#επιβάλλει

[romios-gr]

Έπεσαν οι μάσκες της υποκρισίας: Το Κογκρέσο των ΗΠΑ επιβάλλει πρωτοφανείς κυρώσεις στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο λόγω Netanyahu «Εάν επιτραπεί στο ΔΠΔ να απειλήσει την ηγεσία του Ισραήλ, τότε η ηγεσία της χώρας μας ��α είναι η επόμενη» παραδέχεται ο πρόεδρος της βουλής των ΗΠΑ (upd) Σε μια πρωτοφανή κίνηση παραβίασης της διεθνούς νομιμότητας, το Κογκρέσο των ΗΠΑ ετοιμάζεται να λάβει παντ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/epesan-oi-maskes-tis-ypokrisias-to-kogkreso-ton-ipa-epivallei-protofaneis-kyroseis-sto-diethnes-poiniko-dikastirio-logo-netanyahu/

[lodeur-de-la-pluie]

Είναι εξοργιστική η κατάληξη της χώρας σε μια κοινωνία συνειδητά αδιάφορων. Μια κοινωνία στην οποία κάθε ένας και μία από εμάς αποδέχεται σιωπηρά μία ανθυγιεινή πολιτική και πολιτειακή συνθήκη που ευνοεί το οργανωμένο έγκλημα και την υποβάθμιση των ζωών μας.

Κράτος τόσο διεφθαρμένο που εξωτερικοί εποπτικοι μηχανισμοί είναι αυτοί που αναγκάζουν την 'ανεξάρτητη δικαιοσύνη' να ασκήσει το λειτούργημά της. Μανάδες που σηκώνουν στην πλάτη τους όλη τη δουλειά της δικαστικής εξουσίας. Διαπλεκόμενοι εισαγγελείς που εφευρίσκουν νομικά τεχνάσματα για να αποσιωπήσουν εγκλήματα του παρακράτους.

Ένα κλεπτοκρατικό εφοπλιστικό-βιομηχανικό-επιχειρηματικό-τραπεζικό, συνάμα ανταγωνιστικό, κατεστημένο που λεηλατεί τον ιδρώτα των πολιτών και συμπλέει πότε υπέρ και πότε κατά εκλεγμένων κυβερνήσεων μέσω των ΜΜΕ τους. Κυβερνητική διαφθορά σε μεταστατικό στάδιο, απλωμένη σε αναπτυξιακούς τομείς και η αποδοχή της από το σύνολο του πολιτικού συστήματος, η οποία υποβιβάζει ποιοτικά την καθημερινότητάς μας.

Ένα πολιτικο σύστημα που μεθοδεύει 'επιχειρηματικές κινήσεις' με κατ'εντολην φωτογραφικές διατάξεις υπέρ μαφιόζων. Μονοπωλιακές και αθέμιτες πρακτικές με στόχο την διατήρηση υψηλών τιμών και κερδών εις βάρος καταναλωτών.

Απευθείας αναθέσεις δημοσίων έργων, διαγωνισμών, αδιαφανείς διαδικασίες και υπερκοστολογήσεις υλών σε φάρμακα, εξοπλισμούς δημοσίων υπηρεσιών και κέντρων. Αναπτυξιακά κονδύλια και ευρωπαϊκές επιδοτήσεις που κανείς δεν γνωρίζει που καταλήγουν τελικά και χρήζουν ευρωπαϊκής έρευνας.

Αποδεχόμενοι μια συνθήκη που το κράτος δεν θέλει και δεν το 'συμφέρει' να συντηρήσει υποδομές αναπτυγμένης χώρας. Ως αποτέλεσμα, δημόσιες υποδομές περιπίπτουν σε αχρηστία, θέτοντας την χώρα σε ημιλειτουργική κατάσταση. Περιμένοντας την επόμενη καταστροφή, το επόμενο δυστύχημα, ευχόμενοι να μην πέσει ο κλήρος σε εμάς την επόμενη φορά.

Μια συνθήκη υποψηφίων νεκρών πολιτών και αλλεπάλληλων παρολίγον ατυχημάτων. Υπουργοί με προκλητικό, ασέβαστο και προσβλητικό λεξιλόγιο έναντι εργαζομένων και οικογενειών που τολμούν να θίγουν το αυτονόητο.

'Μεγαλα έργα' που υπόσχονται θέσεις εργασίας και επενδύσεις με χρήματα από δάνεια τραπεζών που βρίσκονται υπό την διοίκηση γνωστών και φιλικών διευθυντικών στελεχων. Σταθερή λεηλασία δημόσιου πλούτου που πότε μεταφράζεται σε αυξημένη φορολογία και πότε σε αρνητικούς οικονομικούς δείκτες.

Αστυνομικές αρχές σε άρνηση επιτέλεσης καθήκοντος. Βασανισμοί και δολοφονίες κρατουμένων μέσα σε ΑΤ που αντικατοπτρίζουν σελίδες σκοτεινότερων εποχών.

Μπατσοι που δηλώνουν πίστη στο παρακράτος. Εμπλεκόμενοι σε υποθέσεις οργανωμένου εγκλήματος, διακίνησης ναρκωτικών και γυναικών. Ανώτατοι αξιωματικοί που με ένα τηλέφωνο ακολουθούν εντολές πολιτικών, εφοπλιστών και επιχειρηματιών. Εμπλεκόμενοι σε στοχευμενες υποβαθμίσεις περιοχών, χειραγωγώντας τις τιμές των ακινήτων. Μονάδες καταστολής που αντί να εκτελέσουν δικαστικες αποφάσεις τις αγνοούν. Ενίοτε κιόλας αγνοούν τον ρόλο τους και σου ανοίγουν αδιακρίτως το κεφάλι. Παρουσία δυνάμεων καταστολής σε ολόκληρο το κέντρο, τιτλοποιώντας την καθημερινότητα και συντηρώντας τα αντανακλαστικά πολιτων.

