#Mooi weer

[atevegter]

3036 Frans bloed

Zo lijkt de zomer op een aangename manier op z’n einde te lopen. Eindelijk wat verkoeling. Ja, ik hou normaal gesproken erg van mooi weer, ik zou zelfs willen zeggen dat ik ook gek ben op warm weer. Ik kan er goed tegen, ik gebruik nooit zonnebrand en ik kan het allemaal goed hebben. Vermoedelijk komt dat vanwege mijn deels Franse bloed, mijn zwarte haar en mijn donkere blanke huid. Je moet…

[djdejong]

Hele dag mooi weer lekker foto's schieten, dag 1222

Gaan we terug van Amsterdam een zooi regen pfff, arm Groningen op het nieuws!

[liefst]

om mee te nemen naar een etentje thuis bij de moeder van een vriendin

[majestic-salad]

Per ongeluk door de eftelingtag gaan scrollen en nu wil ik ook naar de efteling. Mogelijk eftelingfanart in de komende dagen maar ik beloof niks

[thebugthatruinsyourpicnic]

Vind wel, als Limburger, dat er een zachte g in Het Geluk van Limburg mocht zitten

[uitzinnigmp3]

mutuals wie gaat er mee terrasje pakken

[fritsmaasland]

Okkia Zonnebrillen

[collectionmak]

HAİRTEC - PLATİN

Hairtec: Uw Expert in Haartransplantatie en Haarverzorging

Hairtec is dé specialist in haartransplantatie en haarverzorging in Nederland. Met onze jarenlange ervaring en expertise helpen wij mensen met haarproblemen om weer zelfvertrouwen te krijgen en zich mooi te voelen.

Haartransplantatie is een effectieve oplossing voor haaruitval en dunner wordend haar. Bij Hairtec gebruiken we geavanceerde technieken en moderne apparatuur om haarzakjes van gezonde haargroei te stimuleren. Onze ervaren chirurgen en haartransplantatie kosten zorgen ervoor dat u tijdens en na de behandeling in goede handen bent.

Na een haartransplantatie is het belangrijk om de juiste nazorg te krijgen. Bij Hairtec begeleiden we u in het hele proces, van de voorbereiding tot de nazorg. We geven u advies over hoe u uw nieuwe haar het beste kunt verzorgen en hoe u het beste resultaat kunt behouden.

Of u nu op zoek bent naar haartransplantatiekosten, informatie over haartransplantatie na 1 maand of gewoon wilt weten welke haarkliniek het beste is, bij Hairtec bent u aan het juiste adres. Wij streven ernaar om u de best mogelijke zorg en resultaten te bieden, zodat u weer vol zelfvertrouwen en tevredenheid door het leven kunt gaan.

Maak vandaag nog een afspraak bij Haarkliniek en ontdek hoe wij u kunnen helpen bij uw haarproblemen.

[polldermodel]

Ken jij van het bijgeloof dat als je drie keer niest, het morgen mooi weer is?

Ja / Nee / Ik ken een variatie, namelijk:

[vastingedachten]

Het raadsel dat jij bent…

Sommige mensen zijn als een boek dat je keer op keer opnieuw leest, hopend dat je deze keer de verborgen betekenis tussen de regels zult ontdekken. Voor mij ben jij dat boek.

Ik zie je kracht—de manier waarop je je staande houdt, zelfs als het leven van alle kanten trekt. Je zorgt, je werkt, je probeert, maar ik zie ook dat het allemaal veel van je vraagt. Misschien leef je nog steeds op standje overleven, alsof je geen tijd hebt om stil te staan bij wat jij nodig hebt. Dat maakt je niet zwak. Het maakt je menselijk.

Het is duidelijk dat je zoveel energie naar anderen hebt laten stromen, dat er weinig overblijft voor jezelf. Je bent moe—niet alleen van het dagelijkse leven, maar van jaren waarin je jezelf misschien hebt weggecijferd. Ik zie die vermoeidheid in hoe je soms contact zoekt en dan weer afstand neemt. Het is alsof je even durft te openen, maar daarna snel terugtrekt naar een veilige plek.

