#Żuraw i czapla

[rwpohl]

die goldene pest, john brahm 1954

[yukinojou]

@brilliantyears replied to your post “Filed under: yes, Japan really looks like that. ...”:

Love the pics but isn't that crane just a grey heron? 😅

​See, my English is generally decent, but it's my second language and while I learned a lot of my history and linguistics and discourse in English, I learned my (very thorough) biology and botanics and bits of medicine in Polish. The way my English education went, they assumed that we'd never need the more complex distinctions and every big wading bird was called a crane. I'd never mix a żuraw with a czapla, but damn if I can tell which is which in English. Just... my brain doesn't work that way.

(My botany is Even Worse. I'm a competent amateur herbalist in Polish but you can't tell because English plant names just don't stick and every time I need to look it up that yarrow is krwawnik and mugwort is bylica and the freaking English have three different common names for a tree that's just a topola to me, how the fsck am I supposed to tell if it's an aspen or cottonwood or poplar? Don't get me started on mushrooms, I can tell apart dozens in Polish and know maybe three English names.)

[1234567ttttttttttt]

Żuraw i Czapla film pl.

[chropowaty]

Masz takie ładne dłonie Powiedz, gdzie mieszkasz Pytanie. Odpowiedź. Ucieczka. Dlaczego uciekasz? I tak Cię dogonię Dlaczego odwlekasz początek i koniec? Uciekasz najmilsza, przez wiatry i trawy A ja Cię dogonię - zdyszany, ciekawy. Dlaczego uciekasz, na wietrze, na wietrze Twój kształt przyobleka gorące powietrze. Dlaczego uciekasz, zmęczona, zgoniona Twój świat i mój świat jest w moich ramionach Popatrz jak rzeka płonie Chodźmy do domu bo zmierzcha Popatrz na rzekę - płonie Pójdę do domu, bo zmierzcha. I tak nie odpowiesz. Pytanie. Odpowiedź. Ucieczka.

Żuraw i Czapla (1985-1988)

[aprfx]

Żuraw i czapla

[magdalenabo]

“Żuraw i czapla”. Piosenka Michała Bajora - mój cover  :)

[altered-states-awareness]

Z jego imieniem na ustach zasypiam,

Z jego imieniem na ustach się budzę.

Czy ja już miłość wielką przeżywam?

Czy ja po prostu tylko się łudzę.

Czy to miłość, czy tylko zakochanie?

Czy będzie mówił do mnie kochanie?

Czy spotka mnie rozczarowanie?

Co dzień to sobie zadaje pytanie...

Boże ja chyba już zwariowałam,

Po co zaprzątam sobie tym myśli?

Chyba do reszty już oszalałam,

On pewnie o mnie też ciągle myśli.

Jak żuraw i czapla wciąż się mijamy,

Ciągle rozterki... problemy mamy.

To się kłócimy, to się kochamy,

A przecież jedno wciąż w sercu mamy.

Jak dwie połówki jabłka jesteśmy,

Lecz ciągle w jabłku drąży robaczek.

Czy może w końcu parą będziemy?

Czy może rzuci mnie ten chłopaczek?

Czasem tak bardzo mnie wkurzy,

Że się żegnamy po wielkiej burzy.

Lecz potem znowu słońce zaświeci,

Jak ćma do ognia znowu przyleci.

I znów będziemy w siebie wtuleni,

Śmiać się i milczeć jak zaślepieni.

Gdy się wsłuchuję w serc naszych bicie,

Wiem, że się mocno kochamy skrycie.

I nie wiem tylko, czy się boimy?

Czy gdzieś odwagę ciągle tracimy?

By wyznać sobie to co czujemy,

By się skończyły nasze problemy.

Jak tlen do życia ja mieć go muszę,

Więc czy mu w końcu serduszko skruszę?

Bo gdybym "KOCHAM💕" ja usłyszała,

Ja też bym "KOCHAM" mu powiedziała.

[gabrielasobczuk-blog]

Co za żona!

Przykro było żurawiowi, Że samotnie ryby łowi. Patrzy - czapla na wysepce Wdzięcznie z błota wodę chłepce. Rzecze do niej zachwycony: "Piękna czaplo, szukam żony, Będę kochał ciebie, wierz mi, Więc czym prędzej się pobierzmy." Czapla piórka swe poprawia: "Nie chcę męża mieć żurawia!" Poszedł żuraw obrażony. "Trudno. Będę żył bez żony." A już czapla myśli sobie: "Czy właściwie dobrze robię? Skoro żuraw tak namawia, Chyba wyjdę za żurawia!" Pomyślała, poczłapała, Do żurawia zapukała. Żuraw łykał żurawinę, Więc miał bardzo kwaśną minę. "Przyszłam spełnić twe życzenie."

"Teraz ja się nie ożenię, Niepotrzebnie pani papla, Żegnam panią, pani czapla!"

Poszła czapla obrażona.

Żuraw myśli: "Co za żona! Chyba pójdę i przeproszę..."

Włożył czapkę, wdział kalosze, I do czapli znowu puka. "Czego pan tu u mnie szuka?" "Chcę się żenić."

"Pan na męża? Po co pan się nadweręża? Szkoda było pańskiej drogi, Drogi panie laskonogi!" Poszedł żuraw obrażony, "Trudno. Będę żył bez żony." A już czapla myśli: "Szkoda, Wszak nie jestem taka młoda, Żuraw prośby wciąż ponawia, Chyba wyjdę za żurawia!" W piękne piórka się przybrała, Do żurawia poczłapała. Tak już chodzą lata długie, Jedno chce - to nie chce drugie, Chodzą wciąż tą samą drogą, Ale pobrać się nie mogą.

[rwpohl]

morgiana, juraj herz 1972

[rwpohl]

[rwpohl]

[rwpohl]

die seefee, hubert hoelzke 1975

[rwpohl]

weichselkirschen, michael günther 1980

[rwpohl]

rbb24 inforadio: in polen, podcast von christin joachim und martin adam

[rwpohl]

żuraw i czapla, krystyna krupska 1988

[rwpohl]

żuraw i czapla, krystyna krupska 1988