#Ernst Ziller

[coffeenewstom]

Athener Kaffee-Tagebuch: Omonia

Die eindrucksvollste Art nach Athen zu kommen ist sicherlich die aus der Luft. Zuerst war da noch die See, dann taucht am Horizont die weiße Stadt auf, ein schier endloses Häusermeer, durchbrochen von einigen Bergen. Hier aus der Luft wird man sich erst der gewaltigen Ausmaße der Stadt bewusst – mit seinen 38,980 km² ist es mehr als zehnmal so groß wie München! Schon überfliegt man die ersten…

[biglisbonnews]

Panathenaic Stadium Passage in Athens, Greece Hidden beneath the Panathenaic Stadium, the world's only stadium built entirely out of marble, is a secret, ancient passage used by ancient gladiators and modern athletes. The passageway, known as the diodos, is a long, vaulted gallery that dates back to antiquity. The Panathenaic Stadium has gone through many iterations through the centuries. Greek statesman Lykourgos first built a simple, limestone racecourse on the site in 330 BC for the first Panathenaic Games, a festival featuring athletic competitions, rituals, and religious ceremonies held in ancient Athens. The Games were held every four years in honor of the Greek goddess Athena. Several centuries later, around 140, Athenian Roman senator Herodes Atticus had the racecourse rebuilt in marble and expanded it to fit 50,000 spectators. Soon after that, by the fall of the Roman Empire in 476, the stadium fell into disuse until the 19th century. Beginning in the 1830s, following Greek independence, archaeological excavations began on the stadium. German-born architect Ernst Ziller carried out later excavations around 1870. The stadium was refurbished and used in the Zappas Olympics in 1870 and 1875, an early attempt to revive the Olympic Games. Then, in 1896, the stadium hosted the first modern Olympics. The subterranean passageway is located on the east side of the ancient stadium. Even before Lykourgos built the first limestone racecourse, ancient masons constructed this passageway leading to the ravine where the stadium would later be built. Known as the "Hole of Fate," ancient oracles used the passage. Spiritual leaders also walked through the passage before holding ritual animal sacrifices in the ravine. In Roman times, gladiators passed through the tunnel before fighting in the marble-clad stadium. After the stadium fell into disuse, European travelers wrote about young Athenian maidens performing magical rites in the derelict passage. Today the tunnel leads to a museum featuring torches and posters from all the modern Olympic Games. Every two years, for the winter and summer Olympic Games, the Olympic torch is lit in Olympia, Greece before making its way to the Panathenaic Stadium for the official handover ceremony where the torch is passed to the official hosting city. Besides the passage, the impressive oval stadium has several interesting details, including curved seating and carved thrones.  Here visitors can walk the stands and run the track where the first modern Olympics occurred.  https://www.atlasobscura.com/places/panathenaic-stadium-passage

[abetc]

Department of Chemistry, University of Athens

Ernst Ziller building

Athens, Greece

[vousnepouvezpas]

Who wore it better | Μέγαρο Δεληγεώργη x Burberry 

[dlyarchitecture]

[scrapdesign]

standing tall

[tommeurs]

The City Hall of Hermoupolis in Syros island, Greece, built at 1867, designed by Ernst Ziller

[elladastinkardiamou]

The downtown Athens former residence of famed Bavarian architect Ernst Ziller, who designed some of the Greek capital’s greatest 19th century landmarks, will open to the public for the first time on International Museum Day, Tuesday, the Culture Ministry has announced. The neoclassical house at 6 Mavromichali Street was built in 1882 and is now a branch of the Byzantine and Christian Museum after being donated to the Greek state by the family of its last private owner, banker and collector Dionysis Loverdos. It is regarded as a gem of neoclassical urban residential architecture and is dedicated to Loverdos’ significant collection of Byzantine art.

