#MiJ 2003

[sunlightfeeling]

“I like A Song for…”

“A Song for… ...”

......

“A Song for Your Love”

“Ah!”

MiJ: MC (2003)

[zoueriemandzijnopmars]

Morgen (1 december) begint de top 2000 stemweek en als je me volgt weet je waarschijnlijk al wat ik je ga vragen te doen.

Het zou mij echt ontzettend gelukkig maken als we dit jaar K3 in de top 2000 krijgen en specifiek Oya Lélé.

Waarom?

Vind het leuk of niet, K3 is al 25 jaar een groot onderdeel van de Nederlandstalige cultuur. Ik durf te wedden dat bijna iedereen in Nederland wel een paar K3 nummers kent en toch staan ze niet in de top 2000 terwijl een super niche nummer als Tubular Bells, Part One dat 25 en een halve minuut duurt er wel in staat!

K3 viert dit jaar hun 25 jarig bestaan, Oya Lélé is zelf 20 jaar oud dit jaar K3 de top 2000 in stemmen is een goede manier om dit te vieren (en dit wordt ook de 25ste editie van de top 2000)

Eerder dit jaar heb ik op mijn side blog een toernooi gehouden voor het beste K3 nummer. Oya Lélé heeft dit met overmacht gewonnen, wat mij bevestigd in de keuze om campagne te voeren voor Oya Lélé

Oya Lélé heeft in 2003 ook 18 weken in de Nederlandse top 40 gestaan, het langst van alle K3 nummers

Stem K3 als wraak op Spotify omdat ze K3 blijven negeren in de Wrapped lijstjes

Tl;Dr: STEM OYA LÉLÉ DE TOP 2000 IN

[haveyoulistenedtothisalbum-poll]

Tracklist:

Ik Kan Het Niet Alleen • 5 Uur • Duizel Mij • Veel Nacht En Weinig Maan • Je Weet Nooit Wanneer • Leg Me Neer • Het Moet En Het Zal (Enough Is Enough) • Alles Gaat Voorbij • Je Zou Me Nou Eens Moeten Zien • Gaat Deze Trein Nog Terug? • Mag Het Licht Uit • We Beginnen Pas • Zevende Hemel • De Zanger Van Het Laatste Lied • Vroeger Laat • Zullen We Dansen • Dit Is De Nacht • Stampvol Café • Zo Dichtbij • Koud En Eenzaam • Mijn Van Straat Geredde Roos • Bij Deze Stand Van De Maan • Laaiend Vuur • Geldgebrek En Rock & Roll [Live 2006] • Laat Het Vanavond Gebeuren • Amsterdam [Live 2003] • De Onbedrinkbare Dorst • Deze Stad • Onderuit [Live 2006] • Slow Motion • Wat Heb Ik Al Die Tijd Gedaan [Live 1993] • Zo Eenzaam • Waar Is Iedereen? • Nooit Genoeg • Wat Je Zoekt • Niemand Weet • Mooier Dan Nu • Jeuk • Groot Hart [Live 1998] • Wie Het Niet Weet • Muzikanten Dansen Niet • Nu Even Niet • Nooit Meer Tarzan • Man Op De Radio • Mooi • Elke Dag Opnieuw • Voor De Tover • Wat Een Vrouw • Elke Dag Een Nieuwe Hoed • Ietsje Later • Beter Dan Ooit • Bloedend Hart • Jij Bent • Binnen Zonder Kloppen • Pure Liefde, Echte Liefde • Zoveel Ik Kan • De Vonk • Wil Je Altijd Van Me Houden • Nooit Meer Terug • Elke Keer • Huil Maar Niet • Ga Weg En Kom Terug • Ik Krijg Je Maar Niet Uit Mijn Kop • Als Ze Er Niet Is • Wat Nog Meer • Lovesong 100.001 [Live 1989] • Was Dat Maar Waar • Ze Komt Terug • Zo Is Het Goed • Niet De Lijnen Maar De Bocht • Liefje Liefje • Blanke Man • Wie Lacht Er Niet • Dansen Op De Vulkaan [Live 1993] • Ga In Mijn Schoenen Staan • Melkboer Met De Blues • Gratis Diamanten • Nachtmerrie Blues • Hou Me Vast • Wakker In Een Vreemde Wereld • Als Het Golft • Merk Je Het Niet [Live 1998] • Recht In De Ogen • De Schuyt • Niemand In De Stad • Later Is Nu • Recht Door Zee • Ze Zeggen • Bloedend Hart [Live 1989] • Geen Dag Om Op Te Staan • Hippolytushoef • Late Café • Wanhoop Niet • De Zon Gaat Op Voor Niks • Nergens Goed Voor • Jukebox Blues [Live 1989] • Heb Je Het Hart • Dat Zou Mooi Zijn • Heel Andere Wereld • Zeven Levens

Spotify Netherlands & Curaçao ♪ YouTube Netherlands & Curaçao

Album is also known as "100 x" and "De Dijk 100 X". Spotify and YouTube have partial availability.

