#μια στιγμη πριν φυγω

[chrysavge]

Μια στιγμή πριν φύγω .

Monastiraki, Greece

[zbld-07]

Τελικώς, η ζωή είναι ένα μεγάλο αστείο, μα δεν βλέπω να γελάς, ένα αντίο, προσωρινά από μας, ένα αντίο

Ψυχόδραμα 07 - Μια Στιγμή Πριν Φύγω

[mouskema-stories]

Επιτηρηση

Eνα φεγγαρι εκανα επιτηρητης σε εξεταστικη καλοκαιριου (καλη ωρα)..Σχολη και πολη δεν εχουν σημασια...

Μοιρασαμε τις κολλες στο αμφιθεατρο και γραψαμε στον πινακα την ωρα που τελειωνουμε...ειχαμε 3 ωρες μπροστα μας που δεν συνηθως περνανε με τιποτα...καθεσαι, καθεσαι, καθεσαι...νομιζεις εισαι στο ιδιο μερος για 2 μερες αλλα κοιτας το ρολοι κι εχουν περασει 6 λεπτα..Παλι καλα ημασταν 4 επιτηρητες και καπου καπου μπορουσες να βγεις για κανα τσιγαρο...

Πηγαινοντας πανω κατω στο διαδρομο (περισσοτερο για να μετραω τα σκαλια και οχι για να ελεγχω) επεσε το ματι μου στη γκομενα του προεδρου της ΔΑΠ της σχολης που ειχε σηκωσει λιγο τη φουστα της και προφανως ειχε σκονακι...

ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ: Μελαχρινη, γαλαζιο ματι, κοντουλα, αδυνατουλα, με νορμαλ βυζι και κωλαρα..Την ειχα σταμπαρει πολλες φορες στα σταντ της ΔΑΠ στο φουαγιε που με κατι αλλες γκομενες φελους ντυνονταν στις 8 το πρωι λες και πανε στα μπουζουκια και μοιραζαν το προγρα��μα σε καθυστερημενα πρωτοετακια που τους ετρεχαν τα σαλια... ΚΛΕΙΝΕΙ Η ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ

- "Εδω ειμαστε..θα περασει η ωρα σαν νερακι..", σκεφτηκα και ακουμπησα με την πλατη στον τοιχο στη σειρα που καθοταν πρωτη πρωτη..

Πρεπει να ξενερωσε ασχημα και το εδειξε, αλλα ετσι γουσταρα ακομα περισσοτερο...δεν ειχα σκοπο να φυγω, κι αυτη θα εφτυνε αιμα να περασει το μαθημα..

Περασαν 5 λεπτα που πρεπει να της φανηκαν αιωνας γιατι δεν εκανε τιποτα..δαγκωνε το στυλο κι εκανε οτι σκεφτεται...κοιτουσε νευρικα αριστερα-δεξια και δηθεν κοιτουσε και μενα τυχαια που χαμογελουσα εκνευριστικα και το παιζα αδιαφορος...

- "Σε 5 λεπτα ελα στην τουαλετα..", της ειπα πολυ σιγα στο αυτι και βγηκα εξω...

Ηρθε στην ωρα της...ισως και νωριτερα...

- "Γιατι μου ειπες να βγω?", ρωτησε με ενα χαζο υφος..

- "Για πες...πως θα το κανουμε? Θα πω για το σκονακι μπροστα σε ολους ή θα αφησεις την κολλα σαν κυρια μολις γυρισεις στην αιθουσα και θα πας σπιτι?", ρωτησα πισω με υφος που ψαρωσα ακομα κι εγω..

- "Τι ειναι αυτα που λες? Γι' αυτο με φωναξες? Τιποτα δεν εχω..", ειπε αλλα εβλεπα τον πανικο στο προσωπο της...

Χτυπησα πολυ ελαφρα τη φουστιτσα της, ισα ισα να ανασηκωθει για να φανουν τα σκονακια στα μπουτια της..

- "Τατουαζακι να υποθεσω?", ρωτησα ειρωνικα...

- "Τωρα μη μου το κανεις αυτο...2 μαθηματα εχω για πτυχιο και το παλευω 6 χρονια..", ειπε με σπασμενη φωνη ετοιμη να βαλει τα κλαμματα..

- "Δεν ξερω..ειναι αδικο για τους αλλους...αλλα δεν θα σε καψω..απλως ασε την κολλα και φυγε..", ειχα παρει σοβαρα το ρολο μου..

- "Ελα τωρα....σε ικετευω...αφου κι εσυ προσφατα τελειωσες...σε εβλεπα..ξερεις πως ειναι...ενα μαθημα ειναι...", μιλουσε σχεδον βουρκωμενη..

Δεν μιλουσα, παντα σοβαρο υφος και κοιτουσα κατω σκεπτικος....

- "Μην επιμενεις..", ειπα σιγα..

- "Θα κανω οτι θελεις...ελα....αφου μεσα σου θες να με βοηθησεις...πλιζ...τι θελεις?", ρωτησε σκουπιζοντας λιγο τα ματια...

- "Την αληθεια? Το μονο που θα θελα αυτη τη στιγμη δεν νομιζω να μπορεις να το δωσεις...", ειπα και γυρισα να φυγω..

- "Ελα πες μου...οτι κι αν ειναι..", ειπε και με κρατησε απο το χερι για να μεινω

- "Μια πιπα θα θελα οσο τιποτα...", ειπα ψυχρα κοιτωντας την στα ματια...

- "Απο μενα? εδω? και μετα δηλαδη θα μ αφησεις με το σκονακι σε ολη την εξεταση?", ρωτησε προθυμη και με καυλωσε το οτι το θεωρουσε τοσο απλο...

- "Ναι...", απαντησα με καποι��ς τυψεις και αμεσως πηγε να το εκμεταλλευτει..

- "Ελα, μη μου το κανεις αυτο...μεσα στην αιθουσα ειναι και το αγορι μου και δινει το μαθημα...δεν μπορω..", ειπε με ναζι και παραπονο λες και εδινα δεκαρα για τον μαλακα τον δαπιτη της..

- "Δεν σου κανω κατι...απλως ειπα τι χρειαζομαι..εχεις δικιο..παμε να φυγουμε...", ειπα ψυχρα και γυρισα πλατη να φυγω αλλα με ξανακρατησε..

- "Ενταξει κερδισες....παμε μεσα στην τουαλετα ομως μη μπει καποιος..", ειπε αποτομα και κλειδωθηκαμε στην πιο καθαρη τουαλετα που βρηκαμε...ευτυχως ηταν νεκρη περιοδος και δεν πατουσε ψυχη στο πανεπιστημιο..

Γονατισε μπροστα μου και περιμενε αγχωμενη...Ξεκουμπωσα το παντελονι...δεν μου ειχε σηκωθει τελειως αλλα ειχε πρηστει αρκετα για να μπορει να παιξει μαζι του...Αρχιζε να τον κουναει δυνατα με το χερι αλλα τη σταματησα...

