#firrus

[dardawirdhaa]

Semoga Allah menjagamu dikala seseorang yang kamu harapkan jadi masa depan malah pergi menjauh.

Semoga Allah menjagamu dari kekhawatiran berlebih tentang masa depan dan memelukmu pada pemahaman: takdir-Nya selalu indah.

[thisisntmaple]

i wanted to search smth on here but i got heavily side tracked by cute/hot furry people and now i don't remember why I got here in the first place and I just went on a like spree no one could stop me but myself

[misskazehana]

Inktober day 18- Plague.

Today marks the second anniversary of Plague, a comic which I’ve spent the past two years now drawing and writing.

When I first started this comic, I was totally confident that I wouldn’t make the mess that it is now. By mess, I mean narratively and I learned so much from this:

The importance of pacing certain things, so that they actually have a decent pay off. 

Writing it all down so you have a frame of reference, yeah- I’ve been basically writing this thing from my head to paper without proper bullet points.

Way too many characters makes the plot drag on longer.

That deep down, this is a story of dealing with something foul and sometimes- it’s not as clean or simple as you wanted it to be.

With that all said, I really do love sharing this comic with you all. I realize not many or practically no one really reads it. Yet, I’ll continue to post because once I start something- I always try to finish it. The pandemic and artistic burnout made this pretty difficult this year. 

Which is why the pages are slower to come out, don’t worry though. I got some updates in the works and plan to share them once November arrives.

I look forward to sharing the end of act 3 and the final act which may actually be even longer than I thought. Plague may no be like other comics in the fact that it’s decent. Yet, for me- it’s a labor of love and a hard lesson in being a writer/ comic artist.

I’ve mad respect for anyone who post any story worth telling and keeping up with everything.

Thank you for your support and I love you all!

Astrid and all of Plague’s characters belong to me, misskazehana

[in-syirah]

Fafirru ilaallaah

Semua agar engkau kembali kepada Allaah

Jika saat ini engkau merasa stres, depresi, cemas, takut, tidak aman, tidak nyaman, sepi, hampa, diabaikan, dilupakan, disalahkan, tersingkirkan, tidak disayangi, tidak dipedulikan, tidak berdaya, tidak didengarkan, tidak dimengerti, dll.

Maka, ketahuilah, apa yang engkau rasakan ini adaalh sinyal dari tubuh, jiwa dan hatimu, agar dirimu kembali (inabah) kepada Allaah.

—Ustadz Abu Salma Muhammad hafidzhahullah

Berkaitan nasehat di atas, juga ada tulisan serupa yang amat indah :

Your life is nothing more than a love story. Between you and Allah. Nothing more. Every person, every experience, every gift, every loss, every pain is sent to your path for one reason and one reason only: to bring you back to Him. —@thehijabiquote

Bahwasanya benarlah kisah hidup kita itu tak lain adalah tentang kita yang kembali kepada Allaah, segala keadaan yang terjadi semestinya mengantar kita untuk kembali kepada Allaah (dalam artian kembali mengingat Allaah dalam keadaan apapun, bukan hanya saat sedang merana pun juga saat sedang berbahagia).

Ya, seharusnya keadaan apapun yang kita rasakan, tetap kepada Allaah kita kembali. Bahagia, maka bersyukur dan berterima kasih kepadaNya (kembali mengingatNya). Sedih, maka sabar dan tetaplah beribadah kepada-Nya (tetap kembali mengingatNya). Tak ada yang perlu disesali, baik itu kenikmatan yang membuat kita bahagia ataupun ujian yang membuat kita sedih, semuanya cuma cara atau jalan yang Allaah karuniakan karena Dia ingin kita tetap bersamaNya, atau ingin kembali padaNya, banyak-banyak mengingat-Nya.

Karena, bagaimanapun juga, Allaah-lah tempat kita kembali, bagaimanapun itu. Fa firru ilallaah..

[tsarunev]

Other things I've been doing.

[bymuamma]

فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ

Fe firru ilallah..

Hayırlı olsun cumamız..

[belkidebirharfimben]

Karanlıktan korkmak da bir nimettir

“Eğer siz hiç günah işlemeseydiniz, Allah Teâlâ sizi helak eder ve yerinize günah işleyecek (fakat tevbeleri sebebiyle) mağfiret edeceği  kimseler yaratırdı.” [Müslim, Tevbe, 9, (2748); Tirmizî, Da’avât 105, (3533).]