[femmemortes]

SAW character as what guitars I think they would be :0

Yeah, idk what possessed me to do this but have fun and no there will not be that stupid ass Pinterest heart guitar making a cameo, that guitar makes me viscerally angry

Kicking it off with John Kramer, he’d OBVIOUSLY be a Kramer guitar. Specifically the illusionist model because like, look at it, it’s a fucking spiral looking thingy? Like hello? It would’ve been better if it was in red but we can’t have everything.

Amanda Young was another easy one, maybe this is because I’m biased and Amanda is my favourite character and the SG is my favourite type of guitar but… Look. Come on. She’d obviously be a SG Standard, specifically in red. Epiphone or Gibson doesn’t matter but this guitar screams Amanda Young SAW III at me.

Mark Hoffman struck me as more of a Les Paul guy and I had a vision: Epiphone Les Paul Custom “Black Beauty.” I don’t know, just looks pretty foreboding but still kinda classy? Which matches with all the suits he wears and shit like that. Also the triple humbucker pickup config is nice.

Adam Stanheight, I think it’s the blue and black in this one that just made it make sense with the vibes of the Bathroom trap and shit like that? Idk. Fender American Professional Telecaster Deluxe in Dark Night, ladies and gays.

Lynn Denlon. Instantly knew it was gonna be a green Stratocaster and then I found this: 2021 American Professional Stratocaster in Mystic Surf Green. Fuck off. The metallic look to it just gives medical equipment vibes, and then the green— Kinda matched the green lighting in the trap scenes she’s in so…. Ya :)

This one is actually a bass but I say it still counts, Peter Strahm is a guy of class. Which is why I think he deserves to have a Rickenbacker assigned to him. Since he works with the FBI he’s probably also one of the few people on this fucking planet that could afford one too, the lucky fucking sod. Anyway: 1973 Rickenbacker 4001 in Matte Black.

Gabreilaaaaaaa! :3 She’d be a Fender MIJ Blue Flower Stratocaster. I believe they were made in 2003? But yeah, idk it’s just so cute and like this guitar with her outfit in SAW X? Amazing, 10/10

Ok that’s it for now because i can’t think anymore but I will add to this once I do :)

[devosopmaandag]

Hoe een bloem zijn denken veranderde

De roos vroeg de zon

Zie je mij?

Nee, zei de zon

Ik ben je ogen.

Alle wanden van de Halle Saint Pierre, museum voor Art Brut in Parijs, zijn zwart. In het donker gloeien de schilderijen op als tropische bloemen. Het zijn ook vaak bloemen, en vogels, landschappen en vruchten. De kunstenaar is een lagere ambtenaar, maar wel de nazaat van een aristocratische familie, levend op het in de Indische Oceaan gelegen eiland Mauritius. Hij schrijft aforismen, korte overdenkingen en ultrakorte gedichten. Hij is een excentriek. Over namaak-schilders zegt hij:

De schilder bereidde zijn kleuren en at ze toen op.

Hij had ze eerst moeten eten.

Malcolm de Chazal (1902-1981) deed het laatste. Hij begon pas laat met schilderen en had alle kleuren van zijn schilderijen al een leven lang op zijn tong geproefd. Dat alle werken titel noch jaartal hebben, gaf me aanvankelijk het idee dat ze geschilderd zijn vanuit een soort 'stream of consciousness', maar hij vocht juist tegen te veel geest en voor het zintuiglijke. “Je kunt nooit de vaas met haar inhoud laten samenvallen”, zegt hij over die verhouding.

Water

In een vaas

Ziet niet

De vaas.

Hij ziet

De vorm van de vaas

En denkt dat hij het zelf is.

Hij houdt ons voor dat de de geest één is. “Idee en gewaarwording zitten verwikkeld in elkaar, als de binnen- en buitenkant van een handschoen die past aan een en dezelfde hand. Bewijs: een afschuwelijk idee doet ons dezelfde kreet van pijn slaken als een doom die ons vlees binnendringt”.*

Ik stel me die gedistingeerde heer voor, die in donker pak met vlinderstrik en een zware bril voor zijn ezel staat. Nog meer zie ik hem dwalend over het eiland, alles in zijn omgeving observerend, voortduren losse notities makend. Heel toevallig stootte de Franse dichter Françis Ponge op een obscuur boekje van hem, gedrukt op Mauritius, en besloot hem in Frankrijk uit te geven. André Breton zag in hem een medesurrealist en W.H. Auden bejubelde zijn werk, maar hij is altijd een buitenstaander gebleven. De kunstenaars Georges Bracques en Jean Dubuffet, de oprichter van de Art Brut-beweging, stelden hem voor te gaan schilderen. De Chazal begon daarmee toen hij achtenvijftig was. Op de tentoonstelling verbaasde ik me over de wonderlijke mengeling van artistieke naïviteit en trefzekerheid in kleur en compositie, maar ik viel onmiddellijk voor het werk en de paar woorden die ik er las.

