#e-verkiezingen

[digitaledemocratie]

Het revolutionaire potentieel van blockchaintechnologie in cyberbeveiliging en elektronische stemmingen

Inleiding De snelle digitale transformatie heeft aanzienlijke uitdagingen gebracht op het gebied van cyberbeveiliging en electorale integriteit. Met de toename van cyberdreigingen en zorgen over verkiezingsfraude en manipulatie, is de zoektocht naar veilige, transparante en betrouwbare oplossingen urgent. Blockchaintechnologie, bekend om zijn gedecentraliseerde, manipulatieresistente grootboek,…

[keynewssuriname]

Pan Am case zal ook met een sisser aflopen als je ziet hoe lamlendig de samenleving gedraagt

De Pan Am case laat ons iets meer zien dan een mogelijke overtreding van de regering, een strafbare zaak van USD 8 miljoen en dat het OM er laks mee omgaat. Niets nieuws, wat is er dan meer te zien zou je zeggen. Wij zien dat het weer met een sisser zal aflopen en dat de samenleving apathisch ernaar kijkt. Wij zien het volgende ontvouwen: a. Santokhi zal zijn invloed uitoefenen zoals hij dat in tal van andere zaken al gedaan heeft en zal zijn handen lekker in "onschuld" wassen met verwijzing naar de poppenkast van wet en recht en naar het OM. b. Het OM zal geheel zoals in voorgaande gevallen op de pijpen van de President dansen en met een slap aftreksel van onderbouwing komen waarom ze geen gronden van corruptie of overtreding van wet zien, net zoals ze bij de EBS-case bijvoorbeeld doodleuk deden. c. De slappe politici zullen het bij babbelen laten en overgaan tot de volgende show om zich in de kijker te spelen, zij zelf zijn geen haar beter en zijn totaal niet tot enig daadkracht in staat. En dat weten zowel Santokhi als het OM, beide lachen lekker de boel uit. d. De sociale elite blijft lekker de andere kant op kijken want waarom moeilijk doen als je met makkelijk geld kan vangen. Waarom zouden ze hun nek uitsteken, want integriteit, fatsoen en beschaving is niet waar je in het land op wordt beoordeeld, je bent pas een held als je een leuke positie hebt of veel geld hebt en bij de elite kan thuishoren. e. Het arm volk blijft bedremmeld en mee warend het hoofd schudden bij de roverij van USD 8 miljoen en leeft zich uit op social media met fake accounts omdat ze bang zijn voor vervolging. Dit is een patroon dat zich herhaalt bij elke case. Inmiddels stapelen de schandalen op, inmiddels is de beerput vol en stinkt tot aan de overkant van de Oceaan waar het buitenland dan namens het arme volk de regering, het OM, de slappe politici en de sociale elite probeert aan te spreken. Maar de slappe politici en sociale elite zijn niet amused dat ze aangesproken worden. Vreemd genoeg zijn ze meer verbolgen over de toon en stijl van de kritiek uit het buitenland dan over de foute handeling van hun regering. Zij maken zich meer druk over de vorm dan over de inhoud van alle kritiek, zo was de "bakra" bijna gezamenlijke vijand geworden toen die man schreef over "corruptie op hoog niveau" met een foto van de geliefde president. Zo maak ik ook mee dat een advocaat, die ook lid is van een politieke partij en ook zeker mee gaat doen met de verkiezingen, zich meer druk maakt over de toon en stijl van de ongezouten kritiek dan dat die zich druk maakt over USD 8 miljoen die van de arme burger mogelijk is 'gestolen'. Die advocaat neemt zelf geen enkel initiatief om de roverij te stuiten. Het gaat nota bene om een advocaat die vaak in de rechtbank staat! Waarheen met het land en de beschaving? Wel het lef hebben om de ander de maat te nemen over toon en stijl omdat ze in hun eer aangetast zijn, maar ondertussen totaal geen ruggengraat en beschaving tonen. Waarheen met het land? Hoe hypocriet kan men zijn? Het zorgelijke is dat de advocaat helaas geen uitzondering is. Verbaast het ons waarom Santokhi en het OM zich nergens en van niemand iets aantrekt? Zij hebben niets te duchten van niemand. Het valt op dat Surinamers snel fijngevoelig reageren als je ze aanspreekt op hun rol en verantwoordelijkheid of beter gezegd afwezigheid van verantwoordelijkheid. Zij zijn snel in hun goede naam en eer aangetast, maar diezelfde Surinamers halen rustig hun schouders op als hun regering USD 8 miljoen van de arme burger lijkt te stelen, of als hun regering openlijk met USD 7 miljard zwart geldzaken wil gaan doen. In Suriname is iets heel raars belangrijk en iets heel normaal en logisch totaal onbelangrijk: • Belangrijk: in Suriname is het heel belangrijk dat men elkaar spreekt met veel meel in de mond dat men om de hete brij heen draait en dat men elkaar nergens op aanspreekt. Men moet het beest niet bij de naam noemen en de roze olifant in de kamer mag niet benoemd worden. Als je dus dat wel doet dan valt iedereen over je heen. • Niet belangrijk: in Suriname wil men niet druk maken over openlijk onder de tafel njang maken, over stelen van het volk, over zwart geld witwassen, over wetten, regels en statuten veranderen voor eigen gewin en over mensenrechten vertrappen. Dus deze zaken deert de Surinamer niet, dat is normaal voor hen, dat ervaren ze niet als bezoedeling van hun eer. Als je dus hierover praat dan denken ze dat je zeurt en al helemaal als je vanuit Nederland dat doet want dan is het "laat ons ons eigen ding doen". Je vraagt je af hoe het kan dat in een land 2 ministers, mede namens de President, een deal van USD 7 miljard aan het smeden waren met een Italiaan waar er duidelijk sprake was van geen "zuiver geld", zeg maar gerust "zwart geld" en toch is niemand verhoord en niemand ergens voor bestraft. Dit is vergelijkbaar met dat de staat bijna 100 ton cocaïne verkoopt om geld op te halen. Denk a torie. Dit is iets anders dan dat de douane 8 ton cocaïne doorlaat, in dit geval kun je excuses verzinnen. In het Italiaans geval was de regering zelf openlijk en formeel betrokken. Denk goed na, het land gaat officieel zakendoen met “zwart geld” en heel Suriname accepteert het dat de President tot vandaag geen verklaring aflegt en niemand en ook niemand legt hem het vuur aan de schenen. Ook het OM doet blind, doof en dement. Wie gaat over de integriteit van het land, wie gaat over de goede naam en eer van het land? Heel Suriname raakt van slag als iemand van buiten zegt dat er corruptie is in Suriname en dat ze laf en lamlendig achteroverleunt. Hoe vals kun je nog zijn? Waarom gaat men ervan uit dat het OM nu in het geval van die USD 8 miljoen wel het licht zal zien? Waarom is men in Suriname zo apathisch en lamlendig. Als je daarover met ze wil hebben dan zeggen ze laat ons ons eigen ding doen, kom niet uit het buitenland ons beschaving bijbrengen. Opvallend was dat de genoemde advocaat zich stoorde aan de toon en stijl van mijn interview bij LIM FM op donderdag 15 februari over die USD 8 miljoen https://www.youtube.com/watch?v=SIFiUnlgCiI Zij en haar omgeving stoorde zich niet aan het feit dat haar regering USD 8 miljoen van de burger mogelijk heeft gestolen dat het OM niet uit zichzelf -ambtshalve- voortvarend onderzoek doet en dat de case dreigt over te waaien en met een sisser af te lopen. Daarover maakt men zich dus niet druk. Hoe bestaat het? Boi, zo langzamerhand begin ik mij af te vragen of Suriname nu werkelijk een andere planeet is waarin ik niet zou passen of thuishoren. Ik vraag mij af of ik serieus naar die “bakra” kennis van mij moet luisteren. Hij zei van de week tegen mij naar aanleiding van de kritiek van onder andere de advocaat “kerel waar maak je je druk om. Ze willen lekker hun ding doen, laat ze in hun sop gaarkoken”. Hikmat Mahawat Khan Read the full article

[regioonlineofficial]

De gemeente Voorschoten zoekt extra handen voor de Tweede Kamerverkiezing. Woensdag 22 november gaat het om leden van de diverse stembureaus en om tellers die daar de stemmen per lijst tellen. Donderdag 23 november gaat het om tellers die op een centrale locatie in Voorschoten de stemmen op lijst- en kandidaatniveau tellen. Woensdag 22 november vindt de vervroegde Tweede Kamerverkiezing plaats. Inwoners van Voorschoten kunnen dan op vijftien stembureaus terecht om hun stem uit te brengen. Van 07.30 tot 21.00 uur hebben we daarom stembureauleden nodig. Aansluitend zoeken we vrijwilligers die op de stembureaus de stemmen per partij tellen. U bent dan aanwezig van 20.45 uur tot de telling klaar is. Tot slot zoeken we vrijwilligers die op een centrale locatie de stemmen per kandidaat tellen. Dat gebeurt de volgende dag van 09.00 tot circa 17.00 uur. Vaste kern van geroutineerde vrijwilligers “Wij mogen al jaren rekenen op een vaste kern van geroutineerde vrijwilligers”, zegt burgemeester Nadine Stemerdink. “Zij leiden het proces en de telling op de stembureaus en het gemeentehuis voor ons in goede banen. Om het ook dit jaar soepel te laten verlopen breiden we het aantal stembureauleden en tellers graag uit. We hebben die extra hulp hard nodig. Daarom roepen we inwoners op om zich aan te melden. Ik kijk ernaar uit om deze grote klus met elkaar te klaren!” Essentiële taak voor democratische samenleving Stembureauleden krijgen een verplichte e-learning. Tellers krijgen op de avond van de verkiezingen of de dag erna uitleg van de voorzitter van het stembureau. Belangrijk is bovendien dat u het leuk vindt om deze essentiële taak voor onze democratische samenleving op u te nemen, dat u secuur kunt werken en dat u van doorzetten weet. Definitieve instructies over tijden en locatie krijgt u toegestuurd in uw benoemingsbrief. In de volksmond hebben we het overigens over vrijwilligers, maar feitelijk bent u medewerker, mede omdat u een vergoeding ontvangt. Aanmelden bij gemeente Voorschoten Hebt u belangstelling voor een rol als stembureaulid of teller of hebt u vragen? Stuur een bericht aan projectleider Jolanda Groenewegen via het e-mailadres verkiezingen@voorschoten.nl. Geef alstublieft aan voor welke rol u belangstelling hebt: lid van het stembureau (woensdag), teller op het stembureau (woensdagavond) of teller op een centrale locatie in Voorschoten (donderdag). U kunt ook meer lezen op Rijksoverheid.nl via de zoekterm ‘stembureau’.

[reneleijen]

Ook provinciale politici vaker bedreigd

In de aanloop naar alle verkiezingen gaat het vaak over bedreigde politici. Ook Statenleden hebben daar last van, blijkt uit onderzoek van Trouw. Volgens de krant ontvangt 40% van hen haatberichten of worden ze uitgescholden, zowel online als offline. Ruim 30% kreeg via sociale media of e-mail een intimiderend of bedreigend bericht, een kwart kreeg met offline bedreigingen en intimidatie te…

[kimberblog]

Het jaar 2020

Aangezien dit jaar zo anders was dan alle anderen, is het des te fijner om deze traditie erin te houden. Dus net als  2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018 en 2019, hierbij het invullijstje voor 2020.

1: What did you do in 2020 that you’d never done before?

Ik was zwanger. Ik ben bevallen. Ik ben moeder geworden. Ik heb sinds mijn werkende leven nog nooit zo lang achter elkaar niet gewerkt.

