#De Groene Vlieg

[de-meerpeen]

Open avond uien op donderdagavond 8 augustus

Agrarisch nieuws: 'Open avond uien op donderdagavond 8 augustus'

WIERINGERWERF – Door het wegvallen van veel middelen in de teelt van uien wordt het telen van uien niet eenvoudiger. “Wij willen tijdens de Open Avond Uien laten zien dat er volop wordt gewerkt aan oplossingen en dat die in sommige gevallen heel dichtbij zijn. Op donderdagavond 8 augustus vindt de Open Avond Uien plaats op het onderzoeksplatform akkerbouw van Vertify in de Wieringermeer…

[devosopmaandag]

Lees mij

Wat ook de wereld en de mens maakte,

er was nagedacht over hoe het leven

van dat wezen zich zou voltrekken:

Van aangezicht tot rug zult gij leven,

het aangezicht zal u doen openen,

de rug zal u tot diepte dienen.

Mijn boeken keren eenmaal

gelezen,hun ruggen naar mij toe.

Soms vallen hun pagina's samen

met de mijne, vind ik mijzelf in

hun bladspiegel, wissel ik steeds

losjes van leeftijd en geslacht.

Dan weer hoor ik de merel beter,

dan weer kan ik het kleinste

krioelen volgen of vlieg ik over

tijd en ruimte, oefen ik mijn

weerzin en mijn angsten.

Dat gele daar hoort thuis in de nacht, dat groene

is van hem, dat witte van die ander. Dat heel

kleine boetseerde voor even mijn ziel, een ander

wakkerde mijn verlangen aan, van weer een ander

werd ik klein en onbeduidend of ik poetste juist

mijn ego ermee op, ik werd erdoor verkruimeld,

worstelde ermee, raakte aan hemels en ravijnen of

gleed weg in de stilte van een bleke dag.

Het aangezicht zal u doen openen,

de rug zal u tot diepte dienen.

Wie vertrokken is, die blijft,

wie er is, is dat voor even.

Keer mij uw rug toe, en ik

zal zeggen wie ik ben.

[actuma]

Ryanair duidelijker over CO2-compensatie na actie ACM

Vliegmaatschappij Ryanair communiceert duidelijker over de CO2-compensatie die ze aanbiedt bij het boeken van een vliegticket. Ryanair heeft drie aanpassingen gedaan nadat de Autoriteit Consument & Markt (ACM) had aangegeven dat er mogelijk misleidende duurzaamheidsclaims over CO2-compensatie op de website van Ryanair staan. Ryanair heeft de aanpassingen in heel Europa doorgevoerd. De ACM heeft de andere Europese consumententoezichthouders hierover geïnformeerd. Edwin van Houten, directeur Consumenten van de ACM: “Bedrijven moeten eerlijk en duidelijk zijn over de duurzaamheidsclaims die ze doen. Vliegen blijft – ook met CO2-compensatie – een sterk vervuilende manier van vervoer. Het aanbieden van CO2-compensatie mag, maar het moet niet de indruk wekken dat vliegen hierdoor duurzaam is. We vinden het belangrijk dat Ryanair de website heeft aangepast en duidelijk maakt wat CO2-compensatie inhoudt.” Wat is er aan de hand? Claims over CO2-compensatie moeten juist, duidelijk en volledig zijn. Voor consumenten moet duidelijk zijn hoe CO2 wordt gecompenseerd, hoeveel er wordt gecompenseerd, hoe dit berekend is en of het onafhankelijk gecertificeerd is. De ACM ziet hierop toe. De ACM heeft onderzoek gedaan naar ‘CO2-compensatie claims’ in de luchtvaartsector. Daaruit bleek onder andere dat Ryanair bijvoorbeeld vermeldde ‘vlieg groener naar ’. Dat zou de indruk kunnen wekken dat vliegen ook ‘groener’ kon met Ryanair. De ACM heeft Ryanair aangesproken op deze mogelijk misleidende duurzaamheidsclaims. Ryanair heeft daarna meegewerkt en de claims op haar website aangepast om mogelijke misleiding te voorkomen. Wat is er veranderd aan de website? Ryanair heeft drie aanpassingen gedaan bij de CO2-compensatie-optie bij het online verkopen van vliegtickets: - Duidelijke vermelding dat door CO2-compensatie vliegen niet duurzamer wordt. Teksten zoals ‘vlieg groener naar ’ zijn aangepast naar feitelijke teksten zoals ‘compenseer je geschatte CO2 uitstoot’. Ook zijn icoontjes zoals groene blaadjes verwijderd. - Weergave van de berekening en de hoeveelheid CO2 die wordt gecompenseerd. - Meer duidelijkheid over de projecten waar de CO2-compensatie aan wordt besteed en aandacht voor de onafhankelijke certificering van de desbetreffende projecten. Bron: ACM Read the full article

[kulabata]

Serengeti

We wonen op het hoogland net voorbij de Serengeti. Voor Tanzaniaanse begrippen is het wereldberoemde safaripark echt om de hoek, maar we zijn elke dag aan het werk, en dan rijd je er niet zomaar even heen. Ik zag al helemaal voor me dat ik op een gegeven moment terug zou zijn en mensen me zouden vragen: ‘Hoe was de Serengeti?’, en ik dan zou moeten zeggen: ‘Niet geweest.’ Dus boeken Joost, Nine en ik samen met Fabian, die nog een paar dagen is blijven plakken, een eendaagse safari, om het park in ieder geval even van binnen te bekijken. Dat gaat op z’n Tanzaniaans: geen dure lodges van 800 euro per nacht, volledige kaki-outfit en elke avond driegangendiner, maar overnachten net buiten de westpoort, de minst populaire poort naar het park, en dan voor een dagje erin- en weer eruit rijden. Het past ook beter bij de lokale mentaliteit, die met het westerse safaritoerisme weinig van doen heeft. De gemiddelde Europese safariganger krijgt niets mee van hoe het leven er hier echt aan toe gaat, maar begeeft zich vanaf de landing op Kilimanjaro Airport in een gestileerde bubbel waaromheen alle ongemakken worden weggepoetst. Zelfs de Masaai-dorpen die worden bezocht als culturele activiteit, zijn ingericht op toerisme, en hebben weinig met de pastorale manier van leven van doen. Je zou kunnen zeggen dat de luxesafari een product is voor mensen met heel veel geld die geïnteresseerd zijn in Afrika, maar niet in Afrikanen. Evenzo zijn er wel tripjes van chirurgen die vanuit Europa die naar Afrika komen om even een paar operaties te doen, en door de hier wat langer aanwezige artsen ‘snijsafari’ worden genoemd – de intenties zullen wel goed zijn, maar doordat het geen duurzame oplossing is voor de problemen, doe je er uiteindelijk toch maar beperkt goed mee. 

Vanuit Shirati rijden we naar Bunda, waar we overnachten in de losstaande hutjes van de kleine accommodatie Tembea Mara. Tijdens het avondeten komt Charles, onze gids, aanrijden met een kakikleurige Land Cruiser waarvan het dak open kan. Hij kan gelijk aanschuiven, want de enorme pizza’s die op tafel staan, krijgen we samen anders nooit op. Charles geeft instructies voor de volgende dag, waarvan de belangrijkste is: zorg dat je geen blauw draagt, en liever ook geen zwart, omdat dit de tse tse-vliegen aantrekt. Ik kijk naar beneden naar mijn spijkerbroek en zwarte T-shirt, en ga gelijk maar even naar binnen om in het winkeltje van Tembea Mara nieuwe overhemden van de lokale kleermaker te kopen. Groen is de veiligste kleur, want zoals een onderzoeker op internet zegt: hoe meer je op een plant lijkt, hoe minder geïnteresseerd de vliegen in je zijn. Het is ook geen triviale zaak, want niet alleen geeft de tse tse-vlieg pijnlijke beten, het is ook het dier dat trypanosomiasis, oftewel de dodelijk Afrikaanse slaapziekte overbrengt, en DEET helpt er niet tegen. Dat ga ik niet gokken, dus ik koop een bladgroen overhemd.

De volgende ochtend rijd ik in dit groene overhemd en groene broek, pet op, zonnebrand op de armen, helemaal goed voorbereid met de rest naar het zuiden over de weg die uiteindelijk tot Mwanza leidt. Links van ons strekken de eindeloze vlaktes zich al uit. De naam “Serengeti” is een benadering van het woord siringet, dat in het Maa, de taal van de Maasai betekent: de plek waar het land oneindig doorloopt. Een passende naam – de vlakte loopt tot aan de horizon door. Terwijl Charles onze toegangspassen in orde maakt, drinken we nog een kop koffie bij de westpoort, en daarna kan het avontuur beginnen. De dichtheid van dieren is zo groot, dat we soms nog geen 100 meter kunnen rijden voordat Charles alweer afremt en we door verrekijker en telelens door het hoogstaande gras turen. De grote migratie die ervoor zorgt dat de grote grazers continue met de seizoenen mee in een cirkel door Oost-Afrika trekken, is al goeddeels aan deze plek voorbij gegaan, maar desalniettemin zien we nog kuddes van honderden zebra’s en hun beste vrienden: de gnoes. De gnoe, hier wildebeest, heeft een nogal onterechte reputatie extreem dom te zijn, en is eigenlijk altijd een beetje het pispaaltje van de savanne. De Tanzanianen noemen het ook wel spare part animal – Charles: “Omdat het eruit ziet alsof God nog allemaal losse onderdelen van andere dieren overhad, en die maar aan elkaar heeft geplakt: de rug van een hyena met de strepen van een zebra, daar aan vast een paardenstaart, buffelhoorn en de baard van een geit, en helemaal vooraan, een brein als een amandel, haha!” Charles vertelt dat de meeste toeristen graag de Big Five willen zien (leeuw, luipaard, olifant, neushoorn en buffel), maar dat het makkelijker is om de Ugly Big Five te spotten, waar de gnoe onderdeel van uitmaakt: gnoe, gier, hyena, de Afrikaanse maraboe en het wrattenzwijn. Omdat Tanzanianen overal bijnamen voor hebben, moeten ze het allemaal op de een of andere manier ontgelden. Mijn favoriet uit dit rijtje is radio Tanzania voor het wrattenzwijn, omdat ze bij het rennen hun staartjes als antennes in de lucht steken.

