#blasków

[naturapedia]

Kosmetyki do włosów, które wyeliminują wieczne ich przetłuszczanie się

Ekologiczne szampony przeciw przetłuszczaniu się włosów – naturalne rozwiązanie problemu nadmiaru sebum

Przetłuszczające się włosy to częsty problem, który dotyka zarówno kobiety, jak i mężczyzn. Nadprodukcja sebum przez gruczoły łojowe sprawia, że włosy szybko tracą świeżość, stają się ciężkie, oklapnięte, a ich pielęgnacja staje się codziennym wyzwaniem. Z pomocą przychodzą ekologiczne szampony, które skutecznie regulują wydzielanie sebum, a jednocześnie są bezpieczne dla włosów, skóry głowy i środowiska.

Dlaczego ekologiczne szampony są lepsze dla przetłuszczających się włosów?

Tradycyjne szampony często zawierają agresywne detergenty, takie jak siarczany (SLS, SLES), które mogą przesuszać skórę głowy. W efekcie gruczoły łojowe zaczynają produkować jeszcze więcej sebum, co pogłębia problem przetłuszczania się włosów. Ekologiczne szampony działają delikatnie, bazując na naturalnych składnikach roślinnych, które:

Oczyszczają bez naruszania bariery ochronnej skóry głowy.

Regulują pracę gruczołów łojowych, zamiast ją zaburzać.

Odżywiają włosy i skórę głowy, przywracając równowagę hydrolipidową.

Dzięki naturalnym formułom, ekoszampony są wolne od szkodliwych chemikaliów, takich jak parabeny, silikony czy syntetyczne barwniki, co czyni je idealnym wyborem dla osób z wrażliwą skórą głowy.

Kluczowe składniki w ekologicznych szamponach przeciw przetłuszczaniu się włosów

🌿 Ekstrakt z pokrzywy

Zawiera minerały i witaminy, które wzmacniają cebulki włosowe.

Reguluje wydzielanie sebum, przywracając świeżość i lekkość włosom.

🌿 Olejek z drzewa herbacianego

Działa antybakteryjnie i przeciwzapalnie, zapobiegając podrażnieniom skóry głowy.

Pomaga utrzymać zdrową równowagę mikroflory skóry głowy.

🌿 Glina (np. biała, zielona)

Doskonale absorbuje nadmiar sebum i zanieczyszczenia.

Oczyszcza skórę głowy, nie naruszając jej naturalnej bariery ochronnej.

🌿 Ekstrakt z cytryny i innych cytrusów

Ma właściwości odświeżające i ściągające.

Redukuje przetłuszczanie, nadając włosom piękny, naturalny blask.

🌿 Szałwia

Reguluje pracę gruczołów łojowych.

Działa przeciwzapalnie, wspierając zdrowie skóry głowy.

🌿 Rozmaryn

Pobudza mikrokrążenie, wspierając zdrowy wzrost włosów.

Chroni włosy przed działaniem wolnych rodników.

🌿 Aloes

Nawilża i łagodzi podrażnienia.

Zapobiega przesuszeniu skóry głowy, które mogłoby prowadzić do nadprodukcji sebum.

Jak działają ekologiczne szampony przeciw przetłuszczaniu się włosów?

Delikatne oczyszczanie Naturalne szampony usuwają nadmiar sebum i zanieczyszczenia, nie naruszając bariery ochronnej skóry głowy. Dzięki temu gruczoły łojowe przestają pracować nadmiernie.

Regulacja pracy gruczołów łojowych Ekstrakty roślinne, takie jak szałwia, pokrzywa czy cytrusy, wspierają równowagę hydrolipidową skóry głowy, zmniejszając tendencję do przetłuszczania się włosów.

Ochrona i odżywienie Bogate w witaminy i antyoksydanty składniki, takie jak rozmaryn czy aloes, wzmacniają strukturę włosów, chronią je przed działaniem szkodliwych czynników zewnętrznych i zapobiegają ich osłabieniu.

Jak stosować ekologiczne szampony, aby uzyskać najlepsze efekty?

Mycie na dwa razy: Pierwsze mycie usuwa zanieczyszczenia, a drugie pozwala składnikom aktywnym zadziałać w głąb skóry i włosów.