[notesfromasmallworld]

Athens neoclassical trinity: The national Library, University and Academy A greek Trilogy of neo-classical buildings for arts, science, knowledge and wisdom The architectural trilogy of Athens was designed by the danish architects the Hansen brothers. In the center is the University, flanked by the Library and the Academy, all facing Panepistimio avenue and Downtown modern Athens. The Vallianos building to the NW is the second of the trilogy designed by Baron Theophil von Hansen, foundation in 1887. It was he main building of the National Library of Greece from 1903 to 2018. Its collection has 4500 classic greek manuscripts, and a total of 570.000 titles. The Danish architect Christian Hansen, brother of Theophil, was the architect of the Central building of the University of Athens. It was finished in 1841. By the entrance stairs statues of hero of the War of Independence, Count loannis Kapodistrias, and a famous Hellenist, philosopher and participant in the French Revolution, Adamantios Korais (made in 1875 in marble, by Georgios Vroutos) is placed. The center propylae has a fresco with the former king Otto as god with the nine muse protectors, designed by Karl Rahl. The modern Academy of Athens building was finished 1889, after 30 years building. It is considered Theophil von Hansens main work and his first in the trilogy. Like the Library, the building process was executed by Ernst Ziller. Today, most of these buildings are supplanted by larger buildings elsewhere in Athens, but they still play minor roles for administrative and ceremonial purposes. And major roles as architectural and historic gems. https://en.m.wikipedia.org/wiki/National_Library_of_Greece #culturalheritage #architecture #neoclassic #library #university #academy #academyofathens #universityofathens #nationallibrary (ved National and Kapodistrian University of Athens) https://www.instagram.com/p/CQtZLKZJ8i8/?utm_medium=tumblr

[travelcenter-uk]

The Most Magnificent Constructions to Tour in Athens.

Everyone would admit that Athens is n structural heaven for anyone fascinated in a wealthy and exceptional structural blend. Mixing structural jewels from the Hellenistic, Roman and Classical times and also new structural designs comprising of post-modern and neoclassical, here are the five most magnificent constructions to tour in Athens. Booking flights to Athens would offer you the chance to experience the best and most impressive constructions ever!  

The Acropolis.

It is difficult to write an article about the most magnificent constructions in Athens without talking about the Acropolis, it is so emblematic. Positioned on a stony peak over the metropolis, the shrine on the summit of the Acropolis, The Parthenon, was committed to the deity Athena, who was the guardian of the nation, and from whom Athens takes its title. The other numerous memorials which make up the Acropolis consist of the Temple of Athena, Nike, the Erechtheion and the Propylaea.    

The Acropolis Museum.

Created by Bernard Tschumi Architects of New York/Paris with Michael Photiadis of Athens as a native assistant architect, the current Acropolis Museum finished during 2009, is situated in the Makryianni region, right in front of the Acropolis. The gallery is held up by nearly 100 solid columns, as the structure was built over the remains of the historic metropolis. The top levels of the gallery are fashioned with glass walls, which carry lots of normal light inside, while the Parthenon Gallery provides magnificent sweeping sights of the Acropolis and the present metropolis of Athens.  

The Stavros Niarchos Foundation Cultural Centre.

The striking, environmentally maintainable city compound of the Stavros Niarchos Foundation Cultural Centre was made by Renzo Piano. The National Opera and the National Library moved to the SNFCC during the fall of 2017 and the construction comprises of a 1400-seat opera theatre and also a 400-seat cinema. Completely contemporary and simple, the structure was constructed on a synthetic hill and is encircled by a stunning park and a synthetic lake.  

The Neoclassical Trilogy.

Okay, we know we tricked you, but once you’ve viewed the Trilogy, you’ll know why. Situated in the middle of the metropolis on Panepistimiou Street, these three neoclassical constructions, which consists of early Roman, Renaissance, and Greek components, are the University, the National Library of Greece and the Academy of Athens. These spectacular structures were constructed during the mid the 19th century by two Bavarian designers, Theophil Hansen and Ernst Ziller, who also constructed the Numismatic Museum of Athens. During that period, the neoclassical type was an effort to link contemporary Greece to its traditional history, bringing about magnificent constructions and stylish elements.

The Greek Parliament.

