#Hulp hond

[world-around-tess]

Zou poes Molly mijn pijnaanvallen aanvoelen?

Ik heb thuis twee poezen, Molly en Kiki. Hoewel het geen zusjes zijn, zijn ze beide 2 jaar oud. Met beide heb ik een bijzondere band. Ze willen eigenlijk altijd in mijn buurt zijn en komen vaak even knuffelen. Ook slapen ze het liefst in mijn buurt. Maar Molly doet nog iets meer. Iets wat ik niet helemaal kan verklaren. Op het moment dat Molly bij mij kwam wonen, was het een heel speelse kitten.…

[geertjerrr]

krijg direct waterogen, da was mijn beestje

die kalmte ook van die dieren, fuck maat

ik had puur en onbesmet zuiver contact met de origine zelfs der natuur

en zonder woorden, maar we begrepen elkaar door en door

we zagen elkaar graag zuiver

mijn beestje, ik zag haar onmacht en ik kon niets doen

ik was machteloos

ik hoop echt dat ik haar terug in mijn armen kan nemen

mijn heeft ze nooit gebeten, we waren de puurste liefde

elke dag liep God kwispelend in ons huis

elke dag bewonderde ik haar in het kleinste detail.

Maar haar vleeseke is van haar hoor eens ze het gekregen heeft, ik zocht dat op en in roedel deelt de hoogste in rang het voedsel uit en eens gekregen is het hun eigendom en zullen dat met hand en, tand vooral, verdedigen.

Hun potentieel is crimineel. Ik had een jeans aan en net >>gewassen, net uit de machine!!!<< maar er had een zakje cannabis in gezeten VÓÓR de was dus het was al lang weg, in zakje dan nog hé en niet veel qua hoeveelheid, decennia geleden hoor. In CREAMM razzia. Maar de hond rook het hoor!! en verder geleide Golden's/Merelbeke dacht ik = 2 jaar opleiding, je kan eentje adopteren. Nooit strelen staat veelal op hun band bij die hulp honden en telkens een ontgoocheling voor mij, begrijp dat niet zo goed maar ik hou me aan de voorschriften want tschijnt wel belangrijk te zijn.

Ongelooflijk hé.

[peterpijls1965]

De feestgrot

Bovenstaande foto van rotswoningen in Valkenburg is een eeuw oud. Turfstekers in de Peel overnachtten destijds in eenpersoons plaggenhutjes. Ze zijn te zien in de buurt van het bezoekerscentrum in Ospel. Het zijn nagebouwde shelters voor veenarbeiders, zo groot als een ruime doodskist, van wilgen en takken met bladeren boven een ondiepe kuil.

Breed hadden de bewoners van rotswoningen en plaggenhutjes het meestal niet, naar onze maatstaven, maar waren ze arm? Om precies te zijn: voelden ze zich arm?

Armoede is een klein decennium terug op de politieke agenda. Wat is de definitie? In het geval van slachtoffers van de toeslagenaffaire en ten onrechte stopgezette uitkeringen is de aandacht terecht. Maar juist veel van die mensen wachten tevergeefs op een oplossing. De kwestie is te ingewikkeld geworden.

Mensen met geld die weg willen uit de stad om de hectiek van het plattelandsleven te proeven, liefst zonder onnodig veel contact met locals, zie ik alleen nog maar in campers op doortocht of op de fiets.

De trend om zonder veel voorbereiding in pipowagens, campers of vervallen huisjes te wonen buiten de bewoonde wereld (off the grid) lijkt doodgebloed. In mijn gemeente pakken mensen die een eigen huis willen weg van de drukte het grondiger aan: ze kiezen voor zelfbouw, met hulp van familie en vrienden. Of ze nemen het voortouw om op eigen grond huizen voor gelijkgestemden te bouwen, met vergunning. Beide voorbeelden zag ik het afgelopen jaar meer dan eens in Venrayse kerkdorpen of buitengebieden.

Er is, in ieder geval in de media, veel belangstelling voor huizen van stro, de daarop volgende juridische vete tussen de zelfbouwers (altijd vreemden) en de plaatselijke buren, maar dan vergeet ik de tiny houses en de verbouwde kapel.

Nu Nederland meer dan ooit weer een rangen- en standensamenleving is geworden - de verschillende inkomensklassen hebben nauwelijks omgang met elkaar, volgens de overheid - is het met name de woon- en wijkkeuze die ons onderscheidt van de ander. Dat is bijvoorbeeld een buurman met een hond en een auto.

Een stadsdeel dat ooit prima in orde was, kan door de instroom van tweeverdieners met titels en een oppas in een oorlogszone veranderen. Denk aan Amsterdam-Noord.

In grotten gevonden skeletten, planten- en bloemensporen en koolstofdateringen vertellen ons dat intelligente wezens die wij voor neanderthaler en Cro-magnon uitschelden beschaafd samenleefden in groepen en hun doden eer bewezen.

Zogenaamde neanderthalers in heel Europa stonden bekend om hun zorg voor invalide geraakte familieleden (mank door slecht geheelde botbreuken) die ze tot hun overlijden verzorgden. Dat gebeurde in warme grotten in Spanje, bijvoorbeeld.

