#ελέγχου

[romios-gr]

Δημοσκόπηση – ΗΠΑ: Προβάδισμα Trump έναντι Biden με 43% – 41%, το 80% των πολιτών θεωρεί πως «η χώρα βγαίνει εκτός ελέγχου» Προβάδισμα δύο ποσοστιαίων μονάδων έναντι του Joe Biden με 43% – 41% στην πρόθεση ψήφου, δίνει στον Donald Trump η δημοσκόπηση της Ipsos για τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές της 5ης Νοεμβρίου 2024. Σημειώνεται πως η δημοσκόπηση έλαβε χώρα μετά την απόπειρα δολοφον... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/dimoskopisi-ipa-provadisma-trump-enanti-biden-me-43-41-to-80-ton-politon-theorei-pos-i-chora-vgainei-ektos-elegchoy/

[iveneverbeenmorestressedinmylife]

Επίσης αυτό που με στοιχειώνει με τον Ανδρέα είναι το γεγονός ότι όποια αλλαγή στον χαρακτήρα του και στην φιλοσοφία του για την ζωή μπορεί να κάνει αυτός ο άνθρωπος στο τέλος της σειράς έρχεται λίγο too little too late. Στα δύο χρόνια της πρώτης και της δεύτερης σεζόν που τον ��έρουμε (αν δεν ξεχνάω κάποιον) έχει σκοτώσει έξι ανθρώπους και έχει αποπειραθεί επανειλημμένα να δολοφονήσει άλλους πέντε. Αυτοί είναι μόνο οι φόνοι που ξέρουμε/αναφέρονται/έχουν σχέση με την πλοκή. Δεν ξέρουμε αν υπήρχαν και άλλοι άνθρωποι που ο Παυρινός ήθελε να βγάλει από την μέση για άλλους λόγους (λογικά υπήρχαν). Αυτή τη δουλειά την κάνει κοντά μια δεκαετία (δεδομένου ότι ξεκίνησε δύο περίπου χρόνια αφού παντρεύτηκε την Ζάνα και κρίνοντας από τις φωτογραφίες του γάμου τους που είδαμε θα πρέπει να ήταν κοντά είκοσι κάτι και ότι όταν συλλαμβάνεται στο τέλος είναι τριάντα τρία). Αν υποθέσουμε ότι δολοφονούσε το λιγότερ�� πέντε άτομα κάθε χρόνο για δέκα χρόνια έχουμε σύνολο πενήντα φόνους. Ξέρω άτομα από χωριά με λιγότερους κατοίκους. Αλλά αυτά είναι πολύ στρογγυλοποιημένα και μη αντιπροσωπευτικά νούμερα. Πόσους ανθρώπους έχει σκοτώσει στην πραγματικότητα; Πόσα ειδεχθή εγκλήματα μπορείς να διαπράξεις χωρίς να δείξεις ίχνος μετάνοιας μέχρι κυριολεκτικά την στιγμή που έρχονται και σε χτυπάνε κατά πρόσωπο οι συνέπειες των πράξεών σου;; Μπορείς μετά από όλο αυτό να θελήσεις να αλλάξεις; Να πιστέψεις ότι έχεις δικαίωμα να αλλάξεις;; Ότι αξίζει να προσπαθήσεις;;;; Για πόσους από αυτούς τους φόνους μπορούν και έχουν στοιχεία να τον καταδικάσουν; Ρεαλιστικά μιλώντας, θα μείνει στη φυλακή ισόβια; Μέχρι να πεθάνει;; Πόσο μπορεί να αλλάξει ένας άνθρωπος στο καταπιεστικό και στατικό περιβάλλον της ισόβιας κράτησης;; Και με τον Νίκο τι θα γίνει; Ισόβια και αυτός;; Πρέπει να έχουν λιγότερα στοιχεία εναντίον του σε σύγκριση με τον Ανδρέα. Θα βγει ποτέ;; Θα βγεί νωρίτερα;;; Θα επισκέπτεται τον Ανδρέα;;; Θα βάλει τον εαυτό του στην ψυχοφθόρα διαδικασία του να επισκέπτεσαι έναν άνθρωπο που αγαπάς στην φυλακή μέχρι να βγεί ή να πεθάνει;;;

[agnickradio]

Αίτημα ένταξης των λιμανιών Αγίου Νικολάου και Καλών Λιμένων στον Π.Ο.Υ.

το λιμάνι του Αγίου Νικολάου Η Γενική Διεύθυν��η Δημόσιας Υγείας και Κοινωνικής Μέριμνας της Περιφέρειας Κρήτης, με γνώμονα την ελαχιστοποίηση των κινδύνων για την υγεία σε αεροδρόμια, λιμάνια και επίγεια σημεία διέλευσης και  δεδομένου του ότι  οι διεθνείς μεταφορές, τα ταξίδια και το εμπόριο αφενός συμβάλλουν στην οικονομική ανάπτυξη και την ευημερία των πληθυσμών αφετέρου ενδέχεται  να θέτουν…

[mama-lykainaa]

Τι είναι για εσένα ο έρωτας;

Αν θέλετε να μιλήσουμε για έρωτα αυθεντικό, αυτόν που αναζητούμε όλοι, αφήστε στην άκρη τα ροζ και ��α γλυκανάλατα και πιάστε το κόκκινο της επανάστασης. Ο έρωτας απαιτεί, διεκδικεί και πεισμώνει. Σε ταΐζει παγωτό και σε σκεπάζει τα βράδια. Μοιράζεται από σκέψεις και ανησυχίες μέχρι το απεχθέστατο πλύσιμο των πιάτων. Μετατρέπει το «μου» σε «μας». Σε φιλάει ακόμα κι όταν κοιμάσαι και δε σ’ αφήνει λεπτό από την αγκαλιά του. Είναι εκεί για εσένα στιγμές που ακόμα εσύ ο ίδιος δεν αντέχεις να είσαι εκεί για τον ίδιο σου τον εαυτό. Και για αυτόν ακριβώς τον έρωτα αξίζει να αφεθείς, να ρίξεις τα τοίχοι σου, να αφήσεις στην άκρη τις λίστες, τα σημειωματάρια και την οργάνωση της ζωής σου. Αξίζει να βγεις εκτός προγράμματος, εκτός ελέγχου και εκτός εαυτού. Αξίζει να χάσεις, έστω για λίγο,την αυτοκυριαρχία και τα λογικά σου. Να ζήσεις στιγμές που τρέμει το μέσα σου, η καρδιά σου, η ανάσα σου και μόνο στην σκέψη του άλλου. Σε φέρνει αντιμέτωπο με όλες τις πιο όμορφες αλλά και τις πιο άσχημες και μισητές πλευρές του εαυτού σου και αυτό σε φοβίζει. Αν λοιπόν μετά απ’ όλα αυτά πιστεύεις πως μπορείς να τον τιθασεύσεις, να τον περιορίσεις, να τον ��ρενάρεις, είσαι πολύ γελασμένος. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να τον αφήσεις να σε παρασύρει και να το ζήσεις μέχρι εσχάτων.
Όσοι το ζούνε ή το έχουν ζήσει έστω και μισή φορά στη ζωή τους καταλαβαίνουν τί εννοώ.

Αν όχι, σας το εύχομαι. Αν το ζήσατε αλλά δεν κατέληξε όπως θέλατε, ξέρω πως θα πονάει για παντά κάποιες στιγμές. Αλλά έτσι είναι η ζωή.

[justforbooks]

Υπόδειγμα λογοτεχνικού ρεπορτάζ, το βιβλίο «Μια μέρα της ζωής του Άμπεντ Σαλάμα - Ανατομία μιας τραγωδίας στην Ιερουσαλήμ» του εβραϊκής καταγωγής Αμερικανού δημοσιογράφου Νέιθαν Θρωλ που κέρδισε το φετινό βραβείο Πούλιτζερ και υμνήθηκε από κορυφαία μέσα («New York Times», «Economist», «Time», «Financial Times», «Haaretz») διαβάζεται απνευστί, με τον αναγνώστη να νιώθει από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα το ίδιο σφίξιμο που θα του προκαλούσε μια γερή γροθιά στο στομάχι.

Αίσθημα που εντείνεται από το γεγονός ότι εδώ και έναν χρόνο η Μέση Ανατολή βιώνει μία από τις σοβαρότερες κρίσεις της τον τελευταίο αιώνα, χωρίς να διαφαίνεται κάποιο τέλος στον αιματηρό, ασύμμετρο πόλεμο που είναι σε εξέλιξη, με τους αμάχους να πληρώνουν το βαρύτερο τίμημα.

