#Roem | Explore Tumblr posts and blogs

saulsplace · 2 years ago

Photo

Achilles en Authenticiteit

Maarten de Rijk (pseudoniem) trad onlangs op in het tv-programma ‘First Dates’. Hij was daar met andere enthousiaste jonge mensen om de ware liefde te vinden. Of in ieder geval iemand voor een serie leuke dates. Op sociale media was er veel te doen over zijn optreden – nog weken werd er over nagepraat. Is het nu verstandig voor Maarten om een bekende Nederlander te worden? In dit artikel behandel ik de vraag of het het waard is beroemd te zijn, of dat het beter is te worden vergeten.

Een goede vergelijking, waar we een levensles uit kunnen putten, vinden we in een Oudgriekse mythe. De dichter Homerus beschrijft hoe de held Odysseus afdaalt in de onderwereld en daar wordt aangesproken door de schim van Achilles. Dit zijn twee legendarische figuren die in de antieke mythologie bekend stonden om hun grootse verrichtingen en meeslepende levenswandel.

Hier gaat het verhaal aan vooraf dat Achilles een roemvol leven heeft gehad. Tot het einde der tijden zal zijn naam bekend zijn en zal de mensheid hem roemen op grond van wat hij bereikte in zijn korte leven. Maar als Odysseus hem tegenkomt in de onderwereld, blijkt Achilles minder onder de indruk van die roem, hoewel Odysseus hoog van hem opgeeft als “eerste onder de doden”.

Volgens de mythe moest Achilles’ moeder aan het begin van zijn leven een keuze maken. De goden hadden bepaald dat haar zoon ofwel een lang maar rustig leven zou leiden, ofwel een kort maar bijzonder roemvol leven. Hoewel zijn moeder er alles aan deed om Achilles weg te houden bij het oorlogsgeweld, koos hijzelf voor het laatste. In de onderwereld lijkt hij zijn keuze te betreuren. Tegen Odysseus zegt hij “liever op aarde te dienen als dagloner bij een arme man, dan te heersen over de doden”. Hiermee suggereert Homerus dat Achilles achteraf toch liever een lang, simpel leven had verkozen. In dat leven had hij weliswaar een ander als heerser moeten dulden; alsnog zou hij onder de warme zon op aarde gelukkiger zijn geweest dan als beroemde schim in de onderwereld.

We lezen Homerus waarschijnlijk té moralistisch als we uit deze dialoog concluderen dat Achilles was verblind door jeugdige overmoed en de romantische verlokking van eer, glorie en geroemd worden na de dood. Wie wenst aanzienlijk te zijn onder de doden als het alternatief óók kan? Namelijk leven, en in bescheiden mate gelukkig zijn, tussen de levenden?

Zoals we de situatie nu hebben voorgesteld, lijkt het lot van Achilles op een deal met de duivel. Hij lijkt het grootste deel van zijn leven op te offeren voor een kortstondig gevoel van macht en heldenroem. Maar met deze voorstelling zou ik iedereen die bekendheid nastreeft misleiden – het verhaal heeft immers nog een andere kant, en die kant is belangrijker. Het verhaal over Achilles in de onderwereld drukt iets universeels uit, terwijl ik het nut en belang van bekendheid wil afwegen binnen de specifieke culturele en economische omstandigheden van vandaag.

Wat Maarten – of iemand in de positie van Maarten – nastreeft met bekend worden, is niet: roem om de roem, wensend dat zijn naam voortleeft in de geschiedenisboeken. De bekendheid wordt nagestreefd vanwege de beoogde praktische effecten ervan. Deze effecten zijn: je platform oftewel je zendbereik uitbouwen, je autonomie zekerstellen en je authenticiteit behouden.