- "Πρωτον, αν ηθελα χερι, εχω κι εγω....Δευτερον, και να μην ειχα, δεν το κανεις καλα...το στομα σου θελω..", της ειπα κοφτα και με κοιταξε με μισος αλλα γουσταρα..

Τον εβαλε αργα στο στομα της και με εφτιαχνε να τη βλεπω ετσι απο ψηλα...Δεν ηταν και η καλυτερη πιπα που μου επαιρναν, αλλα εκεινη τη στιγμη ηθελα απλως να περασει η ωρα...Το εκανε πολυ μηχανικα και, παρολο που μου τον ειχε σηκωσει, δεν θα εχυνα ποτε αν συνεχιζε ετσι...

- "Σηκω..", της ειπα αποτομα και σηκωθηκε αμεσως σκουπιζοντας το στομα της...

- "Τελειωσαμε?" ρωτησε χαρουμενη...

- "Θα πιστεψω οτι εισαι παρθενα αν συνεχισεις ετσι...βλεπεις κανεναν να τελειωσε? Γυρνα...", της απαντησα και πρεπει να ηθελε να με χτυπησει...

- "Ααα, οχι..με τιποτα...", ειπε θιγμενη...

- "ΟΚ ενταξει κουραστηκα..παμε στην αιθουσα πριν ερθει κανεις...", της ειπα τσαντισμενα γιατι με ειχε πρηξει...

Επιασε αυτο που ειπα γιατι χωρις να αντιμιλησει γυρισε και σηκωσε τη φουστα της..Φορουσε ενα μαυρο κορδονι που εκανε την κωλαρα της ακομα πιο προκλητικη...Ετριψα λιγο το μουνακι της που τσιμπουσε...μαλλον δεν περιμενε να γαμηθει εκεινη τη μερα και δεν το ειχε περιποιηθει...ηταν στενο και πολυ στεγνο αλλα δεν ειχαμε χρονο...Ειχα καυλωσει τοσο που θα την ανοιγα με τον πουτσο μου...

Ανοιξα λιγο τα ποδια της και της τον ακουμπησα...με το ζορι μπηκε μονο το κεφαλι και εβγαλε μια κραυγη γιατι πρεπει να πονεσε...Πιο πολυ τριβομουν πανω της παρα τη γαμουσα, αλλα με καυλωνε πολυ ολο αυτο...μυριζε και ωραια...

- "Που ειπαμε ειναι το αγορι σου?", τη ρωτησα για να σπασω λιγο την ησυχια, ενω τριβομουν πισω της...

- "Μη μου το κανεις αυτο, δε νιωθω καλα...", ειπε δηθεν στενοχωρημενη..

Την επιασα απο το μαλλι με το δεξι χερι και την κολλησα στον τοιχο..το αριστερο το ειχα απο μπροστα και ετριβα την κλειτοριδα της, ενω κολλησα τα χειλη μου στο αυτι της....

- "Σε ρωτησα καριολα...ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ?", της ειπα στο αυτι τριβοντας το μουνι της...

- "Μεσα....γραφει...", ειπε με βαρια ανασα αυτη τη φορα..

- "Κι εσυ τι κανεις?", τη ρωτησα ενω της εδωσα να γλειψει τα δαχτυλα μου για να γλιστρανε καλυτερα πανω στο μουνακι της...

- "Γαμιεμαι..", ειπε αναστεναζοντας οσο τα δαχτυλα μου γλιστρουσαν στην τρυπουλα της που ειχε αρχισει να υγραινει..

- "Ετσι απλα ξεκωλακι?", της ψιθυρισα και ο πουτσος μου πιεζε καυλωμενος τον κωλο της...

- "Γαμιεμαι σαν πουτανα στις τουαλετες...", ειπε με κλειστα ματια και ηταν αρκετο για να καυλωσουμε τοσο οσο χρειαζοταν για να γλιστρυσει το καυλι μου μεσα της...

Πλεον τη γαμουσα κανονικα...το μουνακι της ειχε βραχει και μπορουσα να μπαινοβγαινω μεσα της αργα και δυνατα..ειχε τοση ησυχια που ο θορυβος ακουγοταν σαν παλαμακια..

Τη γαμουσα ολο και πιο δυνατα ενω χουφτωνα με μανια τις βυζαρες της και τον κωλο της....Γυρισε λιγο να με φιλησει σε καποια φαση αλλα εσπρωξα ξανα το κεφαλι της μπροστα γιατι εχουμε και καποια αξιοπρεπεια...

- "Θελω να με κανεις να χυσω...", ειπε λαχανιασμενη και ακουγοταν πολυ καυλωμενη..

Την εστησα με πλατη στον τοιχο..σηκωσα τα ποδια της και της τον εδωσα βαθια...

- "Δεν με νοιαζει τι θες καριολα....", της ειπα αδιαφορα και σηκωσα τη μπλουζα της γιατι ηθελα να βλεπω και να γλειφω τα βυζια της οσο την πηδαω...

- "Μιλα μου για τον γκομενο μου..σε παρακαλω..", μου ειπε αναστεναζοντας και πλεον απο την καυλα δεν καταλαβαινε που βρισκεται...

- "Ο μαλακας σου γραφει μεσα κι εσυ ξεμουνιαζεσαι σαν το μεγαλυτερο τσουλακι στις τουαλετες...", της ειπα σιγα γλειφοντας το αυτι της...

Με επιασε σφιχτα, κολλησε πανω μου και αρχισε να σπαρταραει..

- "Χυνω στην ψωλαρα σου καριολη", φωναξε κι εκανε ηχω στις τουαλετες...

Ενιωθα τα υγρα της να τρεχουν στον πουτσο και στ αρχιδια μου και δεν αντεξα..Τραβηχτηκα για να χυσω αλλα αμεσως επεσε στα γονατα κι αρχισε να τον γλειφει με μανια...τελικα ηξερε να παιρνει πιπες η πουτανα...με το ενα χερι χαιδευε τ αρχιδια μου και με το αλλο τον επαιζε πανω στη γλωσσα της που την εβλεπα να ασπριζει σιγα σιγα....τα καταπιε ολα και το απολαμβανε...

- "Ελα σε 5 λεπτα και να εισαι διακριτικη με το σκονακι", της ειπα κουμπωνοντας το παντελονι και βγηκα απο την τουαλετα...

Ενα μηνα μετα, περπατωντας στο διαδρομο της σχολης, ειδα την βλακοφατσα τον δικο της στεναχωρημενο να κοιταζει τα αποτελεσματα του μαθηματος..

- "Τι εγινε?", τον ρωτησα και καλα απο ενδιαφερον..

- "Κοπηκα...τι να γινει?", ειπε φευγοντας...

Κοιταω τα αποτελεσματα και ψαχνω τη δικια του....