Op een dag wandelt De Chazal door de botanische tuin van Port Louis, op Mauritius. Hij kijkt aandachtig naar een bloem. “Ik liep rond, mijn blik wazig , mijn gedachten los van het lichaam, toen ik plotseling, opkijkend, een azalea naar mij zag kijken.” Het zou een krachtige ervaring zijn die zijn denken over de mens en de werkelijkheid bepaalde. In die donkere zalen keken die bonte bloemen, vogels en vissen mij aan. Enkele dagen later begreep ik pas goed dat het Malcolm de Chazal was die mij daar aankeek.

* vertaling Hans W Bakx in het tijdschift Raster nr. 102 jaargang 2003

[stichtingbando]

DE KERSTWENS ALS HIWIDRAWING

KERST -WAT IS DAT?

ALLEEN ZIJN?

EENZAAM ZIJN?

Voor Christenen? Misschien?

Voor ongelovigen? Ja!

Donkere tijd met kaarsjes + verhalen

CHARLES DICKENS (ik denk daarbij aan de Dickensavond in Rijswijk, maar vooral aan het onderwerp VERHALEN

Verhalen die opnieuw tot leven kunnen komen

En dan denk ik ook gelijk aan mijn persoonlijk contact met Nico ter Linden (een dominee van eveneens het koninklijk huis in Nederland) Een man die ik leerde kennen tijdens mijn dagelijkse tochten met mijn auto van Amsterdam naar Zoetermeer en weer terug. Nico sprak heldere teksten voor mij uit de Bijbel en bleek de hele bijbel te hebben vertaald voor speciaal NIET-GELOVIGEN. Als ongelovige stond ik daarvan te kijken. Maar toen ik Nico beter leerde kennen en ik in 2003 plotseling afscheid moest nemen van alles dat mij lief was, heb ik hem willen bestuderen en vervolgens contact met hem willen zoeken. Door de telefoon heeft hij mij toen verwezen naar een predikant uit Den Haag in de zogeheten KLOOSTERKERK. Dit was een zekere Pieter Lootsma, zijn naam klonk in het Nederlands heel erg zwaar (lood = een zwaar metaal) maar ik zag dat LOOT met een “T” was en dus niet met een “D” en dat gaf me gelijk een hele andere kijk en was bijna het tegenovergestelde van iets dat zwaar was. En bovendien kwam ik toen via het woordenboek uit op het woord LOTUS en toen was ik helemaal verkocht. Ik deed een zeer grondige studie naar de LOTUS-BLOEM en maakte hele grote LOTUSBLOEMEN na om deze zeer bijzonder bloem in het water te kunnen laten drijven.  Het werd een geweldig kunstproject over de LOTUSBLOEM. En na mijn contact met Nico ter Linden is Nico een fantastische geïllustreerde kinderbijbel gaan schrijven en vooral die kinderbijbel heeft mij heel veel kunnen duidelijk maken. Ik gaf deze zeer bijzondere kinderbijbel zelfs aan mijn eigen vader die ongelovig was, voor zijn 80e verjaardag. Ik schrijf in de HIWIDRAWING ook op: LEVEN IN WERKELIJKE LIEFDE Dit is misschien goed gezegd: KERST is de wens van mensen om in Werkelijke Liefde te kunnen zijn!

Major Bosshardt zie interview op https://youtu.be/stHcjqnGeEM 

Nico ter Linden zie rapportage op https://www.youtube.com/watch?v=F1K5cznAIno 

Jozef van den Berg  zie zijn kinderen op https://www.youtube.com/watch?v=eifiw0QQhuY 

[creatievegert]

Ervaring met muzische vormen (afspelen op x3 als je hem binnen de minuut wil zien :) )

Muziek: Ukulele leren spelen via YouTube (2019), zingen in een band (2003)

Inspiratie: mijn gevoel en energie erin kunnen leggen, vooral tijdens het zingen

Weerstand: Mensen die voor het eerst luisteren: Doe ik het wel goed?

Beweging: Weekend cursus improtheater Wisper & korte dansworkshop op Gents festival (2021)

Inspiratie: allen geblinddoekt dansen geeft een gevoel van vrijheid, ik kan dan alles loslaten en de stress uit je lijf voelen vloeien, je lichaam leidt en geven je gevoelens weer, zonder dat er gedachten tussenkomen, alle mogelijkheden van je lichaam voelen, beweging met muziek laten samenvloeien

Weerstand: dansen terwijl mensen kijken, wat denken ze van mij?

Woord: Blog tijdens een jaar Nieuw-Zeeland & Fiji (2015)

Inspiratie: Eens je in de flow komt kan je je gevoel er helemaal inleggen, het wordt opeens heel helder

Weerstand: starten is moeilijk, ik vind het soms moeilijk mijn gedachten in zinnen neer te schrijven. Mondeling gaat dit makkelijker voor mij.