Arkadaşım, bilirsin, Cenab-ı Hakkın bir ismi de el-Nur’dur. O yüzden hakkında yazabilmek için karanlığımıza bakarız bir süre. İçimizdeki yalnızlığa. Derûnumuzdaki yokluğa. Onsuz görünen boşluğa. Karanlığı bilmeyen ışığı farkedemez çünkü. el-Kâbid ismini tatmayan el-Bâsıt’ın fethini göremez. Varlıkta rengimiz siyahtır bizim. Yalnızlığımız amansız. Gafletimiz tehlikeli. Şüphelerimiz boğucu. Tereddütümüz tıpkı düşmek gibi. Gölgeyiz. Bir öpmekte batmaya meyyaliz. Tüm kötü meziyetlerimiz içinde bir seziş, bir çekiniş, bir kaçınış, bir sığınış, bir biliş; işte o karanlık; o korku, o sakınma, fena, acz u fakr, vs. zıttındaki aydınlığı gösterir bize.

Karanlıkla kıyaslanmadan aydınlık nasıl bilinebilir? Işığa muhtaç doğmuşuz. Doğru. Fakat şu muhtaçlığımız hem körlüğümüz hem rü’yetimizdir. Hem fakirliğimiz hem zenginliğimizdir. Hem dert hem derman. Hatta bin dermana değişilmeyen dert. ‘Aman’ına yetişilmesin istemeyen “Aman!” Acz u fakr mesleği denilen şey, arkadaşım, demek ki biraz da karasının idrakinde bir nokta olmaktır. Çirkinliğinin şuurunda bir leke kalmaktır. Mürşidim de demez mi hem: “Şu hatvede tezkiyesi, tathiri, onu tezkiye etmemek, tebrie etmemektir.” Demek o lekeye ışık kondurmayacağız ki, toy bir ateş böceği olan aklımız, koca güneşin yerine özenmesin. Pırıltı kendisini müşterî sanmasın. Öyle ya arkadaşım: Kendini serapa ‘alan el’ görsen ‘veren el’i daha yakından tanırsın. Ne kadar eğilirsen yukarın o kadar yükselir. Artar. Çoğalır. Ayna gubarını sildikçe, yani gayrısından temizlendikçe, aynalığını daha güzel yapar:

“Gecede zulümat nasıl nuru gösterir. Öyle de, insan, zaaf ve acziyle, fakr ve hâcâtıyla, naks ve kusuruyla bir Kadîr-i Zülcelâlin kudretini, kuvvetini, gınâsını, rahmetini bildiriyor; ve hâkezâ, pek çok evsâf-ı İlâhiyeye bu suretle âyinedarlık ediyor.”

Her insan karanlıktan korkar. İstisnasızdır bu. Ben şimdilerde karanlık korkusunun da bir nimet olarak içimize Allah tarafından konulduğunu düşünüyorum. Fıtrî birşeydir o. Tıpkı şeytandan Allah’a sığınmak gibi. İnsan karanlığından korktukça Rabbine yaklaşır. Eksiklerini gördükçe telafisine bakar. Kusurlarını gördükçe affını arar. Evet. Sa’d-ı Taftazanî Hazretlerinin iman hakkında “Cenab-ı Hakkın, istediği kulunun kalbine, cüz-i ihtiyarının sarfından sonra ilka ettiği bir nurdur...” demesi cüz-i ihtiyarinin ne için sarfedildiğini de sorduyor bize. Düşünmeliyiz.

Mesela: Kaçmak için karanlıktan ihtiyarını hicrete sarfedersin. Şerden hayra hicret edersin. Hakîm u Rahîm de bu kaçışını nuruyla mükafatlandırır. Işığa doğru koşan elbette ışık bulur. Ama ışığa koşmak için de sırtımıza bir karanlık gerek. Kaçmak gerek. Karanlık korkutur. Karanlık hüzünlendirir. Karanlık ‘kara kara’ düşündürür. Karanlık yandırır. O “Koşmaya başla!” sinyalidir hüşyar kalp için. Yani karanlık çalıştırır. Bizim her tefekkürümüz, yazdığımız, zikrimiz içimizdeki karanlıktan (ki anlamsızlık da bir tür karanlıktır) Allah’ın nuruna kaçmak için çabalamamızdır bir nevi.