Και μπορεί η Δυτική Όχθη και συγκεκριμένα η περιοχή Ανάτα όπου διαδραματίζεται η ιστορία μας να μην είναι σε αυτήν τη φάση το επίκεντρο της σύγκρουσης, είναι όμως το «κλειδί» για να κατανοήσει κανείς τι ακριβώς συμβαίνει στα Κατεχόμενα, γιατί γίνεται λόγος περί «απαρτχάιντ» και γιατί οποιαδήποτε προσπάθεια για βιώσιμη λύση και ειρηνική συνύπαρξη είναι καταδικασμένη αν δεν αποσυρθούν από εκεί ο ισραηλινός στρατός και οι έποικοι, αν δεν εξασφαλίσουν οι Παλαιστίνιοι γη και αξιοπρέπεια, αν οι πρόσφυγες δεν επιστρέψουν – δηλαδή όλα αυτά που έχει παραγγείλει δεκαετίες τώρα ο ΟΗΕ, αλλά ουδέποτε εφαρμόστηκαν.

Στον πυρήνα της αφήγησης βρίσκεται ένα φρικτό αυτοκινητικό δυστύχημα που συνέβη ένα βροχερό χειμωνιάτικο πρωινό του 2012 στα περίχωρα της Ιερουσαλήμ. Ένα σχολικό λεωφορείο που μετέφερε Παλαιστίνιους μαθητές και εκπαιδευτικούς –ανάμεσά τους ο Μιλάντ, ο πεντάχρονος γιος του Άμπεντ– συγκρούεται με φορτηγό που μπήκε στο αντίθετο ρεύμα, ανατρέπεται και παίρνει φωτιά με αποτέλεσμα να σκοτωθούν ή να τραυματιστούν σοβαρά πολλοί επιβαίνοντες – κάποιοι δεν αναγνωρίζονταν καν από τα εγκαύματα.

Ακόμα χειρότερα, κανένα ασθενοφόρο, κανένα πυροσβεστικό ή αστυνομικό όχημα δεν θα φτάσει έγκαιρα στον τόπο της τραγωδίας, παρά τις μικρές αποστάσεις που είχαν να διανύσουν. Είτε από επιδεικτική αδιαφορία, μιλώντας για την κυρίαρχη ισραηλινή πλευρά («αν επρόκειτο για τίποτα παιδιά που πετούσαν πέτρες, αστυνομία και στρατός θα κατέφθαναν άμεσα»), είτε επειδή ένα δαιδαλώδες δίκτυο ελέγχων και απαγορεύσεων το καθιστά πρακτικά αδύνατο για την παλαιστινιακή πλευρά. Ο ίδιος ο δρόμος ήταν σε πολύ κακή κατάσταση γιατί οι ισραηλινές αρχές δεν ενδιαφέρονται να συντηρήσουν οδικές αρτηρίες που προορίζονται για Παλαιστίνιους, ενώ τα αλλεπάλληλα σημεία ελέγχου έχουν κάνει «κανονικότητα» το μποτιλιάρισμα και τα επικίνδυνα προσπεράσματα, όπως αυτό που επιχείρησε ο οδηγός του μοιραίου φορτηγού.

Ένα δυστύχημα για το οποίο δεν έφταιγε η «κακιά ώρα» αλλά οι πολιτικές διαχωρισμού που εφαρμόζει το Ισραήλ στη Δυτική Όχθη, μαζί με τον ασφυκτικό έλεγχο και τους περιορισμούς που ασκεί σε κάθε σχεδόν πτυχή της καθημερινής ζωής όσων ανθρώπων ατύχησαν να γεννηθούν στη «λάθος πλευρά» του τείχους, της Ιστορίας και των συγκυριών. Ακόμα και από τις υποχρεωτικές στο Ισραήλ αποζημιώσεις για τροχαία τα παλαιστινιακής ιδιοκτησίας οχήματα εξαιρούνται!

Γύρω από τον άξονα αυτό, τις οικογένειες και τις κοινότητες –παλαιστινιακές και ισραηλινές– που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο εμπλέκονται στο δυστύχημα, ο Νέιθαν Θρωλ, δημοσιογράφος, συγγραφέας, ακτιβιστής και πολιτικός αναλυτής που γνωρίζει καλά πρόσωπα και πράγματα, καθώς έχει ζήσει και εργαστεί πολλά χρόνια στην Ιερουσαλήμ, ξετυλίγει δεξιοτεχνικά στη διάρκεια μίας μόλις μέρας όλο το «κουβάρι» του Μεσανατολικού όπως εξελίχθηκε μετά τον Β' Παγκόσμιο.

Γράφει για τους πολέμους, τις ένοπλες συγκρούσεις αλλά και για τις απανωτές άοπλες εξεγέρσεις των Παλαιστινίων, με τους χιλιάδες νεκρούς και τους απειράριθμους τραυματίες, την άγρια καταστολή, τη «βιομηχανία» των συλλήψεων και των φυλακίσεων ακόμα και σε ειρηνικές διαμαρτυρίες – ακόμα και αμούστακα παιδιά κρατούνται επ’ αόριστον σε άθλιες συνθήκες χωρίς δίκη, χωρίς καν συγκεκριμένες κατηγορίες· για τον συστηματικό κατακερματισμό και την υφαρπαγή της παλαιστινιακής γης από τους Ισραηλινούς στα Κατεχόμενα, τις συστημικές διακρίσεις ανάλογα με τον τόπο διαμονής, την εθνική καταγωγή και το χρώμα της ταυτότητας.

Γράφει ακόμα για τον αυταρχισμό, τη βαρβαρότητα, την αδιαλλαξία, τη μισαλλοδοξία, την απελπισία, τις απαγορεύσεις κυκλοφορίας, τους ταξιδιωτικούς περιορισμούς, τις κλειστές ζώνες ασφαλείας, τις συχνότατα χαώδεις οικονομικές, κοινωνικές και χωροταξικές ανισότητες μεταξύ των δύο κοινοτήτων. Για την εγκατάλειψη της παλαιστινιακής υπόθεσης από τις κυβερνήσεις των άλλων αραβικών χωρών, για τη σκανδαλώδη πριμοδότηση του Ισραήλ από τη Δύση και ειδικά τις ΗΠΑ, για την απανθρωποποίηση των Παλαιστινίων στα μάτια ακόμα κι εκείνων των νεαρών Ισραηλινών που χάρηκαν με το δυστύχημα και για το πώς η κατάσταση αυτή ανατροφοδοτεί διαρκώς τον κοινωνικό συντηρητισμό, τον σοβινισμό, τον θρησκευτικό φανατισμό, φυσικά και την τρομοκρατία.

Οι υπαρξιακές συγκρούσεις και τα αδιέξοδα των χαρακτήρων του βιβλίου αντικατοπτρίζουν τα αδιέξοδα όπου σκοντάφτει κάθε ειρηνευτική διαδικασία στη Μέση Ανατολή, προοπτική που απομακρύνεται διαρκώς κάθε μέρα που περνά μετά τις 7/10/23. Οι ήρωές του επιμένουν εντούτοις, κόντρα σε όλες τις αντιξοότητες, να αγωνίζονται για το δικαίωμα στη ζωή, στην ελευθερία και στο όνειρο, σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο.

Ρισκάροντας την επανάληψη, ο συγγραφέας επιστρέφει ξανά και ξανά στην τραγωδία – μια τραγωδία που θα μπορούσε εύκολα να είχε αποφευχθεί ή έστω περιοριστεί, καθώς σημειώνει, μέσα από διαφορετικές κάθε φορά οδούς. Δεν σταματά, όμως, εκεί. Μέσα από τα προσωπικά και οικογενειακά δράματα τόσο του κεντρικού του πρωταγωνιστή, του Άμπεντ, όσο και των άλλων ηρώων του αναφέρεται επιπλέον στις διεφθαρμένες ηγεσίες της παλαιστινιακής κοινότητας, στις αδελφοκτόνες πολιτικές και φυλετικές διαμάχες εντός της, στο σοβαρό πρόβλημα της ανεργίας και της χρήσης ουσιών στις γειτονιές-«γκέτο».

Εστιάζει, ταυτόχρονα, στην ασφυκτική θέση πολλών Παλαιστινίων γυναικών καθώς, πέρα από την ισραηλινή καταπίεση, υφίστανται και αυτήν της κυρίαρχης στην κοινότητά τους macho πατριαρχικής κουλτούρας που ενισχύει η διαρκής σύγκρουση και η οποία δεν χαρίζεται ούτε στους νέους άντρες, καθώς κι αυτοί οφείλουν να ανταποκριθούν στους ρόλους για τους οποίους προορίζονται.

Το βιβλίο δεν παραλείπει να φωτίσει τις ανισότητες και τις διακρίσεις εντός της ίδιας της ισραηλινής κοινωνίας αλλά και να παρουσιάσει την πραγματικότητα από την πλευρά των εποίκων, που ούτε εκείνοι είναι ένας ενιαίος πληθυσμός. Καταδεικνύει, ακόμα, τη δυσκολία να εισακουστούν ή ακόμη και να υπάρξουν σε αυτό το ακραία πολωμένο κλίμα μετριοπαθείς φωνές που θα αντιστάθμιζαν κάπως το διογκούμενο μίσος μεταξύ των δύο κοινοτήτων.

Ο Θρωλ γράφει ψύχραιμα και τεκμηριωμένα για ένα εξαιρετικά πολύπλοκο ζήτημα, αποφεύγοντας απόλυτες τοποθετήσεις και εύκολα συμπεράσματα. Δεν αφήνει ωστόσο αμφιβολίες για την πλευρά με την οποία συντάσσεται κι αυτή είναι του πιο αδύνατου, του πιο ευάλωτου, του πιο βασανισμένου, εκείνου που καταδικάστηκε να ζει και να πεθαίνει εγκλωβισμένος πίσω από τσιμεντένια τείχη, κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Δηλαδή για την πλευρά της δικαιοσύνης όπως την αντιλαμβάνεται, όντας πεπεισμένος πως οποιαδήποτε προσπάθεια εξεύρεσης λύσης στην ισραηλινοπαλαιστινιακή σύγκρουση προϋποθέτει τον τερματισμό της κατοχής· μιας κατοχής που δεν είναι μόνο εδαφική αλλά διαπερνά όλη την ύπαρξη των ανθρώπων που την υπομένουν. Μια εφαρμοσμένη βιοπολιτική στην υπηρεσία του ισχυρότερου που καταλήγει θανατοπολιτική, υπονομεύοντας το μέλλον θυτών και θυμάτων.

Το απόλυτα ρεαλιστικό αυτό βιβλίο (μόνο κάποια ονόματα δεν είναι πραγματικά) χωρίζεται σε πέντε μέρη με έναν τρόπο που θυμίζει ταινία ή θεατρικό έργο –σίγουρα θα γίνει κάτι από τα δύο ή και τα δύο–, περιλαμβάνει πολλές αραβικές και εβραϊκές λέξεις και ονομασίες, κατατοπιστικούς γεωπολιτικούς χάρτες και πλούσια βιβλιογραφία, ενώ αξιέπαινη είναι η μεταφραστική δουλειά της Δέσποινας Κανελλοπούλου.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[ex-goddess-of-harmony]

Εισαγωγική ανάρτηση/Introduction Post

Αρμονία/Harmonia

Realm Of Control/Βασίλειο Ελέγχου: She was the goddess of Harmony, in which she gave up when she married her husband Cadmus.

Parentage/Καταγωγή: Daughter of Ares and Aphrodite

Age/Ηλικία: ??????

Identity/Ταυτότητα: Cisgender and unlabeled sexuality wise.

Somehow back from the dead... Harmonia is lost and confused.

She has no idea how to survive in the modern world, nor can she even speak English. (hence the probably poorly translated Greek I'm sorry-)

Παρακαλώ βοηθήστε με (Please help me)

Πού είμαι; (Where am I?)

[baby-mag]

Μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Scientific Reports ρίχνει φως στις μακροπρόθεσμες νευρολογικές συνέπειες του COVID-19.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα άτομα που είχαν ανοσμία (απώλεια της όσφρησης) κατά τη διάρκεια του COVID-19 παρουσίασαν μεταβολές στη λειτουργικότητα του εγκεφάλου, καθώς και στη σωματική δομή κατά τη διάρκεια της ανάρρωσης. Η μελέτη αυτή είναι από τις πρώτες που συνδέουν την απώλεια της όσφρησης που σχετίζεται με το COVID-19 με σημαντικές αλλαγές στον εγκέφαλο.

Η COVID-19, που προκαλείται από τον ιό SARS-CoV-2, είναι γνωστή κυρίως για τις επιπτώσεις της στο αναπνευστικό σύστημα. Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου, πολλοί ασθενείς, ακόμη και εκείνοι με ήπιες περιπτώσεις, ανέφεραν γνωστικά προβλήματα, όπως προβλήματα μνήμης, σύγχυση και δυσκολίες συγκέντρωσης, γεγονός που προκάλεσε ανησυχίες σχετικά με τις επιπτώσεις του ιού στον εγκέφαλο. Νευρολογικά συμπτώματα όπως πονοκέφαλοι, εγκεφαλική ομίχλη και απώλεια όσφρησης αναδείχθηκαν ως κοινά προβλήματα για τους επιζώντες του COVID-19.

Η ανοσμία, η απώλεια της όσφρησης, έγινε ένα από τα πρώτα και πιο αναγνωρίσιμα συμπτώματα του COVID-19, που συχνά εμφανιζόταν ξαφνικά. Ενώ οι περισσότεροι ασθενείς ανέκτησαν την αίσθηση της όσφρησης μετά από μερικές εβδομάδες, ορισμένοι παρουσίασαν μακροχρόνιες οσφρητικές δυσλειτουργίες. Προηγούμενες έρευνες έδειξαν επίσης ότι η απώλεια της όσφρησης θα μπορούσε να σηματοδοτήσει ευρύτερη νευρολογική εμφάνιση σε ασθένειες όπως το Αλτσχάιμερ και το Πάρκινσον. Λαμβάνοντας υπόψη την κοινοτυπία της ανοσμίας στο COVID-19 και τις πιθανές επιπτώσεις της στην υγεία του εγκεφάλου, οι ερευνητές επιδίωξαν να διερευνήσουν αν η απώλεια της όσφρησης κατά τη διάρκεια του COVID-19 σχετίζεται με μετρήσιμες εγκεφαλικές αλλαγές στους ασθενείς που αναρρώνουν.

«Το εργαστήριό μας μελετά τους νευροβιολογικούς μηχανισμούς που διέπουν την πολύπλοκη κοινωνική συμπεριφορά και τη λήψη αποφάσεων. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, ήταν μεγάλη πρόκληση να σταματήσουμε τις πειραματικές μας δραστηριότητες λόγω των υγειονομικών περιορισμών», δήλωσε ο συγγραφέας της μελέτης Πάμπλο Μπιλέκε του Κέντρου Έρευνας της Κοινωνικής Πολυπλοκότητας στο Πανεπιστήμιο Ανάπτυξης της Χιλής.

«Σε αυτό το πλαίσιο και δεδομένων των πρώτων αναφορών νευρολογικών συμπτωμάτων σε ασθενείς που προσβλήθηκαν από το COVID-19, θελήσαμε να συμβάλουμε από τη μοναδική μας οπτική γωνία στην κατανόηση της πιθανής βλάβης που προκαλεί η λοίμωξη από τον SARS-CoV-2 στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Αυτό μας οδήγησε στην έναρξη αυτής της μελέτης, στην οποία αξιολογήσαμε ασθενείς που ανάρρωσαν από το COVID-19 χρησιμοποιώντας δομική και λειτουργική μαγνητική τομογραφία, ενώ εκτελούσαν εργασίες λήψης αποφάσεων και γνωστικού ελέγχου, καθώς και παρακολουθώντας την εξέλιξή τους με ηλεκτροεγκεφαλογράφημα».

Για τη διερεύνηση αυτών των πιθανών εγκεφαλικών αλλαγών, η ερευνητική ομάδα συγκέντρωσε 100 ενήλικες στο Σαντιάγο της Χιλής, οι οποίοι είχαν αναρρώσει από αναπνευστικές λοιμώξεις μεταξύ Φεβρουαρίου 2020 και Μαΐου 2023. Το τελικό δείγμα περιελάμβανε 73 συμμετέχοντες που είχαν επιβεβαιωμένα κρούσματα COVID-19 (οι υπόλοιποι συμμετέχοντες είχαν αναπνευστικές λοιμώξεις που προκλήθηκαν από άλλους παράγοντες, όπως επιβεβαιώθηκε από πολλαπλές αρνητικές δοκιμές PCR). Η ομάδα χρησιμοποίησε έναν συνδυασμό εξετάσεων και εγκεφαλικών σαρώσεων σε δύο συνεδρίες για να αξιολογήσει τη λειτουργία και τη δομή του εγκεφάλου αυτών των συμμετεχόντων.

Η ηλικία των συμμετεχόντων κυμαινόταν από 19 έως 65 ετών και κανένας δεν είχε σοβαρή επίπτωση του COVID-19 που να απαιτεί αναπνευστήρα ή εντατική φροντίδα. Η μελέτη απέκλεισε ειδικά οποιονδήποτε με νευροψυχιατρικές διαταραχές ή σοβαρές εγκεφαλικές κακώσεις, διασφαλίζοντας ότι οι παρατηρούμενες επιδράσεις θα μπορούσαν να συνδεθούν με τη λοίμωξή τους και όχι με προηγούμενες καταστάσεις.

Σε τεστ συμπεριφοράς, οι συμμετέχοντες με ιστορικό ανοσμίας εμφάνισαν πιο παρορμητική λήψη αποφάσεων σε σύγκριση με εκείνους που δεν έχασαν την αίσθηση της όσφρησης. Τα άτομα αυτά είχαν την τάση να αλλάζουν τις επιλογές τους ταχύτερα μετά τη λήψη αρνητικής ανατροφοδότησης, ιδίως σε εργασίες που απαιτούσαν να μάθουν και να προσαρμοστούν στις μεταβαλλόμενες πιθανότητες επιβράβευσης. Ενώ αυτή η παρορμητικότητα οδήγησε σε υψηλότερα οφέλη σε καθήκοντα λήψης αποφάσεων που περιλάμβαναν ταχέως μεταβαλλόμενες συνθήκες, ανέδειξε επίσης μια μεταβολή στον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλός τους επεξεργάζεται τις επιβραβεύσεις και τους κινδύνους.

Λειτουργικά, οι ασθενείς με ιστορικό ανοσμίας εμφάνισαν μειωμένη εγκεφαλική δραστηριότητα κατά τη διάρκεια των εργασιών λήψης αποφάσεων σε περιοχές που σχετίζονται με την αξιολόγηση των επιλογών, συμπεριλαμβανομένου του πλευρικού προμετωπιαίου φλοιού και των κροταφοβρεγματικών περιοχών.

Όσον α��ορά τη δομική πλευρά, οι εγκεφαλικές τομογραφίες έδειξαν αραίωση σε συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου σε συμμετέχοντες με ιστορικό ανοσμίας. Πιο συγκεκριμένα, οι αλλαγές αυτές παρατηρήθηκαν στις παρειακές περιοχές του εγκεφάλου, οι οποίες είναι υπεύθυνες για την επεξεργασία των αισθητηριακών πληροφοριών και τη διαχείριση της χωρικής επίγνωσης. Η αραίωση σε αυτές τις περιοχές θα μπορούσε να υποδηλώνει μακροπρόθεσμες δομικές αλλαγές στον εγκέφαλο που προκλήθηκαν από τον ιό σε άτομα που βίωσαν απώλεια της όσφρησης.

Επιπλέον, οι συμμετέχοντες αυτοί παρουσίασαν μειωμένη συνοχή της λευκής ουσίας, ιδίως στις οδούς της λευκής ουσίας που συνδέουν σημαντικές περιοχές του εγκεφάλου. Η λευκή ουσία διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο στη διευκόλυνση της επικοινωνίας μεταξύ διαφορετικών τμημάτων του εγκεφάλου και οι διαταραχές σε αυτές τις συνδέσεις θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μια σειρά γνωστικών διαταραχών.

«Στο σημερινό πλαίσιο, όπου γνωρίζουμε ότι ένα σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού έχει προσβληθεί κάποια στιγμή από το COVID-19, είναι ζωτικής σημασίας να εντοπιστούν οι παράγοντες που μπορεί να κάνουν ορισμένα άτομα πιο ευάλωτα στην ανάπτυξη εγκεφαλικών αλλοιώσεων μετά τη μόλυνση», δήλωσε ο Μπιλέκε στο περιοδικό PsyPost. «Η μελέτη μας διαπίστωσε ότι τα άτομα που έχασαν την αίσθηση της όσφρησης κατά τη διάρκεια της οξείας λοίμωξης παρουσίασαν ανιχνεύσιμες αλλαγές στη δομή του εγκεφάλου και εμφάνισαν ένα ιδιαίτερο μοτίβο σε εργασίες λήψης αποφάσεων που αφορούν τη μάθηση».

«Συγκεκριμένα, έπαιρναν πιο παρορμητικές αποφάσεις όταν άλλαζε το περιβαλλοντικό πλαίσιο. Αν και αυτό μπορεί να μην έχει απαραίτητα μακροπρόθεσμες συνέπειες, θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως πρώιμος δείκτης για την παρακολούθηση των ατόμων που βίωσαν την απώλεια της όσφρησης, βοηθώντας να προσδιοριστεί εάν είναι πιο επιρρεπείς στην ανάπτυξη νευροεκφυλιστικών αλλοιώσεων. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό όταν υπάρχουν άλλοι παράγοντες κινδύνου, όπως καρδιαγγειακά νοσήματα, διαβήτης και γενετική προδιάθεση, οι οποίοι συνδέονται με την ανάπτυξη νευροεκφυλιστικών ασθενειών».

Είναι ενδιαφέρον ότι αυτές οι αλλαγές στον εγκέφαλο ήταν λιγότερο έντονες σε ασθενείς με πιο σοβαρά αναπνευστικά συμπτώματα, όπως εκείνοι που απαιτούσαν νοσηλεία, γεγονός που υποδηλώνει ότι η ανοσμία μπορεί να είναι πιο αξιόπιστος δείκτης νευρολογικής συμμετοχής από ό,τι η σοβαρότητα των αναπνευστικών συμπτωμάτων.

«Αυτό που μας εξέπληξε περισσότερο ήταν το πόσο συνεπή ήταν τα ευρήματα σε ασθενείς με ανοσμία σε σύγκριση με άλλους ασθενείς, ανεξάρτητα από τη σοβαρότητα των αναπνευστικών συμπτωμάτων τους», δήλωσε ο Μπιλέκε. «Τα άτομα αυτά παρουσίαζαν ανιχνεύσιμες μεταβολές σε επίπεδο συμπεριφοράς και στη λειτουργία και τη δομή του εγκεφάλου, επηρεάζοντας τη λευκή και τη φαιά ουσία».

Αν και η μελέτη παρέχει πολύτιμες πληροφορίες, έχει περιορισμούς. Πρώτον, βασίστηκε σε αυτοαναφερόμενα συμπτώματα ανοσμίας και χρησιμοποίησε το τεστ KOR, ένα επικυρωμένο εργαλείο διαλογής για οσφρητικά ελλείμματα που σχετίζονται με την COVID-19, για να επιβεβαιώσει την παρουσία οσφρητικής δυσλειτουργίας. Πιο αντικ��ιμενικές και ολοκληρωμέν��ς κλινικές αξιολογήσεις θα παρείχαν ισχυρότερα στοιχεία.

Επιπλέον, από τη μελέτη απουσίαζαν βασικές εγκεφαλικές σαρώσεις από την περίοδο πριν οι συμμετέχοντες προσβληθούν από το COVID-19. Αυτό καθιστά «δύσκολη τη διαπίστωση μιας άμεσης αιτιώδους σχέσης μεταξύ της λοίμωξης και των ευρημάτων μας», εξήγησε ο Μπιλέκε. «Ωστόσο, όταν λαμβάνεται υπόψη μαζί με τον τρέχοντα όγκο στοιχείων από άλλες μελέτες που χρησιμοποίησαν βάσεις δεδομένων ή παρακολούθησαν άτομα για διαφορετικούς λόγους, μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι ο ιός προκαλεί πράγματι μεταβολές σε νευρικό επίπεδο».

«Έτσι, οι συσχετίσεις που βρήκαμε μπορούν να θεωρηθούν στην υπάρχουσα βιβλιογραφία ως πιθανή απόδειξη αιτιώδους σχέσης μεταξύ του ιού και των παρατηρούμενων επιδράσεων. Ωστόσο, ο ακριβής μηχανισμός με τον οποίο ο ιός προκαλεί αυτές τις βλάβες στο επίπεδο του εγκεφάλου βρίσκεται ακόμη υπό διερεύνηση».

Στο μέλλον, οι ερευνητές σκοπεύουν να παρακολουθήσουν τους συμμετέχοντες με την πάροδο του χρόνου για να δουν αν οι παρατηρούμενες αλλαγές στον εγκέφαλο επιμένουν ή αν επηρεάζουν την καθημερινή ζωή. Στόχος τους είναι επίσης να διερευνήσουν πιθανές θεραπείες, όπως τεχνικές διέγερσης του εγκεφάλου, για να βοηθήσουν όσους αντιμετωπίζουν παρατεταμένες γνωστικές και νευρολογικές επιπτώσεις μετά τη μελέτη COVID-19.

«Στόχος μας είναι να εντοπίσουμε τα ταλαντωτικά μοτίβα που σχετίζονται με αυτές τις μεταβολές, γεγονός που αποτελεί το επίκεντρο των εν εξελίξει μελετών μας για το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (EEG)», δήλωσε ο Μπιλέκε. «Τα δεδομένα αναλύονται επί του παρόντος. Εντοπίζοντας αυτά τα τροποποιημένα μοτίβα ταλάντωσης, ελπίζουμε να αναπτύξουμε θεραπείες εγκεφαλικής διέγερσης που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην ανακούφιση αυτών των συμπτωμάτων, όπως η διακρανιακή ηλεκτρική ή μαγνητική διέγερση».

«Θα ήθελα να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου σε όλους τους συμμετέχοντες που προσήλθαν εθελοντικά στη μελέτη για όλες τις συνεδρίες τους και σε όλους τους ερευνητές που εργάστηκαν ακούραστα, ιδίως κατά τη διάρκεια των πιο δύσκολων περιόδων του πανδημικού αποκλεισμού», πρόσθεσε ο Μπιλέκε.

Η μελέτη με τίτλο «Ασθενείς που αναρρώνουν από COVID-19 και παρουσίασαν ανοσμία κατά τη διάρκεια του οξέος επεισοδίου τους έχουν συμπεριφορικές, λειτουργικές και δομικές εγκεφαλικές μεταβολές» συντάχθηκε από τους Leonie Kausel, Alejandra Figueroa-Vargas, Francisco Zamorano, Ximena Stecher, Mauricio Aspé-Sánchez, Patricio Carvajal-Paredes, Victor Márquez-Rodríguez, María Paz Martínez-Molina, Claudio Román, Patricio Soto-Fernández, Gabriela Valdebenito-Oyarzo, Carla Manterola, Reinaldo Uribe-San-Martín, Claudio Silva, Rodrigo Henríquez-Ch, Francisco Aboitiz, Rafael Polania, Pamela Guevara, Paula Muñoz-Venturelli, Patricia Soto-Icaza και Pablo Billeke.

από τον Έρικ Γ. Ντόλαν Σεπτέμβριος 25, 2024 – psypost.org

[limbicsystemfunction]

ANTs

Τα μυρμήγκια κόβουν βόλτες στα σοκάκια του μυαλού Κάθε τους βήμα με γαργαλάει Τα μαύρα είναι ήρεμα Κινούνται σε ευθείες γραμμές πάνω κάτω πάνω κάτω πάνω κάτω Η ίδια σκέψη που γεννά νέες Κι αν αυτό τί; Κι αν το άλλο πώς; Πάνω κάτω πάνω κάτω Ατέρμονη ρέμβη Τα μαύρα 23 χρόνια μόνι��οι κάτοικοι- παράσιτα σε έναν οργανισμό με προοπτικές είπαν Τα κόκκινα ήρθαν πέρσι σαν τον ιό που αναστάτωσε την ανθρωπότητα- ξαφνικά Δεν ξέρω πότε ούτε πώς μπήκαν αλλά είναι εδώ και κάθε μέρα πολλαπλασιάζονται Αυτά δεν κόβουν βόλτες Εμφανίζονται ουρλιάζουν κι εγώ τρέχω να τα σκοτώσω Επιθετικοί ιοί Φωνάζουν "κίνδυνος" "θάνατος" "προσοχή" Συνήθως τα μαύρα βρίσκουν τα κόκκινα κι εγώ νομίζω ότι κάθε φορά που μπαίνω στο μετρό θα είναι η τελευταία η τελευταία μέρα εδώ Ταλαντώνομαι στα όρια του ελέγχου και του χάους Πάνω κάτω πάνω κάτω Εγώ κι οι εκατό εαυτοί μου που πεθαίνουν κι αναδημιουργούνται από τις στάχτες τους Παλιές σκιές που θαρρώ ότι σκότωσα Τέρατα που κοιμούνται και εκατό μυρμήγκια κόκκινα και μαύρα σαν τη σημαία που πίστευα θα μας αφυπνίσει Κάθε πρωί όλοι μαζί ξυπνάμε Κάθε μέρα προσπαθούμε να βγάλουμε μια χρονιά στα όρια της επιτυχίας και της απελπισίας Έτσι είναι Μια ταλάντωση- ένα άκρο η παραίτηση το άλλο η πειθαρχία Εγώ οι εαυτοί μου και τα μυρμήγκια Τρέφονται από τη σάρκα μου το ρεύμα των σκέψεων μου Γεννούν νέες που δεν είναι δικές μου που έρχονται να ταράξουν την ισορροπία τη συνέχεια Μουδιάζουν το σώμα και φέρνουν σε αμηχανία το σύστημα Εγώ μια μαριονέτα σε δικές μου δημιουργίες σε σκέψεις που τρυπώνουν απέξω και αναπαράγονται ή σκάνε σαν μετεωρίτες πάνω στις απολήξεις Κάθε μέρα ξυπνάμε (ακόμα) Ευτυχώς Τα μυρμήγκια κόβουν βόλτες Κάποια υφαίνουν τις σκέψεις άλλα ουρλιάζουν στα στενά του νου κι εγώ τρέχω να τα σκοτώσω Εξωτερικά ηρεμία Μια γαλήνια σονάτα σε επανάληψη και από μέσα 130 bpm σφυριά να χτυπάνε σε κάθε γωνιά ασταμάτητα --- Τα μυρμήγκια κόβουν βόλτες στα σοκάκια του μυαλού πάνω κάτω πάνω κάτω πάνω κάτω

Πάτρα, 23/04/23

[crisismonitor]

Το "Poison Pill" αποτελεί στρατηγική άμυνας που χρησιμοποιεί το διοικητικό συμβούλιο μιας εισηγμένης εταιρίας για να αποτρέψει επιθετική εξαγορά, είσοδο ακτιβιστών επενδυτών, ή ακόμη και ανταγωνιστές από το να αποκτήσουν τον έλεγχο της εταιρίας. Υπάρχουν διάφοροι τύποι "Poison Pill" — η πιο συνηθισμένη είναι η "flip-in", η οποία εκτελείται με την έκδοση περισσότερων μετοχών σε όλους τους μετόχους, εκτός από τον επικίνδυνο αγοραστή, μειώνοντας έτσι το ποσοστό ελέγχου που μπορεί να αποκτήσει. Ένας επιπλέον στόχος είναι να υποχρεώσει τον ενδιαφερόμενο αγοραστή να διαπραγματευτεί με το διοικητικό συμβούλιο της εταιρίας για την τιμή εξαγοράς. Τα δικαστήρια έχουν επικυρώσει τη χρήση του "Poison Pill" ως νόμιμη άμυνα για τα διοικητικά συμβούλια, τα οποία δεν είναι υποχρεωμένα να δεχτούν οποιαδήποτε προσφορά που δεν θεωρούν ότι εξυπηρετεί το μακροπρόθεσμο συμφέρον της εταιρίας. Κύρια Σημεία - Το "Poison Pill" είναι μια τακτική άμυνας που αποτρέπει ακτιβιστές επενδυτές ή αγοραστές από το να αποκτήσουν επαρκές ποσοστό μετοχών για να ελέγξουν ή να πραγματοποιήσουν εξαγορά χωρίς τη συναίνεση του διοικητικού συμβουλίου. - Τα "Poison Pills" όπως η "flip-in" καθορίζουν το μέγιστο ποσοστό που μπορεί να συγκεντρώσει ένας μέτοχος και αυξάνουν τις μετοχές των άλλων μετόχων για να αποθαρρύνουν τους αγοραστές από το να αποκτήσουν πλειοψηφικό μερίδιο. - Τα "Poison Pills" μπορεί να βοηθήσουν στη διατήρηση της διοίκησης της εταιρίας και των μελών του συμβουλίου, γι' αυτό και πρέπει να τεκμηριώνονται ως αναλογική απάντηση σε απειλή. - Οι επενδυτές που δεν μπορούν να πείσουν την εταιρία να αποσύρει το "Poison Pill" μπορούν να προσπαθήσουν να πείσουν τους μετόχους να αντικαταστήσουν το διοικητικό συμβούλιο. Πώς Λειτουργούν τα Poison Pills Το "Poison Pill" αποτελεί μια τακτική που χρησιμοποιούν οι εταιρίες για να αποτρέψουν εξαγορές από ανεπιθύμητες εταιρίες. Συχνά ονομάζεται σχέδιο δικαιωμάτων μετόχων και στοχεύει στο να απογοητεύσει τις επαναλαμβανόμενες προσπάθειες ελέγχου. Πώς Λειτουργούν τα Poison Pills Το "Poison Pill" είναι μια τακτική που χρησιμοποιούν οι εταιρίες για να αποτρέψουν εξαγορές από ανεπιθύμητες εταιρίες. Συχνά ονομάζεται σχέδιο δικαιωμάτων μετόχων και στοχεύει στο να απογοητεύσει τις «ήσυχες» εξαγορές ελέγχου, στις οποίες ο αγοραστής επιδιώκει να συγκεντρώσει πλειοψηφικό ή κυριαρχικό μερίδιο χωρίς να διαπραγματευτεί με το διοικητικό συμβούλιο ή να προσφέρει την ίδια συμφωνία σε κάθε μέτοχο. Επειδή πολλές μετοχές διαθέτουν δικαιώματα ιδιοκτησίας και ψήφου, είναι εφικτό κάποιος να συγκεντρώσει αρκετές για να έχει τον έλεγχο. Έτσι, αν ένας φορέας αποκτήσει το σωστό αριθμό μετοχών, η ψήφος του έχει μεγαλύτερη βαρύτητα από εκείνους με λιγότερες μετοχές. Για να αποτρέψει αυτό το σενάριο, η υποψήφια εταιρία-στόχος δημιουργεί μια διάταξη που αποτρέπει τις επιθετικές εξαγορές, καθορίζοντας ένα όριο ιδιοκτησίας μετοχών. Αυτή η διάταξη μπορεί να ορίζει ότι αν ένας φορέας ή πρόσωπο αποκτήσει μερίδιο 15% ή περισσότερο, η εταιρία εκδίδει νέες μετοχές ή παίρνει άλλα μέτρα που καθιστούν την επιθετική εξαγορά ανέφικτη ή ανεπιθύμητη. Στην περίπτωση της "flip-in", όλοι οι υπόλοιποι μέτοχοι έχουν τη δυνατότητα να αποκτήσουν επιπλέον μετοχές με μεγάλη έκπτωση ή δωρεάν. Το μέλος με το μερίδιο 15% αποκλείεται από την έκδοση μετοχών, αυξάνοντας τον αριθμό των κυκλοφορούντων μετοχών και αραιώνοντας το μερίδιό του, αποτρέποντας έτσι την εξαγορά. Ειδικές Παράμετρο�� Οι επενδυτικές και συμβουλευτικές εταιρίες, όπως η Glass Lewis και η International Shareholder Services (ISS), παραδοσιακά αντιτίθενται στα "Poison Pills" επειδή ενισχύουν τη διοίκηση και ενδέχεται να μειώσουν την ευελιξία των μετόχων. Το 2022, οι οδηγίες της ISS ζητούσαν "Poison Pills" με διάρκεια το πολύ τριών ετών και ενεργοποίηση σε μερίδιο όχι χαμηλότερο από 20% των κυκλοφορούντων μετοχών. Η Glass Lewis αντιτίθεται γενικά στα "Poison Pills", εκτός από περιπτώσεις με συγκεκριμένο σκοπό και απειλή. Πλεονεκτήματα και Μειονεκτήματα του Poison Pill Πλεονεκτήματα - Προστατεύει τα συμφέροντα των μειοψηφικών μετόχων από εξαγορές πλειοψηφικού ελέγχου που τους αγνοούν. - Αποθαρρύνει επενδυτές που προσπαθούν να επωφεληθούν από προσωρινή μείωση της τιμής των μετοχών. - Οι εταιρίες με "Poison Pills" τείνουν να συγκεντρώνουν υψηλότερες τιμές εξαγοράς σε σχέση με αυτές χωρίς προστασία. Μειονεκτήματα - Μπορεί να αφήσει την τιμή της μετοχής χαμηλότερη βραχυπρόθεσμα. - Προστατεύει αδύναμα μέλη του διοικητικού συμβουλίου από προσπάθειες αντικατάστασής τους. - Απαιτεί αιτιολόγηση και συχνά διαθέτει ρήτρες λήξης. Τύποι Poison Pills Οι περισσότερες "Poison Pills" ενεργοποιούνται όταν συγκεντρώνεται μερίδιο άνω ενός προκαθορισμένου ορίου, γνωστές ως "flip-in" σχέδια δικαιωμάτων μετόχων. Αντίθετα, η "flip-over" προστασία επιτρέπει στους μετόχους να αγοράσουν μετοχές του αγοραστή με έκπτωση σε περίπτωση εξαγοράς. Άλλες διατάξεις όπως το "dead-hand" περιορί��ουν την ικανότητα ενός μελλοντικού διοικητικού συμβουλίου να αποσύρει το "Poison Pill", ενώ οι διατάξεις "wolf pack" αφορούν τη συνεργασία επενδυτών που αθροιστικά αποκτούν σημαντικά μερίδια. Παραδείγματα Poison Pills - X (πρώην Twitter): Τον Απρίλιο του 2022, το X ενσωμάτωσε "Poison Pill" για να αποτρέψει την εξαγορά από τον Elon Musk, χρησιμοποιώντας όριο ιδιοκτησίας 15%. - Papa John’s: Το 2018, το διοικητικό συμβούλιο ψήφισε την υιοθέτηση "Poison Pill" για να αποτρέψει τον ιδρυτή του, John Schnatter, από τον έλεγχο της εταιρίας. - Netflix: Το 2012, η Netflix υιοθέτησε "Poison Pill" μετά την αποκάλυψη ότι ο Carl Icahn είχε αποκτήσει το 10%. Γιατί Χρησιμοποιούνται τα Poison Pills; Τα "Poison Pills" αποτρέπουν επενδυτές και αγοραστές από την απόκτηση ελέγχου χωρίς τη συναίνεση του διοικητικού συμβουλίου. Οι συμφωνίες με τη συγκατάθεση του διοικητικού συμβουλίου τείνουν να προσφέρουν σημαντική υπεραξία σε όλους τους μετόχους σε σχέση με τις απλές αγορές μετοχών. Νομικό Προηγούμενο Στο Delaware, τα δικαστήρια έχουν αποφασίσει ότι τα διοικητικά συμβούλια μπορούν να εμποδίσουν την απόκτηση ελέγχου, αρκεί να είναι αναλογική αντίδραση σε υπαρκτή απειλή. Συμπέρασμα Τα "Poison Pills" είναι διατάξεις που περιλαμβάνονται στις εκδόσεις μετοχών, αποτρέποντας τον έλεγχο από έναν μόνο φορέα. Συνήθως περιλαμβάνουν όρια ιδιοκτησίας και ενεργοποιούν την έκδοση νέων μετοχών με έκπτωση, μειώνοντας έτσι το μερίδιο του αγοραστή και αναγκάζοντάς τον να διαπραγματευτεί με το διοικητικό συμβούλιο για την ιδιοκτησία. Read the full article

[awesomehappystudentmagazine-blog]

ECDC: Με ενδονοσοκομειακή λοίμωξη 1 στους 8 Έλληνες ασθενείς - Διπλάσιοι από τους Ευρωπαίους (πίνακες_

Απογοητευτική παραμένει η κατάσταση με τις ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις στην Ελλάδα. Η χώρα μας διατηρεί τη δεύτερη χειρότερη θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως προκύπτει από έκθεση του Ευρωπαϊκού Κέντρου Ελέγχου Νοσημάτων (ECDC) που δημοσιεύτηκε πρόσφατα και περιλαμβάνει στοιχεία για την περίοδο 2022 – 2023. Τα στοιχεία του ECDC δείχνουν πως η Ελλάδα έχει πολύ χειρότερη εικόνα από τον μέσο ευρωπαϊκό…

[romios-gr]

H βόμβα χρέους για τον επόμενο πρόεδρο των ΗΠΑ, εκτός ελέγχου η κατάσταση στην οικονομία – Παγκόσμια μετάδοση της κρίσης Το δημοσιονομικό ελλείμμα προβλέπεται να διευρυνθεί από περίπου 1,9 τρισεκατομμύρια δολάρια φέτος σε περισσότερα από 2 τρισεκατομμύρια δολάρια ετησίως ξεκινώντας το 2030, πριν πλησιάσει τα 2,9 τρισεκατομμύρια δολάρια 2034 O νικητής της προεδρικής κούρσας του ερχόμενου... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/h-vomva-chreoys-gia-ton-epomeno-proedro-ton-ipa-ektos-elegchoy-i-katastasi-stin-oikonomia-pagkosmia-metadosi-tis-krisis/

[iveneverbeenmorestressedinmylife]

Αντρέας Καλογήρου Stan account I see 😌😌 you're so true for that 😌😌

Όχι παίζουμε 😌😌

[oneprotect]

🔒 🔑 📱 Έξυπνo Σύστημα Ελέγχου Πρόσβασης H3 με Βluetooth, πληκτρολόγιο και αναγνώστη για κάρτες προσέγγισης Mifare.

✅Κατάλληλο για ενοικιαζόμενα διαμερίσματα AirBNB και ξενοδοχεία.

✅ Έλεγχος πρόσβασης με κωδικό, κάρτα ή Bluetooth

✅ Με έξοδο Relay κατάλληλο για χρήση με οποιαδήποτε ηλεκτρική κλειδαριά

✅Eπικοινωνία με Internet μέσω Gateway

✅Διαχείριση με την δωρεάν εφαρμογή TTLock με Ελληνικά μενού.

Επικοινωνήστε μαζί μας:

☎ 𝟮𝟭𝟲-𝟬𝟬𝟬-𝟰𝟭𝟰𝟱

📩 info@oneprotect.gr

👉 Για περισσότερες πληροφορίες:

#AIRBNB #SMART_LOCK #ONEPROTECT #TTLOCK #TTHOTEL #SECURITY

[justforbooks]

Queer: Το μυθιστόρημα της στέρησης που πόνεσε τον Μπάροουζ

Μια αναδρομή στην έξοχη, προκλητική όσο και «προφητική» νουβέλα του Ουίλιαμ Μπάροουζ στην οποία βασίστηκε η πολυαναμενόμενη ταινία του Λούκα Γκουαντανίνο που βγαίνει σύντομα στις κινηματογραφικές αίθουσες.

Η μεταφορά στον κινηματογράφο από τον Λούκα Γκουαντανίνο της εμβληματικής νουβέλας του Ουίλιαμ Μπάροουζ «Queer» –η δεύτερη κινηματογραφική διασκευή έργου του σπουδαίου Αμερικανού συγγραφέα μετά το συγκλονιστικό «Γυμνό Γεύμα» του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ το 1991– με τον Ντάνιελ Γκρεγκ στον πρωταγωνιστικό ρόλο φέρνει ξανά στην επικ��ιρότητα ένα βιβλίο που είχε πονέσει τόσο τον δημιουργό του και ήταν ταυτόχρονα τόσο μπροστά από την εποχή που γράφτηκε και ως θεματολογία και ως τίτλος, ώστε χρειάστηκαν 32 ολόκληρα χρόνια και τρεις «επανεγγραφές» πριν από την οριστική του έκδοση (Viking Press, 1985). Δεν ήταν μόνο η τολμηρή για τα τότε ήθη ειδικά υπόθεση –η βασανιστική προσπάθεια του Ουίλιαμ Λι, alter ego του Μπάροουζ, να απεξαρτηθεί από την ηρωίνη και να χειριστεί, ταυτόχρονα, τον ανεκπλήρωτο ερωτικό του πόθο για έναν νεότερό του άντρα, επίσης εξαρτημένο–, ήταν και οι  αναφορές στον ακούσιο φόνο της τότε συντρόφου του συγγραφέα Τζόαν Βόλμερ (Μεξικό, 6/9/1951). 

Η τραγωδία αυτή υπήρξε καθοριστική για τη μετέπειτα εξέλιξή του και θα την κουβαλούσε ως βάρος δυσβάστακτο μέχρι την αποδημία του το 1997. Πρώην σύζυγος του Τζακ Κέρουακ, η Τζόαν υπήρξε «μούσα» των μπιτ και μητέρα του Ουίλιαμ Μπάροουζ Τζούνιορ, ο οποίος έμελλε να πεθάνει αλκοολικός μόλις στα 33 του, έχοντας στο μεταξύ αποκηρύξει τον διάσημο πατέρα του. Δεν ισχύει, ωστόσο, ότι κατόπιν αυτού «έγινε» ομοφυλόφιλος, καθώς η έλξη για το ίδιο φύλο και προϋπήρχε και είχε εκφραστεί, απλώς δεν είχε γίνει ακόμα συνειδητό βίωμα, κάτι που αντανακλάται στο εν λόγω βιβλίο.  

Το «Queer» κυκλοφόρησε αρχικά στην Ελλάδα το 1998 από τις εκδόσεις Πλέθρον με τον τίτλο «Αδερφή» και το 2011 από τις εκδόσεις Τόπος σε μετάφραση Γιώργου Μπέτσου, μαζί με τη μακροσκελή, αλλά πολύ κατατοπιστική εισαγωγή του συγγραφέα και εκδότη Όλιβερ Χάρις – οι ίδιες εκδόσεις κυκλοφόρησαν πρόσφατα για πρώτη φορά στα ελληνικά το τελευταίο μυθιστόρημα του Μπάροουζ, τις «Δυτικές Χώρες» (1987), κατακλείδα της θρυλικής «Τριλογίας της Κόκκινης Νύχτας», επίσης άχαστο!

Οι εφιάλτες της εξάρτησης και οι Ερινύες ενός σκοτεινού παρελθόντος, οι άλλοτε «υπνώττουσες» και καταπιεσμένες, αλλά ορμητικές και αψιές όταν ξεσπούν επιθυμίες, δραματικές συναισθηματικές εντάσεις που εναλλάσσονται με κωμικούς μονολόγους και τραγελαφικές φαντασιώσεις, αυταρχικές εξουσίες που απεργάζονται ολοκληρωτικά συστήματα ελέγχου, underground στ��κια και φάτσες, ένα περιπετειώδες ταξίδι στη ζούγκλα του Αμαζονίου σε αναζήτηση ενός θεραπευτικού ψυχεδελικού φυτού, όλα αυτά με κύριο σκηνικό τη χαοτική, διεφθαρμένη, εγκληματική, αλλά ταυτόχρονα ηδονική και παράδοξα συμπεριληπτική Πόλη του Μεξικού τη δεκαετία του ’40 συνθέτουν το παζλ αυτού του μικρού σε έκταση, αλλά πολυεπίπεδου και πυκνογραμμένου βιβλίου που προοριζόταν για συνέχεια του «Junkie», του διασημότερου ίσως έργου του Μπάροουζ. Την πρώτη του αυτή τριλογία συμπλήρωναν οι «Επιστολές του Γιαχέ» που συνέγραψε με τον Άλεν Γκίνσμπεργκ.

Σύμφωνα με τον ίδιο τον Μπάροουζ, το «Junkie» ήταν ένα μυθιστόρημα εθισμού, ενώ το «Queer» ένα μυθιστόρημα στέρησης. Ακριβέστερα, κατά τον Χάρις, στο πρώτο εκείνο βιβλίο ο συγγραφέας είχε τον διακόπτη της επιθυμίας κλειστό, ενώ στο δεύτερο πατημένο: «Η ανοχή του Λι στην καταπίεση των παρορμήσεών του ήταν μικρή. Οι περιορισμοί στην εκδήλωση των επιθυμιών του ήταν σαν τα κάγκελα ενός κλουβιού, σαν αλυσίδα δεμένη σε κολάρο, κάτι με το οποίο είχε εξοικειωθεί όπως εξοικειώνονται τα ζώα… Ποτέ δεν παραιτήθηκε, το βλέμμα του ήταν μόνιμα στραμμένο έξω – ήταν σε εγρήγορση, καραδοκώντας τη στιγμή που ο κλειδοκράτορας θα ξεχνούσε την πόρτα ανοικτή, που το κολάρο θα ξέφτιζε, που ένα κάγκελο θα χαλάρωνε, υποφέροντας στωικά ένα μαρτύριο που δεν το είχε διαλέξει». Φαίνεται άλλωστε πως συναισθανόταν ότι το πάθος για την ηρωίνη και το στερητικό σύνδρομο που προκαλεί η έλλειψή της στον εξαρτημένο προσομοιάζουν στο ανεξέλεγκτο, εμμονικό ερωτικό πάθος και στο σύνδρομο στέρησης από τη μη ικανοποίησή του. «Με χτύπησε ένα κύμα πόνου και απόγνωσης σαν να είχα σουτάρει στη φλέβα, εγκαταστάθηκε στους πνεύμονες και γύρω από την καρδιά μου», αφηγείται ο Λι όταν ένας άλλος Αμερικανός «αυτοεξόριστος» στην Πόλη του Μεξικού τού λέει ότι είδε πριν από κάναν μήνα στο απέναντι πεζοδρόμιο τον νεαρό αμφιφυλόφιλο σύντροφό του Γιουτζίν Άλερτον, που στην ταινία υποδύεται ο Ντρου Στάρκι.

Ακόμα όμως κι αν ο Μπάροουζ επιδίωκε να εκδώσει το «Queer» τη δεκαετία του ’50, πολύ δύσκολα θα βρισκόταν εκδοτικός οίκος πρόθυμος να τυπώσει ένα βιβλίο με τέτοια θεματολογία – η χρήση ουσιών, οι πολιτικές αιχμές και φυσικά η ομοφυλοφιλία, παράνομη ακόμα τότε στις ΗΠΑ, ήταν θέματα απαγορευτικά, πόσο μάλλον όταν συνδυάζονταν, καθώς το έντονο ψυχροπολεμικό κλίμα και ο μακαρθισμός συνέθεταν ένα ακραία αντιδραστικό κοκτέιλ. Έπειτα, αντί να υιοθετήσει τον ρόλο είτε του αναξιοπαθούντος θύματος της κοινωνίας, είτε του πρώιμου ακτιβιστή, είτε του καρτερικού ομοφυλόφιλου που θα αφόπλιζε τους επικριτές του με την καλλιέργεια και το ήθος του, όπως συνηθιζόταν μέχρι τούδε, εκείνος πρόβαλε μια πιο επιθετική, πιο αλήτικη, πιο κυνική, πιο «queer», εν τέλει, εκδοχή στο πνεύμα του Ζαν Ζενέ – η πρώτη εκείνη έκδοση του 1985 έδωσε μεγάλη αβάντα σε αυτόν τον πολύ δημοφιλή σήμερα όρο, του οποίου η πολιτική και καλλιτεχνική νοηματοδότηση ήταν ακόμα τότε στα σπάργανα: «Ο τύπος αυτός υποστηρίζει πως η αδερφή μαθαίνει να είναι ταπεινή και να ανταποδίδει το μίσος με αγάπη. Όσα λέει αρκούν να σου γυρίσουν τ’ άντερα», έλεγε για τον Ντόναλντ Γουέμπστερ Κόρι, συγγραφέα τού «Homosexual in America» (1951). «Και αν κανένας αρχίδης ηθικολόγος μού αρχίσει τα μα και μου, θα τον ψαρεύουν από το ποτάμι», κομπάζει ο Ουίλιαμ Λι, υπονοώντας ότι δεν θα δίσταζε να χρησιμοποιήσει το Colt του – τα όπλα γοήτευαν πάντα τον Μπάροουζ.

Το ζήτημα του απόλυτου ελέγχου των υποκειμένων, στρατηγική επιδίωξη κάθε αυταρχικής εξουσίας ή ηγεμονίας που διατρέχει όλο το συγγραφικό έργο του Μπάροουζ, διαπλέκεται εδώ τόσο με την «επιστράτευση» ακόμα και ψυχεδελικών ουσιών από τις μυστικές υπηρεσίες των αντίπαλων υπερδυνάμεων της εποχής ΗΠΑ και ΕΣΣΔ (είχε προφανώς υπόψη τα πειράματα της CIA με το LSD στο Φορτ Ντέτρικ) όσο και με τη ματαιόδοξη απόπειρα του μυθιστορηματικού Λι να ελέγξει τον Άλερτον: «Το υπερεγώ, η υπηρεσία άσκησης ελέγχου εξαπλώνεται σαν καρκίνος με καλπάζοντα ρυθμό», γράφει. Όσο για τον Άλερτον, δεν ήταν παρά η μυθιστορηματική περσόνα του Αντελμπέρ Λιούις Μάρκερ, μεγάλου έρωτα του Μπάροουζ, στον οποίο και αφιέρωσε το «Queer». Από το οποίο, όπως είπαμε, παρά τις δυστοπίες που το διατρέχουν, δεν λείπει η ανελέητη σάτιρα: «Κατά την μπαρόκ περίοδο του σκακιού επικρατούσε η τακτική της παρενόχλησης του αντιπάλου… Μερικοί παίκτες σκάλιζαν με νήμα τα δόντια τους, άλλοι χτυπούσαν τα δάκτυλά τους κι άλλοι έκαναν φούσκες με το σάλιο τους… Σε μια παρτίδα του 1917 στη Βαγδάτη, ο Άραβας Αραχνοειδ��ς Καϊάμ νίκησε τον Γερμανό μετρ Κουρτ Σλέμιλ σφυρίζοντας το “I’ll be around when you’re gone” σαράντα χιλιάδες φορές, και κάθε φορά άπλωνε το χέρι του προς τη σκακιέρα δήθεν για να κάνει την κίνησή του. Τελικά ο Σλέμιλ έπαθε κρίση σπασμών».

Παρότι είχε και ο ίδιος εντρυφήσει στις φιλοσοφίες της Ανατολής –αναφέρεται μάλιστα ότι έπαιρνε στα σοβαρά τη μαγεία–, δεν δίσταζε να σατιρίζει την εν λόγω «μόδα» που ήδη άρχιζε να γοητεύει μαζικά τους Αμερικανούς: «Κάπως έτσι θα πρέπει να είναι και το Θιβέτ. Ψηλά στο βουνό, και γεμάτο σκατόφατσες, λάμα και γιακ. Γάλα από γιακ για πρωινό, τυρόπηγμα από γιακ για μεσημεριανό, και για βραδινό γιακ τηγανισμένο στο ίδιο του το βούτυρο, η κατάλληλη τιμωρία για ένα γιακ, αν θες τη γνώμη μου». Για να το απογειώσει στην επόμενη σελίδα: «Έχουμε λοιπόν έναν από αυτούς τους μοναχούς κι ένας καριόλης δημοσιογράφος πάει να του πάρει συνέντευξη. Ο μοναχός κάθεται και μασουλάει τους χουρμάδες του. Έπειτα από λίγο λέει σε έναν ακόλουθο: “Τράβα στο Ιερό Πηγάδι και φέρε μου έναν κουβά παρηγορικό. Θα βγάλω στη φόρα τη σοφία της Ανατολής. Και γρήγορα, να το ιδρώσεις το σωβρακάκι!” Ο δημοσιογράφος ρωτάει “Θα γίνει πόλεμος με τη Ρωσία, Μαχάτμα; Θα καταστρέψει ο κομμουνισμός τον πολιτισμένο κόσμο; Η ψυχή είναι αθάνατη; Υπάρχει θεός;” “Και πού στον πούτσο θες να ξέρω εγώ;” απαντά ο γιόγκι. Τώρα που το σκέφτομαι, αυτή είναι η σοφία της Ανατολής. Ο Δυτικός πιστεύει πως υπάρχει κάποιο μυστικό να ανακαλύψει. Η Ανατολή λέει “και πού στον πούτσο θες να ξέρω;”».

Στο παράρτημα που έγραψε ο ίδιος ο συγγραφέας στην αμερικανική έκδοση του 1985 μάς λέει ότι ο Ουίλιαμ Λι απέτυχε τελικά να βρει το γιαχέ (γνωστό και ως αγιαχουάσκα) που θα θεράπευε την εξάρτησή του, μαθαίνει όμως ότι ήδη κάποιες αμερικανικές φαρμακευτικές εταιρείες το έχουν αγοράσει σε ποσότητες και το χρησιμοποιούν ως συστατικό διαφόρων μυοχαλαρωτικών σκευασμάτων. Ο Μπάροουζ γνώριζε σίγουρα για τις έρευνες που ήδη είχαν ξεκινήσει για ιαματικά φυτά στον Αμαζόνιο αμερικανικές πολυεθνικές, με το αζημίωτο βεβαίως, είναι ωστόσο μάλλον απίθανο –ή μήπως όχι;– να φανταζόταν ότι μισό αιώνα μετά οι έρευνες πάνω στις θεραπευτικές ιδιότητες των ψυχεδελικών θα γνώριζαν μεγάλη άνθηση έπειτα από δεκαετίες διώξεων και απαγορεύσεων, ενώ για να κάνει κάποιος συνεδρίες με αγιαχουάσκα, πεγιότ και άλλα τέτοια «ενθεογενή» δεν θα χρειαζόταν να ταξιδέψει τόσο μακριά. Μάλιστα, με τις κατάλληλες «άκρες» κι ένα γερό αντίτιμο μπορεί να τις έχει κυριολεκτικά στην πόρτα του μαζί με τον σαμάνο-καθοδηγητή, μια και έχουν γίνει συρμός στη Δύση τα τελευταία χρόνια – σε αυτές τις συνεδρίες συχνάζουν μέχρι και διψασμένα για μια κάποια «φώτιση» στελέχη πολυεθνικών!

Έχοντας δει μόνο το τρέιλερ της ταινίας, που στις ελληνικές κινηματογραφικές αίθουσες αναμένεται τον Φεβρουάριο, δεν μπορώ να ξέρω πόσο καλά θα «γράψει» στη μεγάλη οθόνη το «Queer», πάντως το εγχείρημα του Γκουαντανίνο φαίνεται πολλά υποσχόμενο, όπως και το καστ. Θα σύστηνα, ωστόσο, να έχετε διαβάσει πρώτα το βιβλίο αν δεν το έχετε υπόψη, όχι μόνο για τη συγκεκριμένη ταινία αλλά και ως μια συμβολή στην ιστορία του όρου queer όπως αυτός ορίζεται σήμερα.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[thoughtfullyblogger]

Μην μπείτε σε αυτά τα ελληνικά σάιτ – Θα σας γίνει ποινική δίωξη (λίστα)

Ποιες ιστοσελίδες πρέπει να προσέχετε. Η επιτροπή εποπτείας και ελέγχου παιγνίων (ΕΕΕΠ) κοινοποίησε έναν νέο και αναθεωρημένο κατάλογο με μη αδειοδοτημένους παρόχους τυχερών παιγνίων οι οποίοι μάλιστα δεν έχουν άδεια λειτουργίας στην Ελλάδα. Σε περίπτωση που κάποιος επιχειρήσει να χρησιμοποιήσει τις παραπάνω ιστοσελίδες και παρακάμψει τους περιορισμούς, πρόκειται να διωχθεί ποινικά και θα τους…