Constructed during 1842, the Greek Parliament, which was the home of the Greek imperial family, is situated on the northern part of the well-known Syntagma courtyard. The three-level structure was created by another Bavarian designer, Friedrich von Gärtner. It was during November 1929 that it was transformed into the Greek Parliament.

Read More:-   The Most Magnificent Constructions to Tour in Athens.

This Article, Information & Images Source (copyright):- Travel Center UK Blog

[nactiaa]

Architects Ernst Ziller(left) & Theophil Hansen(right) during the construction of Academy of Athens(Akadimía Athinón).

[maxmaggreece]

Ερνέστος Τσίλλερ: ο φιλέλληνας αρχιτέκτων

Πηγή εικόνας: https://www.nikosonline.gr/ Ο Ernst Moritz Theodor Ziller (Ερνέστος Τσίλλερ), γεννήθηκε στις 22 Ιουνίου του 1837 και πέθανε στις 12 Νοεμβρίου του 1923 στην Αθήνα. Υπήρξε κορυφαίος αρχιτέκτονας που δημιούργησε κυρίως στην Βιέννη και στην Ελλάδα. Εκτός από την Αθήνα, κτήριά του υπάρχουν στην Σύρο, Πάτρα, Τρίπολη, Μήλο, Αίγιο, Θεσσαλονίκη, Γύθειο, Βέλο Κορινθίας κτλ. Υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους και διασημότερους αρχιτέκτονες στην ελληνική επικράτεια σχεδιάζοντας και επιβλέποντας εκατοντάδες κτήρια. Η οικογένειά του διατηρούσε κατασκευαστική εταιρεία. Σπούδασε αρχιτεκτονική στην Βασιλική Σχολή Οικοδόμησης στην Δρέσδη και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στη Βιέννη, όπου προσελήφθη ως σχεδιαστής στο γραφείο του Θεόφιλου Χάνσεν, και έτσι δέχτηκε την πρόταση του Χάνσεν να εργαστεί πάνω στην ανέγερση του κτηρίου της Ακαδημίας Αθηνών. Όλα του τα κτήρια είναι πραγματικά κομψοτεχνήματα και έχουν προσδώσει ομορφιά στο μουντό αστικό τοπίο. Πηγή εικόνας: https://www.nikosonline.gr/ Έτσι το 1861 ο Τσίλλερ ταξίδεψε μαζί με τον Χάνσεν για πρώτη φορά στην Αθήνα και το 1868 επέστρεψε για να εργαστεί ως ανεξάρτητος αρχιτέκτονας στην Ελλάδα. Η γνωριμία του με τον Βασιλιά Γεώργιο Α΄ και οι διασυνδέσεις του με την μεγαλοαστική τάξη των Αθηνών ενίσχυσαν την φήμη του με αποτέλεσμα να αναλάβει εκατοντάδες παραγγελίες για την ανέγερση δημοσίων κτηρίων καθώς και ιδιωτικών κατοικιών και επαύλεων. Υπολογίζεται ότι κατά τη διάρκεια της ζωής του ανέλαβε την σχεδίαση και κατασκευή τουλάχιστον πεντακοσίων κτηρίων. Πηγή εικόνας: https://www.nikosonline.gr/ Το 1872 διορίστηκε καθηγητής του Πολυτεχνείου, απ’ όπου όμως απολύθηκε το 1883, λόγω της άρνησής του να συγκαλύψει τις οικονομικές καταχρήσεις που καθυστερούσαν την ανέγερση του Ζαππείου Μεγάρου. Πέθανε στην Αθήνα το 1923. Ήταν παντρεμένος με την πιανίστρια Σοφία Δούδου και είχαν αποκτήσει πέντε παιδιά: τη Βαλέρια, την Ναταλία, την Ιωσηφίνα, τον Όθωνα και τον Βάλτερ. Η οικία του διατηρείται ακόμα και σήμερα στην οδό Μαυρομιχάλη, η οποία ήταν υπό κατάρρευση, αλλά τελικά την γλύτωσε, και τώρα – λέει – την μετατρέπουν σε ένα μικρό Μουσείο. Παράλληλα με το σπίτι των Αθηνών είχε και εξοχική κατοικία στην οδό Πεσμαζόγλου 12 στην Κηφισιά μέσα σε έκταση σαράντα στρεμμάτων. Πηγή εικόνας: https://www.nikosonline.gr/ Όλο το αρχείο του Τσίλλερ φυλάσσεται στην Εθνική πινακοθήκη και διαθέτει περί τα 400 σχέδια καθώς και διάφορα άλλα τεκμήρια (χειρόγραφα, έγγραφα κ.α.) από τη ζωή του. Πηγή: https://www.nikosonline.gr/ Read the full article

