#Wróżbka | Explore Tumblr posts and blogs

czarownicaesmeralda · 2 years ago

Video

youtube

CZY WIDZIAŁEŚ KRĄG GRZYBÓW W LESIE? 😨 MAM NADZIEJĘ, ŻE DO NIEGO NIE WSZEDŁEŚ! CZYM SĄ KRĘGI WRÓŻEK? - [Piątek - 21.10.2022 r.]

#CZY WIDZIAŁEŚ KRĄG GRZYBÓW W LESIE? 😨 MAM NADZIEJĘ ŻE DO NIEGO NIE WSZEDŁEŚ! CZYM SĄ KRĘGI WRÓŻEK?#Dni Tygodnia #Piątek #Piątek - 21.10.2022 r.#Krąg Grzybów w lesie #Las #Krąg Wróżek #Nie wchodź do tego kręgu!#Wróżka #Wróżbitka #Wróżbka #Wróżka Online

7 notes · View notes

czarownicaesmeralda · 2 years ago

Video

youtube

Wierzenia Dawnych Słowian - [Poniedziałek - 20.06.2022 r.]

2 notes · View notes

czarownicaesmeralda · 3 years ago

Text

Demoniczne istoty i jak je zabić?? - Kłobuk - [Środa - 26.01.2022 r.]

#DemoniczneIstoty #DemonicznaIstota #Demoniczne Istoty i jak je zabić??#Kłobuk #Demon powstały z poronionego dziecka #Dni Tygodnia #Środa #Środa - 26.01.2022 r.#wrozka #wrozbitka #wrozbka #Wróżka #Wróżbitka #Wróżbka #WróżkaOnline #Rodzaj ducha opiekuńczego #Demon okradający naszych sąsiadów

2 notes · View notes

czarownicaesmeralda · 3 years ago

Text

Dziwożona [Sobota – 01.01.2022 r.]

Dziwożona

Dziwożona (także boginka, mamuna) – demon żeński z wierzeń dawnych Słowian.

Etymologia i regionalizmy

Wyraz „dziwożona” (dzika żona/kobieta) jest w języku polskim pożyczką z języka słowackiego: „diva lena”/ „divá žena” oznaczała „dziką kobietę”, a polski odpowiednik spopularyzowany został przez wydaną w 1855 powieść „Dziwożona” autorstwa Zygmunta Kaczkowskiego.

W języku czeskim wyraz ten występuje jako diva żena, u Hucułów istniała dykaja żena, u Łużyczan wódna żona. Z kolei na terenach Rusi Czerwonej do opisu dziwożon pasuje wyraz bohynie („boginie”).

W źródłach dziwożona jest często wymiennie stosowana z mamuną i – przede wszystkim – z boginką. Wyraz „dziwożona” szczególnie stosowany był u górali tatrzańskich, z kolei wyraz diva lena, ale też runa (nawiązanie do mamuna) był w użytku u górali słowackich.

Wygląd i działanie

Dziwożony przedstawiane były jako szkaradne, garbate kobiety, o długich splątanych włosach, czasem z ozdobioną paprocią czerwoną czapeczką na głowie oraz z długimi piersiami lub patologicznie wydłużonymi sutkami, które zarzucały sobie na plecy i którymi nawet prały bieliznę. Mieszkały w osypiskach skalnych, w jeziorach (np. Jezioro Żabie) lub w pieczarach górskich (np. pieczara w okolicach wsi Łopuszna). Żywiły się zielem „słodyczką”.

Wierzono, że dziwożony porywały młode dziewczęta i młode mężatki. Poza tym porywały dzieci z kołysek, podmieniając je na własne: brzydkie odmieńce, z widocznymi ułomnościami lub niepełnosprawnością umysłową/rozwojową. Sposobem na odzyskanie dziecka miało być wyniesienie odmieńca na pole/granicę lub śmietnik, tam obicie dziecka rózgą, dodatkowo oblewając je lub pojąc wodą ze skorupki jajka i wypowiadając słowa: Odbierz swoje, oddaj moje. Wtedy dziwożona, poruszona płaczem własnego dziecka, wracała po nie, oddając porwanego noworodka.

Od dziwożon można było się uwolnić albo je odstraszyć, używając kwiatu dziurawca (popul. „dzwonek”, reg. „zwonka”). Ten opis zachowań dziwożon i metod ochrony przed nimi jest tożsamy z zapisami wierzeń z różnych terenów odnoszącymi się do boginek.

Regionalne warianty opowieści o dziwożonach, oprócz typowych sytuacji podmiany dziecka lub porwania młodej mężatki/matki, zawierają także opowieści w rodzaju:

uratowanie porwanej kobiety z rąk dziwożon (kobieta zaczepia napotkanego na brzegu mężczyznę i opowiada mu o swoim losie, następnie razem planują ucieczkę, wykorzystując w ostatnim momencie ochronną moc dziurawca),

złapanie dziwożony (np. w rzepie), która następnie ucieka, zostawiając swoją czerwoną czapeczkę. Następnie istota przychodzi regularnie pod okno, prosząc o zwrot czapeczki.