#beni iyi sanıyorlar

[rota-olusturuldu]

Beni İyi Sanıyorlar..

[sillagen]

23 Ekim | Çarşamba | 24

Ağzımın içi yara oldu. Normalde ağız içinde yara olursa kimin ayrılmış bir şeyini yedin anlamına gelen " kimin hıstasını yedin" denir bizde. Kimsenin de yemedim. Sofrada ağzım yara kimsenin bir şeyini de yemedim diyince erkek kardeşim üzüntüden abla dedi. Binanın kaloriferinin kazanın da sıkıntı varmış. Birkaç güne ancak yapılır dediler. Bugün aksine daha çok üşüdüm. Kardeşim bile ağrı kesici iç abla oldu. Sıcak su torbamı valize koymaya niyetlenmistim ama sonra neyse dedim. Alsaymisim iyi olurdu. Üşümekten kardeşimin kazagini giydim kolları kocaman oldu içinde yelekli ve bluzlu bir ben olmasına rağmen zor ısındım. Dün gece baktım kendimi üzeceğim kardeşimin mutfak dolaplarını sildim, kemikleri kaynattım. Öğle saatlerinde haşlama gibi değil de daha çok çorba niyetine limonlu ve biberli içiyor. Sabah ise buzdolabında bozulacakları ayarladım. Önceden aldığı bozulmaya yakın salatiklari ayikladim ve cacık olacak şekilde dogradim. Yarın yoğurda katarım şimdiden katarsak yumuşar. Yemek vardı yanına meze olsun diye fırına sebze atıyordum yanına patates de doğra dedi. Dediğini yaptık. Kendimi zorlamadan evin bir bölümünü yapmaya çalışıyorum. Kardesime ayagi kirildigindan beri sigarayı ben alıyorum ve çok iciyor. Bugune has degil genel olarak çok sigara içiyor. Ben markete girdigimde " buyur abla" dediklerinde " bir karton parlament kısa" diyince ilk ben kullanıyorum sanıyorlar heralde bazısı şaşıyor. Ya da bir karton almama da şaşırıyor olabilirler. Anneannemgilden bugun de elektrikli sobayı getirdim. Teyzem de gelin bizde kalın çok üsüyordanız dedi. Yok yagg falan yaptık hdjjfjff halbuki sabah cidden çok soguk. Aksamlari iyi. Bugün kaza kamera kaydını attmışlar. " gel abla gel kazamı izleyelim" diye beni çağırdı. Erkeklere kritik anlarda bir espri hali ve umursamazlık geliyor. Adamın suçu daha çok. Kardeşim geçip giderken en son arka teker kurtulmadan direksiyonu sağa çeviriyor aynaya da bakmadı ya da direkt kardeşimi görmedi. Sola kitlenmiş heralde. Ayağı araba ile motor arasında kalmış. Ondan sonra sıcrayıp yere düştükten sonra kafasını kaldırma hızlıca vururken yan taraftaki çöp konteynerinı da deviriyor. İyi ki kask varmış. Büyük ihtimalle o vurmaya daha kötü şeyler olabilirdi. Kask zaten parçalanmış. Rabbim beterinden korusun bizim için de iyi bir şey değil. Karşıdaki kişi için de iyi bir şey değil. Bilerek yapmıyor sonuçta Allah hepimizin yardımcısı olsun. En son gün iş güç bitince kahve içelim olduk. Kahve yaptım. Kendi kendime uzuldükten sonra hiçbir şey olmamış gibi " kemik suyu içer misin getireyim :) " yapıyorum o da ister istemez şaşırıyor. Daha yeni ağlıyordun ne ara kemik suyuna geldik oluyor. Afafafstd

[ruhumbipolar]

hep kötü beni bildiler birileri bir yerlerde suçluydu ve bundan sıyrılmak istiyordu hep benim üzerime yıkıldı sorsan kendileri mükemmel hiç hataları yok hep doğrular ben kendi acizliğimden günah keçisi ilan edildim, sırtımdan vurulduğumla, travmalarla geçip giden onca zamanla yapayalnız kaldım onlar yine birilerini bir yerde günah keçisi ilan etmeye devam ediyorlar, sanıyorlar ki hiç düşmeyecekler hiçbir zaman sendelemeyecek ayakları yarın yokmuş gibi iyi insan rolü oynamaya devam ediyorlar.

