#οποίες

[romios-gr]

Φτάσαμε σε «αποκαλυπτικούς καιρούς»… θα κατασκευαστούν μηχανές οι οποίες θα ελέγχουν τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων… μόνο όσοι ζουν με την καρδιά, και προσεύχονται καρδιακά, αυτοί έχουν το χάραγμα του Σταυρού μέσα σε αυτήν, θα μείνουν ανεπηρέαστοι από αυτή την δικτατορία… Άγιος Σωφρόνιος (Σαχάρωφ) του Έσσεξ Ακόμη και στην πνευματική ξηρασία µας στέλνει ο Θεός µιά παρηγοριά, επειδή γνωρίζει... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/ftasame-se-apokalyptikoys-kairoys-tha-kataskeyastoyn-michanes-oi-opoies-tha-elegchoyn-ton-tropo-skepsis-ton-anthropon-mono-osoi-zoyn-me-tin-kardia-kai-proseychontai-kard/

[alatismeni-theitsa]

"Η Καλομοίρα Τσικίτα Μπανάνα δεν είναι αληθινή, δεν μπορεί να σε βλάψει"

Στο μεταξύ η Καλομοίρα Τσικίτα Μπανάνα:

[leninqrad]

διάλυση ΣΥΡΙΖΑ πότε; 🫣

[prasinoxaos]

θλίβομαι για τις λέξεις μου

τις οποίες σπατάλησα

για να γράψω για ανθρώπους

που δεν άξιζε

[mikrosprigkipas]

μου έδωσες ανασφάλειες τις οποίες δεν είχα και δεν ήθελα να έχω..

[psychotiko-epeisodio]

Είμαι γυναίκα.Ειδα την βαναυσότητα αυτού του κόσμου από παιδί.Μεγαλωσα με πατριαρχικές πεποιθήσεις τις οποίες έδωσα μάχη για να τις ξεφορτωθώ.Στο σπίτι απαιτούσαν από εμένα να κάνω τις δουλειές,μιας που ο αδερφός μου σαν άντρας θα ήταν απαράδεκτο να το κάνει.Μαντεψτε τι.Δεν τις έκανα.

Είμαι γυναίκα.Καποτε μπήκα στην εφηβεία.Τρελη και αφελής όπως κάθε φυσιολογικό παιδί σε αυτή τη φάση της ζωής του.Τοτε δεν μπορούσα να καταλά��ω ότι δεν είναι φυσιολογικό ένας 20χρονος να φλερτάρει με μια 15χρονη.Και δεν ήταν ένας.

Είμαι γυναίκα.Ενηλικιωθηκα και βγήκα στον έξω κοσμο ,ξεκίνησα να εργάζομαι για να μπορώ να πληρώνω τα έξοδα μου.Καποιοι προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν την οικονομική μου δυσκολία.Δεν τα κατάφεραν.Οχι μαλακα "εργοδότη",δεν θα μου πιάσεις τον κωλο για το μηνιατικο.

Είμαι γυναίκα.Ερωτευτηκα κάποια στιγμή.Τα είχα όλα ροζ στο κεφάλι μου αλλά αυτός ο κόσμος δεν είναι ροζ.Εδινα την καρδιά μου ενώ κοιτούσαν ανάμεσα από τα πόδια μου.Γιατι για εκείνους μόνο αυτό είχε σημασία.Εξαλλου,στα ματια τους,αυτό ακριβώς είναι μια γυναίκα.

Είμαι γυναίκα.Με χλεύασαν,με υποτίμησαν,με εκμεταλλεύτηκαν .Και όλα αυτά εδώ,στην Ελλάδα,σε μια χώρα σε σχέση με άλλες πιο "προοδευτική".Δεν μπορώ ουτε να διανοηθω τι συμβαίνει σε άλλες χώρες,πιο παλαιών αρχών.

Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι πολλές από τις πεποιθήσεις αυτές,είναι τόσο βαθιά ριζωμένες μέσα στην ζωή των ανθρώπων που δεν καταλαβαίνουν καν το ποσο επιβλαβής είναι για να τις ξεφορτωθούν.

Βγαίνω στον δρόμο και με πιάνει αηδία με τα βλέμματα των αντρών που σε κοιτάνε από πάνω μέχρι κάτω γεμάτοι λαγνεια.Ενας άντρας αυτό δεν μπορεί να το καταλάβει.Για αυτό δεν μπορούμε να μιλάμε για ισότητα.Γιατι όσο και αν λέμε πως έχουν αλλάξει τα πράγματα,αυτό δεν σημαίνει πως έχει εξαλειφθεί το πρόβλημα.