Beeld: Video van mijn eerste solo reis in Canada (2011)

Inspiratie: Muziek en beeld laten overeenstemmen, hier een verhaal in vertellen dat je gevoel van toen weergeeft

Weerstand: tijd die je in montage stopt

[tjenkehpala]

“Willen we dingen veranderen, dan moeten we bij onszelf beginnen.” Deel 2.

Mijn levenservaringen hadden mijn beeld t.a.v. de Nederlander en de overheid negatief gevormd. Het was voor mij een worsteling om als Molukse mijn weg in de Nederlandse samenleving te vinden. Mijn scheiding in 2003 was het omslagpunt in mijn leven. Ik besloot mijn eigen weg te gaan. Denkbeeldig trok ik de deur van de Molukse wereld achter mij dicht en stapte uit mijn comfortzone. Ik volgde mijn eigen weg en deed bij verschillende organisaties vrijwilligerswerk. In die tijd werd ik op mezelf teruggeworpen. Juist door alleen mijn weg te vervolgen kwam er ruimte vrij om mij met diverse mensen en doelgroepen te verbinden. Als vrijwilliger hielp ik bejaarden op de Zonnebloemboot. In de Pauluskerk in Rotterdam stond ik tussen de verslaafden, dak- en thuislozen, mensen met psychische problemen. Daarna liep ik een tijdje rond als kerk vrijwilliger in P.I. de Schie en ondersteunde de pastoor en dominee met kerkdiensten voor gedetineerden. Daarna stuitte ik in  Den Haag op een groep uitgeprocedeerde asielzoekers. Door de laatste groep werd mijn focus gericht op de mensenrechten van alle mensen en niet alleen van mijn eigen volk. Door de verbindingen te maken met verschillende doelgroepen leerde ik  met de ogen van mijn hart te kijken. Ik sloeg bruggen met mensen uit andere culturen en religies. Mijn blik werd verruimt, mijn beeld van de wereld en mens veranderde in positieve zijn. Ik leerde mezelf beter neer te zetten als individu. Wat mij ook erg geholpen heeft, is de tijd dat ik als diaken in de Nederlandse kerkgemeente ‘de Gaarde’ aan de slag ging. Ik leerde de Nederlander kennen in hun denken en handelen met het resultaat dat ik nu vanuit liefde naar ze kan kijken. De haat in mijn hart is verdwenen. Ook in mijn betaald werk maakte ik de omslag van administratief medewerkster naar begeleider in de GGZ. Binnenkort start ik met een HBO opleiding Social work en mag ik binnen de organisatie een andere functie bekleden, meer op beleid gericht. (Lees verder in deel 3.)

[twafordizzy]

Willem Wilmink heeft oog voor de Miss

bron beeld: limburger.nl Ik kan niet goed onder woorden brengen waarom schrijver/dichter Willem Wilmink (1936-2003) mij zo aanspreekt. Het heeft iets van doen met de bedriegelijke eenvoud in de woorden die hij kiest om gebeurtenissen in een mensenleven onder de aandacht te brengen. De muzikaliteit in zijn teksten die uitnodigen tot het maken van een lied. En met zijn Calimero–gevoel. De man van…

[wellbehavedsuit]

12 steden 13 ongelukken

12 STEDEN 13 ONGELUKKEN

Maarten Dings

Vier jaar geleden werkte ik op het archief van de Provincie Limburg. Onder Maastrichtenaren beter gekend als het Gouvernement. Een van mijn taken was het ordenen en opbergen van schadeclaims. Daaronder ook de schade door derden toegebracht aan provinciale wegen. De dossiers verdwenen naar verloop van tijd naar zware archiefkasten in de kelder, die enkel toegankelijk werden door aan hendels te draaien. Het gebeurde zelden dat een ambtenaar ze nog eens wilde inzien. Gedane zaken nemen geen keer. De paperassen wachtten geduldig op het moment dat ze vernietigd zouden worden.

Welbeschouwd hebben ongeveer vier personen deze foto´s bekeken: Diegene die de foto maakte, een medewerker van de juridische dienst van de provincie, het mannetje van de verzekeringsmaatschappij en, tot slot, de archiefmedewerker. Allen bekeken de foto met een ambtelijke blik. Vluchtig en emotieloos. Business as usual.

Daarna begonnen de polaroids zich te vervelen in het donker. Ze verkleurden een beetje en werden door kleine nietjes langzaam verminkt. Ik heb ze van een stille, tragische dood gered. Ze kregen een tweede leven. In het vervolg zou met ontroering naar ze gekeken worden.

Het kijken naar de polaroids heeft iets ongelofelijk spannends. Niet alleen omdat we kijken naar de essentie van de fotografie - zo ziet ‘het’ eruit - maar ook, en vooral, omdat er zich langzaam een ‘kleine chronologie van de brokkenpiloot’ voor ons ontvouwt. Waar gereden wordt vallen spaanders. En dan is er nog iets.