En dat begrijp ik. Het is moeilijk om ruimte te maken voor jezelf als je altijd bezig bent geweest met het dragen van de wereld op je schouders. Misschien voel je zelfs dat je geen energie over hebt om te ontvangen, omdat je zo gewend bent geraakt aan geven.

Toch is er iets moois in die kwetsbaarheid. Je probeert je weg te vinden, ook al voelt het alsof je soms vastloopt. Ik bewonder de momenten waarop je eerlijk bent over hoe je je voelt, zelfs als dat in stilte gebeurt. Die stilte vertelt me meer dan woorden ooit zouden kunnen.

Misschien is het grootste cadeau dat iemand je kan geven, het besef dat je niet altijd sterk hoeft te zijn. Dat je genoeg bent, zelfs op de dagen dat je niets te geven hebt. Misschien ben je dat aan het leren. En dat is oké. Dat kost tijd.

Soms vraag ik me af of je jezelf al ziet zoals ik je zie. Puur, authentiek, soms verward, maar altijd écht. Ik hoop dat je op een dag de ruimte vindt om dat te voelen. Tot die tijd blijf ik je zien, met respect, zonder eisen, en met de wetenschap dat je precies goed bent zoals je bent.

Van. Mij.

[djdejong]

April 2023

Er is weer een maand om. We gaan richting vakantie en nar te natte en trieste maanden misschien ok ie eindelijk op naar wat mooier weer. In Spanje is het al een tijdje te heet en dat waait altijd deze kant uit. Enne dat doet er dan natuurlijk nog even over en dan hebben wij weer vakantie dat is één plus één altijd winnen. Mooi weer op komst. Deze maand is er wel een spectaculair ongeluk gebeurd.…

[onmywaytookay]

Dag 10

In mijn herstel. Hoe gaat het nu eigenlijk? Ja, taai. Een storm van emoties dat door me heen gaat.

Ik had het plan nog zo voor ogen: maandag 2 september zou ik stoppen met blowen èn met roken. Ik had mij aangemeld voor een ambulante detox en een stoppen-met-roken cursus. Vanaf toen zou alles weer veranderen. Ik zou opbiechten aan mijn partner dat de verslaving de overhand had genomen en ik vol op in een terugval zat. Ik zou ambulant ondersteund worden om van cannabis af te blijven.

Dingen gaan niet altijd zoals gepland. Bijna 2 weken terug werd ik ontzettend ziek, zo ziek dat ik compleet uitgedroogd opgenomen werd in het ziekenhuis. Eten, drinken, niks kon ik meer. Roken dus ook niet. Nadat ik aangesterkt was in het ziekenhuis had ik 2 opties. Òf ik rook weer door tot 2 september, óf, omdat ik toch al een week niet capabel was dit te doen, zet ik direct door en heb ik zo mijn eerste nuchtere dagen al meegepakt. De 2e keuze is het geworden. Mijn behandelaar zette alles ik gang om de ambulante detox per direct te starten. Ik zou even bij pap wonen maar aangezien hij nog in het buitenland zat, zat er niks anders op dan dat ik het zelf thuis ging doen. Ik heb dit immers eerder gedaan. Wel klinisch. Maar als ik er toen door kon komen, dan zou ik dat nu ook kunnen, toch?

Vorig jaar september liet ik mezelf opnemen voor 2 weken in een klinische detox. Een mooi opstapje naar een leven zonder gebruik. Dit ging hartstikke goed, voor 9 maanden lang. Tot dat ik vlak voor de zomer in een sleur terecht kwam. Geen passend baantje, een relatie waar nog veel aan te werken valt, zoekende naar mezelf, geen zingeving in mijn leven.

Zo was het een opsomming aan kopzorgen die ik liever wilde doven. Ik romantiseerde mijn drugs leefstijl van vorig jaar en wilde weer in mijn verdoofde bubbel stappen. Zodat niemand mij meer uit het veld kon slaan.

