#Πατάτες

[romios-gr]

Μεξικάνικες πατάτες με μπίρα, τσίλι κον κάρνε και τηγανητό αβγό Μπορεί οι πατάτες να είναι συνήθως συνοδευτικό κάποιου κρέατος, αλλά αυτή η μεξικάνικη συνταγή είναι ένας πλήρης μεζές! Φτιάχνεται με τέλειες πατάτες που μοιάζουν με τηγανητές αλλά ψήνονται στον φούρνο, τσίλι κον κάρνε και τηγανητό αβγό που ταιριάζει απίστευτα πολύ. Διαδικασία Βήμα 1 Για τις πατάτες: Βάζετε σε ένα μπολ τις π... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/mexikanikes-patates-me-mpira-tsili-kon-karne-kai-tiganito-avgo/

[leninqrad]

η ζωή μου είναι μια πολύ κακή επιθεώρηση γραμμένη από δευτεροκλασάτο κωμικό, σε αυτό έχω καταλήξει.

[greekcookingmadeeasy]

Greek And Cypriot Smashed Potatoes

🥔

Greek and Cypriot Smashed Potatoes - Patates Tsakistes (spastes i patimenes)

BY: Greek Cooking Made Easy                          

SUBSCRIBE TO MY YOUTUBE CHANNEL: https://www.youtube.com/greekcookingmadeeasy

                                                 

Check My Short YouTube Video: HERE

 

Κοιτάξτε Επίσης Την Συνταγή Μου Σε Short YouTube Βίντεο, Το Λίνκ Είναι: ΕΔΩ

SERVES  🍴⃒     PREP. TIME 🕔⃒

3-4 pers.              10 min.   

  

COOK. TIME ♨        DIFFIC. LEVEL 👩‍🍳⃒

Boiling: 15 min

Roasting: 25-30 min.        Very easy

 

Potatoes are a humble, inexpensive vegetable but is considered the most favorite all around the world, because it is very versatile and can accompany a huge variety of dishes. 

In fact, potatoes can be the highlight of your meal, stealing the show from the “real” food, as they absorb all the succulent juices from it.

The recipe I show you today, is for the renowned smashed potatoes-a Greek and Cypriot delicacy, very easy to prepare with just 5 ingredients. This dish can stand as good for your everyday meals as for any of your festive tables.

Let me show you how to succeed this special effect!

Suitable for Vegans and fasting.

 Looking for my Recipe for cracked, Lemony Potatoes? See it HERE

INGREDIENTS:

·      1 kg. / 2.25 lb Baby "New" Potatoes, suitable for boiling, roasting

·      1/3 cup / 80 ml Olive Oil

·      1 large Garlic Clove, minced

·      1 tsp. dry Thyme or Oregano

·      Ground Salt and Pepper

 

METHOD:

A.    Prepare and boil the potatoes:

1.     Baby potatoes should be suitable for boiling and baking. They should be the "new" type of baby potatoes i.e. with thin skin and they should all be about the same size.

2.     Using a sponge, wash and clean baby potatoes from any soil remnants. Rinse them well a couple of times and then remove their water. Do NOT peel them!

3.     Place baby potatoes in a deep pot filled with water over medium-high heat. Water should completely cover potatoes.

4.     When water starts to boil, adjust heat to low and boil potatoes for 13'-15'.

5.     After about 15', check if they are done by inserting a skewer. If it goes through without a problem then they are done. Turn off the heat. Remove boiled potatoes and drain them.

B.    Prepare the tray with potatoes:

6.     Brush a bit olive oil all around a rectangle Pyrex baking dish of 23 x 35 cm / 9 x 14 in.

7.     Next, add the boiled potatoes in the tray, spreading them around to cover the dish.

8.     Using your potato masher, press each potato to smash it a bit on top; not all the way to its bottom!

9.     Pour the Olive oil on top of all the smashed potatoes.

10.  Rub the dry thyme between your palms to release its aromas and sprinkle it on top of the potatoes, followed by some seasoning of ground Salt and Pepper, to taste.

11.  Scatter the minced garlic clove and now they are ready for some beautiful oven roasting!!

 

C.     Baking instructions:

12.  Roast the smashed potatoes in a preheated oven FAN @ 190℃ / 375℉, for 25'-30' or until they turn golden (depends on the oven). Alternatively, you could use Grill with fan.

13.  After 30', smashed potatoes should be golden brown, really crackling and crispy.

14.  Remove tray from the oven.

D. Serving Suggestions:

Serve these gorgeous, fragrant potatoes immediately while still hot!

They have a crackled skin while they are tender and juicy inside.

Smashed Potatoes can be served as an everyday or a celebratory dish.

For example, you could serve them as side dish with rib steaks in a creamy mushroom sauce.

Or you could add them at the last 5' in a tray with pork steaks. Here they are for a special family meal with my wonderful Coleslaw Salad, some bread and a cheese platter.

A new potato recipe to cherish for sure!

E. Storage info:

After they have cooled down, you can store smashed potatoes in an airtight container, in the fridge for 1 week.

 

F. More info about the Potato:

The potato has been for decades one of the most important foods. It was brought to Europe around the time of the Discoveries from South America, during the 16th century.

According to historical documents, Native Americans living in the Peruvian and Bolivian Andes had known the potato for around 4,000 years before this tasty bulb came to Europe. A receipt dated 28 November 1567 from a potato exporter from the Canary Islands to a merchant in Antwerp is the first documented proof of the importation of potatoes into Europe.

From the very first moment, the new plant gained the interest of European farmers, who noticed that it would be much easier to grow and produce a much larger crop than wheat and oats. By 1650, it had influenced the Irish diet and had replaced cereal crops to a large extent. The Irish colonists were also the first to introduce the potato to North America.

Potatoes had become quite popular in France and the surrounding countries by the end of the eighteenth century. We had to wait in Greece for the end of the Revolution and the arrival of Ioannis Kapodistrias, the first Governor, to make the potato known. During his travels in Europe, Kapodistrias had tasted it and considered it a basic and nutritious food for the wintering Greeks of the post-revolutionary years.

Kapodistrias re-established the local administration, and he introduced potato farming to Greece in an attempt to increase the standard of living of the population. According to legend, when he ordered a shipment of potatoes, he first ordered them to be given to anybody interested. The potatoes, however, were met by the farmers with indifference and the entire scheme seemed to be failing. Kapodistrias, however, understood the psychology and moods of his compatriots very well and imitated Frederick the Great of Prussia, who had used similar strategies.

Kapodistrias ordered that the whole shipment of potatoes be unloaded on the docks of Nafplion for public display and put guards around them. Soon, rumors spread that the potatoes had to be of great value for them to be so well guarded. People would come to look at the potatoes that were so important and some would soon attempt to steal them. The guards were told to turn a blind eye to such behavior, and in the end, all the potatoes were “stolen” and Kapodistrias’s project of bringing them to Greece had succeeded.

While many claim that Kapodistrias introduced potato cultivation in Greece, there are scripts that tell us that potatoes were grown in Greece before Kapodistrias had brought them.

Potatoes were first cultivated in the region of Tiryns on a small scale, as an experiment. During the difficult years of the World Wars, the cultivation of potatoes was very essential as it fed and kept many people alive.

The potato is now in Greece one of the population’s basic diets.

With excerpts from: https://corfuguidedtours.com/governor-kapodistrias-and-the-potatoes/

Check my Short YouTube Video: HERE

Πατάτες Τσακιστές (σπαστές ή πατημένες)

BY: Greek Cooking Made Easy                          

SUBSCRIBE TO MY YOUTUBE CHANNEL: https://www.youtube.com/greekcookingmadeeasy

                                                 

ΜΕΡΙΔΕΣ🍴⃒   ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ 🕔⃒

    3-4                   10 min.   