Verder zien en horen we aan het begin van het park met name allerhande vogels. Op de open vlakte staat een paartje struisvogels dromerig voor zich uit te kijken. Diverse kwartels die graag op de weg lopen, beginnen wanneer wij naderen -in de woorden van Charles- de Serengeti marathon te lopen; soms rennen ze bijna een kilometer voor de auto uit, terwijl ze met drie stapjes opzij veilig in de berm zouden kunnen staan. Verder zijn er deftige secretarisvogels met hun statige loopje en kleurenpatroon dat op een rokkostuum lijkt, en een driftig roddelende zwerm kleine vogeltjes verholen in het gras langs de weg.

Verderop komen we een andere Land Rover tegen met een groep dames uit Dar in lichaamsbedekkende gewaden (sommigen felblauw, en daarmee goed lokaas voor de tse tse-vliegen). Charles overlegt met zijn collega over de walkie-talkie in safarigidsengeheimtaal. Dit is ontstaan doordat de meeste toeristen de Swahiliwoorden voor de grote dieren wel weten (olifant, tembo; leeuw, simba; giraffe, twiga), maar de gids niet altijd zin heeft om daar helemaal naartoe te rijden – maar als de toeristen eenmaal het woord simba hebben gehoord, is het hek van de dam. Dus zeggen ze: ‘Achter die heuvel staan een paar shingo’ (nekken = giraffen) of ‘Verderop hebben een paar nywele (haren/manen = leeuwen) een bruiloft’ (= zijn aan het paren). In dit geval is het weinig noodzakelijk, want in de andere auto spreekt iedereen Swahili en wij vinden alles best. Dus rijden we even later van de weg af, een stoffig paadje op, en de uitgestrekte vlakte in. Via geultjes en letterlijke olifantenpaadjes duiken we steeds dieper het park in en komen we bij de rivier, waar een hele kudde nijlpaarden aan het badderen is. Joost en ik voeren even onze standaarddiscussie over of Swahiliwoorden die met ki- beginnen verkleinwoorden zijn, maar die verlies ik deze keer. De duizenden kilo’s zware kiboke die liggen te badderen in de stroom, voldoen niet aan de theorie. Het enige kleine, is het staartje dat aan de achterkant uit de kolossen steekt.

De rest van de dag doorkruisen we de vlakte, waar we onder andere vier keer een troep leeuwen zien, buffels, een olifant, hyena’s, elanden, gazelles zowel in grote harems en losse mannetjes, krokodillen, jakhalzen en nog veel meer. Ik zal de foto’s voor zich laten spreken. We lunchen met de lunchpakketten van Tembea Mara op de motorkap van de auto, en slaan zo nu en dan als een soort percussieband met z’n allen de tse tse-vliegen van ons af wanneer we door stukjes met bosjes rijden. Ik schiet ruim 600 foto’s. Met nog drie minuten voordat het park sluit, rijden we weer de poort door, en als we terug zijn bij Tembea Mara, kleurt de hele lucht diep oranje van de ondergaande zon. Morgen gaan we weer aan het werk, maar als mensen nu vragen: “En, hoe was de Serengeti?”, kan ik zeggen: “Fantastisch.”

[taxicentralewuny713]

Goedkope Taxi

Taxi Centrale

Table of ContentsTaxibusPersonenvervoer

Hoe Werkt Google Adwords

Of terug naar huis. Goedkoop luchthavenvervoer naar Eindhoven Airport, Düsseldorf of een van de luchthavens bij Brussel? Wij zorgen voor een betaalbare taxi, afgestemd op uw reisgezelschap en voorkeuren - taxi bestellen. Dankzij ons veelzijdige en uitgebreide wagenpark is er altijd een comfortabele auto beschikbaar. Op die manier verzorgen we ook het groepsvervoer.

Seo Den Bosch

In comfortabele auto’s, met onze professionele chauffeurs die zorgen dat ze ruim op tijd aanwezig zijn. We rijden u vanuit Roermond of een plaats in de omgeving naar de luchthavens van bijvoorbeeld Eindhoven, Düsseldorf of Brussel. Net als terug naar huis, zodat er een auto voor u klaarstaat op het moment dat u landt op de luchthaven - taxi bestellen.

Er zijn https://snel-een-taxi.evileyerecords.net/page/taxi-tilburg-amsterdam-pubpHN_LxKj verschillende manieren om naar Brussels Airport te reizen. U kunt zelf met uw auto naar het vliegveld rijden, iemand u laten wegbrengen, gebruikmaken van het openbaar vervoer of kiezen voor een luchthaventaxi. Reizen per taxi is comfortabel en snel, daarnaast hoeft u geen kosten te maken voor het parkeren op de luchthaven en ook niet ver te lopen met tassen en/of koffers.

Hiervoor is echter een oplossing: TaxiTender. De Nederlandse website TaxiTender werkt samen met Vliegveldinfo. nl en maakt de vervoersmogelijkheden en taxi tarieven van en naar Brussels Airport inzichtelijk. Op het onafhankelijke online boekingsplatform heeft u de keuze uit een breed scala aan voertuigen, van Economy taxi’s, Business taxi’s en Limousines tot Minibussen en Bussen voor groepen.

Google Webshop

Het grote netwerk zorgt ervoor dat u op bijna alle vliegvelden in de wereld een taxi kunt reserveren - taxi bestellen. Mochten uw vliegtijden na de boeking nog veranderen (bijv. eerder vertrek of vertraging) dan is dit geen enkel probleem, TaxiTender houdt uw reis in de gaten en maakt waar nodig aanpassingen waardoor uw taxi altijd voor u klaarstaat.

Via het klanten beoordelingssysteem worden vervoerders vergeleken op kwaliteit, service en stiptheid. Betalen is mogelijk met iDEAL internet bankieren, creditcard en PayPal, annuleren kan op ieder gewenst moment. Met name zakelijke reizigers, gezinnen en groepen kiezen ervoor om met de taxi naar en/of van Brussels Airport te reizen. Zakelijke reizigers maken zich minder zorgen om de kosten en geven de voorkeur aan de snelste reismogelijkheid (tijd = geld).

Toppositie Google

Reizen kan stressvol zijn, een luchthaventaxi zorgt voor een ontspannen begin en/of einde van de vakantie. Openbaar vervoer is een relatief goedkope en daarnaast groene manier van reizen, echter kunt u niet 24 uur per dag gebruikmaken van het OV. Bij een vroege vlucht of late aankomst is het mogelijk dat er geen reismogelijkheid bestaat van of naar vliegveld Brussels Zaventem, zeker als u verder weg woont - taxi bestellen.

Taxi Reserveren

Brussels Airport is direct bereikbaar met de trein, het vliegveld heeft namelijk een eigen treinstation genaamd Brussels Airport – Zaventem. Er bestaan veel verbindingen, toch moet nog een groot deel van de reizigers een keer of vaker overstappen om op het vliegveld te komen. Kiest u voor de taxi, dan wordt u voor de terminal afgezet of opgepikt.

Als je een taxi naar het vliegveld reserveert bespaar je parkeerkosten die hoog kunnen oplopen én hoef je geen vrienden of familie lastig te vallen. Tegenwoordig gaat men steeds vaker op vakantie. Vliegtickets worden goedkoper en zo vlieg je al voor een paar tientjes naar je plaats van bestemming. Waarom zou je wel veel betalen voor een taxirit? Bij Oranjetaxiservice.

Zo werkt Oranje Taxi Service met vaste prijzen. Hierdoor kom je niet voor verrassingen te staan. Ook kan er altijd beschikbaarheid worden gegarandeerd, doordat sprake is van een groot netwerk van betrouwbare chauffeurs. Boek je taxi vooraf via het online boekingssysteem en je ziet gelijk wat je gaat betalen. Door de hoeveelheid aan ritten staan de taxi’s van Oranje Taxi Service nooit stil en kan je tegen de laagste prijs een Luchthaven Taxi boeken! Het kan weleens voorkomen dat je vertraging hebt of dat je vlucht wordt geannuleerd.