Als je namelijk besluit om géén bekendheid na te streven, is de kans groot dat je vroeg of laat jezelf moet wegcijferen om in één of andere hiërarchie te passen waar jouw persoonlijkheid eigenlijk niet thuis is. Onderschat ook het belang van zendbereik niet: als je anderen stelselmatig aan jouw ideeën kunt blootstellen, neemt het aantal zielen toe dat resoneert met die ideeën. Je weet elkaar makkelijker te vinden, waardoor je minder rekening hoeft te houden met afwijzing. Het is een belangrijke stap op weg naar een autonoom leven.

Als je jouw ideeën verbergt, moet je ook niet versteld staan wanneer mensen jou plots afwijzen of zelfs verketteren, wanneer het contact persoonlijker wordt. Zodoende is bekendheid nuttig, om mensen te filteren op gedachtegoed en persoonlijkheidskenmerken. Hierdoor verspil je geen tijd aan lieden waarmee het toch niets kan worden, zij het relationeel of zakelijk. Veel mensen vatten dit niet, en blijven hangen in angst voor afwijzing.

Zo blijken er valide redenen te bestaan om de kracht en de energie van je authentieke persoonlijkheid voor je te laten werken – als je tenminste zo’n persoonlijkheid hebt – als bekend figuur en als één van de weinige mensen die nog authentiek kan zijn. Met authentiek bedoel ik hier, oprecht jezelf zijn, een leefwijze waarin je ruimte schept om uiting te geven aan jouw spontane reacties op alle situaties die zich in het leven voordoen. Het niet verkroppen en vervormen van jouw gevoelens om te voldoen aan een sociaal wenselijk plaatje.

In eerste opzicht lijkt Achilles zijn ziel te verkopen, maar waarschijnlijk is het tegenovergestelde waar: wie zich als dagloner moet plooien naar de grillen van zijn meester, verkoopt zijn authenticiteit. De horige die moest zwoegen om de graanschuur van zijn landheer te vullen, was in dat opzicht véél vrijer dan de moderne kantoorslaaf. De landheer bemoeide zich immers niet met de inhoudelijke expertise van de horige. Vandaag moet zelfs de verpleegster in het verzorgingstehuis na elk patiëntcontact een checklist invullen. Laat staan wat er boven jouw hoofd hangt als ze je tijdens de lunch betrappen op sympathieën voor Wilders of Trump. We zwijgen nog over de dwingelandij rond QR-codes en vaccinatiestatus…

Toch is het belangrijk om erbij stil te staan dat roem een lege belofte is, tenzij het ontstaat als bijproduct van iets zinvols. Wie werkelijk authentiek is, legt zich niet toe op het nastreven van roem als een uitwendig goed. Authentieke communicatie ontstaat vanuit de behoefte om iets op precies die manier uit te drukken. Niet omdat je bezig bent met het effect dat deze uiting zal hebben op anderen. Je zegt wat je op je hart hebt en wat anderen er ook van zullen vinden – het zij zo. Zolang je bij deze intuïtie blijft, ben je als authentiek mens op de goede weg. Dit heeft wel het bijgevolg dat toehoorders aan je wennen, maar je zegt het omdat je jouw ei kwijt moet, niet om anderen in te palmen. Hoe kun je authentiek communiceren als jouw gedachten verstrikt raken in afwegingen over welke indruk je zult achterlaten?

Om even terug te komen op de levenswijsheid die Achilles mededeelde als schim in de onderwereld: dat inzicht ontleent zijn betekenis deels aan de situatie. Als jongeman op het slagveld was Achilles misschien overdreven hoogmoedig omdat hij vol testosteron zat; in het dodenrijk is hij echter overdreven weemoedig omdat de doden – als deel van hun transformatie tot schim in de onderwereld – nu eenmaal vervuld zijn van melancholie. Zouden wij Achilles op het slagveld naar zijn levensvisie vragen, met op zijn gezicht de zweetdruppels van de strijd en op de piek van zijn levensfelheid, dan zou hij het tegengestelde antwoord geven.

Iemand die stijf staat van de adrenaline geeft wellicht niet het meest doordachte antwoord. Dit doet echter niets af aan de vandaag lopende sociale en technologische ontwikkelingen. Juist reflectie vanaf afstand doet ons inzien hoe en waarom die het verwerven van bekendheid waardevol maken.

