#buiten koken

[micheltaanman-blog]

Nederland - Banana Pancakes & Olympisch niksen

Nederland – Banana Pancakes & Olympisch niksen

[fransopdefiets]

25-7 Alta

Zo gaar als we gisterenavond waren, wisten we toch nog een fatsoenlijke maaltijd in elkaar te draaien met rijst, visburgers, garnalen en sperziebonen uit de diepvries. Daarna lagen we uitgeteld in onze relaxfauteuils met een kopje thee verlangend naar het bed te staren.

Terwijl we aan het koken waren, zag ik een bekende kop zijn tentje opzetten op het grasveld. Dat was een van die twee Duitsers, die ik eerder in Saltstraumen en daarna op de Lofoten was tegengekomen. Op mijn vraag waar de ander gebleven was, antwoordde hij dat die al in het vliegtuig naar huis zat. Hij zelf was ziek geworden en had een aantal dagen in een hotel op bed gelegen. Zijn reisgenoot was in de tussentijd doorgefietst. Hij vloog vanaf Alta, bij de SportsXXL daar verkopen ze niet alleen goede fietsdozen, waarin je je fiets mee kunt nemen in het vliegtuig, maar ze helpen je ook om je fiets te demonteren en de zaak goed in te pakken.

Als we opstaan, is mistig en koud, maar droog. We willen om half acht op de fiets zitten, want het wordt een lange dag, maar hoezeer we ook ons best doen, wordt het toch na achten dat we vertrekken. Gelukkig is de E6 om die tijd nog lekker stil. Al na de eerste klimmetjes, zien we in Alteidet een bord met Turist Info en Kafé. Maar het is natuurlijk onzin om te veronderstellen dat die om negen uur al open zijn. Maar het is wel een teken van beschaving! Even later stoppen we in Langfjordbotn bij een winkel met café, maar voor tienen doen ze daar geen zaken. Dan zetten we zelf wel koffie op een parkeerplaats langs de weg. Dat doen we precies op tijd, want even later begint het weer te regenen en dat blijft doorgaan tot het einde van de ochtend als we de fjord waar Alta ligt inrijden, dan droogt het op en begint de zon te schijnen.

In Talvik, na 55 km fietsen, bereiken we dan een winkel die open is en een koffieautomaat heeft. Als we buiten aan de picknicktafel zitten, komt de Duitser ook weer aanzetten. In Alta zijn drie campings, waarvan eentje met goedkope hutten. Als ik ze bel, hebben ze nog wat beschikbaar. Na Talvik volgt een aantal tunnels, maar daar mogen we niet altijd door. Dan moet je om of over de berg heen fietsen en dat is geen straf, want dan ben je even van het geraas van de voorbijkomende auto’s verlost.

In Alta zijn we reuze blij met onze hut, want we zijn bekaf. Overigens is er weinig romantisch aan, de hutten zijn hier allemaal aan elkaar vast gebouwd met uitzicht op de parkeerplaats.

Gefietste afstand: 95,7 km

Gefietste tijd: 8 uur

Afstand tot de Noordkaap in een rechte lijn: 154 km

[drakenklask2]

Het water dat we buiten hadden gezet was helemaal BEVROREN en IJS geworden. We lieten het SMELTEN door het ijs op te warmen en toen begon al het water plots te KOKEN. Hierdoor toverden we al het water weg omdat het VERDAMPTE. De hele klas hing vol WATERDAMP en onze pot was leeg. Hoe gek was dat!

[wannalookatsomestars]

ik wil een vaas kopen voor bloemen in mijn kamer tot de lente buiten mijn raam voelbaar is ik wil een vaas kopen om het keukengerei in te plaatsen zodat koken voor mezelf en anderen weer een feestje wordt ik wil een doorzichtige vaas kopen om al het geluk van het komende jaar in te verzamelen zodat ik het elke dag kan bekijken 

[euroadventure]

Turgen vallei (Tian Shan gebergte)

Zondag 19 augustus

Vroeg in de ochtend word ik wakker en de zon schijnt al volop! Wat een verademing na de grijze mist van gisteren.