Ένα παράλληλο σύστημα εξουσίας παρακολουθήσεων και εκβιασμών προσώπων που διατηρουν κρατικες και πολιτειακές θεσεις. Υπουργοί που είτε επιδεικνύουν αδιαφορία είτε παραιτούνται απο κάθε δημοκρατικό και συνταγματικό δικαίωμα.

Παρακολούθηση κοινωνικών και πολιτικών ακτιβιστών, οι οποίοι σηκώνουν κεφάλι και ορθώνουν ανάστημα, από κρατικά όργανα. Καθοδηγούμενες συλλήψεις και βαριές ποινές εναντίον τους, όταν παιδοβιαστές και κυκλώματα συνεχίζουν ��α εξασκούν το επάγγελμα τους ή αθωώνονται πλαγίως με αστείες αποζημιώσεις.

Δημιουργία μιας κλεπτοκρατικης ολιγαρχικής τάξης που εκφεύγει κάθε έννοιας νόμου και συνταγματικής αρχής, η οποία προσπαθεί να επιβάλλει την συναίνεση των πολιτών και μια παβλοφικη αίσθηση αυτοπεριορισμού και κ��μψης κάθε μορφής αντίδρασης.

Είναι εξοργιστικη η αποδοχή και ο συμβιβασμός μας με αυτή την συνθήκη. Το σύστημα τους βρωμάει. Το μόνο που έχουμε είναι ο ένας τον άλλον.

«Αυτή είναι η δική μας εποχή.»

[justforbooks]

Η σκοτεινή περίοδος που ξημέρωσε στην Αμερική και σε ολόκληρο τον κόσμο επιβάλλει τον επαναπροσδιορισμό όχι μόνο των αξιών, κατά Νίτσε, αλλά και των υφιστάμενων πολιτικών δεδομένων. Σε αυτήν τη διαδικασία μπορούν να συμβάλουν τα βιβλία που εξετάζουν καταστάσεις από το φαινόμενο Τραμπ μέχρι τη σταδιακή κατάρρευση των δημοκρατιών. Δεν είναι τυχαίο ότι μέσα σε μία βδομάδα από την ανακοίνωση των εκλογικών αποτελεσμάτων στην Αμερική παρατηρήθηκε εκτόξευση των πωλήσεων βιβλίων δυστοπικού περιεχομένου αλλά και πολιτικής θεωρίας και Ιστορίας, κυριαρχώντας όχι μόνο στις ηλεκτρονικές πωλήσεις της Amazon αλλά και στα βιβλιοπωλεία.

✔ Ένα από τα πιο σημαντικά βιβλία που ήρθαν να ανατρέψουν τις μέχρι σήμερα αντιλήψεις για την ιστορία της Αμερικής, μακριά από την επίσημη αφήγηση, είναι η Ιστορία του λαού των Ηνωμένων Πολιτειών του Χάουαρντ Ζιν (μτφρ. Θεόδωρος Καλύβας, Αιώρα) που αποπειράται να κάνει μια εξιστόρηση των πιο σημαντικών ιστορικών γεγονότων από τα κάτω, δηλαδή μέσα από το βλέμμα των γυναικών, των μαύρων, των Ινδιάνων, των φτωχών και των μεταναστών. Πρόκειται για μια παλιότερη έκδοση που στο πέρας των χρόνων φάνηκε να δικαιώνεται και σήμερα συνιστά το πιο έγκυρο ιστορικό βιβλίο των τελευταίων χρόνων, με τις πωλήσεις του ��όνο στις ΗΠΑ να έχουν ξεπεράσει τα 2.500.0000 αντίτυπα.

✔ Αντίστοιχα επίκαιρο φαντάζει πλέον το βιβλίο του Τίμοθι Σνάιντερ Απέναντι στην τυραννία - Τα μαθήματα από τον 20ό αιώνα (μτφρ. Κατερίνα Σχινά, Παπαδόπουλος) που δείχνει με τον πιο απτό τρόπο πώς, χωρίς καν να γίνει αντιληπτό από την αρχή, σχεδόν ανεπαίσθητα και στο όνομα της φωνής του λαού έφτασε να κινδυνεύει το πιο εμβληματικό δημοκρατικό καθεστώς στον κόσμο. Το βιβλίο του πλέον αναγνωρισμένου σήμερα θεωρητικού, καθηγητή Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ και συνεργάτη του Ινστιτούτου Ανθρωπιστικών Σπουδών στη Βιέννη εστιάζει στην πρώτη περίοδο της εκλογής του Τραμπ και εξηγεί μέσα από καταφανή παραδείγματα τα πλήγματα που υπέστη η Δημοκρατία, παραπέμποντας σε άλλες ζοφερές περιόδους της ευρωπαϊκής ιστορίας και κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου για το μέλλον.

✔ Λίγο πριν φύγει από τη ζωή ο Πολ Όστερ είχε προλάβει να δει την αμερικανική ήπειρο όχι μόνο να διχάζεται αλλά και να βυθίζεται στην παράνοια. Γνωρίζοντας καλά ότι ένα από τα πιο ισχυρά και πλέον επικίνδυνα στοιχεία της προπαγάνδας του Τραμπ ήταν η ρητορική της οπλοκατοχής, έγραψε ένα βιβλίο διερευνώντας τις ιστορικές και πολιτισμικές δυνάμεις που μετέτρεψαν τις ΗΠΑ στην πιο βίαιη χώρα του δυτικού κόσμου. Το Αιματοβαμμένο έθνος (μτφρ. Ιωάννα Ηλιάδη, Μεταίχμιο) είναι, εκτός από λογοτεχνική, η πολιτική παρακαταθήκη του Όστερ και διαβάζεται ως ένα προφητικό πόνημα για τους σύγχρονους καουμπόηδες που έφτασαν να υποστηρίζουν την ισχύ των όπλων έναντι αυτής των λόγων, δεδομένου ότι οι υποστηρικτές της οπλοκατοχής αναγνωρίζονται πλέον θεσμικά στην αμερικανική ήπειρο, συνιστώντας έναν άμεσο κίνδυνο. Το κείμενο διανθίζεται με τις απόκοσμες φωτογραφίες που τράβηξε ο Spencer Ostrander σε περισσότερα από τριάντα σημεία μακελειού στις ΗΠΑ.

