#σωστή

[arttsuka]

Το ότι συνεχίζεται να μου στέλνετε τι θέλετε να σας ζωγραφίσω ενώ έχω πει ότι έχω κουραστεί και δεν έχω ενέργεια και χρόνο είναι λίγο κουραστικό και εκνευριστικό.

[allo-frouto]

Με κινητό αλλά έχω και go pro να σε βγαλω 180μοιρες

Κάποιος ήρθε ετοιμοπόλεμος.

[brokolaki]

Η εικόνα που έχεις στο μυαλό σου για κάποιον απ΄ όταν ξέκοψες, δεν είναι πάντα η σωστή.

Πλέον μπορεί να είναι χειρότερη.

[angeliqueoolala]

Όταν είσαι με τη σωστή παρέα λάμπεις διαφορετικά.

[immortality-13]

“Αυτοάνοσα„

“Σε κάθε ψυχισμό, υπάρχει ένα σύστημα που απωθεί τα δυσάρεστα συναισθήματα και τα κλείνει σε μια ασυνείδητη αποθήκη. Αυτά, όμως, τα δυσάρεστα συναισθήματα συνεχίζουν να ζουν εκεί, μέσα μας, και έχουν ενέργεια. Θέλουν να εκφραστούν κι όσο εμείς αρνούμαστε να τα κοιτάξουμε, αυτά βγαίνουν στην επιφάνεια με την μορφή συμπτωμάτων. Όσο τα καταπιέζουμε, όσο τα απωθούμε, τόσο πιο έντονα αυτά θα εκδηλωθούν.

Τα ονομάσαμε αυτοάνοσα. Στον καθένα από εμάς εκδηλώνονται διαφορετικά, ανάλογα με τον ψυχισμό του, τη σχέση του, το περιβάλλον, το παρελθόν του.

Δεν μου επιτρέπεται η ένταση, δεν μου επιτρέπεται η στεναχώρια. Ρυθμίζω τη ζωή μου τόσο όσο αντέχω. Ζω με αυτό, πειθαρχώ, και γι'αυτό χωρίσαμε.

Όλοι έχουμε καταπιέσει συναισθήματα. Αν βρεις τη σωστή αγωγή, απλώς τα κοιμίζεις για καιρό. Αποδέχεσαι πως ο εαυτός σου δεν αναγνωρίζει ένα κομμάτι του.

Ο συμβιβασμός μερικές φορές είναι αναγκαστικός, όμως έχει πάντα ένα ρίσκο. Όσο εσύ του λες ψέματα, τόσο ο οργανισμός μπερδεύεται και ίσως δώσει τις λάθος εντολές. Μπλοκάρει το σύστημα και νοσεί.

Στα αυτοάνοσα ο οργανισμός μας μπερδεύεται και δεν αναγνωρίζει τα δικά του κύτταρα. Τα θεωρεί ξένα και τα πολεμάει. Αρνείται μια πραγματικότητα, η οποία όμως, αργά ή γρήγορα, θα του εκδηλωθεί.„

-Μιχάλης [Maestro - Επεισόδιο 8 “Αυτοάνοσα„]

[methismeniprigkhpissa]

Σήμερα άνοιξα ένα παλιό μου ημερολόγιο και μαζί με αυτό αναμνήσεις από μια άλλη εποχή.

Νομίζω πως είναι ώρα και στιγμή να μιλήσω και εγώ για ένα θέμα που βασανίζει πολλούς και πολλές.

Αυτοτραυματισμός και αυτοκτονία!

Οπότε αν είστε ευαίσθητοι με αυτό το θέμα παρακαλώ μην διαβάσετε ή αν το διαβάσετε και θέλετε να μου μιλήσετε στείλτε μου μήνυμα.

18/8/17. (Τότε ήμουν μόνο 13)

«Έχεις νιώσει ποτέ να θες να εξαφανιστείς!!! Να ανοίξει η γη να σε καταπιεί. Θέλω να φύγω δεν με νοιάζει που θα πάω αρκεί να φύγω. Και σίγουρα δεν θα το καταλάβει κανένας.