De omgeving ziet er meteen een stuk mooier uit. Ik laat mijn matje weer leeglopen, rol mijn slaapzak op en begin mijn spullen in te pakken. Ik heb zin om op pad te gaan vandaag. Maar eerst ontbijten we met z’n allen in het zonnetje, terwijl onze tenten drogen door de combinatie van zon en een beetje wind. Dit gaat gelukkig snel.

De stemming is goed, iedereen heeft er zin in, hoewel Laura helaas ziek is geworden. Ze heeft de hele nacht overgegeven en moest zich terugtrekken op het ‘openbaar’ toilet. Waarschijnlijk komt het door het slechte water waar we gebruik van maakten. Terwijl we ons kamp opruimen, komen er plotseling een paar lokale nomaden aangereden op paarden: twee volwassenen en een kleine jongen. Ze hebben een geweer bij zich, want ze zijn op jacht, zo vertellen onze gidsen, die met hen kunnen communiceren. Het is grappig dat ze graag met ons op de foto willen, terwijl wij dat eigenlijk net zo graag met hen willen! Een paar van ons mogen zelfs op hun paarden zitten. Zelf ben ik wat huiverig voor paarden, dus ik houd wat afstand.

Net als wij willen de nomaden de rivier oversteken, die gisteren buiten haar oevers was getreden en helemaal bruin was geworden. Ze waarschuwen ons dat als hun paarden niet durven oversteken, wij dat zeker niet moeten proberen. Ze gaan het testen en inderdaad, de paarden weigeren de oversteek. Dat betekent voor ons dat we helaas niet hoger zullen klimmen om de gletsjers en meren – het hoogtepunt van de tocht – te zien.

We besluiten terug te lopen over het pad van twee dagen geleden, maar kiezen een alternatieve route door het Tian Shan-gebergte. Het uitzicht blijft grotendeels hetzelfde, maar de weg is nieuw voor ons, wat het toch interessant maakt.

Helaas voelt Laura zich te ziek om verder te gaan, dus een van de gidsen blijft bij haar, samen met Dieuwke. De rest van ons zet de tocht voort met de andere gids. We lopen nog een klein stuk samen, maar bij de rivier nemen we afscheid.

Over 2,5 dag zien we elkaar weer in Bathan, waar zij op ons zullen wachten. Voor hen wordt het een zware dag, want ze moeten de route die wij in twee dagen aflegden, in één dag teruglopen. We hopen maar dat alles goed gaat, gezien Laura's gezondheid.

De zon schijnt gelukkig de hele ochtend en middag, met af en toe wat wolken. Hoewel we een stuk over een bekend pad lopen, is het landschap prachtig.

Nadat we een paar rivieren zijn overgestoken, komen we in een gebied vol paarden, koeien en stieren. We moeten er dwars doorheen, en hoewel de dieren ruimte maken, kijken ze ons soms aan alsof ze willen zeggen: "Schiet op, anders kom ik achter je aan."

Na enkele kilometers door heuvelachtig terrein bereiken we een prachtig gebied met kleine meertjes en een stromende rivier, de perfecte plek om te lunchen.

Tot onze verrassing zijn we aangekomen bij het onderkomen van de nomaden die we eerder die ochtend ontmoetten. Ze nodigen ons enthousiast uit om aan de enige tafel – een oude ijzeren plaat – te lunchen. De nomaden maken de tafel schoon en we bereiden onze maaltijden. We krijgen van hen een klein bolletje kaas, gemaakt van koemelk. Het is keihard en ontzettend zout. Hoewel het niet mijn smaak is, neem ik het beleefd aan en geef het later aan onze gids Alek, die het heerlijk vindt.

Dennis mag nog een kijkje nemen in het huisje van de nomaden. Het is heel eenvoudig, met alleen de noodzakelijke dingen: een plek om te koken, een tafel, een stoel en een bed. Ze vertellen ons dat ze hier vooral in de zomer verblijven en 's winters terugkeren naar de bewoonde wereld. Wat een bijzonder leven, en wat een gastvrijheid!

