#Van-Leben

[ereshckigal]

[simplicius-simplicissimus]

You can feel the stars and the infinity of the sky. Since life, in spite of everything, is like a fairytale.

-Vincent van Gogh

[pressmost]

Ardagger - Frühstücksnews - Freitag, 28.7.2023

Sehr geehrte Gemeindebürgerin! Sehr geehrter Gemeindebürger! Zunächst heute am Freitag gleich zu Beginn nochmals ein Ausblick auf´s Wochenende in unserer Gemeinde. Beachte bitte, dass beim Heimspiel der SG Ardagger/Viehdorf heute abend um 19.30 nur die Kampfmannschaft spielt. Das geplante Vorspiel der Kampfmannschaft II gegen Enns wurde abgesagt, weil Enns keine Mannschaft stellen konnte. Bitte…

[spacejax]

Resources that have helped me in my classes!

(will add to this list as I find/remember more)

Classes I've used these in so far:

Honors Mechanics

Honors Thermodynamics & Optics

Relativity & Quantum Mechanics

Theoretical Mechanics

Calculus I, II, III

Differential Equations

Mathematical Techniques in Physics

Introduction to Astronomy

Fundamentals of Astronomy

Astronomy & Astrophysics

- - - - Youtube Channels - - - -

Physics

Michel van Biezen - oh my god I love him. I think he uses Sears and Zemansky's University Physics for example problems. His channel has 10k videos (!!!) and is very well-organized. He also lectures on math (from 5th grade to linear algebra), chem & organic chemistry, and astronomy.

Calculus

The Organic Chemistry Tutor - I mostly watch his videos on Calculus I-III and Differential Equations, but he also covers physics and chemistry.

Nancypi - Precalculus, Calculus I, and some of Calculus II. I barely showed up to calc lectures my first semester so she was a great help. also i have a crush on her

Michel van Biezen - I usually don't watch his math videos because his notation and techniques are different from what my prof makes us use

Astronomy

Urknall, Weltall, und das Leben - my literal dream channel. perfect levels of dryness, and videos are usually at least 45 minutes long. It's entirely in German though lmao

Michel van Biezen - covers important topics in introductory astronomy, and also does example problems (although I think they're all algebra-based)

- - - - Textbooks - - - -

Introduction to Cosmology - Barbara Ryden

Foundations of Astrophysics - Ryden & Peterson

University Physics - Sears and Zemansky

Calculus - James Stewart

Modern Physics - Kenneth Krane

Classical Mechanics - John Taylor

- - - - Workbooks - - - -

Essential Modern Physics - Chris McMullen, Ph.d. ----- LIFE CHANGING. BUY THIS FOR INTRO TO QUANTUM.

[manoelt-finisterrae]

camiños que van o mar

@henricoudoux: Autant à l'aise sur la terre que sur la mer!!!!

@firstlightinthemorning: IM NEBEL Seltsam, im Nebel zu wandern! Einsam ist jeder Busch und Stein, Kein Baum sieht den anderen, Jeder ist allein. Voll von Freunden war mir die Welt, Als noch mein Leben licht war; Nun, da der Nebel fällt, Ist keiner mehr sichtbar. Wahrlich, keiner ist weise, Der nicht das Dunkel kennt, Das unentrinnbar und leise Von allem ihn trennt. Seltsam, im Nebel zu wandern! Leben ist Einsamsein. Kein Mensch kennt den andern, Jeder ist allein. Hermann Hesse

© Manoel T, 2023

[metamorphesque]

These images of circles and circling, revolving around a great center he names God, it makes me think of the cathedral labyrinths of Europe. Or the ancient spiral glyphs carved into rocks and cave faces. I see the circling pathway around some secret center. The road can be bewildering, twisting and turning, keeping us disoriented and uncertain of how near we are, but ever moving inward.

And that courageous line –

I may not ever complete the last one, but I give myself to it.

We walk the winding path, not out of certainty, but because it is the only path worth walking. Walking that road, quietly, with attention, one foot in front of the other, becomes meditation. It becomes worship. Each ring, whether near or far, is a layer of our lives that is blessed by our passing through it.

Walking the circling path is not only the way to the center, it is actually part of the center. We learn to participate in the center by first walking the path. Obsession with the destination becomes an impediment to reaching it. Instead, by patiently inhabiting each step, we discover the center in ourselves... and our feet naturally end up there, as well.

We walk with our whole selves –

and I still don't know: am I a falcon, a storm, or a great song?

On this roundabout road to God, we question our own nature. We encounter the mystery of self. Who and what are we really? Ultimately, it is in that questioning of a self that eludes definition where we find the still center.

The quieter we are, the more patient and open we are in our sadnesses, the more deeply and serenely the new presence can enter us, and the more we can make it our own, the more it becomes our fate; and later on, when it "happens" (that is, steps forth out of us to other people), we will feel related and close to it in our innermost being. And that is necessary. It is necessary - and toward this point our development will move, little by little - that nothing alien happen to us, but only what has long been our own. People have already had to rethink so many concepts of motion; and they will also gradually come to realize that what we call fate does not come into us from the outside, but emerges from us. It is only because so many people have not absorbed and transformed their fates while they were living in them that they have not realized what was emerging from them; it was so alien to them that, in their confusion and fear, they thought it must have entered them at the very moment they became aware of it, for they swore they had never before found anything like that inside them. Just as people for a long time had a wrong idea about the sun's motion, they are even now wrong about the motion of what is to come. The future stands still, dear Mr. Kappus, but we move in infinite space.

Ich lebe mein Leben in wachsenden Ringen, die sich über die Dinge ziehn. Ich werde den letzten vielleicht nicht vollbringen, aber versuchen will ich ihn.

