#Mi A2

[feathers-little-nest]

[telephoneteacher]

🤔Qué tan a menudo...Cómo decir la frecuencia en inglés¿How often do you......

Adverbs of frequency – Qué tan a menudo… Always –siempre >>ól ueis Normally–normalmente >> nórm oly Usually–usualmente >> iú shuo li Sometimes/seldom–a veces >>sóm taims/seldom Never — nunca >> né vr 🍪 How often do you eat biscuits? I always eat biscuits at tea time. 🤵‍♂️👨‍💼👩‍🎓 t.t.® your teacher anytime anywhere. 👨‍🏫🥷🦸‍♂️🧑‍✈️  Aprender y practicar pronunciación con vocabulario en inglés…

[skirino]

' para que veas que las sorpresas están a la orden del día. aquí no tendrás un momento de aburrimiento. ' se cruza de brazos mientras vacila en cuál pudiera ser su próximo movimiento. no estaba acostumbrada a preocuparse por otros vástagos. a lo mucho, su sire o uno que otro conocido con el que haya tenido conexiones después de décadas de trabajo en el mismo rubro de los assamitas. ¿de resto? nada. aún así quería escuchar de la mismísima voz de maya que se sentía mejor. no necesitaba saber que sus palabras habían servido de algo, sino que todo empezaba a funcionar como antes. cuando recibe un pequeño atisbo de luz, sus hombros se relajan. sonríe, sin confirmar que era lo que quería saber, y decide hacerse la desentendida. ' pffft, ¿por qué querría saber eso? ustedes los anarquistas son como ese dicho, yerba mala nunca muere, ' bufa por encima del hombro mientras le pasa por un costado, hacia el pasillo. ' ¿qué hiciste en la fiesta? ¿fue tan atroz, acaso? ' rie con una carcajada fuerte mientras recuerda uno que otro fragmento. ' ¡yo escalé la espalda de darcy! fue... raro. pero cool. nunca había visto todo desde tan alto, ' bufa suavecito mientras se inclina hacia la gangrel para que sea la única que le escuche. ' te dejaré que confieses tus pecados conmigo. así tu mente estará más tranquila. ' @mayach

' es difícil criarlos, tienen mis problemas de conducta ' la parte graciosa de todo el asunto es que si bien estaba colaborando con el chiste, su rostro estaba hablando en serio como si fuese madre soltera de doce. ' uh, si, he tenido el placer de recorrer sus maravillosas instalaciones. estoy particularmente encantada con las actividades recreativas en el piscina de afuera, ¿quién diría que se podía acumular tanta basura afuera? ' lleva mano a su pecho, haciendo el mejor papel de huésped de hotel. más o menos imitando a su madre cuándo solían viajar a posadas. ' las culebras son unas desgraciadas, se creen el centro del mundo ' puede sentir que sienten desprecio por todos los humanos que se le acercan. mirada no pasa desapercibida, se acerca hasta kirino, alzando ambas manos cubiertas por guantes. ' estoy bien, si eso es lo que muereees por preguntar ' decide hacerlo cómico, estirando verbo a propósito. ' ¿cómo te fue en la fiesta? joder, esas gomitas me hicieron querer mudarme hasta el centro de la tierra. ' * @skirino

[scentedluminarysoul]

One thing I missed so much is adaptive screen brightness. It is so good and I'm so happy to have it back

[celltophone]

Best Fast Charging Mobile Phones Under 15000POST BY

CELL PHONE

BLOG

4G - IQOO Z6

,

ASUS ZENFONE MAX PRO M1

,

FAST CHARGING MOBILE PHONES

,

GALAXY M30 – SAMSUNG

,

REDMI 6 PRO

,

REDMI NOTE 3 PRO

,

REDMI NOTE 7

,

SAMSUNG – A20

,

SAMSUNG GALAXY M20

,

VIVO T1

,

XIAOMI MI A2

NO COMMENTS

Fast Charging Mobile Phones

Fast Charging Mobile Phones – This article is specifically for you guys if your budget is Rs 15,000 and you’re seeking a mobile in this price range with fast charging support. Our analysis today will share details on the smartphones that Indian consumers may easily find in the sub-Rs 15,000 pricing range.

Many cellphones on the market allow rapid charging, including Samsung, Xiaomi, and Oppo’s subsidiary Realme. To be clear, we are not claiming which smartphone is superior anyplace in our list of fast phone support below Rs 15,000 handsets. Now let’s go into deeper detail about these phones.

Smartphones Under Rs 15000

Fast charging allows you to charge your phone in minutes rather than hours fully. So, here is our list of smartphones if you’re seeking fast-charging devices under Rs 15,000.

1. Redmi Note 3 Pro

Realme 3 Pro starts from Rs 13,999. At this price, models with 64 GB of storage and 4 GB of RAM are offered. The cost of the phone’s 6 GB RAM + 128 GB storage option is Rs 16,999.

Regarding the Realme 3 Pro’s specifications, this dual-SIM phone comes pre-installed with ColorOS 6.0, an Android Pie-based operating system. It has a 19.5:9 full-HD+ (1080 x 2340 pixel) IPS display that measures 6.3 inches. This phone offers Corning Gorilla Glass 5 protection and 2.5D curved glass.

The business employed the Octa-core Qualcomm Snapdragon 710 processor in the Reality 3 Pro. For graphics, an inbuilt Adreno 616 GPU is used. Jugalbandi was also given access to upwards of 6 GB of RAM.

2. Galaxy M30 – Samsung

The Samsung Galaxy M30 is available in two configurations: 4GB RAM with 64GB of storage costs Rs 14,990, while 6GB RAM with 128GB of storage costs Rs 17,990. The mobile phone has a 5000mAh battery that charges quickly. It sports a 6.38-inch Full HD+ infinity-V screen with a 2220 x 1080 pixel screen resolution. It has an octa-core Samsung Exynos 7904 CPU running at 1.8GHz.

The gadget has three rear cameras: a primary sensor with a resolution of 13 megapixels and an aperture of f/1.9; a secondary sensor with a resolution of 5 megapixels and an aperture of f/2.2; and a third sensor with a resolution of 5 megapixels and an aperture of f/2.2. A 16-megapixel selfie camera also has an f/2.0 aperture will feature on the front. It has Samsung Experience 9.5 running on top of Android 8.1.

[hellenfuvk]

𝐈'𝐋𝐋 𝐊𝐈𝐋𝐋 𝐘𝐎𝐔 : 𝐘. 𝐆𝐰𝐢-𝐧𝐚𝐦 𝐱 𝐅𝐞𝐦 𝐑𝐞𝐚𝐝𝐞𝐫 - •1• (on Wattpad) https://www.wattpad.com/1343078076-%E2%80%A21%E2%80%A2?utm_source=web&utm_medium=tumblr&utm_content=share_reading&wp_uname=hellenfoff One unfortunate day during lunch, the apocalypse starts. A zombie apocalypse. Y/n gets separated from her friends and barricades herself in the kitchen, killing all of the turned zombies in the room with the nearest kitchen knife. Little does she know, she just got stuck teaming up with the most feared bully in the entire school, Yoon Gwi-nam, who was hiding under one of the counters. She never bothered with the bullies before, but she sure as hell never feared them. Gwi-nam will soon realize that Y/n and himself are going to have to survive together. He also noticed how strong and brave y/n was when killing the zombies... Something inside Gwi-nam changed, and he begins to fall for y/n. He starts to be a little calmer and less aggressive. What will Y/n do? With that, enjoy my first book. -silvpics Yoon Gwi-nam x Fem Reader !! DISCLAIMERS !! TW's / CW's - Gore, Trauma, Strong language, Smoking She/her used A/N - For the sake of not getting cancelled, I made sure that Gwi-Nam never sexually harassed Eun-ji, or any other girl for that matter. He is simply your typical high school bully who likes to pick fights with other people. A/N - This entire story is fiction, I may forget what exactly happens in a moment and will most likely make something up to flow better with the story. Please do not take anything characters do/say as canon. I do not own any of the characters, apart from y/n. There may be spoilers within the story for the show, All of us are Dead. Thank you for reading, enjoy! :) Top rankings ✩ Lowkey just want #1 zombie, even for just one day. #1 in kdrama #1 in gwi-nam #1 in mi-jin #3 in characterxreader

[marisbuzi]

spanish checklist for a1 (and slightly a2) level: vocab, grammar etc.

hey!

i have completed covering the a1 level of spanish (and also covered 1/4? or less maybe of a2) so here is a checklist with everything i learnt.

note: at the end of the post there's a link with a google doc where every item on the list is expanded as well as i could expand it (for example, you'll find examples for conjugation etc). if you need to track your progress, please make a copy of it (you won't have access to edit it otherwise).