Het jaloersmakende. Geen enkele fotograaf had deze beelden kunnen maken. We zouden simpelweg achter de feiten aanhobbelen. Of anders ongetwijfeld veel te druk in de weer zijn met licht en kadrage. Dit auteursloze oeuvre werd terloops bij elkaar gekiekt en zegt mij eigenlijk veel meer dan al het conceptueel gefröbel van kunstenaars.

Omstreeks 2003 verdwenen deze pareltjes uit de dossiers. De polaroidcamera werd vervangen door een digitaal toestel. Goedkoper en gebruiksvriendelijker. Spijtig, de melancholicus in mij kijkt liever naar het aandoenlijke kadertje van de polaroid. Met zijn mooie - en een beetje triestige - kleuren.

Tekst voor de tentoonstelling 'Een foto zegt meer dan 1000 woorden' (2008).

[joostjongepier]

Wat?   Femme en pleurs (1937) door Pablo Picasso, War (2003) door Paula Rego, Musée du Louvre (1989) door Thomas Struth, Lucy (2004) door Marlene Dumas en We Live in Silence XIIII door Here Chiurai

Waar?   Tentoonstelling Capture the Moment in Tate Modern, Londen

Wanneer?   7 augustus 2023

De tentoonstelling Capture de moment verkent de relatie tussen verfkwast en fotocamera. De tentoonstelling doet wat willekeurig aan. Het laat zien wat er met de schilderkunst gebeurt na de uitvinding van de fotografie. De fotografie hoeft nu niet langer de werkelijkheid weer te geven, dat kan de fotografie doen. De schilderkunst gaat op zoek naar nieuwe wegen. Ook zijn er fotografen die kunst fotograferen en fotografen die schilderkunst omzetten in foto’s. Weer andere schilders werken als fotografen: ze construeren een werkelijkheid zoals ook schilders dat doen. Kortom: de expositie wil misschien wel teveel in één keer.

Toch zijn er een aantal interessante werken te zien. Zo is er Huilende vrouw van Pablo Picasso, gebaseerd op een afbeelding van een vrouw met een dood kind in haar armen. Picasso gebruikt dit thema ook  in de muurschildering Guernica. Pablo schilderde beide werken tijdens de Spaanse burgeroorlog als reactie op het bombardement op het Baskische stadje Guernica. Het bombardement werd uitgevoerd door de Duitse luchtmacht ter ondersteuning van de Spaanse nationalisten. Er kwamen honderden burgers om. Model voor Huilende vrouw is kunstenaar en fotograaf Dora Maar. Toen ze later naar Picasso’s portretten van haar vroeg, zei ze: “Alle portretten van mij zijn leugens. Het zijn allemaal Picasso’s; er is niet één Dora Maar bij.”

Ook bij Paula Rego is het thema ‘Oorlog’ aan de orde. Haar schilderij War is gebaseerd op een krantenfoto van Irakese burgers na een bomaanslag. Rego was geschokt door een foto van een moeder die haar krijsende baby in de arm hield, met een klein meisje naast hen. Rego geeft de scène een vervreemdend effect door de slachtoffers maskerachtige konijnenkoppen te geven.

Thomas Struth fotografeert kunst in openbare ruimtes, zoals musea en kerken. Enkele dagen geleden zag ik in het Louvre het schilderij Het vlot van Medusa van Géricault. Struth fotografeerde dit werk, terwijl er een groep Aziaten naar staat te kijken. Het geeft een vreemd effect: het lijkt of de toeschouwers naar de gruwelen op het vlot staan te kijken en daar ook nog genoegen aan beleven. Ramptoerisme op zijn best!

Ook Marlene Dumas gaat uit van een bestaand kunstwerk voor haar schilderij Lucy. Het werk toont het hoofd van een vrouw, waarbij het ambigu is of het hier slaap, dood of seksuele opwinding betreft. Lucy refereert aan een detail van De begrafenis van St. Lucia door Caravaggio. Volgens de legende was de heilige op brute wijze gemarteld, verblind en uiteindelijk in de keel gestoken. Het werk suggereert de vlakheid van een foto in het lijkenhuis.

Een ander werk dat ik onlangs zag in het Louvre is gerecreëerd in een foto. Het betreft De onthoofding van Holofernes door Judith door Artemisia Gentileschi. Naast het Bijbelverhaal verwijst de foto ook naar een voorval uit de Britse koloniale geschiedenis. Nehanda Charwe Nyakasikana werd veroordeeld omdat ze opdracht had gegeven tot onthoofding van een Europese commissaris.

[sunlightfeeling]

personal space is a myth when you’re part of an idol group

[nevereveragainnottoday]

Vragen over de cultuur, gewoontes en tradities van je ouders/verzorgers.

Naam:                 Deciree Laan

Leeftijd:              35

Geslacht:             vrouw

VRAGEN:

In welk jaar was u 15?

