#γρεες

[omnis888]

Άνθρωποι ;

Θα ακουστεί χαζό

αλλά

μπαίνω έδω μέσα ,

γιατί είναι η τελευταία εφαρμογή ,

που μου θυμίζει ότι είμαστε άνθρωποι.

Ότι ερωτευόμαστε.

Ότι ποναμε.

Ότι δεν ξέρουμε που πάνε.

Γεμίσαμε όμορφες εικόνες χωρίς συναισθήματα ,

και η τελευταία μου ελπίδα κοιμάται σε χαζά ποιήματα.

Ελπίζω όταν ξυπνήσουμε να μην είναι αργά.

Να μην καταλάβουμε ότι έχουμε γίνει τα κινητά που κουβαλάμε.

Ότι τους μεγάλους έρωτες πρέπει να τους ζουμε,

και οχι να τους θαυμάζουμε σε ταινίες στο νετφλιξ.

Θέλω να ξανά δω ανθρώπους να μπερδεύονται ,

να μην ξέρουν πως να αντιδράσουν,

να κολλάνε στον έρωτα

και να χτυπιούνται με μανία.

Να κλαίνε για μαλακιες που αύριο θα ξεχάσουνε.

Θέλω να ξανά δω ανθρώπους να νιώθουν.

Θέλω να νιώσω.

Θέλω να ξανά δω ανθρώπους.

- Omnis

[hmia-stoekatommyrio]

2019

Περίεργη, αλλά μαγευτική χρόνια. Κέρδισες εμπειρίες, γνώρισες, άφησες ή έχασες ανθρώπους.. Τι να πει κανείς; Μαθήματα ζωής που θα μείνουν για πάντα χαραγμένα στη μνήμη σου. Άλλος ένας χρόνος θα προστεθεί στην πλάτη σου. Ξέρεις ότι ο χρόνος είναι ο μόνος που κυλάει ανεπιστρεπτί, φρόντισε λοιπόν να αξιοποιήσεις κι αυτή τη χρονιά με τον καλύτερο τρόπο. Να βάλεις τα δυνατά σου, να ζήσεις νέες εμπειρίες, να κάνεις νέες παρέες, να γνωρίσεις τους ήδη φίλους σου ακόμα καλύτερα, να μοιραστείς τις αναμνήσεις με τα άτομα που θα επιλέξεις εσύ. 2019 ευχαριστώ, 2020 είμαι έτοιμη. Καλή χρονιά με υγεία και ευτυχία σε όλους!

(κι όλα τ'άλλα θα έρθουν)

[fitilies]

Κάποια στιγμή πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι κάποιοι άνθρωποι μπορούν να μείνουν στην καρδιά σου αλλά όχι στην ζωή σου.

[maniamch]

εκείνο το σφίξιμο στο στομάχι όταν περιμένεις να σου απαντήσει στο μήνυμα.... 

[panta-gelastoi-kai-gelasmenoi]

《2.5.2017》

Ειναι Τριτη.

Απέναντι μου εγώ Μια μορφή ξεθωριασμενη απ τον φόβο Τρόμος, σιωπή και επανάληψη Καθρέφτη καθρεφτάκι μου ποια είναι η πιο άσχημη που έχεις δει; Η ψυχή σου μου απαντάει Και γω τον θρυμματιζω σχεδόν εμμονικα Τα γυαλιά τα πατάω, τα λιώνω και γελάω πάνω απ τα κομμάτια Τα χώνω στις παλάμες μου σφιχτά λες και ήτανε συναίσθημα, μη φύγει και το χάσω Αιμορραγω από υπερβολική δόση αγάπης Και τα σφηνωνω στην ψυχή μου Μήπως και μέσα τους πνιγει η ασχήμια που με κατάντησε γονατισμενη στο ραγισμένο είδωλο μου.

[eisai-perhfanos-gia-mena]

#ψυχόδραμα07 #γρεεκ #γρεεκραπκουοτς #χιπχοπ #ραπ #γρεες

[dejavu-07]

Νατάσσα Μποφίλιου, Παλαιά Σφαγεία Πατρών, {5~ξημερώματα 6~ Σεπτεμβρίου 2016}

[unattire]

Δεν θέλω να τα παρατήσω, δεν θέλω να μπορείς να με αποκαλέσεις "χαμένη" αλλά κουράστηκα να ρίχνω όλο το φταίξιμο πάνω μου. Όσο και αν σε αγαπάω, έχω κουραστεί να πιστεύω ότι μετά απο την μαλακία που έκανα φταίω για όλα παρ'ότι και εσύ μου έχεις φερθεί με πολύ άσχημο τρόπο αρκετές φορές. Σ'αγαπάω αλλά χρειάζομαι χρόνο και όρια.

Ένα μήνυμα που δεν πρόκειται ποτέ να στείλω.

[mypublicdiarydailyandanonymous]

17.08.2014 (2)

Λέει με θέλει πίσω, λέει με έχει ερωτευτεί. Που έμπλεξα Θεέ μου? Εγώ ήθελα να περάσουμε καλά, ήθελα να έχουμε ένα καλοκαίρι δικό μας. Αισθανόμουν πως μαζί είχαμε την αιωνιότητα. Δεν αγαπιόμασταν, αλλά μαζί ήμασταν φοβεροί. Φασωνόμασταν και περνούσαμε την μέρα μας χωρίς να κάνουμε τίποτα, τρώγαμε και πίναμε, μιλάγαμε, γελάγαμε, μα ποτέ δεν είχαμε σκοπό να ερωτευτούμε. 

"Τέλος." του είπα "Είμαι τρίτη λυκείου φέτος, θέλω να μπω στο πανεπιστήμιο θέλω να χωρίσουμε, να διαβάσω."

Και χωρίσαμε. Μα δεν μπορεί ένας άνθρωπος να επιμένει πως ήμαστε ερωτευμένοι όταν δεν ήμαστε, να λεει "είσαι το κορίτσι μου, ήμαστε μαζί" ξανά και ξανά όταν του λέω πως δεν ήμαστε, πως χωρίσαμε. Να επιμένει, να με φιλάει, να με αγγαλιάζει, να μην με αφήνει. Δεν μπορώ να νιώσω τίποτα. Τίποτα. 

[omnis888]

Για έξυπνο παιδί ,

πολλές χαζές αποφάσεις παίρνω.

Αλλά πολλές.

[omnis888]

Η αγάπη δεν πρέπει να πονάει.

~ Ξανά διάβασε το ~

[omnis888]

Σκέψου να ξαπλωνεις στον ώμο μου ,

μέσα σε ένα αεροπλάνο,

κάπου για το τρίτο μας ταξίδι.

Και σκέψου να μην με παίρνει ο ύπνος ,

απο την σκεψη αν ο ερωτας,

που με κρατάει ξύπνιο,

είναι αληθινός

ή όπου να ναι θα ξυπνήσω.

Σκέψου κάποια στιγμή να αγαπήσω τόσο έντονα , που δεν θα ξεχωρίζω την πραγματικότητα.

- Omnis

[omnis888]

Προσπαθούμε με μανία να εξηγήσουμε τον έρωτα.

Γιατί πονάει ;

Γιατί είναι παντού ;

Γιατί δεν φευγει ποτε από το κεφάλι μας;

Η ματαιοδοξία του ανθρώπου να εξηγήσει τα πάντα.

Όσο μεγάλο δώρο είναι ότι αυτή την στιγμή αναπνέουμε και ζουμε , τόσο μεγάλο δώρο είναι και ο έρωτας.

Γιατί όπως η ζωή ,

έτσι και ο έρωτας,

κάποιες φορές πονάει.

- Omnis

[omnis888]

Πατε σε ψυχολόγο.

Πάρτε τα βουνά.

Κάντε διαλογισμό .

Ρίχτε τα ταρό , δεν ξέρω.

Just do it

[omnis888]

Το ορκίζομαι πως μετά τον covid το iq όλων έχει πέσει δέκα μονάδες.

Και μερικοί αλήθεια δεν είχατε και περιθώρια.

[omnis888]

«Πάμε και όπου βγει»

Αν δεν το ξέρατε , έχω κάτι να μοιραστώ.

Ήμουν και εγώ στο τραίνο.

Ήμουν εκεί την ώρα που τα κορίτσια στο δεύτερο βαγόνι είχαν απλώσει το τιτσου στο τραπέζι

και μοιράζανε την τράπουλα.

Ήμουν στο παράθυρο την ώρα που ο πεντάχρονος φίλος μου κοίταγε τα δέντρα

και προσπαθούσε να μετρήσει από ποσα σπιτάκια θα περάσουμε.

Ήμουν δίπλα στον πιτσιρικα με τα ακουστικά ,

που έτρωγε τ�� τελευταίο του χαρτζιλίκι στα φρούτα,

μπας και βγάλει την κοπέλα κάπου καλύτερα τώρα που γυρνάει.

Είδα παρέα με την κοπέλα στο τρίτο βαγόνι ,

όσο από την ταινία προλάβαμε.

Ίσως καλύτερα που δεν τελείωσε η ταινία,

το τέλος ήταν στενάχωρο πολύ.

Ήμουν πίσω από τον οδηγό ,

την ώρα που μιλούσε με την γυναίκα του και της έλεγε πως σε ένα διωρακι φτάνει.

Ήμουν ανάμεσα στα καθίσματα.

Άκουσα τα γέλια , τα κουτσομπολιά.

Ήμουν πίσω από τις οθόνες στα τελευταία τους μηνύματα.

Ήμουν εκεί και μετά.

Όταν μας βάλανε σε μαύρες σακούλες και μας γυρίσανε στην Θεσσαλονίκη για αναγνώριση.

Μα εμείς εκεί πηγαίναμε έτσι και αλλιώς,

σωστά ;

Δεν χάρηκε κανεις που μας είδε αυτή την φορά.

Δεν υπήρξαν γέλια ,

ούτε φασαρίες.

Δεν είδα αγκαλιές στον σταθμό.

Είδα μόνο φάρους.

Πολλούς φάρους.

Πολλές σειρήνες.

Ο κόσμος κλαιει και φωνάζει.

//

Και ο καιρός πέρασε.

Και μας βάλανε καρτελάκια με τιμή.

Μα δεν πειράζει σωστά ;

Πάμε και όπου βγει.

Μα τι να κάνουν και αυτοί.

Αχ πατρίδα μου ,

πάλι σταθηκες μικρή.

Και τώρα που το ξανά σκέφτομαι,

είδα και εσένα στο τραινο.

Σε είδα στην γωνία ,

μέσα στην φωτιά ,

να μας κοιτάς ,

χωρίς να καίγεσαι.

Και να ουρλιάζεις ,

χωρίς να ακούγεσαι.

Πόνεσες μόνη σου.

Και αν θυμηθείτε λίγο πιο καλα.

Ήσασταν και εσείς στο βαγόνι.

Καθίσατε όλοι δίπλα μου.

Ήσασταν φοιτητές ,

μεσήλικες ,

παππούδες,

και τα εγγόνια.

Ήσασταν εγώ,

τα παιδιά σας

και τα αδέρφια σας.

Μόνο οι μανάδες λείπανε.

Οι μάνες πάντα θα περιμένουν στον σταθμό.

Μα τώρα που το σκέφτομαι ,

οχι ,

εγώ δεν μπήκα στο βαγόνι.

Με πήρε ο ύπνος στον καναπέ ,

ή είχα παει για ποτό.

Μπορεί ακόμα και μα μουν σινεμά με την παρέα μου.

Ή να πίναμε μπυρες σε κάποια ταράτσα.

Αλλα αχ εαυτέ μου,

μια χάρη σου ζητω.

Για κάθε εγώ και για κάθε εσυ ,

που από τύχη περπατάει,

ας μην ξανά σπαταλήσουμε ούτε ένα λεπτό.

Ας μην ξεχάσουμε το τραινο.

Ας μας θυμίζει πάντα το κλισέ ,

πως η ζωή είναι μικρή.

Και πως πάντα θα ��πάρχει κάποιος

που για μας θα αποφασίσει και θα πει

«Πάμε και όπου βγει».

Για αυτό ,

για κάθε έναν τέτοιον εκεί έξω ,

θα είμαστε απέναντι εμείς.

Και δεν θα απαντήσουμε με βία.

Γιατί αυτό θέλετε , αυτό ζητάτε.

Η δικια μας βία , θα είναι απλή.

Θα βρούμε μέσα στην μιζέρια σας τον τρόπο ,

να παλέψουμε για μια χαρούμενη ζωή.

Και από εδώ και στο εξής ,

ας το σκεφτεί πολύ

πριν κάποιος ξανά πει

ΠΑΜΕ ΚΑΙ ΟΠΟΥ ΒΓΕΙ.

-Omnis