#Γειτονιά

[lodeur-de-la-pluie]

Βλέπεις εδώ κουβαλάμε τη γειτονιά,

τα βλέμματα απ τα παιδιά που τη βρίσκουν στα σκοτεινά,

του αποθηκάριου του σερβιτόρου του ντελιβερά,

του μάγειρα, του μπουφετζή, του ήρωα που πολεμά

εμείς εδώ κουβαλάμε τη γειτονιά, τα διαλυμένα σπίτια και τα ψυχολογικά,

ανύπαντρες μητέρες προβληματικά παιδιά, τα μαύρα μεροκάματα και τα λευκά κελιά.

[epestrefe]

Αναφιώτικα,κάτω απ`την Ακρόπολη,Αθήνα

[romios-gr]

Ακριβώς έτσι όπως δείχνει η φωτογραφία εκείνων των χρόνων …. Γειτονιά της Αθήνας….το σπαστό τραπεζάκι έτοιμο πάντα έβγαινε στον δρόμο και οι γείτονες μαζευόντουσαν να τα πούνε…να πιούν τον καφέ τους… το κρασί τους. Όλα τα προβλήματα εκεί έξω στον δρόμο θα εύρισκαν την λύση τους… Αν ήταν και Κυριακή ; Το μεσημέρι δίπλα στο σπαστό τραπεζάκι θα έμπαιναν κι άλλα για να χωρέσου... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/geitonia-simainei-oikogeneia/

[0cean--soul]

Σε έναν άλλον κόσμο

Ίσως σε έναν άλλον κόσμο ήξερα τον πατέρα μου όταν ήταν παιδί

...

Εκεί που έπαιζε κρυφτό και κυνηγητό με τα άλλα παιδιά,

σε κάποια γειτονιά της Αθήνας ...

Έπεσε

Σηκώθηκε όμως γρήγορα είδα στα μάτια του ότι ήθελε να κλάψει…

Τον ρώτησα αν πονάει

Μου είπε ότι έχει πονέσει πολύ από τους ανθρώπους αλλά του έμαθαν να μην κλαίει γιατί " δεν κλαίνε οι άντρες "

Τον πλησίασα

Του είπα ότι είναι εντάξει το κλάμα Τον αγκάλιασα και εκείνος έκλαψε

Μετά από αυτό, του αγόρασα παγωτό και τον άκουγα να γελάει σαν ένα μικρό αγοράκι που ξέρει ότι είναι ασφαλής.

Σε έναν άλλον κόσμο.

Θα ήταν άραγε όλα διαφορετικά τώρα αν είχε μια αγκαλιά όταν ήταν μικρός;

Θα ήταν άραγε όλα διαφορετικά τώρα αν ένιωθε ασφαλής όταν ήταν παιδί;

Ίσως και να ήταν όλα διαφορετικά τώρα.

[psychotiko-epeisodio]

Τις έσβησα τις φωτογραφίες μας,

Τα ρούχα σου τα δωρισα,

Άλλαξα σπίτι,

άλλαξα γειτονιά,

μήπως έτσι μ'ακολουθησει αυτή η ελευθερία που τόσο επιζητώ

και μου 'λεγαν πως θα 'ρθει μόλις φύγεις.

Μα σε ποιον να εξηγήσω ότι εγώ ελεύθερη αισθανομουν μόνο πλάι σου;

Πολύπλοκος πολύ είναι ο έρωτας,

Και πολύ προσωπικός.

Δεν ξέρω πως καταφέρνουν και τον "περνάνε" κάποιοι,

εγώ πάντως σε κουβαλω μαζί μου.

[justforbooks]

Κοσμοπολίτης, δεινός αναγνώστης, απολαυστικός συνομιλητής και οξυδερκής παρατηρητής της ελληνικής κοινωνίας, ο Μπενουά Ντουραντέν άνοιξε πριν από δύο χρόνια το βιβλιοπωλείο «Ο Μετεωρίτης» στη Φωκίωνος Νέγρη, τον εμβληματικό πεζόδρομο της Κυψέλης.