[terapistcagatay]

bu sene sınav senemdi ve ailemle türlü şeyler yaşadım. birini anlatmak istiyorum deneme netlerimiz gelmişti ve ben her denemeden çıktığımda babama özellikle kaç net yaptığımı kaçıncı olduğumu söylerdim. kuzenlerimle ayn�� okuldaydım ve onlarla her zaman karşılaştırıldım. babam deneme sonuçlarını açtı baktı bazılarında onlardan çok geri de kalmıştım kızdı baya bir kızdı ve ben hiç beklemiyordum çünkü zaten bütün netlerimi ona söylüyordum. dedim ki baba zaten biliyordun jiye böyle yapıyorsun "gözümle görünce daha bir şey hissettim" dedi aynen bu kelimeleri kullandı unutamıyorum her ne kadar şu an mutlu aile pozları kessekte ben yaptıkları hiçbir şeyi unutmuyorum.sınavdan çıktım beklediğimden zordu. kafamı dağıtmak için piknik yapacaktık. kaç soru çözdüğümü falan sordu. az yapmıştım matemetikten çünkü çok zorlanmıştım tabi ona göre az. pikniğe gidene kadar konuştu. ben çikolatayı çok severim hep gelirken bi tane isterdim babamdan. "yediğin çikolatalar gözüne dursun" gibi bir ifade kullandı bunu da unutamıyorum. şu an iyiyiz ama her çikolata yediğim de canım yanıyor sanki..

bide her zaman hiçbir şey olmamış gibi hayatımıza devam ettik ama ben unutamadım annemin bana ettiği küfürleri babamın sınavlar yüzünden bana ettiği küfürleri unutmuyorum bazen arada ortam oluyor açıyorum böyle bana travma yaşattınız diye bunu da komik bir şekilde söylüyorum çünkü her şeyi ciddiye alıp üstüme yürüme potansiyelleri var. hemen bizim size yaptıklarımız noluyor falana bağlıyorlar annemle babam yoruldum. ben onlar için neler neler yapıyorum ama onlar bunları zaten yapmam gerekiyormuş gibi beni zorluyorlar. daha bir sürü anonim olarak yazıyor olsam bile söyleyemdiğim yazmaya elimin gitmediği şeyler yaşadım. bide başka sorunlar görüyorum mesela ailevi sorunların dışında bir sorun diyelim kendimi bu da sorun mu bunlar ne ki diye avutmaya çalışıyorum belki de gerçekten sorun değil bilmiyorum. neyse daha da uzatmayayım bu kadar yeterli..

Bu dönemler önemlidir aileler çocuklarına kızarak, bağırarak bazı şeyleri aşılayacaklarını sanıyorlar ama öyle olmuyor. Bazı şeyleri kızarak onları o durumdan küstürdüklerini bilmezler sanırım geçmişte aileleri onlara öyle destek verdikleri için herkesin düşüncesi aynı ilerleyeceklerini falan sanabilirler. Ama ben şuna inanıyorum eğer başarı istiyorsanız önce güvenmeleri gerekiyor sonrasında ona arkadaş olursa herşey daha sağlıklı ilerler ve asla kıyaslama olmamalı. Bazı netlerin düşük kalabilir bu sorun yaratıyorsa yüksek olunca neden kimse bişey demiyo? Buna da odaklanmak gerekiyor.. ama sen bunlara bakma hayatını kazanman için önünde uzun bi yol var kimseyle kıyaslanma derslerini düzgünce çalış sorularını bir kez okuyup çözme sorunun içeriğini çok iyi kavraman gerekiyor bu şekilde başarılı birey olacağına inanıyorum :)

[fullmoonalone]

AĞLAMADIM D��YE SORMADILAR

Beni iyi sanıyorlar , iyi sanıyorlar...