Δ........ Π.........: 4

- "Ουτε με σκονακι το πουτανακι...", σκεφτηκα και ψιλοκαυλωσα γιατι σκεφτηκα οτι θα την ξαναειχα τον Σεπτεμβρη..

[xarmo-luph]

Εμεις

Τις τελευταιες μερες αρχιζω και σκεφτομαι πολυ την σχεση μας. Αν ολα ειναι καλα, αν περναμε καλα ο ενας με τον αλλον και τα λοιπα. Ημασταν παντα ενα υποτονικο ζευγαρι. Ησυχο. Θυμιζαμε παραπανω φιλους που απλα τους αρεσε να αραζουν μαζι παρα ζευγαρι.

Δεν βγαιναμε πολυ.

Στην αρχη ημασταν τοσο ενθουσιασμενοι ο ενας με τον αλλον που απλα βρισκομασταν σε ενα σπιτι και δεν ξεκολ��ουσαμε.

Επειτα, ισως εγινε μια συνηθεια. Ξερεις, να αράζουμε στο σπιτι, να βλεπουμε ταινιες, να τρωμε μαλακιες, να φιλιομαστε ειτε πεταχτα ειτε απο αυτα τα πολυ εντονα φιλια που κανουν το σώμα σου να ανατριχιαζει. Οπως και να χει για μας το σπιτι ηταν ενα ιδανικο μέρος.

Η σχεση μας εχει περασει πολλα. Για δυο ατομα που γνωρίζονται μονο 10 μηνες και τα εχουν τους 8 απο αυτους έχουμε περασει πολλα. Παρεξηγησεις, ρουτίνα, μαλακιες που βγαιναν στην πορεια στην επιφανεια...καταστασεις που μας εφερναν παλι στο 0.

Ομως τα ξεπεράσαμε. Ποσες φορές νομισα οτι ξερεις αυτο ήταν. Αυτο θα μας χωρισει. Θα βγω απο την πορτα του σπιτιου και δε θα ξαναγυρίσω. Δε θα σε ξαναφιλησω. Δε θα ξανακοιμηθουμε αγκαλια. Δε θα ξανα αραξουμε μαζι. Δε θα ξαναδούμε ταινια μαζι. Δε θα ξαναγελασουμε μαζι. Θα σταματησουμε να λεμε μαλακιες. Να ακουμε μουσικη μαζι. Ή και να καθόμαστε απλα ησυχοι. Στον καναπε διπλα διπλα. Ο καθενας στον κοσμο του ωσ��ου καποιος να πει κατι και να ερθουμε ξανα στην πραγματικοτητα.

Δεν ειμαστε το ζευγαρι που θα πάει και θα κάνει ακραια πραγματα. Δε θα παμε μαζι για μια πεζοπορια. Δε θα παμε να εξερευνησουμε μια γειτονια. Δε θα κανουμε.. ξέρεις το διαφορετικο. Αυτο που κανουν τα ζευγαρια. Που βγαίνουν μαζι, κάνουν διαφορα πραγματα μαζι...που δενονται μεσα απο δραστηριότητες..

Το ιδανικο για εμας είναι το σπιτι και ισως και το λιμανι. Στο σπιτι να βλεπουμε ταινιες. Χαλαρά να αραζουμε. Να πινουμε και καμια μπυρα. Και οταν κουραστουμε να πηγαινουμε στο κρεβατι. Ειτε για να κοιμηθουμε ειτε για κατι παραπάνω.

Το λιμανι. Οι βολτες εκει περα. Χερι χερι. Η εσυ εχοντας το χερι σου γυρω απο τους ωμους μου και εγω γυρω απο τη μεση σου και απλα να περπαταμε. Να σχολιαζουμε τους περαστικούς..να με κοροιδευεις που ειμαι αδεξια και σκονταψα στο πεζοδρομιο..να θυμόμαστε βλακειες που διαβάσαμε στο ιντερνετ και να τα συζηταμε...η να μιλαμε για αναμνήσεις που εχουμε η για εμας.

Οταν μας σκεφτομαι λεω τι βαρετο ζευγαρι. Για καποιον που το διαβάζει ίσως να σκεφτεται το ιδιο. Οι φιλοι σου μπορει να λενε το ιδιο. Οι φιλοι μου επισης. Και ολοι οσοι μας ξερουν.

Καθομαι και λεω μηπως ειναι ολα για το σεξ; Ομως ειμαστε μαζί 8 μηνες και καναμε πρωτη φορα σεξ στον 7ο. Αν ηταν μόνο το σεξ...τι σκατα καναμε 7 μηνες;οχι οχι.

Παντα χαρακτηριζα τον εαυτο μου σπιτογατα. Μαρεσε να αραζω σπιτι ειτε μονη μου ειτε με φιλους και τωρα με σενα. Η ηρεμια που σου προσφερει το σπιτι. Η ελευθερια. Μαρεσε να καθομαι και να βλεπω τις σειρες μου, να διαβαζω τα βιβλια μου, να διαβαζω αρθρα, ειδήσεις...και δε βαριομουν. Απλα ετσι ειμαι. Δε λεω θα βγω. Ομως θα προτιμησω κατι χαλαρο.

Και εσυ εισαι σαν και μενα. Ισως λιγο παραπανω σπιτογατος απο μενα. Σαρεσει να αραζεις στο σπιτι σου. Στον καναπε σου, βλεποντας νετφλιξ, με το κλιματιστικο στο τερμα και με ντελιβερι.

Παρολο που απο αυτο το κειμενο φανταζεις βαρετος..για μενα εισαι απο τους πιο ενδιαφερον ανθρωπους. Έχεις περασει δυσκολίες αλλα δε το εβαλες κατω. Δε τις αφησες να σε αλλαξουν. Ακομα εισαι με το χαμογελο στα χειλη.

Εισαι ανασφαλής αλλα δεν το δείχνεις. Μπορει κάποιος που σε γνωρισει να σκεφτεί αυτος ειναι γεματος αυτοπεποιθηση...δε σε ξερει. Ολο ειναι μια μασκα. Βαθια μεσα σου οπως ολοι έχεις και συ ανασφαλειες. Και πόσο γουσταρω να τις καταστρεφω.

Εισαι αγχώδεις. Πολυ. Καθε φορά με ρωτας αν ειμαι καλά..αν κατι με πειραξε. Αγχωνεσαι για το αν ειμαστε ενταξει. Βέβαια μετα απο ολα αυτα που περασαμε εχει λογικη. Αν τυχει μια στραβή είσαι αυτος που θα αρχίσει να τρέμει. Και εγω θυμωνω που πανικοβαλλεσαι. Και εσυ θυμωνεις που θυμωνω. Αλλα μετα καταλαβαινω οτι απλα θες καποιον να σε χαλαρώσει. Και προσπαθώ αυτος ο καποιος να γινω εγω.