 

ΜΑΓΕΙΡΕΜΑ ♨     ΒΑΘΜ. ΔΥΣΚΟΛΙΑΣ 👩‍🍳⃒

Βράσιμο: 15 min

Ψήσιμο: 25-30 min.        Πολύ εύκολες

 

Οι πατάτες είναι ένα ταπεινό, φθηνό λαχανικό, αλλά θεωρείται το πιο αγαπημένο σε όλο τον κόσμο, γιατί είναι πολύ ευπροσάρμοστη και μπορεί να συνοδεύσει μια τεράστια ποικιλία από πιάτα.

Στην πραγματικότητα, οι πατάτες μπορούν να είναι το αποκορύφωμα του γεύματός σας, κλέβοντας την παράσταση από το «πραγματικό» φαγητό, καθώς απορροφούν όλους τους νόστιμους χυμούς από αυτό.

Η συνταγή που σας δείχνω σήμερα, είναι για τις φημισμένες τσακιστές πατάτες - μια πανεύκολη Ελληνική και Κυπριακή λιχουδιά με μόλις 5 υλικά! Αυτό το πιάτο μπορεί να σταθεί τό��ο στα καθημερινά σας γεύματα όσο και σε οποιοδήποτε από τα γιορτινά σας τραπέζια.

Πάμε να σας δείξω πώς να πετύχετε αυτό το σπέσιαλ εφέ!

Κατάλληλες για Βίγκαν και νηστεία.

Ψάχνετε τη Συναγή μου για Τέλειες, Τραγανές, Λεμονάτες Πατάτες Φούρνου? Δείτε την ΕΔΩ

ΥΛΙΚΑ:

• 1 κιλό / 2,25 lb Baby "Nέες" πατάτες, κατάλληλες για βράσιμο, ψήσιμο

• 1/3 φλ. / 80 ml Ελαιόλαδο

• 1 μεγάλη Σκελίδα Σκόρδο, λιωμένη

• 1 κ.γ. ξερό Θυμάρι ή Ρίγανη

• Φρεσκοαλεσμένο αλάτι και πιπέρι

 

ΜΕΘΟΔΟΣ:

Α. Ετοιμάστε και βράστε τις πατάτες:

1. Οι πατάτες Baby πρέπει να είναι κατάλληλες για βράσιμο και ψήσιμο. Θα πρέπει να είναι ο «νέος» τύπος baby πατάτας, δηλαδή με λεπτή φλούδα και να έχουν όλες σχεδόν το ίδιο μέγεθος.

2. Χρησιμοποιώντας ένα σφουγγάρι, πλύντε και καθαρίστε τις πατατούλες από τυχόν υπολείμματα χώματος. Ξεπλύντε τις καλά μια-δυο φορές και μετά αφαιρέστε το νερό τους. ΜΗΝ τις ξεφλουδίσετε!

3. Τοποθετήστε τις baby πατάτες σε μια βαθιά κατσαρόλα γεμάτη με νερό πάνω από μέτρια προς δυνατή φωτιά. Το νερό πρέπει να καλύπτει πλήρως τις πατάτες.

4. Μόλις το νερό αρχίσει να βράζει, ρυθμίστε τη φωτιά στο χαμηλό και βράστε τις πατάτες για 13'-15'.

5. Μετά από περίπου 15' τσεκάρετε αν έχουν γίνει βάζοντας μέσα ένα σουβλάκι. Αν τις διαπεράσει χωρίς πρόβλημα τότε έχουν τελειώσει. Σβήστε τη φωτιά. Αφαιρέστε τις βρασμένες πατάτες και στραγγίστε τις.ετά από περίπου 15' σβήστε τη φωτιά. Αφαιρέστε τις βρασμένες πατάτες και στραγγίστε τις.

 

Β. Ετοιμάστε το ταψί με τις πατάτες:

6. Αλείψτε με λίγο ελαιόλαδο γύρω-γύρω ένα στενόμακρο ταψί Pyrex 23 x 35 cm / 9 x 14 in.

7. Στη συνέχεια, προσθέστε τις βρασμένες πατάτες στο ταψί, απλώνοντάς τις γύρω-γύρω να καλύψουν το ταψί.

8. Χρησιμοποιώντας το ειδικό εργαλείο κουζίνας για πουρέ πατάτας (πολτοποιητή), πιέστε κάθε πατάτα για να τη σπάσετε λίγο από πάνω, ΟΧΙ όμως μέχρι τον πάτο!

9. Περιχύστε το ελαιόλαδο πάνω από όλες τις σπασμένες πατάτες.

10. Τρίψτε το ��ερό θυμάρι ανάμεσα στις παλάμες σας για να απελευθερωθούν τα αρώματά του και πασπαλίστε το πάνω από τις πατάτες, ακολουθούμενο από φρεσκαλεσμένο αλάτι και πιπέρι, κατά βούληση.

11. Σκορπίστε την λιωμένη σκελίδα σκόρδο και τώρα είναι έτοιμες για ένα όμορφο ψήσιμο στο φούρνο!!

 

Γ. Οδηγίες ψησίματος:

12. Ψήστε τις τσακιστές (σπαστές) πατάτες σε προθερμασμένο φούρνο στον αέρα @ 190℃ / 375℉, για 25'-30' ή μέχρι να πάρουν χρυσαφί χρώμα (εξαρτάται από τον φούρνο). Εναλλακτικά, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το Grill με αέρα.

13. Μετά από 30', οι τσακιστές πατάτες πρέπει να είναι χρυσαφιές, πραγματικά κριτσανιστές και τραγανές.

14. Βγάλτε το ταψί από το φούρνο.

 

Δ. Προτάσεις σερβιρίσματος:

Σερβίρετε τις πεντανόστιμες, μυρωδάτες πατάτες αμέσως όσο είναι ακόμα ζεστές!

Έχουν τραγανή, σκασμένη φλούδα ενώ είναι μαλακές και ζουμερές στο εσωτερικό τους.

Οι τσακιστές πατάτες μπορούν να σερβιριστούν ως καθημερινό ή γιορταστικό πιάτο.

Για παράδειγμα, μπορείτε να τις σερβίρετε σα συνοδευτικό με μοσχαρίσιες μπριζόλες με κρεμώδη σάλτσα μανιταριών.

Ή μπορείτε να τις προσθέσετε στα τελευταία 5' σε ταψί με χοιρινές μπριζόλες. Εδώ τις βλέπετε για ένα σπέσιαλ οικογενειακό γεύμα με την υπέροχη σαλάτα μου Coleslaw, λίγο ψωμί και μια πιατέλα τυριών.

Μια νέα συνταγή για πατάτες που θα λατρέψετε σίγουρα!

 

Ε. Πληροφορίες φύλαξης:

Αφού κρυώσουν, μπορείτε να φυλάξετε τις τσακιστές πατάτες σε αεροστεγές δοχείο, στο ψυγείο για 1 εβδομάδα.

 

Ζ. Περισσότερες πληροφορίες για τη Πατάτα:

Η πατάτα είναι για δεκαετίες ένα από τα πιο σημαντικά τρόφιμα. Μεταφέρθηκε στην Ευρώπη την εποχή των Ανακαλύψεων από τη Νότια Αμερική, κατά τον 16ο αιώνα.

