#Habayit Hayehudi
Explore tagged Tumblr posts
Text
La preuve par 300 prépuces: le sionisme est extrémiste par essence
Certains imaginent qu’il existe un sionisme modéré (j’ai moi-même dû employer cet oxymore) mais c’est en réalité une illusion qui est en train de se dissiper sous nos yeux. On constate par exemple que ceux que d’aucuns considéraient comme des sionistes modérés, les travaillistes, sont aujourd’hui à la marge de l’échiquier politique sioniste. De toute façon, si les travaillistes ont certainement…
View On WordPress
#Adolf Eichmann#Bible#Bnei Akiva#Cisjordanie#Habayit Hayehudi#Isaac Herzog#Naftali Bennett#Noam Perel#Palestine#Shimon Peres#sionisme
0 notes
Text
The Jewish Home.
(Hebrew: הבית היהודי, HaBayit HaYehudi).
0 notes
Text
The Jewish Home (Ebraico: הַבַּיִת הַיְהוּדִי, HaBayit HaYehudi) è un partito politico sionista ebreo ortodosso e religioso in Israele.
È stato originariamente costituito da una fusione del Partito religioso nazionale, Moledet e Tkuma nel novembre 2008. Tuttavia, Moledet si è separato dal partito dopo che il suo rappresentante più importante è stato inserito solo 17 ° nella lista del nuovo partito per le elezioni della Knesset del 2009, e invece pubblicato su un elenco congiunto con Hatikva. In seguito Tkuma partì anche per unirsi all'Unione Nazionale. Per le elezioni del 2013, i partiti Jewish Home e Tkuma hanno pubblicato un elenco comune sotto la guida del presidente della Jewish Home, Naftali Bennett.
Il partito ha funzionato di nuovo con Tkuma alle elezioni del 2015.
Nell'aprile 2019, Jewish Home è stata pubblicata in un elenco congiunto con Tkuma e Otzma Yehudit.
I partitisi sono registrati sotto il nome di Union of Right Wing Part.
Il partito ha partecipato a una lista comune (chiamata Yamina) con Tkuma e la Nuova destra alle elezioni legislative israeliane di settembre 2019, sebbene la lista comune si sia divisa in due fazioni il 10 ottobre. Yamina tornò a correre alle elezioni legislative israeliane del 2020.
32 notes
·
View notes
Text
Policing Democrats For Israel
Policing Democrats For Israel
On Wednesday, after days of cajoling and political arm-twisting from Israeli Prime Minister Benjamin Netanyahu, the Jewish Home party agreed to enter into coalition with an extremist party, Otzma Yehudit, or “Jewish Power.” As the name implies, Otzma Yehudit is an explicitly racist party, comfortably akin to the Ku Klux Klan in the United States. It is led by former members of Kach, the party…
View On WordPress
#AIPAC#Ann Lewis#Betty McCollum#Democratic Majority for Israel#Democratic Party#DMFI#Habayit Hayehudi#Hakeem Jeffries#Ilhan Omar#Jewish Home#Kach#Mark Mellman#Meir Kahane#Otzma Yehudit#Rashida Tlaib#Steny Hoyer#Yair Lapid#Yesh Atid
0 notes
Link
(picture: Evicted residents of Amona in tears following the High Court of Justice-decreed demolition of their homes, February 7, 2017.)
The Knesset plenum on Monday approved a bill amending the Administrative Courts Act (Amendment 117), initiated by Justice Minister Ayelet Shaked (Habayit Hayehudi), transferring the power to hear petitions on decisions made by Israeli authorities operating in Judea and Samaria from the High Court of Justice to the Jerusalem Court of Administrative Affairs. The amendment also seeks to establish Courts of Administrative within Israel’s Magistrate’s Court system.
The effective result of the amendment, should it survive committee debates and the next two plenum votes, would be to force Arab land owners with claims against Israeli entities in Judea and Samaria to provide real proof of ownership as well as all other manner of proof required in a dispute over land, a process which for decades has been ignored completely by the High Court of Justice hearing those often fabricated claims.
The new amendment could also mean that land disputes will no longer result in court rulings mandating the complete demolition of a Jewish settlement, as the civil courts would naturally urge compromise, and market value compensations in cases where claimants have been proven right.
The High Court of Justice has tyrannized the Israeli settlement enterprise in Judea and Samaria since the early 1990s, permitting Arab claimants to submit petitions with scant proof that would have never been accepted by lower courts. The high court also permitted those petitioners to appeal directly to the top court, without having gone through the judicial appeal process – and without a right of standing.