UNUTURSUN İKİ GÜN SONRA

ADINI DİYORLAR ONUN

UNUTMAM...

[musfika-hanim]

insanların hakkınızda söylediği olumsuz cümleler sizi ne dozda etkiler? bu bir eleştiri olur, karakterinize yönelik olumsuz sözle olur..

biliyor musunuz insan ya yaştan, ya yaşadıklarından ya da ruhsal gelişimden (aslında diğer iki madde zaten ruhsal gelişime etken) eskiden etkilendiği kadar etkilenmiyor, dert etmiyor. kendimi analiz ediyorum belki beş sene belki on sene önce bilemiyorum sarf edilen tüm olumsuz fikirler, yapılan haksızca tavırlar kalbime feci şekilde sirayet eder mahvederdi beni. birgün pat diye bir şey oldu (elbette pat diye değil birikmişliğin yansıması) ben artık insanları ve bana yönelen davranışlarını eskisi gibi dert etmemeye, umursamamaya başladım. bazılarını hayatımdan çıkardım çünkü gereksizdi varlıkları. devamlı ruhumu çekiştiren, daraltan, bunaltan, kendilerini dünyanın merkezinde tek akil insanlar gibi gören ve kendilerine itaat edilsin isteyen insanlardı. itaat kelimesi Allah'tan başkası için olunca zaten oldukça ürkütücü ve kişilik olarak da yönlendirilmeyi, akıl almayı (şahsıma, özelime ve çocuklarıma ait hususlarda) sevmeyen biriyim. hayatıma, kararlarıma mudahale ettirmem bu yüzden yoklar zaten hayatımda. neyse işte o eski ben olmayınca şimdilerde özellikle kendimi, niyetimi bildiğim konularda şahsıma yapılan eleştiriler hiç etkilemiyor dokunmuyor bana. insanı en çok kendi bilmez mi? yaptığı bir davranışı, kurduğu bir cümleyi neden öyle yaptığını ya da o anki kalbi niyetini en çok da kendi bilmez mi? bazen tavırlarımız farklı yansıyor insanlara, koyduğunuz mesafeyi, o duvarı ve onunla beraber şekillenen cümlelerinizi kibir sanıyorlar. halbuki sınırlar, mesafeler hayatın olmazsa olmaz kanunudur. samimiyet içermeyen ya da samimi yakınlığa erişmeyen sohbetlerde tavır bellidir, cümleler bellidir sınır vardır. dünyadaki duruşunuzu sınırlarınız belirler, insan ilişkilerindeki o sağlıklı devamlılığı da sınırlarınız belirler. konu kökünden başka yere evrildi biraz ama özü şu ki; her eleştiri samimi ve iyi niyetli olmuyor maalesef. insanlar birini aşağı çekmekten, ona ruhsal zarar vermekten haz alıyorlar gibi. burada da var bunu görüyorum. kendinden emin konuşmayı, koymak istediğiniz mesafeyi, belirlediğiniz bazı sınırları kibir görüyorlar. insanız hataya da, nefsimizin tuzağına da düşebiliriz elbette ama karşımızdakinin niyetini anlamamak da mümkün değil. kendinizden ve niyetinizden emin olduğunuz hususlarda sizi aşağı çekmek isteyen insanların samimiyetsiz eleştirilerine kulağınızı tıkayın. gerçek kul olmanın zorluğundan sonra "kişisel gelişmek" geliyor sanırım. gerçek kulluk kişisel de iyi gelişmektir zaten. bunu dünyada tamamlamak mümkün olur mu bize bilmiyorum ama ilerleme kaydetmek mümkün. kendimizi ruhen koruma altına almak için bunu yapmalıyız. kalbimiz ve ruhumuz heder edilmeyecek kadar çok kıymetli 🤍 kendimizin kıymetini önce biz bilelim..

[endibewurdum]

Ağlamadım diye sormadılar, beni iyi sanıyorlar..

[caprazataclar]

Yalan ve Yılan 🐍

29 senelik şu ömrümde kendimi bildim bileli hep bir şeyler için savaş verdim. Herkesin savaşı kendine büyüktür, yıkıcıdır. Her savaşımda tek bir kurşunum kalana kadar cepede durdum. En sonunda rabbime döndüm “Ben dayanamıyorum artık, bundan sonrasını en iyi sen bilirsin bana yolumu göster” dedim ve o an bütün yollarım açıldı, geceler gündüzüne kavuştu. Bütün sorularımın cevapları önüme serildi.

Yine öyle bir savaşın içindeydim. Bu savaşı kazanıyor gibiydim. Ama içimde bir yerlerde oturmayan taşlar, içimi dimdik dimdik eden bir huzursuzluk vardı. Yine rabbime döndüm “Bu sefer kazanıyor gibiyim ama garip bir huzursuzluk var içimde, sen bana sebebini göster” dedim. Çok geçmeden arka cephemden saldırıya uğradım, sonra kan ter içinde uyandım. Anladım ki bu savaşımdanda onun bana gösterdiği yol ile çıkmıştım. O yaşadığım aydınlanma ile yazıyorum bugün bu satırlarımı…

İnsanlara güvenmeyi onları sevmekten hep bir adım önüme koydum. Güven olmazsa sevgi olmaz, güven kırılırsa sevgi de ölür dedim. İlk tanıdığım, hayatıma yeni giren insanlara güvenimin %1’ini belki %5’ini verdim. Bu iğrenç insanlar şu kadarcık verdiğim güveni bile yalanlarıyla kirlettiler. Bir insan neden dürüstlükten yana olmaz ki? Yalan insana ne kazandırır? Yalan benim için “Ben seni kandırabilecek kadar akıllıyım ve sen buna inanacak kadar aptalsın” demek gibi bir şey. İnsanların kendinde karşısındaki insanı kandırabilecek kadar hak görmeleri ne acizce..

Yalan söyleyen insanları hep anlamaya çalıştım. Nasıl bir psikoloji içindeler ki şuan beni aptal kendilerini zeki sanıyorlar dedim. Belki yalan söylemelerinin altında gerçekten mantıklı bir neden yatıyordu, belki de öylesine söylenmiş, kendine bağlamalık bir kaç sözdür. Atalarımız ne kadar güzel söylemiş “Yılandan korkmam yalandan korktuğum kadar”

Ninem her zaman derdi ki “Yalan, diğer bir yalana gebedir”. İnsanlar bir yalan söylediklerinde bunun o anlık yeterli olacağını düşünürler sonra o yalanı başka yalanla beslerler. Başladıkları noktayı unutarak zehirli sarmaşıklara bürünürler, benliklerini kaybederler..

Bu yaşıma kadar benliğimi korumama yardım eden, beni o düştüğüm çukurlardan çıkaran, çıkmaz sokaklarımı denize çeviren, yolumun karanlığını bazen sokak lambaları bazen gündüz ile aydınlatan Rabbime binlerce şükürler olsun🤲🏻

Yalansız, yılansız, bol ışıklı, sonu zaferle biten savaşlarınız olsun✨

[geceveokur]

Evet, kırgınım. Ama sana değil, hayata. Evet, kızgınım. Ama sana değil, hayata. Evet, bıktım. Ama senden değil, hayattan. Bilmiyorum. ''Nasılsın?'' diyorlar, bilmiyorum diyorum. ''Neden'' diyorlar, bilmiyorum diyorum. Bildiğim tek şey, gerçekten yorulduğum. Eğer yanımda olsan yorulmazdım belki.. Onlar; ben iyi değilken bazen anlamıyorlar ve trip attığımı sanıyorlar. Trip olmadığını söyleyip, iyi olmadığımı söyleyince, beni neşelendirmek için her şeyi yapıyorlar. Ama sen, tüm bunların ortasında yanımda değilsin. Neredesin, bilmiyorum sevdiğim. Kimlesin, bilmiyorum bitanem. Ama olduğun yer benim yanım olsun isterdim..

[1havin]

Beni iyi sanıyorlar......

[oyleysevarolanremedios-blog]

Dönüş

Tumblr… Buraya 20'lerini bitirmişleri alıyor musunuz? En son 10 yıl önce buralara bir şeyler yazıyordum. Oldukça kötülermiş, biraz önce okudum. Burdaki enerjiyi mi yoksa eski beni mi özlemişim kestiremeden Spotify'a girip arama kutusuna indie yazdım. Çok uzun zamandır indie müzik dinlemiyorum. Çok fazla podcast dinliyorum artık. Çoğunlukla psikoloji, kendimizi keşfetmek vs. üzerine kurulu güzel podcastler. Saçma sapan kişisel gelişim zımbırtıları değil, tamamen bilimsel gerçeklere dayalı olanlar.

Bu sözcükleri iş yerimde, herkesten gizli yazıyorum. Şu an çalıştığımı sanıyorlar. Biri bana bakarsa, ekrana çok dikkatlice bakıp bir yerlere tıklıyorum. Yüzümde düşünceli ve matematiksel hesap yapan bir ifadeyle, arada bir gözlüğümle oynayarak. Bu benim çalışma yüzümdür.

Of… 30 yaşındayım. 10 sene önce buralara unicorn tüyünden şapkalar, sıcak ekmek kokuları gibi naif ve hayalperest şeyler yazardım. Şu an her şey inanamayacağım kadar farklı. Bakalım, bu 10 senede neler olmuş? Okulları bitirdim, iş hayatına girip bir müddet süründüm. Evlendim. Kendisi hayattaki en iyi arkadaşımdır. Sonra sevdiğim bir iş bulup sevdiğim şehre taşındım. Güneye indim. İstanbul'un kaotik lanetinden kurtuldum. Orayı gerçekten hiç sevememiştim. Yaklaşık on bir sene de sevmediğin bir yerde yaşamak için çok uzun bir zaman. Ehliyet aldım. Kolumu dirseğime kadar içine sokmak suretiyle kızgın yağda kazayla yaktım, aylarca iyileşmeyi bekledim. Parmağımı kırdığım oldu. Keman çalmayı ilerlettim, sonra birazdan açıklayacağım sebepten keman çalmaya ara verdim. Resim yapmayı bıraktım. Yazı yazmayı bıraktım. Çok fazla dizi izledim. Filmlere hala uzağım, çok uzun oldukları için sıkılıyorum. Kolaj sanatıyla tanıştım. Hala yapıyorum. Yıllardır istikrarla devam ettiğim tek şey. ( Merak edenler sayfamı kaydırınız). Hala bilim-kurgu ve fantastik edebiyat seviyorum. Geçtiğimiz on sene içinde birçok harika şeyin yanında Dune okudum. Hayatım boyunca hiçbir edebi eserden bu denli etkilenmediğimi belirtmek isterim. Bir ara dövmesini filan yaptırmalıyım. Annemi anlamaya başladım, onu anladıkça ona kızmaya başladım. Üstelik ergenliğimdeki gibi altı boş öfkeler değil. Buna sonra geliriz. İki seans terapi aldım. 22 yıldır görüşmediğim babamla barıştım. İlk adımı benim attığım şu an oldukça tatlı bir ilişkimiz var. Bu ilişkiyi bir sürü kişiden gizliyorum.Çünkü manipüle olmaya yatkın bir bünyem var. Aptal değilim ama oldukça safım. Hayatımda ilk defa kredi çektim. Araba da sürdüğüm anlarda kredimi ve ehliyetimi düşünüp yetişkin olduğuma şaşırıyorum. Hoş bir şey değil tabi, hala yirmilerimdeki hayalperestliğe sahip olmayı isterdim. Şu günlerde oldukça realist olmak zorundayım.

Anne oldum (burası keman çalmaya ara vermek zorunda olduğum yer). Evet, içimde bir insan büyüdü, her yerimi ağrıttı. Yürüyemedim, uyuyamadım, oturamadım, yiyemedim, hatta sıçamadım. Doğurduktan sonra da bunları yapamadım. İki yıl geçti, artık bazen bunları yapabiliyorum. Ama bazen. İsmini Ladin koyduk. "Usama bin Ladin mi öhöhöhöhejeheh" gibi aptal yaklaşımların olacağını bilmemize rağmen (ki oldu). Bir de ön isim koyduk, Mavi. Mavi tek başına mehhh bir isimken Mavi Ladin oldukça anlamlı. Hep doğadan bir isim koymak istemiştim. Mavi Ladin ağacını bilmeyenler için bkz. Google. (Gerçekten de mavi bir çam!)

Annelik… Çok zor. Ama bir canlının gözünün önünde büyümesi ve medeniyet kazanmasını izlemek müthiş bir deneyim. Bu konuya da sonra değineceğiz.

Fırsat buldukça yazmak istiyorum. Çünkü her terapist gibi benim terapistim de (seni bırakmak zorunda olduğum için çok üzgünüm ama sana vereceğim parayla bir koli prima aktif baby 5 numara alabiliyorum) yazmamı istemişti. Yani yazmayı bu kadar seven birinin bir anda bırakmasını o da anlayamadı. Ben de anlayamadım.

Kulağımda hala çok kötü bir indie şarkı çalıyor. And I'm too old for this shit.

[hayaleet]

Vakit doldurmaya çalışıyorsun. Sadece vakit doldurmaya çalışıyorsun. Neyi atlatmaya çalıştığını bile bilmiyorsun, nasıl bir zamanı atlatmaya çalıştığını.

Ne kadar süredir idare etmeye çalıştığını bilmiyorsun. Ne kadar süredir halletmeye çalıştığını... Çözmeye çalıştığını. Kendini tanımaya çalışıyorsun, bir hayatın olsun istiyorsun. Olsun, sorun değil. Bunun için de savaşıyorsun. İnsanlar iyi bir hayatı olsun diye savaşırken sen bir hayatım olsun diye savaşıyorsun.

Ama olmuyor. Öyle bir çaresizliğe düşüyorsun ki bir şekilde olmuyor. Gündelik sorunlar, diyorlar. Senin hissettiğin şeyler evrensel. Gündelik sorunlar diyorlar ama sen yıllardır çözüm bulamıyorsun. Acın seni hep gafil avlıyor.

Zamanı durdurmak istiyorsun. Biraz dinlenmek. Yorgun gözlerle bakarsam beni anlarlar diye düşünüyorsun ama yanılıyorsun. Anlamıyorlar. Senin bu kadar çok şey düşünüp çözüm aramaya çalıştığını, anlamıyorlar. Bir çözüm bulamadın hâlâ, ellerin boş. Ne yapman gerekiyor bilmiyorsun da. Bunlar iyi günlerimiz, diye karşında alayla gülüyorlar. Bunun farkındasın ama neden yüzüne vuruyorlar ki? Ağlamak için direniyorsun, boğazında bir düğüm... Gözyaşların kirpiğinle kavuşmasın diye onlarca takla atıyorsun ama olmuyor. İşte, tarihin en büyük aşkı.

Neden bu his! Neden ben? Bunun için tanrı neden beni seçti? Bir sürü, bir sürü dolusu soru! Geçmiyor. Geçiyor sanıyorsun. İyi olduğunu düşünüyorsun. İyi olmaya çalışıyorsun sadece. Geceleri uyuyamıyorsun. Uyumak istemiyorsun da zaten. O gece hiç bitmiyor. Uyursan daha az çözüm yolu bulacağın için hiçbir gece uyuyamıyorsun. Seni sessiz sanıyorlar. Sana hep sessizsin, diyorlar. Değilim, değilim, değilim... Bizim dertlerimiz farklı. Biz anlamayız birbirimizi. Bu his size fazla. Sadece biri taşıyıp gitsin işte. Bu kişi de ben olayım. Parçalara bölüp size versem bile altında ezilirsiniz, ben tek başıma taşımaya çalışıyorum. Yıldızları saymak gibi. Ama hiç uğursuzluk getirmiyor bana. Hissettiğim günleri saymak, onları azaltmaya yetmiyor. Aksine, gittikçe gözleri dolu olan insanlar artıyor.

[bendeliyimhanimefendi]

Aslında herkesi öyle sanıyorlar bende dahil(: dışarıdan baktıklarında beni ruhsuz, eğlence bilmeyen takıntılı biri olarak görürler ama içime her acıyı, mutluluğu sığdırmaya çalışıyorum ve bu o kadar zor bir şey ki...

Sende dışarıdan çok mutlu, alaycı komik biri olarak gösteriyorsun kendini ama öyle değilsin, biliyorum(: ama doğru olan bu bence. Herkese gerçek beni göstermemeliyim çünkü gösterirsem o beni kırmaktan, yıpratmaktan çekinmezler. Yüksek ihtimalle sende o yüzden kendine mutlu komik bir profil yarattın(:

Bir yazı okumuştum Tumblr da; ruhu ölü bir bedeni sırtlanmış... Bu söz seni anlatır mı bilmem ama bazılarımızı çok iyi anlatıyor...

Unutma ki hiçbir zaman bircok insana gerçek seni göstermeyeceksin. Eğer şanslıysan birkaç kişi olur hayatında onlar anlar seni, ruhunu görür. Son zamanlarda ben bunu gerçekten istiyorum. Ruhumu görecek birileri. Bir şeye güldüğümde aslında içimde neyi öldürdüğümü, yahut bir eğlenceyi yapmak istemediğim de hemen 'ruhsuz' kalıbını basmak yerine neden istemediğimi anlayacak birileri...

Öyle birileri var mıymış ya(:

[dianaa70]

Şu an kötüyüm ve bir şeyler yazmam gerek o yüzden istersen okumadan geç önemli şeyler değil zaten.

Çok yorgunum.