«Αν χάσεις τα κλειδιά σου σε μια παραλία, μέσα στην άμμο, έχεις περισσότερες πιθανότητες να τα βρεις ψάχνοντας στην τύχη. Πιστεύω πως έτσι είναι τα πράγματα στη ζωή. Πρέπει να ξέρει τι θέλεις, αλλά όταν αρχίζεις να το ψάχνεις, πρέπει να το κάνεις τυχαία» μας λέει όταν τον ρωτάμε για το πώς βρέθηκε τελικά να ζει και να δραστηριοποιείται στη γειτονιά που αποτελεί το «μυθικό χαμένο κέντρο του κόσμου».

Γεννημένος στο Παρίσι, θυμάται τη μητέρα του να του διαβάζει βιβλία απ' όταν ήταν παιδί, συνήθεια που υιοθέτησε και εκείνος ως πατέρας. «Μου διάβαζε ελληνική μυθολογία. Ήμουν τεσσάρων ή πέντε. Είναι αστείο, το θυμάμαι πολύ καλά. Αργότερα διάβαζα τα βράδια με φακό κάτω από τις κουβέρτες. Πιστεύω πως έχω περάσει το ένα τέταρτο της ζωής μου διαβάζοντας. Όλα τα βιβλία. Και κυρίως φιλοσοφία της επιστήμης. Για μένα ήταν σαν ποίηση. Εκεί βρήκα την πραγματική ιστορία του κόσμου».

Σπούδασε design και εργάστηκε εντατικά για δώδεκα χρόνια στο φημισμένο αρχιτεκτονικό γραφείο του Φρανσουά Ρος, ταξιδεύοντας για τη δουλειά του σε όλο τον κόσμο, από τις ΗΠΑ και την Αυστραλία ως τη Ρωσία και την Κίνα. «Ήταν τα πιο έντονα χρόνια της ζωής μου» μας λέει, προσθέτοντας ότι δεν βρέθηκε ποτέ ξανά σε αντίστοιχο εργασιακό περιβάλλον. Ωστόσο, ανατρέχοντας στο παρελθόν του, εξομολογείται πως ήξερε από μικρός ότι μια μέρα θα είχε έναν χώρο «όπου τα βιβλία και οι άνθρωποι θα συναντιούνται».

Έχει περάσει πάνω από μια δεκαετία από τότε που αποφάσισε πως η Αθήνα θα γίνει η πόλη όπου θα ζήσει. Ερχόμενος εδώ ξεκίνησε να διαβάζει από μετάφραση ελληνική λογοτεχν��α στη βιβλιοθήκη του Γαλλικού Ινστιτούτου. «Εκεί βρήκα κάτι πολύ ελληνικό. Αν υπάρχει κάτι πραγματικά ελληνικό είναι η ποίηση και η ευρύτερη λογοτεχνία της χώρας. Αν θες να μάθεις κάτι για την Ελλάδα, πρέπει να ψάξεις εκεί» μας λέει.

Στην Αθήνα τον γοήτευσαν το πλήθος των στοιχείων που συνδυάζει και οι αντιφάσεις της. «Η Αθήνα δεν ήταν όμορφη, ήταν χαοτική, ήταν ταυτόχρονα η παλιότερη και η πιο νέα πόλη της Ευρώπης, νεότερη και από πόλεις της Αμερικής. Ίσως το 80% της πόλης έχει δημιουργηθεί μετά τον Εμφύλιο, ωστόσο υπάρχουν τα υπολείμματα της αρχαιότερης δυτικής πόλης του κόσμου. Και αυτό δημιουργεί εντάσεις» υποστηρίζει. Για τον ίδιο η σχέση με την πόλη είναι ερωτική. «Είμαι Γάλλος, μπορώ να διαμαρτυρηθώ για τα πάντα. Για τη γραφειοκρατία, για όσα δεν λειτουργούν. Αλλά λατρεύω την πόλη. Σήμερα περπάτησα ως τους Αμπελόκηπους, πάλι βρήκα σημεία που με εντυπωσίασαν».