Na deze geweldige lunch trekken we verder. We moeten meteen weer een rivier oversteken, nog maar een rivier hierna, belooft Alek. Het landschap blijft indrukwekkend en na een paar kilometer komen we bij onze kampeerplek aan. Hier zijn verschillende plekken voor tenten en er is zelfs een kampvuurplek. Dat is fijn, want de avonden worden snel fris.

Het is halverwege de middag wanneer we onze tenten opzetten. Esther en ik maken eerst een kop koffie en genieten van een snack. Kort daarna zitten we gezellig met z’n allen in de zon te eten en te drinken. Heerlijk! We besluiten meteen maar onze avondmaaltijd te bereiden, nu we toch bezig zijn.

Na het eten stelt Alek voor om tien minuten omhoog te klimmen, de berg op, voor een mooi uitzicht over de vallei en ons kamp. Niet iedereen gaat mee, en sommigen klimmen hoger dan ik, maar iedereen geniet op zijn eigen manier.

Eenmaal terug bij het kamp maken we de kampvuurplek klaar. De avond valt hier snel; om 19:00 uur is het al donker, dus we zitten op tijd rondom het vuur. We spelen een spelletje genaamd ‘I see the moon through the spoon’. Ik begrijp er niets van, terwijl de rest de clou allang door heeft. Een spel dat ik niet snap, is niet aan mij besteed, haha.

Rond tien uur kruipen we allemaal onze tenten weer in. Het was een heerlijke, en vooral droge, dag!

[beelceem]

De straten van Hamburg zijn nog stil. Het is zaterdagochtend, de lichte miezer is van korte duur. Van west naar oost doorkruis ik de stad, die me telkens aan bepaalde plekken in Amsterdam doet denken. Door de bomen, het water, het soort bebouwing. Het duurt zeker een uur eer ik de stad uit ben en weer aansluiting vind op mijn route verder oostwaarts. Buiten Hamburg valt het me ineens op: geen bewegwijzering meer van de Pelgrimsroute, die in Duitsland een eigen code had, de D7. Hoewel mijn Garmin me goed de weg wijst, mis ik nu de ondersteuning van de borden langs de weg. Er verschijnen wel routebordjes voor knooppunten of lokale routes, zoals een die over een oud spoor gaat. Maar ik mis een variant voor de EV10, de route langs het voormalige IJzeren Gordijn, die ik nu grotendeels volg. Een vreemd gevoel bekruipt me. Ik denk voortdurend dat ik nu in voormalig Oost-Duitsland fiets, wat niet het geval is. Die overgang ligt pas voorbij Lübeck. Het fietsen gaat prima door dit heuvelachtige groene land. Voldoende afwisseling tussen open en bossig landschap. Veel rijd ik over onverhard pad. Het is nu voor de tweede dag droog, de ergste poelen zijn wel weg. Een Alte Dorfstraße levert meer problemen op. Af en toe zie ik ze terug in dorpen. Stukken weg, bestraat met dikke keien. Aan de zijkant is dan vaak nog een strookje onverhard, waar je kunt fietsen. Vandaag is die zijkant ook een pad vol kuilen. Gelukkig is dat ellendige stuk weg niet zo lang als ik vreesde, hooguit 1 kilometer. Lübeck heeft hotels, best een een aantal, maar met absurd hoge prijzen. Bij het zoeken van een slaapplek nam ik gisteren daarom mijn toevlucht tot AirBnB. Dat bood naast onbetaalbare kamers ook iets beter geprijsde. Mijn eerste verzoek werd echter afgewezen, een tweede kamer leek me veel te benauwd, ergens op zolder. Het werd een plek, net buiten de stad, in een yogakamer. ‚Relaxed‘ stond er nog bij. Dat relaxte eindigde al snel, met een bericht dat ik een eigen slaapzak nodig had en alleen water mocht koken in de keuken. Geen eten in huis, met drie uitroeptekens. Beddengoed kon ik wel lenen en ik moest wat. De entree in Lübeck is fijn, ik rijd een tijd langs een kanaal, er zijn roeiers, een brug over een zijarm van het kanaal waaraan volkstuintjes liggen. Het Amsterdamse gevoel wordt weer aangewakkerd. Eenmaal in de stad word ik eerst overdonderd door een aantal magistrale gebouwen, de oude stadspoort, het stadhuis. En dan raak ik er verloren. De stad is overladen met toeristen, er rijden toeterende auto’s rond van Turkse bruiloftsgasten. Ik loop er eerst wat rond met mijn fiets, vang wat glimpen op van oude gebouwen. Dat beweegt onhandig. Maar het voelt ook niet veilig om mijn fiets met mijn bagage ergens te parkeren. Uiteindelijk rij ik dan maar naar het logeeradres. Daar sta ik onbeholpen te zoeken naar een sleutel, om uiteindelijk toch alle instructies in de bevestigingsmail te vinden. Een Grieks restaurant ligt redelijk in de buurt. Ik word er warm ontvangen, met ouzo. Ineens komt de eigenaar aan met een dweil, rond mijn tafel staat een enorme poel water. Blijkbaar heeft de ijsblokjesmachine het begeven. Heb je geen regen, heb je dat. Maar terwijl ik daar zit, en de vloer langzaam droogt, rijpt bij mij het idee om toch wat meer van Lübeck te zien.