Κουράστηκα να φοβάμαι για αυτό δεν φοβάμαι πια.Δεν δέχομαι ούτε άρρωστα βλέμματα,ούτε αηδιαστικά σχόλια.Με όποιο και αν είναι το τίμημα αντιδρώ επιτόπου,μπας και σου κόψει λίγο και σκεφτείς την επόμενη φορά αν θα το ξανακάνεις.

Είμαι γυναίκα.Σταματα να με σεξουαλικοποιεις.Ειμαι σύντροφος,μαμά,αδερφή,εργαζόμενη, φοιτήτρια.Ειμαι πολλά περισσότερα απο τους γοφούς μου η το στήθος μου.Δεν είμαι αντικείμενο για την ηδονή σου και θα παλεύω μέχρι την τελευταία μου ανάσα για να το αποδείξω αυτό.

Ποτέ ξανά σιωπή.Αντιδραμε χωρίς φόβο.

[sym12]

Δεν υπάρχουν απορίες, παρά μόνο δικαιολογίες με τις οποίες θρέφουμε την αλήθεια που εμείς θέλουμε να πιστέψουμε.

Συμ.

[justforbooks]

Προζυμένια ψωμιά που ψήνονται σε ένα σπίτι στη Νέα Σμύρνη

Μέσα από την ενασχόλησή του με το προζύμι και την αργή ωρίμανση, ο Γιώργος Τασούλας επαναπροσδιόρισε τη σχέση του με τον χρόνο. Από τις καραντίνες μέχρι σήμερα, ζυμώνει, ξεφουρνίζει και μοιράζει τα γεμάτα γεύση ψωμιά του πόρτα πόρτα.

Το προζύμι υπάρχει στη ζωή του Γιώργου Τασούλα από παιδί, ήταν κομμάτι της καθημερινότητας για την οικογένειά του. «Έτσι μεγάλωσα. Όλα γίνονταν εμπειρικά, με ό,τι αλεύρι υπήρχε στο σπίτι. Σκοπός ήταν να υπάρχει ψωμί στο τραπέζι. Στο πατρικό μου ξεκίνησε η ιστορία. Δεν πήρα ποτέ ουσιαστικά την απόφαση να στραφώ σε αυτό μεγαλώνοντας, γιατί απλώς το προζυμένιο ψωμί είναι στο ηπειρώτικο DNA μου, είμαι αυτοδίδακτος “προζυμάς”. Το παιδί μου, που είναι δυόμισι χρονών, όταν το ρωτούν τι δουλειά κάνει ο μπαμπάς, τους λέει “φτιάχνει ψωμιά”. Αυτό με βλέπει να κάνω και να γεμίζω χαρά».

Ο Γιώργος δεν έχει, ούτε είχε ποτέ καμία σχέση με τις επαγγελματικές κουζίνες. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία και μετράει είκοσι πέντε χρόνια στον χώρο της εκπαίδευσης, ενώ για κάμποσα χρόνια δούλεψε και σε εφημερίδες, περιοδικά, στο ραδιόφωνο. «Δεν βιοπορίζομαι από την ενασχόλησή μου με το προζύμι, από αυτήν όμως αντλώ ικανοποίηση. Πάντα ζύμωνα ψωμιά, με θυμάμαι δηλαδή ως φοιτητής να κάνω πειράματα, να τηλεφωνώ στη μάνα μου και να μου δίνει οδηγίες τότε που δεν υπήρχαν σόσιαλ μίντια και το ίντερνετ ήταν ακόμη φτωχό. Όση διαθέσιμη γνώση υπήρχε, λοιπόν, στο σόι την εξάντλησα».

Κάποια στιγμή άφησε την εμπορική μαγιά και πέρασε στο φυσικό προζύμι και στην αργή ωρίμανση, «έψαχνα τις γεύσεις με τις οποίες μεγάλωσα. Το έκανα αρχικά για μένα, μια και δεν έβρισκα να αγοράσω ψωμί ��ε τη γεύση που ήθελα και θυμόμουν, έτσι αποφάσισα να το φτιάξω μόνος μου. Ο κόσμος της αργής ωρίμανσης και του προζυμιού, εκτός από τέχνη, έχει και πολλή επιστήμη. Ήθελα να καταλαβαίνω όλο τον μηχανισμό του, δεν μου αρκούσε να ακολουθώ απλά τα βήματα.

