#deidrea

[letter-orcs-art]

OC-tober 2024, pt. 1

Day #1 - Chibi: Sacnite

Day #2 - Different hairstyle: Lena Keppler

Day #3 - In Creator's clothes: Deidrea

Day #4 - 1900s: Blondie

Day #5 - Work of art: Shandri with (kitty) Mr. Claws

Day #6 - Vacation: Morgath

[luckythings]

[sharktankinsights]

Hot Mama Gowns Shark Tank Update - Hot Mama Gowns Net Worth 2025 - Deidrea Haysel created Hot Mama Gowns because of her bad experience with maternity wear in hospitals. She felt uncomfortable in the ill-fitting hospital gowns. They made her feel exposed during childbirth. This led her to design a better gown. The gowns are soft and made from organic fabrics. They also allow for breastfeeding and easy access to medical needs. Deidrea believed there was a big opportunity in the maternity industry. She appeared on Shark Tank hoping for a deal. She asked for $30,000 for a 20% stake in the business. Will the entrepreneur get a deal on Shark Tank? Check out the Hot Mama Gowns update to find out! Hot Mama Gowns net worth 2025 Deidrea Haysel asked for a $30,000 investment in exchange for 20% equity in her company. This meant she valued her company at $...

[firetigerwriter]

Threads

Eventually there was no escape from myself.

I was forced to unbutton my skin and look underneath; tasked to look at every thread, at the mess I had made.

I tore them out and held them in my fingers in grief, realizing they were only poor imitations of you. Your beauty was beyond mine. It was my greatest torture; I had spent my time either loving you or wanting to become you.

But I couldn’t love you. And I couldn’t become you. And I didn’t know how to become myself.

So I tore out every thread until I was naked, mixing the strands of myself with my tears, begging to be made into something beautiful with frayed, weak threads.

----

Threads

Deidrea DeWitt

2.28.22

[dreamersdrivel]

Books I've Read Lately and Recommend

Books I’ve Read Lately and Recommend

It’s been a tough reading year for me. I’ve been going through periods of awful reading slumps, little to no desire to read anything—super scary! And as a result, I also have review slumps—it’s hard to put my thoughts down in writing even when I love a book. So today, I thought I would share the books I have been reading and would absolutely recommend for you to experience for yourselves (in no…

[bratzkoo]

Are you interested in doing collaborations with co-writers? If yes, who?

opkors! i would love to do collabs with fellow writers. i would sell my dad to collab with Deidrea DeWitt. Oh, mayhaps @thicccqueyoongimin , cause i love her uwu uwu. deadass, would love to do a collab with my two moms (Kas and Rid), my auntie @ressjeon (cause she loves exes! au), sunni , big sis fluff, @jintherapper , chelle , ryen, anyone honestly... now that i realize... i would love to collab with everyone. HAHAHAHA. but deidrea dewitt,, pls i offer u bread

[missverendus]

Bad Memories

Rose’s POV

“Jefferson de la Paz, pwede mo akong tawagin na Jeff.” pagpapakilala ng lalaki sabay abot ng kanyang kamay saakin. Tiningnan ko lamang ito at hindi na pinansin. Binalingan ko na lamang ang aking nurse na nasa aking tabi at binulungan ito.

“Maaari bang iwan mo muna kami?” Aalma pa sana ang nurse ngunit sumunod na lang ito saakin.

“Paano ako makakasigurong mapagkakatiwalaan kita?” tanong ko sakanya.

“Para malaman mo ay nasa labas lamang si Kier at pinababantayan tayo kaya kung sa tingin mo ay makakatakas ako dito kung sakaling may gawin ako sayong masama, na hindi ko naman talaga gagawin, hindi iyon mangyayari. Kakampi mo ako dito, kakampi niyo ako ni Kieros.” Mahabang litanya niya na nagbigay saakin ng kapayapaan.

Agad ko namang sinilip ang labas ng pinto at nakitang may mga bantay talaga sa labas na kasama ni Kier.

“Sige, tutal ay nasa paligid naman si Kier ay magsasalita na ako. Ako si Deidrea Primrose Calvacante.” Pagpapakilala ko sakanya.