✔ Από τα πιο γνωστά βιβλία πολεμικής κατά του Τραμπ είναι αυτό του δημοσιογράφου Μάικλ Γουλφ, ο οποίος ξεδιπλώνει τη σκοτεινή ιστορία του εκλεγέντος Προέδρου από την εποχή της δημόσιας επικράτησής του ως μεγιστάνα ακινήτων και παρουσιαστή ριάλιτι σόου έως την άνοδό του στην εξουσία. Για να μπορέσει να διαρθρώσει με τον καλύτερο τρόπο τη μαρτυρία του ο Γουλφ είχε ακολουθ��σει τον Τραμπ σε όλη την προεκλογική του εκστρατεία πριν από την πρώτη του εκλογή στον προεδρικό θώκο, ζώντας μάλιστα αρκετές μέρες την καθημερινότητά του στον Λευκό Οίκο, κατά τα πρότυπα των απτών δημοσιογραφικών μαρτυριών που δεν είναι απλές υποθέσεις. Μάλιστα, ο γνωστός δημοσιογράφος φρόντισε να συνομιλήσει με εκατοντάδες ανθρώπους αλλά και συνεργάτες του Τραμπ, έτσι προέκυψε ένα πολύ ζωντανό βιβλίο για τον μικρόκοσμο, τον χαρακτήρα και τη στρατηγική του, το οποίο μετατράπηκε στην απόλυτη βίβλο για τους αντιπάλους του και μεταφράστηκε σε πάνω από 45 γλώσσες. Εξακολουθεί να κυκλοφορεί στα ελληνικά με τον τίτλο Πυρ και Μανία - Στον Λευκό Οίκο του Ντόναλντ Τραμπ (μτφρ. Σώτη Τριανταφύλλου, Πατάκης).

✔ «Δεν γίνονται αυτά εδώ» (μτφρ. Νίκος Μάντης, εκδόσεις Καστανιώτης) είναι ο προφητικός τίτλος του βιβλίου του νομπελίστα Σίνκλερ Λιούις για τον ολοκληρωτισμό που μπορεί να επικρατήσει στην Αμερική και να είναι πέρα από κάθε φαντασία. Οι αναλογίες, μάλιστα, των περιγραφών της ανάληψης της εξουσίας από τον δημαγωγό γερουσιαστή Μπαζ Γουίντριπ, ο οποίος εγκαθιστά ένα φασιστικό καθεστώς στη γη της Δημοκρατίας, με τη σημερινή διαφαινόμενη επικράτηση ενός κράτους που αντιμ��χεται τις ατομικές ελευθερίες είναι παραπάνω από ανατριχιαστική. Ο Γουίντριπ καταφέρνει με έναν άκρως μεθοδευμένο τρόπο να εξαρθρώσει όλες τις διαφορετικές φωνές από το κόμμα του και να αποκτήσει τον απόλυτο έλεγχο στα μίντια και στους στρατιωτικούς μηχανισμούς της χώρας του, θυμίζοντας κατά πολύ τον εκλεγέντα Πρόεδρο. Το τρομερό είναι ότι κατά την παρουσίαση του βιβλίου, που γράφτηκε για τη ζοφερή περίοδο του Μεσοπολέμου, αμέσως μετά το Κραχ, κατά τη διάρκεια της μεγάλης ύφεσης, είχε επισημανθεί πως ξεπερνά τα όρια του μυθιστορήματος και «στέλνει ένα ηχηρό μήνυμα προς όλους τους Αμερικανούς».

✔ Αντίστοιχα εύστοχο και με πολλαπλά μηνύματα για την Αμερική σήμερα είναι το κλασικό αριστούργημα του Ρόμπερτ Πεν Γουόρεν Όλοι οι άνθρωποι του βασιλιά (μτφρ. Αθηνά Δημητριάδου, Πόλις). Πρόκειται για το έργο που αποτέλεσε την πρώτη απόπειρα σκιαγράφησης των χαρακτηριστικών που διαθέτει ο εκάστοτε κυνικός φορέας της εξουσίας, ο οποίος, σαν τον πρωταγωνιστή του βιβλίου, Γουίλι Σταρκ, ξεκινά με φιλοδοξίες και όραμα, αποφασισμένος να εκπροσωπήσει τους ανθρώπους της τάξης του και να αγωνιστεί για μια άλλη, πιο δημοκρατική Αμερική, και καταλήγει ένας κυνικός πολιτικός που κάνει τα πάντα για να πετύχει, φτάνοντας να ��αρακτηριστεί ως «διεφθαρμένος βασιλιάς». Αυτός ο δρόμος δεν είναι μονοσήμαντος και σκιαγραφείται με κάθε λεπτομέρεια από τον σπουδαίο Γουόρεν, ο οποίος μοιάζει να αφουγκράζεται όλα τα απωθημένα και τις προσδοκίες της Αμερικής, τον βαθύ διχασμό και τη μετατροπή των παλιών αξιών σε τυφλό κυνήγι επιτυχίας και εξουσίας. Επίσης, το έργο διαβάζεται όχι μόνο για το βαθύ υπαρξιακό του νόημα αλλά και για την εντυπωσιακή ακρίβεια με την οποία στήνει ο συγγραφέας τους ήρωες του, ανθρώπους που βλέπουμε να πρωταγωνιστούν στο δημόσιο βίο, να καταλαμβάνουν αξιώματα και να απειλούν την έννομη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος.