Vooral bij je terugvlucht! Op die manier wordt ervoor gezorgd dat ook bij eventuele gewijzigde vluchttijden jouw taxi er op tijd is. Uiteraard krijg je van tevoren te horen waar de taxi op je zal wachten. Verzekerd van vaste, vooraf afgesproken taxitarieven Laagste prijsgarantie Gemakkelijkste optie: 24/7 een taxi boeken Een snel en gemakkelijk online boekingssysteem Verschillende betaalmogelijkheden Altijd een privé-taxi, dus geen deelvervoer Gediplomeerde en uiterst service gerichte chauffeurs Moderne en veilige taxi’s of taxibussen (taxi bestellen).

[wonenindealgarve]

Olijfbomen in Portugal - oogst, snoei en olie

Portugal is geen gigantische olijfolieproducent zoals buurland Spanje, maar de traditionele productie van olijfolie gaat hier net zo diep. De afgelopen jaren hebben  Portugese producenten de kwaliteit verbeterd en hun merken gepolijst om te schitteren tussen de beste olijfoliën ter wereld.   Nu komen enkele van 's werelds beste olijfoliën uit Portugal. Merken als  Oliveira da Serra, Saloio en Gallo  hebben een aantal oliën die  prestigieuze  internationale prijzen hebben gewonnen. Een andere winnaar is  Monterosa-olijfolie Maçanilha  van een producent in Moncarapacho in  de Algarve. Olijfolie proeven Het is mogelijk om de plantage en de molen van deze prijswinnende olijfolieproducent te bezoeken. Je kunt deelnemen aan een olijfolieproeverij en  de olijfboomcultuur, het productieproces en de oorsprong van de molen ontdekken, die teruggaat tot de Romeinse tijd. Kijk op hun  website  om een ​​tour te reserveren. Olijfbomen De olijfboom is de oudste gecultiveerde boom ter wereld. Hij bloeit in de lente en het fruit kan in de herfst worden geoogst - afhankelijk van het weer. Als je  de olijven voor de olie wilt gebruiken, moet je ze net voordat ze volledig rijp zijn plukken, want dan bevatten ze de meest gunstige anti-oxidanten en het minst zuur.  Als je olijven wilt inmaken, moet je de groene kiezen, bijvoorbeeld de grote ronde die eruit zien als mini-appels ( Maçanilha ). De productie van olijfolie bestaat al sinds ongeveer 3000 voor Christus, maar het waren de Arabieren die dit gebied in de 17e eeuw bezetten, die de olijfcultuur in Portugal uitbreidden. Het Portugese woord voor olijfolie is azeite, oorspronkelijk een Arabisch woord voor olijvensap. Olijfolie is eigenlijk een natuurlijk vruchtensap. Fruitvliegjesval Vorig jaar kon ik geen van mijn geliefde Maçanilhas gebruiken omdat de olijffruitvlieg ( Bactrocera oleae ) een feestje met hen had. Deze vlieg is de ergste vijand van de olijven  en kan tot 100% van je oogst vernietigen. Maar voor volgend jaar zal ik voorbereid zijn. Ik heb ontdekt hoe ik deze vervelende kleine bezoeker met een val kan misleiden. Dit is hoe je het doet: Bewaar wat lege PET-flessen van 1,5 liter. Boor of smelt gaten van 5 mm breed rond de "schouder" van de fles. Vul de fles met 1 liter ammoniumbicarbonaatoplossing  (apotheek) of vul hem met witte wijnazijn en draai de dop erop. Hang 1 per boom op een schaduwrijke plek in de boom. Dat zou moeten helpen.

Snoeien Om een ​​goede oogst te krijgen is het ook nodig om je olijfbomen jaarlijks in de late winter of het vroege voorjaar (voor de bloei) te snoeien. Snoeien helpt om de boom beheersbaar te houden en het verwijderen van oud hout stimuleert het ontstaan ​​van nieuw vruchthout en houdt de boom jeugdig. Door licht en lucht in het midden van de boom te stimuleren wordt voorkomen dat ziekten en plagen de kop opsteken.

Begin met het verwijderen van alles rondom de stam op de grond en alle kleine scheuten aan de onderkant van de stam. Zorg er dan voor dat er voldoende zonlicht en lucht bij al het fruit kan komen. Daarom moet je het midden van de olijfboom openen. Onthoud dat de energie van de boom wordt opgeslagen in de bladeren, dus snij niet te dramatisch. Bij twijfel is minder snoeien beter! Een beheersbare  olijfboom moet tussen de 3 en 7 meter hoog zijn. Als je een jonge boom snoeit, selecteer dan 3-5 takken die in een hoek van 45-60 graden vanaf de stam groeien. De overige takken moeten dicht bij de stam worden weggesneden. Oogst Een olijfboom kan een zomer zonder water overleven, maar het is gunstig voor de vrucht als je wat water geeft als de olijven gaan zwellen (augustus). 100 liter per boom wordt  aanbevolen. Dan, ergens in de herfst, wanneer de vrucht paars en zwart begint te worden, is het tijd om te oogsten.

Voordat een olijfboom wordt geoogst, wordt er een net onder de boom gelegd. Dan klimmen mensen ladders op en beginnen voorzichtig de olijven van de takken te harken. Als de olijven eenmaal zijn geplukt, moeten ze zo snel mogelijk worden verwerkt om de gunstige eigenschappen van de olie te behouden.

Er zijn ongeveer 1000 - 3000 olijven (5-7 kg) nodig om 1 liter olie te produceren. De olie die wordt verkregen uit de eerste - nog groene - olijven is minder in kwantiteit, maar hoger in kwaliteit. Hoe rijper (zwarter) de olijven worden, hoe meer olie ze bevatten, maar de kwaliteit wordt ook zwakker. Opslag van olijfolie Smaak en aroma van de  olie gaan binnen 2 jaar achteruit. Hoe verser je het product gebruikt, hoe beter de kwaliteit is. Kijk dus alstublieft naar de houdbaarheidsdatum op de fles in de winkel. Je kunt olijfolie het beste bewaren in een fles van donker glas of in een roestvrijstalen, keramische of tinnen container. Als je een doorzichtige glazen fles gebruikt, moet deze op een donkere plek worden bewaard. Bewaar de olie uit de buurt van lucht, licht en warmte . Bij een goede opslag blijft de kwaliteit van uw olie tot wel 2 jaar behouden. Als een fles eenmaal is geopend, moet je deze binnen 2 tot 3 maanden gebruiken. Vermijd het gebruik van plastic containers en andere soorten metaal, aangezien de chemische reactie tussen de olijfolie en het materiaal giftige verbindingen kan veroorzaken  . Olijfolie kwaliteiten

Olijfolie is onderverdeeld in drie categorieën: extra virgem olijfolie, virgem olijfolie en olijfolie. 

Extra virgem olijfolie - Ook wel  "de koning van de olijfolie" genoemd, is gemaakt van gezonde olijven, voorzichtig geoogst bij hun optimale rijpheid en exclusief geperst met mechanische middelen,  zonder warmte. Het is als het ware puur vruchtensap. De olie wordt getest door een panel van getrainde proevers die geen defecten moeten vinden en de drie attributen: fruitig, bitter en scherp of peperig. De olie wordt ook  getest in een laboratorium waar het aan een tiental criteria moet voldoen om te bevestigen dat het echt is. De zuurgraad van deze kwaliteit mag niet hoger zijn dan 0,8% Virgem olijfolie - Deze olie wordt op dezelfde manier gemaakt als de extra virgem kwaliteit, d.w.z. alleen mechanisch, maar is minder  smaakvol  en kan een klein defect hebben. Deze olie is minder land houdbaar dan extra virgem olijfolie. Olijfolie -  Deze olie van mindere kwaliteit is een mix tussen geraffineerde en virgem olijfolie. De olie werd geraffineerd omdat deze een of meer defecten had die werden verwijderd in een  industrieel proces met verwarming, druk, natronloog en fosforzuur. Deze olie is meerdere jaren houdbaar, maar heeft het grootste deel van zijn smaak en aroma en enkele gezondheidsvoordelen verloren. Het merendeel van de wereldwijd geproduceerde olijfolie is van deze kwaliteit. De beste kwaliteit olijfolie die je kunt kopen is extra virgem, maar er zijn nog steeds grote verschillen in kwaliteit, smaak, aroma, kleur, gezondheidsvoordelen, houdbaarheid, presentatie en prijs. Ik geloof in de wijze raad van Jamie Oliver: koop de beste olijfolie die je je kunt veroorloven. Maar het is natuurlijk vooral een kwestie van smaak. Sommige eigenschappen zijn delicaat en zacht en andere zijn behoorlijk bitter en scherp. Het hangt er ook van af waarvoor je het wilt gebruiken. Het heeft echter geen zin om een ​​dure olie te kopen om te frituren, aangezien veel van de smaak en het aroma tijdens het proces verloren gaat.

Zuurgraad Als je een kwaliteitsolie koopt, is de zuurgraad al laag, namelijk niet meer dan 0,8%. De zuurgraad wordt bepaald door de olijvensoort en de productiemethoden. Een zuurgraad van minder dan 0,8% betekent heel weinig, tenzij je een medische aandoening hebt waarbij 0,5 - 0,8% de maag van streek zou maken. Kies in dat geval voor minder dan 0,5%.  