2003

Wat speelde er toen? Zoals welke vernieuwende ontwikkelingen waren er?

Je kon op je mobiel 1 muziekje afspelen als ringtone en de eerste kleurenscherm was er op je mobiel.

Kunt u omschrijven welke culturele interesses u had?

Vb. muziek, dans, eten, geloof, kleding, sport, bijbaantje, festivals, tienertoer etc.

We waren veel samen met vrienden. We gingen naar het streekbos en we gingen uit in de stadsherberg van Enkhuizen of het kraaiennest in Medemblik

In hoeverre was uw schooltijd anders dan nu?

Je kwam niet op dumpert! Dat bestond niet. De tijd van MSN en hyves starte net. We waren vooral veel buiten aan het klieren

Welke gewoontes waren er toen die er nu niet meer zijn?

Als je op internet wilde kon je niet meer gebeld worden. Je tijd als kind was beperkt tot 15 minuten. Ook was internet heel duur dus mocht ik maar 2 dagen in de week 15 minuten. Inbellen wordt niet meer gedaan

Had u bijzondere tradities thuis?

Ik werkte op zaterdag altijd met opa kees. Hij leerde mij alles over gereedschap, ketels en andere handige dingen zoals schilderen. Op zondag mochten we altijd bij de bank eten en keken we een programma op rtl4

Bestonden er vooroordelen over uw eigen en/of andere culturen?

Nee wij waren heel blij! Ik had 1 meisje in de klas die was marrokaans. Hanan. En het was heel leuk om met haar om tw gaan want ze hadden altijd heel gek en lekker eten.

Welke normen en waarden waren voor u vroeger belangrijk?

Vb. perceptie op vrijheid, gelijkheid, respect, familiebanden, werk, gezin, opleiding etc.

Respect, eerlijkheid en vetrouwen

[veselinasboekenkast]

Ervaringsverslag van Slaap!

Voor Nederlands moesten we als opdracht voor de vakantie het boek Slaap! van Annelies Verbeke lezen. Zij is een Vlaamse schrijfster die met dit boek haar debuut heeft gemaakt. Het boek werd in 2003 uitgebracht. De thema die centraal staat is slaaploosheid. We komen twee personages tegen die daarmee moeten leven. Ik zal een korte samenvatting over het boek geven en dan zal ik mijn eigen persoonlijke ervaring over het boek geven.

Het boek gaat over twee verschillende personages die niks met elkaar te maken hebben. Beide personages leiden van slaaploosheid, maar dat is één van hun weinige problemen. We hebben Maya, zij is 25 jaar oud en ze heeft een vriend Remco, maar die relatie duurt niet lang. Meestal kan je haar in de nacht op de straten zien rondlopen en belletje trek doen. Dit doet ze uit wraak op de mensen die wel kunnen slapen. Op diezelfde nacht komt ze iemand anders tegen die ook aan slaaploosheid leidt. En dat is Benoit, hij is 53 jaar oud en heeft zijn leven al opgegeven. Hij loopt constant tegen muren aan en weet niet wat hij moet doen. Op dat moment zien beide karakters elkaar voor het eerst en voelen beide zich niet meer zo eenzaam. Na die ontmoeting zien ze elkaar niet meer, maar ze worden wel de hele tijd door elkaar aangetrokken. Dat kan je ook terugvinden in hun levens sommige situaties worden door beide karakters meegemaakt, maar op een andere plaats en tijd. Maya beland in het ziekenhuis na een ongeval met de fiets en Benoit beland in een psychiatrisch centrum. Na deze incidenten proberen ze elk weer hun leven te lijden. Benoit krijgt een nacht job als wachter en Maya herstelt zich van haar ongeluk. Tot er weer een ongeluk gebeurt met Benoit, hij had per ongeluk zijn appartement in brand gestoken nadat hij zijn sigaret had aangestoken. Hij deed dit terwijl hij aan het hallucineren was. Benoit besluit om naar de zee te gaan en Maya volgt hem achterna. Uiteindelijk hebben ze elkaar weer teruggevonden in een café aan de zee. Dit boek bespreekt veel thema’s, maar ze zijn niet openlijk besproken in het boek. De slaaploosheid waar de karakters aan leiden is één klein probleem. Ze voelen zich beide eenzaam, ze passen niet in de samenleving, ze kunnen geen relatie opbouwen en nog veel meer dingen. Maar als ze samen zijn voelen ze dat iets minder, ze zijn met iemand die dezelfde problemen heeft en dat kan voor gezelschap zorgen.