Επισης εχεις ενα απιστευτο γνωρισμα. Με διαβαζεις λες και ειμαι ανοιχτο βιβλίο. Λες και ειναι τοσο ευκολο να δεις μεσα στο μυαλό μου. Και μου κανει εντύπωση γιατί κανενας αλλος δεν μπόρεσε. Εχω μαθει να κρυβομαι τοσο καλα απο ολους αλλα απο σενα οχι και τοσο. Μπορει απλα να κάθομαι στον καναπε. Ουτε καν να μιλησω. Και τοτε απλα θα γυρισεις και θα με ρωτησεις τι εχω. Και απο τη μια με τρομοκρατει ποσο ευκολο ειναι να δεις μεσα μου αλλα απο την αλλη με συνεπαίρνει. Και αυτο γιατί 9 στις 10 φορες πεφτεις μεσα.

Αυτο που με εκνευρίζει περισσοτερο στη συμπεριφορα σου ειναι το οτι ορισμενες φορες κατεβαζεις ρολα. Ειναι απλα σα να ταξιδευεις σε αλλο κοσμο. Μπορει να προσπαθώ να σου μιλησω να ανοιξω κουβεντα και εσυ απλα να εισαι αλλου. Μπορει να σου πω κατι και να μη δωσεις και τοση σημασία. Και στην αρχη νομιζα οτι εφταιγα εγω. Ισως ελεγα να μην ειμαι τοσο ενδιαφερουσα. Οπως βλεπετε και εγω από ανασφαλειες δεν παω πισω. Αλλα στην πορεια κατάλαβα οτι απλα ετσι εισαι. Μπορει να βγουμε εξω με φιλους. Τη μια στιγμη να εισαι η ψυχη της παρεας και την αλλη να εισαι στο κινητο και να μη λες κουβεντα.

Μερικες φορες σκεφτομαι οτι η ρουτινα μας εχει καταβαλει. Οτι ειμαστε σε ενα φαυλο κυκλο και δε μπορουμε να ξεφύγουμε. Ουτε ο ενας απο τον αλλο αλλα ουτε και απο τη ρουτινα.

Ωρες ωρες βαριεμαι απιστευτα. Λεω σχεση ειναι αυτη; Τι κανουμε ακριβως; Βλεπουμε τη μια ταινια μετα την αλλη λεμε μαλακιες και κοιμομαστε μαζι.

Ομως στις δυο μερες που θα ειμαστε μαζι και θα καθομαστε μεσα η μια φορα που θα βγουμε μια βολτα θα είναι υπέροχη. Και ολες αυτες οι σκεψεις φεύγουν απο το μυαλο μου.

Σκέψεις οπως οτι δεν ταιριαζουμε και γιαυτο είμαστε τοσο υποτονικοι. Ομως μετα απο τη μια βολτα που θα παμε τα ξεχναω.

Και ξερεις μπορει να σκεφτομαι ποσο βαριεμαι και να μπαινουν σκεψεις χωρισμού στο μυαλο μου...αλλα ειναι κατι μικρα πράγματα που κανεις και τα διαγράφουν ολα. Μπορεί εκει που καθομαστε απλα να παρεις το χερι μου και να το φιλησεις. Να περάσεις το χερι σου γυρω απο τους ωμους μου. Να φιλησεις τα μαλλια μου. Το μετωπο μου. Τον ωμο μου. Θα βαλεις τα ποδια μου πάνω σου. Αν χτυπησω το ποδι μου καπου επειδη δεν προσεχω θα το φιλησεις. Οταν κοιμόμαστε μεσα στον υπνο σου θα με παρεις αγκαλια. Μπορει να με φιλησεις. Θα μου πεις μια νυσταγμενη καλημέρα και θα με παρεις την πιο υπεροχη αγκαλια του κοσμου. Αυτην που τυλιγεις και τα δυο σου χερια γυρω μου σα να μη θες να φυγω.

Αυτην η αγκαλια διαγραφει οτι αρνητικο μπορει να σκεφτομαι για μας. Ξερεις γιατι; Γιατι σε αυτην την αγκαλια μα την παναγια νιωθω μια ζεστασια λες και ειμαι σπιτι. Μια ασφαλεια. Οτι τιποτα δε μπορεί να με αγγιξει. Και η μόνη σκεψη που εχω στο μυαλο μου εκεινη την στιγμη ειναι το ποσό πολυ σαγαπαω. Το ποσο θα μου ελειπε αυτο αν έφευγες απο τη ζωη μου. Πόσο τέλεια νιωθω εκει μεσα.

Ξερω ισως ακούγεται λιγο μελο. Και ξερετε δεν ειμαι καθολου γλυκαναλατη. Δεν ειμαι απο αυτους που λενε γλυκολογα και ειναι εκδηλωτικοι. Οποτε αυτα που λεω τα λεω απο καρδιας.

Και ξερω οτι ουτε και συ εισαι. Και ετσι ξερω οτι οτι κανεις, το κανεις και συ απο καρδιας. Σε σχεση με σενα δεν ειμαι καθολου εκδηλωτικη. Σπανια θα σου πω σαγαπαω. Οταν νιωθω οτι χρειάζεται να το ακούσεις. Σπανια θα πιασω εγω το χερι σου στο δρομο ή θα σε πάρω αγκαλια. Θα περιμενω παντα εσενα να το κάνεις. Δεν ξερω γιατί.

Πολλες φορες σκεφτηκα οτι εγω σαγαπαω περισσοτερο αποτι μαγαπας εσυ. Οτι νοιαζομαι παραπανω. Αλλα πλεον ειμαι σιγουρη οτι δεν ισχυει. Αρχιζω και πειθομαι οτι ισχυει το αντιθετο.

Μια απο τις χιλιες φορές που πήγαμε να χωρίσουμε ειδα κατι που δεν περίμενα να δω. Σε ειδα να κλαις. Με λυγμούς. Επειδη δεν ηθελες να τελειωσει. Επειδη δε μπορούσες να φανταστεις πως θα ειναι να μη με αγκαλιαζεις..να μη με φιλας..να μη με παιρνεις τηλεφωνο για να με ακουσεις οταν βαριέσαι...και εκει καταλαβα. Εσυ με αγαπας. Πολυ. Το εννοεις καθε φορα που το λες. Οσο και αν αμφεβαλλα μετα απο αυτα ημουν σιγουρη. Και δεν ξέρεις πόσο γεματη ενιωσα.

Ή οταν σε ειδα να βουρκωνεις σε μια αλλη κρισιμη φαση. Επειδή σου είπα ότι νιωθω χαλια. Και δε ηθελες να νιωθω ετσι. Στεναχωριοσουν για μενα.

Απλα μαγαπας.

Και το καταλαβαινω πλεον σε καθε τι μικρο που κάνεις. Δεν το κανεις απλα για να πεις ότι το εκανες. Το κάνεις γιατι το νιωθεις. Και το λατρεύω αυτο σε σενα.