Λοιπόν θυμάσαι την λέξη αυτοκτονία που σου έλεγα,πραγματικά θέλω να πεθάνω. Ξέρεις είναι σοβαρές σκέψεις αυτές,η εξαφάνιση ή αυτοκτονία!!! Η λέξη αυτοκτονία προέρχεται από τις λέξεις εαυτός και κτείνω, δηλαδή σκοτώνω τον εαυτό μου,όταν κάποιος σκέφτεται την λέξη αυτοκτονία είναι επειδή δεν αντέχει άλλο. Τι δεν αντέχει ? Την ζωή,αυτό το τεστ για τον άλλον κόσμο που λένε ή ζωή ακούγεται ωραία,δεν είναι όμως. Κάποιοι από τα εμπόδια πέφτουνε συνέχεια και στην διαδρομή έχουν την σκέψη να τα παρατήσω? Μα δεν μπορώ γιατί δεν γίνεται α άμα δεν δώσεις ένα τέλος, και το τέλος όταν τα παρατάς είναι να αποσυρθείς από την ζωή και αυτό δεν γίνεται άμα δεν πεθάνεις. Κάποιοι προσπερνούν τα εμπόδια και συνεχίζουν μέχρι το τέλος της διαδρομής που πάλι είναι ο θάνατος.»

Νομίζω πως ο 13χρονος εαυτός μου είναι λίγο περιφ��νος για εμένα που το ξεπέρασα αυτό.

Οντως έκανα πολλές φορές κακό στον εαυτό μου.

Ξεκίνησα να χαρακώνω το σώμα μου από τα 13 και να έχω τέτοιες σκέψεις από τα 13!!!

Πάμε 7 χρόνια πίσω!!!

Εχω σημάδια στο σώμα μου που κάποια έχουν λίγο εξαφανιστεί με τον καιρό και αλλά μέχρι και σήμερα είναι ορατά.

Κάποιοι βρήκαμε ηρεμία όταν πονούσαμε ψυχικά και το βγάζαμε στο σώμα μας,δεν ήταν σωστή επιλογή το ξέρω! Αλλά βρήκαμε λίγη ηρεμία. Μέχρι που κάποιες φορές σε έπιαναν ενοχές που έκανες κάτι τέτοιο στο σώμα σου.

Αγαπημένε μου εαυτέ τον 13,14,15,16

Θα περάσεις πολλά ακόμα. Θα πονέσεις πολλές φορές ακόμα.

Εαυτέ τον 16. Τα σημάδια που έκανες εκείνον τον Νοέμβριο στην προσπάθεια σου να πεθάνεις όντως. Δεν σε σκότωσαν. Η νοσηλεύτρια εκείνο το βράδυ στο νοσοκομείο σου είπε πως ένα άμα το τραβούσες λίγο παραπάνω θα έκοβες την φλέβα σου τελείως η απάντηση σου ήταν «δεν ξέρω τι να ευχηθώ, να το έκανα ή όχι?» Κάποιες φορές στην ζωή σου είπε «μακάρι να το τραβούσα λίγο ακόμα» και άλλες «πάλι καλά δεν το τράβηξα»

Εαυτέ τον 17 μου,εσύ θα πονέσεις περισσότερο από όλους,γιατί έχασες τον μπαμπά μας σε εκείνη την ηλικία,και σου άφησα μεγάλη πληγή αυτό και τα λόγια που άκουσες από όλους.

Εαυτέ τον 18 μου ε��ηλικιώθηκες βγήκες έξω και έφαγες τα μούτρα σου από δουλειές και από την πραγματικότητα των χρημάτων. Ο άνθρωπος που είχες σαν δεύτερο μπαμπά σου,κατηγορείτε για πράγματα που δεν έκανε ποτέ και έχασες και αυτόν. Εαυτέ μου πόνεσες γιατί ο άνθρωπος που ένιωσες κοντά σου όταν πέθανε ο μπαμπάς σου ο κολλητός σου πέθανε σε εργατικό ατύχημα ξαφνικα,εμαθες πως έχεις ετεροθαλή αδερφό.