Toen het boek bij mij aankwam tijdens de vakantie dacht ik dat ik het in een weekje zou uitlezen. Diezelfde dag ben ik het begonnen lezen. De eerste twee hoofdstukken vond ik best makkelijk om mee te volgen. Het was niet al te moeilijk en vond het best interessant. Na die twee hoofdstukken kom je pas echt in het verhaal terecht. Ik voelde toen al dat het veel dieper lag dan alleen hun slaaploosheid en hun problemen. Die passages waren ook moeilijker geschreven, je moest het zelf uitzoeken en zelf conclusies trekken. Toen heb ik een kleine pauze van het boek genomen omdat ik geen tijd had om te lezen. Het herpakken van het boek was best moeilijk. Je moest weer helemaal in die setting komen van het verhaal omdat het boek in het begin niet te diep ligt, maar langzaamaan wordt het moeilijker te begrijpen en moet je het zelf maar uitzoeken. Als je al maar verder in het boek komt moet je bepaalde zinnen opnieuw lezen om achter te komen wat zij/hij wilt zeggen en in welk moment ze leven. Dat had ik in het midden van het boek, ik vond het moeilijk om mee te volgen met het verhaal en vergat steeds wat er met het ander personage gebeurde. Vervolgens kwamen de passages waarin beide twee personages in andere periodes waren in hun leven. Toen werd het al maar moeilijker voor mij om mee te volgen omdat er constant van levens werd verwisseld. Er werden ook details vermeld die ik niet in de verhaallijn kon plaatsen. Die vergat ik snel, pas daarna kwam ik achter dat die zinnen eigenlijk het belangrijkste waren. Toen ik het einde van het boek naderde was ik helemaal in de war. Ik kon niet meer volgen. Ik snapte de onderliggende verhaallijn niet, het was moeilijk voor mij om achter te komen waarom die personages die acties maakten. Uiteindelijk hebben we het boek in de klas besproken en zijn alle losse situaties samengekomen tot een verhaal. Het verhaal werd bij mij duidelijker en snapte meer waarom het zo geschreven werd. Dit was voor mij wel een besef moment dat ik het soms dieper moet zoeken en niet zomaar moet doorlezen, want anders wordt het nog meer verwarrender voor mezelf. Na het bespreken van met boek met mijn

leerkracht snapte ik hoe het boek in elkaar lag en dat het verhaal veel mooier was dan dat ikzelf dacht.

Concluderend vond ik het boek moeilijk omdat ik het niet snapte. Het was niet per se om moeilijk om te lezen, maar om het te begrijpen. Ik had het vooral moeilijk om de niet bijhorende objecten en situaties in het verhaal te plaatsen zoals met die walvis van Benoit. Echter vond ik het verhaal wel mooi. Toen ik het verhaal helemaal begreep vond ik het mooier dan toen ik het las. De onderliggende verhaallijn is veel belangrijker, maar toch wordt die niet openlijk geschreven en dat toont dat het boek macht bevat. Ik denk dat lezen met veel meer komt dan het letterlijk lezen van een boek, maar meer met het begrijpen van het boek. En dit is een perfect voorbeeld.

[josephinesliteraireblog]

Slaap!

Hallo beste lezers,

Onlangs moest ik voor school een boek lezen. Over dit boek, genaamd Slaap! moesten we vervolgens ook een leeservaring over schrijver (die ik met jullie spoedig zal delen).

Deze post wijd ik toe aan: Hoe ik het boek vond, wat me interesseerde en een beetje de algemene informatie.

Slaap is een nederlandstalig boek geschreven door Annelies Verbeke. Het is een psychologische roman uitgegeven in 2003. Het heeft 190 pagina's en is geschreven in de ik-perspectief. Het algemene thema van dit boek is slapeloosheid, maar er zijn ook verschillende onderliggende thema's in het verhaal. Het boek speelt zich af in een stad dichtbij de kust.

De titelverklaring van het boek is dat je niet zomaar kan slapen. Een commando: "Slaap!", kan je niet effectief geven. Slapen gaat van zelf en zo niet dan rust je ook niet.

Er zijn twee hoofdpersonages in het boek: Benoit en Maya. De perspectieven verwisselen in het boek zonder waarschuwing, hierdoor werd het soms moeilijk om te weten wie er nu de verteller was. Maar door deze afwisseling werd het wel interessanter. Ik heb persoonlijk nog nooit een boek gelezen dat wisselde van perspectief zonder van hoofdstuk te veranderen, de naam er bij te schrijven of van het lettertype te veranderen. Daardoor werd het al te meer interessanter om te lezen. Ik denk dat de schrijver van het boek het opzettelijk deed. In het begin van het boek waren de verschillen van het denken en leven veel anders tussen de personages, maar hoe meer de hoofdpersonages met elkaar omgingen des te meer je het verschil niet zo goed wist. Zo liet de schrijver tonen dat de personages vrij veel op elkaar leken en meer dan alleen slapeloosheid gemeenschappelijk hadden. Misschien was het niet perse alleen dat , maar iets anders, iets dieper, dat er speelde in het verhaal. Er was iets onderliggend dat ze probeerde te vertellen des te meer je verder las.

