#door het geloof

[iloveotters2000]

Ik moet je laten gaan, onze connectie is niet gezond en doet me alleen maar meer pijn. Om jou blijven geven is als mijn eigen graf graven. Ik ga nog een tijd om je blijven geven, maar de tijd zal het wel doen slijten. Je bent een mooi persoon en ik ben er zeker van dat je goed bent (van inborst), maar je bent jammer genoeg niet goed voor mij. Ik moet luisteren naar de mensen rondom mij en naar mijn eigen verstand. mezelf beschermen. Misschien zijn we zelfs te gelijkaardig en beïnvloeden we elkaar negatief door elkaars gedachten te versterken. Ik hoop dat je inziet wat je waard bent. En ik moet voor mezelf hopen dat ik dat ook inzie. Kan enkel als ik je loslaat. Ik verdien meer dan me totaal geen prioriteit voelen. Ik verdien meer dan smeken om jouw aandacht. Ik verdien meer dan altijd het eerste bericht te moeten sturen. Ik moet gaan voor mensen die ook voor mij kiezen. En zolang ik die ongezonde hechting niet doorknip ga ik blijven lijden en afzien en ga ik eronderdoor gaan. Het is alsof ik me ergens ben gaan vereenzelvigen met jou en telkens als je jezelf pijn doet voel ik dat ook. Ik moet leren genoeg afstand te houden van anderen zodat ik mezelf niet compleet verlies. Ik verlies mijn eigen interesses en passies uit het oog. Hoe stop ik met mensen te idealiseren en dingen in mijn hoofd op te bouwen die niet echt zijn? Ik schaam me dat ik me zo laat meeslepen. Waarom kan ik zelf nooit met mensen breken, ik wil blijven kansen geven. Ik wil enkel denken aan de mooie dingen die je me gebracht hebt, ik wil enkel in die momenten blijven bestaan. Maar alles wat erna kwam is ook echt. En dat mag ik niet vergeten. ik voelde me niet gerespecteerd en ik weet dat dat niet de bedoeling was maar dat gevoel was er toch. en het was echt. En ik had het volste recht om me zo te voelen. En ik begrijp dat je niet de ruimte hebt om altijd rekening te houden met mij, maar ik moet nu leren mijn eigen pijn niet te ontkennen of minimaliseren. Het doet fucking veel pijn. Het gaat nog pijn doen. Ik moet mezelf er even aan herinneren dat ik nog besta en dat het leven niet stopt na verlies. Ik heb mijn emoties nooit goed kunnen reguleren, maar ik wil het wel leren. Ik wil mezelf graag leren zien. en niet boos op mezelf zijn als ik fouten maak. ik wil gewoon terug leven. Ik moet verder kunnen gaan, want nu zit ik vast in een cyclus.

[handlewithcare-delicate]

Te cringe voor zelfs de BBB

toch wel gillen

[nederlandsespoorwegen]

Heb je “Het recht van de snelste” van Thalia Verkade gelezen? Zo niet, raad ik erg aan!

Ik dacht hieraan door je recente reblog over “file op de A2”, want sinds ik dat boek heb gelezen word ik altijd een beetje giftig bij het horen van filemeldingen 😭😤 ze dragen bij aan de autocentrische beeldvorming (je hoort vaak niks over treinstoringen) en blazen het fileprobleem, op waardoor mensen gaan vinden dat er meer snelweg bij moet komen, wat gewoon niet de oplossing is!!!! Oké rant over 🫡

Nog niet, maar ik heb 'm al klaarstaan

Ik had daar nooit zo over nagedacht. Maar ik geloof niet dat het melden van treinstoringen op de radio de situatie recht zou trekken.

Wat ik wel altijd opmerkelijk vind is dat mensen zo vaak zeuren over dat treinen vertraging hebben, en vervolgens drie alternatieve routes voor de auto uit het hoofd moeten kennen om drukte te vermijden. (en vgm heb ik in het afgelopen jaar maar één keer meer dan een half uur vertraging gehad en dat was omdat een auto op het spoor geparkeerd had)

[gewoonkarin]

Laad me met rust. Die zin omschrijft precies wat veel mensen moeten doen. Wat iemand vandaag precies niet deed.

Van ruilen komt huilen en zo was het vandaag met de tuinen. Ik had mijn tuin keurig per 1 oktober opgeleverd, conform verzoek en had dat als een gelijk oversteken gezien. Het bleek meer eenzijdig te zijn. Ik wachten tot de ander klaar zou zijn. Ik had vandaag als deadline gesteld. Twee weken de tijd leek me redelijk als je alleen maar mee hoeft te nemen wat je wil houden en de rest ruimen wij op. Geloof me, de rest is veel want het is een enorme bende. Een vuile tuinder, dat zou ons pa zeggen. Ik zeg het nu ook overigens.

Ze werd boos op me omdat ik licht geïrriteerd reageerde. Ik gaf aan dat het zo goed was en ging verder. Ze ging door. Op een gegeven moment maakte ze een opmerking over mijn opvoeding. Er knapte iets. Ik voelde het knappen. De duivel in me kwam los. Mijn opvoeding komt van mijn ouders en daar praat je niet slecht over. Dat ik niet altijd even makkelijk ben is zeker waar maar dat ben ik, dat is niet mijn opvoeding. Ik had de kruiwagen in haar gezicht willen gooien. Ik ging los, niemand komt aan ons pa en ons ma.

Ik heb, toen haar man ziek was, haar tuin wat opgeruimd samen met mijn Tuinbuuf. Helpen. Ik heb mijn oude tuin keurig opgeleverd. Ze hoeft haar oude tuin niet keurig op te leveren.

Ze moppert over haar kinderen. Die helpen niet. Dat geklaag mag ik aanhoren. En dan durven zeggen dat ik niet goed opgevoed ben. Durfde ze ook het leed dat rouw heet voor mijn voeten te gooien. Hallo, toen Paul zijn leven had verloren en ik, met mijn ziel onder de poot, op de tuin was kreeg ik meteen een dosis rouwconcurrentie over me heen. Nul empathie naar mij toe. How can I make this about me. Zo is ze. Prima, ze weet niets van mij. Dat haar man is overleden is triest. Ik doe niet aan medelijden. Medeleven is meer mijn ding. Met zielig kom je nergens.

Lang geleden dat ik zo kwaad was. Ik hoorde mezelf praten. Hard. Lage stem. Diep uit de krochten van mijn zijn. Mijn grens bereikt. Kom niet aan hen waar ik van houd. Dan bijt ik je strot af.

