#JEANS jaren?!??

[jrueships]

it's like he said 'hmmm. What are all the things ted hates.. 🤔? and how many of them can i wear 😼..'

[rcvandenboogaard]

Een vreugdeloze bohème in de jaren vijftig

Toen ik klein was, in de jaren vijftig, waren er wel eens mensen die, staande voor een abstract schilderij, van Karel Appel bijvoorbeeld, zeiden: dat kan mijn kleine broertje ook. Dat was, en is niet waar natuurlijk: inderdaad kan iedereen met verf naar een doek smijten, maar kunst, in de zin van de juiste snaar raken, is iets anders. Toch schuilt er iets verleidelijks in de gedachte dat het maar…

[devosopmaandag]

Hoe de kunst mijn gemoed bespeelt

Het is de eerste keer dat ik in het Mudam (Musée d'Art Moderne Grand-Duc Jean) in Luxemburg kom. Het ligt wat verscholen in een hoek van een park, en dat voor museumarchitectuur van het zuiverste water: veel glas, veel wit, veel schuine lijnen, een oprijzende ijsberg. Eerst door een soort tunnel, dan de auto in een halfduistere parkeergarage, een modern chique hotel vlak naast het museum, en binnen een dame achter de balie die ons al telefonerend helpt. Mijn wat wankele liefde voor de hedendaagse kunst wordt meteen getest. En dan betreden G en ik een bijna leeg museum, met meer suppoosten dan bezoekers.

Cosima von Bonin, een grote ster in de kunst van nu, heeft er een overzichtstentoonstelling. Ik ben niet voorbereid op kunst die de hedendaagse populaire beeldcultuur tot onderwerp heeft. Stripfiguren, knuffels, gestileerde, vergrote dagelijkse objecten en beelden vullen brutaal zaal na zaal. Niets gebeurt in mij - of wacht, er gebeurt juist heel veel. Het is een zuiver gevoel van vervreemding in die Boninse wereld. Ik wijs het werk af, zaal na zaal, een gevoel dat steeds sterker wordt. Ik observeer mezelf daarin, dwalend en verloren in een dionysische wereld van ironie en opgevoerde 'pop culture'. Haar in de kunstwereld bewonderde humor, haar cultuurkritiek, haar status slaan dood in mij. Het is een krachtige ervaring.

Dan is er ook nog een kunsthistorisch overzicht van vrouwelijke pioniers in de computerkunst van de jaren 1960 tot 1991. De werken, een groot aantal op printpapier met gaatjes aan weerszijden, veel uitvergrote pixels op doek, onscherpe foto's, ogen al bijna archaïsch. Ik loop er rond met een welwillende zachtheid. Ik was kunststudent in de jaren '70. Maar de tentoonstelling waar ik mij werkelijk voor open is een retrospectief van Xanti Schawinsky (1904-1979), volkomen onbekend voor mij. Hij studeerde in de jaren '20 van de vorige eeuw aan het Bauhaus, ontvluchtte als Joods kunstenaar het nazi-regime in Duitsland en vertrok via het steeds fascistischer wordende Italië naar de Verenigde Staten. Op uitnodiging van Josef Albers, zijn docent aan het Bauhaus, ging hij lesgeven aan het Black Mountain College. Zijn oeuvre bestaat uit schilderijen, tekeningen, foto's, grafiek en werken voor theater Doorbreken van conventies in de verschillende disciplines, het zoeken naar een totaal-ervaring, het gebruik van het lichaam, het uitproberen van nieuwe technieken, dat alles kenmerkt zijn werk. Lopend van werk naar werk loop ik met de geschiedenis van de twintigste eeuw mee, loop ik langs een mensenleven.

Een beeld dat mij treft is de kunstenaar dansend op een groot schildersdoek, een van zijn manieren om het lichamelijke in de schilderkunst te onderzoeken. Het kost me weinig moeite hem in zijn atelier bezig te zien. Vlak voor me uit slentert een lange man, cool, met pet en splinternieuwe sneakers en zijn donker, lange jas nog aan. Zo terloops als een hand die de bladeren van een heg streelt, zo maakt hij eenhandig een foto met zijn telefoon – van de dansende Schawinsky. En voort slentert hij weer. Ik meen te weten wat hij voelt.

[joostjongepier]

Wat?   Brown Spot (Portrait of Andy Warhol as a banana) ((1984) door Jean-Michel Basquiat, Jean-Michel Basquiat (1984) door Andy Warhol, Los Cabazos 91984) door Jean-Michel Basquiat, China Paramount (1984), African Masks (ca. 1984) en Taxi, 45th/Broadway (1984-1985) door Jean-Michel Basquiat en Andy Warhol

Waar?   Fondation Louis Vuitton, Parijs

Wanneer?   31 juli 2023

Andy Warhol ken ik al een groot deel van mijn leven. Jean-Michel Basquiat ontdekte ik pas een paar jaar geleden. Sindsdien ben ik een groot fan van zijn werk. Van 1983 tot 1985 blijken beide kunstenaars nauw te hebben samengewerkt. Basquiat beweerde een miljoen schilderijen met Warhol samen te hebben gemaakt. Dat was lichtelijk overdreven. Het waren er in werkelijkheid zo’n honderdzestig. Beide kunstenaars werden in oktober 1982 aan elkaar voorgesteld door galeriehouder Bruno Bishofberger, die hen beiden representeerde. Ondanks het leeftijdsverschil klikte het meteen tussen de twee. Aanvankelijk werkten ze samen met Francesco Clemente, later zetten de twee hun samenwerking voort. De samenwerking tussen Warhol, Basquiat en Clemente leverde zo’n vijftien schilderijen op. De werken werden van studio naar studio vervoerd en elke kunstenaar voegde elementen toe, waarbij ieders eigen stijl zichtbaar bleef.

Warhol en Basquiat maakten verschillende portretten van elkaar, zoals Brown Spot (Portrait of Andy Warhol as a banana) en Jean-Michel Basquiat (in de pose van Michelangelo’s David). Toen Bishofberger de twee kunstenaars aan elkaar had voorgesteld, vroeg Basquiat hem om een foto van hem en Warhol te maken. Basquiat vertrok en twee uur later bracht zijn assistent het schilderij Dos Cabezas naar Warhol’s Factory. Hierop riep Warhol uit: “Oh, I’m so jealous! He’s faster than me.””

Een fraai voorbeeld van de samenwerking tussen Warhol en Basquiat is China Paramount.  Het door Warhol toegevoegde logo van Paramount Pictures staat voor de Amerikaanse filmindustrie, maar is ook een eerbetoon aan zijn toenmalige levenspartner Jon Gold, die bij het bedrijf werkte. Ronald Reagan, de acteur die president werd, propageerde in de jaren tachtig van de vorige eeuw goede handelsrelaties met China. Hieraan ontleent het werk zijn naam. Basquiats zwarte figuren geven aan dat de Afro-Amerikaanse bevolking niet meedeelt in de groeiende welvaart van de jaren tachtig.

Basquiats aandacht voor zijn Afrikaanse roots komt ook tot uiting in het meterslange werk Afrikan Masks. Warhol schreef hierover in zijn dagboek: “We painted an African masterpiece together. One hundred feet long. He’s better than I am, though” (29 mei 1984).

Taxi, 45th/Broadway geeft een autobiografische scène uit Basquiats leven weer. Toen hij een taxi wilde aanhouden, kreeg hij alleen maar beledigingen toegeschreeuwd. Kunstenaar Keith Haring, een vriend van Basquiat, zei hierover: “”Being black and a kid and having dreadlocks, he couldn’t even get a taxi. But he could spend $ 10,000 in his pocket.”

De tentoonstelling Jean-Michel Basquiat x Andy Warhol, Painting Four Hands is een grote tentoonstelling. Wat de vele werken vooral laten zien is het enthousiasme waarmee ze zijn gemaakt, de wederzijdse onderlinge inspiratie. De kunstscène in New York in de jaren tachtig was een bruisende creatieve smeltkroes.