[epestrefe]

Αθήνα 1944. Οδός Σταδίου. Δεξιά ο Μίμης Φωτόπουλος.Με την ηθοποιό Καίτη Ντιριντάουα σύζυγο του ηθοποιού Κώστα Χατζηχρήστου, και τον ηθοποιό Σπύρο Πατρίκιο σύζυγο της επίσης ηθοποιού Λέλας Πατρικίου(γονείς του γνωστού Τίτου Πατρίκιου) Πίσω δεξιά -στην συμβολή με την οδό Ομήρου- η οικία Δημητρίου Γουδή, έργο του Ernst Ziller [γεν. 1837 – † 1923]. Στη συνέχεια επί της Σταδίου 14 & Ομήρου φαίνεται το Ξενοδοχείο Ατλαντίς/Atlantic, έργο του αρχιτέκτονος: Νικόλαου Σαλίβερου [γεν. 1860 – † 1944]

Πηγή φωτογραφίας η επίσημη σελίδα του Μίμη Φωτόπουλου που διαχειρίζεται η οικογένειά του. 

[awesomesallysoulla]

Faneromeni church, designed by Ernst Ziller.

[justforbooks]

To ιστορικό κτίριο στην οδό Κανάρη που σχεδίασε ο Ernst Ziller ανακαινίστηκε πλήρως και είναι έτοιμο να υποδεχτεί ξανά το κοινό.

Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com

[bampanelos]

Rehabilitation & Renovation of a Listed Neoclassical Building in Metropoleos st. - The Ziller’s Hotel Project info:

Boutique hotel and Restaurant in a 19th century, 3-storey building, constructed by Ernst Ziller in 1892

Location: Metropoleos 54, Athens, Greece

Time: March 2015 - August 2016

Project Architects: Thanos Bampanelos, Kostas Vlachogiannis

Collaborators: S. Karakatsanidis (Civil Eng.)

Constructor: doriki construction & development

Published in Kathimerini (Sunday Edition)