Ich kreise um Gott, um den uralten Turm, und ich kreise jahrtausendelang; und ich weiß noch nicht: bin ich ein Falke, ein Sturm oder ein großer Gesang.

I live my life in widening circles (set me free)

Starry Night (Vincent van Gogh), Widening Circles by Rainer Maria Rilke (tr. Joanna Macy), Commentary by Ivan M. Granger, The Chartres Cathedral Labyrinth, Ouroboros, 1760  (a photograph by Granger), question mark symbol in Armenian, 지민 (Jimin) 'Set Me Free Pt.2', Letters to a Young Poet (by Rainer Maria Rilke), Ich lebe mein Leben in wachsenden Ringen (by Rainer Maria Rilke)

[duckprintspress]

Queer Book Recs for Speak Your Language Day!

Once a year on Tumblr on May 7th, the account @spyld organizes Speak Your Language Day, a day to encourage people on such an English-centric platform to speak their native languages instead. Duck Prints Press works with creators from over the world, many of whom speak languages other than English as their native tongues (French and German are most common among our folks, but they’re far from the only mother tongues) and so we wanted to join in the celebration for the day by highlighting some of our favorite queer works originally published in languages other than English. Six people contributed to this list (half themselves not native English speakers.). Original language blurbs used when possible!

Where We Go from Here (Você Tem a Vida Inteira) by Lucas Rocha. Original language: Brazilian Portuguese

As vidas de Ian, Victor e Henrique se encontram de uma forma inesperada. Ian conhece Victor no dia em que recebe o resultado de seu teste rápido de HIV. Os dois são universitários. Victor está envolvido com Henrique. Ian está solteiro. Os três são gays.

Dois deles têm a vida atingida pela notícia de um diagnóstico positivo para o HIV. Um não tem o vírus. Um está indetectável. Dois estão apaixonados. Henrique é mais velho e, depois de Victor, pensou que poderia acreditar de novo em alguém.

Victor têm medo do que o amor pode trazer para a sua vida.

Ian sequer sabe se será capaz de amar.

Os três são, ao mesmo tempo, heróis e vilões de uma história que não é sobre culpa, mas sim sobre amor, amigos e sobre como podemos formar nossas próprias famílias.

Guardian (镇魂/Zhen Hun) by priest. Original language: Chinese

Zhao Yunlan heads up a covert division of the Ministry of Public Security that deals with the strange and unusual, blurring the line between the mortal realm and the Netherworld. His cocky, casual attitude conceals both a sharp mind and an arsenal of mystical tools and arcane knowledge. 

While investigating a gruesome death at a local university, Zhao Yunlan crosses paths with the reserved Professor Shen Wei. Zhao Yunlan is immediately intrigued by Shen Wei’s good looks and intense gaze, and the attraction between them is immediate and powerful, even as Shen Wei tries to keep his distance. Shen Wei and his secrets are a puzzle Zhao Yunlan feels compelled to solve as mysterious circumstances throw them together, and their connection becomes impossible to deny.

The Center of the World (Die Mitte der Welt) by Andreas Steinhöfel. Original language: German

Was immer ein normales Leben auch sein mag – der 17-jährige Phil hat es nie kennengelernt. Denn so ungewöhnlich wie das alte Haus ist, in dem er lebt, so ungewöhnlich sind auch die Menschen, die dort ein- und ausgehen – seine chaotische Mutter Glass, seine verschlossene Zwillingsschwester Dianne und all die anderen. Und dann ist da noch Nicholas, der Unerreichbare, in den Phil sich unsterblich verliebt.

Journey Home (A Caminho de Casa) by May Barros. Original language: Brazilian Portuguese

Amara e Luiza are two witches that live in a queerplatonic relationship. When Luiza decides to embark on a journey throught the galaxy in a quest for the lost fortress of Laura, the Dragon Queen, she ends up finding more than expected, while Amara follows her footsteps, hoping it’s not too late.

Roze Brieven by Splinter Chabot. Original language: Dutch

Op zijn verjaardag op 3 maart 2020 debuteerde Splinter Chabot met CONFETTIREGEN. Het boek werd al snel omarmd door de boekhandel en media. En daar bleef het niet bij. Sinds de verschijning krijgt Splinter dagelijks reacties op zijn openhartige verhaal over zijn coming-out. Reacties van ouders, van jongeren die met dezelfde worsteling kampen, van ouderen die zichzelf herkennen in het verhaal, van mensen uit de LGBTQ+-gemeenschap, van docenten en nog vele anderen. Ontroerende, grappige, gekke, treurige en hoopvolle reacties die Splinter stuk voor stuk beantwoordt.

In Roze brieven zijn de meest bijzondere brieven verzameld door Splinter zelf met daarbij de reacties die hij heeft gestuurd. Voor alle lezers van CONFETTIREGEN en voor iedereen die worstelt met zijn of haar identiteit zal Roze brieven een waardevolle bron van herkenning zal zijn. Een intieme en ontroerende bundeling waarin een belangrijke boodschap weerklinkt: Het wordt beter.

Silent Reading (默读/Mo Du) by priest. Original language: Chinese

Childhood, upbringing, family background, social relations, traumatic experiences…We keep reviewing and seeking out the motives of criminals, exploring the subtlest emotions driving them. It’s not to put ourselves in their shoes and sympathize, or even forgive them; it’s not to find some reasons to exculpate their crimes; it’s not to kneel down before the so-called “complexity of human nature”; nor to introspect social conflicts, much less to alienate ourselves into monsters.We just want to have a fair trial – for ourselves and for those who still have hope for the world.

