#Τασος λειβαδίτης

[nero-sth-varka]

ἐμεῖς γι᾿ αὐτὰ τὰ λίγα κι ἁπλὰ πράγματα πολεμᾶμε

γιὰ νὰ μποροῦμε νά ῾χουμε μία πόρτα, ἕν᾿ ἄστρο, ἕνα σκαμνὶ

ἕνα χαρούμενο δρόμο τὸ πρωὶ

ἕνα ἤρεμο ὄνειρο τὸ βράδι.

Γιὰ νά ῾χουμε ἕναν ἔρωτα ποὺ νὰ μὴ μᾶς τὸν λερώνουν

ἕνα τραγούδι ποὺ νὰ μποροῦμε νὰ τραγουδᾶμε

Τάσος Λειβαδίτης

[ihavereachedtheforties]

“Μικρό Βιβλίο για Μεγάλα Όνειρα“ Τάσος Λειβαδίτης

Και συνήθως τα πράγματα που κράτησες στα χέρια σου χάνονταν μυστηριωδώς: σα να’σουν κάπου αλλού την ώρα που τα χρησιμοποιούσες. Ίσως γι’ αυτό οι αποτυχίες σου δε σε πλήγωσαν ποτέ, αφού βέβαια την ώρα που αποτύχαινες εσύ δεν ήσουν εδώ. Πού ήσουν λοιπόν; Και γιατί γύρισες; Λοιπόν, τι κάνουμε εδώ και πότε θ αλλάξει ο κόσμος, γιατί όπως όλοι μας έζησα κι εγώ αφηρημένα – βέβαια αγάπησα τα ιδανικά…

[anemodarmenhh]

Καμιά φορά το σφύριγμα ενός τραίνου μες στη νύχτα έχει κάτι απ’ την αιώνια αναχώρηση – ω μη μιλάτε – ίσως να μην ξημερώσει πια.

-Το τραίνο των 12, Τάσος Λειβαδίτης

[the-sun-the-green]

Σὲ περιμένω παντοῦ

Κι ἂν ἔρθει κάποτε ἡ στιγμὴ νὰ χωριστοῦμε, ἀγάπη μου,

μὴ χάσεις τὸ θάρρος σου.

Ἡ πιὸ μεγάλη ἀρετὴ τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι νὰ ᾿χει καρδιά.

Μὰ ἡ πιὸ μεγάλη ἀκόμα, εἶναι ὅταν χρειάζεται

νὰ παραμερίσει τὴν καρδιά του.

Τὴν ἀγάπη μας αὔριο, θὰ τὴ διαβάζουν τὰ παιδιὰ στὰ σχολικὰ βιβλία, πλάι στὰ ὀνόματα τῶν ἄστρων καὶ τὰ καθήκοντα τῶν συντρόφων.

Ἂν μοῦ χάριζαν ὅλη τὴν αἰωνιότητα χωρὶς ἐσένα,

θὰ προτιμοῦσα μιὰ μικρὴ στιγμὴ πλάι σου.

Θὰ θυμᾶμαι πάντα τὰ μάτια σου, φλογερὰ καὶ μεγάλα,

σὰ δύο νύχτες ἔρωτα, μὲς στὸν ἐμφύλιο πόλεμο.

Ἄ! ναί, ξέχασα νὰ σοῦ πῶ, πὼς τὰ στάχυα εἶναι χρυσὰ κι ἀπέραντα, γιατὶ σ᾿ ἀγαπῶ.

Κλεῖσε τὸ σπίτι. Δῶσε σὲ μιὰ γειτόνισσα τὸ κλειδὶ καὶ προχώρα. Ἐκεῖ ποὺ οἱ φαμίλιες μοιράζονται ἕνα ψωμὶ στὰ ὀκτώ, ἐκεῖ ποὺ κατρακυλάει ὁ μεγάλος ἴσκιος τῶν ντουφεκισμένων. Σ᾿ ὅποιο μέρος τῆς γῆς, σ᾿ ὅποια ὥρα,

ἐκεῖ ποὺ πολεμᾶνε καὶ πεθαίνουν οἱ ἄνθρωποι γιὰ ἕνα καινούργιο κόσμο... ἐκεῖ θὰ σὲ περιμένω, ἀγάπη μου!

[glyko-kerasi]

Τίποτα. Κοιμήσου. Εμείς τελειώσαμε.Δεν έχει δάκρυα πια. Κλαίνε όσοι στο βάθος ακόμη ελπίζουν

[efeugesss]

<<Μια δικτατορία, πέρα απο τις εθνικές και οικονομικές καταστροφές, δεν πρόκειται να αφήσει περιθώρια ΛΌΓΟΥ παρα μόνον στους εγκωμιαστες του καθεστώτος. Αν η φιλοδοξία μας σαν πνευματικών ανθρώπων, είναι να τελειώσουμε τις ασήμαντες μέρες μας με ένα δοκίμιο "περί βλακείας", τότε δεν έχουμε παρα να το γράψουμε. Αν όμως πιστεύουμε σ' ο,τι πιο ιερό κι αντικατάστατο έχει η ανθρώπινη ζωή :την ελευθερία της σκέψης, τότε υπάρχουν χιλιάδες τρόποι να εμποδίσουμε την κάθοδο των βαρβάρων, χιλιάδες τρόποι να εμποδίσουμε "την τιμή και την πεποίθηση μας", απ' το έντυπο ως το κάυτο πεζοδρόμιο >>

{ Τάσος Λειβαδίτης, <<Για τη Δημοκρατία>>, στο έκτακτο τεύχος της Επιθεώρησης Τέχνης, Ιούνιος 1965}

[anthianthoula]

Κάποτε πρέπει να αλλάξω , αρκεί να ορίσω αυτό το κάποτε. ~Τάσος Λειβαδίτης~

[th-erws]

Τ.Λειβαδίτης

[katerinafree]

Κάποτε μια νύχτα Κάποτε μια νύχτα θ΄ ανοίξω τα μεγάλα κλειδιά των τρένων για ναπεράσουν οι παλιές μέρες

[hiphopathis]

《 Άν μου χάριζαν

όλη την αιωνιότητα χωρίς εσένα,

Θα προτιμούσα

μια μικρή στιγμή πλάι σου.》

-Τάσος Λειβαδίτης

[killing-mee-softly]

Κοιτουσε ο ενας τον αλλον

και γελουσαμε.

Ποσο ηταν ομορφο να ζει κανεις.

-Τασος Λειβαδιτης

[nero-sth-varka]

Τόσα πράγματα προσφέρει ο πολιτισμός για την ευτυχία μας και εμείς επιμένουμε αναχρονιστικά να ‘μαστε δυστυχισμένοι.

-Τάσος Λειβαδίτης

[experiences-of-extremity]

Aς πούμε σ' αγαπώ, πριν έρθει στη ζωή μας το μου λείπεις.

-Τάσος Λειβαδίτης

[anemodarmenhh]

Aφού έζησα όλο το μαρτύριο της ελπίδας,

έφτασα στο πιο απάνθρωπο έγκλημα:

να πιστέψω στους ανθρώπους

Τάσος Λειβαδίτης

[feggarolousth]

Τάσος Λειβαδίτης

Αυτό το αστέρι είναι για όλους μας

[ladestruction8]