«Ανέτρεξα τις προάλλες τον Άνθρωπο χωρίς ιδιότητες του Μούζιλ και σκέφτηκα "αυτό είναι, η Αθήνα είναι μια πόλη χωρίς ιδιότητες". Είναι κάτι απίστευτα απελευθερωτικό» μας λέει, προσθέτοντας ότι πολλές φορές η ομορφιά του Παρισιού ή της Βενετίας μπορεί να σε καταπλακώσει. «Και αυτό κάνει την Αθήνα μια πόλη πολύ πιο ενδιαφέρουσα για να τη ζεις. Είναι απαλλαγμένη από ηλίθιους ρομαντισμούς. Δεν έχει αυτό το βάρος» μας λέει ο ιδιοκτήτης του Μετεωρίτη.

Αφού έκανε πολλές διαφορετικές δουλειές στην Ελλάδα, είχε έρθει πια η ώρα να ασχοληθεί με το παιδικό του όνειρο. «Δύο χρόνια πριν σκέφτηκα πως ήθελα να κάνω κάτι άλλο. Ένας φίλος μου μού πρότεινε τη δημιουργία βιβλιοπωλείου στην Κυψέλη. Έμενα ήδη εδώ. Προχώρησα την ιδέα μόνος μου. Έριξα όλα τα λεφτά στο βιβλιοπωλείο». Και κάπως έτσι δημιουργήθηκε ο Μετεωρίτης, το βιβλιοπωλείο με το ευφάνταστο και ανατρεπτικό όνομα.

«Ήθελα ένα ελληνικό όνομα, εύκολο για τους ξένους. Ένα όνομα που κάπως να φοβίζει. Τα βιβλία, άλλωστε, είναι ό,τι καλύτερο έχουμε βρει μέχρι σήμερα για να απαντήσει στις αγωνίες μας. Ήθελα, επίσης, να πω με κάποιον τρόπο πως τα βιβλία είναι σαν να έρχονται από κάπου αλλού. Είναι άλλωστε πολύ ανθρώπινα, αλλά, από την άλλη, έχουν κάτι πολύ μυστηριώδες. Ήθελα ένα όνομα που τα παιδιά θα λατρέψουν. Και ένα όνομα που θα μπορέσει να δημιουργήσει ένα όμορφο λογότυπο. Μια μέρα το βρήκα» λέει ο κ. Ντουραντέν.

Μεσημέρι Τρίτης και οι πελάτες του βιβλιοπωλείου διακόπτουν συχνά-πυκνά τη συνομιλία μας. Κάτοικοι της Κυψέλης, απλοί περαστικοί ή τουρίστες που έχουν αρχίζουν να εμφανίζονται όλο και περισσότερο στις συνοικίες γύρω από την Πατησίων, ήταν οι άνθρωποι που πέρασαν το κατώφλι του Μετεωρίτη. Η Κυψέλη ασκεί έλξη στον δημιουργό του συνοικιακού βιβλιοπωλείου.

«Σε περιτριγυρίζουν όλα αυτά τα φαντάσματα, όλη αυτή η νοσταλγία, και ξεκινάς να ανακαλύπτεις περισσότερα γι' αυτήν τη γειτονιά των πλουσίων και των διανοουμένων» αναφέρει ο κ. Ντουραντέν, που μαθαίνει όλο και περισσότερα για την ιστορία της περιοχής. «Στην Κυψέλη είσαι κοντά στο κέντρο, περπατάς δέκα λεπτά από την πλατεία και βρίσκεσαι στα Τουρκοβούνια, είναι κλειστή και ταυτόχρονα ανοιχτή, έρχονται άνθρωποι με παιδιά, έχεις καλή ποιότητα ζωής. Είναι πολύ σημαντικό για εμένα το ότι η Κυψέλη αποτελεί μια πολυπολιτισμική γειτονιά που τα πηγαίνει καλά» μας λέει, αναγνωρίζοντας πως η γειτονιά μετασχηματίζεται, διατηρώντας όμως επιφυλάξεις γι' αυτό.

