#crematie

[dutchjan]

June 03, 2024

[donaruz]

NICOLA SACCO E BARTOLOMEO VANZETTI: DUE INNOCENTI SULLA SEDIA ELETTRICA IL 23 AGOSTO 1927

Il 23 agosto 1927, poco dopo la mezzanotte, Nicola Sacco e Bartolomeo Vanzetti venivano uccisi sulla sedia elettrica nel penitenziario di Charlestown.

Ingiustamente condannati per un reato che non avevano commesso, furono oggetto di un processo totalmente condizionato dal razzismo e dal pregiudizio nei confronti delle idee anarchiche che i due professavano.

Dopo la condanna, pronunciata dal giudice Webster Thayer, che non esitò a definirli "bastardi anarchici", moltissimi negli USA e in Europa si batterono per salvare la loro vita, purtroppo senza successo.

I loro corpi furono cremati e trasportati in Italia da Luigina Vanzetti. Oggi riposano rispettivamente nel cimitero di Torremaggiore e in quello di Villafalletto.

Dall'ultimo discorso di Bartolomeo Vanzetti durante il processo:

"Io non augurerei a un cane o a un serpente, alla più bassa e disgraziata creatura della Terra — non augurerei a nessuna di queste ciò che ho dovuto soffrire per cose di cui non sono colpevole. Ma la mia convinzione è che ho sofferto per cose di cui sono colpevole. Sto soffrendo perché sono un anarchico, e davvero io sono un anarchico; ho sofferto perché ero un Italiano, e davvero io sono un Italiano [...] se voi poteste giustiziarmi due volte, e se potessi rinascere altre due volte, vivrei di nuovo per fare quello che ho fatto già".

Cannibali e Re

Cronache Ribelli

[stonedstargazer666]

I just did the hardest thing in my life.

Now I'm not sure how to go about talking about something like this.... i'm not all here mentally so just bear with me.... TW: Death, passing of a loved one, and organ donation. self harm mentioned.

I'm in Louisiana… Got here yesterday, everything feels like a blur… yet it feels like it's moving in slow motion…. It feels really good to see my stepmom, and stepsibs and my half brother Bear who came down to Louisiana JUST for me. Bear and our dad didn't really have a relationship, not the way I did with our dad. But Bear came down from Minnesota for me..... and I'm truly grateful for that.

My dad was legally pronounced brain dead on September 3rd 2024. Yesterday, September 4th, 2024. He had his Hero Walk from his ICU room to the ambulance bay…. i feel… I dont know… I've only ever have seen that on like med dramas before.. ya know? There's a place out here were they take him to handle as they put it "His gifts". Because he was an organ donor… I'm so proud of him for that Oh my gods I'm so proud of him for that…. but that walk… seeing all those doctors and nurses staff. some of who are my step moms co workers… it was the hardest thing i have ever done/ had been a part of in my life…. there is already a recipient of his liver. My dad is going to save someone else's life….. (we just got a call from the place that he went to, they were able to recover his liver, and two other things for transplants!!! THREE THINGS. MY dad is helping three different people!!!!)

Before we did the Hero Walk, Bear got to hang up a flag in honor of our dad. which was flown at half mast at the hospital. He's keeping the flag. Yesterday I had the honor of recording his heartbeat, and it's on my phone. I haven't listened to it since recording it.... I'm scared too, but I know that I wanna save up to get a Seattle Seahawks bear from Build a bear and put his heartbeat in that. I know it's going to kill me everytime I play it, but I think it'll also help???? the jury is still out.. lol

THe hero's walk was so surreal.... seeing that in real life.... I...I don't know how to process it... the doctors, nurses, and staff lined the hallways from the ICU to the ambulance bay.... it was so quiet, and I was sobbing the entire time walking behind my dad. He really is a hero... and my respect for him grew. I already had so so much respect for him. But wow.... The hero's walk was up til today, something I only saw on med dramas.... it felt so heavy, every single one of those people in those hallways had such a heavy look of respect and admiration for my dad. I feel like I'm shock kinda.... just a lot going on my head I cant keep things straight tbh...

Everyone has been a mess, but I think my stepmom and I take the cake on being a mess. (She doesn't have Tumblr, and none of my other family do so i'm not worried about them seeing this heh...) I have been dissociating a lot... I think... been blasting Sleep Token a lot to deal with this.... I never thought that my dad would be gone so soon... It's weird sitting in his chair writing this, knowing that he would usually never let anyone else sit in it... I have moments of hearing his voice when it's completely silent.... it's a sound that I will never forget, and his deep belly laugh when you would get him rolling.... his smile... Gods... I don't know how to feel.... it's weird to be here without him.... I wouldn't be sober if it wasn't for my dad, yeah I made the choice to get sober, but he helped me. He let me scream, cry, vent.... I didn't go to rehab, I literally detoxed on a greyhound bus on my way to Ohio. but when I got to Ohio. My dad was a Video call away, and I called him a lot. He didn't care about my ramblings, or the fact that I can never stay on topic.... he did the same thing.

We are cremating him, and having a wake for him with a viewing... which is going to be really hard for me honestly. After seeing him in the ICU.... but I think it'll be nice. and by cremating him. I'll be able to always have a little piece of him with me always. I just need to find something for his ashes, something that means something to both of us. Just us. I don't know where to even start... I'm not gonna be able to do anything until next month anyway...... I honestly feel so lost right now.... I keep thinking who am I gonna call. and my first thought is my dad....

I can't call him, and it hurts so much. But I know he isn't in pain anymore. He's with his dad, and grandpa. He's with my grandma, and aunts who loved him. But.... I feel lost... my heart hurts so much... I know that I'll learn to cope, and with a lot of time. It will get easier, but it doesn't feel like it. It really doesn't...

there is a GoFundMe going... i can get it from my stepmom if anyone wants it.. it was set up by a family friend.. just dm me I guess. i'll answer DMS but that's really it.

Me and my dad in 2019 in Idaho

This picture of my dad, I'm not sure when it was taken, but he looks so cool.

My dad when he was about 17 or so and his Mopar, this is my absolutely favorite picture of him. Picture courtesy of my Uncle Floyd on Facebook hehe.

Then these are pictures of his flag, the first three I took from the parking lot of the hospital. the last one my brother Bear took. I'm gonna post more photos of my dad. My Uncle Floyd, his brother is sending me a lot, and my stepmom and I are going through his facebook page and shes telling me stories about some of them. While going through some of his stuff... I know its soon.... but honestly... I'm keeping a lot of it. IDK where I'm putting it. But so far its mainly clothes, and stuff me and TJ one of my partners can wear. Might give my other partner a shirt if they'd like....

My dad is a hero, and is going to be saving someone's life tonight with the gift of his liver. I am so proud to be his daughter, but at the same time I am so hurt that he's gone. A small piece of him is going to live on with somebody else, whoever that is. I know they will be grateful for this, and that makes me happy. so happy, my dad loved helping people. So he is very much a super hero in my eyes.

Fly high daddy. I love you so much. You are saving one more life tonight, and I am so proud of you. So very proud to be your daughter, thank you for being my dad and one of my best friends. Even if you said that we weren't. I feel in my heart of hearts we were, I will never stop thinking about you. Or what you would do, or say. what jokes you would make, or how you say them. I love you so so much. I know you will be watching over us from now on, and that you wouldn't want me crying. But dammit dad... you know how I am... I can't help it... It's going to take a while before I can think of talk about you with crying. and you know it. you were always my hero for many reasons....

Do you know how hard it is going to be for me? Not being able to call you? Not being able to excitedly chitter to you about small things like my crystals or tarot cards? or...or calling you crying because I don't feel good or I have cramps and you make me feel better by making me laugh?? I know you know... I get the concept. heh.. But...I guess something is coming from it. I'm getting to know my Uncle Floyd better... He misses you a lot dad, Floyd loves you so much. He's sending me all of these really neat pictures of you guys... and he was making me laugh. Explaining the difference between having a mullet, and having long hair with bangs... lol

Floyd has been checking in on me and everyone almost daily, I haven't talked to him this much ever... which, yeah I know I can't take all the blame. He even said so.... You know you two are so much alike its kinda scary. heh. He called me princess the other day while I was on greyhound. I don't think he was thinking about it to be honest. He's been calling me kiddo a lot, kinda like you did. I think its cute. hehehe. But I think sadly this was the push I needed to connect with him more... He also has a really nice voice, just like yours. And the push I needed to connect with Kim more too.

