#Երկիր ամրոց

[hayarthun]

Պաղեստինցին հաղթանակի նշան է բարձրացնում՝ չնայած վիրավորվել է Գազայի հատվածում:

Ինչպե՞ս եք արցախցիներ:

[araratahayacq]

[janettaarshakyan]

Հայոց աշխարհ...Աստծո Բարին Հայո՜ց աշխարհ, հայո՛ց երկիր, հայո՛ց հող, Լայն աշխարհում քո գրկի մե՜ջ ապրեմ թող։ Դու ժայռակուռ մի ամրոց ես հնավանդ, Աշտարակներդ՝ Արագած ու Արարատ։ Թող ես լինեմ աշտարակիդ աղավնին, Շուքդ մնա իմ ապավեն հովանին։ Ո՛ւր էլ թռչեմ, ինչ աշխա՜րհ էլ թափառեմ, Նորից ե՛տ գամ, քո տանիքո՜ւմ ծվարեմ։ Ու թե մեռնեմ, քո գրկի մե՛ջ մեռնեմ թող, Հայո՜ց աշխարհ, հայո՛ց երկիր, հայո՜ց հող։ Սիլվա ԿԱՊՈՒՏԻԿՅԱՆ

[hayarthun]

Знаменитый аварский поэт Расул Гамзатов (1923-2003).

Как армянин, я Арарат люблю,

Как армянин, с ним вместе я скорблю.

Туман его, дыхание его

Сгущаются у сердца моего.

И мнится мне, не луч зари горит,

А кровь армян снега его багрит.

И кажется, не дождь сечет туман,

А льются слезы горькие армян…

Потоки слез текли века подряд –

Ты их вобрал, безмолвный Арарат…

И сам мечтал столетья напролет

Увидеть близко свет севанских вод…

Смотрю я на да��екий Арарат,

О, как же прочен снег извечный твой,

Коль он не тает от тоски людской!

Любовью и волнением объят.

[hayarthun]

Երեկ 4 հայ զինվոր է զոհվել։ Այսօր Բաքվի գյոռնափշտիկի (упырь) երդմնակալությունն է։ Եվ նրա ընտրությունները արյունոտ ֆարս էին, և նրա երդմնակալությունը ավելի լավը չէր: Սատանիզմն իր մաքուր ձևով. Բաքվի դեւն իր յուրաքանչյուր տոնը լվանում է հայի արյունով: Հիշեք նաև անցյալ տարի Կուրբան Բայրամում Արցախում 4 հայ ոստիկանի սպանությունը. Եվ ընդհանրապես, ցանկացած արցախցի, ով հիշում է խորհրդային տարիներին ադրբեջանցիների հետ համակեցությունը, ձեզ կասի, որ «տոնական օրերին» թուրքերը հայկական արյուն թափելու «ավանդույթ» են ունեցել։ Առաջիկայում հայ հասարակությունը պետք է մի շարք որոշումներ կայացնի։ Մի շարք դժվար որոշումներ։ Որովհետև այս ժամանակները մեր պատմության ամենադժվարներից են: Միանգամից կասեմ, որ ի սկզբանե ճիշտ լուծումներ չկան։ Եվ կան միայն երկու տեսակի լուծումներ. Այն, ինչ մենք անում ենք, և այն, ինչ նրանք անում են մեզ համար: Բայց ընտրություն միշտ կա։ Դուք ինքներդ պետք է պատասխանատվություն ստանձնե՞ք, թե՞ որոշումներ կայացնելու իրավունք տալ ուրիշին։ Ավաղ, մարդկանց մեծ մասը վախենում է անձնական պատասխանատվությունից և այդ պատճառով զարգացնում է որոշումներ կայացնելուց խուսափելու սովորություն։ Բայց, ինչպես արդեն ասացի, որոշման կոռեկտությունը որոշվում է փաստից հետո։ Եվ սկզբում կա միայն մեր կամ ուրիշի կամքը։ Նույնիսկ պատանեկությանս տարիներին ես ինքս որոշել էի որոշումներ կայացնելու ճանապարհ։ Եվ նա երբեք ինձ հուսախաբ չէր անում: Այս հարցում ինձ օգնեց գերմանացի փիլիսոփա Իմանուել Կանտը։ «Ողջամիտ ընտրություն կատարելու համար նախ պետք է իմանաք, թե առանց ինչի կարող եք, և ըստ այդմ էլ կհասկանաք, թե առանց ինչի չեք կարող»,- գրել է նա։ Մինչ գալիք դժվար ժամանակները, յուրաքանչյուր հայ պետք է իր համար պատասխանի այս հարցին. Առանց հայկական պետության անհնար է. Առանց հայ ժողովրդի հնարավոր չէ անել. Առանց հայոց լեզվի չես կարող ապրել. Անհնար է առանց մեր հողի, որի մեջ պառկած են մեր նախնիները, նույնիսկ Արևմտյան Հայաստանի, Նախիջևանի և Արցախի ավերված խաչերի տակ։ Անհնար է առանց սեփական անձի և ազգային արժանապատվության զգացման։ Եվ եթե դուք չեք կարող անել առանց այս ամենի, ապա ինչ է մնում: Մնում է, որ մենք այլընտրանք չունենք։ Կա միայն մի ճանապարհ, որով մենք պետք է անցնենք։ Իսկ եթե ինչ-որ մեկն ասում է, որ կարող ես առանց այս ամենի (անկախ նրանից, թե ինչ պատճառով), ուրեմն նա թշնամի է։ Սա իմ «ընկեր կամ թշնամի» կոորդինատային համակարգն է:

ՏԳ ալիքից

Щелчок Таноса

[hayarthun]

Չենք հանդուրժի պարտություն։

[janettaarshakyan]

Հայոց երկիր, հայոց աշխարհ, հայոց հող․․․Բարի օր քե՜զ ՀԱՅՐԵՆԻՔ ☀️

Արնանման ծաղիկների Ու վարդերի բույրը վառման, Ու նայիրյան աղջիկների հեզաճկուն պա՛րն եմ սիրում․․․

Է˜Յ, ՋԱՆ - ՀԱՅՐԵՆԻՔ Է˜յ, ջան – հայրենիք, ինչքա˜ն սիրուն ես, Սարերըդ կորած երկնի մովի մեջ. Ջրերըդ անո՛ւշ, հովերըդ անո՛ւշ, Մենակ բալեքըդ արուն – ծովի մեջ: Քու հողին մեռնեմ, անգի՛ն հայրենիք, Ա˜խ, քիչ է, թե ��ր մի կյանքով մեռնեմ, Երնեկ ունենամ հազար ու մի կյանք, Հազա՛րն էլ սըրտանց քեզ մատաղ անեմ: Ու հազար կյանքով քու դարդին մեռնեմ, Բալեքիդ մատա՛ղ, մատա՛ղ քու սիրուն. Մենակ մի կյանքը թո՛ղ ինձի պահեմ, - Է՛ն էլ քու փառքի գովքը երգելուն, - - Որ արտուտի պես վե˜ր ու վե˜ր ճախրեմ Նոր օրվա ծեգիդ, ազի՛զ հայրենիք, Ու անո՛ւշ երգեմ, բա՛րձր ու զիլ գովեմ Կանաչ արևըդ, ազա՛տ հայրենիք …

ԱՎԵՏԻՔ ԻՍԱՀԱԿՅԱՆ 1900թ. Ժընև

Հայո՜ց աշխարհ, հայո՛ց երկիր, հայո՛ց հող, Լայն աշխարհում քո գրկի մե՜ջ ապրեմ թող։ Դու ժայռակուռ մի ամրոց ես հնավանդ, Աշտարակներդ՝ Արագած ու Արարատ։ Թող ես լինեմ աշտարակիդ աղավնին, Շուքդ մնա իմ ապավեն հովանին։ Ո՛ւր էլ թռչեմ, ինչ աշխա՜րհ էլ թափառեմ, Նորից ե՛տ գամ, քո տանիքո՜ւմ ծվարեմ։ Ու թե մեռնեմ, քո գրկի մե՛ջ մեռնեմ թող, Հայո՜ց աշխարհ, հայո՛ց երկիր, հայո՜ց հող։

Սիլվա ԿԱՊՈՒՏԻԿՅԱՆ

[janettaarshakyan]

Եռակի օրհնյալ եղիր Հայոց աշխարհ... Հայաստանը` հրաշքների երկիր է... Եթե ինձ հարցնեն, մեր մոլորակի վրա որտեղ կարելի է հանդիպել մեծ հրաշքների, ես, առաջին հերթին, կնշեի Հայաստանը... Ակամա ապշում ես, որ աշխարհի այս փոքրիկ հատվածում հնարավոր է հանդիպել այնպիսի կոթողներ ու այնպիսի մարդկանց, որոնք կարող են լինել ողջ աշխարհի զարդը: Եռակի օրհնյալ եղիր Հայոց աշխարհ` տաղանդների հայրենիք, հսկայական արարչագործությունների բնօրրան: Ռոքուել Քենտ – ամերիկացի նկարիչ Հայաստան, 1960թ.

Հայո՜ց աշխարհ, հայո՛ց երկիր, հայո՛ց հող, Լայն աշխարհում քո գրկի մե՜ջ ապրեմ թող։ Դու ժայռակուռ մի ամրոց ես հնավանդ, Աշտարակներդ՝ Արագած ու Արարատ։ Թող ես լինեմ աշտարակիդ աղավնին, Շուքդ մնա իմ ապավեն հովանին։ Ո՛ւր էլ թռչեմ, ինչ աշխա՜րհ էլ թափառեմ, Նորից ե՛տ գամ, քո տանիքո՜ւմ ծվարեմ։ Ու թե մեռնեմ, քո գրկի մե՛ջ մեռնեմ թող, Հայո՜ց աշխարհ, հայո՛ց երկիր, հայո՜ց հող։ Սիլվա Կապուտւտիկան