Gezondheidsvoordelen 

De laatste tijd wordt er meer onderzoek gedaan naar de talrijke gezondheidsvoordelen van een mediterraan dieet, waaronder olijfolie. Enkele van de belangrijkste voordelen van het gebruik van extra virgem olijfolie van goede kwaliteit zijn:   * het werkt ontstekingsremmend * het heeft cardiovasculaire voordelen * het is zeer goed voor de spijsvertering * het is een geweldige vocht inbrengende crème voor de huid * het verlaagt het risico op beroertes en neurodegeneratieve dementie. Maar bovenal is goede olijfolie, net als een goede wijn, een genot om te consumeren. Sprenkel het over vis, vlees, groenten, aardappelen, salades of brood en geniet ervan!

[namaste-nepal-sophiepostelm-blog]

Namasté Nepal!

Gisteren was het zo ver! Vertrekkersdag! Na uitgebreid afscheid te nemen van iedereen zijn Manon en ik om 13 uur richting Düsseldorf gereden om ons grote Nepal avontuur te starten.

Naar Nepal vlieg je niet zomaar, je moet namelijk 1 keer overstappen. Onze overstap was in Istanboel. Om 18:05 zouden we normaal opstijgen in Düsseldorf maar natuurlijk hadden we vertraging! Na eindelijk te zijn opgestegen was het officieel begonnen, er was geen terugkeren meer! De vlucht viel super hard mee en ging sneller voorbij als ik dacht, dat is ook makkelijk als je lekker films kan kijken op het vliegtuig ;) Dan zijn 3 uur meteen voorbij. Ook onze overstap op ons volgende vliegtuig in Istanboel verliep vlot. De vlucht van Istanboel naar Kathmandu was het langste, maar liefst 6uur en 20min stilzitten amai! Ondanks de zenuwen had ik toch een poging gedaan om te slapen wat natuurlijk mislukt is. Enkele onhandige slaapposities en krampen heb ik het slapen maar op gegeven. Gelukkig was het dan ook niet meer lang tot we er waren en kregen we een lekker ontbijt op het vliegtuig.

Om 11:05 zijn we veilig geland. Eindelijk na een reis van meer als 12uur raakte onze voeten Nepalese bodem! Het eerste wat opviel was de prachtige natuur die ook al te zien was bij de landing. De magnifieke bergen en de het mooie groen zagen er zeer uitnodigend uit! De eerste dagen blijven we in Kathmandu om de hoofdstad te verkennen, dus hebben we hier een hotelletje geboekt. De mensen van het hotel kwamen ons halen en amai wat was me dat voor een rit! We werden meteen in de Nepalese cultuur gegooid!

Toen we ons hadden geïnstalleerd in het hotel hebben we onze eerste Nepalese maaltijd gegeten, Mo Mo’s! Na deze stevige maaltijd zijn we even de straten van Thamel gaan verkennen. Thamel is zo wat de toeristische buurt van Kathmandu en is hierdoor ook wat rustiger en aangenamer om rond te wandelen. Lang hebben we de Nepalese cultuur niet opgesnoven want we waren stikkapot van onze lange reis en hebben dan ook snel ons bedje gevonden!

[thenextcloset]

The Closet of Nimue Smit

Met haar bachelor in Public Health Pre-Medicine op zak vliegt ze de wereld over om shows te lopen voor de internationale Fashion Weeks en siert ze deze maand de cover van de Harper’s Bazaar. Topmodel Nimue Smit (26) werd tien jaar geleden op Hyves ontdekt, liep een jaar later de Prada-show en verhuisde naar New York. Inmiddels is ze terug op Nederlandse bodem, heeft ze namen als Chanel, Dolce & Gabbana en Louis Vuitton aan haar portfolio toegevoegd en gingen wij langs voor een kijkje in haar kledingkast. The Next Closet sprak Nimue over duurzaamheid en de mode-industrie.

BEKIJK EN SHOP HIER DE KAST VAN NIMUE

Vest: Alexander Wang, pantalon: Dries van Noten

Waar ben je het meest trots op?  “Dat ik het al tien jaar lang heb volgehouden in de modellenwereld. Ik ben dankbaar en trots op het feit dat ik er nog steeds ben. De afgelopen tien jaren waren een rollercoaster en ik heb veel ervaring opgedaan. Van recent werk ben ik heel trots op deze editorial voor Prada met Willy Vanderperre. Dat was een Audrey Hepburn-achtige foto: een beetje filmy.” 

Wat staat er op jouw wishlist voor je modellencarrière? “Een make-up campagne, dat heb ik nog nooit gedaan. Ik heb eens met fotograaf Tim Walker samengewerkt voor Mulberry en zijn werk vind ik prachtig. Het is heel sprookjesachtig. Dat zou ik graag nog eens willen doen.”

Doorschijnende blouse: Preen Line

Speelt duurzaamheid een rol in jouw leven? “Het is moeilijk om in de modellenwereld sustainable te zijn. Als ik te vaak in hetzelfde shirt bij een casting verschijn, dan word ik door mijn bureau in New York op de vingers getikt. Daarom leen ik veel van vrienden en shop ik tweedehands. Ik vlieg veel en wil dat compenseren, dus ik eet nauwelijks vlees, probeer mijn zuivelinname te limiteren en heb altijd een thermosfles bij me, zodat ik minder plastic gebruik. Ook heb ik mijn huis voorzien van een groen dak om biodiversiteit terug te brengen naar de stad!”

Hoe kijk je tegen de mode-industrie aan? “Ik ben kritisch naar deze industrie. Ik vind dat we te veel produceren en niet nadenken over hoe de planeet en mensen daaronder lijden. Er is een boel verantwoordelijkheid die niet wordt genomen. Het wordt op elkaar afgeschoven. Er worden stappen gezet, dus ik ben hoopvol, maar we hebben nog een lange weg te gaan.”  BEKIJK EN SHOP HIER DE KAST VAN NIMUE

Tweedelig pak: Sportmax

Heb je een bepaalde filosofie die je naleeft bij het kopen van kleding? “Ik koop geen fast fashion - juist zoveel mogelijk tweedehands. Voor mij is het is belangrijk dat het ethisch en sustainable geproduceerd is. Je moet nadenken over waarin je investeert. Ik koop goede basics waarvan ik weet dat ze lang meegaan. Ik draag nu regelmatig de oude, Bretonse kapiteinspet die mijn opa nog had liggen en in de kast van mijn oma vond ik een gave driekwart broek met wijde pijpen en een strakke taille – die is van mijn tante geweest. Ik denk vaak na over hoe maak ik dat shirt van vorig seizoen weer cool?”

In de fashionwereld gaat het vaak om het maken van een statement. Bij The Next Closet doen we ons best om de mode-industrie een beetje duurzamer te maken door het verkopen en dragen van tweedehands kleding toegankelijk, hip en cool te maken. Welk statement wil jij maken?

“Ik ben in New York bezig met een groep van driehonderd collega-modellen en activisten: Model Mafia. We zetten onze stem en bekendheid in voor goede doelen, om samen meer verbintenis te creëren in onze industrie en deze duurzamer te maken. Zo zijn we vorig jaar naar de People’s Climate March gegaan om te protesteren tegen Trumps policy. Dit zou ik ook graag in Amsterdam willen opzetten. Model zijn is een best eenzaam beroep. Je reist alleen, je gaat alleen naar castings, dus je bent een kwetsbaar individu. Het is belangrijk om met elkaar te praten, zeker met de #metoo discussie in het achterhoofd.” 

Tas: Céline, tweedelig pak: Sportmax

 Wat is het verhaal achter de Céline tas? “Die heb ik gekregen bij de eerste show die ik voor Céline liep. Dat was een heel speciaal moment: de comeback van het merk Céline. Het gebeurt niet vaak dat je zo’n cool item cadeau krijgt bij een show. Ik vind het belangrijk dat kleding leeft. Ik geef ook vaak items aan vrienden waarvan ik weet dat ze een stuk mooi vinden, want ik heb veel verzameld door de jaren heen. Ik heb deze tas met veel plezier gebruikt, maar ik voel dat de tijd is gekomen dat deze voor iemand anders de nummer één wordt.”

Pumps: Christian Louboutin

Aan welk item in je closet heb je de meest waardevolle herinnering? “De Louboutins heb ik gekocht van mijn eerst verdiende geld. Het zijn lange tijd mijn casting schoenen geweest en ik droeg ze naar de diploma-uitreiking van mijn middelbare school. De galajurk van BCBG Max Azria heb ik gescoord op een private sale in een straatje achteraf bij een tweedehands marktje in Parijs. Het is zo leuk als je tweedehands iets scoort dat perfect past, maar soms is het tijd om dingen te laten gaan…”

BEKIJK EN SHOP HIER DE KAST VAN NIMUE

Broek: Wood Wood, sneakers: Alexander McQueen

Hoe omschrijf je jouw kledingstijl? “Effortless chic en het Franse ‘Je ne sais quoi’. Ik word blij van een stijlvol pak met een mooi paar oorbellen, comfy sneakers en af en toe een statement piece. Een combi van netjes, elegant en comfortabel. Een klassieke Ralph Lauren of Chloé vrouw vind ik ook mooi.” 