[magheteenonsjeminderzijn]

Maandag 15 april

Ik bleef natuurlijk weer net iets te lang in bed liggen dus gehaast richting werk. Mijn ontbijt (3 crackers) eet ik onderweg op.

Aangekomen op werk kom ik erachter dat niet alles in mijn tas zit. Mijn map met wachtwoorden, koptelefoon en Yubi key liggen nog thuis. Handig weer Von!

Normaal stop ik alles in mijn tassen als ik klaar ben met thuiswerken. Vrijdagmiddag was ik wat haastig dus alles laten liggen op tafel. Zaterdag kwamen Cees en Eveline dus toen heeft Marcel alles verplaatst en ik heb nooit meer aan mijn werk spullen gedacht.

Dus ik Marcel bellen om een foto te maken van mijn wachtwoorden lijstje, maar die nam niet op. De buurman gebeld en die kwam erachter dat de auto er niet stond. Lekker dan!

Uiteindelijk met behulp van onze Senior en Servicedesk 20 min te laat toch nog in kunnen loggen en aan nieuwe key en koptelefoon gekomen.

Vandaag kwam ook onze nieuwe leidinggevende. Op het eerste gezicht een leuke vrouw. We gaan het meemaken.

Om 10.40 mijn kiwi gegeten en om 11.30 aan mijn lunch (salade) begonnen tussen het bellen door. Ik heb vandaag late lunch (start 13.10) maar dat is echt te laat voor mij.

Tijdens de lunchpauze ben ik binnen gebleven. Ik ben in de kleine pauze wel naar beneden gegaan maar het was zo koud dat ik in de lunchpauze mijn serie op Netflix (Crooks) ben gaan kijken. De meeste collega’s gingen wel naar buiten.

Om 15 uur nog mijn yoghurt gegeten en om 17 uur zat te werkdag er weer op. Ik kwam gelijk met Marcel thuis. Die had nog even een pakje naar Hoofddorp gebracht.

Marcel heeft de restjes van zaterdag gegeten en ik heb voor mij zelf volkoren mie met schnitzel en groenten gemaakt voor 2 dagen. Terwijl ik aan het koken ben komt er nog een klant een bestelling tulp waxinelichthouders ophalen. Alle waxinelichthouders zijn verkocht in pre order dus dat is fijn.

Om 18.30 gaan we eten. Erg lekker! Als toetje nog een kopje cappuccino. De laatste dagen krijg ik echter pijn in een kies rechtsboven als ik koffie drink. Het zal toch niet hè! 😩 Het doet behoorlijk pijn (meer dan bij de vorige kies). Na 10-15 minuten zakt het weer. Ik heb zo’n geen trek in nog een kies die het aan het begeven is!