«Ξέρω ότι το βιβλιοπωλείο μου είναι κομμάτι του gentrification, αλλά δεν το θεωρώ κακό να υπάρχει κάτι τέτοιο εδώ. Ένα βιβλιοπωλείο είναι τόσο σημαντικό όσο και οι κοινωνικές υπηρεσίες. Για μένα, το να έχεις βιβλιοπωλείο είναι κάτι παραπάνω από επιχείρηση. Είναι ένας τρόπος να ανοίγεις νέους δρόμους και να συναντιέσαι με νέους ανθρώπους. Αισθάνομαι πως γνωρίζω μερικούς ανθρώπους από τα βιβλία που αγοράζουν» υποστηρίζει, προσθέτοντας ότι η γειτονιά αποτελεί τον πυλώνα του βιβλιοπωλείου. «Ήταν πολύ σημαντικό για τον Μετεωρίτη να αποτελέσει το βιβλιοπωλείο της». Ο ίδιος, στην αρχή, είχε φόβους για το πώς θα τον υποδέχονταν οι κάτοικοι. «Αρκετοί ξένοι ζούνε στην Ελλάδα ως expats και δεν θέλουν να μάθουν περισσότερα για τη χώρα» μας λέει ο κ. Ντουραντέν, ο οποίος όμως δεν σχετίζεται με τα πράγματα με αυτόν τον τρόπο.

Οι «ευγενικοί και υποστηρικτικοί» κάτοικοι, όμως, αγκάλιασαν το βιβλιοπωλείο από την πρώτη ημέρα της λειτουργίας του. «Η γειτονιά κάνει το βιβλιοπωλείο. Εγώ τη συνδέω με τα βιβλία. Μου αρέσει αυτός ο ρόλος. Να είμαι ο βιβλιοπώλης της γειτονιάς. Τον βρίσκω ποιητικό» εξομολογείται.

Ο κ. Ντουραντέν, ωστόσο, δεν επαναπαύεται στο δυναμικό ξεκίνημα του Μετεωρίτη και ��ροσπαθεί να προσδιορίσει με ακρίβεια πώς πρέπει να είναι το ιδανικό βιβλιοπωλείο στην Αθήνα του 2020. Στον Μετεωρίτη βρίσκει κανείς παιδικά βιβλία και μερικά επιλεγμένα παιχνίδια, νέες κυκλοφορίες, καινούργια και μεταχειρισμένα βιβλία στα αγγλικά και στα γαλλικά και εκδόσεις μικρών εκδοτικών οίκων από την Ελλάδα και την Ευρώπη. «Αυτοί οι μικροί εκδοτικοί οίκοι είναι το παράθυρό μου στο Διάστημα» μας λέει, αναγνωρίζοντας όμως πως όλα τα παραπάνω δεν αρκούν.

«Πρέπει να μάθω πολλά ακόμα, αλλά τα σχέδιά μου είναι μεγάλα. Θέλω να αξιοποιήσω το υπόγειο που θα ονομαστεί "Ο Κρατήρας" ‒ σύντομα θα διοργανωθεί κάτι εκεί. Αργότερα θα ήθελα να εκδώσω και βιβλία» αναφέρει. «Θα ήθελα να έχουμε "φωνές" στο βιβλιοπωλείο. Η ιδέα είναι να υπάρξει ένα σημείο στην Κυψέλη για μια φωνή που θα διαβάζει κάτι. Δεν πιστεύω πως πρέπει να έχουμε συνέχεια κάποιον που να μας εξηγεί πώς να σκεφτούμε. Θα ήθελα να δοκιμάσω αναγνώσεις βιβλίων για μισή ώρα ή σαράντα λεπτά και η εκδήλωση να σταματάει εκεί». Τι θα ήθελε σε σχέση με τα βιβλία και τη γειτονιά; «Να ανοίξουν πέντε βιβλιοπωλεία στην Κυψέλη» λέει χωρίς δεύτερη σκέψη. «Αυτό θα με έκανε χαρούμενο».

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[loulouditouheimona]

Άνθισε το νυχτολούλουδό μου και μοσχοβολαει ο τόπος κι αυτή είναι η σημαντικότερη συνεισφορά μου στη γειτονιά..🥺✨❤️

[saintianthe]

GREEKBLR OC SEXYMAN BRACKET 2 ROUND 1 #1

Vilda belongs to @xazomara

Delteus belongs to @wingsofhcpe

PROPAGANDA UNDER THE CUT

VILDA

η Βιλντα (Vilda) ο πρώτος χαρακτήρας που έφτιαξα για ttrpg. Η Βιλντα είναι μια λεσβια κένταυρος με τραγικό παρελθόν, ξανθά μαλλιά, ξανθιά χαίτη και μυς. Το setting ήταν σκανδιναβικό με viking vibes και η Vilda είναι μια δρυιδισσα / σαμάνος / ιέρεια των πνευμάτων της φύσης. Μπορεί με την μαγεία της να επικοινωνήσει με τα πνεύματα της φύσης και να επιρρεασει το περιβάλλον. Είναι πολύ badass, righteous, determined και την αγαπώ όσο δεν έχω αγαπήσει κανέναν άλλο χαρακτήρα που έχω δημιουργήσει.

Λόγοι να ψηφίσεις τη Vilda : 1) badass butch λεσβια με τραγικό backstory που πήγε μέχρι τον κόσμο των νεκρών για να βρει τη γκόμενά της

2) κάνει τα πιο κουλ μαγικά γιατί δεν είναι χαρακτήρας dnd αλλά fate και το Fate είναι πιο cool από το dnd. Μια φορά υπήρχαν δύο χαρακτήρες που θελαν να κάνουν μια pvp μάχη και η Vilda επειδή σεβάστηκε την απόφαση του έχτισε με ένα ξόρκι ένα battle dome έτσι ώστε να μην τους διακόψει κανένας So they can duke it out

3) είναι fellow woodland creature (αυτό είναι inside joke του campaign που δεν θα πιάσει κανένας αλλά έπρεπε να το βάλω γιατί αλλιώς θα με έτρωγε)

DELTEUS DE VARLEY

Short info: πάλι dnd boy γιατί όλοι οι άλλοι male characters που έχω είναι wips ΑΛΛΑ και αυτός κ ο Mahal έχουν δικό τους στορυ χωριστο από dnd so. He's a half-elf warlock με patreon του την Αθάνατη Μητέρα (δική μου Eldritch deity που έχει "νικήσει το θάνατο" κ τον βοηθάει να κάνει το ίδιο)

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟΝ ΨΗΦΙΣΕΤΕ:

1. Twinky dilf. Τι άλλο λόγο χρειάζεστε δξδξδξδ

2. Είναι ο τύπος που όλοι στη γειτονιά λένε ότι είναι το πιο γλυκό κ αγγελικό πλάσμα, παίζει με τα παιδάκια στο δρομο, φροντίζει τα αδέσποτα, περνάει γιαγιουλες απέναντι στο δρόμο κλπ... άλλα στο υπόγειο του έχει ένα εργαστηρι νεκρομαντειας στο οποίο κάνει brutal πειράματα σε κοσμο με τη βοήθεια της patron του για να "νικήσουν τον θανατο".

3. Sickly Victorian skrunkly που βήχει αίμα διακριτικά στο δαντελένιο μαντήλι του~

4. Χορτοφάγος που δε θα κάνει ποτέ κακό σε ζώα κ παιδιά. Μόνο ενήλικες έχει το μενού μπεστιζ.

5. Παίζει βιολί.

6. Σκότωσε τους abusive γονείς του, το έκανε σε όλους να φανεί σαν τραγικό ατύχημα από το οποίο μόνο αυτός επιβίωσε, και κληρονόμησε την βίλα κ την επιχείρηση τους so now he's living his best life!

7. Τον κάνει haunt η actual θεά του θανάτου. Σεξι.

[aluminia]

Εσύ κουτσομπολιό έχεις να μας πεις?

Ουυυ πάντα, κάτσε να σκεφτώ.

Λοιπόν, στη περιοχή μου υπάρχει ένας πεζόδρομος. Δε περνάω από εκεί πολύ συχνά, η γειτονιά είναι ήσυχη και έχει μόνο σπίτια, δεν έχει κάτι να χαζέψεις. Τελευταία είναι και ένας περίεργος γέρος που κάθεται σε μια ταράτσα και σχολιάζει δυνατά τον κόσμο, είναι ενοχλητικό οπότε άλλος ένας λόγος να μη περνάω. Βέβαια το κάνει πολύ σπάνια οπότε δεν είναι μεγάλο θέμα.

Είναι όμως καλή διαδρομή για ποδήλατα και περπάτημα μιας και τα πεζοδρόμιά μας γενικά είναι χάλια, οπότε που και που κάνω μια επίσκεψη.

Στον πεζόδρομο αυτό είναι ένα μαγαζάκι. Κάτι σαν ψιλικατζίδικο, δε νομίζω να έχει ονομασία και οι πινακίδες που είχε έξω έχουν σκουριάσει και ξεβάψει με τα χρόνια. Αυτό το μαγαζάκι υπάρχει όσα χρόνια ζω εκεί, αλλά ποτέ δε του είχα δώσει σημασία. Αλλά δε μπορώ ποτέ να το θυμηθώ το μαγαζάκι ανοιχτό και με κόσμο. Πάντα ήταν σκοτεινό και παλιομένο.

Το θέμα είναι ότι καμία φορά η πόρτα είναι ανοιχτή. Από τους γυάλινους τοίχους πάντα μπορώ να δω το ίδιο άδειο ράφη με 1 μπουκάλι υγρού πιάτων, εδώ και τόσο καιρό το ίδιο 1 μπουκάλι υγρού πιάτων. Υπάρχουν και άλλα ελάχιστα ��ράγματα αλλά μόνο 2-3, τα ράφια είναι άδεια. Νομίζω στο βάθος υπάρχει και ένα κλειστό ψυγείο αναψυκτικών αλλά δεν είμαι σίγουρη.

Πίσω στη ανοιχτή πόρτα, περνώντας υπέθετα ότι το μαγαζί ήταν τελείως εγκαταλελειμμένο και ότι η πόρτα άνοιγε καμία φορά με τον αέρα. Τα φώτα μέσα ήταν κλειστά, δεν είχα λόγο να νομίζω ότι κάποιος την άνοιγε επίτηδες. Έλα όμως που μια μέρα βλέπω κάποιον μέσα να βηματίζει. Δε ξέρω αν ήταν κυρία ή κύριος αλλά κάποιος ήταν μέσα. Και μετά άρχισα να τον βλέπω πιο συχνά. Δε ξέρω αν πάντα ήταν εκεί και δε τον έβλεπα αλλά ξαφνικά υπήρχε άτομο μέσα στο μαγαζί. Πότε δεν έβλεπα κάποιον να μπαίνει ή να βγαίνει, αλλά ήταν μάλλον το ίδιο άτομο μέσα.

Το έχουμε συζήτηση και με την κολλητή μου αυτό γιατί και εκείνη το παρατήρησε μόλις το ανέφερα. Αλλά ναι, πολύ κριπι και κανείς δε ξέρει τι γίνεται εκεί μέσα ή σε ποιον ανοίκει ο χώρος. Η πρώτη μου θεωρία ήταν ότι είναι το παλιό μεγάλο του φίλου του παππού, του Γαριδάκια (έτσι τον λένε επειδή ήταν περιπτεράς) αλλά δε νομίζω ότι ισχύει τελικά. Ειλικρινά μακάρι να ήξερα, ίσως κάποτε να μπω μέσα και να μάθω.

Δε ξέρω αν μετράει για κουτσομπολιό αλλά ήθελα να το μοιραστώ με το tumblr. Ή δεύτερη θεωρία είναι ότι το μαγαζί είναι τρύπα σε δύο realities και είναι σε μια κατάσταση όπου και λειτουργεί και δε λειτουργεί. Το αγαπημένο μου κρακ theory.

[drunk-angel]

Σε έχω ξεπεράσει.

Μα κάτι στον καφέ μου χτες το πρωί, κάτι στη γλύκα που άφησε στα χείλη μου, μου θύμισε τα δικά σου.

Και κάτι στην πίκρα από το ουίσκι, μια γεύση που έχω συνδυάσει με δάκρυα.

Σε έχω ξεπεράσει.