Greetings and basic introductions.

Personal pronouns (yo, tú, él/ella, nosotros/nosotras, vosotros/vosotras, ellos/ellas) and verb conjugation in the present tense.

Basic vocabulary related to daily activities, family, numbers, colors, food, and common objects.

Describing people, places, and objects using adjectives.

Forming questions with question words (¿qué, quién, dónde, cuándo, cómo, etc.) and question formation.

Demonstrative adjectives (este, ese, aquel) and possessive adjectives (mi, tu, su, nuestro, vuestro, su).

Basic verbs and expressions for expressing likes, dislikes, preferences, and opinions.

Telling time and talking about daily routines.

Talking about hobbies, interests, and free time activities.

Basic vocabulary for locations, directions, and giving and following simple instructions.

Regular and irregular verbs in the present tense, including stem-changing verbs.

Basic prepositions (en, con, de, a, por, para) and their usage.

Formation and usage of the present progressive tense (estar + gerund).

Talking about the weather and seasons.

Expressing frequency using adverbs (siempre, a veces, nunca, etc.).

Basic vocabulary for professions, places in the city, and transportation.

Describing daily routines and activities in the past using the preterite tense (preterito indefinido).

Usage of preterito imperfecto.

Usage of preterito perfecto.

Basic vocabulary for shopping, clothing, and describing items.

Expressing obligation, ability, and necessity using modal verbs (deber, poder, necesitar).

Comparatives and superlatives (más/menos + adjective, el/la/los/las más/menos + adjective).

Talking about future plans using the future tense (ir + a + infinitive).

Basic vocabulary and expressions for traveling and making hotel reservations.

Giving and asking for directions using prepositions of location (a la derecha, a la izquierda, enfrente, etc.).

Basic vocabulary and phrases for ordering food and drinks in a restaurant.

Introduction to indirect object pronouns (me, te, le, nos, os, les) and their usage.

Indirect and Direct objects

here is the link (https://docs.google.com/document/d/1WaB3cIyMbnG5uJneX7dF9PAKfU-CTdicr-QZJBqWKls/edit?usp=sharing)

did it help you? i made it for my revision before i begin classes this september and so far it has helped me a lot so i hope it turns out just as useful for you!

adiós, mar <3

[usafphantom2]

The MiG-25 Foxbat

In the late 1960s, the USSR revealed the existence of the aircraft that appeared to be the world’s deadliest fighter, the MiG-25 (NATO reporting name “Foxbat”). This aircraft could outrun any fighter in the air, and indeed any military aircraft other than the SR-71 Blackbird.

SR-71 T-Shirts

CLICK HERE to see The Aviation Geek Club contributor Linda Sheffield’s T-shirt designs! Linda has a personal relationship with the SR-71 because her father Butch Sheffield flew the Blackbird from test flight in 1965 until 1973. Butch’s Granddaughter’s Lisa Burroughs and Susan Miller are graphic designers. They designed most of the merchandise that is for sale on Threadless. A percentage of the profits go to Flight Test Museum at Edwards Air Force Base. This nonprofit charity is personal to the Sheffield family because they are raising money to house SR-71, #955. This was the first Blackbird that Butch Sheffield flew on Oct. 4, 1965.

Loaded with two R-40 missiles (NATO reporting name AA-6 ‘Acrid’), the Foxbat could reach 78,000 feet, but with its full complement of four missiles, it was limited to 68,900 feet. By contrast the Habu flew at cruise speeds above Mach 3 at over 80,000 feet.

Nevertheless, once an SR-71 Blackbird flown by Col. Darrel Cobb was fired on by a MiG-25, as Cobb himself recalls in this interview given to his son Chris;

The “holy grail” of the soviet air defense system: shooting down an SR-71 Blackbird

Col. Cobb’s SR-71 Blackbird fired on by a MiG-25.

‘Operational missions.

‘First let me assure you; we never broke President Eisenhower’s promise to cease overflying the Soviet Union. We remained over international water – 12 mi offshore.

‘All of my operational flying was from Kadena, Okinawa. Area of interest was Vietnam; Korea; Vladivostok, USSR; China. Later, we flew transatlantic & return from Seymour Johnson, NC supporting the Israel Arab war. After I left the program, the SR flew from Mildenhall, England & Bodo, Norway.

‘We already touched on missions against Vietnam & the only night mission.

‘Today let’s cover “north missions.”

SR-71 print

This print is available in multiple sizes from AircraftProfilePrints.com – CLICK HERE TO GET YOURS. SR-71A Blackbird 61-7972 “Skunkworks”

‘Take off, refuel & head into the Sea of Japan; between Japan & south Korea. Accelerated to operational speed – 3.20. Head directly at Vladivostok. headquarters of USSR air defense; and test/r & d of new radar & intercept development. 2200 mph guaranteed to light up all the radar & intercept systems they had.

‘A MiG-25 interceptor squadron was based just outside of Vladivostok. The “holy grail” of the soviet air defense system was to shoot down an SR-71.

‘Turn north up the Sea of Japan & make a U-turn back down the USSR coast (12 mi offshore) with ELINT & SIGINT recorders going full bore. Photo cameras looking oblique into the USSR, updating the interceptor air order of battle. Head south east till past Vladivostok then turn slightly left then right to cross Korea at the DMZ. Photo cameras updating N. Korea force readiness to resume hostilities against S. Korea.

SR-71 Blackbird fired on by a MiG-25

‘Continue down the yellow sea coast of China. All sensors evaluating China’s threat to Taiwan. Turn left- decel & land at Kadena. I flew this profile several times during the 4 years I flew ops missions. One of these got very, very thrilling. Southbound, passing Vladivostok, Reg (my RSO) announced;

‘”We’ve got a fighter locked on – it’s gotta be a MiG-25″

‘”Our DEF [Defensive Electronic Gear, DEF. It Provided ground-to-air and air-to-air missile protection. Still Classified. Def systems were labeled DEF A,B,C,E and G. Later modifications to the DEF Systems resulted in DEF A2, C2, H and M systems. Nearing retirement of the SR-71, a programmable DEF labeled A2C could defeat all known threats to the Blackbirds] is blanketing all beautifully.”

Fedotov MiG-25RB altitude world record

‘”Oops – he just fired – – we’ve got a missile locked on”

‘”Our def has shifted to its missile magic”

‘”There – lock’s broken. Missile’s back in search”

‘”That’s weird – sounds like the missile’s locked on – but not locked on us”

‘”He’s gone – coming up on the “s” turn to the DMZ.”’

Fast forward to late 1976 Col. Cobb retired from the Air Force.

MiG-25 at risk of being shot down by its own missile

Cobb continues;

‘I’m retired! Learning that retirement means no days off; no vacation; no holidays; big pay cut.

‘I find the aircraft TV channel & history channel. Lots & lots of SR-71 films. I avidly watch at every opportunity. In my den, glued to the TV & today’s SR-71 show, & who do I see comparing the MiG-25 with the SR-71??

SR-71 pilot recalls that time his Blackbird flew so fast that he and his RSO landed at Kadena AB two hours before they took off from Beale AFB beating the sun

‘You’re right – – Lt Victor Belenko!

‘He was totally gobsmacked; his MiG-25 burned up the engines getting to Mach 3 yet the SR’s cruise speed was greater than 3.0.

‘Belenko is the one who said that the Holy Grail of soviet air defense was to shoot down an SR.

‘He told of how they would pre-position ahead of the SR’s radar track and had to zoom up to get a lock on & fire their missile.

‘Belenko stressed how quickly & precisely they had to perform because the window of opportunity was so very short.

‘Their target was traveling at 3600 ft/sec. Faster than a speeding bullet.

‘He described in detail how precise the post firing breakaway had to be executed to avoid getting shot down by their own missile; talking as though they found this out the “hard way.”’

Cobb Concludes;

‘Man talk about intense attention – – I’m quickly mentally replaying that tape from the inter-phone – –

‘”We’ve got a fighter locked on – it’s gotta be a Mig-25″

MiG-25

‘”Our DEF is blanketing all beautifully.”

‘”Oops – he just fired – – we’ve got a missile locked on”

‘”Our def has shifted to its missile magic”

‘”There – lock’s broken. Missile’s back in search.

‘”That’s weird – sounds like the missile’s locked on – but not locked on us.”’

What happened to the missile fired by the MiG-25 Foxbat at the SR-71 Blackbird?

What happened to the missile fired by the MiG-25? Could it have locked onto the Foxbat itself? Could the SR-71 DEF have deceived it? We’ll never know.

However, we can assume that given that SR-71 had a cruise speed faster than the top speed of the MiG-25’s Acrid missiles, the Blackbird simply outran the AA-6. There was no chance a Foxbat could conduct a tail-chase interception of an SR-71 (the MiG-25 couldn’t carry out a head-on intercept of a Blackbird too: in fact, the Foxbat’s radar and fire control system was not sophisticated enough to solve the problems of a head-on intercept at closing speeds that would exceed Mach 5).

Be sure to check out Linda Sheffield Miller (Col Richard (Butch) Sheffield’s daughter, Col. Sheffield was an SR-71 Reconnaissance Systems Officer) Twitter X Page Habubrats SR-71 and Facebook Page Born into the Wilde Blue Yonder for awesome Blackbird’s photos and stories.

This model is available in multiple sizes from AirModels – CLICK HERE TO GET YOURS.

Photo credit: Dmitriy Pichugin via Wikimedia and U.S. Air Force

@Habubrats71 via X

Linda Sheffield Miller

Grew up at Beale Air Force Base, California. I am a Habubrat. Graduated from North Dakota State University. Former Public School Substitute Teacher, (all subjects all grades). Member of the DAR (Daughters of the Revolutionary War). I am interested in History, especially the history of SR-71. Married, Mother of three wonderful daughters and four extremely handsome grandsons. I live near Washington, DC.

PREVIOUS « The story of when Clint Eastwood almost drowned after crashing in a US Navy Skyraider off the coast of Northern California

Leave a Comment

SHARE

PUBLISHED BY

Linda Sheffield Miller

TAGS:

AA-6 AcridLockheed SR-71 BlackbirdMiG-25MiG-25 FoxbatSoviet Air ForceSR-71U.S. Air Force

10 HOURS AGO

RELATED POST

The exercise where French Mystere IV and Super Mystere B2 fighters outmaneuvered and outclassed US Navy F-4 Phantom IIs

The exercise where French Mystere IV and Super Mystere B2 fighters outmaneuvered and outclassed US Navy F-4 Phantom IIs

Czech Air Force buys 24 F-35 Lightning II strike fighters to replace the JAS-39 Gripen fighter jets currently used by the service

Czech Air Force buys 24 F-35 Lightning II strike fighters to replace the JAS-39 Gripen fighter jets currently used by the service

RECENT POSTS

MILITARY AVIATION

The story of when Clint Eastwood almost drowned after crashing in a US Navy Skyraider off the coast of Northern California

The AD Skyraider The airplane that became the AD (later redesignated A-1) Skyraider evolved from… Read More

10 hours ago

AVIATION HISTORY

“Things don’t look rosy for our big cities:” Here’s what the Luftwaffe’s leadership thought of the B-17 after their first encounter with a captured Flying Fortress

The Boeing B-17 Flying Fortress The Boeing B-17 Flying Fortress design emphasized high altitude flight,… Read More

1 day ago

COLD WAR ERA

The Story of the Soviet Pilot who defected to Turkey flying a MiG-29 Fulcrum

The Soviet Pilot who defected to Turkey flying a MiG-29 Fulcrum The interesting clip in… Read More

1 day ago

COLD WAR ERA

The exercise where French Mystere IV and Super Mystere B2 fighters outmaneuvered and outclassed US Navy F-4 Phantom IIs

Roger Ball! He was the second of two children and born on 25 January 1940… Read More

2 days ago

AVIATION HISTORY

When Soviets tested the Tsar Bomba its shockwave was not only felt worldwide but also irradiated a USAF JKC-135A monitoring its detonation

Tsar Bomba On Oct. 30, 1961, the Soviet Union conducted a live test of the… Read More

2 days ago

F-14 TOMCAT

Capt Dale Snodgrass Wingman recalls when Snort F-14 Tomcat had a Close Call with an Iraqi SAM during Operation Desert Storm

Dale “Snort” Snodgrass’ After achieving his B.S. in Biology and successfully completing ROTC training, legendary… Read More

[myslodsiewniav]

Rozkmina popkulturowa: musicale jakby trochę (?)

22-12-2024

Na tę chwilę zrobiłam 4 foremki piernika, na śniadanie były uszka z barszczem. Przede mną farbowanie włosów i robienie pierniczków… albo tartaletek - jeszcze nie wiem, które zdecyduję się zrobić.

Teraz słucham podcastów, soundtracka do Ranmy i soudtracka do Wicked.

Po 1 - w kwestii Ranmy fascynuje mnie ta metoda produkcji (konsumpcjonizmu?) wokół fantastycznych-światów z lat 90, gdy poza serialem i komiksem, jak się miało zdolnych aktorów głosowych, to jeszcze nagrywało się całe płyty popowe i dramowe - gdy byłam dzieciakiem nie miałam do tego dostępu, jarałam się jak udawało mi się dorwać coś takiego nagranego na kasetę i rozumiałam z tego ledwo co (w ogóle to mnie dotąd zachwyca, jak ja dużo z japońskiego rozumiem, myślę, że obecnie rozumiem równie dużo co z niemieckiego - mega dziwne, bo chociaż się formalnie języka uczyłam, to jednak mam zdane ledwie A1 albo A2, a niemiecki - niby - mam na B1). Zaskakuje mnie ile głębi wyciągano z postaci piosenkami, które często nigdy poza tym nie były puszczane w serialu. Istniały tylko na płytach, nawet nie wiem czy to w radiu puszczano. To jest trochę musicalowe - uczucia są tak wielkie i wszechogarniające, że aż trzeba je wyśpiewać, bo trudno o nich mówić. Zastanawia mnie to. Bo nie potrafię sobie przypomnieć jakiegokolwiek anime, które by było musiacalem w rozumieniu musicalu hollywoodzkiego… Owszem, jest Perfect Blue i wiele produkcji kręcących się wokół piosenkarek/piosenkarzy, są przedstawienie teatralne będące musiacalami (Czarodziejka z Księżyca miała nawet kilka musicalowo-tanecznych odsłon w Tokyo), a jednak nie ma musicali animowanych, na modłe Disneyowską. Ciekawe.

Link poniżej:

Dlatego chyba, i przez kontekst tego momentu w roku (tj. przez atmosferę świąteczną i przez to, że tydzień temu byłam w kinie na Wicked i też te piosenki śpiewam, słuchając ich pracowałam i rysowałam te kalendarze-przezenty) trafiło mnie jak bardzo Disneyowski w realizacji jest jeden z openingów do Ranmy, gdy pozwolono bohaterkom łamać 4 ścianę i śpiewać prosto do widzów przed telewizorami, a jednocześnie pokazując na ekranie całe sitcomowe szaleństwo tego serialu - łącznie z irytacją samego Ranmy tym, że "wtem: piosenka" (bardzo mnie to rozbawiło xD ), a później śpiewającego jeden wers tuż po tym, jak oberwał pomyjami (dla kontekstu: Ranma jest przeklęty, pod wpływem zimnej wody zmienia się w rudowłosą kobietę, aby znowu stać się chłopakiem musi użyć ciepłej wody).

W ogóle przed ten remake Ranmy przypomniałam sobie jak niesamowicie uzdolnioną aktorką i piosenkarką jest Megumi Hayashibara. Spoti przez te moje ostatnie poszukiwania muzyczne podpowiedziało mi piosenkę, opening do Slayersów (po polsku "Magicznie Wojownicy", bo jakoś "Zabójcy" źle brzmiało w kontekście pasma kreskówek na RTL 7 xD) - kurcze, nie słyszałam tego od lat, a to naprawdę fajna, trochę rockowa nuta. Fajne postaci dubbingowała Megumi i fajnie, że wróciła do remaku Ranmy. Grała w "Ranmie 1/2" żeńską-Ranmę, a w "Slayersach" Linę Inverse (najlepsza magiczka ever).

Dopiero co na zajęciach na studiach, z projektowania dźwięku dostaliśmy zadanie by trochę poszperać na temat aktorów głosowych - zaczynając wspólne omawianie na przykładzie Jarosława Boberka <3, a tu nagle zbiegło się w czasie: premiera Arcane 2, Wicked i remake Ranmy i mam TYLE przemyśleń na które nie mam czasu. A jednocześnie, przez to, że to omawiam na studiach mam wymówkę by temat obracać w głowie mimo braku czasu. W sumie moja dziecięca fascynacja tym tematem wraca teraz z całą mocą i tym bardziej analizuję, jak duże emocje we mnie budzi głos. Megumi Hayashiba ma 57 lat... i to (to na zdjęciu poniżej) jest jej dorobek aktorstwa głosowymi, poza solowymi albumami, nagraniami wspomnianych dram z lat 80-90. No, imponująco.

Fajnie by było mieć czas by zanurkować w ten temat i rozłożyć do na kawałeczki, odsiewając nostalgię i próbując zrozumieć to, czego jako dziecko nie mogłam ogarniać (kulisów produkcji, promocji, ogromu fanów).

Po 2 - Wicked.

Byłam na Wicked w kinie i to było... dla mnie strasznie frustrujące. Bo chciałam iść na ten film zupełnie się zatapiając w historii i muzyce. I w kostiumach. Umówiłam się z koleżanką, która też kocha musicale (która podczas całego seansu śpiewała wszystkie piosenki i to było w opór urocze, kochane i czarujące), a ona dołączyła do nas jej dwie koleżanki.

No i zrobiło się z tego socjalne wydarzenie, na które w grudniu nie miałam czasu i przestrzeni, tak mentalnie. Szybko od omówienia wrażeń po filmie wyszłyśmy do omawiania własnych założeń o zachowaniach postaci, własnych uprzedzeń, doświadczeń i trochę…. mnie to sprowadziło do rzeczywistości, a chciałam nieco dłużej popływać w tym fantastycznym świecie. No ale, to moje nawyki w zetknięciu z nową grupą, która miała inne potrzeby i przyzwyczajenia. I która miała przestrzeń na NOWE, a której ja nie miałam… i trochę w tamtym momencie mieć nie chciałam. Ale spotkanie było super, bardzo mi się podobało, po prostu po godzinie byłam wypompowana

Po prostu… cały tamten dzień poszedł nie tak jak planowałam.

Przykład? Ech… Długo rozmawiałyśmy z koleżanką o tym KIEDY się mamy wybrać na film, kiedy każdej z nas będzie pasowało. Obydwie bardzo chciałyśmy się wybrać do kina na ten film, bo obydwie kochamy musicale. Ja miałam kupować bilety, więc to ja szukałam sensów. Nie pasował mojej koleżance czasowo seans, który ja proponowałam jako najlepszy (i cenowo, i godzinowo), więc szukałam czegoś w kinach w całym mieście, co sprosta naszym potrzebą, podsyłałam do konsultacji i w końcu znalazłam, kupiłam bilety i frustrowałam się, że nie mogę się w pełni zatopić w świat zbliżającej się premiery (ani nakręcić swojego hypu)bo miałam mase pracy. W dzień wyjścia do kina przyszykowałam się wcześniej, pracę zrobiłam tak, aby wyjść wcześniej, aby się nie spóźnić. Wyruszyłam w podróż do kina wymieniając smsy z koleżanką - że jestem w drodze. Taka dumna z siebie byłam, że to wszystko dobrze zaplanowałam i ze wszystkim się wyrobiłam mimo zapierdolu w pracy. No. Koleżanka dała mi znać, że czeka w kolejce do WC, już w kinie, kiedy ja wysiadałam z tramwaju i kierowałam się do windy… Wjechałam na samą górę CH. Wjechałam na górę kina szukając WC i naszych bramek… i zdziwiona, że nie ma nikogo, ani bileterów, ani spodziewanej gromady widzów obczaiłam bilety. I kurwa, no zjebałam. Za dużo. Frustracja, stres i żonglowanie masą tematów swoje zrobiło: pamiętałam, na która godzinę kupiłam, jaki rząd i jaki numer miejsc, ale kina mi się pomerdały. Myślałam, że wybrałyśmy kino obok domu koleżanki, a wygrałyśmy kino w zupełnie innej części miasta. No ja pierdole. Więc dzwonię, zestresowana, bliska histerii, z przeprosinami i biegnę na dół, na tramwaj… A tak wykolejony tramwaj i wszystko stoi. Wysłałam koleżance bilety "Ty wchodź, ja na 100% będę spóźniona". Ona mnie pociesza. Ale… sama nie wiem, może też była zirytowana? Nie wiem. Przyko mi, bo się nie dowiedziałam, nie było okazji do zadania pytań, bo nie było opcji abyśmy mogły pogadać we dwie… Anyway - jak wysłałam wiadomość, żeby weszła na seans to podjechał autobus, taki przyspieszony i w 10 minut lub mniej podwiózł mnie tuż pod kino, potem musiałam dostać się na samą górę kolejnego CH, wejść na sale i chociaż okazało się, że ominęłam głównie reklamy przed seansem i dosłownie kilka minut filmu (weszłam w połowie otwierającej piosenki) to na miejscu spotkało mnie kolejne zaskoczenie. Kupiłam bilety idealnie na środku sali kinowej, tak, aby mieć najlepszy widok. A moja koleżanka usiadła w tym samym rzędzie, ale z boku w stosunku do ekranu. Obok niej usiadła jej znajoma, na kolejnych miejscach w rzędzie leżały ciuchy znajomej, potem siedziała kolejna dziewczyna (znajoma znajomej), znowu miejsce wolnego i dopiero te moje biletowana miejsca. Nie rozumiem wyboru. To znaczy fajnie, że rząd był cały wolny i do zajęcia, ale mając do wyboru dosłownie KAŻDE miejsce w rzędzie i biorąc pod uwagę, że jestem w kinie (tj. mam możliwość większej immersji w świat filmu) nie kminie dlaczego wybierać miejsce na uboczu. Ale to jej wybór.

Ona też mojego wyboru nie rozumiała - wychyliła się przez koleżankę jak zauważyła, że przyszłam i namawiała mnie bym zajęła miejsce po jej drugiej stronie (najbardziej na boku sali w stosunku do ekranu). Wyjaśniłam krótko, że nie chcę, bo chcę siedzieć na środku w stosunku do ekranu, te miejsca kupiłam. Dziewczyny wymieniły spojrzenia wzruszyły ramionami… i nigdy do tego nie wróciłyśmy. I może to nie ważne? Może to ja się zbyt wczytuję w szczegóły? Po prostu nei rozumiałam… I czułam, że moja asertywność dla nich była dziwactwem… Ale film był w sumie też o dziewczynie, która była dziwaczką xD Więc jakoś tak feelowałam.

Po seansie niby wszystkie miałyśmy się rozejść, ale jednak się rozmowa wywiązała, więc nie rozeszłyśmy się. Jak wspomniałam dziwna rozmowa wyszła… moja koleżanka dawała się zdominować tej swojej znajomej. Ta znajoma była i jest bardzo fajną dziewczyną, dużo z nią rozmawiałam, bo miała zaskakujące przemyślenia po seansie… i wiele innych, dość bezkompromisowych opinii. Generalnie rzucała bardzo konkretnymi opiniami, a mnie trochę zaskakiwało jako oglądając ten sam film można dość do takich różnych wniosków. Ale nie było w tej rozmowie złości - to był bardzo fajny, poszerzający horyzonty dialog. Doszłam do wniosku, że ewidentnie przez różnicę wieku (no bo jestem o co najmniej 10 lat starsza od dziewczyn - to znajome ze studiów) niektóre zachowania widzę jako mniej przekraczające, albo mniej kategorycznie-jakieś. Po prostu brakuje mi info, danych, by jednoznacznie ocenić czyjeś zachowanie jako nie fair. To była fajna rozmowa jak mówiłam… Ale trochę mnie zapiekło zazdrością chyba, albo odepchnięcie, gdy się rozchodziłyśmy - liczyłam, że będę miała chwilę by porozmawiać z moją koleżanką i ją przeprosić. A ona od razu zaznaczyła, że teraz chce się rozłączyć, bo chce iść na zakupy tylko w towarzystwie tej koleżanki.

Hymmm… I to okay. Ja naprawdę w tamtej chwili byłam przeładowana bodźcami (pech ADHDowca, poczucie winy przez spóźnienie, emocje związane z samym Wicked i do tego dość żywa debata po filmie, która poniosła nas w niespodziewane rejony), miałam w głowie listę rzeczy, które muszę zrobić przed świętami (zadania, dokumenty, projekty i jeszcze prezenty) - nie miałam przestrzeni by jej towarzyszyć, gdyby mnie o to poprosiła. A z drugiej strony poczułam się… niechciana. Doklejona. Chociaż to z mojej inicjatywy całe wyjscie w ogóle się odbyło… Jak będę miała przestrzeń to chcę o tym porozmawiać z koleżanką…

Wracając do rozmowy, tej po seansie, z tą znajomą-mojej-znajomej: ciekawe, bo któryś raz (dziewczynę miałam okazję widzieć już kilka razy - uczestniczyła w prowadzonych przez nas warsztatach) wraca jak bumerang temat zazdrości i braku zaufania wobec kobiet. I luz, to głębszy temat - tak socjokulturowo, popkulturowo, ale teraz zdałam sobie sprawę, że to chyba nieprzepracowany problem tej dziewczyny (i to okay), ale w kontekście tego zaczynam się zastanawiać nad dotychczasowymi interakcjami z nią. Chodzi o to, że dziewczynę bardzo triggeruje, gdy jakaś kobieta startuje do zajętego mężczyzny. Że to dla niej jest bardzo alarmujące. Gdy tak to ujmowała i opowiadała jakichś swoich doświadczeniach feelowałam z nią. To jest bardzo trudna sytuacja, gdy inna osoba nie respektuje granic związku kolegi i koleżanki. Ale gdy okazało się, że ona - i pozostałe dwie dziewczyny to poparły - tak oceniły zachowanie Elfie wobec Fiero to mnie aż wryło. Bo… wydaje mi się, że jednak Elfie w filmie nie zrobiła nic, co można by uznać za nie-okay, albo za zdradę wobec przyjaciółki. Jedna jedyna rzecz się wydarzyła poza wolą Elfie - gdy tylko Fiero nie został uśpiony. Ona nie panuje nad swoją mocą i dość jasne dla mnie było, że głęboko, podświadomie pragnęła jego obecności (partnerwa w "zbrodni" ratowania życia zwierzaka), ale gdy on wprost zapytał dlaczego jako jedyny nie usnął (być może rozumiejąc już co się dzieje w uczuciach) nie zarzuciła go uczuciami. Nie wyznała mu niczego. Nie skomplikowała tej sytyacji jeszcze bardziej - dała mu znać, że nie jest jej obojętny, ale nie walnęła nic w stylu "porzuć moją przyjaciółkę, bądź ze mną", przeciwnie, skupiła się na nim, jako człowieku - dostrzegła, że on ma głębię, którą usilnie próbuje ignorować i w sumie do tego go zachęciła. A potem odeszła śpiewając o skomplikowanych uczuciach… Kurcze, nie wiem.

Nie widzę w tym toksyczności. Widzę duży wewnętrzny konflikt z którego wyszła z twarzą.

Dziewczyny natomiast wypominały, że nei wyznała tego Glindzie, że w ogóle zgodziła się na wyjazd z Fiero na tą misję radunkowa (w sensie, że to okay, że on nie usnął, nie panowała nad tym, ale jednak nie zaprotestowała, gdy zaoferował jej pomoc), że załapała go za rękę i smyrała po polsku unikając odpowiedzi na jego bezpośrednie pytanie (jak dla mnie ten gest to była jedyna forma szczerej odpowiedź na jaką,Elfie mogła się zdobyć nie komplikując jeszcze bardziej sytuacji), w potem nie opowiedziała co zaszło przyjaciółce… I w sumie… wkurzyło mnie, że mówimy o tym, jaka ta Elfie była toxic lub nie była toxic, a to w sumie Fiero jest tu problemem i to po jego stronie leżało postawienie ewentualnych granic… tyle, że on też nie zrobił nic - moim zdaniem - co by narażało jego związek. Przeciwnie - wyszło, że jest mniej powierzchownym bohaterem niż się początkowo wydawało.

Ale chyba jako jedyna tak uważałam i jak wspominałam - być może jednak o dekadę dłużej żyję i to dlatego jestem nieco bardziej odporna na pewne zachowania…

ALE potem zaczęłam się zastanawiać… bo gdy mój chłopak, narzeczony, prowadził zajęcia na uczelni to ta dziewczyna (ta znajoma-mojej-koleżanki) zawsze była taka, hymmm… Nie wiem, zauważałam zmianę jej zachowania wobec niego (jakby byli w sali tylko oni - oczekiwała pełni jego uważności), ale zamiast wyskakiwać do zazdrości myślałam o tym, żeby się nie wczytywać w coś czego nie ma, że ze strony mojego chłopaka jest po prostu szacunek i zainteresowanie; poza tym to przystojny, fajny chłopak - nic dziwnego, że się podoba, a z uwagi na to, że ma jest instruktorem nic dziwnego, że uczestniczka warsztatów chce jego uwagi czy ma do niego masę pytań. Tym bardziej, że to fajna, mądra dziewczyna.

Ale gdy tak mówiła ZNOWU o tych okropnych kobietach, które przystawiają się do cudzych mężczyzn to sobie przypomniałam tamto uczucie niepokoju, gdy w sali podczas prowadzonych przez nas zajęć pojawiał się mój chłopak, a ona ignorowała wszystkich dookoła (i mnie i swoją koleżankę).

Rzecz do obserwacji. Już o tym rozmawiałam z O. - nawet nie zauwążył, że podczas warsztatów ta dziewczyna poświęcała mu większą uwagę (nie miał porównania - gdy go nie było w sali nie skupiała się na nim, a z moich relacji wie, że uważam ją za mądrą i otwartą dziewczynę).

Nic to nie zmienia poza tym, że wychodziłam z tamtego spotkania trochę... przebodźcowana i zaskoczona wnioskami/skojarzeniami/wspomnieniami/poruszanymi tematami, które się gdzieś po drodze pojawiły.

Tym bardziej, że został poruszony jeszcze jeden temat z którym jest całkiem okay, który sobie poobracałam w głowie już dawno temu i wiem na czym stoję i trochę akceptuję, że to jest temat w którym mogą się pojawić zmiany: biust.

Rozmawiałam o operacji zmniejszenia biustu z tą właśnie dziewczyną. Pierwszy raz na żywo poznałam kogoś, kto myśli o biuście w tą stronę. Zwykle jak już wchodzi temat biustu chodzi o rozmowy o powiększeniu, a chęć zmniejszenia go jest raczej nierozumiana (tj. w rozmowie, gdy ktoś chce powiększać biust trudno mu/jej pojąć dlaczego ktoś kto ma biust duży, ale ładny, mieszczący się w proporcjach w stosunku do całej sylwetki, chciałby go pomniejszać - talnie kumam, ja też miałam masę wewnętrznych uświadomionych i nieświadomych uprzedzeń i przekonań, które w tym obszarze się wykluczały). Okay, trafia argument o zdrowotnej przewadze małego biustu (obciążenie dla kręgosłupa itp), ale jest masę innych sytuacji w których wcale nie tak fajnie jest mieć duży biust - bardzo miło było usłyszeć, że ktoś za akłardne uważa sytuacje takie, jak te, które i mnie spotkały

(np: zakładasz sukienkę z dekoltem na wyjście - no masz te piersi duże, takie są, po prostu, nic z tym nie zrobisz w TEJ CHWILI, społeczeństwo cię przekonuje, że to super by mieć duże piersi, więc możesz założyć tą sukienkę z dekoltem, ale niestety musisz się liczyć z komentarzami, które są niby komplementami, czasem z podziwem, a czasem z zaskoczeniem, czasem z pomieszaniem zgorszenia ze złością, być może zazdrością, a być może ze złamaniem socjalnego pojęcia o dobrym smaku - dekolt jest taki sam, jaki jest akceptowany wszędzie dookoła, piersi się w nim mieszczą, ale jednak odznaczają się, są eksponowane -bo po prostu są duże w stosunku do sylwetki- i to robi fuckup mózgowia: ekspozycja piersi to przecież proszenie się o uprzedmiotawianie, nie? Padają rady, padają żarty, padają prośby o okrycie się, padają niestosowne "komplementy", które są najczęściek po prostu knurskie, I to uruchamia całą serię sprzecznych myśli, komentarzy - czy to, że mam ciało i noszę akceptowane ubranie w akceptowalny sposób, nie pokazuję bynajmniej więcej ciała niż ludzie dookoła, ale moje ciało dla kogoś kojarzy się w sposób którego sobie nie życzę to moja wina lub proszenie się o jakiekolwiek komentarze? To masę, masę społecznych konotacji i denotacji biustu i kobiecości do rozpakowania... a musisz się z nimi bujać bez względu na to, czy masz ochotę czy nie... Biust staje się ważny... Nie mówiąc o tym, że też powoduje rozmowy i rozkminy wśród kobiet, uruchamia przykre lub dobre wspomnienia... no wraca w rozmowach i społecznym, kulturowym i genderowym kontekście... A nawet jeżeli masz już doswiadczenie radzenia sobie z całym tym shitem, to to niezobowiązuje wyjście, na którym nosisz sukienkę z dekoltem nagle staje się jeszcze trudniejsze: bo lądujecie ze znajomymi na przykład na łodzi, którą buja. Wszyscy w szampańskim nastroju bujają się z łodzią. Nikomu to nie przeszkadza, tylko tobie. Bo fajna zabawa nagle się staje zabawą z ciebie, bo czujesz jak twój biust nagle podlega grawitacji, której nie planowałaś, o któej gdybyś wiedziała wcześniej - na prewno wybrałabyś inną odzież, tym czasem nagle pływające, podskakujące piersi stają się wspólną uciechą - buja się nie tylko łódź i gromada znajomych, ale bujają się Twoje piersi ku uciesze wszystkich i to nie było planowane, ale jest w chuj niezręczne, jest w tym coś seksualnego, niekomfortowo, stajesz sie znowu uprzedmiotowiona i stajesz się pośmiewiskiem... a potem usłyszysz, że nie byłoby problemu, gdybyś nie szczuła cycem.... tyle, że nie planowałaś szczuć. Po prostu nosisz NORMALNE ubranie i twoje ciało zachowuje się w NORMALNY sposób... Ale też rozumiem dlaczego ktoś mógł się czuć szczuty - bo jakkolwiek to dla samej).

I też jakoś tak... zrobiło się niezręcznie, gdy my dwie mówiłyśmy o naszych problemach... i ona jakby przejęła rozmowę i zaczęła mnie namawiać na operację.

Tyle, że ja nie czuję w tym momencie, że potrzebuję... ech to jest temat na głębszą rozkminę. Bo znowu mam sprzeczne myśli: pół życia byłam zła na zbyt duże piersi, ale też je lubiłam o ile chodziło o sytuacje intymne... jakby lubię swoje ciało nago, lubię swoje proporcje, ale wbijanie się w ubrania o ustandaryzowanych rozmiarówkach, czesto powodujące te wszystkie trudne sytuacje sprawiało, że swojego ciała nie lubię - więc to latami był dla mnie rokrok i trudność. Aż zaczęłam to sklejać lata temu...

Ale w trakcie rozmowy po senasie czułam się jakoś tak... zestresowana, gdy ktoś mnie instuował jak mogę pomniejszyć sobie biust...

Ech...

[vintagebiker43]

L'Attimo Vincente - di Giulio Zoppello 

18 dicembre 2023  ·   · 

"Io ero sempre la più alta, ero nera, con questi ricci che odiavo. A un certo punto mi sono rasata a zero. Peccato che poi venivo presa in giro perché non avevo i capelli. La vita era uno schifo. Io mi sentivo uno schifo"

25 anni, ma solo per il calendario. La verità è che Paola Egonu, è come se avesse già vissuto il doppio, in virtù del suo percorso incredibile, complesso, assurdo dentro e fuori dal campo. Abbiamo capito di avere qualcosa di speciale tra le mani fin da subito, ancora quando era ragazzina, all'età in cui si prendeva la patente lei già tirava bombe assurde per il campo. Mai vista una schiacciatrice del genere nel nostro paese. Quando fu chiamata per la prima volta ad indossare la maglia azzurra, in un periodo di rifondazione della Nazionale, fece subito la differenza. Poi dal campo Paola si è mossa fuori, coerentemente con un vissuto complicato, spesso difficile duro, quanto lo è nascere con quel colore di pelle dalle mie parti, soprattutto in Provincia, dove le cose cambiano molto più lentamente.

Di ragazze promettenti, giovani, talentuose, l'Italia ne ha sempre tirate fuori a raffica, continuiamo a farlo ancora oggi, si è lavorato molto e bene in questo senso, pur dovendo soffrire inevitabili momenti di appannamento, di assestamento, tanto più significativi quando si pensa che la concorrenza (rispetto ai maschietti) è molto più alta, le nazionali forti sono molte di più.

Quando la vidi la prima volta in aria mi ricordo che mi parve che stesse a galleggiare per ore intere, come di solito avevo visto fare solo a qualche cubano di quelli che ti facevan sentire inutile. Quando attaccava non vedevo manco il braccio da quanto era veloce. In questi anni Paola Ogechi Egonu quel braccio lo ha fatto andare sempre più forte, senza paura, senza tremare, senza accusare le murate o gli errori. "Cazzo” pensai “questa se continua così tra 4-5 anni abbiamo un fenomeno”. Mi sbagliavo. Lo è diventata molto prima, a 25 anni, è la più forte al mondo nel suo ruolo, già ora la più forte di sempre che l'Italia abbia mai avuto, simbolo della nuova Italia multietnica, aperta al nuovo, al mondo...

190 cm, cresciuta da due genitori di origini nigeriane, non ha avuto un'infanzia e giovinezza fantastiche. A Treviso dagli spalti da piccola le fecero i versi della scimmia perché vinceva le partite da sola, i genitori delle avversarie le gridavano rabbiosi di tornartene al suo paese, che pensasse a coltivare un futuro da assistente delle pulizie o simili, che tanto qui quelle "come lei" di meglio non possono fare.

Non so cosa pagherei per vedere le loro facce adesso, anzi per averle viste in questi ultimi anni. Lei che a 13 anni lascia tutto quello che ha, va in B1, ci resta quattro anni, le ultime annate in A2 e poi eccola finalmente nella Lega Pallavolo Serie A Femminile. Nel solo match contro San Casciano (il suo terzo in A1) mise giù qualcosa come 46 palloni. Nessuno lo aveva mai fatto prima. Poi passò alla Igor Volley Novara, uno dei quei club che contano, una corazzata, con cui ha vinto tutto. Era il massimo? No. Il massimo è stata la Imoco Volley, un rullo compressore di cui lei è stato asse portante, braccio armato senza pietà. Mai vista credo una squadra così da noi. Lì Paola ha toccato il cielo con un dito.

Con la squadra azzurra per ora stiamo ancora aspettando il trionfo definitivo, al netto dell'Oro di due anni fa nell'Europeo e di bronzi, argenti. Rimane la delusione di Tokyo 2020, dove finì sul banco degli imputati. Neanche pochi mesi dopo e si rifà, ma poi il rapporto con Coach Mazzanti naufraga. I motivi? Io devo ancora capirli, ma il sospetto che c'entri molto come si muove fuori dal campo, il suo monologo a Sanremo, l'essere simbolo di un'Italia del futuro meno bianca, è quasi una certezza. VakıfBank Spor Kulübü da questo punto di vista è stata una scelta giusta per certi versi, sbagliata per altri. Al netto di chi le dava della sopravvalutata, si è portata a casa la sua terza CEV Champions League Volley, prima di tornare a casa, al Vero Volley. Eppure, il suo percorso, la sua carriera fino ad oggi, sono per me soprattutto un esempio di quanto in Italia non siamo ancora assolutamente capaci di accettare due cose: che un atleta non voglia essere solo tale, e che non siamo capaci di gestire a livello mediatico la loro posizione e situazione.

L'unica salvezza è semplicemente non dire niente da noi, fare le statuine, sennò sei fritto. In questo paese che ogni giorno non smette di stupirci per stupidità, maschilismo, violenza e intolleranza, Paola è per forza di cose un simbolo. Elemento di rottura, quella inevitabile, che arriva sempre, ogni volta, in ogni sport per ogni paese. Assieme ad Ivan Zaytsev ha svolto un lavoro incredibile nell'aiutare il movimento a tornare ad essere qualcosa di familiare, comunicativamente e mediaticamente importante, per un'intera generazione multicolore di ragazzine e bambine italiane di cui è diventata beniamina. In campo Paola ha portato un'atleticità, una potenza che non eravamo abituati a vedere in una nostra atleta. Ne abbiamo avute tante di brave, ma come lei, a 25 anni, con questa continuità, nessuna mai. Dove possa arrivare da qui in poi dipende soprattutto da lei, ma non solo, come si è visto negli ultimi, terribili mesi e ammetterlo a molti costa ancora tantissimo.

Tanti Auguri Paola Egonu.

La pantera Azzurra.

[studylabs]

november reset🍂 holiday season prep!❄️🎄

3pm | laundry + clean up every single ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ vacuuming equipment + clean up ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ espresso machine

4pm | fix storage part of my library and make ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ sure to order missing items

5pm | study russian for one hour, whole ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ revision of A1

6pm | dinner, protein heavy

7pm | walk for 45 mins to 1 hour

8pm | russian speaking practice, twenty five ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎C2 english words

9pm | german A1 revision and check for A2 ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎enrollments + shower

10pm | study guide for MIS finals

11pm | bedtime routine, read some plays for ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎theatre school + diaphragm breathing ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎exercises

12pm | set alarm & sleepzzz

[nekoannie-chan]

Luna

Título: Luna.

Fandom: Marvel, Capitán América.

Pareja: Steve Rogers X Lectora agente de S.H.I.E.L.D.

Palabras: 197 palabras.

Cuadro: A2 “Steve realmente está en la luna.”

Clasificación: B.

Sinopsis: Steve está en una misión y tú no lo crees

Advertencias: Dudas, problemas de pareja.

N/A:  Esta es mi entrada para Steve Rogers Bingo round 3. SB3090.

Links: Wattpad, Ao3, versión en inglés.

         Si te gusto por favor vota, comenta y rebloguea.

No doy ningún permiso para que mis fics sean publicados en otra plataforma o idioma (yo traduzco mi propio trabajo) o el uso de mis gráficos (mis separadores de texto también están incluidos), los cuales hice exclusivamente para mis fics, por favor respeta mi trabajo y no lo robes. Aquí en la plataforma hay personas que hacen separadores de texto para que cualquiera los pueda usar, los míos no son públicos, por favor busca los de dichas personas. La única excepción serían los regalos que he hecho ya que ahora pertenecen a alguien más. Si encuentras alguno de mis trabajos en una plataforma diferente y no es alguna de mis cuentas, por favor avísame. Los reblogs y comentarios están bien.

DISCLAIMER: Los personajes de Marvel no me pertenecen (desafortunadamente), exceptuando por los personajes originales y la historia.

Anótate en mi taglist aquí.

Otros lugares donde publico: Ao3, Wattpad, ffnet, TikTok, Instagram, Twitter.

Tags: @sinceimetyou @black23 @unnuevosoltransformalarealidad @azulatodoryuga

Steve garabateo rápidamente una nota donde te dejaba una pequeña explicación, le habían mandado a una misión de último minuto y evidentemente no lo encontrarías cuando volvieras.

Entraste al departamento, estaba vacío, hiciste una mueca, se te hizo raro, se suponía que Steve debería de estar esperándote, quedaron en ir a cenar a un restaurante, le enviaste un mensaje a Sam, tal vez él sabía donde estaba o quizás necesitó de su ayuda.

—Si, claro, Steve está en la luna —farfullaste al leer la respuesta del mensaje. Procediste a marcarle a Bucky, estabas completamente segura de que estaba con él, solo esperabas que no se hubieran metido en problemas. —Hola, Buck, ¿dónde está Steve? —cuestionaste

—En una misión en la luna —Bucky respondió

—Claro, claro, no se metan en problemas, por favor, porque Steve ya está en problemas —dijiste antes de colgar y que él pudiera hablar de nuevo.

Volteaste hacia la mesa y fue cuando notaste la nota, la leíste.

<Rogers, estás en serios problemas, tu bromita ya fue muy lejos>pensaste

Steve abrió con rapidez la puerta, había regresado antes de lo que había pensado, acomodó el moño del pequeño regalo que te había traído de su misión.

—¿Dónde estabas? —le preguntaste cuando lo viste entrar.

—En una misión, en la luna, te lo dejé en la nota.

—¿En serio quieres que te crea? —te callaste cuando viste que estiró su mano, ofreciéndote el regalo. Viste con curiosidad la piedra lunar, era hermosa. —En verdad estabas en la luna...

—¿Aún quieres ir a cenar? —la voz de Steve tembló un poco.

—¿Al restaurante de siempre?

—A donde quieras —Steve te tomó de la mano, no le temía a nada, más que a ti enfurecida.

[littlefoxwithbighat]

Hola, gente maravillosos en mi cellular. :] Estoy tratando de mejorar mi español. ¿Alguien puede derirme algún buen youtubers para ver? (Preferiblemente con subtítulos en inglés, porque todavía solo tengo nivel a1 🫣 (pero casi a2)). Me gustan los vídeos con guiones, los vídeos de juegos tranquilos y los sketches cómicos. ¡Ahora es tu oportunidad de promocionar a tu creador favorito! ¡Mucho gracias! <3

[vitor034]

Sobre mim:

Oi! Meu nome é Vítor. Eu nasci no Brasil. Eu gosto de linguística, história e geografia. Eu sou poliglota, eu falo: português (nativo), inglês (C1), toki pona (C1), espanhol (B1) e italiano (A1-A2). Eu já fiz algumas conlangs, mas nenhuma está completamente disponível online.

About me:

Hi! My name’s Vítor. I was born in Brazil. I like linguistics, history, and geography. I'm a polyglot, I speak: Portuguese (native), English (C1), Toki Pona (C1), Spanish (B1), and Italian (A1-A2). I've made some conlangs, but none are fully available online.

mi:

toki! nimi mi li jan Wito. ma Pasila la mi kama lon. sona toki en sona pi tenpo pini en sona ma li pona tawa mi. mi toki e toki mute, mi toki: e toki Potuke (mama), e toki Inli (C1), e toki pona (C1), e toki Epanja (B1), e toki Italija (A1). tenpo pini la mi pali e toki, taso toki mi ala li ale lon linluwi.

[tergestin]

CARA "PAOLA EGONU..."

(...le spiego io che cosa fa veramente schifo)

di Mario Giordano

(da 'La Verità' del 6 febbraio 2023)

_______________________________________________________________

"Cara Paola Egonu,

le sono vicino per tutte le indicibili sofferenze che ha subito nella sua vita. E che ha denunciato nell'intervista a 'Vanità Fair', invocando addirittura l'apocalisse (testuale: "Mondo di m. Spero che arrivi l'Apocalisse").

Ma resto un po' perplesso quando lei si chiede se "vale la pena far nascere bambini e condannarli all'infelicità", aggiungendo che non vuol far vivere a suo figlio "tutto lo schifo che ho vissuto io".

Resto perplesso perché lo trovo offensivo nei confronti di tutte quelle mamme che, proprio ora, in questo momento, stanno mettendo al mondo figli in una situazione almeno tanto difficile come la sua.

Magari sotto le bombe in Ucraina. O in un villaggio sperduto dell'Africa. O anche soltanto in un quartiere della periferia di Milano dove non si arriva a fine mese.

Capisco che per lei sia più dura che per tutti gli altri per via della pelle nera.

Ma le assicuro, per riferirmi ai gravi episodi di razzismo denunciati nella sua intervista, che anche a me è capitato di ricevere un caffè freddo al bar e persino di rimanere chiuso fuori dalla banca, pur essendo colpevolmente bianco.

Per solidarietà nei suoi confronti, comunque, sono andato a rivedermi per intero "lo schifo" da lei vissuto nei suoi primi 24 anni:

-a 14 anni è entrata nel Club Italia

-a 15 anni ha avuto la cittadinanza italiana e la serie A2

-a 16 anni la serie A1 e la nazionale italiana

-a 18 anni è stata premiata come miglior giocatrice italiana

-a 19 anni come miglior giocatrice europea

-a 21 anni ha lavorato in un film della Disney

-a 22 anni ha presentato 'Le Iene' in prima serata TV ed è stata portabandiera olimpica

-a 24 anni sale sul palco di Sanremo.

Ha vinto due scudetti, due Champions League, cinque Coppe Italia, quattro Supercoppe, un Campionato Mondiale di Club, un oro alla Nation League, un oro agli Europei, un bronzo e un argento ai Mondiali ed è stata nominata Cavaliere della Repubblica.

Per essere uno "schifo" non c'è male.

Per carità tutto meritato, tutto conquistato. Ma, vede, siccome studia psicologia, le consiglio di pensare l'effetto che possono fare le sue parole sulle persone meno fortunate o meno dotate di lei.

Con tutto il rispetto per le difficoltà che lei ha incontrato, se la sua vita è "uno schifo" che cosa dovrebbe pensare una ragazzina nata paraplegica e inchiodata alla sedia a rotelle? Ne ho incontrate tante sa?

Nessuna di loro ha mai messo in dubbio l'importanza della vita.

In genere mi hanno regalato un sorriso.

E poi le chiederei un po' di rispetto anche per questo nostro mondo, prima di invocare l'apocalisse. Lo hanno costruito i nostri vecchi, con il loro sudore, e fa male vederlo disprezzato così da lei.

Mio nonno Lello, per esempio, ha cominciato a lavorare a 7 anni, ha faticato fino a 80, si è spaccato la schiena in fabbrica e nei campi, ha costruito case, piantato alberi e vigne, non si è fermato neppure quando la malattia lo costringeva a camminare con due bastoni fra atroci sofferenze.

Ebbene: non gli ho mai sentito dire che la vita era uno schifo. Mai. E ha accolto ogni nipote come una gioia infinita.

Questa è la differenza fra lei e lui, non il colore della pelle, mi creda."

[celltophone]

Qualcomm Quick charge 3.0 ensures fast charging

Exclusive quick charge technology automatically detects and delivers the optimal charging current for any connected device.

Ensuring the quick and most efficient charge.

The charger is kept below 30 degrees to prevent overheating

Can withstand voltage up to 380V

COMPACT AND LIGHTWEIGHT FOR EASE OF CONVENIENCE TO CARRY AROUND.UNIVERSALLY COMPATIBLE: WORKS WITH ALL PHONES AND TABLETS

Output: DC 5V 3A/ 9V 2A/ 12V 1.5A

High Compatibility

Ultra-fast Charging