#diploma uitreiking

[de-meerpeen]

Geslaagde entree scholieren Wiringherlant

Lokaal nieuws: 'Geslaagde entree scholieren Wiringherlant'

WIERINGERWERF – Geheel in stijl arriveerden maandagavond de leerlingen van de examenklassen van het r.s.g. Wiringherlant. Terwijl de ouders, broers, zussen en andere geïnteresseerden al een tijdje aan het wachten waren op het parkeerterrein van de school kwam er een konvooi van militaire voertuigen aangereden. Luid toeterend en veel blije koppies achterin. Voor de gelegenheid was het rollend…

[rolandsfotos]

En weer een hoofdstuk in ons Turkije avontuur....

[vriendenboekjes]

my grandpa borderline inviting himself to my diploma/graduation ceremony. girl lol youre not coming !!!!!!

[icaruspurplewords]

Lmao, I never really posted here anymore and now I won't even have to study anymore because guess what, THIS GIRL GRADUATED HIGHSCHOOL🤩

[wilgentak]

de oudste zijn is: ik lees voor als mama of papa dat niet willen doen. ik zit in het midden van de auto, want ik ben de enige die jullie kan kalmeren als jullie klieren. mama maakte me onzichtbaar en ik probeer je daarvoor te beschermen. ik weet wanneer papa zijn geduld verliest en fluister dat je stil moet zijn. ik leer je hoe je muziek via limewire moet downloaden. elke zaterdagochtend zitten we met z'n allen drie uur voor de gamecube. ik doe alles voor je goedkeuring. mijn oude meubels staan in je studentenkamer. je vraagt welk paar schoenen je moet kopen, nooit andersom. je belt me huilend op vol liefdesverdriet, nooit andersom. ik maak foto's tijdens je diploma-uitreiking, gloei van trots. ik ben jaloers op alles wat je goed doet. vroeger pasten we met zijn drieën in bad. ik aai je haren als we in hetzelfde bed slapen tijdens vakantie. ik zou alles voor je doen. ik wil je huid openkrabben. ik was op al je kinderfeestjes. je verbergt delen van jezelf en ik voel me bedrogen, want ik heb je als baby vastgehouden en wil alles van je weten. ik wrijf over je rug als papa je geslagen heeft, ik beloof je: diep in jou zal ze nooit komen, als mama je aan het huilen heeft gemaakt. ik doe alsof sinterklaas nog bestaat. ik luister naar emo metalcore en een jaar later doe je hetzelfde. ik zwaai naar je in de schoolgangen, ook al wil je dat niet. ik verzin en organiseer de cadeaus voor mama, papa, oma, opa. ik verbeter je sollicitatiebrief, eindwerkstuk, scriptie. ik vertrek en laat je achter, drie jaar later vertrek jij, en vijf jaar later vertrek jij, mijn ouders hebben het huis na 23 jaar weer voor zichzelf. ik zie je alleen als we met familie zijn. ik mis je. ik weet niet of je me een leuk persoon vindt.

[indegazettevanindegazettepuntbe]

Tiener Techniekacademie in Ichtegem viert diploma-uitreiking https://www.indegazette.be/tiener-techniekacademie-in-ichtegem-viert-diploma-uitreiking/?utm_source=dlvr.it&utm_medium=tumblr

[blogger-theo-herbots]

Uitreiking Diploma, Vriendelijkste Handelaar in Tienen Theo-Herbots

[keynewssuriname]