In dit boek was detail en aandachtig lezen heel belangrijk om het boek beter te begrijpen. Persoonlijk heb ik dit boek te snel en te onopmerkzaam gelezen. Pas op het einde had ik het gevoel van: " Misschien was dit boek toch wel meer aangenamer geweest als ik maar meer attent had gelezen." Ik heb dit boek voor school gelezen. Vorig schooljaar moesten we boeken lezen die niet zo interessant waren om te lezen. Misschien omdat ze iets te kindeerachtig waren of zelfs te makkelijk waren om te lezen. Ik had de hoop verloren wanneer het ging over boeken lezen voor school. Maar dit jaar was het anders. En nu heb ik wel spijt.

De manier van schrijven, de intonatie en het verhaal was mooi geschreven. Was het het allerbeste boek in de wereld? Nee. Wat het een prettig boek om te lezen? Ja. Zou ik het opnieuw lezen? Misschien. Het boek was geen meesterwerk, maar het was niet niets. Het heeft me dingen bijgeleerd en dat is het belangrijkste dat telt. Voor mij moet een boek enkele criteria bevatten om het goed te noemen: interessant, goed geschreven en informerend. Slaap! heeft ze alle drie.

Ik geeft dit boek een 7/10. Het is een goed boek voor +15 klasse.

Josephine :)

[levisgeekstuff]

De Walking Dead uitgaven van Silvester Strips

Begin dit jaar verschenen bij uitgeverij Silvester delen 30 tot en met 33 van Walking Dead. Deze vier albums vormen het slot van de reeks. Wat een geweldige rit is dit geweest. Het einde van een tijdperk.

Het basisidee van de strip was misschien niet bijster origineel. We hadden het reilen en zeilen van overlevenden van een zombie-apocalyps natuurlijk al vaker gezien in films als ‘Night of the Living Dead’. Toch zorgde de intense schrijfstijl van Robert Kirkman én de grote scope van het verhaal er voor dat The Walking Dead in de VS meteen een succes werd toen de eerste nummers er verschenen in 2003 bij Image Comics. 

Dolers

Meer dan terecht, want Walking Dead sleept je echt mee. Niet in het minst door de geweldig goed geschreven interacties tussen de verschillende (groepen) overlevende mensen. Al snel wordt dan ook duidelijk dat het échte gevaar eerder van de levenden komt, dan van de wandelende doden. (Pluim trouwens voor vertaler Olav Beemer voor het bedenken van de term ‘dolers’ als vertaling voor de ‘walkers’ uit het origineel. 🙌)

2010

In 2007 én 2010 werd de comic beloond voor haar hoge kwaliteit met een Eisner Award. Nog in 2010 zou ook de televisie-serie van de Walking Dead van start gaan en de franchise wereldwijd nog bekender maken. 

Dat was ook het punt waarop de Nederlandse vertalingen van Walking Dead van start gingen bij Silvester. Deze uitgever had zich het jaar daarvoor met Bone al gewaagd aan een succesvol comicbook experiment. Walking Dead bleek ook in het Nederlands een schot in de roos. De mooie manier van uitgeven, in hardcovers op comic-formaat én met uniforme rug, heeft daar zeker toe bijgedragen. Meerdere albums uit de reeks hebben één of meer herdrukken gekregen.

Europees formaat

In 2015 was de reeks ook bij ons op televisie een grote hit geworden. Daar probeerde Silvester nog een graantje van mee te pikken door de reeks nog een keer van het begin uit te geven. Dit keer op Europees album-formaat. Die versie hield het vol tot 2018 en maakte 20 nummers vol.

Onderbreking

De focus bleef echter wel de hoofdreeks. Al bleven nieuwe uitgaven na 2020 plots uit. Ik ga niet ontkennen dat er toen een lichte paniek door mij ging. We waren intussen aan album 29 (met daarin de Amerikaanse deeltjes 169 tot 174 en dus al redelijk dicht bij het einde) en het zou toch niet waar zijn dat de serie niet zou worden afgemaakt in het Nederlands? Of waren er door corona misschien problemen bij de uitgever? 

Eind 2021 kwam Silvester gelukkig met het verlossende nieuws dat de laatste delen wel degelijk op komst waren. Toch zou het uiteindelijk nog twee jaar duren eer die albums in de winkel lagen. De oorzaak lag blijkbaar bij een reorganisatie bij de Amerikaanse uitgever waardoor drukbestanden niet konden worden aangeleverd. Zowat alle vertaalde edities wereldwijd van Walking Dead liepen daardoor vertraging op. 

Einde

Maar gelukkig waren ze begin 2023 dus eindelijk te koop. Ik denk dat ik ze vanaf dag 1 besteld heb. En het was het wachten waard. Wat een strip én wat een waardig einde. Het is een hele mooie (spannende en huiveringwekkende) rit geweest. 

Benieuwd wat er nu volgt bij uitgeverij Silvester. Na het succes van Bone en Walking Dead (ok, Criminal was misschien minder succesvol) lijkt het me sterk dat ze niets meer met Amerikaanse comics zouden doen. Misschien is Saga wel iets voor hen? (hoop hoop 😅)