The bill proposes to “transfer from the High Court of Justice to the Jerusalem Court of Administrative Affairs the authority to hear petitions on decisions of Israeli authorities operating in Judea and Samaria under the Security Legislation, especially in the areas of freedom of information, planning and construction, entry and exit to and from the area, and restriction and supervision orders.
The bill’s explanatory notes read: “The authorization of the Administrative Affairs Court to hear administrative decisions by Israeli authorities operating in Judea and Samaria will result in these decisions being heard not before the High Court as the initial and final arbiter.”
“In this regard, it should be noted that an analysis of the data regarding the number of petitions submitted to the High Court of Justice each year indicates that there are quite a number of petitions being filed regarding Judea and Samaria, and so, beyond the realization of the purpose underlying the overall process relating to the judicial system in administrative matters, the authorization of the Administrative Affairs Court as proposed in this bill may also help reduce the burden imposed on the Supreme Court,” the notes suggest, using the language that has curbed the zeal of many a high court by a “caring” executive branch.
There is great resistance to the proposed bill, including, possibly, within the Netanyahu coalition. The left has been beating the propaganda drums against the entire idea of taking away the power of the High Court of Justice to control Israeli settlements with its iron fist – never mind the fact that identical claims inside the “green line” are routinely heard in civil courts, where defendants are granted the right to lay out their fact-based cases. The High Court does not have a great capacity for debates over facts, having been set up as the final court of appeals where procedure rather than facts is being debated.
MK Dov Khenin, the only Jewish member of the Joint Arab List, was refreshingly honest about the real purpose of empowering the High Court of Jewish settlers: “This is a dangerous and problematic law because it is an integral part of the laws of annexation,” MK Khenin argued.
“The High Court of Justice’s authority is part of the control over the military rule in the Occupied Territories,” Khenin continued. “The transfer of authority is actually a process of annexation. “This is contrary to the real interests of both sides in reaching a solution of peace and justice that requires the end and end of the occupation.”
In other words, instead of seeking justice in disputes between Arabs and Jews over land ownership, the Left wants the High Court to ensure that the Arab side in those hearings wins, because otherwise there would be too many Jews living and thriving in Judea and Samaria, and frustrating the messianic 2-state solution.
MK Tzipi Livni (Zionist Camp) preferred to throw a tantrum, reminding everyone that “this is another law created by Habayit Hayehudi, who in any case want to drive a D-9 bulldozer through the High Court (a reference to an angry comment by an Habayit Hayehudi MK a few years ago, which has been re-used ad nauseam in Leftwing attacks against the party).”
“Then let’s send everything to administrative courts as if it’s all personal disputes,” Livni, a former justice minister, said, suggesting, like her colleague from the Arab Communist party that these are not land disputes, these are instead land disputes between Arabs and Jews, and if the Arab were to lose—for lack of evidence—the entire 2-state solution loses.”
“It’s an attempt to create a reality in which we start thinking that annexation is a normal thing,” MK Livni said, again making the connection between the future of the Palestinian State and the urgent need to make sure settlement Jews lose in court.
11 notes
·
View notes
Text
France: Terrorist’s father wins French human rights award
Via Algemeiner:
Knesset member Shuli Mualem-Rafaeli (HaBayit HaYehudi) has called on Israeli Deputy Foreign Minister Tzipi Hotovely to deny entry to Israel to lawmakers who took part in an awards ceremony that honored the father of a terrorist for his work as a human rights lawyer. “We cannot show restraint,” Mualem-Rafaeli wrote in a letter to Hotovely, after an Israel Hayom report revealed that Muhammad Alyan, whose son killed three Israelis in 2015, won the France-based International Institute of Human Rights’s award for best international human rights attorney for defending another terrorist’s wife. Many diplomats, including from Belgium and Canada, attended the event. Alyan won the award for defending Nadia Abu Jamaal, the widow of terrorist Ghassan Abu Jamaal, who participated in the November 2014 terrorist attack on a synagogue in Jerusalem’s Har Nof neighborhood that killed five Jewish worshippers and a police officer. Alyan’s son, terrorist Baha Alyan, perpetrated the October 2015 attack in Jerusalem’s Armon Hanatziv neighborhood that killed three Israelis. Mualem-Rafaeli wrote, “The message to the world will be clear: The State of Israel will not allow subversive elements to pass through the entrance gates to Israel.”
read more The New Antisemite: http://ift.tt/2iKvptq
3 notes
·
View notes
Photo
Israel’s national-religious party allies with racist right
By entering the next election in a joint list with the students of Rabbi Meir Kahane, chairman of HaBayit HaYehudi Rabbi Rafi Peretz has betrayed the Jewish people by turning his party into a home of racism.
