jouw persoonlijke uitdaging. Zo werkt Double Dry January Fietsen was nog nooit zo leuk en motiverend. Met de Toertje-app zet je eenvoudig je eerste stap – of trap! 🚲 Fiets elke dag Of je nu naar de supermarkt gaat of een lange fietstocht maakt, elke rit telt mee. 🏆 Win prijzen en badges Verzamel streaks, verdien awards en maak kans op jouw gewicht in chocolademelk met slagroom! 🤝 Samen sta je sterk Nodig vrienden, familie en collega’s uit om mee te doen. Ontdek wie de ultieme fietskampioen wordt. Met Toertje veranderen saaie fietstochtjes in een avontuur. Elke rit wordt beloond met badges en prijzen. Bekende namen doen mee Je staat er niet alleen voor. Bekende fietsers zoals Thijs Zonneveld en Marco te Brömmelstroet ondersteunen de challenge. Samen met de Fietsersbond en andere partners delen zij inspiratie, tips en verrassingen. Deel jouw Double Dry January avontuur op sociale media Deel jouw fietsavonturen op Instagram met #DoubleDryJanuary en word onderdeel van de fietscommunity die de wereld een beetje mooier kan maken. @Toertjefietsen deelt elke dag de leukste posts en stories. Vanaf 1 januari zijn we iedere dag online te vinden met stories met motivatie, tips, leuke weetjes en polls om je 31 dagen lang mee te nemen in deze uitdaging om je doel te behalen. Wie weet zie jij jouw verhaal terug op onze kanalen! Ook mediapartner Bicycling NL doet een duit in het zakje. Hoe doe je mee? 📲 Inschrijven: Download de Toertje-app en activeer de challenge vanaf 9 december. 📅 Wanneer: Fiets dagelijks van 1 tot en met 31 januari. 💪 De uitdaging: Verzamel streaks, badges en awards. 🏅 Voor iedereen: Nodig vrienden en collega’s uit en ervaar samen hoe leuk fietsen is. Waarom meedoen? Double Dry January is meer dan een goede gewoonte. Het is een beweging die laat zien hoe simpel het is om meer energie en plezier te halen uit januari. Bovendien draag je bij aan een gezondere, duurzamere wereld. Met dagelijkse beweging maak je een verschil voor jezelf én voor het milieu. Stap op die fiets en ontdek hoeveel energie een frisse start je kan geven. Over Toertje Toertje is dé app voor iedereen die meer wil fietsen. Door gamification, challenges en een sterke community wordt fietsen leuker dan ooit. Samen met gebruikers werkt Toertje aan een duurzamere en gezondere toekomst. Kijk op www.toertje.nl voor meer informatie Read the full article

[cassiopeia-black-brenda]

Ik moet ergens even gewoon wat kwijt, en dit is het enige platform waarvan ik zeker weer dat het nooit gevonden zal worden.

Ik woon nog thuis met mijn moeder en mijn broer.

Ik ga voltijd naar school en mijn moeder is net begonnen met een nieuwe baan. Mijn broer heeft inmiddels 5 banen gehad en verloren en doet nu alleen pizza bezorgen.

Ik had net een gesprek met mijn moeder over mijn toekomst plannen. Ik wilde sympatie en haar input/ideeën. Binnen de werksector waarvoor ik aan het studeren ben is veel baan kans maar het salaris is niet genoeg om van rond te komen. Ik wilde het erover hebben dat ik eigenlijk niet weet wat ik daarmee aan moet. Er nog werk naast doen of een andere richting in. Verder studeren naar een hogere functie is een optie, maar hier heb ik al veel pogingen tot gedaan en ik kom niet door de selectie. Ik wilde ideeën over wat ik misschien anders zou kunnen gaan doen. Ik legde uit hoe ik erin stond. Het werk waarvoor ik aan het studeren ben, zie ik mezelf niet nog 50 jaar doen en ik wil ook gewoon straks op mezelf kunnen gaan wonen. Ik vindt het werkveld wel heel leuk en mijn passie ligt echt daar, maar er zijn weinig opties en waar ik voor bezig was is de beste zonder naar de universiteit te gaan.

Daarnaast wist ik eigenlijk niet wat en of ik iets naast dit beroep zou willen gaan doen in de verre toekomst. Er is een andere sector die lichterlijk mijn interesse heeft, maar er is ook veel gedoe in die sector.

