#bana ozel sey var

[bozusuruz]

Bir de rakip kafali herkesten nefret ediyorum meslek lisesi cikisli TAMAMEN 0'dan birisi olarak ben hep size (200 takipcime, yarisi porno blog ya da yasli herif) tum samimiyetimle tavsiyeler vericem 🫶🏻🫶🏻 (kimse beni dinlemiyoe)

[gunncem]

dün aksam yeldemle goruntulu konuştuk. o kadar ilac gibi geldi ki gerçekten ihtiyacim varmis buna onu anladim. mizah anlayisimiz, beni zorbalayisi, kocası... cok ozledim ya gercekten. VE dün benim icin baslamasiyla bitmesi bir oldu, cok inanilmaz hizliydi.

bugun favori hocamin hayat enerjisi dolu bir hocanin dersi vardi🥹 kendisinin instagram hesabı var ve çocuk kitapları yaziyor ingilizce sekilde. bazen etkinlikler yapiyor ve yinw o etkinlikler icin bugun kizinin eski oyuncaklarini getirmis. hepimize verdi iste ustune şey yazacakmisiz "ben oynadim sira sende" o kadar tatli ve o kadar guzel bir sey ki... bana canta denk geldi ama olsun yarın üstüne yazip birakacagim bir yere.

dün degil de pazar gunu 2 tane müzeye gittik. muzeler baya guzeldi ama donusu yanlis tarafa bindigimiz icin dagin basina gittik, inanilmazdi. kapiyi acmayan sofor ve yurdun onune kadar giden bir otobus bulusumuzla gunu kapattik.

carsamba persembe cuma zaten dolu gecti. gecen hafta sonradan konuşmaya başladığımız eski arkadaşımla buluştuk, anlatmistim saniyorum ki.

ozet olarak bu sekilde biraz karisik anlattim ama olsun. sonunda akşam baglanabildim. şimdi bir bardak cay alip ingilizce calismam laziiim. BU ARADA BUGUN 1 EKIM ve hava soguk serin hafif yagmurluydu ve ben yurudum bir sure cok özlemişim bu havayi sonunda ya 🫠🫠 simdi de dona dona yazı yazmaya calisiyorum. şimdi benim için cok ozel olan bir sarkiyi paylasip -aklima baska bir sey gelmezse- gunu bitirmek var 🫶

[zumruthaketmedi]

aslinda her kizin cidden donem donem sorunlari vardir belki aylarca surer belki gunlerce belki yillarca. benim suanlik aylarca gunlerce olmasini isterdim.benim eylulden beri boyle 5 ay az degil herkesle bian da aram bozuldu hic kimsenin beni sevmedigini dusunuyorum kimseye biseyimi anlatamiyorum bana yardim eden bi kac sey var

1: sanal arkadasim kaan sanal oldugu icin guveniyorum cunku tanidigim kisiler hakkinda dusunduklerimi yargilamiyor

2:defterlere, telefonumda ki not kismi, snapteki ozel yeri

kimse en yakin arkadasim degil o kadar kiskaniyorum ki oyle insanlari

Aklima geldikce yazicam

[imsohighrnandgonnabehighagain]

buldum sanirim. aradigim cevabin aramak oldugunu buldum. aramanin kendisini bana sevdiren materyalin aradigim sey oldunu buldum.

ilk defa sadece benim olan eylemden uzak ozel bir sey oldu, kendime dair en ozumun anlasilmaya calisirken yapilanlar luks olmamali.

bu belki benim icin cok yikici ve kayipli olacak ama yasadiklarimin getirisi olarak ya bunlarin farkinda olmadan olup gidecektim ya da farkinda olduklarimin ne oldugunu anlarken buldugum seyler beni hayata tutacakti. cunku hala bulamadigim cevaplar var, kimsenin aklindan sormak bile gecmedigi sorulara. bu yeti de; beni donusturdugunuz canavarin icinde kalan en saf tek sey oldu.

gorunmene gerek yok, dokunmana, sesine, kokuna. hic birine ihtiyacim yok. konusmak ve bakismak gibi gereksiz seylere de zaman yok. en yakin dostum oldun. yolumuzu bulduk.

dummpsterjunk

[birsekildehallediyorum]

Gelisim

seelaamlar

iste geldim, hani ozledim demistim ya, dayanamadim geldim

nasil anlatsam nerden baslasam??

Bugun benim dogum gunum. dolu dolu bir yirmiyedi seneyi geride biraktim. bircogu icin goz acip kapayinca gecmis, ama dusununce wow gibi bir gecmis. Ne yasadim wow denecek? bir seyler yasadim, herkesin hayati ve anilari kendine ozel degil mi zaten?

Cok guzellerini yasadim, biraz kotulerini yasadim. Ogrendim, buyudum, simardim kucuklestim, hircinlastim, uzuldum. Biiir suru duygu gecti basimizdan.

Geldigim noktada galiba "kendimle gurur duyuyorum" galiba dememin nedenini de bilmiyorum aslinda ama hicbir seyden %100 emin olamazmisim gibi garip bir his icindeyim, her konuda yani.

Neysem,,,, iyiyim.

Mutlulugu yasamak ne keyifli bir seymis. Dururken gulumsemek, icini isinmasi, burnunun sizlamasi falan.

Keyfim yerinde ve iyi ki dogmusum. Iyi ki ailem benim ailem, sevgilim benim esim, arkadaslarim da canim yoldaslarim. Simbam.

Ama en buyuk sansim sevgilim. Bana mutlulugu yasamayi, sevmenin ve sevilmenin ne kadar keyifli ve guclendirici bir sey oldugunu ogrettigi icin, varligi icin.

Hayat cok degisik bir sey. Icindeki her an ne olacagi belli olmazlar ama bir yandan da inatla planlamalarimizla. Gencligimiz var, umudumuz yuksek.

Cabalamak ve elde etmek istediklerim var. Ama artik ani yasamayi ve huzuru hissetmeyi de ogrenmisim gibi hissediyorum. En azindan ogreniyorum. Kendimi basarili gorebilecegim yere giderken yoldan keyif alacagim. Hayatimin sukretme evresine mi gectim acaba?

