#هستم

[ashitakaxsan]

✨❤️A rare connection of Japan with Palestine ✨❤️

Warning:All the text isn't mine,it's a serious article of Middle East Eye.net,by freelance writer, editor and producer author Indlieb Farazi Saber. I kindly asked their Legal team for the permission of rerpoducing it,they gave it to me. Their reply :

"Copyright infringement is a serious matter, if you state in your proposed re-post of our article that you do not own the copyright and those wishing to re-blog should ask for our permission, you would have satisfied us of your best endeavours to keep your commitment. Thank you".

Kind regards;

Legal Team of Middle East Eye.

تحذير: كل النص ليس من تأليفي، إنه مقال جدي لموقع Middle East Eye.net، بقلم الكاتب المستقل والمحرر والمنتج المؤلف إندليب فرازي صابر. لقد طلبت من فريقهم القانوني الإذن بإعادة إنتاجه، فأعطوني إياه. ردهم :

"يعد انتهاك حقوق الطبع والنشر أمرًا خطيرًا، إذا ذكرت في إعادة نشر مقالتنا المقترحة أنك لا تملك حقوق الطبع والنشر ويجب على أولئك الذين يرغبون في إعادة التدوين طلب إذننا، فستكون قد أقنعتنا ببذل قصارى جهدك من أجل حافظ على التزامك شكرا لك".

أطيب التحيات؛

الفريق القانوني لعين الشرق الأوسط

Farsi:

اخطار: تمام متن مال من نیست، این یک مقاله جدی در Middle East Eye.net است که توسط نویسنده، ویراستار و تهیه کننده مستقل Indlieb Farazi Saber نوشته شده است. من با مهربانی از تیم حقوقی آنها برای انتشار مجدد آن اجازه خواستم، آنها آن را به من دادند. پاسخ آنها:

"نقض کپی رایت یک موضوع جدی است، اگر در پست پیشنهادی خود از مقاله ما اعلام کنید که حق نسخه برداری متعلق به شما نیست و کسانی که مایل به وبلاگ نویسی مجدد هستند باید اجازه ما را بخواهند، ما را از بهترین تلاش های خود راضی می کنید. به تعهد خود پایبند باشید.

با احترام؛

تیم حقوقی خاورمیانه چشم

Japanese:

警告: テキストはすべて私のものではありません。これは、フリーランスのライター、編集者、プロデューサーである Indlieb Farazi Saber による Middle East Eye.net の真面目な記事です。私は親切にも彼らの法務チームに再掲載の許可を求めた���ころ、許可をもらいました。彼らの返答:

「著作権侵害は深刻な問題です。あなたが私たちの記事を再投稿する提案で、著作権を所有していないこと、再投稿を希望する人は私たちの許可を求める必要があることを述べれば、あなたは約束を守るために最善を尽くしたと私たちは納得するでしょう。ありがとうございます」。

よろしくお願いいたします。

Middle East Eye の法務チーム。

If anyone wants to reblog it then he/she has to ask their permission . https://www.middleeasteye.net/discover/japan-palestine-obi-embroidery-kimono-tatreez

❤️🌟Meet the woman fusing the traditional Japanese Obi with the Palestinian tatreez❤️🌟

By Indlieb Farazi Saber 5 July 2021 09:41 BST

Designer Maki Yamamoto is on a mission to establish a special relationship between the two cultures

Maki Yamamoto has spent the last eight years trying to reframe how Palestinians are seen in her native land of Japan.

Her weapon of choice is the Palestinian Embroidery Obi Project, which fuses the traditional Japanese obi, a wide fabric sash wrapped around the waist to secure kimonos in place, and Palestinian embroidery, known as tatreez.

The project is a collaboration between the Japanese designer and Palestinian women living in refugee camps in the occupied West Bank and the Gaza Strip, who hand stitch intricate designs into the obis. Although no one is willing to disclose how much is being paid, Yamamoto says, “They get paid the price they ask for. It’s a totally fair trade.”

Describing the process of producing the garments, “It all depends on the design,” she says.

“Obi with full tatreez can take five months to embroider. If tatreez is small, embroidery takes a month or so. After the tatreez is finished, the material is brought to Japan where a Japanese kimono tailor finishes the piece and creates the

obi.”

‘Supporting the Palestinian people’

Yamamoto set up the project after travelling to Palestine in 2013 as part of a cultural exchange trip organised by the Palestinian Authority.

“I have Palestinian friends living in Japan and we’ve known each other for over 15 years so I knew Palestinians have beautiful costumes and embroidery.

“But I decided to support Palestinian people after my first visit.”

Yamamoto, who is also a pharmacologist, says there is considerable sympathy for the Palestinian plight within Japan - at least relative to Western states.

The Japanese government officially supports a two state solution along 1967 borders, calls for a “fair” resolution to the Palestinian refugee issue and opposes Israel’s unilateral annexation of occupied East Jerusalem. According to Yamamoto, media sympathy in Japan also generally tilts towards the Palestinians.

Mohamed Shokeir, a contributing writer for The Arab, a quarterly digest on Japan-Arab relations says: “Shinzo Abe [former Japanese prime minister] has generally been sympathetic with the Palestinians and not the Israelis.

“Palestinians are seen as weak and deprived of their land by a more powerful, better armed people. So the Japanese have been more open and welcoming to Palestinians.”

Despite this sympathy for the Palestinian cause, it was Yamamoto’s visit to the occupied territories and her experience while there of the “resilience” and “warm hospitality” of the Palestinian people that made her want to turn sympathy into some form of direct action.

Yamamoto’s PhD at Tokyo's University of Agriculture and Technology, which she started after her visit in 2020,  focuses on Palestinian embroidery and the economic independence of Palestinian farmers and refugee women. 

She says she wants to shine a “positive light” on Palestine and on Arab people more generally.

"It's a matter of basic human rights", she says. "Palestinians living in certain parts of the West Bank are surrounded by illegal Israeli settlements, and blockade of Gaza. They cannot work freely, they cannot live freely."

“Palestinian people and refugees are in a hard situation, but that’s not everything. 