Εαυτέ τον 19 μου απέτυχες στο να φύγεις στο εξωτερικό και γύρισες. Σε χτύπησε άσχημα η πραγματικότητα. Ήσουν ένα ράκος,μετέωρη δεν ήξερες τι να κάνεις που βαδίζεις. Ξανά έκανες κακό στον εαυτό σου από την πίεση που έτρωγες!

Εαυτέ τον 20 μου. Ξανά έκανες κακό στον εαυτό σου. Σου είπαν να πας να αυτοκτονήσεις επειδή είχαν κακία μέσα τους, αγάπησες ανθρώπους και έχασες ανθρώπους που δεν περίμενες. Αλλά παρόλα αυτά είσαι ΕΔΩ. Χαρούμενη πιο πολύ από ποτέ. Ζεις την ζωή σου. Πας παρακάτω,έχεις πλάνο έχεις στόχους. Εχεις όλα αυτά που θα ήθελες.

Μελλοντικέ μου εαυτέ. Τον ξέρω πως θα τα καταφέρω όλα αυτά. Γιατί είμαι καλά. Σε ευχαριστώ που δεν με απογοητεύεις. Ευχαριστώ που είσαι εκεί πετυχημένη όπως θέλω χαρούμενη όπως θέλω. Γιατί το αξίζω .

Εαυτέ μου ΣΑΓΑΠΑΩ.

Και συγνώμη για όσα σημάδια σε γέμισα στο παρελθόν. Αλλά είναι σημάδια που δείχνουν πως κατάφερα να περάσω από αυτό. Να το αφήσω πίσω. Και δεν πήρε κάτι μήνες.

Πήρες 7 χρόνια!!!!

7 χρόνια. Δεν ήταν εύκολο, δεν ήταν όμως και αδύνατο.

Θα πέσεις θα σηκωθείς και θα ξανά πέσεις.

Και είμαι περιφανή για εσένα.

Και για όλους εκεί έξω που το έχουν περάσει και το περνάνε.

Είμαι περήφανη για όλους. ❤️

[loulouditouheimona]

Το να αγαπάς μια γυναίκα δεν είναι ούτε αδυναμία ούτε σε κάνει “beta male” .

Το να έχεις βρει μια σωστή γυναίκα και να της συμπεριφέρεσαι άθλια αυτό σε κάνει κάτι χειρότερο από beta .

Σε κάνει ανίδεο .

Ανίδεο να καταλάβεις το πόσο σπάνιο είναι να βρεις μια γυναίκα που θα σε βοηθήσει να χτίσεις μια ζωή μαζί της,που θα σε προσέχει και θα είναι η αντανάκλαση του εαυτού σου και θα νιώθεις απλά περήφανος που είναι δίπλα σου .

[justforbooks]

Λούλα Αναγνωστάκη

Σε μια από τις ελάχιστες συνεντεύξεις της, η κορυφαία θεατρική συγγραφέας της Ελλάδας, που πέθανε σαν σήμερα, μίλησε με πρωτοφανή ειλικρίνεια και απλότητα.

Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη. Στην Αγία Σοφία. Τότε που άνθιζε ο πόλεμος. Πολύ μικρή, αλλά τον θυμάμαι. Tον Eμφύλιο τον έζησα, μεγάλωσα μέσα από αυτόν. Σχολείο πήγα εκεί. Ήμουν καλή, αλλά όχι πρώτη μαθήτρια. Πέρασα Νομικά στη Θεσσαλονίκη. Δεν ήθελα με τίποτα να γίνω δικηγόρος. Πήρα το πτυχίο, πήρα και το χαρτί από τον Άρειο Πάγο, έτσι, για να μη λένε. Μου φαινόταν σαχλό σκηνικό το δικαστήριο. Όλη αυτή η σοβαροφάνεια, το να φορέσεις καλό σακάκι, αυτό, το άλλο. Γελούσα με κάτι τέτοια, ενώ οι συμφοιτητές μου το έβρισκαν φυσικό.

✔ Παντρεύτηκα στην Αθήνα κι έμεινα εκεί. Αλλά τότε δεν λογάριαζα πόλεις ή πού θα μείνω. Απλώς επέλεξα την Αθήνα. Μετά την ανακάλυψα σιγά σιγά και μου άρεσε πάρα πολύ.