Iyi ki varim, varlar, olsunlar, birlikte guzelleselim. Iyi ki dogdun Ezgim <3

[3-alora-aloha-alara]

Tesekkurler

Bugun 26 Ekim 2023, Kreuzberg’de evimdeyim. 

5 ay once bir kaza gecirdim ve kurtuldum, yasiyorum! 

Olume yaklasmak hayata daha da tutunmama sebep oldu. En son ne zaman bu kadar yasam enerjisi dolmustu icim hatirlamiyorum..Cok zor gunlerim oldu, her gun elimden geldigince ‘daha iyi’ oldum. Daha iyi olmak nedir peki? 

Yasadigim icin sukretmek yeter oncelikle, sevdigim insanlari gordugum zaman gulumseyebilmek onlara sarilabilmek onlarla vakit gecirebilmek, canim Rio’mla her gun en sevdigim yollarda yururken attigim her adimin degerini bilebilmek ve en onemlisi bu bedenle kesfetmek istedigim ne kadar cok seyin oldugunu fark edip gecmise takilmadan ama goz ardi da etmeden artik bana hizmet etmeyen seyleri birakabilmek ve ‘an’a teslim olabilmek, kendimi affedebilmek bence.. Ben iyi olursam sevdiklerim de iyi olur diye dusunebilmek belki de.. Benim yasam enerjim belki birilerine ilham olur diye dusunebilmek mi ya da? 

Iyi olmak ‘yaşamak’ bence. Yaşamak da her duyguyu yaşamak. Pozitif negatif her duyguyu. Aydinlik zamanlarin oldugu gibi karanlik zamanlarinin da olmasi. 

Ben duygularini her zaman rahatca yasayan biriydim, bu kazadan sonra degisen sey negatif duygulari tek basima yasamayi tercih ediyor olmam belki de. Paylasma ihtiyaci hissetmiyorum, tek basina olmayi yalnizlik gibi gormuyorum. Karanligi yasamayi kabul ediyorum ama karanliktan surekli bahsetmek istemiyorum. Konustukca o karanlik anlari daha fazla yasatiyormus gibi hissediyorum ama aslinda o ani yasadim ve bitti. Iyiyim. 

O zaman iyiyim demek kotu anlarin olmadigi anlamina gelmedigi gibi hicbir seyin zitti olmadan var olamayacagini kabul etmek de gerekiyor.  

Ben iyiyim evet ama bazi gunler 5 ay onceye dair cok travmatik anlar canlaniyor beynimde, bedenim dususume dair bir seyler hatirliyor, kendimi affettigimi sanarken bir yandan cezalandirdigim anlari da yasiyorum. Kendimi severken bir yandan nefrette ediyorum. 

19 Mayis 2023, o gun ve sonrasi benim icin bir cogunuzun bildigi ‘bir olaydan’ cok daha fazlasi. Cok ozel cok hassas.. 

Ama iyiyim, yasiyorum, huzurluyum.

Bunlari yazarken canim annemin 12 Aralik 2012 de attigi mail geldi aklima. 

“Belki birilerinin hayata bakisini degistirmisimdir, maddenin yerine sevgi, kiskancligin, sahip olmanin yerine sevkat, kabullenme duygularini yesertmisimdir kimbilir.. Bugune kadar ne basardin sorusunun cevabini degistirmisimdir belki zihinlerde, kalplerde.. Ev, para, araba, mevki, en iyi is, en iyi okul, mal, mulk vs.yerine bir arada huzurla yasamak, gulmek, bayram seyran bir araya gelebilmek, sicacik bir sarilis, sen onemlisin diyebilmek, birlikte aglayabilmek ve sevkati koyabilmenin onemini biraz olsun farkettirebilmis miyimdir acaba?

Bu 4 yil cok zor gecti, her turlu desteğe ragmen cok yalniz, caresiz ve kirilgan. Bugun 4 sene onceki ilk sabahim gibi ,yasama tutundugum o zor ameliyatin bir gun sonrasi sanki. Ve ben hayata merhaba diyorum.

Hosgeldim dunyaya!

Yeniden baslamak icin derin bir nefes aliyorum ve ellerimi sevdiklerime uzatiyorum beni birakmasinlar diye.. Cunku hicbir yere gitmeye niyetim yok!”

Bu yaziyi okuyan ozel insan,

Sen önemlisin,

Yasama tutunmaya devam et.

–

Kendime not : Ofke ve kirginlik duygularinin sakinlik ve sukure donusune sahit oldun. Seninle gurur duyuyorum. Seni seviyorum. Sen onemlisin. 

[ballerinashoes]

Sana yazmakla yazmamak arasinda mekik dokuyorum. Bunun yerine yüzüne dokunuyor olabilirdim. Senden gitmemin 1den fazla sebebi vardı. Bunu şuanda sıralayamam ama eğer açık fikirlilikle dinleyip sadece beni suçlamayacaksan anlatırım. Hem benim de seni dinlemem gereken konular var. Öncelikle sen neden anilarimizi mahvettin ki. Neden benim sana onerdigim sarkilari baskasiyla dinledin? Neden beni cektigin gibi benim pozumla o kizida cektin? Neden anılarımızı kirlettin? O anilar bizimdi bize ozel kalmaliydi. Ne olursa olsun benim tokami bileginden cikardigin an baskasinin tokasini takmak zorunda degildin. Bana yapalim dedigin seyi onunla yaptin. Bunun icin keske demiyorum demicemde. Keske ben yapsaydim demiyorum demicemde. Yanindaki ben olmadigim icin soylemiyorum ama gercekten cok yıkıcı ve yapay duruyodunuz. Belki de bu yuzden kiziyorum sana. Bizim iliskimizin dogalligini yakalayamadin ustelik bizim anilarimizi da kirlettin. Neden ayrildiktan sonra baska birini hayatina aldin diye sitem etmiyorum bu cok sacma ve narsistce olurdu. Sadece şu konu da çok kizginim ve kirginim; hem beni sucladigin seyi sen yaptin hem de beni rezil rusva ettin. Biliyorum öfkenden yaptın ama doğru değildi. Buna rağmen iliskimizin yikimini benim ustume itemezsin ya yapamazsin. Ben senden şunun için özür diliyorum; kaçtım. Kaçmayabilirdim. Ama yemin ederim benim geride birakmak istedigim sey basarisizligimdi, kaygilarimdi, kavgalarimdi, bagimliligindi, tutsakligimdi. Beni anlayabilecegini cok iyi biliyorum. Şimdi ne degisti diye sorarsan umarim degismistir. Bunlari asamayiz diye dusunmustum ki asamazdik. Sorun sadece ben de olsaydi bi sekilde halleder kalirdim ama sadece benim degil senin de cozmen gerekiyodu. Isin kotusu bunlarin farkinda degildin. Simdi ki korkum ise ayni hatalarin tekrarlanmasi. Inan uzulmekten zerre korkmuyorum. Uzulmeye degmemesinden korkuyorum.

