#colga
Explore tagged Tumblr posts
churrobear · 3 months ago
Text
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
35 notes · View notes
bottlecaparchive · 8 months ago
Text
Tumblr media
Introduced in 1924 in Columbus, GA, Nehi celebrates its 100th birthday this year. The sodas were said to be “knee-high” in flavor, thus the name.
For the past eight years or so, If you’ve ever been to Columbus, you may have seen one of the original Nehi buildings down on Front Ave. As a soda town, this ain’t the last Columbus-native here folks.
5 notes · View notes
darrinjones · 1 year ago
Text
Tumblr media
2 notes · View notes
520promotions · 2 years ago
Text
Colga Corey - Bad Gal | @YungColga
Colga Corey just dropped his dope new single Bad Gal check it out above and leave soem feedback in the comment sections below. If you like what you hear dont forget to follow him on social media also listed below. Colga Corey will be dropping all new music soon so dont sleep on a dope up and coming artist.Instagramhttps://www.instagram.com/colga_corey/Twitterhttps://twitter.com/YungColga
youtube
View On WordPress
0 notes
fuoridalcloro · 1 year ago
Text
"Aspettare è una imposizione. Eppure è l'unica cosa che ci fa percepire fisicamente il logorio del tempo e ce ne fa conoscere le promesse. Esistono infinite forme di attesa: in amore, dal medico, alla stazione o nel traffico. Aspettiamo: l'altro, la primavera, i numeri del lotto, un'offerta, il pranzo, la persona giusta, e aspettiamo Godot. I compleanni, i giorni di festa, la felicità, i risultati sportivi, un referto. Una telefonata, il rumore della chiave nella toppa, il prossimo atto e la risata dopo il finale di una barzelletta. Aspettiamo che un dolore smetta e che ci colga il sonno o che il vento si plachi. Inerzia, distrazioni o noia: nel registro delle ore programmate, l'attesa è la pagina vuota da riempire. Che nel migliore dei casi ci ricompensa con la libertà."
Andrea Köhler - L’arte dell’attesa
155 notes · View notes
dansfull · 7 months ago
Text
estoy en una etapa de introspección, reflexion, siento que los días pasan y no logro salir del mismo bucle en el que caigo siempre. la culpa, sentirme una fracasada, no poder aceptar que las cosas terminaron. no entender y buscar respuestas donde no las hay. caigo en la victimizacion, en sobrepensaar, caigo en las profundidades de la autoflagelación. y me siento culpable, por no haber aguantado más. y juro que me leo escribiendo esto y pienso "¡qué enferma!". realmente mi unica culpa es sentirme muy sensible siempre, sentir que las cosas me importan mucho, no saber canalizar mis emociones de manera sana. me siento culpable porque si yo no fuera tan sensible, si yo cambiara de personalidad, esto no habria pasado. y es tan horrible sentirme asi, tan poco a gusto conmigo misma.
esta semana de eclipses, dicen que se va todo lo que no necesitamos más. el proceso de purificacion y liberacion durará hasta enero de 2025. el encontrar un nuevo camino, una nueva forma de vivir... anhelo perderme completamente en sensaciones placenteras, formas una nueva personalidad, nuevos gustos, nuevas pasiones. ser más fuerte emocionalmente, no dejar que me manipulen, no dejar que nadie invada el espacio sagrado que tengo que ser yo para mí misma.
quiero empezar a entender el amor no como algo que se merece, sino como algo que es y que se vive y que te encuentra. algo que te llega porque sos amor, y porque experimentarlo es una bendicion. y la verdad quiero pensar que nunca te amé, porque no puede ser que el amor sea esto. tiene que haber algo más que esta mediocridad y este dolor que siento. realmente si el amor es así no me interesa volver a vivirlo.
y me invaden las dudas: ¿realmente me quisiste o te gustaba simplemente cómo yo te trataba? ¿me mentiste todo este tiempo? ¿priorizaste a ella porque la amabas mas que a mí? ¿cual es la manera de evaluar la relacion, a través de lo que vos sentis unicamente? ¿existió algo más alla de vos? ¿estarás pensando en mí ahora? ¿me extrañas o me odias? ¿sentís que yo fui lo mejor que te pasó?
hay una escena muy recurrente que viene a mi mente en la que estas pensandome siempre. te pones a estudiar y te colgas pensando en mi, me buscas en instagram, querés verme todas las fotos, me buscas en twitter, queres verme todo lo que publico. y yo no subo nada y no podés enterarte de nada. y te dormis, y te pones a ver algo en netflix pero te acordas de mi entonces no podes ver nada. y vas andando en bici por toda capital con ganas de cruzarme. y cuando salís con otra chica la comparas continuamente conmigo. "uf, ella me habría dicho esto" o "ella me hubiera dado siempre la mitad mas grande" o "ella me hubiera...". y entras en un bucle de desesperacion, tristeza, pensas que nunca vas a encontrar a nadie mejor, que te equivocaste realmente al alejarte y que ya no podés volver porque me lastimaste muchísimo con lo que hiciste sistematicamente durante meses. y sos consciente de que no tiene sentido volver, por orgullo y por realidad. porque la realidad es que no tiene arreglo lo nuestro y nunca vamos a volver a estar juntos y solo queda aceptar ese vacío de no ser correspondido en el tiempo con la mayor dignidad que se pueda (si es que se puede aceptar esto sin humillarse y arrancarse el alma en el intento)
y yo, en mi realidad, me dejo llevar por los delirios. prometí no escribir nunca mas y acá estoy. prometí desaparecer de todos lados y estoy en más lugares de los que debería. y en cada cosa que hago pienso en vos. y toda mi motivacion viene por pulsión al imaginarte en mi mente. todo el tiempo se me vienen recuerdos con vos, caminando, paseando. te hiciste muy presente en mi vida, una presencia avasallante pero distante, una presencia volatil e invasiva. una presencia completamente fria pero que quema. y ahora hay un hueco en cada espacio de mi mente. en cada cosa que hago, falta algo más. es como si no pudiera completarme con el día a día. me duermo esperando al día siguiente despertarme y reconocerme. pero no me reconozco. no me gusta esta version mía que quedó desde que te fuiste. y tampoco me gustaba la versión que yo era cuando vos estabas. me olvidé quien soy. y no puedo acordarme de nadie que no seas vos. son imagenes que vienen y quedan detenidas por varias horas o minutos en mi mente. y me sube la angustia como olas de mar. y siento que la solucion es dejar de sentir. porque aceptar todo esto es un parto
26 notes · View notes
miciagalattica · 6 months ago
Text
Tumblr media
Chi non buongiorna con me peste lo colga.
23 notes · View notes
disperata-mente-piccante · 2 months ago
Note
capisco il tuo stato d’animo riguardo a come ti vedi. Io sono il primo a non piacermi. Ciò non toglie che lo sguardo degli altri colga dettagli o armonie che noi non vediamo o che leggiamo in modo diverso.
non nego che il tuo corpo mi susciti curiosità e pensieri più caldi… ma quegli scatti mi hanno suscitato delicatezza. L’uno non preclude l’altro.
😉
Si è vero che occhi diversi vedono cose diverse anche se il soggetto è lo stesso, dove tu vedi armonie, io trovo difetti e magari sul corpo di un'altra persona è il contrario.
Menomale siamo tutti diversi.
2 notes · View notes
churrobear · 3 months ago
Text
Tumblr media
19 notes · View notes
ciyy · 2 years ago
Text
Tumblr media Tumblr media
toontowners bc colga mentioned them one time
34 notes · View notes
emojifarm · 10 months ago
Note
Hiya! We’re struggling to find some emotes and thought maybe you (Or your community!) might be able to help!
We have seen emotes that had the phrases “A lot” and “A little” with I believe building blocks in the image, if you know of the creator who made them and can inform us that would be great!
This is the closest I have to that description. Hope this is it :O
https://www.tumblr.com/emojifarm/663951898535247872/colgaware-colgas-nonverbal-emotes-set-1-free?source=share
3 notes · View notes
kon-igi · 1 year ago
Note
Ma basta con queste stronzate
Non essere così severo con te stesso.
Nonostante tu sia convinto di meritare di più, ricorda che l'amore per il palcoscenico di questo mondo è infinito tanto nel cuore del primo attore che in quello dell'umile comparsa e cosa la trama riservi a ognuno di noi è cosa risaputa solo dagli dei.
Che il tuo coltello colga sempre il cuore indegno e che il mio coltello sia sempre lontano dal tuo.
14 notes · View notes
avereunsogno-62 · 10 months ago
Text
Tumblr media
Ma la sera, quando vengono le tempeste,
in mortale angoscia noi ci chiniamo,mesti,
puntiamo le radici e aspettiamo tremanti
se la morte ci colga oppure passi avanti
Hermann Hesse - I cipressi di San Clemente
4 notes · View notes
ogatonosaco · 11 months ago
Text
Tumblr media
[DI/ Unha foto dun gato branco coas orellas canelas. Leva un colar, oculto pola súa pelaxe, do que colga unha chapa dourada. O gato está tumbado entre unhas pernas cruzadas, enfronte dun ordenador apagado. Ten os ollos parcialmente pechados, relaxado ata o punto de parecerse derreter /Fin DI]
Tiña cousas que facer,
[ID/ A photo of a white cat with cream colored ears. He's wearing a collar, completely hidden by his fur, from which a golden tag hangs. He's laying down between crisscrossed legs, in front of a turned off computer. His eyes are partially closed, relax to the point of look like he's melting /End ID]
I had things to do,
2 notes · View notes
parolerandagie · 2 years ago
Text
L'amore per la cultura e la cultura dell'amore sono concetti molto più sovrapponibili l'uno all'altra, ed hanno significati molto più intersecati tra loro, di quanto, la maggior parte delle persone, colga, comprenda ed abbia voglia di accettare.
16 notes · View notes
unfilodaria · 2 years ago
Text
Non mi sono mai fidato dei social per incontrare "l'anima gemella". Sempre visti come ultima spiaggia e come un posto per incontri spicci, da sesso usa e getta se non mercenario. Per questo motivo me ne sono sempre tenuto alla larga. La verità è anche che non ho mai avuto fiducia in me stesso "ma chi mi si piglia?" affermo guardandomi allo specchio "ma dove vai? ti sei guardato bene? e poi col tuo carattere..." Alla fine, dopo anni, ho ceduto. Un po' la stanchezza, un po' il pressing della mia psichi "perchè è un modo per mettersi alla prova, per uscire fuori dal guscio..." insomma "male non fa, non muore nessuno" e quindi ho rotto gli indugi. Ovviamente i primi contatti sono stati da parte di signorine "per bene" che per modicissime cifre (che il signore le abbia in gloria), "vogliose" di conoscermi sarebbe state disposte a farmi vedere le loro pubenda via webcam. Devo dire che ce n'è stata una particolarmente tenace che mi ha scritto per una quindicina di giorni per capire se io avessi ceduto (il potere della moneta batte tutto... soprattutto quando la devi buttare). Poi la svolta: mi sono accorto che interesso (piaccio sarebbe una parola enorme... interesso è più appropriato). Il mio profilo personale sembra che colga nel segno e tante "disperate" (evidentemente più di me) mi seguono e mi contattano. Totò avrebbe detto "ma che ci faccio alle donne?". Mi appare strano tutto questo, non sono affatto pronto, mi dico "ma siete sicure sicure? mi avete visto bene? avete letto bene". Fatto sta che ho un paio di incontri in programma.
Ma tu vedi se alla mia tenerà età mi sarei dovuto mettere in gioco... non l'ho fatto quando potevo e dovevo... e ora? bah!?!?!?
10 notes · View notes