✔ Στην οικογένεια γράφαμε πάντα κρυφά ο ένας από τον άλλο. Ο γιος μου ο Θανάσης μόνο δημοσιευμένα τα δείχνει. Το ίδιο έκανε και ο αδερφός μου, ο Μανόλης. Περίεργος άνθρωπος ο Μανόλης. Είχε έναν κρυμμένο δυναμισμό. Τον έπιανε ο ενθουσιασμός, αλλά τον τραβούσε η γυναίκα του πίσω. Άλλα πράγματα ήθελε από τη ζωή του. Δεν ήθελε να έχει παντρευτεί, ήθελε να πάει στον ένοπλο αγώνα. Ο άντρας μου, ο Γιώργος ο Χειμωνάς, μου τα έδειχνε πριν δημοσιευτούν. Αλλά σαν τελειωμένα. Εγώ τα έδειχνα στον Γιώργο. Ήθελα τη γνώμη του. Μου έλεγε πάντα ότι ήταν ωραία, πράγμα που δεν ξέρω καθόλου αν ήταν αλήθεια.

✔ Ήθελα να γίνω γνωστή. Όχι μετά μανίας, αλλά ήθελα. Να, βλέπετε, είμαι ειλικρινής. Τον Χειμωνά δεν τον ζήλευα καθόλου. Ποτέ. Ούτε εγώ, ούτε αυτός. Τον θαύμαζα. Ήταν εξαιρετικός. Η σωστή λέξη είναι αεικίνητος. Τον γνώρισα σχεδόν ταυτόχρονα με το έργο του. Είχα διαβάσει ένα νεανικό του, τον Πεισίστρατο, αλλά φαινόταν όλο το ταλέντο του. Δεν το κατάλαβα και πολύ. Όλα τα έργα του ήταν εξαιρετικά. Και ο θαυμασμός μου εμένα ήταν αληθινός και όχι επειδή ήταν κι ένας κούκλος. Δεν θυμάμαι να τον έχω βάλει σε κάποιο θεατρικό, επειδή απλά μπορεί να τον έχω βάλει και σε όλα. Ο Θανάσης, από την άλλη, δεν διάβαζε καθόλου. Όλη την ώρα στην τηλεόραση. Και με τον Ολυμπιακό. Ήμουν κι εγώ Ολυμπιακός, παρακολουθούσα πολύ την ομάδα και θύμωνα και με όσους δεν ήταν Ολυμπιακοί.

✔ Είχα άγχος για τη δουλειά μου, αλλά είναι πιο εύκολο να είσαι απλός στη ζωή παρά στο γράψιμο. Αφιερωνόμουν πολύ σε αυτό. Αλλά έγραφα γρήγορα. Πολύ το γούσταρα. Οι λέξεις είναι ωραίες. Δεν με δυσκόλεψε κανένα έργο. Πήγαινε σερί το γράψιμο. Την Παρέλαση την έγραψα αμέσως. Είχε δύο μονόπρακτα ο Κουν που δεν του πήγαιναν και μου είπε «γράψε μου ένα έργο». Γύρισα σπίτι και το έγραψα σ' ένα βράδυ. Τώρα μου έρχονται ιδέες, αλλά τις διώχνω. Άλλοτε τις περίμενα να έρθουν, τώρα μου έρχονται χωρίς να τις αποζητώ.

✔ Στις πρόβες πήγαινα, αλλά όχι με πάθος. Ντρεπόμουν. Οι παρεμβάσεις μου ήταν μυστικές και μόνο στον σκηνοθέτη. Αν είχα πολύ θάρρος, στον ηθοποιό. Αλλά πολύ διακριτικά. Ήθελα πάρα πολύ να γίνουν αυτές οι αλλαγές, αλλά δεν επέμενα. Ήμουν φρόνιμη. O Koυν με ρωτούσε πάντα και μόλις του έλεγα κάτι, ορμούσε στους ηθοποιούς. «Κάνε το αλλιώς, ηλίθιε». Ήταν πολύ αγχώδης, αλλά είχε ένα άγχος που πήγαινε μαζί με τη ζωή του. Συνεχώς σκεφτόταν το έργο που έκανε εκείνη την ώρα. Τίποτε άλλο. Τουλάχιστον όταν ήταν μαζί μου. Με τους δικούς του, δεν ξέρω.

