#ξέρετε όλοι ότι έχω δίκιο

[adastreia-12]

εγώ κοιτώντας τον μπάκουγκο κάτσουκι από το μπόκου νο χιρο ακαντέμια και τον τζέιμι ταρττ από το τεντ λάσσο κάπως ωχ όχι είναι το ίδιο άτομο

[adverbzine]

Όλα είναι πάρα πολλά

trigger warning: αναφορά σε αυτοκτονικές σκέψεις

κείμενο από τους Α, οκέυ

Υπάρχει μια γλίτσα που τη λένε μυελίνη και πάει και κάθεται απάνω στις συνάψεις του κεφαλιού μας, που ενώνουν το ένα μέρος του εγκεφάλου με τ’ άλλο και σε κάνουν να σκέφτεσαι. Ταλαντώνονται τα νεύρα και μικρούτσικα σήματα ρεύματος τινάζονται δεξιά κι αριστερά στο μυαλό. Όση περισσότερη μυελίνη τυλίγει μια σύναψη, τόσο πιο γρήγορα πετάει εντολές το νεύρο και τόσο πιο καλός γίνεσαι σε ότι αυτό ελέγχει. Έτσι φτιάχνεται η εξυπνάδα κι οι ικανότητες. Το σώμα μπορεί να εκκρίνει κι άλλη μυελίνη, όταν χρησιμοποιεί περισσότερο μια σύναψη. Αυτό γιατί έτσι που τραντάζεται απ’ την ταλάντωση, το μυαλό νομίζει ότι εκείνη χάνεται, και παράγει νέα στη θέση της. Τότε όμως έχει επιστρέψει και η προηγούμενη ποσότητα απάνω στη σύναψη κι η γλίτσα γίνεται διπλή. Κατά τα άλλα, δεν υπάρχει τρόπος να δημιουργηθεί εκεί όπου δε χρειάζεται, έτσι δε γίνεσαι ποτέ καλύτερος σε κάτι που δεν εξασκείς, έστω και ασυνείδητα. Η ικανότητα σου να παράξεις μυελίνη είναι άμεσα συνδεδεμένη, σε εκπληκτικό στατιστικό συσχετισμό της τάξης του 0.9 με τον δείκτη ευφυΐας σου. 

Στην Αμερική είναι παράνομο να στρατολ��γηθεί σε οποιοδήποτε πόστο άτομο με IQ κάτω από ογδοντατρία. Ο νόμος βγήκε όταν στο Βιετνάμ μετρήθηκε η θνησιμότητα όσων σκόραραν κάτω απ’ αυτό το όριο. Ήταν τρεις φορές μεγαλύτερη από τους υπόλοιπους. Ο στρατός, απ’ όλους τους θεσμούς, που δίνει ό,τι έχει και δεν έχει για να επανδρώσει θέσεις αγκαρίας και φόνου αντάμα μ’ ό,τι σώμα βρει, απαγορεύει να πιάσει έστω και σφουγγαρίστρα κάποιος με τέτοιο σκορ. Κάτι θα ξέρει. Υπάρχουν εκεί έξω άνθρωποι που είναι πραγματικά, και χωρίς παρεξήγηση δηλαδή, παντελώς ηλίθιοι, έτσι που δεν μπορείς να τους εμπιστευτείς ούτε για τις πιο απλές δουλειές. Ήμουν ένας από αυτούς σχεδόν όλη μου τη ζωή.

Δεν είναι αστείο. Μέχρι και φέτος, ήμουν εντελώς βλάκας. Δεν υπάρχει οίκτος προς εμένα σε αυτή την κουβέντα, είναι, καλώς ή κακώς, η αλήθεια. 

Η μαμά μου πάντα λέει ότι πρέπει να λέω την αλήθεια και να προσέχω τον εαυτό μου. Η μαμά μου είναι πολύ έξυπνη για να μην καταλάβει ένα ψέμα μου, και πολύ απασχολημένη για να μου λέει δυο φορές τον ίδιο κανόνα. Δεν είναι, ευτυχώς, ποτέ πολύ απασχολημένη για μια βόλτα με το αμάξι μας, όταν νιώσει πως χρειαζόμαστε λίγο αέρα. Είναι, δυστυχώς, τόσο - όσο απασχολημένη, ώστε να μην προλαβαίνει να φτιάξει το αμάξι μας, που βήχει κάθε φορά που ανάβει. Το χαϊδεύει στο ταμπλό πολύ απαλά όταν αυτό συμβαίνει, το παρηγοράει κι εκείνο παίρνει μπρος. Τη θαυμάζω τη μαμά μου, είναι γενναία και σπιρτόζα. 

Αν σου φαίνομαι πολύ μεγάλος για να μιλάω έτσι για τη μαμά μου, στάσου να φτάσουμε εκεί που ετοιμάζομαι να χώσω ένα τρυπάνι στο κεφάλι μου και να το βάλω μπρος να οργώσει κόκκαλα, όσο πλένει αμέριμνη τα ρούχα στο διπλανό δωμάτιο. Το κρουστικό δραπανοκατσάβιδο των 13 χιλιοστών είναι καθαρό κι ακουμπισμένο δίπλα στα χαρτιά μου. Η μπαταρία λιθίου του, που επιτρέπει ως και τέσσερις ώρες αυτονομία στο τρύπημα, ήταν ξεφόρτιστη, οπότε έχω κάποιο χρόνο. Μη με ζορίζεις.

Το χωριό μου βγάζει τους πρώτους νταουλτζήδες και ζουρνάρηδες. Τους κάνουμε χάζι τρώγοντας τα τοπικά πικάντικα, μακριά και πεντανόστιμα λουκάνικα και καταπίνοντας διπλοβρασμένο τσίπουρο από παραγινωμένα σταφύλια. Άμα περάσει δεκαπενταύγουστος και δεν έχεις κόψει ούτε ρώγα, κι έχουν κιτρινίσει μέχρι και τα σύρματα, είναι συνήθως προτιμότερο τα αμπέλια να τα κόψεις λάντζα μοναχός και να βράσεις τη σοδειά σου τσίπουρο. Πουλιέται προς εφτά ευρώ το λίτρο και βγάζεις τουλάχιστον τα μισά λιπάσματα της χρονιάς και δεν κλαις. Οι αγρότες κι οι μουσικάντηδες κλαίνε χρόνο με το χρόνο για τον καιρό. Μα εγώ ούτε στα όργανα, ούτε και στο χωράφι ήμουν πολύ χρήσιμος. Δεν έχω δίπλωμα οδήγησης, και όλοι συμφωνούν πως έτσι είναι καλύτερα. Η μαμά μου δεν ανησυχούσε βέβαια. Έγινα μερεμέτατζης μόλις τέλειωσα το γυμνάσιο. Μάστορας ήμουν μέτριος, αλλά βγήκα δουλευταράς κι όσο μπορούσα τίμιος.

Σ’ εκείνη τη φάση, ασφαλώς, δεν γνώριζα πως ήμουν ηλίθιος. Τώρα μιλάω δυο λογιών γλώσσες, αυτή του ψυχρού γραμματέα του γραφείου 214 της αντιπεριφέρειας κι εκείνη του χαζού του χωριού. Οι δυο τους μπλέκονται άγαρμπα τώρα, μα τότε ήταν μόνο μία κι έλεγε, αλίμονο, ότι ήθελε. Ένιωθα μάλιστα ότι καταλάβαινα ορισμένα πράγματα εξαιρετικά, όπως το ποιος είχε δίκιο σε μία κόντρα. Ήτανε πάντα βέβαιο για ‘μένα ότι ο πιο θορυβώδης και εξαγριωμένος συνομιλητής είχε κάποιον σπουδαίο λόγο που τρελαινότανε να πείσει τον άλλο, ώστε να πιστεύω πως είχε το απόλυτο δίκιο με το μέρος του. 

Όσο για στόχους, όνειρο μου ήτανε ακόμη και τότε να γίνω εξυπνότερος. Χωρίς να πιστεύω πως ήμουν όντως χαζός, είχα κάπως καταλάβει ότι πολύς κόσμος με θεωρούσε ανίκανο και με κορόιδευε κάπου-κάπου. Ένιωθα επίσης πως ο κόσμος έχει τεράστιο βάθος στα όλα του, κι ότι όλα είναι πολλά, κι ότι πρέπει κανείς να μπορεί να καταλαβαίνει πολλά από τα όλα για να μην τον πιάσουν ποτέ ξανά κορόιδο. Η αίσθηση που είχα, σε εκείνη την φάση, ήτανε πως μου κόβει, αλλά υπάρχουν άλλοι, πιο πονηροί, που ίσως θελήσουν το κακό μου.

Μια μέρα η τηλεόραση πέταξε τούτο το κουλό: θ’ ανοίγανε λέει θέσεις στο δημόσιο για χαζούς.  Μάλιστα, γι’  ανειδίκευτους εργάτες, στα πλαίσια του προγράμματος

«Αυτοαναλυτική Ενίσχυση – Θέλω και Μπορώ», υπό την αιγίδα του Υπουργείου Υγείας. Ζητούνταν «νέοι άνθρωποι που ψάχνουν ευκαιρίες». Ξύπνησα. Θέλω, θέλω.

Η Αυτοαναλυτική Ενίσχυση, για όσους δεν το γνωρίζετε, αλλά ντρέπεστε να ρωτήσετε μη και σας πουν χαζούς, είναι μία καινούρια ευρωπαϊκή πολιτική που στοχεύει στην αξιοποίηση του εργατικού δυναμικού ανεπαρκών ικανοτήτων. Δεν θα πρέπει να το μπερδεύετε με αντίστοιχα προγράμματα ίσων ευκαιριών για άτομα με αναπηρία, κάθε άλλο. Εμείς δεν ήμασταν άτομα με αναπηρία, ή τουλάχιστον εγώ δεν ήμουν, κι ούτε ποτέ ένιωσα έτσι. Ο ανάπηρος άνθρωπος είναι εκείνος που έχει κι ένα χαρτί που να λέει πως έχει τούτο το πρόβλημα, το ιατρικό, το μετρήσιμο σε ποσοστά. Απ’ αυτό το ποσοστό και πάνω παίρνει και κάποιο επίδομα και τυραννιέται παραπέρα στο κίτρινο πλακάκι, αλλά όπως και να ‘χει, είναι κάτι το συγκεκριμένο ο ανάπηρος, μια οντότητα με ξεκάθαρη ταμπέλα και νομική υπόσταση. Ο χαζός από την άλλη, θεωρείται απλά βάρος.

Σκεφτείτε το. Δεν γνωρίσατε ποτέ σας κάποιον, που να τον θεωρήσατε εντελώς ντουγάνι; Να φύγατε από μια συζήτηση μαζί του, τόσο επίπονη και θλιβερά ανισόρροπη, που να οργιστήκατε από την ανικανότητά του να συνεννοηθεί μαζί σας; Ίσως να σκεφτήκατε εκείνη τη στιγμή ότι εντάξει, αυτός ο άνθρωπος έχει κάποιο πρόβλημα. Και μετά ίσως σας ήρθε η ιδέα ότι μπορεί “αυτό το παιδί” να έχει, όντως, κάποιο πρόβλημα. Μπορεί να έχει κάποια μορφή δυσλεξίας, ή εγκεφαλικής καθυστέρησης, ή ανικανότητα συγκέντρωσης. Και τότε νιώσατε μαλάκας και άδικος που οργιστήκατε μαζί του μερικά λεπτά νωρίτερα. Βλέπετε; Είναι λίγο αλλιώτικο να είσαι χαζός, μα όχι ανάπηρος. Ο χαζός είναι εξοργιστικός και δεν πρόκειται ποτέ να προκαλέσει τον ίδιο οίκτο, να τον συγχωρήσουν έστω μ’ ένα “τόσα ξέρει - τόσα λέει” που τον αποδεσμεύει από την υποχρέωση της λογικής.

Η Αυτοαναλυτική Ενίσχυση λοιπόν, είναι η εξής πατέντα: σου ανοίγουν το κεφάλι με μία εγχείρηση ακριβείας και σου εμφυτεύουν ένα μικρό βιδάκι (αυτό που σου έλειπε πιθανώς) λίγο πάνω απ’ το δεξί σου αυτί. Όχι, δεν παίρνεις το χάραγμα, θα ήταν πολύ ευχάριστο να πουλήσει κανείς την ψυχή του στο διάολο αυτές τις εποχές για μια θέση στο δημόσιο, αλλά ας είμαστε ειλικρινείς, ο διάολος είναι το δημόσιο κι η ψυχή σου είναι δικιά του έτσι κι αλλιώς. Το βιδάκι είναι έξυπνο και σε κάνει έξυπνο. Στέλνει σήματα που ξεγελούνε το μυαλό και το κάνουν να παράξει περισσότερη μυελίνη σε συνάψεις του που έχουν πέσει σε χρόνια αχρηστία. 

Ξέρετε αυτό που όταν πολεμάς να θυμηθείς κάτι, που κάποτε το ήξερες, αλλά αφού δε σε ξαναρώτησε ποτέ κανείς γι’ αυτό, βάλτωσε στη μνήμη σου και δε το βρίσκεις; Η μαμά μου το παθαίνει συνέχεια και δένει μια πετσέτα ώσπου να θυμηθεί. Για εμάς λοιπόν τους καθ΄ ομολογία και κατ’ αξιολόγηση ηλίθιους, υπάρχει πια αυτή η δυνατότητα να φυτέψουμε στο κεφάλι μας αυτό το βιδάκι ��αι να γίνουμε έξυπνοι. Το μόνο κακό είναι πως είναι πανάκριβο κι οι περισσότεροι χαζοί είμαστε από πάνω και φτωχοί, αν και ποτέ δεν έλειψαν οι εκπρόσωποι μας και σε ανώτερα κοινωνικά στρώματα. Η μόνη ελπίδα σου να φυτέψεις βιδάκι είναι να στο βάλει το κράτος τζάμπα, άμα γίνεις δημόσιος υπάλληλος. Αρκεί να είσαι δικαιούχος του προγράμματος αυτοαναλυτικής ενίσχυσης και το καλύπτει η ασφάλιση. Έτσι λοιπόν, τέτοιες προσλήψεις είναι ότι καλύτερο για κάποιον σαν εμένα, που θέλει να γίνει εξυπνότερος.

Έκανα με το καλό τα χαρτιά μου, όπως λέμε. Τη λατρεύω αυτή την έκφραση, αν κι η μαμά μου τη σιχαίνεται, όπως κι οποιαδήποτε άλλη νομικίστικη παπάντζα ακούσει. Σιγά μη μπαίνεις χωρίς βύσμα, έλεγε. Φαίνεται πως ήμουν όμως καλή περίπτωση και με πήρανε. Μπήκα στο στρατιωτικό νοσοκομείο, το «τε-εικοστέ», με τα χαρτιά στριμωγμένα στην κωλότσεπη και το πιο σοβαρό μου χαμόγελο. Ο επιστήμονας που μ’ έκανε έξυπνο ήταν γιατρός άλφα εθνική, είχε χέρι σταθερό και έλεγε τρομερά ανέκδοτα. Κάναμε ένα τσιγάρο μαζί πριν πάρω εξιτήριο και μου ‘πε πως ήταν περήφανος που έδινε ευκαιρίες ζωής σε νέους σαν και του λόγου μου. Καπνίζω, σε περίπτωση που πέρασαν είκοσι λεπτά κι αυτό δεν έγινε αντιληπτό. Όλοι οι χαζοί το κάνουμε, είναι μυστικό της λέσχης και δεν μπορώ να αποκαλύψω περισσότερα.

Πριν μου βάλουν το βιδάκι, δεν είχα καν ψιλιαστεί αυτή την τωρινή επίγνωση της βαριάς, θεόσταλτης βλακείας μου. Μετά όμως, το φυσούσα και δεν κρύωνε. Όταν ξύπνησα από την επέμβαση δεν ένιωσα καμία διαφορά με πριν, εκτός δηλαδή από τη φαγούρα στα δεξιά του κροτάφου μου. Ήμουν μόνος, στο δωμάτιο με άλλα τρία λευκά κρεβάτια στρωμένα τέλεια, με τσιτωμένους φακέλους τις κουβέρτες γύρω από τα μαξιλάρια τους. Θυμήθηκα ότι ένας φίλος (που πήγε στρατό) έλεγε ότι ο στρατιωτικός φάκελος, το δίπλωμα των κλινοσκεπασμάτων δηλαδή γύρω από το μαξιλάρι σε ψυχαναγκαστικά επίπεδα συμμετρίας και τάξης, διαφέρει από τον νοσοκομειακό. Κι ο νοσοκομειακός, έλεγε, το ίδιο ψυχαναγκαστικός είναι, αλλά έχει άλλο δίπλωμα, και το έδειχνε, προσπαθώντας να μου το μάθει. 

Σηκώθηκα - μια σύντομη σκοτοδίνη με έκανε να κρατηθώ απ’ τη μεταλλική κουπαστή του κρεβατιού - περίμενα λίγο και πήγα για κατούρημα με βήματα γίγαντα. Αναρωτιόμουν, με τα μάτια καρφωμένα στους φακέλους, αν στο τε-εικοστέ τα κλινοσκεπάσματα διπλώνονταν σε τύπου στρατιωτικού ή νοσοκομειακού. Τότε, κοπάνησα σημαδιακά ��ο μικρό δάχτυλο του ποδιού μου στην πόρτα της τουαλέτας. Ο κόσμος μονομιάς έγινε λίγο πιο κόκκινος κι ένα βουνό μεγαλύτερος.

-Τι μαλάκας, μουρμούρισα. Ορίστε, αυτή στάθηκε η πρώτη ευλογημένη στιγμή που ένιωσα χαζός. Μέχρι τότε, όταν κοπανούσα αυτό το δαχτυλάκι, έβριζα ό,τι ήταν αυτό που στάθηκε στο διάβα μου και με σακάτεψε. Εκείνη η φωτεινή και πονεμένη όμως στιγμή, που χωρίζει τη ζωή μου σε δυο ολότελα διαφορετικά κομμάτια, μου επιφύλασσε κάτι αλλιώτικο. Για πρώτη φορά θύμωσα με εμένα που δεν έβλεπα πού πατάω. Μπήκα μέσα και ξαλάφρωσα κοιτώντας το μπανταρισμένο μου κεφάλι στον καθρέφτη.

Όσο ήμουν χαζός, υπήρχαν εκατοντάδες, χιλιάδες ίσως πράγματα που δεν καταλάβαινα, κι αυτό μ’ έκανε να νιώθω άσχημα κάποιες φορές, κυρίως τότε που καταλάβαινα ότι δεν καταλάβαινα. Αυτό γινόταν τότε που υπήρχαν βέβαια κι άλλοι από δίπλα, που καταλάβαιναν και κυρίως, καταλάβαιναν ότι δεν καταλάβαινα Χριστό απ’ ό,τι μου λέγανε. Η κοροϊδία τους ήταν που μ’ έκανε να νιώθω άσχημα, η ψεύτικη ανωτερότητα που πουλούσανε για μια γνώση που κι εκείνοι μόλις τώρα είχαν αποκτήσει κι ήταν ήδη άξια περηφάνειας. Κι εγώ ένιωθα ότι ήμουν πολύ κοντά στο να το πιάσω το νόημα, έβλεπα πολύ αμυδρά ότι αυτό που δεν καταλάβαινα στην πραγματικότητα καταλαβαινόταν, απλά χρειαζόταν ένα τσικ κι ένα κλικ και θα κούμπωνε στο κεφάλι μου κάποια στιγμή. Έμαθα να περιμένω αυτό το τσίκι ή το κλικι, ή ότι άλλο ήχο κάνει η γνώση όταν τρυπώσει για τα καλά στο κεφάλι, μα φαίνεται πως ο μόνος ήχος που κάνει είναι αυτές οι ενοχλημένες κοφτές απαντήσεις εκείνων που πρόσεχαν κι εκείνων που κατάλαβαν πριν τους χαζούς.

Είναι θέμα τύχης να φτάσεις είκοσι-εικοσπέντε χρονών και να μη μπορείς να μετράς, να οδηγάς, να πληρώνεις έναν λογαριασμό, να θυμάσαι πώς γίνεται αυτό που θέλουν να ξες πώς γίνεται για να σου δώσουν λεφτά, ή να θυμάσαι γενέθλια και να καταλαβαίνεις τις μακρόσυρτες λέξεις με τα πολλά συνθετικά, που ένα μονάχα “α” να μπει γίνονται αίφνης τ’ ανάποδό τους. Θέμα τύχης είναι, μπορεί να σου τύχει, μπορεί κι όχι. Αλλά ο μαλάκας, που ’μαθε να μόλις τώρα κατιτίς και τώρα το παίζει έξυπνος κι ας το μισοξέρει, θα τύχει σε όλους. Έχουμε υπερβολικά πολλές λέξεις που να δικάζουν τους χαζούς και τις χρησιμοποιούμε πιο συχνά απ’ ότι θα ‘πρεπε.

Μα τώρα το μυαλό μου επιτέλους έκανε βζουν. Ο γιατρός μου έδωσε τα χαρτιά μου, για να κάνω τα χαρτιά μου, τρεις μέρες μετά. Δεν είχα ακόμη αναρρώσει πλήρως, ένιωθα μια μικρή ζαλάδα κάθε φορά που κοιτούσα έξω απ’ το παράθυρο την όμορφη θέα της νότιας εισόδου στο νοσοκομείο, απ’ όπου μπορούσες να χαζ��ύεις τον ήλιο να βολτάρει ολημερίς στον σαλονικιώτικο, μόνιμα αραχτό ορίζοντα. Διάβασα τα χαρτιά μου. Έχετε δει ποτέ σας δημόσιο έγγραφο για πάνω από μερικά λεπτά; Σίγουρα. Ε, εγώ δεν είχα προσέξει ποτέ πώς είναι. Ήταν μία βεβαίωση, από εκείνες τις βεβαιώσεις που ονομάζονται “βεβαίωση” κι ακολουθούνται από σαράντα τετρασύλλαβες μετοχές και επίθετα σε ρόλο ουσιαστικού, σε κλίση μόνιμα γενική, να έτσι: “Βεβαίωση έκδοσης γνωμάτευσης εντεταλμένου θεράποντ�� ιατρού στρατιωτικής νευρολογικής κλινικής προς εισήγηση επιτυχόντα ασθενούς ως δικαιούχου του προγράμματος πλήρωσης θέσεων αυτοαναλυτικής ενίσχυσης”. Τέτοια πράγματα. Ζαλίστηκα, αλλά άμα τα πάρεις λέξη-λέξη, παρατήρησα, βγάζουν και κάποιο νόημα. Από την άλλη, ό,τι και να πάρεις λέξη-λέξη, κάποιο νόημα θα βγάλει, ολόκληρα είναι το ζόρικο να τα πιάνεις. Τη σιχαίνομαι αυτή τη γλώσσα, κι όσο πιο πολύ την καταλαβαίνει κανείς (και πιστέψτε με, ένα πενταμηνάκι να χωθείς δημόσιο, αρχίζεις και την πας ροδάνι), τόσο πιο σπαστική γίνεται στο μυαλό του.

Τώρα πια είμαι χρήσιμος. Η αργομισθία στο γραφείο 214 είναι τέλεια για κάποιον που είναι έξυπνος μα όχι παρατηρητικός, γιατί αποδίδει τα μέγιστα. Είναι εύκολη και για κάποιον που είναι χαζός χωρίς να ναι παρατηρητικός, γιατί νιώθει ότι προσφέρει. Είναι κάπως ζόρικη για κάποιον που είναι και έξυπνος και παρατηρητικός, αλλά μόλις πιάσει το νόημα μπορεί να μεγαλουργήσει μέσα της. Και για μένα, είναι απόλυτα αφόρητη. Τελικά δεν έγινα και τόσο έξυπνος. Τα βλέπω όλα και καταλαβαίνω κάποια, μα όλα είναι πολλά κι είναι αδύνατον να τα καταλάβεις μαζεμένα. Γράφω σκεπτικά αποφάσεων, πρωτοκολλώ αιτήσεις, εκδίδω βεβαιώσεις, προωθώ έγγραφα. Είμαι ένα απαραίτητο στοιχείο σε μία σειρά από άχρηστους μηχανισμούς. Δουλεύω οχτώ ώρες τη μέρα, πέντε τέτοιες τη βδομάδα, διακόσες πενήντα μία το χρόνο. Κάθε μία πιο βαρετή από την άλλη, κάθε μία ένα ακόμη μικρό θαύμα που ξεκινά το μεσημέρι και κοιμάται τον ύπνο μου. Αναπνέω και νιώθω κοντά σε όλα, μα όλα είναι ακόμη απρόσιτα. Όχι τελείως, μόνο αρκετά για να με τεντώσουν μέχρι το πρωί και να μυρίζω σαν κι εκείνα. Περίεργα.

Έτσι, να ‘μαι τώρα, Κυριακή στο χωριό, βαράνε νταούλια κι μαμά μου πλένει τα ρούχα. Πάω στην καφετέρια να μιλήσω με κάποιον, θέλω να πω τι βλέπω, δυσκολεύομαι. Γυρνάω στα χαρτιά μου. Η δουλειά πάει τέλεια. Θαυμάσια. Είμαι πάντα και ακόμη εγώ. Ντυμένος επιμελώς με ξένα ρούχα που δε μου ταιριάζουν, ζωσμένος ευθύνη για τα συναισθήματα που δεν μοιράζομαι, με το βλέμμα κενό να κοιτάω χαμένος στο ατέλειωτο βάραθρο των συμπλεγμάτων και των εμμονών. Είμαι εγώ, αλλά με έναν τίτλο, μια ιδιότητα, δυο συντομογραφίες, ένας αριθμός μητρώου κανονικότατος, καλημέρα σας, μία σφραγίδα, α βέβαια, τόσα πολλά σημαντικά χαρτάκια με όλα τα απαραίτητα αξεσουάρ, χρωματιστά αυτοκόλλητα, συνδετήρες, ω, τι κάνετε, κουτάκια τόνερ, μουτζουρωμένα ποστ-ιτ και η μεθυστική μα ανυπόφορη μυρωδιά του μπλάνκο για τα λαθάκια. Ωπ, ένα λάθος.

Η μπαταρία του δράπανου είναι πλέον τίγκα.

Είμαι εγώ, σε λάθος τόπο, χρόνο, θέση και στάση σώματος, παγιδευμένος ανάμεσα σε δίχτυα από μελάνη, καρφιτσωμένος με αριθμό πρωτοκόλλου, θυροκολλημένος προς ενημέρωση όλων των ενδιαφερομένων, μα πού να πήγε το έγγραφο, έτοιμος να εκπυρσοκροτήσω, πολυβόλο σε χαρτοπόλεμο, μια βρώμικη μπουνιά, μια σφαίρα τυλιγμένη γύρω από μια κόλλα Α4, σε τροχιά γύρω απ’ τον ήλιο που έγινε μωβ. Είμαι καλά, είμαι τέλεια, η άνοιξη μυρίζει από τις δυο τρύπες στη μύτη, μα όχι αρκετά, το δράπανο χρειάζεται ακριβώς δυόμιση δευτερόλεπτα να διαπεράσει το κρανίο, δυόμιση δευτερόλεπτα μαμά, συνέχισε να σφυρίζεις και δε θα ακούσεις τίποτα, θα προλάβεις μόνο να με μαζέψεις μα δε θα προλάβεις τίποτα άλλο, τουλάχιστον στο εύχομαι γιατί όλα είναι πολλά κι όλα μαζί είναι ανυπόφορα. Είμαι έξυπνος, κι είμαι χρήσιμος τώρα. Μα ο κόσμος παίζει συνεχώς και τώρα πια δεν κλείνει. Θέλω να ξαναμιλήσω μια φορά για μπάλα και να σκέφτομαι μόνο τη μπάλα, δίχως να τη φαντάζομαι να δροσίζεται στο γρασίδι.