Façade and Section

Typical Floor-plan and Sketch of central room

Rooftop: plan and sketch

Το τριώροφο κτίριο φέρεται να έχει σχεδιαστεί από τον Ernst Ziller (1837-1923) ως οικία με ισόγειο εμπορικής χρήσης. Σύμφωνα με μαρτυρίες, η κατασκευή ξεκίνησε στα τέλη του 19ου αιώνα (πιθανά το 1892 ή 1896) και ολοκληρώθηκε σε τρεις φάσεις. Διαθέτει δύο ισόγεια καταστήματα εκατέρωθεν της κεντρικής εισόδου με υπόγειο (Α’ φάση), δύο κύριους ορόφους με τυπική διαμερισμάτωση στα πρότυπα του 19ου αι (Β’ φάση) και επίπεδο βατό δώμα με κλειστό κεραμοσκεπή χώρο σε υποχώρηση από την οικοδομική γραμμή (Γ’ φάση). Στο πλαίσιο της Γ’ φάσης προστέθηκαν πατάρια στα καταστήματα και μεσοπάτωμα στο χώρο εισόδου. Είναι κατασκευασμένο από φέρουσα τοιχοποιία αργολιθοδομής περιμετρικά και συμπαγούς οπτοπλινθοδομής εσωτερικά, με μεταλλικές δοκούς υποστήριξης των οριζόντιων πρεκιών και εξώστες από μονολιθικές μαρμάρινες πλάκες με φουρούσια. Τα πατώματα ήταν στην αρχική τους μορφή κατασκευασμένα από ξύλινες φέρουσες δοκούς με δάπεδο από φαρδιές σανίδες και μπαγδατoπήχεις στην υποκείμενη οροφή, πλην του πατώματος ισογείου όπου μεταλλικοί δοκοί διατομής διπλού Τ υποστηρίζουν θολωτές κατασκευές από τούβλα. Μετά το σεισμό του 1999 το φέρον τμήμα των πλακών των υπερκείμενων ορόφων αντικαταστάθηκε από μεταλλικές δοκούς HEB, πτυχωτή λαμαρίνα και beton. Τα τόξα των ανοιγμάτων και το μεγάλο μεταλλικό στέγαστρο του ισογείου, τα χυτά κιγκλιδώματα και τα γαλλικού τύπου κουφώματα, οι δύο μεγάλες παραστάδες από τον α’ όροφο ως το γείσο, τα λιτά κυμάτια της στέψης και ο γύψινος διάκοσμος των οροφών προσδιορίζουν το χαρακτήρα του κτιρίου.

Κτισμένο σε προνομιακό σημείο, έμπροσθεν της πλατείας Μητροπόλεως, υπήρξε μάρτυρας σημαντικών γεγονότων της πόλης (γάμοι και στέψεις βασιλέων, κηδείες πρωθυπουργών, πολιτικές συγκεντρώσεις, κλπ.) ενώ η ανεμπόδιστη θέα που διαθέτει προς τον βράχο της Ακρόπολης το αναδεικνύει σε ακίνητο υψηλού κτηματομεσιτικού ενδιαφέροντος. Ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ’60, που εγκαταλείπεται ως οικία της ιδιοκτήτριας οικογένειας, μισθώνεται και αρχίζει να δέχεται μια σειρά από έντονες επεμβάσεις που το μετατρέπουν αρχικά σε κτίριο γραφείων και στη συνέχεια σε ξενοδοχείο, αλλοιώνοντας σημαντικά τον χαρακτήρα των χώρων και του ρυθμού του, κυρίως στο εσωτερικό. Η ζητούμενη νέα χρήση, σ’ ένα ιστορικό κτίριο με ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον, οφείλει να συνάδει με την αρχική συνθήκη, εντάσσοντας αρμονικά στην εγγενή συνθετική δομή του υπάρχοντος κτιρίου τις σύγχρονες ανάγκες που θα το διατηρήσουν ζωντανό.. «Η συντήρηση των μνημείων ευνοείται πάντοτε από την καταλληλότητα τους να χρησιμοποιηθούν για κάποιο σκοπό ωφέλιμο στην κοινωνία. Μια τέτοια χρήση είναι βέβαια επιθυμητή, αλλά δεν πρέπει να αλλάζει την διάρθρωση ή την διακόσμηση των κτιρίων. Οι διαρρυθμίσεις που επιβάλλει η αλλαγή της λειτουργίας τους (από νέες χρήσεις) πρέπει να αντιμετωπίζονται και ενδεχομένως να επιτρέπονται μέσα σ' αυτά τα όρια.»* Σκοπός αυτής της μελέτης, που αφορούσε την αποκατάσταση και ριζική ανακαίνιση για την επαναλειτουργία του ως ξενοδοχείου, ήταν η αρμονική εγκατάσταση σ’ ένα αυθεντικό κέλυφος της νεοκλασικής Αθήνας, ενός σύγχρονου και άρτιου λειτουργικά αστικού χώρου φιλοξενίας, σε διαλεκτική περισσότερο με την ταυτότητα της πόλης και την εντόπια ζωή με την οποία θα εμπλακεί ο επισκέπτης/ χρήστης παρά με την αδιαβάθμητη παροχή γενικών υπηρεσιών ευζωίας.