Ayet-i kerime kısa bir mealiyle buyuruyor ki: “(...) kalbi ürperenler dışında herkese zor ve ağır gelen bir görevdir.” Ne kadar hikmetli. Ne kadar isabetli. Kalbi ürpermeyen neden koşsun? Ürpermeyen kalp nasıl coşsun? Acz u fakr mesleğini kuşanacaksak Allah’ın kalbimize koyduğu tüm korkularla tanışmamız gerekiyor. Kaçmamız gerekiyor. Fakat onlardan korkmayalım. Onlardan korkmamaktan korkalım. Onları unutmaktan korkalım. Çünkü onları unutmak gaflettir. Korkmamaksa dalalettir. Korkulacaklardan korkmak aklın yarısı eder. Kokmayan ancak delidir.

“Düşünmekse deşmektir.” Kendimizi deşmemiz lazım. Kaçarken Onu bulacağız.”Fe firru ilallah!/Allah’a kaçın!” Kaçmamız lazım. Kaçmamız için kaçılacaklarla yüzleşmemiz gerek. Barışmaksa korkunun hikmetini bilmekle mümkün. Ve onu mana-i harfî ile algılamakla. Yani ışığın ezanı gibi görmek karanlığı. Annenin kucağına sığınmayı seviyorsan “Gel buraya!” diye bağırmasını da seversin. Karanlık, musibet, depresyon, sancı, ağrı, sıkıntı, sarsıntı, acı. Hepsi bir ezan okuyorlar kulağımıza. Birşeye çağırıyor ve koşturuyorlar. Sense her duyduğunda nağmelerini bir parça daha sıkılıyorsun. Neden? Namaza gitmiyorsun. Ezana kızgınlığın bundan...

[kumralabdal]

Fe firru illallah! Allah'a firar ediniz... (Zâriyat, 50)

Ne güzel âyettir bu böyle... Her şeyden, her şeylerden, beni terk edip gideceklerden, yanımda götüremeyeceklerimden, zulümlerden, zalimlerden, kalbimin kasavetinden, sana firar ediyorum. Senin rahmetine merhametine, şefkatine firar ediyorum.

Fefirrû ilellâh.

Sait Köşk

[dardawirdhaa]

Akan ada hal atau seseorang yang akan menyempitkan dadamu, membuat hatimu bersedih dan itu semata-mata karena Allah ingin di lisanmu hanya terucap:

“ya Allah”

[sphericalcrush]

Allah is the Creator of the Universe and the light of the heavens and the earth. Allah is the One who with no holes, no parts, no separation. Where Allah is whole, we are nothing but holes.

His grace celebrates the parts of us that nobody claps for He embraces us when nobody looking for

While Allah does not need us to praise Him, our worship of Allah is a response for His love and His compassion.

Sometimes we feel we are too imperfect for Allah, too horrible, too dirty But our mistakes can never be greater than His mercy

Our life will be tempted and tested with trials So return to Allah no matter how long we've been lost, no matter what condition we face

Allah has been waiting for us Allah is here with us Firru ilallah Return to Him

Free yourselves and accept humility Raise our hands and beg for mercy May His favors forever be steady

- Source: Secrets of Divine Love by A. Helwa Lyrics Find Your Way Back by Gontor Voice

[misskazehana]

This is took me a long time, I am sorry for making you guys wait; :3 hope ya’ll enjoy it!

Having narrowly escaped a diseased demise, Astrid arrives in a safe room. He quickly slips on his stabilizers and wastes no time in accessing the safe room’s computer. He knows that the flames will spread and wants to lock the place down. Unfortunately, things escalate as the fires spread and start messing with the systems in place. The young godling decides to take it on. Astrid knows he can at least buy time for the researchers and grunts to escape. In addition, he sends a message to Lord Phos prior to being informed the upper floors may be shut down in 20 minutes. That isn’t what gets him rushing to the elevator out of there. No, what he witnesses on the computer’s flickering screen forces his hand.

Backtracking back to Marian, who’s apologizing to the usually quiet Olric. The mysterious swordsman insists he come with her and Epsilon. He bluntly points out that the mountain is a dangerous place and her bodyguard is still sort of reeling from earlier. He subtly implies he was stalking them the entirety of their little excursion. While freaking out over that, Marian is basically dragged along as soon as Epsilon regains consciousness. Of course, she ends up lost after the miasma ends up getting too thick too quickly.

