#μουσικη

[mhmeaggizeis]

Να Μ’Αγαπάς- Παύλος Σιδηρόπουλος

[feggaroneira]

Μου λένε απόλαυσε το γιατί σύντομα τελειώνει.

Τους λέω ίσως αυτός να είναι ο λόγος που με αγχώνει.

Novel 729, Bloody Hawk - Λίγο ακόμα

[lianaaah]

Skg. 24

[fegg4ropetra]

She wore a smile, like a loaded gun...

- Atticus

[melodramatikiathineza]

μας έχεις φανταστεί να κλείνουμε μαζί εισιτήρια για συναυλίες;

και να μετράμε τις μέρες μέχρι να πάμε;

και να ακούμε τη δισκογραφία του καλλιτέχνη ξαπλωμένοι στον καναπέ,

αγκαλιά,

άδεια κουτάκια μπύρας βουνό πάνω στο τραπέζι

γιατί τεμπελιάζουμε να τα μαζέψουμε;

[0ceanicchaoss]

πολλά πράγματα πονάνε, μα μετά όχι τόσο

[bl00dyghoul2]

"Mourning Waltz" in C minor, by me. My first ever composition from 2021.

painting: Alexander Jakesch- Old History, 1892 (edited by me)

Backstory: A young woman from a royal family, was deeply in love with a man who was in a lower class and her strict parents didn't approve their relationship. But after some time, the man died from sickness. She was devastated and grieving. A month later, her parents arranged a ball event to introduce her to a wealthy young man. The man saw her and immediately fell in love with her and decided that he wanted to propose to her. He asked her for a dance, in which she unwillingly accepted. She couldn't help but tear up while dancing to a waltz with him. She felt empty.

Later that night, the young woman went to her room and started crying. There was nothing that she could do. How could she accept a propose from someone that she didn't know and wasn't in love? She only wanted him... After she was done with crying, she sat to her piano. She murmured a melody that went through her mind at that moment. And started writing and playing. She didn't want this life. She only wanted the life that imagined with him.

She got up and walked to her window ledge. It was the right time to finally go where he was and find him. With tears rolling down her cheeks, she did another step and fell into the void, leaving behind her the "Mourning Waltz".

[aesonas]

and you

και εσένα 🫂🤍

I only want summer

Θέλω μόνο το καλοκαίρι 🌊☀️

[anemodarmenhh]

Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα,

χωρίς εμένα...

-Βασίλης Παπακωνσταντίνου

[badatlove06]

Μόλις οι άνθρωποι αντιληφθούν ότι η μουσική βρίσκεται μέσα τους και όχι μόνο μέσα σ’ αυτούς που επιλέχθηκαν να γίνουν μουσικοί, μόλις πάρουν πίσω για τον εαυτό τους τη μουσική πράξη σε ένα πνεύμα απόλαυσης και αυτό-επιβεβαίωσης, ποιος ξέρει τι άλλο μπορεί να θελήσουν να πάρουν πίσω...

[loulouditouheimona]

Τι μουσική 🫠😭

[lianaaah]

Οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες μετά από πολλά "δεν θέλω λουλούδια", αλλά από μέσα μου έλιωνα.

[fegg4ropetra]

🎶 You should break up with your boyfriend... 🎶

[melodramatikiathineza]

που λες, σε σκέφτομαι -ας πούμε- όταν ακούω μουσική.

για ν’ακριβολογήσω, σε σκέφτομαι με το που στείλει το σώμα σήμα στον εγκέφαλο (ή στέλνει ο εγκέφαλος σήμα στο σώμα;) και έπειτα σταλεί σήμα στα χέρια και τα χέρια στείλουν σήμα στα άκρα και τα άκρα πιάσουν τ’ακουστικά μου κι εγώ τα ενεργοποιήσω και τα τοποθετήσω στο τριχωτό της κεφαλής και κάπως κάπου ήδη ξέρω το τραγούδι που θα ‘θελα να ακούσω, σκεπτόμενη -ενδεχομένως- το ότι θα μπορούσα, ιδιαιτέρως εύκολα και χωρίς αναστολές, εάν μου έδινες κάποιο ελεύθερο δηλαδή

να στο αφιερώσω.

ή, για να το πω πιο σωστά και ακριβώς όπως κατοικεί μονίμως στο κεφάλι μου

να σου αφιερώσω όλα τα τραγούδια του κόσμου

[feggaroneira]

«Οποίος αγαπά, περιμενει και παλεύει» μου ειπε κάποτε μια παιδική μου φιλη.

«Γιατί η αναμονή είναι καλύτερη από την εύκολη αποφυγή».

«Γιατί η πάλη είναι καλύτερη από την ακινησία».

«Και η ζωή δεν είναι ακινησία.»

«Γιατι αγαπας. Και όταν αγαπάς περιμένεις και παλεύεις».

Περιμένεις.

Παλεύεις.

Η αληθινή αγαπη φαινεται από το ποσό διατεθημένος είσαι να παλέψεις για αυτήν.

Αν δεν παλέψεις ούτε λίγο και αφήσεις τον εγωισμό να σε συνεπάρει τότε δεν πρόκειται για αληθινή αγαπη.

Γιατι η αγάπη δεν κοιτα εγωισμούς.

Χρειαζεται αμοιβαίες υποχωρήσεις.

Γιατι αν δεν υπάρχουν, τότε δεν μπορούμε να την αποκαλέσουμε αληθινή αγαπη.

Αλλά μια φτιαχτή ιδεα αγάπης.

Κι η αγαπη χρειάζεται συγχώρεση.

Όχι μίσος και ζήλο.

Όχι χειραγώγηση και απαξίωση.

Χρειάζεται να σκεφτεσαι και τις δυο πλευρές.

Να προσπαθείς.

Να ακους εσένα.

Την καρδια σου.

Αλλά και τον Άλλον δίπλα σου.

Να μην κλείνεις τα αυτιά σου.

Να ακους.

Να μην ακους τους γύρω.

Να μην φτιάχνεις σενάρια προσπαθοντας να αποδείξεις πως σε όλα έχεις δίκιο.

Να ακους εσάς.

Να ακούτε εσάς.

Γιατί στην αληθινή αγαπη μόνο εσείς, οι καρδιές σας, έχουν σημασια.

Και αν αγαπάς αληθινά δίνεις ευκαιρίες όταν αξίζει να αποκαλείται «αληθινή αγαπη»

Γιατί η ζωή από μόνη της είναι γεμάτη ευκαιρίες.

Γιατί το εγώ γίνεται εμείς.

Μια αληθινή αγαπη δεν σε αποκόπτει από την επαφη με την ζωή.

Σου δινει την ευκαιρία να την εξερευνήσετε μαζι.

Σε βοηθάει να γνωρίσεις και γίνεις η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου.

Δεν σε κατηγορεί μέχρι να σε πονέσει επειδή κι η ίδια ποναει.

Δεν σε προσβάλει. Δεν σε μειώνει.

Δεν βλεπει μόνο τα δικά σου λάθη

ενώ κι η ίδια κάνει.

Ούτε κατηγορεί ανελέητα.

Υπάρχει αλλ��λοκατανόηση.

Σκεφτεται πριν μιλήσει.

Παίρνει χρόνο και δίνει.

Ο,τι δυσκολία υπαρχει το αντιμετωπίζετε μαζί.

Το σκέφτεστε μαζί για να βρείτε λύση.

Και όχι για να σου ρίξει ευθύνες.

Μια αληθινή αγαπη δεν θα άντεχε ποτέ να σε χάσει.

Κι αν ισχύουν όλα αυτα τότε μπορώ να συμφωνήσω πως για μια τέτοια αγαπη αξίζει να περιμένεις και να παλέψεις.