#eindexamens

[binas-official]

Reminder aan de examenkandidaten van dit jaar om je BiNaS pas ritueel te verbranden als je de uitslag binnen hebt.

[dani-dance]

Because I want to, my average grades on my SE (50% of my final grade, with CE (what I tend to just call eindexamens on here) being the other 50%). I do VWO, and for non-Dutch people, these are out of 10, with 5,5 as minimum passing grade:

Dutch Language & Lit: 6,8 English Language & Lit: 8,5 (and two G's on my book reports but those don't count for SE) Math A: 5,4 German Language & Lit: 4,6 History: 5,7 Geography: 5,8 Biology: 6,1 Art History/Theatre Combo Grade: 8,1

Also, quick "compensation subjects" check: Cultural and artistic education (CKV): 7 Social Studies: 6 General Sciences: 7 Profielwerkstuk (PWS): 8

[mudpuddlenl]

AAAAAAAAA

[peecee-columns]

Weinig erkenning eindexamenleerlingen

Op 27 februari 2020 werd de eerste coronabesmetting in Nederland geregistreerd. Het Journaal zond destijds beelden uit van een hermetisch afgesloten woning, ergens in Brabant. Achteraf bleek dat er eind januari al tientallen mensen aan corona gerelateerde klachten hadden ontwikkeld. Zij testten later in februari dan ook alsnog positief. Iets meer dan drie jaar later, op 10 maart 2023 om precies te zijn, werd via de Rijksoverheid bekendgemaakt dat het kabinet, op advies van het OMT, had besloten dat alle coronarestricties konden komen te vervallen. Momenteel zijn we met z’n allen blijkbaar in een zogeheten endemische fase aangekomen, waarin het virus nog wel rondgaat, maar waarbij de meeste mensen de ziekte hebben doorgemaakt of zijn gevaccineerd. Covid-19 lijkt vanaf nu niet meer tot grote maatschappelijke en economische problemen te leiden, al wordt er wel nog een beroep gedaan op ieders gezond verstand om eventuele besmettingen te voorkomen. Deze regels zijn inmiddels alom bekend, maar worden nog maar weinig nageleefd.

De pandemie heeft bij veel mensen diepe sporen achtergelaten. Op lichamelijk en mentaal gebied. De gevolgen ervan zijn dan ook nog niet voorbij en vergeten. Maar daar lijkt onderwijsminister Dennis Wiersma geen boodschap aan te hebben. Hij schreef in november van vorig jaar al aan de Tweede Kamer dat na drie jaar van diverse aanpassingen de examenperiode dit schooljaar weer zo goed als hetzelfde zal zijn als voor corona. Waar in 2020, net na de uitbraak van de pandemie en ten tijde van de eerste lockdown, de eindexamens in het voortgezet onderwijs zelfs helemaal niet doorgingen en in de daaropvolgende jaren een aantal welkome versoepelingen werden gehanteerd, zal dit schooljaar alleen het tweede tijdvak verlengd worden van vier naar tien dagen. Dit betekent concreet dat er onder andere geen zogeheten ‘duimregeling’ meer gehanteerd zal worden, waarbij de leerling een ‘duim’ mocht leggen op een onvoldoende om zo alsnog te kunnen slagen. En ook zal er dit jaar, naast het eerste en tweede tijdvak, geen derde tijdvak meer plaatsvinden, waarin herexamens afgenomen kunnen worden.    

Wat we ons moeten realiseren is dat de lichting die nu de eindexamens zal gaan maken, maar liefst drie jaar te maken heeft gehad met onderbroken leerjaren, voorzien van enkele lockdowns, minimaal zes volledige maanden online lessen volgen en weinig échte sociale interactie. Daarnaast speelden zaken als ziekte, onzekerheid en angst over het virus en wat de toekomst zou gaan brengen mee ten tijde van een groot gedeelte van hun ontwikkeling. Bedenk daarbij dat een leerling die nu vijftien jaar is, maar liefst een vijfde van zijn of haar leven te maken heeft gehad met de coronaperikelen en iemand van achttien jaar een zesde deel. Dit zijn feiten die niet moeten worden onderschat.