Το χέρι μου πιέζει το τρυπάνι πάνω απ’ το δεξί μου αυτί. Ο ιδρώτας μου τσούζει τα μάτια. Έξω τσιρίζουν τρεις ζουρνάδες κι η μάνα μου σφυράει μαζί τους.

Ο κόσμος είναι απέραντος κι ατέλειωτος και είναι μάταιο να προσπαθείς να τον καταλάβεις, ακόμη και με ένα βιδάκι που κάνει το κεφάλι σου να χύνει μυελίνη στις συνάψεις του αβέρτα. Κι έχει κακία, όση πιο πολλή η εξυπνάδα, τόση πλιότερη κι η κακία. Καθένας με την δικαιολογία του: "μεγάλωσα δύσκολα", "δεν με καταλάβαινε κανείς", "η οικογένεια, το περιβάλλον....", "είμαι ήδη τόσο νεκρός μέσα μου μωρό μου". Πρέπει να είμαι και γω απ’ αυτούς, απαγορεύεται πια να είμαι εγώ ο χαρούμενος, γιατί αυτό θα σημαίνει ότι είμαι τούβλο, είμαι ντιπ βλάκας, είμαι χαμένος κι αλαφρύς, είμαι ένας ηλίθιος! Αλλά τουλάχιστον... είμαι εγώ, ο ηλίθιος. Κι έχω ακόμη τόσα πολλά να μάθω, δε θα ξαναντραπώ ποτέ-ποτέ-ποτέ να τα ρωτήσω.

Σφίγγω το δάχτυλο μου, καλημέρα σας.

Δε γίνεται τίποτα. Τι έγινε τώρα; Απιθώνω το τρυπάνι στο τραπέζι και το περιεργάζομαι.

Είχα βάλει την μπαταρία ανάποδα. Αποτυχία.

Η μαμά μου μπήκε στο δωμάτιο χωρίς να με πολυκοιτάξει σφυρίζοντας. Δίχως να σταματήσει στιγμή τον σκοπό της, παραμέρισε το τρυπάνι κι άφησε δίπλα στα χαρτιά μου ένα ποτήρι χυμό και ζυμωτό ψωμί με λιωμένο κασεράκι.

Στο Α, οκέυ θα βρεις διηγήματα και φωτογραφίες, σε μορφή facebook post. Καμιά φορά, μοιράζονται ιστορίες με άλλα sites, χαιρόμαστε που είμαστε ένα από αυτά!

Artwork από τη Ρόδη Ορφανίδου. Κατάγεται από την Δράμα, ασχολείται με 3d animation, είναι vj loop artist.

[justforbooks]

Από το Α έως το Ω: Κωνσταντίνος Τζούμας

Μια ψιλόλιγνη, καλοντυμένη, ευγενική φιγούρα περπατά στους δρόμους της πόλης: Ανήκει στους ανθρώπους που ξεχωρίζουν. Εμφάνιση, φωνή, αισθητική. Δύσκολο να τον κατατάξεις. Ανένταχτος, αυτόνομος και ελεύθερος…. Τον ακούμε καθημερινά το πρωί στον Εν Λευκώ. Ο χειμαρρώδης Τζουμ ντε λα Τζουμ ντε λα Φουέντες, κατά κόσμον Κωνσταντίνος Τζούμας, ονειρεύεται την αμφιτοπία, δηλώνει πως «δεν με τρομάζουν τα λάθη μου», θυμάται «στη Νέα Υόρκη, όπου έβλεπα διάφορες διασημότητες τη μια βραδιά να λάμπουνε και την άλλη να είναι Βατερλό υπαρξιακό» και αναρωτιέται «Τι να τις κάνεις τις δάφνες και τους επαίνους σε ακαδημίες γραμμάτων και τεχνών, όταν δεν έχεις καμία θέση στο κρεβάτι κανενός».

Ανοιξη - Αμφιτοπία: «Η Ελλάδα από άνοιξη… Μπα… Πολλές ανοίξεις, απατηλ��ς, όμως. Εξαπατήθηκαν οι άνθρωποι που πίστεψαν σε διάφορες ανοίξεις και είχαν μεγάλες προσδοκίες. Ας μιλήσουμε καλύτερα για την αμφιτοπία, την ιδιότητα σύμφωνα με την οποία μπορείς να είσαι σε δύο ή και τρία μέρη ταυτόχρονα. Είναι από το πιο συναρπαστικά και γοητευτικά πράγματα που θα μπορούσαν να μας συμβούν σε αυτή τη ζωή».

Βλέπω - Βαδίζω: «Βλέπω και βαδίζω μέσα σε μια πόλη σε έναν καθημερινό δρόμο μετ’ εμποδίων, ‘ενάντια στη μέρα’, όπως θα έλεγε και ο Τόμας Πίντσον, για να πάω να κάνω τη ραδιοφωνική μου εκπομπή στον Εν Λευκώ με αισιοδοξία, ότι -και καλά- η ζωή μπορεί να είναι υποφερτή, έως και ωραία, αλλά είμαι ανάμεσα σε φυλές ανθρώπων που είναι αγανακτισμένοι, γεμάτοι θυμοί, μερικοί φορούν κουκούλες, άλλοι είναι αντιεξουσιαστές, άλλοι δυσαρεστημένοι ΠΑΣΟΚ που έχασαν τα προνόμιά τους, άλλοι καταληψίες, άλλοι έχουν εμμονή με την παραβατικότητα και την ψυχωσική εκτροπή. Ανάμεσα σε όλους αυτούς τους τύπους, υπάρχεις και εσύ που δεν είσαι με κανένα άκρο –ο υπέροχος Ηράκλειτος έχει πει για τα άκρα: ‘τα αντίθετα, τα αυτά’- πρέπει να κάνεις τη δουλειά σου, να κάνεις το σωστό, ενώ όλοι παραβαίνουν τα πάντα. Δεν θέλεις να παραβείς έναν όρκο που έχεις δώσει για τη δουλειά σου. Γιατί, εντελώς συμπωματικά, αγαπώ πολύ αυτό που κάνω, και το ραδιόφωνο και το θέατρο».

Γεννήθηκα: «Στη Νίκαια -όχι της Γαλλίας, αλλά του Πειραιά. Οι δικοί μου μου έλεγαν ότι γεννήθηκα, ενώ χτυπούσαν οι καμπάνες της λευτεριάς. Δεν έγινε ακριβώς η απελευθέρωση της Αθήνας στις 30 Αυγούστου που γεννήθηκα, αλλά λίγο αργότερα. Ένα άλλο χαριτωμένο που μου έλεγαν, επειδή από μικρός έδειχνα κάθε άλλο παρά Έλληνας, ήταν: ‘με Ιταλό σε έκανε η μαμά σου;’. Το σπίτι μας, ένα όμορφο διώροφο, είχε καταληφθεί επί Κατοχής από Ιταλούς και Γερμανούς, εξ ου και το προηγούμενο ευφυολόγημα. Τέλος, επειδή από μικρός δεν έπαιρνα δράμι -απεχθανόμουν τα φασολάκια με τις κλωστές, τις μπάμιες με τη γλίτσα, τα κολοκυθάκια με τα γένια, τις μελιτζάνες με την πίκρα- η γιαγιά μου με έλεγε ‘μονάντερο’. Α, ο Πειραιάς ήταν σαν σκηνικό όπερας, όταν ήμουν παιδί. Υπέροχα σπίτια, δρόμοι, αλάνες που παίζαμε. Μετά, χάθηκαν όλα. Οι φίλοι μου μετά φύγανε και αυτοί. Πήγανε στα βόρεια προάστεια, επειδή το ήθελαν οι γυναίκες τους, επειδή ‘έχει υγρασία ο Πειραιάς’, όπως έλεγαν. Ε, καλά, εγώ ένα όμορφο σπίτι στην Καστέλα δεν ��α το άφηνα για όλα τα βόρεια προάστεια!».

Δήθεν: «Πολύ, πάρα πολύ δήθεν. Όμως, έλα να σου πω, το δήθεν εμπεριέχει μια παράσταση. Δίνεις μια παράσταση για τους άλλους, για να δείξεις ότι είσαι κάτι άλλο από αυτό που νομίζεις ότι είσαι, γιατί δεν αντέχεις αυτό που είσαι. Πάρα πολλά όμορφα πράγματα, όμως, ξεκίνησαν από κάτι δήθεν, για να καταλήξουν σε κάτι ουσιαστικό. Για παράδειγμα, από πολύ μικρός, ντυνόμουν ιδιαίτερα, για να κάνω εντύπωση στα κορίτσια. Μετά, διαπίστωσα ότι αυτό το στυλ κρατούσε σε απόσταση τους κανίβαλους, του ατσούμπαλους και τους ΚΔΟΑ -τους τύπους με την κτηνώδη δύναμη και την ογκώδη άγνοια- οπότε, το διατήρησα αυτό το δήθεν που κάποτε ξεκίνησα επιπόλαια και ανάλαφρα, γιατί με περιχαρακώνει και με προστατεύει από διάφορες δυσάρεστες καταστάσεις».

Ερωτας: «Εχεις δίκιο, όλοι εκεί, στο ερωτικό κομμάτι, θέλουν να δικαιωθούνε. Τι να τις κάνεις τις δάφνες και τους επαίνους σε ακαδημίες γραμμάτων και τεχνών και να μην έχεις καμία θέση στο κρεβάτι κανενός; Στον έρωτα, όλοι θέλουν να θριαμβεύσουν. Ε, δεν είμαστε και πάντα τόσο τυχεροί. Κάποιες φορές μια κάποια συμπαντική αρμονία μας φέρνει κοντά σε ανθρώπους που μας ελκύουν και συμπορευόμαστε. Βέβαια, όπως λέει και ένας φίλος ποιητής: ‘ε, ο έρωτας είναι και μια διεθνής ημικρανία’».

Ζαχαρώνω: «Είμαι κατά των γλυκών. Η ζάχαρη δεν μου άρεσε ποτέ. Μου αρέσουν τα ξινά, τα στυφά, τα αλμυρά, τα πιπεράτα. Όχι τα γλυκά».

Ήμουν: «Ποτέ δεν ήξερα και ούτε θέλω να μάθω τι ακριβώς ήμουν ή είμαι. Πάντα μου άρεσε το φλου, να πηγαινοέρχομαι ανάμεσα σε πράγματα και καταστάσεις, to go with the flow. Κάπως βαριέμαι τις βεβαιότητες. Κάπως δεν μπορώ να υποφέρω το απόλυτο, το παγιωμένο».

Θάνατος: «Δεν έχω φλερτάρει ποτέ με τον θάνατο. Ούτε φόβο θανάτου είχα. Οταν με είχαν ρωτήσει τι μουσική θα ήθελα να παίζει στην κηδεία μου, είπα το ‘Knock, knock, knock on heaven’s door’! Φυσικά, σε εκτέλεση Bob Dylan. Μα, δεν έχω καν καταλάβει πως έχω φτάσει σε αυτή την ηλικία που είμαι τώρα, από πλευράς χρόνου. Φυσικά, έχω υποστεί τη λεηλασία του χρόνου. Παραδέχομαι, καμιά φορά, πως οι πτήσεις του γλυκού πουλιού της νιότης ήταν πολύ υψηλές και ζωηρές, ενώ τώρα πιο γειωμένες, αλλά έχω μάθει να ανακαλύπτω σε κάθε φάση που περνάω μια ομορφιά. Απλώς, δεν είμαι πολύ της αφοσίωσης. Δεν μπορώ να κολλήσω για πολύ σε κάποιο πράγμα. Θέλω να αλλάζω. Αυτό μπορεί να δείχνει μια ανεπάρκεια ή ότι δεν έχω αρχές στη ζωή μου, αλλά δεν πολυσκοτίζομαι γι’ αυτό».

Ιδιοκτησία - Ιθάκη: «Είναι ένα είδος ιδιοκτησίας η Ιθάκη. Το δικό σου αγαπημένο μέρος, στο οποίο θες να επιστρέψεις. Όμως, εγώ δεν είχα ποτέ τίποτα δικό μου. Θυμάμαι μου έλεγε η αγαπημένη ξαδέρφη μου και συνάδελφος, η Λήδα Πρωτοψάλτη, ‘μα, καλά, δεν θες τίποτα δικό σου; Έναν άνθρωπο; Ένα σπίτι;’ Όχι. Τίποτα δικό μου».

Καθρέφτης: «Έχω συναντήσει πάρα πολύ κόσμο, άντρες και γυναίκες, καθρεφτόβιους. Περνάνε όλη τους τη ζωή με το να κοιτάζονται σε έναν καθρέφτη. Ακόμα και όταν νομίζεις ότι σε κοιτάνε στα μάτια, αυτοί καθρεφτίζονται στα γυαλιά ηλίου που φοράς. Έχουμε πολλούς νάρκισσους. Τελευταία και στην πολιτική. Θέλουν να μας απασχολούν 24 ώρες το 24ωρο. Δεν φτάνει που τα κάνουν θάλασσα, θέλουν και να το μοιράζονται μαζί μας. Είναι πολύ ενοχλητικό πράγμα το υπερτροφικό Εγώ. Ειλικρινά, θα ήθελα να έρθει εκείνη η μέρα, όπως στις ταινίες του Δράκουλα, που θα κοιταζόμαστε στον καθρέφτη και δεν θα υπάρχει εκεί το είδωλό μας».

Λάθη: «Ε, καλά! Συνεχώς! Ακαταπαύστως! Γιατί, έχετε την εντύπωση ότι αυτή η παράσταση που κάνουμε τώρα για τον Καβάφη με τον Γιάννη Φαλκώνη, όλη αυτή η προετοιμασία τριών ετών, που αποβλέπει; Μα, στο επόμενο λάθος. Και όπως λέει ο υπέροχος Μπέκετ: ‘Απότυχε ξανά, θα αποτύχεις καλύτερα. Κάθε φορά να αποτυγχάνεις’. Δεν με τρομάζουν καθόλου τα λάθη μου. Ναι, γεμάτος λάθη».

Ματαιοδοξία - Ματαιότητα: «Η ματαιοδοξία και η ματαιότητα, ευτυχώς, με επισκέφτηκαν νωρίς. Και ξέρετε, αυτές οι κυρίες είναι πολύ φίνες όταν σου παρουσιάζονται, ανάμεσα σε πολύ λαμπερά παραφερνάλια. Όταν ήμουν στη Νέα Υόρκη και έβλεπα διάφορες διασημότητες τη μια βραδιά να λάμπουνε και την άλλη να είναι Βατερλό υπαρξιακό και να καταρρέουν στο διπλανό κάθισμα, ε, τότε αποφάσισα ότι δεν χρειάζεται να βιάζομαι να θριαμβολογήσω για οτιδήποτε. Εξ ου και ο τίτλος του τρίτου μου βιβλίου ‘Πανωλεθρίαμβος’».

Νισάφι: «Σε αυτή τη χώρα, το λέμε αρκετά συχνά, αλλά δεν είδα να ιδρώνει και κανενός το αυτί. Οπότε, ας πάψουμε να λέμε πλέον ‘νισάφι’. Βέβαια, υπάρχουν στιγμές που ξεσπάω και λέω, ‘Αμάν, βρε παιδιά, συνέλθετε! Υπάρχει και ένα όριο στον πολιτισμό! Πρέπει όλα να τα τσακίσετε και να τα διαλύσετε; Τόσο πολύ σας ελκύει η καταστροφή;’ Υπάρχει ένα θέμα σε αυτόν τον τόπο με την καταστροφή. Ακόμα και η ψυχαγωγία μας είναι σαν να παρακολουθούμε ένα έπος καταστροφής. Πας στο σινεμά, η μία ταινία συναγωνίζεται την άλλη στον ζόφο. Πας στο θέατρο, ειδικά τώρα με το μεταμοντέρνο όπου anything goes, ε, καλά, βλέπεις τέρατα. Πας να κοιτάξεις γύρω σου, στην καθημερινότητα, ο βανδαλισμός των δημόσιων χώρων είναι άνευ προηγουμένου. Μου κάνει τρομερή εντύπωση. Δεν το καταλαβαίνω. Και δεν μπορώ να συμμεριστώ τις απόψεις κάποιων διανοούμενων οι οποίοι, κατά κάποιον τρόπο, υπερασπίζονται αυτή την καταστροφική μανία. Δεν ξέρω, εγώ πιστεύω στην ήρεμη, ομαλή μεταρρύθμιση».

Ξαποστέλλω: «Οποτε στο δρόμο μου προκύπτει κάποιο γκρίζο σύννεφο, συνηθίζω να ρίχνω μια κομψή κλωτσιά, να πάει από κει που ‘ρθε και συνεχίζω απτόητος, συχνά στην ερημιά, αλλά με χάρη. Αυτό είναι το δικό μου ξαποστέλλω».

Όνειρα: «Το όνειρο που έβλεπα συχνά ήταν το να γίνομαι αόρατος για να μπορώ να μπαινοβγαίνω σε κρεβατοκάμαρες κοριτσιών. Έτσι ξεκίνησε αυτό το όνειρο. Μετά εξελίχθηκε, και μεταφερόμουν, διακτινιζόμουν, αόρατος πάντα, σε διάφορα μέρη. Κάνω πολλά ταξίδια στα όνειρά μου».

Πολιτισμός: «Η καθημερινή μας συμπεριφορά δείχνει οτιδήποτε άλλο παρά πολιτισμό. Το πρώτο πράγμα που ταλαιπωρείται είναι η γλώσσα. Λέει ο καθένας ό,τι του κατέβει. Βέβαια, ό,τι είναι να μείνει, θα μείνει. Αλλά χρειάζονται αντοχές και ψυχραιμία, που δεν τα έχουμε πάντα. Να, εγώ είχα πει κάποτε ότι θα σταματήσω το θέατρο, γιατί είχα κουραστεί, γιατί δεν είχα κανένα λόγο να υπερασπίζομαι πλέον τα καθάρματα των κλασικών, όλους αυτούς που δολοφονούν τις μανάδες τους, στραγγαλίζουν τους πατεράδες τους, εξολοθρεύουν τους αντιπάλους τους για να καθίσουν στον θρόνο τους και να τους πάρουν την εξουσία. Αμάν, πια! Ήθελα να αγιάσω. Αλλά αγιοσύνη δεν χρωστώ. Όπως οι ήρωες του Μπέκετ. Το βράδυ, δεν θα έρθει ο Γκοντό, αλλά αυτοί είναι εκεί, πιστοί στο ραντεβού τους με το κείμενο».

Ροή: «Είναι ωρρρραίο να υπάρρρρχει ρρρρροή. Και ‘ρερητόρευκα το ρω το ρερητορευμένο’». Σημείο Μηδέν: «Α, ναι, να ευχόμαστε στους ανθρώπους, στα γενέθλιά τους, αντί να τα εκατοστίσουν, να τα μηδενίσουν. Να παραμένουν νέοι δηλαδή. Κόντρα στη βαρεμάρα και την ανημπόρια του χρόνου που περνάει. Αμέ, γιατί όχι;»

Ταυτότητα: «Η ταυτότητα έχει απολεσθεί εδώ και πολύ καιρό και, πιστέψτε με, δεν τραβάω κανένα ζόρι. Όποια θέλει ας είναι. Ποτέ δεν με ενδιέφερε ποια θα είναι η ταυτότητά μου. Επειδή μικρός μεγάλωσα ανάμεσα σε γυναίκες, τις αδερφές, τη μητέρα, τη γιαγιά και κάποια θεία, καθώς η πατρική φιγούρα απουσίαζε, γιατί έκανε τις δικές του μπερμπαντιές –και πολύ καλά έκανε, ήμουν ο πρίγκιπάς τους. Οπότε, αργότερα, στο σχολείο, στο φροντιστήριο, στις καφετέριες, μου ήταν πολύ φυσικό να έχω παρτίδες με τα κορίτσια. Το γκομενικό πήγαινε μαζί με τη φιλία. Πολύ αργότερα, ο τύπος μου απέκτησε όνομα και κατηγορία: metrosexual. Ο άντρας, δηλαδή, της μητρόπολης που μοιράζεται με τη γυναίκα του το κρεβάτι, τις συζητήσεις, τα ψώνια, τα πάντα».

Υγεία: «Σοβαρό θέμα, το οποίο δεν το σκέφτεται κανείς όσο είναι νέος. Είχα μια περιπέτεια με την υγεία μου κάποια στιγμή. Πρέπει να πω ότι δεν τρομοκρατήθηκα. Μάλλον την αντιμετώπισα με κάποια αδιαφορία. Ξέρεις, άμα έχεις ζήσει πολλά, έχεις βρεθεί σε αρκετές ζόρικες καταστάσεις, το τίμημα της επιβίωσης, που είσαι ακόμα ζωντανός και χαίρεσαι, είναι ίσως η αδιαφορία. Δεν ιδρώνει το αυτί μου εύκολα. Ξέρω ότι όλα περνάνε. Και αυτή η κρίση που ζούμε τώρα θα περάσει. Βέβαια, θα αφήσει πίσω της εκθαμβωτικές ασχήμιες, αλλά και μεγαλειώδη πράγματα».

Φοβάμαι: «Φοβάμαι μην επικρατήσει το ατσούμπαλο, οι ΚΔΟΑ, η Σοβιετία, η συνδικαλαρία, όλα αυτά τα πράγματα. Γιατί όλα αυτά συνεπάγονται μια βία, μια κακομαθημενιά. Όμως, στο τέλος, πάντα κάτι γίνεται και τα πράγματα αποκαθίστανται, ισορροπούν».

Φφφφ: «Φυσάς και φεύγουν τα πάντα! Σβήνουν κεριά, εξαφανίζονται οι έγνοιες και οι ασχήμιες».

Χρήματα: «Όταν ήμουν νέος –και ήμουν και κατά της εργασίας, υπήρχαν μεγάλες περίοδοι που το χρήμα με απέφευγε συστηματικά. Κάποια στιγμή μετά, όταν άρχισα να κάνω καλά τη δουλειά μου, να είμαι συνεπής σε αυτό που κάνω, το χρήμα ήρθε από μόνο του. Δεν μιλάω, βέβαια, για υπερβολικά χρήματα, που έτσι και αλλιώς δεν ήταν μέσα στο σύστημά μου. Να, ένα ταξίδι, ένα δώρο σε μία φίλη, μία αγορά, μια βοήθεια σε κάποιον, τέτοια πράγματα».

Χρόνος: «Ο χαμένος χρόνος είναι, εντέλει, ξανακερδισμένος».

Ψέματα - Ψιμύθια: «Είναι τόσο χαριτωμένα μερικά! Ποιος δεν έχει πει ψέματα; Ποιος δεν έχει βάλει ένα ψιμύθιο, γιατί δεν θέλει μεγαλώνοντας να είναι ένα περιφερόμενο ερείπιο; Μου αρέσουν πολύ κάτι ηλικιωμένες κυρίες, πολύ καλοδιατηρημένες, κυρίως στην βόρεια και κεντρική Ευρώπη, που δεν έχουν εγκαταλείψει την κοκεταρία και το λούσο, αλλά με επίγνωση της ηλικίας τους. Παλιά, στο Κολωνάκι, στο Βυζάντιο ή στον Μπόκολα, σύχναζαν κάτι κυρίες με τουίντ ταγιέρ, λουλακί μαλλί και γαλλικά μεσοπολέμου, σε σημείο που ακόμα και αρχαιοελληνικές φράσεις είχαν γαλλικό αξάν. Ευσι, το «μολών λαβέ» γινόταν ‘molant lavée’».

��ραίοι Έλληνες: «Η Ελλάδα, από την αρχαιότητα, έχει παράδοση στους ωραίους Έλληνες και σπάνια στις ωραίες γυναίκες. Στη Νέα Υόρκη, μου είχε κάνει εντύπωση που τα πορτοφόλια κάποιων μποέμ, gay τύπων στόλιζαν φωτογραφίες κάποιων αγοριών από την Ελλάδα. Αφού, όμως, μιλάμε για ωραίους Έλληνες, δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στον Φοίβο Ραζή. Η παρουσία του έχει καταγραφεί στην ‘Ηλέκτρα’ του Κακογογιάννη, στον ρόλο του Αίγισθου, με την Ειρήνη Παππά, την Αλέκα Κατσέλη και τον Γιάννη Φέρτη. Ο Ραζής έπαιζε χαρτιά με τους ντε Ρόθτσιλντ και την Γκρέτα Γκάρμπο, ήταν στην παρέα του Ζαν Κοκτό και του Ζαν Μαρέ, γιατί είχε εκτιμηθεί πολύ η ομορφιά του. Εγώ, πάλι, προτιμώ τους ωραίους τύπους, τους κοσμοπολίτες, τους χιουμορίστες, τους ευαίσθητους, τις γυναίκες που ανταποκρίνονται με γενναιοδωρία στα καλέσματά μου και είναι έτοιμες για περιπέτειες. Κι εγώ αυτό ήθελα να γίνω μεγαλώνοντας: ένας ωραίος τύπος. Ούτε κανένας όμορφος καρδιοκατακτητής, ούτε ο σούπερ επαγγελματίας που δρέπει δάφνες στη δουλειά του. Απλώς, ένας ωραίος τύπος που απολαμβάνει τον χρόνο που περνάει».

Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com

[butterfly-28-namjoon]

Ένα απόσπασμα για εμένα!

Είμαι τόσο απογοήτευμενη με εμενα και τόσο θυμωμένη μαζί μου. Έχω γίνει τόσο εγωιστρια και με ενοχλεί αυτό.

Αλλά δεν ξέρω τι μου συμβαίνει! Φερομαι τόσο περίεργα και με μισώ τόσο πολύ. Δεν ξέρω γιατί τέτοιο μίσως. Δεν ξέρω γιατί γίνεται όλο αυτό.

Έχω κενά μνήμης. Ξέρω φαίνεται γέλιο. Ξεχνάω τόσο εύκολα, κάνω πράγματα και ύστερα δεν τα θυμάμαι. Όταν όμως βρίσκομαι αντιμέτωπη με αυτά που έκανα δεν ήξερα τι να κάνω πως να αντιδράσω.

Είναι φορές που νιώθω πως ζω σε όνειρο αλλά το θέμα είναι ότι στο όνειρο και να κάνεις λάθος δεν θα σε επηρεάσει γιατί είναι απλά ένα χαζό και ανόητο όνειρο.

Υπάρχει μια γάτα στην γειτονιά μου. Είναι πορτοκαλί με άσπρο τρίχωμα και με κάπως μεγάλο κεφάλι, δεν ξέρω αν είναι αγορι ή κορίτσι αλλά την λατρεύω. Πάντα τόσο μουτρωμενη αλλά είμαι σίγουρη πως είναι σε μεγάλη ηλικία. Είχα να την δω πόσες μέρες μου έλειπε τόσο πολύ χαιρόμουν που την έβλεπα και ένιωθα μια ανακούφιση. Την είδα όμως μετά από τόσες μέρες. Την είδα δεν πρόλαβα να ασχοληθώ μαζί της διότι είχε πίσω άτομα και μπορεί να με σχολίαζαν. Η απλά είμαι υπερβολική και δεν ξέρω τι μου γίνεται.

Όμως, κάθε φορά σκέφτομαι τι θα πούνε οι άλλοι. Δεν πρέπει και το ξερω. Αλλά μου είναι δύσκολο. Δεν πρέπει να σκέφτομαι τόσο πολύ.

Δεν θα έπρεπε να με ενδιαφέρει το τι θα πούνε οι άλλοι, αλλά το τι θα κάνω εγώ. Διότι εγώ είμαι υπεύθυνη για ότι κάνω ,αλλά όπως όλοι μερικές φορές πρέπει να πάρω ευθύνες για αυτά που λέω και κάνω.

Είναι φορές σαν και αυτή που σκέφτομαι πως πριν χρόνια έπρεπε να μην σταματήσω τον ίδιο μου τον εαυτό. Να μην σταματήσω εμένα να βρεθώ στο κενό. Προφανώς και ��κθέτω όλο σχεδόν τον ψυχ��κό μου κόσμο.

Σίγουρα οι περισσότεροι θεωρείται ότι το κάνω για να τραβήξω την προσοχή να με λυπούνται. Αλλά από την στιγμή που ο ίδ��ος μου ο εαυτός λυπάται εμένα δεν χρειάζομαι κάποιον άλλον.

Αν είχα ανάγκη να με λυπηθεί κάποιος θα πατούσα αλλού. Εγώ θέλω απλά να εκφράζομαι όπου θέλω και όπως θέλω, δεν θέλω την λύπηση κανενός. Και όσο για εκείνους που με μισούν πρέπει να κάνουν παρέα με τον άλλον μου εαυτό. Εκεί να δεις μίσως αυτός θέλει να με καταστρέψει.

Αυτός εαυτός με έχει φέρει να κοιτάω το κενό. Και όχι δεν είναι ότι φοβάμαι το θάνατο απλά ξέρω ότι αν τελικά ζήσω θα είναι επώδυνο και φρικτό για να δω εκνευρισμενα πρόσωπα που θα είναι και απογοήτευμενα. Αν φοβόμουν τον θάνατο θα ήταν γέλιο, να παίζω με την νεκρή ψυχή μου. Και εσείς οι άγνωστοι άνθρωποι που φερεστε σε εμένα λες και με ξέρετε από εχθές θα προτιμούσα να μην ασχολείστε με την ύπαρξη μου.

Και κανονικά αν αφήσω τον εαυτό μου να γράψει αυτό ακριβώς που θέλει δεν θα αρέσει σε κανέναν. Και εσύ κωλόπαιδο στο δημοτικό που είπες σε εμένα ότι "κάνεις δεν σε αγαπαει" ενώ ήσουν πάνω στο θρανιο και τριβοσουν στο θρανιο. Μπορώ να πω πως είχες ένα δίκιο.

Αλλά ακου κάτι κωλόπαιδο πήρες ένα σημαντικό φίλο μου ενώ στην αρχή τον κοροϊδεύες. Τον έκανες σαν τα μούτρα σου. Και στράφηκε εναντίον μου και πλέον δεν με θυμάται.

Ωραίο στο άκουσμα ε; Ποτέ δεν με θυμάται κανείς. Ούτε σαν ύπαρξη. Ούτε το όνομα μου. Οπότε λογικό σε βρίσκω να μην με αγαπάει κάνεις, αλλά ίσως δεν το κάνουν επίτηδες ίσως επειδή δεν θυμούνται.

Ναι κοροϊδεύω τον εαυτό μου. Εύχομαι να βρω ένα καλύτερο μέλλον και ας μυρίζει χώμα. Και δεν φοβάμαι το θάνατο. Φοβάμαι την αγάπη που δεν πήρα από άτομα που έδωσα παραπάνω από όσα μπορούσα. Μήπως κωλόπαιδο ήθελες να πεις πως δεν είμαι αξία να κρατήσω ανθρώπους;

Μια κοπέλα ήθελε να σταματήσουμε την παρέα μας για να μην μου καταστρέψει την εφηβεία. Είναι αστείο. Όλα είναι αστεία. Λογικά ήθελε να βγει από την δύσκολη θέση και να ασχοληθεί με εμενα.

Όμως όταν θυμάμαι τις μέρες που κάναμε παρέα. Με πιάνει ένας πόνος στο στήθος. Πλέον φοβάμαι και τους ανθρώπους απλά κάθομαι και δεν μιλάω σε όλους. Μιλάω στους ανθρώπους που δεν θέλω να τους καταστρέψω την ημέρα.

Είχα 6 χρονιά εφιαλτικά. 3 χρονια κοροϊδίας. Και τώρα αλλά 3 χρονια που καταλαβαίνω το πόσο άχρηστη είμαι σε αυτό τον κόσμο.

-Εγώ

[youaremychaos-xx]

Τις προάλλες πέτυχα έναν άνθρωπο,όπου στον οποίο έχω μεγάλη εκτίμηση,τέλος πάντων με ρώτησε τι κάνω και γιατί χάθηκα. Του είπα ότι λόγω δουλειάς και κούρασης δεν βγαίνω πολύ,εκείνος χαμογέλασε,με κοίταξε και με ρώτησε "αν δεν ζήσεις τώρα που είσαι μικρή,πότε θα ζησεις; στα 40 σου;". Δεν του απάντησα απλώς γέλασα,μετά από λίγο τον χαιρέτησα και συνέχισα την βόλτα με το σκύλο μου. Στον δρόμο σκεφτόμουν συνε��ώς την ερώτηση του και ταυτόχρονα συνειδητοποιούσα πόσο δίκιο είχε. Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι στο γεγονός ότι είμαστε νέοι που χάνουν την μισή τους ζωή,πίσω από οθόνες και στην δουλειά. Δεν ζούμε την ζωή μας όπως εμείς θέλουμε και αυτό είναι πραγματικά άσχημο.

Έχουμε ξεχάσει πως είναι να ζεις πραγματικά,για αυτό λοιπόν πάρτε ένα τηλέφωνο έναν φίλο ή μια φίλη σας και κανονίστε να κάνετε κάτι,δεν είναι απαραίτητο να βγείτε βόλτα,μπορείτε να καθίσετε και μέσα αλλά κάντε αυτή την κίνηση. Περάστε χρόνο με την οικογένειά σας,βγάλτε βόλτα τον σκύλο σας.

Αν είστε πληγωμένοι,δυστυχισμένοι ή νιώθετε μόνοι,να ξέρετε πως δεν είναι κακό και πως όλα θα φτιάξουν. Όλοι περνάμε άσχημες φάσεις,μέσα στη ζωή είναι και αυτό και πως θα καταφέρετε να το ξεπεράσετε,είτε μόνοι σας,είτε με βοήθεια.

Δεν είναι κακό να ζητάτε βοήθεια,είτε αυτή είναι επιστημονική ή κάποιου που εμπιστεύεστε.

Κάντε όνειρα και στόχους και βάλτε τα δυνατά σας για να τα πετύχετε,για να μπορέσετε να ζήσετε τη ζωή σας όπως ακριβώς εσείς θέλετε.

Και κάτι τελευταίο,μη τα παρατήσετε ποτέ.

Υ.Γ:Δεν ξέρω αν αυτά που είπα βγάζουν κάποιο νόημα αλλά ελπίζω να καταλάβατε τι ήθελα να πω.♡

[roupoutous--demise]

Και που λεεες, @afhrimadaa @puro-amor. Συνάπτω το επόμενο reblog που απάντησα στη @petamouthnmpurasou και μετά τα βρήκαμε κάπως σε DM (θέλω να πιστεύω) : "Ο καθένας μπορεί να κρίνει ότι θέλει και να ανεβάζει αντιστοίχος ότι γουστάρει, ανοιχτό forum είναι τα socials. Αν θέλεις να τουρλώσεις κώλο κάντο δεν σε σταματάει κανείς, όπως δεν σταματάει και εμένα κανείς να πω τι κάθε μαλακία μου ως προς αυτό. Και αυτό θα κάνω. Κανένα όριο δεν έθεσα σε κανέναν.

Όταν είσαι προετοιμασμεν@ να ανεβάσεις/εκθέσεις τον εαυτό σου στα σόσιαλς να είσαι προετοιμασμέν@ να φας και τη σάτιρα που μπορεί να έρθει με αυτό.

Και ούτε ινστα ασχολούμαι ούτε εδώ με τον οποιοδήποτε "καμαρωτό" και ατενσοχόρι κάνω reblogs, αν και δεν θα έπρεπε να δικαιολογούμε..."

Είμαι σίγουρος λοιπόν ότι θα σας ξυνισει το "ατενσοχόρι" αλλά είναι μια υπερβολικη λέξη για ένα πολύ απλό concept, αυτό του "θέλω προσοχή" που είναι όλο και πιο κοινό φαινόμενο και όλο και πιο πολύ επικροτειτε λες και είναι η νέα ατομική επανάσταση. Ο μονος χαρακτηρισμός που του κολλάει είναι τοξικός ναρσισισμος και αρνούμαι να το δω σαν κάτι παραπάνω από αυτό όσο και αν προσπαθουν τα σοσιαλ να μου περάσουν το αντίθετο. Και δεν μιλάμε για ��τομα που δείχνουν το σώμα τους μόνο αλλά οποιαδήποτε σημείο flexin (δες το νέο μου ρολόι και πόσο ακριβό είναι, δες τι ταξίδι ακριβι πάω εγώ και όχι εσύ, δες σε τι έπαυλη νοίκιασα να μείνω)

Έχωντας δώσει αυτή την εξήγηση τώρα. Όλοι μια χαρά τρέξατε να μιλήσετε για γυναίκες όταν δεν αναφέρθηκα ποτέ μόνο σε αυτές. Μια χαρά λέω και για τους "γαμαω και δέρνω, alpha males" εδώ μέσα και παντού.

@afhrimadaa τώρα εσύ νταξει απλά κραζεις χωρίς να με ξέρεις, έτσι γιατί όχι, θα δικαιολογηθώ. Για καμιά δεν έχει τρέξει το σαλι μου εδώ μέσα ούτε και reblogs και μαλακιες θα δεις ως προς αυτό. Γενικολογείς, αλλά με ένα δίκιο γιατι εδώ μέσα αν υπάρχει ένα πράγμα που επικρατεί plenty είναι λιγούρια και αισχροί "γαμιαδες" με μηδέν σεβασμό στο άτομο, είτε γνωστοί και επώνυμοι ή στα anons. Λογικό λοιπόν να με πάρει το τσουβάλι σαν άλλον έναν σεξιστη κτλ κτλ έτσι πες τα δικά σου όπως λέω και εγω τα δικά μου.

@puro-amor Να μου λείπει ο υποτιμητίκος τόνος ντίβας. Και καλά εσύ πάλι το γυρνάς σε δήθεν φεμινιστικό θέμα που δεν ειναι το συγκεκριμένο. Θα εκτιμήσω οποιονδήποτε "δουλεύει, κάνει χίλια πράγματα και τα καταφέρνει μον@ τ@" άσχετο φύλου. Αλλά εσύ παραμιλας και μου βάζεις λόγια και με βάζεις σε τσουβάλακι και πέτας και τη μαλακία σου "for my girls" λες και είσαι σε κάνα κοινοβούλιο και σε βγάλαν να υπερασπιστείς/εκπροσωπήσεις καμία. Ας μην έχω τη γυναικάρα (με τα δικά σου στάνταρ) δίπλα μου. Δεν γυρεύω κάτι τέτοιο και γενικά χεστηκε η φοράδα στο αλώνι για τα στάνταρ φουσκα που έχετε.

Κάνατε ένα θέμα σάτιρας και μαλακινσης ως προς όλους, σε ένα θέμα ξαφνικά σεξιστικό και προσωπικό. Έτσι λοιπόν απλά συνεχίστε να θίγεται εμένα προσωπικά που δεν με ξέρετε αντί να καταλάβετε· τι λέω, ΠΟΥ στέκει αυτό που λέω και από που μπορεί να προέρχομαι. Δεν ζητώ να συμφωνήσει κανένας μαζί μου, απλά να υπάρχει ένα sliver κατανόησης γιατι δεν είστε χαζοί ούτε μονοδιάστατοι και τα έχετε δει και εσείς... Μη ξεχνάμε, - γιατί δεν μπορεί να είμαι ο μόνος - ότι υπάρχουν και αυτοί που σου στέλνουν στο τσατ να σου πουν μόνο και μόνο να μπεις στο προφίλ τους να κάνεις λαικ τη φώτο που αναβεσανε...

Κανένα συγνώμη και καμιά μετάνοια για ότι λέω. Στις πλατείες να σας γιαουρτοσουνε να πάρετε όσοι προσοχή θέλετε, νούμερα. Ξέρετε ποιοι είστε. ❤️

[ksini-poli]

Μίλησα σε μια φίλη για εκείνη την ημέρα που με βίασαν. Εκείνη μου είπε ένα "πρέπει να το ξεπεράσεις". Μου είπε επίσης ότι στη θέση μου θα το ξεπερνούσε αμέσως. Όταν βρισκόμουν με αυτήν και με μια άλλη φίλη μου είπε "νιώθω τύψεις που δεν της το χεις πει" αναφέρονταν στην φίλη που βρίσκονταν μαζί μας.Είχα σκέψεις αυτοκτονίας για πολύ καιρό. Όταν ζήτησα βοήθεια από κοντινά μου πρόσωπα με αποκάλεσαν δειλή και απαράδεκτη και ότι πρέπει να με διαβάσει παπάς.Έχω κουραστεί πλέον.

Μην την ξαναπείς “φίλη” σου γιατί πολύ απλά δεν είναι! 

Δεν σου αξίζουν άνθρωποι που στο κεφάλι τους αντί για μυαλό έχουν σκατά. 

Πραγματικά έχω πάθει ένα σοκ και είναι τόσα πράγματα που θέλω να σου πω αλλά στο μυαλό μου είναι άνω κάτω οπότε ας προσπαθήσω να τα βάλω σε μια τάξη. 

1. Δεν υπάρχουν “πρέπει” σε τόσο σοβαρά θέματα και ούτε μπορείς να ξέρεις τι θα έκανες σε μια τέτοια περίπτωση. Και όποιος λέει ότι “ααα εγώ θα το ξεπέρναγα” “εγώ θα έκανα το ένα” “εγώ θα έκανα το άλλο” είναι ένας τιτανομέγιστος μαλάκας και όλα αυτά επικές αρλούμπες…δεν ξέρεις τι θα έκανες μέχρι να έρθει εκείνη η στιγμή και να το ζήσεις ο ίδιος και σίγουρα δεν μπορείς να πεις τίποτα σε ένα άνθρωπο που το έχει ζήσει ούτε να τον κρίνεις. 

2. Δεν είσαι υποχρεωμένη να κάνεις τίποτα από ότι σου λένε ούτε να το κάνεις βούκινο στον καθένα…θα το πεις σε όποιον θέλεις και όποτε μπορείς και νιώθεις έτοιμη εσυ και μόνο εσύ! 

3. ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΔΕΙΛΗ ! ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ! ΟΥΤΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΕ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΠΑΠΠΑΣ!  

Όποιοι στο είπαν αυτό θέλουν ένα γερό βρωμόξυλο από την θεσπέσια χερούκλα μου. 

Είναι λογικό να σε επηρεάσει αυτό…Ο βιασμός επηρεάζει τη γυναίκα ή τον άντρα  σωματικά και ψυχολογικά και μπορεί να αφήσει τραύματα ειδικά ψυχολογικά που θα σε βασανίζουν όλη σου την ζωή…. και ξέρω ότι πονάς πολύ και ότι νιώθεις ότι δεν αξίζεις…ή ακόμα και ότι αξίζεις αυτήν την κατάσταση..μάντεψε…ΟΧΙ ΣΟΥ ΑΞΊΖΕΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΖΩΗ ΑΠΌ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ.  

Το χρωστάς στον εαυτό σου για όλες εκείνες τις στιγμές που έπιασες πάτο και έκανες κακό στον εαυτό σου.  

Ξέρω ότι έχεις κουραστεί και ότι δεν έχεις πλέον δυνάμεις…αλλά όσες φορές λέμε ¨δεν αντέχω άλλο” αντέχουμε πολύ περισσότερο από όσο πιστεύουμε. 

Πραγματικά δεν ξέρω τι μπορώ να πω για να σε κάνει να νιώσεις καλύτερα….δεν το έχω ζήσει αυτό…δεν μπορώ να πω πως σε καταλαβαίνω ή ότι ξερω πως νιώθεις…αλλά σαν άνθρωπος που έχω ζήσει 5-10 σκληρά πράγματα θα σου πω και με όλη μου την δύναμη θα ευχηθώ να παλέψεις, να αντέξεις, να σηκωθείς ξανά στα πόδια σου και να κυνηγήσεις το καλύτερο μέλλον. 

Το παρελθόν σου φέρθηκε σκάρτα μα δεν είναι δικαιολογία για να σου στερήσεις το μέλλον… 

Χθες ήταν από τις χειρότερες μέρες της ζωής μου. 

Και ήρθε μια φίλη μου και έγραψε με μαρκαδόρο στον τοίχο μου “ Επειδή το παρελθόν δεν ήταν όπως το ήθελες αυτό δεν σημαίνει ότι το μέλλον δεν μπορεί να είναι καλύτερο από ότι το έχεις φανταστεί” και έχει δίκιο… 

Όσο και αν δεν το πιστεύεις είσαι μια σκληρή, μια δυνατή γυναίκα που άντεξε πολλά και συνεχίζει να αντέχει σε ότι φουρτούνες και αν της έρθουν. 

Για αυτό και θα σηκωθείς στα πόδια σου και θα πετάξεις από την ζωή σου όλους αυτούς τους τοξικούς ανθρώπους.

Θα προχωρήσεις μόνο μπροστά και πλέον το παρελθόν σου δεν θα σου είναι βάρος αλλά ένας βράχος που εξαιτίας του είσαι αυτή η γυναικάρα που είσαι σήμερα. 

Και όταν κάνεις παιδιά είτε αγόρια είτε κορίτσια θα τους μάθεις να σέβονται τους άλλους ανθρώπους… Θα τους μάθεις να σέβονται τις ψυχές και τα σώματα των άλλων αλλά και τα δικά τους. 

Θα βρεις ανθρώπους που θα σε νοιάζονται και θα σε αγαπάνε και θα σε στηρίζουν….και τότε θα γίνεις πιο δυνατή από ποτέ αλλά μέχρι να γίνει αυτό θα μάθεις να είσαι δυνατή μόνη σου! Θα μάθεις να στηρίζεσαι σε εσένα και μόνο εσένα..και τότε θα είμαι ακόμα πιο περήφανη για σένα…ήδη είμαι περήφανη… 

Και για να κλείσω θέλω να πω κάποια πιο γενικά πράγματα για αυτό το θέμα…

Ο βιασμός μπορεί να συμβεί στον καθένα και σίγουρα ΔΕΝ φταίει το θύμα. 

Όταν δεν θέλετε κάτι να λέτε ΌΧΙ. 

Να παλέψετε όσο περισσότερο μπορείτε. 

ΝΑ ΚΑΤΑΓΓΕΙΛΕΤΕ ΟΠΟΙΟΝ ΣΑΣ ΤΟ ΕΚΑΝΕ. 

Αν δεν υπάρχει βοήθεια από το στενό σας κύκλο καλό θα ήταν να ζητήσετε βοήθεια και ψυχολογική υποστήριξη από έναν ειδικό. 

Προσέχετε τι σας βάζουν στα ποτά. 

και άλλα τόσα πράγματα που ήδη τα ξέρετε….

ΌΛΟΙ ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΓΑΜΗΚΟΥΛΕΣ ΤΟΥ ΚΕΡΑΤΑ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΕ ΑΘΩΕΣ ΚΟΠΕΛΕΣ ΚΑΙ ΒΓΑΖΕΤΕ Ο��Α ΤΑ ΑΠΩΘΗΜΕΝΑ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΤΟΥΣ Ή ΟΛΕΣ ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΞΕΚΟΛΙΑΡΕΣ ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΕΤΕ ΑΘΩΑ ΑΓΟΡΑΚΙΑ ΚΑΙ ΒΓΑΖΕΤΕ ΤΑ ΓΟΥΣΤΑ ΣΑΣ ΝΑ ΨΩΦΗΣΕΤΕ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΜΙΖΕΡΙΑ ΟΛΑ ΘΑ ΤΑ ΒΡΕΙΤΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΑΣ. 

σόρρυ για την έκρηξη οργής απλά νευριάζω τόσο πολύ με τέτοιες καταστάσεις που πραγματικά σιχαίνομαι τον κόσμο που ζω ώρες ώρες…. 

[maxmaggr]

Μαρία Φιλίππου: "Ο κορωνοϊός, ίσως, μας έκανε και καλό, είδαμε τι αξίζει και τι όχι"