✔ Οι χαρακτήρες που με τραβούσαν ήταν αυτοί που στο τέλος σκοτώνονταν. Εγώ τους κάνω υπερβολικούς τους Έλληνες. Δεν είναι. Είναι αδικημένος λαός. Όσο και αν τη χτυπάω μέσα από τα έργα μου, είμαι υπέρ της Ελλάδας.

✔ Παρά τα όσα γίνονται, δεν νιώθω την ανάγκη να πω κάτι. Η πολιτική, όπως και στα έργα μου, γίνεται ενώ εμείς ζούμε την καθημερινή μας ζωή. Την παράγουμε κι εμείς, ακολουθώντας τη σειρά. Δεν ψάχνω να βρω τις αιτίες πια που συμβαίνουν τα πράγματα. Παλιά έψαχνα. Και τσακωνόμουν για την πολιτική. Σήμερα, ας πούμε, δεν νομίζω ότι έγιναν λάθη όσον αφορά τον Εμφύλιο. Αυτό που έγινε τώρα είναι λάθος. Θα σας πω την άποψή μου λιγάκι χονδροειδώς. Πιστεύω ότι όλες οι πληγές του παρελθόντος πέρασαν. Αυτό που δεν θα περάσει είναι αυτό που γίνεται με το Μνημόνιο.

✔ Ήθελα να παίξω στο Ο ουρανός κατακόκκινος. Αλλά θα ήταν εκκεντρικό νομίζω. Ήταν ιδέα της Μαλβίνας. «Παίξ' το», μου λέει, «είναι ευκαιρία. Θα χαλάσει κόσμο». Αλλά δεν το έπαιξα. Τώρα μπορεί και να το έχω μετανιώσει που δεν το έκανα.

✔ Θύμωνα με τις κακές κριτικές, για μια μέρα όμως μόνο. Eίχα πάρει μια φορά τον Γεωργουσόπουλο τηλέφωνο και μου είχε πει «α, εσείς είστε, αριστούργημα το έργο σας» κ.λπ. και του απαντώ, «μα, πώς γίνεται, αφού εσείς το βρίζετε». Είναι περίεργοι άνθρωποι οι κριτικοί. Δεν πιστεύω σε αυτούς. Περισσότερο, δηλαδή, απ' ό,τι πιστεύω στους ανθρώπους.

✔ Έχω να δω έργο μου δέκα χρόνια. Δεν έχω καμιά περιέργεια. Μου έχει φύγει πια. Όχι, ούτε στο θέατρο, ούτε πουθενά. Δεν θέλω να βγαίνω έξω. Παλιά έβγαινα κάθε βράδυ. Εδώ, στο Κολωνάκι. Σινεμά στο Έμπασσυ, καθόμουν με τις ώρες στη Βιβλιοθήκη. Είναι ένα καφέ όπου τρώει και πίνει κανείς. Πάνε τσόκαρα, πάνε καθηγήτριες, πάνε όλοι. Τελευταία φορά βγήκα πριν από τρία χρόνια, να πάω στον οδοντογιατρό. Μου αρέσει εδώ που κάθομαι. Έρχονται εδώ άνθρωποι που θέλω, που έχω κάτι να συζητήσω μαζί τους. Βλέπω τηλεόραση, αλλά δεν διακρίνω τα γράμματα. Πολλά ελληνικά έργα, συζητήσεις και ειδήσεις. Ευτυχώς που δεν πάω θέατρο πια. Μαρτύριο είναι το θέατρο. Μαρτύριο, επειδή γράφω θέατρο.