Favorite (Preferida) by May Barros. Original language: Brazilian Portuguese

(no blurb available)

Amatka by Karin Tidbeck. Original language: Swedish

Av ren slump har människor hamnat i en parallell värld. Det är en instabil plats, där orden hela tiden formar verkligheten. Den dagliga kampen för att överleva har skapat ett samhälle fyllt av regler, där kollektivet alltid går före individen. Vanja skickas till det avlägsna samhället Amatka. De människor hon möter där ruskar om i hennes sorg och ensamhet. Hon gör häpnadsväckande upptäckter, som förändrar inte bara henne, personligen. I en instabil värld kan en förändring spridas hur långt som helst.

Thieves (Voleuse) by Lucie Bryon. Original language: French

Arriver à l’heure en cours et étudier ? Très peu pour Ella. Ce qu’elle aime ? Regarder à la dérobée la douce et mystérieuse Madeleine et, bien sûr, faire la fête. Un peu trop, même.

Un matin, elle se réveille avec une gueule de bois carabinée : c’est le blackout. Et la panique. Chez qui a-t-elle passé la soirée ? Et pourquoi son lit est jonché d’objets luxueux qui ne lui appartiennent absolument pas ?

Here the Whole Time (Quinze Dias) by Vitor Martins. Original language: Brazilian Portuguese

Felipe está esperando esse momento desde que as aulas começaram: o início das férias de julho. Finalmente ele vai poder passar alguns dias longe da escola e dos colegas que o maltratam. Os planos envolvem se afundar nos episódios atrasados de suas séries favoritas, colocar a leitura em dia e aprender com tutoriais no YouTube coisas novas que ele nunca vai colocar em prática.

Mas as coisas fogem um pouquinho do controle quando a mãe de Felipe informa que concordou em hospedar Caio, o vizinho do 57, por longos quinze dias, enquanto os pais dele não voltam de uma viagem. Felipe entra em desespero porque a) Caio foi sua primeira paixãozinha na infância (e existe uma grande possibilidade dessa paixão não ter passado até hoje) e b) Felipe coleciona uma lista infinita de inseguranças e não tem a menor ideia de como interagir com o vizinho.

Love Me for Who I Am (不可解なぼくのすべてを/Fukakai na Boku no Subete o) by Kata Konayama. Original language: Japanese

男の子？女の子？『ぼく』らの青春にはナゾがいっぱい!

女子の制服を着て学校に通う高校生、もぐもはある日、カフェのアルバイトに誘われる。 可愛い制服を着て働ける仕事に、最初は喜ぶもぐもだったが、このカフェが『男の娘カフェ』であることを知って…。

This Is Our Place (Se a Casa 8 Falasse) by Vitor Martins. Original language: Brazilian Portuguese

O terceiro romance de Vitor Martins, autor de Quinze dias e Um milhão de finais felizes Ambientado e narrado pela mesma casa em três décadas diferentes, Se a casa 8 falasse é um romance sobre jovens lidando com mudanças drásticas, conflitos familiares e primeiros amores, que mostra que, apesar das gerações mudarem, algumas experiências são capazes de atravessar a barreira do tempo. Algumas casas guardam histórias especiais. A que fica no número 8 da rua Girassol tem muito para contar. 2000: Ana recebe a notícia de que vai se mudar e será obrigada a deixar para trás tudo o que conheceu até agora, inclusive a parte mais dolorida de todas: sua namorada. 2010: Enquanto os pais de Greg passam por um divórcio complicado, ele é enviado para a casa da tia, que é dona de uma locadora em tempos de internet e odeia companhia – e muitas outras coisas. 2020: Beto sempre quis se mudar e seguir o sonho de ser fotógrafo em São Paulo. Só que uma pandemia aparece para obrigá-lo a ficar trancado em casa com a mãe protetora e a irmã aparentemente perfeita. Esta é uma história sobre uma casa e seus moradores, incluindo um vira-lata de três patas chamado Keanu Reeves

Heaven Official’s Blessing (天官赐福/Tian Guan Ci Fu) by Mo Xiang Tong Xiu. Original language: Chinese

Born the crown prince of a prosperous kingdom, Xie Lian was renowned for his beauty, strength, and purity. His years of dedicated study and noble deeds allowed him to ascend to godhood. But those who rise may also fall, and fall he does–cast from the heavens and banished to the world below. 

Eight hundred years after his mortal life, Xie Lian has ascended to godhood for the third time, angering most of the gods in the process. To repay his debts, he is sent to the Mortal Realm to hunt down violent ghosts and troublemaking spirits who prey on the living. Along his travels, he meets the fascinating and brilliant San Lang, a young man with whom he feels an instant connection. Yet San Lang is clearly more than he appears… What mysteries lie behind that carefree smile?

Golden Hue (Aura Dourada) by May Barros. Original language: Brazilian Portuguese

(no blurb available)

The Way Spring Arrives and Other Stories (no Chinese title) ed. by Regina Kanyu Wang & Yu Chen. Original language: Chinese

In The Way Spring Arrives and Other Stories, you can dine at a restaurant at the end of the universe, cultivate to immortality in the high mountains, watch roses perform Shakespeare, or arrive at the island of the gods on the backs of giant fish to ensure that the world can bloom.

Written, edited, and translated by a female and nonbinary team, these stories have never before been published in English and represent both the richly complicated past and the vivid future of Chinese science fiction and fantasy.

Time travel to a winter’s day on the West Lake, explore the very boundaries of death itself, and meet old gods and new heroes in this stunning new collection.

There are so many wonderful queer books being published in languages other than English. What are some of your favorites, available in translation or not?

View this list, and other books we’ve previously recommend that were originally published in languages other than English, on this Goodreads shelf!

[diogenesz2020portugal]

Gábor György:

A miniszterelnök a napokban radikálisan új kultúrantropológiai és valláspszichológiai tanításban részesítette országa népét, miután világossá tette, hogy van „libsi (értsd bibsi) elégedetlenség” és van „keresztény elégedetlenség”. A miniszterelnök által felvázolt aszimmetrikus ellenfogalom sok minden másra is alkalmazható.