Delikatny masaż skóry głowy: Masuj skórę opuszkami palców, aby pobudzić krążenie i ułatwić wchłanianie składników odżywczych.

Regularność: Aby zauważyć trwałe efekty, stosuj ekologiczny szampon systematycznie.

Korzyści ze stosowania ekologicznych szamponów na przetłuszczające się włosy

✅ Dłużej świeże i lekkie włosy – zmniejszona konieczność codziennego mycia. ✅ Odbudowa naturalnej bariery ochronnej skóry głowy. ✅ Brak agresywnych chemikaliów, które mogą powodować podrażnienia i przesuszenie. ✅ Lepsza kondycja włosów dzięki naturalnym składnikom odżywczym. ✅ Wsparcie dla środowiska – ekologiczne szampony są biodegradowalne, a ich opakowania często nadają się do recyklingu.

Podsumowanie

Ekologiczne szampony do włosów przetłuszczających się to nie tylko skuteczne rozwiązanie problemu nadmiaru sebum, ale także sposób na kompleksową pielęgnację skóry głowy i włosów. Dzięki naturalnym składnikom działają delikatnie, ale skutecznie, przywracając równowagę i zapewniając długotrwałą świeżość. Wybierając ekoszampony, dbasz nie tylko o swoje włosy, ale także o środowisko – to mały krok, który przynosi wielkie korzyści. 🌿

SANOTINT

Sanotint Grassi – Naturalny sposób na przetłuszczające się włosy

Sanotint Grassi to szampon stworzony z myślą o skutecznej pielęgnacji włosów z tendencją do przetłuszczania się. Dzięki bogactwu starannie dobranych roślinnych ekstraktów, nie tylko reguluje wydzielanie sebum, ale także wzmacnia, nawilża i odżywia włosy. Jego unikalna formuła pozwala na utrzymanie świeżości włosów przez dłuższy czas, jednocześnie dbając o ich zdrowie i kondycję.

Składniki naturalne w walce z przetłuszczaniem się włosów

Sanotint Grassi bazuje na sile natury, wykorzystując ekstrakty roślinne o wyjątkowych właściwościach. Każdy składnik został starannie wyselekcjonowany, aby zapewnić kompleksową pielęgnację i wsparcie zarówno włosom, jak i skórze głowy:

1. Smocze drzewo

Działanie: Ekstrakty ze Smoczego Drzewa mają właściwości przeciwzapalne, ściągające i regenerujące.

Korzyści: Dogłębnie oczyszczają skórę głowy, normalizując dystrybucję sebum. Działają łagodząco i przyspieszają regenerację skóry.

2. Oczar Wirginijski

Działanie: Roślina znana ze swoich właściwości kojących i ochronnych.

Korzyści: Redukuje podrażnienia skóry głowy, działa antyseptycznie i tonizująco, wspierając zdrowe środowisko dla wzrostu włosów.

3. Babka piaskowa i rumianek

Działanie: Naturalne ekstrakty o działaniu zmiękczającym i oczyszczającym.

Korzyści: Gwarantują delikatne oczyszczenie skóry głowy, jednocześnie chroniąc ją przed przesuszeniem i podrażnieniami.

4. Dziurawiec i kasztanowiec

Działanie: Antyseptyczne i tonizujące właściwości tych ekstraktów stymulują mikrokrążenie skóry głowy.

Korzyści: Poprawiają ukrwienie skóry, co sprzyja lepszemu odżywieniu cebulek włosowych i ogranicza wypadanie włosów.

5. Proso zwyczajne

Działanie: Bogate źródło minerałów i składników odżywczych.

Korzyści: Wzmacnia strukturę włosa, regeneruje i nadaje włosom zdrowy, naturalny blask.