‘Soms, als ik aan die periode terugdenk, roept dat emoties op van angst en verdriet’, vertelde de nu twintigjarige Sanne Daniëlle onlangs in dagblad Trouw. Ze geeft aan dat met name de tweede lockdown haar op een mentaal dieptepunt bracht, waarin ze naar eigen zeggen ‘meer tranen liet dan dat ze heeft gelachen’. Ze is niet de enige. In een onderzoek van het RIVM gaf 45% van de jongeren aan zich vaak eenzaam te voelen en had bijna 35% last van depressieve gevoelens. Dat zijn cijfers die de hoogspanning rondom het voorbereiden en het maken van de examens niet op een positieve manier zullen beïnvloeden. Iets meer coulance, bijvoorbeeld in het aanbieden van een extra herkansing, was dan ook op z’n plaats geweest om ook de examenlichting van dít jaar enigszins tegemoet te komen. Het zou een stukje erkenning geven aan een bijzonder lastige periode, waarin het leven zo goed als stilstond maar de wereld wel gewoon doordraaide.      

[de-meerpeen]

Geslaagde entree scholieren Wiringherlant

Lokaal nieuws: 'Geslaagde entree scholieren Wiringherlant'

WIERINGERWERF – Geheel in stijl arriveerden maandagavond de leerlingen van de examenklassen van het r.s.g. Wiringherlant. Terwijl de ouders, broers, zussen en andere geïnteresseerden al een tijdje aan het wachten waren op het parkeerterrein van de school kwam er een konvooi van militaire voertuigen aangereden. Luid toeterend en veel blije koppies achterin. Voor de gelegenheid was het rollend…

[natuurkundekijken]

VWO uitwerking natuurkunde examen 2019 - 1

Op deze post vind je de uitwerking, uitleg en puntenverdeling voor het natuurkunde examen van 2019-1. Per vraag en per opgave wordt er uitgelegd en aan de hand van het originele correctievoorschrift kun je kijken hoeveel punten je hebt gehaald. Met handige tijdcodes aan het begin van de video kun je gelijk door springen naar de gewenste vraag. Opgave 1: Daphne Schippers en Ireen Wüst TIJDCODES:…

[polldermodel]

ben je ooit blijven zitten >ja, op de basisschool onderbouw (1-4) >ja, basisschool bovenbouw (5-8) >ja, middelbare school onderbouw (1-2 voor vmbo en 1-3 havo/vwo) >ja, middelbare school bovenbouw (3-4 voor vmbo en 4-5of6 voor have vwo) >ja, ben gezakt voor mijn eindexamen (dit is niet hetzelfde als blijven zitten in je laatste jaar) >ja, meerdere keren. >nee. Sorry ik weet niet hoe scholen werken bij de zuiderburen

[majestic-salad]

Die poll over welke vlag je hebt uitgehangen na je eindexamens heeft me geïnspireerd dus nu moet ik op zoek naar de brief die een stadsgenoot door mijn brievenbus deed nadat ik een pridevlag had uitgehangen, want dat was gwn echt ontroerend en ik heb m nooit hier gepost

[gewoonkarin]

Uitvaart. Crematie. Afscheid. Het maakt niet uit hoe je het noemt, het blijft verdrietig.

Oudste liefje en ik gingen vanmiddag naar het afscheid van de vader van haar vriendin. Mooie verhalen, mooie foto’s, mooie muziek. Het laatste woord was nog door hem geschreven. Moeder en dochter stonden beide sterk. Vertelden hun verhaal met daarin juist niet de laatste periode maar de fijne herinneringen, vaak met een glimlach. Ooit vroegen de liefjes aan mij waarom de vertellers geen applaus kregen na hun verhaal, vandaag was ook zo’n moment dat je een applaus wilde geven. Ongeschreven wet dat dat niet past maar ik zou het graag anders zien.