President reikt diploma’s uit aan nieuwe predikanten Sanathan Dharm

President Chandrikapersad Santokhi was tijdens zijn bezoek aan Nickerie op uitnodiging van voorzitter Nitin Jagbandhan van het hoofdbestuur van de Sanatan Dharm Maha Sabha aanwezig bij de diploma-uitreiking van negen nieuwe predikanten. Deze predikanten, zowel dames als heren, ook bekend als pracáraks en pracárika’s, zijn in Nickerie opgeleid om het sociale en religieuze werk van de organisatie te bevorderen. President Santokhi merkte op dat de Sanatan Dharm over het hele land bijzonder werk doet en in diverse opzichten een belangrijke rol vervult in de verzorging van burgers op cruciale momenten in het leven. Santokhi zei dat de regering een goede en vruchtbare samenwerking met de Sanatan Dharm Maha Sabha onderhoudt. Het staatshoofd complimenteerde de deelnemers van de predikantenopleiding en sprak hen moed in om het werk met voortvarendheid uit te voeren. De drie best geslaagden namen hun diploma van president Santokhi in ontvangst. Voorzitter Jagbandhan dankte het staatshoofd voor zijn aanwezigheid en zei dat er binnen de organisatie bijzondere aandacht is voor gendergelijkheid. In heel wat raden zijn vrouwen opgenomen, die bijzonder werk verrichten. Hij merkte op dat de organisatie de grootste hindoe-religieuze organisatie is in Suriname. Daarmee heeft zij veel verantwoordelijkheden op zowel cultureel, sociaal en maatschappelijk gebied. Hij voegde er aan toe dat de Sanatan Dharm Maha Sabha zich toelegt op de opvoeding van kinderen en de hele maatschappij. De organisatie beschikt over scholen en internaten en ook mandirs waar mensen kennis opdoen, hoop zoeken en verbinding maken met de schepper. President Santokhi waardeerde het goede werk van de pandits en predikanten van de organisatie die zich beschikbaar stellen op zowel momenten van pijn en leed, als momenten van vreugde en blijdschap. Read the full article

[peterpijls1965]

De landbouwplastic in het trapgat was geen muur

Net luisterde ik voor het eerst even naar muziek van Suicidal Tendencies. In mijn studententijd had ik een vriend in Tilburg die een poster van deze band in zijn kamer had hangen.

Door het aanzicht van deze poster, een andere dan hierbij afgebeeld, besloot ik in principe nooit naar muziek van Suicidal Tendencies te luisteren. De poster had iets sinisters, de eigenaar had op de middelbare school spreekbeurten gehouden over elpees van the Beatles die, handmatig achterstevoren afgespeeld, teksten van de duivel ten gehore zouden brengen, in plaats van John Lennon of Paul McCartney. Een platenspeler nam hij mee de klas in.

Deze vriend liep de ziekte van Pfeiffer op. Hij zag geel, de lever functioneerde niet goed. Maar hij was ook een hardnekkige liefhebber van Beaujoulais Primeur, die in de schappen van de supermarkt belandde juist toen hij bedlegerig was, en geel zag.

Hij had een hoogslaper, ik stond beneden in zijn kamer, pal bij die poster van Suicidal Tendencies. Met een brede glimlach verzocht hij me vanaf zijn matras om twee flessen Beaujoulais Primeur voor hem te halen. Contant geld gaf hij mee. We dronken later samen op het negeren van doktersadviezen.

In zijn studentenhuis maakte ik een feest mee. Rond middernacht werd er iemand van de trap gegooid. Er hing een grote lap zwart plastic in het trapgat. Iemand moet het voor een muur hebben aangezien, en het nodig gevonden hebben om er iemand anders tegenaan te kwakken, onwetend van de diepe trap achter het zwarte tochtzeil.

We zagen het slachtoffer door het plastic heen vallen. Beneden aangeland, op de vloer bij de voordeur, stond hij ongeschonden op en besteeg de trap om welgemoed weer mee te doen aan het feest.

Ik werd voor laffe hond uitgemaakt door de beste student van de Academie, die het nodig achtte niet naar de diploma-uitreiking te komen om zijn proeve van bekwaamheid op te halen.