0 notes
Text
Israeli Election Midway Report
Israeli Election Midway Report
As many have realized or have been told, most of us here at BTC are Religious Zionists and this author belongs to HaBayit HaYehudi (Jewish Home) Party and, as previous writing made obvious, thinks very highly about Rafi Peretzas a capable and outstanding leader. That should take care of relating from what perspective we are viewing the political field and the events within. Most of the activity…
View On WordPress
#Ayelet Shaked#Coalition#Ehud Barak#Election#Israel#Jewish State#Knesset#Labor Party#Likud#Mahmoud Abbas#parties#Prime Minister#Rafi Peretz#Tzipi Livni.Israel Democratic Party#voters.votes
0 notes
Photo
Baruch Marzel ( Baruch Meir Marzel, ברוך מאיר מרזל ) - izraelski polityk i działacz. Marzel jest ortodoksyjnym Żydem z Bostonu, który obecnie mieszka w żydowskiej społeczności Hebronu w Tel Rumeida z żoną i dziewięciorgiem dzieci. Był przywódcą skrajnie prawicowej Partii Narodowego Frontu Żydowskiego. Jest teraz członkiem Otzma Yehudit. Był on "prawą ręką" zamordowanego rabina Meira Kahane'a, działającego przez dziesięć lat jako rzecznik amerykańskiej organizacji rabina Kach, dopóki nie został wyjęty spod prawa w Izraelu i USA jako organizacja terrorystyczna. Główny dziennik izraelski regularnie opisuje go jako "skrajnego prawicowego aktywistę". Marzel urodził się w 1959 r. w Bostonie w stanie Massachusetts, a wraz z rodziną wyemigrował do Izraela w wieku sześciu tygodni, osiedlając się w dzielnicy Bayit Vegan w Jerozolimie. Chociaż jego ojciec Szlomo był szanowanym pedagogiem, który nie zajmował się zbytnio polityką, Baruch przyłączył się do żydowskiej Ligi Obrony Kahane w wieku 13 lat. Porzucił swoje obywatelstwo amerykańskie, kiedy pobiegł do Knesetu. Służył w Korpusie Pancernym IDF i walczył w wojnie w Libanie w 1982 roku, uczestnicząc w bitwach wzdłuż autostrady Bejrut-Damaszek. Marzel i jego żona Sarah mają dziewięcioro dzieci. Od młodości brał udział w ruchu Kachów i przez prawie dziesięć lat pełnił funkcję rzecznika prasowego. Marzel został wybrany szefem sekretariatu ruchu Kacha po tym, jak Kahane został zamordowany w Nowym Jorku. Grupa odłamów z Kach, Kahane Chai, została poprowadzona przez syna Kahane, Binyamin Ze'ev Kahane. W 2003 roku Marzel dołączył do Yamin Yisrael Herut i Paula Eidelberga, aby zostać drugim kandydatem na liście partyjnej, po Michaelu Kleinerze, chcąc wziąć udział w 16. sesji Knesetu. Reklamy wyborcze wyróżniły go wyraźnie tradycyjnym hebrajskim powiedzeniem "Hazak U'Baruch" (dosłownie: mocny i błogosławiony, hebrajski: חזק וברוך ), kalambur na imię Marzela. Herut nie wykorzystał minimalnej liczby głosów potrzebnych do wejścia do Knesetu. W 2004 r. założył Żydowski Front Narodowy i przewodził swojej liście Knesetu w wyborach w 2006 roku. Podczas kampanii wyborczej Marzel wezwał izraelskich wojskowych, by "przeprowadzili ukierunkowane zabójstwa przeciwko (lewicowa postać) Uri Avnery'ego i jego lewicowym współpracownikom".To było reakcją na wcześniejsze wystąpienie Avnery'ego w izraelskim radiu Kol Izrael, że zabójstwo izraelskiego ministra turystyki Rehavama Zeevi było palestyńskim "ukierunkowanym zabójstwem", podobnie jak "ukierunkowane zabójstwa" izraelskich palestyńskich przywódców politycznych. Według Gush Shalom, "radio nie cytowało następnych słów Avnery'ego: Jestem przeciwko wszelkim zabójstwom, zarówno przez Izraelczyków, jak i