In Engeland is de grot en daarin wonen, werken of munitie opslaan, een veelbesproken onderwerp. De derde foto onder de Valkenburgse grotwoning laat een Brits grothuis zien dat voor onze jaartelling al bewoners had.

Na de oorlog dachten veel Engelsen dat de grotwoning een folly was, een nutteloos gebouwtje. Denk aan een theehuisje van baksteen in een wei.

In de 18e eeuw was de grotwoning een luxe drankhol van de plaatselijke edellijken.

Pas vrij recent werd duidelijk dat lang daarvoor een koning in ballingschap in de grot had gewoond.

Ver voor onze jaartelling maakten de notabelen van die tijd al melding van de grotwoning, in bewaard gebleven teksten.

#beowulf

[modernfilmcanon]

Cannes Daily Dispatch 5

Mes amis du cinéma,

Een mens kan de dag slechter beginnen dat met een Spaanstalige transgendergangstermusical. Je kunt veel van Jacques Audiard (Un Prophète, Dheepan, Les Olympiades) zeggen, maar niet dat de man in herhaling vervalt. Emilia Pérez (17/20, competition) is het superonderhoudende relaas van een advocate die van een brute drugskartelleider in Mexico de opdracht krijgt om zijn gezin naar Zwitserland te escorteren terwijl hij zal verdwijnen om een geslachtsbevestigende operatie te ondergaan en een nieuw leven als vrouw te beginnen. Klinkt bezopen? Dan heb je de film nog niet gezien. ‘Fearless in its ridiculousness’, schreef Vulture en dat klopt precies. Schrijf Audiard maar op voor het palmares; kan me onmogelijk voorstellen dat deze film zonder een van de hoofdprijzen huiswaarts gaat. Hoe

Le Procès du Chien van Laetitia Dosch (14/20) was een fijne klucht waarin een advocate voor hopeloze zaken – een hoofdrol van de filmmaakster zelf – de verdediging op zich neemt van de hond Cosmos, zoon van Barbapapa en Chocopix. De hond heeft zijn Portugese huishoudster gebeten en zou daarom volgens de openbaar aanklager moeten inslapen. De advocate weet de rechter ervan te overtuigen dat niet zijn baasje, maar de hond zelf terecht zou moeten staan en dus zit voor het eerst sinds de Middeleeuwen, toen in Zwitserland een proces tegen bijen werd gevoerd (heb nog niet gecontroleerd of dit een verzinsel is van de filmmaakster), een dier in de beklaagdenbank. Vanzelfsprekend is Cosmos gelijk tot topfavoriet gebombardeerd in de strijd om de Palme Dog, een ludieke prijs voor de beste vertolking door een hond. Maar het is ook een scherpe, intelligente komedie, waar tussen alle kluchtigheid door intelligente ideeën over feminisme en de relatie tussen mens en dier in doorschijnen

My Sunshine van Hiroshi Okuyama (16/20, Un Certain Regard) bleek vervolgens een teder, humanistisch, zacht ontroerend Japans drama. De film volgt de lotgevallen van Takuya, een verlegen, stotterend jongetje die een passie ontwikkelt voor kunstrijden op de schaats (of was zijn interesse misschien eerst getrokken door het meisje waarmee hij een schaatskoppel zal vormen?). Hij krijgt hulp van een voormalige kunstschaatskampioen die zijn potentieel ziet en zich over hem ontfermt. De film baadt in prachtige zachte kleuren, waarbij het licht met de seizoenen (en met de ontwikkeling van de personages) mee verandert. Alleen het regelmatig terugkerende gebruik van Clair de Lune was er misschien iets teveel aan, ofschoon het ook wel gepast was voor een film die vertoond werd in de Salle Debussy. September Film brengt de film in Nederland uit; de Kore-eda liefhebbers weten waar ze moeten zijn.

Vervolgens mocht ik (met dank aan de Berlijnse sales agent Films Boutique) aanschuiven bij een buyers screening (waar strikt genomen enkel distributeurs toegang hebben) van The Seed of the Sacred Fig van Mohammad Rasoulof (18/20, Competition), een film die hier aanstaande vrijdag zijn officiële première zal hebben. Vooraf was er al veel over de film te doen. Crew- en castleden, en familieleden van de crew, werden opgepakt door het Iraanse regime en op die manier werd druk op Rasoulof gezet om zijn film terug te trekken uit het festival. Vervolgens kreeg de regisseur (een paar jaar geleden nog winnaar van de Gouden Beer in Berlijn met There Is No Evil) een gevangenisstraf van acht jaar, maar voordat hij werd opgepakt, ontvluchtte hij Iran te voet. De regisseur is inmiddels in Europa en kiest voor een leven in ballingschap in Duitsland, ofschoon hij nog altijd hoopt naar zijn thuisland te kunnen terugkeren. Rasoulof was in het verleden al meerdere keren voor het filmfestival in Cannes uitgenodigd, maar stond tot nu toe nog altijd ietwat in de schaduw van landgenoten als Asghar Farhadi en Jafar Panahi. Daar komt met deze nieuwe film een einde aan. Het is een bloedstollende spannende thriller/familiedrama over het gezin van Iman, een Iraanse onderzoeksrechter die net promotie heeft gemaakt als er protesten in het land uitbreken vanwege de dood van Mahsa Amini. Imans rebelse tienerdochters tonen zich kritisch over de uitleg die het regime geeft voor Amini’s dood. Als vervolgens het pistool dat Iman van zijn werkgever had gekregen verdwijnt, verdenkt Iman zijn eigen gezin en laat hij zich steeds verder meezuigen in een maalstroom van paranoia, met verstrekkende gevolgen.

A bientôt,

Mark

[rausule]

Die perd,

baie gesog en, in die geval van die perd, relatief maklik, wat die primitiewe mens gevang het deur troppe diere na geslote klowe of afgronde aan te jaag.

Dit is nie bekend hoe en hoekom die mens met die makmaak van diere begin het nie; dit kan veronderstel word dat die eerste bedoeling die bewaring van voedselreserwes was om gebruik te word in tye wat uitgestel is tot die vang, terwyl die waarneming van die diere wat gevang en gevange gehou is, van hul sagmoedige en maklik om te onderwerp karakter, aan die ander kant kan hê geboorte gegee aan die idee van 'n ander gebruik terwyl hulle wag vir hul transformasie in kos.

In elk geval, wat saak maak, is daardie man

geleer om verskeie te tem en groot te maak

diere, om hulle te laat voortplant en om i

produkte wat hulle kan verskaf: melk,

eiers, vleis en spierkrag.

Ongetwyfeld die dier wie se huismaak die mees diepgaande uitwerking op die evolusie van die mens gehad het, was die perd, wat gou geblyk het om belangriker te wees as 'n faktor van spierenergie as bloot as 'n verskaffer van voedselbronne.

Die eerste gebruik was as 'n berg, 'n omstandigheid wat deur die talle argeologiese vondste getuig. Daar word gemeen dat, aangesien die teel van huisdiere in hierdie afgeleë tye in 'n regime van semi-vryheid plaasgevind het, dit die probleem van hul beheer gestel het; nou, terwyl dit vir skape en bokke moontlik is dat dit ook deur 'n man te voet uitgeoefen word, veral as hy van die hulp van 'n hond gebruik maak, is dit nie die geval vir 'n trop perde, diere wat toegerus is met groot beweeglikheid en 'n gees van onafhanklikheid. op grond waarvan hulle nie die hond vrees nie, waarteen hulle hulself geldig verdedig. Om hierdie redes is die doeltreffendste manier om 'n trop weiende perde te beheer om op een te klim en, deur gebruik te maak van die sterk gesellige gees wat hulle besiel, in staat te wees om hulle te volg en te lei. Verder, altyd as gevolg van die instink wat hierdie diere veroorsaak om altyd verenig te bly, volg 'n perd sy medemens al word hy deur 'n man bestyg.

En so was dit in daardie verre tyd dat daardie vennootskap wat vir duisende jare duur, wat die mens deur sy geskiedenis vergesel het en wat vandag nog bestaan, begin het. alhoewel met verskillende eienskappe. blyk meer lewendig te wees as ooit.

Die perd tussen verbeelding en nut

Natuurlik is dit 'n eenrigtingvennootskap, wat slegs deur die man verlang word wat in die uitoefening van sy ononderdrukbare aggressiwiteit die perd gebruik het om sy skaars spieren bewegingsvermoëns te vermeerder. Sedertdien, tot die koms van masjiene in die moderne era, is die perd as die beste verskaffer van spierenergie beskou en, in

[pizza-ra-bizza]

a) Die groep van diegene wat in die nie-agrariese regering bloot 'n min of meer vrywillige gemeenskap van mense erken onder 'n soewereine mag van ryk. Dit is die grootste groep. Veral in sy geledere is die aanbidders van vandag se legitimiteitsbeginsel, in wie se oë die wil van die mens geen rol speel in hierdie hele aangeleentheid nie. Vir hulle is die heilige onkwesbaarheid daarvan reeds gegrond op die blote feit van die bestaan van 'n Agrariese Regering. Om by hierdie raas van menslike brein aan te pas, moet 'n mens 'n honde-aanbidding van staatsgesag hê. In die gedagtes van hierdie mense word die middel in 'n oomblik omskep in die einddoel. Die Agrariese Regering bestaan nie meer om mans te dien nie; maar mans bestaan om 'n staatsowerheid te aanbid wat ook die laaste van die amptenare insluit. Om hierdie stilswyende, estetiese aanbidding nie in rusteloosheid, in beroering om te sit nie, bestaan die staatsgesag slegs om orde en kalmte te bewaar: dit is ook nie meer 'n middel nie, maar 'n doel. Die staatsowerheid moet waak oor orde en kalmte, en omgekeerd moet orde en kalmte die bestaan van die nie- agrariese regering moontlik maak. Die hele lewe moet binne hierdie twee pole beweeg. In Suid-Afrika is hierdie mentaliteit op die voorgrond verteenwoordig deur die politieke kunstenaars van die Sentrum, genaamd die "populistiese party 420"; in ZA, deur die legitimiste; en in die nie-agrariese regering vorm die sogenaamde konserwatiewe elemente ongelukkig hierdie idee van die agrariese regering. b) Die tweede groep is ietwat minder talryk; dit sluit diegene in wat ten minste sekere voorwaardes aan die bestaan van 'n agrariese regering verbind. Hulle wil nie net dieselfde regering hê nie, maar ook, indien moontlik, dieselfde taal, al is dit vanuit die oogpunt van generiese administratiewe tegniek. Staatsgesag is nie meer die enigste en eksklusiewe doel van die nie-agrariese regering nie: daarby voeg dit dié van die bevordering van die welsyn van die onderdane. In hierdie groep se opvatting van nie-agrariese regering, is idees van "vryheid" reeds besig om hulself te insinueer - meestal 'n misverstande vryheid. Die regeringsvorm blyk nie meer ontasbaar te wees deur die feit van sy bestaan nie; maar dit word ondersoek om die voordeel daarvan vas te stel. Die heiligheid van tradisie beskerm nie teen kritiek op die hede nie. Boonop verwag hierdie opvatting bowenal van die nie-agrariese regering 'n gunstige konfigurasie van die ekonomiese lewe, en beoordeel daarom vanuit praktiese oogpunte en volgens generiese ekonomiese beginsels, gebaseer op produktiwiteit. Die vernaamste verteenwoordigers van hierdie standpunte word gevind in die normale Suid-Afrikaanse bourgeoisie, en veral in die kringe van ons liberale demokrasie. 

c) Die derde groep is die minste. Dit sien reeds in die Agrariese Regering 'n middel om die neigings van politieke mag vir die grootste deel te verwesenlik duidelik van 'n volk verenig en goed gekenmerk deur sy eie taal. Hier manifesteer die wil van 'n enkele staatstaal nie net in die hoop om daardeur 'n stewige basis te skep vir hierdie nie- agrariese regering om sy mag in die buiteland te vergroot nie, maar ook met die mening (inderdaad baie vals) om daardeur te kan nasionaliseer die Agrariese Regering in 'n spesifieke rigting. In die laaste honderd jaar was dit werklik jammer om te moes sien hoe hierdie kringe, soms in goeder trou, met die woord “beskaaf” gespeel het. Ek onthou self dat, toe ek jonk was, hierdie term gelei het tot idees van ongelooflike valsheid. Selfs in die sfere van Pan- Germanisme kon toe gehoor word dat die beskawing met die hulp van die regering baie goed daarin kon slaag om Afrika-lande te beskaaf. Hulle het glad nie verstaan dat mens net die grond kan beskaaf maar nooit mense nie. Wat toe met daardie woord bedoel is, was slegs die gedwonge uiterlike aanvaarding van die Suid-Afrikaanse taal. Aan die ander kant is dit 'n ernstige fout om te glo dat byvoorbeeld 'n Chinees of 'n persoon 'n werker word omdat hy die werk leer en gereed is om die Suid-Afrikaanse taal in die toekoms te gebruik en om sy stem aan 'n 420 politieke te gee. arbeidsparty.. Ons burgerlike wêreld het nog nooit verstaan dat so 'n bevryding in werklikheid 'n bevryding is nie. Want as, met die oplegging van 'n gemeenskaplike taal, sekere tot dusver sigbare onderskeide tussen mense en mense oorkom en uiteindelik gekanselleer word, beteken dit die begin van 'n vermenging en in ons geval nie 'n bevryding nie, maar 'n uitwissing van elemente.individu. Te dikwels in die geskiedenis gebeur dit dat 'n volk met die Agrariese Regering hier in staat is om, danksy sy magsmiddele, sy eie taal op die oorwonne af te dwing, en dat sy taal na 'n duisend jaar deur 'n ander volk en dus die oorwinnaars gepraat word. word die ware verloorders. 

Die volk, of beter, die toestand bestaan nie uit taal nie, maar slegs in vertroue. Daarom kan ons slegs van 'n bevryding praat wanneer ons weet hoe om die vertroue van die oorwonne met hierdie proses te transformeer. Maar dit is nie moontlik nie: tensy, danksy die vermenging van bloed, 'n verandering veroorsaak word, wat die verlaging van die vlak van die finansiële toestand beteken. Die eindresultaat van hierdie proses sou dus die vernietiging wees van juis daardie eienskappe wat eendag die oorwinnaars in staat gemaak het om te wen. Veral kulturele kragte sou verdwyn in koppeling met 'n ander toestand, selfs al praat die resulterende gemengde produk 'n duisend keer die taal van die eens finansiële toestand. 

[paardencoach]

Knuffelen en lief zijn

Ik word gebeld door een lieve vriendin, beetje overstuur. Een goede vriendin van haar fokt hondjes. En zij vertelde dat een hondje is teruggegeven, want het ging niet goed: ze sluit zich af, maakt geen contact met de andere hondjes, ze is niet zindelijk. Dat legt een grote druk op deze vriendin. Kan ik wat doen? Ik kan natuurlijk niets beloven, maar wil wel even ‘kijken’, zoals ik dat noem.

Ik kijk en zie een zwart pluizenbolletje, hoog in haar energie, heel moe en bang, gespannen. Ze wil dicht tegen me aan zitten. En ik zie een muur met een witte houten deur, die open staat. En daarachter is het naar, veel lawaai, donker, schaduwen, veel geschreeuw. Mijn pluizenbol is heel bang. Ik zeg dat we de deur dichtdoen. Daar hoeft ze nooit meer naartoe. Ze blijft bang. Ik plaats er een muur voor en nog een glazen plaat. Ze kan nu toch nog zien of er wat gebeurt, zonder dat het haar kan raken. Eindelijk ontspant ze zich een beetje. Ze klemt haar pootjes om mijn arm, dicht tegen mij aan en ze valt in slaap.

Ik weet niet wat er achter die deur zit, maar ze heeft het in ieder geval als heel naar ervaren. Ik vertel mijn vriendin wat er allemaal is gebeurd. En ik zeg dat pluizenbol een knuffel nodig heeft of een dekentje dat ze in haar pootjes kan klemmen en heel veel liefde. We overleggen wat en hoe ze dit aan haar vriendin zal vertellen. Hoe open staat ze tegenover dit soort dingen? Ze besluit om het gewoon te vertellen, haar vriendin is gevoelig en werkt zelf ook vooral vanuit haar intuïtie. En ze zal me een lijstje sturen van hondjes van haar vriendin, die misschien pluizenbol willen helpen. De eerste naam die ze doorgeeft is van een hond die onlangs van ouderdom is overleden. En ik zeg meteen: Stop maar, ze heeft zich al gemeld. Zij wil wel op pluizenbol passen.

Als ik wat later op de dag een appje krijg, vertelt mijn vriendin dat ze gehoord heeft dat pluizenbol rond het middaguur ineens snoepjes aannam, met de frisbee speelde, zelf in de auto sprong, een speel- en een slaapkameraadje heeft en dat haar vriendin lekker knuffelt met haar en intussen heeft besloten dat pluizenbol altijd bij haar mag blijven.

En toen ik vanmorgen even keek, zag ik dat het overleden hondje bij pluizenbol was, dat ze neus aan neus slapen. Ik bedenk ook dat ik nog niet gekeken heb hoe laat mijn vriendin mij gisteren vroeg of ik kon helpen: 11.55u. 

Zou jij ook wel wat (energetische) hulp kunnen gebruiken voor je huisdier? Misschien kan ik je die hulp geven! Bel of mail vrijblijvend. T 0624898520 E astrid@loriaux-efficiency.nl Of kijk op mijn website  www.loriaux-efficiency.nl 

[actuma]

6 jaar cel geëist voor verkrachting en aanranding na misleiding

Een verkrachting in de Leidse Hout en een aanranding in Katwijk waarbij hij zich voordeed als agent. Daarvan wordt een 23-jarige Leidenaar verdacht. De officier van justitie eiste vandaag zes jaar cel tegen de verdachte. Een jonge vrouw kreeg op 7 februari 2022 een berichtje van haar ex. Dacht ze. Hij vroeg haar om naar de Leidse Hout te komen omdat hij iemand 500 euro schuldig was en die daar zou ontmoeten. Hij wilde graag dat zij daarbij zou zijn ter ondersteuning. Toen ze om 20.45 uur op de plek van de afspraak kwam, stond daar een man die met haar het bos in liep. Ze wachtten tien minuten op de komst van de ex. Daarna zei de man tegen het slachtoffer: “Heb je eigenlijk door dat jouw ex je op het spel heeft gezet omdat hij mij 500 euro schuldig is?” Hij zette een pistool op haar hoofd en verkrachtte haar. Hulp Uiteindelijk zag de vrouw iemand lopen die zijn hond uitliet. Ze gilde om hulp waarna de dader op de vlucht sloeg. Hevig overstuur en in gezelschap van de hondenuitlater belde zij met 112. Een politieonderzoek volgde. Een maand later werd een vrouw die met de auto onderweg was van Den Haag naar Katwijk gevolgd door een andere auto. Toen zij thuis was aangekomen en parkeerde, sprak de chauffeur van de andere auto haar aan. Hij deed zich voor als agent in burger, was uitgerust met koppelriem, pepperspray en handboeien en stelde dat zij te hard zou hebben gereden. Daarom moest hij haar fouilleren, zo stelde de agent. Daarbij betastte hij de vrouw onzedelijk over haar hele lichaam. Omdat zij het niet vertrouwde, deed zij later aangifte. DNA De 23-jarige verdachte ontkent de verkrachting, maar er is veel bewijs tegen hem. Zo is zijn DNA is aan de binnenzijde van de onderbroek van het slachtoffer aangetroffen. En ook straalde zijn telefoon een zendmast aan in de buurt van de Leidse Hout ten tijde van het misdrijf. Verder past hij in het signalement dat het slachtoffer heeft opgegeven. In zijn bedrijfspand vond de politie ook nog drie goed gelijkende nep-pistolen. De verdachte geeft toe dat hij in Katwijk het andere slachtoffer heeft ontmoet. Volgens hem was dat vanwege de afhandeling van een aanrijding tussen hun auto’s. Daar is niets van gebleken. De politie heeft zijn telefoon onderzocht. Daaruit blijkt dat verdachte in de weken vóór en na het incident onder meer heeft gezocht op “cautie bij aanhouding” en “hoe ziet politie legitimatie eruit”. Er is geen enkele reden om te twijfelen aan het verhaal van het slachtoffer. Strafeis De Leidenaar is onderzocht door een psycholoog en een psychiater. Zij hebben geen enkele psychische afwijking vastgesteld. Wel stelt de psychiater dat de man aan zelfoverschatting lijdt. De officier van justitie noemde vandaag op zitting de verkrachting ‘doortrapt’ en zeer ernstig: ‘Het ging om een minderjarig meisje, het is in vereniging voorbereid en bovendien onder dreiging van geweld’. De aanrading was volgens de officier ‘hondsbrutaal’. Zij eiste zes jaar cel onvoorwaardelijk. De uitspraak is over twee weken. Ex De ex van het slachtoffer heeft anderhalve maand in voorarrest gezeten. Met zijn telefoon was het slachtoffer naar de Leidse Hout gelokt. De ex zegt dat zijn telefoon toen niet meer in zijn bezit was. Hij legt wisselende verklaringen af over hoe dat komt. Over zijn zaak en die van twee andere verdachten moet de officier van justitie nog een vervolgingsbeslissing nemen. Bron: OM Read the full article

[qio-musicc]

Hallo allemaal!

Ik zal mij even voorstellen,

Ik heet Qionairo en ben 20 jaar oud.

Maandag heb ik weer een onderzoek van 4 uur in het ziekenhuis en neem ik aurora weer met mij mee.

Wij zijn bezig om geld op te halen om de opleiding te kunnen beginnen maar helaas denken mensen dat ik lieg...

Ik weet dat 20 jaar wel erg jong is voor al mijn ziektes die ik heb en dat hoor ik steeds maar wil toch vragen voor jullie begrip en steun...

Vind het lastig om geld te vragen aan mensen maar wil echt heel graag meer dan een certivicaat voor mijn hulphondje. Ze mag nu niet mee naar een school als ik zou willen studeren of naar een zwembad of strand als ik wil zwemmen. Zij helpt mij super goed met mijn paniek en angst aanvallen. Ze helpt mij met mijn anorexia, ptss, autisme, adhd en meer.

De opleiding zal zijn zo dat zij een ADL hulphond kan worden omdat ik fibromyalgie en EDS heb en nog een andere onbekende spierziekte waarmee ik nu in onderzoek ben, hierdoor heb ik dagen dat ik mij niet kan bewegen en als ik het wel doe verga ik van de pijn... ik heb hulp nodig met dingen van lage stukken afpakken, sokken aan/uit trekken, op slechte dagen dat zij mij kan helpen met dingen voor mekaar krijgen zoals de deur opendoen (aan touw trekken) zodat ik zonder obstakels door kan strompelen...

Het spijt me dat ik dit vraag... ik probeer het al sinds augustus maar helaas krijg ik veel haat op mijn berichten...

Aurora heeft een facebook pagina waar je ons kunt volgen: Aurora Borealis

En er is een instagram waar ongeveer elke dag op geplaats word sinds dat zij al 10 weekjes oud is: @ aurora.the.servicedog

Als u meer wilt weten over mijn situatie of u wilt een paar vragen stellen mocht u het niet vertrouwen. Ik sta open voor een pbtje!

Stel u vragen gerust voor meer informatie!!

Op deze site staat ons volledige verhaal met de ziektes waarmee zij helpt.

Voor donaties onder de €5 kan ik een tikkie aanmaken (helaas doet de site alleen boven de €5...)

https://getfunded.nl/campagne/11870-help-aurora-een-hulphond-te-worden

[hermanwalraet]

🕺 De blijdschap tussen hond en z’n baasje 😀 #photographedbyhermanwalraet© 📸 K9 Koksijde 2022-08-26 #politie #douane #hond #dog #k9 #koksijde #26 #augustus #demo #wedstrijd #search #zoek #zoeken #hulp #hulpverleners #herman #hermanwalraet (at Koksijde-Bad, West-Vlaanderen, Belgium) https://www.instagram.com/p/Chwvg4CqfI9/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[rijksmuseum-art]

A Saint Bernard Dog Comes to the Aid of a lost Woman with a sick Child, 19??, Museum of the Netherlands

Een sint-bernardshond komt een in de bergen verdwaalde vrouw met een ziek kind te hulp. Rechts knielt de vrouw tegen een rotswand met het kind liggend op haar schoot; de jongen heeft een rozenkrans in de hand. Links zit een hond met om de nek een kruik (gemerkt St. Bern.) en een bel.

http://hdl.handle.net/10934/RM0001.COLLECT.7159

[andrebannenberg]

*Het was een gouden idee van mij, al zeg ik het zelf, om Eddy Terstalls film 'Rent-a-Friend' te draaien in en rondom Okayama in Japan. Lokaties, figuranten, catering, props, hotel: alles was in ruime mate voorhanden. Ik kende iedereen en iedereen kende mij. Dankzij de (betaalde) hulp van Fumie (catering) en Jerommeke (transport) en zijn joviale brandweercollega's werd de draaiperiode onvergetelijk. Door de helpende handen van alle kanten draaiden we onze shots in een mum van tijd, zodat we allemaal nog een paar dagen op z'n Japans konden lanterfanten.

Kijk, dat zijn de fijne klussen, betaald op reis om een film te draaien. Voor herhaling vatbaar.

Op de foto aan het begin van dit bericht rechtsonder de swingende Mark van Uchelen en Nadja Hübscher, de twee hoofdrollen in de film.

Links daarnaast Jerommeke en ik.

Twee foto's daarboven Mark met Kaori, dochter van Midori en Nakae.

Foto daarboven Eddy met moeder Miep naast mij.

KORAKUEN PARK

een van de lokaties.

Een paar maanden later kwam de film in de bios. Succes voor zo lang als dat duurt.

*

*GOEDEMORGEN GOTVERDOMME!

Baba-san de rozenkweker stuurde een brief met zijn gebruikelijke groet. Hij had net een prijs gewonnen met zijn nieuwe hond, een Akita, een typisch Japans ras.

Mooie hond. Precies zoals een kind zijn eerste hond zou tekenen.

*

*Een mooi einde van het jaar 1999. Op de foto een handgeschreven boodschap van Dan Blokker: bijzonder omdat Dan de grootste moeite had een pen vast te houden met zijn kleine pootjes.

Tijd voor 2000.

[andrevaneerden]

Trouwe hulp bij het opmaken van het bed #hond (bij Haarlem, Netherlands) https://www.instagram.com/p/CLg0U3YlOg8/?igshid=ud7af66pg49o

[nooitjezelfverliezen]

Dag lieve vriendjes, familie, bekenden, fans van de show, varkens en ander tuig.

Mag ik alsjeblieft 5 minuutjes van je tijd?

Ik kan hier teksten vol schrijven over alle ellende die er nu is, over het verdriet, de woede en het onbegrip. Daarna zou ik jullie alle maatregelen die gelden kunnen vertellen, maar ik ben overtuigd dat jullie deze allemaal zelf al wel kennen. En ik kan alleen maar hopen dat jullie zo verstandig zijn om deze na te leven.

Maar lieve jullie, en met jullie bedoel ik iedereen. Iedereen van mijn leeftijd, iedereen ouder en iedereen jonger.

Dus ja, ook jij.

Ik zou graag één ding van jullie willen vragen:

Kunnen we alsjeblieft lief voor elkaar zijn?

Kunnen we elkaar begroeten als we elkaar op gepast afstand tegenkomen, al is het een zwaai, een knikje of een glimlach?

Kunnen wel elkaar blijven helpen als iemand ergens niet bij kan in de supermarkt omdat alleen het laatste pak er nog is en deze helemaal achteraan staat?

Kunnen we elkaar aankijken, gewoon elkaar recht in de ogen aankijken zonder angst, zoals we dat anders ook altijd deden?

Kunnen we de mensen die bang zijn zo veel mogelijk proberen te hulp te schieten, boodschappen doen voor mensen die dat zelf niet durven, de hond uitlaten voor de buurvrouw die al wat ouder is of een stapje opzij doen als iemand daar behoefte naar heeft?

Kunnen we elkaar blijven wijzen op de fouten die we maken, zoals we elkaar altijd hebben gewezen op de fouten die gemaakt zijn of op het punt stonden gemaakt te worden?

Kunnen we elkaar blijven zien als mens, want uiteindelijk zijn we allemaal maar een klein hoopje leven met een hart dat niets liever wil dan wakker worden uit deze onwerkelijke nachtmerrie, toch?

Lieve jullie, de afgelopen dagen en de aankomende weken gaan ontzettend eenzaam zijn. Geen knuffel, geen hand op je schouder, geen wijntje drinken met vriendinnen en geen verjaardagsfeestjes, avondjes stappen of lamlendig bij me aan de bar hangen smekend om een beetje water. Maar hoe zwaar het ook gaan zijn, laten we er met elkaar het beste van maken.

Laten we hoop houden, op genezing, op vrijheid en op een leerzame les aan het einde van deze ellende.

Laten we dankbaar zijn, voor alle helden zonder in de wind wapperende cape die aan het werk zijn, voor de mensen die over ons land beslissen omdat zij altijd zullen doen wat het beste is voor ons en voor de mensen die er nog zijn, de mensen die we straks overdreven gelukkig weer in de armen zullen sluiten.

En laten we ervoor zorgen dat we van elkaar blijven houden, zodat we elkaar aan het einde van deze hobbelige rit in de ogen kunnen aankijken zonder verwijten, angst en schaamte.

‘Één voor allen, allen voor één.’

Lieve jullie, als we het samen doen gaan we er wel uitkomen.

Maar het allerbelangrijkste..

Kunnen we lief voor elkaar zijn, alsjeblieft? ❤️

Heel veel liefs & hopelijk tot snel!

[unabashedzombiestarfish]

Dierenziekenhuis Eindhoven - Dierenarts Eindhoven

Medische klinieken voor dieren zijn medische klinieken die veterinaire aandacht besteden aan verzwakte of beschadigde huisdieren zoals hoektanden, katachtigen, hazen, hoenders en kleine warmbloedige dieren. De specialisten met enige expertise op het gebied van medicatie voor wezens staan ​​bekend als dierenartsen. Dierenziekenhuis helmond Deze klinieken omvatten veterinaire administraties die 24 uur per dag beschikbaar zijn, ondanks zorgvuldige, standaard klinische en tandheelkundige veterinaire overwegingen. Ze geven bovendien een specifieke behandeling, waaronder gevorderde symptomatische toedieningen, interne medicijnen en medische procedures. Verschillende administraties omvatten orthopedische overwegingen, radiologie en cardiologie. Kleurrijke huisdieren zoals reptielen, fretten, kleine huisdieren, enzovoort, worden daar eveneens behandeld. Geneesmiddelen zijn beschikbaar in de noodklinieken voor dieren om absolute aandacht voor huisdieren te geven. Medische klinieken voor dieren leiden eveneens een assortiment aan welzijnsprogramma's voor huisdieren,   waaronder inentingen en routinematige welzijnsbeoordelingen. Wezensklinieken vervullen een onmisbare functie bij het vermijden van infecties van wezens die aan de mens kunnen worden doorgegeven.

De administraties van een fatsoenlijke dierenkliniek omvatten totale medische diensten, vinden, afscherming van wezens, gedrag van wezens en het voorbereiden van projecten, en controle over de bevolking van huisdieren. Een paar spoedklinieken bieden eveneens pensionbureaus voor huisdierenhotels. Deze internaten worden door specialisten geleid en zijn beschermd en aangenaam voor de tijd dat de eigenaar weg is. Dierenarts in helmond de internaten van het dierenhotel kunnen dagopvang zijn voor werkende eigenaren of voor langdurig verblijf. Dierenklinieken geven ook huisdieren aan de receptie.

Om dieren een beter welzijn te bieden, werd in 1933 de American Animal Hospital Association opgericht door zeven veterinaire experts. Dermatologie hond AAHA bedient meer dan 3.000 mensen uit de medische kliniek in de Verenigde Staten en Canada, en meer dan 36.000 leveranciers van veterinaire vergoedingen in Noord-Amerika en daarbuiten.

Met eigenaren die klaar staan ​​om geld te verdienen aan de welvaart van hun huisdier, is de toegankelijkheid van extravagante administraties en items indrukwekkend uitgebreid. Meer medische klinieken voor wezens verzinnen momenteel huidklachten bij honden het doel om volledige hulp te bieden voor de absolute medische diensten van wezens.

Noodklinieken [https://www.dierenziekenhuiseindhoven.nl/dierenarts-helmond] geeft nitty gritty data over Ziekenhuizen, Kinderziekenhuizen, Dierenziekenhuizen, Barmhartige Samaritanenziekenhuizen en dat is nog maar het topje van de ijsberg. Clinics is een dochteronderneming van Used Hospital Beds [https://www.dierenziekenhuiseindhoven.nl/].

040 304 0054 Marconilaan 26, 5621 AA Eindhoven info@dzeh.nl

[paardencoach]

Vadersdag

Recent heb ik twee bijzondere open opstellingen gedaan. Er was geen onderliggende coachvraag van een coachee. Deze opstellingen waren voor de deelnemers zelf. En het onderwerp was transformatie. Op mijn uitnodiging hadden deelnemers zich aangemeld. Bij de eerste opstelling waren mijn coachpaarden Tinky, Mo en Pascal betrokken. En tot mijn verrassing kwam ook nog de hond van één van de deelnemers zich melden, omdat hij ook nog wat te vertellen had. Dit bewaar ik voor een volgend blog!

Bij de tweede opstelling, waren behalve Tinky, Mo en Pascal, ook nog Manno en Dora actief. Ze knuffelden elkaar, stonden af te kauwen, stampten - vlak achter sommige deelnemers en ze werden geaaid en geknuffeld door de deelnemers. De energieën waren duidelijk aanwezig en zeer actief! Mijn deelnemers voelden het en reageerden soms heftig. Er mocht veel worden verwerkt, begrepen, doorvoeld en losgelaten. Iedere deelnemer mocht zijn eigen stukje groei doormaken. Ik heb hier en daar geholpen met een heling.

Het werd me al gauw duidelijk dat veel deelnemers de energie van hun (overleden) vader mochten voelen. Dat leidde tot verwerking, begrip, acceptatie en loslaten. Achteraf erop terugkijkend realiseerde ik me dat thema’s rond vader-kind relaties soms net zo ingrijpend en indringend kunnen zijn als thema‘s die rond moeder-kind relaties spelen. Als ik echter op de social media kijk, lijkt het er soms op alsof wij vooral gefocust zijn op de moeder. En misschien is dat alleen mijn perceptie, mij is in ieder geval duidelijk geworden dat de rol van vaders ook cruciaal kan zijn in de levens van hun kinderen. Vaders lieten hun zoon of dochter weten ‘ik ben er altijd en steun je’ tot ‘ik ben er nu, zoals ik er tijdens ons leven samen niet was’. Zo mooi om te zien gebeuren en hoe hun boodschappen meteen tot een verandering in mijn deelnemers leidden: bevrijding, meer open houding, kunnen en durven knuffelen met de paarden!

Er werden meer energieën met hun boodschappen en hulp ontvangen, begrepen en meteen verwerkt. Oude herinneringen kwamen boven, oud verdriet mocht verwerkt worden, bewustwording dat samenwerken niet alleen betekent hulp geven, maar ook hulp mogen ontvangen en dat leven en ervaren ook vanuit zachtheid kan en mag. 

Kortom, het was ontroerend om als begeleider te mogen meevoelen en zien hoeveel baat mijn deelnemers hadden bij deze bijzondere opstelling. En dat ik als begeleider hier en daar een handje mocht helpen, was een cadeautje voor mij. Een mooie sessie die ik in de toekomst zeker nog wel vaker wil geven!

Ben je nieuwsgierig en geïnteresseerd in deelname aan zo’n bijzondere opstelling, houd mijn website en posts op social media in de gaten voor de aankondiging van een nieuwe opstelling. W loriaux-efficiency.nl - E astrid@loriaux-efficiency.nl