#Έρωτες

[mple-selhnhh]

«Πως είναι δυνατόν να γουστάρεις τόσο πολύ έναν…;»

«Δε σε γουστάρω. Ερωτευμένη είμαι.»

«Ποια η διαφορά;»

«Τεράστια. Καταβάθος δεν εκτιμώ τίποτα απ’ όσα λες. Δεν τις καταλαβαίνω αυτές τις σχέσεις, δε με αφορούν. Όταν, όμως, είμαι μαζί σου περνάω τόσο όμορφα που τα ξεχνάω όλα. Και να σου πω και κάτι; Ίσως τελικά να κάνουμε καλό ο ένας στον άλλο.»

[Maestro - 2022]

[debbiesdiary]

Μιλάει εκείνος για έρωτα. 

Ο δειλός. 

Και βλασφημεί ολόκληρη την ύπαρξη του. 

[mercuriicultores]

Lucianus Samosatensis – Amores, 49

Δεῖ δὲ τῶν νέων ἐρᾶν ὡς Ἀλκιβιάδου Σωκράτης͵ ὃς ὑπὸ μιᾷ χλαμύδι πατρὸς ὕπνους ἐκοιμήθη. Καὶ ἔγωγε τὸ Καλλιμάχειον ἐπὶ τέλει τῶν λόγων ἥδιστα προσθείην ἂν ἅπασι κήρυγμα· Αἴθε γάρ͵ “ὦ κούροισιν ἐπ΄ ὄμματα λίχνα φέροντες͵ Ἐρχίος ὡς ὑμῖν ὥρισε παιδοφιλεῖν͵ ὧδε νέων ἐρόῳτε· πόλιν κ΄ εὔανδρον ἔχοιτε”.

Ταῦτ΄ εἰδότες͵ ὦ νεανίαι͵ σωφρόνως παισὶν ἀγαθοῖς πρόσιτε μηδὲ ὀλίγης τέρψεως εἵνεκεν τὴν μακρὰν ἐκχέοντες εὔνοιαν ἄχρι τῆς ἀκμῆς πλαστὰ τὰ τοῦ φιλεῖν πάθη προβάλλεσθε͵ τὸν δ΄ οὐράνιον Ἔρωτα προσκυνοῦντες εἰς γῆρας ἀπὸ παίδων βέβαια τηρεῖτε τὰ πάθη· τοῖς γὰρ οὕτω φιλοῦσιν ἥδιστος μὲν ὁ τοῦ ζῆν χρόνος οὐδεμιᾶς ἀπρεποῦς συνειδή σεως παροικούσης͵ ἀοίδιμοι δὲ μετὰ θάνατον εἰς πάντας ἐκφοιτῶσι κληδόνες. Εἰ δὲ δεῖ φιλοσόφων παισὶ πιστεύειν͵ αἰθὴρ μετὰ γῆν ἐκδέχεται τοὺς ταῦτα ζηλοῦντας· εἰς δὲ ἀμείνονα βί��ν ἀποθανόντες ἔχουσι τῆς ἀρετῆς γέρας τὸ ἄφθαρτον.

[LAT] Oportet autem amare iuvenes, ut Alcibiadem Socrates, qui sub eadem chlamyde, patris somnum dormivit. Atque ego Callimachius illiud ad omnes praeconium in fine orationis lubens posuerim: «Vos, o qui pueros oculo patrante voratis, / Erchius ut teneros iussit amare mares, / Sic pueros petitote; virisque implebistis urbem.» Haec cum sciatis, iuvenes, modeste ad bonos pueros accedite, neque parvae voluptatis causa longam benevolentiam effundentes, usque ad maturam aetatem, fictos amoris affectus obtentui libidinis habete. Sed, caelesti illo invocato Amore, in senectutem a pueris inde stabiles servate affectus. Qui enim ita amant, illis suavissimum vivendi tempus, turpi nulla conscientia in animo habitante; nobilis autem post mortem ad omnes fama exit. Si vero fides habenda philosophorum filiis, aether post terram excipit hos, qui his rebus studuerunt; atque, ad vitam meliorem mortui, praemium virtutis habent immortalitatem.