ΚΕΛΥΦΟΣ Η μοναδική όψη του κτιρίου, αναπόσπαστο μέρος μιας συστάδας νεοκλασικών επί του Ο.Τ. 460 στην οδό Μητροπόλεως που συνδιαμορφώνει τον ιστορικό χαρακτήρα της πλατείας εμπρός της, διατηρείται στην αρχική της μορφή με αποκατάσταση των χρωματισμών και επιδιορθώσεις-αντικαταστάσεις ξύλινων κουφωμάτων, σπασμένων διακοσμητικών στοιχείων και σαθρών επικαλύψεων. Στο εσωτερικό, πέρα από κάποιες πρόσθετες ενισχύσεις της στατικότητας μελών του κτιρίου, ήταν επιβεβλημένη η καθαίρεση πολλών μεταγενέστερων κατασκευών που αλλοίωναν την εγγενή πρόθεση των χώρων του (διαρρύθμιση, χρήση, διακόσμηση) και η βελτίωση της λειτουργικότητάς του (προσβάσεις, φωτισμός-αερισμός, υποδομές). Δυσμενέστερη καταστροφική επέμβαση ήταν η κατάργηση του μεγάλου φωταγωγού, στη βόρεια πλευρά του κτιρίου, που είχε μετατραπεί σε μια κατακόρυφη διαδοχή κλειστών, ανήλιαγων χωλ με τη βάναυση καθ’ ύψος προσθήκη πλακοστρωμένων δαπέδων από σκυρόδεμα. Η επαναφορά της αρχικής λειτουργίας του χώρου, ως φωτεινό αίθριο, σε συνδυασμό με την ανάγκη για αξιοποίησή του ως σημείο διαμοιρασμού της κίνησης του ξενοδοχείου, οδήγησε στην αποκαθήλωση των πλακών και την κατασκευή μιας νέας μεταλλικής διάτρητης σκαλωσιάς που ενσωματώνει τον υπάρχοντα ανελκυστήρα, τη δευτερεύουσα δίοδο διαφυγής του κτιρίου και τον φωτισμό του χώρου. Στην απόληξη του λευκού επιμήκους χώρου υποδοχής με την ψηλή περίτεχνη οροφή, δημιουργείται έτσι ένα ενιαίο φωτεινό και διαφανές lobby, ελαφρύ και διακριτό ως επέμβαση από το νεοκλασικό του δοχείο, που επιτρέπει τον φυσικό αερισμό και τη διάχυση του ηλιακού φωτός ως την υποδοχή του ισογείου. Η δεύτερη κατακόρυφη κίνηση του κτιρίου, η παλιά ξύλινη σκάλα με τη ρευστή κουπαστή διατηρείται στην αρχική της μορφή ˙ επιδιορθώθηκε και συντηρήθηκε μαζί με τα υπόλοιπ�� αξιόλογα στοιχεία του εσωτερικού όπως το ξύλινο πάτωμα των ορόφων, τις μαρμάρινες δαπεδοστρώσεις της εισόδου, το γύψινο διάκοσμο οροφών και ανοιγμάτων και την ξύλινη στέγη του δώματος, όπου καθαιρέθηκαν οι πρόσφατες και ακαλαίσθητες γύψινες ψευδοροφές αποκαλύπτοντας τα ζευκτά. Τέλος στρατηγικά απαραίτητη κρίθηκε η απομάκρυνση των ένθετων χώρων υγιεινής που αλλοίωναν την γεωμετρία των δωματίων, καταλαμβάνοντας μία εκ των τεσσάρων γωνιών και μετατρέποντας τους αυστηρούς ορθοκανονικούς χώρους σε άμορφους πολυπρισματικούς. Ο σχεδιασμός νέων, που δεν επιβάλλονται ως παράταιρες προσθήκες, αποτέλεσε μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της μελέτης.