Οσες άσχημες σκεψεις και αν περασουν απο το μυαλο μου δεν αναιρουν το γεγονος οτι σαγαπαω. Μπορει να ειναι λιγο το χρονικό διαστημα. Μπορεί εσείς που το διαβάζεται να λετε καλα ολα αυτα για μια σχεση 8 μηνων; Λεω αυτο που νιώθω. Νιωθω αγαπη για σενα. Οτι και αν κάνεις όπως και αν καταληξουμε δεν θα αλλαξει. Σαγαπαω. Απλα.

Ξερετε δεν καταλαβαίνεις πόσο ενας ανθρωπος εχει αλλαξει τη ζωη σου μεχρι να προσπαθήσεις να θυμηθεις πως ήταν πριν.

Εγω δε μπορω να θυμηθώ. Πως ηταν να μην κοιμαμαι μαζι σου. Να μην με παιρνεις αγκαλια. Να μη με φιλας. Να μην εισαι εκεί.

Οπως και δε μπορω να φανταστώ πως θα ειναι μετα. Και ούτε θέλω εδω που τα λέμε.

Κατι αλλο που σκεφτομαι ειναι οτι δε νιωθω εκατο τοις εκατο ανετα να σου πω τα πάντα για μενα. Ξέρεις να σου ανοιχτω. Από τη μια λεω μηπως αυτό κατι δειχνει για εμας; Αλλά μετά σκεφτομαι ποσο λιγο γνωριζομαστε. Και σε αυτο το λιγο πραγματα που δεν εχω πει σε κανεναν τα εχω πει σε σενα. Φαντασου αν περασει κιαλλος καιρος ποσο καλα θα με γνωριζεις.

Ειναι οχτω μηνες. Συγκριτικά με αλλες τεραστιες σχεσεις δεν ειναι τιποτα. Συγκριτικα με άλλες συναρπαστικες σχεσεις που κάνουν τα πάντα μαζι, περιπέτειες μαζι είμαστε βαρετοι. Συγκριτικα με σχεσεις που γνωριζουν τα πάντα ο ενας για τον αλλον ειμαστε λίγο μακριά.

Οχτω μηνες της ζωης μου με αλλαξαν πραγματικά. Με αλλαξες. Προς το καλο.

Παλεψες με τις ανασφαλειες μου. Με εβγαλες απο το καβούκι μου. Με εκανες να ανοιχτω οσο μπορουσα να ανοιχτω σε ��υτο το διαστημα. Μου ανοιξες τα ματια σε πολλές καταστάσεις. Με συμβουλεψες. Με εκανες να καταλαβω οτι δεν ειμαι οσο έξυπνη πιστευα. Οτι παντα υπαρχουν περιθωρια για να μαθεις. Να εξελιχτεις.

Ωρες ωρες ορκιζομαι οτι θελω να σε χτυπησω. Να σε βρίσω. Να φύγω.

Αλλα μεσα μου ξερω. Εισαι ο πρωτος μου ερωτας. Και σαγαπαω περισσοτερο απ'οσο πιστευα οτι γινεται, είμαι τρελα ερωτευμένη μαζι σου. Τοσο που με φοβίζει. Δεν περίμενα ποτε κανενας να με κανει να νιωσω τοσο εντονα. Ομως ήρθες εσυ. Και το ανετρεψες ολο αυτο.

Μεσα στη ρουτινα μας, με κανεις να νιωθω ζωντανη.

Εχω περασει πολυ χρονο σε αυτό το σαιτ. Τοσο για να ξερω οτι αυτη η σχεση δεν ειναι σχεση του ταμπλερ. Ξερω επισης οτι τοσο το ταμπλερ οσο και οι ταινιες που βλέπαμε απο μικρα μας φτιάχνουν μια στρεβλή εικονα των σχεσεων. Δε γίνεται όλες να ειναι τελειες. Ρομαντικες. Συναρπαστικες. Δε λεω. Υπαρχουν και αυτες. Απλα εγω τοσο καιρο εψαχνα μια σχεση του ταμπλερ. Για αυτο εκανα ολες αυτες τις σκεψεις.

Ξερω ότι ειμαστε βαρετοι. Δεν εχουμε καμια σχεση με αυτα που προβάλλονται εδω μεσα. Και στην αρχ�� προσπαθουσα να μας αλλαξω αντι να μας αποδεχτω.

Ετσι ειναι τα πράγματα.

Και πλεον τα αποδεχτηκα.

Αγαπάω αυτο που ειμαι μαζι σου, σε αυτήν την υποτονικη, βαρετη σχεση..

[ante-na-doume]

Δεν Νιώθω Ελληνίδα.

Οι γονεις μου ειναι Ελληνες. Γεννηθηκα και μεγαλωσα εδω, στην Ελλαδα. Η ελληνικη ειναι �� πρωτη γλωσσα που εμαθα, και αυτη που γνωριζω καλυτερα. Ειμαι αποφοιτη του ελληνικου σχολειου, φοιτητρια του ελληνικου πανεπιστημιου. Ειμαι Ελληνιδα. Αλλα δεν νιωθω Ελληνιδα.

Δεν αγαπω το ελληνικο καλοκαιρι. Δεν χορευω. Δεν μπορω να πιασω κουβεντα με τους γυρω μου ενω περιμενω στην ουρα. Στο οικογενειακο τραπεζι δε λεω αστεια με τους υπολοιπους. Δεν εμαθα ποτε την ιστορια μας, γιατι ποτε δε με ενοιαζε αρκετα. Τοσα πολλα πραγματα, που σε πολλους ακουγονται χαζα οταν τα αναφερω, για μενα αποτελουν αυτα που φαινομενικα ενωνουν τους Ελληνες, που τους φερνουν κοντα. Το γλεντι, το μερακι, το φιλοτιμο. Σε μενα ολα αυτα μοιαζουν τοσο ξενα.

Ενω χρονια τωρα νιωθω ετσι, το συνειδητοποιησα αφου πηγα να ζησω στο εξωτερικο, σε μια χωρα της κεντρικης ευρωπης. “Κρυοι ειναι αυτοι εκει” μου λεγαν πριν φυγω. Και σκεφτομουν “κι εγω κρυα ειμαι”. Δε μπορω να περιγραψω ποσο αισθανθηκα να ταιριαζω σε μια χωρα που δε σε αγκαλιαζουν οταν σε χαιρετανε. Που δε σου πιανουν κουβεντα μεσα στο λεωφορειο. Ποσο λατρεψα τη χωρα που οι ανθρωποι ηταν “κλειστοι”, σε αντιθεση με την Ελλαδα, και ποσο εχω κλαψει απο τη στιγμη που αναγκαστηκα να γυρισω πισω.