Σύμφωνα με ιστορικά έγγραφα, οι ιθαγενείς της Αμερικής που ζούσαν στις Περουβιανές και Βολιβιανές Άνδεις γνώριζαν την πατάτα για περίπου 4.000 χρόνια πριν αυτός ο νόστιμο�� βολβός έρθει στην Ευρώπη. Μια απόδειξη με ημερομηνία 28 Νοεμ��ρίου 1567 από έναν εξαγωγέα πατάτας από τα Κανάρια Νησιά σε έναν έμπορο στην Αμβέρσα είναι η πρώτη τεκμηριωμένη απόδειξη της εισαγωγής πατάτας στην Ευρώπη.

Από την πρώτη στιγμή, το νέο φυτό κέρδισε το ενδιαφέρον των ευρωπαίων αγροτών, οι οποίοι παρατήρησαν ότι θα ήταν πολύ πιο εύκολο να αναπτυχθεί και να παραχθεί πολύ μεγαλύτερη σοδειά από το σιτάρι και τη βρώμη. Μέχρι το 1650, είχε επηρεάσει την ιρλανδική διατροφή και είχε αντικαταστήσει τις καλλιέργειες δημητριακών σε μεγάλο βαθμό. Οι Ιρλανδοί άποικοι ήταν επίσης οι πρώτοι που εισήγαγαν την πατάτα στη Βόρεια Αμερική.

Οι πατάτες είχαν γίνει αρκετά δημοφιλείς στη Γαλλία και στις γύρω χώρες από τα τέλη του δέκατου όγδοου αιώνα. Έπρεπε να περιμένουμε στην Ελλάδα το τέλος της Επανάστασης και την άφιξη του Ιωάννη Καποδίστρια, του πρώτου Κυβερνήτη, για να γίνει γνωστή η πατάτα. Στα ταξίδια του στην Ευρώπη, ο Καποδίστριας την είχε γευτεί και τη θεωρούσε βασικό και θρεπτικό φαγητό για τους Έλληνες των μετεπαναστατικών χρόνων που υπέφεραν το χειμώνα.

Ο Καποδίστριας επανίδρυσε την τοπική διοίκηση και εισήγαγε την πατατοκαλλιέργεια στην Ελλάδα σε μια προσπάθεια να αυξήσει το βιοτικό επίπεδο του πληθυσμού. Σύμφωνα με το μύθο, όταν παρήγγειλε ένα φορτίο πατάτες, διέταξε πρώτα να δοθούν σε όποιον ενδιαφέρεται. Οι πατάτες όμως αντιμετωπίστηκαν από τους αγρότες με αδιαφορία και το όλο σ��έδιο φαινόταν να αποτυγχάνει. Ο Καποδίστριας όμως καταλάβαινε πολύ καλά την ψυχολογία και τις διαθέσεις των συμπατριωτών του και μιμήθηκε τον Μέγα Φρειδερίκο της Πρωσίας, που είχε χρησιμοποιήσει παρόμοιες στρατηγικές.

Ο Καποδίστριας διέταξε να ξεφορτωθεί όλο το φορτίο με πατάτες στις αποβάθρες του Ναυπλίου για δημόσια προβολή και να βάλει φρουρούς γύρω τους. Σύντομα, κυκλοφόρησαν φήμες ότι οι πατάτες έπρεπε να έχουν μεγάλη αξία για να είναι τόσο καλά φυλαγμένες. Οι άνθρωποι έρχονταν να δουν τις πατάτες που ήταν τόσο σημαντικές και κάποιοι σύντομα θα προσπαθούσαν να τις κλέψουν. Οι φρουροί είπαν να κάνουν τα στραβά μάτια σε μια τέτοια συμπεριφορά και στ�� τέλος «κλάπηκαν» όλες τις πατάτες και το σχέδιο του Καποδίστρια να τις φέρει στην Ελλάδα είχε πετύχει.

Ενώ πολλοί ισχυρίζονται ότι ο Καποδίστριας εισήγαγε την καλλιέργεια της πατάτας στην Ελλάδα, υπάρχουν σενάρια που μας λένε ότι οι πατάτες καλλιεργούνταν στην Ελλάδα πριν τις φέρει ο Καποδίστριας.

Οι πατάτες καλλιεργήθηκαν αρχικά στην περιοχή της Τίρυνθας σε μικρή κλίμακα, ως πείραμα. Στα δύσκολα χρόνια των Παγκοσμίων Πολέμων, η καλλιέργεια της πατάτας ήταν πολύ απαραίτητη καθώς έτρεφε και κράτησε πολλούς ανθρώπους στη ζωή.

Η πατάτα αποτελεί πλέον στην Ελλάδα μια από τις βασικές δίαιτες του πληθυσμού.

Με αποσπάσματα από: https://corfuguidedtours.com/governor-kapodistrias-and-the-patatoes/

Κοιτάξτε επίσης την συνταγή μου σε Short YouTube βίντεο, το λίνκ είναι: ΕΔΩ

[loulouditouheimona]

Οι γιαγιάδες που λείπουν.Οι γιαγιάδες μας πήγαιναν για μπάνιο νωρίς το πρωί. «Πριν μας κάψει το λιοπύρι». Φορούσαν το μαγιό τους (ολόσωμο μαύρο ή μπλε συνήθως), το αμάνικο πετσετέ φόρεμά τους (εμπριμέ ή ριγέ) και το πλατύγυρο καπέλο τους, και έβαζαν τα «σύνεργα» της παραλίας σε μια μεγάλη ψάθινη τσάντα: την πετσέτα τους, ένα θερμός με παγωμένο νερό, ένα ταπεράκι με λίγες φέτες καρπούζι ή πεπόνι ή ένα-δυο τσαμπιά σταφύλι και μερικά παξιμάδια, και το τελευταίο Ρομάντσο, μεταξύ άλλων. Εμπαιναν στο λεωφορείο χαμογελαστές κι αν τύχαινε να έχουν πάρει κι εμάς μαζί τους, έκαναν παζάρια για το εισιτήριο. «Μισό κόψε για το παιδί! Μην το βλέπεις έτσι ανεπτυγμένο, κύριε εισπράκτορα, ούτε οκτώ χρόνων δεν είναι ακόμη…».

Οι γιαγιάδες μας έστρωναν την ψάθα τους κάτω από αλμυρίκια ή πεύκα. Φορούσαν τα πλαστικά παπούτσια και το σκουφάκι τους, με τα ανάγλυφα λουλουδάκια, βεβαιώνονταν ότι έχουμε βάλει σωστά τα μπρατσάκια μας κι έμπαιναν στη θάλασσα κρατώντας μας σφιχτά από το χέρι. Κολυμπούσαν στα ρηχά, έκαναν πηγαδάκια με τις φίλες τους, μιλούσαν χαμηλόφωνα όταν η κουβέντα γύριζε στο κουτσομπολιό, γελούσαν δυνατά. Και ποτέ δεν μας έχαναν από τα μάτια τους. «Μην ξανοίγεσαι, να πατώνεις!». «Βάλε το καπέλο σου, θα πάθεις ηλίαση!».

Οι γιαγιάδες μας γύριζαν στο σπίτι την ώρα που έπρεπε να πάρουμε το φαγητό από τον φούρνο. Γιουβέτσι ή κατσικάκι με πατάτες ή παστίτσιο ή γεμιστά που εκείνες είχαν φτιάξει –«για να ξεκουραστεί, επιτέλους, κι η μάνα σου»– σχεδόν αξημέρωτα. Εφτιαχναν σαλάτα, έκοβαν ψωμί, έβγαζαν τις μπίρες από το ψυγείο, γέμιζαν μια καράφα με νερό, έστρωναν τραπέζι για παιδιά και εγγόνια. «Θα ξαπλώσω λίγο, να ξεκουραστώ, και το απόγευμα θα πάμε για παγωτό. Αν είσαι καλό παιδί και δεν κάνεις φασαρία, θα σου πάρω και Μίκυ Μάους», έσκυβαν και μας έλεγαν συνωμοτικά καθαρίζοντάς μας ένα ροδάκινο ή ένα σύκο στο τέλος του γεύματος.

Οι γιαγιάδες μας έλεγαν ιστορίες συναρπαστικές, μας διάβαζαν παραμύθια, άκουγαν τα παράπονά μας. Σπάνια μας μάλωναν κι όταν η μαμά τύχαινε να βγάλει την παντόφλα για να μας φοβερίσει, έπειτα από κάποια δική μας σκανταλιά, εκείνες άνοιγαν σαν φτερούγες τα χέρια τους και μας έκλειναν σε αγκαλιές-φωλιές.

Χωρίς τις γιαγιάδες μας το παζλ του καλοκαιριού θα παραμένει ημιτελές. Οσα χρόνια κι αν περάσουν, ακόμη κι όταν κάποιοι γίνουν γιαγιάδες και παππούδες οι ίδιοι, ένα κομμάτι του πάντα θα λείπει. Θα το γεμίζουμε με αναμνήσεις, με νοσταλγία και με την αγάπη που, όσο αναπνέουμε, θα αισθανόμαστε για τις «δυο φορές μαμάδες μας».

🥺♥️

[darkside-cookies]

επίσης πάρε ένα αουτ οφ κοντεξτ, λοου κουαλιτι ενθύμιο από την καταπληκτική μέρα μου<3

δεν του έβαλες καν πατάτες 😔

[justforbooks]

Περπατώντας κατά μήκος της οδού Σαλαμίνος, εκεί που γωνιάζει με την Ψαρών, λίγο προτού ο Πειραιάς αγγίξει τη Δραπετσώνα, στέκει η ιστορική μπακαλοταβέρνα Το Ειδικόν. Μια γωνία που δεν μοιάζει καθόλου παράταιρη με το υπόλοιπο τετράγωνο κι ας μην είναι hip. Ζωγραφισμένες στο χέρι πινακίδες με «Εδώδιμα», «Αποικιακά» και «Ρετσίνα Μεσογείων» είναι κρεμασμένες και σε εισάγουν άμεσα σε μια αλλοτινή εποχή, στην οποία μεταφέρεσαι από το κατώφλι, προτού ακόμα πατήσεις τα φθαρμένα τσιμεντένια πλακάκια του μαγαζιού.

Το οινοπαντοπωλείο άρχισε να λειτουργεί το 1920 από τον κ. Αριστείδη, εκ Πειραιώς, με καταγωγή από το Γαρδίκι Τρικάλων. Το πρωί λειτουργούσε ως μπακάλικο και το βράδυ ως ταβέρνα, ένα στυλ που είχε άνθηση εκείνα τα χρόνια και έδωσε το όνομά του στις μπακαλοταβέρνες. Ο κόσμος που περνάει σήμερα την πόρτα γνωρίζει τον κύριο Αποστόλη, γιο του ιδρυτή, κλειδοκράτορα και θεσμοφύλακα του μαγαζιού.

Από την παραγωγή στην κατανάλωση, λοιπόν, οι μεζέδες και το κρασί που το πρωί ήταν προς πώληση, το βράδυ έφταναν σερβιρισμένοι στα λιγοστά τραπέζια.

Το Ειδικόν έχει ό,τι χρειάζεται και ό,τι του πρέπει. Τυρί, φάβα, ντομάτα με ελιές, κεφτέδες, συκώτι, κάνα παστό, ομελέτα κορν μπιφ και το περίοπτο βαθύ πιάτο με τις τηγανητές πατάτες και από πάνω τέσσερα αυγά μάτια. Από ποτά, κρασί και μπίρα. Τελεία.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[maniamch]

Κάθε φορά που φτάνω σε αυτό το αεροδρόμιο και πρέπει να σε χαιρετήσω και να περάσω τον έλεγχο για να γυρίσω πίσω, νιώθω ένα κενό να με γεμίζει.

Νιωθω ήδη να μου λείπεις στην τελευταία αγκαλιά που σε κάνω.

Στο τελευταίο φιλί που σου δίνω και εύχομαι να μπορούσα να παγώσω τον χρόνο.

Κι ας έχω ξοδέψει ποσά χρήματα για να ξεκλεβω Σαββατοκύριακα μαζί σου,

ακόμα κι ας μην βγαίνω να βγάλω τον μήνα.

Κι ας έχω διανύσει τόσα χιλιόμετρα

για να κάτσουμε αγκαλιά να κάνουμε τις πατάτες στον καναπέ σου.

Θα το ξανάκανα.

Ξανά!

Και ξανά!

Και ξανά!

Και ξανά!

Θα νικήσουμε την απόσταση μούτρο μου!

Δεν θα μας φάει αυτή!

~mch

[sugaroto]

Εντωμεταξύ συνειδητοποίησα ότι δεν έχω ιδέα από που αγοράζουμε ψάρια

Λάικ είχα ρωτήσει την γιαγιά μου πριν έρθω πως φτιάχνετε το ψάρι γτ γενικά μαρεσει οπότε +1 φαΐ να τρώω ως φοιτητής και την τρόμαξα την γυναίκα tbh ΤΙ ΔΕΝ ΤΟ ΠΕΤΥΧΑ?!?🥺🥺🥺😭😭 ΟΧΙ ΓΙΑΓΙΑΚΑ ΜΟΥ ΝΑ ΜΑΘΩ ΝΑ ΜΑΓΙΡΕΥΩ ΘΕΛ��

Και ναι είμαι εδώ...5~ μήνες και τρώω συνέχεια πατάτες, μπριζόλες, μακαρόνια, αυγά (-το φαΐ της λέσχης αλλα νταξει και εκεί συνέχεια μακαρόνια παίρνω)

Και λέω βρε. Πεθυμησα ένα ψάρι

Αλλά. Δεν ξέρω που πουλάνε.

Στο σουπερμάρκετ, είναι όλα κατεψυγμένα που οκ λειτουργεί,

Αλλά προσπαθούσα να θυμηθώ από που αγοράζει ο παππούς μου and it has come to my attention ότι δεν περνάει από δω παλιό φορτηγάκι ACS με μεγάφωνο που λέει ΕΔΩ ΤΑ ΚΑΛΑ ΤΑ ΨΑΡΙΑ ΤΣΙΠΟΥΡΕΣ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑ ΚΟΛΙΟΣ κτλ και μετά μπαίνει μέσα στην αυλή σου γιατί ξέρει τον παππού σου και του φωνάζει ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΠΑΠΑΤΑΔΕΕΕ Θες ψάρι?

Λάικ εδώ στην στερεά Ελλάδα (btw λέω όλη την γη-Ελλάδα στερεά γιατί κάπως πρπ να σας ξεχωρίσω από την υγρή-Ελλάδα π είμαι εγώ οκε) Δεν έχετε ψαρά να περνάει?

Που θα βρω ολόκληρο ψάρι

Θέλω να δοκιμάσω ένα κανονικό πριν πάρω κατεψυγμένο

[romios-gr]

Τέλειο καλοκαιρινό φαγάκι που θα το απολαύσετε στο έπακρο! Πανδαισία γεύσεων με αυτό το Ογκρατέν Μελιτζάνας! Με τις σαλτσούλες του, με την πατατούλα του, με τα τυριά του με τα όλα του! Δοκιμάστε το και πείτε μας αν σας άρεσε! Υλικά 6 μελιτζάνες 4 πατάτες Ελαιόλαδο Ρίγανη-Θυμάρι 150 ml σάλτσα ντομάτας 1 κρεμμύδι 100 γρ κεφαλοτύρι 4 αυγά 400 γρ γιαούρτι στραγγιστό 100 γρ κίτρινο ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/melitzanes-ogkraten/

[petamouthnmpurasou]

το σώμα μου έχει ανάγκη από προβατίνα και πατάτες τηγανητές 24/7

[anthodesmia]

Ζήσαμε όμορφα τις άσχημες ημέρες μας

Ζήσαμε όμορφα τις άσχημες ημέρες μας

με την ουρά του γάτου μπλεγμένη στα πόδια μας

σαν γιασεμί που αναρριχάται στα σίδερα της πολυκατοικίας

με μυρωδιά από κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο

και τα σπίτια μας γεμάτα απ’ τις φωνές

ενοχλητικών συγγενών              

που θέλουν τσιγάρα απ’ το περίπτερο

και να μάθουν τι θα κάνουμε επιτέλους, με όλα.

Ζήσαμε όμορφα τις άσχημες ημέρες μας

σφουγγαρίζαμε το πάτωμα με σαπούνι Μασσαλίας

πλέναμε τα πιάτα με τις μπουρμπουλήθρες απ’ το άβα

απλώναμε τα ρούχα στα σκοινιά και ανάσαινε η γειτονιά

μαλακτικό ρούχων, γιασεμί, πατάτες τηγανητές,

και εκείνο το συναίσθημα – ελπίδα με πόνο -

τα βράδια ξαπλώναμε σε δροσερά σεντόνια

κι έσβηνε για λίγο η δίψα μας

για τις καλύτερες ημέρες.

Ζήσαμε όμορφα τις άσχημες ημέρες μας

η λαϊκή αγορά μύριζε μανταρίνια

καθαρίζαμε τα φασολάκια με την τηλεόραση να παίζει χαμηλόφωνα

και τον κόμπο στο λαιμό μας δεμένο όσο όσο

ώστε να αναπνέουμε

τα παιδιά στη γειτονιά κλωτσούσαν την μπάλα στον τοίχο

κι η καρδιά μας χτυπούσε αργά από τον πόνο

σαν τους δείκτες ενός ραγισμένου ρολογιού που δουλεύει ακόμη

σ’ ένα παλιό ισόγειο σπίτι, με ξύλινα έπιπλα

και το χρόνο εντός του σταματημένο.

Ζήσαμε όμορφα τις άσχημες ημέρες μας

γελούσαμε με τις ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες

δοκιμάζαμε λικέρ από αποξηραμένα κεράσια

και κάπου ανάμεσα

στα μαύρα παλτό, στα τακούνια, στα σκουλαρίκια με πέρλα

ανταμώναμε φευγαλέα με κάποιον πρωταγωνιστικό ρόλο

κάποιας γνωστής ταινίας του Χόλιγουντ, ή κάποιου τραγουδιού,

που αποχαιρετούσαμε βιαστικά

στο ταξί της επιστροφής

όπως μετρούσαμε τα ψιλά στη χούφτα μας,

έτσι όμορφα τις ζήσαμε τις άσχημες ημέρες μας

απ’ το πρωί έως το βράδυ και κάθε ενδιάμεση στιγμή

καμία ημέρα δεν μας συμμερίστηκε, να κυλήσει γρηγορότερα

ακολούθησαν όλες τη πορεία τους αδιάφορα και πειθαρχημένα

σαν το δάκρυ που

χαράζει τη πορεία του στο πρόσωπο

και το καταπίνει αυτοστιγμεί

η σιωπή.

(Το ποίημα μου βρίσκεται και στο βλογκ μου)

Photo: My brilliant friend

[kebriones]

Τρως κοτόπουλο με κρασί

Κοτόπουλο με πατάτες 🤤🤤🤤

[loulouditouheimona]

Είμαι εκείνο το κορίτσι που προτιμάει μια κουβέρτα πάνω στην άμμο και μοναδικό σας φως αυτό της πανσελήνου αντί για ένα ακριβό εστιατόριο.

Είμαι εκείνο το κορίτσι που προτιμάει το θερινό σινεμά με ποπ κορν κάτω από τα αστέρια.

Είμαι εκείνο το κορίτσι που είναι ερωτευμένο με την ίδια τη ζωή και αναπνέει για τον έρωτα. Ψάχνει λόγους για να περνάει καλά μαζί σου και όχι για να γκρινιάζει.

Είμαι εκείνο το κορίτσι που δεν έχει κανένα ταμπού να σου πραγματοποιήσει κάθε φαντασίωση, αρκεί να ξέρει ότι νοιάζεσαι.

Είμαι εκείνο το κορίτσι που μαζί του θα απολαμβάνεις ακόμη και τις τηγανιτές της πατάτες ή τα μακαρόνια της όταν δεν έχετε λεφτά για να βάλετε κάτι άλλο πάνω στο τραπέζι, γιατί θα είναι φτιαγμένα με μεράκι.

Είμαι εκείνο το κορίτσι που θα σου πει να βγεις με τους φίλους σου και θα σου δώσει την απόλυτη ελευθερία γιατί θέλει κοντά της έναν άνθρωπο που θέλει να είναι μαζί της 100% ενώ έχει την ευκαιρία να είναι με οποιαδήποτε άλλη.

Θέλει την ψυχή σου ελεύθερη γιατί ξέρει ότι η ελευθέρια είναι το υπέρτατο αγαθό στην ανθρώπινη ζωή.

Είμαι εκείνο το κορίτσι που σε τραβάει για να χορέψεις μαζί της όταν παίζει το αγαπημένο της τραγούδι.

Είμαι εκείνο το κορίτσι που δε θα σου πει ποτέ "μαζί για πάντα", όμως, θα σε αγαπάει κάθε στιγμή στο τώρα, για όσο κρατήσει.

Είμαι εκείνο το κορίτσι που πιθανόν να γνωρίσεις στη θάλασσα, στο πάρκο, στη βιβλιοθήκη, στο θέ��τρο ή σε κάποιο μουσικό φεστιβάλ.

Δεν ντρέπομαι να πάω κάπου μόνη.

Δεν φοβάμαι να λέω αυτά που σκέφτομαι

Εχω ένα αθώο αυθορμητισμό στα λόγια μου που κάποιες φορές μπορεί να σοκάρει όσους δεν αντέχουν την αλήθεια.

Είμαι εκείνο το κορίτσι που αφήνει τον εαυτό του να μεγαλώσει σχεδόν φυσικά χωρίς πολλά πειράγματα και απολαμβάνει τη ζωή σε κάθε ηλικία.

✨✨✨

[atsoukalidis]

Πατάτες τηγανητές με ξύδι και αλάτι. Κοσμοπολίτικος μεζές!

[antikoinwnikos]

Τι σε ενοχλεί πιο πολύ;

Όλοι οι παρελθοντικοί χρόνοι του σ αγαπώ

Όλοι οι μελλοντικοί χρόνοι του σ αγαπώ

Και πως οι πατάτες παχαίνουν…

[justforbooks]

Οι τέλειες πατάτες ογκρατέν από έναν από τους σημαντικότερους συγγραφείς φαγητού του 20ού αιώνα.

O Édouard Alexandre de Pomiane δεν ήταν επαγγελματίας μάγειρας. Ήταν γιατρός μικροβιολόγος και διαιτολόγος στο Ινστιτούτο Παστέρ, με λατρεία για το φαγητό. Ως ειδικός επιστήμονας μελέτησε τη θρεπτική αξία των υλικών, τη σημασία που έχει η διατροφή για την υγεία και την ιστορία του φαγητού, κάνοντας ολόκληρη διατριβή στη χημεία της μαγειρικής, και εξήγησε τους λόγους για τους οποίους μπορεί να πετύχει ή να αποτύχει μια συνταγή, βοηθώντας τους νέους μάγειρες να καταλάβουν τη συμπεριφορά των υλικών και να αποφεύγουν μαγειρικά λάθη. Εξήγησε επίσης με απλά λόγια, χωρίς επιστημονικούς όρους και βαρετές αναλύσεις, γιατί μερικές φορές, ό,τι και να κάνεις, κάτι θα πάει στραβά και κάποιο πιάτο θα αποτύχει. Η κουζίνα έχει πιο πολλές αποτυχίες από επιτυχίες, ακόμα κι αν μαγειρεύεις συνέχεια το ίδιο πιάτο. Δεν έχει να κάνει μόνο με την ποιότητα των υλικών και τον τρόπο που μαγειρεύεις, τη μέθοδο, αλλά και με τη διάθεση, τον λόγο που μαγειρεύεις και το χέρι, την προσοχή που θα δείξεις στο πιάτο και την αφοσίωση, γιατί μερικές φορές είναι ζήτημα μερικών λεπτών, ακόμα και δευτερολέπτων, το αν κάτι θα είναι θρίαμβος ή καταστροφή. Ο Pomiane ήταν και ένας σπουδαίος συγγραφέας, έγραψε βιβλία που σήμερα είναι κλασικά για τη γαλλική κουζίνα, όπως το Cooking in ten minutes και το Cooking with Pomiane, ένα πολύ σημαντικό βιβλίο, βίβλος για τη γαλλική κουζίνα για μια γενιά σεφ που τη θεωρούσαν υπερβολικά δύσκολη και περίπλοκη, το οποίο τον έβαλε στο πάνθεο των σημαντικότερων συγγραφέων φαγητού του 20ού αιώνα.

Πρωτοκυκλοφόρησε στα γαλλικά τη δεκαετία του 1930 (το 1962 στα ��γγλικά), με οδηγίες απλές και χρήσιμες, και επεξηγήσεις για τον τρόπο που συμπεριφέρεται το φαγητό, κάνοντας για πρώτη φορά τη γαλλική κουζίνα προσιτή σε όλους. Το σημαντικότερο είναι ότι δεν ήταν απλώς ένα βιβλίο με συνταγές, παρότι περιέχει πάνω από 300. Αυτό που το κάνει να ξεχωρίζει (και αντέγραψαν αργότερα όλες οι Αγγλίδες συγγραφείς φαγητού) είναι οι ιστορίες που τις συνοδεύουν, που είναι διασκεδαστικές και χαρακτηρίζουν μια ολόκληρη εποχή. Ο Pomiane ταξίδεψε πολύ και κατέγραψε συνταγές κυρίως μεσογειακές και μεσανατολίτικες, τις οποίες παρουσιάζει όσο πιο απλά γίνεται ανάμεσα στις γαλλικές, με μια εξαιρετική αρμονία. Όπως τη συνταγή για αγκινάρες και κουκιά (α λα γκρεκ) που κατέγραψε στην Αθήνα την εποχή του βασιλιά Γεωργίου, σε ένα κουτούκι της Πλάκας.

«Έμαθα να φτιάχνω αγκινάρες a la grecque πολλά χρόνια πριν, στην πορεία ενός παρατεταμένου ταξιδιού στη Μέση Ανατολή» γράφει. «Από την αποβάθρα του Πειραιά παρακολουθούσα το ατμόπλοιο που με είχε φέρει να σαλπάρει για τη Μαύρη Θάλασσα, ενώ παρέμενα, έστω και για λίγο, στη χώρα του Ομήρου.

Έπειτα γύρισα. Η Ακρόπολη ήταν μπροστά μου. Από απόσταση ο Παρθενώνας φαινόταν αρκετά καινούργιος, ολόλευκος, άσπιλος κάτω από τον γαλάζιο ουρανό. Ξαφνικά μεταφέρθηκα από τον κόσμο των βιβλίων και των θρύλων σε αυτόν της πραγματικότητας. Ολόκληρη η Αρχαία Ελλάδα απλωνόταν μπροστά μου.

Αν ήμουν ο Ρενάν ίσως να είχα απαγγείλει μια προσευχή που να είναι άξια της ομορφιάς της Ακρόπολης. Δεν ήμουν, έτσι μπορούσα μόνο να παραμείνω βουβός και, σαν πιστός προσκυνητής, ανέβηκα τον ιερό λόφο με τα πόδια, περιφρονώντας και τα άλογα και την άμαξα που μου προσφέρθηκαν.

Πέρασα ολόκληρο το απόγευμα ανάμεσα στις καυτές πέτρες περιεργαζόμενος το εγκαταλελειμμένο τοπίο μπροστά μου, αλλά το στομάχι μου με επανέφερε στην πραγματικότητα. Έπρεπε να επιστρέψω στην πόλη και έπρεπε να φάω.

Πάνω στην Ακρόπολη, όχι μακριά απ’ τον Παρθενώνα, υπήρχε ένα μικρό εστιατόριο, διάσημο για τις αγκινάρες του. Κάθε μέρα ένα μικρό γαϊδούρι κουβαλούσε πολλές απ’ αυτές στην πόλη και κάθε μέρα οι άνθρωποι συνωστίζονταν στο εστιατόριο για να τις απολαύσουν. Λένε ότι ακόμα και ο βασιλιάς Γεώργιος ήρθε ινκόγκνιτο μερικές φορές για να τις φάει στο γυμνό τραπέζι με τους λεκέδες από λάδι.

Έφτασα και κάθισα σε ένα ξύλινο παγκάκι. Αμέσως η ιδιοκτήτρια φώναξε τη γυναίκα που δούλευε εκεί ως μαγείρισσα αλλά και ως σερβιτόρα. «Αφροδίτη! Αφροδίτη!». Εμφανίστηκε – αλλά τι απογοήτευση. Η Αφροδίτη ήταν τυφλή απ’ το ένα μάτι και κουτσή. Ήταν πάνω από εξήντα. Η Αφροδίτη είχε γεράσει. Μου έφερε τρεις αγκινάρες και μερικά κουκιά, γυαλιστερά από το λάδι, και ένα ποτήρι ρετσίνα. Οι αγκινάρες ήταν απίθανες, ασύγκριτα καλύτερες από οτιδήποτε άλλο έφαγα στην Ελλάδα. Η ιδιοκτήτρια μού επέτρεψε να παρακολουθήσω την Αφροδίτη όσο μαγείρευε και θα σου πω ακριβώς τι έκανε. Για να την αντιγράψεις, θα χρειαστείς:

8 μικρές αγκινάρες, 300 γρ. κρεμμύδια, ένα ποτήρι ελαιόλαδο, 500 γρ. φρέσκα κουκιά καθαρισμένα, μόνο τους σπόρους, μαϊντανό και άνηθο.

Καθάρισε τις αγκινάρες. Βγάλε τα εξωτερικά φύλλα, κι όταν αρχίσουν να γίνονται μαλακά, κόψε τις αγκινάρες στη μέση. Καθάρισε προσεκτικά το χνούδι με ένα κοφτερό μαχαίρι, κι όταν σχηματιστεί κούπα, τρίψε το κοίλο με χυμό λεμονιού για να μη μαυρίσει. Γέμισε τα κοίλα με πολύ ψιλοκομμένο κρεμμύδι, μαϊντανό και άνηθο, βάλε τις αγκινάρες σε ένα πυρίμαχο σκεύος και σκέπασέ τες μόλις με κρύο νερό. Πρόσθεσε τα κουκιά και το υπόλοιπο ψιλοκομμένο κρεμμύδι, αλατοπιπέρωσε, ρίξε το λάδι και σκέπασε το σκεύος με καπάκι. Άσ' το να σιγοβράσει πάνω στην ξυλόσομπα μέχρι να μαλακώσουν τα κουκιά και να ξεκολλάνε εύκολα τα φύλλα της αγκινάρας – αυτό θα χρειαστεί τουλάχιστον μισή ώρα.

Βγάλε το καπάκι απ’ το σκεύος και άσ' το να βράσει σε δυνατή φωτιά μέχρι να εξατμιστεί όλο το νερό και το λάδι να αρχίσει να πιτσιλίζει. Τώρα βγαλ’ το απ’ τη φωτιά, άσ' το να κρυώσει για μια δυο ώρες και προσπάθησε να διατηρήσεις την υπομονή σου. Πολύ σύντομα θα μπορέσεις να απολαύσεις τις κρύες αγκινάρες σου και να ονειρευτείς. Εμένα μου φέρνουν στο νου ηλιοβασίλεμα και το σκληρό ξύλινο παγκάκι του μαγαζιού. Απλωμένα μπροστά μου βλέπω τον Πειραιά και τον Κόλπο της Σαλαμίνας, τον ναό του Θησέα και τον Υμηττό, καλυμμένα με ένα μοβ βέλο. Στο βάθος, αναδυόμενο μέσα στον ροζ ουρανό, το Πεντελικόν αρπάζει την τελευταία ρόδινη λάμψη του ήλιου που δύει».

Ο Pomiane γεννήθηκε στο Παρίσι το 1875 από γονείς μετανάστες πολωνικής καταγωγής, οι οποίοι άλλαξαν το όνομά τους από Pozerski σε Pomiane όταν πήραν γαλλική υπηκοότητα. Το κανονικό του όνομα ήταν Édouard Pozerski. Ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της Académie des Gastronomes (το 1928), και από τους πιο σημαντικούς επιστήμονες της εποχής του. Συνέχισε να δουλεύει και να ερευνά ακόμα και μετά τη συνταξιοδότησή του, σε ένα μικρό εργαστήριο που του έφτιαξαν στη σοφίτα. Δίδασκε στο Επιστημονικό Ινστιτούτο Υγιεινής του Φαγητού μέχρι το 1943. Εκτός από συγγραφέας ήταν και ραδιοφωνικός παραγωγός. Ένα πολύ σημαντικό βιβλίο του ήταν επίσης το The Jews of Poland: Recollections and Recipes, όπου κατέγραψε συνταγές των Εβραίων της Πολωνίας. Ήταν ο άνθρωπος που έδωσε την ευκαιρία στον Félix d'Herelle να βρει χώρο να αναπτύξει τη μελέτη του για τους βακτηριοφάγους. Πέθανε το 1964.

«Πολλοί συγγραφείς πριν τον δρ. Pomiane είχαν επιχειρήσει να εξηγήσουν την καθημερινή διαδικασία του μαγειρέματος με επιστημονικούς όρους» γράφει η Elizabeth David στον πρόλογο του βιβλίου Cooking With Pomiane, «κι είχαν καταφέρει μόνο να μετατρέψουν την επιστήμη και τη μαγειρική στις μεγαλύτερες βαρεμάρες. Ο Pomiane, σαν καλός δάσκαλος, δεν παίρνει στα σοβαρά αυτά που ξέρει και έτσι κάνει τη μάθηση εύκολη για τους αναγνώστες του. Βγάζει το πέπλο μυστηρίου απ’ τη διαδικασία του μαγειρέματος, καταφέρνοντας, όμως, να αφήσει τη μαγεία. Μία άλλη πλευρά της διδασκαλίας του, πιο επίκαιρη σήμερα από ποτέ, ήταν η επιμονή του για τη σύνθεση ενός λογικού και ισορροπημένου γεύματος. Επειδή δεν ενδιαφερόταν μόνο για τον κανόνα και το “κλασικό” γαλλικό μενού της εποχής του, ο Pomiane έλεγε στους ακροατές του στο ραδιόφωνο ότι τα γεύματά τους ήταν υπερβολικά βαριά και φτιαγμένα χωρίς λογική. Δεν τους έλεγε να μετράνε τις θερμίδες και να αξιολογούν τις βιταμίνες που περιέχονταν στο φαγητό τους, αλλά εντόπιζε τον παραλογισμό που έχει επιβληθεί στους Γάλλους της μεσαίας τάξης για τη σειρά με την οποία σερβίρονται τα γεύματα:

Όσο για το ψάρι, όλοι συμφωνούν ότι πρέπει να σερβιριστεί ανάμεσα στη σούπα και το κρέας. Η ιερή θέση του ψαριού πριν το κρέας υποδεικνύει ότι κάποιος πρέπει να φάει και ψάρι και κρέας. Αυτήν τη στιγμή οποιονδήποτε διαιτολόγο κι αν ρωτήσεις θα σου πει ότι ένα τέτοιο γεύμα είναι υπερβολικά πλούσιο σε αζωτούχες ουσίες, αφού το ψάρι περιέχει τόση αλβουμίνη όση και το κρέας και περιέχει πολύ περισσότερο φώσφορο…

Τη δεκαετία του '30 αυτές οι λέξεις ήταν λυτρωτικές. Δεν έδωσ��ν και πολλοί άνθρωποι σημασία σ’ αυτά που έγραφε, αλλά ακόμα και σήμερα, σαράντα χρόνια αργότερα (σ.σ. ενενήντα το 2024), η ευημερούσα πλειοψηφία τρώει απερίσκεπτα και υπερβολικές ποσότητες φαγητού, ενώ ο υπόλοιπος κόσμος πεινάει. Η αλληλουχία πιάτων από σούπα σε ψάρι, από ψάρι σε κρέας, ασύδοτα μαζί με σαλάτα, τυριά, κι ένα γλυκό, μους σοκολάτας ή παγωτό, που είναι το στάνταρ μενού σε όλα τα ξενοδοχεία και επιχειρήσεις κέτερινγκ σε όλο τον κόσμο, που βασίζεται στο γαλλικό φαγητό, είναι σπατάλη πρώτων υλών, σπατάλη προσπάθειας, σπατάλη χρημάτων, και μια ανούσια προσήλωση σε μια παράδοση που έχει πλέον ξεπεραστεί.

O Pomiane είχε ιδιαίτερο χιούμορ και αντιμετώπιζε το φαγητό πάντα με ελαφρότητα, ανεμελιά και καλή διάθεση, μέχρι τα βαθιά γεράματα. Ο τρόπους με τον οποίο απολάμβανε το φαγητό ήταν μεταδοτικός και ο τρόπος που μιλούσε γι’ αυτό ήταν ενθουσιώδης και γοητευτικός. «Ένα πιάτο μπορεί να είναι καταστροφικό για τη σιλουέτα, αλλά πάντα μπορεί κανείς να αρχίσει να αδυνατίζει αύριο!» είχε γράψει. Του άρεσε να μαγειρεύει μέχρι το τέλος της ζωής του για την οικογένεια και τους φίλους του και θεωρούσε το μαγείρεμα τη μόνη τέχνη με την οποία μπορεί κανείς να εκφράσει στοργή και καλοσύνη. Ήταν ένας ερασιτέχνης μάγειρας με περιορισμένο χρόνο και απαιτούσε το μαγείρεμα να παράγει νόστιμα πιάτα με ελάχιστη φασαρία, ελάχιστο προϋπολογισμό και απόλυτη καθαριότητα. 

Ένα από τα πιάτα για τα οποία τον μνημονεύουν πολλοί σεφ είναι οι πατάτες ογκρατέν, τις οποίες έφτιαχνε χωρίς ίχνος βουτύρου ή λαδιού, μόνο με γάλα και κρέμα γάλακτος, και είχε αναπτύξει και ολόκληρη θεωρία για την επιτυχία της συνταγής. Το μόνο μυρωδικό που επέτρεπε ήταν το σκόρδο. Θεωρούσε ότι το μοσχοκάρυδο είναι φάουλ στο ογκρατέν.

«Υπάρχουν συγκεκριμένα πιάτα που και μόνο το όνομά τους προκαλεί θύελλα. Για παράδειγμα, δεν έχω ούτε μια φορά μιλήσει για μπουγιαμπέσα σε μια διάλεξή μου και να μην πεταχτεί απ’ τη θέση του ένας θερμόαιμος Μαρσεγιανός για να δηλώσει ότι η συνταγή μου είναι αιρετική. Μετά ένας Τουλονέζος θα ισχυριστεί ότι η αυθεντική μπουγιαμπέσα προέρχεται από την πόλη του, και συνήθως τον στηρίζω, για να προκαλέσω ακόμα μεγαλύτερη σύγχυση.

Πριν από λίγο καιρό παρευρέθηκα στο μηνιαίο δείπνο της Académie des Gastronomes, μια βαρετή συνάθροιση αποτελούμενη από σαράντα μέλη, που το καθένα είχε μια σοφιστικέ άποψη για τη μαγειρική. Μας σ��ρβιραν gratin dauphinois. Πρέπει να πω ότι ήταν φρικτό και δεν είχε καμία σχέση με το πιάτο που μπορεί να φάει κανείς στην περιοχή του Ντοφινέ. Όλοι φύγαμε απογοητευμένοι, με το ψευδο-ογκρατέν να μένει άθικτο στο πιάτο, αλλά η συζήτηση έγινε κανονικά.

Πρώτα απ’ όλα, τι είναι το gratin dauphinois; Αποτελείται από λεπτές φέτες πατάτας μαγειρεμένες στο φούρνο σε ένα κεραμικό σκεύος, μέσα σε κρέμα που σιγοβράζει, αρωματισμένη με σκόρδο. Το παρασκεύασμα που μας σέρβιραν δεν είχε γεύση σκόρδου και, αντί για κρέμα, ήταν καλυμμένο με κάτι σαν παραψημένη ομελέτα. Από τη στιγμή που το gratin χρειάζεται τουλάχιστον σαράντα πέντε λεπτά για να ψηθεί, είναι λογικό να μη χρησιμοποιήσεις αυγά όταν το φτιάχνεις. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην παραψηθούν.

Εντονότατα προσβεβλημένα, τρία μέλη της Académie des Gastronomes σηκώθηκαν και είπαν τη γνώμη τους για το πώς έπρεπε να είχε φτιαχτεί το gratin. Και οι τρεις ήταν απ’ την περιοχή του Ντοφινέ. Ο ένας ήταν γερουσιαστής, ο άλλος ήταν μέλος του Συμβουλίου της Επικρατείας και ο τρίτος μέλος του Γαλλικού Ινστιτούτου.

Επειδή δεν είμαι Ντοφινέζος, μπορούσα μόνο να τους ακούω σιωπηλός, αλλά κράτησα σημειώσεις και έχω υιοθετήσει μια μέθοδο την οποία θα σας δώσω αμέσως. Αργότερα θα σας εξηγήσω γιατί την προτιμώ από τις άλλες δύο.

750 γρ. baby πατάτες, 360 ml γάλα, 200 ml κρέμα γάλακτος, 4 σκελίδες σκόρδο, μισό κουταλάκι αλεύρι.

Ιδανικά αυτό το πιάτο πρέπει να γίνει σε ένα κεραμικό, στρογγυλό σκεύος – το χωριάτικο, τραχύ σκεύος που μπορείς να αγοράσεις φτηνά στις γαλλικές αγορές. Για κάποιον λόγο το ορθογώνιο σκεύος δεν θεωρείται αρκετά σωστό.

Κόψε το σκόρδο σε πολύ μικρά κομμάτια. Πλύνε τις πατάτες, καθάρισέ τες και στέγνωσέ τες προσεκτικά. Κόψ' τες σε πολύ λεπτές φέτες. Αν δεν έχεις μαντολίνο ή κόφτη, αυτή είναι μια πολύ κουραστική διαδικασία.

Κάλυψε τον πάτο του σκεύους με φέτες πατάτας. Ράντισε με αλάτι, πιπέρι και σκόρδο. Συνέχισε τη διαδικασία με δεύτερο στρώμα και κάνε τα ίδια μέχρι να χρησιμοποιήσεις όλες τις πατάτες. Στο μεταξύ ζέστανε το γάλα και όταν αρχίσει να βράζει, ρίξ' το μέσα στο σκεύος. Πρέπει μόλις που να φαίνεται ανάμεσα στις πατάτες.

Ρίξε την κρέμα σε ένα μπολ και ανακάτεψέ τη καλά με το μισό κουταλάκι αλεύρι. Ρίξ' τη πάνω από τις πατάτες και βάλε το σκεύος σε καυτό φούρνο, στους 200 ºC.

Μετά από 30 λεπτά τσέκαρε το gratin. Το γάλα βράζει απαλά. Δοκίμασε μια φέτα πατάτας. Δεν έχει γίνει ακόμα. Περίμενε άλλα 20 λεπτά και δοκίμασε ξανά. Η πατάτα είναι μαλακή. Ανέβασε τη θερμοκρασία και σέρβιρε το gratin όταν έχει πάρει ένα όμορφο χρυσαφί-καφέ χρώμα, φροντίζοντας να το ακουμπήσεις σε ένα παχύ σουπλά, διαφορετικά θα σου χαλάσει το τραπέζι.

Τώρα άσε με να σου εξηγήσω γιατί οι άλλες δύο μέθοδοι για να φτιάξεις gratin ποικίλουν από αυτή που έχω επιλέξει και γιατί δεν θα τις πρότεινα:

1. Οι πατάτες έχουν βράσει με τις φλούδες τους για δέκα λεπτά πριν τις κόψεις φέτες.

Δεν βρίσκω τον λόγο να τις βράσεις, απλώς χάνεις χρόνο.

2. Δεν προστίθεται αλεύρι στην κρέμα.

Το δοκίμασα κι αυτό, αλλά η κρέμα μετατρέπεται σε βούτυρο κατά τη διάρκεια του μαγειρέματος. Η προσθήκη του αλευριού δεν επηρεάζει τη γεύση του gratin, και εμποδίζει την κρέμα να κόψει.

Ακολούθησε τις οδηγίες μου και θα περάσεις ένα αξέχαστο τέταρτο, απολαμβάνοντας το αποτέλεσμα».

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?