Η ΔΙΑΜΟΝΗ Το εσωτερικό του κτιρίου καλείται να λειτουργήσει ως τόπος φιλοξενίας, με έμφαση περισσότερο στην έννοια του ταξιδιού/ επίσκεψης παρά του τουρισμού. Οι ουσιώδεις ανάγκες ενός ταξιδιώτη είναι διαχρονικές: η πρόθεση αλλαγής και η ελεύθερη εμβάπτιση σε νέα τοπία και ιστορίες. Ένα ευγενές ψηλοτάβανο δωμάτιο του παλιού αστικού κτιρίου, με θέα στην Πλάκα και την Ακρόπολη ικανοποιεί αυτές τις ανάγκες εκ θέσεως. Η διάταξη, του καθενός από τα δέκα δωμάτια του ξενοδοχείου, εκμεταλλεύεται στο έπακρο τούτη τη θέση, αποκλίνοντας από τα στερεότυπα, ώστε να προσανατολίσει τις βασικές λειτουργίες ανάπαυσης, υγιεινής και προσωπικής ενασχόλησης προς τη μοναδική θέα και το φως. Ο εξοπλισμός του δωματίου δεν καλύπτει λαίμαργα το πλούσιο δομικό περίβλημα αλλά εμπεριέχεται, διατηρώντας την αρχική γεωμετρία των χώρων ευκρινή από κάθε σημείο και τον διάκοσμο ανέπαφο να αναπνέει. Αρθρώνεται στη λογική αυτόνομων και διακριτά σύγχρονων στοιχείων: χαμηλά, διάτρητα ξυλόγλυπτα πετάσματα αναστρέψιμης κατασκευής, τοποθετούνται ελεύθερα στο διαθέσιμο κενό χώρο και αγκυρώνουν ελαφρά στο ψηλοτάβανο κέλυφος με το αποκατεστημένο ξύλινο δάπεδο, τα ζωνάρια των τοίχων και τις γύψινες διακοσμημένες οροφές. Το κέλυφος παραμένει πλήρως αντιληπτό να αναδύει την γοητεία ενός αθηναϊκού ��στικού χώρου του 19ου αιώνα. Ο ένθετος αυτός εξοπλισμός σχεδιάστηκε με συνέπεια προς την σύγχρονη λειτουργία του και παράλληλη έμφαση στην μικροκλίμακα που συνάδει με την τοπική εμπειρία της καθημερινότητας στην Αθήνα και προσιδιάζει στην ανθρώπινη κλίμακα, προσφέροντας πλούτο εμπειριών και πολυπλοκότητα. Κατά αυτόν τον τρόπο, η εμπειρία του επισκέπτη δεν αφορά ακόμα μία υπέρ-εξοπλισμένη κατοικία-φούσκα σε σμίκρυνση αλλά ένα προσωρινό δεκτικό κατάλυμα ανοικτό προς έναν άγνωστο περίγυρο: ένα ιστορικό κτίριο, μια νέα πόλη προς εξερεύνηση.