,

[dijkin]

Ja nee geen idee wat een werkweek is maar ik heb ook geen gala of LSD gehad en mijn EEP en diploma uitreiking waren ook teleurstellend at best

hahahahaha je hebt vwo gedaan everyone point n laugh

Niet alleen vwo ik heb- sorry het ligt een beetje gevoelig.. *snik* GYMNASIUM gedaan ��

Na 3 jaar was ik er zelf ook klaar mee maar ik heb soms nog een Gooise R als ik dronken ben als aandenken

[3b-2017-romesa-blog]

vakantie verhaal

 Eindelijk was de dag aangebroken waarvoor mijn neef jaren heeft gewerkt en dat ook alleen maar om een papieren rol in je handen toegediend te krijgen - hoe zou het voelen? Ben je nou trots, ontroerd of blij? Om dat te beantwoorden moet ik in zijn plek staan en dat duurt nog wel even.

Daar zat ik dan in een zaal vol  met trotse familieleden die vol afwachting daar zaten en ik zat daar met naast mijn nicht. Het wachten duurde lang ik vroeg aan haar wanneer het zou begonnen, ze zei dat het bijna zou beginnen. Voordat ze haar zin had afgemaakt begon een vrouw te praten in het Tsjechisch, een bijzonder moeilike taal maar wel mooi. 

Tot nu toe vond ik het nogal saai, maar na een tijdje werd het grappig, ik zou je vertellen waarom. Nadat de vrouw klaar was met het vertellen van allemaal regels kwamen alle studenten van achteren aanlopen en stonden voorin in rijtjes, nogal formeel.

En achter hun kwam een man aanlopen met een gekke rode mantel hij had heel veel kettingen om zich heen en een staf gedecoreerd met kleurijke steentjes. Achter hem kwamen nog meer mensen met lange mantels en ketting om hun heen, het leek net een harry potter film!

De uitreiking was heel formeel en elk land heeft natuurlijk zijn eigen rituelen. één  voor   één moest iedereen die staf aanraken, persoonlijk vond ik het nogal overdreven en kon ik niet stoppen met lachen, ook al was het strikt verboden om te praten en je mocht zelfs niet klappen. Dat is altijd zo, als je iets niet mag doen dan doe je het juist ook al is het onbewust. 

Nadat alles klaar was gingen we uit de zaal naar beneden waar ze een mooie tuin hadden en waar mensen foto’s namen, dus wij ook- ik ben zelf niet zo’n foto persoon, maar goed.

Alles was nu klaar, het leek wel een film waarin je studenten ziet afstuderen, foto’s ziet nemen met hun diploma en waar je alle aparte en gekke mensen ziet, zoals in harry potter en at last but not least gooiden alle studenten hun square academic cap in de lucht- dat was pas een perfecte foto!

[overwijs]

Dag 67 – “Congratulations”

Het was D-day. De dag. De (ge)Dag-dag, waar leerlingen hun congratulations and jubilations, met hun rapport en gelukkig ontvangen omdat ze vaak ook overgaan naar het volgende leerjaar. De dag waarop leerlingen, voor dit schooljaar voor het laatst op school zijn. De dag waarop ik 16 uur op school ben geweest, van die middag en avond wat het ook D-day voor de eindexamenleerlingen. Diploma day.

De afgelopen weken hadden collega’s hard gewerkt aan een plan die paste bij de toen nog geplande versoepelingen van de maatregelen, later bleek het nog soepeler te worden, maar toen hadden we al een plan. De leerlingen zouden niet met z’n allen tegelijk ontvangen worden met hun familieleden, maar in groepen van twintig leerlingen en twee introducés. Zo zou het namelijk ook veilig in de aula passen als we het niet buiten konden vieren.

Dit hield in dat de ene uitreiking die we normaal hebben, nu opgesplitst was in vier shifts. En zo vierden wij van vier tot tien de behaalde diploma’s. Deelden persoonlijke congratulations uit en was er zo toch tijd voor gezamenlijke celebrations. Wij wilden heel graag geen drive-through diploma-uitreiking en dat is hiermee gelukt.