“Embroidery artisans in refugee camps create beautiful things despite severe living conditions. I wanted to show Japan the beauty and resilience of Palestine.”

Tatreez as identity

In 2014, Yamamoto began collaborating with The Society of Inash al Usra (Revival of the Family), a Palestinian NGO, to identify embroiderers and artisans in the occupied West Bank to work with.  Since then she has visited Israeli-occupied Palestinian territories more than 17 times and now also works with Palestinian embroiderers in the besieged Gaza strip.

Dawlat Abu Shaweesh is one of thirty women from the Al-Amari refugee camp near the town of Al-Bireh, who having learnt the craft from her mother at the age of 10, hand stitches intricate crisscross designs onto the obi sashes.

“You have to have sharp vision to see, and you need patience, it’s difficult to do.

“For Palestinians, tatreez is our hawiyah, our identity. When you ask someone to hold up a photo ID card with their details, that’s what tatreez is to us."

'To know our tatreez will be taken to Japan, and through it they will know about our culture and history, makes me really happy' - Dawlat Abu Shaweesh, Palestinian embroiderer

Neither Abu Shaweesh nor Yamamoto see the tatreez obis as cultural appropriation, but rather a fusion of cultures. The tatreez is stitched authentically by Palestinian women who say they are paid well for their work, and who are proud to stitch traditional Japanese clothes with their nation's motifs.

Now 52, Abu Shaweesh says she is happy to share her Palestinian ���culture and history” with Japan.

“I don’t know of anything that’s more beautiful than tatreez stitching, and to know our tatreez will be taken to Japan, and through it they will know about our culture and history, makes me really happy."

Once pandemic travel restrictions are lifted, Abu Shaweesh and a handful of Palestinian women will be travelling to Tokyo as part of a cultural exchange programme organised by Yamamoto.

‘Natural’ pairing

According to Yamamoto, there is nothing novel about incorporating non-Japanese influences into kimono and obi designs. She explains that there is a long tradition of other cultures leaving their mark on the iconic Japanese dress and it is therefore “natural” to incorporate tatreez embroidery into the obi.

“I am familiar with traditional Japanese culture and the origin of the kimono, although today many aren’t and wonder how I came up with some of my ideas,” she says.

“The kimono has been influenced by neighbouring countries since the Silk Road era. Most kimonos are made with silk material and the silk weaving techniques came down from China. 

“Many patterns or textiles from Silk Road countries have been used for kimono, like the popular ‘Blue Wave’ kimono pattern that originated in Persia.”

Yamamoto says Uzbek Suzani embroidery, Indonesian Batik and African printed fabric have all been used to transform the kimono and the obi with no objection from kimono wearers. 

Mariko Akimoto is one such kimono enthusiast, with a collection of more than 20 obis, some plain and some with designs.

The Tokyo-based engineer received her first kimono when she was just three, and with her love for traditional wear cultivated by her mother, she soon started buying and collecting her own. 

Kimonos were once worn as a daily outfit in Japan but are now usually reserved for special occasions. 

The appeal of Yamamoto tatreez obis is not just limited to the design, the manner in which they are made is also attractive to potential buyers.

“I always try to choose ‘fair-trade’ fashion,” Akimoto says, which to her means clothes that have been sourced and made ethically.

An internet search for "fair-trade kimono" led her to the Palestinian Embroidery Obi Project, where she learnt about the tatreez emroidered obis.

She contacted Yamamoto to learn more about the initiative and bought the first of her two tatreez obis - a plain burnt orange sash woven along one side with a colourful tatreez design.

“The design appealed to me, but purchasing obi is not an easy decision because it’s not a casual price. 

“But after I heard how the Palestinian women who stitched the obis were then able to put their kids through college, I was extremely impressed and I decided to purchase it.”

The starting cost of one of these tailor-made tatreez obis is around $1,000 (¥108,000) and can sometimes be double that, depending on the design.  

A second-hand cotton kimono with an obi belt included can cost as little as $10 (1,085 yen), with better quality ones - depending on the length and the quality of the fabric - costing up to $10,000 (1,085,000 yen), and bespoke designs surpassing this figure further still.

Akimoto says: “I’m not used to explaining what I wear to others, as I don’t like people to think I’m saying my clothes are more special than theirs. 

“The tatreez obis are pretty unique, so when I’m asked about one of them I get the chance to explain how it was made, and how buying one supports women in Palestine.”

Source: https://www.middleeasteye.net/discover/japan-palestine-obi-embroidery-kimono-tatreez

[natandacat]

That cheese poll... not only is it missing entire categories of cheese... but... paneer... just means cheese.....

[itsraha]

تو زندگیم ادم های زیادی رو دیدم، و فهمیدم که سبک زندگی همه ی اون ادم ها باهم فرق داره . درست تر بخوام بگم همه ی ما باعم فرق داریم و سلیقه هامون ، علایقمون، زندگیمون ، دوستامون و …. پس بیاین کمتر همدیگر و مسخره یا قضاوت کنیم و بزارین هرکی زندگی خودشو بکنه… و به قول مدگل فقط بگیم “من هستم آنچه هستم”

[koooni]

[farzaneh-safari]

[humansofnewyork]

(27/54) “One morning I was called into the Speaker’s office along with another colleague. We were told that he’d received a call from the king’s office, and the king needed our two votes on an upcoming issue. My colleague was silent. But I replied: ‘I cannot do it. If I was a soldier of the king, I would crawl across the floor at his command. But I am a representative of the people. And I answer only to them.’ When I looked over, my colleague had tears in his eyes. Nobody disobeyed a direct request from the king. But Iran was a constitutional monarchy. We had a constitution. That was supposed to mean something. It had to mean something, or we were left with nothing but a king. I knew I wasn’t helping my career. The parliament was a corrupted system, and the only way to advance was to support the king. But I wasn’t there to be part of the system. I was there to scream 𝘈𝘻𝘢𝘥𝘪. Freedom. One afternoon the Speaker told me that the king would be making a trip to Nahavand, and I should be there to greet him at the airport. I searched Shahnameh for the perfect quote to welcome him. I chose from one of my favorite stories: the story of Rostam and Esfandiyar. In this story Rostam is a much older man. He’s served many kings. But the current king has turned oppressive, and Rostam refuses to obey his commands. The king sends his son Esfandiyar to arrest Rostam. Esfandiyar promises Rostam that the king only wishes to set an example. He says: ‘Please, just let me bind your hands.’ He promises that he’ll immediately be released. He promises Rostam all the riches of the kingdom, if only he’ll allow his hands to be bound. Esfandiyar is protected by a divine blessing. He has never been beaten in battle. And Rostam knows that if they fight, he will almost certainly die. But still, he will not allow his hands to be bound. He’d never give up his 𝘢𝘻𝘢𝘥𝘪. Here Ferdowsi shows his genius. The dialogue is rich. The men dine together. They share wine. They flatter each other. Each man does everything to persuade the other to change his mind. But their fate was already written. They would battle to the death. Because one could not disobey his king. And the other could not disobey his code.” 