Μαρία Φιλίππου - Πηγή εικόνας: mylife.com "Από κάθε κακό κάτι καλό  ξεκινάει. Να έχεις τόσο φόβο και τόσο άγχος όσο σε εξυπηρετεί για να μπορείς να λειτουργήσεις. Εάν πάλι δεν μπορείς να λειτουργήσεις, κάθισε σπίτι σου και μάζεψε τα κομμάτια σου, ξανάχτισε το πάζλ του εαυτού σου και προχώρα πάλι. Όταν έρχονται μέρες που δεν νιώθω καλά, πρώτα θέλω είναι να μείνω με τον εαυτό μου να τα βρω λίγο και μετά ζητάω βοήθεια από τους φίλους μου, την αδερφή μου..." Η Μαρία Φιλίππου είναι μια γυναίκα που ο κόσμος απολαμβάνει να παρακολουθεί στην τηλεόραση και στο θέατρο. Η αγαπημένη μας ηθοποιός Μαρία Φιλίππου, που έχει πρωταγωνιστήσει σε τηλεοπτικές σειρές και επιτυχημένες θεατρικές παραστάσεις, μας μίλησε για όλα εκείνα που βιώνει κάθε Έλληνας σήμερα. Από την καθημερινότητα της καραντίνας και τη δική της στάση ζωής στις μέρες που ζούμε μέχρι τους τηλεοπτικούς της ρόλους, η ταλαντούχα ηθοποιός Μαρία Φιλίππου απαντάει σε μια συνέντευξη εφ' όλης της ύλης. Επιμέλεια συνέντευξης: Ιωάννα Ιωαννίδου Πως σας πετυχαίνουμε μετά τη λήξη της καραντίνας; Τι σας έλειψε περισσότερο κατά τη διάρκεια αυτής της δίμηνης  παραμονής στο σπίτι; Πρέπει να σας πω ότι η παραμονή στο σπίτι για εμένα δεν ήταν δύσκολη. Το χάρηκα. Οτιδήποτε μου συμβαίνει προσπαθώ πάντα να βρίσκω τρόπους  να κάνω τη ζωή μου καλύτερη. Έτσι και αυτή τη φορά βρήκα χρόνο να κάνω μια ενδοσκόπηση, να βρίσκομαι περισσότερο με τα παιδιά μου (κάναμε κατασκευές), δεν πέρασα άσχημα. Είμαι και άνθρωπος του σπιτιού βέβαια, που δουλεύοντας πολύ, μου είχε λείψει η ρουτίνα και έτσι η καραντίνα τηρήθηκε με όλους τους νόμους της. Αυτό που μου έλειψε πάρα πολύ ήταν οι δικοί μου άνθρωποι, η αδερφή μου, οι φίλοι μου... Πιστεύετε ότι διανύουμε μια νέα πραγματικότητα με μεγαλύτερη διάρκεια από αυτή που προβλέπεται; Μπορεί και να είναι έτσι. Η ζωή μας έχει αλλάξει ούτως ή άλλως. Αν θέλετε, εκεί που θορυβήθηκα είναι ότι όλος ο πλανήτης βιώνει το ίδιο. Δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα. Δεν είναι κάτι που συμβαίνει στην Ευρώπη αλλά όλος ο πλανήτης είναι κλεισμένος στα σπίτι του. Κάτι σημαίνει αυτό, υπερβήκαμε τα όρια, περάσαμε την κόκκινη γραμμή. Αυτοί που επένδυσαν μόνο σε υλικά αγαθά, ελπίζω να κατάλαβαν �� αν δεν κατάλαβαν ας μην ξεχάσουν ότι η ζωή δεν είναι τίποτα. Ένας  τρόμος μένει μόνο για τους ανθρώπους που έχουν ειδικά ��ροβλήματα υγείας. Βλέπετε, η Ελλάδα στηρίζεται στην οικογένεια, οι ηλικιωμένοι μας σταθήκανε ο ένας δίπλα στον άλλον, απομονώθηκαν. Αυτό δείχνει ότι η οικογένεια λειτουργεί στην Ελλάδα. Επιπλέον, είχαμε την ευτυχία να έχουμε έναν υπέροχο άνθρωπο και επιστήμονα, τον  Σωτήρη Τσιόδρα να μας μιλάει μέσα από ποίηση. Όταν οι επιστήμονες μιλάνε μέσα από τον λόγο ποιητών και συγγραφέων σημαίνει ότι είναι καλλιεργημένοι άνθρωποι. Είχαμε μεγάλη τύχη που είχαμε αυτό τον άνθρωπο στο τιμόνι αυτής της κρίσης. Του οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ. Γρήγορα καταφέραμε να κλειστούμε στα σπίτια και αυτό ήταν θείο δώρο και το οφείλουμε σε αυτόν τον άνθρωπο που καθοδήγησε την κυβέρνηση και η κυβέρνηση το δέχτηκε, δεν  είναι εύκολο, είναι προς τιμή τους. Παρόλο που εμείς οι καλλιτέχνες έχουμε μεγάλο βάρος (επαγγελματικό και οικονομικό) και θα το έχουμε για πολύ καιρό με κλειστά τα θέατρα. Τα πράγματα είναι δύσκολα και θα παραμείνουν δύσκολα για πολύ καιρό. Μαρία Φιλίππου, Πηγή εικόνας: newsit.gr Μιλήσατε για το βάρος που θα επωμιστούν οι καλλιτέχνες, μιλήστε μας περισσότερο για αυτό. Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα, από τον πρωταγωνιστή μέχρι το τελευταίο παιδί που τελείωσε τη σχολή και μπαίνει σήμερα σε ένα θέατρο. Βεβαίως μέσα από ένα εμπόδιο και μια δυσκολία πρέπει να βρούμε τον τρόπο να υπάρξουμε δημιουργώντας μέσα από την τέχνη μας. Δεν παύει ωστόσο να είναι δύσκολο επαγγελματικά. Φανταστείτε ότι για να ανέβει μια παράσταση προγραμματίζεται πολύ νωρίτερα, αναρωτιέμαι πως ένας επαγγελματίας που δύσκολα τα έβγαζε πέρα, με το 40% του κοινού πλέον, πως θα μπορέσει να ανεβάσει μια παράσταση. Εγώ θέλω να είμαι αισιόδοξη, πιστεύω θα βρούμε έναν τρόπο. Το θέατρο είναι ατμόσφαιρα, μαγεία και εύχομαι να μην χάσουμε τη σύνδεση μεταξύ κοινού και ηθοποιών. Έχει ο Θεός. Η ζωή ενός καλλιτέχνη εν μέσω καραντίνας μπορεί να φαντάζει «ιδανική», πολύς χρόνος για σκέψη και έμπνευση, πόσο κοντά στην πραγματικότητα είναι αυτή η εικόνα;  Για να είμαι ειλικρινής, την τέχνη μου τη σκέφτομαι καθημερινά, ωστόσο διάβασα πολύ και μέσα από σπουδαία έργα κλασσικών νιώθω κάθε φορά να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος. Ξέρετε, έχει μια διαφορά η μοναχικότητα από τη μοναξιά. Δεν ένοιωσα μόνη και απομονωμένη γιατί είμαι καλά με τον εαυτό μου, τα έχω βρει μαζί του και αυτό μου έδωσε τη δυνατότητα να κάνω πράγματα που υπό άλλες συνθήκες δεν είχα το χρόνο. Ο χρόνος είναι ανελέητος. Για παράδειγμα, είχα πολύ καιρό να ζυμώσω ψωμί, τώρα ζύμωσα, έκανα πίτες, γλυκά του κουταλιού και μαρμελάδες (γέλια).  Όλα αυτά βέβαια τα έκανα ούτως ή άλλως αλλά θέλω να πω ότι και αυτά είναι η δουλεία ενός καλλιτέχνη. Από εκεί αντλεί δύναμη και γεμίζει η ψυχή του. ��α κορφολογήσεις το βασιλικό, να δεις τα φυτά σου, να τους μιλήσεις. Ο κορωνοϊός, μήπως τελικά μας έκανε καλό, είδαμε τι αξίζει και τι όχι και το λέω πολύ ειλικρινά αυτό. Στρέφοντας την κουβέντα μας στην τηλεοπτική και θεατρική σας καριέρα, ομολογουμένως το «Εμείς και Εμείς» ήταν μια σειρά που αγάπησε το κοινό και ταυτίστηκε με τους πρωταγωνιστές του, τους θεωρούσε οικείους. Κατά τη γνώμη σας, τι συνέβαλε σε αυτή την επιτυχία; (σενάριο, χαρακτήρες, σκηνοθεσία) Αν υπάρχει μια συνταγή για μια επιτυχία είναι να μπορέσει το κοινό να ταυτιστεί με τους χαρακτήρες. Είναι ωραίο ο ήρωας  να είναι ο φίλος σου, ο συγγενής σου, να είσαι εσύ. Αρχικά αυτό οφείλεται στο σενάριο, και επίσης κάτι πολύ σημαντικό είναι αυτό που λέει ο Αριστοτέλης η σύσταση των πραγμάτων, δηλαδή μπορεί να έχεις τους καλύτερους ηθοποιούς, το καλύτερο σενάριο και στο τέλος να μην δέσει η «σαλάτα». Το πιο σημαντικό είναι αυτός που καθοδηγεί μια δουλεία να μπορεί να δέσει όλα τα υλικά μαζί. Έλεγε ο Μινωτής ότι το 90% μιας παράστασης είναι η διανομή, μπορεί να είναι όλοι οι συντελεστές πολύ καλοί αλλά να μην έχουν τον ίδιο κώδικα. Εμείς ήμασταν τότε μια παρέα ήδη από τη σχολή και προστέθηκαν κάποια καινούργια άτομα. Ο  Σπύρος Μεταλληνός και ο Παναγιώτης Αμαραντίδης που έγραφαν το σενάριο, στην ουσία έγραφαν για εμάς, για την παρέα μας, για πράγματα που συνέβαιναν εκείνη την εποχή. Η ταύτιση του κοινού με τους πρωταγωνιστές έγινε διότι ήταν μια παρέα που υπάρχει! Τα τελευταία χρόνια, η τηλεόραση περνάει μια κρίση με όλο και λιγότερες παραγωγές κάθε χρόνο επηρεάζοντας και τη μυθοπλασία. Πλέον γράφονται σενάρια, δημιουργούνται σειρές με τόσο οικείους χαρακτήρες; Βεβαίως. Η κρίση υπήρχε και νωρίτερα όταν δεν γίνονταν δουλειές για οικονομικούς λόγους. Εγώ πιστεύω ότι υπήρχαν και εξακολουθούν να υπάρχουν ωραίες δουλειές. Η δουλειά μας θέλει μεράκι, με απλό και ταπεινό τρόπο να κάνεις την κάνεις σωστά. Ωστόσο, έχει γίνει μια τεράστια ζημιά στα μίντια όταν το κουτσομπολιό το έχουμε αναγάγει σε επιστήμη. Όλο αυτό αρχίζει και χάνεται, περνάει η μπογιά του, παύει να είναι επίκαιρο. Με αποτέλεσμα φεύγοντας να αφήνει ζημιά και αυτή η ζημιά αν προστεθεί μέσα στα χρόνια κάνει κακό. Μαρία Φιλίππου - "Εμείς και εμείς", Πηγή εικόνας: gpop.gr Μετά το ρόλο της Μαρίας στο «Εμείς και Εμείς», ο κόσμος σας αγάπησε και στο ρόλο της Αιμιλίας Σοφοκλέους στο «Έλα στη θέση μου», τι θαυμάζετε σε αυτές τις γυναίκες; Εγώ πιστεύω πάρα πολύ στη γυναικεία ποιότητα και δύναμη χωρίς να σημαίνει ότι δεν αγαπώ το αρσενικό αλλά όσο πιο δυνατό είναι το αρσενικό που έχει μια γυναίκα δίπλα της, τόσο πιο θηλυκή είναι. Λέμε ότι πίσω από ��άθε άντρα βρίσκεται μια σημαντική γυναίκα, το αντίστοιχο ρητό για τις γυναίκες είναι ότι πίσω από κάθε γυναίκα κρύβεται ένας άντρας που τη στηρίζει για να μπορεί να ανθίσει και να λειτουργήσει σε όλα τα επίπεδα. Και μοναχή της να είναι, υπάρχει το ανδρικό πρότυπο. Εγώ μέσα στους χαρακτήρες που καλούμαι  να  υποδυθώ προσπαθώ να βρω στοιχεία από γυναίκες που γνωρίζω καλά ώστε να μου είναι αναγνωρίσιμο. Η Αιμιλία ήταν  μια γυναίκα την οποία πιστεύω ότι γνώριζα καλά. Στο μυαλό μου, την ταύτισα με την Ελλάδα εκείνη την εποχή. Τότε, μικρές επιχειρήσεις διαλυόντουσαν μπροστά στα ξένα συμφέροντα, πολλές  μικρές ελληνικές βιοτεχνίες έκλεισαν για να έρθουν οι μεγαλοεπιχειρήσεις από το εξωτερικό. Η Αιμιλία, λοιπόν, αγαπούσε τους υπαλλήλους της, δεν ήταν ανώνυμα νούμερα αλλά άνθρωποι που γνώριζε. Στη δυσκολία λοιπόν, ίδια ως καπετάνιος μετά το θάνατο του συζύγου της ανέλαβε μια μεγάλη εταιρεία, καθώς και τη στήριξη της οικογένειάς της. Με γνώμονα πάντα την αγάπη και τη δικαιοσύνη, προσπαθούσε να βάλει σε όλα μια τάξη. Δεν θέλω να πιστεύω ότι σε αυτή τη ζωή μόνο οι “killers” επιβιώνουν, γι’ αυτό αγάπησα την Αιμιλία τόσο πολύ, διότι η ίδια δεν είχε ως μότο της «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Δεν διέλυε τα πάντα σαν ένας οδοστρωτήρας για το συμφέρον της. Προτιμούσε να χάσει λίγο ώστε να κρατήσει τους υπαλλήλους μαζί της. Ήταν μια γυναικεία φυσιογνωμία σαν μια αγκαλιά. Θεωρώ ότι ο ρόλος αυτός ήταν ένα δώρο για εμένα, την αγάπησα πάρα πολύ γιατί ήταν μια αγκαλιά για τα παιδιά της. Ίσως αυτή η αγάπη για την Αιμιλία σας δημιούργησε την ανάγκη να ολοκληρώσετε τον κύκλο της στη σειρά; Ίσως. Όταν νιώθεις ότι πια δεν μπορείς να λειτουργήσεις είτε σε ένα ρόλο είτε σε οτιδήποτε καλείσαι να κάνεις, πιστεύω ότι είναι καλύτερα να το αφήσεις  κρατώντας αυτή τη μνήμη. Στο ρόλο αυτό, ένοιωσα ότι δεν μπορούσα να λειτουργήσω. Πως καταφέρνετε να μην ταυτίζεστε με τους ρόλους σας στη συνείδηση του κοινού αλλά αυτό να ταυτίζεται μαζί τους;  Δεν ξέρω να σας το πω εάν ταυτίζομαι ή όχι. Εγώ ξεκινάω πάντα από το μηδέν, διαβάζω πολύ σωστά το σενάριο και προσπαθώ οι λέξεις του ρόλου να γίνουν ζωή. Μπορεί να ταυτίζομαι, κάποια στιγμή ταυτίζομαι. Ο κάθε ρόλος είμαι εγώ, δανείζω το νευρικό μου σύστημα, τη φυσιογνωμία μου, τις κινήσεις μου, οτιδήποτε μπορώ να κάνω για να γίνει αυτός ο άνθρωπος αληθινός. Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι έχω αγαπήσει  όλους τους ρόλους που έχω παίξει πάρα πολύ. Πρέπει να βρεις το δίκιο του ρόλου για να μπορέσεις να τον υπηρετήσεις, διότι μαθαίνεις το λόγο που ενεργεί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, διαφορετικά δεν μπορείς να τον υπερασπιστείς. Μαρία Φιλίππου, Πηγή εικόνας: gossip-tv.gr Στο θέατρο έχετε πρωταγωνιστήσει σε επιτυχ��μένες παραστάσεις κάποιες έχουν χαρακτηριστεί sold out. Γίνεστε πιο απαιτητική  στις επόμενες δουλείες σας μετά από μια επιτυχία; Δεν θα το έλεγα, διότι τα κάρβουνα πια έχουν μπει στη φωτιά. Φέρω αυτό που είμαι. Με τον ίδιο τρόπο που μπορεί να κάνω μια επιτυχία, την επόμενη φορά μπορεί να κάνω και μια αποτυχία και μάλιστα, θέλω να κάνω και αποτυχία. Δηλαδή μου αρέσει τα ρίσκο, δεν μου αρέσει ένας καλλιτέχνης να προχωράει πάντα εκ του ασφαλούς. Έχω το δικαίωμα να κάνω και πράγματα που να μην είναι σωστά και μετά πάλι να επανέλθω, εάν επανέλθω. Οφείλουμε να κάνουμε αυτό που ζητά η ψυχή μας κάθε στιγμή και κάθε φορά. Από κάθε δουλειά αναζητώ ωραίες συνεργασίες και ένα πολύ ωραίο κείμενο. Οτιδήποτε κάνει αίσθηση στο κοινό δέχεται και κριτικές, θετικές ή αρνητικές. Έχετε δεχτεί κριτική που θεωρήσατε άδικη; Ποιος ο λόγος της κριτικής εάν δεν την διαβάσεις; Πρέπει να σας πω ότι διαβάζω τα πάντα. Εάν πέσει στα χέρια μου μια κριτική που είναι κακή δεν θα την πετάξω αλλά θα τη σκεφτώ πολύ καλά. Θέλω να μου λένε τα ελαττώματα μου για να μπορέσω να γίνω καλύτερη. Ένα άλλο σημαντικό σημείο είναι ποιος κρίνει. Ο καθένας μπορεί να έχει τη γνώμη του αλλά διαφέρει ο τρόπος που θα την εκφράσει. Ο καθένας πλέον εάν διαβάσει μια κριτική που είναι κακόβουλη θα το καταλάβει. Τις κακόβουλες κριτικές δεν τις λαμβάνω υπόψη μου. Αυτό που ζητάω  στη ζωή μου γενικότερα, είναι ευγένεια και καλλιέργεια στους ανθρώπους.

Μαρία Φιλίππου, πηγή εικόνας: eretikos.gr Κλείνοντας τη συζήτησή μας, θα σκεφτόσασταν να δημιουργήσετε κάτι δικό σας για την επόμενη σεζόν ή βρίσκεστε σε συζητήσεις; Αυτή τη στιγμή οι συζητήσεις που κάνω είναι πολύ λιγότερες από άλλες χρονιές. Παρόλα αυτά θέλω να σκέφτομαι θετικά. Όσον αφορά εμένα, αν είχα την ανάγκη να εκφραστώ μέσα από ένα δικό μου δημιούργημα θα το έκανα και θα ρίσκαρα μόνο για λόγους δικής μου προσωπικής έκφρασης.  Δεν θα έλεγα ότι είμαι καλή στην οικονομική διαχείριση μιας δουλειάς και είναι προτιμότερο να ξέρουμε που χωλαίνουμε για να προφυλασσόμαστε (γέλια). Read the full article

[maxmaggreece]

Μαρία Φιλίππου: "Ο κορωνοϊός, ίσως, μας έκανε και καλό, είδαμε τι αξίζει και τι όχι"

Μαρία Φιλίππου - Πηγή εικόνας: mylife.com "Από κάθε κακό κάτι καλό  ξεκινάει. Να έχεις τόσο φόβο και τόσο άγχος όσο σε εξυπηρετεί για να μπορείς να λειτουργήσεις. Εάν πάλι δεν μπορείς να λειτουργήσεις, κάθισε σπίτι σου και μάζεψε τα κομμάτια σου, ξανάχτισε το πάζλ του εαυτού σου και προχώρα πάλι. Όταν έρχονται μέρες που δεν νιώθω καλά, πρώτα θέλω είναι να μείνω με τον εαυτό μου να τα βρω λίγο και μετά ζητάω βοήθεια από τους φίλους μου, την αδερφή μου..." Η Μαρία Φιλίππου είναι μια γυναίκα που ο κόσμος απολαμβάνει να παρακολουθεί στην τηλεόραση και στο θέατρο. Η αγαπημένη μας ηθοποιός Μαρία Φιλίππου, που έχει πρωταγωνιστήσει σε τηλεοπτικές σειρές και επιτυχημένες θεατρικές παραστάσεις, μας μίλησε για όλα εκείνα που βιώνει κάθε Έλληνας σήμερα. Από την καθημερινότητα της καραντίνας και τη δική της στάση ζωής στις μέρες που ζούμε μέχρι τους τηλεοπτικούς της ρόλους, η ταλαντούχα ηθοποιός Μαρία Φιλίππου απαντάει σε μια συνέντευξη εφ' όλης της ύλης. Επιμέλεια συνέντευξης: Ιωάννα Ιωαννίδου Πως σας πετυχαίνουμε μετά τη λήξη της καραντίνας; Τι σας έλειψε περισσότερο κατά τη διάρκεια αυτής της δίμηνης  παραμονής στο σπίτι; Πρέπει να σας πω ότι η παραμονή στο σπίτι για εμένα δεν ήταν δύσκολη. Το χάρηκα. Οτιδήποτε μου συμβαίνει προσπαθώ πάντα να βρίσκω τρόπους  να κάνω τη ζωή μου καλύτερη. Έτσι και αυτή τη φορά βρήκα χρόνο να κάνω μια ενδοσκόπηση, να βρίσκομαι περισσότερο με τα παιδιά μου (κάναμε κατασκευές), δεν πέρασα άσχημα. Είμαι και άνθρωπος του σπιτιού βέβαια, που δουλεύοντας πολύ, μου είχε λείψει η ρουτίνα και έτσι η καραντίνα τηρήθηκε με όλους τους νόμους της. Αυτό που μου έλειψε πάρα πολύ ήταν οι δικοί μου άνθρωποι, η αδερφή μου, οι φίλοι μου... Πιστεύετε ότι διανύουμε μια νέα πραγματικότητα με μεγαλύτερη διάρκεια από αυτή που προβλέπεται; Μπορεί και να είναι έτσι. Η ζωή μας έχει αλλάξει ούτως ή άλλως. Αν θέλετε, εκεί που θορυβήθηκα είναι ότι όλος ο πλανήτης βιώνει το ίδιο. Δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα. Δεν είναι κάτι που συμβαίνει στην Ευρώπη αλλά όλος ο πλανήτης είναι κλεισμένος στα σπίτι του. Κάτι σημαίνει αυτό, υπερβήκαμε τα όρια, περάσαμε την κόκκινη γραμμή. Αυτοί που επένδυσαν μόνο σε υλικά αγαθά, ελπίζω να κατάλαβαν ή αν δεν κατάλαβαν ας μην ξεχάσουν ότι η ζωή δεν είναι τίποτα. Ένας  τρόμος μένει μόνο για τους ανθρώπους που έχουν ειδικά προβλήματα υγείας. Βλέπετε, η Ελλάδα στηρίζεται στην οικογένεια, οι ηλικιωμένοι μας σταθήκανε ο ένας δίπλα στον άλλον, απομονώθηκαν. Αυτό δείχνει ότι η οικογένεια λειτουργεί στην Ελλάδα. Επιπλέον, είχαμε την ευτυχία να έχουμε έναν υπέροχο άνθρωπο και επιστήμονα, τον  Σωτήρη Τσιόδρα να μας μιλάει μέσα από ποίηση. Όταν οι επιστήμονες μιλάνε μέσα από τον λόγο ποιητών και συγγραφέων σημαίνει ότι είναι καλλιεργημένοι άνθρωποι. Είχαμε μεγάλη τύχη που είχαμε αυτό τον άνθρωπο στο τιμόνι αυτής της κρίσης. Του οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ. Γρήγορα καταφέραμε να κλειστούμε στα σπίτια και αυτό ήταν θείο δώρο και το οφείλουμε σε αυτόν τον άνθρωπο που καθοδήγησε την κυβέρνηση και η κυβέρνηση το δέχτηκε, δεν  είναι εύκολο, είναι προς τιμή τους. Παρόλο που εμείς οι καλλιτέχνες έχουμε μεγάλο βάρος (επαγγελματικό και οικονομικό) και θα το έχουμε για πολύ καιρό με κλειστά τα θέατρα. Τα πράγματα είναι δύσκολα και θα παραμείνουν δύσκολα για πολύ καιρό. Μαρία Φιλίππου, Πηγή εικόνας: newsit.gr Μιλήσατε για το βάρος που θα επωμιστούν οι καλλιτέχνες, μιλήστε μας περισσότερο για αυτό. Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα, από τον πρωταγωνιστή μέχρι το τελευταίο παιδί που τελείωσε τη σχολή και μπαίνει σήμερα σε ένα θέατρο. Βεβαίως μέσα από ένα εμπόδιο και μια δυσκολία πρέπει να βρούμε τον τρόπο να υπάρξουμε δημιουργώντας μέσα από την τέχνη μας. Δεν παύει ωστόσο να είναι δύσκολο επαγγελματικά. Φανταστείτε ότι για να ανέβει μια παράσταση προγραμματίζεται πολύ νωρίτερα, αναρωτιέμαι πως ένας επαγγελματίας που δύσκολα τα έβγαζε πέρα, με το 40% του κοινού πλέον, πως θα μπορέσει να ανεβάσει μια παράσταση. Εγώ θέλω να είμαι αισιόδοξη, πιστεύω θα βρούμε έναν τρόπο. Το θέατρο είναι ατμόσφαιρα, μαγεία και εύχομαι να μην χάσουμε τη σύνδεση μεταξύ κοινού και ηθοποιών. Έχει ο Θεός. Η ζωή ενός καλλιτέχνη εν μέσω καραντίνας μπορεί να φαντάζει «ιδανική», πολύς χρόνος για σκέψη και έμπνευση, πόσο κοντά στην πραγματικότητα είναι αυτή η εικόνα;  Για να είμαι ειλικρινής, την τέχνη μου τη σκέφτομαι καθημερινά, ωστόσο διάβασα πολύ και μέσα από σπουδαία έργα κλασσικών νιώθω κάθε φορά να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος. Ξέρετε, έχει μια διαφορά η μοναχικότητα από τη μοναξιά. Δεν ένοιωσα μόνη και απομονωμένη γιατί είμαι καλά με τον εαυτό μου, τα έχω βρει μαζί του και αυτό μου έδωσε τη δυνατότητα να κάνω πράγματα που υπό άλλες συνθήκες δεν είχα το χρόνο. Ο χρόνος είναι ανελέητος. Για παράδειγμα, είχα πολύ καιρό να ζυμώσω ψωμί, τώρα ζύμωσα, έκανα πίτες, γλυκά του κουταλιού και μαρμελάδες (γέλια).  Όλα αυτά βέβαια τα έκανα ούτως ή άλλως αλλά θέλω να πω ότι και αυτά είναι η δουλεία ενός καλλιτέχνη. Από εκεί αντλεί δύναμη και γεμίζει η ψυχή του. Να κορφολογήσεις το βασιλικό, να δεις τα φυτά σου, να τους μιλήσεις. Ο κορωνοϊός, μήπως τελικά μας έκανε καλό, είδαμε τι αξίζει και τι όχι και το λέω πολύ ειλικρινά αυτό. Στρέφοντας την κουβέντα μας στην τηλεοπτική και θεατρική σας καριέρα, ομολογουμένως το «Εμείς και Εμείς» ήταν μια σειρά που αγάπησε το κοινό και ταυτίστηκε με τους πρωταγωνιστές του, τους θεωρούσε οικείους. Κατά τη γνώμη σας, τι συνέβαλε σε αυτή την επιτυχία; (σενάριο, χαρακτήρες, σκηνοθεσία) Αν υπάρχει μια συνταγή για μια επιτυχία είναι να μπορέσει το κοινό να ταυτιστεί με τους χαρακτήρες. Είναι ωραίο ο ήρωας  να είναι ο φίλος σου, ο συγγενής σου, να είσαι εσύ. Αρχικά αυτό οφείλεται στο σενάριο, και επίσης κάτι πολύ σημαντικό είναι αυτό που λέει ο Αριστοτέλης η σύσταση των πραγμάτων, δηλαδή μπορεί να έχεις τους καλύτερους ηθοποιούς, το καλύτερο σενάριο και στο τέλος να μην δέσει η «σαλάτα». Το πιο σημαντικό είναι αυτός που καθοδηγεί μια δουλεία να μπορεί να δέσει όλα τα υλικά μαζί. Έλεγε ο Μινωτής ότι το 90% μιας παράστασης είναι η διανομή, μπορεί να είναι όλοι οι συντελεστές πολύ καλοί αλλά να μην έχουν τον ίδιο κώδικα. Εμείς ήμασταν τότε μια παρέα ήδη από τη σχολή και προστέθηκαν κάποια καινούργια άτομα. Ο  Σπύρος Μεταλληνός και ο Παναγιώτης Αμαραντίδης που έγραφαν το σενάριο, στην ουσία έγραφαν για εμάς, για την παρέα μας, για πράγματα που συνέβαιναν εκείνη την εποχή. Η ταύτιση του κοινού με τους πρωταγωνιστές έγινε διότι ήταν μια παρέα που υπάρχει! Τα τελευταία χρόνια, η τηλεόραση περνάει μια κρίση με όλο και λιγότερες παραγωγές κάθε χρόνο επηρεάζοντας και τη μυθοπλασία. Πλέον γράφονται σενάρια, δημιουργούνται σειρές με τόσο οικείους χαρακτήρες; Βεβαίως. Η κρίση υπήρχε και νωρίτερα όταν δεν γίνονταν δουλειές για οικονομικούς λόγους. Εγώ πιστεύω ότι υπήρχαν και εξακολουθούν να υπάρχουν ωραίες δουλειές. Η δουλειά μας θέλει μεράκι, με απλό και ταπεινό τρόπο να κάνεις την κάνεις σωστά. Ωστόσο, έχει γίνει μια τεράστια ζημιά στα μίντια όταν το κουτσομπολιό το έχουμε αναγάγει σε επιστήμη. Όλο αυτό αρχίζει και χάνεται, περνάει η μπογιά του, παύει να είναι επίκαιρο. Με αποτέλεσμα φεύγοντας να αφήνει ζημιά και αυτή η ζημιά αν προστεθεί μέσα στα χρόνια κάνει κακό. Μαρία Φιλίππου - "Εμείς και εμείς", Πηγή εικόνας: gpop.gr Μετά το ρόλο της Μαρίας στο «Εμείς και Εμείς», ο κόσμος σας αγάπησε και στο ρόλο της Αιμιλίας Σοφοκλέους στο «Έλα στη θέση μου», τι θαυμάζετε σε αυτές τις γυναίκες; Εγώ πιστεύω πάρα πολύ στη γυναικεία ποιότητα και δύναμη χωρίς να σημαίνει ότι δεν αγαπώ το αρσενικό αλλά όσο πιο δυνατό είναι το αρσενικό που έχει μια γυναίκα δίπλα της, τόσο πιο θηλυκή είναι. Λέμε ότι πίσω από κάθε άντρα βρίσκεται μια σημαντική γυναίκα, το αντίστοιχο ρητό για τις γυναίκες είναι ότι πίσω από κάθε γυναίκα κρύβεται ένας άντρας που τη στηρίζει για να μπορεί να ανθίσει και να λειτουργήσει σε όλα τα επίπεδα. Και μοναχή της να είναι, υπάρχει το ανδρικό πρότυπο. Εγώ μέσα στους χαρακτήρες που καλούμαι  να  υποδυθώ προσπαθώ να βρω στοιχεία από γυναίκες που γνωρίζω καλά ώστε να μου είναι αναγνωρίσιμο. Η Αιμιλία ήταν  μια γυναίκα την οποία πιστεύω ότι γνώριζα καλά. Στο μυαλό μου, την ταύτισα με την Ελλάδα εκείνη την εποχή. Τότε, μικρές επιχειρήσεις διαλυόντουσαν μπροστά στα ξένα συμφέροντα, πολλές  μικρές ελληνικές βιοτεχνίες έκλεισαν για να έρθουν οι μεγαλοεπιχειρήσεις από το εξωτερικό. Η Αιμιλία, λοιπόν, αγαπούσε τους υπαλλήλους της, δεν ήταν ανώνυμα νούμερα αλλά άνθρωποι που γνώριζε. Στη δυσκολία λοιπόν, ίδια ως καπετάνιος μετά το θάνατο του συζύγου της ανέλαβε μια μεγάλη εταιρεία, καθώς και τη στήριξη της οικογένειάς της. Με γνώμονα πάντα την αγάπη και τη δικαιοσύνη, προσπαθούσε να βάλει σε όλα μια τάξη. Δεν θέλω να πιστεύω ότι σε αυτή τη ζωή μόνο οι “killers” επιβιώνουν, γι’ αυτό αγάπησα την Αιμιλία τόσο πολύ, διότι η ίδια δεν είχε ως μότο της «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Δεν διέλυε τα πάντα σαν ένας οδοστρωτήρας για το συμφέρον της. Προτιμούσε να χάσει λίγο ώστε να κρατήσει τους υπαλλήλους μαζί της. Ήταν μια γυναικεία φυσιογνωμία σαν μια αγκαλιά. Θεωρώ ότι ο ρόλος αυτός ήταν ένα δώρο για εμένα, την αγάπησα πάρα πολύ γιατί ήταν μια αγκαλιά για τα παιδιά της. Ίσως αυτή η αγάπη για την Αιμιλία σας δημιούργησε την ανάγκη να ολοκληρώσετε τον κύκλο της στη σειρά; Ίσως. Όταν νιώθεις ότι πια δεν μπορείς να λειτουργήσεις είτε σε ένα ρόλο είτε σε οτιδήποτε καλείσαι να κάνεις, πιστεύω ότι είναι καλύτερα να το αφήσεις  κρατώντας αυτή τη μνήμη. Στο ρόλο αυτό, ένοιωσα ότι δεν μπορούσα να λειτουργήσω. Πως καταφέρνετε να μην ταυτίζεστε με τους ρόλους σας στη συνείδηση του κοινού αλλά αυτό να ταυτίζεται μαζί τους;  Δεν ξέρω να σας το πω εάν ταυτίζομαι ή όχι. Εγώ ξεκινάω πάντα από το μηδέν, διαβάζω πολύ σωστά το σενάριο και προσπαθώ οι λέξεις του ρόλου να γίνουν ζωή. Μπορεί να ταυτίζομαι, κάποια στιγμή ταυτίζομαι. Ο κάθε ρόλος είμαι εγώ, δανείζω το νευρικό μου σύστημα, τη φυσιογνωμία μου, τις κινήσεις μου, οτιδήποτε μπορώ να κάνω για να γίνει αυτός ο άνθρωπος αληθινός. Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι έχω αγαπήσει  όλους τους ρόλους που έχω παίξει πάρα πολύ. Πρέπει να βρεις το δίκιο του ρόλου για να μπορέσεις να τον υπηρετήσεις, διότι μαθαίνεις το λόγο που ενεργεί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, διαφορετικά δεν μπορείς να τον υπερασπιστείς. Μαρία Φιλίππου, Πηγή εικόνας: gossip-tv.gr Στο θέατρο έχετε πρωταγωνιστήσει σε επιτυχημένες παραστάσεις κάποιες έχουν χαρακτηριστεί sold out. Γίνεστε πιο απαιτητική  στις επόμενες δουλείες σας μετά από μια επιτυχία; Δεν θα το έλεγα, διότι τα κάρβουνα πια έχουν μπει στη φωτιά. Φέρω αυτό που είμαι. Με τον ίδιο τρόπο που μπορεί να κάνω μια επιτυχία, την επόμενη φορά μπορεί να κάνω και μια αποτυχία και μάλιστα, θέλω να κάνω και αποτυχία. Δηλαδή μου αρέσει τα ρίσκο, δεν μου αρέσει ένας καλλιτέχνης να προχωράει πάντα εκ του ασφαλούς. Έχω το δικαίωμα να κάνω και πράγματα που να μην είναι σωστά και μετά πάλι να επανέλθω, εάν επανέλθω. Οφείλουμε να κάνουμε αυτό που ζητά η ψυχή μας κάθε στιγμή και κάθε φορά. Από κάθε δουλειά αναζητώ ωραίες συνεργασίες και ένα πολύ ωραίο κείμενο. Οτιδήποτε κάνει αίσθηση στο κοινό δέχεται και κριτικές, θετικές ή αρνητικές. Έχετε δεχτεί κριτική που θεωρήσατε άδικη; Ποιος ο λόγος της κριτικής εάν δεν την διαβάσεις; Πρέπει να σας πω ότι διαβάζω τα πάντα. Εάν πέσει στα χέρια μου μια κριτική που είναι κακή δεν θα την πετάξω αλλά θα τη σκεφτώ πολύ καλά. Θέλω να μου λένε τα ελαττώματα μου για να μπορέσω να γίνω καλύτερη. Ένα άλλο σημαντικό σημείο είναι ποιος κρίνει. Ο καθένας μπορεί να έχει τη γνώμη του αλλά διαφέρει ο τρόπος που θα την εκφράσει. Ο καθένας πλέον εάν διαβάσει μια κριτική που είναι κακόβουλη θα το καταλάβει. Τις κακόβουλες κριτικές δεν τις λαμβάνω υπόψη μου. Αυτό που ζητάω  στη ζωή μου γενικότερα, είναι ευγένεια και καλλιέργεια στους ανθρώπους.

Μαρία Φιλίππου, πηγή εικόνας: eretikos.gr Κλείνοντας τη συζήτησή μας, θα σκεφτόσασταν να δημιουργήσετε κάτι δικό σας για την επόμενη σεζόν ή βρίσκεστε σε συζητήσεις; Αυτή τη στιγμή οι συζητήσεις που κάνω είναι πολύ λιγότερες από άλλες χρονιές. Παρόλα αυτά θέλω να σκέφτομαι θετικά. Όσον αφορά εμένα, αν είχα την ανάγκη να εκφραστώ μέσα από ένα δικό μου δημιούργημα θα το έκανα και θα ρίσκαρα μόνο για λόγους δικής μου προσωπικής έκφρασης.  Δεν θα έλεγα ότι είμαι καλή στην οικονομική διαχείριση μιας δουλειάς και είναι προτιμότερο να ξέρουμε που χωλαίνουμε για να προφυλασσόμαστε (γέλια). Read the full article

[thepistories]

The comment section.

  Περνώντας μια ελαφρώς σάπια μέρα στο σπίτι, ξέρετε, αυτές που είσαι όλη τη μέρα με το Whiney the Pooh πυζαμάκι σου, πας κουζίνα, έρχεσαι με παξιμάδι στο στόμα, και ξανά πας κουζίνα και ξανα έρχεσαι με μπανάνα στο στόμα, πας ξανά, ωπ, ένα αγριογούρουνο στο στόμα και πας κι έρχεσαι κοκ.

  Επειδή, λοιπόν, επρόκειτο για μία ημέρα φαινόμενο, για τα δικά μου δεδομένα, αποφάσισα να αποτελειώσω αυτή τη σαπίλα κάνοντας απολύτως τίποτα και λιώνοντας ώρες στο διαδίκτυο. Μετά λύπης μου, όμως, κατάλαβα ότι το διαδίκτυο δεν συμφωνεί με την πάρτη μου. Μετά από μόλις μισή ώρα συνειδητοποίησα ότι είχα γίνει έξαλλη. Παρόλα αυτά, συνέχιζα να περιπλανιέμαι στους ιστότοπους και στα social media διαβάζοντας άρθρα, σχόλια, status και όλα τα συναφή. Όταν σας λέω έξαλλη, εννοώ ΕΞΑΛΛΗ! Τι μαλακίες γράφουμε; Τι λέμε; Όλοι μας εννοώ, τα δίποδα. Πόσοι τόνοι κουταμάρας χωράνε σε ένα προφίλ του facebook, σε ένα σχόλιο στο 9gag, σε μια φωτογραφία στο instagram και κυρίως, πόσα κιλά μίσους; Δεν θα σχολιάσω τα duck face, τα “περνάμε τόσο σούπερ-ζήλευετε σκουπίδια”, τα “χέστηκε η φοράδα στ'αλώνι τι φαγητό και τι ποτό κατανάλωσες σήμερα, βρε κεφτέ”, αλλά τη διάχυτη χολή που αβασάνιστα ορισμένοι ξερνάνε όπου βρουν.

 Δεν είμαι άνθρωπος του γενικού, οπότε θα αναφερθώ σε ένα παράδειγμα, το οποίο βέβαια, απ'ότι φαίνεται, αποτελεί τον κανόνα σε αυτή την ξεφτιλισμένη εποχή που ζούμε. Χαζεύοντας στο 9gag για να γελάσει το χειλάκι μου, έπεσα πάνω σε ένα post που είχε σχέση με κάτι αρχαία Ελληνικά. Εν συνεχεία, κατέβηκα στο section με τα σχόλια να γράψω κι εγώ ένα “χαχαχα” μιας κι έκανα λογαριασμό και ήθελα να δώσω το ψηφιακό στίγμα της ύπαρξής μου, που αν κατάλαβα καλά είναι το νέο τρεντ. Ω θεοί! Γιατί το έκανα αυτό; Δύο ανακοπές, τρία εγκεφαλικά και μισό ανεύρυσμα με βρήκανε. Σχολιασμοί όπως “πληρώστε το χρεός σας τεμπέληδες”, “όλη μέρα τρώτε σουβλάκια και πληρώνουμε εμείς για σας αλήτες” και παρεμφερή. Κάποιος δε, από την Αυστραλία, έκανε αναφορά στα περιουσιακά του στοιχεία(εισοδήματα, ακίνητα κτλ) για να του στείλουνε νύφη από Ελλάδα. Έλεγε πώς μια γυναίκα που ψωμολυσσάει αποκλείεται να μην δεχόταν αυτή του την πρόταση βλέποντας τι θα τ��ς παρείχε. Στη συνέχεια, μάλιστα, ξεκίνησε έναν διάλογο με κάποιον από την Αγγλία, που σαν αδερφός έσκυψε πάνω από το πρόβλημά του(εύρεση φτωχομπινιάρας νύφης), και του πρότεινε να απευθυνθεί σε Ρωσίδες που πεινάνε, λέει, πιο πολύ. Ένας Γερμανός πάλι έγραψε, “Είμαι ένας απλός Γερμανός-βλέπω Ελληνικά-πληρώστε το χρέος σας”. Τι σκατά; Είναι σαν να λέμε “Είμαι ένας απλός Εβραίος-βλέπω Γερμανικά-είστε όλοι δολοφόνοι-ναζί”(κρίμα, εγώ τους Γερμανούς-μη με δείρετε-τους συμπαθώ, έχω περάσει πολύ όμορφα εκεί). Ωστόσο να σημειωθεί ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος(δεν άντεξα έκανα stalking) έχει στο προφίλ του να δεσπόζει το meme “Γιατί να μισούμε; Γιατί να μην σεβόμαστε και να αγαπάμε τους άλλους; Να μάθουμε να είμαστε καλύτεροι άνθρωποι. Για τα παιδιά μας!”(χαχαχαχαχα-λογικά αυτοσαρκασμός).

 Τέλος πάντων, επειδή έχω κι ένα πρώην αναρχο-αυτόνομο προφίλ να διατηρήσω, δεν θα αναφερθώ στο ρατσισμό μόνο προς τη χώρα που γεννήθηκα αλλά στο γενικότερο πρόβλημα και σε οριμένα συμπεράσματα, βασισμένα σε αδιάλλακτα τεκμηριωμένες πληροφορίες . Η πλειοψηφία του κόσμου, λοιπόν, θεωρεί τους Ρώσους και τους Ουκρανούς ψωμόλυσσες, τόσο που θα πουλούσαν τις κόρες, τις γυναίκες και τις μανάδες τους για μερικές χιλιάδες δολάρια. Όλοι οι μουσουλμάνοι, ασυζητητί, είναι τρομοκράτες ή εν δυνάμει τρομοκράτες. Οι Κινέζοι δεν είναι άνθρωποι αλλά ρομπότ που τους έχουμε για να δουλεύουνε και όχι να λένε τη γνώμη τους δεξιά κι αριστερά τα σκουλήκια. Οι Τούρκοι, σαφέστατα και είναι αμόρφωτοι γιούφτοι. Οι Αμερικάνοι και οι Γερμανοί(και κάποιοι Βέλγοι αν δεν απατώμαι) δουλεύουν σαν τα σκυλιά και φορολογούνται απάνθρωπα για να πληρώνουν το χρέος των Ελλήνων, οι οποίοι, από την πλευρά τους, όλη μέρα κάθονται και τρώνε σουβλάκια λέγοντας τη φράση “ώπα”. Οι Άγγλοι είναι ένας πνευματικά ανώτερος λαός, οπότε αν δείτε Άγγλο να γράφει κάτι συμφωνείστε ακαριαία χωρίς πολλά πολλά πίρι πίρι, θα έχει σίγουρα δίκιο. Οι Εβραίοι θα κοιτάξουν να απομυζήσουν ότι μπορούν από εσάς χρηματικώς, μην τους εμπιστεύεστε, γι'αυτούς μόνο τα λεφτά έχουν σημασία. Οποιοσδήποτε κατάγεται από Αφρική γνωρίζει να κυνηγάει με δόρατα και τόξα(σκαλισμένα πάντα από τον ίδιο) την τροφή του, γνωρίζει από μαύρη μαγεία και χορεύει συγκεκριμένες μέρες του χρόνου περίτεχνους χορούς καλώντας τη βροχή. Και η λίστα δεν έχει τελειωμό. Θλίβομαι. Πραγματικά θλίβομαι. Ντρέπομαι που ανήκω στην κορυφή της πυραμίδας και δεν γεννήθηκα ένα απλό Κόκερ Σπάνιελ να παίζω με τα ζουλιχτά παιχνίδια μου και να θεωρώ την πιο όμορφη μέρα του κόσμου αυτή που έφαγα κόκαλο μπριτζόλας.

 Ο σεβασμός προέρχεται από την παιδεία κι η παιδεία είναι κάτι που δεν παίρνουμε απαραίτητα από το σπίτι μας ή το σχολείο. Πρέπει να θέλουμε να εμβαθύνουμε. Να διαβάσουμε, να μάθουμε, να απαντήσουμε μόνοι μας ερωτήματα κι όχι να τα παίρνουμε σαν έτοιμη τροφή απ'όπου μας την δίνουν “απλόχερα”. Όλοι εσείς που λέτε ότι τάσσεστε κατά των κρατών, των κυβερνήσεων, των πολιτικών, δεν βλέπετε ότι το μίσος και ο φόβος που σπέρνουν είναι ο τρόπος χειραγώγησής σας από αυτούς; Τόσο εθελοτυφλείτε; Το να σιχαίνεσαι ένα λαό, μια χώρα ή ακόμα και έναν μεμονωμένο άνθρωπο χωρίς να ξέρεις την ιστορία του, τι υπάρχει από πίσω, δεν είναι άτοπο; Τι να πω...πάω να αγοράσω καμιά Ρωσίδα. Γεια σας...

-------------

 It was one of these days that you don't want to do anything. You are home, wearing your Whiney the Pooh pj's and just going back and forth to the kitchen eating anything you find. Back and forth with a toast, back and forth with a banana, back and forth with a wild boar and so on.

 That's a really rare day for me so I decided to embrace it, do absolutely nothing, sit in front of my computer and rot. That was a bad idea. Internet does not agree with me. After only 30 minutes I became furious. But I continued surfing the net and social media, reading articles, comments and status. When I say I became furious I am talking about FURIOUS! What the hell are we writing? What are we talking about? I mean everyone, every human being. How many tons of stupidness fit in a facebook account, a 9gag comment or an instagram picture? And mostly, how much hatred? I'm not talking about posts with duck faces or parties or the ones that “ I don't give a shit about what you are eating or drinking right now dude”. I am talking about the poison that people spit out, without even care or know.

 To be more specific, I will make an example that apparently is the way we treat others nowadays. I was watching memes on 9gag when I chanced upon a post referring to Greece. I found it funny so I went to the comment section to write a “hahaha”. Oh my God! Why did I do that? While reading the comments I had two heart-attacks, three strokes and half of an aneurysm. Comments like “pay your debt you lazy bastards” or “we are paying your debt while you sit all day eating souvlaki”. There was also a guy from Australia that was giving his financial statement because he was looking for a bride from Greece. He wrote that  there was no way, a woman so poor, from a country like this, wouldn't accept this offer. Then another guy from England replied to him saying that in Russia women are poorer so he should better look there for a wife. Someone else from Germany wrote “I am a simple German-I see Greek-Pay your debt”. WTF? It's like saying “I am a simple Jew-I see German-you are all nazis and murderers”. Come on people! I couldn't control myself so I did a little research and I found a meme on his profile saying “Why do we hate? Why we don't respect and love each other? We have to be better for our children.” (hahahaha-I suppose that the meme was sarcastic).

 Anyway, I am going to refer to racism in general, not only for the country I was born in, because I try to preserve an anarchic-freestanding profile that I had in the past. So, it is obvious that there are well founded facts about the conclusions that I will mention underneath. Most of the people believe that Russians and Ukrainians are so poor that would trade their daughters, their wives and their mothers for money. All muslims are terrorists or wanna be terrorists, without a question. The Chinese are robots, not people, they shouldn't talk, just work. The Turks are barbarians and mostly garbage. Poor Americans and Germans(and I think some Belgians) are working like dogs and pay unbearable taxes because of the Greek debt, while Greeks are sitting all day, eating souvlaki and screaming the phrase “opa”. English people have a mental superiority so everybody please, agree with them, they are always right. Jews will take advantage of you, they only care about money, don't trust them. Everyone that comes from Africa knows how to make spears and crossbows, hunts his/her own food, practices black magic and in specific days in a year dances to welcome the rain. And the list goes on and on. I am sad. Truly, deeply sad! I am ashamed to be called human. I wish I was born a Cocker Spaniel, only play with my squeeze toys and be grateful for a bone.

 Respect comes from education. Not only the kind they teach in school or comes from your family. We need to dig deeper. Read, learn, answer questions on our own. All you people who claim to stand against governments and politics are you blind? Can't you see that hatred and fear are the tools they use to manipulate you? To despise an entire nation, a country or even just one person without knowing the history beneath it's completely absurd. That's all I had to say...I'm going to buy a Russian wife now. Bye...

π.

[epikairocom]

Μητσοτάκης: Υπάρχουν ευθύνες για την τραγωδία της Μάνδρας

Μία εβδομάδα πριν από το 11ο συνέδριο του κόμματός του, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μιλώντας σε προσυνεδριακή ημερίδα για το περιβάλλον, είπε ότι το ερχόμενο Σαββατοκύριακο θα σηματοδοτήσει την αφετηρία «της μεγάλης μας διαδρομής για να ξανακάνουμε τη Νέα Δημοκρατία κυβέρνηση σε αυτό τον τόπο και να μπορέσουμε να απαλλαγούμε από τη χειρότερη κυβέρνηση που έχουμε δει από τη μεταπολίτευση και μετά».

Ο πρόεδρος της ΝΔ τόνισε ότι προϋπόθεση για μία εκλογική νίκη τόσο ισχυρή «που θα μας λύσει τα χέρια την επόμενη μέρα», είναι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να πείσει τους πολίτες, όχι μόνο ότι είναι διαφορετικό και καλύτερο από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ότι έχει συγκροτημένο σχέδιο για το πώς θα οδηγήσει την Ελλάδα στην έξοδο από την κρίση.

«Αυτό ακριβώς κάναμε στη διάρκεια όλων των προσυνεδριακών εκδηλώσεών μας», υπογράμμισε ο κ. Μητσοτάκης, ενώ η σημερινή προσυνεδριακή ημερίδα στο Περιστέρι είχε θέμα το Περιβάλλον. «Καταθέσαμε προτάσεις, αναπτύξαμε ιδέες, καλέσαμε ομιλητές οι οποίοι δεν ανήκουν, κατ” ανάγκη στη Νέα Δημοκρατία, επιστήμονες, ανθρώπους και από άλλους πολιτικούς χώρους, ακριβώς για να εμπλουτίσουμε τον πολιτικό μας λόγο. Να μπορέσουμε να παρουσιάσουμε στην ελληνική κοινωνία ένα ολιστικό και συγκροτημένο σχέδιο για το πώς επιτέλους θα βγούμε από την κρίση» προσέθεσε.

«Ξέρετε, πολύ συχνά, όταν μιλάω για τα θέματα του περιβάλλοντος πολλοί πολίτες με πλησιάζουν και μου λένε: “μα καλά, αυτά τα ζητήματα στα οποία αναφέρεσαι, όπως η κλιματική αλλαγή, είναι ζητήματα που θα τα βρούμε κάποια στιγμή ενδεχομένως μπροστά μας στο μέλλον, αλλά το άμεσο πρόβλημά για εμάς είναι οι φόροι, είναι οι συντάξεις, είναι η ανεργία”. Και τους λέω: “ναι, έχετε δίκιο, αυτά είναι τα άμεσα προβλήματα, αλλά καμία οργανωμένη πολιτεία δεν μπορεί να παραγνωρίζει τους μεγάλους μακροπρόθεσμους κινδύνους για τη χώρα”. Και επειδή έγινε ένας ενδιαφέρων παραλληλισμός με την Εθνική “Αμυνα, η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, φίλες και φίλοι, αποτελεί στην ουσία αμυντική πολιτική για τη χώρα διότι συνιστά, η κλιματική αλλαγή, το μεγαλύτερο μακροπρόθεσμο κίνδυνο για τον τόπο μας», ανέφερε ο κ. Μητσοτάκης

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης επισήμανε ότι η κλιματική θα προκαλέσει πολλά περισσότερα ακραία φαινόμενα, όπως αυτό το οποίο, δυστυχώς, είδαμε πριν από λίγες εβδομάδες στη Μάνδρα και το οποίο αδίκως -όπως τόνισε – στοίχισε τη ζωή σε 23 συνανθρώπους μας.

Εξήγησε λοιπόν ότι γι” αυτό χρειάζεται από την Πολιτεία μια τελείως διαφορετική αντιμετώπιση από αυτή που είχαμε μέχρι σήμερα και τα ζητήματα αυτά να μπουν ψηλότερα στην ιεραρχία των πολιτικών προτεραιοτήτων.

Ειδικά για την τραγωδία στη Μάνδρα, είπε ότι αποτελεί παράδειγμα για το τι δεν πρέπει να κάνουμε και για το μέλλον τι πρέπει να κάνουμε.

«Τι ακριβώς πήγε στραβά στη Μάνδρα. Ρέματα τα οποία οδηγούσαν, επί της ουσίας, μέσα στην πόλη, βουνά τα οποία είχαν αποψιλωθεί, αναποτελεσματικός μηχανισμός πολιτικής προστασίας για να ειδοποιηθούν οι άνθρωποι ότι επέρχεται μία μεγάλη φυσική καταστροφή. Όταν πήγα και επισκέφτηκα την Μάνδρα – οι αγαπητοί φίλοι βουλευτές της Περιφέρειας Αττικής γνωρίζουν πολύ καλά τον τόπο αυτό – διαπίστωσα ότι η κατάληξη ενός εκ των δύο ρεμάτων, στα οποία αναφέρθηκε η παρουσίαση, του ρέματος Αγίας Αικατερίνης, ήταν στην ουσία, όχι η πόλη, αλλά το νηπιαγωγείο της Μάνδρας», συνέχισε και ξεκαθάρισε πως υπάρχουν συγκεκριμένες πολιτικές ευθύνες γιατί δεν έγιναν τα αντιπλημμυρικά έργα οι οποίες πρέπει να αναληφθούν.

«Οι μελέτες ήταν έτοιμες και οι πόροι υπήρχαν», πρόσθεσε σημειώνοντας ότι υπάρχουν και ζητήματα αρμοδιοτήτων και τρόπου με τον οποίο υλοποιούνται αυτά τα αντιπλημμυρικά έργα αλλά αυτό δεν μπορεί – ανέφερε – να αποτελεί άλλοθι, γιατί ένα απολύτως επιβεβλημένο αντιπλημμυρικό έργο, όπως αυτό της διευθέτησης των δύο ρεμάτων δεν είχε ολοκληρωθεί.

«Πρέπει να ξαναδούμε το πλαίσιο για fast track τέτοιου είδους έργα, ώστε να μπορούμε έργα σε περιοχές υψηλής επικινδυνότητας να τα δρομολογούμε με πολύ μεγάλη ταχύτητα», υπογράμμισε.

«Για αυτό και επαναλαμβάνω ότι εδώ υπάρχουν συγκεκριμένες ευθύνες. Αλλά η δική μας δουλειά δεν είναι μόνο να τις αποδίδουμε. Οι ευθύνες αυτές θα αποδοθούν σε όλα τα επίπεδα. η δική μας δουλειά – και αυτό πιστεύω ότι το εκτιμάτε – είναι να προτείνουμε συγκεκριμένες λύσεις για να μην ξαναζήσουμε τα ίδια φαινόμενα», συνέχισε ενώ δεσμεύτηκε ότι ειδικά για τη Μάνδρα τα μεγάλα αντιπλημμυρικά έργα θα ολοκληρωθούν το συντομότερο δυνατόν «και αν δεν γίνουν από αυτή την κυβέρνηση, θα γίνουν από την επόμενη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας».

Σε ό,τι αφορά το θέμα των αυθαιρέτων, είπε ότι η ΝΔ είχε δρομολογήσει ολοκληρωμένο και συνεκτικό πλαίσιο για την τακτοποίησή τους, το οποίο εξαιρούσε περιπτώσεις αυθαιρέτων που ήταν χτισμένα σε ρέματα ή σε καμένες περιοχές, ή σε ζώνες ιδιαίτερης περιβαλλοντικής προστασίας.

«Το πλαίσιο αυτό ξηλώθηκε από το ΣΥΡΙΖΑ από τότε που ήρθε στην κυβέρνηση», είπε ενώ ανέφερε πως και τα χρήματα του Πράσινου Ταμείου έκαναν φτερά.

«Δεν λέω ότι εξαφανίστηκαν, δεν λέω ότι τα έφαγε κάποιος, αλλά ήρθαν και έπεσαν και αυτά μέσα στον κρατικό προϋπολογισμό με αποτέλεσμα να υπάρχουν πολύ λιγότερα χρήματα για έργα περιβαλλοντικού ισοζυγίου όπως αυτά τα οποία προέβλεπε το Πράσινο Ταμείο στην αρχική του λογική», εξήγησε.

Παράλληλα, είπε ότι η ΝΔ έχει σχέδιο για το πώς θα καταναλώνουμε σταδιακά λιγότερη ενέργεια από λιγνίτη και ανέφερε πως η προστασία του περιβάλλοντος έχει αναπτυξιακή διάσταση.

Μεταξύ άλλων, ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναφέρθηκε και στο έργο του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη το “60 στο Φαράγγι της Σαμαριάς που αποτελεί προστατευόμενη περιοχή.

«Έβλεπε και σε αυτό – επιτρέψτε μου να το πω – πολύ πιο μπροστά από την εποχή του. Στην αν��γκη να προστατευτεί το περιβάλλον, ώστε να αποτελέσει όχι μόνο μια παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές, αλλά μια πηγή πλούτου για τις τοπικές κοινωνίες», συμπλήρωσε αποκαλώντας τα δάση πηγή πλούτου.

Ο κ. Μητσοτάκης έδωσε συγχαρητήρια στην Πυροσβεστική Υπηρεσία και στους εθελοντές, σημειώνοντας ότι το πλαίσιο συνεργασίας μεταξύ της δασικής υπηρεσίας και της πυροσβεστικής πρέπει να θεσμοθετηθεί και να είναι πολύ καλύτερα οργανωμένο απ” ό,τι είναι σήμερα.

«Και βέβαια, πρέπει να γνωρίζουμε τι σημαίνει αναδάσωση, τι σημαίνει αποκατάσταση. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ειδικά για τα πευκοδάση μας η καλύτερη αποκατάσταση είναι η φυσική αποκατάσταση», είπε επίσης ενώ κλείνοντας την ομιλία του αναφέρθηκε στα ζητήματα της πολιτικής προστασίας.

«Δεν νομίζω ότι έχουμε σήμερα μηχανισμό πολιτικής προστασίας ουσιαστικό. Για να το πω πολύ απλά, δεν έχουμε Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας, έχουμε απλά έναν Γραμματέα Πολιτικής Προστασίας. Έχουμε ένα πρόσωπο, το οποίο μπορεί να είναι καλό, μπορεί να μην είναι καλό, που προσπαθεί, συντονίζει. Αλλά μηχανισμό Πολιτικής Προστασίας ουσιαστικά δεν έχουμε», είπε και μίλησε για αναμόρφωσή του.

«Πολύ συχνά δεν είναι και τόσο θέμα πόρων. Διότι πόροι υπάρχουν. Και ευρωπαϊκοί πόροι υπάρχουν. Είναι βασικά θέμα οργάνωσης και καλύτερης συνεργασίας όλων των εμπλεκόμενων φορέων. Και κυρίως καλύτερης συνεργασίας με την Τοπική Αυτοδιοίκηση» τόνισε.

Ολοκληρώνοντας την ομιλία του, ανέβασε τους τόνους της κριτικής του απέναντι στην κυβέρνηση: «Κοιτάξτε, η χώρα πλήρωσε και πληρώνει πολύ ακριβά το πείραμα των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Και θα υπάρχουν απαιτήσεις την επόμενη μέρα. Η Νέα Δημοκρατία θα έρθει να παραλάβει μια δύσκολη κατάσταση. Αλλά δεν έχω καμία απολύτως αμφιβολία και είμαι σίγουρος ότι δεν έχετε και εσείς καμία αμφιβολία, ότι όπως πάντα κάναμε στην ιστορία του κόμματος μας, αυτά τα 43 χρόνια από την ίδρυση της Νέας Δημοκρατίας από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, έτσι και τώρα η Νέα Δημοκρατία θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Θα ανατάξει την Ελλάδα. Θα οδηγήσει την Ελλάδα στην έξοδο από την κρίση. Και θα ξαναφέρει το χαμόγελο πίσω στα χείλη σας, για να μπορέσουμε επιτέλους όλοι να ξαναδούμε το μέλλον με περισσότερη αισιοδοξία».

from epikairo.com http://ift.tt/2C1ydau

[eclecticstarlightblogger]

????????????????????????????????????

????????????????????????????????????

????????????????????????????????????

????????????????????????????????????

????????????????????????????????????

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ κ. ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΞΗΡΑΣ, ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ, ΠΟΥ ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΣΤΗ ΛΗΜΝΟ

19 ΙΟΥΛΙΟΥ 2107

Στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων,

Εδώ στη Λήμνο θέλω να σας μεταφέρω ένα μήνυμα, μήνυμα όλου του Λαού μας, μήνυμα όλων των Δημοκρατικών Πολιτικών Δυνάμεων, μήνυμα προς εσάς: το μήνυμα της υπερηφάνειας Γι’αυτό που είστε. Είμαστε υπερήφανοι για εσάς. Και μήνυμα βαθιάς εκτίμησης. Ναι, εκτίμησης και σεβασμού σε καθέναν από εσάς γιατί έχετε αποδείξει το μεγαλείο της ψυχής, ιδίως αυτές τις κρίσιμες ώρες. Ένα μεγαλείο το οποίο αποτελεί πλέον δίδαγμα για πολλούς.