Στην πορεία ��ρήκα σεμινάρια και βιβλία, συνάντησα ανθρώπους που μοιράζονταν το ίδιο πάθος, έκανα ατελείωτες συζητήσεις και πολλά πειράματα. Το “trial and error” σε αυτή την τέχνη είναι η απόλυτη στρατηγική μάθησης. Ό,τι και να σου μεταφέρουν, ό,τι και να διαβάσεις, αν δεν πιάσεις με τα χέρια σου το ζυμάρι να το νιώσεις, να καταλάβεις τα στάδια που περνάει το αλεύρι μέχρι να γίνει ψωμί, κάνεις μισή δουλειά. Ακόμα ψάχνω και μαθαίνω νέες τεχνικές και ανοίγω νέους κύκλους αναζήτησης».

Το προζύμι και η μακρά ωρίμανση έχουν τη δική τους ιεροτελεστία, «έχουν βήματα και χρόνους και απαιτείται υπομονή και αγάπη για να δώσεις την ευκαιρία στο αλεύρι να απελευθερώσει τα θρεπτικά συστατικά του και να μετατραπεί σε μια θρεπτική τροφή». Όλη αυτή η διαδικασία είναι ένα τελετουργικό για εκείνον, «μια άγκυρα στο εδώ και τώρα», έτσι την περιγράφει, αφού μέσω αυτής επαναπροσδιόρισε τη σχέση του με τον χρόνο.

«Το μυαλό αδειάζει, σταματάς τις πολλές σκέψεις, είσαι εσύ και οι ζύμες σου που σιγά σιγά τις μεταμορφώνεις σε ψωμί. H διαδικασία παρασκευής ενός ψωμιού είναι και τρομερά αγχολυτική. Εξάλλου, όποιος μπλέξει με το προζύμι δύσκολα ξεμπλέκει. Σου αλλάζει τη νοοτροπία για την αξία της ετοιμασίας της τροφής. Είναι μια συνεχής άσκηση υπομονής και σεβασμού στις διαδικασίες».

Σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά που περιγράφει; Ίσως, γιατί όλοι λίγο πολύ δοκιμάσαμε να πιάσουμε ζυμάρια στα χέρια πριν από τέσσερα χρόνια, τα ξεφουρνίσματα έδιναν κι έπαιρναν στα stories της καραντίνας, και όταν ξαναβγήκαμε στην πόλη το κίνημα των τριτοκυματικών φούρνων μόλις έκανε την πρώτη του εμφάνιση.

Και ο Γιώργος ήταν ένας από αυτούς που μέσα στον κορωνοϊό ασχολήθηκε πιο εντατικά με το ψωμί, «ειδικά μετά την πρώτη καραντίνα, όταν άρχισαν όλα να μαυρίζουν, τα προζυμένια μου ψωμιά έγιναν αφορμή για να συναντιέμαι με φίλους και γνωστούς. Τους τα πήγαινα φίλεμα, στέλναμε τα SMS μας και βρισκόμασταν. Τα λέγαμε, τρώγαμε το ψωμί και ξαναγυρνάγαμε στην καραντίνα μας. Είχα φτιάξει και ένα hashtag (#sharing_is_caring) για τις ��ωτογραφίες που ανεβάζαμε στα σόσιαλ». Όλο αυτό εξελίχθηκε σε μια κοινότητα. «Οι φίλοι μου μίλησαν για τα ψωμιά μου στους φίλους τους και έτσι γεννήθηκε το Bobota - The sourdough project».

Πώς λειτουργεί σήμερα η Bobota: σε αρκετούς έδωσε από το προζύμι του και τους έδειξε πώς να φτιάχνουν το δικό τους ψωμί. Στους υπόλοιπους έχει αφιερώσει τις Παρασκευές του, τους ψήνει τα ψωμιά της εβδομάδας. Μέχρι την Τετάρτη μπορείτε να του στέλνετε μήνυμα στο Ιnstagram για την παραγγελία σας. Την Πέμπτη ζυμώνει τα ψωμιά, τα αφήνει να ωριμάσουν στο ψυγείο, την επόμενη μέρα μπαίνουν για ψήσιμο και ξεκινάει να κάνει delivery μαζί με τον αδελφό του, πόρτα πόρτα.

Προφανώς δεν φτιάχνει μπομπότα, το ψωμί που κατανάλωναν κατά τη διάρκεια της Κατοχής στην Ελλάδα, όταν τα τρόφιμα σπάνιζαν και οι άνθρωποι έπρεπε να επιβιώνουν με πολύ περιορισμένους πόρους. Παρασκευαζόταν κυρίως από αλεύρι καλαμποκιού, το οποίο ήταν πιο εύκολο να βρεθεί. Συνήθως το ανακάτευαν και με άλλα υλικά, όπως κάστανα ή ακόμη και αλεύρι από ρίζες δέντρων ή άλλους σπόρους που υπήρχαν διαθέσιμοι. «Αυτό το είδος ψωμιού ήταν φτωχικό, φτιαγμένο κυρίως για να χορτάσει και να δώσει ενέργεια. Η μπομπότα είναι ένα σύμβολο για το πώς οι άνθρωποι καταφέρνουν να προσαρμοστούν και να επιβιώσουν σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, γι’ αυτό το επέλεξα ως όνομα του πρότζεκτ».