Περναω μια πραγματικη κριση ταυτοτητας, οχι απλα γιατι “περασα ωραια στο εξωτερικο και μου λειπει”, οπως συμπεραινουν οι φιλοι μου, αλλα γιατι για πρωτη φορα στη ζωη μου ταιριαξα στον χαρακτηρα μιας χωρας, την αγαπησα χωρις να παραβλεψω τα αρνητικα της, και ενιωσα καλοδεχουμενη απο τους ανθρωπους της, που δεν με κοιταγαν περιεργα ουτε οταν μιλαγα κουτσουρεμενα τη γλωσσα τους.. Και μετα επρεπε να την αφησω, και να γυρισω στη χωρα οπου καθε τι μου θυμιζει ποσο πολυ δεν ταιριαζω πια εδω. Στη χωρα που οι ανθρωποι που ειναι συμπατριωτες μου με βριζουν στο δρομο οταν κατα λαθος πεφτουμε ο ενας στον αλλο, αντι να αρκεστουν στο “σορρυ”.

Θα ηθελα παρα πολυ να αγαπαω τον τοπο που με γεννησε, με εθρεψε, με εκανε ανθρωπο, αλλα δε νιωθω τιποτα για την Ελλαδα περα απο θυμο. Η χωρα αυτη νιωθω πως μοναχα με απογοητευει, και αυτο δε θα το διορθωσει ουτε ο ηλιος ουτε η θαλασσα. Μου φταινε οι ανθρωποι, μου φταινε οι πολιτικοι, και μου φταινε μεχρι και τα καλα πραγματα, γιατι ποτε δεν καταφερα να ταυτιστω. Δεν ειμαι Ελληνιδα στην καρδια μου. Δε με αφορα αυτη η χωρα, ουτε με νοιαζει πλεον. Δεν ξερω τι ειμαι, στο μυαλο μου αυτη τη στιγμη δεν εχω πατριδα, αλλα το προτιμω απο το να προσποιηθω εστω αλλη μια μερα οτι ταιριαζω. Ειναι χαζο, πολυ χαζο, ολο αυτο ειναι ηλιθιο, αλλα ειναι η αληθεια μου. Δεν ειναι απλα οτι δεν ταιριαζω με τα ελληνικα στερεοτυπα, ειναι οτι δεν ταιριαζω με την ε��ληνικη πραγματικοτητα. Δεν ταιριαζω με τους γυρω μου, με τους φιλους μου, με τους συγγενεις. Δεν ξερω τι φταιει με μενα. Δε θελω να νιωθω ετσι. Θελω κι εγω να νιωσω περηφανη για την καταγωγη μου. Αλλα ειλικρινα δεν μπορω. 

[psyxodrama07fan]

Δεν εχω ακουσει ποτε ψυχοδραμα, τι ν ακουσω?

Ξεκινα απο μια στιγμη πριν φυγω και κρατα την ουσια.Πες μου οταν τ'ακουσεις αν σ'αρεσουν να σε ριξω σε λιγο πιο βαθια.

[niwse-me-ligo]

Επισης το "μια στιγμη πριν φυγω" Ψυχοδραμα. Αν εσυ καταφερνεις να συνδυαζεις εντεχνο με χιπ χοπ εγω φτιαχνω παπαδες με χιπ χοπ και ποπ

ΑΓΑΠΩΩΩ χαχαχχα παντρέψουμε αν θες 😂

[thewriterwannabe]

book in progress.

