#αγάπη θέλω

[lianaaah]

Support your local artists

[xamenh-sto-vlemma-sou]

Δε μπορώ με αυτόν τον άντρα🫠🫠

[psyxhmou]

«Μπορείς να με χαστουκίσεις αύριο».

«Πιθανώς αυτό θα σε κάνει να με θέλεις περισσότερο».

«Είσαι μεγάλος μπελάς».

Όσα ποτέ δεν ξεπεράσαμε, Lucy Score.

[thewomengr]

Δεν είμαι τέλεια…

[Γράφει η Stella] Το αψεγάδιαστο σώμα, η στιβαρή κορμοστασιά, το τέλειο πρόσωπο. Η καλή εργαζόμενη, η πιστή φίλη, η ψυχή της παρέας, η ιδανική σύζυγος, νύφη και κουνιάδα, η απόλυτη ερωμένη και φυσικά η τέλεια μαμά!

Δεν είμαι τέλεια! Ούτε κατά διάνοια! Προσπάθησα δεν λέω, επιδίωξα πολύ να φτάσω στα πρότυπα που προστάζει η κοινωνία και ο περίγυρος, από τις πρώτες κιόλας στιγμές της ζωής μου. «Μην κλαις, χαμογέλα, φάε όλο σου το φαγητό, τα καλά κορίτσια μιλάνε ευγενικά, κάνε το καλό, διάβασε να γίνεις η καλύτερη μαθήτρια, φρόντισε το σώμα σου, φόρα ωραία ρούχα, να είσαι μια κυρία»… Το αψεγάδιαστο σώμα, η…

[love-is-the-keyy]

Την αγάπη που μου έμαθες , δεν θέλω να μου την δώσει κανένας άλλος

Δεν μπορεί βασικά .

[inadequate--feelings]

Που όσα με νοιάζουν

Σε σένα όλα μοιάζουν

Και είναι επικίνδυνο να τ’ αρνηθώ

Να κάνω ξανά πως δε σε θέλω

Πονάει η αγάπη κι αυτό είναι κάτι

Παρηγοριά και ελπίδα να περιμένω

[for-your-eyes-only-16]

Τα λόγια σου... Χαρακιές στην καρδιά μου...

"Εισαι πολύ καλή γυναίκα. Στο έχω ξαναπεί. "

"Είσαι σοβαρή, σέβεσαι. Δεν είσαι πουτάνα και δεν συμπεριφέρεσαι έτσι. Και μπράβο σου για αυτό. RESPECT. Εγώ να ξέρεις το σέβομαι πάρα πολύ. Που και να ήσουν δεν με αφορά, αλλά το ότι δε θέλεις μόνο σεξ είναι μεγάλο RESPECT για εμένα, γιατί σπανίζουν τέτοιες γυναίκες. "

" Είσαι η γυναίκα που μαζί της φαντάζομαι να ζήσω και να φτιάξω οικογένεια"

" Είσαι η γυναίκα που θα ήθελα να αγαπήσω"

Έπειτα, επικρατεί μια παύση..

... "αλλά"

Κι εδώ βρισκόμαστε ένα βήμα πριν το τέλος..

"Αλλά δεν είσαι αυτό που θέλω προς το παρόν".

"Δεν μπορώ να σου δώσω την αγάπη που θες να ζήσεις"

"Δεν έχεις κάτι να χάσεις, άντρες υπάρχουν πολλοί εκεί έξω"

"Όλα αυτά στα λέω για το καλό σου. Είναι πολύ θετικά. Και θετικά πρέπει να τα παίρνεις. RESPECT που είσαι τόσο καλή"

Στην καρδιά μου επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά αυτή η φράση:

"Είσαι η γυναίκα που θα ήθελα να αγαπήσω"

Αλλά ποτέ δε με αγάπησες.

Αυτή είναι η πικρή αλήθεια.

Και στην καρδιά μου κυριαρχεί ένα τεράστιο ΓΙΑΤΙ;

~ Ejo

04.10 2024

[prwtotupo-onoma]

Κουράστηκα. Θέλω ξανα να ερωτευτώ και να νιώσω την αγάπη . Να χαμογελαω κάθε φορά που της μιλαω και κάθε φορά που την σκέφτομαι.

[sweetbutphychx]

Εχθές έφτασα στην δουλειά μου λίγο νωρίτερα οπότε αποφάσισα να κάτσω σε κάποιο παγκάκι να ακούσω μουσική. Απέναντι στο πάρκινγκ ένα σταματημένο αυτοκίνητο και η πόρτα ανοιχτή. Μια κυρία γύρω στα 65-70 με κοιτούσε. Υπέθεσα ότι κάποιον περίμενε. Μετά από λίγη ώρα αποφασίζει να ανοίξει την πόρτα και να κατευθυνθεί προς το μέρος μου.

"Μπορώ να κάτσω εδώ κοπέ��α μου; Περιμένω την κόρη μου που είναι μέσα εγώ βαρέθηκα" Μου λέει

"Φυσικά" της απαντάω.

Κάθεται και κοιτάει μπροστά. Νόμιζα πως δεν θα μιλήσει καθόλου καθώς έβλεπε ότι φοράω ακουστικά.

"Ο κόσμος άλλαξε. Και εσείς αλλάξατε. Εμείς δεν ήμασταν έτσι"

Βγάζω τα ακουστικά και την κοιτάω με απορία περιμένοντας να δω τι άλλο έχει να πει. Δεν συνέχισε την κουβέντα όμως. Μου είπε πόσο της άρεσαν κάποια πράγματα που βρήκε στο μαγαζί που δουλεύω. Μου είπε μπράβο που δουλεύω για να στηρίζω εμένα και να μην βασίζομαι στους γονείς μου. Μετά από αυτό το θέμα ξαφνικά σιωπή.

"Εσύ έχεις κανένα καλό παιδί;"

"Όχι" της απαντάω...

"Είσαι πολύ όμορφη γιατί έτσι;" Με ρώτησε

"Δεν έτυχε να είναι κανένα παιδί καλό όπως είπατε και εσείς. Σπουδάζω ακόμα ίσως είναι νωρίς. Όλα στη ώρα τους"

"Μην μείνεις μόνη σου κορίτσι μου η μοναξιά δεν είναι ωραία. Οι άντρες άλλαξαν τώρα. Κάποιος όμως θα είναι καλός θα δεις. Ψαξτον και θα τον βρεις. Στην εποχή μας δεν υπήρχαν οι έρωτες. Ήταν αθώα τα πράγματα. Φιλιά αγκαλιές. Μέχρι εκεί. Τώρα όλοι σκέφτονται τους έρωτες. Να προσέχεις τι δίνεις και σε ποιον. Όχι για να μην σου πουν κάτι. Αλλά γιατί δεν το αξίζουν. Θυμάμαι εγώ ήμουν κάπου στα 16-17 έβγαινα με έναν άνθρωπο έναν χρόνο. Ήρθε με ζήτησε γιατί του είχα πει ότι έχω ένα σπίτι. Με έδωσε ο πατέρας μου. Αλλά ο ίδιος ήρθε και μου ζήτησε να πουλήσω το σπίτι μου. Το σπιτάκι μου. Του είπα να φύγει. Μετά γνώρισα έναν άνθρωπο βγαίναμε πολύ λίγο καιρό. Μια μέρα μόλις το άφησα δεν πρόλαβα να πάω σπίτι, ήταν εκεί... Με ζήτησε και εγώ η πονηρή γύρισα και του είπα ότι δεν έχω προίκα ούτε λεφτά ούτε σπίτι. Η απάντηση του ήταν ότι με θέλει επειδή με αγαπάει. Όλα τα άλλα θα τα βρούμε. Θα τα φτιάξουμε. Του είπα ότι και εγώ τον θέλω. Ε και τον πήρα αυτόν τον άνθρωπο. Μείναμε μαζί χρόνια. Ζήσαμε στιγμές, αγαπηθήκαμε, πήγαμε ταξίδια, κάναμε τα παιδιά μας. Ωραία χρόνια. Τώρα έχω 22 χρόνια που τον έχω χάσει. Αλλά ακόμα εκείνα τα χρόνια παραμείνουν τα πιο όμορφα της ζωής μου. Τα σκέφτομαι συνέχεια. Πλέον δεν μπορώ να κάτσ�� μόνη μου. Μένω στη κόρη μου. Πάω στο σπίτι να καθαρίσω μια φορά την εβδομάδα. Πόσο να κάτσει ένας άνθρωπος στα 100 τμ μόνος του;"

Κοίταγε το κενό και που και πού έριχνε μια ματιά και σε μένα. Τα μάτια της βουρκωμένα. Λες και ήθελε να τα πει καιρό και κανένας να μην την άκουγε.

"Ακόμα μιλάτε με πολλή αγάπη με αυτόν τον άνθρωπο..." Της λέω η ανόητη λες και δεν το ήξερε...

"Τον αγαπάω και ας πέρασαν τόσα χρόνια. Δεν ξεχνιούνται. Μακάρι όλοι να ζήσουν κάτι τέτοιο"

Φαινόταν δεν ήθελε να μιλήσει πολύ για τα άσχημα που έζησε όπως η απώλεια... Δεν την διέκοψα ποτέ και συνέχισε..

"Τώρα οι άνδρες θέλουν το κομπλιμέντο τους. Πες του ότι είναι όμορφος αν στα μάτια σου είναι όμορφος. Μην του μαγειρεύεις δεν χρειάζεται. Δουλεύεις και εσύ. Σιδερωσε του μια μέρα, φτιαξτου το πρωινό του. Δώσε μια και θα σου γυρίσει 10 αν σε αγαπάει αληθινά. Δεν είναι νωρίς. Εγώ παντρεύτηκα πριν τα 18. Και όχι επειδή ήταν άλλες οι απόψεις αλλά ψάχναμε το αληθινό, δεν αλλάζαμε 10 ανθρώπους το μήνα. Όλοι θα βρουν τον άνθρωπο τους. Έτσι λέω και στις εγγονές μου. Ότι ηλικία και να είστε αν βρείτε αυτόν τον άνθρωπο κρατήστε τον. Εσείς οι γυναίκες πλέον κάνατε τα διπλάσια από ότι κάναμε εμείς. Οι άντρες χειροτερεύουν. Δεν προσέχουν τον εαυτό τους, δεν ψάχνουν κάτι να κρατήσει, αλλά έρωτες της μια βραδιάς. Κάπου θα πάνε και αυτοί στο τέλος."

Δεν ήξερα τι να της απαντήσω, μέχρι να σκεφτώ κάτι συνέχιζε.

"Έχασα πολλούς ανθρώπους, κέρδισα άλλους τόσους. Έτσι είναι η ζωή. Έχασα τον άντρα μου, τον γιο μου, γονείς, θείους. Ποτέ δεν το ξεπέρασα. Μην με βλέπεις έτσι. Που δεν το δείχνω. Δεν τους ξεπερναμε ποτέ τους ανθρώπους που πέρασαν από την ζωή μας. Η ζωή συνεχίζεται όμως. Κοίτα να βρεις έναν άνθρωπο να μην την περάσεις μόνη την ζωή."

Της απαντάω ένα "δίκιο έχετε. Λυπάμαι..." προσπαθώντας να καταλάβω τι είπε. Πώς γίνεται ένας άγνωστος άνθρωπος να σου πει όλη του την ζωή μέσα σε 10 λεπτά; Και να σου μάθει και άλλα τόσα...

"Όμορφη είσαι γλυκιά με τους τρόπους σου ευγενική χαμογελαστή μια χαρά μπορείς να βρεις. Να κοιτάξεις να σε αγαπάει να σε έχει στα ώπα ώπα. Πες του ένα κομπλιμέντο τους αρέσουν αυτά."

"Τέτοια πείτε μου και θα τα πιστέψω" της απάντησα χαμογελώντας

"Να τα πιστέψεις. Τι καλύτερο έχουν οι άλλες; Μην ακούς κανέναν. Όλοι θα βρούμε τον άνθρωπο τους"

Κοιτάω την ώρα και χωρίς να το καταλάβω πέρασε η ώρα και έπρεπε να πάω για δουλειά.

Της είπα αντίο και μου είπε που μένει

"Άμα με δεις στον δρόμο ή κάπου έλα μίλα μου"

"Θα έρθω" της λέω έτοιμη να βάλω τα κλάματα

"Να προσέχεις" μου είπε

" Δεν θα σας ξεχάσω ποτέ ούτε ότι είπαμε... σας ευχαριστώ"

Έφυγα με ένα χαμόγελο όμως μέσα μου η καρδιά μου πήγε να σπάσει. Μη κατανοώντας εκείνη την ώρα πόσο χρειαζόμουν αυτήν την κουβέντα. Δεν ήξερα σε τι βαθμό έπρεπε να τα επεξεργαστώ όλα αυτά... Σαν σημάδι; Σαν μάθημα; Σαν προειδοποίηση; Το σίγουρο είναι ότι δεν θα την ξεχάσω ποτέ...

[o-monaxikos]

Γεμίσαμε «ελεύθερες σχέσεις»,

μην τυχόν και αγαπήσουμε πραγματικά!

Σχέσεις που δεν είναι σχέσεις.

Σχέσεις που μπροστά θα τους κοτσάρουμε το επίθετο «ελεύθερη» και θα συνεχίσουμε την ζωούλα μας ανέμελα.

Δεν θα επενδύσουμε σε συναίσθημα και ούτε σε χρόνο ουσιαστικό.

Συναντήσεις μόνο για την σαρκική ηδονή, που δεν λέω είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό και λογικό να το θέλεις, μα τόσο κενό και ανούσιο γιατί είναι μόνο αυτό.

Συναντήσεις για την πραγματοποίηση επιθυμιών, σήμερα εσύ, αύριο θα είναι κάποιος άλλος ή άλλη.

Δεν σε γνωρίζω σε ουσία,

δεν μπήκα καν στον κόπο να μάθω

πως πίνεις τον καφέ σου ή αν πίνεις.

Δεν ξέρω τι μουσική ακούς,

αν σου αρέσει το άρωμά μου.

Δεν με νοιάζει αν φοβάσαι τα βράδια ή αν ήθελες να σε πάρω αγκαλιά.

Δεν θα σου στείλω «καλημέρα» επειδή στ’ αλήθεια θέλω να σου φτιάξω την ημέρα, να φανταστώ το χαμόγελο που σου προκάλεσε το μήνυμά μου στα χείλη σου και σου έφτιαξε την διάθεση, αλλά θα στείλω γιατί στις επόμενες γραμμές του μηνύματος θα σου ζητήσω μια συνάντηση σαρκικής απόλαυσης.

Και εσύ θα το ξέρεις αυτό από την στιγμή που θα δεις το μήνυμα και δεν θα νιώσεις ποτέ πως είναι κάποιος/α να σου φτιάχνει την ημέρα με ένα απλό μήνυμα από καρδιάς χωρίς να ζητάει κάτι παραπάνω.

Χάθηκε ο ρομαντισμός,

η αγάπη και το πείσμα.

Πέσαμε στην ξεπέτα και στα εύκολα.

Δεν κάνουμε σχέσεις, δεν επενδύουμε σε έναν άλλον άνθρωπο- για την ακρίβεια δεν τολμάμε κάτι τέτοιο- δεν νοιαζόμαστε, δεν προσπαθούμε, δεν αγαπάμε, δεν κλαίμε,

δεν ζητάμε συγγνώμη, δεν βάζουμε νερό στο κρασί μας, δεν προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι, δεν πατάμε κάτω τον εγωισμό μας.

Είμαστε κενοί και όποιος τολμήσει

να ζει κάπως διαφορετικά

τον δείχνουμε με το δάχτυλο.

“Μα καλά αφού έτσι είναι η μόδα και το κάνουν όλοι γιατί δεν το κάνεις και εσύ;”

Αυτή η φράση που την έχουν σαν καραμέλα αποδεικνύει πόσο απεγνωσμένοι είναι να κρατηθούν από κάτι, πως τους λείπει η πίστη στον εαυτό τους.

Εσύ γιατί δεν ζεις αλλιώς;

Βαρύ θα μου πεις, που να μπλέκω τώρα με συναισθήματα και σοβαρότητες, αφού μπορώ να περνάω καλά και έτσι τι άλλο να κάνω;

Να μην σκορπίζεσαι ίσως.

Μα είναι ψιλά γράμματα αυτά!

Και τα ψιλά κάνεις δεν τα διαβάζει.

Μα αλήθεια πως το κάνετε αυτό, πως γίνεται να μην θέλετε έναν άνθρωπο να γίνει λίγο πιο δικό σας και εσείς γι’αυτόν ;

Ο φόβος του να μην πονέσω.

Βλέπεις όταν αποφασίζεις να κάνεις σχέση, γύρω σου θα υπάρχουν τόσοι πειρασμοί και τόσα λόγια, όμως εσύ θα πρέπει να είσαι πιστός από επιλογή,

γιατί σέβεσαι εσένα και το άτομο που έχεις δίπλα σου και έχεις βρει σε εκείνο, αυτό το διαφορετικό που αξίζει.

Μα κακά τα ψέματα γεμίσαμε από όλες αυτές τις ελεύθερες σχέσεις, μόνο και μόνο γιατί δεν είμαστε ικανοί να σηκώσουμε ευθύνες, να αφεθούμε ρισκάροντας να πονέσουμε.

Να χαρίζουμε τον χρόνο μας και

σε κάποιον άλλον ή να δημιουργήσουμε για εκείνον χρόνο, να είμαστε εκεί όταν χρειαστεί-σε όλα, άσχημα και όμορφα- μα κυρίως επιλέγουμε να κοιμόμαστε από εδώ και από εκεί, να ξέρουμε πως το σώμα που αγγίζουμε δεν είναι μόνο δικό μας.

Δεν έχουμε την αποκλειστικότητα, μόνο και μόνο επειδή δεν τα έχουμε βρει ακόμα με εμάς αλλά και γιατί τρέμουμε τόσο πολύ μην πληγωθούμε και δεν πάρουμε πίσω την αγάπη που δώσαμε.

Και η αλήθεια είναι πως δεν είμαστε λίγοι εκείνοι που έχουμε σιχαθεί αυτή την κατάσταση.

Απλά δεν έχουμε συναντηθεί ακόμα! Γιατί ξέρουμε πως τα δύσκο��α είναι για τους λιγοστός.

Και το συναίσθημα είναι δύσκολο, σε τσακίζει στην καρδιά αν δεν υπάρξει συμβατότητα!

Μα αξίζει και με το παραπάνω!

[fegg4ropetra]

Τρίτη 23/1/24.           (21.38μ.μ.)

" Μαμά είσαι ο ήρωας μου"

Μιλούσα σήμερα με τη μητέρα μου στο τηλέφωνο και κάποια στιγμή μου είπε "σε φοβούνται οι άντρες αγάπη μου γιατί είσαι ανεξάρτητη, πατάς στα πόδια σου, δεν χρειάζεσαι να στηριχτείς σε κάποιον για να τα βγάλεις πέρα. Γι αυτό δυσκολεύεσαι να βρεις κάποιον σταθερό στα μέτρα σου" 

Αυτό με έβαλε σε σκέψεις. Δηλαδή κάθισα εγώ όλα αυτά τα χρόνια και δούλεψα με τον εαυτό μου, πάλεψα τους δαίμονες μου, για να φοβούνται να με πλησιάσουν οι άντρες; Ε λοιπόν αν όντως έτσι είναι, αν όντως το ότι είμαι ανεξάρτητη απ' τα 21 μου, είναι αυτό που με κάνει να μένω πάντα μόνη, τότε καλύτερα να είμαι μόνη μου. Από πότε το να είναι δυναμική μια γυναίκα και να πατάει στα πόδια της έγινε "μειονέκτημα"; Αν πρέπει να δείχνω αδύναμη και αβοήθητη για να με θέλει κάποιος, για να με "προστατέψει" , τότε δεν το θέλω. Θέλω έναν άνθρωπο δίπλα μου που θα με δει και θα με αγαπήσει γι αυτό που είμαι. Δεν θέλω κάποιον που θα πρέπει να νιώθει ανωτερος από μένα για να είναι καλά. Αυτοί είναι οι πραγματικά αδύναμοι άνθρωποι. Αυτοί που νιώθουν την ανάγκη να "επιβληθούν" για να νιώσουν δυνατοί, ικανοί. Αυτοί είναι που μέσα τους κρύβουν τις μεγαλύτερες ανασφάλειες. 

Σε μια σχέση πρέπει να είστε ��σοι. Και δεν εννοώ αυτό το φεμινιστικό φαινόμενο που κυκλοφορεί παντού ότι πρέπει να είμαστε ίδιοι. Μιλάω για ζευγάρια. Είτε είναι άντρας με άντρα, γυναίκα με γυναίκα, άντρας με γυναίκα και ού το καθεξής. Σε μια σχέση θα υπάρξουν στιγμές που και ο ένας θα πρέπει να είναι το στήριγμα του άλλου και αντίστροφα. Εγώ προστατεύω εσένα εσύ προστατεύεις εμένα κι έτσι φυλάσσουμε το εμείς. Όταν εσύ θα με χρειάζεσαι σε μια δυσκολη στιγμή θα είμαι εκεί να σε σηκώνω οπότε πέφτεις και όταν σε χρειάζομαι εγώ θα είσαι εκεί να με βγάζεις απ' το σκοτάδι μου. Θα χαίρομαι με τη χαρά σου κι εσύ με τη δική μου. Θα σε φροντίζω θα με φροντίζεις κι έτσι η σχέση αυτή θα γίνει άθραυστη. 

Δεν καταλαβαίνουν πλέον οι άνθρωποι πως το να έχεις ένα δυναμική ανεξάρτητο άτομο δίπλα σου είναι κάθε άλλο παρά μειονέκτημα. 

Κι έτσι γυρναω και λέω στη μητέρα μου "αν είναι έτσι μαμά μου δεν το θέλω. Συγγνώμη αν αυτό σε στεναχωρεί αλλά εγώ τον άνθρωπο που έφτασες αίμα για να μεγαλωσεις με αρχές δεν θα τον αλλοιώσω για κανέναν άνθρωπο." 

Εγώ μεγάλωσα σε ένα σπίτι που η μητέρα μου έπαιζε και τους δύο ρόλους των γονέων. Η μητέρα μου είναι απ' τους πιο δυνατούς ανθρώπους στον πλανήτη και ας μην το συνειδητοποιεί. Έζησε απώλεια, κατάκριση από συγγενείς και φίλους. Εζησε μοναξιά, πόνο. Αλλά δεν έπιασε ποτέ πάτο. Η μαμα μου κατάφερε με έναν μισθό να μεγαλώσει 2 παιδιά, να τα σπουδάσει, να αγοράσει δικό της αμάξι, να αγοράσει δικό της σπίτι, να ξαναπαντρευτεί και να φέρει στον κόσμο άλλο ένα υπέροχο πλάσμα. Η μαμά μου είναι ήρωας. Δεν παραπονέθηκε ποτέ της κι ας είχε τη ντουλάπα της άδεια για 15-20 χρόνια για να μη λείψει τίποτα απο μας. Είναι μια γυναίκα που θα έμενε με 5-10€ στην τσέπη μέχρι το τέλος του μήνα για να μη στερηθούμε τίποτα. Η γυναίκα αυτή μεγάλωσε σε ξενιτιά μόνη της, δεν ήξερε παρέες, δεν ήξερε τη γλώσσα, μέχρι που μεγάλωσε αρκετά για να έρθει μονη της πίσω στην Ελλάδα, να ζει με λιγότερα απ' τα βασικά, χωρίς στήριξη από μάνα. Η γυναίκα αυτή γνώρισα τον έρωτα της ζωής της και ο θεός, αν υπάρχει Θεός, δεν της έδωσε δικαίωση. Της τον πήρε μέσα απ' τα χέρια με τον πιο άδικο τρόπο. Έζησε αρρώστιες, νοσοκομεία, ώρες ολόκληρες καθισμένες σε μια καρέκλα, δίπλα στον άνθρωπο που αγαπούσε ακόμα κι αν ήξερε πως θα τον έχανε. Η γυναίκα αυτή έμεινε στην ηλικία των 33 με 2 μικρά παιδιά πίσω και είχε τα κοτσια να παλέψει για μας αντί να καταρρεύσει. Όλοι της λέγανε ότι πάει έμεινε χήρα. Κρίμα τόσο μικρή να μείνει μόνη. Η γυναίκα αυτή δεν άφησε κανέναν να μας φερθεί με λυπηση. Έχτισε την πιο όμορφη οικογένεια για μας και τα πιο όμορφα π��ιδικά χρόνια. Ένας άνθρωπος 32 χρόνων κατάφερε να επιδιώξει πράγματα που άλλοι ούτε στα 40-50 δεν καταφέρνουν . Αυτη η γυναίκα έζησε τα πάνδεινα και ακόμα μετά από τόσα χρόνια είναι με το χαμόγελο στα χείλη. Αυτόν τον άνθρωπο θαυμάζω εγώ. Αυτη είναι πραγματική ήρωας για μένα. Αυτή η γυναίκα με μεγάλωσε και με έκανε δυνατή. Η μητέρα μου. 

Αν αυτό λοιπόν με κάνει λιγότερο ελκυστική στους άντρες, ας είναι. Έμενα η μητέρα μου με μεγάλωσε για να στέκομαι στα πόδια μου. Και αυτό θα κάνω. 

[sophiesticatedgaze]

Θέλω να γυρίσω πίσω

Σε αυτό που ήμουν πριν σε γνωρίσω

Που ήμουν αυθύπαρκτη

Δεν με έπαιρνε και δεν με έφερνε κανείς το ξημέρωμα σπίτι

Τα πρωινά ξυπνηματα και το κέντρο ήταν οι καλύτεροι μου φίλοι

Τα μάτια μου είχαν ακόμη ζωή

Και όλα κυλούσαν και έρεαν

Όλα όσα με θύμιζαν

Ήμουν παντού και μέσα σε όλα

Και με μια κίνηση του χεριού μαγική ήμουν ανάλαφρα η λύση και η απάντηση .

Τίποτα δεν έμοιαζε τόσο σοβαρό

Το κρεβάτι δεν με κρατούσε Δεσμώτη .

Μα αν φύγουν όλα όσα ζήσαμε

Και ήσουν ένα όνειρο μονάχα

Πως;

Πως θα ζήσω για να δω ένα αύριο

Στο οποιο διόλου δεν συνέβαλες;

Πως θα ζήσω αγάπη μου

Ένα αύριο που τίποτα δεν θα θυμίζει

Πως ήσουν έστω και περαστικός από πάνω μου;

Ο πόνος είναι προτιμότερος της λήθης

Και με αυτόν θα ζω

Αντικαταστάτη σου.

[justforbooks]

Πέντε 🖐 ευχές για το 2025

Δεν θέλω να σας το χαλάσω αλλά η μετάβαση από την 31η Δεκεμβρίου στην 1η Ιανουαρίου δεν σηματοδοτεί και δεν αλλάζει απολύτως τίποτα (παρά μόνο αν δεν έχετε πληρώσει τα τέλη κυκλοφορίας και για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας δεν δοθεί άλλη μια παράταση προκειμένου να ενισχυθεί η ανευθυνότητα και η αναβλητικότητα των πολιτών της). Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να κάνουμε ευχές για τη νέα χρονιά. Αρκεί οι ευχές να μην έχουν να κάνουν με κάποιο δικό μας επίτευγμα ώστε να γλιτώνουμε την προσωπική απογοήτευση και την πιθανή κατάθλιψη. Ας πούμε εγώ για το 2025 εύχομαι:

✔ Να βρει το κουράγιο η κυβέρνηση να επιβάλει τον ΚΟΚ Πολλοί από τους 600 νεκρούς σε δυστυχήματα στην άσφαλτο θα ήταν ζωντανοί αν η κυβέρνηση, μέσω της Ελληνικής Αστυνομίας, έκανε τη δουλειά της και επέβαλε τον ΚΟΚ. Όμως δεν έχει καμία πίεση για να το κάνει αφού κανείς δεν νοιάζεται (600 νεκροί κάθε χρόνο είναι ασήμαντοι μπροστά στους 58 ενός σιδηροδρομικού δυστυχήματος) κι έτσι οι ‘Έλληνες θα συνεχίσουν να σκοτώνονται κατά εκατοντάδες. Πρόκειται δηλαδή για μια ευχή που σίγουρα δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί αλλά επειδή οι ευχές είναι τσάμπα ας την κάνω.

✔ Να αποφύγουμε μια Καζατζιδομανία Η επιτυχία της ταινίας με ένα μέρος της ζωής του Καζαντζίδη (δυστυχώς όχι το διασκεδαστικότερο, εκείνο στο οποίο εμφανιζόταν στην τηλεόραση για να καταγγείλει τους Εβραίους) ήταν μια υπενθύμιση ότι η μιζέρια και η βολική αυτοθυματοποίηση όχι μόνο υπάρχουν αλλά κυριαρχούν σε ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού. Μακάρι η υπενθύμιση αυτή να τελειώσει και την επιτυχία της ταινίας να μην ακολουθήσουν σίριαλ, ντοκιμαντέρ, αφιερώματα και οτιδήποτε άλλο που απλώς θα επιβεβαιώνει την αγάπη των Ελλήνων για την κλάψα.

✔ Να συνεχίσει να ανεβάζει βίντεο στο TikTok ο Κασσελάκης Σε ένα κατά τα άλλα βαρετό δράμα της πολιτικής σκηνής ο Στέφανος με τα κολλητά ρούχα είναι μια αχτίδα γέλιου. Ένα εξελιγμένο comic relief που συνδυάζει την ασχετοσύνη του Αλέκση, τον ναρκισσισμό του Γιάνη και τον όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω λαϊκισμό του Βελόπουλου. Μπορεί να έχασε την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να χαθεί από τις ζωές μας

✔ Να σφαχτούν ο Ντόναλντ ο Τραμπ με τον Ίλον τον Μασκ Ο τσακωμός δυο διαταραγμένων πουτινόφρονων νάρκισσων που συνεργάστηκαν για να καταλάβουν ��ην εξουσία στις ΗΠΑ είναι μάλλον προδιαγεγραμμένος οπότε ίσως να μην υπάρχει κανένας λόγος να τον ευχηθεί κάποιος. Σε κάθε περίπτωση θα είναι ένας τσακωμός ιδιαιτέρως απολαυστικός, ειδικά από τη στιγμή που οι, μέχρι στιγμής, κοινοί τους οπαδοί θα αισθανθούν την ανάγκη όχι μόνο να διαλέξουν πλευρά αλλά να δικαιολογήσουν και την επιλογή τους στα μέσα κοινωνικής εκτόνωσης απωθημένων.

✔ Να εκλεγεί κάπου πρόεδρος ο Χάρης ο Δούκας Θα μπορούσα να ευχηθώ να ασχοληθεί με τον Δήμο αλλά νομίζω ότι ο από σπόντα δήμαρχος έχει ήδη δείξει ότι θεωρεί το αξίωμα του δημάρχου πολύ κατώτερο των ικανοτήτων του οι οποίες δυστυχώς παραμένουν άγνωστες. Σε κάθε περίπτωση ο οίκτος για τον βαρουφάκειο καημό του να ξεχωρίζει και να τον χειροκροτούν νομίζω ότι αρκεί για να του ευχηθούμε να πραγματοποιήσει κάποτε τα όνειρά του. Αρκεί αυτά να είναι μακριά από τον δήμο που ήδη έχει αρχίσει να υφίσταται τις συνέπειες της «δημαρχίας» του. Άντε και καλή χρονιά❗

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[kaitwra]

Τι είδους παιχνίδι του μυαλού είναι να θέλω να με ερωτευτεί ο συναισθηματικά μη διαθέσιμος;

Τρέχα με 10km/h , θα τρέχω με 100km/h και για τους δυο μας.

Αν και ξέρω ότι η ταχύτητα σκοτώνει.

Προτιμώ να πεθάνω από αγάπη.

[love-is-the-keyy]

Θέλω να μιλήσω για την αγάπη, για αυτήν που βλέπουμε στις ταινίες… για αυτήν που λένε ότι υπαρχει μόνο στα βιβλία ίσως επειδή φοβούνται να την νιώσουν ή επειδή τους νοιάζει μόνο το σεξ

Σεξ κάνετε όλοι ( όχι το ίδιο )

[loulouditouheimona]

Δεν θα έκανα ποτέ σχέση με κάποιον που είναι ομοφοβικός. Η αγάπη πρέπει να βασίζεται στον σεβασμό και την αποδοχή. Ομοφοβικές απόψεις δείχνουν έλλειψη κατανόησης και ανοχής, αξίες που είναι θεμελιώδεις για μένα. Θέλω δίπλα μου κάποιον που γιορτάζει τη διαφορετικότητα και υποστηρίζει όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού.