#błyskawica

[the-lonelyshepherd]

impetus

[lutnistas]

destroyer ORP "Błyskawica" ( Gdynia / Poland )

[ltwilliammowett]

Polish sailors on board the destroyer ORP Błyskawica at anchor in a British port, enjoy a game of chess while others watch from their hammocks, 1939.

[captain-price-unofficially]

Home Army soldiers Henryk Ożarek "Henio" (on the left) with a Vis pistol and Tadeusz Przybyszewski "Roma" with a Błyskawica gun during the Warsaw Uprising, Aug 1944

[caluski]

ja pierdole kochani co mi sie wlasnie snilo. że byłem w zoologicznym i wybierałem zabawki i jakas babka w tym samym czasie robiła to samo (ja patrzyłem taką słodką małą świnke na sznurku a ona fioletową myszkę) i postawiłem na chwile torbe z zakupami a ona jak mi jej NIE PODKURWI. natychmiast jak kurwa jebana błyskawica. a tam były moje zakupy i co wazniejsze mój portfel, pobiegłem za nią ale mi zwiała, to sięgam po telefon i probuje zablokować karte płatniczą. ale wyobraźcie sobie awaria aplikacji bankowej. roztrzesiony probuje znalezc numer telefonu do banku i NAGLE kurwa dostaje sms na telefon o tresci, wyobrazcie sobie AKTYWOWANO TRYB ZDRAJCY RODZINY . moja siostra zaczyna wydzwaniac i krzyczeć czemu aktywowałeś tryb zdrajcy rodziny co sie tam odpierdoliło?????? ale na szczescie w koncu wtedy aplikacja bankowa mnie wpusciła, zastrzegłem kartę i okazało sie że babka zdązyła już wydać 50zł na wkłady do epeta o smaku cukierków lodowych. ja pierdole kochani dawno mnie tak kurwa sen nie zestresował

[anisecandy]

Today on "Anise sings acoustic, bc she likes writing lyrics but can't play an instrument"~ I tried making a song that would expand on the stuff I was the most happy with in my previous projects. I really leaned into the lyrical aspects I began exploring in "The wind from the sea". The melody isn't perfect, but I tried to come up with sth more complex there too!

Translation + text under the cut

Light is pouring through the windows

The sun, an empty fish eye

Seems to be getting misty

Alone, above the clouds

Crushed by the weight of eyelashes

The sleep leached by a tick of sadness

I seem to have misplaced deeper meaning

Drip, drip, here comes the heavy rain

On the skin, on the eyes, in my lips, in my hair

Hold me tight and smother me

From blues to greys, from sadness and anger

Turn me into a song without words

Raindrops are falling and batter at my window

Hey, devil!

The doors stand open*

I sip tar for breakfast **

Sparrows eager to fly

Suspended in a half-state

I wish I was anywhere but here

A lightning tears the sky

It flogs the clouds like a shiver

Roaring wind and jealousy seethes inside of me

Drip, drip, here comes the heavy rain

On the skin, on the eyes, in my lips, in my hair

Hold me tight and smother me

From blues to greys, from sadness and anger

Turn me into a song without words

Raindrops are falling and batter at my window

Hey, devil!

The doors stand open

I'm fading away from the sweetness

And from the people's kind words

Nothing seems to matter anymore

God, someone please wake me up

If perhaps the rain

Wished to do me the kindness

Of burying me among mournful tears

Maybe someone would join in

And cried alongside it

Remembered me for at least a day

For one night, for a dream

Remembered me

Drip, drip, here comes the rain

Drip, drip, soothe and sink me

Through the mouth, through the throat, in my lungs, in the depths

Tear out the breath, free from the dreams

From blues to greys, from sadness and anger

Turn me into a song without words

If I drown, then, perhaps

Somebody better

Will emerge into the sun

*a direct quote from, followed by a reference to Leopold Staff's poem, "Autumn Rain"

** a reference to a Polish phrase "a spoonful of tar in a barrel of honey", which means "a little bit of something bad that can ruin a lot of good"

Światło sączy się przez szyby

Zdaje się zachodzić łzami

Słońce, puste oko ryby

Samotne nad obłokami

Przygnieciona wagą rzęs

Sen utoczył smutku kleszcz

Chyba gdzieś zgubiłam głębszy sens

Kap, kap, nadciąga wielki deszcz

Na skórze, na oczach, w mych ustach, we włosach

Obejmij mnie ciasno i zduś

Z błękitów w szarości, ze smutku i złości

Mnie przemień w piosenkę bez słów

Dżdżu krople spadają i tłuką w me okno

Hej, diable!