بامدادی همراه یکی از همکاران به دفتر رئیس مجلس فراخوانده شدیم. گفت که از دفتر شاه پیامی رسیده که می‌خواهد ما در رأی‌گیری پیش‌ رو رأی موافق بدهیم.گفتم: «اگر من سرباز شاه می‌بودم، سینه‌خیز از این سو به آن سو می‌رفتم و فرمانش را می‌‌‌پذیرفتم ولی من نماینده‌ی مردمم.» اشک در چشمان همکارم بود. رئیس برآشفته گفت: “یکبار بر سر بحرین دوستان شما مرا بدبخت کردند و امروز شما.” سرپیچی از درخواست شاه کم‌سابقه بود. قانون اساسی ایران سلطنت مشروطه بود و این باید گویای واقعیتی باشد. هنگامی که سیاست‌های شاه به سود ایران باشد، نخستین کسی هستم که از آنها پشتیبانی کنم ولی کشور نمی‌تواند بر پایه‌ی یک اندیشه اداره شود. اگر آن اندیشه خردمندانه هم باشد. هر چیز می‌باید با اندیشه‌های گوناگون بررسی شود. بسیاری شنیده شوند تا مردمان دریابند که شهریاران میهنند. پیام رئیس مجلس خبر از آمدن شاه به نهاوند می‌داد و می‌خواست اگر بتوانم آنجا باشم. خبر خوبی بود. نهاوند نیازمندی‌هایی داشت. می‌شد آنها را در میان گذاشت. شاهنامه را زیر و رو کردم تا بهترین پیام خوش‌آمد‌‌گویی را بیابم. پیامم را در یکی از داستان‌های دلپسندم یافتم، داستان رستم و اسفندیار. در این داستان رستم مردی‌ست سالخورده. شاهان بسیاری را یاری کرده است. ��لی آنگاه که پادشاه زمانه ستمگر ‌شود، از فرمانبرداری او سر می‌پیچد. گشتاسب پسرش اسفندیار را می‌فرستد تا دست رستم را ببندد و نزد او‌ ببرد. اسفندیار خواهان جنگ نیست. اسفندیار به رستم چنین خوش‌آمد می‌گوید: که یزدان سپاس ای جهان پهلوان / که دیدم ترا شاد و روشن روان / سزاوار باشد ستودن ترا / یلان جهان خاک بودن ترا / خنک آنکه او را بود چون تو پشت / بیاساید از روزگار درشت. اسفندیار رویین‌تن است و هرگز تا آن روز شکست نخورده است. رستم می‌داند که در صورت نبرد، کشته خواهد شد ولی نمی‌پذیرد دستانش بسته شوند زیرا هرگز از آزادی خود نمی‌گذرد. در اینجا نبوغ فردوسی هویداست. گفت‌وگوی این دو بسیار پر بار است. به ستایش یکدیگر می‌پردازند. رستم اینچنین به ستایش اسفندیار می‌پردازد: خنک شاه کو چون تو‌ دارد پسر / به بالا و فرت بنازد پدر / همه ساله بخت تو پیروز باد / شبان سیه بر تو ‌نوروز باد / دو ‌گردن‌فرازیم پیر و جوان / خردمند و بیدار، دو پهلوان. آنها به هر تلاشی دست می یازند تا رای دیگری را برگردانند ولی سرنوشت آنها نوشته شده است. وارد نبردی مرگبار خواهند شد زیرا یکی از پادشاهی خود نمی گذرد و دیگری از آرمانش

[sayron]

آزیتا (۱۳) - رزیتا (۵)

من زیر کوهی از عضله که اسم قشنگش رزیتا بود دفن شدم. بدن رزیتا به قدری عضلانی و پهن پیکر بود که منو کاملا در بر گرفت. دستشو برد زیر کمر من و در حالی که کیرم هنوز توی کص کلوچه اش بود و کصش رو به بدن من فشار میداد منو بغل گرفت و به عضلات ورزیده و سفت خودش فشار میداد. من که به سختی نفس میکشیدم فقط می‌تونستم کول های عضلانی رزیتا رو لیس بزنم. بوی عرق سکسی رزیتا توی مشامم می‌پیچید و منو مست تر میکرد. عرقش اصلا تند نبود. به نظر من خوشبو ترین عطر دنیا بود. رزیتا منو توی آغوشش شل کرد و چند دقیقه ای به همون حال توی آغوش رزیتا بودم. کیرم توی کص رزیتا پژمرده شده بود. سرش رو بلند کرد و توی چشمام خیره شد. صورتش توی نور بنفش شب خواب اتاق مثل بلور میدرخشید. من یدفه یادم اومد و گفتم:« رزیتا... راستی آبم... آبمو ریختم توش! 😱»