Εκλεισαν ορμητικα την πορτα και εφυγαν..Μειναμε οι δυο μας αδερφουλα...Βγες απο το μαυρο σου κουτι και κρατα μου το χερι,να μη φοβαμαι.Οπως παλια,θυμασαι?Μας επαιρνε η μαμα απ το χερι και βγαιναμε βολτες,πηγαιναμε μακριασε μερη ομορφα..Παιζαμε,γελουσαμε καναμε σκανταλιες και το σημαντικοτερο,ημασταν σε ολα μαζι..Καθε μερα μας ηταν και πιο ξεχωριστη.Δεν ηταν αδερφουλα μου? Η μια επαιρνε δυναμη απ την αλλη.Οι αναμνησεις μας στροβιλιζονται στο μυαλο μου και γυριζουν ασταματητα.Ειναι σαν μια ταινια,που τη βλεπω ξανα και ξανα,ξερω την αρχη,τη μεση και το τελος..ειμαι αδυναμη ομως να αλλαξω τα στοιχεια που δεν μ αρεσουν και να τα κανω ιδανικα..Αν μπορουσα να αλλαξω κατι,θα το αλλαζα..Τ ακους Ελενα.?Σηκωσε το καπακι του κουτιου σου και βγες να μου εξηγησεις..Δεν μου εξηγησε κανεις,απλα κρυφακουσα τρεις λεξεις να λεει ο γιατρος στη μαμα..'επιτυχημενη αποπειρα αυτοκτονιας' Γιατι ελενη? Αν ισχυουν αυτες οι τρεις λεξεις γιατι με αφησες να παλεψω μονη μοτ?Μαζι μπορουσαμε να κανουμε τα παντα.Μαζι καναμε τη μαμα να γελαει,παρ ολα τα σημαδια του κορμιου της,με στα οποια ο μπαμπας ζωγραφιζε την καταστροφη της.Εσυ ησουν η δυναμη,για ολουςμας! τι θα κανουμε χωρις τη δυναμη μας αδερφουλα? Δεν σ αδικω,στα δεκαεξι μου και εγω τις ιδιες σκεψεις ειχα..Απλα επρεπε να εχεις πιστεψει τις υποσχεσεις μου,να με εμπιστευτεις.. Εεπρεπε να ημουν πιο αληθινη,πιο πειστικη.. Στο βουρκο της ψυχηε σουημουν βουτηγμενη και εγω,ακολουθουσα τα σημαδια σου,εβλεπα τα βηματα σου,απλα δεν μπορεσα να σε προλαβω,συγνωμη που δεν μπορεσα..Θυμασαι χθες βραδυ?Βλεπαμεταινια,και μολις τελειωσε με δακρυα στα ματια μου εσφιξες το χερι και μου ειπες:'Αν ποτε φυγω,να θυμασαι πως σ αγαπαω πολυ κ ας μαλωνουμε..Κ αν ποτε νιωσω οτι σε χανω,θα χαθω πρωτη εγω..χωρις την αδερφουλα μου,η ζωη δεν θα ναι τοσο ξεχωριστη..το καταλαβινω κ ας ειμαι μικροτερη..Θελψ να προσεχεις''Με ειχες συγκινησει Ελενα κ ας φανηκα δυνατη..Σ αγγαλιασα και εφυγα..Αν ηξερα πως αυτος ηταν ο τελευταιος μας διαλογος,θα σε αγγαλιαζα λιγακι πιο σφιχτα.. Θα σου ελεγα ολα οσα νιωθω για σενα..Θα προσπαθουσα να σε αποτρεψω..να σου πω πως η ζωη ειναι ομορφη,πολυ ομορφη...και οτι αλλαζει..μονοαν το θελουμε πολυ και προσπαθησουμε! πριν βγω απ την ππορτα σου,θα σε χαζευα λιγο περισσοτερο χρονο να χαιδευεις τα ολοξανθα μαλλια σου,και να σκουπιζεις τα δακρυα σου.Θα σε αναγκαζα να μου χαρισειςενα τελευταιο,λαμπερο χαμογελο σου,γγια να το φωτογραφισω με την καμερα της ψυχης μου και να σ εχω παντα κρυμμενη εκει,να σε θυμαμαι καθε μερα,να με βοηθας να επιβιωσω μεσα σ ολα αυτα τα δυσκολα,εστω και νοηρα...Αν και αληθεια..ισως να μην ηταν ο χθεσινος ο τελευταιος μας διαλογος..Εγω σ ακουω ακομα και τωρα..εισαι εδω ξερω οτι τα ακους ολα..απλα δεν μπορω να συνηδητοποιησω γιατι δεν απαντας.Πολλοι λενε οτι ο θεος καποιους ανθρωπους τους παιρνει γρηγορα,γιατι τους θελει κοντα του..Ετσι εγινε και με εσενα αγγελε μου...Αξιζεις την καλυτερη θεση στον παραδειστο,αξιζεις ολα οσα δεν σου χαριστηκαν εδω κατω,ολα αυτα για τα οποια κουραστηκες να παλευεις..Ακου ττην πορτα,μαλλον ηρθαν να σε παρουν..Μααλλον θα πρεπει να σε απο��αιρετησω.Μη φοβασαι,θα ρχομαι να το βλεπω το μικρο μου τ αδερφακικαι καποια στιγμη θα ρθω να σε βρω,και θα μαστε μαζι για παντα..Δυστηχως ομως δεν αποφασιζω εγω το ποτε..μονο η μοιρα! Οταν ανεβω εκει πανω,να σαι σιγουρη οτι θα σε βρω,θα εκπληρωσουμε ολα μας τα ονειρα μαζι.Δεν τον φοβαμαι το θανατο ελενα.Μεχρι τοτε,να μην με ξεχνας,και να ρχεσαι συχνα στα ονειρα μου.Γειασου ελενα!'' Αυτος ηταν ο τελευταιος μας 'διαλογος.Αγκαλιασα σφιχτα το μαυρο της κουτι,το νεο τηςσπιτι..και ενιωσα τα χερια της να με χαιδευουν..τα δακρυα της να βρεχουν την μπλουζα μου..Η πορτα ανοιξε και ακουσα τους τσακωμους του μπαμπα και της μαμας.'ειναι η μερα της ελενας'ειπα σιωπηλα.σταματησαν αμεσως...πριν λιγες ωρεες 'εφυγε' η ελενακ απο τοτε ειχαν αλλαξει ριζικα..Η μαμα γονατισε μπροστα απ το μαυρο της κουτι,και εκλαιγε με λυγμους..ο μπαμπας,σιωπηλος,μου απλωσε ττο χερι,λιγο δισταχτικα,με τραβηξξε και την αγκαλιασαμε..Ηταν η πρωτη φορα που ενιωσα οτι ειχα οικογενεια,περα απ τις στιγμες μου με την ελενηΜπηκαν στο σπιτι δυο τρεις γεροδεμενοι αντρες να παρουν τιο κουτι με την ελενα..Πριν διακοπει η στιγμη μας με το μπαμπα και τη μαμα ,ενιωσα οτι ξεκινουσε κατι καινουριοοτι η ζωη μου αλλαζε,οτι μια λευκη σελιδα μολις ξεκινουσε..Η ελενη θα ταν σιγουρα πολυ ευτυχισμενη...Βγηκα τελευταια απ την πορτα,χαογελασα..Ηταν ενα χαμογελο αλλιωτικο απ τα αλλα...Οχι απλα σχηματισμενο στα χειλη μου,αλλα και στην ψυχη μου!Mετα από λιγες ωρες γυρισαμε σπιτι..Ειχαμε παει να πουμε στην ελενα το τελευταιο αντιο..Για την ακριβεια να πουνε στην ελενα το τελευταιο αντιο..Για μενα,δεν έφυγε ποτέ.Θα ήταν πάντα εκεί, να με προσέχει!

[eklipsi-selinis]

Αναδυομαι φταιει το χασιμο αν ακουγομαι φταιει το γραψιμο αν νομιζετε καποιος πως ειμαι θα κανετε λαθος δεν ειμαι διασημος ανατελω μετα μενω στασιμος ανακαλυψα λεξεις για καυσιμο αλλη μια μερα στον ιδιο καθρεφτη ακομα μια μερα πιο ασχημος

Δεν με ξερεις καλα(χ2) Πριν ανοιξεις το στομα να θιξεις να κρινεις να ξερεις δεν ξερεις πολλα Δεν με ξερεις καλα(χ2) Ποδια που μειναν στο πατωμα λενε πολλα για οσους πανε ψηλα

Αυτην την στιγμη περπατω και μαζευω σκουπιδια σε αυτο το κελι το μικροφωνο γεννησε φιδια

ακομα ειναι αυτη που γουσταρει χαζα παραμυθια

αυτη η σκηνη δεν μου αξιζει αξιζει αρχιδια εισαστε λιγοι μπροστα σε οτι βγαζω το δαχτυλιδι ξανα δοκιμαζω γυρισα πισω ξανα το γιορταζω γυρω απο αυτο δεν χορευει κανεις σορρυ που γραφουμε μαγκα σορρυ που ζουμε για παντα

σορρυ που σε ειπα πουτανα.. θα επρεπε να ελεγα κιαλλα

εισαι ψευτικος φιλε το παιζεις τ�� λεφτα σε γεμιζουν ανεσεις αν εισαι ψηλα φταιει η μοδα η μοδα θα αλλαξει και τοτε θα πεσεις στο επομενο λαιβ που θα κανω θα κλαιει το κοινο σαν να με ειδε στον ταφο και οι ραππερς που λενε πολλα θα ειναι πρωτοι στην πρωτη σειρα απο κατω γεμισα κρυες σελιδες με χρωμα λεω να πεταξω το στρωμα εδω που ζω δεν κοιμαμαι καλα και ξυπνω για να φαω ξανα μακαρονια ποσο να αντεξω ακομα? ποσο να αντεξω ακομα? αν μέενει καλη μουσικη ειναι η μονη μου ελπιδα να ζησω αιωνια..

Αναδυομαι φταιει το χασιμο αν ακουγομαι φταιει το γραψιμο αν νομιζετε καποιος πως ειμαι θα κανετε λαθος δεν ειμαι διασημος ανατελω μετα μενω στασιμος ανακαλυψα λεξεις για καυσιμο αλλη μια μερα στον ιδιο καθρεφτη ακομα μια μερα πιο ασχημος

Δεν με ξερεις καλα(χ2) Πριν ανοιξεις το στομα να θιξεις να κρινεις να ξερεις δεν ξερεις πολλα Δεν με ξερεις καλα(χ2) Ποδια που μειναν στο πατωμα λενε πολλα για οσους πανε ψηλα

Μια μερα θα σβησω μια μερα θα βαλω επιτελους τελεια μια μερα θα δεις τελευταια φορα την γυμνη μου γωνια δεν θα εχει φωνες ουτε κοσμο.. η πιο σιωπηλη συναυλια εγω θα ειμαι μονο οι αλλοι θα αλλαξουν πορεια

Ειμαι ενας απαισιος ανθρωπος οπως το πες απαισιες συνηθειες και κομπλεξ

μπηκα στην σκηνη πιστευοντας πως ειχα να κανω με ραππερς οχι με σκατα με ρομπες περιμενα αλλιως τον σκοπο μας περιμενα αλλιως καθε στοχο μας εδω κοιταμε να γαμαμε και να βγαλουμε λεφτα που θα τα βαλουμε στον κωλο μας ζουμε και πεθαινουμε ολοι μονοι μας σημερα το γραφω μενει μονιμα

καποιος να μου υποσχεθει πως αν φυγω νωρις θα πει στην μανα μου πως εγραφα με νοημα

μεταξυ μας υστερα στο μεταξυ μας καθε νεο ραπ ακουγεται φθηνο γιατι το μελλον του χιπ-χοπ ημουν εγω και εγω δεν εχω κατι αλλο για να πω γιαυτο αν τυχει μια μερα και πεθανω και θελεις να με δεις και δεν υπαρχω και θελεις να το πεις επειδη νιωθεις νικητης και λυπηθεις που θα με δεις εδω να χανω..

Αν τυχει μια μερα και πεθανω.. εμεις δεν θα πεθανουμε ποτε.. αυτο θα λεει ο ταφος μου επανω.. Εγω θα ζω για παντα σε οτι γραφω..

Δεν με ξερεις καλα(χ2) Πριν ανοιξεις το στομα να θιξεις να κρινεις να ξερεις δεν ξερεις πολλα Δεν με ξερεις καλα(χ2) Ποδια που μειναν στο πατωμα λενε πολλα για οσους πανε ψηλα

[stranger-oly]

#Ψυχοδραμα 07 #Μια στιγμη πριν φυγω #greek hip hop #sintimata se toixous #συνθηματα σε τοιχους

[balader]

Μια στιγμη πριν φυγω..

Μια στιγμη πριν φυγω το τελος για να δω δε θα γυρισω πισω να κοιταξω μου ειναι αδιαφορο δεν εχει τιποτε σημασια πλεον ποια ζωη , ποιοι ανθρωποι μια στιγμη πριν φυγω το τελος για να δω ολες οι μερες ιδιες κυλανε λες κ ο χρονος πεθανε περιμενοντας να φυγω μαζι του δεν αργω κατσε μια στιγμη να παμε μαζι μια στιγμη πριν φυγω το τελος για να δω ετοιμαζω το σκηνικο του τελος ενα μπουκαλι τζιν ενα γεματο τασακι ενα αδειο περιστροφο ενα καλυκα στο πατωμα τα μυαλα μου στον τοιχο αυτο το σημειωμα στο τραπεζι με υπογραφη ιδανεικος αυτοχειρας ...

[writingisapaintingofthevoice]

Αντίο;! Απωθημένο μου..

“ Ηρθε η ωρα λοιπον.. ηρθε η ωρα που πρεπει να σου πω αντιο και να το εννοω! Αρκετα καταστραφηκα..αρκετα καταστρεφομαι..δεν νομιζεις;! Τελος. Πρεπει να βαλω μια τελεια. Κι αυτη την φορα σε παρακαλω πολυ, μην μου την κανεις κομμα! Αφου δεν αισθανεσαι οπως εγω..αφου ποτε σου δεν ενιωσες ετσι, μην μου την κανεις κομμα! Σταματα να με χαϊδευεις, να με αγκαλιαζεις, να με φιλας..σταματα να με φερνεις ολο και πιο κοντα σου..σταματα να με καταστρεφεις! Σε ικετευω, εχω πονεσει ηδη αρκετα, φτανει! Εχω κουραστει 1 χρονο τωρα..δεν νομιζω πως μπορω να αντεξω πολλα ακομη..εχω φτασει στα ορια μου! Νομιζω πως ηρθε η στιγμη για το μεγαλο "ΜΠΑΜ” ! Να ξερεις πως θα μου λειψεις..πως δεν θα σε ξεχασω..ουτε εσενα, μα ουτε και τις στιγμες μας! Αληθεια! Θα μου λειψεις..μα πλεον πρεπει να μαθω να ζω μακρια σου! Αλλωστε “..δεν ειχαμε ποτε τιποτα” ! ..το ξερω πως δεν ειχαμε ποτε τιποτα, μην μου το χτυπας! Αλλα τοτε γιατι με εκανες να αισθανθω πως αυτο το “τιποτα” ηταν “κατι” !; ….ισως να ηταν και λαθος δικο μου που παρεξηγεισα τις κινησεις σου..ισως παλι να ηταν και δικο σου! Δεν φταιω μονο εγω σε αυτη την ιστορια, ΟΧΙ! Αυτη την φορα δεν θα κανω αυτο που εκανα εναν χρονο πριν! Δεν θα ριξω σε εμενα το φταιξιμο που ΣΕ ΕΡΩΤΕΥΤΙΚΑ! ΑΡΚΕΤΑ! .. Εχω κλαψει με λυγμους..ακομη και τωρα που στα γραφω αυτα κλαιω με λυγμους..αντιο απωθημενο μου..καλα να περνας με την καινουργια και σου ευχομαι να σου προσφερει οσα δεν καταφερα να σου προσφερω ποτε μου εγω! Οσα δεν με αφησες να σου προσφερω ποτε μου εγω.. ..σ'αγαπαω..να το θυμασαι! Θα στο λεω ακομη κι αν δεν σε εχω κοντα μου, ακομη κι αν σταματησουμε να μιλαμε..ακομη κι αν χασουμε καθε ειδους επαφη..ακομη κι αν φυγω! Αντιο (;!)

[pareisakti]

Μια στιγμή πριν φύγω Π.Φάληρο|Αθήνα|23.12.2018|17:53

[akoma-mia-proposh]

φαινομενικα ενταξει

[fuzzy-nikimallows]

[inscmnla]

// Τώρα τελευταία, πιστεύω πως δεν θέλεις πια να κάνουμε παρέα- τώρα τελευταία, μουδιάζω λες και δέρμα αλλάζω //