#Eric Vuillard

[justforbooks]

Αν υπάρχουν δύο συγγραφείς που αξίζει κανείς να παρακολουθεί για να δει πώς αποτυπώνονται οι πιο κρυφές εγκληματικές στιγμές της Ιστορίας στη λογοτεχνική γραφή ή γιατί αυτή μπορεί να τις αποδίδει με ακόμα μεγαλύτερη εν��ργεια από ό,τι τα ιστορικά βιβλία, αυτοί ε��ναι ο Καρίλ Φερέ και ο Ερίκ Βιγιάρ. Με τρόπο παραστατικό και με υπέροχη λογοτεχνική γλώσσα, ο συγγραφέας της «Ημερήσιας Διάταξης» και του «Κονγκό» εστιάζει στο θέμα της αποικιοκρατικής μανίας των ισχυρών, όπως η Γαλλία, για να μιλήσει για τους πολέμους που καμία σχέση δεν είχαν με τους πραγματικούς σκοπούς για τους οποίους διεξήχθησαν. Εν προκειμένω, ο γαλλικός στρατός εισβάλλει στην Ινδοκίνα όχι εξαιτίας των εγκλημάτων εις βάρος του, ούτε καν για το εθνικό συμφέρον, αλλά προασπιζόμενος τα συμφέροντα των μεγάλων εταιρειών −βλέπε Ανώνυμη Εταιρεία Ορυχείων Κασσίτερου−, φτάνοντας σε μια σειρά από παράλογες μάχες, όπως η περίφημη Μάχη του Νιτέν μπιεν Φου, που τελικά οδήγησε στην ήττα και την αποχώρηση της Γαλλίας από την περιοχή. Ξεκινώντας από τη μεγάλη κακοποίηση την οποία υφίσταντο οι εργάτες που δούλευαν για αυτές τις εταιρείες, ο Βιγιάρ εξηγεί πώς αυτοί οι εξαθλιωμένοι ντόπιοι έφτασαν τελικά να στρατολογούνται στους Βιετμίνχ, παίρνοντας τα όπλα ενάντια στην ευρωπαϊκή αποικιοκρατία. Αλλά ως ικανός λογοτέχνης δεν μένει μόνο στα ιστορικά δεδομένα, τα μεγάλα συμφέροντα και τον τρόπο που λειτουργούσαν και λειτουργούν οι θυγατρικές εταιρείες και οι τράπεζες: εισβάλλει με ακρίβεια στις αιτίες των κοινωνικών συγκρούσεων και στους ανθρώπινους τύπους, και με τον αντίστροφο τρόπο του Μπαλζάκ στήνει τη δική του περίτεχνη ανάλυση για την ανθρώπινη φύση, αφουγκράζεται τις επιμέρους αντιδράσεις και ακολουθεί το νήμα που συνδέει τους διασαλευμένους ψυχισμούς με τη συλλογική μανία. Το αποτέλεσμα είναι οι περιγραφές του να κόβουν σαν ξυράφι το ωραίο, λευκό δέρμα των προνομιούχων, φέρνοντας στην επιφάνεια αλήθειες που επαναλαμβάνονται σε διαφορετικές περιοχές του κόσμου, άλλοτε ως τραγωδία και άλλοτε ως φάρσα. Διαβάζεται απνευστί.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[bottegapowerpoint]

Félix Vallotton, Femmes nues aux chats,

[abatelunare]

Sì. È eretico. Di sicuro (Eric Vuillard, La guerra dei poveri, Roma, Edizioni e/o, 2019).

[lalectora]

2023/45. UNA SALIDA HONROSA. ERIC VUILLARD. TUSQUETS.

[businesspr]

Coloring History’s Gray Areas, With Strong Moral Outrage

Éric Vuillard writes short historical narratives known for their irony. His latest, “An Honorable Exit,” delves into France’s defeat in the First Indochina War. source https://www.nytimes.com/2023/04/24/books/eric-vuillard-an-honorable-exit.html

[cinematic-literature]

Dolor y gloria (2019) by Pedro Almodóvar

Book title: El orden del día (L'Ordre du jour in French; 2017) by Éric Vuillard

[donospl]

PODSUMOWANIE ROKU 2022 - Literatura

PODSUMOWANIE ROKU 2022 – Literatura

KSIĄŻKA ROKU 2022 Sylwia Chutnik „Tyłem do kierunku jazdy” Wydawnictwo Znak HONOROWY DYPLOM UZNANIA: Wojciech Orliński “Kopernik” – Wyd. Agora Annie Ernaux „Lata” – Wyd. Czarne Alicja Urbanik-Kopeć „Matrymonium” – Wyd. Czarne Anna Bikont “Cena” – Wyd. Czarne Piotr Bernardyn “Hongkong” – Wyd. Czarne Damon Galgut “Obietnica” – Wyd. Czarne Sandor Marai “Porwanie Europy” – Wyd.…