[bilinmey3nbiri]

merhaba,

bugun hayatimdaki her ozel ınsan ıcın bır seyler yazmak ıstedım. benım ıcın ne anlam ıfade ettıklerını anlatmak ıstıyorum...

annem, benım ıcın bır melek. ama kanatlari kirilmis bır melek. yarabantlariyla tekrar bır araya getırılmıs. zorla kanat cirpiyor. cocuklari icin. ablam ve benım ıcın. her seye ragmen kanatlarini cirpmaya calisiyor. onu anlatamayacagim kadar sevıyorum, bı yanim ne kadar ona kın beslesede ona olan sevgım kınımın ustunu kapatiyor. benım ıcın cok degerlı, yasama sebebım, hayallerımın pesımden gıtme sebebım...

ablam, benım ıcın bır gunes. hayatimi aydinlatiyor. benı hayatta tutan kısı. her zaman yanimda olan, mutlulugum ıcın elınden gelenı yapan. kalbı hıc olmadigi kadar kirik. mınık kalbı dayanmiyor, bu ıgrenc dunyadan gıtmek ıcın can atiyor. ama onu ayakta tutan, hayata baglayan tek bır sey var. ben. ne kadar bencıl olsada benım ıcın her seyi yapabılıcegını bılıyorum. ne kadar kavga etsekte yıne bırbırımızın yaninda oluyoruz cunku bızı bızden baska anlayan yok. takilip dustugumde bana elını uzatan kaldirmak ıcın elınden gelenı yapan kadin. mutlulugumuz ıcın her seyı yapabılıcek kadin. her yerı yara bere olsa bıle bızım ıcın hayata tutunan kadin. yasama ıstegım benım. en cok benı hayata tutan kisi. onu tahmın edılemeyecek kadar cok sevıyorum. sevgım hıcbır sekılde anlatilmaz. hayatimin en degerli parcasi.

seda, delı kiz'im. ne kadar sey yasarsa yasasin gulmeyı bılen kizim. kirmizi yanaklari ve kucuk burnu. her sanıye yanimda olan, kendı derdını unutup benım derdıme derman olan kizim. kesık dolu bedenıne hayran oldugum delı kiz'im. her cani yandiginda benımde canim yaniyor. gozunden dusen her yas kalbıme bır bicak sapliyor sankı. kalbımın en derınınde. bana arkadas olan, anne olan, abla olan, baba olan. yasayamadigim cocukluk ıcın her seyı yapan. yildiz gıbı, paril paril parliyor. benım hayatimdaki degerlı parcam.

mert, aslani'm. hayattan bezmıs ama bızım ıcın hayata tutunan aslanim. benı cukurumdan cikarip, gercek hayatla yuzlesmemi saglayan kısı. ne yaparsam yapayim ne kadar kizsada her zaman yanimda olan. bana abi, anne, baba olan. hayati ne kadar karanlik olursa olsun gulmeye calisan aslanim. bana arkadasligi ogreten, kardeslıgı ogreten kısı. ne olursa olsun bırbırımızden kopamiyoruz. ne yasanirsa yasansin sonunda beraber agliyoruz, beraber guluyoruz. kalbımdekı bicaklari yavasca cikarip her bırıne yara bandi yapistiran aslanim. hayatimin en degerli kosesınde yer alan aslanim.

emırhan, beyaz kalbım. bana sevgının, askın ne oldugunu anlatan adam. benı benden cok seven adam. her seye ragmen kirilmamam icin elınden gelenı yapan adam. yaptigim seylere ragmen benı seven adam. ne kadar uzagimda olursa olsun her gun ona sarildigim adam. ıcımı kelebeklendıren adam. kucuk bır sozuyle delı gıbı gulduren adam. hıc gormemıs olsamda benım ıcın degerlı olan adam.

efe, saf arkadaslik. ne kadar samımı olmasakta bırbırımıze destek ciktigim arkadasim. ne kadar sey yasasa da ıcıne atip hıcbır sey olmamis gıbı gulen kısı. hayallerının pesınden kosmaya calisan kisi. en saf arkadaslik.

yusuf, kenks'ım. uzun uzun telefonda hıc usanmadan konustugum kankam. bana hicbir yanlisi olmayan, ne kadar dovsede bır sekılde kendını affettıren kısı. bazen sınırmı bozsada mutlu eden kisi. benı guldurmek ıcın sacmalayan kankam. en garıp arkadasligim ama en cok sevdıgım arkadasligim. en zor animda hic dusunmeden yardim edecek kisi. bı anda asiri samımı oldugum kisi.

beyza, kucuk kiz'im. gucsuz ama guclu kalbıyle sapasaglam duran kucuk kiz'im. tanisali cok olmasa bıle en yakinim olan. kardesım olan kiz. ne olursa olsun ona her zaman ablalik yapacagim. her zaman arkasinda duracagim. yasadigi seylere ragmen dımdık duran kizim. bı anda hayatima gırıp degerlenen kucuk kiz'im. belkı bu kadar degerlı oldugunu bılmıyordur emınım bır gun ogrenecek. degerlı kucuk kiz kardesım.

adıle ablam, trıxx'ım. yaninda simardigim kuzenım. her seyı yasadigim kuzenım. bana hep destek cikan kuzenım. hıcbır zaman aramiza mesafe gırmeyen, ne kadar kavga etsekte bırbırımızı hep affettıgımız kuzenım. ıkıncı ablam benım. kuzende de ote aramizdaki bag. degerlı trixx'im.

babam, yenık dustugum adam. ne kadar sey yapmis olsada hala ıcten ıce sevdıgım adam. babalik yapmayi beceremesede benım ıcın degerlı olan adam. ne kadar nefret etsemde yıne ıcımdekı sevgı kazandi. belkı cocuklugumu caldi, belkı hayatimi. buna ragmen ona asla bellı etmedıgım o sevgı. kendıme bıle bellı etmedıgım. kucuk bır savas ıcerısınde olan adam.