Rondom gebruik is er wel taboe. Mijn partner wilde alleen met mij zijn op een voorwaarde: dat ik nuchter bleef. Nu ik compleet depressief vol op in gebruik zat kon ik het hem gewoon niet vertellen, uit angst hem te verliezen. Zo hield ik mijn taferelen 3 maanden lang achterwege, verbloemde ik het zoals ik dat super goed kan en liep ik tegelijkertijd met een kwellend gevoel omdat ik niet eerlijk was.

Tot vorige week, na mijn ziekenhuisopname, ik was toch al nuchter. Zo was de knoop doorhakken net wat makkelijker. Al mijn ballen bij elkaar geraapt om hem op te biechten dat ik de afgelopen maanden in een waas heb geleefd zonder hem maar over iets in te lichten. Belazerd, zo zou die zich voelen. Alhoewel zijn reactie vrij kalm en erg volwassen was, wist ik dat dit een scheur zou geven in onze relatie.. wat net weer lekker liep.

Dat zijn de blaren waar ik zelf op moet gaan zitten. Ik heb dit immers zelf veroorzaakt. Ik was klaar met het verzwijgen. Hier is de harde waarheid. Lelijker dan dit hier krijg je me niet.

Zo geschiedde zijn we een aantal dagen en een vreselijk taai weekend verder. Met gevoelige gesprekken die je liever niet wil voeren. Als hij me niet meer wilde, dan had ik dat ergens best begrepen.

Maar, los van de relatie. Ik. Ik ben de eerste dagen opzich, voor zo ver ik het kan zeggen, doorgekomen. Met ondersteuning van medicatie zodat ik kon slapen. We zijn al een aantal woede uitbarstingen, vreselijke nachtmerries en een hele boel tranen verder. En de strijd is nog lang niet gewonnen.

Continue moet ik mezelf bezig houden om niet te denken aan gebruiken. Ik probeer alles, maar dan ook alles aan te pakken om nuchter te blijven. Met trots kan ik zeggen dat ik morgen 11 dagen rookvrij ben.

Niet zonder slag of stoten. Ik ben heel erg opgejaagd. Grapjes komen niet goed binnen en nadat ik weer ben geflipt overvalt mij een gevoel van spijt. Een strijd die ik continue met mezelf aan het voeren ben, en die nog lang niet gewonnen is.

Wel ben ik na een hele lange tijd weer aan het werk, dit biedt afleiding. Ik probeer lief voor mezelf te zijn, echt. Alleen is dit niet altijd even makkelijk.

Afgelopen weekend heb ik het nieuws gekregen dat een vriendinnetje uit de kliniek is overleden door een overdosis. Confronterend. Zeker met de woorden die we bij de NA Meetings herhalen. Verslaving eindigt in de gevangenis, instellingen of de dood.

Ik heb nog zo veel plannen. Een heel toekomst voor ogen. Ik wil mama worden, een burgelijk leven leiden dat ik in 14 jaar lang niet gehad heb en ik wil genieten van het leven. Ook wil ik mensen gaan helpen die in hetzelfde schuitje zitten. Of dat nou is op het gebied van verslaving, een eetstoornis, depressiviteit, automutilatie of suicidaliteit. Ik hoop dat ik ooit mensen mee kan geven dat er licht brand aan het einde van de tunnel. Herstel is mogelijk.

Maar eerst mag ik dat zelf gaan doen, voordat ik een ander help. Zoals ik al zei, de dagen zijn taai. Ik zweet, ben opgefokt, en op werk moet ik mezelf soms opsluiten in het toilet en dan rollen de tranen over mijn wangen. Ik ben in een gevecht.