Μα ακόμα όταν το λεωφορείο περνάει από την γειτονιά σου, σα να σε βλέπω φευγαλέα με την άκρη του ματιού μου.

Κι οι δυτικές συνοικίες έχουν συνέχεια έναν τρόπο να τρυπώνουν στο ραδιόφωνο μου.

Σε έχω ξεπεράσει.

Μα κάτι απόψε με πληγώνει. Και δεν ξέρω αν είναι η απουσία σου ή οι αναμνήσεις σου.

[daimewdis]

Γυναικοκτονία

Πριν την υποτίμηση, την απομακρύνει

απ’ τον περίγυρο και την απομονώνει.

Της επιβάλλ��ται, δεν έχει καμιά γνώμη

μετά το χτύπημα ζητάει συγνώμη.

Προσπαθεί να καλύψει τις ουλές της.

Προσποιούμενη πως θα κλείσουν οι πληγές της.

Τα μάτια της πρησμένα απ’ το κλάμα.

Κανείς να μην καταλάβει το δράμα.

Έρχεται σε σύγκρουση, ξανά και αμύνεται.

στα πατώματα με μώλωπες φθείρεται.

Επαναλαμβάνεται η συγνώμη του,

μα η απάθεια στο πρόσωπο της δεν κρύβεται.

Οι φωνές ακούγονται στη γειτονιά,

τα μάτια ανοιχτά και τα αυτιά σφραγίσανε.

Ξανά και ξανά τα ουρλιαχτά

πως θα βγει απ’ τον εφιάλτη που βίωνε;

Καταφέρνει να πάρει το 100, και της απαντάνε:

“Κάνε υπομονή ηρέμησε όλα λύνονται.”

Θέλει να φύγει, να ξεφύγει μα το σπίτι

που είχε ονειρευτεί έγινε φυλακή.

Μετά το πρώτο χαστούκι,

έρχεται ο ξυλοδαρμός και η υποταγή.

Την πιάνει βίαια απ’ το λαιμό

και της λέει μην βγάλεις κιχ.

Με τα ίδια χέρια που κάποτε της έδινε στοργή.

Βουίζει το κεφάλι της κοντεύει να εκραγεί.

Υπήρχαν σημάδια όμως τα αγνοούσε,

Πως μέχρι εκεί ήταν πως άλλο δεν θα τραβούσε.

Είχε γίνει μιά συνήθεια, κι όλο παρακαλούσε

να σταματήσει και πιο δυνατά την χτυπούσε.

Δίχως οίκτο, Με δολοφονικό ύφος.

Στα βήματα του, μαρμαρώνει,

αισθάνεται το ρίγος, και σφίξιμο στο στήθος.

Θολώνει, το χέρι ξανά υψώνει.

Οι κραυγές πιο δυνατές απ’ τις δυνάμεις

που της είχαν απομείνει.

Κάθε μέρα και πιο κοντά

η ανάσα της να σβήνει.

Μα αντοχές δεν είχαν μείνει.

αιμόφυρτη στο πάτωμα την ρίχνει.

Καταφέρνει να κάνει για ακόμα μια φορά κλήση…

Μα…

Ζω σε μιά κοινωνία που η αστυνομία δρα αφότου γίνει η γυναικοκτονία.

Πόση ειρωνεία; Πόση ειρωνεία;

Θα οδηγηθείς σε δολοφονία, διεκδικώντας την ελευθερία.

Καμιά "κακιά στιγμή" δεν ήρθε τυχαία στην πατριαρχία.

-Δαιμεώδης

[epestrefe]

Αθήνα,Πλάκα

Φωτο:Ελπίδα Κάνουρα

[clevervoidgladiator]

Ο κόσμος φαντάζει αλλιωτικος όταν πονάς

Μες τη καρδιά του χειμώνα, οι γκρίζες μέρες στην πρωτεύουσα μου πάνε γάντι

Όσο πιο κοντά βρίσκομαι στη γειτονιά σου, ο εσώτερος μου δαίμονας, μου σκαλίζει τις πληγές με το όνομα σου.

"Να αντικρίσω μια τελευταία φορά τα μάτια σου"

Ποτέ δεν είναι η τελευταία μέσα μου, ποτέ δεν μου αρκεί, στο τσιγάρο και στα μάτια σου.

είμαι εθισμένη.

[eptileeikala]

Από τον πρίγκιπα για τον πρίγκιπα των Εξαρχείων ! Αυτή η γειτονιά είναι αδύνατον να μην σημαδέψει κάποιον ,παντου χρώματα ,ελευθερία ,τραγούδια ,σκέψεις για ένα μέλλον και αγάπη πολύ αγάπη ! Ίσως ένα πρωί βρούμε τα πάντα εκεί μέσα στα στενά ,εκεί που γράψαμε μια όμορφη ιστορία .

Υγ. Θέλω να 'ρθείς και να μ' ανάψεις

το παραμύθι να μου πεις

σαν μάνα γη να μ' αγκαλιάσεις

σαν άσπρο φως να ξαναρθείς.

[fandomchaosposts]

Γεια👋 άσχετο αλλά νομίζω σε είδα στον υπνο μου

Νομίζω αρχικά μου έστειλε μήνυμα/ή με πήρε τηλέφωνο ο Σταύρος και μου είπε ότι είσαι στη γειτονιά μου(?)

Θυμάμαι ότι ήρθα και παίζαμε χιονοπολεμο αλλά και καλά δεν ξέραμε ότι είμαστε εμείς επδ γνωριζόμαστε μονο online(?)

Αλλά σε κάποια φάση νομίζω αναγνωριστικαμε και κάναμε fist pump (2-3 νμζ, παίζει να το κάναμε για να αναγνωρίστουμε) αλλά τα κάναμε στραβά και ήταν embarrassing

Και λέω α τι θα κάνει αυτή την awkward φάση λιγότερο awkward και απλά εκεί που κάναμε fist pump σου πιάνω το χερι (τύπου χειραψία νομίζω)

Το οποίο ήταν ακόμα πιο awkward αλλά νομίζω ο στόχος μου ήταν να το κάνω όσο πιο awkward γίνετε για να μην είναι awkward 👍

Νομίζω σε εκείνη τη φάση απλά κοιτούσες αλλού

Α και μετά νομίζω στο τέλος, εγώ πήγαινα σπίτι μου και ήθελες να μπεις μέσα για λίγο να πας τουαλέτα και ήμουν σε φαση χάχα όχι δεν σου ανοίγω την πόρτα (ενώ άνοιγα την πόρτα, το οποίο είναι το καθημερινό μου χιούμορ ειλικρινά να λέω όχι ενώ κάνω αυτό που θέλει ο άλλος αλλά ναι)

Και νομίζω κάπου εκεί τελειώνει 👍

*btw δεν ξερω πως είσαι irl κ νμζ στον ύπνο έμοιαζες με τ catboyjosten π ξέρω πως είναι λόγω τικτοκ αλλά ίσως να ήσασταν ένα άτομο δν ξρ😭

Λαικ στον ύπνο μου ήμουν σε φαση α ναι αυτός είναι ο Ethan 100% όταν ξύπνησα όμως ήμουν σε φαση wait

lmaoo κι εγώ σε είδα στον ύπνο μ 😂😂

μου είχες πει λέει σε κάποια φάση ότι σ' ένα ποστ της σχολής σ (;;) είχε σχολιάσει ένας καθηγητής σου που ήταν λέει από το ίδιο νησί με σένα κι εγώ είχα πάει να δω ποιο ήταν (ξεκινούσε από Υ λέει, εγώ προσωπικά δεν ξέρω κανένα αλλά δεν θυμάμαι πως πήγαινε μετά 😂) και μετά απλά τηλεμεταφερθηκα εκεί και νμζ ήσουν κι εσύ στο σπίτι και απλά είχες δύο μωβ 3DS τα οποία ανήκαν στο αγόρι μου και τα έψαχνε οπότε συνέδε��α το ένα και το έβαλα να παίξει Elden Ring 😂 και μετά ξύπνησα 😌😌

[mikrh-kallitexnhs6]

τσακίστε τους πια σε κάθε γειτονιά,

δεξιούς-αριστερούς.