✔ Τι μπορεί να πει κανείς για εκείνο το αξεπέραστο, δυστοπικό έργο του Φίλιπ Ροθ Η συνωμοσία εναντίον της Αμερικής (μτφρ. Ηλίας Μαγκλίνης, Πόλις) που, ενώ έμοιαζε να ειρωνεύεται τις θεωρίες συνωμοσίας, πλέον ανταποκρίνεται σε μια ανατριχιαστικά ρεαλιστική πραγματικότητα. Η κύρια αρχή του βιβλίου βασίζεται στη λογική της υπόθεσης του «what if», εξετάζοντας τι θα μπορούσε να συμβεί αν οι εκλογές του 1940 δεν αναδείκνυαν Πρόεδρο τον Ρούσβελτ αλλά τον ρεπουμπλικάνο, αντισημίτη και κολλητό του Χίτλερ, Τσαρλς Λίντμπεργκ. Πολλοί θα βρίσκονταν, αυτομάτως, στο περιθώριο και ενδεχομένως να διώκονταν, με πρώτους απ’ όλους την οικογένεια Ροθ, τα μέλη της οποίας ο συγγραφέας μετατρέπει σε αφανείς ήρωες αυτής της μαύρης κωμωδίας που μοιάζει με απτή πραγματικότητα. Έχοντας πλέον φύγει από τη ζωή, ο Ροθ δεν πρόλαβε να δει τη φανταστική ιστορία που έγραφε το 2007 να επαληθεύεται ταυτόχρονα ως τραγωδία και ως φάρσα, και τη θέση του Λίντμπεργκ να καταλαμβάνει πανηγυρικά ο Τραμπ.

✔ Είναι πολλά και τα δυστοπικά βιβλία των οποίων οι πωλήσεις σημείωσαν εντυπωσιακή αύξηση αμέσως μετά την ανακοίνωση των εκλογικών αποτελεσμάτων, κι αυτό δηλώνει μια ιδιότυπη μορφή αντίστασης. Χαρακτηριστική είναι η εκτόξευση στις πρώτες θέσεις του κλασικού έργου της Μάργκαρετ Άτγουντ, Ιστορία της θεραπαινίδας (μτφρ. Αύγουστος Κορτώ, Ψυχογιός) μέσα σε δύο ημέρες από την επανεκλογή του Τραμπ. Πρόκειται για ένα βιβλίο που διατηρεί τη δημοτικότητά του χάρη στην ομώνυμη διασκευή του σε τηλεοπτική σειρά με πρωταγωνίστρια την Ελίζαμπεθ Μος, που προβλήθηκε για πρώτη φορά το 2017 και έχει κερδίσει δύο Χρυσές Σφαίρες και πέντε Primetime Emmy. Το βιβλίο μάς μεταφέρει στη Νέα Αγγλία του μέλλοντος, όπου έχει εγκατασταθεί η Δημοκρατία της Γαλαάδ, μια πατριαρχική κοινωνία η οποία επιβάλλει στις γυναίκες την αναγκαστική αναπαραγωγή και την έλλειψη αυτοδιάθεσης του σώματος, ακριβώς σαν το σενάριο που βλέπουμε να διαμορφώνεται στη σημερινή Αμερική βάσει των πρόσφατων, προεκλογικών ανακοινώσεων του Τραμπ για απόλυτη απαγόρευση των αμβλώσεων.

✔ Άλλο ένα βιβλίο που περιλαμβάνεται στη λίστα με τα πλέον ευπώλητα είναι ο Σταθμός Έντεκα της επίσης Καναδής, αλλά πλέον Νεοϋορκέζας συγγραφέως Έμιλι Μάντελ (μτφρ. Βάσια Τζανακάρη, Ίκαρος). Πρόκειται για ένα εξίσου δυστοπικό μυθιστόρημα με θέμα μια θανατηφόρα γρίπη, που ως ασθένεια έχει συμβολικές προεκτάσεις οι οποίες κάλλιστα παραπέμπουν στην ομαδική παράνοια του τραμπικού καθεστώτος. Ο νεαρός Τζίβαν Σόντρι αποφασίζει να την αποφύγει κλεισμένος σε έναν ουρανοξύστη, απ’ όπου βλέπει τον κόσμο να καταρρέει. Είκοσι χρόνια αργότερα, το σύμπαν παραμένει ασφυκτικό, αλλά η πρωταγωνίστρια Κρίστεν μπορεί να περιφέρεται στους οικισμούς του μεταμορφωμένου κόσμου ανεβάζοντας Σαίξπηρ και παίζοντας μουσική. Η τέχνη σώζει και η ομορφιά είναι, ίσως, η μόνη που μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.

✔ Όμως, σε τέτοιες δύσκολες συνθήκες υπάρχει πάντα ένα βιβλίο που επανέρχεται στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας και αυτό δεν είναι άλλο από το κλασικό έργο του Ρέι Μπράντμπερι, Φαρενάιτ 451 (μτφρ. Βασίλης Δουβίτσας, Άγρα). Πρόκειται για μια συμβολική ιστορία για τη λογοκρισία, την έλλειψη ελευθερίας του λόγου και τους ανθρώπους που είδαν τους εχθρούς των βιβλίων να παίρνουν τα ηνία. Πολλά χρόνια προτού επέλθει η κατάλυση της ελευθερίας του λόγου, ο Μπράντμπερι είχε μιλήσει για την επικίνδυνη επιβολή ενός σύμπαντος χωρίς βιβλία, τα οποία παραδίδονται στις φλόγες (οι 451 βαθμοί της κλίμακας Φαρενάιτ είναι η θερμοκρασία στην οποία καίγεται το χαρτί). Ένα σενάριο που, όπως τόσα από αυτά που περιγράφονται στα δυστοπικά έργα, δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα, καθώς τα βιβλία και ο λόγος απαξιώνονται και τη θέση τους παίρνουν το σκοτάδι της αμάθειας και του ρεβανσισμού.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[someone2drinkwith]

-Ανατομία και Κριτική-

καθετί μισητό από εκείνη

κυλά στο αίμα μου

απέχθεια προς απέχθεια

-δονήσεις των μυών μου

τιμωρία προς τιμωρία

που επιβάλλει στον κόσμο

φέρει νευρική ροή

-ένωση με τα άκρα μου

είμαι σορός

συλλογής των παραπόνων της

με κινεί που είναι τώρα

-και πάντα-

αμείλικτη•

[delusionalmedusa]

καταλαβαίνεις ότι τίποτε που σε αγχώνει, δεν έχει αξία, όταν χάνεις από τη ζωή σου ανθρώπους που αγαπάς και έχεις ζήσει. Γι'αυτό ζήσε και μη πιέζεις τον εαυτό σου με τα "φθηνά" κοινωνικα πρέπει που μας επιβάλλει η κοινωνία. Ζήσε.