Σ’αυτό τον χώρο ξέρουμε, σ’αυτή την ακριτική γωνιά που είναι ακριτική γωνιά όχι μόνον της Πατρίδας μας μα και της Ευρώπης, ξέρουμε ότι εσείς είστε οι θεματοφύλακες των συνόρων, οι θεματοφύλακες της εδαφικής ακεραιότητας, οι θεματοφύλακες της εθνικής κυριαρχίας, που είναι σύνορα, έδαφος και κυριαρχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θέλω να γνωρίζετε, ότι σ’αυτόν τον αγώνα που κάνετε, σ’αυτόν τον αγώνα υπεράσπισης της Πατρίδας μας και της Ιστορίας της, αλλά και της Ευρώπης και της Ιστορίας της, έχετε μαζί σας την εκτίμηση όλης της Ευρώπης. Και αυτό είναι κοινός τόπος και έχετε μαζί σας και το δίκιο.

Ο τρόπος που εμείς οι Έλληνες και ως Ευρωπαίοι έχουμε στηρίξει τα εθνικά μας θέματα δεν μπορεί πλέον να αμφισβητείται με κανένα τρόπο. Το Διεθνές Δίκαιο, στο σύνολό του βεβαίως, και το Ευρωπαϊκό κεκτημένο καθορίζουν, ας το πω έτσι, τις συντεταγμένες πάνω στις οποίες τα εθνικά μας θέματα που είναι και ευρωπαϊκά θέματα μπορούμε και πρέπει να τα υποστηρίξουμε. Και αυτό πράττετε εσείς. Αλλά να ξέρετε ότι όλοι αναγνωρίζουν τούτη την στιγμή ότι δεν υπάρχουν ούτε γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο ούτε αμφισβητήσεις οι οποίες κινούνται μεταξύ παραλογισμού και γελοιότητας. Και να θυμάστε κάτι. Το λέω σήμερα συνεχώς και θα το επαναλαμβάνω. Είστε γενναίοι μαχητές γιατί υπερασπίζεστε την αποστολή σας χωρίς να προκαλείτε κανέναν. Απαντάτε στις προκλήσεις όπως τους αρμόζει με το «Μολών λαβέ». Αλλά να θυμάστε ότι εμείς οι Έλληνες ποτέ δεν προκαλέσαμε γιατί δεν θεωρήσαμε ότι η πρόκληση είναι ίδιον της Ιστορίας μας και του χαρακτήρα μας. Απαντάμε όμως, το επαναλαμβάνω για δεύτερη φορά, στις προκλήσεις. Επομένως προς εκείνους οι οποίοι προκαλούν εμείς εξακολουθούμε να λέμε πάντοτε το ίδιο: Η πρόκληση, και ιδίως η αναίτια πρόκληση, είναι ίδιον μικρότητας και ανασφάλειας. Εσείς κάθε άλλο παρά μικροπρεπείς και ανασφαλείς είστε. Γι΄αυτό σας είπα ότι η αποστολή σας είναι αναγνωρισμένη από όλους και στηριγμένη στέρεα στο Διεθνές Δίκαιο.

Συνεχίστε λοιπόν αυτόν τον αγώνα, αυτό τον ευγενή αγώνα που είναι αγώνας για την Πατρίδα μας και την Ιστορία μας, αγώνας για την Ευρώπη, για την Ιστορία της, τον Πολιτισμό της σε αυτή την δύσκολη γωνιά του κόσμου, την δύσκολη γωνιά που η Πατρίδα μας αποδεικνύει καθημερινά ότι είναι η γωνιά της σταθερότητας και της Δημοκρατίας. Είμαστε το όριο της Δύσης και της Ευρώπης. Δεν αποκλείουμε κανέναν από εκείνους που βρίσκονται ανατολικότερα να’ρθουν κοντά μας. Αντιθέτως, τους το ζητάμε, τους προτρέπουμε και τους λέμε ότι είμαστε εδώ να στηρίξουμε την πορεία τους προς την Ευρώπη και ιδίως το λέμε αυτό προς την Τουρκία. Ταυτοχρόνως όμως θέτουμε πάντοτε αυτή την προϋπόθεση, που δεν την θέτουμε μόνο εμείς ως Έλληνες, θέτει ολόκληρη η Ευρώπη: Σεβασμός του Διεθνούς Δικαίου, σεβασμός του Ευρωπαϊκού κεκτημένου. Ο δρόμος είναι ανοιχτός για το μέλλον τους, αλλά πρέπει να σεβαστούν αυτά που είπα. Αν δεν το πράξουν, τον δρόμο τον έφραξαν εκείνοι, όχι εμείς.

Αυτή είναι η πορεία μας. Έτσι θα συνεχίσουμε να πορευόμαστε. Και να θυμάστε η δικαίωση είναι επί θύραις. Φαίνεται από τον τρόπο με τον οποίο η Διεθνής Κοινότητα, η Ευρώπη αντιμετώπισε το ζήτημα του Κυπριακού πρόσφατα στη Γενεύη. Εμείς έτσι θα συνεχίσουμε. Όπως ξεκινήσαμε. Συνεπείς και βεβαίως πιστοί στην Διεθνή Νομιμότητα. Και εσείς έτσι θα συνεχίσετε. Γενναίοι, όπως δίδαξαν οι πρόγονοί μας, όπως εσείς το έχετε βιώσει, όπως εσείς θα το κληροδοτήσετε και στους συναδέλφους σας, εκείνους οι οποίοι θάρθουν. Και ξαναλέω για μία ακόμα φορά: Κάθε φορά που βρίσκομαι μαζί σας, εδώ, ο νους μου και ο νους μας όλων τρέχει σ’εκείνους που έπεσαν κατά την εκτέλεση του καθήκοντος. Δεν τους λησμονάμε ποτέ. Δεν λησμονάμε αυτά που άφησαν πίσω τους. Τις οικογένειες τους, τα παιδιά τους, τους οφείλουμε τον σεβασμό και την μνήμη. Τους οφείλουμε αυτήν την ελάχιστη τιμή, την οποία αξίζουν.

Σας παρακαλώ να μεταφέρετε – το είπα και πριν λίγο, στους συναδέλφους σας, θέλω να το πω και δημόσια περισσότερο εδώ σε όλους σας – μεταφέρετε στις οικογένειές σας την αγάπη και τον σεβασμό μας γι’αυτό το ήθος με το οποίο ζουν μαζί σας. Σας συμπαρίστανται, με τόσο λίγα μέσα, τα οποία δυστυχώς, η κρίση σώρευσε. Γι’αυτό σας είπα δεν είναι μόνο θέμα αγάπης, είναι θέμα σεβασμού. Και αυτό να το αισθάνονται, είναι το λιγότερο το οποίο μπορούμε να κάνουμε από πλευράς Πολιτείας. Αλλά ξέρετε, ακριβώς αυτό το αίσθημα είναι εκείνο που θα μας κάνει να μην ησυχάσουμε μέχρις ότου μπορέσετε εσείς να επιτελείτε την αποστολή σας, αλλά έχοντας εκείνα τα οποία σας ανήκουν για να μπορέσετε και εσείς και οι οικογένειές σας να συνεχίσετε αυτή την μεγάλη πορεία την οποία επιλέξατε να εκτελέσετε αυτή τη μεγάλη αποστολή την οποία συνειδητά επιλέξατε να υπηρετήσετε.

Σας μίλησα από καρδιάς, έτσι το αισθάνομαι, έτσι θα σας μιλώ πάντα. Σας αισθάνομαι τόσο κοντά και θέλω να με αισθάνεσθε σαν έναν από εσάς. Να με αισθανόσασθε έτσι γιατί το έχω ανάγκη και εγώ για την επιτέλεση του καθήκοντός μου. Μην σας φανεί υπερβολικό, παίρνω πολλά παραδείγματα από σας για να ασκήσω τα καθήκοντά μου. Γιατί με τον τρόπο σας, μας διδάσκετε και μας διδάσκετε πολλαπλώς. Εύχομαι να είναι πάντα ο Θεός μαζί σας. Εύχομαι και είμαι βέβαιος, να συνεχίσετε αυτή την λαμπρή σας πορεία για την υπεράσπιση της Πατρίδας. Και εύχομαι ο Θεός να είναι πάντα κοντά σας και να σας ευλογεί. Εις το επανιδείν. Δεν λέω αντίο, εις το επανιδείν, όλοι εδώ την επόμενη φορά. Ευχαριστώ πολύ.-

Φωτογραφίες από την επίσκεψη της ΑΕ Προέδρου της Δημοκρατίας, του ΥΕΘΑ και του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ στη Χίο, το φυλάκιο της Παναγιάς και τη Λήμνο

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ κ. ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΞΗΡΑΣ, ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ, ΠΟΥ ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΣΤΗ ΛΗΜΝΟ 19 ΙΟΥΛΙΟΥ 2107 Στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, Εδώ στη Λήμνο θέλω να σας μεταφέρω ένα μήνυμα, μήνυμα όλου του Λαού μας, μήνυμα όλων των Δημοκρατικών Πολιτικών Δυνάμεων, μήνυμα προς εσάς: το μήνυμα της υπερηφάνειας Γι’αυτό που είστε. Είμαστε υπερήφανοι για εσάς. Και μήνυμα βαθιάς εκτίμησης. Ναι, εκτίμησης και σεβασμού σε καθέναν από εσάς γιατί έχετε αποδείξει το μεγαλείο της ψυχής, ιδίως αυτές τις κρίσιμες ώρες. Ένα μεγαλείο το οποίο αποτελεί πλέον δίδαγμα για πολλούς. Σ’αυτό τον χώρο ξέρουμε, σ’αυτή την ακριτική γωνιά που είναι ακριτική γωνιά όχι μόνον της Πατρίδας μας μα και της Ευρώπης, ξέρουμε ότι εσείς είστε οι θεματοφύλακες των συνόρων, οι θεματοφύλακες της εδαφικής

Φωτογραφίες από την επίσκεψη της ΑΕ Προέδρου της Δημοκρατίας, του ΥΕΘΑ και του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ στη Χίο, το φυλάκιο της Παναγιάς και τη Λήμνο

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ κ. ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΞΗΡΑΣ, ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ, ΠΟΥ ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΣΤΗ ΛΗΜΝΟ 19 ΙΟΥΛΙΟΥ 2107 Στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, Εδώ στη Λήμνο θέλω να σας μεταφέρω ένα μήνυμα, μήνυμα όλου του Λαού μας, μήνυμα όλων των Δημοκρατικών Πολιτικών Δυνάμεων, μήνυμα προς εσάς: το μήνυμα της υπερηφάνειας Γι’αυτό που είστε. Είμαστε υπερήφανοι για εσάς. Και μήνυμα βαθιάς εκτίμησης. Ναι, εκτίμησης και σεβασμού σε καθέναν από εσάς γιατί έχετε αποδείξει το μεγαλείο της ψυχής, ιδίως αυτές τις κρίσιμες ώρες. Ένα μεγαλείο το οποίο αποτελεί πλέον δίδαγμα για πολλούς. Σ’αυτό τον χώρο ξέρουμε, σ’αυτή την ακριτική γωνιά που είναι ακριτική γωνιά όχι μόνον της Πατρίδας μας μα και της Ευρώπης, ξέρουμε ότι εσείς είστε οι θεματοφύλακες των συνόρων, οι θεματοφύλακες της εδαφικής

Φωτογραφίες από την επίσκεψη της ΑΕ Προέδρου της Δημοκρατίας, του ΥΕΘΑ και του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ στη Χίο, το φυλάκιο της Παναγιάς και τη Λήμνο

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ κ. ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΞΗΡΑΣ, ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ, ΠΟΥ ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΣΤΗ ΛΗΜΝΟ 19 ΙΟΥΛΙΟΥ 2107 Στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, Εδώ στη Λήμνο θέλω να σας μεταφέρω ένα μήνυμα, μήνυμα όλου του Λαού μας, μήνυμα όλων των Δημοκρατικών Πολιτικών Δυνάμεων, μήνυμα προς εσάς: το μήνυμα της υπερηφάνειας Γι’αυτό που είστε. Είμαστε υπερήφανοι για εσάς. Και μήνυμα βαθιάς εκτίμησης. Ναι, εκτίμησης και σεβασμού σε καθέναν από εσάς γιατί έχετε αποδείξει το μεγαλείο της ψυχής, ιδίως αυτές τις κρίσιμες ώρες. Ένα μεγαλείο το οποίο αποτελεί πλέον δίδαγμα για πολλούς. Σ’αυτό τον χώρο ξέρουμε, σ’αυτή την ακριτική γωνιά που είναι ακριτική γωνιά όχι μόνον της Πατρίδας μας μα και της Ευρώπης, ξέρουμε ότι εσείς είστε οι θεματοφύλακες των συνόρων, οι θεματοφύλακες της εδαφικής

Φωτογραφίες από την επίσκεψη της ΑΕ Προέδρου της Δημοκρατίας, του ΥΕΘΑ και του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ στη Χίο, το φυλάκιο της Παναγιάς και τη Λήμνο

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ κ. ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΞΗΡΑΣ, ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ, ΠΟΥ ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΣΤΗ ΛΗΜΝΟ 19 ΙΟΥΛΙΟΥ 2107 Στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, Εδώ στη Λήμνο θέλω να σας μεταφέρω ένα μήνυμα, μήνυμα όλου του Λαού μας, μήνυμα όλων των Δημοκρατικών Πολιτικών Δυνάμεων, μήνυμα προς εσάς: το μήνυμα της υπερηφάνειας Γι’αυτό που είστε. Είμαστε υπερήφανοι για εσάς. Και μήνυμα βαθιάς εκτίμησης. Ναι, εκτίμησης και σεβασμού σε καθέναν από εσάς γιατί έχετε αποδείξει το μεγαλείο της ψυχής, ιδίως αυτές τις κρίσιμες ώρες. Ένα μεγαλείο το οποίο αποτελεί πλέον δίδαγμα για πολλούς. Σ’αυτό τον χώρο ξέρουμε, σ’αυτή την ακριτική γωνιά που είναι ακριτική γωνιά όχι μόνον της Πατρίδας μας μα και της Ευρώπης, ξέρουμε ότι εσείς είστε οι θεματοφύλακες των συνόρων, οι θεματοφύλακες της εδαφικής

Φωτογραφίες από την επίσκεψη της ΑΕ Προέδρου της Δημοκρατίας, του ΥΕΘΑ και του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ στη Χίο, το φυλάκιο της Παναγιάς και τη Λήμνο ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ κ. ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΞΗΡΑΣ, ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ, ΠΟΥ ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΣΤΗ ΛΗΜΝΟ 19 ΙΟΥΛΙΟΥ 2107 Στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, Εδώ στη Λήμνο θέλω να σας μεταφέρω ένα μήνυμα, μήνυμα όλου του Λαού μας, μήνυμα όλων των Δημοκρατικών Πολιτικών Δυνάμεων, μήνυμα προς εσάς: το μήνυμα της υπερηφάνειας Γι’αυτό που είστε. Είμαστε υπερήφανοι για εσάς. Και μήνυμα βαθιάς εκτίμησης. Ναι, εκτίμησης και σεβασμού σε καθέναν από εσάς γιατί έχετε αποδείξει το μεγαλείο της ψυχής, ιδίως αυτές τις κρίσιμες ώρες. Ένα μεγαλείο το οποίο αποτελεί πλέον δίδαγμα για πολλούς. Σ’αυτό τον χώρο ξέρουμε, σ’αυτή την ακριτική γωνιά που είναι ακριτική γωνιά όχι μόνον της Πατρίδας μας μα και της Ευρώπης, ξέρουμε ότι εσείς είστε οι θεματοφύλακες των συνόρων, οι θεματοφύλακες της εδαφικής

[thoughtfullyblogger]

????????????????????????????????????

????????????????????????????????????

????????????????????????????????????

????????????????????????????????????

????????????????????????????????????

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ κ. ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΞΗΡΑΣ, ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ, ΠΟΥ ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΣΤΗ ΛΗΜΝΟ

19 ΙΟΥΛΙΟΥ 2107

Στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων,

Εδώ στη Λήμνο θέλω να σας μεταφέρω ένα μήνυμα, μήνυμα όλου του Λαού μας, μήνυμα όλων των Δημοκρατικών Πολιτικών Δυνάμεων, μήνυμα προς εσάς: το μήνυμα της υπερηφάνειας Γι’αυτό που είστε. Είμαστε υπερήφανοι για εσάς. Και μήνυμα βαθιάς εκτίμησης. Ναι, εκτίμησης και σεβασμού σε καθέναν από εσάς γιατί έχετε αποδείξει το μεγαλείο της ψυχής, ιδίως αυτές τις κρίσιμες ώρες. Ένα μεγαλείο το οποίο αποτελεί πλέον δίδαγμα για πολλούς.

Σ’αυτό τον χώρο ξέρουμε, σ’αυτή την ακριτική γωνιά που είναι ακριτική γωνιά όχι μόνον της Πατρίδας μας μα και της Ευρώπης, ξέρουμε ότι εσείς είστε οι θεματοφύλακες των συνόρων, οι θεματοφύλακες της εδαφικής ακεραιότητας, οι θεματοφύλακες της εθνικής κυριαρχίας, που είναι σύνορα, έδαφος και κυριαρχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θέλω να γνωρίζετε, ότι σ’αυτόν τον αγώνα που κάνετε, σ’αυτόν τον αγώνα υπεράσπισης της Πατρίδας μας και της Ιστορίας της, αλλά και της Ευρώπης και της Ιστορίας της, έχετε μαζί σας την εκτίμηση όλης της Ευρώπης. Και αυτό είναι κοινός τόπος και έχετε μαζί σας και το δίκιο.

Ο τρόπος που εμείς οι Έλληνες και ως Ευρωπαίοι έχουμε στηρίξει τα εθνικά μας θέματα δεν μπορεί πλέον να αμφισβητείται με κανένα τρόπο. Το Διεθνές Δίκαιο, στο σύνολό του βεβαίως, και το Ευρωπαϊκό κεκτημένο καθορίζουν, ας το πω έτσι, τις συντεταγμένες πάνω στις οποίες τα εθνικά μας θέματα που είναι και ευρωπαϊκά θέματα μπορούμε και πρέπει να τα υποστηρίξουμε. Και αυτ�� πράττετε εσείς. Αλλά να ξέρετε ότι όλοι αναγνωρίζουν τούτη την στιγμή ότι δεν υπάρχουν ούτε γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο ούτε αμφισβητήσεις οι οποίες κινούνται μεταξύ παραλογισμού και γελοιότητας. Και να θυμάστε κάτι. Το λέω σήμερα συνεχώς και θα το επαναλαμβάνω. Είστε γενναίοι μαχητές γιατί υπερασπίζεστε την αποστολή σας χωρίς να προκαλείτε κανέναν. Απαντάτε στις προκλήσεις όπως τους αρμόζει με το «Μολών λαβέ». Αλλά να θυμάστε ότι εμείς οι Έλληνες ποτέ δεν προκαλέσαμε γιατί δεν θεωρήσαμε ότι η πρόκληση είναι ίδιον της Ιστορίας μας και του χαρακτήρα μας. Απαντάμε όμως, το επαναλαμβάνω για δεύτερη φορά, στις προκλήσεις. Επομένως προς εκείνους οι οποίοι προκαλούν εμείς εξακολουθούμε να λέμε πάντοτε το ίδιο: Η πρόκληση, και ιδίως η αναίτια πρόκληση, είναι ίδιον μικρότητας και ανασφάλειας. Εσείς κάθε άλλο παρά μικροπρεπείς και ανασφαλείς είστε. Γι΄αυτό σας είπα ότι η αποστολή σας είναι αναγνωρισμένη από όλους και στηριγμένη στέρεα στο Διεθνές Δίκαιο.

Συνεχίστε λοιπόν αυτόν τον αγώνα, αυτό τον ευγενή αγώνα που είναι αγώνας για την Πατρίδα μας και την Ιστορία μας, αγώνας για την Ευρώπη, για την Ιστορία της, τον Πολιτισμό της σε αυτή την δύσκολη γωνιά του κόσμου, την δύσκολη γωνιά που η Πατρίδα μας αποδεικνύει καθημερινά ότι είναι η γωνιά της σταθερότητας και της Δημοκρατίας. Είμαστε το όριο της Δύσης και της Ευρώπης. Δεν αποκλείουμε κανέναν από εκείνους που βρίσκονται ανατολικότερα να’ρθουν κοντά μας. Αντιθέτως, τους το ζητάμε, τους προτρέπουμε και τους λέμε ότι είμαστε εδώ να στηρίξουμε την πορεία τους προς την Ευρώπη και ιδίως το λέμε αυτό προς την Τουρκία. Ταυτοχρόνως όμως θέτουμε πάντοτε αυτή την προϋπόθεση, που δεν την θέτουμε μόνο εμείς ως Έλληνες, θέτει ολόκληρη η Ευρώπη: Σεβασμός του Διεθνούς Δικαίου, σεβασμός του Ευρωπαϊκού κεκτημένου. Ο δρόμος είναι ανοιχτός για το μέλλον τους, αλλά πρέπει να σεβαστούν αυτά που είπα. Αν δεν το πράξουν, τον δρόμο τον έφραξαν εκείνοι, όχι εμείς.

Αυτή είναι η πορεία μας. Έτσι θα συνεχίσουμε να πορευόμαστε. Και να θυμάστε η δικαίωση είναι επί θύραις. Φαίνεται από τον τρόπο με τον οποίο η Διεθνής Κοινότητα, η Ευρώπη αντιμετώπισε το ζήτημα του Κυπριακού πρόσφατα στη Γενεύη. Εμείς έτσι θα συνεχίσουμε. Όπως ξεκινήσαμε. Συνεπείς και βεβαίως πιστοί στην Διεθνή Νομιμότητα. Και εσείς έτσι θα συνεχίσετε. Γενναίοι, όπως δίδαξαν οι πρόγονοί μας, όπως εσείς το έχετε βιώσει, όπως εσείς θα το κληροδοτήσετε και στους συναδέλφους σας, εκείνους οι οποίοι θάρθουν. Και ξαναλέω για μία ακόμα φορά: Κάθε φορά που βρίσκομαι μαζί σας, εδώ, ο νους μου και ο νους μας όλων τρέχει σ’εκείνους που έπεσαν κατά την εκτέλεση του καθήκοντος. Δεν τους λησμονάμε ποτέ. Δεν λησμονάμε αυτά που άφησαν πίσω τους. Τις οικογένειες τους, τα παιδιά τους, τους οφείλουμε τον σεβασμό και την μνήμη. Τους οφείλουμε αυτήν την ελάχιστη τιμή, την οποία αξίζουν.

Σας παρακαλώ να μεταφέρετε – το είπα και πριν λίγο, στους συναδέλφους σας, θέλω να το πω και δημόσια περισσότερο εδώ σε όλους σας – μεταφέρετε στις οικογένειές σας την αγάπη και τον σεβασμό μας γι’αυτό το ήθος με το οποίο ζουν μαζί σας. Σας συμπαρίστανται, με τόσο λίγα μέσα, τα οποία δυστυχώς, η κρίση σώρευσε. Γι’αυτό σας είπα δεν είναι μόνο θέμα αγάπης, είναι θέμα σεβασμού. Και αυτό να το αισθάνονται, είναι το λιγότερο το οποίο μπορούμε να κάνουμε από πλευράς Πολιτείας. Αλλά ξέρετε, ακριβώς αυτό το αίσθημα είναι εκείνο που θα μας κάνει να μην ησυχάσουμε μέχρις ότου μπορέσετε εσείς να επιτελείτε την αποστολή σας, αλλά έχοντας εκείνα τα οποία σας ανήκουν για να μπορέσετε και εσείς και οι οικογένειές σας να συνεχίσετε αυτή την μεγάλη πορεία την οποία επιλέξατε να εκτελέσετε αυτή τη μεγάλη αποστολή την οποία συνειδητά επιλέξατε να υπηρετήσετε.