[acid-gramma]

Ya bana sey cok garip geliyor lan giybet dedikodu abeee gruplar 🤪😛 tipi insanlar

Lan acik acik birinin arkasindan hakkinda konusmak icin ozel gruba sahip oldugunu ve bundan keyif aldigini soylemek? Aklim almigor

insan sosyal varlik oldugu icin bi gruba ait olmak gibi ihtiyaclari oluyor gruplasmalar da ayrimcilik ve digerlerini senden gormeme, kendinden gordugunu ovme moduna geciriyor ama bu versiyonu biraz low geliyor bana... baya boktan bence ya. ozellikle populer insanlar/gruplar arasinda bu giybet bagi var gozlemledigim kadariyla. kisisel gelisimi cok ele ayaga dusuren bi olay. bu tarz seylerin farkindaligini insanlik olarak acil kazanmamiz lazim imdat

[researcherrk]

Heyyoo nabersiniz ben iyi sayilirim sadece orucunda etkisiyle yorgun hissediyorum ananem bizdeee ve bu yuzden kocaman bi yasasin evde olmamiz iyi hos ama hocalar bayaaa bir odev verir halde ve gercekteeeeen kocaman bir yüküm var. Yapmaya gucumde var ama biranda gelince ve herseyde de kocaman bii belirsizlik hakim olunca ister istemez motivasyonum dusuyor. Sanirim atladigim sey genel olarak su kendime izin vermem gerekiyor gercekten bisiler yapmak istemedigimde yapmamam ve buna ek olarak dusunmeden rahatca dinlenip gerekirse az uyuyarak o anki seyi telafi edebilirim. Ayni sey canim minik bisi yemek istediginde de olmali bazen gercekten akilli bir kiz oluyorum ksmzkamzka. Aaaa birde salak sacma insanlarla muhattap olur hale geldim. Soyle bir ornek.. salak bir kisi soru soruyor ve ben cevap veriyorum. Daha sonra salak kisi bana ozel kisisel bir soru soruyor. Ben yine de cevap veriyorum. Daha sonra salak kisi yaptigi verimsiz ve copy paste isten bahsederek soru soruyor.. ve ben bu konuda bisi bilmedigimi soyluyorum. Ve salak kisi gelip bana kesin oyledir diyerek sanki biliyorum da demiyorum gibi konusuyo ne kadar salaklar var ya aciyorum gercekten neden bu cekememe nedeeennnnn herkesi kendiniz gibi bi gormeyin zavalli olmayin ya ksmsmamdjkskw

Heey hi! You can follow my twitter account, which I talked about in English and my day. I try to be as active as i can and complete my homework during quarantine days. But nowadays I have a lot of homework and thinking about what i will do has started to decrease my motivation. So i decided to allow myself to rest.

Twitter: studyshibu

[bbuussrraannuurrr]

Sıkıldim neden mi haddini bilmeyen insanlardan yoruldu yuregim biraz cunku tahammulum kalmadi bu anlamsiz duzene nedenini bilnedigim bir cok sey var hayatimda olumsuzluklara sebebiyet veren ama bn guclu oldugum kadar ozel bi kadin oldugumun da farkindayim hayat bneni zorlasin istedigi kadar ne yazar ki bu bana bn bugun busra olabilmek icin hayalimdeki zevklerimi bile feda ettim bir kac kendini bilmez dusuncemi yikicak bu yuregimi bir kac anlamasiz bekleyis mi yildiracak hayattan beni oturdum ve dusundum gunlerdir bn neden burda busekilde bir hayati yasiyorum diye cvbi cok basit oldu cunku herkesin yasamak zorunda oldugu bir hayat ve bir yer var ben buraya ait degilim belki ama bedenim burayi yurdu bilmiş gecenlerde bir akrabam vefat etti antepte yasiyordu gecenin bi yarisi cenaze araciyla cocuklari ve esiyle yurduna geldi ve burada defnedildi iste o an anladimki bn kendimi nereye ait hissedersem edeyim bnm gercegimde dogdugum topragim ama butun bu olanlar bnm ozel oldugum gercegini degistirmez yagan yagmurdan cikardigim mana topragin kokusundan aldigim haz sarkilardan duydugum hikayeler beni ben yapan degerlerim aslinda ...

[silatonik]

Nadas.

Su siralar en favori kosem, odamin penceresi... Pencerenin kenarinda calisma masam oldugundan oturabiliyorum kenarina. Oturup izliyorum... Neyi mi? Mesela gokyuzunu... Uyku durumuma gore bazen gun dogumunu veya eger yakalayabilirsem gun batimini... Gokyuzunun her halini izlemek, sokagi izlemek neden bilmiyorum ama beni rahatlatiyor sanki. Kafam bosaliyor belki de... Bilmiyorum.

Merhaba sevgili okuyan!

Bu guzide karantina doneminde kendime ait anlatabilecegim cok da fazla yasam birikimim yok maalesef ama yine de iyiyiz cok sukur. Simdilik hayattayiz diyelim. Son yazim oldukca yorucuydu... Ustune ne yazabilirim, anlamli olur mu diye cok kafa yordum ama burasi benim kisisel alanim, ne yazsam kabulum artik su saatten sonra. Mukemmeliyetci olmamaya bir yerden baslamam lazim, cunku malum...

Su birkac hafta da gordum ki, bir sey icin mukemmel bir aday olmak bir halta yaramiyor.

Aktif spor kariyerimi biraktigimi aciklamamla birlikte lisansli olarak temsil ettigim kulubumde kadrolu olarak antrenorluge basladim... Guzel bir his, aslinda evinde gibisin. Olabilecek ihtimallerin en iyisiydi bu. Ilerde ne olur bilemem ama henuz bence bu alanda pismem lazim, bunu da en iyi evimde yapabilirim gibi duruyordu, ben de kabul ettim bu teklifi. 