Toen ik dit allemaal uitgesproken had kreeg ik terug van mijn moeder dat ik weer eens veel te negatief doe en zo nooit ergens zal komen.

Ik hoopte eigenlijk gewoon dat ze wilde meedenken in mogelijke opties. Maar in plaats daarvan was ik heel mijn toekomst aan het vergooien en moest ik niet naar al die negatieve dingen kijken en alles maar gewoon gaan doen.

Ik gaf aan dat alles op het moment wat veel is en dat het nu moeilijk is om positieve dingen te zien. Mijn droombaan gaat hem niet worden, ondanks al mijn pogingen is het gewoon niet voor mij weggelegd. Deze studie was de volgende beste optie, maar het salaris is gewoon niet leefbaar. Iets ernaast gaan doen, zal veel energie kosten naast het feit dat ik niet zou weten wat. En een hele andere richting op gaan, weet ik eigenlijk ook niet.

Maar nee ik was negatief zoals met zoveel dingen op het moment en ik verpest al tijden de sfeer thuis. Ik gaf aan dat er gewoon veel niet lekker loopt thuis.

Zij zei klopt je doet namelijk niks meer in huis.

Ik doe de was, ik kook en ik breng de vaat naar de keuken, maar zoals altijd doe ik niet alles wat er gedaan kan worden en dus doe ik niks.

Ze zegt dat ze zelf niet alles kan doen en dat ze wil dat ik meer help. Ik geef aan dat ik niet de enige ben die kan helpen in huis. Ze heeft nog een kind. Een kind dat 18 uur van de dag thuis is en niks doet en daarna om 16 uur uit zn bed rolt, naar benede komt, me moeder beveelt een broodje voor hem te maken voor onderweg en dan pizza gaat bezorgen.

Haar reactie: daar ga je weer, altijd weer hetzelfde. Hij doet niks dus jij doet ook maar niks.

Ik geef aan dat het voor mij allemaal heel veel is op het moment. School, de toekomst, huiswerk, werken en het huishouden en ik kan niet alle hulp bieden die zij wil. Ze vindt dat ik weldegelijk meer kan doen en dat omdat ik mezelf soms een dag in het weekend gun om tot rust te komen door te gamen ik ook prima meer huiswerk kan doen.

Ik geef aan dat ik het niet eerlijk vindt dat ik alle hulp moet bieden. Haar reactie: alweer dit zelfde gesprek, hij doet gewoon niks en ik kan hem niet aansturen om wat te gaan doen. Hij helpt nou eenmaal niet mee, en zal dat ook niet gaan doen, dus moeten we het met zn tweeën doen.

Ik vindt dat ze gewoon kan zeggen dat hij ook wat meot doet. Dat hij niet 5 minuten voor zn werk uit zn bed komt, maar een uur, en dan prima zelf een broodje kan maken en een was in de machine kan stoppen of de vaatwasser kan aanzetten. Of dat hij op zin minst netjes vraagt of moeders een boterham voor hem wilt maken en haar daarna bedankt.

Ja nee deze discussie hebben we al eens eerder gehad. Het punt in niet dat hij niks doet en jij dus ook niks meer gaat doen. Jij moet gewoon meer helpen.

Waar ik de extra tijd en energie vandaan moet halen weet ik niet, maar deze gesprekken hebben wr vaak en het komt er altijd op neer dat ik haar kwets, teleurstel en verdrietig maak en dat ik het probleem ben. En dat ik eens moet ophouden met het uiten van mijn frustratie over het feit dat mijn broer niks doet en niks hoeft te doen.

Dit gesprek eindigde met ik die zei dat ik wilde dat ze eerlijke verwachtingen voor ons beide zou hebben. En zij die zei ik zal nooit meer wat van je verwachten hoor, ook goed.

Volgens zal ze morgen wel boos op me worden als ik de was niet heb opgeruimd.

Ik ben overstuur weg gegaan naar me kamer.

Zie ik het nou zo verkeerd. Is het niet oke om aan te geven dat het me te veel wordt. En om te vragen of ze hem op zn minst wilt vragen iets te doen.

"Ja het wordt jou te veel, en ik dan, ik werk ook en doe het huishouden is het voor mij niet veel dan."

Heb ik het zo mis, ben ik echt zo negatief alleen omdat ik niet weet hoe mijn toekomst eruit ziet en omdat ik ongelukkig ben over de taakverdeling in huis.