Η ΕΣΤΙΑΣΗ Το bar-restaurant του δώματος χαίρει απρόσκοπτης θέας στο πλέον σημαντικό και αναγνωρίσιμο μνημείο των Αθηνών. Ταυτόχρονα παρατηρεί την γειτονιά της Πλάκας, το λόφο του Φιλοπάππου, την Μητρόπολη με την πλατεία της, έναν πολυσύχναστο δρόμο και αρκετά σύγχρονα κτίρια. Μία εντυπωσιακά καλή δηλαδή άποψη του ιστορικού κέντρου με τα σύμβολα και την πραγματικότητά του, τίθεται ως το αδιαπραγμάτευτο σκηνικό ενός μικρού, τοπικού έργου – της εστίασης και ψυχαγωγίας – στο οποίο οι αμφιθεατρικά τοποθετημένοι συνδαιτυμόνες συμμετέχουν ως ένα εν δυνάμει σύνολο. Η κάτοψη του χώρου υπηρετεί αυτόν το σκοπό ορίζοντας ένα στιλπνό, λευκό τετράγωνο κέντρο, μια πλατεία θεάτρου που αναλαμβάνει την κύρια λειτουργία της εστίασης. Περιμετρικά τοποθετούνται τρεις επιμήκεις μαρμάρινοι μονόλιθοι, προσανατολισμένοι στην κεντρική δράση και τη θέα που αφήνεται ανεμπόδιστη στην ελεύθερη, τέταρτη πλευρά του αυστηρού τετραγώνου. Η τομή του χώρου κυριαρχείται από το πράσινο: το βαθύ, ορυκτό πράσινο του μαρμάρου των μονόλιθων, αλλά κυρίως το φυσικό, ζωντανό πράσινο του κατακόρυφου κήπου που καταλαμβάνει επεκτατικά την περίμετρο. Φυτά αειθαλή, βιώσιμα στο πλαίσιο μιας υδροπονικής καλλιέργειας ανακυκλούμενου νερού, δημιουργούν μια ήπια χρωματική διαβάθμιση στους τόνους του πρασίνου και οριοθετούν τον χώρο. Η οροφή και ο επιπλέον εξοπλισμός από ελαφρά σιδηρά στοιχεία επιτρέπουν την απρόσκοπτη, σφαιρική αντίληψη της δομής του χώρου. Οι πράσινοι τοίχοι του δώματος υπηρετούν βιοκλιματική λειτουργία, δημιουργώντας ένα ευχάριστο μικροκλίμα το καλοκαίρι όταν ο χώρος είναι ημιυπαίθριος και φιλτράροντας τους ατμοσφαιρικούς ρύπους το χειμώνα όταν ο χώρος παραμένει κλειστός πίσω από συρόμενα υαλοπετάσματα. Η πρωταρχική αιτία γέννησης τους εν τούτοις, είναι ο τρόπος που συμβάλλουν ως λειτουργία (φιλόξενη) και ως μορφή (αγκαλιά) στην αμφιθεατρική, συμμετοχική πρόθεση της κάτοψης του δώματος.

ΕΝ ΓΕΝΕΙ Μικρά αστικά ξενοδοχειακά συγκροτήματα, ενταγμένα σε παλιά διατηρητέα κελύφη, εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να προσφέρουν την γνωστή all-inclusive εμπειρία εντός τους και παρακινούν τον ταξιδιώτη να γίνει αμεσότερα και ενεργά μέρος της ζωής και ιστορίας της πόλης που επισκέπτεται. Έτσι, αυτό που προωθείται ως ελληνικό τουριστικό προϊόν, είναι η διαπλοκή με την εντόπια ζωή και η αναζήτηση της αλη��ινής ταυτότητας του τόπου. Η ώσμωση αυτή, επωφελής για όλους τους εμπλεκόμενους, εμπλουτίζει την καθημερινότητα της πόλης και νοηματοδοτεί το ταξίδι του επισκέπτη. «Με σεβασμό στην ιστορία του αρχιτεκτονικού αυτού μνημείου της νεότερης πολιτιστικής κληρονομιάς, η μελέτη συντηρεί το εξωτερικό κέλυφος του διατηρητέου και επεμβαίνει χειρουργικά στο εσωτερικό διερευνώντας την εύθραυστη ισορροπία μεταξύ παλιού και νέου. […] Ο σχεδιασμός του μετασχηματίζει τα ίχνη του παρελθόντος αφήνοντας ένα νέο χωρικό αποτύπωμα συμβατό με τις ανάγκες διαμονής του σύγχρονου ταξιδιώτη»**.

* Χάρτα της Βενετίας: Διεθνής Χάρτης για την Αποκατάσταση και Συντήρηση Μνημείων και Μνημειακών Συνόλων, άρθρο 5, Δεύτερο Διεθνές Συνέδριο Αρχιτεκτόνων και Τεχνικών των Ιστορικών Μνημείων, Βενετία 1964 ** Όταν γίνεται η φιλοξενία εμπειρία τουριστική, Τζίνα Σωτηροπούλου, εφημερίδα Καθημερινή, Αθήνα 15.01.2017