#gedichtenwedstrijd

[ongerijmd]

Mijn interview met Meander Magazine is vandaag geplaatst! Klik!

[girlfrangipane]

Stolling (2019)

Nominatie top-100, Turing Gedichtenwedstrijd

 Ik zeg altijd: breng iets teweeg groter dan jezelf,

dan kun je de resten beter rest laten.

 Een krimpscheur in los sediment

bevalt immers beter dan in een plafond —

Daarin ben ik niet de enige

en cirkels worden altijd te onpas als metafoor gebruikt.

 De dingen zijn niet zo onvergankelijk als je denkt:

duurzaamheid zelf is voorbestemd

tot uitputting.

 Alle scheuren zijn lineair

Heeft iemand ooit een mens gerecycleerd?

 — dit zegt de architect, terwijl strijklicht

de wand doet stollen, barsten

omhoog kruipen, en beneden

mollen door de fundamenten graven.

[fake-funk]

Witte lijnen zonder grenzen die de grenzen tussen land en land tussen hand in hand tussen mij en jou  doen verdwijnen er verdwijnen  angsten uit mijn hoofd familie die niet meer gelooft  dat ik zal leven  zonder dromen op te geven

over vluchtelingen en coke  

[literatuur-uit-de-lage-landen]

Ontmoeting

Dit gaan we doen.

We gaan elkaar op eenzelfde dag op hetzelfde tijdstip op dezelfde plek ontmoeten, je zal op dezelfde manier naar me kijken en we zullen hetzelfde zeggen en je zal op dezelfde manier me aan je vader voorstellen en hij zal dezelfde grap vertellen, en ik zal hem op dezelfde manier niet begrijpen maar er toch op dezelfde manier verlegen om lachen en je zal me op dezelfde manier vertellen hoe je heet en waar je woont en ik doe dat ook. Op dezelfde manier.

En dan zullen het verleden en het heden één worden, de tijd dat we elkaar niet kenden wordt gisteren, onze eerste ontmoeting wordt onze laatste ontmoeting, en alles wat daar tussenin gebeurd is, zal losgekoppeld worden.

En dan kijk je naar me, en dan zie ik in je ogen de vragen: hoe zit het met de verwijdering, de pijnlijke stiltes, de ruzies, het doodzwijgen, het verdriet, het gevoel van ultieme verlatenheid?

En dan zeg ik: het is een droom. Het bestaat niet meer. Geef het maar aan mij. En ik pak je verweesde herinneringen in mijn hand en wrijf ze fijn tussen mijn vingers.

Dat gaan we doen.

- Gijs Smit || Uit de top 100 van De Grote Gedichtenwedstrijd editie 9

[dromendrinkenalsontbijt]

Vroeger durfde ik vaak niet mee te doen aan wedstrijden. Als je meedoet bestaat namelijk de kans dat je verliest en dat vond ik te pijnlijk. Waarom zou je nog iets doen als je niet de beste erin bent? Ik was bang dat ik met niet-winnen ook het plezier zou verliezen. Met gedichten was dat ook lang zo. Ik durfde mijn pen niet op te pakken of mijn schrijfsels te laten lezen, omdat ik bang was voor de afwijzing en realisatie dat ik niet de beste was. Over de jaren heen kwam ik echter alsnog tot die realisatie. Ik ben niet de beste. En waar ik eerder bang was dat het me tot zwijgen zou brengen, leidt het juist tot bevrijding. Ik ben niet de beste, hoera! Dan kan ik gewoon meedoen aan wedstrijden, want ik heb niets te verliezen. Ik hoef er alleen maar van te genieten. Zo deed ik dus ook mee aan een gedichtenwedstrijd voor de nieuwe fietsenstalling in Utrecht, de plaats waar ik en mijn fiets wonen (💓). Ik won niet, maar ik genoot wel van het schrijven en dat blijkt het beste wat er is.

[thisisalinguist]

Een belofte

Als kind zat ik urenlang achter mijn bureautje A4-tjes vol te schrijven met verhalen. Het papier waarop ik schreef leek uit de Eerste Wereldoorlog te stammen, horizontaal, een beetje gelig, dun papier, met donkerbruine lijntjes. Ook was er een tijd dat ik mijn eigen taal wilde verzinnen, maar toen ik bedacht dat een taal veel complexer is dan woorden alleen en ik ook een grammatica enzinstructuur moest verzinnen, gaf ik het op. Op school schreef ik lange verhalen en gedichten zoals een 8-jarige die maakt, die op mijn verzoek zelfs werden voorgelezen door de juf of meester. Ik was trots op mezelf, dat ze altijd toestemden, en dacht niet eens na over wat de klas ervan vond.

Op mijn 16e publiceerde ik een gedichtenboekje in eigen beheer, maar ik was niet meer zo trots als eerst. Iedereen kan dat in principe doen, zo lang je maar 30 man vindt die je boek willen kopen. Ook hou je er praktisch niks aan over. Mijn familie was wel trots, ik werd zelfs geïnterviewd door de lokale krant, maar in stilte wuifde ik het gevoel weg. Ik deed mee aan gedichtenwedstrijden maar won nooit, alleen een ‘eervolle vermelding’. Die wilde ik niet in mijn zak steken.

Ik bleef schrijven, maar doordat steeds meer mensen er toegang tot hadden, via internet waar ik het op Tumblr zette, kwam er ook kritiek. Of geen reactie. Het aantal volgers op mijn Tumblr-account groeide en ik werd deel van een generatie Tumblr-dichters. Ik telde de hartjes op mijn berichten maar vond dat ik er nooit genoeg kreeg. Ik schreef me nog eens in voor een gedichtenwedstrijd maar ik kreeg de tip om nog wat meer te oefenen. De frequentie van mijn berichten werd steeds lager. Ik schreef nog wel, maar verschool het veilig in mapjes op mijn computer.

Een paar jaar later werd mijn moeder steeds zieker. Ik begon weer pagina’s te vullen, schreef herinneringen op, dingen die ik nog tegen haar wilde zeggen, schaamtevolle gedachten. Hoe kut mijn moeder hetvond dat ze dood zou gaan. Ik schreef alles op en hoe meer ik schreef, hoe meer ik terug kon lezen. Ik was trots op mezelf, dat ik de tijd nam het allemaal op te schrijven, zodat ik mijn moeder op haar echts kon herinneren.

Na haar dood werd ik gevraagd om een rouwboek te schrijven met twee anderen. En werd ik gevraagd om voor een website te bloggen. Ik plaatste mijn teksten weer op Tumblr, kreeg complimentjes, bouwde een website. Ik wist dat ik nooit meer moest stoppen.

Vorige week deed ik een belofte aan mezelf. Dat ik tijd vullen niet meer als tijd doden zou beschouwen, zoals ijsscheppen of broodjes verkopen. Ik deed de belofte dat ik mijn tijd zal gaan vullen met dingen waar ik goed in ben, en beter in wil worden. Ik deed de belofte dat ik elke week een blog zal schrijven, en me niet zal laten beïnvloeden door de hoeveelheid hartjes, likes of zelfs kritiek.

Lees meer op Dit is een Blog

[kamielchoi]

Legenda en lijn (Turingparodie)

Legenda en lijn (Turingparodie)

Een lijntje cocaïne snuif ik om mijn grenzen uit te vlakken Een Golfje stopt voor mijn deur mijn vriend die me komt halen Twee golvende lijnen op de snelweg en hij is dood: balen

Mijn vingertoppen zijn afgekneld en ik denk verdomme Jezus Elke vinger doet pijn dit wordt een leven vol ongemakken Ik laat een spoor achter bij het wrak van bloed en pus

In de bergen is de horizon een dunne lijn denk ik

[woordenbrouwer]

Poëzieweek VIII: het gedicht waarmee ik de Turing niet won

Omdat ik nog geen afscheid kan nemen van de Poëzieweek, hier nog het gedicht waarmee ik vanavond de Turing Gedichtenwedstrijd niet won, maar wel de top-100 haalde.

grondontleding

iemand droop mijn lijf binnen en vestigde zich in een beloftevolle holte

hazen sprinten zigzaggend over akkers om vijanden te kunnen ontwijken dat had ik eerder moeten weten

moeders rouwen om het vuil dat ik steevast onder mijn nagels draag met mijn vingers streel ik de natte huid van een auto ik schilder muren zoals ik niet zou moeten rennen met het doel iets te verliezen en in lange rechte lijnen   ouders komen uit de lucht gevallen en sponzig uit de zee gehold ik wring hun lichamen uit en hang ze te drogen   in de kleverige holte vormt zich het idee dat op een indringer ook gejaagd kan worden boven het water hangt een akelig licht dat maar niet wil verdwijnen

- Michelle Brouwer uit: Toch nachtegaal, zing voort! (Top-100 Turing-gedichtenwedstrijd 2016)

[stormvanwoorden]

Voor de mensen die het interesseert; ik ben niet door naar de tweede ronde van de Turing gedichtenwedstrijd

[jouregio]

Poëzieposters in de Bibliotheek

Poëzieposters in de Bibliotheek

29-01-2022 JOURE – In alle vestigingen van de bibliotheek kunnen kinderen meedoen aan een gedichtenwedstrijd. Er hangen zes posters met gedichtjes erop in de bieb en in ieder gedicht zit 1 gekeurde letter verstopt. Zoek de letters bij elkaar, puzzel er een woord van en gebruik dit woord om er een gedicht mee te maken.  Stuur je gedicht naar programmering@bmf.nl en wie weet win je een mooie prijs!

[alkmaarcentraal]

Alkmaar Ontzet breidt programma uit met onder andere een sportdag en gedichtenwedstrijd 🗓

Alkmaar Ontzet breidt programma uit met onder andere een sportdag en gedichtenwedstrijd 🗓 Ook dit jaar wordt Alkmaar Ontzet in beperkt vorm gevie...

https://www.alkmaarcentraal.nl/nieuws/60094685-alkmaar-ontzet-breidt-programma-uit-met-onder-andere-een-sportdag-en-gedichtenwedstrijd

[ongerijmd]

De top 100-bundel van De Gedichtenwedstrijd (met daarin 2 gedichten van mij) is weer verkrijgbaar via deze link!

[girlfrangipane]

Oude liefde (2017)

Nominatie top-100, Turing Gedichtenwedstrijd

 Ze rookte sigaren en hield van dansen. Er bestaan

alleen maar kansen, zei ze

en kroop als een katje in mijn schoot.

Die nacht had geen van ons beide bedacht

dat de maan

ons alle liefde bood

die twee tieners nooit zelf kunnen bedenken, die gaandeweg sloom

op je pad komt sluipen als een naaktslak in het donker

of als zij nu jaren later, in het sterrengeflonker,

met haar opgestoken

sigaar en haar

verjaarde bekken, bloot —

nog altijd ongedurig dansend als ware een katje in mijn schoot.

[beatfmheiloo]

Gedichtenwedstrijd Bibliotheek Heiloo [VIDEO]

In het kader van feit dat 75 jaar geleden de Tweede Wereldoorlog werd beëindigd, heeft Bibliotheek Heiloo een gedichtenwedstrijd uitgeschreven voor kinderen en volwassenen.

[literatuur-uit-de-lage-landen]

Niks pretentieuzer dan wat dood is.

Ze bestaan niet eens meer, weetjewel. En toch een naampie en een graf en fluisterende wind. Klapperende ramen, vreemd verschoven boeken en uiteindelijk het filmrolletje. Waarheen leidt het fokking kronkelpaadje.

Zal ik het maar zeggen. Naar aartsluie spijbelkoppen die met hun afwezigheid ons menen te kunnen kleineren met hun vreselijke mistbankjes en huilende radiostemmen.

Eerst laat je je maatjes in de steek. En daarna irritant ritselen door boomkruinen. Wat een poseurs, wat een uitslovers. Om maar niet over dat dweperige maantje te spreken.

- Martijn Benders || Eregalerij Turing Gedichtenwedstrijd editie 4

[ochtendstorm]

Like, ik weet dat dit op zich niet zo’n big deal is, maar ik ben zoooooo blij hierom