Er speelt namelijk de vernetwerking van sociaal contact en de vastlegbaarheid van iedere uiting. Door de onthullingen rond PRISM weten wij dat bijvoorbeeld ons zoekgedrag van twintig jaar geleden, ergens staat opgeslagen. Een opdracht als ghostwriter kan worden ingetrokken op basis van iets dat je tien jaar eerder over islam hebt gezegd. Op sociale media zoals LinkedIn, waar we ons zakelijke netwerk uitbreiden en onderhouden, filteren mensen op de subtiele signalen waaruit ze de politiek-maatschappelijke voorkeuren van anderen kunnen opmaken. In een wereld die sterk afhankelijk is van netwerken, wordt dit filteren voor velen een extra zintuig.

Nu bijna elke uitspraak een politiek gevoelige landmijn is – zij het niet nu, dan wel in de toekomst – komen mensen voor de existentiële keuze te staan, om ofwel beroepsmatig authentiek te zijn, ofwel het hoofd te buigen en zich op de oppervlakte te houden. Wie had tien jaar geleden gedacht dat je vandaag wordt gebroodroofd omdat je jezelf destijds liet schminken als Zwarte Piet? De radicalisering en normalisering van extreemlinks gedachtegoed, gaat onvoorstelbaar snel. Wat hangt jou op een dag boven het hoofd, omdat je jezelf vandaag vastlegt terwijl je dierenvlees bakt?

De mensen die hun maatschappelijke opvattingen niet meer zélf kunnen uiten, vanwege gevreesde zakelijke schade, zullen een kleine groep authentieke individuen sponsoren om namens hen authentiek te zijn. Op deze markt is niet bijzonder veel ruimte en deze ruimte zal verder krimpen door de komst van AI. Immers, nu kunstmatige intelligentie artikelen schrijft en kunstwerken maakt, wordt het moeilijker voor mensen om onderscheidend op te vallen en een gevolg aan zich te binden.

Hiernaast speelt de politisering van dagelijkse gespreksonderwerpen. Je gaat op date en wat er op het bord ligt, is al een politiek debat. Is het eten veganistisch of halal? Hoe zit het met het gebruik van palmolie en het verwerken van krekels? Ook gezinnen en families worden op scherp gesteld – is het niet wegens de politieke implicaties van voedsel, dan gaat het wel over geslachtsveranderingen en gender pronouns. De gig economy, de trend om onze hobby’s uit te bouwen tot bijbaantjes, betekent dat werk en privé in elkaar overvloeien. Zo raken ook de gemeenschappen rond hobby’s en gezelligheid gegroepeerd rond politieke voorkeuren. Is het niet expliciet, dan wel impliciet.

Nog los van de krimpende marktruimte qua authenticiteit, zal de komst van AI’s die hun teksten schrijven en kunstzinnige ingevingen uitwerken, authentieke uitingen voor mensen minder haalbaar maken. Dit schroeft de beroepsmatigheid van authenticiteit verder op. De hierboven omschreven ontwikkelingen leiden tot een steeds strakkere scheidslijn tussen mensen die nog autonomie en authenticiteit in hun werk en bestaan kunnen leggen, en zij die dit niet meer kunnen.

Het type authenticiteit waarover ik spreek, is het hoogst haalbare: het maximale presteren los van externe validatie. Het komt neer op de pure scheppingsdaad. Iets neerzetten omdat je iets moet uitwerken wat je in je draagt, ongeacht van wat ‘men’ ervan zal vinden. Het gaat om een maatstaf die je jezelf oplegt, los van wat een ander verlangt, verwacht of eist. Niet vanwege een uitwendige beloning, maar om recht te doen aan jouw idee, dat je zo goed mogelijk uit de verf wil doen komen. Hieruit volgt dat het de authentieke mens ook niet interesseert of er meer of minder mensen authentiek kunnen zijn. De vraag wat de massa ergens van vindt, en of dit je status zal verhogen of verlagen, is voor de authentieke mens niet aan de orde. Het is niettemin verstandig om de zojuist geanalyseerde maatschappelijke ontwikkelingen mee te nemen in het plannen van je loopbaanpad.

Kortom, bij authenticiteit gaat het om het uiten van een gedachte, het veruitwendigen van een idee, omdat je anders niet met jezelf kunt leven – let wel: jezelf, wat de buitenwacht ervan vindt is irrelevant. Kies je dus voor die prestatie willen leveren, dat ei kwijt kunnen, dan moet je dus kiezen voor die authenticiteit waarvoor steeds minder ruimte is.

Het schip van de authenticiteit is een schip dat steeds minder plekken biedt voor passagiers – het aantal plekken concentreert zich, en krimpt. Dus als je wéét dat je nooit werkelijk zult passen in een hiërarchie van ‘naar boven likken en naar beneden trappen’, kun je beter op het schip springen nu je de kans nog hebt. Zie je een ‘once in a lifetime opportunity’? Go for it! In ieder geval zal dit artikel gelezen en herlezen worden, lang na mijn dood. Dus: get on board! – niet weten waar het schip strandt, is beter dan de boot missen.

En volg Sid door abonnee te worden via Telegram en steun me via BackMe! Mijn dank en waardering zijn groot, want uw steun maakt de productie van deze content langdurig mogelijk! Volgen kan ook door in te schrijven op Sids nieuwsbrief.

#first dates #odysseus #achilles #vaccinatiestatus #qr-code #deugen #deugneus #column #sid lukkassen #roem #prism #extreemlinks #zwarte piet #ai #aritificial intelligence

0 notes

justinspoliticalcorner · 4 months ago

Text

Mira Lazine at LGBTQ Nation:

For the first time in over a decade, the Democratic National Convention (DNC) did not feature a single trans speaker. Additionally, the event has been called out for failing to feature discussions of trans people. This came to light when Harvard CyberLaw Clinic instructor and trans activist Alejandra Caraballo posted on X: ��This was the first DNC since 2012 to not feature a trans person speaking. ‘We’re not going back’ doesn’t apply to the trans community.” The two prior DNC events were held in 2016 and 2020. In 2016, Sarah McBride, who at the time was national press secretary with the Human Rights Campaign and not yet a state lawmaker, spoke at the convention. In 2020, then-Virginia state Delegate Danica Roem (D) spoke.

McBride was the first out trans primary speaker at a DNC event, and both DNCs had talked in detail about trans issues. However, almost none of the speakers at the DNC this year discussed transgender rights issues. There were only two direct mentions of trans people at a main speaking event: Kelley Robinson, president of the Human Rights Campaign, and Sen. Corey Booker (D-NJ) both mentioned trans issues in passing. However, the DNC this year featured the largest number of LGBTQ+ delegates ever. Delegates are the individuals selected to represent their state or territory in order to officially nominate the presidential candidate. Over 800 delegates out of the total 4,700 were members of the LGBTQ+ community. Of that number, only around 50 were trans, according to the Harris-Walz National LGBTQ+ Engagement Director Sam Alleman. This was reportedly the largest number of trans delegates in history, in spite of making up just 1% of total delegates.

[...] Perella also had a brief speaking role during the New Jersey delegate roll call, however this was not a main speaking role and her speech lasted less than a minute. She spoke about making New Jersey and America as a whole a safe place for LGBTQ+ individuals. The Democratic platform this year states the party’s commitment to transgender rights and desire to oppose restrictions on transgender healthcare.

The DNC made a major mistake of not including a trans speaker at the convention in the wake of the GOP’s anti-trans hatred campaign, and only a couple of speakers made passing references to trans people directly.

Montana State Rep. Zooey Zephyr and/or her spouse Erin Reed should have had one, for example.

#2024 DNC #2024 Presidential Election #2024 Elections #Transgender #LGBTQ+#Zooey Zephyr #Erin Reed #Sarah McBride #Danica Roem

5 notes · View notes