[rotterdamvanalles]

De Van Oldenbarneveltplaats met de Lijnbaan en de Perry Sport, 1985. 🆕️

Johan van Oldenbarnevelt (1547-1619) pensionaris van Rotterdam 1576-1586, raadpensionaris van Holland 1586-1618. Stadspensionaris van 1576 tot 1586. Hij slaagde erin de positie van Rotterdam te versterken door onder meer de stad in 1581 een stem te geven in de Staten van Holland. Tijdens de tien jaren van zijn pensionarisschap werd Rotterdam de zevende van de grote steden van Holland, in plaats van de eerste van de kleine steden. Van Oldenbarnevelt speelde ook een belangrijke rol bij de oprichting van de VOC. Tijdens de godsdiensttwisten gedurende het Twaalfjarig Bestand (1609-1621) kwam Van Oldenbarnevelt, inmiddels raadpensionaris van de Staten van Holland, tegenover stadhouder Maurits te staan. Dit leidde in 1619 tot zijn terechtstelling. Zijn standbeeld staat voor het stadhuis.

Op 23 augustus 1666 werd door Jean Hennequin, koopman te Rotterdam, aan de Vroedschap het verzoek gericht om voor de bouw van een overdekte lijnbaan, waar 's zomers en 's winters gewerkt zou kunnen worden, een stuk land van het Gasthuis te mogen overnemen. Door het Gasthuis werd op 14 maart 1667 voor dit doel afgestaan een stuk land achter de molen 'de Witte Leeuw' en lopende van de Coolscheweg of Binnenweg tot de Kruiskade. Het meest westelijke gedeelte daarvan maakte de koper tot een lijnbaan

Perry Sport B.V. was een Nederlandse sportwinkelketen. Op 6 december 2023 werd het moederbedrijf van Perry Sport, Aktiesport en Sprinter failliet verklaard en alle Nederlandse winkels werden gesloten.

De geschiedenis van de keten gaat terug tot 1866, toen in Amsterdam het eerste Nederlandse filiaal van The English American Warehouse Perry & Co de deuren opende. Aan het einde van de 19e eeuw verzelfstandigde de Nederlandse tak, waarna het aanbod van sport- en vrijetijdsartikelen gestaag groeide.

De foto is gemaakt door de Fototechnische Dienst Rotterdam en komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam en van Wikipedia.

[posthavenblog]

De spirituele kracht van Santiago de Compostela: ultieme pelgrimsbestemming

Genesteld in de groene regio Galicië in het noordwesten van Spanje, staat Santiago de Compostela als een baken van spirituele betekenis en cultureel erfgoed. Bekend als het hoogtepunt van de Camino de Santiago, of de Weg van St. James, deze oude stad trekt al eeuwenlang pelgrims uit alle hoeken van de wereld. De reis naar Santiago de Compostella, een UNESCO-werelderfgoedlocatie, is veel meer dan een fysieke tocht; het is een transformerende ervaring doordrenkt met een diepe spirituele en persoonlijke betekenis.

De pelgrimstocht naar Santiago de Compostela dateert uit het begin van de 9e eeuw, toen het graf van St. Jakobus de Grote, een van de apostelen van Jezus Christus, werd naar verluidt in het gebied ontdekt. Volgens de legende zijn de overblijfselen van St. Jakobus werd per boot van Jeruzalem naar Noord-Spanje vervoerd, waar hij het Evangelie had gepredikt. Deze ontdekking maakte van de stad een van de belangrijkste christelijke Pelgrimsroute, die zelfs Rome en Jeruzalem kon evenaren.

De stad zelf is een bewijs van haar rijke historische en religieuze erfenis. In het hart ligt de prachtige kathedraal van Santiago de Compostela, een architectonisch meesterwerk dat al meer dan een millennium een symbool is van geloof en toewijding. De ontzagwekkende barokke gevel van de kathedraal, samen met de romaanse en gotische elementen, boeit bezoekers en weerspiegelt de artistieke evolutie die eeuwen beslaat. Binnen de heilige muren nemen pelgrims deel aan de traditionele rituelen, waaronder het aanraken van de Boom van Jesse van de centrale pilaar, Spanje te voet, en het dramatische zwaaien van de Botafumeiro, een enorme wierookbrander die de zuivering van de ziel symboliseert.

Wandelen over de Camino de Santiago is een unieke spirituele reis, die jaarlijks duizenden pelgrims trekt die verschillende routes doorkruisen, elk met zijn eigen historische en schilderachtige allure. De populairste route, de Camino Francés, begint in de Franse plaats Saint-Jean-Pied-de-Port en strekt zich uit over 780 kilometer aan uiteenlopende landschappen, van de ruige Pyreneeën tot de vruchtbare vlakten van Castilië en de weelderige Galicische heuvels. Elke stap langs de Camino is doordrenkt van geschiedenis, gekenmerkt door oude kerken, kloosters en hospices die door de eeuwen heen onderdak hebben geboden aan pelgrims.

De essentie van de bedevaart ligt niet alleen in de bestemming maar ook in de reis zelf. Pelgrims, bekend als peregrino's, ervaren vaak diepgaande persoonlijke transformaties terwijl ze lopen, reflecteren op hun leven, op zoek zijn naar duidelijkheid of eenvoudigweg de fysieke en mentale uitdagingen van het pad omarmen. De Camino koestert een diep gevoel van kameraadschap onder de wandelaars, die vaak verhalen delen, elkaar steunen en duurzame banden aangaan. Dit gemeenschapsgevoel, gekoppeld aan de reflecterende eenzaamheid van de wandeling, maakt de pelgrimstocht tot een krachtige spirituele onderneming.

De aantrekkingskracht van Santiago de Compostela reikt verder dan zijn religieuze betekenis. De stad is een levendig cultureel centrum, bekend om zijn levendige festivals, traditionele Galicische muziek en culinaire hoogstandjes. Het Feest van St. James, gevierd op 25 juli, is een spectaculair evenement met optochten, vuurwerk en traditionele dansen, die bezoekers van over de hele wereld trekken. De lokale keuken, gekenmerkt door verse zeevruchten, stevige stoofschotels en de beroemde Galicische empanadas, biedt een heerlijke gastronomische ervaring die een aanvulling vormt op de spirituele reis.

De afgelopen jaren heeft de Camino de Santiago een heropleving in populariteit gekend, waarbij niet alleen vrome katholieken werden aangetrokken, maar ook mensen met verschillende achtergronden die op zoek waren naar spirituele vernieuwing, avontuur of een breuk met het hectische tempo van het moderne leven. De pelgrimstocht biedt een unieke kans om zich los te maken van de technologie, opnieuw verbinding te maken met de natuur en innerlijke vrede te vinden door eenvoud en contemplatie.

Santiago de Compostela blijft een tijdloos symbool van geloof, doorzettingsvermogen en de transformerende kracht van pelgrimstochten. Of ze nu gemotiveerd zijn door religieuze toewijding, persoonlijke reflectie of de aantrekkingskracht van avontuur, degenen die aan de reis naar deze heilige stad beginnen, maken deel uit van een rijk tapijt van geschiedenis en spiritualiteit. Het pad naar Santiago de Compostela is meer dan alleen een route op een kaart; het is een reis naar het hart en de ziel van degenen die het bewandelen, een pelgrimstocht die levens blijft inspireren en transformeren.