[pa-nos]

Όσοι απεχθάνονται την κουλτούρα της ασφάλειας θα καγχάσουν. Θα πουν ότι ειναι καθαρή ειρωνεία να ισχυρίζεται το "βαθύ κράτος" ότι λειτουργεί με γνώμονα τα ανθρώπινα δικαιώματα. Είναι οι ίδιοι που απαιτούν η αστυνομία να επέμβει παντού προκειμένου να επιβάλλει τον σεβασμό των δικαιωμάτων. Ενισχύπνται τα άκρα γιατί φουντώνει η κοινωνικά ανασφάλεια και οξύνεται η αμφισβήτηση του κράτους και των θεσμών. Κατά τον Αλμπέρ Καμύ, ο μύθος του Σισύφου φωτίζει το παράλογο της ανθρώπινης κατάστασης σε έναν κόσμο που δεν έχει νόημα,αφού όλα ξαναρχίζουν από την αρχή χωρίς στόχο και χωρίς λύτρωση. Και όμως, ο άνθρωπος μπορεί να διαλέξει το μετερίζι του και να δώσει ο ίδιος νόημαστο αέναο κουβάλημα του βράχου στην κορυφή.

[xamenotalento]

Τι συνέβη κατά τη σιωπηρή περίοδο που ακολούθησε τη Δίψα της Γνώσης; Ίσως ο Φουκώ να αισθάνθηκε μια αμηχανία σε σχέση μ΄αυτό το βιβλίο: δεν εγκλωβίστηκε πράγματι στις σχέσεις εξουσίας; Ο ίδιος άλλωστε αντιτείνει στον εαυτό του: «Να ΄μαστε πάλι, το ίδιο πάντα ανίκανοι να διαβούμε τη γραμμή, να περάσουμε στην άλλη όχθη…Πάντα η ίδια επιλογή, στο πλευρό της εξουσίας, αυτού που λέει η ίδια ή μας ωθεί να πούμε…». [...] Αν ο Φουκώ βρίσκεται πλέον σε αδιέξοδο, αυτό δεν οφείλεται στον τρόπο με τον οποίο στοχάστηκε την εξουσία, αλλά μάλλον στο γεγονός ότι ανακάλυψε το αδιέξοδο που μας επιβάλλει η ίδια η εξουσία, στη ζωή όπως και στη σκέψη μας, σ΄ όλους εμάς που στρεφόμαστε εναντίον της στις πιο μικρές μας αλήθειες. [...] Τι απομένει στην υποκειμενικότητά μας, αν αληθεύει ότι η εξουσία πολιορκεί όλο και περισσότερο την καθημερινή ζωή, την εσωτερικότητα και την ατομικότητά μας, αν αληθεύει ότι απέκτησε έναν ατομικοποιητικό χαρακτήρα και αν, επίσης, η γνώση εξατομικεύεται όλο και περισσότερο, παράγοντας ερμηνευτικές και κωδικοποιήσεις του επιθυμητικού υποκειμένου; Δεν μένει ποτέ τίποτα στο υποκείμενο, αφού πρέπει κάθε φορά να δημιουργηθεί ως εστία αντίστασης, ακολουθώντας την κατεύθυνση των πτυχών που υποκειμενοποιούν τη γνώση και ανακυρτώνουν την εξουσία. Μήπως η σύγχρονη υποκειμενικότητα ανακαλύπτει εκ νέου το σώμα και τις ηδονές του, ενάντια σε μία επιθυμία η οποία έχει, σε μεγάλο βαθμό, καθυποταχθεί στο Νόμο; Εντούτοις, δεν τίθεται ζήτημα επιστροφής στους Αρχαίους Έλληνες, διότι δεν υπάρχει ποτέ ζήτημα επιστροφής. Ο αγώνας για μία σύγχρονη υποκειμενικότητα περνά από την αντίσταση στις δύο σημερινές μορφές καθυπόταξης: στην εξατομίκευση που ικανοποιεί τις απαιτήσεις της εξουσίας, και στην προσκόλληση κάθε ατόμου σε μία γνωστή, δεδομένη και διά παντός προσδιορισμένη ταυτότητα. Άρα ο αγώνας για την υποκειμενικότητα εμφανίζεται ως δικαίωμα στη διαφορά, τη μεταβολή και τη μεταμόρφωση.

Ζιλ Ντελέζ, Φουκώ, Εκδόσεις Πλέθρον, Μετάφραση Τάσου Μπέτζελου.

[rulinarulina]

ΗΠΑ: Ο Τραμπ θα επιβάλλει επιπρόσθετο δασμό 10% στα κινέζικα προϊόντα – Αντιδράσεις από Πεκίνο

Συνεχίζει τις ανακοινώσεις ο Ντόνλαντ Τραμπ Ο Ρεπουμπλικάνος εκλεγμένος πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ έκανε σαφές τη Δευτέρα ότι θα εφαρμόσει την προεκλογική υπόσχεσή του πως ένα από τα πρώτα μέτρα που θα λάβει θα είναι η αύξηση κατά 10% των δασμών στα προϊόντα που εισάγονται στη χώρα του από την Κίνα, πέραν όλων των υπολοίπων σε ισχύ ή υπό εξέταση. Ο κ. Τραμπ δικαιολόγησε μέσω Truth Social…

[crisismonitor]

Μπορεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης να δήλωσε τη Δευτέρα στο συνέδριο του Bloomberg ότι σκοπεύει να εξαντλήσει την τετραετία, η ανάγκη όμως και μόνο για τη δήλωση αυτή σε διεθνές φόρουμ δείχνει με τον πλέον εμφατικό τρόπο ότι η πολιτική σταθερότητα είναι ζητούμενο και όχι κεκτημένο, παρά τον κατακερματισμό της αντιπολίτευσης. Η διαγραφή του Αντώνη Σαμαρά από τη Νέα Δημοκρατία κρίθηκε αναγκαία και επιτακτική, καθώς ο ελληνοτουρκικός διάλογος έχει ωριμάσει και η κινητικότητα του πρώην πρωθυπουργού είχε αρχίσει να αποκτά κινηματικό χαρακτήρα. Παράλληλα, το οιονεί ενιαίο μέτωπο με τον Κώστα Καραμανλή, έδινε την αίσθηση επικείμενης ανατρεπτικής πρωτοβουλίας, υπονομεύοντας έτι περαιτέρω την εξουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Η διαγραφή πρώην πρωθυπουργού αποτελεί επίσης πρωτοφανή στα ελληνικά πολιτικά χρονικά κίνηση και ενδεικτική της δυναμικής που είχε αποκτήσει ο Αντώνης Σαμαράς και της ανησυχίας του Μαξίμου. Υπ' αυτό το πρίσμα, τα μηνύματα που είχαν φτάσει στο Μαξίμου πρέπει να ήταν ιδιαίτερα ανησυχητικά, για να αναγκαστεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης να κάνει μια τόσο σκληρή κίνηση. Τα μηνύματα όμως δεν προέρχονταν μόνο από το εσωτερικό, αλλά κυρίως από το εξωτερικό. Πρεσβείες, αναλυτές και ξένοι συνομιλητές του Κυριάκου Μητσοτάκη και άλλων κυβερνητικών παραγόντων ρωτούσαν για την ευστάθεια της κυβέρνησης, την αποφασιστικότητα του πρωθυπουργού και την ικανότητα του να επιβάλλει τη μεταρρυθμιστική ατζέντα και τα συμφωνηθέντα. Δεδομένου μάλιστα ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός έχει επιδοθεί σε αγώνα δρόμου προκειμένου να βρει timeslot για να συναντήσει τον Ντόναλντ Τραμπ, η αποκατάσταση της πολιτικής του προοπτικής στην Ελλάδα ήταν επιβεβλημένη και long overdue... Το ερώτημα είναι αν ο Αντώνης Σαμαράς ετοιμάζει ένα νέο '93, δεν φαίνεται ιδιαίτερα ρεαλιστικό, αλλά η διατήρηση της απειλής αυτής στο επίκεντρο αποτελεί ένδειξη ανησυχίας και προσπάθειας επανασυσπείρωσης. Γι αυτό και τα φιλοκυβερνητικά media προβάλλουν λίστες "σαμαρικών" βουλευτών και συνομιλητών, προσπαθώντας έτσι να στρέψουν τους προβολείς στους βουλευτές και να τους αναγκάσουν να τοποθετηθούν ή να δηλώσουν στάση δια της απομόνωσης του Αντώνη Σαμαρά. Σύμφωνα με την "Καθημερινή" ευρύτερης «σαμαρικής επιρροής», πάντως, θεωρείται ένας αριθμός που προσεγγίζει τους 15, αλλά στενός πυρήνας είναι αρκετά λιγότεροι: ο βουλευτής Μεσσηνίας Μίλτος Χρυσομάλλης, ο βουλευτής Λέσβου Μπάμπης Αθανασίου, ο βουλευτής Σάμου Χριστόδουλος Στεφανάδης καθώς και ο βουλευτής Καβάλας Γιάννης Πασχαλίδης θεωρούνται «σκληρός πυρήνας» βουλευτών που πρόσκεινται στον πρώην πρωθυπουργό. Και η στάση τους το επόμενο διάστημα θα έχει ενδιαφέρον και είναι άμεσα συνυφασμένη μαζί του. Το σενάριο της δημιουργίας νέου κόμματος Επί τάπητος ρίχνουν πολλοί και το σενάριο δημιουργίας νέου κόμματος, το οποίο δεν διαψεύδουν συνεργάτες του πρώην πρωθυπουργού. Πολιτικά, μια τέτοια κίνηση δεν βγάζει νόημα, όπως και η ένταξη του Αντώνη Σαμαρά σε ευκαιριακούς σχηματισμούς τύπου Αφροδίτης Λατινοπούλου. Σύμφωνα με τα σενάρια που κυκλοφορούν, ο ��. Σαμαράς μπορεί να κινηθεί με δύο τρόπους στην πολιτική σκακιέρα. Ο πρώτος τρόπος είναι να επιδιώξει να ενισχύσει τους σχηματισμούς δεξιά της Νέας Δημοκρατίας, όπως για παράδειγμα το κόμμα της Αφροδίτης Λατινοπούλου. Ηδη, άλλωστε, στελέχη που πρόσκεινταν στον κ. Σαμαρά, όπως ο κ. Κόλλιας, έχουν μετακινηθεί σε κομβικές θέσεις στη Φωνή Λογικής, δίνοντας την αίσθηση για μία υπόγεια μετάγγιση στελεχών. Αυτό τώρα μπορεί να γίνει πιο σαφές και πιο φανερό, με τον πρώην πρωθυπουργό «να απελευθερώνει» στελέχη του να κινηθούν πιο ανοιχτά προς άλλους σχηματισμούς. Το γεγονός πως η κ. Λατινοπούλου ήταν η πρώτη που έσπευσε να υπερασπιστεί τον κ. Σαμαρά, επιτιθέμενη στον πρωθυπουργό, δείχνει πως υπογείως υπάρχει μια –τουλάχιστον ψυχολογική– σύνδεση. Ο έτερος τρόπος με τον οποίο μπορεί να κινηθεί στη σκακιέρα ο κ. Σαμαράς περιλαμβάνει και τη δημιουργία νέου κόμματος. Ο εκπρόσωπος του πρώην πρωθυπουργού Νίκος Τσιούτσιας άφησε ανοικτό αυτό το ενδεχόμενο μιλώντας τις τελευταίες ημέρες σε τηλεοπτικές εκπομπές. «Το μόνο βέβαιο είναι πως ο κ. Σαμαράς είναι στις ΗΠΑ», είπε, αφήνοντας με αυτόν τον τρόπο ανοικτά όλα τα ενδεχόμενα. Read the full article