Maar, soms kan ik ook weer even lachen. Om een grapje, of om een lief kind dat naar me zwaait. Zie je, geluk zit wel in me. Ik moet er alleen heel hard naar zoeken nu. En vooral doorzetten. Ik moet het zelf doen, maar niet alleen. Ik voel me immers wel heel erg alleen. Vooruit kijken, je hebt een lange weg te gaan. Stukje bij beetje zal je weer opkrabbelen. Zonder het slechte is het goede er ook niet, zo probeer ik het te bekijken. Vandaag vier ik 10 dagen nuchter. Ik hoop dat ik nooit meer in dat donkere gat terecht kom. Ik blijf rennen van mezelf. Dat is over, dat is klaar. Ik ben klaar om dit aan te gaan. Welkom op mijn pad naar beterschap.

Ben je geïnteresseerd om te lezen hoe mijn herstel verder verloopt? Zo nu en dan zal ik hier wat posten. Voor een besloten kring. Zo kunnen jullie lezen wat er om gaat in een verslaafde op weg naar een beter leven.

[zielsvlucht]

7/08/2024 (Manic pixie train girl)

Ik zocht naar een trap op het perron maar ik vond je ogen. Ik kreeg een kriebel in mijn borst en een golf van nieuwsgierige gedachten in mijn geest. Ik keek meteen weg.

Uit schrik om de indruk die ik kreeg te ontleden, en de waarheid te ontdekken.

Uit schrik om teleurgesteld te zijn.

Om nooit echt te weten of je terug keek.

Om die hoop te kunnen bijhouden. 

Telkens kom ik je weer tegen. In de wagonnen. Op de perrons. Wachtend aan de schuifdeuren. En ik ben bang.

Bang om in het lot te geloven.

Bang dat het maar toeval is.

Bang om te durven weer naar je te kijken.

Bang om je te negeren, want dat is misschien even grof.

Bang dat jij aan hetzelfde zou denken of misschien juist helemaal niet.

Zoveel spanning waarvan ik niet weet of jij die ook voelt.

Ik voel me als een spinnetje, want zo'n griezelig schepsel ben ik wel. Meneer spin die voorzichtig het web van mevrouw spin wilt binnen stappen, maar tegelijk wil vluchten.

Ik wil een dansje voor haar doen en zwaaien met mijn pootjes ik de lucht, zodat ze me ziet. Maar als ze me ziet, wil ik lopen voor mijn leven.

Ik wil haar leren kennen, ontdekken wie ze is. Maar ik wil niet ontdekken dat ze mij niet moet hebben, dat ik de zoveelste afzichtelijke man ben die gulzig naar haar staart.

Ik wil niet zo wanhopig zijn om hersenspinsels te weven over vreemdelingen op treinen, en die dromen dan te moeten beschermen tegen de klauwen van de realiteit.

En toch blijf ik me afvragen...

Wie ben jij?

Heb jij ook een lomp hart zoals ik?

Vind je spinnen vies?

Of zou een spin mooi passen naast je slangentatoeage?

Past mijn bruine palet bij je zwarte tinten?

Mijn domme bebaarde grijns bij jouw sierlijk glimlachje.

Ben jij ook naar een boek aan het luisteren onder je koptelefoon?

Is er niet op zijn minst een klein deeltje van ons, dat samen hoort?

Voelde je die vonk ook knetteren? Of ben ik knettergek?

[datingforgeeks]

Goed nieuws allemaal! Vanaf morgen weer nieuwe afleveringen van Dating for Geeks. Daarmee eindigt de zomerstop van afgelopen maand en is de strip er weer tot het einde van het jaar, met drie updates per week! En dan ook meteen het andere nieuws...

Op woensdag 3 januari 2024 verschijnt de laatste aflevering van Dating for Geeks online, en eindigt de strip, na precies 10 jaar en 1 dag. Cue de epic boss battle muziek. We're in the endgame now. Series finale tijd.

Ik loop al een tijdje met het idee om een einde aan de strip te schrijven, en het tienjarig jubileum is een mooi moment daarvoor. Ik heb tegen die tijd dan 16 stripalbums volgetekend (zo'n 800 paginas!) en daarna is het wel tijd voor iets nieuws. Ik heb al jaren verschillende ideeën voor verhalen / boeken waar ik nooit aan toe kom, en waar ik dan eindelijk tijd voor ga hebben. Het is geen Dating for Geeks, maar iets wat jullie vast óók leuk gaan vinden. Ik hoop dat jullie als die tijd eenmaal komt, ook die strips willen gaan lezen.