[HIS] Pues debemos amar a los jóvenes como Alcibíades fue amado por Sócrates, quien durmió junto a él como un padre yace bajo la manta con su hijo. Y por mi parte no puedo terminar más dulcemente este discurso que con aquella hermosa sentencia de Calímaco: «Cuidad, los que ponéis ávidos ojos en los jóvenes, de confinar el amor por los jóvenes (παιδοφιλεῖν) como Erchío lo manda: para que la ciudad tenga ciudadanos virtuosos.» Sabiendo esto, oh joven, aproxímate prudentemente a los chicos nobles, y por un breve placer no desperdicies un afecto duradero, desplegando con cuidado los sentimientos amorosos, y reverenciando a Eros celestial desde la niñez hasta la vejez; mantén así firmes los afectos amorosos, porque los que así aman, más dulce pasan el tiempo de su vida sin ningún reproche de deshonra, y, tras su muerte, sus almas emiten himnos eternos. Si se ha de confiar en los siervos de la filosofía, el éter aguarda más allá de la tierra a quienes aspiran a estas cosas, y después de la muerte tienen el premio de su virtud: la inmortalidad.

[ANG] [...] Would that you, who cast lewd eyes upon boys, might make love to the young in the manner ordained by Erchios: you would have a city of noble men. [...]

[itsdecemberunderground]

Όχι πια έρωτες, γιατί εσύ το ζήτησες

[athhenaa]

όχι πια έρωτες, δε σ’ αγαπάω πια και δεν ξυπνάω μέσα στον ύπνο μου για σένα

όχι πια έρωτες, δεν ανυπομονώ πια να σε δω και δίπλα σου να κοιμηθώ

όχι πια δάκρυα, δε ζηλεύω πια, και δε θολώνω τα γυαλιά μου πια για σένα

όχι πια θάνατοι, όχι πια διάβασμα με ηρεμιστικά

όχι πια ύπνοι με τηλέφωνα ανοιχτά

όχι μια πρόστυχα μηνύματα, όχι πια γέλια και παιχνίδια όταν είμαστε μαζί

όχι πια μέλισσες το βράδυ, όχι γατάκια το πρωί

όχι πια έρωτες, δε ξαναλέω πια πως συνέχεια σε σκέφτομαι

δε ξαναλέω πια το σ’ αγαπώ

όχι πια έρωτες, γιατί εσύ το ζήτησες

και δε μπορώ παρα να το δεχτώ

όχι πια όνειρα, όχι πια όνειρα πως κάποτε θα ζήσουμε μαζί

εσύ δεν είσαι πια εδώ, κι εγώ ποτέ δε θα ‘μαι εκεί

Όχι Πια Έρωτες, Κόρε. Ύδρο.

[inadequate--feelings]

Όχι πια έρωτες

Δεν ξαναλέω πια

πως συνέχεια σε σκέφτομαι

Δεν ξαναλέω πια “θα σ’αγαπώ”

εσύ δεν είσαι πια εδώ

και εγώ ποτέ δεν θα ‘μαι εκεί

[thewomengr]

Και πώς γίνεται αλήθεια, τους πιο φτηνούς έρωτες να τους πληρώνουμε πάντα ακριβά;

[Γράφει η Κική Γιοβανοπούλου] Κι ανοίγεις άνευ όρων όλα τα χαρτιά της ψυχής σου. Και το άλλοτε συγκροτημένο μυαλό σου, παραδίνεται ολοσχερώς. Και κάπου εκεί ξεκινάει η καταστροφή... Γιατί αυτή είναι η στιγμή που πέφτουν οι μάσκες, εκείνη ακριβώς τη στιγμή που έχεις αφεθεί, είναι η στιγμή που τα χαμόγελα, τα φιλιά και οι όρκοι, θα γίνουν μαχαίρια και θα καρφωθούν στην πλάτη σου...

Κι εκεί που όλα μοιάζουν ήρεμα και τακτοποιημένα, μπαίνει στη ζωή σου ένας άνθρωπος, που στα μάτια σου δεν μοιάζει με τους άλλους. Σε μια στιγμή θαρρείς, καταφέρνει να ξεκλειδώσει ανέγγιχτα για καιρό κομμάτια της καρδιάς σου, καταφέρνει να τρυπώσει στις πιο βαθιές κι ανομολόγητες σκέψεις κι επιθυμίες σου.Κι αναστατώνει το είναι σου, την ύπαρξή σου ολόκληρη. Και κάνεις όλα τα “εγώ ποτέ” σου, γιατί…

[hansslut]

living this song is okay but LIVING it is insane.

[thoughtfullyblogger]

Αστροπροβλέψεις: Ο ελπιδοφόρος ερχομός του 2024

Τι περιμένουμε τη νέα χρονιά σε Ελλάδα και κόσμο αλλά και τι πρέπει να προσέξουμε για να μη βρεθούμε προ δυσάρεστων εκπλήξεων! Η Νέα Χρονιά ξεκινάει με τον ανάδρομο Ερμή να κάνει ποδαρικό την 1η ημέρα του Ιανουαρίου. Μπαίνουμε λοιπόν σε μια χρονιά πολύ διαφορετική από όλες τις προηγούμενες. Ο πλανήτης Γη θα δεχτεί πολλές μεταρρυθμίσεις πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές, θρησκευτικές,…

[otan-o-erws-synanthse-to-xaos]

Ό,τι αρχίζει, θα τελειώσει.