Κάθε τόσο προσπαθεί να προσθέτει κάτι νέο στο Bobota - The sourdough project. Πάντα έχει το «κλασικό» του ψωμί με τα τρία διαφορετικά άλευρα (ημιολικής, ολικής και κίτρινο) που ταιριάζει με όλα τα φαγητά και είναι ο απόλυτος συνδυασμός με αυγά μάτια με ρευστό κρόκο, τηγανισμένα σε φρέσκο βούτυρο. Κυνηγάει τα πετροαλεσμένα άλευρα γιατί περιέχουν μεγαλύτερη ποσότητα από τον αρχικό καρπό του σταριού. «Σπουδαίο ρόλο παίζει η σωστή ωρίμανση. Έτσι το ψωμί, με φυσικό τρόπο, αποκτά αρώματα και βάθος στη γεύση. Γενικά, δεν τσιγκουνεύομαι και το σπουδαιότερο συστατικό όλων που είναι ο χρόνος που πρέπει να δώσεις».

Ψήνει επίσης ένα ολικής με 60% αλεύρι ολικής και 40% ημιολικής που έχει γεύση μεστή, έντονα αρώματα, είναι εξαιρετική πηγή φυτικών ινών και απογειώνει τα όσπρια.

Κάνει και ψωμί με χαρούπι, είτε σκέτο είτε γεμιστό με καρπούς και φρούτα ‒ αυτό δοκιμάστε το με μια πικάντικη γραβιέρα και ένα ποτήρι κρασί.

Τώρα ��ια το καλοφτιαγμένο ψωμί με προζύμι είναι η απόλυτη τάση, δεν μπορούμε να το φάμε κακό, του δίνουμε βάση, το βρίσκουμε παντού και χειροποίητο, έχουμε αφήσει πίσω μας τις φραντζόλες πολυτελείας. «Το ψωμί υπήρξε στήριγμα στην εξέλιξη του ανθρώπου. Είχε εξέχουσα θέση στην καθημερινότητά του, συνδέθηκε ακόμα και με διάφορα τελετουργικά. Μετά ήρθε η βιομηχανοποιημένη παραγωγή που το έδωσε φτηνό και χόρτασε τους πολλούς. Κάπου εκεί, στον βωμό της ποσότητας χάθηκε η ποιότητα και δαιμονοποιήθηκε η κατανάλωσή του».

Ωστόσο, παρότι το ψάχνουμε πολύ με το ψωμί πια, ο Γιώργος βλέπει να επικρατούν ακόμα οι μύθοι οι σχετικοί με αυτό. «Μετά ήρθαν τα social media και ξαναθυμήθηκε ο κόσμος ότι κάποτε γνωρίζαμε να φτιάχνουμε οι ίδιοι, με φυσικό προζύμι, το ψωμί μας. Εκείνα όμως έχουν στρέψει και την κουβέντα σε λάθος κατεύθυνση, μας έχουν κάνει να θεωρούμε “σωστά” μόνο τα καρβέλια με την τεράστια κυψέλωση που, αν μη τι άλλο, είναι εντυπωσιακή, αλλά δοκίμασε να κάνεις βούτα σε χωριάτικη με μια τέτοια φέτα ψωμί. Είναι πιο σημαντικό το να φτιάξεις με τα χέρια σου το ψωμί σου από το να σε απασχολεί το αισθητικό κομμάτι και να σε απογοητεύει το ότι δεν πέτυχες το “oven spring”».