Wat heb je met sneakers?  “Dit is een geweldig paar sneakers dat ik cadeau heb gekregen, maar ze zijn net een beetje te klein. Als ik ze draag, krijg ik blaren en daarvoor houd ik te veel van comfort, dus deze kun je shoppen in mijn closet.” 

Gilet blazer: 3.1 Phillip Lim, broek: Wood Wood

Van welk materiaal is je favoriete kledingstuk gemaakt? “Wolmix. Ik houd van natuurlijke materialen en draag vaak katoen en wol. Zomers vind ik lekkere linnen jurken prettig. Kasjmier is ook altijd fijn!” 

Waarom draag je dat het liefst? “Ik vind dat het lekkerst voelen op mijn huid. Ik heb altijd het idee dat het moet ademen. In online shopping ben ik eigenlijk helemaal niet goed. Ik shop meer op gevoel en vind het fijn om items en stoffen in je handen te hebben. Inmiddels weet ik dat Alaïa en Chloé mooie stoffen gebruiken.”

Gilet blazer: 3.1 Phillip Lim, broek: Wood Wood, sneakers: Alexander McQueen

Zien we ook tweedehands terug in je interieur? “De vintage stoel heb ik bij de geweldige tweedehands winkel De Lokatie in Amsterdam gekocht. Verder heb ik veel van Marktplaats. Ik struin heel wat tweedehands winkels af. Tussen het grofvuil op straat snuffel ik ook weleens. Daar komen een paar eettafelstoelen, mijn spiegel en wat planten vandaan. Het is best een groot huis en op een gegeven moment was mijn budget op. Ik heb liever dat het in mijn huis staat, dan op de vuilnisbelt.”

Wat is je favoriete shopstad? “New York, omdat alles er is: zelfs een uitgebreid aanbod aan tweedehands winkels waar je altijd iets kunt vinden. The Break is er zo één. De kleding daar past heel goed bij lange mensen – ik denk dat de eigenaresse dat ook is. De IJhallen en Noordermarkt vind ik chill en voor designerstukken zijn jullie handig.” 

Waar kunnen we jou vinden als je vrij bent? “Het liefst ben ik dan lekker thuis aan het koken voor vrienden of in de bios. Ik doe graag yoga, en ben veel te vinden bij verschillende yogaplekjes of in een café met een goed boek.”

Broek: Wood Wood

Wat lees je nu? “Ik heb net Swing Time gelezen en ben nu helemaal into de schrijfster ervan: Zadie Smith. Ze schrijft veel over jonge vrouwen en hun verhouding tot de maatschappij. Ze is zelf Jamaicaans, het gaat ook over blackness in verschillende culturen in Engeland en over het vrouw worden binnen deze culturen. On beauty van haar is ook echt geweldig! Dat gaat over welke moeilijkheden ‘mooi zijn’ met zich meebrengt, maar ook het omgekeerde ervan. Haar manier van schrijven is echt prachtig. Ze heeft een rijke vocabulaire.” 

Tien jaar geleden stond je aan het begin van je modellencarrière, nu ben je enorm succesvol – wat wil je de komende tien jaar bereiken? “Dat Model Mafia in Amsterdam echt staat en dat het mooie dingen heeft laten gebeuren. Het moet modellenwerk voor de toekomstige generatie makkelijker en beter maken. Ik wil graag iets achterlaten wat mensen geholpen heeft. Misschien heb ik tegen die tijd wel een carrièreswitch gemaakt en doe ik iets in gezondheidssector - meer in het straatje van mijn studie: een health start-up lijkt me leuk.” 

BEKIJK EN SHOP DE KAST VAN NIMUE HIER

Starring: Nimue Smit Fotografie: Iris Duvekot Tekst: Elke Doevelaar By TNC creative: Kim Erich

MISSCHIEN VIND JE DIT OOK INTERESSANT

[thysdegroot]

Reflectie op ontwikkelingen luchtvaart/ reizen (5.4.2020)

De fijnmazigheid van (vlieg)verbindingen is vernietigd, dikke routes (Londen-Amsterdam, Amsterdam-New York) herstellen eerst, dunne routes (Ekaterinburg, Rusland-AMS, Trapani, Italie - AMS) langzaam en wellicht de komende jaren helemaal niet meer.

Om vliegroutes te herstellen moet aan beide kanten van de route: 1. de gezondheidssituatie hersteld zijn, 2. de economie hersteld zijn 3. het vertrouwen, de persoonlijke portemonnee en de reislust terug zijn. De hub- en spoke airlines zullen extra lastig hun business model kunnen vasthouden en netwerk kunnen opbouwen omdat de verbondenheid en afhankelijkheid van verschillende continenten, groot is. Verbindingen tussen Afrika en Amsterdam zorgen er - in ieder geval deels - voor dat de Trans Atlantische routes rendabel kunnen worden uitgevoerd. Om deze routes weer uit te voeren moet dus op bovenstaande 3 punten voor Afrika, Europa en Noord-Amerika groen licht zijn.

Lokale economieën zijn wereldwijd tot stilstand gekomen met faillissementen en andere economische en menselijke schade tot gevolg. Ik verwacht een lokalisering van economieën, nu omdat er geen andere keus is, straks omdat die verbindingen gelegd zijn, in ieder geval een deel hiervan voor de mensen gewoon werkt en omdat er een paradigma-shift plaatsvindt in de hoofden van mensen. Deze shift zorgt ervoor dat heel veel mensen een andere kijk krijgen op: de wereld vs lokaal acteren, reizen versus de (digitale) alternatieven (al dan niet verplicht gemaakt door aangescherpt reisbeleid bij bedrijven..) en de waarde en schade van reizen.  

Hebben we het einde van de fysieke hyper verbonden wereld gezien in maart 2020?

[gekruidengeroerd]

Pallas Athene.

De Akropolis torent hoog boven de stad Athene uit. Op een muurtje van lager gelegen restanten draagt een in, goud en blauw geklede man, al de hele middag de aarde op zijn nek. Sterk gerimpeld gezicht vertrekt niet, hoe lang hij ook wordt aangekeken. Torst de last van Atlas, het hemelgewelf zonder een spier te vertrekken. Atlas, wat is onze Atlas en welke last mogen we naast ons neerleggen en is niet langer van waarde ? Klanken van een sitar klinken door de duisternis van de bomen van het park. Af en toe doorbroken door het gerinkel van een muntje wat in een lege kist tussen het andere geld wordt gegooid. Woorden die ik niet versta worden gezongen als antwoord op de gift. Geur van gebrande maiskolven en tamme kastanjes, die op deze plek te duur worden verkocht. Wel altijd met een extra snufje zout natuurlijk. Gesuikerde pistachenootjes, granaatappel pitjes en pinda’s in allerlei kleuren. Kerst-verlichting, bootjes die rondzwemmen in een teiltje, met een klein kaarsje in hun vooronder wat voor de beweging zorgt. Prachtig in leer gebonden schriften met hierop afbeeldingen, van vlinders, olijfbomen en bloemen gebrand of gedrukt maken hebberig. Afrikaanse drums laten ons meedansen. Geknoopte felgekleurde armbandjes swingen voorbij. “He mam I like your style”, roept iemand lachend en probeert ondertussen iets te verkopen. Dwalen door het Akropolis museum waar ooit een architect het lef heeft gehad om een ontwerp te bedenken boven op de restanten van deze schoonheid. Lopen over glas en zien meerdere verdiepingen beneden ons beelden en stapelmuurtjes waarlangs mensen scharrelen. Witte poes heeft een droge warme plek gevonden voor de nacht en vleit zich naast een marmeren godin. Spelen met licht, twee lagen zonwering gaan afwisselend omhoog en omlaag om ieder moment van de dag alle beelden optimaal tot hun recht te laten komen. Met de vleugels van Athene op je rug vlieg je zo terug naar de tijd van de bouw van deze tempel. Geduldige handen die elke plooi in een gewaad uithakken in marmer. Die goden en godinnen hun gezichten geven. Centauren strijden met onbekende Lapinthen. Paarden gedwongen tot het oorlogspad en goden in gevecht met reusachtige slangen en veelkoppige monsters. Athene ontstond ooit uit het water. Haar geboorte deed een aantal natuurwonderen ontstaan die we allemaal al zo lang kennen. Van regenbogen in de staart van dolfijnen als ze opspringen uit het water tot de bliksem die inslaat in de honderd jaar oude knoest van een olijfboom. Zeven uur in de avond nog steeds is het warm op het terras, zo’n achttien graden. Ergens laat iemand een glas vallen en haalt een moeder een kind uit haar buggy om het in haar armen verder te dragen. De weg van kinderkopjes loopt naar beneden. Verspreid over vele straatjes van Athene zoeken daklozen een plek voor de nacht. Honderden grote kartonnen dozen en met geluk een slaapzak bieden warmte voor de nacht. Tengere jongen van nog geen zestien staat met blote voeten op vuil karton, zoekt in een plastic tas naar een jasje. Iets warms om aan te trekken, de avond zorgt voor afkoeling. Voor het stoplicht rijdt iemand in een rolstoel tussen de wachtende auto’s door, zijn handen opheffend in de hoop voor een gift Andere handen vouwen zich samen op de zijmuur van een groot gebouw. Een stil gebed voor alle bewoners van hotel Athene. Als de avond valt komen uit allerlei hoeken en gaten, honderden, duizenden toeristen. Terrassen stromen over en mensen vloeien uit over de straten. Gebakken courgette, vlees op sticks, slokje tsipero nippend uit kleine glaasjes. Gekleurde lampjes, rendieren, het duizelt sterretjes voor ieders ogen.  In het cafeetjes worden maaltijden gedeeld en maken muzikanten zich op voor de voorstelling van de avond. Sitar, gitaar en zang. Als iedereen zijn honger heeft gestild, zwelt hetgezang aan. Alle Grieken jong en oud kennen de teksten. Liederen die gaan over heimwee, terugkeer en verlangen. Uit volle borst maar vooral vanuit een vol hart worden ze samen gedeeld. Ze kunnen niet anders als raken. Waar zijn deze Grieken gebleven Waar heeft iemand hun heimwee afgenomen? De zon komt langzaam op achter de Akropolis. Grote zee-den geeft een beetje schaduw. Klimmen door smalle straatjes naar boven. Muren met graffiti bedekt. Mama mini is uitgestald op straat. Schilderijen, soms geborduurd, op de kop met flamingo’s in oranje en zwart. Eindeloos veel boeken, poezen horen hun hersenen kraken terwijl ze de warmte zoeken op een sudoku boekje. Perzische beelden, Turkse mini zilveren theekopjes, kaarsenstanders uit kerken, geborduurde servetten. 