Ό,τι δεν αρχίζει, δεν θα τελειώσει ποτέ.

Έρωτας δεν είναι μόνο ό,τι εκπληρώθηκε· είναι και ό,τι πόθησες.

Ίσως για αυτό μας τρώνε για πάντα οι ανεκπλήρωτοι Έρωτες.

Δεν πεθαίνουν γιατί δεν κατάφεραν να γεννηθούν.

- Κ. Π. Καβάφης

[apopsyxhs]

Εγώ δεν κάνω για έρωτες

[omnis888]

Άνθρωποι ;

Θα ακουστεί χαζό

αλλά

μπαίνω έδω μέσα ,

γιατί είναι η τελευταία εφαρμογή ,

που μου θυμίζει ότι είμαστε άνθρωποι.

Ότι ερωτευόμαστε.

Ότι ποναμε.

Ότι δεν ξέρουμε που πάνε.

Γεμίσαμε όμορφες εικόνες χωρίς συναισθήματα ,

και η τελευταία μου ελπίδα κοιμάται σε χαζά ποιήματα.

Ελπίζω όταν ξυπνήσουμε να μην είναι αργά.

Να μην καταλάβουμε ότι έχουμε γίνει τα κινητά που κουβαλάμε.

Ότι τους μεγάλους έρωτες πρέπει να τους ζουμε,

και οχι να τους θαυμάζουμε σε ταινίες στο νετφλιξ.

Θέλω να ξανά δω ανθρώπους να μπερδεύονται ,

να μην ξέρουν πως να αντιδράσουν,

να κολλάνε στον έρωτα

και να χτυπιούνται με μανία.

Να κλαίνε για μαλακιες που αύριο θα ξεχάσουνε.

Θέλω να ξανά δω ανθρώπους να νιώθουν.

Θέλω να νιώσω.

Θέλω να ξανά δω ανθρώπους.

- Omnis

[xamogela-moy]

Φεύγοντας είπες:

«Με έκανες ευτυχισμένο. Αλλά τόσο αντέξαμε. Τόσο μπορέσαμε»

Γιατί για σένα οι έρωτες έχουν ημερομηνία λήξης…

[sweetbutphychx]

Εχθές έφτασα στην δουλειά μου λίγο νωρίτερα οπότε αποφάσισα να κάτσω σε κάποιο παγκάκι να ακούσω μουσική. Απέναντι στο πάρκινγκ ένα σταματημένο αυτοκίνητο και η πόρτα ανοιχτή. Μια κυρία γύρω στα 65-70 με κοιτούσε. Υπέθεσα ότι κάποιον περίμενε. Μετά από λίγη ώρα αποφασίζει να ανοίξει την πόρτα και να κατευθυνθεί προς το μέρος μου.

"Μπορώ να κάτσω εδώ κοπέλα μου; Περιμένω την κόρη μου που είναι μέσα εγώ βαρέθηκα" Μου λέει

"Φυσικά" της απαντάω.

Κάθεται και κοιτάει μπροστά. Νόμιζα πως δεν θα μιλήσει καθόλου καθώς έβλεπε ότι φοράω ακουστικά.

"Ο κόσμος άλλαξε. Και εσείς αλλάξατε. Εμείς δεν ήμασταν έτσι"

Βγάζω τα ακουστικά και την κοιτάω με απορία περιμένοντας να δω τι άλλο έχει να πει. Δεν συνέχισε την κουβέντα όμως. Μου είπε πόσο της άρεσαν κάποια πράγματα που βρήκε στο μαγαζί που δουλεύω. Μου είπε μπράβο που δουλεύω για να στηρίζω εμένα και να μην βασίζομαι στους γονείς μου. Μετά από αυτό το θέμα ξαφνικά σιωπή.

"Εσύ έχεις κανένα καλό παιδί;"

"Όχι" της απαντάω...

"Είσαι πολύ όμορφη γιατί έτσι;" Με ρώτησε

"Δεν έτυχε να είναι κανένα παιδί καλό όπως είπατε και εσείς. Σπουδάζω ακόμα ίσως είναι νωρίς. Όλα στη ώρα τους"

"Μην μείνεις μόνη σου κορίτσι μου η μοναξιά δεν είναι ωραία. Οι άντρες άλλαξαν τώρα. Κάποιος όμως θα είναι καλός θα δεις. Ψαξτον και θα τον βρεις. Στην εποχή μας δεν υπήρχαν οι έρωτες. Ήταν αθώα τα πράγματα. Φιλιά αγκαλιές. Μέχρι εκεί. Τώρα όλοι σκέφτονται τους έρωτες. Να προσέχεις τι δίνεις και σε ποιον. Όχι για να μην σου πουν κάτι. Αλλά γιατί δεν το αξίζουν. Θυμά��αι εγώ ήμουν κάπου στα 16-17 έβγαινα με έναν άνθρωπο έναν χρόνο. Ήρθε με ζήτησε γιατί του είχα πει ότι έχω ένα σπίτι. Με έδωσε ο πατέρας μου. Αλλά ο ίδιος ήρθε και μου ζήτησε να πουλήσω το σπίτι μου. Το σπιτάκι μου. Του είπα να φύγει. Μετά γνώρισα έναν άνθρωπο βγαίναμε πολύ λίγο καιρό. Μια μέρα μόλις το άφησα δεν πρόλαβα να πάω σπίτι, ήταν εκεί... Με ζήτησε και εγώ η πονηρή γύρισα και του είπα ότι δεν έχω προίκα ούτε λεφτά ούτε σπίτι. Η απάντηση του ήταν ότι με θέλει επειδή με αγαπάει. Όλα τα άλλα θα τα βρούμε. Θα τα φτιάξουμε. Του είπα ότι και εγώ τον θέλω. Ε και τον πήρα αυτόν τον άνθρωπο. Μείναμε μαζί χρόνια. Ζήσαμε στιγμές, αγαπηθήκαμε, πήγαμε ταξίδια, κάναμε τα παιδιά μας. Ωραία χρόνια. Τώρα έχω 22 χρόνια που τον έχω χάσει. Αλλά ακόμα εκείνα τα χρόνια παραμείνουν τα πιο όμορφα της ζωής μου. Τα σκέφτομαι συνέχεια. Πλέον δεν μπορώ να κάτσω μόνη μου. Μένω στη κόρη μου. Πάω στο σπίτι να καθαρίσω μια φορά την εβδομάδα. Πόσο να κάτσει ένας άνθρωπος στα 100 τμ μόνος του;"

Κοίταγε το κενό και που και πού έριχνε μια ματιά και σε μένα. Τα μάτια της βουρκωμένα. Λες και ήθελε να τα πει καιρό και κανένας να μην την άκουγε.

"Ακόμα μιλάτε με πολλή αγάπη με αυτόν τον άνθρωπο..." Της λέω η ανόητη λες και δεν το ήξερε...

"Τον αγαπάω και ας πέρασαν τόσα χρόνια. Δεν ξεχνιούνται. Μακάρι όλοι να ζήσουν κάτι τέτοιο"

Φαινόταν δεν ήθελε να μιλήσει πολύ για τα άσχημα που έζησε όπως η απώλεια... Δεν την διέκοψα ποτέ και συνέχισε..

"Τώρα οι άνδρες θέλουν το κομπλιμέντο τους. Πες του ότι είναι όμορφος αν στα μάτια σου είναι όμορφος. Μην του μαγειρεύεις δεν χρειάζεται. Δουλεύεις και εσύ. Σιδερωσε του μια μέρα, φτιαξτου το πρωινό του. Δώσε μια και θα σου γυρίσει 10 αν σε αγαπάει αληθινά. Δεν είναι νωρίς. Εγώ παντρεύτηκα πριν τα 18. Και όχι επειδή ήταν άλλες οι απόψεις αλλά ψάχναμε το αληθινό, δεν αλλάζαμε 10 ανθρώπους το μήνα. Όλοι θα βρουν τον άνθρωπο τους. Έτσι λέω και στις εγγονές μου. Ότι ηλικία και να είστε αν βρείτε αυτόν τον άνθρωπο κρατήστε τον. Εσείς οι γυναίκες πλέον κάνατε τα διπλάσια από ότι κάναμε εμείς. Οι άντρες χειροτερεύουν. Δεν προσέχουν τον εαυτό τους, δεν ψάχνουν κάτι να κρατήσει, ��λλά έρωτες της μια βραδιάς. Κάπου θα ��άνε και αυτοί στο τέλος."

Δεν ήξερα τι να της απαντήσω, μέχρι να σκεφτώ κάτι συνέχιζε.