She sort of has to feel her way around before ending up exactly where she wanted, supposedly. The young lass notices that people are wigging out hardcore as they run past her. She ends up picking up a mask as a disguise to avoid being suspected by the scurrying crowds. Marian realizes all too late that she just walked into her own potential death. The sickly deity spots her and corners her between a wall and its own spires of fires. Dripping with thousands of eyes staring down upon a masked maiden. Marian is paralyzed with fear and regret, knowing that she may well perish because her own decisions. Just as the beast is about to feast upon its victim- Astrid turns up the heat.  With a well aimed shot, the peeved lad successfully engages the seemingly suicidal animal.

Firrus keeps begging him to end its life, as they duel to the death. The searing hot skirmish lasts for a short while. Time is growing short as the fire eats away at the facility’s structure. Suddenly, Firrus lunges at Astrid. Without thinking, he digs his pseudo claws into the fowl beast’s ichor covered neck. Something comes over him, an insidious hunger. With a horrific swan song, Firrus is no more. All the while, Olric watches from afar the burning building. He seems to be in contact with someone over a scrying orb. Olric confirms it, and awaits in the dark of the night...

Plague and its characters belongs to me, misskazehana

[sweetlilpeonies]

Bismillah.

Just a quick recap on life.

One of my best buddies during high school is already married. I'm so happy for him. Barakallah! For sure, she's one of the luckiest girl to have him as her husband. For the good qualities that he have, she will be taken care of in the best ways he could ever.

I had some rough days since Saturday. Couldn't really explain on what I feel, the only thing that I knew was I was severely unhappy with myself. I hate myself so much. Really really much. I hate myself for not moving on from worse things that happened in the past.

For a moment, Zahidah. Could you please leave all these behind?

Nope.

The answer is no. I couldn't help but thinking about it all the time. Am I the worst servant of Allah for feeling hopeless? Am I the most non-obedient children to my parents? Am I a failure? Do I deserve to live this life?

Hidup susah, mati pun susah sebab belum tentu amalan cukup banyak. That was what I thought.

There were always days yang I doubt myself. Macam mana kalau ujian yang Allah bagi ni, sebenarnya Zahidah tak mampu pun nak hadap? Kalau Zahidah tak survive, Allah marah tak dekat Zahidah?

:(

I am so sad these few days. But, it is okay. Fall down seven, get up eight. Slowly but surely, ok Zahidah? Banyak-banyak ingat Allah. Rajinkan diri baca Quran tau, jangan malas-malas. Dunia ni sementara, and dunia memang tempat Allah uji hamba-hambaNya.

Takpe Zahidah, dah nangis 3 hari dah rasa lega kan?! :P

Walaupun banyak sangat buat dosa, I just hope that Allah will forgive all my sins yang sengaja ataupun tidak. Semoga Allah, al-Hafiz, akan sentiasa protect & heal my wound. Semoga Allah, ar-Rahmaan ar-Rahiim akan sentiasa sayang dan kasih kepada Zahidah. Dan semoga Zahidah bertemu jalan pulang menuju Tuhan.

Fa' firru ila Allah.

[bymuamma]

فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ ۖ إِنِّي لَكُمْ مِنْهُ نَذِيرٌ مُبِينٌ

Fe firru ilallah inni lekum minhu nezirum mubin.

Ey Muhammed! de ki: «Öyleyse Allah’a koşun, gerçekten ben size O’nun tarafından gönderilmiş apaçık bir uyarıcıyım.

Zariyat 50.

[dianesstari]

View this post on Instagram

A post shared by Mss.Anti | English Teacher | Storyteller (@dianesstari)

Fa firru Ilallah. Kembali kepada ampunanNya. Sungguh Allah Maha baik mengampuni dosamu sebanyak apapun.

[pawsciety]

Bases for pawSociety, the social media game

You can support us on patreon if you want! https://www.patreon.com/pawsociety

[lavendermiilk]

@makingthebest09 ahmadbaari

"Fight Night" #wonderfullife # wonderfullifestudio #fitness #fit #fitnessmotivation #exercise #bootcampworkout #groupfitness #workout #firrus https://www.instagram.com/p/B4P4-YFHAkA/ 

from https://twitter.com/makingthebest09/status/1189575809549459461