#compositie

[twafordizzy]

Maria van Oosterwijck schilderde met een caravaggiaans tintje

Schilderes Maria van Oosterwijck (Oosterwyck) was een typisch 17-de eeuwse kunstenaar.Geboren in 1630 in Nootdorp, in de buurt van Delft, dochter van een predikant, schilderde ze stillevens en specifiek vanitas-thema’s. Haar vader nam haar op jonge leeftijd mee naar de galerie van Jan Davidszoon de Heem, die gespecialiseerd was in stillevens. Maria had belangstelling voor bloemen en talent om…

[michaelgrieveblogt]

Abstract schilderij Colours maken

In deze video maak ik een abstract schilderij met acrylverf.Veel plezier met deze video 😉Als je mijn video’s leuk vindt zou ik het fijn vinden moest je een duimpje omhoog geven en abonneren op mijn Youtube-kanaal 😉 *Alle rechten, exclusief de muziek op deze video, behoren toe aan Michael Grieve Muziek: https://www.epidemicsound.com/referral/0ufg0p/Camera: Camcorder PanasonicMicro: Rode…

[oswednesday]

this one is making me lose it

[mentaltimetraveller]

Bart van der Leck

Compositie 1917 no. 4

95,5 x 102,2 cm,

Kröller-Müller Museum

[oldsardens]

Karel Appel - Compositie. 1972

[garadinervi]

Bart van der Leck, Compositie n°3, (Casein and pencil on Eternit fibre cement), 1916 [Centre Pompidou, Paris. © Bart Van Der Leck / Adagp, Paris. Photo: Philippe Migeat/Centre Pompidou]

[devosopmaandag]

Hoe een bloem zijn denken veranderde

De roos vroeg de zon

Zie je mij?

Nee, zei de zon

Ik ben je ogen.

Alle wanden van de Halle Saint Pierre, museum voor Art Brut in Parijs, zijn zwart. In het donker gloeien de schilderijen op als tropische bloemen. Het zijn ook vaak bloemen, en vogels, landschappen en vruchten. De kunstenaar is een lagere ambtenaar, maar wel de nazaat van een aristocratische familie, levend op het in de Indische Oceaan gelegen eiland Mauritius. Hij schrijft aforismen, korte overdenkingen en ultrakorte gedichten. Hij is een excentriek. Over namaak-schilders zegt hij:

De schilder bereidde zijn kleuren en at ze toen op.

Hij had ze eerst moeten eten.

Malcolm de Chazal (1902-1981) deed het laatste. Hij begon pas laat met schilderen en had alle kleuren van zijn schilderijen al een leven lang op zijn tong geproefd. Dat alle werken titel noch jaartal hebben, gaf me aanvankelijk het idee dat ze geschilderd zijn vanuit een soort 'stream of consciousness', maar hij vocht juist tegen te veel geest en voor het zintuiglijke. “Je kunt nooit de vaas met haar inhoud laten samenvallen”, zegt hij over die verhouding.

Water

In een vaas

Ziet niet

De vaas.

Hij ziet

De vorm van de vaas

En denkt dat hij het zelf is.

Hij houdt ons voor dat de de geest één is. “Idee en gewaarwording zitten verwikkeld in elkaar, als de binnen- en buitenkant van een handschoen die past aan een en dezelfde hand. Bewijs: een afschuwelijk idee doet ons dezelfde kreet van pijn slaken als een doom die ons vlees binnendringt”.*

Ik stel me die gedistingeerde heer voor, die in donker pak met vlinderstrik en een zware bril voor zijn ezel staat. Nog meer zie ik hem dwalend over het eiland, alles in zijn omgeving observerend, voortduren losse notities makend. Heel toevallig stootte de Franse dichter Françis Ponge op een obscuur boekje van hem, gedrukt op Mauritius, en besloot hem in Frankrijk uit te geven. André Breton zag in hem een medesurrealist en W.H. Auden bejubelde zijn werk, maar hij is altijd een buitenstaander gebleven. De kunstenaars Georges Bracques en Jean Dubuffet, de oprichter van de Art Brut-beweging, stelden hem voor te gaan schilderen. De Chazal begon daarmee toen hij achtenvijftig was. Op de tentoonstelling verbaasde ik me over de wonderlijke mengeling van artistieke naïviteit en trefzekerheid in kleur en compositie, maar ik viel onmiddellijk voor het werk en de paar woorden die ik er las.

Op een dag wandelt De Chazal door de botanische tuin van Port Louis, op Mauritius. Hij kijkt aandachtig naar een bloem. “Ik liep rond, mijn blik wazig , mijn gedachten los van het lichaam, toen ik plotseling, opkijkend, een azalea naar mij zag kijken.” Het zou een krachtige ervaring zijn die zijn denken over de mens en de werkelijkheid bepaalde. In die donkere zalen keken die bonte bloemen, vogels en vissen mij aan. Enkele dagen later begreep ik pas goed dat het Malcolm de Chazal was die mij daar aankeek.

* vertaling Hans W Bakx in het tijdschift Raster nr. 102 jaargang 2003

[jurjenkvanderhoek]

ALBRECHT GENIN ONTWIERP LOGO’S VOOR EEN COMPLEXE WERELD

Een maagdelijk wit vel papier nodigt uit er een lijn op te zetten en nog één en een vlak te duiden, een compositie aan te vangen. Maar het onbeschreven blad kan ook tegenstaan, de inspiratie dood slaan. Je zit mijmerend, de hand beweegt niet, er komt niets naar boven dat beeld dient te hebben. Dan liever een ondergrond genomen dat al eens iets heeft ontvangen, al een verhaal in zich heeft. Jij hoeft dat alleen maar aan te vullen, in te vullen met jouw idee over de herinnering. Dat is wat Albrecht Genin doet, of beter heeft gedaan. De Duitse kunstenaar leefde van 1945 tot 2013. Op dit moment wordt zijn werk getoond in Museum Nairac , daarbij is een catalogus getiteld "Ocean Stories" verschenen bij Livingstone Editions / Van Spijk Artbooks.

“Omdat Genin niet wilde beginnen op een wrede witte ondergrond, gaf hij de voorkeur aan geprint materiaal zoals Bijbels, wetboeken, kaarten, partituren en grootboeken om op te werken”, schrijft Jeroen Dijkstra van de Livingstone Gallery in het voorwoord tot het boek. Dijkstra stipt kort de levensloop van de kunstenaar aan, daar de tekeningen in de bundel opgenomen al boekdelen spreken. “Wanneer hij muziekpapier gebruikte kon een compositie beginnen met een lijn, maar dan liet hij deze lijn groeien tot een figuur. Met een bladzijde uit een boek is de helft van de afbeelding al aanwezig. Mooi materiaal om een tekening te beginnen daar het eerste werk al gedaan is.”

Wars van de kunstwereld met zijn artistieke trends en kritieken, afkering van musea, galeries en kunstruimten kon Genin bij leven een bijzonder oeuvre opbouwen. Het lukte hem het leven, wat hij beschouwde als de absurde realiteit, te vertalen in een leefbare fantasie. Dijkstra legt de manier van werken uit, ontrafelt het mysterie. Ruwe contouren met veelal emotionele, soms zelfs donkere ondertonen worden afgewisseld met een heel bijzonder gevoel voor humor. Genin zocht de lichtheid van het bestaan. Voor zijn afbeeldingen inspireerden hem de dagelijkse handelingen van Thaise vissers op weg naar de rivier, de boeren die de velden ploegen. Locaties werden inwisselbaar door het beeld te versimpelen tot alleen enkele zwarte lijnen. Op die manier kan het evengoed een boer in Normandië zijn of vissers aan de oever van de Nijl. Mannen met speren rond een kampvuur kunnen ook grottekeningen in Afrika zijn of rotsschilderingen van Aboriginals in Australië. Het vereenvoudigen van een complexe wereld tot haar essentie, omdat de wereld al ingewikkeld genoeg is. "Because I really enjoy it when I am able to do it with ease."

In zijn werken op papier gebruikte Genin meestal zwarte olieverf of oostindische inkt. "Black is more exciting for the process, the composition becomes more divined." Hij was van mening dat kleur het ontstaan van een afbeelding beperkt. Zwart legt de basis voor concentratie op de compositie, kleur leidt af van de abstractie van het beeld. Door het boek, dat in beelden de verhalen vertelt van Genins reizen naar het Verre Oosten, te bladeren zie ik wat de kunstenaar bedoelt met dat de compositie met zwart meer goddelijk wordt. De tekeningen lijken van een andere orde te zijn, een parallel universum. De figuren, met ogen maar zonder neus, brengen een mysterieus spel voor het voetlicht. En inderdaad hebben de tekeningen de sfeer van rotsschilderingen, van beeltenissen die het leven bezweren. Van tekens die de wereld tot haar essentie versimpelen.

Het boek is over verschillende rubrieken uitgesmeerd. Ingedeeld naar de diverse dragers die door Genin voor de tekeningen zijn gebruikt. En iedere ondergrond – boek, muziekblad, geschreven tekst, ingevuld grootboekrekening, logboeken – hebben een eigen sfeer in beeltenis. De figuren zijn tot het wezen versimpeld, de basis waarop de handeling dan wel de boodschap het meest tot recht komt. De drager heeft als verhaal voldoende, niet als leesbare tekst maar als zichtbaar tekstbeeld. Het is het decor van de tekening, heeft er zijdelings betekenis door. De achtergrond maakt de levende vlek speels. Zou het op blank papier zijn gezet zal het een te harde overgang kennen, van het blad springen en minder kracht hebben. Juist deze afweging van geprint onder getekend, die balans van wat was en later is, geeft de compositie een dimensie meer. Het is tastbaar gelaagd.

Op muziek gezet acteren de figuren een danse macabre, een levendige dodendans. En staat de dirigent onstuimig voor zijn orkest. De notenbalken nodigen meer uit om op het thema muziek het beeld te laten klinken. De noten op de balken brengen een melodieuze sfeer in. Er is meer dynamiek dan in de relatief statische boekbladen. Net als in de boeken de tekst zich niet laat lezen, kan het uitgeschreven muziekstuk niet op noten gespeeld worden. Het is behang om de tekening vertrouwd en intiem te maken. De titel van het muziekstuk is meestal aanleiding voor een tekening. Zo is het muziekblad beter onderdeel van de compositie dan bij de andere items voor verbeelding.

Op geschreven teksten gaat de beweging verder. Het schoonschrift nodigt uit tot een geladen dynamiek. En ook hier is de tekst achtergrond ter ondersteuning van het beeldmerk. Waar het grootboek door de rechtlijnige verdeling en de levendige notities daarop een paradox in de afbeelding krijgt. Het kan dat dragen. Rollende hoofden zijn ogende stenen, torso´s zonder armen prijzen schoonheid, een ladder voert naar de sterren, het eiland in de zon zinkt in zee. Ocean Stories, een tekening die titel is van het boek, is beeldend een vlucht uit deze wereld, van huis en haard verdreven. Zo staan alle tekeningen symbool voor de donkerte van het bestaan waarin Genin een verlichtend wezen probeerde uit te drukken. Hij heeft getracht de heldere kant van het leven te zien om deze in zwarte expressies om te zetten. Zwart, niet als naargeestigheid, maar om de aandacht vast te houden, te concentreren op kernpunten. Logo´s van een samengestelde wereld. De aarde versimpeld tot haar geaardheid, waarop het leven nog leefbaar is.

Ocean Stories. Albrecht Genin, tekeningen. Tekst Jeroen Dijkstra. Uitgave Livingstone Editions / Van Spijk Art Books, 2024. Tentoonstelling Museum Nairac Barneveld tot en met 22 juni 2024.

[sardens]

Piet Mondriaan - Compositie no II

[yama-bato]

Heemskerck van Beest, J.B. van (1876-1923). Compositie no.5 (Boom). Woodcut

[twafordizzy]

Van Oostsanen verbeeldde Salome met het hoofd van Johannes de Doper

Salome, geschilderd door Jacob Cornelisz. van Oostsanen (1475 – 1533), is de stiefdochter van Koning Herodes en toont het hoofd van Johannes de Doper op een schaal. Volgens de Bijbel had zij op een feest van Herodes zo mooi gedanst, dat hij beloofde haar alles te zullen geven waar ze om vroeg. Op advies van haar moeder Herodias vroeg Salome om het hoofd van Johannes de Doper. Herodias wilde…

[liefst]

got my dose of quilting inspo at the stedelijk museum amsterdam today 🪡

(bart van der leck - compositie / nicolaas warb - rythme / piet mondriaan - compositie no. iv, met rood, blauw en geel)

[tomaveryme]

Ik hou van vaginale seks met haar. erin zitten is een interessante compositie van empathie en synergie, ik denk niet dat het mogelijk is met iemand anders... ja, op dit moment geloof ik in prijskaartjes

[roderidderhottakes]

De Rode Ridder - De ring van Merlijn

Prentjestijd!

Het paard springt mooi over de boomstam. We zijn ondertussen gewend dat paarden mooi worden getekend, ze komen dan ook vaak in de verhalen voor, maar de positionering van de boom en de sprong van het paard, geven de prent een mooie compositie. Ze konden hem gewoon het bos in laten draven, maar door hier actie in te steken, krijgt de prent een dynamiek.

[oldsardens]

Jozef Mees - Compositie. 1974

[levisgeekstuff]

DC Classics - Crisis on Infinite Earths

Er is een select gezelschap comics dat de tand des tijds moeiteloos doorstaat. En dan zijn er nog een handvol die de comicwereld en de hele industrie errond hervormden. 'Crisis on Infinite Earths' van schrijver Marv Wolfman en tekenaar George Pérez valt zonder twijfel in die laatste categorie. Deze epische DC-crossover, oorspronkelijk gepubliceerd in 1985, heeft de basis gelegd voor hoe we vandaag naar crossovers en universe-reboots kijken. En kijk, bijna 40 jaar na de oorspronkelijke publicatie krijgen we eindelijk een Nederlandstalige versie in de DC Classics reeks van Dark Dragon Books 👉

Het Verhaal

'Crisis on Infinite Earths' was niet zomaar een crossover. Het was een poging om de complexe multiverse-structuur van DC Comics te stroomlijnen. Midden jaren '80 had uitgeverij DC al een lange geschiedenis achter de rug en bestond het DC-universum uit talloze parallelle werelden met alternatieve versies van bekende helden. Deze aanpak werd zo verwarrend voor nieuwe lezers dat schrijver Marv Wolfman besloot de wirwar aan continuïteiten op te ruimen.

En dat doet hij met brio. Hij weet van een abstract concept — het vernietigen en herschikken van een universum — een persoonlijk en emotioneel geladen verhaal te maken. Wolfman zet de karakters centraal. Zelfs in de chaos van het multiversum verliezen helden hun menselijke kant niet.

Het meest memorabele voorbeeld is de dood van Supergirl. Haar offer is niet zomaar een shockmoment, maar een cruciaal keerpunt in het verhaal. Wolfman geeft haar een heroïsch afscheid dat zelfs vandaag de dag nog resoneert met lezers. Ook de dood van Barry Allen (The Flash) is een emotioneel moment dat destijds diepe indruk maakte. Het toont aan dat niemand veilig was, zelfs iconische figuren niet. Je kan het vandaag de dag met de ene schokkende onthulling of dramatische dood in de comics nog nauwelijks voorstellen, maar tot 'Crisis' was zoiets nooit gezien.

George Pérez

George Pérez’s werk aan 'Crisis on Infinite Earths' is simpelweg legendarisch. Pérez is een meester in detail, en dat komt in deze serie volledig tot zijn recht. Van uitgestrekte ruimtegevechten tot close-ups van emotionele karakters, Pérez weet elke pagina te vullen met energie en emotie.

Wat Pérez onderscheidt van zijn tijdgenoten, is zijn vermogen om tientallen personages op één pagina te tekenen zonder dat het chaotisch aanvoelt. Dit is essentieel in een verhaal waar tientallen superhelden samenkomen. Zijn lijnwerk is scherp, zijn figuren zijn dynamisch, en de lay-outs van zijn pagina’s zijn meesterlijk in hun compositie.

Pérez’ illustraties versterken de emotionele impact van Wolfman’s verhaal. Neem de beroemde splashpage waarin Supergirl sterft in de armen van Superman. De pijn op zijn gezicht, het puin op de achtergrond en de manier waarop hun lichamen geplaatst zijn — alles ademt tragedie. Dit moment is een van de meest iconische beelden in de geschiedenis van superheldenstrips.

Impact

'Crisis on Infinite Earths' was niet zomaar een crossover. Het was een schokgolf door de hele industrie. Voor het eerst werd het idee geïntroduceerd dat een hele uitgeverij haar continuïteit kon resetten. Dit concept werd later overgenomen door Marvel (met bijvoorbeeld 'Geheime Oorlogen') en is sindsdien een vast onderdeel van stripverhalen.

DC gebruikte de crisis om haar universum te stroomlijnen, waardoor series als de nieuwe Superman van John Byrne konden ontstaan. Het bracht ook een gevoel van urgentie en gevaar in de verhalen. Lezers wisten dat niemand veilig was, wat de spanning verhoogde.

De invloed van 'Crisis' reikt ook verder dan de comics. Het concept van het multiverse is nu een vast onderdeel van superheldenfilms en tv-series. Denk maar aan films als 'Spider-Man: No Way Home' en 'The Flash', die spelen met soortgelijke multiverse-thema’s.

Verdict

Met 'Crisis on Infinite Earths' schreven Marv Wolfman en George Pérez geschiedenis. Het is een epische, emotionele achtbaan die blijft verbazen, zelfs na tientallen herlezingen. De mix van een groots, kosmisch verhaal met persoonlijke opoffering en tragedie maakt het een klassieker. Het is een van de belangrijkste strips in de geschiedenis van DC Comics en een blauwdruk voor alle crossovers die volgden.

Hulde aan Dark Dragon Books dat ze dit verhaal opnemen in hun mooie DC Classics reeks. Want niet alleen het verhaal zelf is een absolute must, ook de manier van uitgeven is zeer mooi verzorgd. 'Crisis' verschijnt in 3 dikke hardcovers van telkens 160 pagina's. De eerste 2 zijn nu verkrijgbaar, deel 3 volgt in 2025.