Mijn jaarlijkse praatje van bijna twintig minuten was daardoor wel opgesplitst in vier keer hetzelfde korte praatje van vijf minuten. Geen idee of dat mij gelukt is, qua tijd dan. Hetzelfde waren ze namelijk sowieso niet, bewust. Voor mijn collega’s die elke keer mijn praatje hooorden, voor de leerlingen die ook al de livestream van eerdere groepen hadden gezien en voor mezelf om het leuk en uitdagend te houden. De kern hetzelfde, de details net anders.

Één van de onderdelen van mijn praatje was de vraag aan de leerlingen om hun vinger op te steken als ze in de jaren iets van mij geleerd hebben. De aantallen waren schokkend laag, 3-1-0-0, en eigenlijk waren het elke keer meer collega’s die hun hand opstaken dan leerlingen, maar die heb ik niet meegeteld. Bij de eerste keer drie vingers had ik nog goede hoop. Bij de tweede groep lichtte deze ene leerling zijn antwoord nog toe: “ik heb geleerd dat ik u niet kwaad moet maken!”

Dat er weinig vingers omhoog gingen paste goed bij mijn praatje, de clou was namelijk dat ik meer van hun heb geleerd, maar een beetje pijn deed het diep van binnen wel. Dankzij de voorzet die de leerlingen gaven door hun vinger niet op te steken kon ik komen met een paar voorbeelden die paste bij het publiek dat ik op dat moment had. Van dat het prima kan om te blijven lachen, ook als de docent praat, tot dat je prima onderdelen van een practicum kan opeten als het normaal gesproken ook eetbare dingen zijn zoals zure matten en popcorn / mais. Van een busje slopen voor een kerstfilmpje tot dat je altijd moet kijken of de docente een nieuw jasje draagt om vervolgens te zeggen: “Nieuw jasje mevrouw? Alweer?”

Ik stond op het podium, of eigenlijk ervoor, omdat ik ook dit jaar weer de eer had om het herinneringsboek van hun schoolperiode samen te stellen. Bij deze taak hoort de speech en zo stond ik daar. Best slecht voorbereid op het praatje, maar gelukkig krijg ik daar geen stress van, doordat ik ook gewoon nog ander werk had deze week. De eindejaarsvermoeidheid begon toe te slaan.

Zo had ik direct voorafgaand aan de eerste ronde nog twee vergaderingen waarbij mijn ervaringen werden gevraagd door onze centrale afdeling ICT. Door de tijdsdruk zat ik in die eerste vergadering nog in mijn shirt met jasje, waarbij ik de opdruk nog besproken had met het hoofd ICT waardoor een leuk gesprek over Friends ontstond. Zat ik een uur later met onder andere diezelfde man in een overleg in een net jurkje en hakken aan (die ik ook moest showen van ze).

Deze hele dag rolde ik van het ene wat moest gebeuren, voorbereidingen treffen, afscheidscadeautjes voorbereiden, rapporten ondertekenen en uitdelen, iPads innemen, overleggen voeren, in de diploma-uitreiking, in het drankje na afloop, in de fietstocht naar huis, in het praatje bij mij voor op de stoep van nog een half uur.

De metaalmoeheid zat er al in, en dan moet je op dit soort dagen toch nog topfit zijn, dat vraagt iets van een mens. Het denkwerk en het organiseren van dingen gaat ook deze week gewoon door. Een verstandig mens blijft daarom meestal niet tot zo laat. Ik was zo moe dat zelfs slapen niet meer lukte maar de gesprekken op voorhand zo fijn. Uiteindelijk sliep ik om zes uur om pas echt met de kennis dat ook vandaag de dag met collega’s er eentje met een avond is. Eerst maar weer wat denken, organiseren en schrijven, kijken of ik dat nog kan.

Congratulations aan iedereen die dit bijzondere schooljaar tot een goed einde heeft gebracht, eindexamenleerlingen, alle andere leerlingen, alle ouders, alle docenten en al het ondersteunend personeel. Time for congratulations and jubilations!

Congratulations

And celebrations

…

Congratulations

And jubilations

I want the world to know I'm happy as can be.

Who could believe that I could be happy and

Contented

I used to think that happiness hadn't been

Invented

[fionainnl]

Tegenslag en overwinning

Wat ik ook schrijf, over m’n belevenissen of ideeën en ervaringen, ik heb zelf nog nooit een ernstige ziekte meegemaakt.

Ik ben me er zo van bewust dat alles valt of staat met een goede gezondheid en dat je een gezegend mens bent als deze goed is. In m’n naaste omgeving heb ik in de jaren de ziektes van ouders, schoonzus en zwager meegemaakt, soms intensief zoals tijdens het ziektebed van m’n moeder, soms aan de zijlijn zoals toen m’n schoonzusje ziek was.

In de zomer van 2019 is de vriendin van zoonlief ziek geworden. Ze kreeg borstkanker op haar 27e en nu in deze maand wat de maand van borstkanker is denk ik extra aan haar. Gelukkig is ze nu op de weg terug en heeft ze de chemo achter zich gelaten. Haar borst wordt gereconstrueerd en ze krijgt een hormoon therapie waar ze zich kranig door heen slaat. Ik heb enorm veel bewondering voor haar en ben zo blij dat ze het ergste achter zich heeft gelaten. In november begint ze aan haar nieuwe baan in haar vakgebied als criminologe en dan hoop ik dat ze aan een welverdiend mooi leven kan beginnen, Corona permitterend.

In het programma waar ik naar keek hadden ze het over borstkanker en werden ook jonge vrouwen geïnterviewd. Opvallend vond ik dat ze noemden dat hoewel er voor hen veel psychologische steun was, voor hun partners was dat een stuk minder. En dit zijn toch degenen die alles in nabijheid meemaken, dus dat vond ik opvallend.

Het verklaart misschien het een en ander. Zoonlief is door een diep dal gegaan, vlak nadat z’n vriendin haar chemo traject had afgerond. Tijdens alle ziekenhuis bezoeken was hij er voor haar, hij was haar primaire mantelzorger. Hij onderging het met haar en was sterk voor haar.

Ook voor hem, mijn kind, heb ik immense bewondering. Hij ging iedere dag naar z’n werk en bleef gaan; ze woonden anti-kraak en ze verhuisden en klusten ik-weet-niet-hoeveel-keer in dat jaar. Vind je het gek dat je daarna jezelf een beetje kwijt bent?

Het heeft hem sterk gemaakt maar het heeft hem ook veranderd. Z’n onuitputtelijke geloof dat als je goed doet, je ook goed krijgt is een beetje weg denk ik. Maar de mooie dingen in het leven hebben aan de andere kant meer waarde, zo heeft hij me wel eens gezegd. Hij heeft hulp gezocht en kan zich verheugen op andere dingen zoals elke 29 jarige man. Wil fijn wonen, goed zijn in z’n werk. Voorzichtig denken aan die wereldreis ....

Mijn rol in het geheel? Heel veel schietgebedjes doen en een luisterend oor bieden. Ik wilde ze kapot knuffelen maar moest voorzichtig zijn in verband met Covid. Aanstaande vrijdag heeft hij zoals eerder gezegd z’n Master diploma uitreiking en toeval wil dat de Master uitreiking van vriendinlief de week erna is. Hoe een getuige van doorzettingsvermogen!

Ja, het zijn slimmeriken en ik heb het volste vertrouwen dat ze elke tegenslag aan kunnen en iets moois zullen maken van het leven.

[wilgentak]

had mijn diploma-uitreiking vandaag!!! met niemand uit mijn jaar want ik kom uit de lichting 2019-2020 en ik vermoed dat daarvan iedereen al is afgestudeerd of ervoor kiest om hun diploma bij de balie op te halen. mijn oud-stagebegeleider kwam na afloop naar me toe. zij begeleidde de stage die ik bij haar deed toen ik nog mijn bachelor deed. zij schreef nog een aanbevelingsbrief om toegelaten te worden tot de master. én ze gaf me een 9, een resultaat dat ik totaal niet verwacht had.

ik herinner me vooral haar verhalen over haar loopeenden.

[offtoljubljana]

4. Wat een hitte

11/02/20

Nooit gedacht dat ik dat zou zeggen in februari in Ljubljana, maar holy cow. Het is maar 12 graden of zoiets, maar het voelt zo warm door de zon. Net meteen mijn jas en vest enz. uitgedaan.

De muziek van vandaag is van mijn playlist MIKA faves. Yup. Nadat mijn vorige blogpost onverwachts eindigde in een gepassioneerde pleidooi over Mika Holbrook, heb ik de playlist maar weer opgezet. (Talk About You is gewoon heel schattig.)

Ik werd laat wakker. Mijn plan om mijn slaapschema terug te trekken is fout gelopen. Ik lag om 23:00 in bed, wat vroeg is voor mijn doen, maar toen had ik het briljante idee om te gaan lezen tot half 3 ‘s nachts. Ah.

Het is 13:30 en Sanne en ik zijn net terug van een klein stukje lopen. We zijn naar de uni gelopen en de omgeving daar bekeken. We hadden een interessante dag uitgekozen, want blijkbaar was er een diploma-uitreiking. Overal mensen in nette kleding met bossen bloemen en glazen wijn.

(Sanremo. Ouch. Als je de betekenis van dit nummer weet, is het een stuk minder leuk.)

Blijkbaar is de faculteit veel kleiner dan gedacht. De foto’s van het grote grijze gebouw van 5 verdiepingen zijn dus niet van de faculteit. Mam, we hebben perrongeluk een dorm building gefotografeerd. We zijn ook even langs de economie faculteit en de educatieve faculteit gelopen, want die liggen naast onze faculteit.

Er liggen ook overal kleine eettentjes voor studenten. Ze zijn best leuk.

Toen zijn we de grote main street overgestoken. Vierbaans zonder enige oversteekplaats. Dat kon niet kloppen.

Juist. Blijkbaar is er een soort subway (de Britste versie, niet de Amerikaanse, en al helemaal niet de broodzaak, ook al ligt er wel één in de buurt) die je helpt met oversteken. Goed om te weten dat we niet constant ons leven in gevaar hoeven te zetten.

(Tomorrow is één van de beste nummers van zijn laatste album).

Daarna toch nog wat kleine boodschappen gedaan. In Ljubljana hebben ze rare self check-outs. Ik en Sanne hadden gisteren al problemen in de Spar en nu also in de Mercator. Er is een bepaalde bagging area, maar als de bagging area je tas niet registreert, moet er een medewerker komen om het goed te keuren. Als je de gescande boodschappen niet in de bagging area legt, krijg je dus een foutmelding. Bij Sanne ging het zo fout dat het systeem aangaf dat er een medewerker zou komen kijken.

(No Place In Heaven... ah... religie en homofobie, de perfecte combinatie.)

Toen terug gelopen. Het is echt goed weer. Overal zitten mensen op terrasjes en het laat me echt denken aan Italianen die altijd koffie gaan drinken in de middag. In de supermarkt praat ik ook constant Italiaans (”scuse” “mi dispiace” “si, si” “grazie”), want ik vind Sloveens toch wel een beetje op Italiaans lijken.

(Celebrate is niet mijn favoriet, maar het is goed.)

Nu ga ik maar weer eens verder met Lego Harry Potter, want ik ben bijna klaar met de main storyline van Year 1-4. Later gaan Sanne en ik de stad in voor een introductie ding. “Tour and coffee!” klinkt goed.

(Origin of Love is één van de beste nummers. You can’t change my mind. Er is iets romantisch, maar ook iets verdrietig in dit nummer.)

[bijzus]

365 days #144 Naar Mandy's diploma uitreiking

365 days #144 Naar Mandy’s diploma uitreiking

Gisteren was weer een bijzondere dag! Het einde van een belangrijk tijdperk en de start van een mooi nieuw tijdperk. Ik mocht mee naar Mandy’s diploma uitreiking of eigenlijk het sprookjesbos. Lees je mee?

(more…)