Marcel is de hele avond bezig geweest met bestellingen en betalingen en ik heb nog een paar afleveringen Crooks gekeken. Om 23.30 vonden we het mooi geweest en zijn we naar bed gegaan.

[bbqbastard]

Gerookte Grillworst Speciaal: Heerlijke twist op de Frikandel Speciaal

[scoutingnieuws]

Scouts uit Bodegraven pakken volledig podium tijdens scoutingwedstrijden

Scouting Bolaro uit Bodegraven heeft dit weekeinde de scoutingwedstrijden voor de regio Hollands Midden gewonnen. Zowel de eerste als de tweede plaats werden door groepjes kinderen van Bolaro veroverd. De derde plaats was qua punten voor de St. Jozefgroep uit Leiden, maar zij speelden door leeftijdsrestricties buiten mededinging mee. Hierdoor pakte Bodegraven ook de laatste podiumplek. De zes beste groepjes van het weekend mogen door naar de Landelijke Scoutingwedstrijden die tijdens het pinksterweekend gehouden worden in Baarn.

Vanaf vrijdagavond kampeerden bijna 350 tieners in groepjes op het Naaldenveld in Bentveld. Onder een zomerse zon deden ze er alles aan om de felbegeerde punten binnen te slepen. Een maaltijd koken, themakleding aan, meedoen met allerlei spellen en activiteiten; overal konden punten mee verdiend worden, tweeduizend in totaal. Het winnende groepje van de Bolaro scoorde 1663 punten. In totaal waren het weekend ruim 150 scoutingvrijwilligers actief uit alle windstreken van de Regio Hollands Midden. Ook de deelnemende kinderen kwamen uit Scoutinggroepen van Katwijk tot Boskoop.

Thema van het weekend was dit jaar ‘de elementen uit balans’. De kinderen moesten de vier elementen aarde, water, vuur en lucht weer in de goede verhoudingen samen brengen om de onbalans te herstellen. ’s Avonds werd dit levensgroot in beeld gebracht door een rokende en vuurspuwende vulkaan tijdens een interactief thematheater in de grote kampvuurkuil. Ook konden de kinderen daar los gaan tijdens de karaoke en hun creativiteit tonen in hilarische opdrachten.

Pim de Jong, coördinator namens Scoutingregio Hollands Midden, blikt tevreden terug. “Er was dit jaar veel nieuwe aanwas in vrijwilligers, zowel bij de organisatie als onder de medewerkers. Desondanks liep het programma gesmeerd, en was de inschrijving voor het eerst sinds jaren in no-time vol. Ik heb ook alleen maar blije gezichten bij de kinderen gezien. Het bewijst weer hoe scouting zichzelf blijft vernieuwen en leden aantrekt.”

Bron: RSW Hollands Midden

[fransopdefiets]

22-6 Dalholen

En dan heb ik gisteren voor het eerst zelf gekookt. Een tweepersoonspak tortelloni gevuld met ham en kaas, gebakken uitje met champignons en een vleestomaat

Het stikte gisterenavond van de muggen en de knutjes, ik dacht altijd dat je die niet zag bij stromend water, maar ze doen het hier uitstekend. Dat belooft nog wat voor het hoge Noorden!

Omdat het gisteren de langste dag was, had ik hooggespannen verwachtingen van de avond. Maar iedereen ging gewoon door met TV kijken, afwassen, klaverjassen en vissen. Tegen middernacht lag iedereen in bed op twee zwijgende oude vrouwen bij hun hutje na. So much for a midsummernights dream!

Vanmorgen staat de zon om zes uur al volop te branden op de tent, dus ik hijs me overeind en ruim de boel op. Ik ga rustig van start, mijn spieren zijn nog helemaal verzuurd van gisteren lijkt het, langaam rondtrappen maar. Maar niet te langzaam, want dan val ik ten prooi aan grote zwarte vliegen met rode oogjes. Die landen op mijn kleding, zodat ik ze niet voel en jensen daarna een angel dwars door de stof in je huid.