Τον τελευταίο καιρό πειραματίζεται με τα μπαχαρικά και τα μυρωδικά, αγαπημένο του ψωμί είναι ένα γεμιστό με κόλιανδρο, άνηθο, μαϊντανό, πράσινα κρεμμυδάκια και σχοινόπρασο. Παράλληλα, δουλεύει ώστε να τελειοποιήσει άμεσα τη συνταγή των cookies με προζύμι, ώστε να φτάνουν και αυτά στην πόρτα μας τις Παρασκευές.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[silezukuk]

Walter Molino - Soraya, πρώην αυτοκράτειρα του Ιράν & Richard Harris, ηθοποιός / Venesia 1964 // [https://bit.ly/3WwpTvk] / [https://bit.ly/3WCpNSH]

Η λεζάντα της εικόνας: “Un esordio drammatico. L'ingresso ufficiale di Soraya nel mondo del cinema è stato funestato da un incidente, che solo per miracolo non ha avuto conseguenze mortali. L'ex imperatrice ed il suo compagno di lavoro Richard Harris, a Venezia, erano impegnati in alcune riprese sul Canal Grande, quando un pesantissimo riflettore è piombato sulle gondole a bordo delle quali si trovavano. Per un attimo tutti i presenti hanno temuto che i due attori fossero stati schiacciati dall'enorme attrezzo. Fortunatamente, però, Soraya era rimasta illesa. Richard Harris, colpito di striscio ad una spalla, se l’è cavata con lievi ferite.”

[απόδοση του κειμένου της ανωτέρω λεζάντας με τη βοήθεια των google translate και bing translate] Ένα δραματικό ντεμπούτο. Η επίσημη είσοδος της Σοράγιας [πρώην Βασίλισσας/Αυτοκράτειρας του Ιράν > https://bit.ly/3ygSFpC] στον κόσμο του κινηματογράφου αμαυρώθηκε από ένα ατύχημα, το οποίο μόνο από θαύμα δεν είχε θανατηφόρες συνέπειες. Η πρώην αυτοκράτειρα και ο συνάδελφός της Ρίτσαρντ Χάρις [> https://bit.ly/3QGDI6t] , ήταν απασχολημένοι με γυρίσματα [μιας ταινίας > https://bit.ly/3UV69QL] στο Μεγάλο Κανάλι της Βενετίας, όταν ένας βαρύτατος φωτιστικός προβολέας έπεσε πάνω στις γόνδολες στις οποίες επέβαιναν. Για μια στιγμή, όλοι οι παρόντες φοβήθηκαν ότι οι δύο ηθοποιοί είχαν συνθλιβεί από το τεράστιο αντικείμενο. Ευτυχώς, όμως, η Σοράγια δεν έπαθε τίποτα. Ο Ρίτσαρντ Χάρις, ο οποίος ακουμπούσε τον ώμο της, τη γλίτωσε με ελαφρά τραύματα.

[n-e-r-a-i-d-a]

🚫 ΤΕΛΕΙΩΣΑ ΜΕ ΤΙΣ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ. ✋🏻

ΕΠΙΛΕΓΩ ΕΙΡΗΝΗ

Μου πήρε πολύ καιρό να καταλάβω ότι, όσο κι αν εξηγώ την πλευρά μου,

κάποιοι άνθρωποι θα τη διαστρεβλώνουν για να ταιριάζει στη δική τους αφήγηση.

Συνήθιζα να ανοίγω την καρδιά μου, απεγνωσμένα ελπίζοντας να δουν την αλήθεια, αλλά έμαθα με τον δύσκολο τρόπο—αν κάποιος ήθελε πραγματικά να καταλάβει, δεν θα με ανάγκαζε να τον παρακαλάω γι' αυτό.

Αν έχεις ήδη αποφασίσει ότι είμαι η λάθος πλευρά στην ιστορία σου, εντάξει. Δεν θα συνεχίσω να σκύβω το κεφάλι, προσπαθώντας να αποδείξω ότι είμαι αρκετά καλός/ή, άξιος/α ή αθώος/α.

Η αλήθεια είναι πως όσο περισσότερο εξηγώ, τόσο περισσότερη δύναμη δίνω σε κάποιον που δεν θέλει να ακούσει.

Άφησέ τους να πιστεύουν ό,τι θέλουν.

Άφησέ τους να πουν ότι ήταν

όλα δικό μου λάθος.

Άφησέ τους να παραμείνουν κολλημένοι στη δική τους εκδοχή των γεγονότων.

ΑΦΗΣΕ ΤΟΥΣ.

Δεν θα υπερασπιστώ άλλο τον εαυτό μου. Γιατί συνειδητοποίησα κάτι κρίσιμο—το να εξηγώ ξανά και ξανά δεν φέρνει ειρήνη.

Μόνο με εξαντλεί.

Μόνο ενισχύει τη δική τους αφήγηση, γιατί αν πραγματικά νοιάζονταν να καταλάβουν, θα είχαν ακούσει

την πρώτη φορά.

Ανακτώ την ενέργειά μου.

Φεύγω από τον ατέρμονο κύκλο των δικαιολογιών και των αντιπαραθέσεων.

Αξίζω σχέσεις στις οποίες δεν χρειάζεται να παλεύω για να φανεί η αλήθεια μου.