Palestyńczyków". Marzel był uważany za zbyt nacjonalistycznego dla izraelskich partii o twardej prawicy, takich jak Związek Narodowy czy Narodowa Partia Religijna (dzisiejsza partia HaBayit HaYehudi). Ostatecznie Narodowy Front Żydowski otrzymał 24 824 głosy (0,79%), mniej niż połowę minimum 2% wymaganych do wstąpienia do Knesetu. W 2009 roku, po tym, jak inny członek partii Michael Ben-Ari wygrał miejsce w Knesecie na liście National Union (Izrael), Marzel zgodził się służyć jako pomocnik parlamentarny Ben-Ari. Marzel początkowo zamierzał działać niezależnie. Ostatecznie zgodzili się nie składać listy partii na własną rękę, a zamiast tego umieścili Ben-Ari na liście partii krajowej. W 2013 r. Marzel ponownie startował w Knesecie, tym razem na trzecim miejscu w nowo utworzonej partii Otzma LeYisrael, która oddzieliła się od National Union. Jednakże partia nie przekroczyła progu wyborczego. Przed wyborami inne partie, takie jak żydowska strona domowa, odrzuciły włączenie lub współpracę z Marzelem, uważając go za zbyt otwartego i nacjonalistycznego. Przed wyborami w Izraelu w 2015 r. Marzel zajmował 4. miejsce w bloku technicznym Yachad - Otzma Yehudit. Włączenie Marzel nastąpiło w wyniku kompromisu między obiema stronami, w tym wykluczenia Michaela Ben-Ari i włączenia Marzel. W lutym 2015 r. Komisja Wyborcza zdyskwalifikowała Marzel wraz z Arabem MK Haneenem Zoabi z udziału w wyborach. Decyzja zaprzepaszczona większością 17 do 16 głosów. Decyzja została podjęta po nieudanych próbach zablokowania Marzel. Powody, dla których dyskwalifikowano Marzel, były kilkoma przypisanymi mu stwierdzeniami, które to grupy, które zgłosiły wniosek, zostały zakwalifikowane jako "rasizm". Po apelacji Marzel, Sąd Najwyższy przyjął apelacje zarówno MK Haneen Zoabi, jak i Marzel, wbrew decyzji Centralnej Komisji Wyborczej (CKW), która postanowiła zdyskwalifikować ich z uczestnictwa w następnym Knesecie. Ostatecznie, blok Yachad-Otzma nie przekroczył progu wyborczego zaledwie 11 000 głosów, nie wchodząc do Knesetu. Jest pisarzem dla izraelskiej gazety Arutz Sheva. Baruch Marzel został po raz pierwszy aresztowany przez policję w wieku 14 lat. Jego pierwszy wyrok skazujący nastąpił trzy lata później. Według raportu z 2003 r. opublikowanego w izraelskiej gazecie Yedioth Ahronoth, "Marzel zdobył policyjny rekord około 40 akt, zanim skończył 30 lat". W dalszej części raportu szczegółowo opisano jego historię kryminalną, w tym napaści na Palestyńczyków (jeden przyniósł mu 12-miesięczny więziony wyrok pozbawienia wolności), izraelskiego oficera policji, izraelskiego aktywistę lewicowego i dziennikarza Uri Avnery'ego. W sierpniu 2012 r. Izraelska policja aresztowała Barucha Marzela przy wejściu do miasta Kiryat Arba, ponieważ nie zgłosił się na przesłuchanie. Podejrzewano go o udział w kilku incydentach w Hebronie, które miały miejsce sześć miesięcy wcześniej, w których kilku Palestyńczyków rzekomo zostało zaatakowanych. W 2014 roku Yariv Oppenheimer, przewodniczący Peace Now, podpisał skargę policji przeciwko Marzelowi, głosząc pogróżki na jego życie przez jego zwolenników. Na swojej stronie na Facebooku Oppenheimer napisał, że "wychodzi z komisariatu teraz, zmartwiony i pesymistyczny, telefon nie przestaje dzwonić, a na drugim końcu, ludzie, którzy podążają za Marzelem, nadal klną i grożą". W marcu 2015 r., sześć dni przed wyborami parlamentarnymi w 2015 r., policja rejonowa w Judei-Samarii wniosła