[keynewssuriname]

Schietterrein Defensie naar NAVO-standaard dankzij defensie samenwerking met Frankrijk

De OP Savannah, het schietterrein van het Nationaal Leger (NL) in Para, is met medewerking van Franse militairen opgeschoond, gemoderniseerd en geüpgraded naar de standaarden van het Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO). Het 9e Regiment Infanterie der Marine (9e Régiment d'Infanterie de Marine, RIMa) was van 8 tot en 19 april 2024 met 19 legervoertuigen en een detachement van meer dan 70 personeelsleden in Suriname. Er is tijdens de missie ook een beschietingscampagne gehouden. De Franse ambassade voor Suriname en Guyana maakt in een bulletin op haar website bekent dat de upgrade van de schietbaan het hoogtepunt was van meer dan twee jaar werk door de Franse militairen om het schietterrein op te schonen en aan te passen aan de moderne normen. Uit andere bronnen wordt vernomen dat het schietterrein van de OP Savannah door al die schietacties door de jaren heen verontreinigd was met allerlei soorten munitie. Een ingenieursbureau van FAG en experts in het neutraliseren van explosieven uit Martinique hebben een mijn opruiming en sanering van de locatie uitgevoerd. Het gerenoveerd schietcomplex is in aanwezigheid van de Franse ambassadeur Nicolas de Lacosteen en de Franse defensieattaché, luitenant-kolonel Jean-Marc Moulin tijdens een korte plechtigheid opnieuw in gebruik genomen door minister Krishna Mathoera van Defensie en legerbevelhebber kolonel Werner Kioe A Sen. De modernisering van de oefenlocatie in de OP Savannah duurde twee jaar en is het resultaat van een gezamenlijke operatie van het 9e RIMa en het Nationaal Leger, onder supervisie van deskundigen ter zake. Deze upgrading van de standaarden maakt het mogelijk dat Suriname kandidaat kan worden voor het organiseren op eigen grondgebied van internationale operaties en trainingen zoals TRADEWINDS, waarbij Caribische landen elke twee jaar samenkomen voor gezamenlijke oefeningen. De minister heeft de bijdrage van Frankrijk aan de vooruitgang van het Surinaamse leger verwelkomd en het belang onderstreept van een goede samenwerking tussen de twee landen die een gemeenschappelijke grens delen, waarop voortdurend inspanningen op het gebied van veiligheid moeten worden geleverd. Ze herinnerde zich haar officieel bezoek aan Frankrijk (Frans-Guyana, 1 juli 2022), waar ze haar Franse collega Sébastien Lecornu ontmoette. Deze acties maken deel uit van een duurzame samenwerking, die vruchten afwerpt,’ aldus een passage in het dagblad France-Guyane van woensdag 24 april. Mathoera heeft haar dankbaarheid uitgesproken aan drie Franse legerofficieren die in de afgelopen twee jaar leiding hebben gegeven aan het project OP Savannah. Tijdens de missie hebben de Franse troepen uitrusting overhandigd aan het Surinaams leger. Het bezoek van het 9e RIMa detachement was tevens een gelegenheid om verschillende individuele wapens samen met Surinaamse collega’s uit te proberen en om de jonge Franse officieren instructies te geven in tactiek, wapenonderhoud, sport, eerste hulp bij gevechten. De OP Savannah is een uitstekend als oefenterrein voor Franse troepen die in Frans-Guyana zijn gestationeerd, trainingen die de strijdkrachten niet in het buurland kunnen doen.   Read the full article

[peterpijls1965]

Dirk Da Davo + Jean-Marie Aerts = DDDJMX EP !!! | Le Meilleur de la Synth Pop des Années 80 (synthpop80.com)

Jean-Marie Aerts, gitarist van Tiens Counter (?) en T.C. Matic, heeft het nooit plezant gevonden dat hij na het uiteenvallen van de band uit Oostende niet met zanger Arno Hintjes verder mocht, toen deze koos voor een solocarrière met jongere muzikanten.

Aan Aerts lag het niet, vond hij zelf. Ook hij, niet op de laatste plaats hij, had als gitarist het nodige bijgedragen aan het geluid van T.C. Matic, een wonderlijk stijlboeket.

Arno Hintjes liet niet na het over een 'Europees' geluid te hebben, maar Oostende heeft een haven, dus dat was logisch.

Tijdens optredens in Groningen, T.C. Matic tourde zich suf in de jaren '80, hadden ze niet terug van het Belgische kustgeluid, maar de mensen betaalden ook daar voor een kaartje.

Ik weet verder niets van Jean-Marie Aerts, behalve dat ik hem twee a drie keer zag optreden. Het onopvallendst was hij in de Vereeniging (Nijmegen), maar was hij daarom niet in vorm?

Eerlijk gezegd leek hij me in diverse opzichten de meest beschaafde van het stel, al had Jean-Marie zijn balorige momenten.

#jeanmarieaerts #tcmatic

[fandomsinabookshelf]

Ibizaarmbandjes: de ultieme zomerse accessoires!

Ibizaarmbandjes: de ultieme zomerse accessoires! Hey daar, zonneaanbidders en festivalgangers! Ben je klaar om je zomerse ‍stijl naar een hoger niveau te tillen? Zoek niet verder, ⁤want wij hebben dé must-have accessoires ‌van ⁤dit seizoen voor je ‍gevonden: Ibizaarmbandjes! Deze​ kleurrijke, bohemian sieraden zijn de perfecte toevoeging aan je zomerse outfits en een absolute must om je festivallook ‌compleet te maken. Of je nu ⁣op het strand danst, een poolparty⁣ bijwoont of gewoon casual‌ rondhangt, deze armbandjes geven je een ⁢instant⁣ zomergevoel en laten je​ stralen ‌in de zon. Dus, laat die geest van avontuur los en ontdek waarom Ibizaarmbandjes de ultieme zomerse accessoires zijn!Inhoudsopgave1. "De ⁢geschiedenis van Ibizaarmbandjes: vanVragen en antwoordenOm het af te ronden1. "De geschiedenis van Ibizaarmbandjes: vanIbizaarmbandjes ‌zijn al⁣ geruime tijd een iconisch accessoire dat ⁤synoniem staat voor ⁣de zomerse vibes ⁢ van⁤ het prachtige eiland Ibiza. Deze kleurrijke en bohemian armbandjes‍ hebben een interessante geschiedenis, die teruggaat ‍tot de jaren 60. Ze werden oorspronkelijk gemaakt door lokale ‌ambachtslieden op⁣ het eiland,⁤ die gebruik maakten van natuurlijke materialen zoals kralen,‍ schelpen en stoffen om unieke en handgemaakte ‌armbandjes te⁣ creëren. Wat begon als ‍een lokaal ambacht, ⁣groeide al snel uit tot⁤ een internationale trend. Ibizaarmbandjes werden populair‌ bij reizigers die het eiland bezochten en wilden pronken ⁣met een ‌souvenir​ dat de ⁢relaxte en vrije sfeer van ⁢Ibiza belichaamde. Deze armbandjes werden al⁢ snel een ⁤vast onderdeel van de festivalcultuur en zijn tegenwoordig een⁢ must-have ​accessoire voor de zomer. Ze worden gedragen door​ mannen en vrouwen van alle leeftijden, en zijn‍ een perfecte aanvulling op elke outfit voor een ​casual en zorgeloze look. De⁤ diversiteit in‍ stijlen en materialen van ‌Ibizaarmbandjes is‌ misschien wel het meest intrigerende aspect ervan. Van kleurrijke⁢ kralen armbandjes met vrolijke⁣ bedels tot stijlvolle leren armbanden⁢ met metalen ⁣details, er is⁢ een Ibizaarmbandje voor iedereen.‌ Daarnaast zijn er ook talloze ‍variaties in patronen en technieken, zoals macramé en weven, die‌ deze armbandjes nog unieker maken. Het mooie ​is dat ze allemaal met de⁤ hand gemaakt zijn, waardoor elk armbandje⁤ een eigen verhaal en energie heeft. Of‍ je nu ‍van plan bent om naar Ibiza‌ te reizen of gewoon de zomerse vibes van het eiland wilt omarmen, een⁤ Ibizaarmbandje is een ​perfecte manier‍ om je outfit ⁣op te⁣ fleuren en ⁤een beetje​ zomerse magie toe te voegen. Dus waar wacht je nog op? Ga ⁢op zoek naar dat perfecte armbandje dat jouw unieke stijl weerspiegelt en je helemaal in‍ de ​zomerstemming brengt. Vergeet⁤ niet om te mixen‌ en matchen, en experimenteer⁣ met verschillende stijlen en kleuren om jouw ultieme zomerse​ accessoire te vinden.​ Vragen en antwoordenQ: Wat zijn ⁢Ibiza armbandjes? A: Ibiza armbandjes zijn​ trendy en kleurrijke accessoires die je kunt dragen tijdens de zomer. Ze zijn geïnspireerd op de relaxte en⁢ bohemian sfeer van het prachtige Ibiza. Q: Waar ‌komen Ibiza⁣ armbandjes vandaan? A: De naam 'Ibiza ‍armbandjes' weerspiegelt de oorsprong van deze accessoires. Ze zijn ontstaan op ‌het prachtige eiland Ibiza, waar ze ‌een essentieel onderdeel zijn geworden van de ⁢zomerse ‍stijl. Q: ⁤Wat⁣ maakt Ibiza‌ armbandjes ‍zo speciaal? A: Wat Ibiza armbandjes zo speciaal maakt, is hun unieke ontwerp en‍ stijl. Ze zijn vaak ‍handgemaakt en bevatten verschillende elementen, zoals kralen, schelpen, veertjes en kleurrijke touwtjes. Deze combinatie​ van materialen geeft ze een authentieke en‌ onderscheidende uitstraling. Q: ‍Welke ⁢outfits kunnen gecombineerd worden⁤ met Ibiza armbandjes? A: ⁣Het leuke aan Ibiza​ armbandjes is dat ze bij bijna elke outfit passen. Of je nu‍ een zomerjurkje draagt, een jeans met een leuke top, of⁣ zelfs een bikini, de armbandjes voegen een ​speels en bohemian tintje toe aan je look. Q:‍ Hoe draag je Ibiza armbandjes?