Op de heenweg vroeg oudste liefje zich af waarom mensen zichzelf en elkaar dit aandoen, zo’n afscheid. Moe van verdriet en geregel en dan hoog in emoties afscheid nemen in groot gezelschap. Keuzes zei ik. Aan de ene kant wil je iedereen de kans geven om afscheid te nemen en aan de andere kant wil je alleen hen heel dichtbij erbij hebben. De keuze ligt vaak bij de achterblijvers. Veel tijd heb je niet.

Een afscheid mooi maken. Zo was het vandaag. Ik zag een moeder, dochter en zoon. Ik zag wat ik bijna 7 jaar geleden zag. Ik hoorde ook dezelfde soort opmerkingen. Dat mensen hopen dat niet ingestort gaat worden, dat de klap nog wel gaat komen. Vaak komt er geen klap. Dat is boekwijsheid. Ik zie soms wat gestruikel en vallen en weer opstaan. De rug rechten. Een moeder die beseft dat ze het nu alleen moet gaan doen. Een dochter met een eindexamen voor de boeg. Een zoon die zich terugtrekt. Ook dat is niet standaard maar voor mij zo herkenbaar.

De hele vriendengroep van oudste liefje was er. Dat steunt. In zes jaar tijd is de groep gevormd en zijn ze samen op weg naar volwassen worden. Dit hoort erbij. Lief en leed delen. Mooi dat ze er voor elkaar zijn. Nu maar zeker straks. Zij weten. Dan hoef je niet maar kun je alles vertellen.

Ik zei tegen de moeder dat het nu echt tijd werd voor dat wijntje samen. Over een paar weken ga ik eens appen. Als de stilte komt. Het leven gaat door, ook als het voor jou nog zo vaak stil valt.

Ook zij gaan het redden samen. Rouw verweven met de waan van de dag kost tijd. Geen zes weken of een jaar maar tijd. Ik geloof niet zo in dat instorten. Ik geloof wel in de veerkracht van de mens. Na overleven komt leven.

[peridotglimmer]

Why do you sometimes abandon unfinished fics? Is there a reason to do that? I'm genuinely just curious.

All kinds of reasons, Nonnie! I mean, let's check my works with the Abandoned Work - Unfinished and Discontinued tag. According to Ao3, I have six (there are at least two more on FF.net but uh...those are so old that I genuinely don't remember why I stopped):

And Still the Birds Fly (Hermitcraft, abandoned July 17th 2021): I just lost interest in this fic. No-one was reading it (except for one good friend whom I told the plot and ending in emails) so I just quit.

Snippets (Hermitcraft, abandoned December 13th 2020): These were unfinished Kinktober fics. I didn't want to keep them on-call for another 10 months, so I posted the WIPs for people who were interested in them.

Gaslighter (Wentworth, abandoned Augustus 3rd 2020): I stopped being into the fandom. It's hard to write for something if you're no longer into the source material.

Merces Letifer (Timeless, abandoned February 20th 2020): A combination of reasons. This was a huge Hitman AU that cost a lot of time and energy to write. Almost no-one was reading it, and I went into intense therapy/rehab for the first time around that time, so there are some negative feelings attached to it. I also stopped being interested in the fandom.

Alleviation (Castle, abandoned April 4th 2012, written as Vesja on FFnet originally): I was in my 6th (final) year of secondary school and nationwide final exams (eindexamens) were about to start. Afterwards, my life turned into a rollercoaster.

Watashi wa tenshi to nazo desu kara (Musical Theatre RPF, abandoned December 29th 2010, written as Grizabella on fanfiktion.de originally): I didn't like the fic anymore.