[bookishluna]

Monthly Digest | April 2022

Monthly Digest | April 2022

Hey all and welcome to a bit of a review of the previous month! Spring has officially sprung bringing with it a ton of rain and pollen. While I did really enjoy falling asleep to the steady rain this past month, I am not too thrilled with the pollen that is making me sneeze left and right. But, I will say overall this month has kept me busy in a really good way! Reading The first book I read…

[quiron92]

Algunas lecturas de 2018

Algunas lecturas de 2018

Volviendo la vista atrás, me acabo de dar cuenta de que 2018 no está siendo un mal año (para mí) en cuanto a lecturas: ya llevo leídos un par de libros más que en 2017 y aún quedan un par de meses para terminar el año. Lo malo es que me cuesta escoger cuál de ellos comentar, así que voy a autocopiarme el formato de “microrreseñando” que ya he usado en entradas dedicadas al cine y comentar algunas…

[anokatony]

'The War of the Poor' by Eric Vuillard – “You cannot serve both God and Money.”

‘The War of the Poor’ by Eric Vuillard – “You cannot serve both God and Money.”

  ‘The War of the Poor’ by Eric Vuillard   (2019) – 79 pages               Translated from the French by Mark Polizzotti   When someone writes a book propping up the kings, queens, and aristocracy of the past, we call that history. However if someone attempts to explain a major peasants’ revolt that occurred in the 16th century, then do we call that fiction? The German Peasants’ War of 1524 and…

[carnetsderecherche]

La cervelle est un organe étanche. Les yeux ne trahissent pas la pensée, les mimiques imperceptibles sont illisibles aux autres; on croirait que le corps entier est un poème dont nous brûlons, et dont nos voisins ne comprennent pas un mot.

Eric Vuillard, L’ordre du Jour

[justforbooks]

Το νέο βιβλίο του Βυγιάρ, "Ο πόλεμος των φτωχών", μια μικρή λογοτεχνική μονογραφία για τον Τόμας Μύντσερ που, στην πραγματικότητα, τον ξεπερνά, όπως τον ξεπέρασε και η οργή του για την Ισότητα σ' έναν άδικο κόσμο όπου τόσο η κοσμική όσο και η "θεϊκή" επί της γης εξουσία καταπιέζει και εκμεταλλεύεται.

Διαβάζοντας αυτό το μικρό χρονικό η ίδια οργή παρασέρνει κι εμάς τους ίδιους, που περιμένουμε εκείνη την επίγεια επανάσταση που θα φέρει τον παράδεισο στο Εδώ και Τώρα, που θα κάνει την υπόσχεση αλήθεια και τη ζωή τόσο όμορφη που δεν θα θέλουμε πότε να κατοικήσουμε στα σύννεφα που μας τάζουν οι θρησκείες όλου του κόσμου.

***

We have known since Rousseau's time that inequality has a very old and terrible story, which is not yet over. The War of the Poor tells about a cruel and not well-known episode of the great popular riots.In the 16st century the protest reform movement rises against power and privileges. Quickly, though, he notes a pause, takes a step back, gets urbanized. The villagers, however, the poor of cities, who still put equality in heaven, wonder: ′′ And why not have equality now, here, on earth ;"Here comes a raging struggle between the strong, the compromised Protestants, and the others, the impoverished. Some theologians lead the second. Thomas Muncher is one of them • he has marked the memories with the determination and dynamism of his style. The War of the Poor tells its story. The story of an uprising by speech, which is directly captured by the inventive power of Erik Vuillard's writing.

From the first paragraph of this stormy work of historical fiction, Vuillard rives his reader. Placing the book's action at the time when religious disputes sent nations to war and people to the stake, Vyiar describes the life of a forgotten visionary, both in an impressive project to update a historical event and in a revolutionary preaching, a passionate complaint of inequality.

***

Erik Vuillard was born in 1968 in Lyon. He studied law, political science and philosophy (with Jacques Derrida). He has published poems and novels and directed two films.He has been honored, among others, with the Franz Hessel Awards (for two books, Congo and La Bataille d ' Occident), Alexandre-Vialatte (for July 14th and for all his work), as well as with Goncourt 2017 for the agenda.The books of the agenda, Congo and July 14 are also released from Polis Publications.The War of the Poor was on the short list of candidates for the International Booker Award.

Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com

[universitybookstore]

“Civilization was this impossible blend of novelty and regret.  And it was doubtless for this reason, and for no other, that Buffalo Bill Cody -- who had inaugurated the new form that was mass entertainment -- disappeared in turn into its grand oblivion.” -- Eric Vuillard, from his book Sorrow of the Earth: Buffalo Bill, Sitting Bull and the Tragedy of Show Business.  It’s newly translated from the French and published in the US by Pushkin Press.  A very different perspective on the same story mentioned in our last post.

[resenhadebolso]

A ordem do dia

Vencedor do Goncourt, A ordem do dia é um comovente tratado sobre as origens da barbárie. Equilibrando-se em dois eixos – uma reunião de empresários com Hitler, em 1933, e o dia em que a Alemanha anexou a Áustria, em 1939 –, o narrador brinca com a realidade enquanto traça um poderoso painel histórico.

Prato cheio para quem não dispensa schadenfreudes ��s custas de nazistas se dando mal, A ordem do dia acena ao século 21 por meio da Segunda Guerra. Interessado em demonstrar como a máquina capitalista passou por cima de todas as convenções democráticas em nome do lucro, Vuillard lentamente reverbera as tensões na tragicomédia austríaca – como quando nos diz que “as maiores catástrofes se anunciam aos poucos”. Jogando o tempo todo com a piada e a galhofa que pareciam não querer deixar o Terceiro Reich, contrariando sua pompa, A ordem do dia expõe ao ridículo um projeto de poder vítima de seu perturbado senso de grandeza.

Em certas chaves de leitura, é como se a realidade estivesse o tempo todo disposta a fazer os planos de Hitler se concretizarem à base de esforços hercúleos, expondo seus flancos. Irônico até a medula, Vuillard faz rir de nervoso ao mesmo tempo em que bota o dedo na ferida alemã, deixando claro que o nazismo acabou, mas seus lucros, não: dezenas de multinacionais se beneficiaram do antissemitismo, e é algo estranho que não tenhamos dado muita atenção a este fato, continuando a consumir seus produtos.

Alerta indispensável para os nossos tempos, A ordem do dia é um dos lançamentos mais importantes do ano, jogando luz sobre um regime nefasto – ainda que, no fim, tudo acabe em um guarda-roupas de Hollywood com vista para o abismo.

Nota: ✩✩✩✩✩

[sophielitdeslivres]

Eric Vuillard a un talent pour raconter la grande Histoire par le petit bout de la lâcheté des hommes. L'Anschluss n'a pu avoir lieu que parce que des hommes ont eu peur, peur de perdre du pouvoir, peur pour leur personne, peur pour leur Peuple. L'annexion de l'Allemagne par Hitler aurait pu (du ?) être un fiasco, il n'en fut rien. Ce court récit raconte avec humour les étapes à la fois grotesques et lourdes de sens et de conséquences de ces journées où l'Autriche devint province allemande.

[diagonale-polyglotte]

Le premier jour

14 juillet

LIVRE par Eric Vuillard

Actes Sud (2016)

Le 14 juillet n'est pas seulement une date, une fête, une célébration, un mythe. Ce sont aussi des noms, des visages, des coeurs battants qui, en ce chaud jour d'été 1789, affluent vers l'immense forteresse, symbole imprenable de la monarchie, la Bastille. Paris est déjà, depuis quelques jours, suite à l'annonce du renvoi de Necker et à des rumeurs d'une intervention des troupes royales, aux mains de son peuple de petits métiers, artisans, journaliers, portefaix, tailleurs, sans-emplois - auxquels sont se ralliés les gardes-françaises. Dans la lointaine campagne de Versailles, la vie feutrée et luxueuse bat son plein ; le roi part à la chasse. Ils s'appellent Fournier, et Jean Rossignol, Marie Choquier, Guillaume Delorme, Claude Chollat. Chacun a son petit bout d'histoire, son minuscule paragraphe dans les archives de cette glorieuse journée. Car c'est une marée humaine qui inonde les rues de Paris, armée de canons rouillés et de coutelas - joyeuse et furieuse, résolue, téméraire ; et les émissaires des bourgeois de la ville se replient, impressionnés. La Bastille est haute, épaisse, mais comme des fourmis cette multitude parvient, à force de petits coups d'insecte, de morsures de puce, à la fendiller, à ouvrir une brèche, puis à entrer. Et tout brûle alors, et tout craque, et le peuple danse et détruit, ivre de sa victoire. Eric Vuillard, avec un magnifique lyrisme, fait un portrait d'amoureux aux révolutionnaires du premier jour, ces émeutiers, héros anonymes, parfois accidentels. Il rend ainsi au peuple ce qui a été octroyé aux figures historiques et politiques. Un livre de belle langue, aux accents hugoliens - à la fois chant épique et narration pointilliste de chaque instant, de chaque pas, de chaque geste, qui conduisit à ce grand-oeuvre, première lettre majuscule d'une nouvelle ère.