[theflamebetweenus]

αυθυποβολή: (ψυχολογία) Είναι νοητική κατάσταση, μια κατάσταση της λογικής, η οποία συγχρόνως εφάπτεται σε κάποιο συναίσθημα

Σε επιστημονικό επίπεδο, πρόκειται για τη διαδικασία που ακολουθεί ένας άνθρωπος ώστε επιβάλλει στον εαυτό του μια σκέψη,μια ιδέα, μια εικόνα ή μια ερμηνεία της πραγματικότητας διαφορετικές από αυτές που απτά βιώνει καταστέλλοντας την πίεση μιας άλλης, εξωτερικής συνθήκης.

Ο όρος αφορά καθε υποβολή και κάθε αυτοπροκαλούμενο ερέθισμα που φτάνει στον εγκέφαλο μέσω των πέντε αισθήσεων. Είναι ο τρόπος επικοινωνίας μεταξύ της συνειδητής σκέψης και του υποσυνείδητου.

[eclecticstarlightblogger]

Καλορίζικος ο Πρόεδρος!

Καλορίζικος! Η από νωρίς άνοδος του δολαρίου έδειξε και τον νικητή σε πείσμα των δημοσκοπήσεων. Έτσι η αποτυχία του Μπάιντεν να επιβάλλει την Χάρις είναι κατατρόπωση Προεδρικών αντιλήψεων, που ακυρώνουν και τον ίδιο. Ας ευχηθούμε να μην είναι ίδιος ο Ντόναλντ απέναντι στην Ελλάδα όταν άφησε τον Ερντογάν να κάνει ότι θέλει κατά τα δύο […] Καλορίζικος ο Πρόεδρος! – olympia source…

[thoughtfullyblogger]

Καλορίζικος ο Πρόεδρος!

Καλορίζικος! Η από νωρίς άνοδος του δολαρίου έδειξε και τον νικητή σε πείσμα των δημοσκοπήσεων. Έτσι η αποτυχία του Μπάιντεν να επιβάλλει την Χάρις είναι κατατρόπωση Προεδρικών αντιλήψεων, που ακυρώνουν και τον ίδιο. Ας ευχηθούμε να μην είναι ίδιος ο Ντόναλντ απέναντι στην Ελλάδα όταν άφησε τον Ερντογάν να κάνει ότι θέλει κατά τα δύο […] Καλορίζικος ο Πρόεδρος! – olympia source…

[justforbooks]

Το πρώτο βιβλίο μαγειρικής που αγόρασα ποτέ στη ζωή μου όντας φοιτητής, είχε το τίτλο «Μαγειρεύοντας με κρασί» στα Αγγλικά. Και από τότε ως σήμερα, θεωρώ το κρασί ως ένα μοναδικό και σχεδόν απαραίτητο υλικό μαγειρικής, στη πλειοψηφία των συνταγών.

Η έκφραση «σβήνω με κρασί» είναι χαρακτηριστική της μαγειρικής γλώσσας στη χώρα μας. Επί της ουσίας σημαίνει πως σε ένα πιάτο που έχει αναπτυχθεί υψηλή θερμοκρασία, συνήθως στο τέλος του τσιγαρίσματος ενός κρέατος, ρίχνουμε κρασί προκειμένου, να πέσει η θερμοκρασία για να αρχίσει το πιο αργό μαγείρεμα, κατεβάζοντας παράλληλα και την ένταση της εστίας. Και βέβαια στη διαδικασία αυτή, το αλκοόλ που έχει το κρασί εξατμίζεται στη μεγαλύτερη ποσότητά του τα πρώτα λεπτά, για να μείνουν τα αρώματα και η γεύση του κρασιού, κάπου ακαθόριστα μέσα στη σάλτσα.

Το κρασί νοστιμίζει και εμπλουτίζει τα αρώματα σε όλα τα μαγειρευτά φαγητά που έχουν κρέας, κοτόπουλο ή και ψάρι. Το ελάχιστο αλκοόλ που μένει μετά τη μαγειρική βοηθά στη μεταφορά των αρωμάτων στον ουρανίσκο μας, αλλά σίγουρα δεν είναι αρκετό για να μας προκαλέσει μέθη ή να βλάψει κάποιο παιδί, όπως ακούω σε υπερβολικές αντιδράσεις.

Επίσης προσφέρει οξύτητα, στοιχείο που είναι ζητούμενο γευστικά σε πλείστες συνταγές αλλά και τεχνικά σε ορισμένες περιπτώσεις. Όπως για παράδειγμα στην εκδοχή του μπριάμ, όπου επίτηδες δεν μπαίνει ίχνος νερού (που είναι αλκαλικό) αλλά κρασί που είναι όξινο, προκειμένου τα λαχανικά που ψήνονται να μη λιώσουν, να παραμείνουν σφριγηλά και να κρατήσουν τις γεύσεις μέσα τους.

Μάλλον δεν είναι ευρέως γ��ωστό το ότι η διαφορά μεταξύ της χρήσης λευκού, ροζέ ή κόκκινου κρασιού στη μαγειρική, έχει να κάνει κυρίως με το χρώμα που θα πάρει το φαγητό αντίστοιχα με το κρασί, και λιγότερο με τη γεύση. Είναι γνωστό ότι σε τυφλές γευστικές δοκιμές πολλοί μπερδεύουν το αν δοκίμασαν λευκό ή κόκκινο κρασί, αν και τα δύο είναι φρέσκα και χωρίς να έχουν περάσει από βαρέλι.