Ilk antrenmana ciktigim gun, benim icin hem heyecanli hem de zordu... Buzda cocuklari izlerken (kendi antrenman yaptigim gruptan bahsediyorum, hepsi henuz cocuk...), yerimde duruyor olmak cok tuhaf geldi... Sanki kenara gecmisim de haylazlik yapiyormusum, durmamam gerekiyormus gibi hissettim. Iki defa yeltendim gidip bir seyler yapmaya, hareketleri deli gibi yapmak istedim... Ama kendimi durdurdum. Sonuncu denemem de dedim ki “kizim artik isin bu tarafindasin... ogrenmeye bak.” Karantina surecine kadar fena gitmiyordum... ozel dersler, kulup saatleri hatta kondisyon. Hepsinin bence oluru vardi. 

Bana gore durumum aslinda daha cok yikilan bir seyi yeniden bir araya getirmeye calisiyorum gibi. Yani buzda oyle.

Baska meseleler icin, daha cok yikilmak uzere olan seylerin onune gecemememdi mesele.

Nitekim oyle de oldu. Bu hissi nasil anlatabilirim ki size... Kaybedeceginizi anlarsiniz, bilirsiniz yani sona geldiginizi... Belki oyle degildir diye bir cikis yolu ararsiniz ama oyle bir yol yoktur, sondur orasi. 

Mertce konusacagim, elimde tutmak istedigim bir mutlulugum vardi... Son birkac hafta yuzumu en cok gulduren seydi diyebilirim hatta. Uzun zaman sonra birine guvenebilecegimi hissetmistim. Ulan bi’guvenelim dedik hale bak... 

Iyiyim, simdi cok iyiyim hatta. Sadece uzerine oturup yazmamistim hic. 

Beni bu surecte bir arada tuttu, hayatimi farkli yerlerden gosterdi bana. Benim icin kiymetli, guzel bir adam kendisi. Ama olmadi yani, olamadik. Ona beni merak etmek zor geldi, bana da sanirim onun gitgelleri fazla geldi bir yerden sonra. Sen tam iliski insanisin, hic hatan yok gibi seyler soyledi durdu... Hayir abi, ben mukemmel falan degildim. Korkularim vardi, utanmalarim, hatalarim da vardi... kacmadim sadece. O da korktu, evet, ama en azindan bunu carpitmadan durustce yuzume soyleyebildi. 

“Seni ben sectim” dedim, o da bana “sen benim icin cok degerlisin” dedi.

Basindan sonuna dusundum ben defalarca, yanlis mi yaptim bir yerlerde diye... Elbette yapmisimdir ama asilmayacak seyler degildir hicbiri. Nitekim, onun icin de aynisi gecerli. Hicbirimiz mukemmel degildik. Hazir oldugunu sandi belli seyler icin ama hazir degildi... Kendi de bunun farkinda degildi. O, beni kendinde hissettigi derecede degerli kildi... Bu sebeple, daha once de soylemistim... Kimseye birini sevemedigi icin kizamazsin. Birinin agzindan yapamiyorum kelimesini duymak bile yeterli, otesini sorgulayamazsin. 

Boylece burayi da kapatiyoruz... Aklima geldikce bir burukluk oluyor elbette insanim malum ama sukurler olsun ki rahatim, cunku kafasinin net oldugunu biliyorum. Kafasini az cok bildigim icin ben de netim, denedik. Guzeldi. Ilerde birbirimizi gordugumuzde yuzlerimizi cevirmeyecegiz en azindan. Sadece cok fazla sey yasadim bu olanlarin ustune, hala da yasiyorum aslinda... ama az kaldi. Belki birkac gun, birkac karar daha... Sonrasinda yepyeni baska seyler olacaktir hayatimda, su karantina biterse tabii.

Ve son olarak... Sakatlik surecim tum hiziyla devam ediyor. Fizik tedaviye basladim oncelikle... Her fizik tedaviden kendimi suclayarak cikiyorum, bu bir gercek. Canim yandikca kendime yukleniyorum, cok yukleniyorum hem de. 

Aci dolu iki seansin ardindan (yedigim 26 tane igne ve akim bunlardan sadece birkaci...) karantina karariyla birlikte klinik kapandi. Evde manuel tedaviye devam etmek durumundayim bir sureye mahsus... Agrilarim tam gaz devam. Uyutmuyor, oturtmuyor... Bir yeni agri kesicim daha var artik. Ilac bagimlisi olarak yola devam ediyorum. Ek olarak, bir “cross-check” amacli babamin beyin, sinir ve omurga cerrahi bir profesor arkadasi var, daha once annemin de fitik ameliyatini yapmisti kendisi, ona muayene oldum hafta basinda. Yaptigi uzun muayene ve refleks testi sonucunda ayagimdaki bir his kaybindan suphelendi... “Oraya vurdugumda sicraman lazimdi sen anlamadin bile” dedi ozetle. Bunun uzerine ben yine zilyon tane MR, film ve kan testi yaptirdim. Sonuclar biraz anormal geldi... Ama iyiyim. Fizik tedavi, agrisiz saglikli bir vucut icin tek cozumum gibi gorunuyor.

Agir spor yapmam da yasak, yoga yapabiliyorum sadece... Elbette ben cildirdigimdan alternatif yollar ariyorum, bel ile alakasi olmadan baska yerlerimi calistirmak icin... Kol, bacak, karin gibi. Gunde iki ogun yiyorum sadece, baska bir sey yememeye calisiyorum. Alkol aliyorum... O suan icin vazgecmeyi dusunmedigim bir sey. Sonra dusunecegim onu... Ve film izliyorum. Bol bol film, kitap, yazi. Bir de uyku... 24 senelik hayatimda en son bebekken bu kadar bos oldugum icin, yarinlar yokmuscasina senelerin acisini cikariyor vucudum sanki... Saatleri belirsiz, ne zaman agrim az olursa hemen uykuya daliyorum. Gunlerim tamamen boyle. Ve onumuzdeki birkac gun de bana hastane yollari gozukuyor, asla kurtulamiyorum.