En ondertussen was het leven buiten de zwangerschapsbubbel ook nog drastisch gewijzigd: Ik droeg voor het eerst mondkapjes in openbare ruimten. Ik ben meerdere keren in lockdown gegaan. Ik heb vanaf eind februari thuis gewerkt (waardoor ik, in combi met mijn verlof, het kantoor al 10 maanden niet van binnen heb gezien). Ik leidde vergaderingen via Zoom. Ik leerde standaard 1,5 meter afstand te houden.

2: Did you keep your new year’s resolutions, and will you make more for next year?

De goede voornemens waren: Rust, reinheid, regelmaat. Meer vakanties en momenten van reflectie inbouwen voor mezelf.

Die grote vakantie is gelukt, maar daarna viel alles een beetje in het water, al zijn we nog wel weekenden weg geweest. De rust, reinheid en regelmaat zat er met een lockdown, zwangerschap en een kleine baby aan de ene kant veel meer in, en aan de andere kant staat het leven er zo door op zijn kop dat van een nieuwe balans nog niet altijd sprake is.

Voor 2021: Durf voor jezelf te kiezen, wees lief voor jezelf (minder schuldgevoel!), dan kun je dat ook blijven naar anderen.

3: Did anyone close to you give birth?

Ikzelf dus. Maar daarnaast: een vriendin van een meisje, een andere vriendin is momenteel zwanger, een collega en een vriendin van mijn man zijn rond dezelfde tijd bevallen, en er zijn teveel kennissen in onze omgeving die momenteel ook zwanger zijn/net zijn bevallen, nu we zelf ook in die bubbel zitten.

4: Did anyone close to you die?

Nee.

5: What countries did you visit?

Zuid-Afrika.

6: What would you like to have in 2020 that you lacked in 2019?

Rustmomenten voor mezelf zonder dat ik me er schuldig over voel. (Deze zin is al 2 jaar niet gewijzigd, maar krijgt alleen maar meer betekenis.)

7: What dates from 2020 will remain etched upon your memory?

Begin januari: Ik kom erachter dat ik zwanger ben.

Half maart: lockdown in Nederland, terwijl wij nog in Zuid-Afrika zitten.

9 september: Bram wordt geboren.

8: What was your biggest achievement of the year?

Bevallen, zwanger zijn, en de hormonen de baas blijven (en af en toe ook niet). Solliciteren terwijl ik 7 maanden zwanger was.

9: What was your biggest failure?

Ik heb heel veel moeite gehad met het loslaten van de verwachtingen van mezelf en anderen met betrekking tot zwanger zijn, bevallen, en het moederschap. Dit leidde tot onnodig veel onzekerheid en stress.

Een andere “failure” was een sollicitatie waar ik het helaas niet ben geworden.

Daarnaast heb ik afscheid genomen bij een politieke partij waar ik me niet op mijn plek voelde.

Eigenlijk voelen al deze drie dingen niet per sé als falen, meer als een beetje wat minder leuke dingen het afgelopen jaar, waarvan ik had gehoopt dat ze anders waren gelopen.

10: Did you suffer illness or injury?

De bevalling gebeurde door middel van een keizersnede, wat niet voor niets een grote buikoperatie wordt genoemd. Daarnaast was mijn zwangerschap zelf behoorlijk ziekte-vrij. Wel was ik heel moe. Daarnaast nog wat gaatjes gehad in mijn gebit.

11: What was the best thing you bought?

We hebben veel nieuwe spullen moeten aanschaffen voor de baby, maar bij het meeste was het de kick om het tweedehands te scoren. Plus, van die dingen word ik niet per sé superblij, eerder megatevreden dat we een goede deal hebben kunnen maken.

Daarnaast is er veel geklust in huis, dus de nieuwe badkamer is wel iets waar ik heel tevreden over ben. We hebben de vloerverwarming “gekocht”, dat is denk ik de beste koop van het jaar geweest.

Voor Manlief heb ik een bandschuurmachine gekocht, om al het klussen in de tuin te vergemakkelijken. Zelf ben ik net trotse eigenaar van twee nieuwe brillen.

En er is een nieuwe zitbank aangeschaft. Zeer luxe, na jaren op een doorgezakt marktplaatsexemplaar te hebben gezeten.

12: Whose behaviour merited celebration?

Mijn man en mijn naaste omgeving, toen ik behoorlijk last had van zwangerschapshormonen.

13: Whose behaviour made you appalled?

De Amerikaanse President, pro-Zwarte-Pieten, mensen die niet geloven in Corona, mensen die niet geloven in vaccinaties, mensen die ongevraagde meningen geven over moederschap en opvoeding.

14: Where did most of your money go?

In het huis. Met name in de badkamerverbouwing, maar door Corona ook in heel veel andere huisklussen.

15: What did you get really, really, really excited about?

Het huwelijksaanzoek van mijn broer aan zijn vriendin. De geboorte van onze zoon. De gedachte aan het eind van Corona 😊

16: What song will always remind you of 2020?

“Last Great American Dynasty” van Taylor Swift, van het album Folklore.

17: Compared to this time last year, are you: (a) happier or sadder? (b) thinner or fatter?  c.) richer or poorer?

a.       Sadder

b.       Thinner

c.       Poorer

18: What do you wish you’d done more of?

Meer genieten van mijn zwangerschap of beginnende moederschap, door me minder aan te trekken van wat andere mensen zouden vinden.

19: What do you wish you’d done less of?

Me druk maken om dingen die nog komen gaan en waar ik niets aan kan veranderen. Klagen.

20: How did you spend Christmas?

We zouden dit jaar Kerst vieren bij mijn schoonfamilie, maar door Corona en de recente lockdown is dit toch afgezegd. Daarom gaan we nu naar mijn ouders op eerste kerstdag. We hopen tussendoor nog te kunnen eten met vrienden. Wellicht eten we 2e kerstdag nog met mijn schoonbroer en schoonzusje.

21: Did you fall in love in 2020?

Op mijn zoontje.

22: What was your favourite TV program?

Wie is de Mol, de serie Parks and Recreation die we opnieuw zijn gaan kijken, Kamp van Koningsbrugge, The Queens Gambit, Tiger King en Draadstaal.

23: Do you hate anyone now that you didn’t hate this time last year?

Nee. Ik kan sommige mensen wat minder goed uitstaan, maar over het algemeen heb ik mensen dit jaar zo weinig gezien dat je wel heel veel moeite moet hebben gedaan als ik je nu zou haten. Ik haat een aantal systemen en een aantal manieren waarop de wereld schijnt te werken.

24: What was the best book you read?

Ik had gehoopt met een grote vakantie naar Zuid Afrika en een zwangerschapsverlof dat er veel tijd voor lezen zou zijn, maar niets was minder waar: tijdens mijn zwangerschap viel ik constant in slaap tijdens het lezen, en erna was er weinig tijd door de baby. Maar desondanks nog prima pagina’s geslurpt: 18 boeken en still counting.

Aanraders: The Penelopead van Margaret Atwood was een hele fijne pageturner en een hele vernieuwende kijk op het klassieke verhaal de Odyssee, net als “Silence of the girls” dat was over de Illyas. “De lange weg naar vrijheid”, de biografie van Mandela, zorgde voor heel veel achtergrondinformatie tijdens onze vakantie in Zuid Afrika. En “A beautiful foolish endeavor” van Hank Green was een hele mooie sequel.

Maar het beste boek van 2020 was tot nu toe “The 7 husbands of Evelyn Hugo”.  

25: What was your greatest musical discovery?

Geen echte ontdekking, als na 3 jaar op een rij hier Taylor Swift wordt genoemd. In 2020 kwam ze met twee verrassingsalbums, Folklore en Evermore. Folklore kwam een maand voor mijn bevalling uit, en ging daarom mee naar het ziekenhuis. Heerlijk dromerige liedjes om het puffen en de weeën even bij te vergeten.

26: What did you want and get?

Een kindje dat gezond ter wereld kwam. Een huis dat op orde was, met een verbouwde badkamer en nieuwe spullen.

27: What did you want and not get?

Een relaxte borstvoedingsperiode. Een natuurlijke bevalling, maar dat was niet per sé heel belangrijk achteraf.

28: What was your favourite film of this year?

Ondanks de lockdown half maart heb ik 6 films voor die tijd nog in de bios kunnen zien. Daarvan waren “De beentjes van St. Hildegaard” en “Little Women” het leukst.

Thuis voor de buis sprongen “Emma”, “The 13th”, “Coco” en “Enola Holmes” er het meeste uit.

29: What one thing made your year immeasurably more satisfying?

Dat we achteraf gezien op het laatste moment (vanwege zwanger worden en vanwege corona) nog een hele mooie reis hebben kunnen maken. En alle steun en gelukswensen van iedereen om ons heen.

30: How would you describe your personal fashion concept in 2020?

Alleen als het de buik niet knelt, draag ik het. Lang leve thuiswerken.

31: What kept you sane?

Slapen. Heel. Veel. Slapen.

32: Which celebrity/public figure did you fancy the most?

Taylor Swift denk ik. En Sam Heugan?

33: What political issue stirred you the most?

Het coronavirus, de Amerikaanse Verkiezingen en de informatiefuik door social media.

34: Who did you miss?

Technisch gezien hebben we iedereen kunnen spreken wanneer we wilden, zij het via Zoom of Whatsapp. Het was niet per sé “wie” ik miste, in 2020, maar wát ik miste: Knuffelen, mensen een hand geven, met elkaar kunnen eten, de kroeg in kunnen gaan, een filmpje pakken of gewoon chillen zonder dat het gevaarlijk of verboden was.

35: Tell us a valuable life lesson you learned in 2020.

Je moet niet altijd in de wat-als gebeuren (Vaak zijn het namelijk hormonen).

En:

Als je basis goed is, spring je hoger.

36: Quote a song lyric that sums up your year.

Can I go, where you go? Can we always be this close? Forerver and ever…

[wieisdemol2022]

Hints aflevering 6

Elke week sporen wij het internet af naar de beste hints en tips van de afgelopen aflevering en proberen wij alle hints te verifiëren. Heb je hints? Stuur deze vooral op, dat wordt erg gewaardeerd! Hier de hints van aflevering 6: Wegstoppen.

Titel De titel van deze aflevering is ‘Wegstoppen’ en een blik in het woordenboek geeft de definities: iets opbergen, achterhouden, verbergen, wegmoffelen of verstoppen. Met dit in ons achterhoofd zijn er zeker een aantal hints gevonden naar de kandidaten gevonden: -        Splinter neemt het woord weer bijna letterlijk in zijn mond nadat Marije oppert de nieuwe penningmeester te willen zijn. Daarnaast zegt hij 250 euro gevonden te hebben maar is dit daadwerkelijk 750 euro, zou hij hier dat geld weggestopt willen hebben? -        Renée stopte zich weg deze aflevering door allee op een kamer te gaan, daarnaast heeft zij het geld opgeborgen van opdracht 1 bij absentie van de penningmeester. -        Maar in principe zou deze informatie ook op bijna iedere kandidaat kunnen slaan van opdracht 1. Zo houden zowel Rocky, als Charlotte, en Marije (en Splinter in het begin) informatie achter over wat er op hun bordjes stond, Marije is als enige niet door de mand gevallen. 

Positie van de mol Wij vinden een handig hulpmiddel om de mol te ontmaskeren om na te denken over de positie die de mol in het spel zou innemen. Als ik de mol was, en mijn taak is het om zo min mogelijk geld in het laatje te brengen en anderen te saboteren zonder ontmaskerd te worden, hoe zou ik dan te werk gaan? En welke kandidaat neemt eenzelfde positie in?  

In opdracht 1, Brieven-bus, heb je natuurlijk niet echt posities, wel een strategie en misschien zelfs een halte waar je er als mol het liefste uit wil. Zo is het voor de mol altijd handig om niet in de bus te blijven zitten, scheelt toch weer €250,- voor de pot. Hierdoor zijn Splinter en Marije verdacht. Daarnaast kan je als mol vertrouwen willen winnen van je medekandidaten, opnieuw zijn hier Splinter, Marije en Renée verdacht. Splinter en Renée omdat ze (in Splinters’ geval met een omweg) de waarheid gesproken hebben, en voor Marije omdat ze netjes haar brief met vraagteken laat zien en zo geloofwaardig over komt, terwijl ze natuurlijk glashard zit te liegen.

In opdracht 2, ontsnappen, had je natuurlijk ook niet echt posities. Wel kan je verschil maken tussen kandidaten die “samen” opgesloten zitten en alleen. Het is natuurlijk als mol makkelijker handelen als je alleen zit, waar Marije in beeld komt. Maar ik denk zelf dat dit te voor de hand liggend is. Marije wordt al niet super verdacht dus dan alleen zitten en niet vrijkomen? Dat zou heel erg voor de hand liggen. Wat de mol dan kan doen is in ieder geval de boel vertragen, geld wegmoffelen, of als hij/zij merkt dat Marije niet vrijkomt (of weet dat Marije alleen vrijkomt door samenwerking) daar de aandacht vandaan houden zodat ze niet allemaal tegelijk buiten komen. Wat dat betreft zijn er een aantal verdachte momenten. Charlotte vind ik verdacht omdat ze bijna Splinter wou achterlaten, nu vind ik haar verder niet super verdacht, maar het achterlaten van Splinter had al de hele opdracht verpest. Splinter is vervolgens verdacht omdat hij lijkt één briefje niet te zien (meningen verschillen over wat hij nou daadwerkelijk zegt) en wil dat de rest, terwijl al het geld al gevonden is, toch nog de cellen gaat controleren op geld. Rocky is verdacht omdat ze daadwerkelijk de aandacht van Marije afhaalt. Als het alarm gaat wil ze ook snel weg terwijl je dan nog 5 minuten hebt, als iedereen bij de knop is en die indrukt heb je nog maar 30 seconden, dus dit kan een goede molactie zijn om de tijd in te korten.

Dan opdracht 3, ook niet echt posities maar wel twee strategieën waar ik ook naar verwijs in de post van de opdracht zelf. De mol kan ofwel winnen om te moeten zorgen dat er niemand uit gaat, maar dit is lastig te coördineren met de acties van de andere kandidaten. Of de mol moet ervoor zorgen dat er zo snel mogelijk levens af gaan, want dan staan de andere kandidaten ook meteen op scherp en wordt in eerste instantie het geld vergeten. Voor dit laatste zijn Splinter en Marije opnieuw verdacht, deze twee trekken vrijwel samen de eerste hendel om. Dan is Splinter nog wel iets verdachter want hij pakt geen geld maar zorgt wel voor de meeste levens die omgezet worden.

Wie is de mol niet? Een andere manier om achter de identiteit van de mol te komen is ook om andere kandidaten te elimineren als mol, niet alleen de kandidaten die afgevallen zijn, maar ook de kandidaten die zich bewezen hebben in de aflevering meer kandidaat als mol te zijn.  

Oh jongens hoe moet ik dit nu nog doen? Ik weet het niet meer. Vorige keer zei ik Splinter om zijn menselijkheid, maar ik vind deze aflevering Splinter wel weer heel verdacht zoals je kan lezen in het vorige stukje… dan ga ik nu maar voor Renée. Ik vond haar deze hele aflevering handelen als een kandidaat. Maar pin me hier niet op vast hoor ik ben nu zo zeker van mezelf als een pinguïn die denkt dat ie kan vliegen.

Rode draad Elk jaar proberen we een soort rode draad door de afleveringen terug te vinden. In het jaar van Susan Visser waren er bijvoorbeeld veel vissen en vissers te zien. Zo proberen we elk jaar te kijken of er wellicht een terugkerend thema is waar we een hint naar de mol uit kunnen halen. 

Ook dit vind ik lastig, we hebben deze aflevering al voor de tweede keer op rij geen Batman referentie of joker lach of jokers gezien of gehoord. Stond er deze aflevering een kandidaat voor joker? Nou.. je kan zeggen dat Marije wel aardig voor joker stond met haar hele sad-girl vibe door de aflevering. Maar hij blijft lastig, hebben jullie een idee?

Overige hints -        Even een Marije rant tijdens de eerste opdracht. Zo krijgt ze bij halte 6 een lijst met informatie van de voorgaande haltes. Ze klaagt over het “waarom ben ik altijd zo eerlijk” terwijl ze glashard tegen de groep liegt als ze zegt dat als ze bleef staan dat ze dan 3 jokers kreeg in plaats van geld in de pot (wat dus niet waar is, ze kost de groep zelfs -350 door terug in de bus te stappen. Dit schuldgevoel gebruikt ze om bij halte 7 er weer uit te mogen, waar ze moet blijven staan en de groep dus opnieuw 250 euro kost. Daarnaast heeft ze iedereen de lijst laten lezen zodat iedereen weet dat bij halte 9 een joker ligt, waar wel weer 250 euro voor uit de pot gaat. -        Bij halte 9 lijkt een tekst bedekt te zijn met een soort zwarte tape. Kan dit een molstreek zijn van Renée? Kan hier iets heel duidelijks hebben gestaan en mogen wij dat niet lezen? Of is het gewoon vanuit de productie tijdens de opdracht? Want ik geloof wel dat de productie dat in post er best wel beter uit kan shoppen. Of het een hint is, ik denk het niet.

-        Aan het eind van opdracht 1 staat Rik naast een bord met allemaal posters van o.a. verkiezingen. Dit kan natuurlijk een hint zijn naar Charlotte die politiek verslaggever is.

Nu vind ik het nog en debat waard of dit echt verkiezingsposters zijn, lijkt me een tv show meer, of een Facebook evenement (met dat logo onderin), maar dat ter zijde. -        Dan een rant over Splinter tijdens de tweede opdracht. Hij geeft aan dat hij twee sleutels vind, echter gebruikt hij er 1 en gooit hij dan het slot met de tweede sleutel erin weg. Echter vind ik dit niet echt een hint, want we zien hem iets later weer met dit slot in zijn hand bij een tweede deur (kijk maar naar de pilaar) waardoor het eerder lijkt dat hij de sleutel weer moest pakken om een tweede deur te openen.

-        Maar.. Splinter vind wel €750 en benoemt €250, zou hij hier eerst geld weg willen moffelen? Hij doet dat niet, dat weten we doordat Rik benoemt dat het volledig bedrag gevonden is. -        En wat ik nog misschien het meest opvallend vind is, is dat Splinter zowel de eerste als de tweede €750 vind, de volledige opbrengst van deze opdracht, maar vervolgens de overige kandidaten in de cellen laat kijken voor meer geld, dit is zo’n typisch voorbeeld van tijdrekken omdat jij als enige weet dat je de volledige vangst al binnen hebt. -        Maar ook Rocky is verdacht deze tweede opdracht, zo haalt ze de gevallen sleutel op bij Marije en belooft terug te komen, maar doet dit uiteindelijk niet. Ook wil ze meteen richting de uitgang wanneer het alarm af gaat. Dan hebben ze alles wat ze nodig hebben, behalve Marije. Je zou Marije nog voor zo’n 2/3 minuten kunnen helpen en daarna eruit gaan. Maar Rocky pushed meteen iedereen naar de knop te gaan, en vanaf dat moment hebben de kandidaten nog 30 seconden om buiten te komen, een mogelijk hele slimme molactie. -        Renée is als laatste nog verdacht, zo doet ze enorm langzaam over het naar buiten gaan en heeft ze toevallig in de serie vrouwenvleugel gespeeld. -        Een anti-mol hint dan: namelijk opnieuw de schoenkeuze van Charlotte. Bij de lasergame opdracht was dit ook al een anti-mol hint. Ze had daar namelijk hakjes aan, en ook nu heeft ze hakken aan bij een opdracht waar flink gerend moet worden. Hier zou je als mol natuurlijk rekening mee houden.

-        Dan een goede hint naar Rocky. Net als alle kandidaten heeft zij nummers op haar rug staan en dit zijn de nummers 07951. Mocht je deze nummers bij elkaar optellen dat is dit 22 (als enige kandidaat die dit draagt) en dat kan een goede hint zijn naar Rocky als 22e mol (dan rekenen we Jeroen als 21e mol).

-        Maar.. mocht je nou helemaal niks te doen hebben dan zou het zelfs zo zijn dat er met de spaties tussen de cijfers van de kandidaten je precies de geboortedatum van Rocky kan maken (jeetje). Ik heb deze van Max van de Telegraaf, die heeft het weer van een andere molloot dus hulde waar hulde terecht is. Zelf zie ik ook niet heel goed waar alle cijfers vandaan komen, zo lijkt de 7 van Rocky ook wel gesplitst door een spatie maar het blijft een goede vinding.

-        Dan een hint naar Renée, zo zit zij bij de executie en vraagt Rik haar of ze er misschien altijd al zonder stress zit. In reactie hierop zie je Renée duidelijk Ja knikken. Dit kan dus een direct antwoord op Rik zijn. Maar… als advocaat van de duivel is Renée natuurlijk zo doof als een kwartel dus ze kan dit ook gewoon niet gehoord hebben. -        Marije zit Charlotte uit te horen op hun gedeelde kamer en we zien hier Marije in haar molboekje bladeren, beetje interessant doen. Maar als je goed kijkt zie je dat haar boekje leeg is, een typische actie van een mol. Oké toegegeven iets eerder in het boekje zie je wel degelijk wat staan, maar waar ze bladert en doet alsof ze leest voor Charlotte zien we toch echt lege pagina’s.

-        Voordat we het over de verdenkingen gaan hebben, dit is toch Marije?

Verdenkingen Het rode scherm van deze aflevering zou bij Renée, Charlotte of Marije moeten zitten. En jullie weten nu onderhand wel dat ik een beetje een tunnel naar Marije heb, maar ik moet dit een beetje tegenspeken door te focussen op Splinter of Rocky. Zo zegt Splinter dat hij op Renée zit en een beetje Rocky, Rocky geeft aan op Renée te zitten. Beide zijn ze door. Marije gaf aan op Charlotte te zitten en Charlotte gaf aan op Marije, Renée en een klein tikje Splinter te zitten.  Splinter en Rocky zijn door en dat betekend dat hun meer goed zitten dan iemand anders. Dus of Marije zit bijvoorbeeld compleet fout op Charlotte, of Charlotte zit compleet fout op Marije, Renée en Splinter. Maar Splinter en Rocky zitten beide op Renée en op Charlotte dus dit maakt het minder geloofwaardig dat zij er dan niet uit zouden gaan. Dit maakt het eigenlijk logischer dat Renée de mol is, of Rocky, als Rocky de mol niet is en Splinter daardoor gered wordt, want niemand zit op Rocky. Snappen jullie hem nog?

Ook misschien handig om in je achterhoofd te houden, zowel Erik, Florentijn, als Lakshmi, hebben op mede Marije de test ingezet toen ze uit het spel gingen. Sterker nog, alleen Charlotte is nooit genoemd door een afvaller (dit komt vooral door Erik die op Marije, Splinter en Rocky de test heeft ingezet). 

Zijn jullie nog hints/tips opgevallen die wij hebben gemist? Laat het ons weten!

[tabs-in-de-actualiteit]

Trump-administratie heropende onderzoek naar e-mails Hillary Clinton

De administratie van de Amerikaanse president Donald Trump heeft het onderzoek naar de e-mails van Trumps voormalige rivaal Hillary Clinton heropend. Dat schreef The Washington Post zaterdag.

Clinton had tijdens haar termijn als minister van Buitenlandse Zaken onrechtmatig een private mailserver voor haar communicatie gebruikt. De FBI rondde haar onderzoek af met de evaluatie "grote nalatigheid", maar zag er geen strafbare feiten of intenties in.

De kwestie was een hot item tijdens de verkiezingen van 2016. Trump gebruikte ze om Clinton tijdens de campagne zwart te maken, en toenmalig FBI-directeur James Comey kondigde elf dagen voor de verkiezingen aan dat een onderzoek geopend werd naar nieuwe e-mails die gevonden werden. Uiteindelijk liet de FBI twee dagen voor de verkiezingen weten dat ook uit dat onderzoek bleek dat Clinton geen crimineel gedrag had vertoond, maar volgens Clinton was het nieuwe onderzoek wel de reden voor haar verkiezingsnederlaag.

Volgens The Washington Post heeft het ministerie van Buitenlandse Zaken het onderzoek naar de e-mails in 2018 opgestart, werd het geleidelijk aan weer stopgezet, om in augustus 2019 opnieuw te worden opgepikt.

Bronnen hebben aan The Washington Post gemeld dat de afgelopen weken tot 130 ambtenaren werden gecontacteerd door de State Department. Ze kregen te horen dat e-mails die ze jaren geleden verstuurd hadden met terugwerkende kracht geklasseerd werden en nu een potentieel veiligheidsrisico zijn, zo blijkt uit brieven de krant kon inkijken.

Impeachment

Het nieuws komt er enkele dagen nadat de Democraten een impeachmentprocedure tegen Trump hebben gelanceerd, nadat informatie uitlekte over een dubieus telefoongesprek tussen hem en zijn Oekraïense collega Volodymyr Zelenski. Tijdens dat gesprek probeerde Trump Zelenski onder druk te zetten om een onderzoek te voeren naar voormalig vicepresident Joe Biden en zijn zoon Hunter.

Volgens een verantwoordelijke van het ministerie van Buitenlandse Zaken heeft de heropening van het onderzoek niets te maken met wie er nu in het Witte Huis zit. "Miljoenen e-mails overlopen duurt nu eenmaal ongeveer 3,5 jaar", klinkt het.

Een voormalige verantwoordelijke van de administratie noemt de beslissing echter een manier voor de Republikeinen om het probleem van de e-mails van Clinton in leven te houden, in de aanloop naar de presidentsverkiezingen van 2020, nu Trump een impeachmentprocedure boven het hoofd hangt.

Trump haalde zelf eerder deze week de e-mails nog eens aan tijdens een persmoment met de Oekraïense president, waarin hij zijn onschuld uitschreeuwde. "Ik denk dat Hillary Clinton die 33.000 e-mails heeft verwijderd heeft nadat het Congres haar dagvaardde, een echte misdaad heeft gepleegd", zei hij. "Denk daaraan. Dat kan je zelfs niet doen in een burgerlijke zaak. Je kunt niet op die manier bewijzen doen verdwijnen."

Mijn mening:

Ik vind dat dit helemaal niet nodig is om onderzoeken uit 2016 die afgerond waren opnieuw te heropenen in 2018 en verder te zetten in 2019.

Dat Trump vandaag de dag in 2019 nog steeds de e-mails aanhaalt op een persmoment met de Oekraïense president vind ik volledig fout.

Het was al fout van Trump om tijdens de verkiezingen de e-mails te gebruiken als argument om Hillary Clinton zwart te maken.

Ook snap ik niet waarom ze het onderzoek weer geleidelijk aan zouden stop gezet  hebben in 2018 om het dan toch weer op te pikken in augustus 2019. Dit is volledig nutteloos naar mijn mening.

[dethijssens]

Oversteken naar Griekenland...

Woensdag 29 mei

Vandaag de oversteek naar Griekenland. Om 08.00 uur de trossen los. Gelukkig zonder wind want het verliep niet helemaal feilloos...Zo blijven er altijd “leermomenten”... De tank gevuld met nieuwe diesel, na al het motorzeilen gaat er wel wat in. We hijsen de genaker en varen met een mooie bakstagwind tot 20 knts en zeilen heel relaxt richting Griekenland. Halverwege gaat de Italiaanse vlag naar beneden en vervangen we die door de Griekse!!

Om 16.45 uur, dat is plaatselijke tijd (plus een uur) gooien we ons anker uit in een baai bij Nisos Othoni. Het is de eerste baai aan de westkust van Griekenland. We voelen ons bevoorrecht en ik ben ook wel  echt... trots op Il Capitono...we hebben het geflikt: de Dutchess in Griekse wateren. We liggen met een paar andere schepen in deze baai omgeven door hele mooie natuur. We zwemmen in koud water (wat lijkt te wennen),  genieten van een Gin-tonic en een heerlijke hap eten. Daarna worden we getrakteerd, onder het genot van een glaasje rode wijn, op een prachtige zonsondergang bij de klank van Daniel deNiese’s  “Lascia Pianga Redrum”van Haydn. Mooier kan eigenlijk niet..

Donderdag 30 mei

Ontbijt met wentelteefjes aan boord. Dat zegt wel iets over de temperatuur van deze zomer. Zo’n ontbijtje hoort meer bij  Scandinavische wateren, maar dit jaar past het hier ook goed na zwemmen in fris water... We hebben Han overtuigd om een vlucht te boeken naar Corfu op vrijdag...en ze zegt ja!!! Michael  is helemaal blij en wij ook!!! We varen 25 mijl van Nisos Othoni naar de noordkust van Corfu. We ankeren weer een in prachtige baai: Ormos Imerolia (Kasiopi). Eerst aan de wind gezeild met 15-20 knts. Dichter bij het eiland rare winden, wegvallend en draaiend. Mooi geankerd om 16.30 uur tussen diverse andere schepen. Het lijkt een hele rustige plaats met 2 taverna’s met uitzicht op de baai. We overtuigen Jeroen (weinig voor nodig) om het bootje op te blazen en naar de kant te varen. Eenmaal op het kiezelstrand loop jezó het bijzonder toeristische engels georienteerde plaatsje in. Welkom in Corfu!! We lopen door een toeristische straat naar de andere baai en vinden een heerlijk terras met super zachte bank pal in de avondzon. Op de terugweg broodjes en chocolade taartje gekocht en weer richting Dutchess getuft. Super windstille nacht met toch een ankerprobleem  dat we met zijn 3-en om 0.4 uur ’s nachts goed hebben opgelost.

Vrijdag 31 mei

Michael peddelt naar de kant om te gaan hardlopen. Ergens moet je je energie aan kwijt raken. Daarna neemt hij een duik in het water en krijgt hij het voor elkaar om de lijn die om het anker heen was geraakt er weer uit te krijgen.  We zetten een nieuwe lijn voor het ankerballetje op de boodschappenlijst...

Vandaag richting Corfu stad, helaas zonder wind. Niet veel mijlen en een ontspannen tocht met mooi weer. Jeroen ziet kans op zijn sopraan te blazen...Wij motoren met aan bakboord de kust van Albanie en Corfu al in beeld. Het is al zichtbaar veel drukker op het water. Een grote flottielje en diverse schepen, meer dan wij in de afgelopen jaren samen  op het water gezien hebben. We leggen om 13.30 aan met de punt naar de rotsige kadewal, met uitzicht op zee. Een magnifiek uitzicht. We worden ook nog verwelkomd met pianomuziek uit de ramen van het conservatorium, pal aan de haven. De Corfu Sailing Yacht Club ligt direcht voor de oude vesting muren. Heel indrukwekkend.

Wij krijgen meteen bezoek van Engelse zeilvrienden, Ann & Simon, onze overburen uit Marina di Ragusa. De havenmeester laat ons weten dat een bezoekje aan de Port Authority vandaag al geen zin meer heeft. Maar ook stelt hij ons gerust dat we ons nergens druk over hoeven te maken. Hieruit blijkt in elk geval  dat hij geen voorstander is van de heisa rond de sinds 19 mei ingevoerde ingewikkelde boot tax procedure als je in griekse wateren wilt varen... Maandag verder zien, tenminste...als de verkiezingen op zondag niet uit de hand gaan lopen. Welkom in Griekenland...

Om 20.00 uur komt Han aan, verwelkomd door Michael die 3 km gelopen heeft naar het vliegveld! Eten in de oude stad met 6-en in een notabene Italiaans restaurant, erg lekker!

Zaterdag 1 juni

We verkennen te voet de oude stad.Toeristisch maar erg leuk. En als je een beetje doorloopt kom je ook al weer gauw in rustige authentieke straatjes. Langs de chandler en lunch in een leuk klein tentje aan de haven: gefrituurde sardientjes zoals je die alleen hier kan eten. ’s Middags siesta op het strand en in de boot. We regelen via de havenmeester een huurautootje voor de dag erna.

Zondag 2 juni

Onze auto wordt in dehaven afgeleverd. Op zijn Grieks, maar je nergens druk over. Als de spiegels eraan blijven zitten en de onderkant ook komt het goed. En oja, als je een probleem met de politie zou krijgen bel me dan, dan bel ik mijn oom die belangrijk is bij de politie en dan is dat ook weer klaar. You know : this is Greece... We hebben met een gekocht boekje een aantal toeristische highlights op het programma staan.

1.Eerst naar het klooster Panagia Vlachernon, daterend uit de 17e eeuw, er woont nog een monnik nu. Het ligt op een schitterende plek, te bereiken via een lange loopbrug in het water.

2. Daarna naar een Byzantijnse tempel van Iasonas en Sosipatros, belangrijkst bewaard gebleven monument uit de 11e eeuw. Er loopt nog een “echte” Makarios rond.

3. Koffie in het bergdorp Liapades. Schattig plaatsje. We bereiken met onze Opel Corsa het centrale pleintje en kunnen geen kant meer op. Vanaf de diverse terrasjes aanschouwt men waar wij dan wél kunnen parkeren.

Daarna genieten wij met een kopje koffie van het gemanoeuvreer van anderen. Grieken parkeren gewoon midden vooor het terras om hun vrienden te begroeten, alles overigens in heel ontspannen gemoedelijke sfeer.  Daarna naar het strand van hetzelfde dorp. Onderdeel van een vreselijk all inclusive hotel, veel  te dikke te rood verbrande lijven. Wel lekker gezwommen en even gerelaxt op de kiezelstenen...Lunch in destrandtent waar het opmerkelijk rustig was..

4. Daarna langs de mooie kust westwaarts gereden naar Palaiokastritsa, schitterend gelegen klooster uit 1225. Kerk met beeldig lichblauw plafond. Diverse kaarsjes ontstoken voor onze gezamenlijke intenties.

5 De laatste stop is Peritheia (dichtbij God), erg mooi landschap en veel bloemen. Beetje vervallen dorpje met een paar taverna’s. Anderhalf uur terugrijden: over bergwegen gaat dat niet al te snel. Om 19.30 uur weer aan boord na een welbestede dag, heel veel gezien van de noordelijke helft van het eiland.  We eten aan  boord met een glaasje wijn uit het laatste klooster erbij. Daar slapen we allemaal lekker op!

[arifnews]

Kuzu en Azarkan torpederen de Rotterdamse DENK fractie

Kuzu en Azarkan torpederen de Rotterdamse DENK fractie

Arif News heeft opnieuw een e-mail ontvangen van leden van DENK. Hieronder de tekst zoals wij die hebben ontvangen in onze mailbox: Vele landelijke politici nemen deel aan de lokale verkiezingen als lijstduwer. In politiek Nederland wordt dit gezien als steun vanuit de landelijke richting de lokale politiek. Het is gebruikelijk dat Kamerleden die voldoende voorkeurstemmen verkrijgen hun…

[antifainternational]

Actiemateriaal: Geen Stem voor Racisme!

In aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen biedt Anti-Fascistische Actie materiaal aan ter ondersteuning van acties die georganiseerd kunnen worden door lokale antifascisten. Hiermee kan iedereen zijn eigen acties vormgeven en daarbij de posters en flyers gebruiken. Of je nou een spandoek ophangt aan een gebouw of bij een bijeenkomst een actie voert.

Wil je posters en flyers ontvangen stuur dan een e-mail naar afa (at) afanederland.org en vermeld hoeveel posters en flyers je wilt en je adres. Een donatie voor de druk en verzendkosten is van harte welkom maar niet verplicht. Je donatie kan je storten op Rekeningnummer: NL57 INGB 0009 4742 45 ten name van AFA Nederland. Hieronder vind je de tekst van de flyer:

Geen Stem voor Racisme!

Racisme lijkt de afgelopen jaren genormaliseerd te zijn in Nederland. In veel westerse landen winnen politieke partijen met een racistische boodschap steeds meer grond en in hun kielzog voelt extreemrechts zich gesterkt de straat op te gaan. De afgelopen jaren stijgen daarom de gewelddadige aanvallen op migranten en andersdenkenden met soms zelfs de dood als gevolg.

Ook in Nederland zien we een parallel met de groei van partijen als de PVV en Forum voor Democratie en een opleving van extreemrechtse acties en geweld. Maar het zijn niet alleen die partijen die racisme tot een normaliteit maken. Over het gehele partijpolitieke spectrum heerst er een racistische tendens en in alle instituties zien we racisme terug. Of het nou de politie is die etnisch profileert of de overheid die de schuld van sociale problemen afschuift op minderheidsgroepen.

Het is bijvoorbeeld niet de schuld van migranten dat er steeds minder betaalbare woningen zijn. Het is juist de schuld van de politici en hun zakenvriendjes dat sociale woningbouw wordt gesloopt en plaats moeten maken voor huizen voor de rijken. Het is het systeem van geld en macht, het kapitalisme, dat iedereen aan de onderkant van de samenleving uitbuit en dat middels racisme mensen tegen elkaar op probeert te zetten.

Zoals we de afgelopen jaren hebben gezien is het kapitalisme een systeem van crisis. De gevolgen zijn bezuinigingen en privatiseringen. Om ongelijkheid en armoede aan te pakken moeten we het kapitalisme bij haar wortels aanpakken. We moeten racisme uitbannen om samen een strijd te leveren tegen wat ons uitbuit. Verkiezingen zullen hier niet het grote verschil in maken. We moeten ons buiten de partijpolitiek organiseren om zo samen een strijd te voeren voor een solidaire samenleving.

Racisme is nooit een oplossing voor sociale problemen. Geen stem voor racisme!

http://www.afanederland.org

[keynewssuriname]

CBB publiceert duizenden namen van burgers voor ophalen e-ID-kaarten

Het Centraal Bureau voor Burgerzaken (CBB) is onlangs begonnen met het publiceren van namen van burgers, die nog hun e-ID kaarten moeten afhalen. “Het gaat om duizenden kaarten die nog niet zijn afgehaald op de verschillende Bureaus voor Burgerzaken”, zegt directeur Nasier Eskak van Binnenlandse Zaken. De directeur zegt dat er een werkgroep gevormd is om dit probleem aan te pakken. De burgers, die nog hun e-ID kaarten moeten afhalen zijn opgebeld, maar het is gebleken dat een aantal nummers, die bij de aanvraag doorgegeven zijn, niet meer actief zijn of toebehoren aan andere personen. “We weten nu wel hoeveel nummers niet in werking zijn en welke nummers behoren bij andere personen.” Hij deelt mee dat er nu een algemene oproep gedaan is, zodat de burgers de kaarten kunnen afhalen. "We gaan burgers bewust maken en oproepen om de kaarten te komen halen. Sommige e-ID kaarten liggen al langer dan een jaar." Burgers krijgen nu een sms-bericht via het nummer 8663216 om de e-ID kaarten af te halen op het Bureau voor Burgerzaken waar de kaart is aangevraagd. Eskak benadrukt dat een ID kaart een belangrijk document is en ook nodig zal zijn voor de burgers, zodat zij volgend jaar kunnen meedoen aan de verkiezingen. Hij roept daarom iedereen op om hun e-ID kaarten op te halen bij het Bureau van Burgerzaken waar de aanvraag is gedaan. Het CBB hanteert nu ook langere openingstijden, waarbij de verschillende ID-stands bij de Bureaus voor Burgerzaken open zijn tot 17.30 uur. Ook op de zaterdagen zijn de ID-stands open van 8.00 uur tot en met 17.30 uur. Deze verlengde openingstijden gelden tot en met 30 maart. Read the full article

[regioonlineofficial]

Krimpen aan den IJssel - In de kadernota 2024 wordt een uitbreiding van de doelgroep voor gratis openbaar vervoer in Krimpen aan den IJssel en omgeving in de daluren voorgesteld. Met deze voorgestelde uitbreiding wil het college een ambitie concretiseren die al was opgenomen in het bestuursakkoord. De coalitie zet in op het vergroten van de doelgroep om de maatschappelijke participatie van de financieel kwetsbaarste inwoners van Krimpen aan den IJssel te bevorderen. Op dit moment is de OV-regeling alleen van toepassing op inwoners van 67 jaar of ouder met een inkomen tot 120% van het wettelijk sociaal minimum. Inwoners met een vergelijkbare financiële situatie die deze leeftijd nog niet hebben bereikt, komen niet in aanmerking voor de regeling. Het college van Krimpen wil hier verandering in brengen. Het voorstel is om de leeftijdsvereiste los te laten en gratis OV beschikbaar te stellen aan alle inwoners met een laag inkomen (wettelijk sociaal minimum). Als gekozen wordt voor de grens van 130% van het wettelijk sociaal minimum kunnen ongeveer 2800 volwassenen en 500 kinderen van de regeling gebruik maken en een "Meedoenpas" aanvragen. Gratis meedoen met de Meedoenpas De Meedoenpas biedt gratis toegang tot alle bus- en tramlijnen van RET, evenals de metrolijnen A, B, C, D en E (traject Slinge - Berkel Westpolder). Bovendien is de pas geldig op alle Arriva-buslijnen in Zuid-Holland, evenals buslijnen 195 en 295 van Syntus. Gratis reizen is mogelijk op werkdagen vanaf 9.00 uur, terwijl op weekenddagen en nationale feestdagen de hele dag gratis gereisd kan worden. De geschatte kosten voor het uitbreiden van de regeling bedragen ongeveer € 90.000, -- per jaar. De fractievoorzitters van de coalitie, bestaande uit Leefbaar Krimpen, SGP en CDA, reageren verheugd op het voorstel van het college. Oscar Suijk van Leefbaar Krimpen is zeer positief gestemd: "Het voorstel om de doelgroep voor gratis openbaar vervoer uit te breiden, is voor Leefbaar Krimpen een zeer belangrijk punt geweest in de verkiezingen. “Opa en oma op tournee dankzij gratis OV” hadden wij het over. Dat het nu zelfs uitgebreider wordt is alleen maar fantastisch". Gerrit Jan Miedema van het CDA verklaart: "We zijn enthousiast over de plannen van het college om de ambitie die we gezamenlijk hebben vastgelegd in het bestuursakkoord, te verwezenlijken." Arrèn van Tienhoven (SGP) voegt eraan toe: "Door de regeling voor gratis OV uit te breiden, wordt de regio Rotterdam met alle voorzieningen en werkgelegenheid bereikbaar voor alle inwoners van Krimpen. Voor gezinnen met weinig besteedbaar geld kan deze regeling echt het verschil betekenen”. In lijn met het bestuursakkoord zijn we als coalitiepartijen op zoek naar voorstellen die de brede goedkeuring van de gemeenteraad kunnen dragen. We zijn dan ook benieuwd naar de reactie van de andere partijen, en we hopen uiteraard dat zij de uitbreiding van de doelgroep voor gratis OV zullen ondersteunen!

[marjoleinekramer]

Communicatie in tijden van coronacrisis

De afgelopen drie maanden is er weer een hoop werk verzet op de communicatieafdeling bij Zeeuwse Gronden. Naast de nodige projecten en andere werkzaamheden kregen we allemaal te maken met de coronacrisis. Die heeft natuurlijk overal zijn invloed!

Na de nieuwe pagina ‘Jeugd’ op onze website, heeft ook Omroep Zeeland aandacht besteed aan onze unieke aanpak voor de jeugdzorg op de Kraaghoeve. Verderop in Terneuzen werd onze vernieuwde werkplaats geopend. De PZC heeft hier ook een bericht over geschreven.

Coronacrisis Tot zover was alles ‘normaal’ de afgelopen maanden. Maar toen raakten we met zijn allen in de Coronacrisis. Dat werd werken vanuit huis. Voor ons van communicatie betekende dat ook crisiscommunicatie! Er zijn verschillende brieven naar cliënten, familie en collega’s gegaan. Ook hebben we de eerste informatie op het intranet gezet en zijn er de nodige e-mails gestuurd.

Om iedereen toch up to date te houden, hebben we onder andere een speciale Facebookpagina (enkel voor cliënten) gemaakt over de dieren op de Kraaghoeve en hebben we het ‘Zeeuwse Gronden Journaal’ in het leven geroepen.

Ook is de Cursus geluk van onze directeur gedeeld, dat kon iedereen wel een beetje gebruiken zo aan het begin van vreemde periode waarin iedereen te maken krijgt met opnieuw balans vinden. Iedereen droeg zijn/haar steentje bij: de één verzorgde yogalessen online, de ander zette een speurtocht op, maakte kaartjes voor eenzame cliënten en externen hadden een lekkere verrassing voor onze cliënten. Zo brengt zo’n crisis iedereen dan toch ook samen.

Congres verzet Helaas waren ook wij genoodzaakt ons Congres Mens & Natuur te verzetten naar 2021. Samen met Cows and Stars hebben we de nodige communicatie en andere werkzaamheden hiervoor verzet.

Ondertussen gingen een hoop ‘reguliere’ werkzaamheden gewoon door. Er verscheen een artikel in BIT Magazine over de Equitherapie op de Kraaghoeve. We hebben vanuit communicatie onze bijdrage geleverd aan het Jaarverslag van 2019. Er werd een Verkoophoekje ingericht op de website met spullen die onze cliënten in dagbestedingsplek De Werkplaats maken of bijzondere items die in de Kringloopwinkel te koop zijn (wanneer die weer open is).

Bezigheden

Momenteel ben ik druk bezig een ‘Belisboom’ in te richten op ons intranet. Dit zodat collega’s zelf via een soort telefoonboom kunnen zien wie van de collega’s van kantoor ze voor welk onderwerp het beste kunnen aanspreken. Super handig, vanuit je werk op de woonlocatie.

Alle readers die onze directeur heeft geschreven, komen binnenkort op de website te staan. Bergen informatie over allerlei onderwerpen die te maken hebben met geestelijke gezondheid. Fijn als naslagwerk voor bijvoorbeeld begeleiders op een van de woonlocaties.

Ook starten we binnenkort met het nieuwe Zeeuwse Gronden Magazine, is er een Zeeuwse Gronden Kookboek in de maak en help ik de Ondernemingsraad met de verkiezingen.

En zaken als het up-to-date houden van het intranet, de website, Facebook, LinkedIn en allerlei flyers en ander printmateriaal verzorgen blijft natuurlijk onverminderd doorgaan.

[exit-babylon]

4 mei-voordracht 2020 Arnon Grunberg

Nee

Vaak heb ik me afgevraagd wat het nut is van herdenken, van bijeenkomsten als deze. Herdenken wij omdat de traditie ons dat voorschrijft, of staat er meer op het spel? Verleden voorjaar tijdens een lezing over het werk van Marga Minco en de oorlog – ik weet niet of de oorlog míj achtervolgt of dat ík het ben die de oorlog achtervolgt – merkte ik op dat herdenken meer zou moeten zijn dan een ritueel, dat het een verlangen naar kennis in zich zou moeten dragen, en dat gemeenplaatsen daarom de vijand zijn van betekenisvolle herdenkingsrituelen. Ik besefte ook dat die andere gemeenplaats, dat we het verhaal over de oorlog en de Joden nu wel kennen, steeds luider is gaan klinken; een hoogmoedige gemeenplaats, die uitgaat van de gedachte dat onze kennis volmaakt is, dat we kunnen scheiden van het betrekkelijk recente verleden. Zeggen het verleden nu wel te kennen is veelal een weigering om er kennis van te nemen. En wie zijn verleden niet kent, is niet zozeer gedoemd het te herhalen, als wel is hij gedoemd niet te weten wie hij is. Niets doet mensen zozeer naar een onwrikbare identiteit verlangen als het knagende vermoeden dat ze geen idee hebben wie ze zijn. En het is vaak de onwrikbare eigen identiteit, de weigering er speels mee om te gaan die ertoe leidt dat de ander als een volstrekte vreemde en een absolute vijand wordt gezien. Na afloop van die lezing over Minco kwam een psychotherapeut naar me toe die zei dat we rituelen en gemeenplaatsen nodig hebben om niet ziek te worden van het herdenken, dat we het verleden op afstand moeten houden om er niet aan onderdoor te gaan. Zeker, maar als we helemaal niet ziek worden van die twintigste eeuw vrees ik dat er niets herdacht is en al helemaal niets begrepen. Niet ziek worden zou weleens een symptoom kunnen zijn van wegkijken, van ontkenning. Als we ontkennen dat de ziektes van de vorige eeuw, die van het geïndustrialiseerde totalitarisme, van het tot genocide verworden antisemitisme, van het biologisch racisme, diep in onze cultuur zitten, dan weten we niet wie we zijn. En juist dan zijn wij vatbaar voor verleiders die ons komen vertellen wie wij zijn en wie wij moeten vrezen. Herdenken is altijd ook een manier om aan te geven wie je níet wenst te zijn, maar wie je toch meent te kunnen worden. Geen herdenken zonder dit angstige vermoeden, geen betekenisvol herdenken zonder gegronde vrees dat wij de toekomstige daders en hun helpers zijn. Herdenken gaat uit van de vaststelling dat het verleden niet voltooid is, van het besef dat de buik die het Derde Rijk baarde nog vruchtbaar is. Censuur en uitstoting zijn geen antwoord op die vruchtbaarheid, het is een verworvenheid dat wij in een land leven waar de overheid ons niet vertelt wat zedelijk en onzedelijk denken is. Maar dat betekent niet dat elke grens overschreden moet kunnen worden. Bepaalde taboes hebben zich geleidelijk aan na 1945 met goede redenen in onze cultuur genesteld; de taboebreuk is niet altijd een bevrijding, soms is die taboebreuk slechts een terugval. Deze herdenking is altijd ook een waarschuwing. Het verhaal van de overlevenden, van degenen die uit de concentratiekampen terugkeerden, Joden, Roma en Sinti, politieke tegenstanders, onder wie veel communisten en sociaaldemocraten, is een verhaal van uitzonderingen. De meeste slachtoffers hebben het kamp door de schoorsteen verlaten. Mijn moeder was een uitzondering; haar ouders, mijn grootouders, niet.

Herdenken is tevens namens de doden spreken, en namens de doden spreken kan alleen door de ooggetuigen aan het woord te laten. Ik wil een ooggetuige aan het woord laten die zeer dicht bij de doden is geweest, Filip Müller, een Slowaakse Jood, lid van het Sonderkommando van Auschwitz-Birkenau. Het Sonderkommando bestond voornamelijk uit Joden en was belast met het uit de gaskamers halen van de lijken, het knippen van de haren van de lijken, het trekken van gouden tanden uit de lijken, het verbranden van de lijken. De meeste leden van het Sonderkommando werden na enkele maanden vermoord. Het laatste Sonderkommando in Auschwitz kwam in de herfst van 1944 in opstand, waarbij vrijwel alle leden van dat Kommando zijn vermoord.

Müller schrijft in zijn memoires over enkele Joodse gezinnen die onder erbarmelijke omstandigheden ondergedoken hebben gezeten in bunkers nabij het Poolse plaatsje Sosnowiec. Door het huilen van de kinderen is de SS hen op het spoor gekomen. Ze zijn naar Auschwitz gebracht. De vrouwen en kinderen wordt gevraagd zich uit te kleden, de normale procedure. Ze worden echter niet vergast maar doodgeschoten, wat uitzonderlijk is. Müller verklaart niet waarom. Misschien waren er even niet genoeg mensen om de gaskamers mee te vullen, het Zyklon B mocht niet worden verspild. De moordmachine van de nazi’s was naast al het andere ook een economische aangelegenheid, een gigantische roofpartij waarbij het doden en wegwerken van de lijken zo efficiënt mogelijk moest gebeuren. De naakte vrouwen staan met hun kinderen voor de executiemuur. Dan schrijft Müller over een vrouw met haar kind in haar armen: ‘Ondertussen liep Voss, de beul, met zijn kleinkalibergeweer nerveus om hen heen, om bij het kind een geschikte plaats te vinden waarop hij het wapen kon richten. Toen de wanhopige moeder dat merkte wrong ze zich in alle bochten om haar kind uit het schootsveld van het dodelijke wapen te houden. Wanhopig probeerde ze elke plek op het lichaam van haar kind met haar armen en handen te bedekken. Toen knalden er opeens een paar schoten door de stilte. Het kind was van opzij in de borst getroffen. De moeder, die voelde dat het bloed van haar kind langs haar lichaam liep, verloor haar zelfbeheersing en smeet de moordenaar het kind in het gezicht, toen die de loop van zijn wapen al op haar had gericht. Oberscharführer Voss was van zijn stuk gebracht en stond daar als versteend. Toen hij het nog warme bloed in zijn gezicht voelde, liet hij zijn geweer vallen en wreef met zijn hand over zijn gezicht.’ Veelzeggend dat we de naam van de Oberscharführer nu kennen, maar de naam van die vrouw en dat kind niet weten en vermoedelijk nooit te weten zullen komen. Als herdenken ook verlangen naar kennis is, dan zijn details belangrijk, kennis bestaat uit details, dan kunnen we het ons niet permitteren te zeggen dat wij bepaalde details niet wensen te horen omdat ze onze nachtrust verstoren. Aan deze vrouw die haar halfdode kind in het gezicht van Oberscharführer Voss gooide, gingen verkiezingen vooraf, ambtelijke orders, gewillige en minder gewillige helpers, van wie de meesten nooit in een concentratiekamp waren, nooit iemand gedood hebben. Waarbij het goed is te beseffen dat het niet alleen de Duitsers waren die toen de oorlog voorbij was, zeiden dat ze het niet hebben geweten, dat ze slechts orders opvolgden.

De literatuurwetenschapper S. Dresden schrijft in zijn studie Vervolging, vernietiging, literatuur over een voorval waarover de schrijver K. Tzetnik, pseudoniem van Yehiel De-Nur, bericht. Een groep levende zigeunervrouwen en -kinderen wordt in een kuil gegooid in Auschwitz, omdat de crematoria overbelast zijn. Een Nederlandse gevangene krijgt het bevel kerosine over de mensen in de kuil te storten. Hij weigert en wordt daarop zelf levend in de vlammen getrapt. ‘Het Nederlandse “Nee! Nee!” klinkt de schrijver nog steeds in de oren,’ noteert Dresden.

Mijn moeder arriveerde in de herfst van 1944 in Auschwitz, kort na de opstand van het Sonderkommando, waarvan ze niets heeft meegekregen. Zelf zei ze dat ze gelukkig was in Auschwitz, omdat ze daar hoop had, hoop verloor ze pas na de bevrijding toen de omvang van de catastrofe tot haar doordrong. Ze is geboren in 1927 in Berlijn, in 1939 reisde ze op het beroemd geworden schip St. Louis met haar ouders vanuit Hamburg naar Cuba, maar Cuba sloot de grenzen, Amerika sloot de grenzen, Canada sloot de grenzen, zo spoelde ze met haar ouders aan in Nederland. Mijn vader, eveneens geboren in Berlijn, in 1912, overleefde de oorlog op diverse onderduikadressen. Vaak moest hij zich voordoen als gedeserteerde Wehrmachtsoldaat om een onderduikadres te krijgen. Hij vertelde weinig, en als hij dit al deed eigenlijk per ongeluk, terloops, maar een van de mensen die hem lieten onderduiken, schijnt na de oorlog tegen hem te hebben gezegd: ‘Als we hadden geweten dat je een Jood was, was je er niet ingekomen.’

Met een familie bij wie hij in Rotterdam ondergedoken had gezeten hield hij contact. Een keer per jaar ging hij daar met mij heen. Ze hadden witte muizen in een kooitje. Dan was er nog een haringman die bij de beurs stond op het Rokin in Amsterdam. Hoewel wij in de Rivierenbuurt woonden, ging mijn vader met lijn 25 naar die haringman omdat hij hem nog uit de oorlog kende, de haringman had in het verzet gezeten. Ik ging weleens mee en hoewel ze elkaar goed moeten hebben gekend uit de oorlog zeiden ze nooit echt iets tegen elkaar, ze praatten slechts over haring. Dat was de oorlog voor mij als kind: witte muizen in een kooitje, een haringman bij de beurs, het geluk in Auschwitz. Ik had toen niet gedacht dat ik een paar decennia later als columnist voor een Nederlandse krant een reeks onbeschaamd antisemitische e-mails zou ontvangen. Ik dacht toen dat het taboe te groot was. Dat was naïef. En het is ook logisch dat als er gesproken wordt over bepaalde bevolkingsgroepen op een manier die doet denken aan de meest duistere tijd uit de twintigste eeuw, als dat gewoon is geworden, er vroeg of laat op die manier ook weer over Joden gesproken kan worden. Voor mij was het van begin af aan duidelijk: als ze het over Marokkanen hebben, dan hebben ze het over mij.

‘Ik kan niet begrijpen, niet verdragen dat men een mens beoordeelt niet naar wat hij is, maar naar de groep waar hij toevallig toe behoort,’ schreef Primo Levi in de jaren zestig aan zijn Duitse vertaler. Woorden die wij wekelijks, misschien wel dagelijks zouden moeten herhalen al was het maar om ons eraan te herinneren hoe giftig woorden kunnen zijn. Dat een Nederlander in Auschwitz kerosine over levende vrouwen en kinderen moest uitgieten begon met woorden, met toespraken van politici. Juist in deze geseculariseerde tijden rust, meen ik, een speciale verantwoordelijkheid op Kamerleden, op ministers om het goede voorbeeld te geven, om het woord géén gif te laten zijn, om altijd voor ogen te houden dat de staat noodzakelijk is maar tevens een potentieel kwaad dat met achteloze vanzelfsprekendheid mensen, bevolkingsgroepen kan vermorzelen. De vrouw die haar halfdode kind in het gezicht van Oberscharführer Voss gooide, zij waarschuwt ons. De Nederlander die ‘Nee! Nee!’ riep, weigerde kerosine over levende vrouwen en kinderen uit te gieten, toen zelf het vuur in werd getrapt, hij waarschuwt ons.

[antongecensureerd]

Mark Rutte

In 2010 kregen we voor de 1e keer te maken met minister-president Mark Rutte. Na een nipte overwinning kon Mark Rutte zich opmaken voor zijn eerste termijn als premier van Nederland. Het kabinet Rutte I werd geen succes. De formatieperiode nam 127 dagen in beslag en alle mogelijkheden werden bekeken. Tot slot kwam men op het kansloze briljante idee om een minderheidskabinet te vormen met de grootste verliezer van de verkiezingen, het CDA. VVD en het CDA waren samen goed voor maar 52 zetels. Met de gedoogsteun van de grote winnaar van de PVV (24 zetels) kwam men uit op de benodigde meerderheid. Heel krap, maar men ging ervoor. Dit alles na een hilarisch CDA congres in Arnhem. Het congres werd live op de televisie uitgezonden. Zelden zo'n stelletje dorpsgekken bij elkaar gezien. Wat heb ik gelachen ! Het had veel weg van een doorlopende voorstelling in de Cineac Reguliersbreestraat met films van Charlie Chaplin, die schele Ben Turpin en de Dikke en de Dunne. Het lukte de op macht beluste Maxime Verhagen om de meerderheid van zijn parochianen achter hem te krijgen en de leden stemden in met regeringsdeelname. Ik zie nog vrouwenmepper de uiterst charmante Camiel Eurlings salueren naar zijn grote leider. De tranen van het lachen biggelden over mijn wangen. De stemming leek op een mislukte act van de helaas veel te vroeg overleden Tommy Cooper. Niets klopte en alles ging fout. Waarschijnlijk had men een lokale bingo held ingehuurd als spreekstalmeester. De man begreep er niets van. Top amusement ! Het uiteindelijke regeer- en gedoogakkoord waren volgens Mark Rutte akkoorden waar rechts Nederland de vingers bij af kon likken. Het politieke theater van de lach duurde 2 jaar en toen was rechts Nederland uitgevingerlikt.

Van rechts likken met Maxime en Geert naar het nivelleringsfeest met Didi Samsom en Hans Spekman was een kleine stap voor Mark Rutte. De angst voor nog een keer Geert Wilders was zo groot dat rechts Nederland uit pure wanhoop massaal voor de VVD koos en links Nederland het PvdA hokje rood kleurde. Het waren de verkiezingen van het tactisch stemmen. De ''Nu doet u het weer''- uitspraak van Samsom in het tv debat met Rutte werd 100.000 keer herhaald en de media maakten van Samsom de nieuwe grote held op links. Dat geacteerde en ingestudeerde zinnetje was aan het einde van de rit zelfs goed voor 38 zetels. Tijdens de campagne gooiden Rutte en Samsom met stront naar elkaar. Ze maakten elkaar uit voor rotte vis en voor leugenaar. Niets deugde aan de tegenpartij. Toch doken beide heren een uur na het bekendmaken van de verkiezingsuitslag met elkaar tussen de lakens. Neuken met de vijand. Sleeping with the enemy voor de macht. Onder het motto van bruggen slaan werd koers gezet richting de toekomst. We zijn nu een kleine 5 jaar verder en de enige brug die geslagen is is de Geldstroom Brug. Geld richting Brussel, richting Griekenland, richting Afrika, richting Verweggistan. Het enige dat dit kabinet bereikt heeft is het huishoudboekje op orde brengen ten koste van de meest kwetsbare mensen uit onze samenleving.De verschillende bevolkingsgroepen zijn nog verder uit elkaar gedreven en Rutte II heeft het allemaal met lede ogen aangezien. Waar de VVD nog weleens stelling durft te nemen blijven de sociaal democraten geloven in sprookjes.

Het kabinet Rutte II werd gekenmerkt door allerlei struikelpartijen. Er is nog nooit zoveel politiek gebrekebeend tijdens een regeerperiode als tijdens Rutte II. Het kabinet rolde van het ene incident naar het andere. Maar liefst 7 bewindslieden moesten het veld ruimen. Een opsomming : Frans Weekers, Ivo Opstelten, Fred Teeven, Ard vd Steur, Wilma Mansveld, Co Verdaas en Jeanine Hennis Plaschaert. De laatste werd nog geofferd in de demissionaire periode. Het aanblijven van Martin van Rijn mag een wonder worden genoemd. Vooral de departementen onVeiligheid & klassenJustitie en lekkeDefensie waren één grote puinhoop. Bij de PvdA was het intern hommeles. De fractieleden Kuzu en Öztürk werden na een aanval op het  integratiebeleid van minister Asscher uit de PvdA gezet. Binnenskamers werd PvdA kamerlid Ahmed Marcouch zelfs bedreigd door zijn broeders. Kuzu en Öztürk Döner en Kebab zijn 2 wolven in schaapskleren. De heren waren al veel langer bezig met het opzetten van een eigen beweging. Het gevolg is dat Nederland nu zit opgezadeld met een partij die is opgebouwd uit haat richting autochtone Nederlanders die voor ons land, onze driekleur, onze normen, onze waarden en onze tradities opkomen. De intellectueel Tunahan Kuzu, de straatvechter Selçuk Öztürk en hun Marokkaanse uithangbord Farid Azarkan gaan nog voor veel ellende zorgen. DENK is een politiek gezwel. De multiculturele samenleving is de grootste mislukking aller tijden en daar worden we wereldwijd helaas dagelijks mee geconfronteerd. Het toverwoord is aanpassen. Zolang we dat niet eisen zal Nederland beetje bij beetje zijn eigen identiteit verliezen. Met een podium geven aan een gedrocht als DENK zullen de verschillen alleen maar groter worden. Ik hou mijn hart vast.

Wat niemand voor mogelijk hield gebeurde toch. Rutte II haalde ondanks alle obstakels de eindstreep. Een groot deel van Nederland heeft het inmiddels gehad met lachebekje Mark Rutte. Links vindt hem te rechts en rechts vindt hem te links. Ik ben ook geen lid van zijn fanclub, maar ik moet onze premier toch een compliment maken. Hij is slim, hij is een aartsleugenaar, hij heeft dossierkennis, hij waait met de Brusselse wind mee, hij lult alles recht wat krom is, hij is een politieke Houdini en hij laat zich nooit gek maken. Mark Rutte is de ideale paling in een emmer snot. Er is in Nederland nog nooit een premier geweest die met zoveel leugens is weggekomen. De meest in het oog springende leugens waren zonder enige twijfel zijn €1000 voor iedere Nederlander en geen cent meer naar de Grieken. Mark Rutte is de man van ''Nederland is een waanzinnig gaaf land''. Nederland is een prima land, maar de verschillen tussen arm en rijk zijn nog nog zo groot geweest. Kijk even naar Prins Berhard jr. Dit lid van de grootste graaiersfamilie van Nederland bezit alleen al in Amsterdam 102 panden. Slimme Bennie jr zal het volledig met Mark eens zijn dat Nederland een waanzinnig gaaf land is. Zijn tante Christina ook. Het zusje van Bea weet alles van constructies om haar vermogen uit het zicht te houden. Laat ik verder maar zwijgen. Wat te zeggen van Rutte's gedraai, gekonkel en gelieg rond de uitkomst van het boevenstaat Oekraïne referendum. Een jaar lang heeft hij toneel gespeeld en ineens vertelde Pinokkio de premier dat hij met veel moeite de overige lidstaten had kunnen overtuigen van het belang van een aantal extra voorwaarden. Bullshit ! Het zoveelste Ruttense leugentje voor de Brusselse  bestwil. En wat doen wij ? Niets. Rutte II heeft met z'n draconische bezuinigingen gezorgd voor een uitgeholde zorg, een letterlijk en figuurlijk uitgekleed leger, een geminimaliseerd politiekorps en een justitieel apparaat dat niet meer op een normale manier kan functioneren.

Dan ga ik het nu niet eens hebben over de pensioenen die in de toekomst geconfisqueerd gaan worden door de Brusselse vrienden van onze premier. Dag vogels, dag bloemen, dag centen. Na Rutte II krijgen we nu te maken met Rutte III. Dit kabinet wordt gevormd door de VVD, het CDA, D'66 en de CU. Liberaal hand in hand met de bijbel. Keiharde porno met Kim Holland, Bobbi Eden, Andries Knevel en Tijs vd Brink. Totaal aantal zetels 76. Met dat aantal ben je uiterst kwetsbaar. Er hoeft maar 1 kikkertje uit de kruiwagen te springen en het is gebeurt. Ondanks al zijn door mij toegedichte kwaliteiten gaat Rutte III de eindstreep niet halen. Het is niet voor niets dat de leiders van de overige coalitiepartijen in de Tweede Kamer zitten. Die moeten erop toezien dat de fracties in de pas blijven lopen. Dat lukt ze 1 keer, dat lukt ze 2 keer, maar er komt een moment dat het niet meer lukt. Dan gaat de stekker uit Rutte III en vertrekt hij uit de nationale politiek. Mark Rutte zal de geschiedenis ingaan als de meest succesvolle premier. Als de minister-president die het voor elkaar heeft gekregen om politici op één lijn te krijgen. De man die coalitiegenoten in het gareel kon houden en zijn tegenstanders de mond kon snoeren. Uiterst knap, want het leefklimaat onder Mark Rutte is op bijna alle punten verslechterd. Een voorgekookt CBS rapportje over de stijgende economie doet wonderen. Men het klap en stemvee laat zich keer op keer zand in de ogen strooien. Heeft Rutte II Nederland door de crisis geleid ? Ja en nee. De bezuinigingen die vooral de gewone man getroffen hebben zijn daar verantwoordelijk voor. Rutte II heeft er in feite juist voor gezorgd dat het bij grote delen van de bevolking nu crisis is. Niet bij mensen als Bernhard jr en prinses Christina. Misschien moeten wij ook een nieuwe auto of een nieuw huis kopen koekoek.

[bogoessouth]

Op safari en op weg naar Kaapstad (week 7)

Maandag

Na een spannende avond konden we gerust op vakantie vertrekken. Natuurlijk was het wel spannend wie ons nu naar Pretoria zou brengen. Maar zodra we de auto en de vrouw die ons zou brengen zagen, waren we gerust. Haar naam was Mary. Het hielp ons met onze bagage in te laden en ze had klassieke muziek in haar auto opstaan. Dat was wel aangenaam zo vroeg in de ochtend. Na anderhalf uur kwamen we aan aan het station van Pretoria. Hier stond de bus om naar White River te rijden.

Voor het station stonden ze campagne te houden voor de verkiezingen die begin mei plaatsvinden. Wel helemaal anders dan bij ons uiteraard. Luide muziek, flyers werden uitgedeeld en mensen droegen dezelfde kleur als kledij. Nadat we daar even een kijkje hadden genomen, begaven we ons naar de bussen. We vroegen aan de chauffeurs welke bus we moesten nemen. Eens onze bus gevonden, mochten we onze bagage in de koffer leggen. In de bus zaten al heel wat mensen. Buiten ons nog een blank meisje, maar voor de rest allemaal zwarten. Het was een busrit van zo’n 5 uur. Hoe langer we onderweg waren, hoe mooier het landschap werd. Meer bergen en de temperatuur steeg ook. Na de hele busrit kwamen we aan in White River. Annelies en ik stapten uit en keken nog rond of we niks vergeten waren. Er stapte nog maximum twee andere mensen af, maar zij hadden geen andere bagage bij. Eens we van de bus waren, vertrok de bus. Vijf seconden nadat de bus vertrek, riep ik luid: “Onze bagage!”. Onze bagage zat nog in de koffer van de bus. We konden de bus niet meer tegenhouden. Gelukkig kwam er zo’n twee minuten later een bus aan van dezelfde maatschappij. Deze hielden we tegen en we legden de situatie uit. Zonder nadenken liet de chauffeur ons op de bus en reed hij aan een goed tempo door. Deze bus had dezelfde eindbestemming. Een halfuurtje later stopte de bus aan een tankstation waar we ook onze eerste bus zagen. We sprongen zo snel als we konden uit de bus en liepen naar de andere bus voor onze bagage. Gelukkig, deze hadden we dan terug! De chauffeurs hielpen ons vervolgens met het zoeken naar een bus die terug naar White River reed. Dit was geen reisbus zoals de andere, maar eerder een publieke bus. We dachten op een halfuurtje terug te zijn, niet dus. Deze bus stopte praktisch overal en heel vaak. Het duurde geen halfuur, maar anderhalf uur. Maar toen die tocht ook voorbij was, stond iemand van het hotel ons op te wachten om ons te vervoeren. Ondanks de tegenslagen met de bussen vond ik het toch heel leuk om een keertje te hebben gedaan. Het was een ervaring die we niet snel meer zullen doen, zeker niet met de publieke bus.

De naam van onze verblijfplaats is Ingwenyama. Het is gelegen op een prachtige locatie in de bergen. We hebben een een mooi prijsje betaald voor zowel de accommodatie als de activiteiten (Krugerpark en Panoramaroute). Ook was er voor ons geregeld dat we geen avondeten moesten betalen, enkel het drinken. Onze kamer was niet groot, maar erg verzorgd! Een goed bed, een regendouche en een zwembad aan onze kamer. Het eten, zowel ontbijt als avondeten, was ook dik in orde. We hebben er telkens ons buikje rond gegeten. Niets om over te klagen!

Dinsdag en Woensdag

Deze twee dagen vat ik wat samen, omdat ik er niet heel veel over kan vertellen, maar vooral foto’s laten zien en we deden twee dagen hetzelfde. Deze dagen spendeerden we de hele dag in het Krugerpark. Op safari in Afrika met een echte safariwagen. Om 5u30 vertrokken we naar het Krugerpark. We kregen van Ingwenyama een ontbijtpakket mee om onderweg op te eten. Onze gids was Ed Gildenhuys, een blanke Zuid-Afrikaan de zo’n 75 jaar oud was. Hij woonde nu 24 jaar in White River en voor die tijd werkte hij ook in Krugerpark als safarigids. Je kan het je al voorstellen, zijn mond stond niet vaak stil. Hij was onze gids voor deze drie dagen. Het werd al snel duidelijk dat hij een passie voor dier en natuur heeft. We waren de enige twee mensen die hij deze drie dagen mee op tour nam. Dus we konden onze tijd nemen waar we wilden en moesten niet naar andere mensen kijken. Het waren dagen van zo’n 10-11 uur aan een stuk op safari gaan. Je zou misschien denken dat dit heel lang is, maar je rijdt door een prachtig landschap en zoekt naar de dieren. Dus je verveelt je niet snel, er is altijd wel iets te zien. We hebben heel wat dieren gezien; olifanten, giraffen, gnoes, impala’s, neushoorns, nijlpaarden, hyena’s, buffels, kudu’s, zebra’s, krokodillen, bavianen, blauwapen, leeuwen, cheeta's en een jachtluipaard. De leeuwinnen die we hebben gezien, zaten verscholen in de struiken. We hebben ze niet heel goed kunnen zien. Hetzelfde met de cheeta’s, deze zaten zo’n 70 meter diep in een veld. Met de verrekijker konden we ze zien liggen onder wat struiken. Maar het jachtluipaard, dit was een heel speciale ervaring. We reden met onze truck over een zandpad en opeens zag Annelies iets in het gras. Ze vertelde Ed om meteen achteruit te gaan. Ze zag een luipaard in het gras liggen. Hij begon wat te bewegen en leek even naar ons te komen. Toen verdween hij achter een struik, maar kwam er snel achteruit. Uit het niets stak hij de weg over vlak voor onze auto! Dit was heel indrukwekkend en zeldzaam, op dat uur van de dag zie je deze dieren dit normaal niet doen. Het duurde niet lang, want iets later verdween hij in de struiken aan de overkant. Wij waren de enige daar, maar Ed gaf de boodschap wel door aan andere trucks. Maar toen zij eraan kwamen, zat hij al verscholen in de struiken. Ed was ook helemaal in de wolken, want hij weet ook hoe zeldzaam dit is en een luipaard is zijn lievelingsdier. Ongelofelijk was het! Op safari in Afrika: check!

Donderdag

Vandaag deden we de panoramaroute, of toch vele delen ervan. De panoramaroute is een roadtrip, waarbij je naar spectaculaire natuurfenomenen rijdt. Zo hebben we onder andere de Blyde River Canyon, de Lisbon falls, Lone Creek Falls en Bourke’s Luck Potholes bezichtigd. Wat ik wel had verwacht, is dat je zelf meer zou stappen van punt naar punt, dat je jezelf nog meer in de natuur begeeft. Maar de dingen die we gezien hebben, waren prachtig.

Vrijdag

Tijd om White River te verlaten en naar Johannesburg te reizen. Opnieuw reizen we met een reisbus en we zullen zo’n 5 uur onderweg zijn . Een werknemer van Ingwenyama bracht ons naar de ‘bushalte’. Een echte bushalte kan je dit niet noemen. De bus passeert hier en je doet teken naar de chauffeur als je ook mee moet rijden. Een man die een winkel heeft aan de plek waar wij stonden te wachten, vertelde ons dat hij ons enkele dagen geleden had zien afstappen en dat dit de verkeerde bus was, hoewel we wel op de juiste plek waren geraakt. We moesten een chiquere bus nemen volgens hem. Na een tijdje hielden we zo’n bus tegen, maar deze reed niet naar Johannesburg. De volgende bus was niet een chique bus, maar stopte spontaan. De chauffeur vertelde ons dat we met deze bus moesten meereizen. Het was de laatste bus naar Johannesburg, dus zijn we maar op deze bus gestapt. Eens in Johannesburg aangekomen, besloten we om een uber te nemen. Heel makkelijk te regelen via een app. Na een poosje vonden we de uber met behulp van een medewerker van het busstation. Blijkbaar is er een territorium voor de taxi’s en een voor de ubers. Onze uber stond dan blijkbaar ergens waar hij niet mocht staan en twee mannen spraken hem aan. Na enkele minuten vertrok hij uit de garage. Hij was zelf ook even van mijn melk. Heel gek wel wat ze daar zo’n spel van maken. Na ongeveer een halfuur kwamen we aan bij het motel waar we verbleven. Heel simpele slaapkamer, een gemeenschappelijke badkamer en de mogelijkheid om zelf iets te koken. We sliepen er ten slotte maar een nacht en vertrokken ‘s morgens erg vroeg om ons vliegtuig naar Kaapstad te nemen. Als avondeten bestelden we pizza en keken we een film.

Zaterdag

Tijd om naar Kaapstad te vliegen! Hier zullen we zo’n 4 dagen verblijven en daarna trekken we terug naar Bela Bela om daar de laatste dagen van de vakantie door te brengen. We stonden heel vroeg op om een uber te nemen naar de luchthaven van Johannesburg. Dit ging allemaal heel vlot. Het was een vlucht van zo’n twee uur. Als we in Kaapstad waren geland, gingen we naar de internationale aankomsten. De papa van Annelies kwam voor vier dagen naar Kaapstad om haar te bezoeken. Ook hadden we een huurauto om ons te verplaatsen in Kaapstad. Wel makkelijk om ons in een grote stad te verplaatsen. Nadat we onze huurauto hadden, reden we naar het appartement waar we de komende 4 dagen zullen verblijven. Alles was aanwezig wat je nodig hebt. Het zag er een aangenaam uit en we hadden zelfs een balkon. Het appartement lag vlak bij de zee. Daarom maakten we een strandwandeling bij zonsondergang. We liepen een stuk van de dijk af en gingen ook een stukje over het strand. Na de strandwandeling zochten we iets om te eten. We vonden een klein eettentje waar we een lekkere wrap aten. Na een lange reisden kropen we dan ook op tijd in ons bed. Morgen staat er een actieve dag voor de boeg.

Zondag

Vandaag staat de grootste uitdaging van de hele vakantie op de agenda, de Tafelberg beklimmen. Hier kijk ik al  lang naar uit. Wat ik er al van zag op foto’s van vrienden en andere studenten leek wonderbaarlijk. We begonnen in Kirstenbosch Garden. Hier starte ook een van de routes naar de Tafelberg. Een mooie tuin met vogels en andere kleine dieren en een prachtige omgeving. Daarna begonnen we aan onze tocht. We waren van plan om een keer de kabelbaan te nemen, maar door de wind was deze vandaag niet open. Dus we konden niet anders dat te klimmen, maar dat vond ik niet erg. Ook zagen we dat er een grote wolk op de Tafelberg lag, maar we zagen daar niet meteen een probleem in. We begonnen met volle moed aan de zware tocht. De tocht die we opwaarts namen, was de Skeleton Gorge. Op internet stond deze beschreven als een pittige tocht. Het begon met een hele weg met houten treden. Hoe verder we kwamen, hoe minder treden en hoe meer rotsen erbij kwamen. Er was een stuk wat leek op een waterval, waar allemaal stenen en rotsen lagen en daar moesten we letterlijk onze weg zoeken door op de rotsen te kruipen. Later kwamen we een reeks ladders tegen die we moesten beklimmen. Hoe meer we naar boven klommen, hoe meer we in de wolk terecht kwamen. Na een tijdje zaten we ook niet meer in het bos, maar zagen we vooral rotsen en planten. Nu zaten we volledig in de wolk, dus we zagen niks rondom ons. Na een tijdje werd dit erg frustrerend. Je doet een hele inspanning om boven te geraken en een prachtig uitzicht te zien. Maar je gaat hoger en hoger en ziet nog steeds niks. We besloten om naar het hoogste punt van de berg te klimmen, in de hoop dat de mist tegen dan wat verdwenen zou zijn. Maar natuurlijk was hier niets van waar. Ook op het hoogste punt nog steeds niets te zien.

Nadat we daar even hadden gezeten, besloten we om door te stappen naar de route die we naar beneden zouden nemen. Als we aan dat punt waren, konden we ook terug een beetje naar boven naar waar de kabelbaan staat. We besloten om dit te doen, misschien kregen we toch nog den uitzicht. En ja, we werden al terug wat optimistischer. De wind liet ons af en toe wat blauwe stukken van de hemel zien. We bleven dus doorstappen om meer open stukken te vinden. En daar was het dan, het uitzicht waar we zo hard naar uitkeken. Opeens trok de mist weg en hadden we een zicht over heel Kaapstad. Dit was een van de indrukwekkendst momenten van de hele reis. Vooral omdat we er zo’n voldoening uit konden halen. We deden er zo’n 3 uur over om boven te geraken. Boven vonden we ook een quote die perfect bij ons pasten op dat moment: one of life’s most precious gifts is time. We moesten het gewoon tijd geven tot we onze beloning kregen. En een beloning was het zeker! Na wat te hebben genoten van het uitzicht, gingen we naar beneden Platteklip. Dit pad ging zigzag van de berg met rotsen als ‘treden’. Hier deden we nog zo’n 2 uur over voor we beneden waren. Een hele dag op de Tafelberg vertoefd door hem op en af te wandelen, maar het was dubbel en dik de moeite! ‘s Avonds zijn we dan lekker gaan eten bij een Italiaan vlakbij ons appartement en dan voldaan ons bed in.

De vakantie is nog niet gedaan, we hebben nog een weekje om te genieten. Hierover kan je lezen in mijn volgende blog.

De foto’s van Krugerpark, Panoramaroute en Tafelberg post ik apart. Blijkbaar kan ik ze niet allemaal in dot bericht zetten.

Tot heel snel!

- Bo