There are a million different reasons why someone might abandon a fic, ranging from something awful happened in their life to they just don't want to finish it anymore, and all are valid reasons. As a fic writer (or a fanartist, or any other kind of fan content/transformative work creator) you have the right to create and post whatever you want and whatever you feel like creating, and that includes sometimes not finishing something. And that's okay.

[saltwaterbells]

Wacht, er zat een disclaimer op het Nederlands examen dit jaar???

JAAAA was echt absurd. ik deed dit jaar eindexamen vwo/gym en er is al jaren dat hele gedoe zgm met nederlands, dat de auteurs van die texten zeggen dat die vragen en antwoorden onzin zijn, en dus dit jaar had het cvte op de bijlage, helemaal aan t einde gezet:

De teksten die voor dit examen gebruikt zijn, zijn bewerkt om ze geschikt te maken voor het examen. Dit is gebeurd met respect voor de opvattingen van de auteur(s). Wie kennis wil nemen van de oorspronkelijke tekst(en), raadplege de vermelde bronnen.

Het College voor Toetsen en Examens is verantwoordelijk voor vorm en inhoud van dit examen.

echt te grappig vr woorden

[dani-dance]

History exam went pretty decent actually. Certainly better than expected. One question I couldn’t answer (which was about Confucianism) and the rest I all answered. If I answered them correctly I can’t guarantee but I sure as hell answered them. 26 questions, I wrote a total of 6,5 kantjes, which I’m proud of since one of the most common notes I got from my history teacher is to write more stuff down!

[mudpuddlenl]

Predicted exam grades - actual grades!

Dutch Language & Lit: 6-7 range - 7,6

English Language & Lit: confirmed minimum of 8,4 - 9,0

German Language & Lit: 7-8 range - 7,6

Math A: 5-6 range - 6,5

History: 7 - 6,8

Geography: 5-6 range - 6,2

Art History: 7-8 range - 8,7

Biology: 6 - 5,9

[peecee-columns]

Schrijven nieuwe kerndoelen beter onderwijs voor?

‘Heel leuk, zulke eisen om leesbaar te schrijven, maar op deze manier hebben we over twintig jaar geen instroom meer van nieuwe huisartsen!’ Het was een van de reacties die ik voorbij zag komen op het nieuwsbericht dat er nieuwe eisen komen voor scholieren, de zogeheten kerndoelen. Staatssecretaris van Primair en Voortgezet Onderwijs en Emancipatie Mariëlle Paul presenteerde vlak voor de herfstvakantie het eerste 75 pagina’s tellende document ‘Definitieve conceptkerndoelen Nederlands en rekenen en wiskunde’. Een enigszins verwarrende titel, door de woorden ‘definitieve’ en ‘conceptkerndoelen’ achter elkaar te gebruiken, maar dat terzijde.

Kerndoelen zijn eisen waar een bepaald vakgebied in het primair- of voortgezet onderwijs zich aan dient te houden tijdens het inrichten van de lessen. Het is de bedoeling dat op deze manier elke leerling in het Nederlandse onderwijssysteem te maken krijgt met dezelfde opgestelde kerndoelen. Deze kerndoelen staan aan de basis van het verzorgen van goed en compleet onderwijs en dienen tevens als fundament voor het centraal schriftelijk eindexamen (eindtermen). Het nastreven van deze onderwijseisen, in de vorm van de kerndoelen en eindtermen, moet daarnaast zorgen voor kansengelijkheid. Het huidige pakket aan kerndoelen stamt inmiddels uit 2006. Volgens staatssecretaris Paul voldoen deze niet meer, omdat ze erg globaal zijn geformuleerd en daardoor te weinig houvast bieden voor leraren en schoolleiders. Destijds nog een bewuste keuze om op die manier scholen meer ruimte te bieden voor eigen invulling.