Bu daha cok gecis yazisi gibi oldu sanki... Ama boylesi de olur ya her zaman en yuksek noktaya vurup damardan girecegim diye bir sey yok. Benimki de kafa... Surekli aksiyon, aksiyon... Bir sure nadasta olmayi ben de hak ettim bence. Hem fiziksel hem ruhen bir acim var... Nadas. Ve limon kolonyasi kesin cozum. 

Bu surecte kendime kizmamaya, kendimi affetmeye calisiyorum. Cok basarili oldugum soylenemez ama mutlu olmayi hak ettigime inanmam gerekiyor artik bir yerde. Yapamiyorum diyebilmeyi cok isterdim, bir yerde kolaya kacmak gibi cunku ama hayat devam ediyor... Dunya durdu suan evet ama yeniden donmeye basladiginda her seye kalkip devam etmek durumundayim. 

O zaman, bir sonraki gorusmemize dek... 

Saglikla ve sevgiyle kalin.

[makineminbenimleolmadigitekyer]

Normalde.

Yazdigim seyleri siliyorum hep normalde. Bu blogu bir anda actim. Oylesine. Geriye donup baktigimda bir yigin ‘oylesine’ adimlarim ve benim icin buyuk saydigim, bu adimlarin dogurdugu sonuclari goruyorum. Aslinda hicbir sey gorebildigimi hissetmiyorum su an. Yazdigim seylerin bir rengi ya da keyifli bir tarafi yok. Cok duz. Bunun farkindayim ve yine de yazmaya devam ediyorum. Belki de sadece klavyenin cikardigi ses kafami dagitiyordur. Saat gece bir. Kucuk bir odada yasiyorum. Iki katli bir evin ilk katindayim. Odam, bahceye bakiyor. Agaclarin arkasindan metro -yerin altinda degil- geciyor. Bu saatte calismiyor. Cok sessiz. 

O sekilde.

Dustan ciktigimda bir sure ciplak yatagima uzaniyorum. Kurulanmadan. Metro yolcularindan belki beni o sekilde gorenler oluyordur. Birkac saniyeligine. Bundan haz aldigim icin yapmiyorum. Sadece umursamiyorum. Bunlari yazan bir kadin olsaydi, zihinde ozgurlugune duskun bir kadin imaji olusabilirdi. Femme-fatale gibi. Ama bunlari bir erkek yaziyorsa bir hayvanlik var gibi dusunmeden edemiyor insan. - Dusunmeden edemiyor insan.

Mor, pembe ve turkuaz -ya da turkuvaz(?).

Son satin aldigim uc boxerimin renkleri pembe, turkuaz ve mor. Gay renkleri gibi. Ama degil. Large almam gerektigi yerde small aldigim icin o bolgeyi fazla baskiliyor. Gun icinde bunun hosuma gittigini hissettim.

Hayatta hep minik minik amaclarim oldu. Fakat bunun-bu yazdiklarimin- yok. Afili cumleler kurmak istemiyorum. Kurmuyorum zaten. Birilerine yazdigim seyler ile ulasmak niyetinde de degilim. Birilerine ulasmanin nesi onemli ki zaten? Paylasmak da yakici. Diger her sey gibi. Belki de daha sonra icinde bulundugum bu duygu durumlarindan kurtuldugumda -boyle bir sey mumkun degil- buraya geri donup goz gezdirmek iyi olabilir. Yazdigim hemen her seyi siliyorum. Defterleri atiyorum. Eski fotograflarimi siliyorum. Bazen telefon rehberimde goz gezdirip artik konusmamaya karar verdigim insanlari da siliyorum rehberimden. Boyle boyle hep yalnizlastim iste ben. Kotu bir sey degil. Huzunlu de degil. Sadece bir duygusu olmayan bir durum. Su an icinde var oldugum odayi duygularim dolduruyor. Bu kadar subjektif, bana bu kadar ozel bir dunya yaratmamis olsam sanirim daha fazla yasamaya da katlanamayabilirdim. Gecmise donmek bana zarar veriyordu. Simdi bir duygusu kalmadi. Sadece sahneler var zihnimde. Hatirliyorum. Bir sahneyi yaklasik dort yildir basa sarip sarip seyrediyorum. Bu, beni olgunlastirdi. Cok sevdigim bir kadindan ayrilmama neden oldu. Bunu onun icin yaptigimi hicbir zaman ogrenemeyecek. Su an ise hayatim sanatsal isler ile dolu. Kendimi uretim ile var edip; bir yandan uretimin ve sanatin bir boka yaramadigini dusunuyorum. Uretiyorum cunku elimdeki tek ve son guc ya da isilti bu. Iyi geldiginden degil. Dusunmeden durmami sagliyor. Benden herhangi bir iz birakmak hem istemiyorum -hem cok istiyorum. Yazdiklarimi tekrar okurken bunlarin hicbir tarafinin beni yansitmadigini hissettim. Kendime disaridan bakabilmek icin - kendimin cok sikici oldugu gormek icin bir firsattir belki de bu. Kendimle barismam gerekiyor. Gunler ve geceler boyle gecemez. Kafam cok karisik benim. Her gecen gun kendime dair farkli detaylar kesfediyorum. Bu aksam iyi bir insan olmadigimi ayrimsadim. Ayrimsamak.

Beklemek en kotu seylerden biri. 

[h1nata1]

Hakan Kar -

sana Hakani anlatiyimmi? yoksa bende kalmasi ve birgün unutabilme ihtimali dahami iyi?

cok kötü sey

ama unutulmaski

nasil unutuyum?

bana FB de yazdi. Tabiiki hemen cevap vermedim.

"Görevden yeni döndüm, sizi sayfamda gördüm", dedi.

aldirmadim tabii.

bana resimler gönderdi.

cok yakisikli birisi, sakalli. kumral ve hafif kirmiziya calan saci sakali. Renkli gözleri; duman rengi ve yesil karisimi, cok acik renk

vücudu cok atletik…. Haha, voll die Untertreibung….. yok yok az dedim; baya pazili, güzel formlu, offf. Ve dövmeleri ve sol kulagindaki küpesi. Ne deyim, daha ne olsun :)

"benle dalga geciyordur" diye düsündüm, hic pas vermedim önceleri

…

Simdi bak aklima geldi, önce bisey daha anlatmam lazim, o seyde etkiledi beni cünkü.

Bak…..

Önce C.Y. vardi,

C.Y.i FB den bi evlilik sitesinden tanidim, benim resmimi begenmisti, sonrada ben ona yazdim. Tatli konustu ilk basta, "sweety" felan diyodu bana. Hem universte okumustu, "uyar belki bi konusuyum", dedim…

sonra ama sapik sapik seyler sordu, bende bidaha yazmadim ona,"bana bidaha yazma" dedim, oda yazmadi.

yazmasini özledim bi kac hafta sonra

bana tekrar yazinca (bi bayram tebrigiydi) bende cevapladim, yani barismistik geri :)

ama bi türlü onun o sapik yazmalarina alisamadim. cok sikildim o seylerden, das war mir mit der Zeit so extrem unangenehm. Ben öyle o konulari acik acik konusan birisi degilimki. Böyle bisey hic yasamamistim.

C.Y.e kadar daha hic kimse ile konusmamistim (aslinda onlada konusmadim, sadece yazistik)

C.Y.in gözleri mavi, eski resimlerinde oda cok pazili, güzel vücütlu, tatli cocuk, ama cok sapik.

iyi neyse bunu bi vakit sonra kiskandirmak icin dedimki ben baska birisi ile daha bulusuyorum "bakiyim nasil tavir verecek bu C.Y." dedim.

bana Orospu dedi ve gitti :((((((

cok üzüldüm basta, yanlis yaptim sandim. bu sekil tavir verecegi hic aklima gelmemisdi, cünkü bazen üclü fantaziler felan anlatiyordu bana, "nasil biri ya bu böyle…" demistim. O yüzdem öyle bi yalan anlattim ona, gercek olunca ne diyecek bu, bi bakiyim diye. olan oldu iste.

meger bende biraz bi hislerim varmis, yada bana küfr etti diyemi cok üzüldüm?

yok yok, asik olmustum ona biraz, cünkü böyle acik böyle seyler hakkinda konustugum ilk erkekti.

Cok tecrübesizdim

belkide cok istiyordum artik

ben cok üzgün, cok agladim, cok bagidim, arabada yalnizken, evde yalnizken cok bagirdim, unutmak istedim, geri gelsin diye fake account acip ona yalan söyledigimi yazdim (cünkü beni FB de blockieren etmisti)

yok, …. bisey yazmadi

tam o haldeyken iste,

tam o an

ben tam bitmisken, teselli edecek birisi lazimken, kimseyede anlatamazken...

tam aglarken, bogazim dügüm dügüm ken. Sesim solugum, yemem icmem kesilmisken

o bana dediki:

"D*** korkma sapik yada ortalikta gezen it kopuk deilim ben sadece gulumsemen hosuma gitti yazdim yoksa bi amacim yok benim bi aile yapim ve kisiligim var ben kadini zevk diye deil sev diye goren bi ailenin cocuguyim anladin cvp vermeyisinde tedirginliginde anliyorum sadece payalstim" (messengerden copy paste)

hani ben buna cevap vermemistimya, cok yakisikli reismler göndermisti bana cünkü

tam o zayif animda bana öyle yazinca ben yumusadim

ama iste o dedigi kiside tam kendisiimis. O sapik! O it! kopuk!

bide ailesini bu serefsizligin icine katti, annesinden babasinan ögrenmis kadina nasil davranilacagini, ulan anan baban sana bunu mu ögretti!!!!

…

"Tmm. Pardon ama profilinde bisey gözükmüyor. O yüzden yinede tedirginim ben", dedim

…

"Ben sosyla meday kullanmiyorim benim gorevim isimden dolayi"

"Su anda izindeyim"

"Aslen ben yurt disinda yasiyorim hollanda kraliyet ordusunda gorevliyim ozel nato ussubay savas pilotuyum 4 aydir turkiyede doguda bi hava ussundeyiz yarin donuyorun gorevime her gun savasin icine ucuyorum ve bizim sorumluluklarimkz var anladinmi cennet kokulu hatun"

…

..

.

.

.

.

ben gücsüzlestim o an…

bana güzel seyler yazdi, beni teselli etti, bunalimdayken beni gülümsetti.

mutlu olmustum geri.

(yazarken bunlari, onun yazdiklarini tekrar okurken gücsüzlesiyorum yine. Icim doluyo. Ne güzel günler onlar sanmisitm, bu icimdeki aci hic bitmiyecekmi? Ben artik hic mutlu olmiyacakmiyim?….)

aceba birisine yardimim dokundu, onun hayir duasimi?

aceba annemin hergün cocuklari icin yaptigi hayir duasimi

yada babamin icten icten bizim icin diledigi hayirli gelecekmi

??

neydi bu, kimdi?

Allahimin bana verdigi bir lutufmuydu?

onda istedigim hersey vardi.

cok tatli, cok romantik birisi. Cok saygili, cok efendi birisi.

hemde asker, vatanini milletini seven,

annesini, kardesini kollayan birisi.

ayni zamandada sert, bazen bana kizan birisisi

yönetmeyi bilen, ayni anda gönül almayi bilen birisi.

daha kimse ile telefonda konusamazken, o beni aradi, beni konusmaya alistirdi.

daha kimseye kendimi göstermemisken, o benim ona herseyimi gösterebilmemi basardi.

beni kendine alistirdi.

anlattigi her seye inandim.

bazi seyler mantikli gelmedi bana, ama yinede ben evirdim cevirdim, söyledir böyledir diye; kendim düzelttim onun yalaninda olan hatalari, sirf onun dedigi herseye inanabiliyim diye.

bazi anlattiklari cok sacmaydi, yinede bisey demedim, eksikleri ben uydurdum aklimda.

"o hep dogruyu söylüyordu, ben hataliyim"……..