Korzyści stosowania Sanotint Grassi

Sanotint Grassi to nie tylko szampon, ale również kompleksowa pielęgnacja, która oferuje: ✅ Regulację wydzielania sebum – Zmniejsza przetłuszczanie się włosów, pozostawiając je lekkie i świeże na dłużej. ✅ Wzmocnienie i regenerację – Wzmacnia cebulki i odbudowuje zniszczoną strukturę włosa. ✅ Ochronę i nawilżenie – Dba o odpowiedni poziom nawilżenia skóry głowy, zapobiegając jej przesuszeniu i podrażnieniom. ✅ Łagodzenie podrażnień – Dzięki składnikom o działaniu kojącym i przeciwzapalnym, skóra głowy odzyskuje równowagę. ✅ Stymulację wzrostu włosów – Poprawia mikrokrążenie, co wspiera zdrowy wzrost włosów. ✅ Uniwersalność – Nadaje się do każdego rodzaju włosów, w tym farbowanych, pielęgnowanych chemicznie, zniszczonych i łamliwych.

Jak stosować Sanotint Grassi?

Aby osiągnąć najlepsze rezultaty:

Nałóż niewielką ilość szamponu na mokre włosy.

Delikatnie masuj skórę głowy opuszkami palców, aby pobudzić mikrokrążenie i ułatwić wchłanianie składników aktywnych.

Pozostaw szampon na włosach na kilka minut, aby składniki mogły wniknąć w głąb włosów i skóry.

Spłucz dokładnie dużą ilością wody.

W przypadku mocno zabrudzonych włosów powtórz czynność.

Dlaczego warto wybrać Sanotint Grassi?

Sanotint Grassi to produkt stworzony z myślą o osobach, które chcą zadbać o swoje włosy w sposób naturalny i bezpieczny. Jego formuła jest wolna od: ❌ Parabenów ❌ SLS i SLES ❌ Syntetycznych barwników ❌ Silikonów ❌ Pochodnych ropy naftowej

Produkt nie był testowany na zwierzętach, a jego składniki są w pełni zgodne z zasadami ekologii.

Podsumowanie

Sanotint Grassi to doskonały wybór dla osób borykających się z problemem przetłuszczających się włosów. Dzięki unikalnej formule opartej na naturalnych ekstraktach roślinnych, szampon nie tylko skutecznie oczyszcza, ale także przywraca równowagę skóry głowy, wzmacnia włosy i nadaje im zdrowy blask. Postaw na naturę i odkryj różnicę, jaką może wnieść ekologiczna pielęgnacja! 🌿

[wintertangerine3336]

Między nami nic nie było

Między nami nic nie było! Żadnych zwierzeń, wyznań żadnych! Nic nas z sobą nie łączyło — Prócz wiosennych marzeń zdradnych;

Prócz tych woni, barw i blasków, Unoszących się w przestrzeni; Prócz szumiących śpiewem lasków I tej świeżej łąk zieleni;

Prócz tych kaskad i potoków, Zraszających każdy parów, Prócz girlandy tęcz, obłoków, Prócz natury słodkich czarów;

Prócz tych wspólnych, jasnych zdrojów, Z których serce zachwyt piło; Prócz pierwiosnków i powojów — Między nami nic nie było!

-Adam Asnyk

[ewmariusz]

Renowacja Elewacji Zabytków – Klucz do Zachowania Dziedzictwa

Renowacja elewacji zabytków to proces, który wymaga precyzji, doświadczenia i dużego szacunku dla historycznego charakteru budynków. W przeciwieństwie do standardowych remontów, prace na obiektach zabytkowych mają na celu nie tylko poprawę estetyki, ale przede wszystkim zachowanie ich autentyczności i historycznej wartości. Poniżej przyjrzymy się, dlaczego renowacja elewacji zabytków jest tak istotna i jakie są kluczowe etapy tego procesu.

Dlaczego Renowacja Elewacji Zabytków Jest Ważna?

Zabytkowe budynki są nieodłączną częścią naszego dziedzictwa kulturowego i historycznego. Ich elewacje, narażone na działanie czasu, czynników atmosferycznych i zanieczyszczeń, ulegają degradacji. Proces renowacji pozwala na:

Zachowanie oryginalnego charakteru budynku: Właściwie przeprowadzona renowacja pozwala na odtworzenie oryginalnych detali architektonicznych.

Zabezpieczenie budynku przed dalszym niszczeniem: Naprawa uszkodzonych elementów elewacji przedłuża żywotność budynku i chroni go przed dalszą degradacją.