A:⁢ Ibiza armbandjes kunnen op verschillende manieren gedragen worden. Je kunt ze enkelvoudig dragen, als een armband, of je ‍kunt meerdere armbandjes combineren voor een gelaagd​ effect. ⁣Het hangt allemaal af van je persoonlijke⁢ stijl en voorkeur. Q: Waar kan ik Ibiza armbandjes kopen? A: Ibiza armbandjes​ zijn tegenwoordig op veel plaatsen verkrijgbaar. Je kunt ze vinden in boetieks, op⁢ lokale markten,​ en online op verschillende websites. Het is ook leuk om ze te kopen ⁤op het eiland Ibiza zelf, als ⁣je daar‍ de kans hebt ‌om te winkelen. Q: Zijn Ibiza armbandjes geschikt voor mannen en vrouwen? A: Absoluut! Ibiza ⁣armbandjes zijn zowel voor mannen ‌als vrouwen een geweldige accessoire. Er zijn ‍specifieke ontwerpen die meer gericht zijn op vrouwen, maar er zijn ook stoerdere en ⁣minimalistische opties ​die perfect zijn ⁢voor mannen. Q:‍ Kunnen Ibiza armbandjes ook als cadeau worden gegeven? A: Zeker weten! Ibiza armbandjes zijn een perfect ⁤cadeau‌ voor vrienden, familie, of zelfs als een traktatie voor‍ jezelf. ⁣Ze zijn betaalbaar en hebben‍ een persoonlijke en zomerse touch die mensen zeker zullen waarderen. Q: Hoe onderhoud ik mijn Ibiza armbandjes? A: Het onderhouden⁢ van je Ibiza armbandjes is eenvoudig. Vermijd blootstelling aan water, vooral als ze zijn gemaakt van kwetsbare materialen zoals schelpen of kralen. Bewaar ze⁢ op‌ een veilige plaats, ⁢zodat ze niet ⁢in de knoop raken. Met ​wat liefde en zorg zullen je armbandjes‌ je⁣ nog lang ​plezier geven. Om het ⁤af⁢ te rondenEn zo,⁤ beste lezers, zijn we aan het einde gekomen ⁤van‍ dit artikel over Ibiza armbandjes ‌- ⁤de ultieme zomerse accessoires! Hopelijk​ heb je genoten van het verkennen van de kleurrijke en levendige wereld van deze‍ trendy armbandjes. Of je nu een festivalganger‌ bent of gewoon‍ op zoek bent​ naar een leuke⁣ toevoeging aan ⁣je zomerse ⁢outfits, onthoud dat Ibiza ⁤armbandjes je altijd in de juiste stemming zullen brengen. Of je nu kiest voor een eenvoudige en subtiel armbandje of een statement‍ maakt met een heleboel verschillende, deze accessoires zorgen ervoor​ dat je er altijd stijlvol en zomers uitziet. ⁤Ze geven je ensembles een⁤ vleugje bohemien en laten je de vrijheid en speelsheid van de zomer voelen. ‌Dus waar wacht je​ nog op?⁢ Ga ⁤naar⁢ die marktkraampjes, surf het web af of maak ​er ⁣gewoon zelf een⁢ -⁢ de mogelijkheden zijn eindeloos! Neem een beetje Ibiza met je mee, waar je ook bent. Of het nu op het strand, op een feestje⁢ of gewoon tijdens​ je dagelijkse ⁣avonturen is, deze ⁢armbandjes zorgen ervoor​ dat je altijd het gevoel hebt ​dat je op ‍vakantie bent.⁢ Dus vergeet niet om ze⁤ mee te ⁤nemen in je koffer en ze te‌ matchen met je favoriete zomeroutfits. Je zult er gegarandeerd​ stralend uitzien! Bedankt voor het ⁢lezen en hopelijk ‍heb je wat inspiratie opgedaan ⁣om je sieradencollectie een upgrade te geven. Vergeet niet ‌om de ⁢Ibiza vibe vast te ‌houden, zelfs als de zomer ⁤voorbij is. Blijf kleurrijk, blijf levendig en blijf genieten van de eindeloze zomerdagen ⁢met⁤ je favoriete Ibiza armbandjes om je‍ pols. Tot de volgende keer! ⁣

[havenpoort]

Westerhout Haarlem vanaf 1902

We zijn nog steeds in de Weterhout. De zuidelijke entree van Haarlem, vooral voor mensen die komen uit de Bollenstreek. We gaan kijken hoe de wijk zich de laatste 100 jaar heeft ontwikkeld.

Startpunt van het verhaal is de witte villa Westerhout, met de mooie cederbomen ervoor, aan de Wagenweg in Haarlem. Deze villa uit 1923 had eigenlijk Wagenweg 53 als adres moeten hebben, maar kreeg het adres Westerhoutpark 1a, omdat de voordeur aan de zijkant van het gebouw zit en Westerhoutpark 1 al vergeven was. Bij de villa hoort het witte koetshuis. Samen nemen ze de ruimte in van het oude, grotere en zogenaamd rode buiten Westerhout dat hier stond. Dit rode, vanwege de rode baksteen, buitenhuis was het hoofdgebouw op de voormalige buitenplaats Westerhout. Het stond dichter bij de Wagenweg, op dezelfde lijn als de voorgevel van het genoemde koetshuis. Het buiten werd in 1913 gesloopt, toen de bebouwing van de buitenplaats al grotendeels voltooid was.

Het Nieuws van den Dag van 3 oktober 1902 meldt:

‘Te Haarlem is gisteren de fraaie  buitenplaats  „Westerhout”, van Mevr. Visser van Hazerswoude,

aan den Wagenweg, onder Heemstede, in openbare veiling in massa gekocht voor f 124960.- door den architect J. van de Ban, voor de ‘Eerste  Kennemer Bouwmaatschappij’.(...) Westerhout zal zeer waarschijnlijk als bouwterrein geëxploiteerd worden.

Waaruit bestaat deze buitenplaats precies?

De gehele buitenplaats is groot 2 hectaren, 14 aren en 40 centiaren, aan de westzijde begrensd door de Wagenweg, aan de noordzijde door de Meesterlottelaan, en aan de zuidzijde door ‘Spruitenbosch’. De eeuwenoude scheidingsmuur tussen de buitenplaatsen Westerhout en Spruitenbosch staat er ook nu nog gedeeltelijk. Aan de oostzijde ligt Westerhout tegen ‘Houtrust’ aan, een perceel van 1700m2 dat tegelijk in de verkoop gaat.

De verkoopbrochure geeft voor Westerhout negen kavels van verschillende grootte aan:

Verreweg het grootst, 16105 m2, is kavel VIII, die wordt omschreven als ‘De Buitenplaats genaamd “Westerhout” bestaande uit kapitale Heerenhuizing.

Tegen de Meesterlottelaan aan bevinden zich zes kavels, de I t/m VI, over een totale lengte van 102 meter. Van oost naar west bezien is de eerste kavel 20x27m, de tweede 22x27m. De kavels I tot en met VIII van Westerhout. Op de eerste kavel staat de nieuwe Oranjerie, gebouwd in 1893.

De Verstening van ‘Westerhout’: duurde bijna een eeuw. Op het oude, historische zand van Westerhout verliep de verstening van zonder plan. Ze begon in 1903 en werd pas in 1998 afgerond.