رزیتا لبخند خوشگلی زد و گفت:« نگران نباش عزیزم... از دیروز PMS بودم و احتمال بارداریم الان صفره 😏...» من که گمونم شکل علامت سوال شده بودم پرسیدم:« PMS یعنی چی؟؟؟...» رزیتا خندید و واسم ذوق کرد. منو توی بغلش چلوند و لبمو بوسید و گفت:« جوجه رنگی خوشگل کردنی من!... یه دوره یا نمیدونم همچین چیزیه که قبل از پریودی دخترا دچارش میشن... یه سری علائم داره...» زدم وسط حرفش و گفتم:« چه علائمی...» رزیتا گفت:« علائمش توی همه یکسان نیست مهرداد قشنگم... من یکم بداخلاق میشم و افسرده و سینه هامم سفت میشه و درد دار میشه!... 😏 راستش علت اینکه امشب هم اینطوری ازت استقبال کردم همین بود... ببخشید... خیلی زشت بود حرفا و رفتارم 🫣» من تا اومدم بگم:« نه این چه حرفیه؟!» رزیتا با ذوق گفت:« ولی تو انگار اکسیر بودی جوجه خوشگلم... کلا حالمو عوض کردی با اومدنت... 🥰... و خب این پسر خوب و ناز باید جایزه میگرفت دیگه!...» من همینجور ماتم برده بود. منظور رزیتا از جایزه چی بود؟... سکس عایا؟... که خود رزیتا صورتش رو آورد جلو و بینی قشنگ خوشگلش رو به بینی من مالید و آروم گفت:« جایزه ات همینه که آبتو بریزی تو کصم! 😈🫦»

اینو که گفت یهو کصش خیس شد و کیر منم دوباره شروع به بزرگ شدن کرد و ساقه کیرم خیس شد... رونهای عضلانیش رو به هم نزدیک کرد و پاهای نحیف من بین اون رونهای عضلانی و قطور داشت له میشد. اما چنان در خال لذت بردن بودم که اصلا درد برام معنی نداشت. رزیتا لبشو گذاشت روی لبم و شروع کرد به بوسیدن فرانسوی. عاشق این بوسه هستم. طعم بی نظیر زبون و لبهای رزیتا منو مست کرده بود. بزاقش طعم عسل داشت. کیرم دوباره داشت راست میشد، اما اینبار توی کص گرم و تنگ و خیس رزیتا. وقتی به خودم اومدم که رزیتا داشت دوباره روی کیر من تلمبه میزد. با چنان قدرتی تلمبه میزد که تخت میپربد بالا و پایین و صدای قیژ قیژ تختخواب مثل ریتم زیر صدای ناله و آه رزیتا گوش منو نوازش میکرد. اصلا توی حال خودمون نبودیم. یدفه چشمای رزیتا باز شد و به من خیره شد... زبونش دور لبش می‌چرخید و چشماش خمار شد... انگار بدنش روی جثه نحیف من سنگین تر شد... یدفه از منظره کول و گردن رزیتا چهره ی زیبای یه ملکه عضلانی توی نور بنفش و سکسی اتاق نمایان شد و من شوکه شدم 😱😱😱 آزیتااااااا!!!! 😳😳😳 آزیتا که کاملا روی کمر رزیتا جا خوش کرده بود، در حالی که توی چشمای من زل زده بود، صورتش رو آورد کنار گوش رزی و گفت:« شما دوتا کفتر عاشق... آب منو آوردین سکسیااااا... مگه میزارین آدم بخوابه؟!!!😉🤤🤤🤤» و شروع کرد به خوردن گوش و پشت گوش رزیتا. چشمای رزیتا بسته شد و لبش رو گاز گرفت و گفت:« جوووووووون... مامان کص خوشگلم... زودتر میومدی خب!... » من که پشمام درجا ریخت. انگار آزیتا داشت کصش رو میمالید به کون رزیتا و کیر منم توی کص رزیتا به حد انفجار رسیده بود. آزیتا روی کون دخترش تلمبه میزد و رزیتا روی کیر من!... صدای ناله و آه این مادر و دختر منو داشت دیوونه میکرد. چون یه بار ارضا شده بودم ارضا دوم مدت بیشتری زمان میبرد. صحنه واسه من، سکسی تر از اینم شد. وقتی که رزیتا گردنش رو به طرف راست چرخوند و این دو تا ماده شیر عضلانی شروع کردن به لب گرفتن فرانسوی از هم 😱😱😱 پشماااااااااااااااامممم!

یجوری لبهای همدیگه رو میخوردن که حتی قابل وصف هم نیست. یدفه رزیتا که معلوم بود خیلی خیلی حشری و برانگیخته شده لب مامانش رو ول کرد و شروع کرد به خوردن گردن من از اون طرف آزیتا هم افتاد روی صورت منو شروع کرد ازم لب بگیره. دیگه میتونم بگم من انگار توی دنیای دیگه ای بودم. نمیدونم چند دقیقه طول کشید چون من داشتم از ثانیه ثانیه اش لذت میبردم. یادمه که یدفه مادر و دختر با هم اورگاسم شدن... اونم چه اورگاسمی... برای ۳۰ ثانیه بدن های عضلانی و ورزیده شون میلرزید و من زیر اون توده ی عضله له شدم. اما این پایان ماجرا نبود... من ارضا نشده بودم و کیرم هنوز بزرگ بود.

آزیتا در حالی که کمر و کول های رزیتا رو میلیسید گفت:« اووووووم... باز میخوام... بازم میخواااااام... من کیر میخوام...» یدفه رزیتا از روی کیر من بلند شد... کیرم که در حال انفجار بود مثل انگشتی که از توی دهن با فشار به داخل لپ میاد بیرون « لاپی» کرد و در اومد. من یه لحظه بدن این دو تا مادر و دختر رو دیدم و ماتم برد!... اووووو مااااااای گاااااااااد 😱🤯 مگه میشه اینقدر عضله روی بدن یه زن و دختر!!!! آزیتا که کصش مثل همیشه باد کرده بود سریع نشست روی کیر من و کیرم یه باره تا اعماق کصش رو در نوردید... یه جوری آزیتا گفت:« آآآاااااخخخخششش» که کمرم لرزید. رزیتا برگشت و با کص مبارک خودش که بوی بهشت میداد یدفه نشست روی صورت من... من که نمیدیدم اونا با هم چیکار میکردم ولی صدای بوسه های فرانسوی و آه و ناله همزمان شون بلند شد. و من خوردنی ترین خوردنی دنیا توی دهنم بود. به کص کلوچه ای ۱۸ ساله که مزه ی عسل میداد... 😋😋😋 فقط یکم مشکل تنفس داشتم که اونم رزیتا با کمی تکون خوردن روی صورت من حلش کرد.