Schone sanering. Ook dit mens hoort nu bij de groep die van mij geen blik of letter meer krijgen. Dat is fijn want dan kosten ze me ook geen energie meer. Eerlijk gezegd, ik vond het opluchtend, de boos eruit.

[littlesoulfires]

Ik zei altijd dat ik oneindig zou vechten voor liefde, maar de oneindigheid van het gebrek aan leven nadat je ooit van deze wereld verdwijnt is splijtend. lk vind het doodeng. Steeds meer. Hoe meer ik van je houd, hoe meer ik je nooit meer kan missen. Hoe meer ik om je geef, hoe meer ik nooit wil nadenken dat je er ooit niet meer zal zijn. Het is een vloek, om het passerende van het huidige te zien. Altijd maar kijken en denken met het idee dat ik jou ooit niet meer kan kussen. Of zien lachen. Of dat ik je ogen niet meer zie glinsteren.

Existentiële crisis. Alsjeblieft.

En net voordat ik mezelf door de grond kan laten flikkeren bedenk ik me dat we na alle toevalligheden, alle momenten, alle fucking bullshit die het universum ervoor nodig had om ons te creëeren we opeens samen in bed liggen. Elkaar voelen. Lief hebben. Kussen. Dan moet er toch wel meer zijn?

Ik geloof niet, maar jij doet me geloven. Liefde doet me geloven. Dat wanneer je zoveel voor iemand voelt dat meer moet zijn dan enkel het fysiek wat wij kennen. Hoe sterk die connectie is. Ik schaam me terwijl ik dit schrijf voor m'n jaloezie. Voor m'n onzekerheden. Want als ik dit zo voel, voel jij het toch ook? Toch?

En dat is het euvel. De koude kermis waar je van thuis kan komen. Je kunt nooit in het hoofd van de ander kijken. Ik kan alleen hopen dat ze in de verste verte misschien ook een beetje over mij denkt zoals ik jou zie.

[bankzitterss]

note: omg, sorry voor twee weken stilte… werk was echt chaosssss. hier is eindelijk mijn eerste request! hopelijk vinden jullie het leuk! Laat me het vooral weten en als jullie nog meer ideeën hebben, hoor ik het graag!

Stilte voor de storm

Toen de jongens een maand geleden aan je vroegen om deel uit te maken van de bankzitters, had je nooit gedacht dat het zo snel zou gaan. De fans waren eigenlijk heel chill en na de eerste video, had je gelijk tientallen fanaccounts en duizenden nieuwe volgers. Je had een goede klik met alle vijf de jongens, maar raoul was speciaal. Hij zorgde goed voor je en elke week spraken jullie af om nieuwe ideeën te bespreken en oude momenten terug te kijken.

“Dit was echt een geweldige video, die hotelkamer in Londen was echt walgelijk” riep Raoul door de video heen. Eigenlijk speelde de video alleen als een soort achtergrondmuziek, omdat jullie veel te druk waren met het kletsen. “Het ziet er echt vies uit, als jullie maar niet meer zulke video ideeën doen als ik er bij ben hoor” zeg je hoofdschuddend en Raoul lacht. “Even iets anders, ben je klaar voor je eerste optreden morgen?” Hij kijkt je serieus aan. Je knikt, maar Raoul ziet aan je dat je toch wel zenuwachtig bent. Je ziet dat zijn gezicht veranderd en je probeert een lach op je gezicht te toveren. “Ik meen het, ik heb er echt zin in. Tuurlijk ben ik zenuwachtig, maar dat gaat wel weer weg” zeg je giechelend. Hij draait met zijn ogen en zegt: “zullen we wedden dat ik je morgen moet comforten?” Nu ben jij degene die met je ogen draait.

De zin van gisteren zit nog steeds in je hoofd, terwijl je backstage staat. Een microfoon in je ene trillende hand en de andere trillende hand probeert een bekertje water leeg te drinken. Koen ziet dit en geeft je even een klopje op je schouder. “Het komt goed” zegt hij en geeft je een knipoog. Je zucht en kijkt door een kiertje naar het publiek. “Veel mensen hè?” hoor je lachend achter je. Raoul komt achter je staan en knijpt zachtjes in je schouders. “Weet je nog wat je gisteren zei, Raoul?” je draait je om en kijkt hem recht in de ogen aan. Hij grijnst en knikt zachtjes. “Ik heb dat nu denk ik echt wel nodig” zeg je zuchtend. Raoul lacht en geeft je een dikke knuffel. Zijn hoofd rust hij op jouw hoofd. “De eerste keer is altijd spannend, geloof mij, ik ben nog steeds zenuwachtig” hij lacht en gaat verder met zijn zogenaamde speech. “Maar ik ken jou nu wel en weet dat jij het echt enorm goed gaat doen. Je houdt er echt van om op het podium te staan, dus vandaag kan je dit allemaal laten zien.” Je laat los van de knuffel en kijkt hem aan. “Jij kan dit en jij gaat dit gewoon doen” zegt hij met de allerliefste glimlach. Jullie worden uit het moment gehaald door de crew die jullie naar het podium stuurt. “Dankjewel, Raoul. Dit had ik echt nodig” zeg je nog snel voordat jullie met z’n allen het podium oprennen.

[k3fanblog]

Results of the best KKJ song bracket!!!

Congrats to Mamasé for being the best KKJ song! Also not pictured here, but Meiden van de brandweer gets a honorary mention for coming 4th.

Some fun stats:

Lollypopland, Beroemd and Niet-verjaardagsfeest had the biggest increase when compared to the full K3 bracket, Lollypopland was originally ranked 24th but managed to become 9th! Beroemd was ranked 21st and came 8th and Niet-verjaardagsfeest was ranked 28th but came 18th!

The biggest losers are Eya Hoya! and Willem Alexander, both losing 14 spots in the ranking

When looking at the albums, Eyo was the most popular, the average rank is 20.33, the next album is Mamasé (24.67) and then at a distance Engeltjes (32.92), Loko Le (35.69) and Alice in Wonderland (36.60). (The two singles without an album are K3 Loves you at place 20 and K3 kan het! at place 31.)

Full ranking below the cut! Though because of Tumblr lists it doesn't show ties, so it's only fully accurate until the 27th spot. (If anyone wants the full data feel free to message me)

So next is the HKM bracket, per popular demand it's going to be a 64 song bracket starting with a group stage that I will probably put up early next week so stay posted!

And that was it for the KKJ bracket, thanks everyone for voting and reblogging, it was a lot of fun to read your opinions and sometimes even song analyses! Hope to see you back for the HKM bracket!

MaMaSé

Waar zijn die engeltjes

Hallo K3

Meiden van de brandweer

Eyo!

Loko le

Zwaai als je verliefd bent

Beroemd

Lollypopland

K3-Airlines

Leukste van het land

Willem-Alexander

Handjes draaien

De politie

Ster

Drums gaan boem

Alice in Wonderland

Telepathie

Niet-verjaardagsfeest

K3 Loves You!

Parapluutje

Wanneer zie ik jou terug

Zeg eens AAA

Niet normaal

Filmster

Koning Willem-Alexander

Smoorverliefd

De revolutie

Geloof in jezelf

Dubbeldekkertrein

K3 Kan Het!

Eya Hoya!

Jurkje

Viva viool

Wat jij doet met mij

Blankenberge

Mijn liefje achterna

Kitty

En ik dans

Bel me ringeling

Kinderen baas

Kusje van jou

Hey hey

Cowboys en indianen

Alles kan in Wonderland

Verstoppertje

Gigaleuke dag

Vind ik leuk

Onder water

Ik wil naar huis

Doe de bloemendans

Naar de film

Op de kermis

Wie zal ik een kusje geven

Het steltenlied

Alleen door jou

Hiep hiep hoera

Mama kan alles

Radio

Leugentje leugentje

Ik wil niet naar huis gaan 

[dm2-sh-tmblr]

Verbeter je Concentratie met de Tips van Studentbuddy

Als student herken je het vast wel: je zit achter je bureau, boeken en notities om je heen, maar je concentratie is ver te zoeken. Het lijkt alsof elke melding op je telefoon, elk geluidje in huis of zelfs de wind buiten je afleidt. Gelukkig stuitte ik onlangs op een ontzettend handige blog op de website van Studentbuddy. In hun artikel delen ze praktische tips over hoe je je beter kunt concentreren tijdens het studeren – en geloof me, deze tips zijn een gamechanger!

Waarom Studentbuddy?

Studentbuddy is een platform dat studenten helpt met alles wat bij het studentenleven komt kijken. Van lifestyle tips en studiemethodes tot handige tools en tricks – ze hebben het allemaal. Wat deze blog zo uniek maakt, is dat het niet alleen over studeren gaat, maar ook aandacht besteedt aan je mentale welzijn en hoe je een goede balans kunt vinden tussen werk, studie en ontspanning. Dit is precies wat je nodig hebt om het beste uit je studententijd te halen.

De Highlights uit de Blog

In de blog Hoe kun je je beter concentreren tijdens het studeren? deelt Studentbuddy een aantal concrete en haalbare strategieën. Hier zijn een paar highlights die mij persoonlijk erg aanspraken:

Creëer een overzichtelijke studieomgeving: Een opgeruimde werkplek is een opgeruimd hoofd. Dit klinkt misschien cliché, maar het werkt echt!

Werk met time-blocking: Door specifieke tijdsblokken in te plannen voor je taken, voorkom je dat je urenlang aanmoddert zonder resultaat.

Neem voldoende pauzes: Het is belangrijk om je hersenen even rust te geven. De Pomodoro-techniek (werken in blokken van 25 minuten met korte pauzes) is hier ideaal voor.

Gezonde voeding en beweging: Wist je dat een gezonde levensstijl direct invloed heeft op je concentratievermogen? Studentbuddy legt uit hoe je dit slim kunt toepassen.

Minimaliseer afleidingen: Van notificaties op je telefoon tot ruis om je heen – de blog deelt tips om dit effectief aan te pakken.

Wat kan Studentbuddy voor jou betekenen?

Of je nu een eerstejaarsstudent bent die worstelt met een overvolle planning, of een ervaren student die zoekt naar manieren om efficiënter te werken, Studentbuddy heeft voor iedereen iets te bieden. Naast tips over concentratie vind je op hun website nog veel meer waardevolle artikelen, zoals financiële tips, manieren om stress te verminderen en zelfs adviezen over het vinden van de beste studeerplek in jouw stad.

Het mooie is dat ze niet alleen focussen op problemen, maar je ook echt tools in handen geven om deze aan te pakken. Denk bijvoorbeeld aan handige studieplanners, apps om productiever te werken en praktische adviezen om je doelen te behalen.

Conclusie

Als je op zoek bent naar manieren om je concentratie te verbeteren en je studententijd zo soepel mogelijk te laten verlopen, raad ik je aan om de blog van Studentbuddy te lezen. De tips zijn direct toepasbaar en hebben mij in korte tijd al veel geholpen. Neem zeker eens een kijkje op hun website – je zult versteld staan van hoeveel nuttige informatie er te vinden is.

Hier is de directe link naar het artikel: Hoe kun je je beter concentreren tijdens het studeren?. Laat me weten welke tips jou het meest hebben geholpen!

[devosopmaandag]

Dit was de week

dat ik binnen een half uur een vriend sprak wiens zus twee dagen later door euthanasie zou overlijden en een goede bekende wiens zus onlangs overleed, en dat ik dacht aan mijn broer L die ik heb gevraagd nog heel lang te leven.

dat in de Verenigde Staten angst, arrogantie, domheid en autocratie werden verkozen boven vertrouwen, gelijkwaardigheid, intelligentie en geloof in democratie.

dat diezelfde dag de hele tijd in mij iets zwaars bleef hangen.

dat ik vriendin N sprak van wie ik denk dat zij meer en meer met zichzelf samenvalt en die de integriteit van haar leven bewaakt.

dat ik een kerk binnenstapte die een leeg omhulsel was geworden, hoewel alles er nog aanwezig was.

dat ik las dat Brian Eno zegt dat de belangrijkste waarde van het bijhouden van een dagboek ligt in het aandacht besteden aan het aandacht besteden, en dat ik concludeerde dat lang niet alles in mijn eigen dagboek aandachtig genoeg geschreven is.

dat ik als voorbereiding op een nieuwe voorstelling een gesprek van een uur met F uittypte en dat ze daarin Roxanne van Iperen aanhaalt die zegt dat je kunt schrijven vanuit de wond en vanuit het litteken.

dat ik 'Canticle of the Sun' van Sofia Goebaidolina bijwoonde, uitgevoerd door Capella Amsterdam, twee slagwerkers en cellist Pieter Wispelwey, en dat ik zag hoe hij op zijn knieën zijn liggende cello beklopte en dat ik meegesleept werd door de schoonheid van iets dat ik amper begreep.

dat ik opschreef dat je een envelop dichtplakt met iets dat zacht, warm en vochtig is, en dat je deze opent met iets dat scherp, koud en droog is.

dat ik besloot een gratis vertaling van de koran aan te nemen van de aardige jongeman, en dat ik daarmee tegenwicht wil bieden tegen wat op dinsdag gebeurde, en dat ik diezelfde avond voor het slapen gaan er een half uur in las.

[jurjenkvanderhoek]

HOUTSKOOL. HOE SIMPEL WIL JE HET HEBBEN

Het gebonden boek “Houtskool Holzkohle Charcoal” krijg ik in een pakketje waarin een verkoold takje hulst bijgesloten is. Althans dat het hulst is staat op het papiertje waarin het is gewikkeld. Wanneer ik het stokje uit het papiertje rol en het tussen de vingers neem, er een lijn mee zet, heb ik meteen het gevoel dat de kunstenaars ervaren tijdens het project waar het boek de catalogus van is. Meteen denk ik verbonden te zijn met de natuur. Dat ik de spreekbuis ben van die natuur. Een brokkelige lijn is de aanzet tot een boom, het bos, een landschap – toch altijd iets van vegetatie, zij het werkelijk of abstract. Dit houtskoolstokje staat symbool voor mijn exemplaar van het boek dat mij wordt toegestuurd door Emmy Bergsma. Zij is, samen met collega-kunstenaar Lisanne Sloots, initiatiefnemer van een artists-in-residence project van een groep tekenaars in Kloster Bentlage. Zij zijn ook de curatoren van de daaraan verbonden tentoonstellingen in Rheine en in Rijksmuseum Twenthe. De periode draait om het werken met houtskool, zoals de titel van het boek niet mis te vatten aangeeft. De uitgave is de catalogus van de tentoonstelling en de documentatie van het gehele project.

Een negental kunstenaars gaan de uitdaging aan om zelf houtskool te stoken en daarmee tekeningen te maken geïnspireerd door de omgeving en door elkaar. Er ontstaan samenwerkingen en gezamenlijk vervaardigde kunstwerken. De kunstenaars dagen elkaar uit en trekken met elkaar op in een gezamenlijke opbouwende creativiteit. Eerst worden verschillende soorten hout gestookt tot houtskool, zodat de kunstenaars daarmee aan het werk kunnen. In het boek worden drie stookmethoden omschreven. En wordt de geschiedenis van het tekenmateriaal houtskool toegelicht.

‘Tekenhoutskool is niets anders dan verkoold hout dat wordt gestookt van takken en twijgen’, lees ik in het boek, ‘volgens een proces waarbij geen of weinig zuurstof wordt gebruikt’. Houtskool is vrijwel het eerste materiaal waarmee de prehistorische mens zijn leefwereld op harde rotswand vastlegt. Houtskool is een oermateriaal en raakt heel erg aan de kern of basis van het bestaan. Het is eenvoudig te winnen uit de natuurlijke omgeving. Misschien dat men er in die vroegste tijd bij toeval tegenaan gelopen is. Bij het vuurtje stoken om voedsel te verhitten of zichzelf te warmen zal het een restverschijnsel geweest zijn. Iemand pakt een verkoold stokje op en ontdekt dat er lijnen mee getekend kunnen worden, vlakken gezet. Door harder of zachter te drukken komt structuur, verschil in zwartsel en verschijnt een tekening. In die eerste tijd zijn de diverse uitdrukkingen met houtskool te maken uitgevonden en onderscheiden. Door de tijd heen naar nu is daarin eigenlijk weinig veranderd.

Van een verscheidenheid aan takken en twijgen kan houtskool worden gestookt, De een heeft een open structuur dat een grijzig zwart geeft, een andere houtsoort is dan weer dichter en compacter wat een betere kwaliteit van het zwart geeft. Belangrijk is dat het hout grondig wordt gebrand, lees ik in het boek dat naast catalogus als handleiding opgevat kan worden, anders krijgt het resultaat een niet gewenste bruinige kleur. Hoewel de oudste mens met het houtskool al vrije op zichzelf staande tekeningen maakt, is het materiaal in de eeuwen daarna gezien als te gebruiken voor schetsen en de opmaat tot autonome kunstwerken. Pas later en tot voor kort heeft het tekenen zich een gelijkwaardige status binnen de andere kunstvormen verworven.

‘Het delen van ateliergeheimen en het geloof dat het delen van kennis niet leidt tot het verlies van uniciteit, maar juist verrijking brengt, is een belangrijk onderdeel van dit houtskoolproject’, lees ik verderop in het boek. Juist het bekijken van elkaars specifieke techniek of werkwijze, het uitwisselen van kennis over de gebruikte papier- en houtskoolsoorten en het samenwerken aan eenzelfde tekening zijn een opwaardering voor de werkperiode. Met het onderling delen van ervaring en bekwaamheid heeft de individuele kunstenaar baat bij het eigen werk en voor de ontwikkeling. In de twee werkweken hebben de kunstenaars hun grenzen verlegd door zich open te stellen voor de mogelijkheden van het materiaal en voor elkaar. Een winwin-situatie dus.

De negen gerenommeerde kunstenaars, die zorgvuldig zijn geselecteerd uit drie landen, krijgen een eigen gezicht in het boek. Ze worden bevraagd door Josien Beltman van Rijksmuseum Twenthe. Delen hun ervaring met het materiaal houtskool, geven uitleg over de eigen werkwijze en omschrijven hun verwachting en ondervinding van de werkperiode. Naast de teksten toont de catalogus een keur aan voorbeelden van werken. Niet enkel de individuele tekeningen, maar ook de werkstukken die in het groepsproces zijn gemaakt. Uit de gesprekken blijkt dat de kunstenaars het fijne van houtskool vinden dat je direct contact hebt met je werk, er zit niets tussen, niet anders dan het stukje verkoold hout. Mijn ervaring dus ook met dat stukje hulst. Het is een techniek die het handgebaar laat zien. Vanwege de kracht én kwetsbaarheid zijn er veel nuances aan te brengen in de tekening. In één beweging staat het zwart op papier, maar is er tevens de mogelijkheid om in heel lichtgrijs te werken aan details. Men vraagt zich af hoe kleurverschillen te tonen met houtskool, wel zo dus. De kunstenaars leren van elkaar welke uitdrukking past bij het materiaal. Ze zijn in hun werk op zoek naar het zwartste zwart, naar zwart dat diepte suggereert zodat je er als het ware in kan verdwijnen.

Opmerkelijk is dat het houtskool aansluit bij de omgeving waarin de tak of twijg is gevonden. Die omgeving, dat landschap, probeert de kunstenaar vast te leggen. Meestal gebeurd dit in een realistische stijl of althans een aanpak waarin de werkelijkheid niet ver weg is. Anderen drukken hun gevoel bij en de ervaring aan de betreffende omgeving uit. Dit gebeurt in minder ware beelden en heeft een meer abstracte vormgeving. De tekening is een reflectie van wat men ervaart op een bepaalde plek en doet dit met het materiaal specifiek eigen aan die plek. Meer natuurlijk aan de basis kun je niet komen.

Tekenen kun je altijd en overal doen vindt Marcel van Eeden in zijn bijdrage aan het boek. “Ook als je arm en dakloos bent. Het materiaal kun je altijd wel vinden en het is makkelijk mee te nemen. Je bent niet afhankelijk van een atelier of dure spullen. Een stompje potlood, een paar enveloppen en een oude regenjas voldoen. Het bankje in het park als studio. Heel romantisch allemaal. (…) Het is nog steeds alleen maar zwart krijt op een lichte ondergrond. Geen gemeng met kleuren en andere toestanden. Hoe simpel wil je het hebben (…) Met minimale middelen een maximaal resultaat.”

En die resultaten zijn rondom gestrooid in de catalogus tussen de informatieve teksten. De lezer leert niet alleen over het materiaal houtskool, wat daarvan de geschiedenis is en hoe het gestookt wordt, maar doet ook kennis op van het werken met de zwarte materie. Hoe basaal het is en welke sublieme effecten ermee kunnen worden bereikt. Doordat de kunstenaars zo aan elkaar verschillende stijl en techniek gebruiken is het interessant te zien wat daarvan de uitkomsten zijn bij het werken met houtskool. En daarbij bijzonder wat ze in gezamenlijkheid tot uiting brengen. De catalogus is speciaal omdat het de weerslag is van een uniek experiment, een uitzonderijk project. Het brengt belevingswerelden samen om ervaringen op te doen met het meest oude materiaal dat gebruikt wordt bij het maken van kunstwerken.

Houtskool Holzkohle Charcoal. Werken met tekenhoutskool door Daniela Baumann, Emmy Bergsma, Benjamin Nachtwey, Gerben Dirven, Fabrice Cazenave, Lisanne Sloots, Agatha van Amée, Susanne van Bülow, Jitske Bakker. Catalogus van een project. Uitgave Kloster Bentlage & Rijksmuseum Twenthe, 2024.

[laurasimonsdaughter]

Hoe zouden de verhalen in Sprookjes Met Geslachtsverandering verlopen als je ze zou aanpassen aan de verhaalstructuur?

Bedoel je de sprookjes uit het boek "Gender Swapped Fairy Tales" van Fransman en Plackett? Ik geloof dat ik al mijn ideeën daar over, inclusief kleine wijzigingen die ik zou maken in deze post heb gezet.

Ik denk dat het niet zo zeer de verhaalstructuur is waar ik tegenaan loop, maar dat de beschrijvingen soms rammelen. Een mannelijke Sneeuwwitje kan niet gewurgd worden door zijn shirt strak dicht te doen, dat slaat nergens op.

Maar ik ben sowieso meer fan van bestaande sprookjes helemaal omgooien en herschrijven of nieuwe sprookjes schrijven met oude bouwstenen om onze huidige genderconcepten een plek te geven ^^

[roggemoeder]

In de roggevelden van Duurswold

De Roggemoeder

Op een gure novembermiddag liep ik, al een hele tijd geleden, langs de kringloop van het dorp waar ik ben opgegroeid. Ergens op het Hogeland in Groningen. Natuurlijk kan ik de kringloop niet weerstaan en moest ik even binnenkijken. Bij de boeken stond een hele stapel oude streekromans, verstofte encyclopedieën en de wereld aan beduimelde detectives. Maar er was ook een half plankje met het labeltje ‘’volkskunde’’. Daar kwam ik een boek van K. Ter Laan tegen. Na het even doorgebladerd te hebben besloot ik het voor €2 euro mee te nemen. Dat boek was Nederlandse Overleveringen 1. Die ene met die prachtige linosnede van een zeemeermin op de voorkant. De aankoop van dit boek heeft heel wat in werking gesteld.

Ik ben meer gaan leren over volkskunst en voelde langzamerhand de band met de provincie ook weer versterken. Ik woonde inmiddels al niet meer in Groningen, maar je kunt de Groninger wel uit Groningen halen, maar niet andersom. Ik ben en zal altijd een Grunneger blijven. Aan de hand van Nederlandse Overleveringen 1 ben ik opzoek gegaan naar meer streekverhalen. Maar een streekverhaal lezen staat niet gelijk aan weten waar het vandaan komt, en dat was juist mijn doel. Daarom beginnen we met 1 voor 1 ontdekken waar de legendes vandaan komen en of er misschien een verklaring voor te vinden is. En vandaag is het verhaal van de titel van mijn blog aan de beurt. De roggemoeder.

K. Ter Laan en Nederlandse Overleveringen 1

Nederlandse Overleveringen 1 is gepubliceerd in 1932 maar de versie die ik in bezit heb komt uit de tweede oplage uit 1981. Hoofdstuk 3 begint op bladzijde 35 en heet Korengeesten. Paragraaf 1 is DE ROGGEMOEDER. Hieronder vallen dus de Roggemoeder en ’t Korenwijf. ’t Korenwijf is een term die we later in onze studie nog tegen gaan komen. Paragraaf 2 DE LAATSTE SCHOOF bestaat uit een verzameling verhalen over de verering en gebruiken rondom het verzamelen van de laatste schoof graan bij het oogsten. Hier staan een aantal zeer interessante verwijzingen in, maar die zijn voor een andere blog.

Duurswold

Duurswold is een streek in midden Groningen die grotendeels samenvalt met de oude gemeente Slochteren. In de 9e eeuw n.Chr. werd begonnen met het ontginnen van de toen nog hoogveengebieden. Dat geeft ook het startschot voor het ontstaan van de vele lintdorpen die het gebied rijk is. Na intensief het veen te ontginnen en droog te leggen moest er een nieuw gebruik van de bodem bedacht worden en werd het gebied in cultuur gebracht. Een cultuurlandschap is een landschap wat door mensenhanden is ontworpen, aangelegd en onderhouden wordt. Bij het afsteken van veen is de eerste halve meter niet geschikt om turf van te maken. Deze werd veelal bewaard om te mengen met de zandgrond die overbleef na het afsteken van het hoogveen. Met goede afwatering en de juiste meststoffen kan er van dalgrond geschikte landbouwgrond gemaakt worden. En laat rogge nou eens erg goed groeien op dalgronden. Zo ontstonden de wapperende velden vol rogge en andere granen in de veenkoloniën. Dit was slechts van korte duur. In 1200 ontstonden problemen met de grondwaterstand. Door het inklinken van de bodem veranderden de hoogveengebieden in zure laagveengebieden. De velden waren slechts nog geschikt als hooiland. In 1770 werd er een nieuw plan voor afwatering gemaakt en werden er een aantal poldermolens gebouwd. Deze zorgen voor de juiste afwatering. En door gebruik van kalkhoudende kleigrond veranderden de velden wederom van schraal hooiland, in buitengewoon vruchtbare akkers waar rogge gretig verbouwd werd.

In de 16e, 17e en 18e eeuw was Duurswold en arme streek. Er was onvoldoende land om boerenfamilies te kunnen onderhouden, het veen was al grotendeels afgegraven en de aardappelfabriek die in latere jaren welvaart zou brengen stond er nog niet. Ik denk dat het dan geen gekke gedachte is dat met armoede geloof sterker wordt, als houvast in moeilijke tijden. Dit is niet alleen geloof in een God maar ook bijgeloven en oude volksverhalen. Daarom is het ook niet raar dat het verhaal van de roggemoeder uit mondelijke overlevering komt van iemand uit de Woldstreek.

In Nederlandse Overleveringen 1 staat onder het verhaal niet alleen de verwijzing naar ’t Wold maar ook ‘’(Grn. Volksverhalen, 15.)’’. Groninger Volksverhalen is een boek uit 1930 geschreven door E.J. Huizenga - Onnekes samen met K. Ter Laan en F.G. Knol. Eilina Huizenga – Onnekes was een Gronings folkloriste. Haar oom Johannes had een van de eerste boeken over de folklore van Groningen geschreven en daardoor was haar interesse gewekt. Om het werk van haar oom voort te zetten trok ze de hele provincie door en schreef ze de verhalen op zoals ze ze hoorde, in dialect. In wierdedorp Ezinge vond zij een schriftje uit 1800. Hierin schreef een destijds 11-jarig jongetje verhalen van de huisnaaister op. Eilina besloot het schriftje met spelfouten en al uit te geven als boekje. Groninger Volksvertellingen 1: Het boek van Trijntje Soldaats werd uitgebracht in 1928. De publicatie van dit boek wordt gezien als een van de eerste sprookjesboeken in het Nederlands geschreven. En dus twee jaar later publiceerde ze Groninger Volksverhalen wederom in het Gronings. Groninger volksverhalen openbaar toegankelijk. Zie bronnenlijst.

En inderdaad in Hoofdstuk 3 VAN ZOMER- EN WINTERGEESTEN pagina 15 vinden we: RÒGGEMOUER

De originele tekst is als volgt:

RÒGGEMOUER

As de rògge groot wòrdt, zo dat ie der hoast nait meer over kieken kinnen din zit ter aaltied ’n gaist in, dij der op paast. Kinder binnen din wel es onverzichteg, en willen in ’t koorn lopen, omdat ’t doar zok aiveg mooi speulen is. Mòie heur aaltied voor woarschaawen, Ròggemouer kin mor zo komen, en slepen ze weg. Din zai ie ze nooit weer.

’t Is zo wondermooi in zummertied, as ie bij ’t koorn langs lopen. Din kin je ’t zo regelmoated gòlven zain, net as ’t wotter van de zee. Mor as ie goud toukieken, is ter aaltied ’n stee in, doar beweegt de rògge zok vremd en onrusteg. Da’s de gevoarlke plek; doar zit Ròggemouer.

As ie niks doun, dut Ròggemouer ook nooit wat. ’t Ainegste wat heur nòg wel es overkomt is dat ze de kòrrels van rògge, dij din nog zo waik binnen, wat stief in haand knipt. Din wòrden ze swaart en vergifteg; doar zeggen ze tegen van mouerkorrels. Mor dat is altied mor ’n stok of wat.

(’t Wòld.)

Het stuk tekst wat in Groninger Overleveringen 1 staat is een vertaling van bovenstaande passage. Volgens mij is het ook voor niet Groningers nog redelijk te lezen wat nou de precieze strekking is van het stukje, maar bij deze mijn vertaling.

ROGGEMOEDER

Als de rogge hoog wordt, zodat je er bijna niet meer overheen kunt kijken, dan zit er altijd een geest in die er op past. Kinderen kunnen dan nog wel eens onvoorzichtig zijn en willen in het koren lopen omdat het daar zo eeuwig mooi spelen is. Daar moet je hen altijd voor waarschuwen, Roggemoeder kan maar zo komen en sleept ze weg. Dan zie je ze nooit weer.

Het is zo wonderschoon in de zomertijd als je bij het koren langs loopt. Dan kun je het zo regelmatig zien golven, net als het water van de zee. Maar als je dan goed kijkt is er altijd een plek waar de rogge vreemd en onrustig beweegt. Dat is de gevaarlijke plek, daar zit Roggemoeder.

Als je niks doet, doet de Roggemoeder ook nooit wat. Het enige wat haar nog wel eens overkomt is dat ze korrels van de rogge, die dan nog zo zacht zijn, te stevig in haar hand knijpt. Dan worden ze zwart en vergiftigd, daar zeggen ze moederkorrels tegen. Maar dat zijn er altijd maar een paar.

Observaties

Hieruit kunnen we een aantal dingen opmaken. Dat blijkbaar dus de aanwezigheid van de roggemoeder een afschrikkende werking op kinderen zou moeten hebben. Een figuur of verhaal met een waarschuwende functie wordt ook wel een kinderschrik genoemd en gebruikt om kinderen in het gareel te houden. Ook jij hebt vast wel eens gehoord ‘’daar krijg je vierkante ogen van’’ of ‘’als de klok slaat dan blijft je gekke gezicht zo staan’’ dit zijn allemaal vormen van bangmakers. Ook Sint Nikolaas en Krampus worden gebruikt als kinderschrik. Sinterklaas ziet immers alles, en wie zoet is krijgt lekkers wie stout is de roe. De figuren gebruikt als kinderschrik zijn vaak afgeleid van figuren uit het Germaanse geloof. Nadat vooral in de 18e eeuw volksgeloof heel erg afnam werd het alleen nog gebruikt als bangmaker om kinderen in de pas te laten lopen. Figuren die kinderen ontvoeren en meenemen komen het meeste voor, wellicht omdat die het meest effectief zijn?

‘’Dan zie je ze nooit weer.’’

Het kan ook een verklaring zijn voor personen die in Duurswold vermist raakten. Veenmoerassen zijn voor volwassenen al een gevaarlijke plek om van de paden te dwalen laat staan kinderen. Door de zuigende werking van het veen en de natte omgeving ligt de verdrinkingsdood altijd op de loer. Een vermissing hoeft ook niet altijd met de dood te eindigen.

Veel volksverhalen zullen voortkomen uit het niet kunnen verklaren van natuurlijke verschijnselen. Dat zien we bijvoorbeeld met donder in de Noordse en Germaanse mythologie en bliksem in de Griekse mythologie. En inderdaad beweegt en golft een roggeveld soms vreemd. Omdat er specifiek over de zomer wordt gesproken is de kans groot dat dit windhozen zijn geweest. Windhozen ontstaan onder een onweerswolk. En wat volgt vaak na een hete zomerdag? Juist, onweer. Het hoeven ook geen volledig gevormde slurfvormige windhozen te zijn, maar als er een beginnende windhoos werd gezien in de vorm van onrustig bewegende rogge is het voor die tijd een makkelijke conclusie. Van confirmation bias had men toen nog niet gehoord. Het zien van fysieke ‘’bewijzen’’ voor de aanwezigheid van een entiteit zorgt alleen maar voor een sterker geloof van de legende.

Deze roggemoeder laat blijkbaar ook sporen achter in de ‘’echte/fysieke’’ wereld in de vorm van ‘’moederkorrels’’. ‘’En dat zijn er altijd maar een paar’’ is ook te verklaren. De schimmel Echt moederkoren komt namelijk niet veel voor. En het is niet een ziekte die zich snel verspreid en daarmee hele akkers tegelijk besmet. Dus in een groot veld met rogge zullen inderdaad slechts enkele aren met de schimmel besmet zijn, en daarmee aangeraakt voor de roggemoeder. Hoewel we nu weten dat deze moederkorrels worden veroorzaakt door een schimmel is het best mogelijk dat deze sage als verklaring voor deze zwarte korrels is ontstaan. En niet alleen dat, mensen die besmet meel hebben gegeten kunnen daardoor gaan hallucineren en doodgaan. Uit de gifstoffen uit moederkoren wordt namelijk LSD gesynthetiseerd. Ik kan me best voorstellen dat high zijn goed werkt voor het voorstellingsvermogen en dat daardoor ‘’geesten’’ werden gezien. Echt moederkoren en de zwarte korrels komen op een later moment in haar eigen blog nog een keer terug want daar zit ook een fascinerend verhaal aan vast.

En toen liep het spoor helaas vast. In Groningse Volksverhalen staan geen bronnen omdat alle verhalen mondeling door Eilina verzameld zijn. Maar niet getreurd, dit is slechts deel 1 van een hele reeks aan bronnen en achtergrondinformatie die uitgeplozen kan worden. Er staat nog een bezoek aan de Groninger archieven op de planning en in de Collectie Overijssel is nog het nodige te vinden. Dit is slechts de eerste stap op het pad van haar verhaal.

Geloof ik nou in het bestaan van de roggemoeder? Goede vraag. Geen idee. Geloof ik dat er overal een soort bezieling in zit? Ja, maar of dat dan ook direct betekend dat ik denk dat er in elk veld een geest huist weet ik niet. Volksverhalen zijn voor mij een manier om verbinding te voelen met de grond waarop ik sta, met de mensen om mij heen, met de provincie waar ik opgegroeid ben en met mijn voorouders. Of ik er dan ook in geloof kan ik je nog niet vertellen. Wellicht een volgende keer.

[geletterderotzooi]

Het begon toen ik veertien was,

wachten bij het winkelcentrum,

de eerste keer weg met vriendinnen.

Ik moest voor het donker thuis zijn.

En toen voelde ik iets op mijn bil,

dacht dat het zakken waren,

tot ik keek en zag:

een jongen, een hand op mij,

de andere hand om zich af te trekken.

Toen ik vijftien was,

sloot mijn pester me midden in de nacht

in een Messenger-groep met jongens.

Ze speelden met mijn foto’s,

zeiden hoe ik hun ballen blauw moest zuigen.

Ze schreven hoe ik mijn maagdelijkheid zou verliezen,

met een zak over mijn hoofd,

zodat ik niet zou zien wie het was.

Toen ik zestien was, ging ik naar een feestje.

Ik had geen vrienden meer, net gepest,

dus dronk ik moed, maar dat veranderde niets.

Hij stak zichzelf in mijn mond,

en daarna tussen mijn benen.

Tranen rolden over mijn wangen,

terwijl ik naar de feestlichtjes keek.

Twee maanden later,

pijn op school, bloed overal.

Hij had een kind in mij achtergelaten,

maar ik ben het verloren.

Jaren daarna,

bij elke sociale gelegenheid zocht hij me op.

Hij wilde praten, sorry zeggen.

Maar elke keer eindigde het

met zijn hand tussen mijn benen,

want ik was "toch onweerstaanbaar

door mijn eetstoornis."

Toen ik negentien was, net uit opname,

probeerde ik opnieuw te leven.

Ik ging studeren,

en ontmoette iemand die mijn vriend werd.

Maar hij sloeg me,

als ik niet wilde doen wat hij vroeg.

Hij sloot me op in de kelder,

uren of zelfs langer,

en als ik honger of dorst had,

moest ik iets in ruil doen.

"Draai je maar om,

ik wil niet naar een skelet kijken."

Tot hij me op een nacht,

om vier uur ’s ochtends,

in Parijs op straat zette,

omdat ik om een condoom vroeg.

Hij verloor zijn erectie,

en zijn geduld.

Toen ik twintig was, gebeurde het weer,

in de tram naar school.

Een jongen, niet ouder dan veertien,

begon zich naast me af te trekken.

De tram was overvol,

ik kon nergens heen,

ik rende naar de toiletten,

waar ik mijn afschuw uitkotste.

Toen ik vierentwintig was,

was ik op familieweekend

met de familie van mijn vrouw.

Na een avond vol wijn,

gingen we in de jacuzzi,

met haar ouders en hun vrienden.

Een man van vijfenzestig,

zijn hand gleed steeds weer op mijn been,

per ongeluk, dacht ik.

Tot hij hoger ging,

mijn zwembroekje opzij schoof,

en begon te voelen.

Ik sprong overeind, in ongeloof,

wist niet wat te doen of te zeggen,

en kroop stil in bed.

Na al dit alles,

geloof je toch niet dat ik er niet om vraag?

Na al dit alles,

denk je toch dat ik het uitlok?

Dat ik een signaal geef,

dat dit mijn lot is,

dat ik er ben om hun spel te zijn?

[fransopdefiets]

26-6 Trondheim - 2

Het stikt hier van de restaurants en eethuisjes en het beste om te doen gisterenavond, leek me een beetje het centrum uit te lopen. Dan krijg je ongetwijfeld meer eten voor je geld dan op de overvolle terrassen in het centrum. En zo vind ik een Asian streetfood eethuisje met prima springrolls en pad thai. Ze gebruiken er andere mie voor dan in Thailand en er worden geen verse pepers gebruikt, je krijgt er een schaaltje chilivlokken naast. Daar mag je zelf je eten mee oppeppen.

Daarna ontdekte ik een enorme shopping mall en daar vond ik, bij een soort van apotheek, de zeep die ik zocht voor mijn tere huidje. In de supermarkt kocht ik nog een flacon babyzeep om kleding mee te wassen en een blikje bier om mee naar het voetbal te kijken op mijn hotelkamer. Dat met dat voetbal had ik gauw bekeken, de wedstrijd Nederland - Oostenrijk was niet te zien op de aangeboden zenders. En het bier smaakte ook al niet zo best, het zal wel afgestemd zijn op de Noorse smaak.

Vanmorgen lekker gevarieerd ontbeten en eerst maar eens uitgezocht hoe laat en waar ik morgen de ferry moet nemen naar Vanvikan, daar start de route naar Tromsø, de derde etappe van mijn tocht. Toen de fietstassen uitgemest en alles gewassen in dat hele kleine fonteintje en uitgehangen in de douche.

Mijn eerste bestemming was een opgraving van het oudste middeleeuwse kerkje in Trondheim. In tegenstelling tot wat je meestal ziet, werd deze kerk (maatje veestal) na elke herbouw kleiner in plaats van groter! Je kunt het zien in het souterrain van een nieuwbouwcomplex met een café (en dat betekent hier koffiehuis) en de openbare bibliotheek. Toen door naar het museum voor moderne kunst, de kathedraal geloof ik wel, hij ziet er van buiten niet erg boeiend uit en hij is al in beslag genomen door een cruiseschip vol Engelsen met badges om hun nek. Om daar dan weer 13 euro toegang voor te betalen stuit me tegen de borst. Ik vind sowieso dat kerken en tempels vrij toegankelijk moeten zijn voor iedereen.

Het museum is wel aardig, maar niet bijzonder. Ze blijken ook nog een dependence te hebben op 20 minuten lopen en zo kom ik opeens in een heel ander deel van de stad.

Onderweg doe ik mijn best de sfeer van Trondheim op de foto te zetten, maar dat valt niet mee. Overal staan auto’s en lopen toeristen. Dan is dat toch de sfeer van Trondheim zul je zeggen en dan heb je wel gelijk, maar het levert niet zulke mooie foto’s op! Onderweg kom ik ook nog langs een Sociologische Polikliniek. Wat kan dat anders zijn dan een therapiecentrum voor de samenleving? Wat een geweldig idee!

In de dependence is een mooie kleine expositie van de Arts en crafts beweging vanaf William Morris tot nu. En op de eerste etage etaleren ze deprimerende houtskoolschetsen van Håkon Bleken, die een van Noorwegens beroemdste nog levende kunstenaars moet zijn.

Gefietste afstand: 0 km

Gefietste tijd: 0 uur

Afstand tot de Noordkaap langs een touwtje: nog net zo ver als gisteren

[moonschijn]

20/06/2024

I truly believe

with my whole being,

that I was made to love

You and me

my friends and family

i believe with my whole heart

that i’m made out of love

for the world and nature

for the lights that dance in the night

the clouds that caress the sky

for the flowers that slowly open

revealing the sleeping bees

i believe with my whole body

that i am made to laugh

and sometimes even to cry

that i was made to feel

that i was made to live

and float across the world

i was made to meet people

and to get to know them

even just for a little

I believe in me

that is am allowed to be here

-AMC

originally written in Dutch

17/06/2024

ik geloof met heel mijn ziel

dat ik ben gemaakt

om te houden van

jou en mij

van mijn vrienden en familie

ik geloof met heel mijn hart

dat ik gemaakt ben uit liefde

voor de wereld en natuur

voor de lichtjes die s avonds dansen

en het gras dat danst door de wind

de wolken die de hemel zachtjes verwennen

voor de bloemen die langzaam openen

en de bijtjes die daar zachtjes slapen

ik geloof met heel mijn lichaam

dat ik ben gemaakt om te lachen

en soms ook huilen

dat ik ben gemaakt om te voelen

dat ik ben gemaakt om te leven

en zweven door de wereld

ik ben gemaakt om mensen te ontmoeten

en leren kennen al is het maar voor eventjes

ik geloof met heel mijn lichaam in mij

dat ik hier mag zijn

-AMC

[daan72]

Feest

Gisteravond een feestje gehad omdat nichtje 12 1/2 jaar getrouwd is. De laatste jaren zijn we als neven en nichten van mijn vaders kant een gezellige groep die op ieders feest van elkaar uit hun dak gaan. Van tevoren wel afgesproken met thuisfront dat ze stand-by moesten staan als ik het niet vol zou houden. Gelukkig was het om 01.00 uur afgelopen en heb ik het heel gezellig gehad. Iets minder gedanst, veel minder gedronken en regelmatig op de kruk rond gekeken naar iedereen die het naar zijn zin had. Veel vragen en gesprekken over mijn kanker en operatie. Getoast op het leven met nicht die 5 jaar geleden geopereerd is aan borstkanker. Gesproken over aankomende controles, angst, ongeloof en vertrouwen verliezen in je lijf. Alles stond op zijn kop. Staat op zijn kop. Je lijf en je hoofd. Mijn lijf gaat stapje voor stapje vooruit. Nog steeds snel moe, kortademig maar ik kan weer zelf een boodschap doen en kleine klusjes in huis. Maar mijn hoofd draait overuren. Met daar bovenop flinke hormoonschommelingen door de overgang. Een leven voor de diagnose en nu het nieuwe leven daarna. Hoop dat het gaat slijten. Dat gevoel en die gedachten. Maar in juli staat alweer de eerste scan voor de deur. Met bijbehorende uitslag. Ik hoop dat het goed is. En dat ik dan ook blij kan zijn. En een klein beetje geloof in mezelf kan terugvinden!