I know that because of my mom, my relationship with Kim has been kinda weird. But I'm realizing that... some information was revealed and more clarified to me about certain happenings with my mom and wellll.... let's just say there are A LOT of emotions right now with that... I don't even know where to begin on that.... woooboyyyy dad... there's a lot to unpack there... and I know we've kinda touched on this crap here and there and really talked about things from your point of view. But Kim told me stuffs that.... Well I'm gonna need to talk to my therapist about it first because I really don't know how to process it. Because it was during the time I was treating you so horribly.... and I'm sorry... I didn't fully know or understand what was going on. I know I know I don't have to apologize for anything I know. But knowing this new information..... I'm sorry..... I'm so sorry. Ok i'm gonna try not to say that anymore. TRY.

I'm taking a lot of your clothes to be honest, oh and Ace is like my best friend now. Look! HE HUGE DAD HOLY FUCK

As soon as I started talking to Floyd Ace came out and started loving on me. I love him so much dad, he's so soft and sweet oh my gosh. But he misses you. He's definitely your cat lol for sure your cat. Everytime attacks Kim I giggle I can't help it. it's so funny, Tucker and Flash miss you too. Tucker has been so happy to see me. I love those dogs so much. I'm so happy to see them, and cuddle with them!!!! it's been so nice to be writing this and being able to set this aside to love on one of them for a minute. It's also been nice to spend time with Bear, We hung out a little yesterday.

He needed to run to Walmart, I tagged along cause well I wanted to go for a car ride. and I wanted to spend time with him too. He did drive all the way down here for me.... and yeah I know. I'm just glad he's here, he's getting some kind of closure with all of this... I know I've always been kinda like the fixer.. always trying to fix things... like relationships. like with my mom and Kim.

I now understand what was really going on... and I...I can't fix that. I can't, I have my own shit I need to worry about dad... like how i'm gonna live without you.... how am I going to do that?? I know I have TJ and Fruits... Kim, Bear, Floyd... Yes I've been constantly talking to TJ. I've been keeping him updated every step of the way....

But not you.... goddammit dad..... I know I'm going to be ok eventually, but this fucking sucks right now... My mind is racing, one minute I'm laughing about something you joked about or said, the next i'm shaking and sobbing because you aren't here... I feel like i'm constantly panicking.... I would totally lose my mind if I wasn't here with Kim and them... honestly I think if I wasn't here with them, I think I would be hurting myself right now or wanting to be really badly.... and that's a scary thought to be honest. I don't know if I do right now... but so much has been going on that I haven't really thought bout it frankly. I'm keeping a lot of your shirts for myself and TJ. I'm gonna see if J wants any of them. If not, well I'm not worried about it. ¯\_(ツ)_/¯

I promise to take good care of your shirts that your dad gave you. I have a lot of good memories of you two together, so to have some of these shirts that I vividly remember grandpa Taylor wearing when I was little, then seeing you wearing them... now me... its.... very special to me. And I'm very honored?? I'm not sure if that's the right term, but i'm gonna go with it...Of course I'm taking your Kiss Blankie, and one of your Seahawks shirts. my favorite one. the one you always wore, you know the one. hehe. I even have the shirt J and I made for you when we were teeny tiny. My handprint is so small oh my gosh dadddd... I promise to take good care of it.

Gods....there's so much more I wanna say. But I'm not really sure how too... I definitely feel like i'm still in shock...I thought I still had time... Dad... You HAVE to tell people when you don't feel good, I know you don't like people worrying about you but... THIS IS WHYY!! GOD dad.... I'm happy your not in pain anymore I'm so happy for that, cause god knows that you hated it so much... But this was too fucking sudden for everyone. Too fucking sudden old man.... Christ... leaving me...us like this... fucking hell dad.... I just... I need you. here with me. I'm always going to need you. I don't know what I'm going to do without you.... you were a really good man whether you believe it yourself or not.

You ARE a good man, you saved three different lives.... but mine is going to be changed forever and you know how much I hate change like this..... Honestly personally I don't think I'll ever really get over this, or this trauma... I really don't think I will. I hate this so much I do. plain and simple. I want you here with me dammit, it's not fucking fair! It's so not fucking fair!! I hate feeling like i'm being selfish when I know this is normal....I feel like I have to be strong for everyone else I don't wanna be. I spent most of my life hating you because of my mom!!! I HATE MYSELF FOR THAT AND ITS NOT MY FAULT. I missed out because of her, and because she lied to me about a lot of things..... and that's time I will never get back with you.... that kills me so badly..... like oh my gods it hurts bad.... so much..... I know there is still a lot of high running emotions. But you know how strongly I felt and loved.... gods... How am I going to this without you? I know I will..... but right now...I don't know how... I really don't know how..... I love you so much this hurts so badly.... I don't think I can properly pet into words how bad i'm hurting.... how badly i'm missing you right now. I know for a fact that if you were here right now, we would be talking about everything under the sun. Gods I need that right now..... I really do daddy... I just wanna talk to you, and laugh and hug you.

I would give almost anything for just one more day.... just to hear your voice, see your green eyes. hear your laugh.... feel your arms around me... I am so glad that we were able to work on our relationship. So fucking grateful. you mean so much to me daddy, you really do. I hope you know how much you mean to me.... I really really hope you do . I love you dad. I will talk soon.... maybe... might start a sideblog with letters for you... I'll have to think about that for a little bit. But I love you daddy. I will talk you later. toodles....

[ilfascinodelvago]

I resti delle vittime di Buchenwald subito dopo la liberazione dei prigionieri e i cittadini tedeschi, che ignoravano o facevano finta di ignorare tutto quello che stava accadendo vicino a loro, costretti a guardare l’orrore dei resti dei corpi bruciati o accatastati in attesa dei essere cremati. (1945)

Ph. Margaret Bourke-White

[gewoonkarin]

Uitvaart. Crematie. Afscheid. Het maakt niet uit hoe je het noemt, het blijft verdrietig.

Oudste liefje en ik gingen vanmiddag naar het afscheid van de vader van haar vriendin. Mooie verhalen, mooie foto’s, mooie muziek. Het laatste woord was nog door hem geschreven. Moeder en dochter stonden beide sterk. Vertelden hun verhaal met daarin juist niet de laatste periode maar de fijne herinneringen, vaak met een glimlach. Ooit vroegen de liefjes aan mij waarom de vertellers geen applaus kregen na hun verhaal, vandaag was ook zo’n moment dat je een applaus wilde geven. Ongeschreven wet dat dat niet past maar ik zou het graag anders zien.

Op de heenweg vroeg oudste liefje zich af waarom mensen zichzelf en elkaar dit aandoen, zo’n afscheid. Moe van verdriet en geregel en dan hoog in emoties afscheid nemen in groot gezelschap. Keuzes zei ik. Aan de ene kant wil je iedereen de kans geven om afscheid te nemen en aan de andere kant wil je alleen hen heel dichtbij erbij hebben. De keuze ligt vaak bij de achterblijvers. Veel tijd heb je niet.

Een afscheid mooi maken. Zo was het vandaag. Ik zag een moeder, dochter en zoon. Ik zag wat ik bijna 7 jaar geleden zag. Ik hoorde ook dezelfde soort opmerkingen. Dat mensen hopen dat niet ingestort gaat worden, dat de klap nog wel gaat komen. Vaak komt er geen klap. Dat is boekwijsheid. Ik zie soms wat gestruikel en vallen en weer opstaan. De rug rechten. Een moeder die beseft dat ze het nu alleen moet gaan doen. Een dochter met een eindexamen voor de boeg. Een zoon die zich terugtrekt. Ook dat is niet standaard maar voor mij zo herkenbaar.

