#Λουκουμάδες

[epestrefe]

Λουκουμάδες με μόνο ΔΥΟ υλικά από την Εύα Παρακεντάκη

Υλικά για το μείγμα

500 γρ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του

500 γρ. πορτοκαλάδα με ανθρακικό

Τηγάνισμα και επικάλυψη

Καλαμποκέλαιο

Πραλίνα φουντουκιού

Μέλι

σουσάμι καβουρδισμένο

κανέλα

Εκτέλεση

Σε μία λεκανίτσα κοσκινίζουμε το αλεύρι και ρίχνουμε την πορτοκαλάδα, ανακατεύουμε μέχρι να έχουμε έναν λείο πηχτό χυλό. Βάζουμε ένα βαθύ τηγάνι και ρίχνουμε μέ��α 3 δάχτυλα καλαμποκέλαιο. Όταν κάψει παίρνουμε ένα μικρό κουταλάκι και το βουτάμε σε ένα ποτήρι παγωμένο νερό. Παίρνουμε μείγμα με το βρεγμένο κουταλάκι και το αφήνουμε να κυλήσει μέσα στο καυτό λάδι. Επαναλαμβάνουμε κάθε φορά το ίδιο. Βουτάμε το κουταλάκι στο νερό, παίρνουμε μείγμα και το αφήνουμε να κυλήσει μέσα στο καυτό λάδι. Το μισό κιλό αλεύρι βγάζει γύρω στα 100 μικρά λουκουμαδάκια. Περιχύνουμε με μέλι ή πραλίνα και βάζουμε σουσάμι και κανέλα,αναλόγως τα γούστα μας.

[iveneverbeenmorestressedinmylife]

[axristes-styseis]

Ποια θα με πάει να φάμε παγωτό?

[loulouditouheimona]

Μου πρότεινε να πάμε απόψε για λουκουμάδες και πήρα τέτοια χαρά λες και μου πρότεινε να κάνουμε σεξ

[justforbooks]

Κουλούρι Θεσσαλονίκης: Το street food που αγαπάμε

Μέχρι τη δεκαετία του ΄60 στην Πόλη υπήρχαν τριών ειδών φούρνοι: για ψωμί, που συνήθως ανήκαν σε Αρμένιους, για κουλούρια με σουσάμι (σιμίτια), και για τσουρέκια, παξιμάδια, κουραμπιέδες, τυρόπιτες, μπουγάτσες και λουκουμάδες.

Ο πιο θρυλικός φούρνος, μάλιστα, για σιμίτια ήταν του Μπειλέρμπει, στην ανατολική πλευρά του Βοσπόρου, όπου πρόσθεταν στην ζύμη λίγο μαχλέπι και πετιμέζι ώστε να πάρει χρώμα και γεύση. Από εκεί διοχετευόταν στους σιμιτζήδες που διαλαλούσαν την πραμάτεια φτιάχνοντας συχνά δίστιχα, κοτσάκια όπως τα έλεγαν.

Kαι όταν οι πρόσφυγες ήρθαν με την Καταστροφή στη Θεσσαλονίκη έστησαν την τέχνη που ήξεραν. Μικρά κουλουροποιία που τροφοδοτούσαν τους κουλουρτζήδες στην πλατεία Αριστοτέλους, Εγνατία, Καλαμαριά. Με την ίδια αγάπη που έβαζαν στην Πόλη. Σιγά-σιγά, με επιμονή, ατέλειωτες ώρες δουλειάς και κόπου.

Ζεστά από το ταψί, μέσα στα κοφίνια με τους κουλουρτζήδες να διασχίζουν την παραλία φωνάζοντας με στεντόρεια φωνή: «Εδώ το καλό κουλούρι!». Μέσα σε λίγα χρόνια κάθε γειτονιά είχε και τον κουλουρτζή που ήξεραν όλοι με το όνομά του και το κουλούρι έγινε σαλονιώτικο trademark.

Το κουλούρι Θεσσαλονίκης είναι το πιο διάσημο σνακ όχι μόνο της Θεσσαλονίκης, αλλά όλης της χώρας και όχι άδικα! Δεν υπάρχει φούρνος στην πόλη της Θεσσαλονίκης, που να μην το φτιάχνει με τον δικό του τρόπο. Όπως και να το κάνουμε, αυτό το τραγανό, σουσαμένιο κουλούρι είναι μια εμπειρία από μόνο του.

Και μπορεί να υπάρχουν πλέον ελάχιστοι κουλουρτζήδες στους δρόμους-στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη οι άδειες είναι πιο δύσκολες και από διδακτορικό στο Χάρβαρντ με όλη την υπερβολή της σύγκρισης-αλλά το κουλούρι είναι πλέον σύμβολο. Τόσο ισχυρό που ήδη ερίζουν περί της καταγωγής του. Μόνο που το κουλούρι Θεσσαλονίκης είναι ένα. Τραγανό από έξω, αφράτο από μέσα, για πρωινό, μεσημεριανό, βραδινό, 24 ώρες τη μέρα, 7 μέρες την εβδομάδα, 365 μέρες το χρόνο, όπως όλα τα αυθεντικά πράγματα.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[kebriones]

My dad is making λουκουμάδες if they turn out bad our sacred tradition dictates we must roast him for Christmas.

[atzatzoukalia]

ξύπνησα με την διάθεση να φαω μακ και λουκουμάδες 💀

[sugaroto]

So... I was listening to "Αρωματικά κεριά" by Fegaroskonh and it kinda inspired me to draw it ♡

I don't usually post art but hey😅 that's a nice song

Lyrics under the cut (with translation)

Το τέρας κάτω απ'το κρεβάτι μου έχει αλλόκοτες συνήθειες κι όλο ανάβει αρωματικά κεριά

The monster under my bed has strange habits and keeps lighting aromatic candles

ασυνήθιστη εμμονή απ' τις 3 ως το πρωί μυρωδιές από κανέλα και βροχή

Unusual obsession from 3 to the morning smells from cinnamon and rain

πεταμένα κάτω σπίρτα και να κλαίει όλη νύχτα γιατί είναι λίγο κλειστοφοβικό

Thrown down matches and it cries all night cause it's a little claustrophobic

πόσο φριχτά είναι τα άλλα τέρατα αγνοεί τι κι αν μυρίζει όλο το σπίτι λουκουμάδες μάλλον είμαι τυχερή

How horrible the others monsters are it ignores and what if the whole house smells like donuts maybe I am lucky

το τέρας κάτω απ' το κρεβάτι μου αγαπάει τα παραμύθια

The monster under my bed loves fairytales

και φοβάται λίγο τα γερμανικά

And is a little bit afraid of german

αν τη Ραπουνζέλ γνωρίσει υπαρξιακή θα πάθει κρίση

If it meets Rapunzel it will have an existential crisis

κι έτσι το βιβλίο κρατάμε μακριά

And so we keep the book away

του αρέσουνε οι κώνοι και να πίνει τσάι λεμόνι κι όλο λέει ότι το τρώει η μοναξιά

It likes cones and to drink lemon tea and it keeps saying that it's full of loneliness

τι κι αν είναι τα άλλα τέρατα φριχτά προτιμώ απ' το να ζω μέσα σε θρίλερ τα αρωματικά κεριά

And what if the other monsters are terrible I prefer rather than living in a Thriller the aromatic candles

[minded-lost]

Βόλτα στα Ιλίσια

Έψαχνα τις προάλλες κάποιο βιβλίο για να διαβάσω, δεν ήξερα όμως τι να πρωτοδιαλέξω. Παλαιότερα, διάβαζα ακατάπαυστα, δεν χόρταινα τις λέξεις που γέμιζαν τις σελίδες, έφτιαχνα λίστες ολόκληρες με τα πιθανά βιβλία που θα μου άρεσαν.

Ένα από τα αγαπημένα μου μέρη, γι’ αυτό το λόγο άλλωστε, είναι οι βιβλιοθήκες. Ή τα βιβλιοπωλεία. Και τα δύο σου προσφέρουν ακριβώς την ίδια εικόνα: αμέτρητα μαζεμένα βιβλία – ή ένα χάος από αυτά. Αυτό από τη μία λειτουργεί θετικά καθώς έχεις την ευκαιρία να ψάξεις και να συγκρίνεις βιβλία. Από την άλλη όμως είναι μάταιο, αν σκεφτείς πως είναι τόσα εκείνα που θα ήθελες να διαβάσεις. Δεκάδες ράφια φιλοξενούν σειρές από διαφορετικών μορφών εξώφυλλα και αμέτρητες στοίβες βιβλίων μπορεί να κρύβουν ενδιάμεσα βιβλία – διαμάντια.

Και φυσικά, είναι και εκείνη η μυρωδιά μέσα στα βιβλιοπωλεία, αυτή που θυμίζει ταυτόχρονα το καινούργιο βιβλίο, που μόλις βγήκε από το τυπογραφείο, αλλά και τις παλιές σελίδες εκείνες τις κιτρινωπές, που με το πέρασμα των χρόνων το χρώμα τους έχει ξεθωριάσει.

Εκείνη τη χειμωνιάτικη μέρα, λοιπόν, είχα βρεθεί στο κέντρο της Αθήνας για μερικές υποχρεώσεις, έτσι σκέφτηκα να συνδυάσω μια επίσκεψη σε ένα από εκείνα τα παλιά γεμάτα και σκονισμένα βιβλιοπωλεία που θα συναντήσει κανείς στο κέντρο, μήπως και βρω μερικά από τα βιβλία της φοιτητικής μου λίστας. Περπατούσα ξέγνοιαστη στα στενά των Ιλισίων και σκεφτόμουν πόσο όμορφες είναι οι ηλιόλουστες ημέρες όταν είσαι έξω για βόλτα. Κατευθυνόμενη προς Μιχαλακοπούλου, παρατηρούσα σε κάθε γωνία στα στενά πεζοδρόμια με τις ψηλές και παλιές πολυκατοικίες που όμως δεν έκαναν το όλο σκηνικό ασφυκτικό, τους περαστικούς. Δύο μικρά παιδάκια μαζί με τη γιαγιά τους κρατούσαν σακούλες με ψώνια από γειτονικό σούπερ μάρκετ και εκείνη τους έταζε λουκουμάδες που θα τους έφτιαχνε στο σπίτι, όσο τα παιδάκια έτρεχαν και γελούσαν μπροστά της. Δύο ηλικιωμένοι περπατούσαν ο ένας πίσω από τον άλλο λόγω της στενότητας του πεζοδρομίου, κρατώντας από μία εφημερίδα ο καθένας στο χέρι, και μουρμούριζαν κάτι ακατάλλειπτα για την κυβέρνηση και τις πρόσφατες τροποποιήσεις. Μία κοπέλα γύρω στα 25 με ακουστικά στα αυτιά και μία τσάντα στο χέρι από γνωστή αλυσίδα καλλυντικών, μπήκε στην είσοδο μιας πολυκατοικίας αφήνοντας πίσω της την πόρτα να κλείσει με θόρυβο, και εγώ σκέφτηκα ότι θα μου άρεσε να μένω εδώ κοντά. Περνώντας από την επόμενη διασταύρωση, δύο άντρες από το Δήμο είχαν ανέβει και στερέωναν τις χριστουγεννιάτικες φωτεινές επιγραφές, καθώς είχαμε φτάσει στο κατώφλι των γιορτινών ημερών και πέρασαν νοητά μπροστά από τα μάτια μου στιγμές από το έτος που τελείωνε αστραπιαία. Στο τέλος του δρόμου ένας διανομέας σταμάτησε με το μηχανάκι του δίπλα μου για να ρωτήσει αν ήξερα που βρισκόταν μία οδός, καθώς έκλεισε το κινητό του από μπαταρία όσο μιλούσε με την κοπέλα του στο τηλέφωνο. Του απάντησα πως δεν είμαι από την περιοχή και έφυγε αγχωμένος – και κάπως χαμένος θα έλεγα.

Καθώς διέσχιζα τη λεωφόρο για να περάσω απέναντι, όταν το φανάρι των πεζών άναψε πράσινο και μία θάλασσα αυτοκινήτων ακινητοποιήθηκε στην άσφαλτο, σκεφτόμουν πόσοι άνθρωποι μέσα σε μία μόνο διαδρομή περνάνε μια εντελώς διαφορετική στιγμή της ζωής τους, τόσο κοντά χωρικά αλλά και τόσο μακριά ταυτόχρονα. Και ενώ είχα βυθιστεί στις σκέψεις μου, είδα ξαφνικά το βιβλιοπωλείο μπροστά μου. Μετά από αρκετή ώρα εξερεύνησης μεταξύ των διαδρόμων και των ραφιών, κατέληξα να αγοράσω «Το ρομάντσο της πεντάρας» του Μπέρτολτ Μπρεχτ και τα «Ψάθινα Καπέλα» της Μαργαρίτας Λυμπεράκη – τα οποία επί ευκαιρία ήταν εξαιρετικές επιλογές.

Βγαίνοντας χαρούμενη με τις νέες προσθήκες στην έντυπη συλλογή μου, ακολούθησα το δρόμο προς τα πίσω για να συναντήσω τις κολλητές μου στο Πάρκο Ελευθερίας. Στο δρόμο ανάμεσα στις πολυκατοικίες, παρατήρησα ένα μικρό κρυμμένο μαγαζί για καφέ στο χέρι, που έμοιαζε τόσο γραφικό και περιποιημένο σαν εκείνα που βλέπεις στις ταινίες στο Λονδίνο. Σταμάτησα και προμηθεύτηκα καφέ και σνακ, αφού τα κορίτσια σίγουρα θα ήθελαν για πρωινό. Η φρέσκια μυρωδιά του καφέ με συνεπήρε τόσο, που έμεινα λίγα λεπτά παραπάνω στο εσωτερικό του μαγαζιού ρίχνοντας μια ματιά στα οπισθόφυλλα των βιβλίων.

Μετά από λίγα ακόμη λεπτά περπατήματος στα στενά με τις αχτίδες του ήλιου να περνούν ενδιάμεσα από τα κινούμενα σύννεφα και τις ταράτσες των σπιτιών, η κίνηση στους δρόμους αυξήθηκε και οι πεζοί άρχισαν να πληθαίνουν. Φωνές και κόρνες ακουγόντουσαν από παντού. Διέσχισα τη Βασιλίσσης Σοφίας και έφτασα στο Πάρκο. Οι φίλες μου καθόντουσαν στο γρασίδι σε μία μεγάλη καλοκαιρινή ψάθα, άκουγαν μουσική και συζητούσαν για το πώς πέρασαν την εβδομάδα τους. Μόλις με είδαν χαμογέλασαν διάπλατα – ήταν επειδή τους είχα λείψει τόσο ή για το φαγητό που κρατούσα; Φυσικά πλάκα κάνω. Τις αγκάλιασα και σκέφτηκα στιγμιαία πόσο τυχερή ένιωθα, που είχα τόσο φωτεινούς ανθρώπους στη ζωή μου. Αλλά τα υπόλοιπα είναι μία άλλη ιστορία.

Μ.

Blog – Café Society

[iveneverbeenmorestressedinmylife]

After over half a year of complete inaction I finally bothered to finish turnabout big top (yay!!). And tbh? I know that this case gets a lot of hate but uhhh i feel like if u manage to ignore the whole weird thing that's going on with Regina or the fact that she is a literal teenager its actually a pretty funny case.

[volevomai-kai-me-pianei-katurima]

Γειά ήρθα για να σε βασανίσω, Γαλακτομπουρεκο, τυροπιτα,ροξακια, λουκουμάδες, κανταΐφι, κουραμπιέδες, τσουρέκι, κουλουράκια, μηλόπιτα, μελοπιτα, μπουγατσα, μπακλαβάς, σκαλτσουνια, ρυζοπιτα,μασουρακια,μυζηθροπιτα, ραβανι, μελομακαρονα, διπλές, γαλατοπιτα, σπανακόπιτα, τηγανιτές, καρυδοπιτα, βασιλόπιτα, σαραγλι, κιουνεφε, χαλβας,ταχινοπιτα, γιαούρτοπιτα,λουκούμια,παστέλι,σαμαλι, τριγωνα Πανοράματος, κουλούρια, μωσαϊκό,γλυκά του κουταλιού, Κορνε, πάστα Φλωρά,μουστοκουλουρα,υποβρύχιο,κωκ,μουσταλευριά, φανουροπιτα,ρυζόγαλο, μαρμελάδα, σταφιδοψωμο,καλτσουνια, μπισκότα, πορτοκαλοπιτα, κρέπες,κόλλυβα ΚΑΛΗ ΗΜΈΡΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ

Δεν νομίζω πως το "καλή μέρα να έχεις" ήταν ορθό να μπει μετά τα κόλλυβα.

[loulouditouheimona]

Πήγα να πάρω χυμό και μου έδωσαν δώρο δύο λουκουμάδες….. ξέχασα εκεί τον χυμό και έφυγα με τους λουκουμάδες 😂😂 Αυτή είμαι.

[atzatzoukalia]

Ο αδερφός μου μου πήρε τους αγαπημένους λουκουμάδες γιατί κατάλαβε ότι δεν ειμαι καλα 🫠

[iamthefuckingproblem]

Γειά ήρθα για να σε βασανίσω, Γαλακτομπουρεκο, τυροπιτα,ροξακια, λουκουμάδες, κανταΐφι, κουραμπιέδες, τσουρέκι, κουλουράκια, μηλόπιτα, μελοπιτα, μπουγατσα, μπακλαβάς, σκαλτσουνια, ρυζοπιτα,μασουρακια,μυζηθροπιτα, ραβανι, μελομακαρονα, διπλές, γαλατοπιτα, σπανακόπιτα, τηγανιτές, καρυδοπιτα, βασιλόπιτα, σαραγλι, κιουνεφε, χαλβας,ταχινοπιτα, γιαούρτοπιτα,λουκούμια,παστέλι,σαμαλι, τριγωνα Πανοράματος, κουλούρια, μωσαϊκό,γλυκά του κουταλιού, Κορνε, πάστα Φλωρά,μουστοκουλουρα,υποβρύχιο,κωκ,μουσταλευριά, φανουροπιτα,ρυζόγαλο, μαρμελάδα, σταφιδοψωμο,καλτσουνια, μπισκότα, πορτοκαλοπιτα, κρέπες,κόλλυβα ΚΑΛΗ ΗΜΈΡΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ

Καλημέρα, έχεις πρόβλημα 🫶🏻