"sayfasinda gördügüm kadinlar akrabalaridir" dedim,

hic erkek yazmiyordu ona, paylasimlarini begenmmiyordu, "cünkü erkekler pek sosyal medya kullanmaz" dedim kendime.

bazen telefonuna bakmiyordu, "eh tabii cok mesgul" dedim.

bazen messengerde online oldugu halde bana cevap yazmiyordu, "telefon veya internet yavastir veya hatalidir" dedim.

bazen ona bisey yaziyordum, o bana cevap verdigi gün o yazdiklarimi hic hatirlamiyordu, "kafasi daha önemli seylerle doludur" diyodum.

bazen bana biseyler dedigimi diyordu, halbuki ben öyle seyler dememistim, "belkide telefonda demisimdir, simdi hatirlamiyorumdur" diyodum kendime.

…….

ama aslinda neymis, o baska kadinlarla yaziyormus hep..

bastan beri baska kadinlar ile karistiriyormus beni

o yüzden ismimide hic demiyordu….

hahahahaaaaaaaaa

hep "askim" ile hitap ediyordu bana

benim romantizm sandigim, megerse serefsizligin en üst derecesiymis

:'( :'( :'( :'( :'(

dedimya,

daha kimse ile telefonda bile konusmamistim,

nekadar ahlaksiz, nekadar serefsiz bi piskopat,

sonunu bile bile insanlari manipüle ediyor

bile bile aci veriyor

iskence ediyor kadinlara

onun gözünde kadinin degeri yok

sadece kendi nefsini düsünüyor

sadece kendi zevkini düsünüyor

kadini insan yerine koymuyor

[chiasadesu]

kasim tatilinin her gunu arkadaslarla bulusma hayali tatilin 7. gununde cop oldu, bence yine de basarili sayilirim. ders mersle alakam yoktu yalniz o bi tik gerici. felsefeden de cok bilmis gibi ovunup 92 aldim bizim grupta sondan 3. kisiyim (7 kisiyiz) felsefe hakkinda cidden de bir sey bilmiyormusum. komi san in 2. sezonuna tek attim. uzun sure sonra tek attigim ilk anime galiba. sadece hayatimda olmayan ve yumus yumus hissettiren aski biraz da olsa sayesinde tadabiliyorum. antibiyotigi yatarken almayi unutuyorum ve 24 saatte bir iciyorum. korkuyu beklerken cidden muthis bir hikayeydi oguz atay kesinlikle takdir edilesi bi yazar. oguz atayin hikayelerini okuduktan sonra kendim de hikaye yazasim geldi, onunkilerle kiyaslanamaz ama farkinda olmadan onun tarzina benzetmisim. winter is blue adli playlistim cidden her durum icin uygun olan yaptigim ilk playlist. digerlerine kiyasla biraz slow kaciyor ama hayatimin slow erasinda oldugumdan olsa gerek oda toplarken bile metal yerine akustik dinler oldum. ayni zamanda pldeki cogu sarkiyi bilmedigim icin agzima dolanmiyor ve dinlerken ders calisabiliyorum (radiohead sarkilari disinda) fade into you nedense her karisik cal yaptigimda ilk siralarda geliyor. ayni zamanda spotify finallerinden aldigim notlari cok merak ediyorum cunku bu sene cok fazla farkli sanatciyi cok fazla dinledim, ama en azindan billie bu sefer olmayacak, ona emin gibiyim. mitski, radiohead, lana del rey, sebnem ferah gormek icin yanip tutusuyorum. bi de okul acildigi zaman duzenli olarak haftada iki kere bulusmaya gitmeye karar verdim, depresif modumdan kurtulmak icin. mesela tatilde de disarida degilken depresif modumdaydim ve depresif modumda genelde sadece uyuyor, dusunuyor, odami dagitip geri topluyorum. resmen ders yapmamak icin bahane buluyorum kisacasi. gerci insanlarla bulustugimda da ya eve yorgun geliyorum ya da dikkatim dagilmis oluyor o yuzden yine derse baslayamiyorum. kafamda hep ayni seyler donuyor, ozel derslere bosuna para veriyoruz, yeterince calismiyorum, ama zamanim yok ki cok fazla derse gidiyorum, cok sorumsuzum bari odevlerin yuzune baksaydim, ama arkadaslarimla zaman gecirmek bana iyi geldi, hem onlardan yeni seyler ogrendim. mesela yeni sarkilar kesfettim, yeni ortamlar, insanlari daha yakindan tanima sansini elde ettim, bazi seylerin farkina vardim, hayatimi duzene koymak konusunda insanlardan bir seyler ogrendim ve sporun onemini kavradim. muzik teorisinde ogrendiklerimi yeniden hatirlamaya bile calistim, ve gercekten mucizeviydi. kesinlikle muzik teorisini daha cok kesfetmem gerek. bu arada, instagrami da sanirim silsem iyi olacak cok zamanimi aliyor. tumblr da zamanimi aliyor olabilir ama en azindan karsima sevecegim seyler cikiyor. instagram tamamen bos. estetik hazzima da hitap etmiyor. ayni zamanda tumblrda hic tanidigim olmadigindan sikildigimda icimi dokebiliyorum. daha sonra akisa bakip yazdiklarimi yeniden okuyup ne kadar salak oldugumu dusunsem de bu umrumda degil.. cunku bana katacaklarinin her sekilde daha fazla oldugunun kanisindayim. tabi gercek hayattan birileri tumblrimi bulursa hakkimdaki fikirleri hemenceceik degisebilir ki bunu hic istemem cunku genel olarak insanlarda iyi bir izlenim biraktigimi dusunuyorum. ama keske yakinlastigim arkadaslarimla sirlarimi verebilecek kadar yakin olabilsem..yani tabii ki var oyleleri ama bemim kastim okuldaki arkadaslarim. yakin oldugum insanlarla ble aramda kalin bir cam varmis ve asla kirilmayacakmis gibi hissettiriyor, umarim o cami yumruklarimla da olsa yikabilirim veya buna cesaret gosterebilirim. umarim okumayi hedefledigim kitaplarin hepsini okurum..ve umarim cok mutlu olurum :')

[bugundedoydukcoksukur]

ablamla o kadar degisik bi iliskimiz var ki kavga rdiyoruz ama sonra bi sekilde hicbi sey yasanmamis gibi bana bi seyker danisiyo ozel seyler ve o kadar mutlu oluyorum ki thank you bitch