zarzuty do Jerozolimskiego Sądu Magistratu zarzut, że Marzel zaatakował Palestyńczyka w 2013 r. Zgodnie z aktem oskarżenia, w dniu 8 lutego 2013 r. Marzel wszedł do domu mieszkającego w Hebronie Issa Amro, gdy działacz przeszedł do Jaskini Patriarchów, zaczął atakować Palestyńczyka z "nieznanych powodów" po tym, jak Amro zażądał odejścia. Adwokat Marzela, Itamar Ben-Gvir, zatrzasnął akt oskarżenia, mówiąc, że "śmierdzi wyborami manipulacyjnymi". Zostało to powtórzone przez prokuratora generalnego Yehudę Weinsteina, który wystąpił z żądaniem wyjaśnienia, dlaczego akt oskarżenia pojawił się dwa lata po incydencie. W lutym 2017 r. Marzel został aresztowany po zderzeniu z policją, protestując przeciwko rozbiórce Amona, żydowskiej osady na Zachodnim Brzegu. Marzel w przeszłości opowiadał się za przemocą wobec homoseksualistów w Izraelu, wzywając do religijnej wojny przeciwko nim podczas wywiadu radiowego. W 2006 roku, w dniach poprzedzających planowaną paradę gejowskiej dumy w Jerozolimie, Marzel podobno stwierdził, że "incydent z nożem podczas zeszłorocznej parady wyda się niewielki w porównaniu z tym, co przewiduje się w tym roku, musimy ogłosić świętą wojnę". Marzel był również zaangażowany w kontrowersyjną paradę flagową z marca 2009 r. przez Umm al-Fahm. Prowadził protesty przeciwko ósmej paradzie jerozolimskiej Gay Pride z 2010 roku, stwierdzając, że "[homoseksualizm] jest chorobą z wyboru, a człowiek może zmienić swój gust i sposób działania". Kiedy ktoś ma AIDS, mówi im, aby nie zarażali innych, więc dlaczego ci ludzie mogą tu maszerować w Jerozolimie i zarażać nas swoją chorobą?" Podczas marszu Gay Pride w Jerozolimie Marzel poprowadził kontr-demonstrację w ultra-ortodoksyjnej dzielnicy Mea Shearim. Zabrał ze sobą na demonstrację trzy osły. Każdy z osłów nosił znak, z których jeden brzmiał: "Ja też jestem dumny", drugi czytał "Dumny osioł", a trzeci po prostu czytał "Duma marszu". Pięć lat później, podczas marszu dumy gejowskiej w 2017 roku, Marzel ponownie poprowadził kontrpodmiot demonstracyjny. Pomimo swojej wcześniejszej retoryki Marzel stwierdził, że nie protestował przeciwko osobom LGBT na poziomie osobistym, mówiąc: "Nie walczę przeciwko tym ludziom osobiście, ale przeciwko paradzie i fenomenowi. [...] Rodzina nuklearna jest rzecz święta, i ważne jest, aby ją chronić". Marzel jest postrzegany jako centralna postać w anty-asymilacyjnej grupie Lehava , wraz z rabinem Ben-Sionem Gopsteinem. W 2006 r. Marzel wysłał list otwarty do Linor Abargil, prosząc ją, by nie poślubiła nieżydowskiego litewskiego gracza NBA Šarūnasa Jasikevičiusa. Podobny list otwarty został skierowany w marcu 2010 r. do izraelskiej modelki Bar Refaeli, wzywając ją, by nie poślubiła wówczas nieżydowskiego chłopaka, amerykańskiego aktora Leonardo DiCaprio. Reprezentując organizację Lehava, Marzel próbował przekonać Refaeli, że jej przodkowie sprzeciwiliby się takiemu małżeństwu. W 2013 r. znalazł się wśród 50 aktywistów, którzy protestowali przeciwko asymilacji na ślubie między mężczyzną arabskim a Żydówką. W lipcu 2014 r. Facebook usunął stronę Marzel po tym, jak czytelnicy skarżyli się na podżeganie. W 2000 r. Marzel zorganizował partię Purim przy grobie Barucha Goldsteina, religijnego ekstremisty, który dokonał masakry w jaskini z 1994 r. w jaskini patriarchów. Marzel powiedział: "Zdecydowaliśmy się zorganizować wielką imprezę w dniu, w którym został zamordowany przez Arabów".
0 notes
Text
'Pinpoint operations won't work on Hamas'
‘Pinpoint operations won’t work on Hamas’
Source: ‘Pinpoint operations won’t work on Hamas’ – Israel Hayom
In an interview with Israel Hayom, Education Minister Naftali Bennett explains why he withdrew his demand to be made defense minister • Unlike former Defense Minister Lieberman, who ran from the battlefield when he failed, I took responsibility, he says.
Mati Tuchfeld Education Minister and Habayit Hayehudi Chairman…
View On WordPress
0 notes
Text
Bloomberg praises Israeli finance minister, says economy is strong
But the surveys also show that if Netanyahu did step down, the Israeli public has no clear preference for a successor. Contenders include Yesh Atid leader Yair Lapid, Zionist Union leader Avi Gabbay, Habayit Hayehudi chairman and Education Minister Naftali Bennett, and Yisrael Beytenu head and ... http://ift.tt/2DDAJTY
0 notes
Link
“I realize that this notion is contentious among much of the “pro-Israel” community. Many see my political beliefs as a betrayal of my own people, rather than as evidence of my participation in the political processes of our shared Jewish state. Yet ironically, while this same “pro-Israel” community has made the Zionist dream their hallmark, they have, in this sentiment, betrayed it.
The Zionist dream seeks for all Jews the right to return to their homeland as a sanctuary from oppression, to walk in the land of their ancestors, and, for religious Zionists, to experience the holiness that comes with this. The “pro-Israel” community consistently uses this dream to justify why Israel is a necessary homeland for the Jews. They seek to inspire others with their talk of how lucky we Jews are to have finally achieved this reality. And these are convictions that I hold to be true as well.
...
Israel prides itself on being the only democracy in the Middle East; yet this condemnation of those who speak out against it flies in the face of democratic principles. Political views must not serve as a litmus test of legitimacy; the acceptance of disparate views constitutes the very foundation of that democracy. People who oppose various policies of the government are not unpatriotic. To be unpatriotic is to withdraw from the democratic process entirely. My support of Meretz is just as legitimate as others’ support for Likud or Habayit Hayehudi; after all, each is a component of the same Knesset. Those of us who advocate more liberal policies do so precisely because we believe in the welfare of the State and of those who live within it, and so should be afforded the same rights of expression as any other person invested in these issues.
...
Im tirtzu ein zo agada — If you will it, it is no dream. By embracing an actualized Jewish democracy, which would include the defeat of this bill, we can keep the Zionist dream a reality. “
I don’t agree with Brocha on some points here, but shes absolutely right in the regards to if Israel claims to be a democracy and/or claims to be for all Jews, this is unacceptable.
15 notes
·
View notes
Text
Drama Starts Early In Israeli Elections
Drama Starts Early In Israeli Elections
Israeli elections always feature a lot of political drama. But when the Knesset was dissolved on December 24, it set off a flurry of action that was furious even by Israeli standards. The drama is likely to increase between now and election day on April 9 even though the winner is almost certainly a foregone conclusion.
Soon after the new elections were announced, political bombshells went off in…
View On WordPress
#Avi Gabbay#Avichai Mandelblit#Avigdor Lieberman#Ayelet Shaked#Benjamin Netanyahu#Benny Gantz#Bezalel Smotrich#Caroline Glick#David Horowitz#Frank Gaffney#Habayit Hayehudi#Hayamin Hehadash#Israel#Israeli elections#Naftali Bennett#New Right Party#Tzipi Livni#Yair Lapid#Yesh Atid#Yisrael Beiteinu
0 notes
Link
The Committee for Selecting Supreme Court Justices on Wednesday evening announced its four new appointments: Jerusalem District Court Judge Dr. David Mintz, Haifa District Judge Yael Willner, President of the District Court in Haifa Yosef Elron, and Tel Aviv District Court Judge George Kara.
The new judges will replace outgoing justices Naor, Rubinstein, Jubran and Zilbertal.
Justice Minister Ayelet Shaked said in a statement: “Today we made history. This evening the Committee for Selecting Supreme Court Justices which I head appointed four judges to the Supreme Court, after we have already selected some 150 judges since the start of this term (May 2015). The judicial appointments this evening express the human as well as jurist common sense we so need as a society and which has been so direly absent from the highest judicial echelon.”
“The stirring wheel of our judicial flagship have changed their direction tonight,” Shaked concluded.
