#ελληνικο youtube Tumblr posts

[dimidesan]

“The streets are lined with little creatures laughing, everybody seems so happy, have I possibly gone daffy?”

[mathl-alnasim]

Γέμισε η ζωή μου, βράδια, αξημερωτα.

[katerinaaqu]

Okay, if someone asked me to put greek music that fits Odysseus especially the final parts of his arduous trip (in a way the things that occur before and during Ogygia, as also memorized in my fic "Survivor's Guilt and Survivor's Duty") I think I am among two!

It's Raining Fire on my way (or "Bitter wave")

It's raining fire on my way Fire that has burnt me For my poor youth No one shall cry

[Ref] The life, the life ends here My lamp is burning out And the soul, and the soul like a swallow Flees from my lips

Bitter wave against my bow And the sails (are) torn Not even a brother, my boy Has ever cared about you

[Ref] The life, the life ends here My lamp is burning out And the soul, and the soul like a swallow Flees from my lips

I keep asking (or "The Bitter Path")

I took the bitter path, I took the bitter path That leads nowhere Pain binds my lips, pain binds my lips My heart is dripping blood, my heart is dripping blood

[Ref] And I keep asking, and I keep asking And I seek for my love But no reply arrives And my hope is sinking, and my hope is sinking Road after road and I got lost, road after road and I got lost The nightbird is crying I took the bitter path, I took the bitter path That leads nowhere, that leads nowhere

[Ref] But as I keep asking, but as I keep asking For the love that I am seeking for A smile breaks through Somewhere afar the dawn is breaking, somewhere afar the dawn is breaking

***

Hehehehe sorry a bit of nostalgia for some of these passionate old songs! In a way I would love to see some sort of Odyssey created by greeks like these golden movies of the 1950s-1960s with such music in! Haha! Anyways probably mates like @margaretkart will understand! Hehehe sorry for the random post! I just had to! Because these songs are pure poetry of pain!

I also wanna give a wink to my amazing friend @artsofmetamoor with her recent inspiration for greek mythology inspired AU for our meridian/metamoor charcters from W.I.T.C.H and her latest amazing sketches that deserve so much more love!

Jaoral and Akule (Apollo and Artemis)

Cornelia and Jaoral and Akule (Persephone/Leto, Apollo and Artemis)

And of course you imagine a certain cheesy dude that is going to play the part of this poor tormented boy that is called Odysseus! Hahaha! Keep your eyes open for that! Hahahaha!

[seirhna-sth-steria]

την έχουνε κρυμμένη αλλά άμα ξέρεις να κοιτάς

τη βλέπεις ευδιάκριτα τη σβάστικα.

[o-monaxikos]

Η γυναίκα και η θάλασσα...

Η γυναίκα είναι σαν το νερό.

Κάθε κύμα της λέει και μια ιστορία...

Κάθε αεράκι είναι οι αισθήσεις της...

Κάθε κόκκος άμμου είναι η ζεστασιά της...

Το νερό είναι η καρδιά της...

Το απέραντο είναι η ψυχή της.....

Μια γυναίκα τα κουβαλάει όλα αυτά μέσα της!!!

Να προσέχεις λοιπόν.... γιατί ακόμα και μια θάλασσα μπορεί να έχει ορμή...

Να είναι γεμάτη ζωή...αλλά για ένα πράγμα Να είσαι σίγουρος....

Χωρίς νερό δεν μπορείς να ζήσεις, αλλά ούτε και να αγαπήσεις...

[autokatastrofhh]

Στο ορκίζομαι μέσα μου ότι με τρώει θα το ‘χω σκοτώσει προτού να χορτάσει.

[nova-era-gr]

ΚΑΛΑΜΟΔΟΝΤΑ - Το Άγνωστο Πλάσμα Της Ελληνικής Υπαίθρου | Horror Mystery

[hmethysmenhprigkipissa]

Τα άστρα πήρες από τον ουρανό μου, για αυτό και γώ απόψε αναζητάω το φως που θα φωτίσει σελίδες που δεν έχεις ανοίξει

[apopsyxhs]

Γίνομαι κατά βάθος σαν αυτούς ενώ δεν ήθελα...

[esostrephia]

Το Δάσος

Ήταν άνοιξη, χαραυγή

Σε μια χώρα μακρινή

Οι ανθρώποι ξεκινήσαν για να ψάξουν

Μία όμορφη πλαγιά να ξαποστάσουν

Κάπου χάθηκα στην διαδρομή

Σε ένα δάσος, σε μια απόκοσμη μορφή

Στα μάτια κοίταξα το φρικαλέο τέρας

Και είπα μέσα μου πως θα τα βγάλω εις πέρας

Περάσαν χρόνια που χαμένος τριγυρνώ

Από την μάχη ακόμα αιμορραγώ

Είδα τα λάθη μου να παίρνουνε ζωή

Μία κατάρα που απλώθηκε στην γη

Περάσαν άνθρωποι στιγμές και συναισθήματα

Κάποιοι μου δώσανε πολύτιμα μαθήματα

Στο τέλος μόνος έμεινα να προχωράω

Είπα σ' αυτόν τον κόσμο πλέον δεν χωράω

Μου λείπει μόνο η δική σου συντροφιά

Μία αγάπη που κάηκε στην φωτιά

Κάποτε όνειρο ταξίδι μαγικό

Τώρα μια τρύπα στο νερό

Μου λείπει μόνο η παρέα η καλή

Μαζί περνούσαμε όμορφα κάθε στιγμή

Στις δυσκολίες πάντα ήσασταν εκεί

Η μοναξιά δεν ήτανε επιλογή

Έχω έναν φίλο που παντού μ' ακολουθεί

Μία καρδιά γεμάτη πάθος και στοργή

Και έναν εχθρό που όλο καρτερεί

Σαν δαίμονας απ' το κεφάλι μου να βγε��

Έχω ένα αστέρι να κοιτάω στον ουρανό

Για να μου δείξει απ' το δάσος πως θα βγω

Σε μία όμορφη πλαγιά θε' να βρεθώ

Μαζί με όλους τους ανθρώπους που αγαπώ

[dimidesan]

Ποιος ενδιαφέρεται να μάθει τα μυστικά του καλλωπισμού στον μεσαίωνα;;

Να βλέπω χέρια παρακαλώ..

Λοιπόν, εδώ θα σας πω εγώ ή ίδια τα πιο hot tips.

Proceed with caution παρ'όλα αυτά...

[mathl-alnasim]

Οι άνθρωποι εύκολα ξεχνάνε, όσα υπόσχονται.

[greekrapradio]

Hatemost- Χτύπημα (extra κουπλέ)

Και πως έκατσε συνέχισα με την ρίμα 23 πλέον και ακόμη δεν βλέπω χρήμα

Είδα πείνα στην Αθήνα το γνωστό σε όλους κλίμα Ένα τύπο φορτωμένο στην γύρα να ψάχνει θύμα

Είδα παιδιά στην πλατεία

να σκάει αστυνομία

και ήταν κρίμα που λέρωσαν ��ητρώο για λίγο χρήμα

και μετά που; στο τμήμα

χαστούκια σε κάθε βήμα

Τους είδα ένστολους να σε προσβάλουν χύμα

Γάμησε το, το ποίημα το 'χω ακούσει ξανά.

Είδα τον τρόμο να αγκαλιάζει κάθε νύχτα τα στενά

Είδα πουστιά, απάτη, ένα σακάτη

έξω από τον σταθμό να περιμένει να του δώσεις κάτι

μα μπορεί να δώσεις ευρώ ή λίγη αγάπη

ή να τον αγνοήσεις και να ρίξεις στάχτη

στα μάτια σου

είδα πολλούς να μην βλέπουν

να μη συγκινούνται οι τύποι γιατί βολικά τα έχουν

τα φράγκα ελέγχουν το έχω δει στην πράξη

μα όλα εντάξει τίποτα δεν έχει αλλάξει

εν ώρα δράσης και το στόμα μου δεν λέει να σκάσει

τσέκαρε το τώρα το σενάριο οργιάζει

Ενας πατέρας αυτοκτονεί για τα λάθη του

και τώρα το παιδί τα κούβαλαει στην πλάτη του ο τύπος μόνος ψάχνει να βρει την άκρη του

Δίνει πράμα και παίρνει φράγκα έτσι κυλάει το βράδυ του

Δίνει κεφάλαιο και τα βγάζει διπλά

Το χρήμα ρέει όταν πρόκειται για τέτοια δουλειά

Μα φυσικά πρέπει να έχεις καθαρό μυαλό για πάντα απλά

όλα αυτά αν δεν τα μελετήσεις στρέφονται κατά

Είδα τον ήλιο να πέφτει και να νυχτώνει

Είδα μπάτσο να σκοτώνει γιατί έτσι του καυλώνει

Ένα 15χρονο παιδί και αυτό είναι αλήθεια Αθήνα μη μου πεις δεν το'χεις δει

[o-monaxikos]

Πνίγηκα στα πρέπει, τα θέλω και τις επιθυμίες των άλλων.

Υποδούλωσα τον εαυτό μου, ώστε να είναι οι πάντες καλά ή καλύτερα όλοι οι άλλοι καλά εκτός από

εμένα. Έγινα ένα πειθήνιο πιόνι τους, μια μαριονέτα που την καθοδηγούν όπως και όποτε θέλουν. Έριξα τα μούτρα μου,τους άφησα να καταστρέψουν τον εγωισμό μου και τους επέτρεψα να με εκμεταλλεύονται προς δικό τους όφελος, γιατί απλά ήθελα να βλέπω τους πάντες να χαμογελούν. Ξέχασα όμως να φροντίσω λίγο και εμένα, με άφησα στο περιθώριο και δεν με υπολόγισα.

Έθαψα τα δικά μου συναισθήματα, τους στόχους και τις ελπίδες μου…

Πνίγηκα.

Πνίγηκα από την δύναμη και την αξία που στερήθηκα για να την προσφέρω σε ανθρώπους που δεν την άξιζαν. Έκλεισα το στόμα μου και ποτέ δεν είπα όσα ήθελα να πω, ποτέ δεν είπα όχι, ποτέ δεν με υπερασπίστηκα, με το πρόσχημα ότι ήμουν πολύ καλοσυνάτος και δεν ήθελα να πληγώνω τους άλλους. Διέγραψα από το μυαλό μου τα δικά μου όνειρα και τοποθέτησα τα δικά τους για να τους τα

υλοπο��ήσω, ώστε να κλέψω ένα χαμόγελο τους, ένα ψεύτικο χαμόγελο τους. Εξαπάτησα τον εαυτό

μου και υποκρίθηκα ότι ήμουν καλά με την κατάσταση αυτή, ενώ ήξερα πολύ καλά μέσα μου το πόσο

πληγωνόμουν.

Πνίγηκα.

Πνίγηκα από την ψεύτικη αγάπη τους προς το πρόσωπο μου, από το υποτιθέμενο ενδιαφέρον τους και τις συμβουλές τους, που μου κατέστρεψαν την ζωή. Το κακό είναι πως ξέχασα ότι έχω την δύναμη να ελευθερωθώ. Δείλιαζα στο φόβο του τι θα συνέβαινε αν το επιχειρούσα και έτσι συνέχιζα μόνος μου να φτιάχνω και να σφίγγω την θηλιά που με έπνιγε. Τους άφησα να με υποτιμούν, να με

κακολογούν, να μου συμπεριφέρονται άδικα… Μα πόση αδικία πια να αντέξω, άνθρωπος είμαι και

εγώ με ψυχή και συναισθήματα!

Ήρθε η ώρα να ανοίξω το παράθυρο της καρδιάς μου, της ζωής μου ώστε να αναπνεύσω επιτέλους και εγώ. Ήρθε η ώρα να φωνάξω, να ουρλιάξω τα λάθη, τα πάθη μου, το είναι μου…

Σηκώνω το κεφάλι μου ψηλά και παίρνω την ζωή μου στα δικά μου πλέον χέρια. Δεν φοβάμαι πλέον τι θα πείτε, δεν φοβάμαι αν θα πληγωθείτε, γιατί εγώ τόσο καιρό πληγωνόμουν, υποκρινόμουν, σερνόμουν.

Ήρθε η στιγμή που αξίζω και εγώ να χαμογελάσω, ήρθε η στιγμή να κόψω την θηλιά μου…

Γιατί όλοι αξίζουμε κάτι καλύτερο! Όλοι αξίζουμε την αληθινή αγάπη, το αληθινό χαμόγελο, την ανθρωπιά. Αξίες και αρετές που πολλοί σας τις ξεχάσατε, αλλά ήρθε ο καιρός να τις ξαναθυμηθείτε!

Επιτέλους ανοίγω το παράθυρο της ελευθερίας μου και παίρνω την αναζωογόνο πνοή της ζωής, που μου

έλειπε και τόλμησα να στερήσω εγώ ο ίδιος από τον εαυτό μου…

Επιτέλους αναπνέω ελευθερία!

[autokatastrofhh]

Αν μιλάς για παρελθόν και δε γελάς, δε το ξεπέρασες Θα σε θυμηθούν μόλις νιώσουν ότι τους ξέχασες κι ας φύγαν πρώτοι εκείνοι