Máris mondok egy példát.

A „libsi (bibsi) hagyomány” azt mondja ki, hogy minden településen, ahol a zsidó közösség tíz férfivel rendelkezik, a közösség köteles templomot (zsinagógát) és iskolát állítani. Ám ott, ahol nem telik mindkettőre, a templom elhagyható, de az iskolát fel kell építeni, ugyanis a „libsi (bibsi) hagyományban” – hogy ismét a Talmudot idézzem – „az iskolának nagyobb a szentsége, mint a zsinagógáé”, továbbá ebben a hagyományban „a tanulás az örök élettel, míg az ima az időleges élettel foglalkozik”, vagy „egy művelt fattyú előnyt élvez a tudatlan főpappal szemben”, hiszen, ahogy azt Martin Buber mondta a „libsi (bibsi) hagyományról”: „Die Lehre ist das Eingangstor des Lebens”, azaz „A tanítás az élet kapuja”.

Miért is hoztam szóba mindezt? Azért, mert minden idők egyik legocsmányabb és legembertelenebb hazai politikai hatalma, az Orbán-rezsim, amely a „libsi (bibsi) hagyománnyal” szembeállítva önmagára mint a keresztény hagyomány megtestesítőjére tekint, elkövette azt, aminél aljasabbat aligha követhetett volna el: a magyar miniszterelnök az Iványi Gáborral és rajta keresztül a MET-tel szemben táplált személyes gyűlölete, torz, fékezhetetlen és pitiáner bosszúvágya mellé felsorakoztatta a legembertelenebb politikai igényeket mindig készségesen kiszolgáló hivatalokat, előbb a NAV-ot, most pedig a Budapesti Főváros Kormányhivatalát, s rajtuk keresztül elérte, hogy egy héttel az őszi iskolakezdés előtt törölték és megszűntették a MET fenntartásában működő Óvoda, valamint az Általános Iskola és Gimnázium működési jogkörét, ezzel nem csupán folytatva a MET totális szétverését és Iványi Gábor amúgy páratlan életművének megsemmisítését, hanem immár ellehetetlenítve és megalázó helyzetbe hozva az amúgy is többszörösen hátrányos helyzetben lévő óvodás és iskolás kisgyerekek sokaságát, valamint azokat az iskolákat, amelyek – ugyancsak ennek a kormánynak köszönhetően – komoly pedagógushiányban szenvednek, ám most arra lettek kényszerítve, hogy a megszokott környezetükből, a megszokott oktatók és diáktársak köréből kiszakított óvodásokat és tanulókat fogadják be.

A fent leírt „libsi (bibsi) hagyománynak” természetesen nem ellenfogalma az orbáni „keresztény hagyomány”. Az orbáni „keresztény hagyománynak” a legvalóságosabb ellenfogalma maga a keresztény hagyomány (így, idézőjelek nélkül), amelyet épp ezek a gazemberek, parvenük, a legközönségesebb bűnözőkből összeverődött gyülevész banda tipor meg nap mint nap.

Akik a hatalom minden mocsokkal terhelt pozíciójából erre voltak képesek – ismét hangsúlyozom – eleve hátrányos helyzetű kisgyerekekkel szemben, azoknak a kereszténység semmi más, csak egy aljasul kigondolt, minden hagyományt, emberséget és tisztességet nélkülöző provokatív politikai jel, amely nem a kereszténységet, hanem ennek a bandának a hazug, cinikus és szemforgató dicstelenségét hirdeti csupán.

Kaiszareiai Euszebiosz II-III. századi neves egyháztörténetíró beszámolója szerint a 312. október 28-án lezajlott Milvius-hídi csata előtti éjszakán Nagy Konstantin császár álmában egy csodás égi jel jelent meg: egy hatalmas keresztet látott az égen feltűnni, az alábbi lángbetűs felirattal: τούτω νίκα, latinul: in hoc signo vinces, azaz “E jelben győzni fogsz!” És másnap Nagy Konstantin – aki 313-ban az addig üldözött kereszténységet a milánói ediktumában engedélyezte – legyőzte nagy ellenfelét, Maxentiust.

Tiszta szívből remélve, s bízva abban, hogy Magyarország lakossága, érzékelve a teljesen működésképtelenné vált, kirabolt, kisemmizett, szétvert és meggyalázott országot és a legkülönfélébb módon megalázott és megnyomorított népességet, felülemelkedve félelmein és értelmetlen meghunyászkodásain, s rádöbbenve végre saját maga, gyermekei és unokái elemi érdekeire, mielőbb elkergeti ezt a köztörvényes bűnökre szövetkezett embertelen rablóbandát.

Tekintsünk mindannyian a Gellért-hegyi keresztre, Orbán Viktor „kereszténységének” jelére úgy, hogy az valójában nem más, mint Nagy Konstantin keresztjének abszolút ellentéte: E jelben veszíteni fogsz!

[nyeznajka]

Ma van pontosan 6 éve, hogy felsősvábföldre költöztem.

Az eredeti terv az volt, hogy a fiam közelében lehessek, ez teljesült is, a kapcsolatunk kiváló.

Ezen kívül csak a lakhatással nem volt baj, minden mással voltak kalandok, leginkább a munkahelyekkel és az autókkal. Aztán 3 éve vettem egy remek motort, azzal még nem volt komolyabb baj, az sokszor lendített az amúgy nem mindig fényes hangulatomon. Egész őszintén szólva jobb életem volt Pesten, főleg a költözés előtti pár évben. De hát das Leben ist kein Ponyhof, az enyém például biztosan nem. Elkaristolok persze, de néha jól esik panaszkodni. A fiam két év múlva végez várhatóan a gimnáziumban, egyre önállóbb lesz, én beadom két év múlva a német állampolgárságra a kérvényt, talán több pénzem lesz, talán elköltözöm frankföldre.

Vagy ki tudja, meglátjuk majd.

[ereshckigal]

[cherry-posts]

„Was wäre das Leben, hätten wir nicht den Mut, etwas zu riskieren?“ 🌸

(Vincent van Gogh)

[jurjenkvanderhoek]

GROOTSTE COMPLIMENT VOOR OSSIP IS DAT ZIJN WERK NERGENS OP LIJKT

De wereld van Ossip is niet van hier. Het is niet tastbaar en merkbaar, laat staan herkenbaar aanwezig. Het is zijn innerlijk landschap. De omgeving waar zijn geest leeft, het terrein waar zijn gedachten tot leven komen. Maar is dat niet altijd het geval in de kunst en met de kunstenaar. Deze zweeft in gedachten buiten de werkelijkheid om vormen te maken die uit mijn realiteit zijn genomen. De waarheid vervreemdend weer te geven om mij op de een of andere manier een spiegel voor te houden. Ik beleef mezelf maar ervaar mijn evenbeeld tegengesteld. De kunstenaar acteert op een golflengte waarop ik mijn ontvanger maar nauwelijks kan afstellen. En heb ik dan de juiste zender gevonden klinkt er een wereld waarvan ik het geluid niet voor mogelijk had gehouden, de beelden niet kon vermoeden.

Ossip is als kunstenaar uitzonderlijk, enig in zijn soort, een geboren artiest. Als autodidact ontwikkelde hij een oorspronkelijke, mixed media beeldtaal, die buiten elke traditie of stroming valt. Eenzelfde basis waaruit en waarop diverse uiteenlopende beelden ontstaan. Een verleden het heden inleiden. Vandaag terug laten grijpen naar gister. Alsof de klok wordt teruggedraaid of in elk geval is stil gezet.

De personages die in het bovenbewustzijn van Ossip spelen zijn van een andere orde dan de figuren zoals ik deze dagelijks tegenkom en ontmoet. Zij leefden voor deze en zijn nu enkel nog op plaatjes en foto's in bladen en magazines te bewonderen. Periodieken van een maatschappij uit een vorige eeuw. Ouderwets ogend nu, met een blik die ons hier van daar omfloerst opneemt. Uit een tijd waarin het leven zwartwit leek, alles duidelijk was nog, hanteerbaar en te bevatten. Geen grijze grensgebieden, het was zoals het is. Twee mogelijkheden, ja of nee. Een tussenweg was er niet. Dat vergelijk probeert Ossip echter in zijn kunst te zoeken.

Een hang naar een beter verleden? Een tijd waarin alles nog goed leek, het leven simpel was. Ossip snijdt zijn figuren uit die tijd. Hij knipt mensenfoto´s uit oude tijdschriften en boeken. Foto’s van mensen roepen bij de kunstenaar heel direct een emotie op, een gevoel, zonder dat hij precies weet wat dat is en waarop het aanslaat, waar zijn inspiratie ligt. “Hij vergroot, versnijdt en reconstrueert ze, zet er een verfstreek of een getapet kruis overheen, voegt cryptische tekstfragmenten toe, laat decimeters garen aan oksels of ogen ontspringen, wikkelt een aureool van prikkeldraad om het hoofd, monteert ze op een strijkplank, voorziet ze van dunne ijzerdraden als voelsprieten van een insect. ”, zo benadert Kees Verbeek Ossip´s kunst. In deze hoedanigheid krijgen ze naar zijn idee een nieuw leven, een hoger zijn toegemeten. Onbedoeld schrijven zijn werken zo een nieuw hoofdstuk in de geschiedenis van de betrokkenen. Van dood materiaal op papier zijn de persoonlijke afbeeldingen tot levende figuren geworden.

Ossip wil niet actueel zijn en sluit de ogen voor wat nu gangbaar en modieus is. Bijdetijds is voor hem te eng, te benauwend. Hij wil niet zijn opgesloten in geaccepteerde gebruiken en vaststaande regels, maar juist ongewoon en abnormaal erkent zijn. Met een gevleugelde uitspraak inzake zijn stijl van werken begint het boek dat mij voorligt, nadat ik eerst heb kennis genomen ven enkele van zijn minst karakteristieke werken: "The biggest compliment people can pay me is to say my work doesn't look like anyone else's." En inderdaad, wie het boek dat als catalogus van de tentoonstelling bij Brutus dient doorbladert, zal beamen dat zijn werk niet op dat van anderen lijkt, dat het nergens op lijkt. Dat het afstoot maar tegelijk ook een bepaalde schoonheid bezit.

"Zijn werk is moeilijk te definiëren", schrijft Sanne ten Brink - directeur van Brutus in Rotterdam - in haar voorwoord tot het oeuvreboek 'Meine Hände leben im Ernst', "maar zijn unieke stijl is meteen herkenbaar en de kwaliteit is onmiskenbaar." Ossip werkt op het snijvlak van fotocollage, installatie en tekeningen. Zijn composities dragen al die elementen in zich en bewegen in het centrum daarvan op het rumoerige kruispunt van deze manieren van uiten. Ossip stoort zich niet aan heersende kunststromingen en gaat zijn eigen gang, beeldt zoals het hem goed dunkt en waarmee hij zijn verhaal in duidelijke taal letterlijk figuurlijk kan maken.

Het overzicht van werken in het boek laat beeldend zijn ontwikkeling zien. Van het vroegste werk waarin nog niet werkelijk een duidelijke signatuur vastgesteld kan worden tot zijn meest recente werk waaraan te zien is dat hij met hart en ziel in zijn rol als non-conformist van de kunstwereld is gegroeid. Installaties bewegen zich in de ruimte, verknipte foto´s die zorgvuldig tegendraads in elkaar zijn gezet en worden versterkt met metalen draden als levenslijnen. Ook in het platte vlak worden tegenstellingen eenheden, acteren bestaande kunstwerken als reproducties in zijn uitingen. Wel herkenbaar maar zonder oorspronkelijke eigenheid. In deze beeldvorm krijgt deze bestaande kunst een nieuw leven, een hoger wezen toegemeten. Onbedoeld schrijven de recreaties van Ossip zo een nieuw hoofdstuk in het zijn van deze schilderijen.

Ossip streeft geen perfectie na, hij zoekt naar een veranderlijke meerduidigheid die veelal stevig vloekt en aantrapt tegen uniformiteit, heersende mode en actuele rage. Hij stapt uit het keurslijf van wat algemeen aanvaardbaar is en doet verfrissend zijn eigen ding. Zijn kunst omarmt het eigenaardige, het onvolmaakte en ongewone.

Het is een vreemde wereld die zich voor mij openbaart wanneer ik de lijvige catalogus bij Brutus’ tentoonstelling van delen uit zijn oeuvre open. Een vervreemde wereld waarin ik zoals eerder geschreven nog wel een verleden herken, een leven zoals het eens was en zoals het goed was, opgeslagen in het collectieve geheugen, maar dat nu ergens onvindbaar tussen hemel en aarde zweeft. Deze wereld waaruit Ossip inspiratie opdoet bestaat alleen voor hemzelf, het is zijn omgeving van de geest. Hij licht met zijn kunst voor mij een tip van het voorhangsel op om mij een blik te gunnen in zijn heilige der heiligen. Met de herkenbare beelden die zijn wereld bevolken, die zijn ark bewonen en de vloed overleven, ontvouwt hij een zinnebeeld. Beeldspraak in voor hem duidelijke taal, maar met woorden die ik nogal eens voor de betekenis in het woordenboek moet opzoeken. De kunst van Ossip is niet eenvoudig te doorgronden, hoewel hij zich van simpele figuratie bedient. Het samenstel van zichtbare elementen maakt dat het zich ongemakkelijk verhoudt tot de bestaande en algemeen aanvaarde beelduitingen. Deze tegenstelling in het afzonderlijke object en de enkele tekening betoveren de toeschouwer, trekken de compositie een mysterieuze omgeving in, een wereld met een déjà vu beleving.

In een vraaggesprek met Kees Verbeek afgedrukt in het Engelstalige boek vergelijkt Ossip de onvolmaakte mens met een robijn. Dat onvolmaakte is de mens met een verstandelijke dan wel een lichamelijke beperking. De robijn heeft meer waarde dan goud, is de kunstenaar van mening. Niet economisch gezien, maar qua schoonheid. 'A ruby is noble and refined. A mineral rock that you can facet cut, just like a diamond." Dat onvolmaakte van deze mensen raakt Ossip, dat is de basis van zijn werken. Zo lijken zijn werken ook onvolmaakt, gebrekkig en imperfect. Maar dat is juist de charme, zoals bijvoorbeeld kinderen met het syndroom van Down of een ander gebrek innemend zijn. En dan gebrek in de betekenis gezien vanuit ons 'volmaakte' gezichtsveld. Deze imperfecte schepsels zijn op hun eigen manier en in hun persoonlijke leven verre van gebrekkig. Zij gedragen zich veelal zoals wij zouden willen maar niet durven, en zij staan over het algemeen vrolijk en zorgzaam in het leven. Deze mensen zou ik willen vergelijken met de kunst van Ossip. Hij wordt door dit zijn overweldigd en raakt er door geïnspireerd, daar ontstaat zijn bezieling.

Zijn werken schijnen ook onvolledig, er lijkt een steekje aan los. Zijn installaties hebben de sfeer van een mobile à vent, een kynetisch object. Vrij hangend en uitgebalanceerd vloekt het met de zwaartekracht. Bij elke verplaatsing van atmosfeer zet het zich in beweging. Deze objecten bezetten de ruimte, bevolken de omgeving waarin ze ter bezichtiging zijn geplaatst. Schijnen zich aan te passen, maar blijven anarchistisch non-conformistisch, agerend recalcitrant. Het vrij bewegen is slechts een onderdeel van het oeuvre van Ossip, maar wel erg in het oog springend. De stationaire beelden zijn evenwel tevens opmerkelijk. En evenzo de werken aan de wand die in samenspel zijn met de omgeving als vervreemdende uiting. Voortdurend wordt het onvolmaakte zijn verheerlijkt. Het imperfecte als hoogste goed gepropageerd. De robijnen in de gouden schelp. De rotte appels in de fruitschaal. Ossip verheerlijkt het imperfecte en ik smul van zijn vervreemdende beelden.

OSSIP – Meine Hände leben im Ernst. Teksten van Sanne ten Brink, Maarten Spruyt, Kees Verbeek. Van Spijk Art Books / Galerie Ramakers / Brutus, 2024.

[experimentik]

Experimentik #77 / 18.Sep.2024 / chirp crush / Kristina Warren

18. September 2024 / 20:30- (doors 20:00) *no entry during sets

duo: chirp crush Verena Barié - recorders, electronics Sjoerd Leijten - electric guitar, electronics

solo: Kristina Warren - electronics

FB event ---------------------------------

Das Konzert ist Teil des Monats der zeitgenössischen Musik Berlin der initiative neue musik e.V. / field notes berlin

title photo © Seiji Morimoto

----------

Das Ensemble chirp.crush - Verena Barié und Sjoerd Leijten - traf sich 2017 in Amsterdam (NL) und kreiert seitdem Klanglandschaften und experimentelle Narrative.

Ausgehend vom Atem als Tonerzeuger gestaltet chirp.crush - zusammen mit Markus Hennes/Stimme - abstrakte Narrative durch vielschichtige elektronische Prozesse und elektronisches Instrumentarium. chirp.crush verstehen sich als Grenzgänger zwischen experimentellem Hörspiel, Radio- und Klangkunst. Das Ensemble wurden durch zwei FEB-Ensemble Stipendien (2021 & 2022) des Musikfonds e.V. gefördert, sowie von der Kunststiftung NRW und dem NRW KULTUR-sekretariat im Rahmen von Aufführungen in LTS4 im Lichtturm Solingen.

Verena Barié (*1994) ist eine weltweit agierende Blockflötistin, Medienkünstlerin, Komponistin und Kuratorin. Nach einem klassischen Bachelorstudium mit Hauptfach Blockflöte absolvierte sie das Masterprogramm Live Electronics des Conservatorium van Amsterdam. Die Blockflöte hat Barié schon früh an die Schnittstellen von Musik, Neuen Medien und Performance-Kunst geführt. Seit Oktober 2019 lebt sie in Köln und ist als Co-Kuratorin am LTK4 – Klangbasierte Künste Köln tätig. Seit 2021 arbeitet Sie im Vorstand der Kölner Gesellschaft für Neue Musik e.V. und gestaltet das kulturelle Leben der Kölner Freien Szene durch musikalisch-künstlerische Veranstaltungen sowie kulturpolitisches Engagement mit. Mit ihrem Projektraum LTS4 in Solingen kreiert sie dialektische Projektreihen mit Medienkunst. Barié ist neben ihrer Solo-Tätigkeit u.a. seit 2017 im Renaissance Doppel-Sextett THE ROYAL WIND MUSIC (NL) und seit 2020 im klangkünstlerischen 1. DEUTSCHEN STROMORCHESTER (DE) zu hören.

Sjoerd Leijten (*1982) ist ein transdisziplinärer Künstler, Komponist und Radiomacher mit einem ausgeprägten Interesse an dissidenten Klängen und Politik. Er arbeitet häufig mit Elektromagnetismus, field recordings, noise, Echtzeitverarbeitung und Open-Source-Software und -Hardware. Seine Werke umfassen Performances, Konzerte, DIY-Instrumente, Installationen, Veröffentlichungen, Filme und Audio. Seine Musik für Kino und Videospiele wurde mehrfach ausgezeichnet. Sjoerd lebt in Antwerpen (BE) und ist Mitinitiator des von Künstler*innen geführten Veranstaltungsortes TOITOIDROME, situiert in Borgerhout. Beim lokalen Untergrundradiosender RADIO CENTRAAL 106.7 FM moderiert er die zweiwöchentliche Radiosendung TRASHKOT zusammen mit dem Künstler JO CAIMO: „Ein ranziges Gewebe aus Geräuschen, Gesprächen und Müll bildet eine wackelige Brücke zwischen Musik und Politik.”

https://www.instagram.com/chirp.crush/

photo © Vesna Faassen

----------

Kristina Warren (US, 1989) is a Providence-based sound artist whose live performances offer listeners a gentle, restorative environment. Slow analog cycles combine with detailed field grains and room-specific resonance, interweaving the fringes of attention with warm, present volumes. In Spring 2023, Warren was in residence at Vienna’s [AT] MuseumsQuartier/Q21, collaborating with TONSPUR Kunstverein Wien to present a new sound installation, Lavender Lauds, supported by the Fulbright Commission [US]. Warren’s work has previously received support from Interfaces/European University Cyprus, EMS Stockholm, Spektrum (Berlin), Signal Culture (New York/Colorado), the American Composers Forum, and Non-Event (Boston). Warren has collaborated with ensembles including Chartreuse, JACK Quartet, So Percussion, Talea, Yarn/ Wire, and the Merseyside Improvisers Orchestra. Also active as an organizer of new music performances, Warren was the 2022 Artist/Curator-in-Residence at Providence venue The Music Mansion. Recently a Visiting Assistant Professor of Electronic Music & Multimedia (Brown University, 2017-21), Warren holds a PhD in Composition & Computer Technologies (Uni. Virginia, 2017).

photo © James Lastowski

----------

Experimentik 2024  is supported by inm - initiative neue musik berlin / field notes

[fitzrove]

cynical musical fan questions! 2, 5, 7, 11, 25?

2. What is the oldest musical you love?

Ohh, tough question!!! Had to go check ALW chronology hahah. I think it's Evita (1976). I haven't actually listened to much of anything Golden Age etc. 🙈

5. Who is your favourite musical theatre lyricist?

Michael Kunze >:) inspirational slay king etc. Alle fragen sind gestellt hits soooo hard, Elisabeth Prolog hits so hard, Schatten 1+2 hit so hard, Für Sarah hits so hard, Kitsch hits so hard, Mozart! Mozart! hits so hard, Was für ein Grausames Leben hits so hard, Der Tanz der Vampire hits so hard... in his interviews he talks about being a cynic in his 20s already (iirc) and that's so relatable and iconic 😭😭😭😭 I think getting rich made him worse at writing musicals and hence the new ones (after Rebecca basically lol) haven't been hits, you don't get the urge to rant sharply about the system when you're an old man living cozily off of licensing fees /hj

7. Who is your favourite musical theatre actor?

This is impossible to answer!! At one point it was Máté Kamarás, then it was Oliver Arno, then it was Aris Sas..... Máté remains the one I have the most Autogrammkarte and terrible original CDs from. (Omg btw, once I move back to Germany my friend will mail me a terrible original Lukas Perman emo pop CD that I bought through her!). Re: women, it's Wietske van Tongeren, Lisa-Anne Wood (mostly as Glinda hahah but I love her as Glinda), Marjan Shaki and Milica Jovanovic (though embarrassingly I've only seen her in POTO and Evita hahah. The ALW saw trap...).

I haven't listened to Máté stuff in a few months but I was so deep into his world at one point (kslsldl reference to defunct matesworld.com website) that I guess I have to pick him :D he slayed severely in Elisabeth and TdV and has an extremely funny public image (he overall approaches things in a really lighthearted way which is entertaining, but can be thoughtful about his characters and creative choices as well, and isn't ever malicious about things. Also, he's the most bisexual straight man of euromusicals. He decided he wanted his stage presence to be like all the famous rockstars, someone told him those people like Freddie Mercury etc were bisexual and he said "ok 📝📝📝" and just implemented that no questions asked kskdkd.)

11. What is your favourite overture?

For sure POTO!!!! It's just so majestic, especially with a full orchestra (FNOB<3). I also love the way they "staged" it for the movie, with the backstage flythrough of the opera house :D

25. What catches your attention in a musical and makes it interesting to you? Is there a subgenre of musicals you especially like?

"Drama musicals", a category invented by Michael Kunze that I don't fully believe to be scientific xD. I like historical settings and goth themes and aesthetics, and good stories w emotional beats that hit home. Orchestral rock scores also always pique my interest (my other favourite music genre is symphonic metal!).

[physiodresden]

Mentalität

Es gibt nur zwei Tage in deinem Leben, an denen du nichts ändern kannst. Der eine ist gestern und der andere morgen. Dalai Lama

Wir denken zu viel und fühlen zu wenig. Charlie Chaplin

Denke nicht so oft an das, was dir fehlt, sondern an das, was du hast. Marc Aurel

Falls du glaubst, dass du zu klein bist, um etwas zu bewirken, dann versuche mal zu schlafen, wenn eine Mücke im Raum ist. Dalai Lama

Was wäre das Leben, hätten wir nicht den Mut etwas zu riskieren? Vincent Van Gogh

[fabiansteinhauer]

Van der Velden

1.

Mit Roberto Ohrt, Julian Sirre, Patrick Schell zusammen hat der Rechtshistoriker Baastian van der Velden einen Band über Arthur Cravan veröffentlicht: Die Kunst, ich pfeife auf die Kunst. Cravan war ein Scheider, ein Passagier und Passant, jemand, der den Austritt empfahl, unter anderem denjenigen aus der Kunst. 2017 ist der Band erschienen, ein Katalog des 8. Salons. Van der Velden ist ein Knotenpunkt des kleinen juristischen Netzwerkes um Roberto Ohrt, zwei Wiethölteristen gehören dazu (einer davon bin ich, der andere bleibt bis auf weiteres anonym). Innerhalb der Theoriemosaik am MPI, mit meiner privaten Bibliothek des Institutes für wahrscheinliches und unwahrscheinliches Recht sammele ich alles zu Recht und Bild, sammele auch die Kontakte zu Spezialkenneusen und Kenneuren im Hintergrund. Einer davon ist Bastian van der Velden. Wenn ich jetzt etwas vom Recht Arthur Cravans wissen möchte, dann weiß ich, wen ich frage. Die Materialrecherche für den Band hatte in großen Anteil von der Velden erledigt.

2.

Arthur Cravan, ein Fabian, hatte einen hohen Berufsbezeichnungsverbrauch. Er wird gemütlich und vermutlich mit gutem Essen und Trinken aufgezogen, geradezu gepäppelt, das findet zwischen 1887 und 1909 in der Schweiz statt, dann ist er reif und taucht frisch und proper in Paris auf, macht Krach und gründet die Zeitschrift Maintenant. Ab jetzt hat man es schriftlich, dass Cravan Krach macht, gedichtförmig und beschimpfend - und falls das nicht langt, langt er persönlich zu, er wird also auch Boxer. Cravan macht Krawall, TamTam und RemmiDemmi, als wäre immer genau da, wo er sich gerade aufhält, ein Pantheon, an dem alles abgöttisch geliebt, aber darum auch ausgeteilt und verschleudert und hinausgeschleudert wird. Cravan kommt nach New York. Ist es die armoury show, auf der Cravan einen Auftritt als Adamit hat, damit Duchamp begeistert aber von der Security gewaltsam hinausbuchsiert wird? Kann sein.

Dass Mina Loy, die Mina Loy, die wunderbare, strahlende und fantastische Mina Loy ihn sich als Mann gewählt hat beseitigt keine Zweifel. Er muss was haben, vielleicht sogar doll sein, aber unruhig bleibt zu bestimmen, was das sein soll. Die beiden besuchen noch Trotzki in Mexico, wollen weiter nach Südamerika. Cravan hat keine Papiere und versucht es mit dem Boot, ward' ab da nimmer mehr gesehen. Cravan ist flüchtig gewesen, seit wann ist nicht zu sagen (schon weil man dem Tod keine Gründe geben darf), zuletzt ein geradezu kanonischer Flüchtling, das Ertrinken eingeschlossen. Man gehe den Dingen auf den Grund, man versenke sich in einer Sache, schreibt Hans Blumenberg in einem Text zum Meeresgrund. Cravan versenkt sich ins Leben, im Leben.

Gründen: Man kann dafür Verträge unterzeichnen Hände schütteln, Verfassungsurkunden unterzeichnen. Flüchtige und Flüchtlinge können auch Gründe geben - wie immer ist das ein Geben und Nehmen. Man nimmt was Gründliches gründlich um damit einen Grund zu haben, den man geben kann. Bei Cravan ist das manchmal ein linker Haken, manchmal ein rechter. Einmal wird er Meister, da ist er einfach in den Boxring gestiegen und sein Gegner blieb fern. Oft schreibt er Zeilen, am Schluss war es ein Segelboot.