Volgens Harry Mulisch was Westerhoutpark 18 een gekkenhuis. Met het Diaconessenhuis om de hoek en de Mariastichting en het Sint Elisabeth Gasthuis in de buurt, was de straat met zijn ruim bemeten huizen aan de rand van de Haarlemmerhout aantrekkelijk voor allerlei institutionele en particuliere zorgverleners.

Het Westerhoutpark was gedurende maar enkele jaren echt een park. De villa Westerhoutpark 4 kreeg de naam Boschwijk en nummer 8 die van Klein Westerhout.

Maar het bleef geen park. Zoals gezegd kapten Hazerwoudse werklozen de bomen, op de ontboste grond werden huizen gebouwd en het Westerhoutpark kreeg het karakter van een straat.

Tegen de oorspronkelijke bedoeling van een park in de trant van het Wilhelminapark in, want anders was er wel de naam Westerhoutstraat aan gegeven en de straat met die naam aan de overkant in het Bosch en Vaartkwartier aan een andere buitenplaats gekoppeld.

De namen zijn al op 13 maart 1902, dus vóór de verkoop, door de gemeente Heemstede vastgesteld. Bij deze naamgeving en ook die van de straten in het Bosch en Vaartkwartier, heeft Jean Baptiste van Merlen, prominent lid van de Heemsteedse gemeenteraad en zoals eerder gezegd broer van mevrouw Vissers van Hazerswoude, een belangrijke vinger in de pap gehad.

Maar het is niet nodig de historische parktuinen van zowel Brants-De Neufville als Visser van Hazerswoude-Van Merlen onder het tapijt te schuiven. Er zijn beschrijvingen van de bijzondere fraaie tuin van de Dirk Visser van Hazerswoude en zijn echtgenote, van een park dat een semipubliek karakter had. Het zag er heel mooi uit, getuige het volgende citaat.

‘Langs den Hout vergastte de wandelaar zich aan het prachtige uitzicht naar de duinen. (...) Mevrouw Visser van Hazerswoude genoot ook van het ruime vergezicht over de weiden naar de duinen vanuit haar buiten Westerhout. Juist tegenover het huis placht de ooievaar jaarlijks op zijn nest terug te keren. Vooral de pauwen, die achter in de plaats bij den stal in den Hout rustig op het gras rondkuierden, hadden altijd niet minder bekijks, dan de fraai aangelegde tuin.’

En het uitzicht naar de duinen? Nog in 1907 spreekt een Heemsteedse brochure van “het villapark ‘Westerhout’, dat met Spruytenbosch een schoon gezicht heeft op de naburige duinen”. Maar die situatie was toen al een jaar of zes achterhaald.

De beschrijvingen en foto’s maken duidelijk, dat Visser van Hazerswoude in de negentiende eeuw de traditie van de ‘op Engelsche wijze’ aangelegde parktuin van de kunstzinnige Jan Jacob Brants in de achttiende eeuw heeft voortgezet. Het zegt veel, dat tegenstanders van de verkoop van Westerhout in 1903 met een plan kwamen vernieling van ‘het park van Westerhout’ te voorkomen.

In 1927 werd de Westerhout bij Haarlem gevoegd. Een van de gevolgen van deze annexatie was een bekend verschijnsel: belastingvlucht.

Vermogende mensen verhuisden, omdat ze er niets voor voelden de hogere belasting van Haarlem te betalen. Zo verkocht De Favauge zijn buitenplaats Spruitenbosch in 1927 en Honig deed hetzelfde met zijn herenhuis Bosch en Vaart.

Hoeveel het voor hen uitmaakte? Bij een jaarinkomen van 50.000 gulden scheelde het 5% van dit bedrag, bij een bedrag van een ton 8,5%. Bovendien kende Haarlem opcenten op zowel de personele belasting als de vermogensbelasting, maar Heemstede niet.

Alleen de herinnering aan dit fraaie park van de familie Visser van Hazerswoude, en voor hen BrantsDe Neufville, leeft voort in de anders onbegrijpelijke straatnaam: Westerhout-park.

In 1952 werden op de tuin die oorspronkelijk deel uitmaakte van het perceel waarop nummer 2 was gebouwd, zogenaamde stadsvilla’s gebouwd, de woningen Westerhoutpark 2a, 2b en 2c.

Het terrein waarop het inmiddels ook afgebroken nieuwe Vitae Vesper stond, is in 2017/2018 opnieuw bebouwd, met in totaal elf woningen. Aan de Wagenweg zijn tussen de ‘smederij Felix’ en de Meesterlottelaan drie woningen gebouwd, waar eerder ook al drie woningen stonden. Tussen de Meesterlottelaan en het Westerhoutpark zijn aan de Wagenweg twee woningen gekomen en om de hoek in het Westerhoutpark zes.

Het Westerhoutpark is in de 20e eeuw geen gewone straat. Eerst werd gesproken van twee straten, de noordelijke gebogen en de zuidelijke rechte straat, met een verbinding naar de Koningin Wilhelminalaan, waarvoor er altijd maar één naam is gehanteerd.

Kenmerkend voor beide delen is hun architectonische pluriformiteit. De herenhuizen waren bestemd voor welgestelden, maar de realiteit was anders. Vaak herbergden ze kantoren of bedrijven, voor langere of kortere tijd.

25-11-2023

[levisgeekstuff]

X-Cutioner's Song

In 1992 zette de 'X-Cutioners Song' crossover, geschreven door Scott Lobdell, Peter David en Fabian Nicieza, de wereld van de X-Mannen op zijn kop. Deze verhaallijn werd gelanceerd tijdens de hoogdagen van de X-Men populariteit én de comicshype van de jaren ‘90. En geloof mij, niets ademt die periode meer uit dan 'X-Cutioner's Song'. Een verhaallijn boordevol actie met passend artwork (je weet wel, uniformen van de X-Mannen bezaaid met riemen en zakjes en geen mens die weet wat er in zit 🙂) van toen nieuwe sterren als Andy Kubert, Greg Capullo, Brandon Peterson en Jae Lee. Sowieso de moeite waard om eens te herlezen. Is dat makkelijk te doen met de Nederlandse uitgeven? Je ziet het in deze leesgids 👉 

Cable

Het verhaal begint op een moment dat de verschillende X-Teams al best veel tegenslag te verwerken hadden gekregen in hun series. X-Factor was ingelijfd door de Amerikaanse overheid en Colossus had net zijn broer Mikhail verloren aan zelfmoord. Psylocke probeerde Cyclops en Jean Grey uit elkaar te drijven en Wolverine werd gedwongen zijn geliefde Mariko te doden nadat zij was vergiftigd. 

Daarnaast was er ook nog Cable, die de New Mutants had overgenomen en ze omgedoopt tot het para-militaire X-Force. Dat gebeurde helaas nadat de Nederlandse uitgaven van de New Mutants al gestopt waren. Wel aan te raden om te lezen voor je in de X-Cutioners Song duikt, is de eerste miniserie van Cable: ‘Blood and Metal’. Die verscheen als limited serie achterin de reeks X-Mannen vanaf nummer 130 tot 138. Naast fraai tekenwerk van John Romita Jr biedt dit verhaal ook inkijk in de band tussen Cable en slechterik Stryfe.

Marvel Superhelden

Alsof al die bovengenoemde ellende nog niet genoeg was, worden de X-Mannen in het eerste deel van ‘X-Cutioner’s Song’ plots aangevallen door de Four Horsemen van Apocalypse én wordt een aanslag gepleegd op Professor X door Cable 😱. Dit verhaal uit de Amerikaanse Uncanny X-Men 294 verscheen bij ons gewoon netjes in X-Mannen 134.

Na dit eerste deel had je als fan van Nederlandstalige comics misschien kunnen vrezen. De ‘X-Cutioner’s Song’ sneed namelijk door vier lopende Amerikaanse series,  Uncanny X-Men, X-Factor, X-Men en X-Force, waarvan er slechts 2 vast werden uitgegeven door Juniorpress. Om het allemaal overzichtelijk te houden én om de deeltjes uit X-Force en X-Factor niet te moeten missen of inpassen in de andere series, werden gelukkig enkele nummers van ‘Marvel Superhelden’ ingeschakeld door JP.

Conflict

Zo stappen we voor deel 2 van het verhaal, dat begint vlak na de aanslag op Charles Xavier, dus over naar Superhelden 55. Daarin lees je de vertaling van X-Factor 84, wat mij betreft één van de meest onderschatte comics uit de 90’s. Peter David zet hier de verschillende methoden en eigenschappen van elk X-team vakkundig tegenover elkaar. Die verschillen tussen de teams en personages zijn doorheen de hele crossover een constante. Zo zien we ook hoe de X-Mannen alles behalve tevreden zijn met de gewelddadige weg die X-Force is ingeslagen en krijgen we ook een gesmaakte confrontatie tussen Wolverine, Cable en Bishop, die andere tijdreiziger uit de 90’s comics. 

Verrassend goed einde

Het verhaal gaat zo afwisselend verder tussen de serie X-Mannen en de Marvel Superhelden reeks en bouwt steeds verder op. Een veelvoorkomende klacht bij grote crossovers is dat het einde tekortschiet. Dat is hier gelukkig niet het geval. Ondanks wat je misschien van een 90’s comic zou verwachten, ligt de focus hier niet op een massale vechtpartij met tientallen personages maar op de dynamiek tussen Cable en Stryfe. Mooi om te zien hoe de makers een omvangrijk conflict weten terug te brengen tot een intens persoonlijk gevecht. Maar er is natuurlijk nog meer wat de finale van dit verhaal legendarisch maakt. Denk maar aan het Legacy virus dat hier voor het eerst opduikt en nog vele jaren grote gevolgen zou hebben voor de X-Mannen en aanverwante series.

Epiloog

Na het hoofdverhaal volgde in Uncanny X-Men nog een epiloog met ‘Song’s End’. Een verhaal dat ook bij ons verscheen, in X-Mannen 137. In dit ontroerende verhaal zien we hoe Professor X tijdelijk weer kan lopen en op sleeptouw wordt genomen door Jubilee. Een hoogtepunt uit de geschiedenis van de X-Men vind ik zelf!

Checklist

Cable: Blood and Metal: X-Mannen 130 - 138 (limited serie achterin) X-Cutioner’s Song: X-Mannen 134 Marvel Superhelden 55 X-Mannen 135 Marvel Superhelden 56 X-Mannen 136 Marvel Superhelden 57

Epiloog: X-Mannen 137

Wil je het nog makkelijker? In Marvel Superhelden Omnibus 10 vind je het grootste deel van het verhaal ook terug. 😉

[joostjongepier]

Wat?   Kipp Stagg ST325 (1964), Taylor Mead’s Ass (1964), Young Male (1956), Querelle (1982), Jed Johnson (ca. 1978), Ladies and Gentlemen (Ivette and Lurdes (1975), Self-Portrait in Drag (1980) en Torso (Mail Genitals) (1977) door Andy Warhol

Waar?   Tentoonstelling Andy Warhol, Velvet Rage and Beauty in Neue Nationalgalerie, Berlijn

Wanneer?    8 augustus 2024

Bij mijn vorige bezoek aan Berlijn was de Neue Nationalgalerie gesloten voor een ingrijpende renovatie. Die is in 2021 afgerond, dus nu kan ik dit museum voor moderne kunst wel bezoeken. Naast de vaste collectie is er op dit moment een tentoonstelling te zien over Andy Warhol.  Bij de kassa staat een bord waarop ouders worden gewaarschuwd voor de expliciete seksuele aard van de tentoonstelling. En daarmee is geen woord teveel gezegd. De mannelijke geslachtsdelen zijn alom aanwezig.

Voor ik echter het hoofddeel van de tentoonstelling bezoek, is er een etage lager een expositie van filmfragmenten, zoals eindeloze opnames van iemand die aan het slapen of eten is. Ook zijn er een drietal opnames van de hoofden van jongemannen, waaronder Kipp Stagg. De meest interessante film is van twee mannenbillen. Deze behoren toe aan Taylor Mead. Nadat hij allerlei bewegingen heeft gemaakt, tovert hij voorwerpen tevoorschijn (schaartje, boek). Hij laat deze  tussen zijn benen verdwijnen, suggererend dat hij ze in zij  achterwerk steek (‘shove them up his ass’).

Het doel van de tentoonstelling wordt als volgt omschreven: “reflecteren op de biografie van de kunstenaar, gezien tegen de achtergrond van de (queer) historische gebeurtenissen tijdens zijn leven, van 1928 tot 1987.” De tentoonstelling begint met tekeningen van jongemannen in de tweede helft van de jaren vijftig. Geïnspireerd op het boek van Jean Genet, Querelle de Brest, ontwierp Warhol affiches voor de film die Fassbinder hiervan maakte. Hij fotografeerde twee shirtloze mannen in allerlei poses. De nadrukkelijke rol van de tong roept een erotische spanning op die slechts kan eindigen in de dood. In de film zingt Jane Moreau het lied Each man kills the thing he loves. Dit motto, ontleend aan Oscar Wilde, kreeg door Aids een wrange nieuwe lading.

Na een aanslag op Warhols leven, bezocht Jed Johnson, sinds kort medewerker van Warhols Factory hem dagelijks. Nadat de kunstenaar uit het ziekenhuis was ontslagen, trok Johnson bij hem  in. Ze leefden twaalf jaar samen. Johnson liet zich niet graag door Warhol fotograferen, zodat er maar een beperkt aantal foto’s is uit hun tijd samen.

In de serie Ladies en Gentlemen brengt Warhol de drag- en transgemeenschap van New York in beeld. Ook is er een serie Polaroid-zelfportretten te zien, waarop de kunstenaar in drag poseert.

En dan zijn er natuurlijk nog al die mannelijke geslachtsdelen waar ik mee begon. De serie Torsos is gebaseerd op 1664 Polaroids. Daarvan  werden er 58 omgezet in schilderijen. Een afbeelding van een werk uit deze serie werd door Tumblr gecensureerd. De serie Torsos werd voortgezet met Seks Parts, waarin expliciet seksuele handelingen worden afgebeeld.

[rotterdamvanalles]

Fabeltjeskrant. (met een link naar rotterdam vreewijk)

Foto 📸 Meneer de Uil met de Fabeltjeskrant

In 2005 werd het programma in Nederland verkozen tot beste kinderprogramma van de 20e eeuw, ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan van de Nederlandse kindertelevisie.

Aan het einde van elke aflevering wenst Meneer de Uil de 'kijkbuiskinderen' een goede nachtrust toe. Hij doet dit door middel van een omgekeerde knipoog – oftewel een open knipoog, waarbij de ogen gesloten zijn – met zijn rechteroog (voor de kijkers links). Af en toe kwam er in de jaren zeventig een aflevering voorbij waarin hij juist een omgekeerde knipoog gaf met zijn linkeroog, een bewuste gimmick van de samenstellers. Het viel diverse kinderen op en er werden ook brieven over geschreven. In de nieuwere afleveringen in de jaren tachtig en bij de latere herhalingen van oudere afleveringen kwam deze gimmick niet meer voor. Het begin- en eindfilmpje was een zogenaamde 'stop-motion' of animatiefilm, gemaakt door de Nederlandse trucfilm-cameraman Hans Olivier geassisteerd door Hongaarse cineast Ben Csánky.

Het brein achter De Fabeltjeskrant was Leen Valkenier. Hij baseerde de belangrijkste personages op mensen die hij kende uit de Rotterdamse wijk Vreewijk. Het programma werd geproduceerd door Thijs Chanowski. In opdracht van hem ontwierp kunstenares Marie Troost de karakteristieke blauw-gele Meneer de Uil in de zomer van 1967. De oehoe vormde haar inspiratiebron. De overige poppenreeks werd aanvankelijk gemaakt door Joke Aletrino en later door Henriette Beukers-Lenselink en Henk Beukers. De Fabeltjeskrant werd voor het eerst uitgezonden op 29 september 1968 door de NTS. De eerste fabels en personages waren geïnspireerd op de verhalen van Jean de La Fontaine, maar al snel ging het programma meer op het 'echte leven' lijken.

In de vier jaar waarin de eerste serie op de televisie was ontwikkelde De Fabeltjeskrant zich tot het best bekeken programma van die tijd. Het aantal kijkers lag tussen de één en twee miljoen per dag en dat waren lang niet allemaal kinderen of hun ouders. Vertaalde versies van De Fabeltjeskrant waren ook buiten het Nederlandstalig gebied zeer in trek.