Het belooft een spannend half jaar te worden, met veel twists en turns en ook een aantal momenten waarop ik jullie allemaal nog een keer in het echt kan gaan zien. En natuurlijk een hoop stripjes om om te lachen (en als ik mijn werk goed doe, tegen het einde aan ook een aantal waarbij je een traantje weg zal moeten pinken ;)).

Voor nu, tot morgen, met gewoon een nieuw strookje!

Kenny.

[fransopdefiets]

6-9 Vrist

Hanstholm is the place to be als je wat wil eten en op de Put and takecamping van Ræhr staat. Hanstholm is weliswaar een wat grotere plaats, maar dat betekent nog niet dat je er ook fatsoenlijk kunt eten. Het is een echt vissersdorp, dat wil zeggen dat de haven bestaat uit vrieshuizen en visverwerkingsbedrijven en het dorpje bestaat uit kleine en wat haveloze huisjes. Het is hier pizza of fish and chips, dan maar pizza. Om het een beetje gezond te houden, nam ik de vegetarische pizza.

Vanmorgen ben ik niet zo heel vroeg weg, omdat het later licht wordt, slaap ik ook langer door. Maar om kwart over acht ben ik vertrokken. De route lijkt veel op die van gisteren, bos en open duinvlaktes wisselen elkaar af. Er is koffie onderweg, in het dorpje Klitmøller krijg ik voor 12 euro een cappuccino en een stukje appeltaart. Dat Klitmøller bestaat uit 10 vissershuisjes, minstens evenveel ijssalons, een camping, een vakantiepark en een paar antiek- en kledingwinkels. En om half elf ‘s morgens zitten de Denen hier al achter het bier naar de zee te koekeloeren.

In Nørre Lyngholm staat een mooi oud kerkje met een opvallende afbeelding achter het altaar. Christus verrijst uit zijn graf en draagt daarbij de Deense vlag over zijn schouder. Ik wil best geloven dat de Denen een streepje voor hebben in de hemelse hiërarchie, maar dit lijkt me toch apocrief.

Het begint steeds harder te waaien, maar gelukkig heb ik de wind meestentijds schuin achter. Om twee uur heb ik het pontje naar Thyborøn, een van de laatste pontjes op deze tocht. Op de camping vlak voor Vrist hebben ze een aanbieding, slapen in een minihut. Wel ja, waarom niet, maar de hut blijkt een groot uitgevallen regenton. Ik pas er met bagage precies in, maar je kunt er niet koken en je hebt ook geen tafeltje om aan te eten. Nou ja, de pizzeria is hier niet ver vandaan. En het is mooi weer, dus je hoeft niet binnen te zitten.

Ik kom nu trouwens wel griezelig dicht bij huis. Nog een paar dagen fietsen en ik ben al weer in Duitsland, dan is het nog maar een week naar huis. Gelukkig spreken ze hier nog een onverstaanbare taal en betaal je met kronen, daardoor hou ik nog even dat gevoel dat ik ver van huis ben. Maar straks komen de euro’s en komt het verstaan van de medemens zonder dat je eerst I am sorry, but could you speak english hoeft te zeggen.

Gefietste afstand: 82 km

Gefietste tijd: 5:50

[castielsprostate]

hi nederlandse vriendjes, vriendinnetjes en vrienden! ook dit jaar doet postNL weer de stichting jarig job actie waar je speelgoed kunt doneren aan kindjes die niet veel hebben!

voor diegene die het niet wisten, maar graag mee willen doen wil ik graag de link delen <3 (⁠*⁠´⁠ω⁠｀⁠*⁠)

https://www.postnl.nl/campagnes/mooi-gebaar/#stichting-jarige-job