Otwarte stoją drzwi

Sączę dziegieć na śniadanie

Wróble rwące się do lotu

Zawieszona we wpół-stanie

Chcę być wszędzie byle nie tu

Błyskawica niebo tnie

Smaga chmury niczym dreszcz

Dmący wiatr i zazdrość we mnie wrze

Kap, kap, nadciąga wielki deszcz

Na skórze, na oczach, w mych ustach, we włosach

Obejmij mnie ciasno i zduś

Z błękitów w szarości, ze smutku i złości

Mnie przemień w piosenkę bez słów

Dżdżu krople spadają i tłuką w me okno

Hej, diable!

Otwarte stoją drzwi

Wypłowiałam na słodyczy

I na dobrych słowach ludzi

Chyba nic się już nie liczy

Boże, niech mnie ktoś obudzi

Gdyby może zechciał deszcz

Tą przysługę zrobić mi

Pogrzebać mnie wśród rzewnych łez

Może ktoś by przyłączył się

Zapłakałby w chórze z nim

Pamiętał mnie | przez chociażby jeden dzień

Przez jedną noc, przez sen

Pamiętał mnie

Kap kap, nadciąga deszcz

Kap kap utul i utop mnie

Przez usta, przez gardło, w mych płucach, w odmętach

Wyrwij dech, oswobodź ze snów

Z błękitów w szarości, ze smutku i złości

Mnie przemień w piosenkę bez słów

Jeżeli utonę, to wtedy, być może

Na słońce

Wypłynie lepszy ktoś

[rayenigma]

Ship December day 10 - Destroyer

Today I'm bringing a sketch concept of the ORP Błyskawica/Lightning - a Polish destroyer that's now a museum ship in the city of Gdynia. I've been on it at least 3 times as far as I can remember, so it was a must for me to doodle her! I love freaks with crazy hair

[inemi]

STAN BORYS-jaskółka.

Jaskółka czarny sztylet, wydarty z piersi wiatru

Nagła smutku kotwica, z niewidzialnego jachtu

Katedra ją złowiła w sklepienia sieć wysokąJak śmierć kamienna bryła

Jak wyrok naw prostokąt

Jaskółka błyskawica w kościele obumarłym

Tnie jak czarne nożyce lęk, który ją ogarnia

Jaskółka siostra burzy, żałoba fruwająca

Ponad głowami ludzi, w których się troska błąka

Jaskółka znak podniebny jak symbol nieuchwytna

Zwabiona w chłód katedry przestroga i modlitwa

Nie przetnie białej ciszy pod chmurą ołowianą

Lotu swego nie zniży nad łąki złotą plamą

Przeraża mnie ta chwila, która jej wolność skradła

Jaskółka czarny brylant wrzucony tu przez diabła

Na wieczne wirowanie, na bezszelestną mękę

Na gniazda nie zaznanie, na przeklinanie piękna

Na wieczne wirowanie, na bezszelestną mękę

Na gniazda nie zaznanie, na przeklinanie piękna

Na gniazda nie zaznanie, na przeklinanie piękna

[trudnadusza14]

19.02.2024

W nocy miałam znów atak przez co wahałam się by iść na praktyki bo bałam się że znowu dostanę

Aczkolwiek jednak poszłam

I byłam jakaś niemrawa więc jako że miałam jeszcze taki czas wolny to zajęłam się czytaniem książki i ją skończyłam i zaczęłam kolejną.

Aczkolwiek nie chce mówić tytułu bo nie była aż taka ciekawa

Teraz zaczęłam czytać książkę o ituicyjnym jedzeniu

Rozpoczęło się ciekawie

Także jak skończę to coś mam wrażenie że to wam polecę

I później miałam zadanie prowadzić zajęcia ruchowe a później gadałam z pacjentami

I potem ... Nudy xD

Poniedziałek to najnudniejszy dzień w tygodniu na praktykach

Bo oni głównie mają terapię grupową na którą jako praktykantka wejść nie mogę

No i taka sytuacja,myślę żeby porysować ale to myślałam że żeby zejść na dół żeby nie przeszkadzać innym

A psycholog mnie pogoniła i jak powiedziałam że nie zamierzam jej przeszkadzać to ona się wkurwila bo jakie przeszkadzam 😂

Ostatecznie przesiedziałam w kuchni

Na poważnie miałam taki nastrój rano typu "schowam się gdzieś żeby nikomu nie przeszkadzać"

Zjadłam naleśniki bo dziś były i gadałam znów z pacjentami a potem musiałam iść na terapię swoją i czekając nie wiem czemu ale płakać mi się chciało

A na sesji walnelam coś tak walniętego ze swoją terapeutkę rozbawiłam

A potem miałam mieć psychiatrę i tu się porobiły niezłe jaja xD

Schodzę na dół do rejestracji a potem widzę że ten lekarz idzie choć przez to że jest taki młody na początku myślałam że to pacjent

I po co ja na dół schodziłam 😂

No i na wizycie ogólnie zaskoczenie,myślałam że stwierdzi mi hipomanie czy coś podobnego a tu poleciało... ADHD

Nowy lekarz to nowa diagnoza możliwa 🤷

Jakiś czas temu podejrzewałam sama sobie to ze względu na nadruchliwość i częste ekcytowanie się i robienie kilku rzeczy naraz

Choć myślałam że to objaw anoreksji i hipomani

A tu nowość 🧐

Będzie jeszcze dogłębną diagnoza ale ogólnie lekarz super

Ludzie. Ten lekarz jest w moim wieku prawie ! 🤣

Ale wydaje się sympatyczny,ani nie zlewa ani nie wyzywa. Podobny do byłego lekarza

A tak się bałam że trafię na lekarza idiotę

Wracam potem do domu i układam puzzle i potem tańczę i mam zamiar wybierać się na zajęcia

I jak się wybierałam to koleżanka do mnie dzwoni mówiąc że mam nie przychodzić bo zajęcia są do 17 teraz

I ja to pojęłam tak,że od dziś zajęcia będą do 17

Cały dzień chciało mi się płakać i wtedy wybuchłam

Uspokoiłam się choć nie obyło się bez uderzenia głową w ścianę

Miałam niezłe omamy wtedy choć teraz nie ogarniam dlaczego 🤦

Potem coś rysowałam i ogólnie nie wiem jak ja to robię ale może być tak że nie mam pomysłów co rysować a po chwili mimo braku pomysłów ręka sama rysuje,jakby to rysowała podświadomość

Bo zawsze jak narysuje w ten sposób to ukazuje to aktualną sytuację życiową

Nie ogarniam schematu własnego mózgu 🙈

Takie wspinanie się po drabinie sukcesu a za mną uderza błyskawica która chce mnie zrzucić a mnie tylko napędza,tu chodzi o te różne komentarze że nie dam rady. A kot no wiadomo,Kiara leci razem ze mną. Nie wiem czemu taki kolor włosów zrobiłam,może to ma związek z kolorem aktualnej aury ?

A korona to wiadomo,że ja rządzę swoim losem. A balony to taka oznaka wolności

Nie ogarniam tego szczerze,bo jak rysuje coś podobnego takiego psychologicznego to zwykle nie planuje tego i po prostu rysuje,lub mam jakiś pomysł ale nie wiem skąd on się wziął. Dopiero jak kończę to ogarniam że ma związek z niedawnym przemyśleniem lub aktualnym stanem czy sytuacją

Dziwne,chyba to poruszę na sesji za tydzień

No a potem tylko czytałam i poszłam spać

Tyle,do zobaczenia

Trzymajcie się kochani 💜

[tentacion3099]

Weapons used by Polish insurgents during the Warsaw Uprising. Upper: Błyskawica SMG, lower: STEN Mk.II.

[killer-adventure]

"Żyłem z wami, cierpiałem i płakałem z wami;

Nigdy mi, kto szlachetny, nie był obojętny:

Dziś was rzucam i dalej idę w cień — z duchami,

A jak gdyby tu szczęście było, idę smętny.

Nie zostawiłem tutaj żadnego dziedzica

Ani dla mojej lutni, ani dla imienia:

Imię moje tak przeszło, jako błyskawica,

I będzie, jak dźwięk pusty, trwać przez pokolenia.

Lecz wy, coście mnie znali, w podaniach przekażcie,

Żem dla ojczyzny sterał moje lata młode;

A póki okręt walczył, siedziałem na maszcie,

A gdy tonął, z okrętem poszedłem pod wodę…

Ale kiedyś, o smętnych losach zadumany

Mojej biednej ojczyzny, pozna, kto szlachetny,

Że płaszcz na moim duchu był nie wyżebrany,

Lecz świetnościami moich dawnych przodków świetny.

Niech przyjaciele moi w nocy się zgromadzą

I biedne serce moje spalą w aloesie,

I tej, która mi dała to serce, oddadzą:

Tak się matkom wypłaca świat, gdy proch odniesie…

Niech przyjaciele moi siędą przy pucharze

I zapiją mój pogrzeb — oraz własną biedę:

Jeżeli będę duchem, to się im pokażę,

Jeśli Bóg mnie uwolni od męki, nie przyjdę…

Lecz zaklinam: niech żywi nie tracą nadziei

I przed narodem niosą oświaty kaganiec;

A kiedy trzeba, na śmierć idą po kolei,

Jak kamienie, przez Boga rzucane na szaniec!

Co do mnie — ja zostawiam maleńką tu drużbę

Tych, co mogli pokochać serce moje dumne;

Znać, że srogą spełniłem, twardą Bożą służbę,

I zgodziłem się tu mieć niepłakaną trumnę.

Kto drugi tak bez świata oklasków się zgodzi

Iść?… taką obojętność, jak ja, mieć dla świata?

Być sternikiem duchami napełnionej łodzi

I tak cicho odlecieć, jak duch, gdy odlata?

Jednak zostanie po mnie ta siła fatalna,

Co mi żywemu na nic, tylko czoło zdobi;

Lecz po śmierci was będzie gniotła niewidzialna,

Aż was, zjadacze chleba — w aniołów przerobi."

[the-lonelyshepherd]

https://www.tumblr.com/redlipstickresurrected/769453931490377728?source=share

horrifying painting to be sent on anon out of context but also YEA YES YES YEAH . YEAH.

yeah. yea.

[yellowmanula]

W 1846 roku do Warszawy przybywa Ferenc Liszt. Na cześć wielkiego kompozytora udekorowano ulice, a koncerty przeznaczone były dla wszystkich klas. Klasycy tacy jak Franciszek Wężyk, czy Teofil Lenartowicz oraz cyganeria warszawska, oni wszyscy rzucili się do stóp węgierskiego Mistrza i pisali wiersze ku jego czci.

Bogdan Zeler INTERPRETUJE je wytrwale, i tak "iskry ognia", "burza", "błyskawica", "wicher" ku naszemu zaskoczeniu odnoszą się do "potęgi żywiołów". Tak i to koniec omówienia tego tropu.

Nic o trudności zapisu poznania zmysłowego, które kontruje pierwiastek okultystyczny ("szatana muzyki" jak u Zmorskiego). Słuchanie Liszta nosi znamiona rite de passage, śmierci niewinności (nawiązanie do Goethe i "Króla Olch"). Wszak swoboda i światło w czasie zaborów to grzech...

"Cześc ci władzco, mocarzu

Na harmonii państwem wtajemniczen,

[...]

Olch stary król wychyla białe skronie,

[...]

Cześć ci, ogniem piekła ziejący,

Burzą, trwogą, grozą grzmiący,

Szalony i dziki

Szatanie muzyki"

"Poezja... i studia, szkice, interpretacje" polecam jedynie jako formę ćwiczeń z krytyki

Thx Elka Łapczyńska i Grzegorz Marcinkowski

[captain-price-unofficially]

Warsaw uprising, summer 1944. Polish fighter firing a locally made Błyskawica submachine gun. Made by the Home Army it was the only weapon mass-produced covertly in occupied Europe during WWII.

[fairycruenta]

Morze on lubuje

W którym to spokój odnajduje

Jednak nadszedł dzień trwogi

Śmierdzi dziś przywita członków załogi

Słońce zachodzi

Mrok wkracza do łodzi

W górę kotwica

Zamyka się źrenica

Rozbłyskuje się pod niebem błyskawica

Nie zdała on już nieszczęścia odegnać

Pora moi mili się pożegnać

Przegrywa statek na burzy

Cały się prędko zanurzy

Koniec moi mili podróży

Statek wywraca się na fali

Wiedzą że nie wrócą stąd cali

Okręt mknie ku głębinie

W stronę dna płynie

[literatura-w-dobie-ai]

Leniwy wieczór

W kawalerce Anny panował przytulny półmrok, rozświetlany jedynie migoczącymi płomieniami w kominku. W kącie pokoju cicho mruczał gramofon, grając stonowane melodie, które wypełniały przestrzeń delikatnym brzmieniem. Od parapetu delikatnie odbijały się krople deszczu, spływając leniwie po szybie. Anna siedziała na kanapie, z kubkiem ciepłej herbaty w dłoniach, obserwując Patryka. 

Patryk siedział obok niej, jego zielone oczy, pełne spokoju, utkwione były w płomieniach. Popijał kawę, trzymając kubek w obu dłoniach, a jego długie blond włosy lekko opadały na ramiona. Anna nie mogła oderwać od niego wzroku. To było coś więcej niż fizyczne zauroczenie - czuła, że ten wieczór będzie wyjątkowy, że z każdą chwilą poznaje Patryka na nowo. 

"Co?" - zapytał, łapiąc jej spojrzenie. 

Anna uśmiechnęła się lekko i potrząsnęła głową. "Nic. Po prostu... dobrze mi tu z tobą." 

Patryk odwzajemnił uśmiech, odstawiając kubek na stolik. "Mnie też, Anno. Naprawdę dobrze." 

Zapadła chwila ciszy, ale nie była krępująca. Była pełna ciepła, jakby ich milczenie mówiło więcej niż słowa. Anna przysunęła się bliżej i oparła głowę o jego pierś. Czuła, jak klatka piersiowa unosi się i opada, oddech był równomierny i uspokajający. Dłonie, ciepłe i delikatne, zaczęły bawić się jej długimi, czarnymi włosami. 

"Dlaczego właśnie zespół?" - spytała nagle, przerywając ciszę. 

Patryk spojrzał na nią, jakby wybudzony z zamyślenia. "Bo muzyka to jedyne, co pozwala mi wyrazić wszystko, czego nie potrafię ubrać w słowa. Na scenie mogę być sobą. A może nawet kimś więcej." 

Anna uśmiechnęła się pod nosem. "Masz na myśli bohatera, którym wszystkie dziewczyny się zachwycają?" 

Patryk zaśmiał się cicho. "Nie, raczej kogoś, kto przestaje się bać. Ale powiedz mi, co sprawia, że ty tak patrzysz na świat? Jak to robisz, że wszystko wokół ciebie zdaje się piękniejsze?" 

Anna wzruszyła ramionami. "Może to kwestia perspektywy. Ale dziś... myślę, że to przez ciebie." 

W tym momencie za oknem błysnęła błyskawica, a cichy grzmot rozszedł się po niebie. Patryk otoczył ją ramieniem, przytulając mocniej. 

"To jak z dobrą piosenką, prawda?" - mruknął. "Są takie chwile, które idealnie pasują do siebie, jak nuty w melodii. Myślę, że właśnie w jednej z nich jesteśmy." 

Anna przymknęła oczy, wsłuchując się w bicie jego serca. "W takim razie chciałabym, żeby ta melodia nigdy się nie kończyła." 

Wieczór mijał powoli, ale żadne z nich nie chciało tego zmieniać. Siedzieli razem, rozmawiając i milcząc na przemian. Deszcz za oknem tworzył swój własny, delikatny akompaniament, a w ich sercach kiełkowało uczucie, które zdawało się obiecywać coś więcej niż tylko trzecią randkę. To była melodia, którą oboje chcieli grać jeszcze przez długi czas.