Σας μίλησα από καρδιάς, έτσι το αισθάνομαι, έτσι θα σας μιλώ πάντα. Σας αισθάνομαι τόσο κοντά και θέλω να με αισθάνεσθε σαν έναν από εσάς. Να με αισθανόσασθε έτσι γιατί το έχω ανάγκη και εγώ για την επιτέλεση του καθήκοντός μου. Μην σας φανεί υπερβολικό, παίρνω πολλά παραδείγματα από σας για να ασκήσω τα καθήκοντά μου. Γιατί με τον τρόπο σας, μας διδάσκετε και μας διδάσκετε πολλαπλώς. Εύχομαι να είναι πάντα ο Θεός μαζί σας. Εύχομαι και είμαι βέβαιος, να συνεχίσετε αυτή την λαμπρή σας πορεία για την υπεράσπιση της Πατρίδας. Και εύχομαι ο Θεός να είναι πάντα κοντά σας και να σας ευλογεί. Εις το επανιδείν. Δεν λέω αντίο, εις το επανιδείν, όλοι εδώ την επόμενη φορά. Ευχαριστώ πολύ.-

Φωτογραφίες από την επίσκεψη της ΑΕ Προέδρου της Δημοκρατίας, του ΥΕΘΑ και του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ στη Χίο, το φυλάκιο της Παναγιάς και τη Λήμνο

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ κ. ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΞΗΡΑΣ, ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ, ΠΟΥ ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΣΤΗ ΛΗΜΝΟ 19 ΙΟΥΛΙΟΥ 2107 Στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, Εδώ στη Λήμνο θέλω να σας μεταφέρω ένα μήνυμα, μήνυμα όλου του Λαού μας, μήνυμα όλων των Δημοκρατικών Πολιτικών Δυνάμεων, μήνυμα προς εσάς: το μήνυμα της υπερηφάνειας Γι’αυτό που είστε. Είμαστε υπερήφανοι για εσάς. Και μήνυμα βαθιάς εκτίμησης. Ναι, εκτίμησης και σεβασμού σε καθέναν από εσάς γιατί έχετε αποδείξει το μεγαλείο της ψυχής, ιδίως αυτές τις κρίσιμες ώρες. Ένα μεγαλείο το οποίο αποτελεί πλέον δίδαγμα για πολλούς. Σ’αυτό τον χώρο ξέρουμε, σ’αυτή την ακριτική γωνιά που είναι ακριτική γωνιά όχι μόνον της Πατρίδας μας μα και της Ευρώπης, ξέρουμε ότι εσείς είστε οι θεματοφύλακες των συνόρων, οι θεματοφύλακες της εδαφικής

Φωτογραφίες από την επίσκεψη της ΑΕ Προέδρου της Δημοκρατίας, του ΥΕΘΑ και του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ στη Χίο, το φυλάκιο της Παναγιάς και τη Λήμνο

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ κ. ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΞΗΡΑΣ, ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ, ΠΟΥ ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΣΤΗ ΛΗΜΝΟ 19 ΙΟΥΛΙΟΥ 2107 Στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, Εδώ στη Λήμνο θέλω να σας μεταφέρω ένα μήνυμα, μήνυμα όλου του Λαού μας, μήνυμα όλων των Δημοκρατικών Πολιτικών Δυνάμεων, μήνυμα προς εσάς: το μήνυμα της υπερηφάνειας Γι’αυτό που είστε. Είμαστε υπερήφανοι για εσάς. Και μήνυμα βαθιάς εκτίμησης. Ναι, εκτίμησης και σεβασμού σε καθέναν από εσάς γιατί έχετε αποδείξει το μεγαλείο της ψυχής, ιδίως αυτές τις κρίσιμες ώρες. Ένα μεγαλείο το οποίο αποτελεί πλέον δίδαγμα για πολλούς. Σ’αυτό τον χώρο ξέρουμε, σ’αυτή την ακριτική γωνιά που είναι ακριτική γωνιά όχι μόνον της Πατρίδας μας μα και της Ευρώπης, ξέρουμε ότι εσείς είστε οι θεματοφύλακες των συνόρων, οι θεματοφύλακες της εδαφικής

Φωτογραφίες από την επίσκεψη της ΑΕ Προέδρου της Δημοκρατίας, του ΥΕΘΑ και του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ στη Χίο, το φυλάκιο της Παναγιάς και τη Λήμνο

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ κ. ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΞΗΡΑΣ, ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ, ΠΟΥ ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΣΤΗ ΛΗΜΝΟ 19 ΙΟΥΛΙΟΥ 2107 Στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, Εδώ στη Λήμνο θέλω να σας μεταφέρω ένα μήνυμα, μήνυμα όλου του Λαού μας, μήνυμα όλων των Δημοκρατικών Πολιτικών Δυνάμεων, μήνυμα προς εσάς: το μήνυμα της υπερηφάνειας Γι’αυτό που είστε. Είμαστε υπερήφανοι για εσάς. Και μήνυμα βαθιάς εκτίμησης. Ναι, εκτίμησης και σεβασμού σε καθέναν από εσάς γιατί έχετε αποδείξει το μεγαλείο της ψυχής, ιδίως αυτές τις κρίσιμες ώρες. Ένα μεγαλείο το οποίο αποτελεί πλέον δίδαγμα για πολλούς. Σ’αυτό τον χώρο ξέρουμε, σ’αυτή την ακριτική γωνιά που είναι ακριτική γωνιά όχι μόνον της Πατρίδας μας μα και της Ευρώπης, ξέρουμε ότι εσείς είστε οι θεματοφύλακες των συνόρων, οι θεματοφύλακες της εδαφικής

Φωτογραφίες από την επίσκεψη της ΑΕ Προέδρου της Δημοκρατίας, του ΥΕΘΑ και του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ στη Χίο, το φυλάκιο της Παναγιάς και τη Λήμνο ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ κ. ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΞΗΡΑΣ, ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ, ΠΟΥ ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΣΤΗ ΛΗΜΝΟ 19 ΙΟΥΛΙΟΥ 2107 Στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, Εδώ στη Λήμνο θέλω να σας μεταφέρω ένα μήνυμα, μήνυμα όλου του Λαού μας, μήνυμα όλων των Δημοκρατικών Πολιτικών Δυνάμεων, μήνυμα προς εσάς: το μήνυμα της υπερηφάνειας Γι’αυτό που είστε. Είμαστε υπερήφανοι για εσάς. Και μήνυμα βαθιάς εκτίμησης. Ναι, εκτίμησης και σεβασμού σε καθέναν από εσάς γιατί έχετε αποδείξει το μεγαλείο της ψυχής, ιδίως αυτές τις κρίσιμες ώρες. Ένα μεγαλείο το οποίο αποτελεί πλέον δίδαγμα για πολλούς. Σ’αυτό τον χώρο ξέρουμε, σ’αυτή την ακριτική γωνιά που είναι ακριτική γωνιά όχι μόνον της Πατρίδας μας μα και της Ευρώπης, ξέρουμε ότι εσείς είστε οι θεματοφύλακες των συνόρων, οι θεματοφύλακες της εδαφικής

[greekblogs]

????????????????????????????????????

????????????????????????????????????

????????????????????????????????????

????????????????????????????????????

????????????????????????????????????

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ κ. ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΞΗΡΑΣ, ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ, ΠΟΥ ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΣΤΗ ΛΗΜΝΟ

19 ΙΟΥΛΙΟΥ 2107

Στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων,

Εδώ στη Λήμνο θέλω να σας μεταφέρω ένα μήνυμα, μήνυμα όλου του Λαού μας, μήνυμα όλων των Δημοκρατικών Πολιτικών Δυνάμεων, μήνυμα προς εσάς: το μήνυμα της υπερηφάνειας Γι’αυτό που είστε. Είμαστε υπερήφανοι για εσάς. Και μήνυμα βαθιάς εκτίμησης. Ναι, εκτίμησης και σεβασμού σε καθέναν από εσάς γιατί έχετε αποδείξει το μεγαλείο της ψυχής, ιδίως αυτές τις κρίσιμες ώρες. Ένα μεγαλείο το οποίο αποτελεί πλέον δίδαγμα για πολλούς.

Σ’αυτό τον χώρο ξέρουμε, σ’αυτή την ακριτική γωνιά που είναι ακριτική γωνιά όχι μόνον της Πατρίδας μας μα και της Ευρώπης, ξέρουμε ότι εσείς είστε οι θεματοφύλακες των συνόρων, οι θεματοφύλακες της εδαφικής ακεραιότητας, οι θεματοφύλακες της εθνικής κυριαρχίας, που είναι σύνορα, έδαφος και κυριαρχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θέλω να γνωρίζετε, ότι σ’αυτόν τον αγώνα που κάνετε, σ’αυτόν τον αγώνα υπεράσπισης της Πατρίδας μας και της Ιστορίας της, αλλά και της Ευρώπης και της Ιστορίας της, έχετε μαζί σας την εκτίμηση όλης της Ευρώπης. Και αυτό είναι κοινός τόπος και έχετε μαζί σας και το δίκιο.

Ο τρόπος που εμείς οι Έλληνες και ως Ευρωπαίοι έχουμε στηρίξει τα εθνικά μας θέματα δεν μπορεί πλέον να αμφισβητείται με κανένα τρόπο. Το Διεθνές Δίκαιο, στο σύνολό του βεβαίως, και το Ευρωπαϊκό κεκτημένο καθορίζουν, ας το πω έτσι, τις συντεταγμένες πάνω στις οποίες τα εθνικά μας θέματα που είναι και ευρωπαϊκά θέματα μπορούμε και πρέπει να τα υποστηρίξουμε. Και αυτό πράττετε εσείς. Αλλά να ξέρετε ότι όλοι αναγνωρίζουν τούτη την στιγμή ότι δεν υπάρχουν ούτε γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο ούτε αμφισβητήσεις οι οποίες κινούνται μεταξύ παραλογισμού και γελοιότητας. Και να θυμάστε κάτι. Το λέω σήμερα συνεχώς και θα το επαναλαμβάνω. Είστε γενναίοι μαχητές γιατί υπερασπίζεστε την αποστολή σας χωρίς να προκαλείτε κανέναν. Απαντάτε στις προκλήσεις όπως τους αρμόζει με το «Μολών λαβέ». Αλλά να θυμάστε ότι εμείς οι Έλληνες ποτέ δεν προκαλέσαμε γιατί δεν θεωρήσαμε ότι η πρόκληση είναι ίδιον της Ιστορίας μας και του χαρακτήρα μας. Απαντάμε όμως, το επαναλαμβάνω για δεύτερη φορά, στις προκλήσεις. Επομένως προς εκείνους οι οποίοι προκαλούν εμείς εξακολουθούμε να λέμε πάντοτε το ίδιο: Η πρόκληση, και ιδίως η αναίτια πρόκληση, είναι ίδιον μικρότητας και ανασφάλειας. Εσείς κάθε άλλο παρά μικροπρεπείς και ανασφαλείς είστε. Γι΄αυτό σας είπα ότι η αποστολή σας είναι αναγνωρισμένη από όλους και στηριγμένη στέρεα στο Διεθνές Δίκαιο.

Συνεχίστε λοιπόν αυτόν τον αγώνα, αυτό τον ευγενή αγώνα που είναι αγώνας για την Πατρίδα μας και την Ιστορία μας, αγώνας για την Ευρώπη, για την Ιστορία της, τον Πολιτισμό της σε αυτή την δύσκολη γωνιά του κόσμου, την δύσκολη γωνιά που η Πατρίδα μας αποδεικνύει καθημερινά ότι είναι η γωνιά της σταθερότητας και της Δημοκρατίας. Είμαστε το όριο της Δύσης και της Ευρώπης. Δεν αποκλείουμε κανέναν από εκείνους που βρίσκονται ανατολικότερα να’ρθουν κοντά μας. Αντιθέτως, τους το ζητάμε, τους προτρέπουμε και τους λέμε ότι είμαστε εδώ να στηρίξουμε την πορεία τους προς την Ευρώπη και ιδίως το λέμε αυτό προς την Τουρκία. Ταυτοχρόνως όμως θέτουμε πάντοτε αυτή την προϋπόθεση, που δεν την θέτουμε μόνο εμείς ως Έλληνες, θέτει ολόκληρη η Ευρώπη: Σεβασμός του Διεθνούς Δικαίου, σεβασμός του Ευρωπαϊκού κεκτημένου. Ο δρόμος είναι ανοιχτός για το μέλλον τους, αλλά πρέπει να σεβαστούν αυτά που είπα. Αν δεν το πράξουν, τον δρόμο τον έφραξαν εκείνοι, όχι εμείς.

Αυτή είναι η πορεία μας. Έτσι θα συνεχίσουμε να πορευόμαστε. Και να θυμάστε η δικαίωση είναι επί θύραις. Φαίνεται από τον τρόπο με τον οποίο η Διεθνής Κοινότητα, η Ευρώπη αντιμετώπισε το ζήτημα του Κυπριακού πρόσφατα στη Γενεύη. Εμείς έτσι θα συνεχίσουμε. Όπως ξεκινήσαμε. Συνεπείς και βεβαίως πιστοί στην Διεθνή Νομιμότητα. Και εσείς έτσι θα συνεχίσετε. Γενναίοι, όπως δίδαξαν οι πρόγονοί μας, όπως εσείς το έχετε βιώσει, όπως εσείς θα το κληροδοτήσετε και στους συναδέλφους σας, εκείνους οι οποίοι θάρθουν. Και ξαναλέω για μία ακόμα φορά: Κάθε φορά που βρίσκομαι μαζί σας, εδώ, ο νους μου και ο νους μας όλων τρέχει σ’εκείνους που έπεσαν κατά την εκτέλεση του καθήκοντος. Δεν τους λησμονάμε ποτέ. Δεν λησμονάμε αυτά που άφησαν πίσω τους. Τις οικογένειες τους, τα παιδιά τους, τους οφείλουμε τον σεβασμό και την μνήμη. Τους οφείλουμε αυτήν την ελάχιστη τιμή, την οποία αξίζουν.

Σας παρακαλώ να μεταφέρετε – το είπα και πριν λίγο, στους συναδέλφους σας, θέλω να το πω και δημόσια περισσότερο εδώ σε όλους σας – μεταφέρετε στις οικογένειές σας την αγάπη και τον σεβασμό μας γι’αυτό το ήθος με το οποίο ζουν μαζί σας. Σας συμπαρίστανται, με τόσο λίγα μέσα, τα οποία δυστυχώς, η κρίση σώρευσε. Γι’αυτό σας είπα δεν είναι μόνο θέμα αγάπης, είναι θέμα σεβασμού. Και αυτό να το αισθάνονται, είναι το λιγότερο το οποίο μπορούμε να κάνουμε από πλευράς Πολιτείας. Αλλά ξέρετε, ακριβώς αυτό το αίσθημα είναι εκείνο που θα μας κάνει να μην ησυχάσουμε μέχρις ότου μπορέσετε εσείς να επιτελείτε την αποστολή σας, αλλά έχοντας εκείνα τα οποία σας ανήκουν για να μπορέσετε και εσείς και οι οικογένειές σας να συνεχίσετε αυτή την μεγάλη πορεία την οποία επιλέξατε να εκτελέσετε αυτή τη μεγάλη αποστολή την οποία συνειδητά επιλέξατε να υπηρετήσετε.

Σας μίλησα από καρδιάς, έτσι το αισθάνομαι, έτσι θα σας μιλώ πάντα. Σας αισθάνομαι τόσο κοντά και θέλω να με αισθάνεσθε σαν έναν από εσάς. Να με αισθανόσασθε έτσι γιατί το έχω ανάγκη και εγώ για την επιτέλεση του καθήκοντός μου. Μην σας φανεί υπερβολικό, παίρνω πολλά παραδείγματα από σας για να ασκήσω τα καθήκοντά μου. Γιατί με τον τρόπο σας, μας διδάσκετε και μας διδάσκετε πολλαπλώς. Εύχομαι να είναι πάντα ο Θεός μαζί σας. Εύχομαι και είμαι βέβαιος, να συνεχίσετε αυτή την λαμπρή σας πορεία για την υπεράσπιση της Πατρίδας. Και εύχομαι ο Θεός να είναι πάντα κοντά σας και να σας ευλογεί. Εις το επανιδείν. Δεν λέω αντίο, εις το επανιδείν, όλοι εδώ την επόμενη φορά. Ευχαριστώ πολύ.-

Φωτογραφίες από την επίσκεψη της ΑΕ Προέδρου της Δημοκρατίας, του ΥΕΘΑ και του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ στη Χίο, το φυλάκιο της Παναγιάς και τη Λήμνο

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ κ. ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΞΗΡΑΣ, ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ, ΠΟΥ ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΣΤΗ ΛΗΜΝΟ 19 ΙΟΥΛΙΟΥ 2107 Στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, Εδώ στη Λήμνο θέλω να σας μεταφέρω ένα μήνυμα, μήνυμα όλου του Λαού μας, μήνυμα όλων των Δημοκρατικών Πολιτικών Δυνάμεων, μήνυμα προς εσάς: το μήνυμα της υπερηφάνειας Γι’αυτό που είστε. Είμαστε υπερήφανοι για εσάς. Και μήνυμα βαθιάς εκτίμησης. Ναι, εκτίμησης και σεβασμού σε καθέναν από εσάς γιατί έχετε αποδείξει το μεγαλείο της ψυχής, ιδίως αυτές τις κρίσιμες ώρες. Ένα μεγαλείο το οπ��ίο αποτελεί πλέον δίδαγμα για πολλούς. Σ’αυτό τον χώρο ξέρουμε, σ’αυτή την ακριτική γωνιά που είναι ακριτική γωνιά όχι μόνον της Πατρίδας μας μα και της Ευρώπης, ξέρουμε ότι εσείς είστε οι θεματοφύλακες των συνόρων, οι θεματοφύλακες της εδαφικής

Φωτογραφίες από την επίσκεψη της ΑΕ Προέδρου της Δημοκρατίας, του ΥΕΘΑ και του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ στη Χίο, το φυλάκιο της Παναγιάς και τη Λήμνο

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ κ. ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΞΗΡΑΣ, ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ, ΠΟΥ ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΣΤΗ ΛΗΜΝΟ 19 ΙΟΥΛΙΟΥ 2107 Στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, Εδώ στη Λήμνο θέλω να σας μεταφέρω ένα μήνυμα, μήνυμα όλου του Λαού μας, μήνυμα όλων των Δημοκρατικών Πολιτικών Δυνάμεων, μήνυμα προς εσάς: το μήνυμα της υπερηφάνειας Γι’αυτό που είστε. Είμαστε υπερήφανοι για εσάς. Και μήνυμα βαθιάς εκτίμησης. Ναι, εκτίμησης και σεβασμού σε καθέναν από εσάς γιατί έχετε αποδείξει το μεγαλείο της ψυχής, ιδίως αυτές τις κρίσιμες ώρες. Ένα μεγαλείο το οποίο αποτελεί πλέον δίδαγμα για πολλούς. Σ’αυτό τον χώρο ξέρουμε, σ’αυτή την ακριτική γωνιά που είναι ακριτική γωνιά όχι μόνον της Πατρίδας μας μα και της Ευρώπης, ξέρουμε ότι εσείς είστε οι θεματοφύλακες των συνόρων, οι θεματοφύλακες της εδαφικής

Φωτογραφίες από την επίσκεψη της ΑΕ Προέδρου της Δημοκρατίας, του ΥΕΘΑ και του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ στη Χίο, το φυλάκιο της Παναγιάς και τη Λήμνο ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ κ. ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΞΗΡΑΣ, ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ, ΠΟΥ ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΣΤΗ ΛΗΜΝΟ 19 ΙΟΥΛΙΟΥ 2107 Στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, Εδώ στη Λήμνο θέλω να σας μεταφέρω ένα μήνυμα, μήνυμα όλου του Λαού μας, μήνυμα όλων των Δημοκρατικών Πολιτικών Δυνάμεων, μήνυμα προς εσάς: το μήνυμα της υπερηφάνειας Γι’αυτό που είστε. Είμαστε υπερήφανοι για εσάς. Και μήνυμα βαθιάς εκτίμησης. Ναι, εκτίμησης και σεβασμού σε καθέναν από εσάς γιατί έχετε αποδείξει το μεγαλείο της ψυχής, ιδίως αυτές τις κρίσιμες ώρες. Ένα μεγαλείο το οποίο αποτελεί πλέον δίδαγμα για πολλούς. Σ’αυτό τον χώρο ξέρουμε, σ’αυτή την ακριτική γωνιά που είναι ακριτική γωνιά όχι μόνον της Πατρίδας μας μα και της Ευρώπης, ξέρουμε ότι εσείς είστε οι θεματοφύλακες των συνόρων, οι θεματοφύλακες της εδαφικής

[skandaladiaplokidiafthora]

????????????????????????????????????

????????????????????????????????????

????????????????????????????????????

????????????????????????????????????

????????????????????????????????????

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ κ. ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΞΗΡΑΣ, ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ, ΠΟΥ ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΣΤΗ ΛΗΜΝΟ

19 ΙΟΥΛΙΟΥ 2107

Στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων,

Εδώ στη Λήμνο θέλω να σας μεταφέρω ένα μήνυμα, μήνυμα όλου του Λαού μας, μήνυμα όλων των Δημοκρατικών Πολιτικών Δυνάμεων, μήνυμα προς εσάς: το μήνυμα της υπερηφάνειας Γι’αυτό που είστε. Είμαστε υπερήφανοι για εσάς. Και μήνυμα βαθιάς εκτίμησης. Ναι, εκτίμησης και σεβασμού σε καθέναν από εσάς γιατί έχετε αποδείξει το μεγαλείο της ψυχής, ιδίως αυτές τις κρίσιμες ώρες. Ένα μεγαλείο το οποίο αποτελεί πλέον δίδαγμα για πολλούς.

Σ’αυτό τον χώρο ξέρουμε, σ’αυτή την ακριτική γωνιά που είναι ακριτική γωνιά όχι μόνον της Πατρίδας μας μα και της Ευρώπης, ξέρουμε ότι εσείς είστε οι θεματοφύλακες των συνόρων, οι θεματοφύλακες της εδαφικής ακεραιότητας, οι θεματοφύλακες της εθνικής κυριαρχίας, που είναι σύνορα, έδαφος και κυριαρχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θέλω να γνωρίζετε, ότι σ’αυτόν τον αγώνα που κάνετε, σ’αυτόν τον αγώνα υπεράσπισης της Πατρίδας μας και της Ιστορίας της, αλλά και της Ευρώπης και της Ιστορίας της, έχετε μαζί σας την εκτίμηση όλης της Ευρώπης. Και αυτό είναι κοινός τόπος και έχετε μαζί σας και το δίκιο.

Ο τρόπος που εμείς οι Έλληνες και ως Ευρωπαίοι έχουμε στηρίξει τα εθνικά μας θέματα δεν μπορεί πλέον να αμφισβητείται με κανένα τρόπο. Το Διεθνές Δίκαιο, στο σύνολό του βεβαίως, και το Ευρωπαϊκό κεκτημένο καθορίζουν, ας το πω έτσι, τις συντεταγμένες πάνω στις οποίες τα εθνικά μας θέματα που είναι και ευρωπαϊκά θέματα μπορούμε και πρέπει να τα υποστηρίξουμε. Και αυτό πράττετε εσείς. Αλλά να ξέρετε ότι όλοι αναγνωρίζουν τούτη την στιγμή ότι δεν υπάρχουν ούτε γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο ούτε αμφισβητήσεις οι οποίες κινούνται μεταξύ παραλογισμού και γελοιότητας. Και να θυμάστε κάτι. Το λέω σήμερα συνεχώς και θα το επαναλαμβάνω. Είστε γενναίοι μαχητές γιατί υπερασπίζεστε την αποστολή σας χωρίς να προκαλείτε κανέναν. Απαντάτε στις προκλήσεις όπως τους αρμόζει με το «Μολών λαβέ». Αλλά να θυμάστε ότι εμείς οι Έλληνες ποτέ δεν προκαλέσαμε γιατί δεν θεωρήσαμε ότι η πρόκληση είναι ίδιον της Ιστορίας μας και του χαρακτήρα μας. Απαντάμε όμως, το επαναλαμβάνω για δεύτερη φορά, στις προκλήσεις. Επομένως προς εκείνους οι οποίοι προκαλούν εμείς εξακολουθούμε να λέμε πάντοτε το ίδιο: Η πρόκληση, και ιδίως η αναίτια πρόκληση, είναι ίδιον μικρότητας και ανασφάλειας. Εσείς κάθε άλλο παρά μικροπρεπείς και ανασφαλείς είστε. Γι΄αυτό σας είπα ότι η αποστολή σας είναι αναγνωρισμένη από όλους και στηριγμένη στέρεα στο Διεθνές Δίκαιο.

Συνεχίστε λοιπόν αυτόν τον αγώνα, αυτό τον ευγενή αγώνα που είναι αγώνας για την Πατρίδα μας και την Ιστορία μας, αγώνας για την Ευρώπη, για την Ιστορία της, τον Πολιτισμό της σε αυτή την δύσκολη γωνιά του κόσμου, την δύσκολη γωνιά που η Πατρίδα μας αποδεικνύει καθημερινά ότι είναι η γωνιά της σταθερότητας και της Δημοκρατίας. Είμαστε το όριο της Δύσης και της Ευρώπης. Δεν αποκλείουμε κανέναν από εκείνους που βρίσκονται ανατολικότερα να’ρθουν κοντά μας. Αντιθέτως, τους το ζητάμε, τους προτρέπουμε και τους λέμε ότι είμαστε εδώ να στηρίξουμε την πορεία τους προς την Ευρώπη και ιδίως το λέμε αυτό προς την Τουρκία. Ταυτοχρόνως όμως θέτουμε πάντοτε αυτή την προϋπόθεση, που δεν την θέτουμε μόνο εμείς ως Έλληνες, θέτει ολόκληρη η Ευρώπη: Σεβασμός του Διεθνούς Δικαίου, σεβασμός του Ευρωπαϊκού κεκτημένου. Ο δρόμος είναι ανοιχτός για το μέλλον τους, αλλά πρέπει να σεβαστούν αυτά που είπα. Αν δεν το πράξουν, τον δρόμο τον έφραξαν εκείνοι, όχι εμείς.

Αυτή είναι η πορεία μας. Έτσι θα συνεχίσουμε να πορευόμαστε. Και να θυμάστε η δικαίωση είναι επί θύραις. Φαίνεται από τον τρόπο με τον οποίο η Διεθνής Κοινότητα, η Ευρώπη αντιμετώπισε το ζήτημα του Κυπριακού πρόσφατα στη Γενεύη. Εμείς έτσι θα συνεχίσουμε. Όπως ξεκινήσαμε. Συνεπείς και βεβαίως πιστοί στην Διεθνή Νομιμότητα. Και εσείς έτσι θα συνεχίσετε. Γενναίοι, όπως δίδαξαν οι πρόγονοί μας, όπως εσείς το έχετε βιώσει, όπως εσείς θα το κληροδοτήσετε και στους συναδέλφους σας, εκείνους οι οποίοι θάρθουν. Και ξαναλέω για μία ακόμα φορά: Κάθε φορά που βρίσκομαι μαζί σας, εδώ, ο νους μου και ο νους μας όλων τρέχει σ’εκείνους που έπεσαν κατά την εκτέλεση του καθήκοντος. Δεν τους λησμονάμε ποτέ. Δεν λησμονάμε αυτά που άφησαν πίσω τους. Τις οικογένειες τους, τα παιδιά τους, τους οφείλουμε τον σεβασμό και την μνήμη. Τους οφείλουμε αυτήν την ελάχιστη τιμή, την οποία αξίζουν.

Σας παρακαλώ να μεταφέρετε – το είπα και πριν λίγο, στους συναδέλφους σας, θέλω να το πω και δημόσια περισσότερο εδώ σε όλους σας – μεταφέρετε στις οικογένειές σας την αγάπη και τον σεβασμό μας γι’αυτό το ήθος με το οποίο ζουν μαζί σας. Σας συμπαρίστανται, με τόσο λίγα μέσα, τα οποία δυστυχώς, η κρίση σώρευσε. Γι’αυτό σας είπα δεν είναι μόνο θέμα αγάπης, είναι θέμα σεβασμού. Και αυτό να το αισθάνονται, είναι το λιγότερο το οποίο μπορούμε να κάνουμε από πλευράς Πολιτείας. Αλλά ξέρετε, ακριβώς αυτό το αίσθημα είναι εκείνο που θα μας κάνει να μην ησυχάσουμε μέχρις ότου μπορέσετε εσείς να επιτελείτε την αποστολή σας, αλλά έχοντας εκείνα τα οποία σας ανήκουν για να μπορέσετε και εσείς και οι οικογένειές σας να συνεχίσετε αυτή την μεγάλη πορεία την οποία επιλέξατε να εκτελέσετε αυτή τη μεγάλη αποστολή την οποία συνειδητά επιλέξατε να υπηρετήσετε.

Σας μίλησα από καρδιάς, έτσι το αισθάνομαι, έτσι θα σας μιλώ πάντα. Σας αισθάνομαι τόσο κοντά και θέλω να με αισθάνεσθε σαν έναν από εσάς. Να με αισθανόσασθε έτσι γιατί το έχω ανάγκη και εγώ για την επιτέλεση του καθήκοντός μου. Μην σας φανεί υπερβολικό, παίρνω πολλά παραδείγματα από σας για να ασκήσω τα καθήκοντά μου. Γιατί με τον τρόπο σας, μας διδάσκετε και μας διδάσκετε πολλαπλώς. Εύχομαι να είναι πάντα ο Θεός μαζί σας. Εύχομαι και είμαι βέβαιος, να συνεχίσετε αυτή την λαμπρή σας πορεία για την υπεράσπιση της Πατρίδας. Και εύχομαι ο Θεός να είναι πάντα κοντά σας και να σας ευλογεί. Εις το επανιδείν. Δεν λέω αντίο, εις το επανιδείν, όλοι εδώ την επόμενη φορά. Ευχαριστώ πολύ.-

Φωτογραφίες από την επίσκεψη της ΑΕ Προέδρου της Δημοκρατίας, του ΥΕΘΑ και του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ στη Χίο, το φυλάκιο της Παναγιάς και τη Λήμνο

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ κ. ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΞΗΡΑΣ, ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ, ΠΟΥ ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΣΤΗ ΛΗΜΝΟ 19 ΙΟΥΛΙΟΥ 2107 Στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, Εδώ στη Λήμνο θέλω να σας μεταφέρω ένα μήνυμα, μήνυμα όλου του Λαού μας, μήνυμα όλων των Δημοκρατικών Πολιτικών Δυνάμεων, μήνυμα προς εσάς: το μήνυμα της υπερηφάνειας Γι’αυτό που είστε. Είμαστε υπερήφανοι για εσάς. Και μήνυμα βαθιάς εκτίμησης. Ναι, εκτίμησης και σεβασμού σε καθέναν από εσάς γιατί έχετε αποδείξει το μεγαλείο της ψυχής, ιδίως αυτές τις κρίσιμες ώρες. Ένα μεγαλείο το οποίο αποτελεί πλέον δίδαγμα για πολλούς. Σ’αυτό τον χώρο ξέρουμε, σ’αυτή την ακριτική γωνιά που είναι ακριτική γωνιά όχι μόνον της Πατρίδας μας μα και της Ευρώπης, ξέρουμε ότι εσείς είστε οι θεματοφύλακες των συνόρων, οι θεματοφύλακες της εδαφικής

Φωτογραφίες από την επίσκεψη της ΑΕ Προέδρου της Δημοκρατίας, του ΥΕΘΑ και του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ στη Χίο, το φυλάκιο της Παναγιάς και τη Λήμνο ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ κ. ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΞΗΡΑΣ, ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ, ΠΟΥ ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΣΤΗ ΛΗΜΝΟ 19 ΙΟΥΛΙΟΥ 2107 Στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, Εδώ στη Λήμνο θέλω να σας μεταφέρω ένα μήνυμα, μήνυμα όλου του Λαού μας, μήνυμα όλων των Δημοκρατικών Πολιτικών Δυνάμεων, μήνυμα προς εσάς: το μήνυμα της υπερηφάνειας Γι’αυτό που είστε. Είμαστε υπερήφανοι για εσάς. Και μήνυμα βαθιάς εκτίμησης. Ναι, εκτίμησης και σεβασμού σε καθέναν από εσάς γιατί έχετε αποδείξει το μεγαλείο της ψυχής, ιδίως αυτές τις κρίσιμες ώρες. Ένα μεγαλείο το οποίο αποτελεί πλέον δίδαγμα για πολλούς. Σ’αυτό τον χώρο ξέρουμε, σ’αυτή την ακριτική γωνιά που είναι ακριτική γωνιά όχι μόνον της Πατρίδας μας μα και της Ευρώπης, ξέρουμε ότι εσείς είστε οι θεματοφύλακες των συνόρων, οι θεματοφύλακες της εδαφικής

[ask-teapot]

Guest Friday: The Woodpecker Vol III

Σήμερα Παρασκευή φιλοξενούμε στο τσαγεροπαρεάκι μας τον αγαπημένο Τρυποκάρυδο που όλοι ξέρετε και αγαπάτε..  