The committee has nine members, with the Justice Minister as Chairman; one additional cabinet minister, chosen by the cabinet; two MKs, chosen by the Knesset, usually one from the coalition and the other from the opposition; two members of the Bar Association; the sitting Chief Justice and two other Supreme Court justices.
Education Minister Naftali Bennett (Habayit Hayehudi) praised the Justice Minister on the selection in a tweet that went: “Kudos to Justice Minister Ayelet Shaked who did the unbelievable and led a true revolution in the Committee for Selecting Supreme Court Justices, electing excellent, conservative justices. Mabruk (good for you), Ayelet.”
MK Bezalel Smotrich (Habayit Hayehudi) also congratulated Shaked for “an important step on the road to changing the character of the court and returning its glory from the first decades in the state’s history, before the activist agenda of Justice Barak took it over.”
Before offering an analysis of the new picks, we should start with a note of joy at the departure of Court President Miriam Na’or, who navigated her court in the tradition of her mentor, Justice Aharon Barak, usurping legislative powers not accorded her by law.
Three out the four new justices are considered conservatives, and two of them are Orthodox Jews: Dr. David Mintz is a resident of Dolev, in Judea and Samaria. Yael Willner attended a religious high school and is known as affiliated with the National Religious movement. Yosef Elron was promoted by Finance Minister Moshe Kahlon and is a centrist conservative.
Judge George Kara, a Christian Arab, is a resident of Jaffa who graduated from the Tel Aviv University law department. He “starred” in two high-profile cases where he stood up to power: he convicted Israeli President Moshe Katsav of rape; and convicted tycoon Ofer Nimrodi of illegal wiretapping. It remains to be seen, however, whether he, too, would advocate for a more restrained, conservative Supreme Court.
6 notes
·
View notes
Text
From a moderate to a radical religious-Zionist party
Habayit Hayehudi has become more extremist, and moderate voices are finding homes elsewhere From a moderate to a radical religious-Zionist party syndicated from https://sex777blog.wordpress.com
0 notes
Text
İstifa haberi sonrası İsrail'den kritik karar!
https://haberoldu.com/istifa-haberi-sonrasi-israilden-kritik-karar
İstifa haberi sonrası İsrail'den kritik karar!
İsrail medyasının en önemli gazetelerinden Jerusalem Post ve Haaretz, gündemi sarsan bir haber servis etti.
Haberlerde, İsrail Başbakanı Binyamin Netanyahu ve Eğitim Bakanı Naftali Beett bir toplantı gerçekleştirdi. Bu görüşme sonunda erken seçim kararı alındı. Pazar günü koalisyon liderleriyle yapılacak toplantıda erken seçim tarihinin belirleneceği ifade edildi.
Ancak, Netanyahu’nun ofisinden yapılan açıklamada erken seçim iddiaları reddedildi.
İsrail Savunma Bakanı Avigdor Liberman, geçtiğimiz günler İsrail’in Hamas’la yaptığı ateşkesi gerekçe göstererek istifa etmişti.
Liberman’ın istifasının ardından Eğitim Bakanı Naftali Beett’in liderliğini yürüttüğü Habayit Hayehudi partisi koalisyondan çekilebileceği sinyallerini vermişti.
İsrail basını iki liderin görüşmesinin olumlu geçmediğini bu nedenle Netanyahu’nun erken seçime gitmekten başka şansının kalmadığını aktardı.
Alçak sözler söyleyip istifa etti! Sürpriz gelişme
ERKEN SEÇİM KARARI BEKLENİYORDU
İsrail Başbakanı Binyamin Netanyahu’nun liderliğini yürüttüğü ve Liberman’ın da içinde yer aldığı 6 partili koalisyon hükümetinin 66 milletvekili bulunuyordu. Mecliste 5 sandalyeye sahip ve Liberman’ın liderliğindeki İsrail Evimiz Partisi, istifayla birlikte sandalye sayısını kaybetti ve koalisyonun sandalye sayısı kritik sınıra, yani 61’e düşmüştü.
Koalisyon hükümetinin 120 sandalyeli İsrail meclisinde güvenoyu alması için 61 milletvekiline sahip olması gerekiyor.
Bu sebepten ötürü İsrail medyası istifanın yaşandığı gün, Netanyahu liderliğindeki koalisyon hükümetinin tehlikeye girebileceğini ve İsrail’de erken seçimin gündeme gelebileceğini yazmıştı.
Kaynak: HABER7.COM
0 notes