Aslında şu an tek istediğim tek kalmak ve artık mutlu olmak. İnsanların olduğu yerde mutlu olabilceğimi düşünmüyorum artık. Düşünüyorum,aslında diyorum belki de sen her şeyi zorlaştırıyorsundur belki de abartıyorsundur diyorum. Bu ne kadar iğrenç bir şey olduğunu biliyor musun?? Çektiğin acıları küçümsemenin ne demek olduğunu biliyor musun?? Nasıl hissettirdiğini?? Ben aptalın tekiyim ya. Lan yaşamayı bile beceremiyorum . Hiçbir zaman beceremedim ki. Bütün yaşlarımda mutsuzdum ben . Hiçbir fotoğrafımda gözlerimin içi gülmüyor benim. Ben eksik büyüyen o çocuğum hatta erkenden büyümek zorunda kalan . Beni iyi sanıyorlar . Hergün daha fazla yıkılıyorum ama onlar beni iyi sanıyor. Diğer kötü olan bir şey de ne biliyor musun?? Beni mahveden şeylerin doğru olduğunu düşünüyorlar . Öyle olması gerektiğini söylüyor. Benim yanımda olduklarını sanıyor karşımda duranlar. O kadar yorgunum ki,lan diyorum ne yaşadın amk ne yaşadın. Sonra susuyorum yanaklarımdan aşağı gözyaşlarım akıyor. İçimde ki çocuğun bu gece hıçkırarak ağlama sesleri daha çok arttı. Yolun sonunu göremiyorum. Nereye gittiğimi bilmiyorum. Çaresizliği bilir misin?? Hayat bana çok güzel öğretti ben bilirim. İyi değilim tamam mı?? Yemin ederim iyi değilim. Kendimi asla iyi hissetmiyorum ama bu nasıl anlatılır bilmiyorum da. Yoruldum işte tek söyleyebildiğim bu. Ben neden böyleyim ya... Kendimde de nefret ediyorum. Of, Allah'ım yardım et... Olmuyor , ne yaşadığımı anlamıyorum. Niye böyle olduğumu anlayamıyorum. Ben artık kendimi anlayamıyorum. Ruhum benden farklı davranıyor. Eğer mutluluk varsa bana da gelsin fakat yoksa acısız bir ölümle har şey son bulsun . Arafta sıkışıp kalmanın bir anlamı yok bir tek zaman kaybı. Bırak küçük kız yıkıl, mahvol. Kimse önemsemiyor zaten . Emin ol sen görünmez gibi bir şeysin yıkılsanda görmezler ,siktir et içinde bir şeyler tutmaya çalışma artık çünkü ben çok yoruldum. Taşıyamıyorum artık yükleri. Bu gece hiç iyi değilsin küçük kız unutma bunu. Umarım mutlu ama gerçekten mutlu olduğun bir gece olur. Unutma hiç umut kalmadığında bile umut vardır. Kayıpların var biliyorum. Sus ,kimseye bir şey anlatmaya çalışma artık . İyi ol küçük kız artık iyi ol. Kendine değer ver biraz. Her şeye rağmen tekrar ayağa kalk . Unutma eğer sen kalkmazsan ebediyen bir daha kalkamayacaksın kimse sana elini uzatmayacak bekleme boşuna. Yoluna her zaman ki gibi tek devam et. Sen teksin unutma.

15.05.2023

02:39

Mavi gri ~ Altüst olmuşum

[agacsizkoalasblog]

Hayatım boyunca hiçbir şeyin yolunda olmayacağını anladım bugün. Biliyordum ama belki bir ihtimal vardır diyordum. Artık ikna oldum. İnsanlara kendimi anlatamıyorum ya da dinlemiyorlar bilmiyorum ama herkes her şeyin onların sandıkları gibi oldu��unu sanıyorlar. Oysa beni dinleseler aslında bu kadar basit olmadığını anlayacaklar. Ama hayır... Ben bir şey hissedemem, ne hissetmem söylediyse öyle olmak zorunda. Ben istediğim şeyi yapamam, ne yapmam söylediyse o olmak zorunda. Benim hiçbir değerim yok. Hislerim, düşüncelerim, aklım... Sadece bedenim var ve onlar git derse gitmek, kal derse kalmak zorundayım. Yoksa yok olurum. Varlığım zaten muammayken yokluğum asla fark edilmez. Peki diğerleri? Onlar neden böyle değiller? Neden birbirlerini kaybetmekten korkmuyorlar? Neden kimse onlara "İstediğim gibi olmazsan güle güle. Kendine iyi bakman umrumda bile değil." demiyor? Neden sadece ben çabalıyorum her seferinde, neden kimse beni kaybetmekten korkmuyor? Bu kadar şey yaparken onlar için, neden ilk kurban hep ben oluyorum? Bilmiyorum ama ikna oldum. Değişmeyecek... Kötü hissederken yalnız bırakmadıklarım, kötü hissettirip yalnız bırakacaklar. İkna oldum, ümidimi kestim...

[cooladanal]

Kimseye ağlamıyorum diye beni her zaman iyi sanıyorlar.