✔ Ό,τι ώρα θέλω ξυπνάω, ό,τι ώρα θέλω κοιμάμαι, Ό,τι θέλω κάνω. Κάνω έναν περίεργο ύπνο, που είναι ταυτόχρονα ελαφρύς και βαθύς. Βλέπω φοβερά όνειρα. Αυτό είναι το μόνο ανεξήγητο. Βλέπω όνειρα τα οποία δεν έβλεπα παλιά. Πρόσωπα περίεργα, δρόμους περίεργους. Τρομερούς, μεγάλους δρόμους που ξαφνικά στενεύουν και στη στροφή βλέπω μία τρομερή μορφή. Αλλά ξυπνάω πολύ ήσυχη. Ξανακοιμάμαι και ξαναβλέπω το ίδιο όνειρο να συνεχίζεται. Αλλά αυτό δεν γινόταν ποτέ. Σηκώνομαι, ανάβω το φως, το σβήνω, ξανά το ίδιο όνειρο. Ανεβαίνω σκάλες, σκάλες. Δρόμους. Απαίσιους δρόμους. Σπίτια, το ένα δίπλα στο άλλο κι εγώ να προχωρώ ανάμεσα.

✔ Όλοι με κατηγορούν ότι δεν είμαι νοικοκυρά. Δεν μαγείρεψα ποτέ. Είχα κόμπλεξ με αυτό και το έκρυβα. Ζήλευα, όχι όμως παθολογικά. Δεν νιώθω καθόλου εκκεντρική. Αυτό που ζω τώρα, βέβαια, είναι εκκεντρικό, αλλά εγώ το βρίσκω φυσιολογικό. Επίσης, τι θα πει πνευματικός άνθρωπος; Σαχλαμάρα. Είναι μόνο αυτοί που κάθονται και σκέφτονται ένα μεγάλο πρόβλημα της κοινωνίας ή γενικότερα; Λένε «πνευματικός» και εννοούν από καθηγητές πανεπιστημίου μέχρι τυχάρπαστους ηθοποιούς.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[anasteros]

Έχω επιλέξει την ηρεμία και την ασφάλεια στην αγάπη μέσα από έναν άνθρωπο, για να μάθω και εγώ πως ο έρωτας και η αγάπη δεν πρέπει να φέρνουν ταραχή στο μέσα μας.

Αλλά έχω απορρίψει το χάος και το φλεγόμενο σκίρτημα που μου προκαλεί η αγάπη από έναν άλλον άνθρωπο και δεν ξέρω αν υπάρχει η σωστή επιλογή.

Τι θα συμβεί αν έχεις έναν έρωτα και μια μεγάλη αγάπη και τα χάσεις ή δεν τα ζήσεις ποτέ επειδή επέλεξες έναν όμορφο δρόμο χωρίς αγκάθια;

Όλοι οι δρόμοι έχουν αγκάθια τη σωστή επιλογή θα τη μάθεις απ' το χρώμα που θα έχουν τα πέταλα.

[anekplirwtoi-erwtes]

οκ, δεν θα άνοιξες OF, όσοι θέλουν να δουν περισσότερο απο την κορμάρα και τις ποδάρες σου, πως θα το πετύχουν;

Οποίος είναι να τα δει, θα το πετύχει με σωστή προσέγγιση και γνωριμία. Δεν χαρίζομαι σε κανέναν, πέρα από αυτά που έχω ανεβάσει.

[writeraster]

Το Παιχνίδι Της Ζωής

Παράξενο πράγμα η ζωή.

Ο καθένας μεγαλώνει σε μια διαφορετική έκδοσή της, χωρίς να υπάρχει εγχειρίδιο χρήσης. Ο καθένας κάνει τα δικά του λάθη και μαθαίνει από αυτά ή και τα επαναλαμβάνει, και συνεχίζει να ζει, ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους. Κάπως έτσι λειτουργεί το παιχνίδι της ζωής. Έτσι είναι για όλους.

Ή τουλάχιστον θα έπρεπε, καθώς έτσι φαίνεται να είναι για όλους. Για όλους εκτός από ένα άτομο. Το άτομο αυτό δεν παίζει στην πράξη, παρά μόνο θεωρητικά.

Είναι σαν να βρίσκεται σε ένα γυάλινο κουτί. Ικανό να βλέπει τους άλλους, μια ανήμπορο να κάνει κάτι.

Έτσι, βλέπει όλη του τη ζωή να χάνεται. Να περνάει από μπροστά του δίχως γυρισμό, ενώ εκείνο είναι κολλημένο, σαν να βρίσκεται στη φυλακή σε ένα παιχνίδι μονόπωλης.

Όλοι παίζουν εκτός από αυτό. Προσπαθεί να αποδράσει μα δεν ξέρει πως. Ίσως δεν φέρνει τη σωστή ζαριά.

Ίσως πάλι, φοβάται να σπάσει το τζάμι. Φοβάται μην κοπεί άσχημα από τα γυαλιά, σε σημείο που ο τραυματισμός είναι ανεπανόρθωτος.

Ξέρει πως μπορεί και να το αξίζει — το αξίζει όμως αρκετά; Tι πονάει περισσότερο; Το κόψιμο, η πληγή και τα ράμματα ή η γνώση του να χάνεις ό,τι πολυτιμότερο έχεις και να μην κάνεις τίποτα για αυτό; Και αφού ξέρεις την απάντηση, γιατί δεν κάνεις κάτι;

Πρέπει να γίνεις παίκτης αντί για πιόνι κάποια στιγμή. Αυτή η ζωή είναι το δικό σου παιχνίδι, με το δικό σου ταμπλό και κανόνες. Παίξε.

[chterzidislaw]

Απέφυγε ο εντολέας μου τον κίνδυνο να φυλακισθεί!

Εδόθη αναστολή από το Δικαστήριο στον εντολέα μου!

⚖️ 🏛️ Αναστολή από το Μονομελές Εφετείο Κακουργημάτων Θεσσαλονίκης για τον εντολέα μου, αναγνωρίζοντας στο πρόσωπό του και ελαφρυντικό,  αποφεύγοντας ο τελευταίος τον κίνδυνο να φυλακισθεί!

Εάν εμπλέκεστε και εσείς ή κάποιος δικός σας άνθρωπος σε υποθέσεις Ποινικού Δικαίου...

...  Καλέστε  μας  σήμερα  στο  6977424779 !

Η πολυετή μας εμπειρία, μας βοηθά στο να χτίσουμε μια πολύ σωστή και βοηθητική υπερασπιστική τακτική για εσάς.

Ο δικηγόρος Χρήστος Μ. Τερζίδης, διδάκτωρ Νομικής ΑΠΘ στο αντικείμενο των ναρκωτικών και μέλος της ομάδας δικηγόρων του ΚΕΘΕΑ,  εξειδικεύεται στο Ποινικό Δίκαιο και αναλαμβάνει υποθέσεις που αφορούν όλο το φάσμα του Ποινικού Δικαίου.

[allo-frouto]

Σε χάλασε;

Αφού είχε τελεία στο τέλος, όχι.

[ikoinoniologos]

Τι σε καυλωνει σε έναν άνθρωπο?

Πολύ περιληπτικά: Το να έχει εγκέφαλο και να τον χρησιμοποιεί σωστά. Α! Και να έχει μια σωστή υγιεινή. ΝΑ ΠΛΕΝΕΣΤΕ ΠΑΙΔΙΑ.

[ba-na-nes]

Η σωστή αντίδραση:

[o-monaxikos]

Σε εκείνους που αγάπησα και εκείνους που με αγάπησαν.

Σε εκείνους που πλήγωσα και με πλήγωσαν….

Σε εκείνους που μου είπαν αυτό που θέλω να ακούσω, αλλά κυρίως σε αυτούς που μου είπαν αυτό που πρέπει να ακούσω….

Σε όσους ήταν η λάθος επιλογή μου,

σε όσους αποδείχθηκαν η πιο σωστή.

Σε αυτούς που δε μιλάμε πια, σε αυτούς που μιλάμε πολύ,

σε αυτούς που δε μιλάμε πολύ, αλλά επικοινωνούμε βαθιά.

Σε όσους μου πρόσφεραν λέξεις, σε όσους μου πρόσφεραν πράξεις, σε όσους μοιραστήκαμε μαζί τη σιωπή όταν ήταν αυτό που χρειαζόμουν.

Σε όσους έφυγαν.

Σε όσους θα έρθουν.

Σε όσους μένουν.

Κυρίως στους τελευταίους...