1. Τσαγιερό, Πάντα ήθελα να ρωτήσω, οι εφηβικοί έρωτες που πάνε; Μην πεις στον παράδεισο. augoula

  The Woodpecker: Εάν σου πω στην κόλαση θα σε ικανοποιήσει περισσότερο; Διάλεξε σε τι πιστεύεις, βρες που στέλνει τα νεκρά πράγματα η πίστη που θα επιλέξεις και εκεί θα βρεις και την απάντησή σου μαζί με τον εφηβικό έρωτα. Οι εφηβικοί έρωτες πάνε μέχρι όπου πάει και η εφηβεία και όπως αυτή κάποτε καταλήγει στο παρελθόν σου, έτσι κι εκείνοι χτίζουν τάφο στο νεκροταφείο της ζωής σου. Πέρα από την πλάκα, ο Τρυποκάρυδος δε γουστάρει γενικότητες αλλά η εμπειρία 24 χρόνων τόσο από τη δική μου όσο και από τις ζωές των άλλων μου έχει δείξει πως ένας έρωτας που ξεκινά και διανύει το ζενίθ του στα σχολεία, τα φροντιστήρια και το overload ορμονών δεν μπορεί να επιβιώσει σε άλλους ρυθμούς. Οι άνθρωποι αλλάζουν, το συναίσθημα φθείρεται, η σχέση κουράζεται και αν κάτι τέτοιο πιεστεί πολύ για να επιβιώσει εν τέλει θα καταλήξει να τελειώσει πολύ πιο επώδυνα απ' ότι θα έπρεπε. Ζήσε τον εφηβικό έρωτα γιατί είναι ειλικρινά πανέμορφος, ευχαριστήσου το, άστο να σε διαμορφώσει, πάρε ό,τι μπορείς από εκεί (δώσε και κάτι, δεν κάνει κακό) και σκότωσέ το όταν πρέπει. Θα ξέρεις κατά βάθος πότε είναι αυτό το "πρέπει". Ακολούθα αυτό το συναίσθημα και μην αφήσεις άλλες φωνούλες ανασφάλειας και λοιπών δαιμόνων να σου κάνουν παρεμβολές. Θέλει δύναμη, κότσια και πολλή πολλή αγάπη τόσο για τον εαυτό σου όσο και για τον άλλον. Σταματάω εδώ γιατί είμαι παρλαπίπας και η Τσαγιέρα με μαλώνει για το μήκος της λογοδιάρροιάς μου. Καλή τύχη!   The amazing Teapot: Αγαπητή Αυγούλα, Πάνε στις αναμνήσεις μας και εάν είμαστε αρκετά παρόντες και σε συναισθηματική επικοινωνία με τον εαυτό μας μπορούμε να πάρουμε πάρα πολλά από αυτές και τους χωρισμούς μας άσχετα εάν ανήκουν στην εφηβεία ή όχι. Πάνε σε κάποιο κεφάλαιο του Text Book "Εγώ" και είναι ένα μικρό ή μεγαλύτερο κομμάτι που μας κάνει κάτι από το σύνολο αυτού που είμαστε. Η διαφορά με τους εφηβικούς έρωτες φαντάζομαι πως εντοπίζεται στην "αθωότητα" και σε όσα ελπίζει κάποιος που δεν έχει πληγωθεί ποτέ ξανά στο παρελθόν. Εάν μέσα σε αυτό περιλαμβάνεται πως "ο πρώτος έρωτας δεν ξεχνιέται ποτέ κτλ" θα διαφωνήσω. Σε νεαρή ηλικία είμαστε άγραφο χαρτί, αλλά είναι πολύ εύκολο να κακογράψουμε, να ωραιοποιήσουμε, να ετικετοποιήσουμε κ.ά.    

2. Αγαπημένο τσαγερό έχω μια απορία που με βασανίζει πολύ καιρό. Έχω μια γάτα την Μάρθα (μια κούκλα, όχι οτι είναι παιδί μου) και θα ήθελα να ήξερα τι σκέφτεται, πως με βλέπει, έχει αισθήματα για μένα (δεν κάνω πάντα σαν απελπισμένη γκόμενα που δεν την πήρε τηλέφωνο ο Παντελής, πίστεψε με). Μπορείς να με βοηθήσεις ή θα μείνω για πάντα στο σκοτάδι του μυαλού της Μάρθας? Με εκτίμηση, θάντερκατσ ! Θάντερκατσ

  The Woodpecker: Αγαπητή Θάντερκατς, Προσπαθείς να μάθεις τι εικόνα έχει το γατί σου για εσένα και αυτό είναι πάντα ένα άκρως επικίνδυνο παιχνίδι γιατί κατά βάθος ξέρεις πως δε θα σου αρέσει αυτό που θα μάθεις, έτσι δεν είναι; Μαζόχα, ε μαζόχα. Προτού μάθεις τι αισθήματα τρέφει η Μάρθα για εσένα πρέπει να ρωτήσεις ΑΝ η Μάρθα τρέφει αισθήματα για εσένα, συνεπώς εάν οι γάτες γενικότερα έχουν αισθήματα προς τους ιδιοκτήτες τους και αυτή είναι μια ερώτηση ανάλογη με το αν υπάρχουν φαντάσματα και εξωγήινοι. Κανείς δεν ξέρει να σου πει σίγουρα αλλά το ενδεχόμενο του η απάντηση να είναι "ΝΑΙ" είναι περισσότερο τρομακτικό παρά ικανοποιητικό. Όπως το να ξέρεις ότι υπάρχουν φαντάσματα σημαίνει πως θα ζεις με τον τρόμο του να σε στοιχειώσουν, έτσι το να ξέρεις πως η γάτα σου έχει αισθήματα για εσένα σημαίνει πως θα πρέπει να αποδεχτείς ότι η γάτα σου σε έχει χεσμένη. Τι, περίμενες κάτι άλλο; Είναι γάτα και είσαι άνθρωπος. Η Μάρθα ξέρει τη δύναμη του είδους της επάνω στην ανθρωπότητα και την εξασκεί κάθε μέρα επάνω σου. Αν αμφισβητείς τον Τρυποκάρυδο θα σε αφήσω με την εξής τροφή για σκέψη: εσύ ανησυχείς για το πώς αισθάνεται η Μάρθα για εσένα, εάν σε αγαπάει, πώς σε βλέπει, τι σημαίνεις για εκείνη και αυτή η ανησυχία σε ταλανίζει τόσο που σε ωθεί να στείλεις σε εμάς. Όσο εσύ κάνεις αυτό, η Μάρθα τι κάνει; Πιθανότατα κοιμάται. Σωστά;   The amazing Teapot: Γιατί επέλεξες γάτα για κατοικίδιο ενώ σε απασχολεί το πως σε βλέπει και τι σκέφτεται; Είναι μέρος της γοητείας τους να μην έχουμε ιδέα τι σκέφτονται γενικά. Απλά υποθέτουμε πως μας κρίνουν όλη μέρα. Και μάλλον έχουμε δίκιο, δεν προσπαθούν και ιδιαίτερα να το κρύψουν. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να υποθέσω πως η Μάρθα σε συμπαθεί αλλά μέχρι εκεί. Δεν θέλω να το τραβήξω παραπάνω. Κάνω υπεράνθρωπες προσπάθειες να μην σχολιάσω το απελπισμένη γκόμενα και Παντελής, απλά σας το λέω.    

3. Γεια σου τσαγερο! Τι κάνεις; Ελπίζω να σαι καλα!! Θέλω την άποψή σου. Πιστεύεις πως μπορεί να υπάρξει ισότητα των δύο φύλων; σκεπτικός ταξιδιώτης από Γιάννενα, Αθήνα για μία μέρα (μην σου τύχει) Σκεπτικός ταξιδιώτης

  The Woodpecker: Γεια σου Σκεπτικέ Ταξιδιώτη, Ας βγάλουμε κάτι από τη μέση: τα δύο φύλα είναι διαφορετικά, γι' αυτό και είναι δύο. Η μόνη όμως διαφορά ανάμεσά τους έγκειται στη βιολογία. Η γυναίκα γεννά το παιδί, ο άνδρας το σπέρνει. That's all. Από εκεί και πέρα μια γυναίκα μπορεί κάλλιστα να πράξει και να σκεφτεί ως άνδρας και το αντίστροφο. Εάν φας το ίδιο χαστούκι από  τον Τρυποκάρυδο και την Τσαγιέρα σου εγγυώμαι ότι θα φοβηθείς εκείνη και όχι εμένα. Πάμε παρακάτω. Όταν μιλάς για ισότητα θα φανταστώ πως αναφέρεσαι σε κοινωνικοπολιτικά ζητήματα και όχι στο τι μπορεί να φοράει ο καθένας(ό,τι θέλει, bytheway). Υπάρχει ισότητα; Όχι. Κοίτα γύρω σου, δε χρειάζεται να επεκταθώ. Πρέπει να υπάρχει ισότητα; Ναι. Ξανά, δε χρειάζεται να επεκταθώ. Μπορεί, όμως, να υπάρξει ισότητα; Ειλικρινά δεν ξέρω να σου απαντήσω. Θέλω να σου πω πως ναι αλλά έχω χάσει προ πολλού την πίστη μου στην ανθρωπότητα. Όπως έχει πει ο μέγας LouisCK, ενώ ο ρατσισμός είναι απλά ένα λάθος στο λογισμικό μας που ίσως να μπορεί να διορθωθεί, ο σεξισμός δεν πρόκειται να πάει πουθενά διότι είναι ριζωμένος υπερβολικά deepthefuckdowninside. Μιλάμε για μαλακισμένες απόψεις και συμπεριφορές από όταν πρωτοπάτησαν άνθρωποι στη γη οι οποίες πλέον διαιωνίζονται ως πρότυπα στα πλαίσια θρησκείας, παράδοσης, φυλετικής και εθνικής ταυτότητας και χίλιους δυο τομείς όπου κανείς δεν είναι πρόθυμος να παρέμβει και που μια παρέμβαση προκειμένου να πετύχει θα έπρεπε να είναι τόσο καθολική που φαντάζει παραμύθι μια τέτοια οργάνωση του ανθρώπινου είδους. Δυστυχώς εμείς είμαστε το πρόβλημα και ευτυχώς εμείς είμαστε η λύση. Σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις ισχύουν οι ατάκες τύπου "γίνε η αλλαγή που θες να δεις στον κόσμο", συνεπώς φίλε Ταξιδιώτη κάνε εσύ ό,τι καλύτερο μπορείς στη δική σου ζωή και ευχήσου να λάβει κάποιος το μήνυμα.   The amazing Teapot: Ναι γιατί όχι; Καταλαβαίνω το ναι μεν αλλά οι άνθρωποι που μας περιτριγυρίζουν κτλ κτλ, αλλά δεν βοηθάει και πολύ αυτή η σκέψη πιστεύω. Εάν υποθέσουμε πως κάθε δυσλειτουργική κοινωνία είναι μια μηχανή τότε είμαστε κι εμείς μικρά γρανάζια που επιλέγουμε προς τα που στρίβουμε. Το δικό μας στρίψιμο επηρεάζει όλη την μηχανή και είναι στο χέρι σου αυτό. Το άλλο που έχω να πω είναι πως είναι καλό να μην φοβόμαστε να τσαλακώνουμε την εικόνα μας για αυτά που πιστεύουμε. Είναι συχνό κάποιος να πει ένα σεξιστικό "αστείο" και να περιμένουμε υπομονετικά να τελειώσει αυτό που όλους μας κάνει να νιώθουμε άβολα. Μπορείς να κάνεις πράγματα εκείνη την στιγμή γιατί ο σεξισμός δεν είναι κάτι μακρινό, είναι ο περιπτεράς, η φίλη μας, κάποιος που αγαπάμε και δεν θέλουμε να ανάψουν  τα αίματα. Κάποιος θα κάνει ένα τέτοιο αστείο κι εσύ θα πεις πως μόνο αστείο δεν είναι και θα κοιτάξεις αυστηρά. Θα ακούσεις το γνωστό "ώχου ρε αδερφέ ούτε ένα αστείο δεν μπορούμε να κάνουμε" αλλά μην υποκύψεις. Μην το χαρίσεις. Όταν αποφασίσεις να μιλήσεις και να δυσκολέψεις αυτό που κάποιος έχει πει, τότε στρίβεις ανάποδα και καταστρέφεις αυτή την μηχανή που λέγαμε. Μην ανησυχείς, δεν θα είσαι μόνος, αυτά τα γρανάζια τα ακούμε όλοι και είναι το καλύτερο τραγούδι ever.    

4. Γιατί τα γατιά καταστρέφουν την ιδιοκτησία; Βοσκός

  The Woodpecker: Αγαπητέ Βοσκέ, Because fuck you, that's why. Η γάτα είναι γάτα. Γιατί να ενδιαφερθεί στο ελάχιστο για τα αντικείμενα που απαρτίζουν την περιουσία σου; Ξέρεις ότι ένα τέτοιο ανώτερο πλάσμα έχει άκρως σημαντικότερα πράγματα να κάνει; Όπως να παίξει με την ασήμαντη, θνητή, ανθρώπινη ψυχή σου με το να σου σπάει τα πράγματα. Θα ρωτούσες τον Διάβολο γιατί κάνει διαβολιές; Όχι. Τότε για ποιο λόγο ρωτάς γιατί μια γάτα συμπεριφέρεται γατίσια; Γιατί μπορεί. Γιατί θέλει. Και γιατί δεν μπορείς να κάνεις απολύτως τίποτα για να την εμποδίσεις. Νιάου.   The amazing Teapot: Αγαπητέ Βοσκέ, Εσύ νομίζεις πως η γάτα καταστρέφει τα πράγματά σου, ενώ στην πραγματικότητα σου αποκαλύπτει έναν διαφορετικό και απελευθερωμένο τρόπο ζωής, αντικαπιταλιστικό όπου η προτεραιότητα είναι ο τόνος, οι κροκέτες και ο μεσημεριανός υπνάκος. Σκέψου πως η γάτα σου σε εκπαιδεύει κι όχι εσύ την γάτα σου. Για παράδειγμα τώρα που γράφω ακούω τον ήχο του καναπέ να σκίζεται σε κομματάκια και είμαι απολύτως ψύχραιμη. Τι μπορώ να κάνω δηλαδή; [youtube https://www.youtube.com/watch?v=5aaOqUYG8Tw&w=560&h=315]  

5. Αγαπημένη teapot, θέλω να παω Κίνα. Ζητάω πολλά; Εσύ που θες να πας; Υπάρχει περίπτωση να κερδίσω ένα ταξίδι στην Κίνα για δύο; Θα πάρω την κολλητή και θα πάμε. Κινεζούλα

  The Woodpecker: Αγαπημένη Κινεζούλα, Ζητάς και δε ζητάς πολλά. Φαντάζομαι χωρίς να το έχω ψάξει πως η Κίνα δεν είναι ιδιαίτερα εύκολος προορισμός, εφόσον εκεί όμως θέλεις να πας δε θα προσπαθήσει ένας Τρυποκάρυδος να σου αλλάξει το μυαλό. Κάνε λοιπόν σκοπό της ζωής σου να βρεθείς εκεί! Βάλε το πολυπόθητο ταξίδι στην Κίνα πίσω από κάθε σου απόφαση, κάθε δαπάνη, κάθε κίνηση, κάθε ανάσα σου και μην το ξεκουνήσεις από εκεί. Οι άνθρωποι είμαστε όντα που χρειάζονται στόχο για να λειτουργήσουν σωστά, συνεπώς αν θέσεις ως στόχο σου τη μεγαλύτερή σου επιθυμία θα αφιερωθείς πολύ περισσότερο σε οτιδήποτε σε βοηθά να τον εκπληρώσεις και κατά συνέπεια θα αυξήσειςκατά πολύ τις πιθανότητες εκπλήρωσης. Αν δε δουλέψει τίποτα από αυτά, παίζει κάπου μια εκπομπή που κάνει δώρο ταξίδια με το τσουβάλι. Ψάξου λίγο και από εκεί, όλα εμείς θα σου τα λέμε; Ρώτησες την Τσαγιέρα αλλά της έχω φορτωθεί κι εγώ για σήμερα οπότε θα σου πω κι εγώ πού θέλω να πάω. Έχω χρόνια τώρα πολλούς προορισμούς στο μυαλό και την καρδιά μου, τελευταία όμως έχω μια επιθυμία να πάω στην Ισλανδία και να δω το βόρειο σέλας από ένα τζακούζι σε ένα σπίτι με τζαμαρία στην κορυφή ενός βουνού ενώ έξω χιονίζει. Θα πάρω κι εγώ Εκείνη (πάντα υπάρχει εκείνη στην ιστορία για να γίνει πιο δραματική) και θα πάμε.   The amazing Teapot: Κινεζούλα, Δεν ξέρω ποιός μπορεί να σου χαρίσει ένα τέτοιο εμπνευσμένο ταξίδι. Γενικά δεν ξέρω τι να πω για τα παραπάνω εκτός από καλή τύχη, σου το εύχομαι ολόψυχα, πόσες είναι οι πιθανότητες να είμαι εγώ το plus one σου, είμαι πολύ καλόβολη στα ταξίδια δεν ενοχλώ καθόλου, μόνο φωτογραφίες βγάζω. Πρόσφτα μου πήρε μια κολλητή έναν κουμπαρά να αποθέσω εκεί τα ψιλά μου για να παω κάποτε μερικά ταξίδια που θέλω. Πρέπει να έχει μέσα 72 λεπτά. Sounds good? Θέλω να πάω παντού, αλλά εάν μπορούσα τώρα να πάω κάπου μάλλον θα ήταν Αυστρία. Όποτε τα καταφέρεις περιμένουμε φωτογραφίες σου και καρτ ποστάλ.    

6. Αγαπητό teapot, save me! Το σώμα μου είναι στην Ελαφόνησο για δουλειά σε ένα μίνι μάρκετ αλλά η ψυχή μου έχει μείνει στας Αθήνας και παραθεριζει... Τι να κάνω? Έχω ακόμα 2μήνες γεμάτους και... Σκέφτομαι πως όλοι μου οι φίλοι είναι ��άνω , η οικογένεια μου, το γατουλινι μου και εκείνος (πάντα υπάρχει ο εκείνος στην ιστορία για να γίνει πιο δραματική) και τρελαίνομαι. Δεν λέω, είναι πολύ όμορφα εδώ και μου αρέσει η δουλειά (έχω βλέψεις να το κάνω ντίσκο μινι μάρκετ απο τον Αύγουστο) αλλά δεν με κόβω να την βγάζω καθαρή (εδώ να σημειωθεί πως δεν εχω καθόλου υπομονή). Λες να με ξεχάσουν? (Εξαιρείται η μάνα μου που και στα δάση της Σιβηρίας να κρυφτώ θα βρει τρόπο να επικοινωνησουμε τουλάχιστον 3 φορές την μέρα) Περιμένω με αγωνία την απάντηση σου... Με θαλασσινους και αερατους χαιρετισμούς η Μινιμαρκετ-τζου! Μινιμαρκετ-τζου

  The Woodpecker: Αγαπητή Μινιμαρκετ-τζου, Μόνο και μόνο από τις βλέψεις σου να κάνεις το μίνι μάρκετ ντίσκο μπορεί κανείς να καταλάβει πως θα είσαι μια χαρά. Φαίνεσαι ανθεκτικό άτομο που θα τα βγάλει πέρα μόνο του, άσχετα αν δε θα είσαι μόνη κατά βάθος. Να δεις που παρά τις ανησυχίες σου θα περάσεις πολύ όμορφα και όλο αυτό θα μετατραπεί σε μια φανταστική ιστορία απελευθέρωσης και ανεξαρτησίας που θα έχεις να διηγείσαι για πάντα. Έχω ακούσει για κάτι πολύ φιλόξενα λαγούμια στην Ελαφόνησο. Ακόμα όμως και αν κάτι στραβώσει, τουλάχιστον θα έχεις όλα αυτά που ανέφερες πως σε περιμένουν στην Αθήνα για να σε κρατήσουν πριν να πέσεις. Συνεπώς είτε τη βγάλεις καθαρή είτε όχι, δεν έγινε και τίποτα. Πάλι κερδισμένη θα βγεις. Κάνε ό,τι καλύτερο μπορείς με όποιο ενδεχόμενο σου δοθεί και θα δεις πως όλα θα πάνε καλά. Κανείς δεν πρόκειται να σε ξεχάσει. Το γατί θα σε θυμάται κάθε φορά που θα πεινάει και ξέρεις πολύ καλά κάθε πότε πεινάνε τα γατιά. Οι φίλοι σου όχι μόνο δε θα σε ξεχάσουν αλλά θα κάνουν ό,τι μπορούν για να έρθουν να σε δουν όποτε μπορέσουν και να τα σπάσετε μαζί στο ντίσκο μάρκετ. Εάν εκείνος είναι απλά μέσο δραματικοποίησης της ιστορίας σου, τότε δεν έχει σημασία εάν θα σε ξεχάσει. Εάν εκείνος όντως υπάρχει ως πρόσωπο και είναι καθόλου σαν τον Τρυποκάρυδο, τότε θα σε περιμένει. Είμαστε πολύ υπομονετικά πουλιά όταν θέλουμε κάτι.   The amazing Teapot: Αγαπητή μινιμαρκετατζού, Πήρες αυτή την απόφαση και το μόνο που έχω να προτείνω είναι να την ζήσεις όσο περισσότερο μπορείς. Είναι σημαντικό να είσαι 100% εκεί που είσαι ώστε να διασκεδάσεις, να γνωρίσεις κόσμο και να περάσεις δύο γεμάτους μήνες. Η ανησυχία για  την υπόλοιπη ζωή δυστυχώς δεν την διασφαλίζει πως θα μείνει ακριβώς όπως την άφησες. Όταν σκεφτόμαστε τον άλλον μήνα, τον επόμενο χρόνο κτλ δεν είμαστε εκεί που όντως είμαστε και πολλές φορές με αυτόν τον τρόπο υπολειτουργούμε σε όλους τους τομείς. Όταν με το καλό γυρίσεις στας Αθήνας θα έχεις άπλετο χρόνο να κόψεις κίνηση στο τι έχει αλλάξει και γιατί. Για την μητέρα δεν νομίζω να ανησυχείς ιδιαίτερα. Απόλυτα κατανοητό, η Σιβηρία είναι ένα άκρως ξεκαρδιστικό παράδειγμα, και σε σκέφτομαι με ένα χιονισμένο καπέλο και γάντια να προσπαθείς να βγάλεις το κινητό από την τσέπη γιατί παίρνει τηλέφωνο η μαμά. Ηλιακό σύστημα μπορείς να αλλάξεις και μπορεί να την βρεις ήδη εκεί να σε περιμένει και το φαγητό κρύωσε, τι έκανες τόση ώρα. Τώρα για την γάτα επίσης εάν κάποιος την ταϊζει (η μαμά ίσως) είσαι ΟΚ. Τέλος για τον δραματικό φίλο μπορώ να πω πως εάν δεν μπορεί να περιμένει δύο μήνες, τι μπορεί να κάνει; Έχει άλλα κρυφά ταλέντα; Κάνει ωραία μπατόν σαλέ με φέτα;    

Guest Bonus: Ολες αυτες οι σκυλουδες τι εγιναν; Πριν καποια χρονια γινοταν πανικος με τα μπουζουκια και δωσ'του γαρυφαλλα και δωσ'του σαμπανιες; που πηγαν ολα αυτα; Φταιει ο ΣΥΡΙΖΑ; σκυλου

  The Woodpecker: Αγαπητή σκυλού, Είσαι μήπως ελληνίδα του εξωτερικού; Εάν όχι, δε γνωρίζω σε τι χώρους κινείσαι αλλά εγώ δεν έχω παρατηρήσει ουδεμία έλλειψη στο εν λόγω είδος που περιγράφεις. Επίσης δε γνωρίζω υπό τι συνθήκες ευδοκιμούσαν τα canisbuzukisεπί ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και ούτε ξέρω πώς ζουν με ΣΥΡΙΖΑ οπότε αδυνατώ να κάνω κάποια σύγκριση. Το θέμα αυτό με έχει μπερδέψει, ο Τρυποκάρυδος νυστάζει και κατηγορώ την Τσαγιέρα που έβαλε τη συγκεκριμένη ερώτηση τελευταία γιατί νιώθω πως δεν μπορώ να καταδυθώ στο βάθος που απαιτείται για να απαντήσω ορθώς. Πάντως μην ανησυχείς, φίλη. Ζουν ανάμεσά μας.   The amazing Teapot: Μόνο εγώ βλέπω αφίσες για τέτοια ξενυχτάδικα ΠΑΝΤΟΥ; Ίσως έχεις δίκιο, ίσως δεν είναι τόσο συχνό και κουλ το μπουζούκι όσο ήταν επί ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Δεν νομίζω πως έχει νόημα να τοποθετηθώ πολιτικά πάνω σε αυτό. Και να υποστηρίξω τι; Πως με ΝΔ π.χ. το ξεσάλωμα στα μπουζούκια με τα γαρύφαλλα ήταν το σιγουράκι για κάθε Σάββατο βράδυ ενώ  τώρα είμαστε μέσα και μετράμε μνημόνια για να αποκοιμηθούμε; Νομίζω πως δεν μπορώ να σε βοηθήσω περισσότερο σε αυτή την ευγενή έρευνα γιατί δεν είμαι σίγουρη εάν οι αφίσες που βλέπω έχουν ξεμείνει από το 2005 ή είναι φετινές. Είναι πολύ ανθεκτικά αυτά τα πράγματα. Παρακαλούμε όποιος επιθυμεί είναι καλοδεχούμενος να μας ενημερώσει ποια ήταν η χρυσή εποχή του μπουζουκιού και να το συνδέσει πολιτικά με βιβλιογραφία.