Ogenschijnlijk was het programma bedoeld voor kleuters, door Meneer de Uil aangesproken als kijkbuiskinderen, maar door allerlei toespelingen op de landelijke politiek was het ook voor veel volwassenen een leuk programma. Zo werkte in een periode dat Joop den Uyl minister-president was van Nederland, een Meneer de Uil die uit de Fabeltjeskrant voorlas bij veel mensen op de lachspieren.

Foto en Informatie komen van wikipedia.

[leondesignnederland]

Wat maakt een leren portemonnee tot het perfecte cadeau voor mannen?

Schenken is een kunst, een gebaar dat emoties en waardering omvat. Onder de overvloed aan keuzes is een leren portemonnee een tijdloos en verfijnd geschenk dat weerklank vindt bij mannen van alle leeftijden. Op het gebied van lederen accessoires is LeonDesign een pionier en biedt een samengestelde collectie die het geven van cadeaus omzet in een onvergetelijke ervaring.

De allure van leren portemonnees:

Onthulling van de elegantie Een leren portemonnee is niet alleen een handig item; het is een statement-stuk dat zowel functionaliteit als stijl belichaamt. Onze collectie leren portemonnees voor heren combineert deze kwaliteiten moeiteloos en herdefinieert de kunst van het geven van geschenken.

Een geschenk met een doel

Een leren portemonnee is meer dan een cadeautje; het is een tastbaar blijk van respect en bewondering. Onze collectie voegt een element van personalisatie toe, waardoor een eenvoudige portemonnee een diepgaande blijk van waardering wordt die de ontvanger nog jaren zal koesteren.

Een essentieel kledingstuk: de onvergetelijke ervaring van schenken

Een leren portemonnee past naadloos bij de kleding van een man, of het nu een formeel pak of een casual jeans is. De veelzijdigheid van onze collectie zorgt ervoor dat er voor iedere gelegenheid een portemonnee is. Het schenken is een ervaring op zich, en het kiezen van een leren portemonnee van LeonDesign verheft deze ervaring tot iets onvergetelijks.

Banden versterken: de geest van bruikbaarheid en elegantie

Door een leren portemonnee te kiezen die aansluit bij de stijl en voorkeuren van de ontvanger, laat je zien dat je hem echt begrijpt en waardeert. Dit gebaar versterkt de band tussen jullie en creëert een herinnering om te koesteren. Een leren portemonnee is weliswaar nuttig van aard, maar is ook een accessoire dat de stijl van een man aanvult. Het assortiment portemonnees van LeonDesign biedt een balans tussen functionaliteit en mode.

Symbool van tijdloosheid:

Traditie eren met een moderne twist Een leren portemonnee overstijgt generaties en draagt ​​een gevoel van traditie met zich mee dat met de tijd evolueert. Met onze eigentijdse ontwerpen en uitzonderlijke kwaliteit combineren wij tijdloosheid met moderniteit.

Culturele eerbied

Leren portemonnees hebben een culturele betekenis die al eeuwen teruggaat. In veel samenlevingen symboliseert het schenken van een leren portemonnee voorspoed, geluk en bescherming. Onze portemonnees eren niet alleen deze symboliek, maar geven er ook een vleugje eigentijdse flair aan. Een aandenken aan mijlpalen: een gebaar van waardering Het cadeau geven van een leren portemonnee bij speciale gelegenheden, zoals diploma-uitreikingen, verjaardagen of carrièremogelijkheden, voegt een extra betekenislaag toe. De portemonnee wordt een aandenken dat de essentie van het moment vastlegt. In een wereld van vluchtige interacties spreekt een zorgvuldig gekozen geschenk boekdelen over de diepte van uw relatie. Een leren portemonnee straalt bewondering, respect en dankbaarheid uit in een tastbare vorm. Vervaardigde verfijning: een teken van bruikbaarheid Onze leren portemonnees zijn een bewijs van vakmanschap en aandacht voor detail. Elke portemonnee is zorgvuldig ontworpen, van de leerkeuze tot de stikpatronen, wat resulteert in een stuk dat elegantie uitstraalt. Een geschenk dat naadloos in het dagelijks leven past, heeft een speciaal plekje in het hart van de ontvanger. Leren portemonnees, met hun praktische bruikbaarheid en veelzijdigheid, worden metgezellen voor dagelijkse avonturen.

Organisatie opnieuw gedefinieerd

De leren portemonnees van LeonDesign bieden meer dan alleen opbergruimte; ze zorgen voor een gevoel van organisatie. Met speciale sleuven voor kaarten, compartimenten voor contant geld en ruimtes voor ID's verheffen deze portemonnees functionaliteit tot een kunstvorm.

Een uiting van stijl

Hoewel een portemonnee ongetwijfeld een functioneel accessoire is, is het ook een verlengstuk van persoonlijke stijl. Ons assortiment leren portemonnees is geschikt voor uiteenlopende smaken en zorgt ervoor dat elk stuk een belichaming wordt van de identiteit van de ontvanger. - Diverse ontwerpen Van klassiek minimalisme tot eigentijdse ontwerpen, onze leren portemonnees omvatten een spectrum aan stijlen. Of de ontvanger nu de voorkeur geeft aan een strakke zwarte portemonnee of een stoere bruine portemonnee, er is altijd een portemonnee die zijn of haar persoonlijkheid weerspiegelt. - Een vleugje luxe De aanraking en het gevoel van echt leer bieden een luxueuze ervaring. Onze toewijding aan kwaliteit zorgt ervoor dat elke portemonnee een gevoel van weelde uitstraalt, waardoor het een geschenk is dat zowel praktisch als toegeeflijk is.

Personalisatie - een doordacht gebaar

Bij het schenken gaat het niet alleen om het item; het gaat om het sentiment erachter. Personalisatie verheft een leren portemonnee van een generiek geschenk tot een dierbaar bezit, waarbij aandacht en aandacht worden getoond. - Dagelijkse metgezel Omdat de leren portemonnee de ontvanger door de dagelijkse routines begeleidt, voegt hij een vleugje elegantie toe aan zelfs de eenvoudigste taken, waardoor elk moment een kans is om de vreugde van het ontvangen ervan opnieuw te beleven. - Omarm de kunst van het schenken Denk bij de zoektocht naar het perfecte cadeau eens aan de diepgaande impact van een leren portemonnee van LeonDesign. Het is meer dan een item; het is een belichaming van sentiment, bruikbaarheid en esthetiek. - Een blijvende indruk Een leren portemonnee, gepersonaliseerd met een naam of een speciale datum, wordt een geliefd aandenken dat jarenlang herinneringen oproept. Het is een voortdurende herinnering aan de band tussen gever en ontvanger. - Een metgezel voor het leven Een leren portemonnee is geen vluchtig geschenk; het is een metgezel die door de momenten van het leven reist en getuige wordt van ervaringen en mijlpalen. - Duurzaamheid en levensduur De inzet van LeonDesign om hoogwaardige materialen te gebruiken, zorgt ervoor dat onze leren portemonnees gemaakt zijn om lang mee te gaan. Naarmate de portemonnee op een elegante manier ouder wordt, draagt ​​hij de verhalen van de eigenaar met zich mee, waardoor een emotionele band ontstaat. - Een cadeau voor alle leeftijden Of je nu jong of oud bent, een leren portemonnee spreekt mannen van generatie op generatie aan. Het is een geschenk dat leeftijdsbarrières doorstaat, waardoor het een ideale keuze is voor zowel zonen, vaders als grootvaders. Conclusie - De essentie van het geven van geschenken Op het gebied van geschenken komt een leren portemonnee naar voren als een symbool van bruikbaarheid, stijl en sentiment. Terwijl je aan de reis begint om het perfecte cadeau voor een man te kiezen, moet je eens nadenken over de diepgaande impact die een goed vervaardigde leren portemonnee van LeonDesign kan hebben. Het is meer dan een accessoire; het is een blijk van waardering, een vat voor herinneringen en een bewijs van de kunst van het schenken. Read the full article

[keynewssuriname]

NPS installeert vier onderafdelingsbesturen in Wanica

Op weg naar de verkiezingen van mei 2025 is de Nationale Partij Suriname (NPS) bezig haar structuren te versterken. In dit kader zijn er op zondag 17 maart 2024 nieuwe besturen voor vier onderafdelingen binnen het district Wanica bij acclamatie gekozen en geïnstalleerd. De installatie vond plaats door partijvoorzitter Gregory Rusland, in Grun Dyari. Rusland hield de geïnstalleerde besturen voor dat er hard gewerkt moet worden richting de verkiezing van 2025 en de boodschap van de NPS duidelijk overgebracht moet worden. "Wanneer de afgelopen jaren worden geëvalueerd is duidelijk dat in de periode onder leiding van de NPS ons land tussen 2000 en 2010 in een veel gunstigere positie was gebracht dan we ervaren onder leiding van andere partijen vanaf 2010 tot heden.'' Binnen de huidige regeerperiode is een beleid gevoerd, waarbij in overleg met het IMF vele maatregelen getroffen worden om de economie te herstellen, echter een adequaat beleid richting de mofina wangs is niet goed uitgevoerd met alle gevolgen van dien. Mensen van de middenklasse (leerkrachten, verpleging, politie, militairen, technisch en administratief personeel enz.) zijn gaan behoren tot de minder draagkrachtigen, waar de NPS als partij problemen mee heeft, aldus Rusland. In de periode 2000-2010, toen de NPS aan de macht was, was de NPS al zover dat bepaalde zaken zoals een stabiele koers, redelijke koopkracht, redelijke prestaties op de werkvloer, redelijke volksgezondheid en onderwijs evenals veiligheid waren bereikt, aldus de NPS. ''Als wij nu een vergelijking maken tussen die periode en de periode na 2010 tot heden, dan komen we tot een conclusie dat de NPS u in een betere positie had gebracht en dat wederom kan garanderen." De voorzitter van de groene partij gaf de geïnstalleerde besturen mee dat ze er ook voor moeten zorgen dat de partij haar plek van voorheen weer inneemt en de grootste wordt bij de verkiezingen van mei 2025, zodat de partij weer op de juiste manier kan arbeiden voor land en volk. "Het harde werk begint nu met uw installatie, vandaag", zegt Ben Woodly, voorzitter van afdeling Wanica aan de onderafdelingen. Hij geeft de onderafdelingen mee dat leden huis aan huis moeten gaan om de boodschap van de partij duidelijk over te brengen bij de gemeenschap. Woodly: "Samen met het afdelingsbestuur gaan wij er voor moeten zorgen dat de overwinning de NPS toekomt en niet een andere partij die het volk iedere keer weer belazert. De Nationale Partij Suriname is het alternatief voor Suriname." De onderafdelingsbesturen die geïnstalleerd zijn met hun leden zijn: de onderafdeling Schouder aan schouder met voorzitter Maayen Leandro en de leden Finisie Audrey, Sabajo Amenda, Woodly Fabion en Menig Jazton. De onderafdeling Mek Wi Yepi Makandra met als voorzitter Pinas Alfons en de leden Liesdek Maikel, Cord Lana, Paulus Harold, Danti Jean-Claude, Pinas Fabian. De onderafdeling Faya Lobi met als voorzitter Tjon- Fo Elain en de leden leden Kensenhuis Theresia, Vernelen Tamira, Patrick Simone en Veldboom Joraisa en de onderafdeling Godly People met als voorzitter Felisi Merdoza en de leden Bergstroom Robby, Pode Ina, Loswijk Maureen, Felisi Michel en Abiamofo Friestja. Read the full article

[shanebeaument]

Zeg maar dag tegen die BBL

De terugkeer van low-rise jeans, croptops en minirokjes is steeds meer te zien in het straatbeeld. Maar niet alleen kleding, ook het graatmagere schoonheidsideaal maakt een terugkeer als we de New York Post moeten geloven. Met mode-iconen als Kim Kardashian en Kylie Jenner die gedag zeggen tegen hun BBL en jaren negentig modellen als Kate Moss die viral gaan voor hun ‘heroin chic aesthetic’ staan we aan het randje van een terugval in een niet altijd even mooie jaren nul trend.

Heroin Chic

“Bye-bye booty: Heroin Chic is back”, zo begon hét artikel in de New York Post dat voor een zee aan commentaar zorgde. In dit artikel werd gesuggereerd dat curvy lichamen uit de mode zijn en we terugkeren naar het ultradunne schoonheidsideaal van de jaren negentig genaamd heroin chic. Deze term verwijst eigenlijk naar een look die je kan herkennen aan de dunne lichamen, wallen onder de ogen en het warrige haar. Heroïne werd rond dezelfde periode een steeds populairdere drug onder de rijken, beroemdheden én modellen. Dus al snel werden deze dingen aan elkaar gekoppeld, aldus de term Heroin Chic. En met de terugkeer van naveltruitjes, lage broeken en minirokjes op de runway komt het gebrek aan lichaamsdiversiteit nog harder binnen. Uit onderzoek blijkt namelijk dat alhoewel we sinds 2013 een grote toename aan size-inclusive modeshows hebben gezien, het sinds 2020 langzaamaan afneemt. Waar er voorheen een recordaantal van 86 plus-size modellen tijdens de fashion maand schitterden, wat in mijn ogen nog steeds aardig weinig is, waren dat afgelopen fashion maand een schamele 46!

"My name is Bella Hadid"

Social media speelt tegenwoordig een enorme rol als het gaat om het vormen van trends. Kijk alleen al naar de hoeveelheid influencers die er zijn en hoe slim ze zijn geworden in het promoten van producten zonder dat je het doorhebt. Ook als het gaat om schoonheidsidealen spelen ze een rol. Denk bijvoorbeeld aan Kim Kardashian die eigenhandig de volledige BBL movement teweegbracht. En als je enigszins op Tiktok hebt gezeten afgelopen tijd heb je de trend over high fashion model Bella Hadid vast voorbij zien komen. “My name… My name is Bella Hadid” klinkt het en dan volgt een filmpje waarin er wordt gesproken over het overslaan van maaltijden of manieren om calorieën te verbranden. Bella Hadid is laatst uitgeroepen tot mooiste vrouw van de wereld volgens dr. Julian De Silva dus het is vrij logisch dat veel en ook jonge mensen naar haar opkijken. Maar we vergeten al snel dat óók Bella enige plastische chirurgie is ondergaan, dus hoe realistisch is het om naar zoiets toe te werken. Hier vormt naar mijn zeggen de discussie of influencers en beroemdheden dan ook verantwoordelijkheid dragen in het voorkomen van ongezonde gewoonten en het transparant zijn naar hun publiek.

Models of the year '22

Tijdens het event van GOWTU Amsterdam sprak ik een aantal mensen over de impact die de terugkeer van heroin chic zou kunnen hebben. Sarah, afgestudeerd fashion designer, kijkt absoluut niet uit naar een nieuwe “skinny era” van de fashion wereld. “Het is zo lastig om bij te houden wat ze nou met onze lichamen willen tegenwoordig. Ik heb nooit echt in de standaard gepast maar hoe willen ze dat ik nu ga afvallen en waarschijnlijk over twee à drie jaar weer aan ga komen?” Het lichaam is volgens haar absoluut niet een trend en iedereen zou zich comfortabel moeten voelen in zijn eigen huid. Thomas, model bij de Movement Models, vindt het idee van een terugval ook maar niks. “Het zou absoluut niet zo moeten zijn dat modellenbureaus nog kijken naar je maat maar dat doen ze toch wel. En niet alleen het ideaalbeeld voor vrouwen maar ook mannen is zo vertekend.” Als we kijken naar mannen op de runway zou je kunnen stellen dan heroin chic nooit uit is geweest. Maar wie draagt de verantwoordelijkheid ervoor te zorgen dat shows inclusief zijn? De kleding die wordt gemaakt is bijna altijd sample size en castingdirectors zijn nog altijd even streng als het gaat om de modelleneisen. Waar gaat het dan mis?

Not a trend!

Het lichaam is absoluut geen trend, dat is iets persoonlijks en voor iedereen anders. Dat dit anno 2022 nog ter discussie staat is zorgwekkend. Laat je alsjeblieft niet wijsmaken dat je er op een bepaalde manier uit moet zien om erbij te horen. Iedereen is mooi op zijn of haar eigen manier. Trends komen en gaan en dit is een trend die naar mijn mening niet snel genoeg weer kan vertrekken.