Ik vind dat mijn fiets niet lekker trapt, teveel vibratie in de riem. Als ik de boel onderzoek, zie ik dat het achterwiel niet helemaal goed uitgelijnd is. Ik besluit dan niet zo heel ver te fietsen vandaag en de laatste camping voor de volgende lange klim te nemen.

Als ik bij een picknickplaats even stop, komt er een Fransman tevoorschijn die ik gisteren ook al ontmoette bij het restaurant op de top. Hij had gisteren de camping gemist en heeft overnacht onder het afdak van de toiletten hier, te moe om zijn tent nog op te zetten.

Om een uur of twaalf ben ik in Foldal en daar is een supermarkt met, zoals bij de meeste dorpssupermarkten, een paar picknicktafels. En wie komt er net naar buiten met een verse lunch? Jawel, diezelfde Fransman. We lunchen samen en hij heet dus Mathieu. We houden allebei een reisverslag bij, maar het leuke is dat hij dat heel ouderwets in een boekje doet. We wensen elkaar opnieuw een goede reis en ik vertrek richting Dalholen.

Mathieu gaat nog 70 km verder (ter geruststelling, waarvan 40 km afdaling).

In Dalholen neem ik een hut en kan ik lekker aan de fiets prutsen en koken. Naast me bivakkeert een Kroatisch echtpaar met zoon en Amerikaanse schoondochter, die laatste twee hebben vorig jaar de VS van oost naar west doorkruist op de fiets met een hond in een karretje erachter.

Ik krijg het achterwiel er een stuk netter in, ben benieuwd of het zo blijft, het lijkt alsof de uitvalas niet helemaal goed in de achtervork zit.

Als ik een testritje ga maken, wie staat er dan langs de weg op zijn telefoon te kijken? Juist, Mathieu!

Afstand: 53,5 km

Gefietste rijd: 4,5 uur

Afstand tot de Noordkaap als je er een tunnel naar graaft: 1.210 km

[geneet]

De Kracht van Lekker Thuis Eten: gezonde maaltijden

Thuis eten is altijd al een essentieel onderdeel geweest van onze cultuur, maar nu, meer dan ooit tevoren, erkennen we de kracht en voordelen van lekker thuis eten. In dit blogbericht willen we een nieuwe insteek verkennen voor het bereiden van gezonde maaltijden, waarbij "lekker thuis eten" centraal staat als keyword en hoofdonderwerp.

Lekker thuis eten 1: Verse ingrediënten

Het begint allemaal met de keuze van verse ingrediënten. Door thuis te eten, heb je volledige controle over de kwaliteit van de producten die je gebruikt. Ga voor biologische groenten, scharrelvlees en duurzaam gevangen vis. Zo geniet je niet alleen van smaakvolle maaltijden, maar draag je ook bij aan een duurzame voedselketen.

Lekker thuis eten 2: Zelf koken

Naast de keuze van ingrediënten, speelt het zelf bereiden van maaltijden een belangrijke rol. Door zelf te koken, vermijd je extra toevoegingen zoals conserveringsmiddelen, overtollige suikers en ongezonde vetten. Experimenteer met kruiden en specerijen om nieuwe smaakcombinaties te ontdekken die je smaakpapillen verrassen en tegelijkertijd gezondheid bevorderen.

Lekker thuis eten 3: Betrek de gasten  

Bedenk creatieve manieren om de hele familie te betrekken bij het bereiden van maaltijden. Laat kinderen hun favoriete groenten en fruit kiezen voor een kleurrijke salade of betrek ze bij het maken van gezonde sandwiches. Door gezamenlijk te koken, creëer je niet alleen leuke familiemomenten, maar ook een gezonde levensstijl die van generatie op generatie wordt doorgegeven.

Lekker thuis eten 4: Experimenteer met nieuwe gerechten  

Denk buiten de traditionele gerechten en probeer nieuwe recepten uit verschillende culturen. Hierdoor ontdek je verschillende kooktechnieken en smaken. Integreer exotische groenten en granen in je maaltijden om je culinaire horizon te verbreden en je smaakpapillen te prikkelen.