Αν η σιωπή μου σε κάνει να νιώθεις άβολα, τότε νιώσε άβολα.

Αν η απόφασή μου να μην εξηγήσω σου φαίνεται ήττα, αυτό είναι δικό σου θέμα.

Δεν με νοιάζει πια να κερδίσω μια μάχη στην οποία ποτέ δεν συμφώνησα να λάβω μέρος.

Τελείωσα με το να παρακαλάω να με καταλάβουν.

Τελείωσα με το να παρακαλάω για καλοσύνη, σεβασμό και ενσυναίσθηση που έπρεπε να δίνονται απλόχερα.

Τελείωσα με το να βάζω τον εαυτό μου σε δίκη, σε ένα δικαστήριο που ποτέ δεν ήταν δίκαιο.

ΤΕΛΕΙΩΣΑ

Η μόνη εξήγηση που οφείλω είναι στον εαυτό μου: ότι επιλέγω την ειρήνη αντί για τον θόρυβό τους.

Επιλέγω να προχωρήσω χωρίς το βάρος του να προσπαθώ συνεχώς να με ακούσουν άνθρωποι που είναι αποφασισμένοι να με παρεξηγούν.

Άφησέ τους να πιστεύουν ό,τι θέλουν.

ΑΦΗΣΕ. ΤΟΥΣ. ΝΑ. ΦΥΓΟΥΝ.

Δεν θα εξηγήσω ξανά τον εαυτό μου.

Γιατί, ειλικρινά, δεν το χρειάζομαι.

[romios-gr]

O Νίκος Σταματόπουλος στο blog του γράφει: «Το τελευταίο διάστημα, το παραδέχομαι, το έχω κι εγώ το θεματάκι μου. Παρατηρώ πόσο φτωχό είναι το λεξιλόγιο που χρησιμοποιούμε καθημερινά, έναντι του λεξιλογικού πλούτου της ελληνικής γλώσσας. Σκέφτηκα λοιπόν να μαζέψω εδώ διάφορες ελληνικές λέξεις, τις λιγότερο χρησιμοποιούμενες, για να τις μοιραστώ μαζί σας, σε μια προσπάθεια να διευρύ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/oi-pio-spanies-ellinikes-lexeis-tis-opoies-den-leme-oyte-akoyme-kathe-mera/

[alatismeni-theitsa]

Είναι Δεκαπενταύγουστος και πρέπει να κάνω το καθήκον μου σαν καλή Θείτσα!

Να χαιρόμαστε Μαρίες/Μάριους, Παναγιώτες/Παναγιώτιδες, Δέσποινες, Γεσθημανές, Ηλιοστάλακτες/-ους, Θεοτοκίες/-ες, Καθολικές + οποίες λένε Συμέλα / Σουμελά καί Κρυστάλλω!

[solmeister13]

Σολ Οσο ακουγα το c’est la vie στο youtube,εψαχνα το παιδι με τα λυρικς, αλλα το μονο πραγμα που ειδα ηταν χειτ κομμεντς, οπως πχ απεγγραφη τωρα κ οτι χαλασατε κ τρασιλα και και και.Πώς το αντιμετωπιζετε αυτο κ ειδικα ο Μπραντο που πειραματιζεται κ παιρνει χωρις λογο τοσο χειτ;Σας επηρεαζει;

Προσωπικά με στεναχωρεί γιατί προσβάλλει τις αρχές πάνω στις οποίες χτίστηκε τον WNC, οι οποίες ήταν ο πειραματισμός και το να μένεις αληθινός σε αυτό που θέλεις να κάνεις. Από την άλλη είναι και λίγο κωμικό να βλέπεις κόσμο να προσπαθεί να εξηγήσει σε εμάς τι είναι και τι δεν ��ίναι το WNC.

Το WNC δεν ήταν ποτέ μόνο κλάψα και μόνο προβληματισμός. Είχε ανέκαθεν μια fun πλευρά η οποία έχει εκφραστεί πάνω σε funky hip hop beats, πάνω σε ska, πάνω σε reggaeton. Είναι γελοίο να θεωρεί κανείς όλα αυτά ok, αλλά με το που ακούσει ένα beat που είναι trap, να χάνει τα σκατά του.

Προφανώς δε με νοιάζει να τα ακούσει κανείς με το ζόρι, σε καμιά σεζόν δε μας ένοιαζε το εάν κάποιος ήθελε «Τέλεια Ατελείς» και δεν ήθελε «Stark and Rogers», ή το αντίστροφο. Δημιουργούμε με τον ίδιο γνώμονα που δημιουργούσαμε πάντα, να φωνάξουμε τους φίλους μας στο στούντιο, να πατήσουμε το play και να γουστάρουμε. Μετά να το μοιραστούμε με σας και να μαζευτούμε όλοι μαζί στο live να τα σπάσουμε.

Η ποικιλομορφία δεν έχει πάψει να υπάρχει. Τα τραγούδια του Μπράντο και ο δίσκος του Τζέο είναι τελείως διαφορετικά και βγήκαν στην ίδια σεζόν. Όπως πάντα. Γι’ αυτό τα RIP fam κλπ χαζά περιττεύουν. Στο κάτω κάτω δεν έσβησε κάνεις τα παλιά κομμάτια, ούτε σταματήσαμε να τα λέμε, όποιος θέλει να νοσταλγήσει είναι ελεύθερος και καλοδεχούμενος. Don’t act όμως λες και σας γάμησε κανείς τη μάνα, επειδή έβγαλε πέντε τραγούδια που δεν είναι του στυλ σας, σαν τον τύπο ο οποίος από πέρυσι σε όλα τα κομμάτια που δεν του αρέσουν ότι σταματάει να ακούει και ένα χρόνο μετά είναι ακόμα εκεί απλά για να σπάει πούτσες :Ρ

[prasinoxaos]

πώς νιώθεις, πες μου πώς, που ξέρεις πως οι πληγές που έχω από εσένα θα μου αφήσουν ουλές οι οποίες δεν θα μου επιτρέπουν να κουνώ επαρκώς το σώμα μου;

[glaufxgarland]

Εκπομπή 39 επεισοδίων με Ανάγνωση Ελληνικής Λογοτεχνίας Και Μεταφράσεις. Με μουσική υπόκρουση avant-garde, experimentaλ και dark ambient ο Στέφανος Γλαύκωψ διαβάζει έργα των: Έρικ Σμυρναίου, H. P. Lovecraft, Αντώνη Αντωνιάδη, Gottfried Bürger August, E. A. Poe, Γλαύκωψ Στέφανος, Περικλή Μποζινάκη, Antonin Artaud, Auguste Villiers de l'Isle-Adam, Théophile Gautie, Franz Kafka, Eleni von Modlicht. Επίσης σε κάθε ένα επεισόδιο τα video είναι μοναδικά abstract short films cinema art, πειραματικός κινηματογράφος. Σε αυτήν την νέα ροή με θέμα την λογοτεχνία επιστημονικής ή ανθεπιστημονικής φαντασίας, τρόμου, αποκρυφισμού και μυστηρίου αλλά και όλα τα άλλα είδη, θα έχετε την ευκαιρία να βυθιστείτε σε ασυνήθιστα τοπία. Σε μέρη όπου όλα είναι πιθανά και πολλά από αυτά με το πέρασμα των αιώνων έχουν αποδειχθεί μέρη της πραγματικότητας, τα οποία κάποτε δεν ήταν αποδεκτά, αλλά και αντιστρόφως έχουμε δεί μύθους να μην είναι αυτό το οποίο θεωρούμε μυθικό αλλά πραγματικό όσο η σελήνη και τα αστέρια, διότι και αυτά τα βλέπ��υμε αλλά δεν γνωρίζουμε τι κρύβουν και τι θα δούμε αν κάποτε τα πλησιάσουμε. Πολλά τα οποία ονομάζονται στην φιλοσοφία πρόδηλα είναι ταυτοχρόνως και άδηλα. Δηλαδή, για παράδειγμα, βλέπουμε έναν άνθρωπο, προφανώς γνωρίζουμε πως είναι άνθρωπος, αλλά σε καμία περίπτωση δεν γνωρίζουμε τι σκέφτεται, οποίος ήταν, πως και πότε θα αλλάξει και γιατί. Αυτά γίνεται να τα παρατηρήσουμε και σε κάθε έναν από εμάς, αν κυττάξουμε τι κάναμε και τι κάνουμε, ή πως σκεφτόμασταν και πως σκεφτόμαστε μετά από χρόνια. Μην απορήσετε πως ένα γραπτό, το οποίο κάποτε διαβάσαμε και δεν το εννοήσαμε, αν το διαβάσουμε ξανά μετά από χρόνια με περισσότερες γνώσεις, να το δούμε με τελείως άλλο τρόπο και να αποκαλυφθεί ένας τεράστιος κόσμος εννοιών, τις οποίες δεν είχαμε διακρίνει την πρώτη φορά διότι δεν είχαμε γνώσεις. Καλώς, ή κακώς, ήλθατε εδώ, εσείς θα αποφασίσετε ένα από τα δύο. Ελπίζουμε πως δεν έχετε χάσει την ικανότητα να γελάτε αλλά και ταυτοχρόνως να κλαίτε διότι το παράλογο, παρά το γεγονός ότι είναι κωμικό, είναι ταυτοχρόνως και τραγικό και σε πολλές περιπτώσεις πιο εύστοχο από τα σοβαροφανή γραπτά. Διότι, κακά τα ψέματα, οι πράξεις των ψευτών, των απατεώνων, των δημαγωγών αλλά και ανθρώπων οι οποίοι προσπαθούν να μας πείσουν να δεχθούμε λάθη, επειδή είναι αποδεκτά από το πλήθος, είναι ανόητες και αν με λογικό τρόπο αναλυθούν είναι όλες γελοίες. Όταν πολλοί από εμάς ανακαλύπτουμε ότι κάποια στιγμή πιστέψαμε έναν τέτοιο δημαγωγό κλαίμε και ταυτοχρόνως γελάμε και απορούμε για το πως είναι δυνατόν να μας είχε πείσει ένας βλαξ.

[psychotiko-epeisodio]

Σε εσένα που είναι να 'ρθεις...

Να ξέρεις ότι αγάπησα κάποιον πολύ κάποτε.Ειχα για εκείνον αυτό το είδος αγάπης για το οποίο μιλάνε χιλιάδες ποιητές και συγγραφείς ,την ανιδιοτελή αγάπη, αυτή που σε μετατραπεί στην καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου,μα συνάμα βγάζει στην επιφάνεια τις μεγαλύτερες ανασφάλειες σου,τους μεγαλύτερους φόβους σου.

Έτσι,την πάτησα.Την πάτησα γιατί ήμουν μικρή, ήμουν αφελής και πίστευα ότι τα ξέρω όλα.Οταν μου μιλούσαν έκλεινα τα αυτιά μου,υποστήριζα αυτά τα συναισθήματα με κάθε τρόπο και δεν άφηνα κανέναν να μου τα ακυρώσει.Ακομη και αν αυτός ο κάποιος ήταν ο άνθρωπος ο οποίος τον αφορούσαν,εγώ εμενα να πιστεύω σε εκείνα μέχρι τελικής πτώσης.

Νόμιζα πως οι άνθρωποι γύρω μου,λειτουργούσαν όπως λειτουργούσα εγώ.

Εκείνος ο κάποιος έφυγε λοιπόν,και μ'αφησε με χιλιάδες ανοιχτές πληγές τις οποίες δεν κατάφερα ποτέ να επουλωσω.Μεγαλωσα απότομα εκείνη την νύχτα και εμαθα -με τον δύσκολο τρόπο βεβαια-, πως η αγάπη δεν μπορεί να 'ναι πάντα αμοιβαία.Για την ακρίβεια, πως είναι σπάνιο να είναι αμοιβαία.Και γειωθηκα.

Από τότε,δεν μπόρεσα να βρω κάποιον κατάλληλα ιδανικό για να γίνει "ο εκείνος μου". Ύψωσα τα τοίχοι μου, ίσως επιτιδευμενα και τα έκανα να 'ναι φτιαγμένα από μπετό,ώστε αυτός που θα κάνει την προσπάθεια να τα διαπεράσει να μου αποδείξει ότι είναι διατεθημενος να μείνει .Κάνεις μέχρι τώρα δεν μπήκε στον κόπο και στην πρώτη δυσκολία το έβαζε στα πόδια .Έτσι γλίτωνα χρόνο, και ας με κούραζε η μοναξιά.

Σε εσένα που είναι να 'ερθεις για να μείνεις λοιπόν, να ξέρεις ότι πια έχεις να κάνεις με έναν άνθρωπο βαθιά πληγωμένο,με έναν άνθρωπο που ψάχνει να ζήσει κάτι από ταινία,γιατί έχει κουραστεί να ζει κυνικά και συμβατικά και όλα γύρω του να μοιάζουν ρουτινιασμενα.

Να ξέρεις ότι θα χρειαστεί να καταβάλεις μεγάλη προσπάθεια για να με κάνεις να σε εμπιστευτώ, να αφεθω,να σε ερωτευτώ.Δεν είμαι εκείνο το κοριτσάκι πια, αν και πολύ θα 'θελα.Καθε ίχνος αθωότητας χάθηκε εκείνη την νύχτα,και από τότε είμαι συνεχώς καχύποπτη και περίεργη .

Σε εσένα που είναι να έρθεις εν τέλη, όλα τα ποιήματα μου εσένα αφορούν.