"Έχασα πολλούς ανθρώπους, κέρδισα άλλους τόσους. Έτσι είναι η ζωή. Έχασα τον άντρα μου, τον γιο μου, γονείς, θείους. Ποτέ δεν το ξεπέρασα. Μην με βλέπεις έτσι. Που δεν το δείχνω. Δεν τους ξεπερναμε ποτέ τους ανθρώπους που πέρασαν από την ζωή μας. Η ζωή συνεχίζεται όμως. Κοίτα να βρεις έναν άνθρωπο να μην την περάσεις μόνη την ζωή."

Της απαντάω ένα "δίκιο έχετε. Λυπάμαι..." προσπαθώντας να καταλάβω τι είπε. Πώς γίνεται ένας άγνωστος άνθρωπος να σου πει όλη του την ζωή μέσα σε 10 λεπτά; Και να σου μάθει και άλλα τόσα...

"Όμορφη είσαι γλυκιά με τους τρόπους σου ευγενική χαμογελαστή μια χαρά μπορείς να βρεις. Να κοιτάξεις να σε αγαπάει να σε έχει στα ώπα ώπα. Πες του ένα κομπλιμέντο τους αρέσουν αυτά."

"Τέτοια πείτε μου και θα τα πιστέψω" της απάντησα χαμογελώντας

"Να τα πιστέψεις. Τι καλύτερο έχουν οι άλλες; Μην ακούς κανέναν. Όλοι θα βρούμε τον άνθρωπο τους"

Κοιτάω την ώρα και χωρίς να το καταλάβω πέρασε η ώρα και έπρεπε να πάω για δουλειά.

Της είπα αντίο και μου είπε που μένει

"Άμα με δεις στον δρόμο ή κάπου έλα μίλα μου"

"Θα έρθω" της λέω έτοιμη να βάλω τα κλάματα

"Να προσέχεις" μου είπε

" Δεν θα σας ξεχάσω ποτέ ούτε ότι είπαμε... σας ευχαριστώ"

Έφυγα με ένα χαμόγελο όμως μέσα μου η καρδιά μου πήγε να σπάσει. Μη κατανοώντας εκείνη την ώρα πόσο χρειαζόμουν αυτήν την κουβέντα. Δεν ήξερα σε τι βαθμό έπρεπε να τα επεξεργαστώ όλα αυτά... Σαν σημάδι; Σαν μάθημα; Σαν προειδοποίηση; Το σίγουρο είναι ότι δεν θα την ξεχάσω ποτέ...

[lodeur-de-la-pluie]

Όλα τ’ αστέρια τ’ ουρανού Είν’ έρωτες χαμένοι Λάμπουν και μας θυμίζουνε Απ’ όλα όσα μας πονούν Στο τέλος τι απομένει

Γι’ αυτό αξίζει να ορμάς Στις μάχες να σφαδάζεις ώσπου να `ρθεί η γλυκιά στιγμή Τ’ άστρο που άναψες εσύ Γαλήνιος να κοιτάζεις

—Γιάννης Αγγελάκας, "Όλα τα αστέρια του ουρανού"

[aidhmwn-sigh]

Δεν υπάρχουν ιδανικά πλασμένα για τον κόσμο μου.

Μαρεσει να αράζω σε μια ταράτσα με θέα όλη την Αθήνα.

Μια πιτσα, δυο μπυρες και τα φώτα απο καθε γωνία της πόλης να φωτίζουν την βραδιά.

Συζητήσεις για όλα τα φασματα της ζωής.

Όχι απλά μια καυλαντα.

Συζητήσεις ακόμα και για λεπτομέρειες που δεν μπορείς να φανταστείς την ώρα που ξεκινάς κατι τέτοιο.

Δυο χέρια να μου χαϊδεύουν τα μαλλιά όσο είμαι ξαπλωμένη στα πόδια του ανθρώπου που επιλέγω να ζησω κατι τέτοιο.

Να μιλάω για πράγματα που δεν ακούει κανείς, για όσα αγαπάω, για όσα με θυμώνουν, για όσα με πληγώνουν, να μην μιλάμε για δουλειά.

Να μιλάμε για την ζωή, για τους ανθρώπους, για τους έρωτες, τις φιλίες.

Και να γελάμε.. να γελάμε πολύ.

Και να κλαίμε και να κλαίμε ακόμα περισσότερο.

Και έπειτα να παίρνουμε τις κιθάρες μας και να γράφουμε στιχάκια που θα μείνουν εκεί, σε εκείνη την ταράτσα χαραγμένα.

Θέλω μονάχα τέτοιες στιγμές και ξέρω εγώ να ζησω!