Lekker thuis eten 5: Maak restaurantwaardige gerechten  

Een andere insteek voor lekker thuis eten is het creëren van restaurantwaardige gerechten. Maak van je eetkamer een gezellige plek met kaarsen en mooi servies. Experimenteer met het serveren van je maaltijden op een elegante manier. Zo maak je van een doordeweekse avond een bijzondere culinaire ervaring.

Lekker thuis eten 6: Geef het recept een persoonlijke touch  

Wees niet bang om te improviseren en je eigen draai te geven aan recepten. Voeg extra groenten toe, gebruik gezondere alternatieven voor koolhydraten, zoals quinoa of zoete aardappel, en laat je creativiteit de vrije loop. Door te experimenteren ontdek je nieuwe smaaksensaties en voeg je een persoonlijk tintje toe aan je maaltijden.

Lekker thuis eten 7: Gebruik lokale ingrediënten van hoge kwaliteit  

Verken lokale markten en boerderijwinkels om producten van hoge kwaliteit te vinden. Door lokale ingrediënten te gebruiken, ondersteun je tegelijkertijd de lokale economie en geniet je van versere producten. Vraag boeren om advies over de beste manieren om met hun producten te koken en laat je inspireren door seizoensgebonden gerechten.

Conclusie:

Lekker thuis eten biedt talloze voordelen, van volledige controle over ingrediënten en bereidingswijzen tot het creëren van gezellige familiemomenten. Door te kiezen voor verse, biologische ingrediënten en te experimenteren met nieuwe smaken en technieken, geef je jouw maaltijden een nieuwe insteek. Geniet van gezonde, smaakvolle gerechten die je zowel voeden als inspireren, allemaal vanuit het comfort van je eigen huis.

[euroadventure]

Sørvágur - Sandavágur - 🚵‍♀️ 9,8km

Donderdag 6 juni

Ik heb heerlijk geslapen en het is vandaag weer tijd om op fe fiets te stappen. Urte en ik ontbijten nog samen waarna zij in haar auto stapt en richting Gjovg rijdt. Ik pak mijn spullen op mijn fiets en rij vandaag maar tien kilometer verder richting Sandavágur.

Tijdens het ontbijten krijg ik reactie van de ferry dat mijn ticket omgeboekt kan worden. Het kost wel wat, maar het voelt prima om toch maar te doen.

Ik blijf vanavond in Sandávagur op de camping staan. Er is ook een hostel naast dus ik kan binnen koken en lekker warm zitten als dat nodig is.

Die tien kilometer duren bij mij weer eens iets langer 😂 ik zie ondanks de bewolking overal mooie plaatjes die vastgelegd mogen worden.

Ik ben al rond de lunchtijd op mijn eindbestemming wat ook weleens lekker is! De wind is bijna gaan liggen en ik kan droog mijn tent opzetten.

Inmiddels komt de zon ook volop door. Mooi! Ik trek mijn wandelschoenen aan en besluit om via het dorpje naar de Trollen vingers te gaan wandelen.

Het is een wandeling van slechts 8 kilometer en dus prima te doen. Het begon zo zonnig maar halverwege begint het weer goed door te regenen. Toch zien de vingers er mooi uit in dit weer.

Ook de route er naartoe met her en der watervalletjes is leuk.

Wanneer het begint door te regenen besluit ik om in het dorp het enige café wat er is, met een bezoekje te vereren. Hetbis immers weer tijd voor een latte momentje. Een heerlijk latte in een leuk koffietentje wordr geserveerd. Ook van dit soort momenten kan ik volop genieten!

Na de koffie wandel ik weer terug naar de camping. Ik wil een beetje op tijd gaan eten want na het eten wil ik nog naar een waterval wandelen en die route heen en terug duurt bijna 4 uur. Gelukkig is het hier lang licht!

Ik maak met wat er nog was in de supermarkt spagetti met rode pesto en chorizo (wat ik toevallig uit Nederland had meegenomen). Het is best te eten eigenlijk 😂.

Inmiddels blijken er ook een stuk of twintig jongeren uit Noorwegen te zijn gearriveerd. Pfff wat een drukte en lawaai. Ik ben blij dat ik er nog even uit ga.

Ik loop naar buiten wanneer de zon nog straalt, maar iets verderop komen er donkerblauwe luchten aan. Balen!

Ik ben nog maar 30 minuten aan de wandel of de eerste druppels vallen naar beneden. Iets verderop raak ik in gesprek met een lokale inwoner die bezig is met zijn paarden. Terwijl we praten barst de bui echt even los. Ik wil ergens gaan schuilen en hij biedt mij koffie aan. Top!

Uiteindelijk zit ik 2 uur met deze man te kletsen. Ik heb niet alles begrepen wat hij zei maar hij is trots op zijn dochter, zoons en paarden 🤣.

De koffie was speciaal uit Bali en ik moet zeggen best goed te drinken. Uiteindelijk ben ik 22 uur weer terug bij de camping. Geen waterval gezien, maar wel een leuke  ontmoeting met een local gehad.

[regioonlineofficial]

Almere heeft er nog een kei bij. De Almeerse Kei is de gemeentelijke onderscheiding voor jongeren (4-18 jaar) die zich op een bijzondere manier en vrijwillig inzetten voor Almere. Op donderdag 7 september reikte burgemeester Hein van der Loo samen met kinderburgemeester Havana een Almeerse Kei uit aan Alessia (13). Alessia doet twee keer per week vrijwilligerswerk in buurthuiskamer 'Bij Bosshardt' in Almere Buiten, waar haar moeder maaltijden kookt voor buurtbewoners. Alessia helpt met tafels dekken en borden uitserveren, en zorgt ervoor dat buurtbewoners elkaar in een gezellige sfeer kunnen ontmoeten. Gasten en vrijwilligers noemen Alessia het zonnetje in huis. Alessia Alessia was druk bezig met de laatste voorbereidingen voor de maaltijd, toen er plotseling twee burgemeesters in de keuken stonden: burgemeester Hein van der Loo en kinderburgemeester Havana. De kinderburgemeester sprak Alessia toe. "De Almeerse kei is bedoeld voor kinderen die zich inzetten gedaan voor hun leefomgeving en anderen. En jij doet echt iets bijzonders. Je helpt mensen en je bent altijd vrolijk. Wij vinden allemaal dat je deze prijs verdient", aldus Havana. Applaus was er ook voor Alessia's vriendinnen Daisy en Saira, die regelmatig meehelpen. Naast haar vrijwilligerswerk in de buurthuiskamer bezoekt Alessia mensen in zorgcentrum Buitenhaeghe en helpt ze haar moeder met koken bij een woongzorgcentrum van Triade Vitree bij de Noorderplassen. Ben jij een Almeerse Kei? De Almeerse Kei wordt sinds 2008 uitgereikt en is voor kinderen tussen de 4 en 18 jaar die zich actief inzetten voor een (sport)vereniging, evenement of goed doel; bijzondere prestaties leveren op het gebied van sport of cultuur, een bijzonder initiatief opzetten of uitvoeren, of een bijzondere heldendaad hebben verricht.  Iedereen kan een kind nomineren, dit kan het hele jaar door. Alle nominaties worden beoordeeld door een onafhankelijke jury. Lees op de aanmeldpagina meer over hoe je een bijzonder kind kunt nomineren. De jury van de Almeerse Kei bestaat uit: Stephen Hervij (jeugdagent) ) Esther Hagelaar - van Dijk (raadslid) Melissa van Zoest (adjunct-directeur basisschool Het Universum) Gerard Boekhoff (directeur-bestuurder welzijnsorganisatie De Schoor).

[actuelekamers]

Prijs: 335 per maand Kamer omschrijvi... #Kamer #Delft #Kamer #ZuidHolland https://actuelekamers.nl/kamer-tehuur-delft-contact-for-info-eur-13/?feed_id=40864&_unique_id=64d08e332e901