Στη καθημερινή μαγειρική αντίστοιχα, αν χρησιμοποιείτε ένα απλό φρέσκο κρασί, η διαφορά γεύσης που θα πάρετε από λευκό ή κόκκινο είναι ελάχιστη. Όμως το ταίριασμα γίνεται βάσει χρώματος σάλτσας. Προφανώς εξαιρούνται κάποιες περιπτώσεις που η ένταση γευστικού πλούτου (π.χ. Barolo) ή η ιδιοτυπία ενός κρασιού (π.χ. Sherry) κάνει ουσιαστική διαφορά στη συνταγή.

Η Γαλλική μαγειρική κουλτούρα είχε ιστορικά επιβάλλει ως κανόνα, ότι το κρασί που θα συνοδέψει το φαγητό πρέπει να είναι και αυτό που θα μπει στο φαγητό. Θεωρώ τη λογική αυτή ξεπερασμένη, «δήθεν» και απευθυνόμενη σε ματαιόδοξους πλούσιους, προκειμένου να αγοράζουν περισσότερο καλό Γαλλικό κρασί. Σε μια καθημερινή σύγχρονη κουζίνα έχει νόημα να χρησιμοποιούμε ένα φρέσκο κρασί , που μπορούμε να το πιούμε, αλλά δεν είναι ακριβό.

Εγώ έχω πάντα στη κουζίνα μου ένα ασκό λευκού και ένα κόκκινου, που είναι μονοποικιλιακά. Στα λευκά συνήθως βρίσκω Sauvignon Blanc ή Μαλαγουζιά ή Μοσχοφίλερο. Στα κόκκινα, βρίσκω Αγιωργίτικο, Cabernet Sauvignon ή Merlot. Το γεγονός ότι είναι από μια γνωστή ποικιλία σημαίνει πως το κρασί έχει κάποια αναγνωρισμένα γευστικά χαρακτηριστικά που θα συμβάλλουν στη γεύση του φαγητού, γιατί αν είναι κάποιο blend από μέτριες ποικιλίες, τις περισσότερες φορές δεν είναι καλό το αποτέλεσμα.

Ο λόγος που επιλέγω ασκό, δεν είναι μόνο το κόστος. Είναι κυρίως το γεγονός ότι το κρασί μαγειρικής θα μείνει στο ντουλάπι της κουζίνας μου επί αρκετές εβδομάδες. Αν επέλεγα φιάλη, νομοτελειακά θα οξειδωνόταν. Ο ασκός, μη επιτρέποντας στο οξυγόνο να έρθει σε επαφή με το κρασί, διασφαλίζει πως δε θα χαλάσει.

Υπάρχουν πολλές συνταγές που το κρασί είναι το βασικό υγρό όπου μέσα θα βράσει το κρέας. Ακόμη και σ’ αυτές όμως, όπως στο Μπουργκινιόν, στο κόκορα κρασάτο ή στο στιφάδο, ας μη κάνουμε υπερβολή στη ποσότητα που θα χρησιμοποιήσουμε, γιατί μετά χάνεται η γευστική ισορροπία. Προτείνω, πέραν της μίας φιάλης (750ml) κρασιού, να συμπληρώνουμε με ζωμό, για να ισορροπούμε τη τελική γεύση.

Μια πολύ χρήσιμη μέθοδος στη χρήση κρασιού σε σοταρίσματα πιάτων είναι το deglazing. Εδώ, ας φανταστούμε πως στο τηγάνι μας έχουμε κάποιο κρεατικό ή πουλερικό, αλευρωμένο ή όχι, και έχουν κολλήσει στο πάτο του σκεύους κάποια κομμάτια κρέατος, γεμάτα γεύση. Αφαιρώντας τα βασικά υλικά απ’ το τηγάνι, ρίχνουμε κρασί και ξύνουμε με τη σπάτουλα όλα αυτά τα κομματάκια που σφύζουν από γεύση, ενσωματώνοντάς τα στη σάλτσα. Συνήθως με τη πρόσθηκη βούτυρου και καθώς το κρασί εξατμίζεται, πετυχαίνουμε μια βελούδινη σάλτσα γεμάτη νοστιμιά, αλλά και όμορφη υφή, ειδικά αν είχε προηγηθεί αλεύρωμα στο κρέας.

Εμπλουτίστε λοιπόν τις καθημερινές σας γεύσεις με λίγο κρασί στη κατσαρόλα, στο τηγάνι ή στο φούρνο και δε θα χάσετε!

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[greekblogs]

Καλορίζικος ο Πρόεδρος!

Καλορίζικος! Η από νωρίς άνοδος του δολαρίου έδειξε και τον νικητή σε πείσμα των δημοσκοπήσεων. Έτσι η αποτυχία του Μπάιντεν να επιβάλλει την Χάρις είναι κατατρόπωση Προεδρικών αντιλήψεων, που ακυρώνουν και τον ίδιο. Ας ευχηθούμε να μην είναι ίδιος ο Ντόναλντ απέναντι στην Ελλάδα όταν άφησε τον Ερντογάν να κάνει ότι θέλει κατά τα δύο […] Καλορίζικος ο Πρόεδρος! – olympia source…

[skandaladiaplokidiafthora]

Καλορίζικος ο Πρόεδρος!

Καλορίζικος! Η από νωρίς άνοδος του δολαρίου έδειξε και τον νικητή σε πείσμα των δημοσκοπήσεων. Έτσι η αποτυχία του Μπάιντεν να επιβάλλει την Χάρις είναι κατατρόπωση Προεδρικών αντιλήψεων, που ακυρώνουν και τον ίδιο. Ας ευχηθούμε να μην είναι ίδιος ο Ντόναλντ απέναντι στην Ελλάδα όταν άφησε τον Ερντογάν να κάνει ότι θέλει κατά τα δύο […] Καλορίζικος ο Πρόεδρος! – olympia source…

[xionisgr]

ISBN: 978-960-16-7650-0 Συγγραφέας: Kitto H. D. F. Εκδότης: Εκδόσεις Πατάκη Σελίδες: 488 Ημερομηνία Έκδοσης: 2024-10-23 Διαστάσεις: 24Χ17 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο