#zuipen

[nyoomfruits]

hello!!

i just finished la douceur de l'ete... which, first of all, was freaking DELICIOUS i loved it so much, it was so so well written and cute!! and second, has blessed me w ik moet zuipen! which is now steadily making its way up my on repeat playlist lmaoo.

anyways, i just wanted to ask you if you have any other bangers like that song bc im a little bit addicted.

thank you so much!!! <3

i need you to know this ask is amazing and i had so much fun with this. i'm going to assume you're not dutch otherwise you would have never correlated ik moet zuipen with being blessed so here's a quick guide into dutch party bangers.

FIRST if you want songs that are literally exactly like ik moet zuipen i would recommend just looking through partyfriex discography. i dont want to call them a one trick pony but they do have a uh.. particular style i guess. specifically this year's collab with schorre chef & mc vals, klapt er op, which is basically just ik moet zuipen 2024 edition lmao

anyway if you're looking for more dutch party anthems, here's a very incomplete list of some of my personal faves:

ik ga zwemmen - mart hoogkamer

schultenbräu - donnie ft. chantal janzen

sterrenstof - de jeugd van tegenwoordig

per spoor (kedeng kedeng) - guus meeuwis & vagant

there's so much more but these are some of the ones i know for sure any group of drunk dutch people will very happily sing along. please note they do need to be drunk. anyway.

if you're looking for the more hardstyle vibes ik moet zuipen has unfortunately i cannot really help you as that is not my style BUT i did recently find this banger:

ben je geil of wil je een koekje? - beatcrooks, titt'n

(yes the title means are you horny or do you want a cookie. yes one of the bands name is dialect for tits. yes this is really is just dutch cutlure)

[mucluaren]

10/10 opdracht, gewoon zuipen aan het zwembad met spelletjes

[gebrokengevoel]

Soms overweeg ik om al m'n goede gedrag achter me te laten en mezelf helemaal vol te zuipen, drugs te doen en mezelf kapot te snijden. Al klinkt dat als een slecht idee.

[zielsvlucht]

Plastic

Voor dat plastic een materiaal was, was het een woord. Een adjectief. Ik kwam het overlangs tegen in Dracula, geschreven vele jaren voor de massaproductie van kunststoffen die we vandaag kennen. "Plastic" in de originele tekst. Plastiek, oftewel plastisch, in het Nederlands. Het betekende buigbaar. Kneedbaar. Veranderbaar. Het laat zich in nieuwe vormen gieten. Zoals de plastische chirurg een mensengezicht in een nieuwe vorm kan boetseren als klei, althans de naam van het vak pretendeert dat de operaties zo elegant verlopen. Het woord werd ook gebruikt voor vele kunsten. Om al de mogelijke vormen te beschrijven die kunstenaars met zachte hand de wereld in konden brengen. Voor al de mogelijkheden te beschrijven die een creatieve geest kon zien een dode klomp materie. Zelfs het karakter van mensen kon als plastisch beschreven worden. Soepel. Flexibel. Adaptief. Reactief. Misschien was het wel een compliment om een persoon plastisch te noemen. Het wou dan zeggen dat je elke vorm kon vullen. Elke uitdaging aan kon. Kon leren, kon veranderen. Buigen, maar nooit breken. Het was een woord. Een idee. Een droom. En dan werd het echt. Een revolutie van nieuwe, goedkope kunststoffen die duizend en één problemen konden oplossen. Plastic! Een Engelse verbastering van een bekend woord. Eten kon niet meer slecht worden dankzij luchtdichte verpakkingen. Nieuwe containers, doosjes, potjes in hard plastiek om dingen in te bewaren. Zelfs veel van ons gereedschap en onze machines werden plastic, of kregen plastic onderdelen. Het was de ultieme stof; Dé dode materie waaruit creatieve geesten alle mogelijkheden konden maken. Waarmee ze eindelijk konden tonen waartoe ze echt in staat waren. En toen gingen wij, de creatieve geesten, aan het werk. En alle mooie dingen die we maakten, maakten we om weg te gooien. Om ze te verzamelen in hopen en hopen van stinkende creaties. Rommel dat we opstapelden in bergen tot ze schaduwen wierpen in grote valleien waarin de minder gelukkigen rond scharrelden op zoek naar restjes van onze luxe, in halfgare landen ver ver weg. En als het daar niet kon geraken, lieten we het achter aan de kant van de weg. Weggegooid, of gewaaid, tot in de donkerste delen van de meest ongerepte bossen. En in de vijvers en de tuinen en diep onder de grond. Waar dan ook; want wat maakt het ook uit waar we het achterlaten? Het eindigt toch allemaal op dezelfde plek: de zeeën. Daar drijven ze mee met de stroming in kleine microscopische stukjes, of zelfs in grote flarden. Waar ze gegeten worden door vissen en ander leven dat er in stikt en er aan lijdt tot wij die zieke dieren weer opvissen, koken en op ons bord leggen en dan is de cyclus rond. Dan eten wij onze creaties weer op in kleine onverteerbare, oncomposteerbare schilfertjes. Tot ons lichaam er vol van zit. Onze maag, onze darmen, kleine stukjes plastic die vast blijven plakken aan onze beenderen, in onze hersenen en onze longen. Infestaties tot in het diepste van onze teelballen zodat ook de volgende generatie kan geboren worden in een wereld van plastic. Waar het plastic vloeit uit de rivieren, regent uit de lucht en zelfs gretig gedronken wordt door onze kinderen rechtstreek uit de moedersborst. In elke bodem, elk dier, elke plant en elke adem. Zodat de hypothetische archeologen duizenden jaren in de toekomst zeker zullen weten waaraan ze onze bodemlaag kunnen herkennen. Zodat zij weten waar ze die smeerlappen kunnen terugvinden, moesten ze zich daar nog mee willen bezig houden terwijl wij verder flessenwater zuipen in de hel. Om terug te blikken op ons plastische tijdperk, en ons te vervloeken voor onze onvergeeflijke schepping. Die verschrikkelijke incarnatie van een wondermooi woord.

[gedachtenspuwer]

Misschien wel voor het eerst.

Een week lang zin om iedere avond een fles drank op te zuipen

Een week lang de behoefte om meer te roken dan de stoomboot van sinterklaas

Een week lang het verlangen naar verdovende middelen, om alleen maar mijn emoties uit te zetten

Misschien wel voor het eerst? Nee niet voor het eerst, wel voor het eerst dat ik aan alles niet heb toegegeven. Misschien een drankje te veel en zeker een paar verdwaalde peuken. Maar de kiezels in mijn ziel gaan alle kanten op, ook zei verdienen rust. Morgen weer werken en proberen het leven weer wat op te pakken.

[onmywaytookay]

Dag 12

En een storm van emoties trekken over mij heen. Alle wolken in mij zijn aan het regenen. Tranen met tuiten.

Ik blijf me vervreemd voelen van mijn eigen lichaam. Ik voel me niet mezelf. Ik ben mezelf een hele poos terug verloren, en probeer mezelf stukje bij beetje terug te vinden.

Wat vind ik leuk? Wat doe ik graag? Ik weet het gewoon niet. Misschien is dit wel omdat ik 8 jaar lang mijn persoonlijke ontwikkeling compleet heb onderdrukt. Emoties heb ik nooit kunnen aanvaarden, alleen kunnen verdoven.

Ik vind iedereen in mijn omgeving zo ontzettend lief. Ik merk dat mensen me willen helpen. Hoe graag ik ook wil dat dat kon, helaas kan dat niet. Wellicht eens mijn hart luchten of wat afleiding bieden, meer dan dat kunnen anderen niet voor mij betekenen.

Op dit moment had ik het niet zo erg gevonden om opgenomen te zijn. Een stukje veiligheid dat ik nu mis. Begeleiders die precies weten wat te doen en wat te zeggen op het moment dat alle emoties mij overvallen. Ik wil dit niet delen met familie of vrienden. Ik weet dat het mag. “Je mag me altijd bellen.” We voeren een telefoongesprek. “Ik voel me klote” “ja, ja, vervelend schat.” En nu? Nu hangen we op en ik blijf hangend aan de andere kant van de lijn, misschien nog iets meer gebroken dan daarvoor. Het heeft niets geholpen.

Zoals ik eerder al zei, ik moet dit zelf doen. Niemand anders kan of gaat dit voor mij oplossen. Ik zal zelf door de zure appel heen moeten bijten. Zodra ik even geen afleiding heb is het ik, en mijn demonen. In een gevecht.

Ik heb mezelf pijn gedaan. Vreselijk dat een mens zichzelf zo kan vernederen. Puur om iets te voelen. IETS.

En nu heb ik spijt. Impulsief. Verantwoording afleggen voor de krassen op mijn arm dat al bedekt was met littekens.

Maar ach, nog steeds nuchter. Een feestje van morgen moeten afblazen omdat ik niet omringd kan zijn door zuipende mensen. Daarnaast, ik ben degene met een probleem, maar ondertussen is iedereen een reden aan het verzinnen om zichzelf lam te zuipen. Volgens mij heb je dan ook een probleem.

Afijn, alcohol wordt getolereerd in deze maatschappij. Het is haast gek als je nuchter blijft. Er zal geen hond komen opdagen op een feest waar geen alcohol geschonken wordt, terwijl we dan wel onszelf zouden zijn.

Maar goed, genoeg oordelen over anderen. Dat is makkelijk verschuiven als ik zelf er door heen zit. Anderen doen het ook niet altijd goed. We rennen allemaal van onszelf.

Ik moest wel lachen toen ik op Bevrijdingsdag oh zo graag wilde picknicken met een ice tea, maar al mijn vrienden zuipend of snuivend naar een festival gingen. “Ach, ze mogen toch zelf bepalen hoe ze hun tijd invullen” zei een vriend van me. Hij begrijpt het denk ik niet. Wij mensen zoeken continue een reden om te gebruiken. Bovendien wilde niemand met mij picknicken.

Genoeg over anderen. Ook genoeg over mezelf. Hierbij sluit ik af. Mogen de dagen wat draaglijker worden en het leed wat minder. Gewoon even ontspannen. Gewoon even blij zijn. Dat zou fijn zijn.

En ik hoop dat mijn gedachten een beetje lief voor me zijn.

[sugdenlovesdingle]

Net gezien bij de Hema

Stroopwafel bier!

Het lijkt me niet te zuipen. Maar ik hou zowiezo niet van bier.

[gpfansnl]

Hiep hiep, hoera! 🥳

[actuelekamers]

Prijs: 330 per maand Kamer omsch... #Kamer #Delft #Kamer #ZuidHolland https://actuelekamers.nl/kamer-tehuur-delft-contact-for-info-eur-5/?feed_id=63005&_unique_id=64fec617d5846

[lelieblad]

ik werd gisteren in een whatsappgroep gegooid. twee vrienden van vroeger kwamen elkaar tegen tijdens een concert en moesten denken aan de vriendengroep die we met z'n zevenen vormden toen we eerstejaars waren. ons jaar bestond maar uit veertig studenten, waarvan tien vrouw. acht jaar geleden. ze besloten dat het tijd was voor een reünie.

twee vrouwen, vijf mannen. met haar ben ik nog steeds goede vrienden. ik beschouw haar als een van mijn beste vrienden. ze woont in dezelfde stad. we hebben altijd goed contact gehad. door dik en dun. ik hou zo veel van haar.

een daarvan is de eerste jongen die ik uitnodigde op mijn kamer. we keken samen een film. aten pizza. achteraf had ik door dat hij me leuk vond, dat hij het misschien als date zag. we appten vaak tot diep in de nacht. ik vond de aandacht fijn. hij stuurde: als je ooit jongens van je studie ziet vechten gaat dat sowieso om jou.

een daarvan was een van de vele crushes die ik had in het eerste half jaar van mijn studie. hij was bevriend met degene hierboven, ze kwamen van dezelfde middelbare school. ik trok veel met ze op, raakte verstrikt in hun vriendengroep, reisde met de trein naar feestjes van hun vrienden, nam de eerste trein weer terug. ik heb herinneringen aan zuipen in de kerk, achterop de fiets naar de mac.

een daarvan was hetzelfde jaar als ik voorzitter van onze respectievelijke studievereniging. toen ik hem leerde, had hij nog nooit the lord of the rings gezien. diezelfde week keken we met de groep de eerste film. hij was de enige die een bijnaam kreeg. een bijnaam die zo veel gebruikt werd dat men dacht dat het zijn echte naam was.

en een daarvan was degene die om de zoveel jaar weer in mijn leven kwam, die ik mijn allereerste avond tinder daar tegenkwam, met wie ik twee keer heb geprobeerd te daten, op wie ik verliefd werd terwijl ik in een relatie zat, die verliefd op mij werd terwijl hij in een relatie zat, met wie ik eindelooslange mails uitwisselde, mijn phantom ex, die ik in mei 2021 voorgoed uit mijn leven zette, omdat ik eindelijk doorhad dat contact met hem mijn ontwikkeling in de weg stond.

[peterpijls1965]

ENVELOPPEN AANNEMEN VAN DE WEGENBOUWERS

Democratie is een geweldige uitvinding, alleen heb ik geen zin om er aan mee te doen.

Daarom stem ik al een dececennium niet meer. Ik voel me namelijk niet vertegenwoordigd door de bestaande politieke dramaproducenten, en nog minder door lobbyisten die de 06 van Mark hebben en na de Mattheus-Passion te Naarden zaken doen bij een borrel.

Parool-journalist Simon Carmiggelt figureerde ooit in een Postbus 51-spotje om namens de overheid het parlementaire gebeuren te promoten. Hij zat op een bankje bij het Binnenhof, in een regenjas, en mompelde met zichtbare tegenzin maar vermoedelijk wel tegen betaling iets over het prachtige werk van de volksvertegenwoordiging. Hij keek daarbij alsof hij naar de dichtbijzijndste kroeg wou.