[witchof-mind]

Gebroken Belofte

-

Hoe vaak moet ik geloven, in liefdes die glanzen maar doven, in woorden die zachtjes beloven, dat deze keer echt zal zijn?

“Ik hou van je,” klinkt zoet, zo vertrouwd, maar de smaak blijft bitter, grauw en koud.

Ze zien mijn lichaam, raken verward, maar mijn ziel blijft onzichtbaar, gebroken, verward.

Ze vergissen lust voor liefde, een vluchtig verlangen, een valse vrede, en ik geef, ik geloof, ik hoop en ik wacht, tot ik weer alleen ben, midden in de nacht.

Hoe kan ik liefde vinden in een tijd, waar harten breken zonder spijt? Een generatie verloren in haast, waar niemand meer echt voelt of naast je staat.

Zo vaak ben ik gebroken, versplinterd en stil, dat mijn hart nauwelijks nog voelen wil.

En toch wil ik niet worden zoals zij, kil en onverschillig, gebonden, maar niet vrij.

Waar is de liefde die blijft en verstaat, die ziet wie ik ben en naast me staat?

Of blijf ik dwalen, keer op keer, in dromen van liefde die ik nooit meer leer?

[nutraexperts]

HERSOLUTION: VERHOOG JE VERLANGEN EN GENIET MEER! 💖

Ben je het zat om je zorgen te maken over haarverlies?

Iedereen ervaart het wel eens, maar wat als ik je vertel dat er een oplossing is die echt werkt?

Hersolution belooft niet alleen resultaat, maar ook een boost voor je zelfvertrouwen.

Stel je voor dat je weer vol trots in de spiegel kunt kijken, zonder die twijfels.

In deze review duiken we dieper in hersolution, zodat jij alles weet om die haarproblemen aan te pakken!

👉 KOOP HERSOLUTION OP DE OFFICIËLE WEBSITE

Hersolution: De Sleutel Tot Vrouwen Gezondheid

Als je je ooit hebt afgevraagd waarom je libido niet meer is wat het ooit was, ben je zeker niet alleen.

Veel vrouwen ervaren dit op een bepaald moment in hun leven.

Het kan frustrerend zijn en soms zelfs ontmoedigend.

Gelukkig is er Hersolution – een product dat speciaal ontworpen is om de seksuele gezondheid van vrouwen te ondersteunen.

Wat Is Hersolution?

Hersolution is een supplement dat zich richt op het verbeteren van de seksuele functie bij vrouwen.

Het bevat natuurlijke ingrediënten die samenwerken om libido, energie en algehele seksuele gezondheid te bevorderen.

Hier zijn enkele voordelen:

Verhoogd libido

Verbeterde bloedcirculatie

Verhoogde energie

Het idee achter Hersolution is simpel: het biedt ondersteuning waar veel vrouwen behoefte aan hebben, zonder onnodige chemicaliën of bijwerkingen.

Hoe Werkt Hersolution?

De formule van Hersolution werkt door het lichaam te voorzien van essentiële voedingsstoffen.

Deze voedingsstoffen helpen bij:

Het verhogen van de bloedstroom naar de geslachtsorganen.

Het verbeteren van hormonale balans.

Het stimuleren van de zin in seks.

Een vriendin van mij, Lisa (34), had altijd problemen met haar libido.

Ze vertelde me:

"Na een paar weken met Hersolution voelde ik me weer als mijn oude zelf. Mijn energie was terug en ik voelde me weer sexy."

Dat zegt genoeg, toch?

Waarom Kiezen Voor Hersolution?

Er zijn talloze producten op de markt die beweren je seksuele gezondheid te verbeteren.

Wat maakt Hersolution anders?

Natuurlijke Ingrediënten: Geen kunstmatige toevoegingen.

Ondersteund Door Onderzoek: De ingrediënten zijn wetenschappelijk onderzocht.

Positieve Klantbeoordelingen: Vele vrouwen hebben positieve ervaringen gedeeld.

Neem bijvoorbeeld Sophie (29):

"Ik had nooit gedacht dat een supplement zo'n verschil zou maken! Ik voel me weer vol vertrouwen."

Dit soort verhalen maken duidelijk dat Hersolution echt werkt voor veel vrouwen.

De Voordelen Van Regelmatig Gebruik

Regelmatig gebruik van Hersolution kan leiden tot langdurige voordelen zoals:

Een gezonder seksleven.

Verbeterde relaties door verhoogde intimiteit.

Meer zelfvertrouwen in jouw lichaam en seksualiteit.

Je hoeft jezelf geen zorgen meer te maken over vermoeidheid of gebrek aan interesse.

Met Hersolution kun je genieten van elke ervaring opnieuw!

Hoe Te Gebruiken?

Het gebruik van Hersolution is eenvoudig:

Neem dagelijks de aanbevolen dosis.

Combineer het met een gezonde levensstijl voor optimale resultaten.

Veel gebruikers merken al na enkele weken verbetering in hun welzijn en seksuele activiteit.

Klantverhalen Over Hersolution

Vrouwen delen hun succesverhalen over hoe dit product hun leven heeft veranderd:

"Na mijn zwangerschap merkte ik dat mijn verlangen verdwenen was. Dankzij Hersolution voel ik me weer levendig!" - Anna (31)

Of deze ervaring:

"Ik dacht dat dit nooit meer zou veranderen, maar nu heb ik weer plezier in mijn relatie." - Marieke (42)

Deze testimonials tonen duidelijk aan hoe effectief dit product kan zijn voor jou ook!

Conclusie

Als je op zoek bent naar een manier om jouw seksuele gezondheid te verbeteren, dan is Hersolution absoluut het overwegen waard.

Met natuurlijke ingrediënten die bewezen effectief zijn, kunnen vele vrouwen profiteren van deze formule.

Waarom wachten? Begin vandaag nog met het verbeteren van jouw welzijn en geniet opnieuw ten volle!

Kies voor hersolution en geef jezelf de kans om weer vol vertrouwen te stralen!

👉 BESTEL HERSOLUTION NU OP DE OFFICIËLE PAGINA

FAQ

Wat is HerSolution?

HerSolution is een supplement dat speciaal ontwikkeld is voor vrouwen die hun seksuele gezondheid willen verbeteren. Het bevat natuurlijke ingrediënten die kunnen helpen bij het verhogen van de libido en het verbeteren van de algehele seksuele ervaring.

Hoe werkt HerSolution?

Het product werkt door de bloedsomloop te stimuleren en de hormonale balans te ondersteunen. Dit kan leiden tot een verhoogd verlangen en meer plezier tijdens seksuele activiteiten.

Is HerSolution veilig om te gebruiken?

Ja, HerSolution is gemaakt van natuurlijke ingrediënten en wordt als veilig beschouwd voor de meeste vrouwen. Het is altijd verstandig om met je arts te overleggen voordat je nieuwe supplementen gaat gebruiken, vooral als je bestaande gezondheidsproblemen hebt.

Hoe lang duurt het voordat ik resultaten zie?

De meeste gebruikers beginnen binnen enkele weken veranderingen op te merken. Het hangt echter af van individuele factoren zoals je lichaamstype en levensstijl.

Kan ik HerSolution combineren met andere supplementen?

In veel gevallen kun je HerSolution samen met andere supplementen gebruiken. Maar het is slim om dit eerst met een professional te bespreken, zodat je zeker weet dat alles goed samenwerkt.

Zijn er bijwerkingen verbonden aan HerSolution?

De meeste gebruikers ervaren geen bijwerkingen, maar sommige kunnen mild ongemak ervaren zoals hoofdpijn of maagklachten. Als je iets ongewoons voelt, stop dan met gebruik en raadpleeg een arts.

Hoe moet ik HerSolution innemen?

Neem meestal twee capsules per dag in met water, bij voorkeur tijdens een maaltijd. Volg altijd de instructies op de verpakking voor de beste resultaten.

Waar kan ik HerSolution kopen?

Je kunt HerSolution online kopen via verschillende webshops of rechtstreeks op hun officiële website. Zorg ervoor dat je koopt bij betrouwbare bronnen om vervalsingen te vermijden.

Is er een geld-terug-garantie?

Ja, veel verkopers bieden een geld-terug-garantie aan als je niet tevreden bent met het product binnen een bepaalde periode na aankoop. Check altijd de voorwaarden voordat je koopt.

Voor wie is HerSolution geschikt?

HerSolution is ontworpen voor vrouwen die hun seksuele gezondheid willen verbeteren, ongeacht leeftijd of achtergrond. Het kan nuttig zijn voor iedereen die zich onzeker voelt over haar libido of seksuele ervaringen.

👉 ONTDEK HERSOLUTION VIA DE OFFICIËLE SITE