Poprawę estetyki i funkcjonalności: Przywrócenie dawnych blasków elewacji wpływa nie tylko na wygl��d budynku, ale także na jego wartość rynkową.

Kluczowe Etapy Renowacji Elewacji Zabytków

Renowacja elewacji zabytków wymaga zastosowania specjalistycznych technik i materiałów, które są dostosowane do specyfiki danego obiektu. Każdy etap tego procesu musi być przeprowadzony z najwyższą starannością, aby nie naruszyć struktury budynku ani jego historycznych walorów.

Diagnoza Stanu Elewacji Zanim przystąpi się do jakichkolwiek prac, niezbędna jest dokładna ocena stanu elewacji. Specjaliści analizują materiały, z których zbudowany jest budynek, identyfikują uszkodzenia oraz sprawdzają, jakie czynniki wpłynęły na degradację. W tej fazie często wykorzystuje się metody laboratoryjne, jak analiza chemiczna czy badanie strukturalne materiałów.

Wybór Odpowiednich Metod i Materiałów Kluczem do skutecznej renowacji jest zastosowanie materiałów zgodnych z oryginalnymi technikami budowlanymi. W zależności od epoki, w której powstał zabytek, stosuje się różne rodzaje tynków, farb czy kamieni. Współczesne materiały nie zawsze są odpowiednie, dlatego często poszukuje się specjalistycznych rozwiązań, które pozwolą na odtworzenie historycznego wyglądu elewacji.

Oczyszczanie Elewacji Proces oczyszczania elewacji to delikatna operacja, która ma na celu usunięcie zabrudzeń, glonów, pleśni, a także warstw starej farby. Stosuje się różne metody w zależności od rodzaju materiału – może to być piaskowanie, czyszczenie wodą pod wysokim ciśnieniem, a w przypadku delikatnych powierzchni – użycie specjalnych środków chemicznych. Ważne, aby podczas czyszczenia nie uszkodzić oryginalnej struktury budynku.

Naprawa Uszkodzeń Kolejnym etapem jest naprawa pęknięć, ubytków czy zniszczonych elementów. W przypadku kamiennych elewacji, nierzadko konieczne jest odtworzenie brakujących detali. W tym celu stosuje się techniki rzeźbiarskie i kamieniarskie. Dla elewacji tynkowych i ceglanych konieczne jest nałożenie nowych warstw tynku lub wymiana uszkodzonych cegieł.

Zabezpieczenie Powierzchni Po naprawie i odtworzeniu zniszczonych elementów, elewacja zostaje zabezpieczona przed działaniem czynników zewnętrznych. W tym celu stosuje się specjalne preparaty ochronne, takie jak impregnaty hydrofobowe, które zabezpieczają przed wilgocią i zanieczyszczeniami atmosferycznymi.

Malowanie i Odtwarzanie Oryginalnych Kolorów Ważnym krokiem w renowacji zabytkowych elewacji jest przywrócenie oryginalnych kolorów budynku. Na podstawie badań archiwalnych oraz analiz historycznych prób ustala się, jaką kolorystykę miała elewacja w przeszłości. Stosuje się specjalistyczne farby mineralne i wapienne, które są zgodne z dawnymi technikami.

Wyzwania w Renowacji Elewacji Zabytków

Renowacja zabytków wiąże się z wieloma wyzwaniami, zarówno technicznymi, jak i prawnymi. Każdy etap prac musi być zgodny z wytycznymi konserwatorskimi, a projekt renowacji musi być zatwierdzony przez odpowiednie instytucje. Ważne jest także, aby znaleźć równowagę między nowoczesnymi technologiami a zachowaniem tradycyjnych technik budowlanych.

Podsumowanie

Renowacja elewacji zabytków to skomplikowany, ale niezbędny proces, który pozwala zachować unikalne dziedzictwo kulturowe dla przyszłych pokoleń. Wymaga ona specjalistycznej wiedzy, precyzji oraz znajomości tradycyjnych technik, aby budynek mógł przetrwać w nienaruszonym stanie kolejne dziesięciolecia. Poprawnie przeprowadzona renowacja nie tylko zabezpiecza budynek przed dalszym niszczeniem, ale także przywraca mu dawny blask, podkreślając jego historyczne i architektoniczne walory.

Sponsor artykułu: Ewmar

[w-pochmurnym-sercu]

Wydarł mi twoje objęcia

Na bezczynność naszych nocy. Na krnąbrność słów, które poczęły się bez wstawiennictwa.

Pokochałam zachłannie twoją bliskość - do twarzy mi w tym znoszonym uśmiechu. Wczoraj karmiłeś mnie pragnieniami, których się nie spodziewałam.

Dziś jesteś tak blisko duszy, że czuję przeciąg, że podryguje we mnie zielonooka melancholia. Jesteś księgą, której stronnice przewraca wiatr.

Kojarzę ci się z lękiem - spijam ciszę z kielicha twoich rozpostartych warg. A kiedy już powrócisz, odziany w wyjściowe konstelacje, doświadczę snu tak silnego, że umilkną sygnały, urwą się ślady.

Samotność zastąpi chmury z rozwichrzonymi sercami, zastąpi kryształ nieba, spoczywający w mojej dłoni. Tęsknota ocknie się na granicy blasków i cieni - zapomni oswoić łzy, poczęte zbyt niepoprawnie, wbrew zasadom retoryki.

Przebudzi się w naszych gardłach krzyk, narodzi się spazm ciszy. Nie będę chciała kochać tak, jakby ktoś wydarł mi twoje objęcia.

[beztchnienie]

Juliusz Słowacki

"Hymn o zachodzie słońca na morzu"

Smutno mi, Boże! Dla mnie na zachodzie

Rozlałeś tęczę blasków promienistą;

Przede mną gasisz w lazurowej wodzie

Gwiazdę ognistą…

Choć mi tak niebo Ty złocisz i morze,

Smutno mi, Boże!

Jak puste kłosy z podniesioną głową,

Stoję rozkoszy próżen i dosytu…

Dla obcych ludzi mam twarz jednakową,

Ciszę błękitu.

Ale przed Tobą głąb serca otworzę:

Smutno mi, Boże!

Jako na matki odejście się żali

Mała dziecina, tak ja płaczu bliski,

Patrząc na słońce, co mi rzuca z fali

Ostatnie błyski,

Choć wiem, że jutro błyśnie nowe zorze,

Smutno mi, Boże!

Dzisiaj na wielkiem morzu obłąkany,

Sto mil od brzegu i sto mil przed brzegiem,

Widziałem lotne w powietrzu bociany

Długim szeregiem.

Żem je znał kiedyś na polskim ugorze,

Smutno mi, Boże!

Żem często dumał nad mogiłą ludzi,

Żem nie znał prawie rodzinnego domu,

Żem był jak pielgrzym, co się w drodze trudzi

Przy blaskach gromu,

Że nie wiem, gdzie się w mogiłę położę,

Smutno mi, Boże!

Ty będziesz widział moje białe kości,

W straż nieoddane kolumnowym czołom;

Alem jest jako człowiek, co zazdrości

Mogił… popiołom.

Więc, że nieznane gotujesz mi łoże,

Smutno mi, Boże!

Kazano w kraju niewinnej dziecinie

Modlić się za mnie co dzień; a ja przecie

Wiem, że mój okręt nie do kraju płynie,

Płynąc po świecie.

Więc, że modlitwa dziecka nic nie może,

Smutno mi, Boże!

Na tęczę blasków, którą tak ogromnie

Anieli twoi w niebie rozpostarli,

Nowi gdzieś ludzie w sto lat będą po mnie

Patrzący — marli.

Nim się przed moją nicością ukorzę,

Smutno mi, Boże!

[szkotkaszkotka]

Smutno mi, Boże, dla mnie na zachodzie 

Rozlałeś tęczę blasków promienistą 

Przede mną gasisz w lazurowej wodzie 

Gwiazdę ognistą 

Jak puste kłosy z podniesioną głową 

Stoję rozkoszy próżen i dosytu 

Dla obcych ludzi mam twarz jednakową 

Ciszę błękitu 

Choć mi tak niebo Ty złocisz i morze 

Smutno mi 

Smutno mi, Boże 

Ale przed Tobą głąb serca otworzę 

Smutno mi 

Smutno mi, Boże 

Jako na matki odejście się żali 

Mała dziecina, tak ja płaczu bliski 

Patrząc na słońce, co mi rzuca z fali 

Ostatnie błyski 

Dzisiaj na wielkim morzu obłąkany 

Sto mil od brzegu, sto mil przed brzegiem 

Widziałem lotne w powietrzu bociany 

Długim szeregiem 

Żem je znał kiedyś na polskim ugorze 

Smutno mi 

Smutno mi, Boże 

Choć wiem, że jutro błyśnie nowe zorze 

Smutno mi 

Smutno mi, Boże 

Żem często dumał nad mogiłą ludzi 

Żem nie znał prawie rodzinnego domu 

Żem był jak pielgrzym, co się w drodze trudzi 

Przy blaskach gromu 

Ty będziesz widział moje białe kości 

W straż nieoddane kolumnowym czołom 

Alem jest jako człowiek, co zazdrości 

Mogił popiołom 

Więc, że nieznane gotujesz mi łoże 

Smutno mi 

Smutno mi, Boże 

Że nie wiem, gdzie się w mogiłę położę 

Smutno mi 

Smutno mi, Boże 

Kazano w kraju niewinnej dziecinie 

Modlić się za mnie co dzień; a ja przecie 

Wiem, że mój okręt nie do kraju płynie 

Płynąc po świecie 

Na tęczę blasków, którą tak ogromnie 

Anieli twoi w niebie rozpostarli 

Nowi gdzieś ludzie w sto lat będą po mnie 

Patrzący — marli 

Więc, że modlitwa dziecka nic nie może 

Smutno mi 

Smutno mi, Boże 

Nim się przed moją nicością ukorzę 

Smutno mi 

Smutno mi, Boże

[xborn]

Smutno mi, Boże – Dla mnie na zachodzie

Rozlałeś tęczę blasków promienistą,

Przede mną gasisz w lazurowej wodzie

Gwiazdę ognistą…

Choć mi tak niebo ty złocisz i morze,

Smutno mi, Boże!

Dałeś piękną duszę przy mojej

Czerni kolory w tęczę zmieniła

Serce kojącym miodem rany oblała

Zrzędnica losu wszystko zabrała

Płaczę i tęsknię za nią o każdej porze

Smutno mi Boże....

Każdej chwili pamiętam smak

Pięknej czerwieni rozwinięty kwiat

Spojrzenia jej oczu będzie mi brak

Puste ulice jak w sercu to jest mój kat

Niewdzieczny los przywróci to może

Smutno mi Boże.

Nie znał takich serc nie znał tego ciepła

Nigdy nie chciał znaleźć się po tej stronie piekła

Już koniec melodii na tych instrumentach

Od straty pięknego serce me czuje strach

Jak mała kropla a wokół samotności morze

Smutno mi Boże

Daj chodź chwile wejrzenia w te oczy

Wnet w zyciu już go nic nie zaskoczy

Blask i światło powróci do życia

Gdy puzzelek zdąży do puzzelka odkrycia

Chciałbym się znaleźć w tym pięknym kolorze

Smutno mi Boże

Noc jest długa lecz wkoncu przemija

Jadem swym truje mą duszę żmija

Gdy była ona ciężar problemu mój pokonała

Dobrze jest czuć że tak bardzo kochała

Bez jej bliskości nic mu nie pomoże

Smutno mi Boże.

Straciłem.

,, Mój hymn do tęsknoty "

Kocham Cię i tęsknię.

[dzis-po-raz-pierwszy]

Dziś po raz pierwszy opowiem o drugim życiu kałuż (i swoim).

Wyobraźmy sobie bajkę (tylko proszę nie Disneya, a bardziej w stronę rysunków E.H. Sheparda albo J.M. Szancera). 

W innym życiu (tez innym od tego, w którym jestem kursującą tu i tam botaniczko-geolożko-biolożką morską), no więc w innym życiu moją zawodową misją jest: latem - tropienie rozmaitych cieni i blasków, więc podążanie za słońcem, a zimą - tropienie lodowych izolinii i bąbli pod lodem, a więc podążanie za ..wodą (i w tym innym życiu mi za to płacą!).

Nie rozumiem wchodzenia do wody w mróz (przecież po to właśnie zamarza, żeby dać nam do zrozumienia, żeby wtedy do niej nie wchodzić, morsy), ale rozumiem łażenie w mrozie w okolicy stawów, stawków, oczek wodnych, jeziorek, sadzawek, rzeczek, bagienek, a w mieście nade wszystko - kałuż. 

Nic mnie tak nie bierze w mrozie jak niewyasfaltowane drogi i miejskie kałuże, których oczywiście jest najwięcej na takich właśnie niechcianych ścieżkach, w chęchach. Mam nawet taką swoją poranną trasę do pracy (potwierdzam, że w mroźny poranek za Chwiałką można się poczuć jak w outdoorowej galerii sztuki!). Bo te kałuże to prawdziwe dzieła sztuki lodowej (nie mylić z ludową). Do tego wszystkiego te spacerowe wystawy są interaktywne, wizualno-audialne! Kogo nie korciło wsadzenie buta w samo serce przymarzniętej kałużowej plamy, by czerpać satysfakcję z dźwięku, który się spowodowało! Kto nie kocha tego chrupania lodu, lepszego nawet od dźwięku buta depczącego śnieg! Matko Boska Mroźna Kałużowa, ja kocham. Jeśli cokolwiek w zimie można kochać, to notuję (żeby sobie o tym przypominać w zespole stresu po-letniego), iż to te izolinie lodowe i bąble podlodowe. Amen.

[theophan-o]

Kniaziówna, napojona przez Horpynę odwarem ziół usypiających, nie rozbudziła się wcale, tylko powieki drgały jej cokolwiek od światła łuczywa. Twarz jej nabierała życia od tych czerwonych blasków. Może też kołysały dziewczynę sny cudne, bo się uśmiechała słodko (…) Bohun patrzył na nią i zdawało mu się, że serce chyba mu rozsadzi żebra w piersiach.

– Myłeńka moja, zazula moja! – szeptał cicho i groźnie, choć piękne lica watażki złagodniały i płonęły wielkim ogniem miłości, która go ogarnęła i ogarniała coraz bardziej, tak jak zapomniany przez wędrowca płomień ogarnia dzikie stepy.

Idąca obok Horpyna mówiła:

– Gdy się z tego snu rozbudzi, zdrowa będzie. Rana się jej goi, zdrowa będzie…

– Sława Bohu! Sława Bohu!  – odpowiadał watażka.

***

But the sputtering red light didn’t wake her. Only her smooth white eyelids quivered now and then. Perhaps she dreamed that she was somewhere else, with someone she loved, because a gentle smile drifted across her parted lips (…), while Bohun stared down at her with as much despair as if his heart were about to break out through his ribs and burst from his body.

“Mylenka moya, zazula moya,” he whispered hoarse endear­ments which, in that scarlet torchlight, sounded as grim and savage as a threat. But his dark, finely chiseled features were soft and gentle with longing and affection.

“She’ll be all right when she wakes,” Horpyna said beside him. “The wound will heal quickly She’ll live.”

“Slava Bohu!” he whispered. “Slava Bohu!”

[beherit7-nonexistence]

Być może chętnie bym poszukał czegoś, co chciałbym znaleźć, gdyby nie to, że strach przed znalezieniem czegoś innego oplata moje ruchy, sprawiając, iż swoboda przechodzi “do lamusa” - jak to się kiedyś mawiało. Zatem początkowo wśród słonecznych blasków, tak podskakując myślami i idąc naprzód, póki piosenka się nie skończy i nie nadejdą chmury - trwam w wyczekiwaniu bez zmącenia. Stan ten dobiega końca (jak zwykle zresztą), a ja przerzucam na wyższy bieg i teraz ciężej jest pedałować pod górkę. Czemu tak tworzę rzeczywistość, skoro wiem jak ona działa? Przyzwyczajenie do znanej postaci rzeczy bierze górę. Nic mnie nie zaskoczy, wszystko przebiegnie według ustalonego schematu. Mimo, że nie wchodzę do lasu, gdzie drzewa jak wspomnienia, jedno na drugim wyrasta i prosi się o wzmocnienie, poprzez dotknięcie dłonią i odtworzenie z całą dozą emocji - tym razem podążam dalej, chciałem to zrobić... chciałem skierować swe kroki gdzieś w góry, acz jestem tuż obok tego nieszczęsnego lasu i idę wzdłuż ulicy, zmierzam ku mostowi, z kompanem moim, przeciwieństwem odwiecznym, którego brakuje zawsze wtedy, gdy zostaję sam. Ani przez chwilę, nie chciałem być taki jak on, jednak świadomość, że już nigdy się nie spotkamy, napawa mnie uczuciem niezrozumienia, gdyż zostałem odcięty od możliwości wyboru tak szybko, że nawet nie zdążyłem zaprotestować, uiścić opłaty za kilka ostatnich słów, po prostu mrok nastał kiedy chciał i ja skąpany weń, targany emocjami pustki, napierałem na ściany z betonu, jakbym mógł je przebić siłą woli, a rzeczywistość pokazała kruchość w mym sercu względem usytuowanych dotychczas fundamentów - moje kreowane dziedzictwo legło. Powracam, powracam tam daleko, stoimy już na moście i śmiech miesza się z nocy chłodniejszym wiatrem, kojącym upał dnia, te wspomnienia zabijają mnie dzisiaj, dając życie czemuś, co umarło dawno temu. Nie mogę wyrwać się z tych szponów, kiedy ogniska blask oświecał nasze twarze, beztrosko spojeni alkoholem biegaliśmy wokół i krzyczeliśmy, zakłócając ciszę. Byłem w tamtym okresie słaby, na co dzień. Mimo innego wrażenia, jakie sprawiałem co dnia, zawsze to ja byłem najsłabszym ogniwem. Taka kolej rzeczy i gra pozorów. A dziś? Czasami wydaje mi się, że mógłbym unieść świat, na swych ramionach, by po krótkiej chwili usłyszeć wybuch petardy tuż pod uchem, otrzeźwiający bardziej, niż jakiekolwiek sole (trzeźwiące, rzecz jasna). Często zaniżam swoje umiejętności, pławiąc się we współczuciu, które wytwarzam w swojej głowie, względem siebie i równocześnie podnoszę głowę, karcąc się za kolejne zamierzenie upadku. W końcu i tak podnoszę się z klęczek, a dziś nawet jechałem bez trzymanki przed siebie, kontrolując większość drogi. Jestem świadomy swych wyborów, ale niepewny w działaniu, lękam się konsekwencji. Nadal cofam dłoń, po wyciągnięciu jej do celu. Czasami tylko, gdy nikt nie patrzy, chwytam mocno, zaciskam palce, aż bieleją knykcie i przysuwam do swojej twarzy, by poczuł oddech mój na sobie, ten nieokiełznany dotychczas, bawiący się ze mną, podświadomości element, mimo zapewnień o uległości, wciąż podążający własną destrukcyjną ścieżką. Jego szept, rozbrzmiewa w moich uszach: “I’ll never let you go.”

[samanta01-blog]

Witam serdecznie ♥═════０•❀•０═════♥ Życie jak jesień... coś w nim z blasków lata, Z uśmiechów słońca przez mgły i szarugi, Ze złotawych blasków wśród szarego świata, Z kwiatów,co nigdy nie kwitną po raz drugi... Życzę dużo radości i uśmiechu

[c-y-t-a-t-y]

"Miłość. Odwieczny cud. Potrafi przerzucać tęcze snów ponad szarym niebem faktów i użycza romantycznych blasków nawet kupie łajna. To cud, a jednocześnie piekielne szyderstwo."

Erich Maria Remarque

"Łuk Triumfalny"

[niebieskie-zawsze]

Dla mnie na zachodzie Rozlałeś tęczę blasków promienistą, Przede mną gasisz w lazurowéj wodzie Gwiazdę ognistą, Choć mi tak niebo ty złocisz i morze,   Smutno mi, Boże