“Kilala na kita, palagi kang nababanggit ni Kier. He really likes you.” Kumunot naman kaagad ang aking noo at pinabayaan na lang ang sinabi ni Jeff.

“Uumpisahan ko na ang nangyari.”

 *flashback*

(Note: the flashback contains a sensitive scene)

Pansin ang pangangayayat ng aking katawan, maputlang labi at mugtong mga mata. Ilang araw na akong nakakulong sa kuwarto ng bigla kong maisip ang mga salitang sinambit kagabi ni Kier bago niya ibinaba ang telepono.

“Prim, alam kong nakakalungkot ang nangyari noong nakalipas na linggo, pero isipin mong hinihintay ka nila Tatay Ferdie at Aichael na mahanap sila, tandaan mong hindi ka nag-iisa, kasama mo ako palagi at susuportahan kita sa bawat desisyon mo.” Naghintay pa siya ng aking sagot ngunit ibinaba ko na agad ang tawag.

Ngayon ko lamang napagtanto na tama ang sinabi ni Kier, wala akong mapapala sa pagmumokmok. Inayos ko kaagad ang sarili ko, pagkatapos kong maligo ay agad akong lumabas ng kuwarto upang kumuha ng tubig at tinapay. Pagkalabas ko pa lamang ng pintuan ay agad akong nakarinig ng kalabog sa aking kuwarto. Dali-dali kong kinuha ang isang bagay na pwedeng gawing pamalo at hinay-hinay na tinungo ang pinto, ng makalabas ako ay agad akong tumakbo papalayo ng bahay ngunit nakaramdam ako ng kirot ng madaplisan ang aking braso.

Sa kabutihang palad ay nakakita ako ng isang tricycle at agad naman itong pinara, ng makasakay ako ay agad kong ipinakiusap na dalhin ako sa munisipyo imbes na sa ospital.

“Salamat po manong!” agad akong bumaba at diretsong pumasok ng munisipyo sapagkat ipinakilala na ako ni Kier sa mga empleyado dito na mas kilala ng mga tao bilang si Mayor Kieros Dimitri Gallagher.

“Annika!” pagtawag ko ng pansin sa sekretarya ni Kier. Gulat namang napatingin si Annika sa akin sapagkat napansin niya na ang daplis sa aking braso.

“Ma’am Rose! Ano pong nangyari sa’yo?” Agad niya naman akong pinaupo sa upuan niya.

“Mahabang kuwento, pero pwede bang tawagan mo si Kier? Naiwan ko kasi ang telepono ko, baka tumatawag na yun doon.” Ani ko. Agad namang tumango si Annika at sinubukang tawagan si Kier ngunit hindi siya sumasagot.

“Pupunta na lang ako sa opisina ni vice-mayor Leviticus upang ipagamot ang daplis ko, tutal may alam naman yun sa panggagamot.” Ani ko kay Annika bago tumungo sa opisina ni Leviticus.

Kakatok na sana ako ng mapansin kong hindi naman nakalock ang pinto ni Levi kung kaya’t dahan dahan ko itong pinihit.

“What? She escaped you?! Foolish people!” Ani ni Levi na tila galit na galit habang agad niyang ibinagsak ang telepono, parang ibang Levi ang nakikita ko ngayon kumpara sa panahong magkakasama kami nila Kier.

Lingid sa kaalaman ng lahat na hindi ako nakakaintindi ng ingles sapagkat hindi ako nakapagtapos elementarya sapagkat di na kinaya ni Tatay ang pagpapaaral sa’kin dahil sumabay pa ang gastusin noon kay bunso na nagkasakit. Labis ang pag-aalala ni Tatay noon at naisip ko na lamang na mas magandang mag-ipon na lamang ako upang hindi mahirapan lalo si Tatay, kung may pagkakataon ay mag-aapply ako bilang iskolar ng bayan.

Hindi na muna ako pumasok ng opisina niya dahil sa nakakatakot na ekspresiyon ng kanyang mukha, akmang isasarado ko na sana ang pinto ng biglang lumingon siya sa kinaroroonan ko at biglang nagbago ang ekspresiyon niya.

“Prim” banggit niya sa pangalan ko, tila nag-iba ang ekspresiyon sa mukha ni Levi. Napansin niya naman ang daplis sa aking braso kung kaya’t nag-iba nanaman ang ekspresiyon niya, bumalik sa kung anong nakita ko kanina. Agad na napansin ni Levi ang takot sa mukha ko kaya’t pinakalma niya ang sarili.

Tahimik siya habang ginagamot ang daplis ko ng bigla niya itong madiinan, agad ko namang binawi ang aking braso sa pagkakahawak niya.

“Levi! Nasasaktan ako! Bitawan mo ako!”

“Matagal na akong naghihintay Prim! Matagal na akong naghihintay na mapansin mo! Pero palaging ang atensiyon mo ay naka’y Kieros!” pinaghalong galit at pagkadismaya na saad ni Levi.

“Si Levi ka ba talaga?” tanong ko sakanya, ngunit imbes na magulat o magalit ay ngumisi siya saakin.

“Sa ngayong pagkakataon, napansin mo din ako hindi bilang si Levi kundi bilang ako, ako na si Atticus. Kung hindi mo naiintindihan kung bakit ako ganito, dahil sa gusto kita, ikaw ang naging sandalan ni Levi, lahat ng meron si Levi ay dapat saakin, saakin lamang!” Saad niya na may ngisi sa labi. Labis na pagkagulo sa aking isipan ang aking naramdaman. Paanong nangyari iyon?

“Natandaan mo siguro ang minsanang binanggit sa’yo ni Kier na ‘Dissociative identity disorder’ o DID? Ganun ang kondisyon ni Levi, maaring napasawalang bahala mo na lamang ang nalaman mong ito mula kay Kier noon pero upang mas maintindihan mo, meron siyang iba’t ibang mga personalidad o mas kilala sa tawag na ‘alters’ at ako si Atticus, ang alter ni Levi na nakakaalala ng mapapait na memorya ni Levi, naiinis ako sakanya dahil hindi niya kayang tumayo sa sarili niyang paa, mas pinili niyang kalimutan ang lahat, nagpakaduwag niya kaya’t mag-dusa siya.” Agad na naglabas ng baril si Levi, hindi, si Atticus at itinutok iyon saakin.

“Ngayon, sasama ka saakin sa ayaw at gusto mo. Kahit sumigaw ka pa man sa opisina na ito ay walang makakarinig sa’yo sa labas ng pintong yan, ngayon, mas pipiliin mo bang sumama saakin o di kaya may masasaktan, kagaya ng sekretarya ni Kieros, ano nga ba ulit ang pangalan nun? Anna? Lena? Oo nga pala Annika!” parang baliw na saad niya.

Sa sobrang takot ay pipi akong tumango, wala akong magagawa sa ngayon kung hindi manalangin na maabutan ako ni Kier dito. Pero tila ubos na ang suwerteng ibinigay saakin. Nakalabas kami ni Atticus sa munisipyo at agad niya akong pinapasok sa kotse niya.

“Wag kang magkakamaling tumalon papalabas ng sasakyan ayokong masaktan ka lalo. May di pa nga pala ako nasasabi sayo, hawak ko rin ang Tatay Ferdie mo at si Aichael, kaya kung tatangkain mong tumakas ay wag ka ng mag-abala.” litanya niya na nagpagulat saakin.

“Anong ginawa mo sakanila?! Bakit kailangan mong mandamay ng mga inosenteng tao?!” Galit kong tanong sakanya.

“Nagtaka ka pa, dahil hindi kita makuha kaagad kay Kier, dinaan ko na lang sa santong paspasan. Tandaan mo Primrose, hindi ko ugaling maglaro ng patas. I always get what I want.” Sobra akong naiinis sa aking sarili dahil sa wala akong magawa sa ngayon, pero gagawin ko ang lahat upang makaligtas sila Tatay at bunso, kahit sila na lamang at hindi na ako.

Nakarating kami sa isang liblib na lugar, pinababa ako kaagad ni Atticus at pinasunod sakanya. Habang naglalakad ay napansin kong para itong abandonadong bahay.

Ngunit hindi kami pumasok doon kung hindi sa isang tagong pinto ng bodega. Narinig ko ang hagulgol ng mga tao, mga pamilyar na tao sa aking paningin. Mga taong lansangan at iba pang mga kasama ko sa iskwater. Namataan ko din sila Tatay at bunso sa may gilid, rinig ko ang mga hinaing nila habang nasa loob sila ng selda.

“Maawa na po kayo pakawalan niyo na kami ng anak ko, kahit anak ko na lang! Wala kaming ginawang kasalanan pakiusap!” saad ni Tatay, tahimik namang humihikbi si bunso.

“Ang tanging kasalanan niyo lamang ay ipinanganak kayong mahirap, para lamang kayong mga langgam na madaling tapak-tapakan dahil wala kayong kalaban-laban.” Saad ng nagbabantay sa selda.

Lalapitan ko sana sila ngunit hinigit ako ni Atticus papunta sa taas, umakyat kami ng hagdan patungo sa isang kuwarto. Agad naman akong binalot ng kaba.

“Napansin mo naman siguro ang mga nakakulong sa ibaba? Sila ang mga taong umaako ng kasalanan ng aking mga kaalyansa. Hindi ba kataka-taka na biglang nauubos ang mga tao sa iskwater? sila ang nagiging daan upang hindi mahuli ang mga nagbebenta ng mga illegal naming gawain. Ang galling diba?” nakaramdam ako ng awa at galit. Awa para saaming mga mahihirap, hindi namin kasalanan na kapos kami sa buhay, at galit dahil sa mga taong kagaya ni Atticus na nananamantala saaming sitwasyon.

Hindi ako makaimik sa sobrang takot sa lalakeng kaharap ko.

“Unti-unti ng sumusuko si Levi sa katawang ito, kung kaya’t sa nakalipas na buwan ay ako palagi ang nakakasama ninyo. Ngayon, tapos na ang istorya! Diba’t gusto mong makawala ang iyong pamilya?” saad niya habang nakangisi.

Agad akong tumingin sakanya at agarang tumango.

“Oo! Kahit ano gagawin ko, pakawalan mo lamang sila!” saad ko habang pilit kong nilulunok ang aking pride.

“Kung ganoon ay ibigay mo ang sarili mo saakin, kapalit noon ay makakalaya ang pamilya mo.” Ayoko man na pumayag ngunit wala na akong magagawa, lahat gagawin ko para sa pamilya ko, ganun ko sila kamahal at pinapahalagahan. Wala ng oras upang mahintay ko si Kier.

“Payag ako, ngunit ipangako mo na papalayin mo sila.” Saad ko, tila gusto kong bawiin ang aking sagot, ngunit hindi ko na magagawa.

“Pangako.”

Agad naman siyang lumapit saakin at itinulak ako sa kama.

Panginoon, ayaw ko ng ganito, kung sa ganito lamang hahantong ang sitwasyon, sana’y kunin niyo na lang ako, pipi kong dasal habang pikit na pikit ang aking mga mata at umiiyak.

Sa sobrang rami ng pangyayari ngayong araw ay di na kinaya ng aking katawan at bumagsak na.

*end of flashback*

Habang binabalikan ang pangyayaring iyon ay humihikbi ako, hindi ko na alam kung anong nangyari pagkatapos nun sapagkat natagpuan ko nalamang ang sarili kong nandito sa ospital.

Ng hindi ako makalma ay agad na pumasok si Kier kasama ang iba pang mga doktor at nars. Iba ang epekto saakin ng mga pangyayari at kung ako lang ay gusto ko ‘yon kalimutan. Masakit para saakin ang mga pangyayari at di ko na alam kung ano ang nangyayari saakin, ang alam ko lang ay tinurukan nila ako ng kung ano, at dahil dun ay nawalan na ako ng malay.

[mayamac]

my play Three Anne Franks at JACK was one of my very favorite theatre making experiences and I can’t stop gazing at the photos I took while peeking from behind the audience.

Directed by Jaki Bradley

with Molly Bernard, Sarah Baskin, Deidrea Hamid and Gabby Beans

[letter-orcs-art]

OC-tober 2024, pt. 4

Day #22 - Steampunk: Anderien Ettreasil

Day #23 - Goth: Gabrielle

Day #24 - 1810s: Lilith

Day #25 - 1830s: Swiftlinna

Day #26 - 1860s: Emmy

Day #27 - 1890s: Deidrea

Day #28 - 1920s: Alyss

[vera-simik]

After two busy days, I'm slowly catching up!

Day 27 - 1890s: Deidrea

Day 28 - 1920s: Alyss

Yeah, she's a respectable fuckin' lady, ya hear?

[luckythings]

[atlanticcanada]

'Here I am, living proof, right?' The program that helps sex workers leave prostitution

Deidrea Desmond says without Stepping Stone, she would "probably be dead or in jail." So many people like her have turned to the Halifax non-profit that it is soon moving to a larger location.

from CBC | Nova Scotia News http://ift.tt/2xKABmC

[firetigerwriter]

About Man

And there was poetry about women, but not about the men they loved. There was nothing about the way a woman desired the creature who came before her. What must Eve have felt when she awakened to find Man next to her, realizing that she was a piece of him? That his skin was only hers to touch, that his eyes could look to no one else but her. That his whispers were only between her and God, that his laughter was only for her to hear. And what must she have felt realizing that Man’s heart ached for her before she had even existed; that his heart sank with the weight of loneliness down to the last of ribs, so God took one of them out to sculpt her who Man had been aching for? Did she see the way Man’s eyes rested with her beside him? Did she see the way the sweat ran down his brow as he worked to provide for her? And in her time, did she notice how his hands had been formed to hold her, to arouse her, to hold her up in paradise? Did she notice how the tones and notes in his voice were different from every other creature in the Garden, that he knew nothing of poetry until the day she was created? And in return – What poetry did she write? Did she ever tell Man of her obsession – how his existence was the reason for her own? How there was no peace for her away from his heart since she had once been the bone next to it? Did she ever tell him how the notes of his voice soothed her and allowed her to breathe deeper, or how his hands had been keeping her together? That her eyes were only for him in paradise? He was a piece of the finale of creation. The only other piece outside of herself. And somehow – There was no poetry about the man that woman loved. Nothing about how his existence was the reason for her own; nothing about how she would do anything for the creature who came before her. About Man 10.18.22 Deidrea DeWitt

[hollandsgekste-blog]

Koppel wordt zwanger van hun eerste kind, maar kiezen zijn doodskist al uit nog voor hij geboren is.

Koppel wordt zwanger van hun eerste kind, maar kiezen zijn doodskist al uit nog voor hij geboren is.

Vroeg in hun zwangerschap waren TK en Deidrea Lauxs verwoest toen ze vernamen dat er iets mis was met hun babyjongen.

  Thomas had Trisomie 13, een chromosomale aandoening die geassocieerd wordt met intellectuele beperkingen en fysieke afwijkingen. Deze diagnose betekende dat Thomas na zijn geboorte slechts enkele uren of dagen zou leven.

Deirdrea en TK beslisten om de zwangerschap verder te…

[letter-orcs-art]

OC-tober 2022, pt. 1

Day #1 - Fav design (Deidrea)

Day #2 - With their BFF (Irma Fawller & Ráchel Lindemann)

Day #3 - Fancy hat (Kelly)

Day #4 - Royalty (Ahuiliztli)

Day #5 - Hug (Mariana Wolker & Viktoria Steinbrenner)

[vera-simik]

Oh hey, it looks like it’s time for another OC-tober!

Day 1 - fav design: Deidrea

“Fav design” doesn’t necesserily mean “fav OC”, although there certainly is nothing wrong with dear Deidrea. She’s my first (and - sadly - also last) DnD character. I don’t remember her original class (the campaign for which she was created had only one session in 2016 due to shitty DM) but since I don’t usually use my characters for only one project, Deidrea was later “reinvented”, developed a bit more and given a “life” outside of any hypothetical future sessions.

I had a lot of fun designing her back then and that’s why she’s one of my faves when it comes to character design.