Eindeloos worden iedere dag opnieuw kettingen en ringen op de mooiste manier over zwarte kleedjes gedrapeerd. Turquoise ringen roepen ons aan, kettingen van koraal en olijftakken in glimmend goud om in zwarte haren te steken. Huizen bedekt met rood geworden bladeren van de rode wingerd zijn het decor. Als het regent is mama mini gesloten. Oude man wijst toeristen de weg. Recht door, gewoon recht door naar de Akropolis. Een Indiase Goeroe, smal bruin gelooid gezicht en lange grijsbruine dreadlocks kijkt ons lachend aan. Ligt tussen het karton en oude dekens en zit in yogahouding. Die kant op. Wat bracht hem ooit hier?. Wijze kop kijkt ons na. Schuurtjes met deuren in de kleur van aluminium verf afgewisseld met Grieks blauw. Boven deur staat Navis. Medusa met haren die verworden tot golven op zee, eindeloos verder stromend. Paars vogelkooitje bedekt naast vochtplekken haar rechter lokken. Klein bruin vogeltje met een goudkleurig borstje zingt haar lied. Er zit nog voldoende voer in haar voerbakjes. Prachtige grijze poes met groene ogen steekt af tegen een oud rose muur naast een golfplaten dakjes. “I ama toy” staat er op de muur onder hem . Boeken op planken met een vogeltje erop vallen om en iemand heeft haar een “like” in de vorm van een hartje gegeven .Fel rood geschilderde kozijnen met ijzeren kruisen afgedekt steken fel af in de muren van gele huizen. Het hout is verrot. Drie Japanse toeristen op hun knieën, proberen het Akropolis poezen mannequin te fotograferen. Af en toe heeft madam er genoeg van en draait ze haar staart naar hen toe. Dan weer alsof ze zeggen wil, “oké nog ééntje dan”, draait zich langzaam om en schrijdt als of ze over een catwalk loopt langzaam in hun richting. Iedereen volledig in beeld en in haar macht hebbend. Olijftakken groeien uit het marmer van de tempel van Athene, alsof het zacht is al aarde. Marmer wat al deze eeuwen heeft doorstaan. Vertrouwde plek, alsof ik hier niet voor het eerst ben. Kijk naar de olijfboom, de boom door Athene geschapen in haar strijd met Poseidon. Hij koos voor een paard en een zout water bron. Athene koos de olijf met haar vruchten als voedsel. Deze wedstrijd werd beslecht in haar voordeel. In de verte proberen kranen delen van de enorme pilaren te herstellen. De nieuw ingezette stukken marmer steken wit af. Kleine gele bloem, kijkt net over de rotsen van een pilaar. Haar leven zit er bijna op. En de pilaar , die heeft nog zeker 2000 jaar voor de boeg.

[rostockboedapestwenen]

11 augustus van Samarin Slowakije naar Bad Deutsch Altenburg Oostenrijk

Vanochtend zaten we vroeg op de fiets, na een Slowaaks ontbijt. De temperatuur was voor de helft gedaald, net als onze snelheid vergeleken bij gisteren. Beide hadden dezelfde oorzaak: de wind was gedraaid en kwam vanuit het westen. We moesten er dus tegenin over de dijk. It was a long way to Bratislava. We fietsen langs de Donau door het natuurgebied. Zo kabbelden we rustig door, links en rechts kijkend naar de bloemen, de vogels en de mensen die we her en der zagen. Na een half uur begon het licht te regenen. Doen we de regenjas wel of niet aan? Nee, we hebben het de afgelopen dagen snikheet gehad, dus nu niet klagen en doortrappen. Het was ook maar voor korte duur, die regen, want toen we tegen half 12 bij Bratislava kwamen, was de lucht al weer blauw en steeg de temperatuur weer naar de 30 graden. We fietsten dwars door de stad naar het treinstation, om daar onze fietsen en onszelf te verlossen van de zware bepakking door deze in een stationskluis te doen. Dit was nog een hele rit en de stad en het treinstation liggen hoog. Wat zijn de verkeersregels hier moeilijk te begrijpen, naar wat wij gewend zijn. Dan staat het fietspad groen aangegeven, dan weer als een wit fietsje vervaagd getekend op de straat, dan helemaal niet. Herald had regelmatig ruzie met buschauffeurs, omdat hij op de busbaan fietste. En dan kunnen ze toeteren! Van schrik vlieg je dan wel op de stoep. We hebben Bratislava globaal een beetje verkend door kriskras door de straten ,vol met groepen Japanners, te fietsen. Steeds bleven ze stil staan om te luisteren naar de gids die een heel verhaal wist te vertellen over elk huis en elke hoek. Na een kop koffie met taart, snel onze weg gezocht richting de kade van de Donau, vol met terrassen. Dat is het betere werk. We vonden dat we Bratislava centrum wel voldoende hadden bekeken. Je moet ook weer niet teveel cultuur opdoen in een vakantie. Daar op het terras was het goed vol te houden en tegen 4 uur maar eens richting het station gefietst om onze spullen uit de kluis te halen en op de fiets te pakken. Omdat het morgen weer super heet wordt, hadden we besloten om weer een stuk richting Wenen te fietsen en daar te overnachten. Dan hebben we morgen minder kilometers te maken. We fietsten mooi langs de Donau en kwamen bij de grens met Oostenrijk. En ja hoor, hoe kan het ook anders, meteen wordt je weer de binnenlanden ingeleid om klimkilometers te maken. Welkom in Oostenrijk, het land van berg en dal. Ons hotel ligt op de route. We hebben hier gegeten op z'n Oostenrijks. Er is hier een zwembad en terwijl ik dit hele stuk schrijf is Herald nog steeds baantjes aan het trekken.

[ignitenorth]

Afrikaanse Kortverhale: Die dag toe hulle ‘n Paasgodin op Langebaan gekies het

Eintlik was dit nie die seisoen vir sulke dinge nie, want die duine was soggens nat van die dou en die seemis het tot laat nog tussen die eilande gehang. Langs die kus was die koelte van die herfs reeds voelbaar. Die gees van groei was nie meer in die lug nie. En van oudsher wag die gode op warmer klimaatstoestande voordat hul die ys breek vir 'n herverskyning.

Maar dit was Pase en die Christene van die Swartland het saamgetrek langs die Saldanha-meer. Dit was langnaweek en hul Heiland (wie se geboorte hul ook hier gevier het met tradisionele deurdrenktheid en enkele verdrinkings) is gekruisig en begrawe, maar sou weer (volgens die Boek) opstaan op die derde dag. En dit, immers, is tog vooruitsig en rede vir groot vreugde.  Met jong wyn en gedans moes daar dus gevier word. En met die verkiesing van 'n Paasgodin: tradisioneel die vrugbaarste onder die skones wat die seën sou dra en die saad vir die nuwe lewe.

Onder ingeligtes is gefluister dat die aspirante reeds die vorige middag aangeland het - behoorlik gekamoefleer in klere wat hul goddelikheid verberg. Elkeen wou die aand alleen deurbring in haar kamer: die liggaam voorberei op die beproewinge wat voorlê. Sommige van hul het die ritueel geken uit vorige feeste, ander kuste. Maar daar is ook altyd dié wat vir die eerste keer probeer - die ene opgewondenheid en sugte: net soos elke hardertjie van die strandmeer uitbeur see toe, net toe, haai toe. By almal sluimer die hunkering in die bloed: die drang om gekruisig te word, neergelé en bedek te word tot die sterre verskiet en 'n duisternis hul oorval. almal droom van 'n engel wat die graf sal oopmaak met 'n heerlike opstanding van die vlees.

Die woonwapark was vol. Die Christene het ingekruip ini elke beskutte holte, onder elke skaduboom, in elke leë kamer of ongekooide skuur. eie proviand is saamgebring, in oorvloed, sonder vertroue in 'n vermeerdering van brode of wanindrukke in verband met vis. Veral die wyn was genoeg: dit kon straks gebeur dat die water water bly.

Die aand vantevore het die jong mans begin drink en toe hulle nog half nugter was, in die strate begin loop en die motors voorgegkeer - net om naand te sê, gemaak snaaks op Engels - soos hulle gemaak het toe hulle nog Maties was. En hul vrouens het gelag vir die gekkery en die hand-om-die-lyf-weer-jonk-wees-tyd wat amper verby was.

Laat die nag het van die jong manne op die sand gelê en huil omdat hulle hul god verloor het agter die wit duine waarheen hulle die bewende maagde gelei het vir die wyding. So versteurd was hulle van wyn en van weemoed dat hulle nie kon loop nie. Hulle kon maar net op hul elmboë leun en bulk van narigheid in hulle onmag: hul broeke benat en bevuil. en die maagde het bewoë gaan slaap met lampe wat hoopvol brand vir die god wat gesterf het en seker eers weer na drie dae tekens van ontwaking sou toon.

Die ou mans het maar net eenstryk deur gedrink. Hul geloof in 'n opstanding wat wonderbaarlik is, het lank reeds gekwyn tot niks. 'n Nuwe bruilof, of selfs 'n avondmaal, was hul nie meer gegun nie. Ouder gewoonte steek hul dan maar 'n dop totdat die donker en die vaak hul oorval.

Op die dag dan waarvan ek skryf, het dié wat daartoe in staat was, vroeg opgestaan en voorberei: gewas, geskeer, gegrimeer en ingesmeer, maar skamel aangetrek om te pas by die plek en die geleentheid. En afgesit na die hotel op die rotse langs die see. Vroegtydig.

Teen elfuur het dit begin stoom tussen die opgewonde en saamgeperste lywe op die terras. Dorstige mans het bier na bier gedrink en meer en meer begeer. Vrouens het boonste kledingstukke begin uitrek vir vryer perspirasie en beter vatplek vir die son en vir die oë. En organiseerders het hul hande gevryf in afwagting op die winste as die werklike losbandigheid eers begin.

Om twalfwuur het daar 'n helikopter oor die see verskyn. Waarvandaan? Ou Langebaners het beterweterig gesê: "Hier kom die Bassontjies. Almal het hul nekke opwaarts gerek: die stolp, die stolp, wie was in die stolp - seker kleintyd voorberei op die gedate dat engele neerdaal uit die hemel. Maar die landing van die naaldekoker, perdeby, gevlerkte steker, was maar net 'n teken dat die ander ongevlerktes moes verskyn - dramaties op die afgesproke oomblik. Om die swembad, voor die beoordelaars, het hulle verby geswaai in hulle dun en min kledingstukkies. Sommige het los jakkies oor kaal skouers - skild waaronder formidabele wapens eers strategies vertoon en daarna weer verberg is in 'n professionele spel van wegkruipertjie en loer en soek en stilstaan en gevang word. Op en af en heen en weer. Almal het lang bene op steltskoene. Heen en weer en op en af. En rooi lippe en wit tande wat lag en wellustigheid belowe.

Om eenuur het die beoordelaars hoofde bymekaar gesit en begin fluister. Sommige het radeloos maatbande uitgehaal en gemeet: heupe, dye, die swelling van die borste - kopskuddend. Hoe kan die vrugbaarheid tog bepaal word? die vrou van een van die regters het hand kom bysit met 'n storie van 'n droom waarin die wenner aan haar geopenbaar is. Maar dit wou die regbank nie aanvaar nie. Die skare het gejuig en raad gegee. Swetende mans het gejubel en geen twyfel oor hul gunsteling gelaat nie. En totaal weggevoer het andersins kalmes palmtakke afgeskeur en geswaai. almal het gevoel die ding moet nou na 'n kant toe.

Om kart voor twee het die regters gunstelinge aangekeer verhoog toe. En die skare het gegil: Kroon haar! Kroon haar! En die mans het nader gedrom en gedruk, nader om van anderby te kyk en stuitige dinge te sê. En hul vrouens het heimlik gevoel dat hulle hier verstoot word.

Eindelik om twee-uur het die hoofregter na vore getree vir die finale daad met die verkosene wat bruin en glansend in die son gesit het met haar bewende boesem en oë vol verwagting. En terwyl die hekse van Skandinawië op hulle besemstokke na eilande vlieg om met die duiwel te kopuleer, die heilige sonvoël sy rooi eier lê in die dal tussen ronde heuwels, ou Parysenaars hoopvol sipreskerkhowe besoek, Griekse ortodoksers die Paaskers aansteek in donker tempels, sy dun vlam die siesoene splyt, bakkers in Londen wit deegkruise rol, insteek in die geurende oonde, opgeleefde Amerikaanse miljoenêrs in tennisskoene en donkerbrille die herlewenis voller maak uit die oorlopende kasregisters en die Pous oor alles sy seën uistspreek met bleek hande, het hy haar gekroon met die groen en goue kroon van Paasgodinne.

'n Ou tante, rustende op die agterste gestoelte van haar swaar verrekte lyf, het weemoedig gelimlag oor die verrukte vertoon van vreugde - wetende van blomtyd as die koeke dik geswel is, soet, vol heuning en vol jongby, maar ook van die bitter, arm maande as die koningin sterf, die bye wegtrek en die neste stil en droog is.    

M.M. Walters                                                                                                                  

Honderd Jaar van Afrikaanse Kortverhale

Saamgestel deur Abraham H. de Vries

ISBN 0-7981-3569-7

[devosopmaandag]

Polsen

In een weggeefkastje in Amsterdam vond Theodor Holman een exemplaar van 'De woorden' van Jean-Paul Sartre. Zijn column in De Groene Amsterdammer erover was, geheel stijl- en karaktervast, doortrokken van een weemoedige bitterheid: de wereld die ooit de zijne was, is verdwenen. Hoe heeft iemand zo'n boek weg kunnen doen, een boek dat voor hem ooit een openbaring is geweest! De ironie wil dat ik het boek weliswaar niet in zo'n boekenkastje vond, waarin de Nederlandse cultuur altijd zo vrolijk wordt samengevat, maar in een kringloopwinkel. Feit blijft dat het door iemand is weggedaan, én dat ook ik het onmiddellijk herkende als een belangrijk boek – voor de rest van mijn leven.

Ik voelde tijdens het lezen een soort opwinding, die mengeling van intellectuele stimulus, plezier en bevrediging, zoals alleen boeken die geven. Alles aan het boek beviel me; het was even verrukkelijk als scherpzinnig. Het begint zo: “Omstreeks 1850 verklaarde een onderwijzer in de Elzas zich bereid kruidenier te worden, omdat hij gebukt ging onder zijn eigen kinderen.” Het zou zo een zin van Flaubert kunnen zijn. En weer was ik op zoek naar een idee voor een volgend klein borduurwerk, en vond deze bij Sartre: 'Ik voel de snelheid van mijn ziel'. De zin lichtte bij eerste lezing al op uit de pagina.

Bezweet uitrustend van het hollen door het Jardin du Luxembourg ervaart de kleine Jean-Paul een euforisch moment van zuivere existentie en weet: er is een doel, hij zal het kennen. “Ik vraag geen sensationele onthullingen, maar ik zou de betekenis willen weten van deze minuut, zijn noodzaak voelen ...” Als hij later terug in het huis is en een vlieg moedwillig doodt, overvalt hem een diep besef van nederlaag: “Ik had haar niet mogen doden, verdomme! Zij was het enige wezen in de hele schepping die bang voor me was: ik tel nu voor niemand meer.” En wat later, voortlezend als een braaf kind, voelt hij 'niets meer behalve een ritme, een onweerstaanbare aandrang; ik ga van start, ik ben gestart, ik ga vooruit, de motor ronkt. Ik voel de snelheid van mijn ziel.” Die zin sprak tot mij, de vrouw die ik ben, en tot het meisje dat ik lang geleden was. Ik heb precies dat gevoeld en geweten: er is meer, ik wil meer, ik kan meer, ik heb de wereld iets te zeggen, ik ben op weg erheen.

Tijdens dat licht obsessieve borduren kon ik niet anders dan soms even glimlachen om mijzelf, om waar ik mee bezig was: een vrouw van 70, die een zin van Sartre borduurt! Zo ver verwijderd van het intellectuele, zo frivool. Het is mijn derde borduurpoging met die ene zin; de eerste werd al snel afgekeurd, de tweede, zo goed als klaar, ook. Toen ik vriendin I een fotootje stuurde van de beginfase, antwoordde ze: “Prachtig citaat. Ik ging meteen mijn eigen ziel polsen”.

De woorden – Memoires van een mislukt wonderkind | Jean-Paul Sartre | vertaling Pierre H. Dubois & Jakob Mordegaai | Uitgeverij Bijleveld 2005 | oorspronkelijk verschenen in 1963

[planetform]

Dura Vermeer | De Nieuwe Vogelbuurt | Woonbeurs Vlaardingen 2019 Communicatie-  en middelenconcept t/m uitvoering. Print en online. Art Direction, Grafisch Ontwerp, Beeldbewerkingen, Vormgeving/DTP, Productie. Vlieg je toekomst tegemoet in de Nieuwe Vogelbuurt! 

Heb je al gezien hoe mooi de Nieuwe Vogelbuurt in Vlaardingen wordt? En de wijk  Holy wordt er nóg mooier op. Het eerste deel van de nieuwbouwwijk – De Broedvogel – is gerealiseerd. Nu staan we aan het begin van het tweede deel van deze nieuwe wijk. Een project met grote eengezinswoningen in een groene omgeving, ideaal gelegen. De ontwikkeling is gestart, maar er is nog géén naam voor het vervolg van de Nieuwe Vogelbuurt. Heb jij een leuk idee? Doe dan mee met de prijsvraag. Wie weet cirkel jij straks écht boven de Nieuwe Vogelbuurt: in je privévliegtuig vanaf Rotterdam The Hague Airport!

Een compleet nieuw stukje Vlaardingen

Vergeet het oude Holy. De Nieuwe Vogelbuurt is hele-maal anders. Tot 2024 gaan de laatste geplande appartementen weg. Straks is het een wijk van alleen maar eengezinswoningen. Ruim, comfortabel en op de toekomst voorbereid. Met nog steeds de voordelen van wonen aan de aan de zuidoostkant van Holy.

Alle voorzieningen heb je dicht in de buurt, van winkels en scholen tot sportverenigingen. Het centrum van Vlaardingen is nog geen tien minuutjes op de fiets. En via de ontsluitingswegen is de A20 snel binnen bereik. Hartje Rotterdam is 18 minuten, het strand in Hoek van Holland 20 minuten. Met de toekomstige metroverbinding is het openbaar vervoer straks nog aantrekkelijker!

Een wijk voor iedereen

Net als De Broedvogel krijgt ook het volgende plan een gevarieerde opzet. Er komen 172 woningen bij, in verschillende fasen. De locatie is de hoek Spechtlaan/Meerkoetstraat. Elke fase krijgt een andere invulling met eengezinswoningen. Dat maakt het wonen in De Nieuwe Vogelbuurt leuk voor iedereen. Zeker voor starters en jonge gezinnen is er geen fijnere plek in Vlaardingen en omgeving te vinden: de nieuwbouw grenst aan de grote kindervallei die centraal een plekje krijgt in de wijk. Urenlang speelplezier met nieuwe vriendjes en vriendinnetjes verzekerd!

Bedenk jij de naam van het nieuwe plan?

De ontwikkeling is van start, maar er is alleen nog geen naam voor de tweede wijk in de Nieuwe Vogelbuurt. Heb jij een idee? Doe dan mee met de prijsvraag. De enige voorwaarde is dat de naam voor het nieuwe plangebied ‘iets’ met vogels te maken heeft. Verder mag je je fantasie de vrije vlucht laten.

Registreer je nú en doe mee aan onze prijsvraag!

Weet jij hoe het vervolg van De Broedvogel gaat heten? Ga dan naar www.denieuwevogelbuurt.nl, registreer je en vul de woonwensen enquête in op je persoonlijke account. Dan kun je niet alleen jouw vogelnaam inzenden (en kans maken op de prijzen), je blijft meteen op de hoogte. Hoofdprijs: een vogelvlucht van 30 minuten aan boord van je eigen privévliegtuig, vanaf Rotterdam The Hague Airport. 

Planetform Design and Communication ©2019 | All rights reserved

[jdreport]

VVD, CDA en D66 stemmers de grote klimaatvervuilers, ook rijke of hogeropgeleide heeft niets met duurzaamheid 

Dat VVD-stemmers de lijst van minst duurzame medelanders aanvoeren zal niemand verbazen. Maar dat de ‘groene’ aanhang van D66 de meeste vlieg- en autokilometers maakt lag minder voor de hand. Verder kijken burgers vooral naar de overheid en het bedrijfsleven voor klimaatactie. Aan hun eigen (niet zo duurzame) gedrag lijken Nederlanders – ondanks goede intenties – weinig te willen of kunnen…

[annekevaessen]

Tot ziens, Zimbabwe

Met een lenteachtig zonnetje reden we deze ochtend door de droge, hoge grassen de stad uit. Progress, een vriend, had me een kwartier te laat bij het Rainbow hotel in het centrum opgepikt en Felix was zonet in de auto gesprongen, vanaf de weg waar de nachtelijke bus uit Gokwe hem enkele minuten eerder had afgezet. We reden naar het vliegveld. Eindelijk, voor het eerst, was ik niet degene die aankwam of vertrok, maar stond ik vol enthousiasme en verwachting aan de andere kant te wachten: na een hele dag vertraging zouden mijn ouders eindelijk in Bulawayo landden. Even sloeg de twijfel nog toe, het kleine vliegveldje raakte leger en leger, maar als laatste kwamen ze toch tevoorschijn en waren de weken waar ik zo lang naar uitgekeken had eindelijk begonnen.

Sinds ik vorig jaar juli in Zimbabwe was aangekomen had ik me eigenlijk nauwelijks buiten de grenzen van Bulawayo bevonden, de enige uitstapjes waren die naar de plattelandsgebieden Tsholotsho en Nyamandlovu geweest. Ik had geprobeerd mijn geld zo lang mogelijk te sparen en was beetje bij beetje steeds meer als een Zimbabwaan gaan leven, zo bleek wel in de eerste dagen van mijn ouders’ bezoek. De lodge waar ze verbleven was voor mij een waar paradijs met heerlijk eten en een bad met warm water, en omgekeerd waren de meeste dingen waar zij aan moesten wennen voor mij nu normaal. Ze bezochten ons krakkemikkige huis in de verder bloeiende wijk Famona, maakten kennis met mijn huisgenoten, super snelle ritjes met het illegale openbaar vervoer en we wandelden door de stad. Met Felix en Progress bezochten we de fascinerende stenen en rotsen in de heuvels van Matobo, die tegen het vallen van de avond bij een ondergaande zon magisch goud kleurden en enkele dagen later reisden we met z’n drieën per bus af naar Victoria Falls. De lodge was als een curiosamuseum met hier en daar kruipende beestjes en een ontbijt van plastic eieren, maar de watervallen waren als altijd indrukwekkend mooi. In een auto die we van een van Felix’ vrienden geleend hadden maakten we nog enkele dagen later de ronde Masvingo – Mutare – Harare en zagen we het prachtige Zimbabwe, het andere Zimbabwe, het Zimbabwe van de reiziger, dat naast de economische ellende en nog altijd ernstiger wordende geldtekorten nog steeds bestond. Het voordeel aan het zijn van een reiziger in een land dat in deze staat verkeerde was dat we alle plekken haast voor onszelf hadden. In de lodge in Masvingo konden we uit de kamers kiezen en de eeuwenoude ruïnes van Great Zimbabwe waren in een sluier van stilte en rust gehuld. De weg naar Mutare ging door een surrealistisch landschap van bergen, enorme afgeronde steenformaties, baobabbomen en lemen hutjes en pas lang nadat we tijdens het schemeren de stoffige stad bereikt hadden realiseerden we ons dat het huisje dat we gereserveerd hadden helemaal niet in Mutare, maar in het verderop gelegen Vumba gebergte lag. Na kilometers over slingerende, steile, onbekende bergwegen bereikten we Vumba in de duisternis en ging een vreselijke nacht van ziekte voorbij. Bij het ochtendgloren bleek het gebergte een bloeiend, kleurrijk, haast Europees aandoend groen paradijs, waar we liever enkele dagen langer waren verbleven. De reis naar Harare ging door een landschap dat veranderde van de oostelijke bergen naar zeer weidse savannes, voorbij Marondera waar honderden mensen op straat het bewijs waren dat er een regeringsfeest had plaatsgevonden en waar we vlak voor het donker de tweede slappe band aan de auto moesten vervangen. Via hoofdstad Harare, ruzie met een politieman die op een van de vele roadblocks te veel geld eiste en een markt in het stadje Kwekwe kwamen we terug in Bulawayo, waar ook de laatste dagen van mijn ouders’ verblijf in Zimbabwe te snel voorbij gingen.

 Inmiddels, ruim anderhalve week verder, zijn ook mijn dagen bijna voorbij. Het is al haast een jaar geleden dat ik afstudeerde, op de diploma-uitreiking stond en twee weken later aan de trappen van het vliegtuig naar Harare, zonder einddatum of enig idee wat te verwachten. Het kon alle kanten uitgaan en dat is eigenlijk ook wat er in een jaar tijd is gebeurd. Ik vlieg terug naar Nederland met een baby in mijn buik en duizenden verhalen in mijn hoofd en hart. Eigenlijk voel ik me een beetje zoals een enthousiaste Afrikaan zich moet voelen wanneer hij dit land vol wachtende rijen achter zich laat en het welvaren, veelbelovende Europa mag gaan ervaren. Geen Western Unions meer, geen spaargeld dat op is, geen onderhandelingen met huisbazen of afspraken die honderd keer veranderen. Een warm bad, een zomer met lange, lichte avonden en al het eten waar ik de afgelopen maanden soms te veel naar verlangde. Maar wederom zonder einddatum of een duidelijk idee van wat te verwachten, de tijd zal uitwijzen welke kant we uit zullen gaan…