Het mag duidelijk zijn dat de onderdelen taal en rekenen prioriteit hebben, gezien het lijvige boekwerk met daarin de 34 vernieuwde kerndoelen voor het primair onderwijs en 38 voor het voortgezet onderwijs dat als eerste werd gepresenteerd. De dalende resultaten van de Nederlandse leerlingen in deze vakgebieden hebben er voor gezorgd dat deze onderdelen prioriteit hebben gekregen. In het voorwoord staat verder te lezen dat de aangepaste eisen voor de andere leergebieden (zoals bijvoorbeeld digitale vaardigheden en kunst en cultuur) daarna volgen. Een interessante omschrijving staat te lezen bij kerndoel nummer 5: de leerling spreekt en schrijft afgestemd op doel, publiek en context. Hierbij gaat het onder andere om ‘schrijven op letter-, schrift- en tekstniveau met een leesbaar handschrift en typschrift (…), en verstaanbaar spreken’.

Naast de eerdere, redelijk voor de hand liggende, reactie over het veelal onleesbare doktershandschrift, moest ik denken aan de gesprekken die we weleens in de docentenkamer hebben over de eveneens soms/geregeld/vaak onleesbare handschriften van de leerlingen en de gevolgen daarvan. Een antwoord op een toets of, wellicht erger nog, examen, niet kunnen ontcijferen, betekent immers meestal dat er ook geen punten voor die opgave gegeven kunnen worden. Een opvatting die onder leraren herkenbaar zal zijn en tevens vrij logisch zal klinken. Iets wat toch nogal eens tot discussie kan leiden tussen de leraar en de desbetreffende leerling. Zo had ik onlangs een derdeklasser voor me staan die verbaasd was over het feit dat ik bij het nakijken van een handgeschreven verslag zijn antwoord op een vraag niet kon lezen. “Maar ik kan zelf toch wél lezen wat er staat…”, was vervolgens zijn verbolgen reactie.  

Dat de spelregels omtrent het duidelijk(er) kunnen schrijven in een kerndoel worden aangescherpt is terecht en tevens een gevolg van de huidige tijdsgeest. De digitale gemaksmiddelen hebben namelijk in rap tempo gezorgd voor een enorme sprong in ons multimediale denken en functioneren. Zo waren ‘we’ er in voorkomende gevallen bijvoorbeeld van overtuigd dat het onderwijs kon worden overgenomen door de iPad en er zodoende weinig tot geen reden meer was om nog pen, potlood en papier te hanteren. De digitale geletterdheid verbeterde hierdoor, terwijl de geschreven geletterdheid achterbleef. Toch kunnen we deze constatering niet altijd blijven gebruiken als excuus. Huisartsen schreven ruim voor de digitale tijd namelijk ook al vaak onduidelijk.

[iklees]

The Christmas Bookshop / Jenny Colgan

'Oh,' said Mr McCredie. 'Because the really interseting thing about Pookie is he became a complete word-of-mouth success after the war. There were so many rabbits, you know, but this one had wings. I've filed him with all our rabbit books. Sub-species wings. Such a special title.' Carmen looked at him. 'You don't separate children's books and adult books?' He blinked, not really understanding. 'But books are for everyone,' he said. 'Who knows what you'll love? How dare you tell children what to read?' Carmen rolled her eyes. 'Well, technically I agree with you,' she said. 'But… should we try selling a few first?' He looked at her. 'Well, your sister tells me I have to let you do your thing.' He leaned forward. 'I'm sure you're going to be excellent. Right, I am off to do some reading. I'm so glad you're here to save the shop.' 'What?' said Carmen. 'What did you say?' 'Your sister says I'm going to lose the shop if it doesn't make any money, and I'll be out on the street. They're putting up the rent. If we don't make money over Christman, the bank is going to take everything. But you're here to save the day.' 'What?'

Carmen heeft zich altijd achtergesteld gevoeld bij haar — in haar ogen — knappere, slimmere en succesvollere oudere zus Sofia. Zozeer zelfs, dat ze geen moeite heeft gedaan om het op school een beetje behoorlijk te doen en meteen na een verprutst eindexamen is gaan werken bij een warenhuis. Dat is nu over de kop en Sofia heeft Carmen voor een paar maanden een baantje bezorgd in een boekwinkel; terwijl ze daar werkt, woont ze bij Sofia en haar kinderen (en echtgenoot, maar die is het hele boek in het buitenland). Hoewel Carmen met veel tegenzin en wrok begint, ontdekt ze al gauw dat ze het werk in de boekwinkel leuk vindt, en realiseert ze zich langzamerhand ook dat haar mening over Sofia en haar neefje en nichtjes meer gebaseerd is op haar eigen vooroordelen dan op de werkelijkheid.

[rotterdamvanalles]

Winkelcentrum Van Bilderbeekplaats in de Prins Alexanderpolder (Het Lage Land), ingang Duikerstraat, 1966.

De Van Bilderbeekplaats is vernoemd naar Bernardus van Bilderbeek (1876-1955), architect. Van Bilderbeek werd opgeleid en gevormd tot architect in Amsterdam waar hij met name bij het architectenbureau van de gebroeders Van Gendt de kneepjes van het vak leerde. In Dordrecht kreeg Van Bilderbeek tal van mogelijkheden om zijn liefde voor het vak en voor behoud van historisch erfgoed tot uitdrukking te brengen. Naast het realiseren van nieuwe werken nam hij zitting in diverse beroeps- en culturele commissies in Dordrecht waarbij onder meer aandacht werd gevraagd voor de oude stad. Ook was hij betrokken bij de restauraties van diverse monumentale kerken, kerktorens en poortgebouwen in den lande.

Jan Duiker (ook Johannes Duiker) (Den Haag, 1 maart 1890 - Amsterdam, 23 februari 1935) was een Nederlands architect met een vrij korte beroepscarrière. Gedurende vijftien jaar, van ongeveer 1920 tot 1935, het jaar van zijn vroegtijdige dood, behoort het werk van Duiker, naar het oordeel van velen, tot het beste wat in de Nederlandse architectuur tot stand kwam. Aldo van Eyck plaatst hem bij de meest vindingrijke architecten ooit. Duiker was een belangrijke vertegenwoordiger van de Nieuwe Zakelijkheid of het Nieuwe Bouwen van de jaren '20-'40.

Duiker werd geboren te Den Haag, als zoon van de hoofdonderwijzer Fokke Duiker en Frederika Rosenveldt. Hij volgde de HBS en deed in 1907 eindexamen, waarna hij twijfelde tussen bouwkunde en muziek. In 1908 begon hij aan zijn studie bouwkunde aan de Technische Hogeschool Delft, waar hij bevriend raakte met Bernard Bijvoet. In 1913 studeerden beiden af. Ze werkten enkele jaren op het bureau van prof. Henri Evers, die onder andere toezicht hield op de bouw van het door hem ontworpen stadhuis van Rotterdam. In 1916 begonnen Duiker en Bijvoet in Den Haag hun eigen architectenbureau. In 1918 vond er een prijsvraag plaats voor een nieuw ontwerp voor het gebouw van de Rijksacademie van Beeldende Kunsten te Amsterdam, waar de inzending van Duiker en Bijvoet weliswaar de eerste prijs wonn en ze daarmee de opdracht binnensleepten, maar waarvan de uitwerking op niets uitliep; in 1921 trok de regering de opdracht terug. Van het geldbedrag dat ze met deze prijsvraag wonnen, begonnen ze in 1919 in Zandvoort een nieuw architectenbureau.

De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam, van Wikipedia en uit het Nieuwe Instituut. https://zoeken.hetnieuweinstituut.nl/nl/personen/detail/fd33c2d2-d3af-560d-a953-51ff64aff4e4