شاید باورش براتون سخت باشه ولی ارضا شدن من نیم ساعت طول کشید... واسه خودمم باور کردنی نبود!... توی این مدت آزیتا و رزیتا هر دو اورگاسم شدم و سر انجام هم آب من این بار توی کص تپل آزیتا پمپ شد.

[deadpoetssblood]

I'm one of them, those who die when they fall in love. من یکی از آنها هستم، کسانی که وقتی عاشق می شوند می میرند

-Mahmoud Darwish

[rose1water]

هر كجا هستم ، باشم Wherever I am, let me be there

— Sohrab Sepehri, ‘Water's Footsteps’

[rn20078]

.بالأمس كنت ذكيا فأردت أن أغير العالم .اليوم أنا حكيم و لذلك سأغير نفسي

مولانا جلال الدين الرومي

.ديروز باهوش بودم، می‌خواستم دنيا را تغيير دهم .امروز من عاقل هستم، پس دارم خودم را تغيير می‌دهم

مولانا

Yesterday I was clever, so I wanted to change the world. Today I am wise, so I am changing myself.

Rumi

[ashitakaxsan]

Ikigai is now available in Persian

Persian audiobook of “Ikigai” released

This cool, profound book about the art of personal growth has been in my possession for 5 years now. I'm so glad about it:) So now I found the news in the TehranTimes:

TEHRAN-The non-fiction book “Ikigai: The Japanese Secret to a Long and Happy Life,” written by Hector Garcia and Francesc Miralles has been turned into an audiobook in Persian and released on digital services and platforms.

The audiobook has been directed and narrated by Bahman Vakhshour and produced at Avaye Chirok, a major Iranian institute that produces audiobooks.

The Persian print edition of “Ikigai” has been translated by Amirhossein Taghilou and Meysam Kalantari and published by Gusheh Publications in Tehran.

It is a short book about making life meaningful and in the process, living a long time. Centered around the Japanese concept of Ikigai, the authors bring the knowledge from the East to the West giving readers the tools to live better.

According to the Japanese, everyone has an ikigai–a reason for living. And according to the residents of the Japanese island of Okinawa–home to the world’s longest-living people–finding it is the key to a happier and longer life.

Inspiring and soothing, the book will bring readers closer to these centenarians’ secrets: how they leave urgency behind; keep doing what they love for as long as possible; nurture friendships; live in the moment; participate in their communities; and throw themselves into their passions. And it provides practical tools to help people discover their own personal ikigai.

Hector Garcia is a citizen of Japan, where he has lived for over a decade, and of Spain, where he was born. A former software engineer, he worked at CERN in Switzerland before moving to Japan, where he developed voice recognition software and the technology needed for Silicon Valley start-ups to enter the Japanese market. He is the creator of the popular blog kirainet.com and the author of “A Geek in Japan,” a #1 bestseller in Japan.

Francesc Miralles is an award-winning author who has written a number of bestselling self-help and inspirational books. Born in Barcelona, he studied journalism, English literature, and German, and has worked as an editor, a translator, a ghostwriter, and a musician. His novel “Love in Lowercase” has been translated into 20 languages.

Source:https://tehrantimes.com/news/507062/Persian-audiobook-of-Ikigai-released

[makerofmadness]

So I haven't posted my Persian/Farsi translations of Cookie Run character names in a while huh

you see, I've been working on properly learning Farsi better. Which has made me grow dissatisfied with my previous translations (albeit they were mainly just meant for helping me memorize words in Farsi using characters from a game I love).

when I was at home for winter break, I was finally able to sit down with my parents in person and they actually helped me translate some of the Gacha pull screens in CRK! Thanks to my maman and baba for this, they helped me for every single one of these except for Gingerbrave <3 (I think I did edit some of them after the fact, mainly just for things like names or I think spelling mistakes I made. My parents didn't type it, I did. If anything is off, just blame me)

...and then I just put off posting them until now but uh- (mainly out of nervousness but uh. I can't just keep Not Posting forever-)

By the way, I was surprised seeing just how many people were genuinely interested in this. I even saw some other Iranian cookie run fans :3 I was really expecting these posts to just kinda live on my blog and only on my blog so it's been really cool to see! Anyway, here are the screens:

(I chose these characters at random, pretty much)

(I'll put any and all notes under the cut, plus the romanization for those who can't read Farsi but are curious as to what these say. Though just note that when I romanize from Farsi I do omit the ezaafeh because it isn't usually written to begin with and I don't always know when to apply it)

*Gingerbrave ("Brave Cookie"): بیسکویت شجاع (biskwit shojaa')

*Hollyberry Cookie: بیسکویت میوه خاس (biskwit mivah khaas)

«!شیپور را بزنید! بیسکویت میوه خاس رسیده است» ("shipoor raa bezanid! Biskwit mivah khaas resideh ast!")

*Wildberry Cookie: بیسکویت توت وحشی (biskwit toot vahshi)

«!برای پادشاهی میوه خاس» ("baraa-ye paadshaahi mivah khaas!")

*Vampire Cookie: بیسکویت خون آشام (biskwit khoon ashaam)

«.چرا این طور جدی هستی؟ بذار آب انور برایت بریزم» ("cheraa in toor jadi hasti? bezaar ab anoor baraayat berizam.")

*Lilac Cookie: بیسکویت یاس بنفش (biskwit yaas banafsh)

«.آن‌ها که رایحه من را بو می‌کنن... هرگز زنده نمی‌مونن» ("An-haa keh raayeheh man raa boo mi-konan... hargez zendeh nami-moonan.")

*Pastry Cookie: بیسکویت شیرینی (biskwit shirini)

«!برای دسته شیرینی قدیس» ("bara-ye dasteh shirini ghedis!")

*Cocoa Cookie: بیسکویت شکلات داغ (biskwit shokolaat daagh)

«یک فنجون شکلات داغ می‌خوای؟» ("yek fenjoon shokolaat daagh mi-khaai?")

*Moonlight Cookie ("Moonlight Magician Cookie"): بیسکویت جادوگر مهتاب (biskwit jaadoogar mahtaab)

«!تو هستی که مرا بیدار کردی» ("to hasti keh maraa bidaar kardi!")

*Devil Cookie: بیسکویت شیطان (biskwit sheytaan)

«.نگران نباش، به تو صدمه نخواهم زد... شاید» ("negaraan nabaash, beh to sadameh nakhaaham zad... shaayad.")

*Golden Cheese Cookie: بیسکویت پنیر طلا (biskwit panir talaa)

«!ملکه طلا هستم» ("malakeh talaa hastam!)

*Pitaya Dragon Cookie: بیسکویت اژدها پیتایا (biskwit ezhdehaa pitaayaa)

«پس شکل واقعی من را می‌خواهی ببینی؟» ("pas shekl vaaghe'i man raa mi-khaahi bebini?")

*Snapdragon Cookie: بیسکویت اژدها گل میمون (biskwit ezhdehaa gol meymoon)

«!باه به به» ("baah bah bah!")

-

Notes:

*most of these screenshots were taken by me (you can tell if they have the bar at the bottom) (don't ask why I've stockpiled Gacha pull screenshots, I don't know why I started doing that either but it ended up being useful for this). But some of these I found online of on youtube. I didn't keep track of the sources I'll admit, and these are the same screens you can find in game on any save file anyway, but I do know that Gingerbrave's screen I got via Royal Mike on youtube.

*being at home for winter break and more easily able to communicate, actually seeing my parents in-person, maman told me she didn't know what کوکی (kooki) meant and that the word for "cookie" in Farsi is بیسکویت (biskwit) (pronounced "bis-kweet," btw. Think "biscuit" but fancier). Which was a surprise for me because کوکی does yield farsi search results and a website told me it was the translation for cookie (the website was one I liked to use because it had audio for the words. A lot of translation things for farsi lack audio or romanization, and I was only just learning to read on my own at school, so I really appreciated something that reliably had audio for words). I have no clue if it's some kind of modern slang, but I've decided to use بیسکویت going forward, especially since the other main reason I'm doing this is so I can share one of my interests with my family (and not all of my family knows English decently).

*after looking at what some of the official localizations do with character names, and also learning how Farsi adjectives work (basically: I think Spanish works the same, where a word goes after the noun it modifies), I've realized that my way of presenting the names (formatted like: first name "[x]," last name "cookie") was wrong so if the names feel a little bit "flipped" to anyone who's seen my other posts, that's why.

*I didn't know how to translate Gingerbrave's name from English so I just reverted his name to how it is to my knowledge in the original Korean version of the game (I don't know Korean but this is what I see everything saying his name is). And to be consistent with that, I did it with Moonlight too since I know her name is also a bit different originally. This is really just to appease myself XD

*The gaming scene is huge in Iran (including mobile gaming) but because of sanctions and the App Store being blocked (Iran has its own App Store called Café Bazaar. Apparently Clash of Clans is officially available on there... or was. I heard it got banned-), a lot of games don't have Farsi localizations. And with most Gacha games being either East Asian or western, I don't even know if Gacha games are a thing in Iran. Which led to the problem of the rarity system names since the names Cookie run uses are I think not entirely unique to it, even if they are pretty uncommon in the grand scheme of Gacha games (most games use stars or letters). At least the most basic rarities, most games to my knowledge don't have "dragon" or "ancient" as an option (yeah that feels A bit special-). I don't know if anything is standard, so I just decided to decide myself what to translate the rarities as:

Common -> معمول (ma'mool)

Rare -> کویاب (kamyaab)

Epic -> حماسی (hemaasi)

Legendary -> افسانه‌ای (afsaaneh-i)

Special -> خا�� (khaas)

Ancient -> باستان (baastaan)

Dragon -> اژدها (ezhdehaa)

And the two I didn't include an example for here:

Super Epic -> خیلی حماسی (kheyli hemaasi)

Guest -> مهمان (mehmaan)

*I also had to translate the names of the different types of cookies. I'll just put it all down here (I'm not completely sure if the way I translated "ranged" was satisfactory, but my maman thought it was fine and I couldn't think of anything else or find anything else that worked better):

Charge -> حمله (hamleh)

Defense -> دفاع (defaa')

Magic -> جادو (jaadoo)

Ambush -> کمین (kamin)

Support -> تقویت (taghviyat)

Ranged -> دور برد (door bard)

And the ones that i don't have examples of here:

Bomber -> بمب انداز (bomb andaaz)

Healing -> التیام (eltiyaam)

*I decided to alter snapdragon's name to what would basically translate to "snapdragon dragon" into english because the snapdragon flower is called گل میمون or monkey flower (not to be confused with the mimulus flower which is also known as monkey flower in english) in farsi so the fact that "dragon" is already present in their name would be completely lost.

*The holly plant's fruits aren't actually berries (they're more like drupes) and to my knowledge they aren't really referred to as berries in Farsi (when I looked up توت خاس it didn't really lead to anything). So I basically had to change Hollyberry's name to "Holly Fruit" (which actually DOES yield search results when you look it up)

[30ahchaleh]

Who or What are We?

ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ

اگر پاراگراف پرده ی سوم نمایشنامه هملت اثر شکسپیر ، که با جمله معروف

To be, or not to be

بودن یا نبودن

را بخوانید

میبینید این اندیشمند چه سوال های بنیادی در این قطعه مطرح کرده است

که به نظر من شاید جوابش در دانستن این سوال باشد که

who or what am i ?

ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ

بسیاری از نوشته ها حتی فیلم ها و سریال ها به این سوال بنیادی (من کی یا چی هستم ؟) پرداخته اند

برای نمونه از اندیشمندان ایرانی میتوان به مولانا اشاره کرد که بسیار به این موضوع پرداخته است

در دفتر دوم مثنوی چنین آمده است

ای برادر تو همان اندیشه‌ای

ما بقی تو استخوان و ریشه‌ای

گر گُلَست اندیشهٔ تو، گلشنی

وَر بُوَد خاری، تو هیمهٔ گُلخَنی

.

یا در یک رباعی چنین گفته است

تا در طلب گوهر کانی ، کانی

تا در هوس لقمهٔ نانی ، نانی

این نکتهٔ رمز اگر بدانی ، دانی

هر چیز که در جستن آنی ، آنی

.

همین متفکران به صورت های مختلف این فرضیه را مطرح کرده‌اند که (تن و جسم و بدن) خاکی صرفا یک نگه دارنده ی موقت است برای آن (اندیشه) که به نام های مختلفی میخوانیمش

.

گر بشکند این جامم من غصه نیاشامم

جامی دگر آن ساقی در زیر بغل دارد

جامست تن خاکی جانست می پاکی

جامی دگرم بخشد کاین جام علل(ـی) دارد

.

و چه خوب آن علل را ناصرخسرو چنین گفت

جانت را اندر تن خاکی به دانش زر کن

.

اما اینکه واژه دانش و زر در این مدل سخن های رمزگونه چیست سرمنشاء اختلاف هاست

همینطور واژه های دیگری چون اندیشه یا جان و یا . . . ـ

توضیحش به زبان ساده این است

ما میدانیم صفر و یک سر منشاء نرم افزار ها برای کامپیوتر میباشد اما بدون یک سخت افزار جلوه گر نیستند

پس آنچه که به یک سخت افزاری مثل موبایل یا کامییوتر هویت میبخشد نرم افزار است که خودش بخش های مختلفی دارد

.

حال میتوان اینگونه گفت که سخت افزار بشر "جسم" اوست و نرم افزارش "جان" او

میشود برای "جان" نام های مختلفی بنا به مکتبی که در آن سیر میکنیم در نظر گرفت

مثلا

به قول والتر بیشابِ سریال فرینج

one glorious consciousness

یا اندیشه یا هویت یا هرچه

یک (خود)آگاهی باشکوه(کامل)

نباید دعوا سر اسم گذاری باشد وقتی ماهیت منظور مشخص است

منظور "نرم افزار" بشریست

ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ

با فهم این موضوع عده ای میخواهند جاودانگی را میسر کند

یا به آن شکلی دیگر بدهند

با این تئوری که بتواند "خودآگاهی کامل" یا همان اندیشه یا هویت شخصی را همچون کلیه و قلب و دست و پا و . . . به جسم دیگری پیوند بزنند

در این راه تا حدودی امتحان های موفق آمیزی انجام شده است به گونه ای که این تئوری را دست یافتنی ک��ده

به عنوان مثال

وقتی ما با اندیشه ای چه محسوس چه نامحسوس آشنا میشویم و آنرا چه خودآگاه چه ناخودآگاه در زندگی اجرا میکنیم در اصل اندیشه ما آن اندیشه بیگانه را پس نزده و پیوند موفقیت آمیز بوده

یا

وقتی در اصطلاح توسط طرفداران یک ایدئولوژی چه به زور چه به میل مغزشویی میشویم باز همین اتفاق افتاده است

حتی میتواند اندیشه ای در خواب طبیعی یا مصنوعی (هیپنوتیزم) به ما پیوند زده بشود

خلاصه همه ی اینها پیوند قسمتی از نرم افزار ثانوی میباشد به پیکر اصلی نرم افزار ما که خود آن پیکره هم خُرد خُرد شکل گرفته است

شده گاهی پیوندی چنان تابلو است که دیگران توانسته اند آنرا حس کند و به ما بگویند چقدر شبیه آن آدمی شدیم که از آن پیوند را دریافت کرده‌ایم

اینجاست که همنشینی ها مهم میشود و میفهمیم چرا بزرگان اندیشمند به آن به گونه های مختلفی اشاره کرده اند

.

البته همه ی اینها پیوند "تکه ای" میباشند چراکه ما آن نرم افزار اصلی خودمان را که در اصل جان و هویت ماست همیشه حفظ میکنیم

مثل هر پیوندی در بقا

ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ

حال اگر بشود

کل هویتی را روی کالبدی خام سوار کرد

یا با تکنیک مغزشویی

کل هویت شخصی را پاک کرد بعد روی آن یک هویت کامل را دوباره نوشت

آنگاه ما توانسته ایم هویت آن شخص مثلا مرده را زنده کنیم با تمام ویژگی های خُلقی و رفتاری

و چون شبیه سازی جسم یا همان "سخت افزار" توسط علوم دیگر همیشه بسیار ممکن تر و دستیافتنی تر بوده ما در آینده میتوانیم شخص مورد نظر خود را همچون فرانکنشتاین تخیلی به عرصه واقعیت بیاوریم

Frankenstein

به طوریکه اطرافیان او نخواهند توانست تمایز قابل بیانی برای گفتن پیدا بکنند

.

برای حس آنچه گفته شد

در واقعیت اکنون هم ما در حال تغییر های محسوسی هستیم که اطرافیان را میتواند متعجب بکند یا نکند به ما گوشزد بکنند یا نکنند

که مثلا قبلا اینطور نبودی یا چرا عوض شدی و از اینجور چیزها که نشده کسی نشنیده باشد

و همینطور

گاهی از کسی خوشمان میآید چون ویژگی های یک عزیز دیگر را در او میبینیم و بلعکس حال اگر با کل "هویت" ی برخورد کنیم تمایزی هم اگر باشد یا قابل قبول است یا کم کم دیده نمیشود

.

البته میدانیم پارادوکسی در بالا هنگام پیوند کل هویت روی یک جسم دیگر رخ میدهد که ��نجر به پس زدن یا موقت بودن پیوند میشود اما میتوان با شبیه سازی یا کلون سازی سلول های پایه ای جسم رفع گردد

یعنی تولید جسمی پایه ای با گذشته آن "جان" ، که البته خام است اما مناسب پیوند جدید در حال میباشد

وااااای🤯هزاران سال

تــــــجـربـه جـان

روی ��سم جـوان

اما هر اشتباهی در آن منجر به

ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ

خلاصه در آینده

دیگر مسئله ، "بودن یا نبودن" نیست

سوال و مسئله ی اصلی این ست که

آیا خوده حقیقی آن شخص است که به عرصه وجود ( بودن ) گام نهاده

آیا حس کردن تجربه هایی که جسم انجام نداده را متوجه میشود

یا که نه "ما چیزی جز اندیشه نیستیم" حال به هر عنوان و واژه ای که به نمایندگی از کلیت نرم افزار بشری خطابش میکنیم

مثلا

اندیشه ، جان ، خودآگاهی ، ذهن ، روح ، حافظه ، هویت ، کنش و واکنش ها ی شیمیایی مغز ، صفر و یک های روی هارد هر چه

این "خود" که میگوییم آیا همین است؟ که میتوان اینطور جاودانه اش کرد

ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ

حالت های مختلفی از این فهم را که گفتم در سریال فرینج به خوبی با نمایش مامور زنی به نام "اُلویا دانم" تصویر و تصور سازی کرده است و الحق و الانصاف خانم "آنا تورو" به خوبی از پس بازی این "چندین حالت" برآمده و واقعا حقش برنده شدن سه دوره ی متوالی در همایش "جوایز ساترن" بوده است

.

اکنون در یک نما این چندین حالت را برایتان نمایش میدهم

END

.

ویکی‌پدیا: جوایز ساترن (به انگلیسی: Saturn Awards) جوایزی است که از سوی آکادمی فیلم‌های علمی-تخیلی، فانتزی و ترسناک اعطا می‌شود

.

.

.

[arizuxu]

امروز خیلی میو میؤ هستم

[mindofsombre]

من یک زن هستم و هرگز تسلیم یک رزمنده نشدم، چگونه در مقابل چشمان او تسلیم شدم. من از تمام نبردهایم پیروز برمی گردم اما در مقابل چشمان معصومش شکست می خورم.

[humansofnewyork]

(19/54) “It has always been my philosophy: wherever I am, I try to make the most of the responsibilities I am given. Managing a factory was not my ideal position. I had hoped to find a place where I could have more of a national impact. But I tried my best to improve the lives of the people nearest to me. I continued to hold meetings with the workers. I studied employment practices from all over the world, and drafted a policy of worker’s rights. It was very progressive for the time. But when I presented the document to the Department of Labor, it was approved for the entire factory. Five thousand lives were made better. In 1975 the king made an announcement that he was dissolving all political parties and combining them into one. He claimed that it was an attempt at unity, but it was abhorrent to me. A country cannot be ruled by a single voice. In the next election I decided to return to Nahavand and run for parliament as my own man. Mitra was against it. She told me that I was too honest for politics, too naive. She said: ‘Even if you win. You’re a single voice. The rest of the parliament will still be controlled by the king.’ Even my father didn’t want me to run. He didn’t think I stood a chance, and he didn’t want to see me get my heart broken. The king had to approve all candidates, and he’d chosen two of his closest allies as my opponents. One of them played volleyball with the king and empress. The other was Undersecretary of Education for the entire country. He was so confident of his victory that he’d already resigned from his previous position. After I announced my candidacy, he paid me a visit. He told me: ‘I want you to know. Everyone in government is supporting me. And this position has been promised to me.’ I told him: ‘I’m very happy for you. I have no intention of winning. But I am going to say what I have to say.”

 فلسفه‌ی زندگی‌ام همواره بر آن بوده است که بیشترین تلاشم را در هر جایگاه و مسئولیتی که به من داده شود انجام دهم. کار من در کارخانه‌ی ذوب‌آ��ن اصفهان مدیریت بخش ارزیابی و آمار بود. پیشه‌ی دلخواهم نبود. مهندس مکانیک و کارشناس اقتصاد فنی ملی بودم. دوست داشتم برنامه‌ریزی کلان کشور را یاری کنم. پیش‌نویسی از قانون حقوق کارگران آماده کردم. از بررسی همه‌ی قانون‌های کار جهان پیشرفته بهترین‌ها را برگزیدم. پیش‌نویس تنها به هدف استفاده در کارخانه‌ی خودمان نوشته شده بود. هنگامی که آن سند را به وزارت کار دادم، پسندیدند. کیفیت زندگی ۵۰۰۰ کارگر کارخانه بهبود یافت. سال ۱۹۷۵ شاه اعلام کشور یک‌حزبی کرد. وی از اتحاد می‌گفت ولی ناخوشایند بود زیرا با یک صدا نمی‌شود رهبری کرد. کار سیاسی تنها از درون حزب‌ رستاخیز می‌گذشت. اساس حزب همان قانون اساسی بود که دربرگیرنده‌ی سلطنت مشروطه و انقلاب سفید هم بود. آرمان را باید پی می‌گرفتم، سخن گفتن با مردم رهگشای آینده‌ی روشن است. بر آن شدم که در انتخابات بعدی از نهاوند نامزد شوم و آرمان‌هایم را برای ایران و ایرانیان در آن کارزار با مردم در میان بگذارم. میترا موافق نبود. گفت که من برای سیاست خیلی درستکارم، خیلی ناوارد هستم. او گفت: «حتا اگر پیروز شوی، تنها یک صدا هستی. بقیه‌ی مجلس همچنان تحت فرمان شاه خواهد بود.» پدرم نیز امیدی به پیروزی‌ من نداشت و نمی‌خواست دلشکسته شوم. بر آن بود که نامزدها باید مورد پذیرش شاه باشند، دو نفر دیگر بختشان از این بابت بلند بود. یکی از آنها در کاخ با شاه و شهبانو والیبال بازی می‌کرد. دیگری معاون وزیر آموزش و پرورش کشور بود. به آن اندازه از پیروزی خود اطمینان داشت که از سمت خود کناره‌گیری کرده بود. پس از آنکه نامزدی خود را اعلان کردم، با من تماس گرفت. گفت: «تنها خواستم بدانی که همه‌ی دولتمردان از من پشتیبانی می‌کنند و این مقام از پیش به من وعده داده شده است.» پاسخ دادم: «برای شما خوشحالم. به پیروزی نمی‌اندیشم. برای شناساندن اندیشه‌هایم می‌آیم.»