Toen stak hij twee vingers in de lucht en zei, triest in de camera kijkend: Twee maal hoera voor de democratie.

Als student journalistiek liep ik stage op een Haagse redactie. Behalve zuipen onder werktijd in een weelderig Kamerrestaurant op kosten van de baas verbeidden de parlementaire redacteuren hun tijd met kaartjes regelen voor een concert van Lee Towers en op de publieke tribune van de Tweede Kamer de borsten van Andree van Es recenseren.

De progressieve afgevaardigde mevrouw Van Es droeg namelijk principieel geen bustehouder.

De oude Stadsstaatsgrieken vonden de democratie uit, maar ze hielden ook slaven en de elite deed aan pederastie. Dat staat ook op hun wijnkruiken afgebeeld.

Verder is democratie natuurlijk wel de onvermijdelijke en verbindende trein op weg naar een totaal versplinterde identiteitssamenleving.

Iedereen is zijn eigen gekwetste minderheid en wil genoegdoening. En dat terwijl die achterlijke verzuiling waarin ik nog opgroeide net tot ieders opluchting door de plee was getrokken.

Ik kom uit een familie van boeren die in hun vrije tijd ook wel aan besturen deden. Ze waren tegen staken en hadden het niet op mijnwerkers. Maar ze waren op hun manier ook liberaal en dachten aan het algemeen belang.

Een van mijn opa´s vond het trouwens geen enkel bezwaar om met de feestdagen enveloppen met inhoud van wegenbouwers aan te namen. Hij was langdurig wethouder voor de Katholieke Volks Partij.

Mijn moeder vond dat journalisten die over dat soort corrupte praktijken publiceerden maar rotzooitrappers.

Ook daarom liep ik later stage op die Haagse redactie.

[certifieddudette]

kom samen zuipen en janken

Het is tijd voor zware drank & zwaar janken.

[huilendnaardeclub]

[fashiuslooks]

Times might have changed, but a #gentleman always stays a gentleman! Even in #2020 We enjoy every moment in style and elegance. . . . . . . . . . #vriendinnetjes #gezellig #oranjearmy #shotjes #borrelen #dutchies #doutzenstories #zuipen #cocktailporn #suitsandcocktails #ateliermunro #gekuksmomentje #blij #liefde #jijenik #reizen #dromen #ikmomentje #samenzijn #knuffelen #buiten #vrolijk #genieten #heerlijk #weekendvibes #leefstijl #weekendfun #travellerlife https://www.instagram.com/p/B9i3V7sHI5r/?igshid=1qtx85qwc45pv

[inkepinkje-de-naaister]

Film: ‘De helaasheid der dingen’ (Extra 2)

De helaasheid der dingen is een film dat ik al minstens 10 keer heb gekeken. De eerste keer toen ik ongeveer 8 jaar oud was en sindsdien meerdere keren per jaar. Doorheen de jaren heen is het echt mijn guilty pleausure geworden. Enkele weken geleden kon ik het toch weer niet laten om hem nog eens op te zetten. Want jaja ik heb hem op DVD uiteraard! Als ik de film in 3 woorden zou moeten omschrijven zouden dat de woorden: Marginaal, degoutant en alcohol zijn vooral heel veel alcohol. Andere thema’s die ook aanbod komen zijn  sigaretten, vrouwen en spijbelen maar ook enkele zwaardere thema’s zoals  verslaving, criminaliteit, ziekte en de dood. 

Ik vind het geweldig dat de reggiseur Felix Van Groeningen ooit heeft bedacht het boek van Dimitri Verhulst te verfilmen. Het was dan ook een groot succes en sindsdien is hij een bekend gezicht geworden binnen nederlandstalige regiseurs. Al kan ik ook wel begrijpen dat de film voor de eerste keer choquerend kan overkomen en je voor dit soort films moet openstaan. Ik weet namenlijk nog wel dat ik er als mijn 8 jarige-zelf wel eventjes door de film was aangedaan. 

Het is een perfecte film om te kijken als je eventjes aan niets wilt denken. Je komt terecht in de ene vreemde passage na de andere. Dit zorgt ervoor dat de film je nooit zal vervelen.  De film is niet moeilijk om te volgen. Al is het soort dialect wat ze gebruiken uit het fictieve plaatsje Reetveerdegem wel wat moeilijker te verstaan. Maar geen probleem met je ondertiteling aan komt alles goed. Ik vind het dus zeker een aanrader dat iedereen wel één keer in zijn leven zou moeten hebben gezien! 

Ineke Denayer

[gpfansnl]

Zijn deze zorgen terecht? 🍺