De hele vriendengroep van oudste liefje was er. Dat steunt. In zes jaar tijd is de groep gevormd en zijn ze samen op weg naar volwassen worden. Dit hoort erbij. Lief en leed delen. Mooi dat ze er voor elkaar zijn. Nu maar zeker straks. Zij weten. Dan hoef je niet maar kun je alles vertellen.

Ik zei tegen de moeder dat het nu echt tijd werd voor dat wijntje samen. Over een paar weken ga ik eens appen. Als de stilte komt. Het leven gaat door, ook als het voor jou nog zo vaak stil valt.

Ook zij gaan het redden samen. Rouw verweven met de waan van de dag kost tijd. Geen zes weken of een jaar maar tijd. Ik geloof niet zo in dat instorten. Ik geloof wel in de veerkracht van de mens. Na overleven komt leven.

[ibrahimalbadriroleplay71]

Criminali infiltrati:

-Osman Coulibaly (inventato) è un militante dell'organizzazione terroristica Stato Islamico ed è infiltrato nel FBI ma per non farsi scoprire facilmente dà informazioni a entrambe le parti.

-Adolf Hitler e Reinhard Heydrich sono stati membri del partito nazista in passato ma ritornati in vita dall'inferno a causa del demonio.

Hitler era il dittatore della Germania che ha commesso il crimine dell'olocausto mentre Reinhard fu un ufficiale della polizia segreta e delle SS.

I due uomini si trovano in Argentina a Buenos Aires senza farsi scoprire dalle altre nazioni e corrotto un poliziotto argentino mentendo a lui dicendo che non prenderanno di mira gli ebrei nuovamente.

Perché scegliere l'Argentina in una trama inventata? si suppone presubilmente che forse Hitler era fuggito in Argentina secondo la CIA e il FBI ma la versione accettata è quella sovietica in cui Hitler si era suicidato con Eva Braun dopo il matrimonio in cui si presuppone che i loro cadaveri sono stati cremati.

Per quali motivo ho deciso di fare infiltrare due criminali nella polizia argentina? è ben noto che c'è corruzione nella polizia ma a causa del fatto che ci sono malintenzionati a infiltrarsi quindi non venendo sospettati per le loro reali intenzioni avranno un supporto segreto dai bianchi supremacisti e spacciatori di droga infiltrati quindi vedremo quali crimini faranno più avanti ma non inizieranno presto ma con il tempo e con il tempo verranno scoperti dai poliziotti buoni ma non subito.

[amits431]

Looking for trusted cremation services in Magarpatta City? Mokshprapti offers reliable cremation services with utmost care and respect for your loved ones.

[peterpijls1965]

Een vloeistofdia schrijven

(1 september 2017)

De waarachtigheid is me lief. Daarom streef ik altijd naar waarheid en oprechtheid. Tot zover het gewichtige gelul.

Waren de mensen maar wat eerlijker. Alleen ontaardt dat al snel in onbeleefdheid. Het zijn onbeschofte tijden.

In de participatiesamenleving word je geacht het zelf te rooien, met mantelzorg van je netwerk. Dat moet je maar net hebben. Ik prijs me gelukkig met de mensen om mij heen; hun generositeit. Maar anderen staan er alleen voor en moeten leven van 5 euro per dag, want schulden.

Ik begrijp de mensen achter Breitbart. Ik kan neo-nazi’s volgen. Ik sympathiseer met white trash. Ik zou er journalistiek veldwerk naar willen doen, maar in de rolstoel kom ik niet ver. Een mens moet zijn beperkingen onder ogen zien.

Mijn room mate zit te schreeuwen op het terras, niet voor het eerst. Ik moet haar decibellen verdragen. Het is een oefening in loutering en purificatie om tussen andere mentaal uitgedaagden te wonen.

Nu schakelt ze over op Maleis, want dat spreekt ze ook, met onze Indische buurman W. Tempo Doeloe.

De room mate en buurman W. zijn goede mensen, met kwetsbaarheden. Hun aanwezigheid, hoe luid soms ook, voorkomt dat ik permanent ga navelstaren. Nu zingt de room mate Lucy in the skies with diamonds. Never a dull moment in een dolhuis.

De Indische buurman had psychoses. Hij is schizofreen, net als de room mate, maar hij sprong in tegenstelling tot haar nooit uit het raam.

Met die mensen leef ik samen. Ze zijn met de andere medebewoners mijn broeders en zusters. We zijn witte engelen met een GGZ-diagnose, tevens huis-tuin-en-keuken-stigma.

Soms schrijf ik fragmentarisch en associatief, ik weet het. Ik moet schrijven om niet gek te worden. Daar heb ik de aanleg voor. Het gebeurde eerder. De waanzin moet buiten de deur gehouden worden. Daartoe moet ik uiterlijk stoicijns overleven in een gekkenhuis.

Ik klamp me vast aan het bezoek dat ik krijg. M’n life line met de buitenwereld. M’n zoon was er, zongebruind op Malta. Nu is hij met tien vrienden naar de Algarve. Ik zie de taferelen al voor me. Z’n reislust heeft hij van mij. Ik, die zo graag nog naar Jamaica zou willen.

Je moet de realiteit waarin je leeft altijd onder ogen zien, zei psychiater Van Dantzig. Dat doe ik dan ook. M’n perspectieven zijn schraal. Als freelancer lijk ik zowaar een klusje gekregen te hebben. Ik mag iets gaan doen voor een kunstgalerie. Maar de ambtenaar wierp een blik op m’n stompen en glimlachte dat mijn afstand tot de arbeidsmarkt te groot was voor sollicitatieplicht. Ze achten me kansloos. Zo ben ik opgegeven, op m’n 52ste.

Soms voel ik me menselijk afval, op de mestvaalt van de geschiedenis beland. Ik klaag niet. Ik ben niet zielig. Ik hoef geen medelijden, want dat ruikt naar minachting. Ik wil alleen van de bevoegde instanties dat ze me een beetje respectvol behandelen, gezien alles wat ik doorstond.

Ik weet niettemin best dat ik het voor een deel aan mezelf te danken heb dat ik in een rolstoel belandde. Ik leefde life tot he max. Drank, drugs, hard gaan. De resultaten zijn bekend.

Ik rouw om mijn vader. Pas een jaar na zijn overlijden kwam het bij me binnen, de crematie waar ik niet was. Ik haalde wel de rouwadvertentie. De waarachtigheid is me lief, begon ik dit blog. Het is daarom dat ik niet naar de uitvaart ging. Het kwam niet overeen met mijn geweten om te gaan. Ik moest in eenzame afzondering afscheid nemen van mijn vader, en dat proces is nog volop aan de gang. Hardcore waarachtig.

In het diepst van m’n gedachten ben ik een dromer. Invallen vervloeien in m’n hoofd, als vloeistofdia’s. Om te verhullen dat ik intrinsiek eenzaam ben, de vocale decibellen om me heen ten spijt.

Ik schrijf dit stukje met een gerenoveerd gebit. Negen kleurloze vullingen erbij. Het resultaat mag er zijn.

Zo verbrokkeld als dit stukje is, zo ben ik uit balans. Door de stress over m’n uitkering en m’n plek in de beschermde woonvorm, die over een jaar mogelijk vervalt.

Dan de huidhonger. De stagiair droeg een hotpants.

Een vloeistofdia schrijven.

[atevegter]

3363 Uitvaart

De bijeenkomst is in een mooi klein kerkje in een lief klein dorpje. Het dorpje is zo klein dat wanneer je naar de kerk toeloopt alle huizen binnen je blikveld vallen. Idyllischer kan bijna niet. Het kerkje is zo lief dat het als het ware opgetild wordt door de grafstenen. Een romantische setting voor een begrafenis of crematie of welk ander afscheid dan ook. De mensen lopen in stilte met elkaar…

[dutchjan]

June 04, 2024

[zijdebloempje]

je kan me echt niet laten hangen op de avond na de crematie van mijn oma

[urnsashes]

Celebrate the life and legacy of your loved ones with our American Flag-Themed Cremation Urns. These urns for ashes are beautifully crafted to showcase the stars and stripes, symbolizing patriotism and honor. Ideal for veterans, patriots, or anyone who loved their country, our urns offer a dignified tribute

[storiearcheostorie]

Studi / Tarquinia, scheletri sepolti nel centro abitato anziché nella necropoli: uno studio interdisciplinare "svela" i loro segreti

Studi / Tarquinia, scheletri sepolti nel centro abitato anziché nella necropoli: uno studio interdisciplinare "svela" i loro segreti

Redazione Sono stati trovati sepolti all’interno della città anziché nella necropoli, inumati e non cremati. Il luogo e il tipo di sepoltura in area sacra ha reso il rinvenimento di venti scheletri nella Civita di Tarquinia (Viterbo) di grande interesse culturale e storico per la civiltà etrusca. Tarquinia, ‘complesso monumentale’, scavi in corso dell’Università degli Studi di Milano Un team…

[havenpoort]

Merovechpark, Rijnsburg

Merovech was een Frankische koning die regeerde van 447 tot 458. Naar hem is de Merovingische dynastie vernoemd. In de periode na de Romeinse overheersing kwam het Frankische Rijk, het West-Europa van nu, tot bloei. Het park en de straatnamen in deze buurt zijn vernoemd naar het gevonden

Opgegraven schatten

Het grafveld in Rijnsburg, ligt binnen een oude meander van de Vliet ten zuiden van het Oegstgeesterkanaal. Het werd in 1913 ontdekt bij het dieper omspitten van een perceel tuinbouwgrond.

Een tuinder wilde zijn grond verbeteren en begon deze om te spitten. Tot zijn grote verrassing kwam hij op zijn perceel  potten tegen met daarin resten van verbrande botten, kralenkettingen en andere sieraden.

Later zijn nog veel meer graven met schatten gevonden. In het grafveld werden tussen 550 en 675 mensen begraven. Een groot deel van de schatten is te zien in het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden en in het  Museum Oud Rijnsburg. 

Het grafveld strekt zich uit over een afstand van ongeveer 100 bij 100 meter. Daarbinnen zijn zowel lijkgraven als crematies aangetroffen. Er zijn aanwijzingen voor in elk geval 255 graven, waarvan ongeveer 30% een lijkbegraving is. De mensen die in dit grafveld begraven zijn moeten geleefd tussen 550 en 700 n chr.

Graven met status

Niet iedereen werd zomaar op dit grafveld begraven. Vooral belangrijke personen kregen er een plaats. Volwassen vrouwen werden begraven met kleurrijke kralenkettingen. Mannen werden vaak begraven met een wapenuitrusting.

In een van de graven is een zwaardkraal gevonden. Dit is een geluksteen die aan een koord bij het zwaard hing. Een gouden gesp is de meest bijzondere vondst. Rijkversierde gespen en andere sieraden lieten zien dat je bij een belangrijke groep mensen hoorde.

De gevonden gesp is versierd met gouddraad en granaten (rode edelstenen). Uit onderzoek blijkt dat de granaten helemaal uit India kwamen! Waarschijnlijk was de drager van de gesp iemand die de koning vaak ontmoette. Doden werden volledig gekleed begraven, mannen met hun wapens, vrouwen met hun sieraden. In vaatwerk van glas en aardewerk kregen ze voedsel en drank mee.

Het kralenveld

Centraal in het park liggen kralen die doen denken aan de schatten die in de graven gevonden zijn. Het zijn uitvergrote kralen van keramiek. Het koord van de ketting is altijd verteerd als dit soort kralenkettingen wordt gevonden. De kralen liggen dan ook nogal rommelig. Maar als je goed kijkt, kun je wel de vorm van de kralenketting herkennen. Ook de zwaardkraal ligt ertussen. Deze is van natuursteen gemaakt. Het patroon van de gevonden gouden gesp is op een bank aangebracht. Vanaf die bank heb je een mooi zicht op het kralenveld.

Merovingen in Nederland

De Merovingische dynastie, oorspronkelijk afkomstig uit het tegenwoordige Nederland, heeft ook nadat het politieke zwaartepunt naar het zuiden verschoof in Nederland sporen achtergelaten. Dagobert I (625 – 639) probeerde zijn grondgebied verder uit te breiden naar het noorden, door de Friezen onder zijn gezag te brengen. Hij was geïnteresseerd in de handelsstad Dorestad, dat in de buurt van het huidige Wijk bij Duurstede lag.

Een ander motief om de Friezen te willen inlijven was religieus: de doop van de katholieke Clovis ontketende een tweede kerstening in Europa waar ook de Friezen doelwit in waren. De Merovingische strijd om het gebied viel samen met de komst van Bonifatius. De inname van Dorestad, het nabijgelegen Utrecht en het gebied van de Friezen ging evenals de kerstening niet zonder slag of stoot, voordat het in de 8e eeuw definitief bij het Frankische Rijk werd gevoegd.

De Friezen waar hier over gesproken wordt moet een verzameling zijn  van nakomelingen van Cananefaten, Warnen, oorspronkelijke Friezen, Angelen en Saksen en reeds gevestigde Franken. Germanen die niet het volk van de Franken behoorden werden mogelijk Friezen genoemd. West Frisia, zoals het gebied genoemd wordt,  had in de periode van de 7e. tot en met de 10e. eeuw ongeveer 7500 inwoners.

Bewijzen van bewoning zijn gevonden in Katwijk-Zanderij en Oegstgeest-Overdorp. Het gaat om fibula’s die dateren uit de late vijfde en zesde eeuw.

25-5-2024

[keynewssuriname]

Defensie lanceert eigen begrafenisfonds voor personeel

Met de lancering van de Stichting Uitvaartverzorging Defensie (Stg. UD) is een eigen begrafenisfonds voor zowel actieve als gepensioneerde personeelsleden van het ministerie van Defensie, een feit. “Een bijzonder moment voor onze defensieorganisatie en personeelsleden. Het gaat niet alleen om een waardige uitvaart te geven, maar vooral om de zorgen weg te nemen van nabestaanden. In tijden van crisis en tegenspoed is het de taak van de leiding om te zoeken naar mogelijkheden over hoe we ons personeel kunnen ondersteunen”, zei minister Krishna Mathoera van Defensie. Militairen, burgerpersoneel en gepensioneerden kunnen zich middels het invullen van een formulier vrijwillig registreren. Hiermee zal er maandelijks een bedrag van SRD 100 van hen worden ingehouden ten behoeve van de stichting. Bij overlijden wordt dan een basis uitvaartpakket ter waarde van maximum SRD 40.000 bekostigd. Voor de start heeft het ministerie ook bijgedragen met een inlegbedrag van SRD 100.000. Het fonds is een gedachte die vanaf haar aantreden in 2020 leefde bij minister Mathoera. Volgens de bewindsvrouw kan deze gedachte ook worden overgenomen door andere ministeries. De afgelopen jaren zijn de kosten van begrafenissen en crematies enorm gestegen. Tegelijkertijd blijft de roep van nabestaanden voor ondersteuning. Tot nu toe heeft Defensie nabestaanden ondersteund met een bedrag van SRD 5.000. Maar dit bedrag is volgens de bewindsvrouw helemaal niet toereikend. Vandaar dat er een eigen begrafenisfonds is opgezet. "Wanneer militairen komen te overlijden dan is de vraag van hoe kan Defensie ondersteunen? En er zijn in dit geval niet echt wettelijke regelingen", aldus de bewindsvrouw. Er zijn wettelijke voorzieningen getroffen voor militairen en andere groepen landsdienaren die in en door de dienst komen te overlijden. De begrafenis of crematie wordt dan volledig gedekt door de Staat en de nabestaanden krijgen een uitkering afhankelijk van de omstandigheden. "Maar wanneer het gaat om een natuurlijke dood of anderszins dat mensen komen te overlijden, dan zijn er geen voorzieningen. Hierdoor zijn de nabestaanden echt aangewezen op eigen inbreng. En omdat de kosten zo hoog zijn, zoekt men naar oplossingen in hun eigen kring, maar ze zoeken ook ondersteuning bij het ministerie van Sociale Zaken & Volkshuisvesting en ook het ministerie van Defensie", aldus minister Mathoera. Read the full article